Ο διδάσκαλος της ταπείνωσης Του Αρχιμ. Φωτίου Γαβριελάτου

Του Αρχιμ. Φωτίου Γαβριελάτου, Ιεροκήρυκος Ι.Μ. Κεφαλληνίας

Ο Κύριος μας δίνει την εντολή να ετοιμασθεί το τραπέζι για να εορτάσουν όλοι μαζί την εορτή του Πάσχα και μάλιστα θα ηταν το τελευταίο της παράδοσης των Εβραίων, αφού απο εκει και μετα το Πάσχα θα εχει την δική του σφαγιδα πάνω στην θυσία του Σταυρού.

Το τραπέζι λοιπόν ειναι έτοιμο!.. όλοι ειναι παρόντες και ο Ιούδας κατέχει την δική του θέση μέσα στην εορταστική ατμόσφαιρα.

Εχει βέβαια αποφασίσει την παράδοση του Διδασκάλου, πλέον τίποτα δεν τον σταματά, παραμένει αταραχος και παρακολουθεί τα γενόμενα με αδιαφορία και ψυχρότητα.

Στην καρδιά του υπάρχει πολυ κακιά και τύφλωση απο την φιλαργυρια και την μανία του για εξουσία!!..

Τα πάντα τα εχει συμφωνήσει με τους φαρισαίους!..όλα είναι έτοιμα αρκεί να βρει την ευκαιρία!!.. αναμένει την σπίθα που θα ανάψει το μπαρούτι της κακίας του, της εγωπάθειάς του και συνάμα της αρρωστημένη του ψυχής, που στο τέλος θα χαθεί σαν το θρόισμα του αέρα!!…

Ο Κύριος μας γνωρίζει τα ύπουλα σχέδια του, προσπαθεί να τον μεταπείσει, να τον σώσει απο την σκλαβιά του Διαβόλου, αλλά το τέλος του είναι πλέον δεδομένο!..

Έχει πλέον παραδοθεί στα άνομα και ύπουλα σχέδια του Διαβόλου, αυτός ειναι πλέον ο νέος του Διδάσκαλος!.. αυτόν έχει για αφέντη και δεσπότη!..τα έργα του εφαρμόζει και την τέχνη του κατεργάζεται!..

Ο Κύριος μας γονατίζει!.. γονατίζει ο πλαστής στο πλάσμα ”και πόδας ένιψας των μαθητών “ δείγμα της κορυφαίας πράξης του θείου δράματος!!.. και παρά την ενόχληση ορισμένων μαθητών, ο Κύριος μας συνεχίζει να διδάσκει την ταπείνωση αλλα ανοίγει τον δρόμο για την απόκτηση του Ελέους και της διακονίας της αγάπης.

Γιατί ο άνθρωπος που δεν βιώνει στην πράξη την αγάπη του Θεού ειναι στείρος στα χαρίσματα του Αγίου πνεύματος και συνάμα δεν μπορεί να γέννηση στην ζωη του Αγιότητα !…

Η πράξη του Διδασκάλου ειναι δείγμα και καρπός της ευσπλαχνίας του θεού αλλα και της καρδιάς που αγαπά χωρίς όρια και στεγανά !!..

Είναι το νέο ήθος το οποίο έρχεται στην ζωη μας και βέβαια δεν εκτρέπεται σε ηθικολογία, έιναι χάρισμα κσι όχι αδυναμία!.. εξάλλου στο Δείπνο αυτο υπάρχει η έμπρακτη αγάπη αλλα και η πράξη της ατιμιας, το ωραίο συναίσθημα της ψυχής που παλεται απο αγάπη, και η πράξη του αναίσθητου που καταδικάζει την αγάπη…

Δυο διαφορετικοί κόσμοι !!.. τελικά ο Ιούδας φεύγει απο την ασφάλεια της θεϊκής αγάπης και παραδίδεται στην αγκαλιά της αμαρτίας, του αιώνιου αποκλεισμού, την δική του μοναχική και άδοξη κόλαση !!

Το λεντιο θα γίνει για όλους τους αγωνιστές της πίστεως το στοιχείο της ανακουφίσεις και η δύναμη για υπομονη στην διακονία της αγάπης Εκείνου που μεχρι σημερα ματώνει για να σώσει τον κάθε φιλότιμο διάκονο του, την κάθε κουρασμένη ψυχή που με υπομονη και καρτερία ανεβαίνει την στενή και κοπιαστική οδό του προσωπικού μαρτυρίου!!..του μαρτυρίου της συνειδησεως!!….

πηγή