Τόν Χριστό Τόν συναντᾶμε στήν Ἐκκλησία. Ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ καί προνοεῖ γιά μᾶς. Γέροντος Πορφυρίου. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Τόν Χριστό Τόν συναντᾶμε στήν Ἐκκλησία.

«Ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ἐκκλησία (στήν Ὁποία καλοῦνται νά ἐνταχθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι) καί ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστός, πού μᾶς ἔχει προσλάβει ὅλους στόν Ἑαυτό του… », παρατηροῦσε· καί συνέχιζε: «ὅταν θέλεις νά συναντήσεις τόν Χριστό, θά Τόν βρεῖς στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, γιατί ἐδῶ εἶναι ἑνωμένη ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα μέ τόν Θεό, στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Δέν μπορεῖ νά ἐπικοινωνεῖς μέ τόν Χριστό καί νά μήν τά ἔχεις καλά μέ τούς ἄλλους ἀνθρώπους»¹.

Ὁ Γέροντας ἦταν ἐράσμιος. Εἶχε ἀγάπη μέχρις αὐτοθυσίας γιά τό Θεό ἀλλά καί γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους. Στόν ἅγιο

Χαράλαμπο στήν Εὔβοια, σύμφωνα μέ τίς διηγήσεις του, ἐξομολογοῦσε ἀσταμάτητα, νύκτα μέρα γιά ὁλόκληρα 24ωρα.
Ἀργότερα, ὅταν ὑπηρετοῦσε ὡς ἱερέας τῆς Πολυκλινικῆς Ἀθηνῶν, στήν ἐκκλησία τοῦ ἁγίου Γερασίμου, συνέχισε τή θυσιαστική του ζωή. Ὑπηρετοῦσε τούς ἀσθενεῖς -πολλές φορές- μέχρι ἀργά τήν νύκτα, παρηγορώντας «αὐτούς πού δέν εἶχαν κανένα».

Ὁ Γέροντας ἀγάπησε μέ πολλή θέρμη τόν Θεό · γι’ αὐτό καί Τόν γνώρισε ὅσο εἶναι δυνατό... Ἔφθασε στήν Θεία Θεωρία. Ἀνήκει στούς «διαβεβηκότας εἰς θεωρίαν».

Ὁ Γέροντας ἐπίσης ἀγάπησε μέ πολλή θέρμη καί ὅλους τούς ἀνθρώπους· γι’ αὐτό καί τούς γνώρισε σέ βάθος, τούς «κατανόησε ἐν παροξυσμῷ ἀγάπης». 
«Τρελλάθηκε» (παροξυσμός = τρέλλα) ἀπό ἀγάπη · γι’ αὐτό καί γνώρισε πολύ καλά τόν ὅλο ἄνθρωπο. Διείσδυσε στά μυστικά μονοπάτια τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς καί περιέγραψε τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο αὐτή θεραπεύεται ἀπό τό κακό, τήν ἁμαρτία. Συνάμα λόγῳ τῆς μεγάλης του αὐτῆς ἀγάπης πρός τούς ἀνθρώπους, τοῦ δόθηκε ἀπό τόν Θεό τό ἰαματικό χάρισμα «ψυχῶν τε καί σωμάτων».

Ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ καί προνοεῖ γιά μᾶς

Ἡ θεολογία τοῦ Γέροντα εἶναι λεπτή, ὑπέροχη, σύγχρονη στό γλωσσικό της ἔνδυμα, βιωματική, ἐμπειρική.

Ὁ π. Πορφύριος βίωσε «ἐν πάσῃ αἰσθήσει» ὅτι «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί».

Κατάλαβε καί διδασκε ὅτι ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός δέν εἶναι ἁπλός θεατής τῆς ζωῆς μας. Ἀντίθετα, μᾶς ἔχει στό νοῦ Του κάθε στιγμή. Συμπλήρωνε τή διδασκαλία του λέγοντας πώς «ὁ Θεός φροντίζει ἀκόμη καί γιά τίς πιό μικρές λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας. Δέν ἀδιαφορεῖ γιά μᾶς, δέν εἴμαστε μόνοι στόν κόσμο… Ὁ Θεός μᾶς ἀγαπάει πολύ καί μᾶς προστατεύει. Πρέπει νά τό καταλάβουμε αὐτό καί νά μή φοβόμαστε τίποτε².

Δόγμα καί ἦθος συμπλέκονται. Τό πόσο θεραπευτικά εἶναι αὐτά γιά τό σύγχρονο, «ἀγχωμένο», γεμάτο φοβίες καί ἀνασφάλειες «χριστιανό» μπορεῖ ὁ καθένας εὔκολα νά τό ἀντιληφθεῖ…

Ἡ στάση μας ἀπέναντι στόν Θεό, διδασκε ὁ Γέροντας, πρέπει νά εἶναι στάση μικροῦ παιδιοῦ, πού ρίχνεται στήν ἀγκαλιά τῆς μητέρας του. Ἡ σωστή, ἡ ζωντανή πίστη (=ἐμπιστοσύνη) στόν Θεό - Ἀγάπη ὁδηγεῖ στή πραγμάτωση τοῦ «ἀφήματος» στή Θεία παρηγοριά καί Θεία Πρόνοια³.

1 Κ. Γιαννιτσώτη, Κοντά στό Γέροντα Πορφύριο, Ἀθῆναι 1995, σελ. 383., (στό ἑξῆς: Κοντά στόν Γέροντα Πορφύριο).

2Κοντά στόν Γέροντα Πορφύριο,σελ. 280.

3 Κατά τό τῆς Θείας Λειτουργίας: «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα».

Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς κατά τόν Γέροντα Πορφύριο.Β΄ ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΗΥΞΗΜΕΝΗ (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου).

πηγή