Συναξαριστής της 13ης Ιουνίου

Ἡ Ἁγία Ἀκυλίνα

 

Ἔζησε τὸν 3ο αἰῶνα μ.Χ., στὰ χρόνια του Διοκλητιανοῦ. Παλαιστίνια στὴν καταγωγή, βαπτίσθηκε σὲ ἡλικία πέντε ἐτῶν ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Εὐθάλιο.

Ὁ πατέρας τῆς Εὐτόλμιος δημιούργησε τὶς καταλληλότερες συνθῆκες στὴν κόρη του, ἔτσι ὥστε αὐτὴ νὰ κατηχηθεῖ στὴ χριστιανικὴ πίστη κατὰ τὸν καλύτερο τρόπο. Πράγματι, ἡ Ἀκυλίνη δὲν ἄργησε νὰ φέρει πνευματικοὺς καρπούς. Νεαρὸ κορίτσι ἀκόμα, εἶχε τὴν ἁγία κλίση νὰ κάνει ἐλεημοσύνες καὶ νὰ διδάσκει τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, συναναστρεφόταν μὲ κορίτσια εἰδωλολατρῶν, καὶ πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ εἵλκυσε στὴ χριστιανικὴ πίστη.

Αὐτὸ ἀναφέρθηκε στὸν ἀνθύπατο Οὐλοσιανό, ὁ ὁποῖος, ἀφοῦ τὴν συνέλαβε, μὲ κάθε τρόπο προσπάθησε νὰ τὴν ἀναγκάσει νὰ ἀλλαξοπιστήσει. Ἡ Ἀκυλίνη, ἂν καὶ ἀνῆκε στὸ ἀσθενὲς φῦλο καὶ ἦταν νεαρὸ κορίτσι, περιφρόνησε τὶς προσπάθειες τοῦ ἀνθυπάτου. Τότε αὐτὸς μὲ πολὺ θυμὸ τὴν χτύπησε μὲ τὸν πιὸ ὠμὸ τρόπο στὸ πρόσωπο, ποὺ πλημμύρισε ἀπὸ αἵματα. Ἀλλὰ ἡ Ἀκυλίνη μὲ περισσότερη θέρμη ὁμολογεῖ πὼς εἶναι χριστιανή.

Ὁ Οὐλοσιανός, καταντροπιασμένος ποὺ δὲν μπόρεσε νὰ κάμψει ἕνα ἀδύνατο κορίτσι, τὴν ἀποκεφάλισε, ἀποδεικνύοντας ὅτι «τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά». Δηλαδή, τοὺς κατὰ κόσμον ἀδυνάτους ἐξέλεξε ὁ Θεός, γιὰ νὰ καταντροπιάσει ἐκείνους ποὺ ἔχουν ἰσχυρὴ κοσμικὴ ἐπιῤῥοή.

Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Παρθένος ἀκήρατος καὶ ἀθληφόρος σεμνὴ ἐδείχθης τοῖς πέρασι τῇ ἀγαπήσει Χριστοῦ, Ἀκυλίνα θεόνυμφε• σὺ γὰρ καθάπερ ῥόδον νοητὸν τεθηλυῒα, ἐπνεύσω ἐν ἀθλήσει τῆς ἁγνείας τὴν χάριν πρεσβεύουσα τῷ Κυρίῳ σῴζεσθαι ἅπαντας.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον 
Ἦχος δ’.
Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλη τῇ φωνῇ. Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου· καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνήσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί· ἀλλ᾽ ὡς θυσίαν ἄμωμον προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον 
Ἦχος γ’ . Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ραντισμοῖς αἱμάτων σου, καθηγνισμένην παρθένε, καὶ Μαρτύρων στέμμασι, σὲ Ἀκυλίνα στεφθείσαν, δέδωκε, τοῖς ἐν ἀνάγκαις τῶν νοσημάτων, ἴασιν, καὶ σωτηρίαν ὁ σὸς νυμφίος, τοῖς προστρέχουσιν ἐν πίστει, Χριστὸς ὁ βρύων ζωὴν αἰώνιον.

Μεγαλυνάριον
Μύρων αἰσθομένη τῶν νοητῶν, Μάρτυς Ἀκυλίνα, ὡς νεᾶνις πανευπρεπής, κόσμου τὸ δυσῶδες, ἐμφρόνως ὑπερεῖδες, καὶ ἄθλοις μαρτυρίου, Χριστῷ νενύμφευσαι.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ἡ Ὁσία Ἄννα καὶ Ἰωάννης ὁ γιός της

------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος ὁ ἐξ ἀπάτης τὸν διάβολον προσκυνήσας

Ὁ Ὅσιος αὐτὸς ἀπαρνήθηκε τὸν κόσμο, ἀφοῦ εἶχε διαμοιράσει ὅλα του τὰ ὑπάρχοντα στοὺς φτωχούς, καὶ ἐπιδόθηκε στὸ κήρυγμα τοῦ θείου λόγου, στὶς αὐστηρὲς νηστεῖες καὶ ἀγρυπνίες.

Ὁ κόσμος, ποὺ τὸν ἔβλεπε νὰ κατορθώνει τόσες ἀρετές, τὸν ἐπαινοῦσε πολύ. Αὐτὸς ὅμως, ἀντὶ νὰ κλείσει τ᾿ αὐτιά του στὰ ἐπικίνδυνα αὐτὰ ἐγκώμια, λησμόνησε τὰ λόγια της Γραφῆς ποὺ λένε, ὅτι ὁ Θεὸς ἀντιτάσσεται στοὺς ὑπερήφανους, καὶ ὅτι ὅποιος ὑψώνει τὸν ἑαυτό του θὰ ταπεινωθεῖ, καὶ ἔτσι ἔπεσε στὸ ἄκρως ἐπικίνδυνο πάθος τῆς ὑπερηφάνειας.

Ὁ διάβολος, δὲν ἔχασε τὴν εὐκαιρία καὶ κάποια νύκτα, παρουσιάστηκε σὰν ἄγγελος στὸν Ἰάκωβο καὶ τοῦ εἶπε, ὅτι σὲ τίποτα δὲν ὑστερεῖ ἀπὸ τὸν ἀπόστολο Παῦλο καὶ ὅτι γιὰ τὴν μεγάλη του ἁγιότητα, τὴν ἑπομένη νύκτα θὰ τοῦ ἔκανε ἐπίσκεψη ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ὁ Ἰάκωβος, τυφλωμένος ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια, τὸ πίστεψε καὶ μὲ θυμιάματα καὶ κεριά, ἑτοιμάσθηκε καὶ περίμενε τὸ Θεό.

Πράγματι, μέσα στὴ σιγὴ τῆς νύκτας, ἀκούστηκε κρότος καὶ ὁ Ἰάκωβος ἄνοιξε τὴν πόρτα του καὶ προσκύνησε. Ὅταν ὅμως σήκωσε τὸ κεφάλι του, εἶδε τὸ φρικιαστικὸ πρόσωπο τοῦ σατανᾶ νὰ τὸν κοροϊδεύει. Τότε ἀμέσως ἔκανε τὸ σταυρό του καὶ ὁ δαίμονας ἐξαφανίστηκε. Τὸ πρωί, μὲ δάκρυα ἐξομολογήθηκε τὸ πάθημά του σὲ κάποιο γέροντα, μετάνιωσε εἰλικρινὰ καὶ στὴν πράξη, καὶ ἀπὸ τότε ἔγινε ὑπόδειγμα ταπεινοφροσύνης σ᾿ ὅλη τὴν περιοχή.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Ἀντίπατρος ἐπίσκοπος Βόστρων

 

Στοὺς Συναξαριστὲς δὲν ὑπάρχουν βιογραφικά του στοιχεῖα. Ἀπὸ ἀλλοῦ ὅμως γνωρίζουμε, ὅτι ἔζησε τὸ δεύτερο μισὸ τοῦ 5ου αἰῶνα, ἔγραψε σύγγραμμα κατὰ τῶν δογμάτων τοῦ Ὠριγένη, τὸ ὁποῖο χάθηκε καὶ διασώθηκαν λίγα μόνο τεμάχιά του.

Ἐπίσης ἔχουμε καὶ δυὸ λόγους του, στὸν Εὐαγγελισμὸ καὶ στὸν Βαπτιστὴ Ἰωάννη. Ὁ Ἀντίπατρος ἀπεβίωσε εἰρηνικά.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Εὐλόγιος Πατριάρχης Ἀντιοχείας

Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.


------------------------------------------------------------------------------
 

Οἱ Ἅγιοι Μύριοι Μάρτυρες

Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Διόδωρος ὁ ἐξ Ἐμέσης

Μαρτύρησε διὰ σταυρικοῦ θανάτου.


------------------------------------------------------------------------------

 

Εὕρεσις ἱερῶν λειψάνων ἱερομάρτυρος Νικολάου τοῦ ἐν Καρυαῖς Λέσβου (1960)

 

------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ἅγιος Τριφύλλιος Ἐπίσκοπος Λήδρας

 

Ὁ Ἅγιος Τριφύλλιος ἐγεννήθηκε στὴν Κύπρο πιθανῶς περὶ τὰ τέλη τοῦ 3ου αἰῶνος μ.Χ. Ὡς πατρίδα του θεωρεῖται ἡ Τριμυθούντα καὶ ἡ Λευκωσία. Σὲ ἕνα χειρόγραφο Συναξάρι ἀναφέρεται πὼς ὁ Ἅγιος εἶχε πατέρα ἕναν ἀπὸ τοὺς δώδεκα περιφανεῖς ἄνδρες ποὺ ὁ Μέγας Κωνσταντίνος εἶχε μετεφέρει ἀπὸ τὴ Ρώμη στὴ Κωνσταντινούπολη. Ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη ὁ νεαρὸς Τριφύλλιος μὲ τὴ μητέρα του Δομνίκη πῆγαν νὰ προσκυνήσουν στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ στὴν ἐπιστροφή τους ἦλθαν στὴν Κύπρο. Ἐδῶ ὁ Τριφύλλιος συνδέθηκε μὲ τὸν Ἅγιο Σπυρίδωνα καὶ ἡ μητέρα του ἀργότερα ἔγινε μοναχή.

Ὁ Ἅγιος ἐσπούδασε νομικὰ στὴν περιώνυμη σχολὴ τῆς Βηρυτοῦ, ὅπου καὶ ἐδέχθηκε τὸ ἅγιο βάπτισμα. Ἐπανελθὼν στὴν Κύπρο ἐχειροτονήθηκε διάκονος ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος, Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος († 12 Δεκεμβρίου), καὶ διακρίθηκε γιὰ τὴ ρητορικὴ δεινότητά του καὶ τὸ χάρισμα τοῦ λόγου. Ἐξελέγη Ἐπίσκοπος Λήδρας (Λευκωσίας) καὶ μετέσχε στὴ Σύνοδο τῆς Σαρδικῆς, ποὺ ἔγινε τὸ 343 μ.Χ. Ὑπῆρξε σφοδρὸς πολέμιος τῶν αἱρετικῶν ὀπαδῶν τοῦ Ἀρείου, φίλος καὶ ὑπερασπιστὴς τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου († 18 Ἰανουαρίου). Ὁ Ἅγιος Ἱερώνυμος († 15 Ἰουνίου), ἐπαινώντας τὸν Ἅγιο, γράφει ὅτι ὑπῆρξε ἕνας ἀπὸ τοὺς εὐγλωττότερους κληρικοὺς τοῦ 4ου αἰῶνος μ.Χ. καὶ ὅτι ἀνέγνωσε πολλὰ ἔργα του, ἐκ τῶν ὁποίων κανένα δὲ περισώθηκε.

Ὀ Ἅγιος ἦταν ἁπλὸς στὸ χαρακτήρα, ἀκτήμονας, αὐστηρὸς ἀσκητὴς καὶ φιλάνθρωπος καὶ ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ τοῦ χαρίσματος τῆς θαυματουργίας. Ἐκοιμήθηκε ὁσίως μὲ εἰρήνη, τὸ 369 μ.Χ., καὶ εἶναι πολιοῦχος τῆς Λευκωσίας. Ἡ τίμια κάρα αὐτοῦ φυλάσσεται μὲ εὐλάβεια στὴν ἱερὰ μονὴ Κύκκου τῆς Κύπρου.
Σὲ μία ἀπὸ τὶς ἀραβικὲς ἐπιδρομές, ὄπως γράφει ὁ Λεόντιος Μαχαιρᾶς, στὸ Χρονικό του, γύρω στὸν 15ο αἰώνα μ.Χ., Ἄραβες ἐπιδρομεῖς ἄνοιξαν καὶ τὸν τάφο τοῦ Ἁγίου Τριφυλλίου μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ εὕρουν κάποιο θησαυρό. Ἀντὶ ἄλλου θησαυροῦ εὑρῆκαν τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου ποὺ ἦταν ἀνέπαφο καὶ εὐωδιάζον. Γεμάτοι ἀγριότητα ἀπέκοψαν μὲ μαχαίρι τὴν τιμία κεφαλὴ καὶ ἀμέσως ἀπὸ τὸν λαιμὸ ἔτρεξε ἄφθονο αἷμα. Τότε ἐπῆραν τὸ ἱερὸ λείψανο καὶ τὸ ἐπῆγαν κοντὰ στὸ ναὸ τῆς Φανερωμένης, ὄπου ἄναψαν φωτιὰ γιὰ νὰ τὸ κάψουν. Μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου ἔμεινε ἀνέπαφο.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος γ'.
Ζῆλον πίστεως ἔχων, Παμμάκαρ, ἀνεβλάστησας καρποὺς ὡρίμους, τῶν γὰρ ἐχθρῶν κατήσχυνας τὰς φάλαγγας, καὶ τὸν Βελίαρ, Τριφύλλιε, ἔκτεινας• Πάτερ ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἰκὲ τευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
 

------------------------------------------------------------------------------

Ἡ Ἁγία Φηλίκουλα ἡ Μάρτυς

Ἡ Ἁγία Μάρτυς Φηλίκουλα ἔζησε κατὰ τοὺς ἀποστολικοὺς χρόνους στὴ Ρώμη. Ἀρνηθεῖσα νὰ νυμφευθεῖ κάποιον ὀνόματι Φλάκκο καὶ νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ἐκλείσθηκε στὴ φυλακὴ καὶ ὑπέστη μαρτυρικὸ θάνατο.