Ποιμαντορική Εγκύκλιος Πάσχα Του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγάλης Βρεττανίας κ.κ. Γρηγορίου

Αύτη γαρ αληθώς η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος˙ αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή˙κηρύξωμεν την του Σωτήρος Ανάστασιν, μάλλον δε την ημετέραν βοήσωμεν σωτηρίαν” (Χρυσόστομος, Τ2. σ. 991) Αγαπητοί μας εν Κυρίω,             Ανέτειλε και πάλι η λαμπροφόρα Εορτή της εκ Νεκρών Αναστάσεως του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, και ιεροπρεπώς μας συγκαλεί να εορτάσουμε «την κλητήν και Αγίαν Ημέραν, την μίαν των Σαββάτων»[1] όπου ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών ως εκ «παστάδος προελθών»[2] από τον Ζωηφόρον Τάφον «Αύτη ως εν κεφαλαίω έστιν η σεμνή του Πάσχα Εορτή˙ και ταύτα Χριστιανών τα μυστήρια˙ περί αναστάσεως νεκρών και ζωής αιωνίου πανηγυρίζομεν»[3].             Την ολόλαμπρη και χαροποιό εορταστική ατμόσφαιρα των Αγίων τούτων Ημερών σκιάζει η οικονομική κρίση που ξέσπασε αυτή την περίοδο στη Μεγαλόνησο Κύπρο και υποσκάπτει την συνοχή και τον ιστό της κοινωνίας και προβληματίζει και διαιρεί και πονά τον λαό της γιατί η κρίση ήταν απροσδόκητη, σκληρή, ξαφνική και αναπάντεχη για όλους. Δικαιολογημένα τα διεθνή μέσα επικοινωνίας ασχολήθηκαν εν εκτάσει με τα αίτια της οικονομικής αυτής κρίσης και διερωτώμαστε όλοι γιατί οι συμβαλλόμενοι δεν μπόρεσαν να δώσουν λύση υποφερτή, πιο ανθρώπινη και πιο φιλάνθρωπη και αποδεκτή για τον λαό της Κύπρου. «Δια τούτο ουν και ημείς οφείλομεν γενναίως φέρειν τας των πονηρών ανθρώπων απειλάς»[4] Όμως, αγαπητοί αδελφοί και πατέρες, τα Γεγονότα που εορτάζουμε, τα Πάθη, δηλαδή, και την Ανάσταση του Χριστού, μας υπενθυμίζουν τα δικά μας πάθη, την αμαρτία, την ανθρώπινη ανεπάρκεια,, τις ασθένειες, την ανεργία, την φτώχεια, την ανέχεια, την πλεονεξία, την πολυτέλεια, και τόσα άλλα λυπηρά και αξιοκατάκριτα που συγχύζουν τις κοινωνίες και καλλιεργούν τους πολέμους και τα μίση μεταξύ των ανθρώπων και των κοινωνιών. Η Οικουμένη όλη και ο Χριστιανισμός δια μέσου των αιώνων αντιμετώπισαν πολλά τέτοια ακραία και κρίσιμα γεγονότα, έζησαν δυστυχίες, αντιμετώπισαν πολέμους και κοινωνικές αναταράξεις, όπως είναι οι εμφύλιοι σπαραγμοί, η φτώχεια, η εκμετάλλευση, και τα επακόλουθά της, αλλά, με καρτερία και πίστη σταθερά εις τον Νεκραναστημένο Χριστό, τα έχουν ξεπεράσει και τα άφησαν στη λήθη της Ιστορίας. Η Ανάσταση του Χριστού και το Μήνυμα του Ευαγγελίου απετέλεσαν διά μέσου των αιώνων την «σταθεράν και βεβαίαν άγκυραν»[5] και την μακαρία ελπίδα με την οποία οι Απόστολοι, οι Μάρτυρες και οι Δίκαιοι, αντιμετώπισαν τις αντιξοότητες της ζωής, την περιφρόνηση του κόσμου, την αχαριστία, την αδικία και την σκληρότητα των ισχυρών, το μαρτύριον και τον θάνατον. Όλα αυτά, για τα οποία «ων ουκ ην άξιος ο Κόσμος»[6] τα αντιμετώπισαν μετά πίστεως, μετά καρτερίας και σταθεράς εμπιστοσύνης εις Εκείνον, τον Νικητή του θανάτου και της φθοράς, και Λυτρωτή του Κόσμου, Χριστόν. Με την μαρτυρική δε διακονία τους επιβεβαίωσαν την εντολή του Διδασκάλου τους «και έσεσθέ μοι μάρτυρες εν τε Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμάρεια και ως εσχάτου της γης»[7]. Η Χριστιανωσύνη, με επικεφαλής την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν ανά την Οικουμένην  Εκκλησίαν, - παρά το σκάνδαλον του κατακερματισμού και της διαίρεσής  της, - συνεχίζει με ανανεωμένη την ελπίδα και την πίστη εις τον Νεκραναστημένον Χριστόν, και διακηρύσσει «ευκαίρως και ακαίρως» ότι ο Χριστός «Ανέστη εκ Νεκρών Θανάτω Θάνατον πατήσας, και τοις εν μνήμασι ζωήν χαρισάμενος»[8]. Αναγεννημένοι και ανανεωμένοι ψυχή τε και σώματι από το πνεύμα και το γράμμα των Αγίων τούτων Ημερών, καλούμεθα να συνεχίσουμε την ζωή μας με θάρρος και εμπιστοσύνη στον Νεκραναστημένον Χριστό. Να αποβάλουμε λοιπόν την  απαισιοδοξία και τον φόβο των «λυπηρών επαγωγών» που χειμάζουν την καθημερινή μας ζωή με την οικονομική κρίση και τις βιωτικές μέριμνες, οι οποίες και δηλητηριάζουν τον νούν και την καρδία μας, και στεναχωρούν και πλήττουν την οικογένειά μας, μολύνουν το περιβάλλον, υποσκάπτουν τους θεσμούς, και τα θεμέλια του πολιτισμού μας. Αναγεννημένοι από την χαράν και την ελπίδα της Αναστάσεως του Χριστού και οπλισμένοι με πνεύμα ευθές και καρδίαν τεταπεινωμένη και συντεντριμμένην, να βιώσουμε τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής μας Τούτες οι Άγιες Μέρες είναι μέρες χαράς και ευφροσύνης, είναι μέρες ιερής ευχαριστίας και δοξολογίας και αινέσεως του εκ Νεκρών Αναστάντος Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, του οποίου η Θεανθρώπινη Προσωπικότητα, η Θυσία, τα Πάθη, η Ταφή και η Ανάσταση αποτελούν την πεμπτουσία της ζωής των Χριστιανών, είναι το σημείο αναφοράς για την ανακαίνιση και τον επαναπροσδιορισμό του μέλλοντος του Ανθρωπίνου Γένους και της δικής μας προσωπικής, οικογενειακής, εκκλησιαστικής και εθνικής ζωής. Μην λησμονούμε τους λόγους του ποιητή της Αναστάσεως «νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια εορταζέτω νυν κόσμος την έγερσιν Χριστού εν η εστερέωται»[9] Δράττομαι αυτής της ιερής και χαρμόσυνης ευκαιρίας να αναγγείλω από του Ιερού Άμβωνος, την ίδρυση και λειτουργία του Ελληνορθοδόξου Σχολείου Μέσης Εκπαιδεύσεως που φέρει το όνομα  «Απόστολος Ανδρέας». Οι πόρτες του Σχολείου θα ανοίξουν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, το νέο ακαδημαϊκό έτος 2013-14 και τα επίσημα εγκαίνια της λειτουργίας του θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη, 2 Οκτωβρίου 2013. Εν κατακλείδι του Εγκυκλίου τούτου Γράμματος, χαιρετίζω εγκαρδίως και μετά πατρικής αγάπης και βαθείας εκτιμήσεως όλους εσάς, οι οποίοι αποτελείτε το Πλήρωμα αυτής της Βιβλικής Επαρχίας του Οικουμενικού Θρόνου, η οποία κατοικοεδρεύει εις το Ηνωμένο Βασίλειο και Ιρλανδία. Αναμένουμε και προσδοκούμε ότι όλοι και όλες, μικροί και μεγάλοι, δίκαιοι και αμαρτωλοί, «νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες», θα καταφύγετε εις τους Ναούς μας να εορτάσετε ιεροπρεπώς τούτα τα Γεγονότα που συνεχίζουν να συγκινούν μέχρι σήμερα όλους τους Χριστιανούς της Οικουμένης και όχι μόνον, και τα οποία αποτελούν την χαράν και μόνην ελπίδα του Σύμπαντος Κόσμου. Με ευλάβεια δε να  προσευχηθείτε, να προσκυνήσετε, να μυσταγωγηθείτε εν Κυρίω και μετά βαθείας ταπεινώσεως και ειλικρίνειας να συγχωρήσετε εαυτούς και αλλήλους και να μεταλάβετε των Αχράντων Μυστηρίων, του Τιμίου Αίματος και Σώματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον. Έτσι όλοι θα γίνετε μέτοχοι και κοινωνοί της χαράς των Φίλων του Θεού, οι οποίοι εβίωσαν σεμνοπρεπώς την πρόσκαιρη ζωή τους ελπίζοντες και προσδοκώντες την κοινήν ημών Ανάσταση, την οποίαν υποσχέθηκε ο Αναστάς εκ Νεκρών και Λυτρωτής του Κόσμου, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός σ’ όλους εκείνους, οι οποίοι είναι μέλη της Εκκλησίας Του. Με αυτές τις ιερές σκέψεις, σας χαιρετίζω θερμά και εύχομαι όπως «ο Θεός της ειρήνης πάντας υμάς καταξιώση της μετά των αγίων Αναστάσεως, εν έργοις καλοίς ευρεθησόμενοι και πίστει ορθοδόξω, χάριτι και φιλανθρωπία του Μονογενούς αυτού Υιού, μεθ’ ου δόξα, τιμή και προσκύνησις τω Παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ Πνεύματι, νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν»[10]. Πάσχα, 2013 Ο Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων & Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριος [1] Ύμνος Αναστάσεως, Ειρμός του Κανόνα του Πάσχα, 8η Ωδή [2] Ύμνος Αναστάσεως [3] Χρυσόστομος, Τ2. σ. 995 [4] Χρυσόστομος, Τ2 σ. 992 [5] Εβρ., Κεφ. 6, 11 [6] Εβρ. Κεφ. 11:38 [7] Πράξεις, Κεφ. 1:8. [8] Απολυτίκιον του Πάσχα [9] Ύμνος Αναστάσεως, (Κανόνας γ’ ωδή) [10] Χρυσόστομος, Τ2. σ. 995