ΚΥΡΙΑΚΗ Γ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 21-6-2015 εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Κηφισίας

ΚΥΡΙΑΚΗ 21-6-2015

• 
• 

Σήμερα ἀκούσαμε τὸν Ἀπόστολο Παῦλο νὰ μᾶς λέει: Ἀφοῦ, λοιπόν, ὁ Θεὸς μᾶς ἔσωσε ἐπειδὴ πιστέψαμε, οἱ σχέσεις μας μὲ τὸ Θεὸ ἀποκαταστάθηκαν μὲ τὴ μεσολάβηση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸς μας ὁδήγησε μὲ τὴν πίστη στὸ χῶρο αὐτῆς τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ, στὴν ὁποία εἴμαστε στεριωμένοι, καὶ καυχιόμαστε γιὰ τὴν ἐλπίδα τῆς συμμετοχῆς μας στὴ δόξα τοῦ Θεοῦ. Μὰ δὲ σταματᾶ ἐκεῖ ἡ καύχησή μας· καυχόμαστε ἀκόμα καὶ στὶς δοκιμασίες, ἐπειδὴ ξέρουμε καλὰ πὼς οἱ δοκιμασίες ὁδηγοῦν στὴν ὑπομονή, ἡ ὑπομονὴ στὸ δοκιμασμένο χαρακτήρα, κι ὁ δοκιμασμένος χαρακτήρας στὴν ἐλπίδα. Κι ἡ ἐλπίδα τελικὰ δὲν ἀπογοητεύει. Μαρτυρεῖ γι’ αὐτὸ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, μὲ τὴν ὁποία τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ποὺ μᾶς δόθηκε γέμισε καὶ ξεχείλισε τὶς καρδιές μας. Γιατί ὁ Χριστός, παρ’ ὅλο ποὺ ἤμασταν ἀκόμα ἀνίκανοι νὰ κάνουμε τὸ καλό, πέθανε γιὰ μᾶς, τοὺς ἀσεβεῖς ἀνθρώπους, στὸν προκαθορισμένο καιρό. Δύσκολα θὰ ἔδινε κανεὶς τὴ ζωή του ἀκόμα καὶ γιὰ ἕνα δίκαιο ἄνθρωπο. Ἴσως ἀποφάσιζε κανεὶς νὰ πεθάνει γιὰ κάποιον καλὸ ἄνθρωπο. Ὁ Θεὸς ὅμως ξεπερνώντας αὐτὰ τὰ ὅρια ἔδειξε τὴν ἀγάπη του γιὰ μᾶς, γιατί, ἐνῶ ἐμεῖς ζούσαμε ἀκόμα στὴν ἁμαρτία, ὁ Χριστὸς ἔδωσε τὴ ζωή του γιὰ μᾶς. Τώρα, λοιπόν, ἀφοῦ ὁ Θεὸς μᾶς ἀπάλλαξε ἀπὸ τὴν κατάδικη, μὲ τὴ μεσολάβηση τοῦ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ, πολὺ περισσότερο ὁ ἴδιος θὰ μᾶς σώσει κι ἀπὸ τὴ μέλλουσα ὀργή. Παρ’ ὅ,τι ἤμασταν ἐχθροὶ μὲ τὸ Θεό, μᾶς συμφιλίωσε μαζί του ὁ σταυρικὸς θάνατος τοῦ Υἱοῦ τοῦ· πολὺ περισσότερο τώρα ποὺ συμφιλιωθήκαμε, ἡ ζωή του θὰ μᾶς χαρίσει τὴ σωτηρία.

Στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς ἔσωσε, ἐπειδὴ πιστέψαμε σ’ Αὐτὸν καὶ οἱ σχέσεις μας ἀποκαταστάθηκαν μὲ τὴ μεσολάβηση τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸς λοιπὸν μᾶς ὁδήγησε, μέσα ἀπὸ τὴν πίστη μας, στὸ χῶρο τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ καὶ πρέπει νὰ χαιρόμαστε γιὰ τὶς δοκιμασίες ποὺ μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπίζουμε, γιατί μέσα ἀπὸ αὐτὲς ὁδηγούμαστε στὴν ἐλπίδα, στὴ σωτηρία. Μᾶς τονίζει ὅτι ὁ Χριστὸς ἔδωσε τὴ ζωή Του. Ὁ Θεὸς ξεπέρασε τὰ ὅρια καὶ ἔδειξε μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τὴν ἀγάπη Του γιὰ μᾶς, μᾶς ἀπάλλαξε ἀπὸ τὴν κατάδικη μὲ τὴ μεσολάβηση τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἔτσι μᾶς συμφιλίωσε μὲ τὸ Θεό. Ἀκριβῶς αὐτὸ τὸ θέμα τῆς καταλλαγῆς εἶναι ἀποφασιστικῆς σημασίας γιὰ τὴν χριστιανική μας πίστη. Καταλλαγὴ σημαίνει συμφιλίωση. Ἡ συμφιλίωση ἢ καταλλαγὴ εἶναι τὸ ὅλο σχέδιο τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ ποὺ δὲν ἀρχίζει μόνο μὲ τὴν ἐνσάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ θυσία Του, ὅπως μᾶς λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος , ἀλλὰ ἀρχίζει ἀπὸ τὴν ἀρχή, μὲ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου. Ἡ καταλλαγὴ εἶναι ἕνα ζητούμενο ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ Θεό, ὁ ὁποῖος κάνει τὸ πρῶτο βῆμα πρὸς τὸν ἄνθρωπο. Βλέπουμε ἀπὸ τὸ Θεὸ τὴ διάθεση νὰ συγχωρεῖ συνεχῶς τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ μάλιστα ἀποστέλλει τὸ διάκονο τῆς καταλλαγῆς, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, εἴτε σὲ μορφὴ περιστερᾶς ἢ καὶ ἀργότερα μὲ τὴν παρουσία τοῦ Υἱοῦ Του, γιὰ νὰ καταφέρει αὐτὴ τὴ συμφιλίωση. Τὸ ζήτημα τῆς καταλλαγῆς τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ Θεὸ ἀπασχόλησε ἑρμηνευτικὰ καὶ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἑρμηνευτὴς Θεοδώρητος γράφει ὅτι μὲ τὸ Θεὸ ὑπήρξαμε «ἐκπεπολεμώμενοι», δηλαδὴ ἤμασταν σὲ κατάσταση πολέμου. Ὁ Θεὸς ποτὲ δὲν ἔτρεφε καὶ δὲν τρέφει ἐχθρικὰ συναισθήματα γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ἔστω καὶ ἂν εἶναι ἁμαρτωλός. Ἀγαπᾶ ἁμαρτωλοὺς καὶ δίκαιους καὶ δὲν παύει νὰ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Πῶς ὅμως καταλήγουμε νὰ εἴμαστε ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ πρὶν τὴν καταλλαγή; Ὁ ἁμαρτωλὸς τρόπος τῆς ζωῆς μας, μᾶς καθιστᾶ ἐχθροὺς τοῦ Θεοῦ. Μὲ τὴν ἁμαρτία διώξαμε τὸ Θεὸ ἀπὸ τὴ ζωή μας, ἡ ἁμαρτία δὲ μᾶς ἄφηνε νὰ ὑψωθοῦμε πνευματικά. Πῶς, ὅμως, ἄλλαξαν τὰ πράγματα καὶ βρισκόμαστε συμφιλιωμένοι μὲ τὸ Θεό; Ὁ Σταυρωμένος καὶ Ἀναστημένος Χριστὸς παραδόθηκε ἑκουσίως στὸ θάνατο γιὰ τὴν συμφιλίωσή μας μαζί Του. Μὲ τὸ θάνατό Του ὁ Χριστὸς νίκησε τὴν ἁμαρτία καὶ χάρισε σ’ ἐμᾶς τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν ἄρα καὶ τὴν καταλλαγή μας μὲ τὸ Θεό. Αυτός ποὺ ἔφερε τὴν καταλλαγὴ στοὺς ἀνθρώπους εἶναι ὁ Χριστός, μὲ τὸ πάθος καὶ τὴ θυσία Του χάρισε σὲ ὅλους ἐμᾶς τὴν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως. Αν σκεφτοῦμε τὴ θυσία ποὺ ἔκανε γιὰ μᾶς ὁ Θεός, θὰ δοῦμε ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ μᾶς εἶναι ἀπροϋπόθετη. Ἀγάπη χωρὶς ὅρους, χωρὶς προϋποθέσεις, ἐνῶ ἐμεῖς, γιὰ νὰ συμφιλιωθοῦμε θέτουμε ὅρους. Ο Κύριος τονίζει: «Ἐὰν οὖν προσφέρῃς τὸ δῶρον σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ μνησθῇς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει τι κατά σου, ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρον σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθῶν πρόσφερε τὸ δῶρον σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον» (Ματθ.5, 23-24). 

    Ὁ Θεὸς δὲν λογαριάζει τὴν τιμὴ ποὺ τοῦ προσφέρεται μπροστὰ στὴν ἀγάπη γιὰ τὸν πλησίον μας. Ἂς διακοπεῖ, λέει, ἡ λατρεία μου, γιὰ νὰ ὑπάρξει συμφιλίωση μὲ τὸν ἀδελφό σου. Εἶναι δηλαδὴ ἰσοδύναμη ἡ λατρεία πρὸς τὸ Θεό, μὲ τὴ συμφιλίωση πρὸς τὸν ἀδελφό μας καὶ ἐμεῖς τὸ θεωροῦμε ἀκατόρθωτο, γιατί ἡ ἁμαρτία ποὺ ὑπάρχει στὴ ζωή μας, ποὺ ἦταν καὶ ἡ αἰτία ποὺ μᾶς καθιστοῦσε ἐχθροὺς τοῦ Θεοῦ, δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ δοῦμε πόσο σημαντικὴ εἶναι ἡ καταλλαγὴ μὲ τὸ συνάνθρωπό μας καὶ κατ’ ἐπέκταση μὲ τὸ Θεό.