ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ "Ὠσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου…"

"Ὠσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου…"

          Μέ αυτά τα λόγια των επευφημιών και των θριάμβων, τα πλήθη του λαού της Γαλιλαίας και της Ιουδαίας υποδέχονται στα Ιεροσόλυμα τον Ιησού.

            Ο λαός μόλις πληροφορήθηκε τον ερχομό του Μεγάλου Αναμενομένου, ξέσπασε σε έντονες εκδηλώσεις θαυμασμού. Παίρνει στα χέρια του τα "βαΐα των φοινίκων" και σπεύδει να προϋπαντήσει τον Λυτρωτή του κόσμου και φωνάζει: "Ὠσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχομένος, ἐν ὀνόματι Κυρίου!" Δηλαδή: " Σώσον λοιπόν εμάς Κύριε! Ας είναι ευλογημένος από το Θεό, Αυτός που έρχεται!"

            Ο δε Ιησούς, πράος και ανεπηρέαστος από τις εκδηλώσεις, έρχεται. Δεν κάθεται σε αυτοκρατορικό αμάξι. Αλλά επάνω σε ένα ταπεινό ονάριο.

            Για να πραγματοποιηθεί και στο σημείο αυτό ο λόγος του Προφήτη Ζαχαρία "έρχεται ο Κύριος ο Άγιος και Σωτήρας, καθήμενος επί υποζύγιον και πώλον νέον" αλλά και άλλων Προφητών.

            Αυτό το γεγόνος γιορτάζομε σήμερα και συνέβη έξι ημέρες πριν από την εορτή του Ιουδαϊκού Πάσχα.

            Η σημερινή γιορτή είναι μεγάλη και μας διδάσκει πολλά.

            Το πρώτο που θα μπορούσαμε να σημειώσουμε, είναι το ότι η ανάσταση του Λαζάρου που προηγήθηκε και δημιούργησε και το βασικώτερο κίνητρο της υποδοχής αυτής, προαναγγέλει και επιβεβαιώνει την "κοινήν ανάστασιν", δηλαδή την ανάσταση των νεκρών κατά την Δευτέρα Παρουσία. Ο Κύριος μας θέλοντας να εξάρει την μεγάλη αυτή αλήθεια της πίστεώς μας, ανέστησε τον Λάζαρο. Αυτός που ανέστησε τον τετραήμερο Λάζαρο, ο Ίδιος θα αναστήσει και όλους τους "απ΄ αιώνος" νεκρούς.

            Το δεύτερο σημείο είναι η θλιβερή συμπεριφορά του Ιούδα προς τον Κύριο. Όταν είδε ότι η αδελφή του Λαζάρου Μαρία με πολύτιμο μωρό άλειψε τον Θεάνθρωπο, αυτός από φθόνο και κακία είπε: "Γιατί αυτό το μύρο δεν το πωλούσαμε με τριακόσια δηνάρια, δηλαδή με πενήντα περίπου χρυσές δραχμές για να δοθούν τα χρήματα στους φτωχούς;". Και αυτό το είπε, όχι γιατί νοιαζόταν για τους φτωχούς, αλλά επειδή ήταν κλέπτης.

            Το παράδειγμα του Ιούδα είναι ένα πολύ θλιβερό παράδειγμα προς αποφυγή. Η φιλαργυρία, η κακία, ο εγωισμός, ο φθόνος και η δολιότητα του ανθρώπου αυτού, δείχνουν πού μπορεί να οδηγηθεί ο άνθρωπος, όταν αφήσει την ψυχή του να κυριευθεί από τα φοβερά αυτά αμαρτήματα. Ο Ιούδας με την όλη του συμπεριφορά, τελικά έχασε και την πρόσκαιρη, αλλά και την αιωνία ζωή.

            Τέλος, θα μπορούσαμε ακόμα να προσθέσουμε ότι τα πλήθη εκείνα πού έσπευσαν για να τον δουν Τον Θεάνθρωπο στην Βηθανία και για να τον υποδεχθούν στα Ιεροσόλυμα, δεν είχαν σαφή επίγνωση της θεανδρικής Του Προσωπικότητας και του σωτηριώδους έργου του. Τον θεωρούσαν δηλαδή σαν επίγειο άρχοντα και ηγεμόνα. Και ακριβώς, επειδή δεν είχαν τοποθετηθεί σωστά ως προς το θέμα "Ποιος είναι ο Χριστός", γι΄αυτό και ο ενθουσιασμός τους εκείνος ήταν πρόσκαιρος, προσωρινός και στιγμιαίος.

            Από την άλλη πλευρά οι γραμματείς και οι φαρισαίοι μισούσαν τον Χριστό, γιατί τον θεωρούσαν επικίνδυνο για τους εαυτούς τους και για τα συμφέροντά τους. Γι΄ αυτό και τους τάραξε η υποδοχή εκείνη.

            Βέβαια, ανάμεσα στα πλήθη εκείνα θα υπήρχαν και εκλεκτές ψυχές, που ασφαλώς θα υποδεχόταν τον Ιησού ως Μεσσία και ασφαλώς τα "ωσαννά" των ευλογημένων αυτών ψυχών δεν θα μετατράπηκαν σε "άρον άρον".

            Αλλά ο ενθουσιασμός των περισσοτέρων ήταν χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Δεν χρειάσθηκαν, παρά τέσσερις ημέρες για να σβήσει ο ενθουσιασμός αυτός και να μεταβληθεί σε μίσος, αποστροφή και αντίδραση.

            Αλήθεια! Πόσο άστατος και ευμετάβολος είναι ο άνθρωπος. Αλλά εμείς, ας μη μοιάζουμε ποτέ με τα άστατα και ανερμάτιστα εκείνα πλήθη, αλλά σταθερά ας λατρεύουμε πάντοτε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, ως αληθινό Θεό.

            Με την παντοδύναμη Χάρη Του και το ανεξάντλητο έλεός Του, αξιωθήκαμε και εφέτος να διαπλεύσουμε το "μέγα πέλαγος" της νηστείας της μεγάλης Σαρακοστής και ήδη εφθάσαμε την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα.

            Η Μάρθα προσέφερε στον Λυτρωτή μας Χριστό την ολόψυχη διακονία της. Η Μαρία Τον άλειψε με το πολύτιμο μύρο. Τα αθώα και άκακα παιδιά Τον δόξασαν με τις αγνές ψυχές και φωνές τους.

            Και εμείς, στην υποδοχή Του, αντί για κλαδιά βαΐων, ας Του προσφέρουμε τα έργα της μετανοίας μας. Αντί για τάπητες ας Του στρώσουμε τις καθαρές μας ψυχές, για να περάσει και να εισέλθει σ΄ αυτές.

            Αντί τις στιγμιαίες συγκινήσεις ας Του δώσουμε την σταθερή ένωση και συμπόρευση μαζί Του, την προσπάθεια για την ευθυγράμμιση της πορείας μας με την πορεία Του.

            Έτσι θα Τον υποδεχθούμε επάξια και απόψε το βράδυ που έρχεται για να κριθεί και να σταυρωθεί, αλλά στην Δευτέρα Του παρουσία που θα έλθει για να μας κρίνει.

            Έτσι ας Τον υποδεχώμαστε όλα τα χρόνια όσα επιτρέψει η θεία Του παναγάπη να ζήσουμε στον κόσμο αυτόν.