Κήρυγμα Ε Κυριακής Ματθαίου (Ματθ. η 28 – θ 1)«Τι ημίν και σοί, Ιησού υιέ του Θεού; Ήλθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημάς;» Αρχιμανδρίτης Σπυρίδων Πετεινάτος

Στην χώρα των Γεργεσηνών κατοικούσαν άνθρωποι που είχαν συνηθίσει
 στην παρανομία. Γιατί παράνομο ήταν, κατά τον Μωσαϊκό νόμο,
 να τρέφουν χοίρους. Απηγορεύετο να τρώνε χοιρινό κρέας ή να πουλάνε
 στους ειδωλολάτρες χοίρους. Αλλ΄ αυτοί περιφρονούσαν τον Νόμο.
 Τον καταπατούσαν χωρίς συστολή και ηύξαναν ανενόχλητοι τα εισοδήματά τους.
Εμπορεύονταν την αμαρτία και ήταν πολύ ευχαριστημένοι γιατί τους
 άφηνε σημαντικά κέρδη.

Ίσως μάλιστα στη συναγωγή να υποκρίνονταν τους ευσεβείς και τους δικαίους.
 Στο θυσιαστήριο, πιθανώς, να πήγαιναν πλούσια δώρα, για να εξευμενίσουν τον
 Θεό – έτσι πίστευαν –και να … εξαγοράσουν την ευλογία του.

Όταν όμως έφθασε ο Κύριος στη χώρα και εξεδίωξε τα δαιμόνια από τους
δυστυχισμένους εκείνους ανθρώπους και έδωκε την άδεια στα δαιμόνια να
 μπούν στην αγέλη των χοίρων και «ώρμησε πάσα η αγέλη των χοίρων κατά
του κρημνού εις την θάλασσαν και απέθανον εν τοις ύδασι», τότε άλλαξαν
τελείως στάσι. Τον έδιωξαν από τη χώρα τους, παρ΄ όλο ότι τους απήλλαξε
από την μάστιγα των δαιμονιζομένων, θεραπεύοντάς τους.

Ήταν οι άνθρωποι που ζούσαν με την γεύσι της αμαρτίας.
 Είχαν βολευθή με τη συνείδησί τους και ήσαν δούλοι στην ύλη.
 Λάτρευαν τα υλικά τους αγαθά, και δεν εδέχοντο κανείς να τους τα
αγγίξη. Έτσι τώρα, που ανέλπιστα χάνουν τα παράνομα κέρδη τους,
ξεσηκώνονται και διώχνουν τον Ιησούν από την χώρα τους! Όσο δεν
 εθίγοντο τα υλικά τους συμφέροντα, όλα επήγαιναν καλά.
Μόλις όμως ο Κύριος τους ετιμώρισε για τις παραβάσεις τους, εξανίστανται.
Γίνεται ο   α ν ε π ι θ ύ μ η τ ο ς γι΄ αυτούς.

Για πόσους όμως και σήμερα ο Κύριος γίνεται ο Ανεπιθύμητος!
 Διότι και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι, που συστηματικά παραβαίνουν
 το νόμο του Θεού.

Πώς μπορεί να είναι επιθυμητός ο Κύριος, που είναι Νομοθέτης της ηθικής
 τάξεως, ο Κύριος που λέει: «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης»,
 που ζητάει ειλικρίνεια, τιμιότητα, από τους ανθρώπους, που στην ατομική
 και στην κοινωνική τους ζωή καταπατούν θεληματικά τον θείο νόμο;
 Πού χρησιμοποιούν κάθε αθέμιτο μέτρο για να αυξήσουν τα παράνομα
κέρδη τους;

Ας υποθέσουμε ότι ο Κύριος έμπαινε σήμερα σ΄ένα εμπορικό κατάστημα.
 Ζητεί εκεί να συναντηθή με τον ιδιοκτήτη. Εκείνος ενοχλείται από την
 επίσκεψι. Έχει τα χέρια του βουτηγμένα στην πλεονεξία, στην αδικία.
 Γι΄ αυτό και λέει στον ανεπιθύμητο Επισκέπτη ότι το εμπόριό του δεν
 έχει καμμία σχέσι με την θρησκεία. Και του ζητάει να φύγη.
 Επισκέπτεται ο Κύριος ένα σημερινό βιομηχανικό κέντρο.
 Εργοδόται και εργάται δηλητηριασμένοι από τα σύγχρονα δηλητήρια
 τού δηλώνουν με θράσος : δεν σε γνωρίζουμε ποιος είσαι.
 Δεν σε θέλουμε, φύγε το συντομώτερο.

Η παρουσία Του και το μήνυμά Του εμποδίζει τις δουλειές τους.
 Τους μπερδεύει. Ενοχλεί τη συνείδησί τους. Οι εργασίες τους είναι ύποπτες.
 Τα σχέδιά τους παράνομα. Ο πόθος του πλουτισμού άπληστος.
 Γι΄ αυτό δεν Τον θέλουν. Είναι το Φως το ολόλαμπρο και δυνατό,
 που φωτίζει και ξεσκεπάζει τις αμφίβολες δουλειές τους που χρειάζονται
 ημίφως ή καλύτερα σκοτάδι.

Το Φως « ελήλυθεν εις τον κόσμον και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το
 σκότος ή το φως, ήν γαρ πονηρά αυτών τα έργα». Αλλά δεν τολμούν πάλι
να τα βάλουν ανοικτά μαζύ Του. Του ζητούν λοιπόν με τρόπο καλό να παραμερίση.
 Δεν υβρίζουν, δεν παρουσιάζονται φανατικοί εχθροί Του. Κάθε άλλο.
Τηρούν μάλιστα και τα προσχήματα. « Να δώσουμε κάτι στο ναό ή λίγα
 ευρώ σε κανένα φτωχό; Ευχαρίστως. Να βάλουμε την εικόνα του Χριστού
στο μαγαζί ή στο αυτοκίνητό μας. Μη ζητάς όμως να επέμβης στις δουλειές μας,
μην επιμένης να κόψουμε τις κακές, όπως τις λες – συνήθειές μας,
 ν΄ αλλάξουμε ζωή. Ώ όχι! Σε παρακαλούμε πολύ μην επιμένης.
 Τώρα είναι καιρός να μείνουμε μόνοι μας, με τα σχέδιά μας και τις επιδιώξεις μας …
 Στην εποχή μας δεν μπορεί να εφαρμόση κανείς το νόμο του Θεού! …».

Όταν όμως διώχνουμε τον Κύριο ή σωστότερα όταν απομακρυνώμεθα από κάθε
 ηθικό δεσμό, τότε γινόμαστε δεσμώται της ελευθερίας μας.
 Υποδουλωνόμεθα στην ύλη, γινόμεθα σκλάβοι του χρήματος, όπως
 τόσοι και τόσοι στην εποχή μας.

Πόσο όμως διαφορετικά είναι όταν ο Κύριος είναι ο Επιθυμητός
 της ζωής μας. Επιθυμητός «σύντροφος, φίλος και αδελφός» όχι μόνο
 την Κυριακή, αλλ΄ όλες τις ημέρες της εβδομάδος στο γραφείο, στο
 εργοστάσιο, στο χωράφι. Και η παρουσία Του να κατευθύνη τη ζωή μας,
 που να ακολουθή τα ίχνη Του, να είναι σύμφωνη με τις θείες Του εντολές!

*Αρχιμ. Σπυρίδων Πετεινάτος

Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Κεφαλληνίας