Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Τετάρτη, Ιουλίου 27, 2016

Τα βράδια μας αλλιώς ή το καλύτερο after...ever



Είναι γεγονός ότι οι όμορφες βραδιές της ζωής μου θα έκαναν πολλούς να ζηλέψουν και την ηδύτητα αλλά και την "πολυποικιλότητά τους". Ακόμη και αυτές για τις οποίες αργότερα μετάνιωσα, είχαν κάποτε την σαγήνη τους. Τόσο δηλαδή που δεν θα δίσταζα να πω (σε πολλούς) " οι νύχτες μου είναι ομορφότερες από τις μέρες σας ".
Ωστόσο το χθεσινό μου βράδυ δείχνει πως η ζωή είναι γεμάτη όμορφες εκπλήξεις και τα ωραιότερα ίσως να μην έχουν ακόμη συμβεί!
Έξω απ' την πόλη, στα Λεχώνια και δίπλα από το ναό του Αη Γιώργη στο παρεκκλήσι των αγίων Σάββα και Αικατερίνης του Σινά νυχτερινή θεία λειτουργία επί τη μνήμη της Αγίας Παρασκευής που ξημέρωνε η μέρα της.
Αυτό το υπέροχο συντελείται κάθε τέτοια βραδιά εδώ και πολλά χρόνια καθώς Παρασκευή λένε την πρεσβυτέρα του εκεί εφημερίου, που είναι φίλη μας. Τα πρώτα χρόνια πηγαίναμε για την παπαδιά. Τώρα πια πηγαίνουμε για την Αγία και λέμε και τα "χρόνια πολλά" στην παπαδιά.
Έχω την εντύπωση ότι κάθε χρόνο είναι και καλύτερα, λες και ολοένα και πιο πολύ... πλησιαζόμαστε με την Αγία Παρασκευή (εκείνη έρχεται, εμείς πηγαίνουμε περισσότερο, θα σας γελάσω...).
Η νύχτα ήταν ζεστή(λιγωτικά ζεστή), τα παράθυρα άνοιγαν ή έκλειναν ανάλογα με το κλιματιστικό, ο κόσμος σε καρέκλες έξω από το μικρό εκκλησάκι και όσοι χωρούσαμε στριμωχνόμαστε εντός του ναίσκου σε μια ατμόσφαιρα Παπαδιαμαντική, όπου οι ψάλτριες άλλοτε θύμιζαν τις ευλαβείς πλην όμως όχι πάντα ορθοφωνούσες πανηγυρίστριες μιας άλλης Σκιάθου και άλλοτε πάλι έμελπον τα βυζαντινά άσματα σαν να έλεγαν όντως τα τραγούδια του Θεού.
Οι ιερείς έκαναν νοήματα στους επιτρόπους, ο λαός έκανε νοήματα στους Αγίους, οι Άγιοι στο Θεό, τα πρόσφορα κόβονταν για αντίδωρο σε ένα τραπεζάκι παραδίπλα στο εκκλησίασμα καθώς δεν υπήρχε ανάλογη ευχέρεια στο λιλιπούτειο ιερό, οι άρτοι της αρτοκλασίας ανέμεναν (όπως όλοι μας άλλωστε) το "Θεοτόκε Παρθένε" της γνωστής και πάντα ιδιαζούσης αγαλλιάσεως, οι γυναίκες φορούσαν στ' αλήθεια "τα καλά τους" (χρόνια είχα να το δω αυτό), οι εικόνες του χαμηλού τέμπλου καμάρωναν και ήταν φανερό πως δεν θα άλλαζαν με τίποτε το μαρτύριο που τους έφερε σε τούτη την θέση, το θυμίαμα μύριζε από χιλιόμετρα πως ήταν από αλλού (δεν ξέρω αν από Παράδεισο ή από Άγιον Όρος) και το μικρό παπαδοπαίδι που είπε σθεναρά το "Πάτερ ημών" μας άφησε μια τρυφεράδα καλοκαιρινού γλυκού του κουταλιού στο στόμα όταν είπε με στόμφο " ως και ημείς... αφήνομε τοις οφειλέταις ημών". 
Το παιδάκι μιλάει στον Πατέρα του και έχει το θάρρος να μιλάει όπως θέλει. Μιλάει με την παρρησία του αθώου υπηρέτου του Κυρίου Τον Οποίον υπηρετεί από νήπιο, από τα τρία του χρόνια, φορώντας ένα μικρό ρασάκι σαν τον παπά (επίγειο) πατέρα του. Εκείνη την ώρα που το άκουσα προσευχήθηκα να μην το διορθώσει ποτέ κανείς το αγόρι και να το αφήσουν να κάνει τα "λάθη" της οικειότητος με τον Θεό, τα "λάθη" που ίσως το σώσουν από τις μελλοντικές του αμαρτίες...
Προχωρούσαν οι ώρες και σαν να κουνιόταν λίγο οι Μάρτυρες, οι Όσιοι και γενικώς οι "παριστάμενοι" και εξ' ουρανού αφιχθέντες -επ' ολίγον, για την τιμή της Μεγαλομάρτυρος-. Φαντάστηκα πως κουνιόταν για να ξεμουδιάσουν καθώς εμένα το πόδι μου ήταν λίγο μουδιασμένο αλλά πάλι είπα πως δεν γίνεται αυτό με τους Αγίους, άρα άλλαζαν ελαφρώς στάση ανάλογα με το σημείο που βρισκόταν η λειτουργία. Έτσι λέω εγώ αλλά ποιός μπορεί να ξέρει, τί αληθινά συμβαίνει όταν είναι Ιούλιος, περασμένα μεσάνυχτα και κάτω από τα φώτα ολόφωτα μιας εκκλησιάς δίπλα στον δρόμο οι άνθρωποι προκαλούν -σταυροκοπούμενοι- τους άλλους που οδεύουν σε παρα θιν' αλός μπαράκια;
Θυμήθηκα τα δικά μου κοκτέϊλ μιας... άλλης ζωής και ένιωσα ασφαλής σαν να ήμουν στην μήτρα της μάνας μου εδώ που ήμουν απόψε, προστατευμένη με τις "πλάτες" των βασάνων της Αγίας Παρασκευής, των καρφιών του Κυρίου μου...και αυτό το "μου" με έκανε να μην θέλω να φύγω ποτέ από το εκκλησάκι...αλλά ήδη είχε γίνει η απόλυση, κρατούσα στις χούφτες μου αντίδωρο και άρτο και έξω η παπαδιά κερνούσε αμυγδαλωτά! 
Βλέπετε, παραμένω αμετανόητη γλυκατζού...Τί να κάνουμε;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

Μνήμη των αναιρεθέντων υπό του Ηρώδου αγίων νηπίων: Ο Ιερός Χρυσόστομος για την σφαγή των νηπίων

    Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ  [:Ματθ.2,13-23]     « Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποσ...