Ἡ ὑπομονὴ Μοναχὸς Μωυσῆς, Ἁγιορείτης

Ἡ ὑπομονὴ

Γράφει ὁ Μοναχὸς Μωυσῆς, Ἁγιορείτης

ἐφημ. «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», 16.12.12 

.          Πολὺ ἀπουσιάζει στοὺς βιαστικοὺς καιρούς μας ἡ ἀρετὴ τῆς ὑπομονῆς. Οἱ ὑπομονετικοὶ συνήθως κερδίζουν. Ἡ ἀνυπομονησία εἶναι πηγὴ ἀρκετῶν σοβαρῶν προβλημάτων.
.          Ἡ ὑπομονὴ στὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς δίνει πνευματικὴ ὡρίμανση. Ἡ ὑπομονὴ φανερώνει ἀνδρεία, γενναία καὶ σοφὴ ψυχή. Οἱ ἀνυπόμονοι φοβοῦνται, δειλιάζουν καὶ χάνουν. Οἱ ἀσθενεῖς, οἱ τραυματίες, οἱ ἀνάπηροι, οἱ ἄνεργοι, οἱ φτωχοί, ἔχουν μεγάλη τὴν ἀνάγκη τῆς ὑπομονῆς. Δίχως αὐτὴ εὔκολα ἀπελπίζονται.
.          Συχνὰ λέμε νὰ κάνουν οἱ ἄλλοι ὑπομονή. Δὲν εἶναι πάντοτε τόσο εὔκολο. Στὸ Ἅγιον Ὄρος εὔχονται «καλὲς ὑπομονές!». Συνηθισμένη ἔκφραση ἡ ὑπομονή, ἀλλὰ δυσκολοκατόρθωτη. Θέλει κόπο, μόχθο, γνώση, ταπείνωση, ἀνεκτικότητα, ἐπιμέλεια καὶ καλλιέργεια. Ἡ ἀνυπομονησία συνήθως προέρχεται ἀπὸ τὸν ἐγωισμό. Δὲν μπορεῖ κάποιος νὰ ἀγαπᾶ ἀληθινὰ καὶ νὰ μὴν ὑπομένει πάντοτε. Ὅποιος ὑπομένει, ἐλπίζει κι ἔτσι ἐλευθερώνεται ἀπὸ πικρὲς περιπέτειες. Οἱ ἐλπιδοφόροι εἶναι αἰσιόδοξοι, καρτερικοὶ καὶ θαρραλέοι. Θέτουμε ἀσφυκτικοὺς χρόνους στοὺς συνανθρώπους μας, τοὺς θέτουμε αὐστηροὺς ὅρους καὶ στεναχωρούμεθα ποὺ δὲν ἀνταποκρίνονται. Πόσο διαφορετικὴ θὰ ἦταν ἡ ζωή μας ἂν ἤμασταν πιὸ καρτερικοί.
.          Ἀκόμη καὶ στὴν πνευματικὴ ζωὴ μερικὲς φορὲς ὑπάρχει μία προπέτεια. Ὁ Δίκαιος Ἰὼβ εἶναι κλασικὸ παράδειγμα μεγάλης ὑπομονῆς. Τοὺς ἀνυπόμονους δὲν τοὺς ἐμπιστεύεται ὁ Θεός. Οἱ ἄνθρωποι θέλουν γρήγορες καὶ ἄμοχθες κατακτήσεις. Τὰ ἀγαθὰ ὅμως ἀποκτιοῦνται μὲ κόπο. Μέσα ἀπὸ τὴ σωματικὴ ἀσθένεια μπορεῖ νὰ ἔλθει ἡ ψυχικὴ ὑγεία. Εἶναι πολλὲς οἱ εὐκαιρίες στὴ ζωὴ ποὺ ἀπὸ τὸ πικρὸ μπορεῖ νὰ προέλθει τὸ καλό. Τὰ ἐμπόδια τῆς ζωῆς θέλουν νὰ μᾶς ἀναστήσουν ἀπὸ τὴν ὀκνηρία, τὴν ἀμέλεια καὶ τὴ χαύνωση. Οἱ ἀνυπόμονοι δὲν ἔχουν χάρη πνευματική, ἀφοῦ χαρακτηρίζονται ἀπὸ λύπη, θλίψη, στενοχώρια, κατάθλιψη, μελαγχολία καὶ ἀπογοήτευση.
.          Σὲ ἕνα λαβύρινθο ἀντιξοοτήτων, σκανδάλων, κοσμικοτήτων, ἡδονῶν, πλεονεξιῶν καὶ πλανῶν, ὁ ἄνθρωπος παρασύρεται. Ὅποιος ἔχει ταπείνωση καὶ ὑπομονὴ ἀντιστέκεται καὶ κερδίζει. Ἡ ὑπομονὴ θὰ τὸν συνδράμει σὲ πολλὰ καλά. Δὲν θὰ λυγίσει στὶς συμφορές, δὲν θὰ ὁδηγηθεῖ στὸ διαζύγιο, θὰ περιορίσει τὸ στόμα του, δὲν θὰ τυραννιέται ἀπὸ τὰ διάφορα ἀντίξοα γεγονότα τῆς ζωῆς. Εἶναι μεγάλη ὑπόθεση νὰ ὑπομένει κανεὶς τὰ πικρὰ συμβάντα τῆς ζωῆς ἀτάραχα καὶ ἀδιαμαρτύρητα. Οἱ πολλὲς προκλήσεις, περιέργειες, παραξενιὲς καὶ δυσκολίες δὲν ἀφήνουν κανέναν νὰ ὑπομείνει. Ἡ σφοδρὴ ἐπιθυμία ὅσων ἔχουν οἱ ἄλλοι καὶ λείπουν στοὺς ἴδιους τους κάνει νὰ ἀνυπομονοῦν.
.          Στὶς διαπροσωπικὲς σχέσεις χρειάζεται ὁπωσδήποτε μεγάλη ὑπομονή. Θὰ πρέπει νὰ παίρνουμε καὶ τὴ θέση τοῦ ἄλλου, νὰ ἀκοῦμε τὸν πόνο του, νὰ βλέπουμε τὴν δυσκολία του, νὰ τοῦ μιλᾶμε μὲ ἐπιείκεια καὶ καλοσύνη. Δὲν μποροῦμε νὰ στεκόμαστε ἀπέναντι τοῦ ἄλλου μόνο μὲ παρατηρήσεις. Ὑπομονὴ θὰ πρέπει νὰ κάνουμε καὶ στὸν ἑαυτό μας, νὰ τὸν γνωρίσουμε, νὰ τὸν ἀποδεχθοῦμε, ὅποιος κι ἂν εἶναι. Ἡ ὑπομονὴ δὲν προέρχεται μόνο ἀπὸ τὴν ἐλπίδα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἀγάπη. Ἀγάπη πρὸς Θεὸ καὶ ἄνθρωπο. Ἀγάπη θυσιαστική. Αὐτὸς ποὺ ὑπομένει τὸν ἄλλο εἶναι ἀνεκτικός, πράος, καλοσυνάτος, ἀζηλόφθονος, χαμογελαστὸς καὶ εἰρηνικός.
.            Ἡ ὑπομονὴ ἔχει πολλὰ καλὰ νὰ προσφέρει στὴν δύσκολη σύγχρονη ζωή. Εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ ὑπομένουμε τὴν ἀταξία τῶν καιρῶν, τὰ προβλήματα τῶν ἄλλων, τὶς δυσκολίες τοῦ ἑαυτοῦ μας. Μακάριοι οἱ ὑπομένοντες ἕως τέλους.