«ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΠΤΩΧΟΙ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΟΤΙ ΑΥΤΩΝ ΕΣΤΙΝ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ» (Ματθ. ε´, 3)

«ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΠΤΩΧΟΙ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΟΤΙ ΑΥΤΩΝ ΕΣΤΙΝ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ» (Ματθ. ε´, 3)

Ο κάθε Μακαρισμός του Χριστού έχει και τα ιδιαίτερα θεολογικά του χαρακτηριστικά. Ο πρώτος όμως εκ των Μακαρισμών έχει κάτι που δεν έχουν οι άλλοι. Ότι δηλαδή, ενώ στους άλλους όλα τα ρήματα ευρίσκονται στον μέλλοντα χρόνο, στον πρώτο μακαρισμό, τό ρήμα ευρίσκεται στον ενεστώτα. Αυτό γίνεται, διότι, όπως σημειώνουν και οι ερμηνευτές, η Βασιλεία στήν οποία θα εισέλθουν οι "πτωχοί τω πνεύματι", ηφίσταται ήδη γι᾽ αυτούς.

Αλλά περί ποίων πτωχών γίνεται εδώ λόγος από τόν Υιόν και Λόγον του Θεού; Γι᾽ αυτούς που δεν διαθέτουν χρήματα; Όχι φυσικά. Δεν περιλαμβάνεται ο κάθε πτωχός στά λόγια που ο Χριστός εκφράζει στον πρώτο από τους Μακαρισμούς. Εδώ αναφέρεται στο ταπεινό φρόνημα που χρειάζεται να έχει ο πιστός άνθρωπος στην ψυχή του. "Πνεύμα γαρ ενταύθα, την ψυχήν και προαίρεσιν είρηκε", ερμηνεύει ο Ιερός Χρυσόστομος.

Ο ''πτωχός τω πνεύματι'' είναι εκείνος που αισθάνεται τις μεγάλες πνευματικές ανάγκες τις οποίες έχει και με ταπεινό βεβαίως φρόνημα ζητά από τον Θεό να τον ευλογήσει σε αυτή την ζωή και να του εκπληρώσει τα προς σωτηρίαν αιτήματα. Άλλωστε και στους Ψαλμούς οι όροι "πτωχός" και "πιστός-ευσεβής" ταυτίζονται.

Οι πτωχοί-ταπεινοί άνθρωποι αισθάνονται, εκτός των άλλων, και την καταφρόνηση εκ μέρους του κόσμου, ἀλλά και την δική τους ανθρώπινη αδυναμία, με αποτέλεσμα συνεχώς να ζητούν από τον ίδιο τον Θεό την εξ ύψους βοήθεια.

Αυτούς λοιπόν τους πνευματικά πτωχούς, που αναγνωρίζουν την πνευματική τους φτώχεια και τίς πνευματικές ανάγκες τους, ελεεί ο Χριστός. Σ᾽ αυτούς ήλθε για να κηρύξει την Βασιλεία Του, όπως αναφέρει και ο Προφήτης Ησαΐας στην αρχή του ξα´ Κεφαλαίου του Βιβλίου του και όπως ο ίδιος ο Κύριος ερμήνευσε εντός της Συναγωγής.

Επομένως, μακάριοι και πανευτυχείς είναι όσοι αισθάνονται τις πνευματικές τους ανάγκες και την απόλυτη εξάρτησή τους από τον Θεό, διότι δική τους είναι η Βασιλεία των Ουρανών.