Η βασιλεία ανήκει στο παιδί, λέει ο Ηράκλειτος.
Θα σας το πω πολύ απλά! Σαν παραμύθι! Όπως το κράτησα στη μνήμη μου: Σωστά ή λαθεμένα δεν ξερω! Ο βασιλιάς, λέει, και η γερουσία, της Εφέσου συνεδρίαζαν! Και όλοι περίμεναν τον Ηράκλειτο, που και αυτός κρατούσε από βασιλική γενιά και ήταν μέλος της Γερουσίας. Αλλά εκείνος δεν έλεγε να φανεί. Γι’ αυτό και έστειλαν κάποιον να τον φωνάξει Και τον βρήκε να παίζει με τα παιδιά! Τι κάνεις εδώ του είπε; Παίζεις με τα παιδιά! Ο βασιλιάς με τη γερουσία σε περιμένουν! Ας τους να περιμένουν! Αποκρίθηκε. Η βασιλεία ανήκει στο παιδί!
Κι αλλού ο Ηράκλειτος φέρεται να λέει: «Αιών εστί παις πεσσεύων»! Δηλαδή, η αιωνιότητα είναι σαν το παιδί, που παίζει κότσια (ζάρια). Το παιδί που κινείται λεύτερα. Χωρίς δεσμεύσεις και συμφέροντα και σκοπιμότητες. Που δημιουργεί λεύτερα και λεύτερα καταστρέφει: Από τα παιχνίδια, μέχρι τα φύλλα των δένδρων και τα πέταλα των λουλουδιών και τις δοξασμένες πολιτείες και αυτοκρατορίες. Πηγαίνοντας, όπου πηγαίνει η καρδιά του. Έξω απ’ τους νόμους και τα καλούπια και τους κανόνες της ανθρώπινης λογικής.
Μέσα στην αρμονία του οποίου οι άνθρωποι «ζουν και κινούνται και υπάρχουν», όπως θα ’λεγε κι ο Παύλος. Χωρίς να υποπτεύονται την παρουσία του. Και γι αυτό ζουν αταίριαστα με την πραγματικότητα. Και γι’ αυτό συγκρούονται με την πραγματικότητα. Και γι’ αυτό πονούν και υποφέρουν. Ενώ θα μπορούσαν να εναρμονιστούν με την πραγματικότητα του παγκόσμιου Λόγου. Να εναρμονιστούν με το παγκόσμιο παιχνίδι. Που αρχίζει απ’ την κούνια και φτάνει μέχρι την αιωνιότητα…
Είδατε τι κάνει ο Χριστός, όταν του ζητούν να δείξει πώς είναι η βασιλεία του Θεού; Παίρνει ένα παιδί και το βάζει στη μέση. Και τους λέει: «Να πώς είναι η βασιλεία του Θεού. Σαν αυτό το παιδί». Σαν το κάθε παιδί που ζει μέσα στην αθωότητα και τη χαρά του αιώνιου παιχνιδιού. Μέχρις ότου η «λογική» των μεγάλων τα ξεστρατίσει και τα παγιδέψει μέσα στα αδιέξοδα των σκοπιμοτήτων και των συμφερόντων.
Και ο Χριστός κάλεσε τους ανθρώπους, που τον περιτριγύριζαν να πάρουν μέρος στο παιχνίδι της αιωνιότητας: «Εάν, τους είπε, δεν γυρίσετε πίσω και δεν ξαναγίνετε παιδιά, δεν μπορείτε να μπείτε στη βασιλεία του Θεού»!
Πώς όμως μπορεί να ξαναγίνει κανείς παιδί; Την απάντηση ο Χριστός την έδωσε στο Νικόδημο, τον ευσχήμονα βουλευτή. Παιδί μπορεί να ξαναγίνει κάποιος, αν αναγεννηθεί. Αν αναγεννιέται κάθε ώρα και κάθε στιγμή. Αυτός που γεννιέται μια φορά γερνάει και πεθαίνει. Αυτός που αδιάλειπτα αναγεννιέται, δεν γερνάει ποτέ και ποτέ δεν πεθαίνει. Γίνεται μέτοχος της αιώνιας ζωής και της αιώνιας νεότητας.
Και μην πούμε πώς θα αναγεννηθούμε. Τα κλειδιά της βασιλείας δεν τα κατέχουν οι φαρισαίοι της κάθε εποχής. Τα κλειδιά της βασιλείας είναι στα δικά μας τα χέρια. Είναι αναπαλλοτρίωτο κτήμα μας. «Η βασιλεία του Θεού, λέει ο Χριστός, είναι μέσα σας». Είναι μέσα στην καρδιά σας. Αφουγκραστείτε την καρδιά σας. Κι ακολουθείστε τη.
Ξυπνήστε το παιδί, που κοιμάται μέσα σας. Και παίξτε μαζί του. Από τώρα μέχρι την αιωνιότητα. Γκρεμίστε και χτίστε μαζί του. Γκρεμίστε με την επανάσταση και χτίστε με την παιδεία. Η επανάσταση είναι νομοτελειακά σύμφυτη με τη νεότητα. Και η παιδεία συνώνυμη με τα παιδιά. ΄Όχι μόνο της μικρής ηλικίας αλλά και τα ισόβια, τα αιώνια παιδιά. Τα «αεί διδασκόμενα».
Τα Χριστούγεννα είναι ακριβώς η γιορτή του αιώνιου παιδιού και της αιώνιας παιδείας και επανάστασης. Το γκρέμισμα του παλιού και το χτίσιμο του καινούργιου. Το γκρέμισμα των ανήθικων συμβάσεων και των κατά συνθήκη ψευδών. Και το χτίσιμο του καινούργιου κόσμου: της απλότητας και της σοφίας.
Είδατε ποιοι υποκλίθηκαν στο νεογέννητο βασιλιά της Βηθλεέμ; Τα ουράνια παιδιά, οι άγγελοι, τα’ απλοϊκά παιδιά οι τσοπάνηδες και τα σοφά παιδιά,οι μάγοι. Οι εκπρόσωποι της αγιότητας, της απλότητας και της σοφίας. Και είδατε ποιοι θορυβήθηκαν; Ο Ηρώδης και το φαρισαϊκό κατεστημένο. Αυτοί που αντιπροσώπευαν την υποκρισία και το έγκλημα Οι αιματοβαμμένοι «άγιοι» και οι γαλαζοαίματοι εκπρόσωποι του διαχρονικού εγκλήματος. Που αφαιρούν από εκατομμύρια παιδιών όχι μόνο το δικαίωμα στην παιδεία και το παιχνίδι αλλά και την ίδια τη ζωή! Που ούτε οι ίδιοι εισέρχονται ούτε τους άλλους αφήνουν να εισέλθουν, στη βασιλεία του Θεού και του παιδιού…
Λοιπόν; Να σας ευχηθούμε «χρόνια πολλά» για τα Χριστούγεννα»! Αν είναι για τα μελομακάρονα και τα τσουρεκάκια και τον άλλο φολκλορικό διάκοσμο, δεν έχει κανένα νόημα. Αν όμως μαζί με το Χριστό και τον Ηράκλειτο πιστεύουμε στη βασιλεία του παιδιού κι αν ψάχνουμε να βρούμε αυτό το παιδί μέσα μας, για να αναγεννηθούμε κι αν αφεθούμε με όλη μας την ψυχή και την καρδιά στο αιώνιο παιχνίδι, τότε τα Χριστούγεννα, τα δικά μας Χριστούγεννα θα είναι όχι μόνο καλά αλλά και αληθινά. Κι όχι απλά για «χρόνια πολλά», αλλά μέχρι την αιωνιότητα!…
Και στα παιδιά; Να τους ευχηθούμε να κάμουν για πάντα δικό τους το αιώνιο παιχνίδι. Και να τ’ αφήσουμε να παίξουν με το Αιώνιο Παιδί. Απ’ το οποίο εμείς οι μεγάλοι τα απομακρύναμε. Γιατί τους μάθαμε πως ο χριστιανισμός δεν είναι όμορφος, γελαστός και ανθρώπινος. Σαν το παιδί. Αλλά κατσούφικος, άκαμπτος και απάνθρωπος.
΄Όπως εμείς οι μεγάλοι καταντήσαμε με τη σοβαροφάνειά μας το χριστιανισμό και τη ζωή των παιδιών….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά