Το κήρυγμα της Κυριακής: Ιωσήφ τολμήσας... εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού. Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη,

Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη,

Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης.

«Ἰωσήφ…. Τολμήσας εἰσῆλθε πρός Πιλάτον καί ᾐτήσατο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ».

Δύο μεγάλα και εντυπωσιακά παραδείγματα ανδρείας και θάρρους έλαμψαν τις συγκλονιστικές εκείνες ώρες και ημέρες του δράματος του Γολγοθά.

Ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, σεβαστό μέλος του συνεδρίου, επίσημο και ευϋπόληπτο πρόσωπο μεταξύ των Ιουδαίων, πλούσιος, αμέτοχος στο θεοκτόνο έγκλημα του συνεδρίου προσήλθε με θάρρος στον Πιλάτο και ζήτησε το σώμα του Ιησού. «Τολμήσας εἰσῆλθε πρός Πιλᾶτον καί ᾐτήσατο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ». Δεν υπολόγισε τον κίνδυνο να χαρακτηρισθεί οπαδός του σταυρωθέντος Χριστού, εχθρός του Ιουδαϊκού λαού, συνωμότης εναντίον των Ρωμαίων.

Και οι Μυροφόρες γυναίκες δεν φοβήθηκαν το βαθύ σκοτάδι, τους κινδύνους των ταραγμένων εκείνων ημερών, την αγριότητα των φρουρών του τάφου. Υπερνίκησαν τη δειλία του γυναικείου φύλου, έδειξαν ανδρεία, την οποία δεν είχαν τότε ούτε οι Μαθητές του Κυρίου. «Ἡ τελεία ἀγάπη ἒξω βάλλει τόν φόβον», είχε πει ο Κύριος.

Έτσι ο Ιωσήφ και οι Μυροφόρες προβάλλονται ως παράδειγμα ανδρείας και θάρρους προκειμένου περί ιερών καθηκόντων πίστεως, ευγνωμοσύνης και αφοσιώσεως προς τον Σωτήρα Χριστό. Από την ημέρα εκείνη μέχρι σήμερα αυξάνονται και πληθύνονται οι ανδρείοι ομολογητές της πίστεώς μας, προς κατάπληξη όλων.

Δεν πρόκειται μόνο για τα εκατομμύρια των μαρτύρων, κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, οι οποίοι ανδρείοι και ακλόνητοι στην πίστη πρόσφεραν και την ζωή τους ακόμη για τον Χριστό.

Δεν πρόκειται για τις πολλές χιλιάδες πιστών της Ορθόδοξης Εκκλησίας, οι οποίοι βασανίστηκαν και σφαγιάσθηκαν στα σκληρά χρόνια της τουρκοκρατίας.

Δεν πρόκειται ακόμη για τα άγνωστα σε αριθμό εκατομμύρια την Ρώσων Ορθοδόξων, οι οποίοι δεν υπέκυψαν στον άθεο κουμμουνισμό. Αλλά προτίμησαν να υποστούν αδιήγητα μαρτύρια, να φυλακιστούν σε φρικτές φυλακές, να εξορισθούν στις παγωμένες εκτάσεις της Σιβηρίας, να απογυμνωθούν από τα υπάρχοντά τους, να καταδικαστούν σε πείνα, δίψα, γυμνότητα, να βασανισθούν με τον πλέον ανελέητο τρόπο, να υποστούν σκληρότατο θάνατο και όχι να αρνηθούν τον Σωτήρα Χριστό. Λαμπρό παράδειγμα αποτελεί ο Άγιος Λουκάς ο ιατρός, Επίσκοπος Συμφερουπόλεως της Κριμαίας.

Η πορεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας είναι δια μέσου των αιώνων πορεία μαρτυρίου και αίματος.

Πρόκειται όμως για μια άλλη περισσότερο πολυάριθμη παράταξη ηρώων της πίστεως, οι οποίοι παραμένουν συνήθως αφανείς και άγνωστοι. Είναι εκείνοι που καθημερινά αγωνίζονται να μείνουν πιστοί και αφοσιωμένοι στον Χριστό, πρόθυμοι εργάτες του καλού για την εξυπηρέτηση των άλλων. Είναι οι αποφασιστικοί νέοι, οι οποίοι αγωνίζονται κατά της φαυλότητας, της διαφθοράς, για να μείνουν αγνοί και σώφρονες όπως τους θέλει ο Χριστός.

Είναι οι ευσυνείδητοι εργάτες, οι οποίοι δεν θέλουν με κανένα τρόπο να εξαπατήσουν τους εργοδότες τους για να κερδίσουν περισσότερα. Είναι οι εργοδότες οι οποίοι βλέπουν τους υπαλλήλους περισσότερο σαν συνεργάτες παρά σαν εργάτες.

Είναι οι έντιμοι υπάλληλοι, οι οποίοι δεν μπορούν να υποταχθούν στις πονηρές και κακόβουλες προτάσεις ανωτέρων τους για να καταδολιευθούν τους πελάτες τους.

Είναι οι απλοί χριστιανοί, οι οποίοι θυσιάζονται για να εξυπηρετήσουν όσους έχουν ανάγκη.

Είναι οι εργάτες του Ευαγγελίου, οι οποίοι με αυταπάρνηση και ηρωισμό εργάζονται στον αμπελώνα του Κυρίου, έστω κι αν διώκονται και από εκείνους που έχουν την ηθική υποχρέωση να τους συμπαραστέκονται.

Και είναι πολλοί, πάρα πολλοί οι ήρωες αυτοί της πίστεως, οι οποίοι καλλωπίζουν την ζωή των κοινωνιών μας. Δεν κάνουν θόρυβο. Δεν φαίνονται. Πρέπει να ψάξει κανείς για να ανακαλύψει έστω και μερικούς.

Την ανδρεία και το θάρρος τους το αντλούν από τον μεγάλο αρχηγό, από τον Θεάνθρωπο Λυτρωτή και Σωτήρα. Αυτό προανήγγειλε ότι θα έχουν αυτοί θλίψεις κατά το διάστημα της ζωής τους. Θα είναι πρόβατα εν μέσω λύκων. Ας μη πτοηθούν. Τα πρόβατα θα νικήσουν τους λύκους. «Θαρσεῖτε» τους λέει. Πάρτε θάρρος, φανείτε ανδρείοι. Πάρετε παράδειγμα εμένα, ο οποίος ως άνθρωπος ήμουν συνεχώς διωκόμενος, από τη γέννηση μέχρι τη σταύρωση. Και όμως «ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον».

Ουδέποτε είδε ούτε και θα δει η ανθρωπότητα τέτοιο ακαταγώνιστο ήρωα και ένδοξο νικητή, όπως τον Κύριο. Αυτός συνέτριψε το κράτος του διαβόλου, την δύναμη της αμαρτίας, τον αιώνιο θάνατο. Αυτός νίκησε όσους είχαν σκληρυνθεί στην κακότητά τους πονηρούς ανθρώπους, κονιορτοποίησε τις παγίδες τους και διέλυσε σαν καπνό τα πονηρά σχέδιά τους. Με το σταυρό του σταύρωσε τον κόσμο της αμαρτίας και χάρισε στους πιστούς την ακατανίκητο δύναμη «τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὂφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ».

Νίκη των χριστιανών είναι και η καταπάτηση της δύναμης του εχθρού, όταν αντί του μίσους προτάσσουν την αγάπη, αντί της μνησικακίας την συγγνώμη, αντί της δολιότητας την ευθύτητα, αντί της αλαζονικής έπαρσης την απλότητα της ταπεινοφροσύνης, αντί του ψεύδους την αλήθεια, αντί της κακίας την αρετή. Στο τέλος η αλήθεια και η αρετή θα νικήσουν.

Αυτά είχε υπ’ όψιν του ο Απόστολος Παύλος όταν έγραφε προς τους Κορινθίους και προς όλους τους χριστιανούς, «στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε». Να μένετε όρθιοι, σταθεροί και ακλόνητοι στην πίστη. Αγωνίζεσθε σαν ήρωες. Πάρτε από τον Κύριο ανδρεία και δύναμη. Ηρωικός αγωνιστής και νικητής ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος, έλεγε ότι αν και «θανατούμεθα ὃλην τήν ἡμέραν», αν και «ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς», εν τούτοις «πᾶσι τούτοις ὑπερνικῶμεν διά τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς».

Και είχε απόλυτο δίκιο, μετά από την αποκάλυψη του Θεού και μιλώντας από την προσωπική του πείρα, ο ευαγγελιστής της αγάπης, Απόστολος Ιωάννης να διακηρύττει «αὓτη ἐστίν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν» και ότι νικητής πάντοτε είναι «ὁ πιστεύων εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν».

Ο Θεός δεν μάς έδωσε πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως για να αγωνιζόμαστε ηρωικά και να νικούμε με δόξα. Αμήν.