κληρικοί και πολιτικοί

Ισχυρίζεται ο κ. Φίλης ότι η μετάλλαξη του μαθήματος των θρησκευτικών σε θρησκειολογία δεν οφείλεται σ’ αυτόν , αλλά στα μέλη του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ). Γιατί είναι, λένε, κατηγορική προσταγή της δημοκρατίας να αποστασιοποιηθούμε απ’ τις μέχρι τώρα αναχρονιστικές αντιλήψεις και να εναρμονιστούμε προς τις επιταγές της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Εποχής.

Και μπαίνει το ερώτημα: Τους διαπρεπείς φωταδιστές  του ΙΕΠ ποιος τους επιλέγει; Δεν τους επιλέγουν οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις; Και δεν είναι, ως εκ τούτου, υποχρεωμένες ν’ ακούσουν τη φωνή της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων; Που, στην τωρινή χρονική συγκυρία συμβαίνει να είναι ορθόδοξοι χριστιανοί και όχι καθολικοί, διαμαρτυρόμενοι, μουσουλμάνοι, βουδιστές, κλπ…

Ή μήπως πάνω απ’ τη θέληση του λαού και ερήμην αυτού  κάποιοι άλλοι αποφασίζουν πριν από μας για μας; Όπως αυτοί, για παράδειγμα, που αποφάσισαν και διέταξαν να απαλειφθεί το θρήσκευμα απ’ τις αστυνομικές μας ταυτότητες. Οι αντίχριστοι που με κάθε τρόπο αγωνίστηκαν να πετύχουν την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Οι παγκόσμιοι αρχιρατσιστές, που άρον-άρον μας επέβαλαν τον αντιρατσιστικό νόμο. Έτσι ώστε ασύδοτα να «θύουν και απολύουν» στον τόπο μας. Ενώ εμείς, αν τολμήσουμε να προσδιορίσουμε την φυλετική και θρησκευτική τους ταυτότητα, να κινδυνεύουμε να βρεθούμε στη φυλακή. Κι ακόμη οι πάσης φύσεως «μεταρρυθμιστές», που υπαγορεύουν, όπως φαίνεται, τα άχρωμα,  άνοστα, αποβλακωτικά  και αφελληνιστικά περιεχόμενα  των σχολικών βιβλίων. Και τόσα άλλα δυσεξαρίθμητα που χαλκεύονται σε βάρος μας. Με τα οποία «πετραδάκι-πετραδάκι» υπονομεύουν την πολιτισμική και φυλετική μας ταυτότητα. Ώστε να πετύχουν να ξεριζώσουν από μέσα μας κάθε ίχνος εθνικής και πολιτισμικής συνείδησης. Προκειμένου να μας εντάξουν στον βορβορώδη χυλό της παγκοσμιοποίησης, μέσα στον οποίο θα μας χρησιμοποιούν, προκειμένου να εξυπηρετούν τα εγκληματικά τους συμφέροντα.

Και ασφαλώς υπάρχουν εκείνοι, που θα μας πουν ότι δεν μας χρειάζεται η θρησκευτική και η εθνική συνείδηση. Πολύ περισσότερο μάλιστα, αφού υπήρξε η ρίζα και η πηγή αιματηρών πολέμων και γενοκτονιών παγκοσμίως.  Αλλά μήπως η παγκοσμιοποίηση, που παρουσιάζεται ως δήθεν θρησκευτικά και φυλετικά ουδέτερη δεν έχει συγκεκριμένη θρησκευτική και εθνική ταυτότητα; Δεν φέρει τα εθνόσημα των παγκόσμιων αρχιρατσιστών,  αρχιληστών και αρχιτρομοκρατών! Που κυκλοφορούν μεταμφιεσμένοι κάτω από διάφορα προσωπεία, για να εξαπατούν τους λαούς και να προωθούν τα καταχθόνια σχέδιά τους. Πράγμα βέβαια που δεν προκύπτει απ’ τους ισχυρισμούς ενός κάποιου παπά. Αλλά απ’ την βοώσα και κράζουσα πραγματικότητα.

Και προς αυτή την κατεύθυνση είναι προσανατολισμένη, όπως φαίνεται, μεταξύ άλλων , η μετάλλαξη του μαθήματος των θρησκευτικών. Στο να συγχωνευτεί η ορθοδοξία με όλον τον παγκόσμιο θρησκειολογικό αχταρμά, για να δημιουργηθεί ένα συνονθύλευμα, μέσα στο οποίο η ορθοδοξία θα είναι σαν το γάλα μέσα σ’ ένα δοχείο με πετρέλαιο. Μίγμα, που σύμφωνα με τους πεφωτισμένους,  θα είναι ευγευστότατο, ενώ για τα παιδιά θα είναι αηδέστατο. Και η εμμονή τους να υποβάλουν τα παιδιά μας σ’ αυτή την εμετική δοκιμασία, έγκειται στο γεγονός ότι απεχθάνονται τη νοστιμάδα της ορθοδοξίας.

Γι’ αυτό, όπως λένε,  θέλουν να γίνουν τα θρησκευτικά μάθημα γνωστικό. Πράγμα όμως αδύνατο, αφού η ορθοδοξία δεν είναι υπόθεση γνώσης, αλλά βιωματικής εμπειρίας. Που σημαίνει ότι το μόνο, που θα πετύχουν, στην προκειμένη περίπτωση, είναι να προσφέρουν στους καραδοκούντες  θρησκειοκάπηλους το πλέον ισχυρό όπλο εναντίον τους.

Και δεν μπορώ να μη θυμηθώ τώρα αυτό που έγινε εδώ και κάπου τριάντα, περίπου, χρόνια (1987), όταν το κράτος απείλησε να πάρει την εκκλησιαστική περιουσία και να περιορίσει τη δεσποτική ασυδοσία. Αληθινός χαλασμός κόσμου. Και, θα έλεγα, όχι τόσο για την εκκλησιαστική περιουσία, όσο γιατί περιοριζόταν έστω και ελάχιστα η δεσποτική αυθαιρεσία. Το τι έγινε δεν περιγράφεται: Λιτανείες κλήρου και λαού στην Αθήνα. Πένθιμες κωδωνοκρουσίες. Με τον τότε Μητροπολίτη Βόλου-και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο-μακαριστό Χριστόδουλο να βροντοφωνάζει απ’ τον εξώστη του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία προς τους εθνοπατέρες της απέναντι Βουλής: «Το νόμο θα σας τον δώσουμε να τον φάτε»! Και έφθασαν στο σημείο οι δεσποτάδες ν’ απειλήσουν ότι θα καταργούσαν την αυτοκεφαλία της Ελλαδικής Εκκλησίας και θα την  υπήγαγαν στον Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης. Που σήμαινε υπό την τουρκική επικυριαρχία. Και επέπεσε φόβος και τρόμος στην κυβέρνηση. Με αποτέλεσμα να πάρει πίσω το νόμο, διατηρώντας μόνο κάποιους περιορισμούς στο καθεστώς της δεσποτικής απολυταρχίας…

Αλλά ο κ. Φίλης, εκτός από ευπειθέστατος «τοις κείνων (παγκοσμιοποιητών) ρήμασι», όπως φαίνεται, συλλαμβάνεται, όπως ειπώθηκε, και ανιστόρητος. Αφού καταλογίζει στην Εκκλησία εθνική μειοδοσία κατά τα χρόνια της κατοχής. Ας ρωτούσε τουλάχιστο τον κ. Γλέζο, που ξέρει τι σημαίνει ηρωισμός και τι ανέξοδη πατριδοκαπηλία να μάθει για το θαυμαστό παράδειγμα του τότε Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου και τόσων άλλων κληρικών. Όπως εδώ στο Αγρίνιο του περίφημου παπα-Κώστα Βαλή. Μπροστά στο παράτολμο θάρρος του οποίου υποκλίνονταν ακόμη και οι-τότε- συναγωνιστές του αριστεροί. Που όμως ο «εθνικόφρων» φασισμός τον καταδίκασε σε τριετή φυλάκιση και η Ιερά Σύνοδος καθαίρεσε. Ενώ τον δολοφόνο της Μαρίας Δημάδη και πολλών άλλων πατριωτών συχωρεμένο Τολιόπουλο προήγαγαν και παρασημοφόρησαν.

Αλλά οι τωρινοί κληρικοί που καυχώνται για την στάση των κληρικών στην κατοχή σε ποιον μακρινό αστερισμό βρίσκονται; Όταν, όχι απλά η εκκλησιαστική περιουσία κινδυνεύει αλλά ολάκερη η

Ελλάδα ξεπουλιέται  και συνθλίβεται κάτω από επονείδιστη  κατοχή; Κι αυτοί κλείνουν γόνυ δουλοπρέπειας μπροστά στη ναζιστική και σιωνιστική βαρβαρότητα!

Κι όχι μόνο δεν βγάζουν τσιμουδιά, αλλά κλείνουν το στόμα όσων τολμούν να μιλήσουν! Για να θυμίζουν τους φαρισαίουςτης εποχής του Χριστού (Ματθαίου: ΚΓ: 14)…

πηγή