ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
(Ἰω. 12, 1-18)
Πλησιάζει, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γιὰ τόν Λυτρωτὴ Ἰησοῦ Χριστό ἡ ὥρα τῆς μεγάλης θυσίας. Γιὰ τελευταῖα φόρα φέρνει τά βήματά Του στὴν ἱερὴ πόλη τῆς Ἱερουσαλήμ ὄχι γιὰ νὰ κηρύξη τήν ἀλήθεια, οὔτε γιὰ νὰ προσευχηθῆ στὸ Ναό, ἀλλὰ γιὰ νὰ δεχθῆ τόν σταυρικὸ θάνατο. Ἡ ὑποδοχὴ ποὺ Τοῦ ἐπιφυλάσσουν τά συγκεντρωμένα πλήθη στήν Ἁγία Πόλη εἶναι μεγαλειώδης. Ἕνας λαὸς ὁλόκληρος βρίσκεται σὲ παραλήρημα. Φωνάζει, ἐπευφημεῖ, στρώνει τά ροῦχα του στὸ πέρασμα τοῦ μεγάλου ἐπισκέπτη.
Ἡ ἀρχαία προφητεία τοῦ Ζαχαρία, ἐκπληρώνεται σήμερα: «Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών, κήρυσσε, θύγατερ Ἱερουσαλήμ. Ἰδοὺ ὁ Βασιλεὺς σου ἔρχεταί σοι δίκαιος καὶ σώζων αὐτός, πραϋς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὑποζύγιον καὶ πῶλον νέον». Ἡ μεγαλειώδης εἴσοδος τοῦ Κύριου στὰ Ἱεροσόλυμα πραγματοποιεῖται μέ βασιλοπρεπῆ τρόπο. Ἑκατοντάδες ἄνθρωποι φωνάζουν: «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ».
Καθὼς διαβάζουμε τή σχετικὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, νοιώθουμε τόν ἴδιο ἐνθουσιασμὸ νὰ μᾶς συνεπαίρνη. Ὅμως ὁ ἐνθουσιασμὸς μας γρήγορα μετατρέπεται σὲ θλίψη. Συνεχίζοντας τήν ἀνάγνωση, διαπιστώνουμε ὅτι πίσω ἀπὸ ὅλες αὐτὲς τίς θριαμβευτικὲς ἐκδηλώσεις πλανιέται ἡ σκιὰ τῆς προδοσίας καὶ τοῦ Σταυροῦ. Δὲν θὰ περάσουν παρὰ λίγα εἰκοσιτετράωρα καὶ αὐτὸς ὁ ἴδιος λαός, ποὺ σήμερα προκαλεῖ σεισμὸ μέ τά «ὡσαννά», θὰ δόνηση τό Πραιτώριο κραυγάζοντας στὸν Πιλάτο: «Ἆρον, ἆρον, σταύρωσον αὐτόν».
«Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος». Ὁ ἐρχόμενος εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Λυτρωτὴς καὶ Σωτῆρας τοῦ κόσμου. Αὐτὸν τόν Κύριο Ἰησοῦ μᾶς καλεῖ καὶ πάλι ἡ Ἐκκλησία μας νὰ ὑποδεχθοῦμε, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι ἐπίγειος βασιλιᾶς καὶ ἡ βασιλεία Του εἶναι τελείως διαφορετικὴ ἀπὸ τίς ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες τοῦ κόσμου. «Ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἐστίν ἐκ του κόσμου τούτου» εἶπε στὸν Πιλάτο. Ἡ βασιλεία Του εἶναι Βασιλεία ἀγάπης, δικαιοσύνης, πνευματικῆς ζωῆς καὶ ἀληθείας. Μέσα σὲ αὐτὴν καλεῖ τούς μαθητές Του, αὐτοὺς δηλαδὴ ποὺ πιστεύουν ὅτι εἶναι ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου, τούς καλεῖ νὰ τόν ἀναγνωρίσουν Βασιλιᾶ καὶ λυτρωτή, κυβερνήτη καὶ ἀρχηγὸ στὴ ζωὴ τους.
Ἀπὸ σήμερα τό ἀπόγευμα στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς ἀρχίζει ἡ ὑποδοχὴ τοῦ Κυρίου. «Ἰδοὺ ὁ νυμφίος ἔρχεται» θὰ ψάλλουμε ὅλοι γεμᾶτοι κατάνυξη. Ὅμως εἶναι ἀνάγκη νὰ ζήσουμε καὶ ἀπόψε καὶ ὅλες τίς ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλη μας τή ζωή τήν παρουσία τοῦ Ἐρχομένου Κύριου. Νὰ
ἐμβαθύνουμε στὸ μυστήριο τοῦ θείου Πάθους, νὰ καταλάβουμε ὅτι ἔρχεται στὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ νὰ ὑποστῆ τόν θάνατο καὶ νὰ δώση «τήν ψυχὴν Αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν».
Ἐπίσης, θὰ πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι οἱ ἱερὲς ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος δὲν εἶναι οὔτε ἔθιμο, οὔτε ἐξωτερικὸς τύπος. Εἶναι εὐκαιρία ἀνανεώσεως καὶ ἐμβαθύνσεως στὸ θαῦμα τῆς σωτηρίας μας, ἡ ὁποία ἐπιτυγχάνεται μόνο μέ γνήσια πίστη ποὺ ἐκδηλώνεται μέ θυσία, προσφορὰ καὶ δόσιμο τοῦ ἑαυτοῦ μας γιὰ τόν ἄλλον. Εἶναι μαρτυρία μέ τήν παλαιοχριστιανικὴ ἔννοια τοῦ ὅρου, δηλαδὴ ὁμολογία καὶ μαρτύριο. Σημαίνει δὲ προετοιμασία τῆς ψυχῆς μέ κατάνυξη καὶ συγκίνηση οὐσιαστική, ὅπως ταιριάζει σὲ Ἐκεῖνον ποὺ ἔρχεται πρός τό ἑκούσιο πάθος γιὰ τή σωτηρία μας.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἔρχεται στὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ νὰ ἐκπληρώση τήν ὑπόσχεση τοῦ Πατέρα Του καὶ νά μᾶς χαρίση τή θέωση ποὺ εἶχαν χάσει ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα μέ τήν παρακοὴ καὶ τήν πτώση. Βέβαια, μετὰ τήν ἀνάσταση, ἂν καὶ ἀναλήφθηκε στοὺς οὐρανούς, εἶναι πάντα κοντὰ μας καὶ παρὼν μέσα στὸν κόσμο, μέ τό Σῶμα Του, τήν Ἐκκλησία, μέσα στήν ὁποῖα σωζόμαστε.
Μᾶς καλεῖ σὲ συνεχῆ ἐγρήγορση καὶ μετάνοια καὶ αὐτὸς πρέπει νὰ εἶναι ὁ ἀπώτερος σκοπὸς τῆς ζωῆς μας: νὰ κερδίσουμε τόν Παράδεισο μέ τήν εἰλικρινῆ μετάνοια, διότι ἡ μετάνοια εἶναι αὐτὴ ποὺ σώζει καὶ ἀνακηρύσσει ἁγίους. «Τά ἄνω φρονεῖτε» προτρέπει ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν εἶναι σωστὸ νὰ εἴμαστε προσκολλημένοι σὲ καταστάσεις πού μᾶς κρατοῦν δέσμιους στήν ὕλη καί στά πάθη, τά ὁποία μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τόν προορισμὸ τῆς δημιουργίας.
Ὁ Κύριος σήμερα μπαίνει θριαμβευτικὰ στὰ Ἱεροσόλυμα, ἀλλὰ γιὰ ἐμᾶς τούς χριστιανοὺς πρέπει νὰ μπῆ στήν ψυχή μας καὶ αὐτὸ πραγματοποιεῖται μόνο ὅταν αὐτὴ εἶναι ἀπαλλαγμένη ἀπό τό μῖσος. Τότε μόνο μποροῦμε μέ εἰλικρίνεια νὰ προσέλθουμε καὶ νὰ συμμετάσχουμε στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ νὰ μᾶς ἐπισκεφθῆ ἡ θεῖα χάρις. Τότε μόνο ἡ συμμετοχὴ μας στὸ κατ” ἐξοχὴν μυστήριο ποὺ εἶναι ἡ θεία Εὐχαριστία μεταδίδεται ἄξια. Κοινωνοῦμε «ἵνα σχῶμεν τόν Χριστὸν κατοικοῦντα ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν». Κοινωνοῦμε γιὰ νὰ γίνουμε ναὸς τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἡ συμμετοχὴ τοῦ ἀνθρώπου στὸ ἱερὸ Μυστήριο γίνεται «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον», γιὰ ὅσους κοινωνοῦν ἄξια. Ἀλλὰ γίνεται καὶ κατάκριμα γιὰ ὅσους κοινωνοῦν ἀνάξια.
Εἶναι δυστυχῶς πολλοὶ ἐκεῖνοι ποὺ πλησιάζουν τό Ποτήριον τῆς Ζωῆς, ἀσυναίσθητα. Ὅμως δὲν πρέπει νὰ προσερχόμαστε ἀπροετοίμαστοι, χωρὶς νηστεία καὶ προσευχή,
χωρὶς μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση. Ὁ Χριστὸς ἔρχεται γιὰ νὰ σώση καὶ ὄχι γιὰ νὰ κρίνη τόν κόσμο. Ζητᾶ ἀπὸ ὅλους μας μετάνοια καὶ συντριβὴ καρδίας. Οἱ πραγματικοὶ χριστιανοί, αὐτοὶ ποὺ ἀγωνίζονται πνευματικὰ μέ τή μετάνοια καὶ τήν ἀγάπη, ἀνοίγουν τήν ψυχή τους γιὰ νὰ μπῆ ὁ Λυτρωτὴς καὶ Κύριος.
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τούς ἀνθρώπους εἶναι τόσο μεγάλη, ὥστε μᾶς ἔστειλε τόν Μονογενῆ Του Υἱὸ γιὰ νά μᾶς σώση ἀπό τό κράτος τῆς ἁμαρτίας, χύνοντας τό Πανάγιο Αἷμα Του πάνω στὸ Σταυρό. Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ σήμερα καὶ στοὺς αἰῶνες θὰ εἶναι ἀνεξάντλητη γιὰ τόν καθένα μας χωριστὰ καὶ γιὰ τόν κόσμο ὁλόκληρο. Γι” αὐτὸ καὶ ἡ ἐντολὴ Του πρὸς ὅλους μας εἶναι σαφὴς: νὰ ἔχουμε μεταξὺ μας ἀγάπη, ἡ ὁποία εἶναι ὁ χρυσοῦς κανόνας τῆς ζωῆς τῶν χριστιανῶν. Ἀγάπη πρὸς ὅλους τούς ἀνθρώπους, τούς ξένους, τούς φτωχούς, τούς ἀδυνάτους, ἀκόμη καὶ πρός τούς ἐχθρούς μας.
Πλησιάζουν οἱ ἅγιες ἡμέρες τοῦ Πάσχα, ἀγαπητοί μου. Ὁ Χριστὸς ὅπως ἔρχεται σήμερα στὰ Ἱεροσόλυμα ἔτσι ἔρχεται καὶ στήν καθημερινὴ μας ζωὴ καὶ σημαίνει ὅτι ὁ Θεάνθρωπος αἰῶνες τώρα δὲν ἔπαψε νὰ πάσχει στὸ πρόσωπο τοῦ κατατρεγμένου, τοῦ ἀδικημένου, τοῦ πονεμένου. Κάθε φορὰ ὅπου ἕνας ἄνθρωπος πάσχει ἐξ αἰτίας μας, ἐπειδὴ ἐμεῖς δὲν ἔχουμε ἀγάπη, ὁ Χριστὸς ξανὰ ἀνεβαίνει στὸ Γολγοθᾶ. Εἶναι ὑποκριτικὸ νὰ δακρύζουμε μπροστὰ στὸ Σταυρό τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ μένουμε ἀσυγκίνητοι μπροστὰ στὸ σταυρὸ τῶν ἀνθρώπων. Διότι θὰ πρέπει νὰ ξέρουμε ὅτι σταυρώνουμε τόν Χριστὸ κάθε φορὰ ποὺ πληγώνουμε μέ τήν σκληροκαρδία μας τούς ἀδελφούς μας.
Ἡ ὑποδοχὴ ποὺ ἐπιφυλάχθηκε στὸν Κύριο κατὰ τήν εἴσοδο Του στὰ Ἱεροσόλυμα ἦταν πράγματι μεγαλειώδης. Παρ” ὅλα αὐτὰ, ὅμως, ὁ Κύριος δὲν εἶναι εὐχαριστημένος. Ἡ ὑποδοχὴ κινεῖται ἀπὸ ἄλλα ἐλατήρια. Οἱ σύγχρονοι μέ τόν Ἰησοῦ Ἰουδαῖοι εἶχαν παρεξηγήσει τήν ἀποστολὴ Του. Τόν εἶδαν σὰν ὑπηρέτη τῶν ἐθνικιστικῶν τους προσδοκιῶν. Πίστεψαν ὅτι μέ τή βοήθεια Του θὰ πραγματοποιοῦσαν τούς μάταιους πόθους καὶ τίς κοσμικὲς ἐπιθυμίες τους. Τόν εἶδαν σὰν ἐπίγειο ἡγεμόνα, ποὺ θὰ ἀναστήση τή βασιλεία τοῦ Δαυίδ, ποὺ θὰ συντρίψη τόν ζυγὸ τῶν Ρωμαίων. Βέβαια, ὁ Κύριος ἐπανειλημμένως εἶχε ἐξηγήσει ὅτι ἡ βασιλεία Του εἶναι πνευματική, ὅμως οἱ Ἰουδαῖοι ἀπομόνωσαν ἐκεῖνα πού τούς ἄρεσαν περισσότερο. Εἶδαν τήν πρόσφατη ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, ποὺ ἐπισφράγιζε μέ τόν πανηγυρικώτερο τρόπο τή σειρὰ τῶν θαυμάτων τοῦ Ἰησοῦ. Πολλοὶ Γαλιλαίοι θυμόταν μέ ρῖγος ἐνθουσιασμοῦ τό ἄλλο μεγάλο θαῦμα στήν ἀκρογιαλιά τῆς Γεννησαρέτ, ὅπου μέ πέντε ἄρτους καὶ δύο ψάρια χόρτασαν πέντε χιλιάδες ἄνδρες. Ἕνας τέτοιος βασιλιᾶς
τούς χρειάζονταν, ὅπου νὰ μπορεῖ νὰ συντηρεῖ μέ τό τίποτα τό λαό.
Ὅμως ὁ Κύριος δὲν ἦλθε στὸν κόσμο γι” αὐτόν τό σκοπό. Ἦλθε γιὰ νὰ ἑνώση τό ἀνθρώπινο μέ τό θεῖο καὶ νά μᾶς ἐπαναφέρη στήν κατάσταση πρὶν ἀπὸ τήν πτώση. Διαφορετικὰ μιλοῦσαν οἱ θεῖες Γραφὲς γιὰ τόν Μεσσία, διαφορετικὰ τό κατάλαβαν οἱ Ἰουδαῖοι. Ἔτσι τήν ἑπομένη, ὅταν βλέπουν ὅτι δὲν ἐκπληρώνονται οἱ προσδοκίες τους, ἡ ὑποδοχὴ γίνεται διωγμός, τά «ὡσαννὰ» γίνονται κραυγὲς καταδίκης.
Αὐτὸ πρέπει κι ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, νά προσέξουμε μήπως καὶ ὑποδεχόμαστε τόν Σωτῆρα καὶ Λυτρωτὴ μας μέ ὑποκρισία καὶ ὅταν πλέον δὲν τόν χρειαζόμαστε, τόν σταυρώνουμε!
Ἡ θριαμβευτικὴ εἴσοδος τοῦ Ἰησοῦ στὰ Ἱεροσόλυμα, ποὺ σήμερα γιορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας, προτυπώνει καὶ φανερώνει τόν αἰώνιο θρίαμβο Του. Ἐπίσης, ἡ τιμητικὴ αὐτὴ εἴσοδος ἀποτελεῖ μία προφητικὴ προανάκρουση τοῦ μεγάλου θριάμβου, τόν ὁποῖο θὰ ἐπιτελοῦσε στὸ Γολγοθᾶ, σὲ λίγες μέρες, μέ τή σταυρικὴ Του θυσία καὶ τήν ἔνδοξη Ἀνάσταση Του. Γι” αὐτὸ καὶ δὲν ἀπέκρουσε τήν πανηγυρικὴ καὶ μεγαλόπρεπη αὐτὴ ὑποδοχή. Ἄφησε νὰ καταφανῆ ἡ ἰδιότητα τοῦ Μεσσία, ποὺ μέ τόση λαχτάρα περίμενε ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα.
Ἀδελφοί μου, ὁ Ἰησοῦς, ὁ Μεσσίας, εἶναι ὁ αἰώνιος Βασιλέας. Ὁ θρίαμβος Του γιά μᾶς εἶναι χειροπιαστὴ πραγματικότητα. Ἔστησε τήν πνευματικὴ Του Βασιλεία, ποὺ εἶναι Βασιλεία εἰρήνης, χαρᾶς καὶ ἀγάπης. Αὐτὸς θά μᾶς βοηθήση, ἐφ” ὅσον ἀγωνιζόμαστε, ὥστε νὰ βροῦμε τή σωτηρία μας. Γι” αὐτό, ἂς προσευχόμαστε μὲ δύναμη καὶ εἰλικρίνεια, καὶ νὰ ἔχουμε ἀγάπη μεταξὺ μας, γιὰ νὰ δεχθοῦμε τό Σῶμα καί τό Αἷμα Του, διότι «Ἔρχεται σοι ὁ βασιλεύς, δίκαιος καὶ σώζων, αὐτὸς πραὺς». Ἔτσι ἑνωμένοι ὅλοι μέ καθαρὴ καρδιά, ὅταν ἔλθει ἡ ὥρα, θὰ μπορέσουμε νὰ ψάλλουμε τό «ὡς τὸν βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι». Ἀμήν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά