«ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΖΩΗ» Οἱ ψυχικὲς ἰδιαιτερότητες τῶν συζύγων εἶναι ἀναγκαῖες στὰ πλαίσια τῆς οἰκογένειας

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο
τοῦ Ἱερέως Ἠλία Σουγάεφ

«ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗ ΖΩΗ»

Μετάφραση ἀπὸ τὰ Ρωσικὰ
ὑπὸ τοῦ Α.Τ.Σ.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «Η ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΣ»
ΑΘΗΝΑ 2013

σελ. 150-153

Βλ.σχετ.: «ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΖΩΗ» (Νέο βιβλίο) “Πηγαίνοντας κάθε φορὰ νὰ μιλήσω στοὺς ἐφήβους μας, μὲ διακατεῖχε μιὰ μόνο ἐπιθυμία: Νὰ τοὺς διαβεβαιώσω ὅτι ὅλα αὐτὰ ὑπάρχουν πράγματι, ὅτι μποροῦν ν᾽ ἀγαπήσουν καὶ ν᾽ ἀγαπηθοῦν ἀληθινά.”

.                 Στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου οἱ ἅγιοι Πατέρες διακρίνουν τρεῖς δυνάμεις: τὸ λογιστικὸ (νοῦς), τὸ ἐπιθυμητικὸ (βούληση) καὶ τὸ θυμικὸ (καρδιακὰ αἰσθήματα).
.        Ὁ νοῦς τοῦ ἄνδρα καὶ τῆς γυναίκας διαφέρουν. Κατὰ κανόνα, ὁ ἄνδρας εἶναι πιὸ ἐγκεφαλικός, σκέπτεται καὶ ἐνεργεῖ σύμφωνα μὲ τὴν αὐστηρὴ λογική, ἐνῶ ἡ γυναίκα εἶναι πιὸ διαισθητική. Αὐτὸ δὲν σημαίνει πὼς ἡ γυναίκα εἶναι πιὸ κουτὴ ἀπὸ τὸν ἄνδρα, ἀλλὰ πὼς ἔχει μιὰν ἄλλη λογική. Συχνὰ μὲ τὴν διαίσθησή της ἡ γυναίκα μπορεῖ πολὺ πιὸ γρήγορα καὶ πολὺ πιὸ ἀποτελεσματικὰ νὰ ξεδιαλύνει μιὰ μπερδεμένη ὑπόθεση, ἰδιαίτερα στὸ πεδίο τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων.
.             Ἡ βούληση (θέληση) τοῦ ἄνδρα καὶ τῆς γυναίκας διαφέρουν ἐπίσης. Ὁ ἄνδρας συνήθως ἔχει θέληση πιὸ ἰσχυρή, ποὺ συχνὰ ἐκδηλώνεται ἔντονα, ἐνῶ ἡ γυναίκα πιὸ ἤπια καὶ γι᾽  αὐτὸ λιγότερο ἐμφανῆ. Αὐτὸ φαίνεται ἰδιαίτερα στὴν ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν. Ὁ πατέρας ἐπιβάλλει στὸ παιδὶ ὑπακοὴ μὲ κάποια μορφὴ ἐξαναγκασμοῦ, ἐνῶ ἡ μητέρα μὲ γλυκὸ τρόπο, ἀποφεύγοντας νὰ τὸ ἐξοργίσει.
.           Κάποτε, πάντως, σὲ μιὰν ὁμιλία μου, ὅταν ἔθεσα στὸ ἀκροατήριο τὸ ἐρώτημα, “Ποιοί ἔχουν πιὸ ἰσχυρὴ θέληση, οἱ ἄνδρες ἢ οἱ γυναῖκες;”, ὅλοι οἱ ἔγγαμοι ἄνδρες μὲ μιὰ φωνὴ ἀποκρίθηκαν: “Οἱ γυναῖκες, φυσικά!”. Κι αὐτὸ γιατί εἶχαν νιώσει στὸ πετσί τους τὴν δύναμη τῆς γυναικείας θελήσεως. Ἔχει, πράγματι, καὶ ἡ γυναίκα ἰσχυρὴ θέληση, ἡ ὁποία, ὡστόσο, ἐκδηλώνεται μὲ τρόπο ἤπιο, ὅπως εἶπα, ἀλλὰ καὶ ἔξυπνο. Ἔτσι, ὅταν μιὰ γυναίκα βαλθεῖ νὰ καταφέρει τὸν ἄνδρα της νὰ κάνει κάτι ποὺ αὐτὴ θέλει, δὲν θὰ τοῦ φωνάξει, “ Ἔ, ἐσύ, τεμπέλη! Πάλι εἶσαι ξαπλωμένος στὸν καναπέ; Ἄντε, σήκω καὶ κάνε καμιὰ δουλειά! Νά, μοῦ χρειάζονται τρία ράφια, ὅπως αὐτὸ ποὺ ἔφτιαξες πέρυσι, ἀφοῦ πρῶτα μὲ ἔπρηξες, ὅπως πάντα. Πότε θὰ δεήσεις νὰ τὰ φτιάξεις;”. Ὄχι, φυσικά, δὲν θὰ τοῦ μιλήσει ἔτσι. Θὰ τὸν πλησιάσει τρυφερὰ καὶ θὰ τοῦ πεῖ μὲ γλυκιὰ φωνή: “Ἀγάπη μου, πέρυσι μοῦ ἔφτιαξες ἐκεῖνο τὸ τόσο ὄμορφο καὶ χρήσιμο ραφάκι. Φτιάξε μου, σὲ παρακαλῶ, ἄλλα τρία τέτοια, ἐσὺ ποὺ εἶσαι τόσο καλὸς μάστορας!”. Ἡ καρδιὰ τοῦ ἄνδρα θὰ λιώσει ἰδιαίτερα μὲ τὴν τελευταία φράση. Πῶς νὰ μὴ σηκωθεῖ, λοιπόν, ἀμέσως γιὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὴν ἐπιθυμία τῆς γυναίκας του;
.             Τὰ αἰσθήματα, τέλος, τοῦ ἄνδρα καὶ τῆς γυναίκας ἐκδηλώνονται μὲ διαφορετικὸ τρόπο. Ὁ ἄνδρας εἶναι πιὸ συγκρατημένος, κυριαρχώντας στὴν καρδιά του μὲ τὴ λογική, ἐνῶ ἡ γυναίκα εἶναι πιὸ ἐκδηλωτική, καθὼς χαρακτηρίζεται ἀπὸ μεγαλύτερη εὐαισθησία καὶ συναισθηματικότητα. Στὶς κηδεῖες σπάνια θὰ δοῦμε ἄνδρες νὰ θρηνοῦν γοερὰ καὶ νὰ τραβοῦν τὰ μαλλιά τους, ὅπως κάνουν τόσο συχνὰ οἱ γυναῖκες.
.               Ὑπάρχουν πλάστιγγες γιὰ τὴ μέτρηση μεγάλων βαρῶν, ὅπως αὐτὲς στὶς ὁποῖες ἀνεβαίνουν τὰ φορτηγά, προκειμένου νὰ ἐξακριβωθεῖ τὸ βάρος τοῦ φορτίου τους σὲ τόνους. Ὑπάρχουν καὶ ζυγαριὲς ἀκριβείας γιὰ τὴ μέτρηση πολὺ μικρῶν βαρῶν, ὅπως αὐτὲς ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ χρυσοχόοι καὶ ἄλλοι μικροτεχνίτες. Ἂν ἕνα φορτηγὸ πατήσει σὲ μιὰ ζυγαριὰ ἀκριβείας, θὰ τὴν καταστρέψει. Τὸ ἴδιο συμβαίνει συχνὰ μὲ τὶς γυναῖκες ποὺ θὰ βρεθοῦν σὲ ἀκραῖες ψυχολογικὲς καὶ συναισθηματικὲς καταστάσεις. Δὲν τὶς ἀντέχουν, «σπᾶνε», καταρρέουν.
.                Νὰ ἕνα ἀληθινὸ γεγονός: Δύο γονεῖς ἄφησαν μόνο του γιὰ δύο λεπτὰ τὸ παιδάκι τους, ἡλικίας ἑνὸς ἔτους, δίπλα σὲ μιὰ πισίνα. Τὸ παιδάκι ἔπεσε στὴν πισίνα καὶ ἄρχισε νὰ πνίγεται. Ἕνα λεπτὸ ἀργότερα ὁ πατέρας του μὲ φρίκη τὸ βρῆκε νὰ ἐπιπλέει μὲ τὸ πρόσωπο μέσα στὸ νερό. Χωρὶς νὰ χάσει καιρό, τὸ ἅρπαξε καὶ ὅρμησε στὸ σπίτι, γιὰ νὰ τοῦ κάνει τεχνητὴ ἀναπνοή. Ἡ μητέρα, βλέποντας τὸν γιό της μελανιασμένο στὰ χέρια τοῦ ἄνδρα της, ἔπαθε σόκ. Σκέπασε τὸ πρόσωπό της μὲ τὰ χέρια της καὶ κλείστηκε σ᾽ ἕνα δωμάτιο, φωνάζοντας ἐκτὸς ἑαυτοῦ: “Δὲν μπορῶ νὰ τὸ βλέπω! Δὲν μπορῶ νὰ τὸ βλέπω!”. Τὸ παιδὶ τελικὰ σώθηκε. Ἀπὸ τὴν ἱστορία, ὅμως, αὐτὴ ἂς συγκρατήσουμε στὴ μνήμη μας τὴν ἀδυναμία τῆς μητέρας νὰ ἀντιμετωπίσει μὲ ψυχραιμία τὴν ἐξαιρετικὰ δύσκολη κατάσταση. Ἔφυγε ὄχι γιατί δὲν ἀγαποῦσε τὸν γιό της καὶ δὲν ἤθελε νὰ τὸν βοηθήσει, ἀλλὰ ἁπλῶς ἐπειδὴ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ κάνει. Εὔκολα ἀντιλαμβανόταν τὶς ψυχικὲς ἀλλοιώσεις τοῦ παιδιοῦ της, ὅσο αὐτὸ ἦταν ζωντανὸ –πράγμα σχεδὸν ἀδύνατο γιὰ τὸν λιγότερο συναισθηματικὸ καὶ διαισθητικὸ πατέρα-, ἀλλὰ δὲν ἄντεχε νὰ βλέπει τὸ παιδί της νὰ πεθαίνει. Ὁ ἄνδρας, ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶναι λιγότερο συναισθηματικός, μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπίζει μὲ ψυχραιμία τὶς δύσκολες περιστάσεις.
.                Πρέπει νὰ ἐπισημάνω ὅτι ἡ διαφορὰ τῶν ψυχικῶν δυνάμεων ὀφείλεται στοὺς διαφορετικοὺς ρόλους ποὺ πρέπει νὰ ἔχουν ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναίκα μέσα στὴν οἰκογένεια. Ἡ γυναίκα ὡς σύζυγος καὶ μητέρα πρέπει νὰ εἶναι σὰν ἕνα εὐαίσθητο βαρόμετρο, ποὺ θὰ συλλαμβάνει τὶς ψυχικὲς καταστάσεις ὅλων τῶν μελῶν τῆς οἰκογένειας, ὥστε μὲ στοργὴ καὶ προσοχὴ ἀφ᾽ ἑνὸς νὰ συμπαρίσταται στὸν ἄνδρα της καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου νὰ ἀνατρέφει σωστὰ τὰ παιδιά της. Ἡ γυναίκα καθορίζει τὴν οἰκογενειακὴ ἀτμόσφαιρα. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτό, τῆς δόθηκαν ἀπὸ τὸν Θεὸ ὅλες οἱ ἀπαραίτητες ἱκανότητες: διαίσθηση, ἠπιότητα, εὐαισθησία. Ὁ ἄνδρας ὡς σύζυγος καὶ πατέρας εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς οἰκογένειας, τῆς ὁποίας ἔχει τὴν εὐθύνη καὶ γιὰ τὴν ὁποία πρέπει νὰ παίρνει συχνὰ δύσκολες ἀποφάσεις. Ὁ ἄνδρας εἶναι ὁ προστάτης τῆς οἰκογένειας, γι᾽  αὐτὸ τοῦ δόθηκαν ἀπὸ τὸν Θεὸ τετράγωνη λογικὴ καὶ ἰσχυρὴ θέληση, ὥστε νὰ μὴν παρασύρεται ἀπὸ συναισθήματα.
.             Οἱ ψυχικὲς ἰδιαιτερότητες τῶν συζύγων εἶναι ἀναγκαῖες στὰ πλαίσια τῆς οἰκογένειας. Ὁ ἄνδρας καὶ ἡ γυναίκα ἀλληλοσυμπληρώνονται. Ὁ ἕνας χωρὶς τὸν ἄλλον θὰ δυσκολευόταν νὰ λύσει τὰ προβλήματα ποὺ ἀναφύονται στὴν οἰκογενειακὴ ζωή, ἰδιαίτερα τὰ σχετικὰ μὲ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν. Ἀπεναντίας, ἔξω ἀπὸ τὴν οἰκογένεια οἱ ἰδιαιτερότητες τοῦ κάθε φύλου εἶναι δυνατὸ νὰ ἀποτελέσουν ἐλαττώματα. Ἔτσι, ἡ φυσικὴ δύναμη τοῦ ἄνδρα, ἂν δὲν ἀφιερωθεῖ στὴν προστασία τῆς οἰκογένειας, μπορεῖ νὰ μεταβληθεῖ σὲ χουλιγκανισμό. Καὶ ἡ γυναικεία συναισθηματικότητα, ἂν δὲν διοχετευθεῖ στὴ φροντίδα τῆς οἰκογένειας, μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει τὴν γυναίκα σὲ βαριὰ ἁμαρτήματα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

πηγή