Στις μέρες μας όπου και κυριαρχεί ο πόνος ,που προέρχεται κυρίως από την απομάκρυνση του ανθρώπου από την ζωοδόχο πηγή που είναι η χάρις του αγίου πνεύματος είναι ανάγκη για προβολή των σωστών προτύπων έτσι ώστε να προληφθεί η ολοκληρωτική σαπίλα των σημερινών προβληματικών ανθρώπων.
Όλοι μας έχουμε τον σταυρό μας και κατ’ επέκταση τα προβλήματα μας που μας πιέζουν και μας αγανακτούν. Προβλήματα που μέσα στο μυαλό μας φαντάζουν σαν να είναι τα μεγαλύτερα του κόσμου. Βέβαια δεν είναι έτσι και όπως στην εισαγωγή κάνουμε λόγο για πρότυπα, καιρός να μιμηθούμε την ζωή του Οσίου και Μάρτυρα Πατέρα Νικηφόρου του Λεπρού.
Συγκεκριμένα με βάση τον βιογράφο του Σίμωνα Μοναχό, αρχικά ο Άγιος Νικηφόρος γεννήθηκε στο χωριό Σηρικάρι της Κρήτης το 1890.Η οικογένεια του ήταν ευλαβής και όλα φάνταζαν ιδανικά για μία ήρεμη ζωή. Δυστυχώς όμως ο μικρός τότε Νικόλαος έμεινε ορφανός με αποτέλεσμα να τον μεγαλώσει ο παππούς του Ιωάννης Τζανακάκης. Στη συνέχεια και σε ηλικία 13 χρόνων ο παππούς του τον πήρε από το χωριό και τον πήγε σε ένα κουρείο στην πόλη των Χανίων για δουλειά. Εκεί στα Χανιά δούλευε την τέχνη του κουρέα και ζούσε με μεγάλες στερήσεις, ώσπου μια μέρα είδε ένα λεπτό στεφάνι επάνω στο δέρμα του όπου και ήταν η χαρακτηριστική ένδειξη της νόσου της Λέπρας. Έτσι σε αυτή την κατάσταση αποφάσισε κρυφά να φύγει για την πόλη της Αλεξάνδρειας ,αφενός για να κερδίσει χρόνο ,αλλά και για να μην κλειστεί για όλη του την ζωή στην Σπιναλόγκα.
Στην Αλεξάνδρεια πάλι δούλευε σε κουρείο αλλά το 1947 και όταν πια η νόσος είχε προχωρήσει αρκετά ,αποφάσισε να εξομολογηθεί σε ένα Αρχιερέα του θρόνου του Πατριαρχείου της Αλεξάνδρειας το πρόβλημά του. Όπως και έγινε και με λεφτά του Αρχιερέα μετέβη στο νησί της Χίου και συγκεκριμένα στο τότε Λεπροκομείο όπου υπεύθυνος Ιερέας ήταν το τέρας της Αγιότητος ,ο Άγιος Άνθιμος. Εκεί στην Χίο έμεινε έως το 1957 καθώς βρέθηκε θεραπεία και τα λεπροκομεία δεν ήταν πλέον απαραίτητα και για τον λόγο αυτό μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Λοιμωδών Νόσων της Αγίας Βαρβάρας όπου και στις 4 Ιανουαρίου 1964 σε ηλικία 74 ετών παρέδωσε την Άγια ψυχή του στον Δημιουργό.
Από πού να ξεκινήσει κανείς και πού να καταλήξει για τον Γίγαντα της Αρετής Νικηφόρο. Στον βίο του επίσης διαβάζουμε ότι παρόλο που έπαιρνε θεραπεία για την ασθένεια του ακολουθούσε αυστηρό μοναχικό τυπικό. Επίσης προς το τέλος της Αγίας του ζωής τυφλώθηκε και επικοινωνούσε με τα μάτια της ψυχής του.
Κλείνοντας, ας παρακαλέσουμε τον άγιο μας ,να δίνει κουράγιο στον δικό μας προσωπικό αγώνα καθώς και ο ίδιος έζησε όλη του την ζωή ,μέσα σε φρικτό πόνο. Και ας γίνουμε και εμείς μάρτυρες, των πολλών θαυμάτων που επιτελεί ο παππούλης, σε κόσμο που τον αγαπάει.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά