ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ

Π ρ ὸ ς

Τόν Ἱερό Κλῆρο καί τον ευσεβή λαό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.

“Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε, Χριστός ἐπί γῆς ὑψώθητε”

Χριστιανοί μου Ἀγαπητοί,

Γιορτάζει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τοῦ Χριστοῦ μας τή Γέννηση. Γιορτάζει τό ἀνεπανάληπτο γεγονός τῆς ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ, πού μέ κίνητρο τήν ἀπροσμέτρητη ἀγάπη Του ἦλθε κοντά στόν κουρασμένο ἀπό τή βιοπάλη καί καταπληγωμένο ἀπό τήν πολυώνυμη ἁμαρτία ἄνθρωπο.

Καί ἦλθε κοντά μας γιά νά μᾶς μεταμορφώσει ἀπό ἀγρίους σ’ ἁγίους. Ἦλθε γιά νά μᾶς ἀνορθώσει, γιά νά μᾶς παρηγορήσει, γιά νά μᾶς δώσει τή σωτήρια ἐλπίδα καί γιά νά μᾶς ἐξασφαλίσει ὅλα τά ἐφόδια τῆς ἐπίγειας εὐτυχίας μας καί τῆς αἰώνιας μακαριότητάς μας.

Αὐτόν τόν σκοπό τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Γεννήσεως βλέπουν μέ τίς πνευματικές διόπτρες τους οἱ θεοφώτιστοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτό τό μυστικό μᾶς ἀποκαλύπτουν μέ τούς θερμούς, βαθυστόχαστους καί ἐλπιδοφόρους λόγους τους, πού ἔχουν  συνθέσει καί μέ δύναμη ἔχουν  ἐκφωνήσει τήν κατάλληλη στιγμή.

Αὐτό εἶναι τό νόημα ὅλων τῶν ἐκπάγλου ὡραιότητος χριστουγεννιάτικων  ὕμνων, πού μέ τέχνη καί  ἔμπνευση δημιούργησαν καί μελοποίησαν χαρισματικοί Ἅγιοι, ὥστε νά τέρπεται ἀκόμη καί ἡ ἀκοή μας, μά περισσότερο νά εὐφραίνεται ἡ καρδιά μας, νά φωτίζεται ἡ διάνοιά μας καί νά στηρίζονται τά διαβήματά μας.

Τά ἐφετινά  Χριστούγεννα γιά μᾶς τούς ἕλληνες, πού κατοικοῦμε σ’ αὐτή τήν ἔνδοξη Χώρα, πού σήμερα διασύρεται καί ποικιλοτρόπως δοκιμάζεται, ἔχουν ἰδιαίτερη σημασία.

Εἶναι ἀνάγκη νά τά ἰδοῦμε καί ἀπό μία ἄλλη ὀπτική γωνία, γιά νά ὠφεληθοῦμε καί νά στηριχθοῦμε στή δύσκολη περίοδο τῆς δοκιμασίας μας.

Ὁ Κύριός μας καί Θεός μας γεννήθηκε ἀδύναμο βρέφος καί φτωχός, ἀφοῦ δέν εἶχε οὔτε τά στοιχειώδη καί ἀπαραίτητα γιά κάθε παιδί πού ἔρχεται στόν κόσμο. Δέν ἔχει στέγη, ἀφοῦ ἀνακλίνεται στή φάτνη, οὔτε ζεστασιά, ἀφοῦ αὐτή τοῦ τήν ἐξασφαλίζουν τά ἄλογα ζῶα μέ τήν ἀναπνοή τους. Γεννήθηκε καί ἀμέσως δοκίμασε τά δεινά τῆς ἐξορίας καί φυγῆς στήν Αἴγυπτο, ἀφοῦ ὁ Ἡρώδης  ἑτοίμασε τό ξίφος του γιά νά τό φονεύσει.

Ἀλήθεια, πόση παρηγοριά δέν παίρνουν ὅλοι ἐκεῖνοι πού εἶναι φτωχοί  καί ἄστεγοι, πού δέ διαθέτουν τά πιό στοιχειώδη καί ἀπαραίτητα γιά τόν ἑαυτό τους καί γιά τά παιδιά τους καί προσπαθοῦν νά χορτάσουν τό ἄδειο στομάχι τους ἀπό αὐτά πού εὑρίσκουν στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων ἤ στά συσσίτια πού ἡ Ἐκκλησία μας σάν φιλόστοργη μάνα μαζί καί ἄλλοι φορεῖς τούς ἐξασφαλίζουν, ὅταν ἀκοῦνε, ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός ἦταν φτωχός καί ἄστεγος!

Τόν Χριστό μας βλέπουν ἐμπερίστατο καί κάνουν ὑπομονή μέχρι νά περάσει ἡ ὀργή τοῦ κακοῦ καί ἡ φτώχεια, πού ὕστερα ἀπό τόσα χρόνια ἔδειξε πάλι τό σκληρό της πρόσωπο.

Τήν ἀπειλή τοῦ Ἡρώδη ἐναντίον τοῦ θείου καί ἁγίου βρέφους, πού ἔχει τήν τελειότητα καί τήν ἀναμαρτησία στόν ἀπόλυτο βαθμό, ἀκοῦνε οἱ ταλαίπωροι ὁμόθρησκοι καί ὁμοεθνεῖς μας καί διαπιστώνουν ὅτι τό πρόσωπο τῆς ἐξουσίας εἶναι σ’ ὅλες τίς ἐποχές τό ἴδιο καί ταυτίζουν τήν ἐξορία τοῦ Κυρίου μας στήν Αἴγυπτο καί τίς δοκιμασίες τῆς φυγῆς του ἐκεῖ μέ τίς περιπέτειες τῆς Χώρας μας, πού τίς ἐπέβαλαν ὅσοι δικοί μας δέν τήν ἀγαποῦν πραγματικά, ἀλλά προπάντων οἱ εὐρωπαῖοι, πού, ἐνῶ προσποιοῦνται τούς φίλους, μᾶς πίνουν τό αἷμα καί μᾶς ἔχουν ὁδηγήσει σέ πρωτόγνωρη περιπέτεια.

Στά αφτιά ὅλων ἠχοῦν τά λόγια τά δικά Του, πού πρέπει νά προσέξουμε γιά νά στηριχθοῦμε. «Εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσι».

Ὅμως, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, σ’ αὐτή τήν κοινωνική ἀναστάτωση καί ἐθνική περιπέτεια, ἐκτός ἀπό τήν ὑπομονή πού πρέπει νά δείξουμε καί τήν ὁποία μᾶς ἐξασφαλίζει ἡ πίστη μας στόν Θεό, πού μᾶς ἀγαπάει, ἐκτός ἀπό τήν ἐλπίδα μας, ὅτι ὅλα τά πικρά θά περάσουν κάποια στιγμή καί θά ἔλθουν καλύτερες ἡμέρες γιά τήν πατρίδα μας, εἶναι ἀνάγκη νά κάνουμε καί μιά διερεύνηση καί μέ πνεῦμα αὐστηρῆς κριτικῆς νά μάθουμε τά αἴτια τῆς σημερινῆς δοκιμασίας.

Χωρίς δυσκολία θά διαπιστώσουμε, ὅτι γιά πάρα πολλά ἀπό τά πικρά πού συμβαίνουν εἴμαστε ὅλοι ἔνοχοι. Εἴτε μέ τόν λόγο μας, εἴτε μέ τή σιωπή μας, εἴτε μέ τήν ἀδιαφορία μας, εἴτε μέ τήν ὑπέρμετρη κατανάλωση, εἴτε μέ τή βουλιμία μας, εἴτε μέ τή φιλοδοξία  καί τόν ἐγωισμό μας,  εἴτε  μέ  τή διαστροφή τῶν ἐπιθυμιῶν μας φτωχύναμε καί ἐπισύραμε τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ.

Περιφρονήσαμε τόν ἅγιο Ἄρτο καί τό ἅγιο Ποτήριο καί γι’ αὐτό πεινᾶμε καί διψᾶμε.  Εἴχαμε ὡς σύνθημά μας τό «φάγωμεν, πίωμεν, αὔριον γάρ ἀποθνήσκομεν», γι’ αὐτό  ἐξανεμίσαμε τά ὑλικά ἀγαθά καί σήμερα ἔχει ἀρχίσει ἡ στέρησή τους. Δέ θελήσαμε νά μάθουμε ὅτι ἡ ζωή τοῦ χριστιανοῦ εἶναι ἀσκητική ζωή μέ τήν ἔννοια τῆς ὀλιγάρκειας καί τῆς ἐγκράτειας. Ἔχουμε λύπη, γιατί ὁ Χριστός μᾶς λείπει.

Ἐξορίσαμε ἀπό τή ζωή μας τόν Χριστό. Δέν τόν ὑπολογίσαμε στόν οἰκογενειακό προγραμματισμό, στά ἔξοδά μας καί στίς ἀπαιτήσεις μας. Δέ θελήσαμε νά ἰδοῦμε τόν Θεό στό πρόσωπο τοῦ κάθε συνανθρώπου μας, ἀφοῦ σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τῶν πατέρων «Εἶδες τόν ἀδελφό σου, εἶδες τόν Θεό σου», καί ἀγαπήσαμε ὑπέρμετρα τόν ἑαυτό μας γι’αὐτό μεταβάλαμε τήν κοινωνία μας σέ ζούγκλα καί ἔγινε ὁ ἕνας ἄνθρωπος γιά τόν ἄλλο λύκος.

Μέ ἀφορμή τή Μεγάλη Γιορτή τῶν Χριστουγέννων ἄς συνειδητοποιήσουμε  ὅλες αὐτές τίς ἀλήθειες, ὅσο πικρές καί ἄν εἶναι, καί ἄς διορθώσουμε τά σοβαρά μας λάθη. Τότε ὁ Κύριός  μας θά σταθεῖ  κοντά μας, ὄχι μόνο παρηγορητής καί ἐνισχυτής μας, ἀλλά κυρίως λυτρωτής μας. Τό θέλει ὡς πατέρας μας καί μπορεῖ ὡς Θεός μας.

Στά χέρια Του ὅλα μεταβάλλονται. Τά βάσανά μας εἶναι ὁ μισθός πού χρειάζεται γιά νά ἐξασφαλίσουμε τό εἰσιτήριο γιά τόν Παράδεισο.

Εἴμαστε ὅλοι παιδιά ἑνός Ἀθάνατου Πατέρα. Τί εἴδους ἀθάνατος πατέρας θά ἦταν, ἄν δέ δημιουργοῦσε ἀθάνατα παιδιά, ὅμοια μέ Ἐκεῖνον; Ἄς ἔχουμε αἰσιοδοξία, γιά νά βλέπουμε τά λουλούδια, γιατί ἡ ἀπαισιοδοξία μᾶς κάνει νά βλέπουμε μόνο τά σκουπίδια.

Μέ αὐτές τίς σκέψεις  χαιρετίζω τόν ἱερό Κλῆρο τῆς Μητροπόλεώς μας, τόν εὐσεβῆ λαό μας καί τούς ἀποδήμους ἀδελφούς μας, ἐπικαλούμενος γιά τόν καθένα  τήν Εὐλογία τοῦ Σαρκωθέντος Κυρίου.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2012

Εὐχέτης Σας πρός τόν Ἐνανθρωπήσαντα Κύριο

Ὁ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ὁ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ