Δυσεύρετοι οἱ ἄξιοι κληρικοί

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου πατρός ∆ιονυσίου Τάτση

ΣΥΧΝΑ εἶναι τά παράπονα τῶν χριστιανῶν γιά τούς ἱερεῖς καί ἀρχιερεῖς. Τούς ἐνοχλεῖ τό κοσµικό τους φρόνηµα, ἡ ἀπρόσεκτη συµπεριφορά τους, ἡ ἔλλειψη ἱεραποστολικοῦ ζήλου, ἡ φιλαργυρία καί πλεονεξία τους, ἀλλά καί ἡ φιλοδοξία καί ἡ φιληδονία τους. Τούς προκαλεῖ ἐπίσης τό γεγονός ὅτι εἶναι ἄξιοι διάδοχοι τῶν Φαρισαίων, τούς ὁποίους ὁ Χριστός εἶχε ἐλέγξει µέ τά σκληρότερα λόγια. Ἡ ὑποκρισία ποτέ δέν ἀπέδωσε µόνιµους καρπούς στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας.

Στήν ἀρχή οἱ ὑποκριτές κληρικοί ἐντυπωσιάζουν τό λαό, µετά ὅµως ἀπό σύντοµο χρονικό διάστηµα, διαλύονται οἱ καλές ἐντυπώσεις καί ἀποκαλύπτεται ἡ ἀναξιότητά τους.

Εἶναι ἀναγκαῖο οἱ κληρικοί ὅλων τῶν βαθµίδων νά συναισθάνονται τήν ἱερότητα τῆς ἀποστολῆς τους καί νά εἶναι σταθεροί στόν προσωπικό τους πνευµατικό ἀγώνα κατά τῶν...

παθῶν καί τῶν ἁµαρτωλῶν συνηθειῶν. Συνήθως οἱ κληρικοί, ὅταν χειροτονοῦνται, ἔχουν συναίσθηση τῆς ἀποστολῆς τους. Γρήγορα ὅµως, πιεζόµενοι ἀπό τά αὐξηµένα καθήκοντα καί τίς ποικίλες δραστηριότητες, γίνονται ψυχροί ἐπαγγελµατίες καί ἐξωστρεφεῖς κοινωνικοί ἐργάτες. Ἰδιαίτερα αὐτό παρατηρεῖται στούς ἐπισκόπους, οἱ ὁποῖοι παράλληλα µέ τήν πνευµατική ἐξουσία ἀποκτοῦν καί κοσµική, ἀταίριαστη σ᾿ ἕνα ἀληθινό κληρικό.

Οἱ κληρικοί πρέπει πρωτίστως νά ἐµπνέονται ἀπό τόν ἴδιο τό Χριστό. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀναφερόµενος στήν ἀρχιερωσύνη τοῦ Χριστοῦ, λέει τά ἑξῆς χαρακτηριστικά: «Τέτοιος ἀρχιερέας µᾶς χρειαζόταν· ἅγιος, ἄκακος, ἀψεγάδιαστος, χωρίς σχέση µέ τήν ἀνθρώπινη ἁµαρτία, ὁ ὁποῖος ἀνέβηκε πάνω ἀπό τά οὐράνια» (Ἑβρ. ζ΄ 26). Οἱ κληρικοί πρέπει νά εἶναι ἅγιοι, ἤ ἀκριβέστερα νά ἀγωνίζονται γιά τόν ἐξαγιασµό τους, ἄκακοι καί ἀπονήρευτοι, χωρίς ἀδυναµίες καί ἀπρόσεκτη συµπεριφορά καί ἀκούραστοι πνευµατικοί ἀγωνιστές.

Ὁ ἱερός Χρυσόστοµος, ἀναφερόµενος στό ἔργο τῶν κληρικῶν, λέει: «∆ίκαια οἱ ἱερεῖς πρέπει νά θεωροῦνται ὄχι µόνο ἰσχυρότεροι ἀπό τούς ἄρχοντες καί τούς βασιλεῖς, ἀλλά καί πολυτιµότεροι ἀπό τούς πατέρες. Γιατί οἱ µέν πατέρες µᾶς ἐγέννησαν σωµατικά, ἐνῶ οἱ ἱερεῖς εἶναι αἴτιοι τῆς πνευµατικῆς µας γεννήσεως, τήν ὁποία χαρίζει ὁ Θεός, τῆς εὐτυχισµένης ἐκείνης ἀναγεννήσεως, τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας καί τῆς υἱοθεσίας, πού µᾶς παρέχει δωρεάν ὁ Θεός».

Ὡστόσο, οἱ λαϊκοί συχνά σκανδαλίζονται ἀπό τούς ἀνάξιους κληρικούς, πού ὑπάρχουν δυστυχῶς στήν Ἐκκλησία. Γι᾿ αὐτό χρειάζεται µεγάλη προσοχή προκειµένου νά χειροτονοῦνται ἄνθρωποι µέ φόβο Θεοῦ καί ἱεραποστολικό ζῆλο. Ἐκεῖ πρέπει νά ἔχουν µονίµως στραµµένο τό ἐνδιαφέρον τους οἱ ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καί τήν κύρια εὐθύνη. Μόνο τότε θά βελτιωθεῖ ἡ κατάσταση καί οἱ ἐνάρετοι κληρικοί δέν θά εἶναι δυσεύρετοι, ὅπως συµβαίνει στίς µέρες µας.

Ὀρθόδοξος Τύπος, 21.10.2016

Ρωμαίικο οδοιπορικό 
πηγή