Ο Χριστιανός πάντοτε συγχωρεί - ο Έλληνας ποτέ δε λησμονεί

Ενενήντα τέσσερα χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922! Τούτο τον καιρό, που ο Σουλτάνος εξ ανατολών  συνεχώς μάς προκαλεί, ο νους και η καρδιά μας, τρέχει και επισκέπτεται τις αλύτρωτες πατρίδες, τις σκλαβωμένες πατρίδες 

του Μικρασιατικού Ελληνισμού,

 της Ανατολικής Θράκης, 

του Πόντου, 

της Ανατολικής Ρωμυλίας,

 της Πελαγονίας, 

της τουρκοκρατούμενης Κύπρου και

 της Βορείου Ηπείρου. 

Πώς μπορούμε να λησμονήσουμε οι Νεοέλληνες

 την ξακουσμένη Σμύρνη, 

την Έφεσο,

 την Καισάρεια της Καππαδοκίας, 

την Τραπεζούντα·

 ή - γιατί όχι; -

 το Αργυρόκαστρο, 

την Κορυτσά, 

την Ανδριανούπολη, 

τη Φιλιππούπολη,

 τη Βάρνα,

την Αμμόχωστο και

 τη γλυκιά Κωνσταντινούπολη; 

Πώς να ξεχάσουμε όλες εκείνες τις γεμάτες από ελληνική πνοή και πολιτισμό αξέχαστες πατρίδες;

 Εκεί υπάρχουν τάφοι προγόνων, αγιασμένες εκκλησιές, όνειρα και οράματα, που η διπλωματία των πολιτικών τα μοίρασε και τα ερήμωσε. Ενενήντα τέσσερα χρόνια πέρασαν αφότου η Ελλάδα υπέστη τη φοβερότερη τραγωδία που μπορεί να υποστεί ένας λαός στην πορεία του. Ενενήντα τέσσερα χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή...  

Ήταν, και μάλιστα σκληρή γενοκτονία, όλα όσα συνέβησαν στην απέναντι μαρτυρική γη πριν ενενήντα τέσσερα χρόνια. 

Έτσι μας τα διέσωσαν στη μνήμη οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας κι όλοι εκείνοι που σαν τα καταδιωγμένα πουλιά σκορπίστηκαν στα πέρατα της γης.

 Εμείς, γενοκτονία χαρακτηρίζουμε τη Μικρασιατική Καταστροφή, την απάνθρωπη αυτή σφαγή τόσων αδελφών μας Ελλήνων, τον ξεριζωμό τόσων εκατομμυρίων πονεμένων ψυχών... 

Έτσι τη θεωρούμε, κι υποσχόμαστε πως έτσι θα την παραδώσουμε στα παιδιά μας.

πηγή