Αγαπητοί αδελφοί,
για άλλη μια χρονιά η Εκκλησία μας, μας υπενθυμίζει με την Μητρόπολη των εορτών, τα Άγια Χριστούγεννα, τον ερχομό του Χριστού μας στην γη. Αλλά αδελφοί μου γιατί χρειαζόταν να έρθει ο Ίδιος ο Υιός του θεού στην γη;
Όπως όλοι μας γνωρίζουμε οι προπάτορες μας, στον παράδεισο εξέπεσαν της θείας δόξης και της άμεσης επικοινωνίας με τον θεό, χωρίστηκαν από τον δημιουργό τους , αλλά και από την κτίση, η οποία πια τους εναντιώθηκε.
Ο θεός όμως ως εύσπλαχνος και ως οικτίρμον προς εμάς τους αχαρίστους ήρθε στην γη και σαρκώθηκε για εμάς.
Ίδρυσε την αγία μας Εκκλησία, τον νεον παράδεισο, γιατί εμείς που βρισκόμαστε μέσα στην Εκκλησία του Χριστού μας γευόμαστε τον παράδεισο.
Έτσι η γεύση του παραδείσου δεν είναι κάτι μελλοντικό, αλλά ξεκινά από την εδώ πορεία μας. Πορεία μαζί με την Εκκλησία του Χριστού.
Η Εκκλησία πολλές φορές παρομοιάζετε και με πλοίο στο οποίο μπαίνει, όποιος επιθυμήσει την παραδεισένια ζωή και σώζεται από τις φουρτούνες της ζωής, μεταφορικά και κυριολεκτικά
Η Εκκλησία είναι η Κιβωτός της Σωτηρίας, όμως όπως τον κατασκευαστή της παλαιάς εκείνης κιβωτού, τον Νώε τον κορόιδευαν, κατά την διάρκεια της κατασκευής της κιβωτού, η κατασκευή της οποίας κράτησε περίπου εκατόν είκοσι χρόνια, και του έλεγαν ότι τρελάθηκε που φτιάχνει ένα πλοίο στην στεριά. έτσι ακριβώς γίνεται πάντοτε και με την Εκκλησία του Χριστού, υπάρχουν και εκείνοι που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να καταλάβουν την πραγματική αξία της Εκκλησίας, και κάθονται απέξω ειρωνευόμενοι.
Η απομάκρυνση από τον θεό, δεν συντελέστικε μια φορά στον παράδεισο από τους προπάτορές μας, αλλά δυστυχώς συνεχίζει να γίνεται και από τον καθένα μας , ίσως πολλές φορές στην διάρκεια της ζωής μας, γι’αυτό και η Εκκλησία, μας υπενθυμίζει κάθε χρόνο την γέννηση του θεανθρώπου, γυρεύοντας την επιστροφή μας.
Πολλοί αναρωτιούνται γιατί οι άνθρωποι σε κάθε εποχή, αλλά ιδίως στην σύγχρονη δική μας βαβέλ δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας. Μα η απάντηση είναι πολύ απλή. Όσο ο άνθρωπος απομακρύνεται από τον θεό, τόσο απομακρύνεται και από τον συνάνθρωπό του.
Ο αβάς Δωρόθεος έχει ένα πολύ ωραίο παράδειγμα. Περιγράφει έναν κύκλο στην περιφέρεια του οποίου βρίσκονται οι άνθρωποι και στο κέντρο του κύκλου βρίσκεται ο θεός. Όσο οι άνθρωποι κινούνται προς το κέντρο του κύκλου προς τον θεό, πλησιάζονται και μεταξύ τους, και όσο απομακρύνονται από το Θεό, τόσο απομακρύνονται και μεταξύ τους.
Ο Χριστός μας, αδελφοί μου, έγινε άνθρωπος για να ενώσει τον καθένα από εμάς και όλο το ανθρώπινο γένος με το Θεό και να προσδώσει στην ανθρώπινη φύση μας την προτέρα δόξα της, την οποία είχε πριν την πτώση.
Αυτά τα οποία μένουν να κάνουμε εμείς, είναι μια μικρή κίνηση προς τον Θεό, να τον συναντήσουμε γεννημένο στην φάτνη, καθαρισμένοι με μια καλή εξομολόγηση, να είμαστε στην Βάπτισή του, ανακαινίζοντας το δίκο μας βάπτισμα και έτσι θα τον ακολουθήσουμε στον σταυρό και την Αναστασή του, σταυρούμενοι αλλά και αναστημένοι στον παράδεισο. Καλό παράδεισο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά