«...ΘΑ ΔΙΩΧΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ...»

AN ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ

ΘΑ ΔΙΩΧΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΕΡΧEΤΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡH
Επὶ παραδείγματι ἔπεσε ὁ Μουσσολίνι καὶ ὁ Χίτλερ, ἀλλὰ κοντὰ σ᾿ αὐτοὺς εμφανίζονται ἄλλοι χειρότεροι.

Λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: Ξέρετε καλὰ ποιός μᾶς κυβερνάει, ποιόν ἔχουμε ἀφέντη τώρα, ποιός ἔχει ἀπόλυτη ἐξουσία. Διότι δὲν ἦταν μόνο δικτάτωρ ὁ Νέρων. Ἦταν κάτι χειρότερο ἀπὸ δικτάτωρ. Οἱ σημερινοὶ δικτάτορες θὰ ἦταν παιχνιδάκια καὶ ἀθῳότητες μπροστὰ σ᾿ ἐκεῖνον.

Γιατί ἆραγε ὁ ἀπόστολος Παῦλος δὲν τὸν ὀνομάζει; Λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ὅτι δὲν ὀνομάζει τὸ Νέρωνα, γιατὶ δὲν ἤθελε ν᾿ ἀνακατευτῇ σὲ πολιτικὲς διαμάχες. Ἔπεσε ὁ Νέρων, καὶ παρουσιάστηκαν ἄλλοι Νέρωνες. Ἔπεσε ὁ Χίτλερ· δὲν παρουσιάστηκε ἄλλος Χίτλερ; Ἔπεσε ὁ Μουσσολίνι· δὲν παρουσιάστηκε ἄλλος Μουσσολίνι; Ἔπεσε ὁ Στάλιν· δὲν παρουσιάστηκε ἄλλος Στάλιν;
Τὸ κακὸ εἶνε ἀπὸ μέσα. Καὶ εἶνε ὡραιότατος ἐκεῖνος ὁ μῦθος τῶν ἀρχαίων προγόνων μας, ποὺ μιλάει γιὰ τὴ Λερναία Ὕδρα. Μῦθος εἶνε, ἀλλ᾿ ἐκφράζει μιὰ ἀλήθεια. Λέει, ὅτι κάτω στὴν Πελοπόννησο ἦταν ἕνα φοβερὸ θεριό, ποὺ εἶχε ἐννιὰ κεφάλια. Κόβανε τὸ ἕνα κεφάλι, κ᾿ ἔβγαινε ἄλλο. Κουράζονταν νὰ κόβουν κεφάλια. Ὅσο αὐτοὶ κόβανε, βγαίνανε συνεχῶς ἄλλα. Μέχρις ὅτου παρουσιάστηκε ὁ Ἡρακλῆς· ὁ ὁποῖος, γιὰ νὰ μπόρεσῃ νὰ ἐξοντώσῃ τὸ θηρίο, πῆρε βοηθὸ ἕνα φίλο του, τὸν Ἰόλαο. Καὶ ἐνῷ ὁ Ἡρακλῆς ἔκοβε τὰ κεφάλια, ὁ φίλος του τὰ ἐκαυτηρίαζε.
Αὐτὸ κάνει καὶ ἡ ἀνθρωπότητα σήμερα. Κόβουν ἕνα τύραννο ἢ μιὰ διεφθαρμένη ἐξουσία, καὶ βγαίνουν ἄλλες. Καὶ χρειάζεται ἕνας Ἡρακλῆς κ᾿ ἕνας Ἰόλαος, γιὰ νὰ ἐξοντώσουν αὐτὴ τὴ Λερναία Ὕδρα.

Τὸ κακὸ βρίσκεται μέσα στον ἄνθρωπο

Τὸ κακὸ ὅμως δὲν εἶνε τόσο ἐξωτερικὸ ὅσο ἐσωτερικό. Σφάλλουν ὅλες αὐτὲς οἱ θεωρεῖες ποὺ λένε,

ὅτι τὸ κακὸ εἶνε τὸ χρῆμα, εἶνε τὰ συστήματα, εἶνε ἄλλα ἐξωτερικὰ πράγματα. Ἀσφαλῶς εἶνε κι αὐτὰ μεγάλα κακά, δὲν τὸ ἀρνούμεθα. Ἀλλὰ τὸ μεγαλύτερο κακὸ εἶνε μέσα μας. Καὶ ἂν δὲν ἀγωνιστοῦμε, γιὰ νὰ βγῇ τὸ κακὸ μέσα ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, θὰ κόβουμε συνεχῶς κεφάλια καὶ θ᾿ ἀλαλάζουμε ἀπὸ χαρὰ ὅτι ἔπεσε ἐπὶ παραδείγματι ὁ Μουσσολίνι καὶ ὁ Χίτλερ, ἀλλὰ κοντὰ σ᾿ αὐτοὺς θὰ βγαίνουν ἄλλοι χειρότεροι. Καὶ θὰ μοιάζουμε μὲ τὴν ἁπλοϊκὴ παροιμία, ποὺ ἔλεγε ἕνας βλάχος. Νὰ τὴν ἀκούσετε κ᾿ ἐσεῖς, γιατὶ μερικὲς παροιμίες τοῦ λαοῦ μας ἐκφράζουν βαθειὲς ἀλήθειες.
Ἕνας γάιδαρος, λέει, παροπονιόταν γιὰ τὸ σαμάρι ποὺ εἶχε. Τὸν συμβούλευσε κάποιος, νὰ τὸ πετάξῃ ἀπὸ πάνω του. Ὄχι, λέει ἐκεῖνος, δὲν τὸ πετῶ. Μὲ κόβει βέβαια τὸ σαμάρι· ἀλλὰ ἅμα τὸ πετάξω, δὲν ἀποκλείεται νὰ μοῦ βάλουν ἄλλο χειρότερο…
Αὐτὸ παθαίνει κι ὁ ἄνθρωπος. Πετάει ἕνα σαμάρι, μιὰ ἐξουσία, ἀπὸ πάνω του· καὶ τοῦ βάζουν ἄλλη χειρότερη.
Σαμάρι εἶνε ἡ ἐξουσία. Γι᾿ αὐτὸ τὸ μῖσος ἐναντίον της εἶνε παγκόσμιο. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε ἐλεύθερος, καὶ ὁποιαδήποτε ἐξουσία εἶνε μιὰ τυραννία.
Λέει ὁ Παῦλος, ἐγὼ δὲν ἀσχολοῦμαι μὲ τὸ ποιός εἶνε «ὁ κατέχων»· ἂν εἶνε ὁ Νέρων στὴν ἐξουσία ἢ ἄλλος. Ἔχω ἄλλη δουλειά. Ποιά δουλειά; Νὰ ἐξαπλώσω τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς.

το είδαμε εδώ