Η ενορία του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται σε ένα απομακρυσμένο χωριό της περιφέρειας Ιβάνοβο, κι αποτελεί ένα από τα 60 κέντρα απεξάρτησης της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη Ρωσία. Στην ενορία ζουν 12 άνθρωποι. Τέσσερις ιερείς και οκτώ χρήστες ουσιών από τη Μόσχα, την Αγία Πετρούπολη, το Νοβοσιμπίρσκ και το Τομσκ, οι οποίοι βρίσκονται στο στάδιο της απεξάρτησης. Αποφεύγεται η φιλοξενία όσων μένουν κοντά, για να μην σκέφτονται πώς να φύγουν και να πάνε ξανά στο σπίτι τους.
Το χωριό Άγιος Γεώργιος έχει έναν τηλεφωνικό θάλαμο και μερικά σπίτια σ’ έναν λοφίσκο, από τα οποία είναι ζήτημα να κατοικούνται ένα-δυο. Τα υπόλοιπα έχουν κατεστραμμένες στέγες και ξεχαρβαλωμένους φράχτες. Ο χώρος του μοναστηριού είναι καθαρός. Οι μικροί θάμνοι με τις φράουλες είναι κουρεμένοι προσεκτικά, τα εργαλεία για τον κήπο στοιβαγμένα επιμελώς,το θερμοκήπιο είναι καλυμμένο για το χειμώνα, τα μονοπάτια καθαρισμένα, στο μαντρί ένα άλογο κάνει τη βόλτα του, στην αυλή τριγυρνούν τα κοτόπουλα, ενώ το τσοπανόσκυλο από το σκυλόσπιτό του παρατηρεί την κίνηση. Λίγο παραπέρα κτίζεται ένας αχυρώνας, και μόλις παρουσιαστεί η ευκαιρία, οι ιερείς θα αγοράσουν αγελάδες.
Στην ενορία κυκλοφορούν νέοι άνθρωποι με ωραία κορμοστασιά, ροδαλά μάγουλα κι ευγενικούς τρόπους. Ο Αλεξάντρ χαμογελά κρατώντας στα χέρια του μια εξημερωμένη κότα, ο Αντόν διηγείται την ομορφιά που έχει το χάραμα πάνω στον Βόλγα, ο Αντρέι λέει ντροπαλά, πόσο μεγάλη ευτυχία είναι να δημιουργείς, ενώ στο κομοδίνο του ο απότομος και ευθύς Κονσταντίν έχει ακουμπήσει ένα βιβλίο του Ερίχ Μαρία Ρεμάρκ.
Η ιστορία της εξάρτησης από τα ναρκωτικά είναι πάνω κάτω ίδια, για όλους τους τρόφιμους. Γύρω στα 12-14 άρχισαν να πίνουν και να καπνίζουν, μετά άρχισαν να δοκιμάζουν διάφορες ουσίες, κι ακολούθως, άρχισαν χωρίς να το καταλάβουν τη συστηματική χρήση, ενώ για μεγάλο διάστημα δεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους εξαρτημένους.
Σύμφωνα με τον πατέρα Μεθόδιο Κοντράτιεφ, η ιδέα να δεχθούν εξαρτημένους για θεραπεία προέκυψε από τη θλίψη που αισθάνονταν για τους ανθρώπους αυτούς. Το 1993 οι ιερείς πειραματίστηκαν παίρνοντας στην ενορία έναν, ναρκοεξαρτημένο τον εγκατέστησαν σε ξεχωριστό σπίτι, του έδωσαν ηλεκτρική κουζίνα και προσπαθούσαν να έχουν λίγες επαφές μαζί του, γιατί δεν ήξεραν τι θα μπορούσε να συμβεί. Αργότερα, οι εξαρτημένοι ενορία έγιναν δύο, αλλά οι ιερείς εξακολουθούσαν να τους κρατούν σε κάποια απόσταση.
Στα τέλη της δεκαετίας του ΄90 κατάλαβαν ότι πρέπει να ενεργήσουν με διαφορετικό τρόπο, και με τα χρόνια που ακολούθησαν διαμόρφωσαν ένα μοντέλο μεθόδου αποκατάστασης, το οποίο ακολουθούν μέχρι σήμερα.
Οι τρόφιμοι αναφέρουν ότι δεν είναι εύκολο να μπεις εδώ στο κέντρο απεξάρτησης, στις όχθες του Βόλγα. Πρέπει να περάσεις από συνέντευξη και να μείνεις νηφάλιος τουλάχιστον 10 μέρες πριν εισέλθεις στην ενορία. Φτάνοντας εκεί, ο τρόφιμος υπογράφει μια συμφωνία ότι είναι υποχρεωμένος να υπακούει στους κληρικούς, να επισκέπτεται τη θεία λειτουργία και να εκτελεί κάποιες εντολές (δηλαδή διάφορα καθήκοντα).
Νωρίς το πρωί οι ιερείς και οι τρόφιμοί τους πηγαίνουν στη λειτουργία, ακολουθούν σύντομες γυμναστικές ασκήσεις και το πρωινό. Μετά το πρωινό και το μεσημεριανό ο καθένας κάνει τη δική του δουλειά για την ενορία, άλλος κόβει ξύλα, άλλος ετοιμάζει σανό, κι άλλος εργάζεται στα κελιά. Πριν από το δείπνο, ξανά στην εκκλησία για τον εσπερινό. Το Σάββατο και την Κυριακή υπάρχει ρεπό. Με εξαίρεση τις σύντομες ακολουθίες και το φαγητό, οι μετέχοντες στο πρόγραμμα απεξάρτησης έχουν ελεύθερο χρόνο.
Τα βράδια του Σαββάτου γίνεται ο «απολογισμός της εβδομάδας». Καθένας από τους κληρικούς της ενορίας βάσει ενός πλάνου που έχει συνταχθεί νωρίτερα, αναλύει με τους τρόφιμους που είναι υπ’ ευθύνη του, την εβδομάδα που πέρασε. Τις Κυριακές, οι ιερείς προετοιμάζουν τους ασθενείς τους για τη συνηθισμένη ζωή και μιλούν μαζί τους για καθημερινά θέματα, όπως το τρόπο που φιλοξενείς επισκέπτες ή οργανώνεις το δωμάτιο. Μετά το βραδινό ακολουθεί προβολή ταινιών. Τις ταινίες επιλέγει ο ηγούμενος Σιλουανός. Στον Άγιο Γεώργιο παρακολουθούν έργα του Ταρκόβσκι και του Ζβιάγκιντσεφ, ρωσικές και ξένες κλασικές ταινίες. Το βράδυ της Δευτέρας οι τρόφιμοι μαζί με τους πατέρες συζητούν για το φιλμ που παρακολούθησαν.
Η αποκατάσταση χωρίζεται θεωρητικά σε μερικά στάδια. Κατά το πρώτο, οι ασθενείς «συνέρχονται» και καταθέτουν γραπτώς τις σκέψεις τους πάνω στα τρία θέματα που τους δίνονται. Για το ιστορικό της εξάρτησης, την άρνηση (με ποιό τρόπο ο εξαρτημένος δικαιολογούσε την εξάρτησή του) και την αδυναμία-έλλειψη ελέγχου (περιγραφή της αδυναμίας να ελέγξουν τις σκέψεις, τις ενέργειες και τις πράξεις τους όσον αφορά τη ναρκωτική ουσία).
Το δεύτερο στάδιο σχετίζεται με την πνευματική συνιστώσα. Στους ασθενείς μαθαίνουν επί μερικές εβδομάδες πώς να αντιμετωπίζουν την εξάρτηση με τη βοήθεια της άσκησης, εξηγούν τη σημασία της νηστείας, της προσευχής, της υπακοής και των εκκλησιαστικών μυστηρίων.
Το τρίτο στάδιο είναι αυτό της προσαρμογής, το οποίο εδώ αποκαλούν και «σπίτι στα μισά του δρόμου». Ο ασθενής, χωρίς να αποκόπτει την επαφή με τους ιερείς, οργανώνει τη ζωή του έξω από την κοινότητα, βρίσκει εργασία, αποκαθιστά τις κοινωνικές σχέσεις, μαθαίνει να ζει σε έναν κόσμο χωρίς ναρκωτικά.
Το διάστημα της αποκατάστασης στην ενορία είναι ένας-ενάμισης χρόνος. Κανείς δεν κρατά κανέναν εδώ με τη βία. Όταν ο ασθενής νιώθει ότι έχει τη δύναμη να ζήσει ξανά στην έξω κοινωνία, το συζητά με τον ιερέα και αποχωρεί. Παρ’ όλο που οι ιερείς της ενορίας του Αγίου Γεωργίου θεωρούν επιτυχημένο το μοντέλο τοξικολογικής απεξάρτησης που έχει καθιερωθεί στην ενορία, δεν σπεύδουν να μιλήσουν με αριθμούς για τις επιτυχίες τους.
Ο πατέρας Μεθόδιος αναφέρει ότι έχουν σταματήσει να τηρούν στατιστικά στοιχεία. Σύμφωνα με τον ίδιο, είναι ένα ανώφελο έργο, καθώς η εξάρτηση παραμένει για μια ολόκληρη ζωή και ποτέ δεν ξέρεις πότε ο ένας άνθρωπος μπορεί να ξανακυλήσει. Οι ίδιοι οι πρώην τοξικομανείς αποκαλούν τον εαυτό τους «αναρρώσαντα», και όχι «θεραπευμένο»
Ωστόσο, ο πατέρας Σιλουανός υποστηρίζει ότι οι περισσότεροι από τους μισούς παραμένουν «καθαροί». Όσους ξαναρχίζουν, συνήθως δεν τους δέχονται πάλι, καθώς αποτελούν κακό παράδειγμα για τους άλλους ασθενείς, ενώ κάτι τέτοιο θα αποτελούσε και ένδειξη μεγάλης επιείκειας απέναντι σε αυτούς που ξανάρχισαν τη χρήση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά