....δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.

Αρχικά δεν ήταν στις προθέσεις μου να σχολιάσω την επίσκεψη Σαμαρά στο Άγιον Όρος. Σκεφτόμουν πως καθένας έχει δικαίωμα να κάνει αυτό το ταξίδι της ζωής και βεβαίως εγώ είμαι η αναξιώτερη όλων για να κρίνω τις αγαθές ή όχι προθέσεις του.

Ωστόσο όταν η επίσκεψη γίνεται με τους κανόνες της απόλυτης δημοσιότητας, όταν αυτός που παρουσιάζεται ως προσκυνητής δίνει στη δημοσιότητα φωτογραφίες και ομιλίες του εκεί που μάλλον θάπρεπε να πάει με συστολή και σκυμμένο κεφάλι (όπως ο κάθε επισκέπτης άλλωστε) έ, τότε δικαιωματικά λειτουργώ κι' εγώ σαν αυτό που είμαι, δημοσιογράφος δηλαδή.
Αν λοιπόν ήταν ταξίδι προσκυνηματικό και περισυλλογής και όχι κάτι άλλο, εμείς δεν θα το μαθαίναμε και βεβαίως υπάρχει τρόπος να κρατηθεί μυστικό (όπως και πολλά άλλα που δεν γνωρίζουμε).
Αν εκεί πήγαινε σαν ένας κάποιος Αντώνης, δεν θα έκρινα ποτέ την ευσέβεια ή την ασέβειά του.
 Άλλωστε κι' εγώ ως ασεβής πηγαίνω στην εκκλησία, με την ελπίδα του θείου ελέους. Πώς να μιλήσω για άλλον;
Ετούτος όμως, ακόμη και από το περιβόλι της Κυράς, μας κάνει κηρύγματα και μας δουλεύει. 
Πώς αλλιώς εξηγείται το ότι ο πρωθυπουργός μιας χώρας που οι πολίτες αυτοκτονούν εξαιτίας της απάνθρωπης μεταχείρισης, που ο λαός υποφέρει (οι πατρίκιοι όχι, βεβαίως), που δίνονται προνόμια σε όποιον μη Χριστιανό και μη Έλληνα ενώ ό,τι χριστιανικό καταπολεμείται και βλασφημείται, ο πρωθυπουργός της χώρας όπου η αθεΐα είναι το αντίτιμο για να υπάρχεις δημόσια να τολμά να λέγει "Περνάμε δύσκολες ώρες, αλλά με τη βοήθεια του Θεού στεκόμαστε όρθιοι";
Ποιές είναι οι δυσκολίες που περνά ο ίδιος και οι μετ' αυτού, παρεκτός της αγωνίας διατήρησης της εξουσίας;
Και όχι με την βοήθεια του Θεού, Αντωνάκη, αλλά με την ανοχή Του (μήπως και μετανοήσετε αλλά και για την δική μας αποστασία). Μην ανακατεύεις Εκείνον στα έργα του σκότους. Γιατί μην μου πεις πως είναι του φωτός έργο το να σκοτώνεις μια πατρίδα, έναν λαό, τις πατροπαράδοτες αξίες και την θεόσδοτη ελευθερία του Ανθρώπου....
Δεν ξέρω τί σου είπαν οι πατέρες που είδες. Ίσως και αυτοί να σου τα έψαλλαν και να το κρύβουν τα Μ.Μ.Ε. σου.
Εγώ πάντως, Αντωνάκη, σου λέω πως όπου και να πας τον Θεό δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις (ακόμη κι' αν κρυφτείς κάτω από τα ράσα μοναχών).
 Διότι Εκείνος ου μυκτηρίζεται! Δεν δουλεύεται, θα πει αυτό, σε ελεύθερη μετάφραση.
Επίσης ούτε εμάς μπορείς να μας δουλέψεις και να σου δώσουμε ψήφο διάσωσης, ως σε ευσεβή κυβερνήτη. (Και οι άθεοι πηγαίνουν στο Άγιον Όρος. Π.χ. βλέπε Τσίπρας)
Κι επειδή ίσως σε πίκρανα, σου χαρίζω κι' έναν Καβάφη που σου πάει γάντι.
"Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. 

Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες. "

πηγή