Επειδή τόσον ο παπισμός, όσον και ο προτεσταντισμός εντυπωσιάζουν δια του
όγκου των και της ψευδοσοφίας των, δεν είναι αρκετόν να είναι πραγματικότης,
ότι η Ορθοδοξία αποτελεί την Εκκλησίαν του Χριστού. Είναι απαραίτητον και
όπως γνωρίζωμεν αυτήν την αλήθειαν ως και την μοναδικότητα και εις τι
συνίσταται η αλήθεια και η μοναδικότης της Εκκλησίας.
Και αν μεν οι πολλοί δεν είναι εις θέσιν να γνωρίζουν θεωρητικώς τι είναι εκείνο
που ακριβώς βιούν εντός των κόλπων της Εκκλησίας, όμως οι Οικουμενισταί
Προκαθήμενοι των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, οι «δοκούντες στύλοι είναι»,
τουλάχιστον θεωρητικώς μόνον οφείλουν να το γνωρίζουν, εφ’ όσον εμπειρικώς
το αγνοούν. Ούτω πως, δια της αγνοίας των και με το «δεν έχομεν διαφοράς»,
δύο μεγάλα κακά απεργάζονται. Ένα, ότι κλονίζουν την πίστιν των Ορθοδόξων
και δεν τους οδηγούν εις την οδόν της θεώσεως, και δεύτερον, ότι καθησυχάζοντες
τους αιρετικούς εις τας πλάνας των, τους φράσουν την οδόν της σωτηρίου
επιστροφής εις την Μητέρα Εκκλησίαν.
