Το κήρυγμα της Κυριακής: Κυριακή των Βαϊων

Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη

Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

Με αλαλαγμούς, με ζητωκραυγές και επευφημίες υποδέχθηκαν οι Ιουδαίοι τον Κύριο, καθώς εισερχόταν στην αγία Πόλη. Τα πλήθη που είχαν συγκεντρωθεί εκεί για την εορτή του Πάσχα του ετοίμασαν βασιλική υποδοχή. Αλλά ο Κύριος δεν συγκινήθηκε από την υποδοχή εκείνη. Ήταν βέβαια βασιλιάς, όχι όμως όπως νόμιζαν οι συμπατριώτες του. Εκείνοι τον ήθελαν κοσμικό, επίγειο, εθνικό απελευθερωτή. Ενώ ο Κύριος είναι βασιλιάς των καρδιών. Η βασιλεία του δεν είναι «ἐκ τοῦ κόσμου τοῦτου». Είναι πνευματική και περιλαμβάνει ανθρώπους κάθε έθνους και φυλής, οι οποίοι τον πιστεύουν και τον αγαπούν ολόψυχα, ειλικρινά και έμπρακτα.Ας δούμε όμως αναλυτικά, κατά το δυνατόν, πως αποδεικνύεται ότι ο Κύριος Ιησούς είναι βασιλιάς και ποιες είναι οι συνέπειες της αλήθειας αυτής για τον καθένα από μας.Πολλούς αιώνες προ Χριστού οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης είναι κηρύξει την βασιλική ιδιότητα του Κυρίου. Ο Προφήτης Ζαχαρίας συγκεκριμμένα προφήτευσε και την θριαμβεύουσα είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα. «Μή φοβοῦ, θύγατερ Σιών, ἰδού ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπί πόλου ὄνου». Για το βασιλικό αξίωμα του Κυρίου μίλησαν  και άλλοι Προφήτες, όπως ο Δαβίδ, ο Δανιήλ και ο Μιχαίας. Αλλά και όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ προανήγγειλε στην Παρθένο Μαρία την γέννηση του Κυρίου, της είπε, ότι: «Οὗτος...βασιλεύσει ἐπί τόν οἶκον Ἰακώβ εἰς τούς αἰῶνας...καί τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος».Όταν γεννήθηκε ο Κύριος στην Βηθλεέμ, ο Θεός Πατέρας συνόδευσε την Γέννηση του Υιού του με υπερφυσικά και μεγαλειώδη σημεία, μοναδικά και πρωτοφανή, τέτοια που σε καμμία γέννηση ανθρώπου δεν έγιναν. Οι Μάγοι από την ανατολή αναζήτησαν τον Κύριο ως «βασιλέα τῶν Ἰουδαίων» και όταν τον βρήκαν, ως βασιλιά τον προσκύνησαν και τον τίμησαν.Όταν αργότερα ο Πιλάτος ρώτησε τον Κύριο «βασιλεύς εἶ σύ;», Εκείνος δεν το αρνήθηκε. Του απάντησε «Σύ εἶπας». Και πρόσθεσε, «ἡ βασιλεία ἡ ἐμή οὐκ ἒστι ἐκ τοῦ κόσμου τοῦτου». Ο Κύριος μας ήταν και είναι ανώτερος ασυγκρίτως των θνητών και επίγειων βασιλέων του κόσμου τούτου. Βασιλιάς ως κατά φύσιν Υιός του παντοκράτορα Θεού Πατρός και ως εξουσιαστής και κυβερνήτης του κόσμου.Ποιες είναι τώρα οι συνέπειες αυτής της αλήθειας; Βασιλιάς χωρίς υπηκόους δεν νοείται. Πρέπει λοιπόν να υπάρχουν υπήκοοι, υπάρξεις, επί τους οποίους θα βασιλεύει ο Κύριος. Βασιλεύει ναι μεν στους ουρανούς, καθήμενος σε θρόνο δόξης και υπηρετείται από μυριάδες αγγέλων και αύλων πνευμάτων που περιστοιχίζουν τον θρόνο Του. Θέλει όμως να βασιλεύει και επί των ανθρώπων, που είναι επίσης δημιουργήματά Του. Ο Κύριος επιθυμεί να γίνουμε οι άνθρωποι υπήκοοί Του, για να απολαύσουμε με τον τρόπο αυτό την ευτυχία, την οποία χαρίζει εκείνος στους δικούς Του.Ποια είναι η επί γης βασιλεία Του; Η στρατευομένη Εκκλησία. Βασιλεία πνευματική και αγία, η οποία έχει κεφαλή της τον ίδιο τον Κύριο. Με το άγιο Βάπτισμα εισήλθαμε βέβαια και γίναμε πολίτες και μέλη της, από την βρεφική μας ηλικία. Εκείνο όμως που έγινε, όταν είμασταν σε κατάσταση πνευματική ανωριμότητας, τώρα θα πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε και να το ζήσουμε στην πράξη. Να γίνουμε δηλαδή συνειδητά και ζωντανά μέλη της Εκκλησίας. Να αναπτυχθεί οργανικός σύνδεσμος μεταξύ των ψυχών μας και του Κυρίου Ιησού. Και αυτό θα γίνει όταν συμμετέχουμε ενεργά στην πνευματική ζωή της Εκκλησίας. Όταν τρεφόμαστε με τη θεία χάρη που αυτή μάς προσφέρει και όταν συμμορφωνόμαστε στους νόμους και το θέλημα του Θείου ιδρυτού της.Η συνέπεια όμως αυτή και η τήρηση του θείου θελήματος απαιτεί διαρκή αγώνα, χωρίς παύσεις. Για να φτάσει σ᾽ αυτή ο χριστιανός πρέπει να νεκρώσει το δικό του θέλημα. Να τιθασεύσει τα πάθη του. Να ξεριζώσει τις αδυναμίες του. Να επιτύχει αυτό που ζήτησε ο Κύριος. Όποιος θέλει να γίνει δικό μου, είπε, «ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν», πρέπει δηλαδή να απαρνηθεί τον αμαρτωλό εαυτό του. Συγχρόνως ημέρα με την ημέρα να συμμορφώνεται με τις απαιτήσεις του Κυρίου, ώστε να μπορέσει να κάνει την καρδιά του θρόνο, στον οποίο ο Κύριος θα καθίσει ως βασιλιάς και κυρίαρχος. Ας θυμηθούμε εδώ εκείνο που είχε πει κάποτε ο Κύριος, ότι δεν μπορούμε «δυσίν κυρίοις δουλεύειν». Εάν επομένως θέλουμε Εκείνο Κύριο και βασιλιά μας, είμαστε υποχρεωμένοι να υπακούμε. Είμαστε υπήκοοι Εκείνοι σε κάθε στιγμή της ζωής μας οπουδήποτε κι αν βρισκόμαστε. Εκείνου και κανενός άλλου.Όλα αυτά προϋποθέτουν ότι οι σχέσεις μας προς Αυτόν θα είναι θερμές, στενές, και όχι τυπικές και εξωτερικές. Υπάρχουν χριστιανοί που μοιάζουν με τους Ιουδαίους, οι οποίοι υποδέχθηκαν τον Κύριο στα Ιεροσόλυμα. Ενθουσιάζονται προς στιγμήν, συγκινούνται από τη θεία Του μορφή. Μετά από λίγο όμως τον ξεχνούν ή γίνονται και εχθροί του ακόμα. Ο Κύριος δεν ζητάει τέτοια αισθήματα επιπόλαια, τέτοιους φθηνούς ενθουσιασμούς. Αλλά καρδιές ταπεινές και θερμές για να γίνει βασιλιάς τους.Στο τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, την Αποκάλυψη, υπάρχει ένα όραμα, το οποίο είδε ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Είδε, λέει, τον Κύριο Ιησού επάνω σε ένα λευκό ίππο, ενώ τα αγγελικά στρατεύματα τον ακολουθούσαν έφιππα επάνω σε λευκούς επίσης ίππους. Οι οφθαλμοί του ήταν σαν φλόγα φωτιάς και από το στόμα του έβγαινε ρομφαία. Τα ενδύματά του ήταν βαμμένα με το αίμα του και πάνω σ᾽ αυτά ήταν γραμμένο το όνομά του «Βασιλεύς βασιλέων καί Κύριος κυρίων».Αυτού ας θελήσουμε και ας αγωνιστούμε να γίνουμε υπήκοοι και ταπεινοί δούλοι Του. Σ᾽ αυτού το άγιο θέλημα να υποτασσόμαστε. Η αμοιβή μας τότε θα είναι μεγάλη. Θα αξιωθούμε να συμβασιλεύσουμε μαζί Του και να απολαύσουμε την αληθινή ευτυχία στη βασιλεία Του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης, ότι «τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἒσται τέλος». Αμήν.