παιδεία της λοπάδας…

Πολλοί λένε: «Για  όσα άσχημα παθαίνουμε φταίνε οι αμαρτίες μας»! Κι αυτό συχνά ισχύει. Αλλά όχι μόνο για τις προσωπικές αλλά  και για τις δημόσιες αμαρτίες. Γιατί κάποιοι λένε: «Έχω ήσυχη τη συνείδησή μου, αφού δεν κάνω κακό σε κανέναν»! Και το λένε την ίδια στιγμή που το κακό οργιάζει τριγύρω μας. Γεγονός για το οποίο παραμένουμε απαθείς και αδιάφοροι. Και δεν θέλουμε να καταλάβουμε ότι είμαστε κι εμείς συνυπεύθυνοι με τους πρωτεργάτες του κακού, στο βαθμό, που δεν αντιδρούμε. Κι όχι μόνο αυτό αλλά συχνά συνηγορούμε κιόλας στο κοινωνικό κακό και το υποστηρίζουμε με φανατισμό. Καιμάλιστα εν ονόματι της πατρίδας και της θρησκείας…

Κι ας πάρουμε την περίπτωση της πολιτικής. Όπου υπάρχουν κόμματα, που ολοφάνερα είναι στην υπηρεσία της αδικίας. Αφού έχουν κάνει νόμο και καθεστώς την κλοπή και τη ληστεία. Ή μήπως δεν έχουμε στο Σύνταγμά μας το διαβόητο εκείνο άρθρο (86) το οποίο παρέχει στους κρατούντες πρόσφορο έδαφος σε κάθε είδους ρεμούλα! Κι όμως υπάρχουν μεγάλα τμήματα του λαού που υποστηρίζουν τα κόμματα που θέσπισαν και συντηρούν το συνταγματικό αυτό άγος. Κι όχι μόνο αυτό αλλά και σωρεία άλλων νόμων με τους οποίους περιφρουρείται το πολύμορφο έγκλημα και χλευάζεται και η στοιχειώδης ακόμη δικαιοσύνη. Τη στιγμή μάλιστα που οι αρχιτέκτονες της αδικίας αυτής «το παίζουν» και ορθοδοξότατοι δήθεν χριστιανοί και σούπερ-πατριώτες. Ενώ ξεπουλάνε την πατρίδα και υπονομεύουν τη θρησκεία. Και το θέατρο αυτό του δήθεν «πατριωτισμού» και της δήθεν «ορθοδοξίας» το παίζουν απλά και μόνο, για να εξαπατούν τους αφελείς.Πολύ περισσότερο μάλιστα αφού και και κάποιοι  «πνευματικοί πατέρες», τους προτρέπουν να ψηφίζουν τους «ευσεβείς» και «πατριώτες» πολιτικούς. Με αποτέλεσμα να κοινωνούν στις εκκλησιές τη θεία κοινωνία, την ίδια  στιγμή, που στην καθημερινή τους ζωή υπηρετούν τη διαβολική κοινωνία. Και δεν δίνουν δεκάρα για το τι λέει ο Χριστός και το Ευαγγέλιό του…

Και πώς ύστερα απ’ όλα αυτά ο αξιότιμος κ. Υπουργός της Παιδείας να μη θέλει να κάμει το μάθημα των θρησκευτικών μάθημα θρησκειολογίας. Αφού, σε τελική ανάλυση δεν βλέπει καμιά διαφορά ανάμεσα στους χριστιανούς και τους αλλόθρησκους, ακόμη και τους άθεους. Αφού όλοι μαζί σύρουν το ίδιο όχημα της της απανθρωπιάς. Ανεξάρτητα όμως με το τι κάνουν οι, λεγόμενοι, χριστιανοί, που διαβάζουν ανάποδα  το Ευαγγέλιο, ο Χριστός λέει τα τελείως αντίθετα:

Στην ευαγγελική περικοπής,για παράδειγμα, της σημερινής Κυριακής (Μάρκου: Η: 34-Θ: 1) ο Χριστός  τονίζει χαρακτηριστικά: «Εάν ντρέπεστε να υπερασπιστείτε εμένα και τη διδασκαλία μου μπροστά στους ανθρώπους κι εγώ θα ντρέπομαι να υπερασπιστώ εσάς μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου». Γιατί βέβαια, αφού ζούμε σε μια κοινωνία, όπου η παλιανθρωπιά έχει γίνει, νόμος και καθεστώς ντρεπόμαστε συχνά να υπερασπιστούμε το δίκιο και την αλήθεια. Ναι, αλλά-θα πουν κάποιοι- υπάρχουν και περιπτώσεις που το να υπερασπιζόμαστε το δίκιο και την αλήθεια γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνο. Γιατί μπορεί η στάση μας να έχει συχνά οδυνηρές επιπτώσεις για τα συμφέροντά μας και την οικογένειά μας. Ιδιαίτερα στις μέρες μας, οπότε, όπως προαναφέραμε, η αδικία έχει γίνει νόμιμο καθεστώς και η αλήθεια και η δικαιοσύνη χλευάζονται και διώκονται. Αλλά και σ’ αυτές τις περιπτώσεις, λέει ο Χριστός, πως «όποιος βάζει τα συμφέροντά του ή την οικογένειά του ή και την ίδια του τη ζωή  πάνω από τη διδασκαλία μου δεν έχει καμιά αξία για μένα». Που σημαίνει ότι ο χριστιανισμός δενείναι η θρησκεία της κακομοιριάς, αλλά του ασυμβίβαστου αγώνα, απέναντι στο κοινωνικό κατεστημένο.

Ακόμη και η Παναγία, μετά τον Ευαγγελισμό της, σε μια εποχή που οι γυναίκες βρίσκονταν σε πολύ μεγάλη υποτίμηση, δεν διστάζει να πει ότι ο Χριστός «θα ανατρέψει τα σχέδια των αλαζόνων, θα γκρεμίσει τους τυράννους απ’ τους θρόνους και  θα ανυψώσει τους καταφρονεμένους. Ενώ θα πάρει τα πλούτη απ’ τους πλεονέκτες και θα τα δώσει στους πεινασμένους»(Λουκά: Α; 51-53)! Που σημαίνει ότι πολύ σοφά η Εκκλησία μας και η Πολιτεία μας συνδύασαν τον εορτασμό της παλιγγενεσίας του 1821 με τον Ευαγγελισμό της Παναγίας. Πράγμα που, όπως φαίνεται, ο αξιότιμος κ. Υπουργός της Παιδείας, δεν το έχει καταλάβει. Αφού, όχι μόνο τα θρησκευτικά, αλλά και η ιστορία μας και ολάκερη η Παιδεία μας πρέπει να έχουν ομολογιακό χαρακτήρα. Που σημαίνει ότι πρέπει να εμπνέονται απ’ το πνεύμα της αγάπης και του αγώνα για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία. Πράγμα που δεν φαίνεται απ’ την εγκύκλιο, που εστάλη στα σχολεία με την ευκαιρία της Εθνικής Γιορτής. Αφού πριν απ’ όλα αγνοεί επιδεικτικά τους ήρωες του ’21 και τους αγώνες τους. Και ασχολείται δήθεν με το θέμα της παιδείας. Στο οποίο θέμα δεν κάνει ούτε την παραμικρή μνεία στην τεράστια προσφορά στο χώρο της παιδείας του εθνομάρτυρα Πατροκοσμά. Ο οποίος πρόσφερε στα χρόνια της τρισβάρβαρης τουρκοκρατίας όσα δεν έχει προσφέρει στην ελεύθερη Ελλάδα κανένας υπουργός παιδείας. Και τώρα τελευταία μάλιστα, όχι μόνο δεν προσφέρουν, αλλά και υπονομεύουν και ξεθεμελιώνουν αυτά που οι αγώνες των προηγούμενων δημιούργησαν…

Στη Σπάρτη ο σοφός Λυκούργος πήρε-λένε- δυο κουτάβια απ’ τους ίδιους γονείς και εκπαίδευσε το ένα να κυνηγάει και το άλλο να τρώει χυλό στη λοπάδα (=γαβάθα). Και, προκειμένου να διδάξει στους Σπαρτιάτες τη μεγάλη σημασία της Παιδείας, τους έκαμε επίδειξη του πειράματός του:  Άφησε μπροστά στα δυο κουτάβια  ένα λαγό και μια λοπάδα με χυλό. Οπότε το ένα κουταβάκι όρμησε στη λοπάδα με το χυλό και το άλλο στο λαγό.  Πράγμα που ισχύει και για μας. Αφού έχουμε αντικαταστήσει την παιδεία του αγώνα και της αξιοπρέπειας με την παιδεία του αποκρουστικού σιωνιστικού χυλού! Και είναι κρίμα, που δεν υπάρχουν και σήμερα κάποιοι σαν τον Καραϊσκάκη ή τον Κολοκοτρώνη και τους τόσους άλλους ήρωες που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την πατρίδα, για να πουν και να κάνουν τα ταιριάζουν στην περίσταση…..

πηγή