Άγιος Επιφάνιος, Επίσκοπος Κωνσταντίας της Κύπρου. (12 Μαΐου)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Σήμερα η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη του αγίου Επιφανίου επισκόπου Κωνσταντίας της Κύπρου. Ο άγιος Επιφάνιος είναι από τους μεγάλους πατέρες και διδασκάλους της Εκκλησίας, σύγχρονος του αγίου Βασιλείου του Μεγάλου και του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Στα βαθειά γεράματά του, χωρίς να το καταλάβει, αναμίχθηκε στη λυπηρή υπόθεση εναντίον του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, αμέσως όμως μόλις είδε το λάθος του, παραιτήθηκε από κάθε πιό πέρα ενέργειά του. Γυρίζοντας τότε από την Κωνσταντινούπολη στη Κύπρο, πέθανε στο ταξίδι το 403, σε ηλικία κοντά ενενήντα ετών.
Ο άγιος Επιφάνιος γεννήθηκε το 315 σ’ ένα χωριό της Παλαιστίνης από γονείς χριστιανούς. Σε ηλικία δέκα ετών έμεινε ορφανός· τότε κινδύνεψε να πεθάνει, αλλά τον υιοθέτησε ένας πλούσιος Ιουδαίος. Ο Ιουδαίος τον έστειλε να σπουδάσει στην Αλεξάνδρεια και πεθαίνοντας του άφησε όλη την περιουσία του. Ο άγιος Επιφάνιος σε ηλικία είκοσι ετών βαπτίσθηκε, μοίρασε ύστερα τη περιουσία του και πήγε κι έγινε μοναχός σ’ ένα μεγάλο μοναστήρι της Λιβύης, έχοντας γέροντα και πνευματικό οδηγό τον άγιο Ιλαρίωνα. Ύστερα από χρόνια, θέλοντας να διαδώσει το μοναχισμό στη πατρίδα του, γύρισε στη Παλαιστίνη και ίδρυσε εκεί μοναστήρι, το οποίο διοίκησε πνευματικά τριάντα χρόνια.
Ο άγιος ‘Επιφάνιος έζησε ολωσδιόλου φτωχός και ακτήμονας. Κάποτε τον αιχμαλώτισαν ληστές, αλλ’ όταν είδαν πως δεν είχε τίποτε, τον άφησαν ελεύθερο. Τόσο είχε διαδοθεί η φήμη της αγιοσύνης του, ώστε οι επίσκοποι της Παλαιστίνης κινήθηκαν να τον εκλέξουν επίσκοπο. Όταν το έμαθε, ο άγιος Επιφάνιος έφυγε στη Κύπρο, πάλι κοντά στο γέροντά του Ιλαρίωνα, που ασκήτευε τώρα κοντά στη Πάφο. Όταν πέθανε ο επίσκοπος Κωνσταντίας, της σημερινής δηλαδή Σαλαμίνας της Κύπρου, ο άγιος Επιφάνιος, με την επιμονή του κλήρου και του λαού, αναγκάσθηκε να τον διαδεχτεί στον επισκοπικό θρόνο.
Ο άγιος Επιφάνιος είναι πατέρας και διδάσκαλος της Εκκλησίας. Τον ονόμασαν πεντάγλωσσο, γιατί μιλούσε πέντε γλώσσες, την ελληνική, τη λατινική, την εβραϊκή, τη συριακή και την αιγυπτιακή. Προπάντων η μέριμνά του ήταν ακοίμητη για την καταπολέμηση των αιρέσεων και τα συγγράμματα που άφησε είναι πηγή για την ορθόδοξη πίστη. Οι αγώνες κι ο ζήλος του για την πίστη της Εκκλησίας τον έφεραν σε σύγκρουση με πολλούς ανθρώπους του καιρού του, όπως δυστυχώς συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιστάσεις. Έτσι βρέθηκε μπλεγμένος και στη δυσάρεστη υπόθεση του αγίου Χρυσοστόμου.
Σε μια απαντητική επιστολή του αγίου Βασιλείου προς τον άγιο Επιφάνιο, βλέπουμε πόσο ο επίσκοπος της Κύπρου ενδιαφερόταν για την Εκκλησία και πόσο οι άλλοι επίσκοποι, όπως ο Μέγας Βασίλειος, τον σέβονταν και τον τιμούσαν. Δεν είναι, γράφει ο άγιος Βασίλειος, μικρό σημάδι αγάπης να θυμηθείς εμάς τους τόσο μικρούς και ανάξιους. Πώς να μη θαυμάσουμε, συνεχίζει, την καθαρή και άδολη αγάπη του ανθρώπου, που μέσ’ από θάλασσες και στεριές, που σωματικά μάς χωρίζουν, φροντίζει να μάς ενισχύσει ψυχικά; Σε μια εποχή μεγάλης εκκλησιαστικής ταραχής και ακαταστασίας.
Η Εκκλησία είναι Εκκλησία Μαρτύρων, αλλά είναι επίσης και Εκκλησία Πατέρων. Πατέρες είναι οι κληρικοί και οι μοναχοί, που ξεχωρίζουν για την ορθόδοξη διδασκαλία τους και την αγιοσύνη του βίου τους. Οι Πατέρες δεν είναι μόνο σοφοί θεολόγοι, αλλά και άγιοι ασκητές. Τέτοιος υπήρξε ο άγιος Επιφάνιος· σοφός και άγιος. Χρόνια ολόκληρα ωρίμασε μέσα στην υπακοή και τη νηστεία του μοναστηριού, πρώτα ως απλός μοναχός, κι ύστερα ως ηγούμενος, και τελευταία, με την αξίωση όλων, δέχτηκε το επισκοπικό αξίωμα· όχι ως ηγεμονία, καθώς γράφει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, αλλ’ ως διακονία. Έμεινε και είναι ο πατέρας και διδάσκαλος της Εκκλησίας. Ο άγιος Επιφάνιος Κύπρου.

(+Διονυσίου Μητροπ. Σερβίων και Κοζάνης, «Εικόνες έμψυχοι»)