Ὦ δύναμις δακρύων!

Δώρησαι λοιπόν, Δέσποτα, εἰς ἐμέ τόν ἀνάξιον,

δάκρυα καθ’ ἑκάστην,

καί δύναμιν, διά νά φωτισθῇ ἡ καρδία μου

ἐν προσευχῇ καθαρᾷ

καί χύσῃ πηγάς δακρύων μετά γλυκύτητος διά παντός,

διά νά ἐξαλειφθῇ δι’ ὀλίγων δακρύων

ἡ μεγάλη καί φοβερά καταδίκη,

καί κατασβεσθῇ δι’ ὀλίγου κλαυθμοῦ τό πῦρ τό καιόμενον.

Διότι ἐάν κλαύσω ἐνταῦθα,

θέλω λυτρωθῇ ἐκεῖ ἐκ τοῦ ἀσβέστου πυρός·

διότι καθ’ ἑκάστην παροργίζω, Δέσποτα, 

τήν μακροθυμίαν Σου, 

καί ἔχω πρό ὀφθαλμῶν τήν κακίαν μου,

καί τήν εὐσπλαχνίαν Σου.

Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος

          (Ἀσκητικά, Περί Κατανύξεως )

 πηγή

Πότε περιμένουμε γιά νά μετανοήσουμε;

Ἡ ὥρα τοῦ θανάτου μέ φοβίζει τόν ἄθλιον· 

διότι βλέπω τά ἔργα μου καί τρέμει ἡ ψυχή μου·

 βλέπω τήν ἀμέλειά μου, καί φρίττουσι τά ὁστᾶ μου· 

διότι ἡ ὥρα τοῦ χωρισμοῦ ἀπό τοῦ κόσμου τούτου

 εἶναι πρό ὀφθαλμῶν μου, 

καί τώρα ἐννοήσας αὐτήν ἐφοβήθην, σφόδρα. 

Ἀντί νά χαρῶ, μᾶλλον ἐφοβήθην, διότι 

δέν ἐποίησα ἔργα ἄξια πρός τήν χάριν τοῦ Κυρίου. 

Εἶναι δέ φόβος μέγας ἐν καιρῷ τοῦ θανάτου εἰς πάντας ἁμαρτωλούς, 

τούς ὁμοίους μου·

 καί πάλιν εἶναι χαρά ἡ ὥρα τοῦ χωρισμοῦ 

εἰς ἅπαντας τούς ἁγίους, καί εἰς πάντας τούς δικαίους,

 καί εἰς πάντας τούς ἀσκητάς. 

Πάλιν δέ εἶναι λύπη ἡ ὥρα τοῦ χωρισμοῦ 

εἰς τούς τήν ἑαυτῶν ἀμέλειαν καί ἀδράνειαν 

τοῦ παρελθόντος χρόνου τῆς ζωῆς αὐτῶν. 

Καί τότε ἡ μεταμέλεια βασανίζει δεινῶς τήν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου, 

ὅστις ἠμέλησεν ἐνταῦθα νά φροντίσῃ περί τῆς σωτηρίας αὐτοῦ. Μεγαλύτερος δέ τοῦ φόβου αὐτοῦ τοῦ θανάτου καί τοῦ χωρισμοῦ 

εἶναι ὁ βασανισμός τῆς μεταμελείας αὐτοῦ.

Πάλιν δέ οἱ δίκαιοι, οἱ ἅγιοι καί οἱ ἀσκηταί 

ἀγάλλονται κατά τήν ὥραν τοῦ θανάτου καί χωρισμοῦ, 

ἔχοντες πρό ὀφθαλμῶν τόν μέγαν κόπον τῆς ἀσκήσεως αὐτῶν, 

τῶν ἀγρυπνιῶν καί προσευχῶν, τῶν νηστειῶν καί δακρύων, 

τῶν σκληραγωγιῶν καί σάκκων· 

σκιρτᾶ ἡ ψυχή αὐτῶν, 

διότι προετοιμάζεται νά ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ ἰδίου σώματος εἰς ἀνάπαυσιν. 

Φοβερά δέ εἶναι πάλιν ἡ παρουσία τοῦ θανάτου 

εἰς τους ἁμαρτωλούς καί νωθρούς, 

καί εἰς τούς μή φροντίζοντας σπουδαίως

 νά πολιτεύωνται ἁγνῶς ἐν τῷ ματαίῳ βίῳ.

 Καί ἡ ὥρα τοῦ χωρισμοῦ προξενεῖ 

λύπην σφοδροτάτην εἰς τόν ἁμαρτωλόν ἄνθρωπον·

 καί οὐδέ ἔχει καιρόν παντελῶς νά λαλήσῃ τι, 

διότι τό πρόσταγμα τοῦ Θεοῦ κατά τήν ὥραν ἐκείνην 

εἶναι πολύ φρικτόν καί τραχύ.

Οἴμοι, οἴμοι, ὦ ψυχή, 

διατί ἄρα ἀμελεῖς περί τῆς σωτηρίας σου;

 διατί διάγεις ἀστάτως κατά τάς ἡμέρας τοῦ ὅλου χρόνου τῆς ζωῆς σου; δέν γινώσκεις, ὅτι προσκαλεῖσαι αἰφνιδίως; 

καί ἀφοῦ ἀμελῇς ἐνταῦθα, 

τί θέλεις ποιήσει ἔμπροσθεν τοῦ βήματος τοῦ φοβεροῦ δικαστοῦ;

Ποίαν ἀπολογίαν ἔχῃς ν’ ἀποκριθῇς;

Δέν συναισθάνεσαι, ἄθλιε, πῶς σέ κλέπτει ὁ ἐχθρός;

καί ἀγνοεῖς, ἀλαζών, πῶς διαρπάζει καθ’ ἡμέραν τόν οὐράνιον θησαυρόν; 

ἐξύπνησον, ἐξύπνησον ἐκ τοῦ ληθάργου, 

ὦ ψυχή, ἐν ὥρᾳ τοῦ πολέμου! 

Δεήθητι τοῦ Θεοῦ μετά δακρύων! 

Βόησον πρός τόν Θεόν μετά πόνου καρδίας, 

καί εὐθύς θέλει καταπέμψει εὔσπλαγχνον ἄγγελον εἰς βοήθειάν σου, 

καί σέ ἐλευθερώσει ἐκ τοῦ πολέμου καί τῆς συγχύσεως αὐτοῦ τοῦ ἐχθροῦ. 

Σπεῦσον

 ἵνα μή ἐμπέσῃς κατά τήν ὥραν τοῦ χωρισμοῦ 

εἰς λύπην καί στεναγμούς, 

καί τότε θέλεις κλαύσει εἰς αἰῶνα αἰῶνος· 

καί κατά τήν ὥραν ἐκείνην θέλουσιν ἔλθει τά πάντα εἰς τόν νοῦν σου, 

καί θέλεις εἰπεῖ καθ’ ἑκάστην,

 ὦ ψυχή, ὀδυρομένη δεινῶς· 

ἐγώ πάντα ταῦτα ἐνθυμούμην πᾶσαν στιγμήν,

 καί προέλεγον ἐν ἐμαυτᾢ,

 θέλω διέλθει τάς ἡμέρας, κατά τάς ὁποίας εἶμαι ἐπί τῆς γῆς, 

οὔτως ὥστε νά μή ἁμαρτήσω; 

καί πάλιν ἄς μή ἐκπέσω ἀπό τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, 

ἀλλ’ ἄς πράξω πάντοτε

 καί μετά πολλῆς προθυμίας

 ὅσα εἶναι εὐάρεστα εἰς Αὐτόν!!!

Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος

( Ἀσκητικά: Περί Κατανύξεως )

Πηγή

Ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος μιλάει για τον Αντίχριστο…

«…ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΠΟΡΑ ΤΗΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΛΙΑΚΑΔΑ Η ΘΕΙΚΗ …» 

Π. ΠΑΪΣΙΟΣ

Μία παγκόσμια ηλεκτρονική δικτατορία ετοιμάζεται. Το ηλεκτρονικό φακέλωμα, η ηλεκτρονική διακυβέρνηση όπως εύσχημα το ονομάζουν, έφτασε και στην πατρίδα μας. Το πλαστικό χρήμα μας επιβάλλεται. Ήδη έχει προταθεί από την καινούρια χρονιά κανείς να μην μπορεί να αγοράσει ή να πουλήσει κάτι που έχει αξία πάνω από 1500 ευρώ, παρά μόνο μέσω ηλεκτρονικής κάρτας ή τραπέζης. Ήδη στο εξωτερικό σχεδόν όλες οι συναλλαγές γίνονται με κάρτα, ακόμα και τα εισητήρια των λεωφορείων, ακόμα και ένας καφές σε ένα ζαχαροπλαστείο, πληρώνεται με κάρτα. Εδώ στην ΕΛΛΑΔΑ έχουν καθυστερήσει. Προσπαθούν σκληρά όμως να επιβάλουν το πλαστικό χρήμα και το ηλεκτρονικό φακέλωμα που το συνοδεύει. Θέλουν όλοι μας να έχουμε μαζί μας έναν γραμμωτό κώδικα (barcode) ή ένα τσιπάκι που θα φέρει πάνω του τον προσωπικό μας αριθμό, ΑΜΚΑ ή ΑΦΜ ή όπως αλλιώς τον βαφτίσουν δεν έχει σημασία, που θα τον χρησιμοποιούμε σε όλες μας τις αγορές π.χ. σούπερ μάρκετ, βενζινάδικα, καταστήματα ρούχων, κ.λ.π. για να αποφύγουμε τον κόπο να συλλέγουμε αποδείξεις. Αφού μας έβαλαν στην ταλαιπωρία για ένα χρόνο να μαζεύουμε αποδείξεις και να αγανακτήσουμε, τώρα θα μας πασάρουν εύκολα την ‘άνετη λύση’, που οι περισσότεροι θα σπεύσουν με χαρά να αποδεχτούν ‘ την ευκολία τους’ χωρίς να σκεφτούν την άλλη πλευρά του νομίσματος, την καθημερινή καταγραφή των κινήσεών μας, την ηλεκτρονική παρακολούθηση όλων μας. Πολλοί θα σπεύσουν να ανταλλάξουν ‘την ελευθερία τους’ με την ‘ευκολία τους’. Πάει το απόρρητο της ιδιωτικής ζωής. Ήδη μέσω του κινητού τηλεφώνου μπορεί να εντοπισθεί η θέση κάποιου, ανά πάσα στιγμή, οπουδήποτε πάνω στη γη.! Το ίδιο ισχύει με το καινούργια διαβατήρια που έχουν πάνω τους ένα ηλεκτρονικό τσιπ, τα λεγόμενα βιομετρικά, μέσω του RFID. Το ίδιο φαντάζομαι θα ισχύει και με τις καινούργιες ταυτότητες, τις ηλεκτρονικές. Προσπαθούν να μας ‘δέσουν’ από όλες τις μεριές. Έτσι αποδεχόμαστε τον περιορισμό ή ακριβέστερα την κατάργηση του ‘απόρρητου της ιδιωτικής μας ζωής’. Έτσι σιγά – σιγά συνηθίζουμε και αποδεχόμαστε το γεγονός να μας παρακολουθούν συνεχώς. Όπως αποδεχθήκαμε να γίνουν γνωστά στους εξουσιαστές μέσω του internet, ποιοι είναι οι φίλοι μας, οι γνωστοί μας, οι πελάτες μας, οι συνεργάτες μας και να έχουν γνώση όλης της αλληλογραφίας μας. Όλοι εμείς που χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο (internet) και στέλνουμε e-mails με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο έχουμε αποδεχτεί αυτό το γεγονός…. Και ούτε καν το σχολιάζουμε!!!... Ο μεγάλος αδελφός είναι ήδη εδώ… Τα σημεία των καιρών πληθαίνουν αλλά υπάρχουν ακόμα αρκετοί που εθελοτυφλούν. Αρκετοί αυτοί που παρουσιάζουμε την δειλία και μικροψυχία μας, σαν ….σύνεση! Γι’ αυτό σκεφτήκαμε να πάρουμε ένα χέρι βοηθείας από τους Αγίους μας. Οι άγιοι ούτε τον στρουθοκαμηλισμό επικροτούν, ούτε την δειλία και ταραχή που δείχνουν ολιγοπιστία, ούτε κάνουν τα πράγματα χειρότερα απ’ ότι είναι…. Βαδίζουν την μέση οδό, κοιτούν κατάματα την αλήθεια, έχουν εμπιστοσύνη στο Χριστό και Τον ακολουθούν μέχρι τέλους. Εξ’ άλλου μία μπόρα θα είναι, μία δαιμονική μπόρα που θα κρατήσει λίγο και μετά θα βγούμε στην Θεϊκή λιακάδα που θα κρατήσει πολλά- πολλά χρόνια. Ας αναθέσουμε τον εαυτό μας, τα παιδιά μας, την οικογένειά μας, την ζωή μας ολόκληρη στον Χριστό ο οποίος σαν Θεός που είναι μπορεί να μας περάσει μέσα από την φωτιά και την τρικυμία χωρίς να πάθουμε το παραμικρό.
Επειδή όλα αυτά μας φέρνουν στο νου μας την εποχή του Αντίχριστου, θεωρήσαμε καλό να δούμε πως απαντά σε θέματα που απασχολούν τους Χριστιανούς της εποχής μας, ένας μεγάλος Άγιος της εκκλησίας μας ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος, πού ἐκοιμήθη τό 379μ.Χ. καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μνήμη του στίς 28 Ἰανουαρίου. Τα κείμενα τα πήραμε από τον Δ΄ τόμο της σειράς ‘Οσίου Εφραίμ του Σύρου ΕΡΓΑ’. Εκδόσεις ‘ Το περιβόλι της Παναγίας’ 1992
Σημείωση: Οἱ περισσότερες ἀπαντήσεις ἐντός εἰσαγωγικῶν εἶναι λόγια τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου, ἀπό τό παραπάνω βιβλίο.


Από το εκκλησιαστικό – λειτουργικό βιβλίο της ορθόδοξης Εκκλησίας ΜΗΝΑΙΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ παραθέτουμε την σύντομη βιογραφία του Αγίου.
Ο Όσιος Εφραίμ καταγόταν από την Ανατολή και γεννήθηκε στην πόλη Νίσιβη της Μεσοποταμίας πιθανώς το 308 μ.Χ. ή και ενωρίτερα. Ήκμασε επί Μεγάλου Κωνσταντίνου (324 - 337 μ.Χ.), Ιουλιανού του Παραβάτου (361 - 363 μ.Χ.) και των διαδόχων αυτού. Από την μικρή του ηλικία διδάχθηκε την πίστη και την αρετή από τον Επίσκοπο της γενέτειράς του Ιάκωβο (309 - 364 μ.Χ.), ο οποίος και τον χειροτόνησε διάκονο, αλλά ο Όσιος αρνήθηκε να λάβει μεγαλύτερο αξίωμα. Ακολούθησε πολύ νωρίς τον μοναχικό βίο και με το φωτισμό του Παρακλήτου έγραψε πάρα πολλά συγγράμματα πνευματικής και ηθικής οικοδομής. Γι’ αυτό και θαυμάζεται για το πλήθος και το κάλλος των έργων του. Γνώστης ακριβής όλων των δογματικών θεμάτων, ήξερε να καταπολεμά τις αιρέσεις και να υπερασπίζει με θαυμάσια σαφήνεια την Ορθοδοξία. Ήταν εκείνος που κατατρόπωσε σε διάλογο τον αιρετικό Απολλινάριο και οδήγησε πολλούς αιρετικούς να επιστρέψουν στην πατρώα ευσέβεια.

Όταν, διά της συνθήκης του έτους 363 μ.Χ., που υπέγραψε ο διάδοχος του Ιουλιανού του Παραβάτου, Ιοβιανός (363 - 364 μ.Χ.), η Νίσιβης παραδόθηκε στους Πέρσες, ο Όσιος Εφραίμ εγκατέλειψε την πατρίδα του και ήλθε στην Έδεσσα, όπου ασκήτεψε σε παρακείμενο όρος. Το έτος 370 μ.Χ. επισκέφθηκε τον Μέγα Βασίλειο στην Καισάρεια της Καππαδοκίας και λίγο αργότερα τους Πατέρες και Ασκητές της Αιγύπτου.

Ο Όσιος Εφραίμ κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 373 μ.Χ. και η Σύναξή του ετελείτο στο Μαρτύριο της Αγίας Ακυλίνας, στην περιοχή Φιλοξένου, κοντά στην αγορά.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς, τῆς ἐρήμου τό ἄγονον ἐγεώργησας· καί τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς, εἰς ἑκατόν τούς πόνους ἐκαρποφόρησας· καί γέγονας φωστήρ τῇ οἰκουμένῃ, λάμπων τοῖς θαύμασιν, Ἐφραίμ Πατήρ ἡμῶν ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Ο Αντίχριστος ονομάζεται έτσι γιατί θα είναι α) εχθρός και πολέμιος του Χριστού β) γιατί θα προσπαθήσει να πάρει την θέση του Χριστού και να λατρευτεί σαν θεός αντί του Χριστού. Θα επιβάλει ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, μία παγκόσμια κυβέρνηση και θα σφραγίσει όλους τους ανθρώπους (στο δεξί χέρι ή στο μέτωπο) με την σφραγίδα του έτσι ώστε κανείς να μήν μπορεί να αγοράσει ή να πουλήσει κάτι, παρά μόνο αυτοί που θα έχουν δεχτεί το σφράγισμά του. Με αυτόν τον τρόπο θα αναγκάσει όλους τους ανθρώπους να υποταχθούν σε αυτόν. Η προφητεία αυτή είναι αποθησαυρισμένη μέσα στο Ευαγγέλιο και στη παράδοση της ορθόδοξης Εκκλησίας.

1. Ποῦ ἀναφέρεται μέσα στό Εὐαγγέλιο γιά τόν Ἀντίχριστο;

• Στό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο, στό 24ο κεφάλαιο, ὅπου ὁ ἴδιος ὁ Χριστός προφητεύει γιά τήν καταστροφή τῆς Ἱερουσαλήμ, γιά τόν Ἀντίχριστο, πού τόν ὀνομάζει «τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως» καί γιά τήν Δευτέρα Παρουσία Του.
• Ἐπίσης τό ἴδιο θέμα στό κατά Μᾶρκον Εὐαγγέλιο στό 13ο κεφάλαιο.
• Στήν «Πρός Θεσσαλονικεῖς Β’» Ἐπιστολή του Αποστόλου Παῦλου
• Στίς δύο ἐπιστολές του ο Ἀπόστολος Ἰωάννης κάνει διάφορες ἀναφορές στόν Ἀντίχριστο και νουθετεῖ τούς πιστούς γιά τόν Ἀντίχριστο.
• Στήν ‘Ἀποκάλυψη’, σέ πολλά σημεῖα, δίνει πολλές οὐσιαστικές πληροφορίες. π.χ. στό κεφάλαιο 13 καί ἀλλοῦ, ὅπου τόν ὀνομάζει «θηρίο».

2. Ὁ Ἀντίχριστος θά εἶναι ὁ σαρκωμένος Διάβολος ἤ θά εἶναι ἄνθρωπος;

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τόν ὀνομάζει «ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας» πού ὅμως θά ἔχει δεχθεῖ μέσα του, μέσα στήν ψυχή του ὅλη τήν ἐνέργεια τοῦ Σατανᾶ μέ τή βοήθεια τοῦ ὁποίου θά κάνει μεγάλα ψευτοθαύματα (βλ. Θεσσ. Β’ β,3-12).
Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος λέει: «... θά γεννηθεῖ ὅμως ἀκριβῶς τό ὄργανο ἐκείνου ἀπό μία ἀχρεία κόρη καί δέν θά γίνει ἄνθρωπος αὐτός (ὁ Σατανᾶς)» (βλ. Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου, ΕΡΓΑ, τόμος Δ’, ἐκδ. Τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, 1992, σελ. 119).

3. Αυτό εἶναι τό χάραγμα ή ένα τσιπάκι που το περιέχει; 

Οἱ «χαρακιές» αὐτές, οἱ γραμμές, ἀνάλογα μέ τό πάχος τους καί τήν μεταξύ τους ἀπόσταση, συνδιαζόμενες ἀντιπροσωπεύουν κάποιους ἀριθμούς.Τό νούμερο 6 ἀντιπροσωπεύεται μέ δύο λεπτές γραμμές σέ κοντινή μεταξύ τους ἀπόσταση. Κάθε διαφορετικό χάραγμα ἔχει πάντοτε στήν ἀρχή, στή μέση καί στό τέλος αὐτές τίς γραμμές, ἔτσι σχηματίζεται ὁ ἀριθμός 666 πού εἶναι κάτι σάν ἠλεκτρονικό κλειδί γιά νά «ἀνοίγει» τό μηχάνημα ἐλέγχου.

Ὁ Ἀπόστολος Ἰωάννης κυριολεκτεῖ μέ πολύ μεγάλη σαφήνεια. Ἡ λέξη χάραγμα βγαίνει ἀπό τό ρῆμα «χαράσω» πού σημαίνει κάνει βαθειά εὐθεία γραμμή (χαρακιά). Δέν εἶναι δηλαδή κάτι τό ἐπιφανειακό. Υποθέτουμε ότι αὐτό τό χάραγμα θά γίνει μέ ἀκτίνες λέιζερ πάνω στά κόκκαλα τοῦ ἀνθρώπου, στό μέτωπο ἤ στό δεξί χέρι χωρίς νά φαίνεται τίποτε στό δέρμα ή με κάποιο τσιπάκι ή με κάποιον άλλο τρόπο που σήμερα δεν γνωρίζουμε. Ἤδη ὑπάρχουν σήμερα ἑκατομμύρια ἄνθρωποι πού ἔχουν δεχθεῖ τό χάραγμα. Τό 1984, μόνο στήν Ἀμερική, ὑπῆρχαν 3 ἑκατομμύρια σφραγισμένοι ὅπως μᾶς εἶχε ἀποκαλύψει ὁ μακαριστός π. Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης.
Τό χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου θά εἶναι ἐπιβλαβές καί γιά τήν σωματική ὑγεία τῶν ἀνθρώπων. Στό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως, (ιστ, 2) λέει: «καί ἐγένετο ἕλκος κακόν καί πονηρόν ἐπί τούς ἀνθρώπους τούς ἔχοντας τό χάραγμα τοῦ θηρίου καί τούς προσκυνούντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ». Αὐτό τό «ἕλκος κακόν καί πονηρόν», αὐτή ἡ κακιά πληγή γεμάτη πόνους, πιθανότατα νά εἶναι κάποιος καρκίνος τοῦ δέρματος πού θά προκαλεῖται ἀπό τίς ἀκτινοβολίες καθώς θά χρησιμοποιεῖται τό χάραγμα γιά νά ἐλέγχεται ὁ ἄνθρωπος ἀπό τά διάφορα μηχανήματα.
Ὅπως ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ προετοιμάστηκε καί προκηρύχθηκε ἀπό τούς προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἔτσι καί ἡ παρουσία τοῦ Ἀντιχρίστου θά προετοιμασθεῖ, σάν στημένο σκηνικό ἀπάτης ἀπό «ψευδοπροφῆτες» καί «ψευδόχριστους» ἀπό τούς ὁποίους μᾶς προειδοποίσε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός πρίν 2000 χρόνια νά φυλαγόμαστε: «Τότε ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ ἰδού ὧδε ὁ Χριστός ἤ ὧδε, μή πιστεύσητε· ἐγερθήσονται γάρ ψευδόχριστοι καί ψευδοπροφῆται καί δώσουσι σημεῖα μεγάλα καί τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καί τούς ἐκλεκτούς» (Ματθ. κδ, 23-24).
Στίς μέρες μας ἤδη πολλοί «σύγχρονοι Χριστοί» αὐτοσυστήνονται καί ἐργάζονται ἔντονα καί συστηματικά νά δημιουργήσουν μιά ὀργάνωση, ἕνα σύστημα ἐλέγχου, ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας, μέσα ἀπό τόν ἔλεγχο τῆς ἀγορᾶς καί κάθε οἰκονομικῆς δραστηριότητας τοῦ ἀνθρώπου καί μέσα ἀπό τόν ἔλεγχο τῶν βιβλίων, τῆς τηλεόρασης, τοῦ ραδιοφώνου κ.λπ.
Ἡ ἐπιβολή ἤδη ἔχει ἀρχίσει σταδιακά καί σιγά-σιγά. Πρῶτα οἱ διαφόρων εἰδῶν κάρτες τραπέζης, ἡ κατάργηση τοῦ χρήματος καί οἱ οἰκονομικές συναλλαγές καί πληρωμές μέσῳ τῶν ὑπολογιστῶν («πλαστικό χρῆμα»). Σήμερα πού ἔχουμε ἀρκετά συνηθίσει αὐτό τό σύστημα, προχωροῦν ἕνα βῆμα παρά πέρα. Προχωροῦν στήν ἠλεκτρονική ταυτότητα καί στό ἠλεκτρονικό φακέλωμα. Τό θέμα γίνεται ἀκόμα πιό προσωπικό, ἀγγίζει πολύ βαθύτερα τή ζωή τοῦ καθενός μας. Προσπαθοῦν νά κάνουν τόν ἄνθρωπο ἕναν ἀριθμό καί νά ἔχουν πλήρη ἔλεγχο στήν ἀτομική, προσωπική ζωή τοῦ ἀτόμου. Πρέπει νά ἀγωνιστοῦμε νά ἀπορρίψουμε τίς ἠλεκτρονικές ταυτότητες. Εἶναι τό προστάδιο τοῦ χαράγματος καί ἡ προετοιμασία τῆς πιό ἀπάνθρωπης διακτατορίας πού ἐπιβλήθηκε ποτέ στήν ἀνθρωπότητα. Να δώσουμε την μάχη της ενημέρωσης. Να μην κοιμώμαστε με τα τσαρούχια.

4. Γιατί ὁ Ἀντίχριστος διάλεξε σάν σύμβολό του τόν ἀριθμό 666;

Οἱ Ἑβραῖοι, στόν καιρό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, εἶχαν ὑποτάξει διάφορους λαούς καί τούς εἶχαν ἐπιβάλει φορολογία σάν δεῖγμα τῆς ὑποτελείας τους. Ἡ φορολογία αὐτή πού κάθε χρόνο μαζευόταν στό ταμεῖο τοῦ Σολομῶντος ἦταν 666 τάλαντα χρυσοῦ (βλ. Παραλειπ. Β’, θ, 13 καί ἐπίσης Βασιλ. Γ’, ι, 14). Γι᾿ αὐτούς λοιπόν ὁ ἀριθμός αὐτός εἶναι συμβολικός καί συνδέεται μέ τό ἔνδοξο πατριωτικό παρελθόν τους.
Οἱ Ἑβραῖοι διαστρεβλώνοντας τίς προφητεῖες, περιμένουν τόν Μεσσία (Χριστό) σάν ἕναν κοσμικό ἐξουσιαστή πού θά ὑπέτασσε ὅλα τά ἔθνη κάτω ἀπό τήν κυριαρχία τους.
Δέν θέλησαν νά κατανοήσουν τό πνευματικό μήνυμα, τήν πνευματική βασιλεία τοῦ Χριστοῦ μας, καί τόν ἀρνήθηκαν. Τόν Ἀντίχριστο λοιπόν οἱ Ἑβραῖοι θά τόν δεχθοῦν σάν τόν Μεσσία τους. Αὐτός θά ἐπιβάλει μία παγκόσμια δικτατορία καί θά ὑποτάξει ὅλα τά ἔθνη στήν κυριαρχία τῶν Ἑβραίων, καί θά χρησιμοποιεῖ σάν σύμβολό του τό 666, τήν φορολογία σέ χρυσό πού πλήρωναν παλιά τά ἔθνη σέ αὐτούς.
Ὁ Χριστός, σάν Θεός πού ἦταν, γνώριζε αὐτά τά πράγματα καί τούς εἶπε: «Ἐγώ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου, καί οὐ λαμβάνετέ με· ἐάν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε» (Ἰω. ε, 43). Ἔτσι λοιπόν οἱ Ἑβραῖοι ἐνῶ δέν δέχθηκαν τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ θά δεχθοῦν τό ψέμα τοῦ Ἀντιχρίστου. Γι᾿ αὐτόν τόν λόγο θά μείνουν χωρίς δικαιολογία ἀπέναντι στόν Θεό. Ὁ Ἀντίχριστος θά εἶναι Ἑβραῖος στήν καταγωγή ἀπό τή φυλή τοῦ Δάν.

5. Μέ ποιόν τρόπο θά ἐπιβληθεῖ ὁ Ἀντίχριστος

Λέει ο Άγιος Εφραίμ… «...Διότι μεταχειρίζεται ὁ τύραννος τέτοιον τρόπον, γιά νά ἔχουν ὅλοι τήν σφραγίδα τοῦ θηρίου (χάραγμα), ὅταν θά ἔρθει στήν ἐποχή του καί στόν ὁρισμένο καιρό νά ἐξαπατήση ὅλον τόν κόσμο μέ θαύματα· καί ἔπειτα ἔτσι νά προσφέρει τίς τροφές καί κάθε ἐμπόρευμα· καί θά τοποθετήσει κυβερνῆτες νά ἐκτελοῦν τό πρόσταγμά του. Προσέχετε ἀδελφοί μου, τήν ὑπερβολική πονηρία τοῦ θηρίου... διότι μεταχειρίζεται πονηρά τεχνάσματα. Προσέχετε πῶς ἀρχίζει ἀπό τήν κοιλιά, ὥστε ὅταν κάποιος βρεθεῖ σέ δυσκολία στερούμενος τήν τροφή, νά ἀναγκασθεῖ, νά δεχθεῖ τή σφραγίδα ἐκείνου, ὄχι ὅπου τύχει, σέ ὁποιοδήποτε μέλος τοῦ σώματος, ἀλλά νά δεχθεῖ τό ἀσεβές χάραγμα στό δεξί χέρι, ἐπίσης στό μέτωπο· γιά νά μήν ἔχει ὁ ἄνθρωπος δύναμη νά σχηματίσει μέ τό δεξί του χέρι τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ, οὔτε ἐπίσης νά σημειώσει στό μέτωπό του ἐντελῶς τό ἅγιο ὄνομα τοῦ Κυρίου, οὔτε τόν ἔνδοξο καί τίμιο σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί Σωτήρα μας...»

6. Θά εἶναι ἀληθινά τά θαύματα τοῦ Ἀντιχρίστου;

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι ἡ ἐμφάνιση καί ἐπιβολή τοῦ Ἀντιχρίστου θά γίνει μέ «σημείοις καί τέρασι ψεύδους καί ἐν πάσῃ ἀπάτῃ τῆς ἀδικίας» (Β΄ Θεσσ. β, 9-10).Δηλαδή τεράστια ψευτοθαύματα στηριγμένα στήν ἀπάτη.
Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος λέει ὅτι καί βουνά θά φαίνεται ὅτι μετακινεῖ καί νησί ὁλόκληρο θά φαίνεται ὅτι βγάζει μέσα ἀπό τήν θάλασσα «Καί στήν συνέχεια θά πατᾶ ἐπάνω στό νερό τῆς θάλασσας, ὅπως καί ἐπάνω στήν ξηρά. Ἔτσι θά βαδίζει ἐπάνω στό νερό, καί θά ἐντυπωσιάζει μέ τίς φανταστικές τερατουργίες του, καί θά ἐξαπατᾶ τόν κόσμο. Καί πολλοί θά πιστέψουν σ᾿ αὐτόν καί θά τόν δοξάσουν σάν ἰσχυρό θεό. Ὅσοι ὅμως ἔχουν μέσα τους τόν φόβο τοῦ Θεοῦ καί τά μάτια τῆς καρδιᾶς τους φωτισμένα, θά γνωρίζουν καλά ὅτι οὔτε τό βουνό μετακινήθηκε ἀπό τήν θέση του, οὔτε τό νησί μετατοπίσθηκε ἀπό τήν θάλασσα ἐπάνω στή γῆ. Καί ὅλα αὐτά θά τά κάνει ὁ Ἀντίχριστος στό ὄνομά του· διότι δέ δέχεται νά προφέρει τό ἄχραντο ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐπειδή εἶναι θεομάχος καί υἱός τῆς ἀπωλείας» (σελ. 191).

7. Ὅλοι θά πλανηθοῦν ἀπό τά «θαύματα» τοῦ Ἀντιχρίστου;

«... ἄν κάποιος δέν δεχθεῖ τήν σφραγίδα ἐκείνου, (χάραγμα) δέν αἰχμαλωτίζεται ἀπό τίς φανταστικές τερατουργίες του· οὔτε ἐπίσης ὁ Κύριος ἀπομακρύνεται ἀπό αὐτούς τούς ἀνθρώπους ἀλλά τούς φωτίζει καί τούς ἑλκύει κοντά Του» (σελ. 118) λέει ο Άγιος Εφραίμ.

8. Τί θά συμβεῖ σέ αὐτούς πού θά δεχθοῦν τό χάραγμα καί θά πιστέψουν τόν ἀπατεῶνα σάν Θεό;

«Τότε θά θρηνήσει φοβερά καί θά στενάξει κάθε ψυχή. Τότε ὅλοι θά ἀντικρύσουν μία ἀπαρηγόρητη θλίψη, πού θά τούς κρατᾶ νύχτα καί μέρα καί δέν θά βρίσκουν πουθενά τρόπο νά χορτάσουν τροφή ... ἡ θάλασσα θά ταραχθεῖ καί ἡ γῆ θά ξεραθεῖ, οἱ οὐρανοί δέν θά βρέξουν, τά φυτά θά μαραθοῦν ... Τότε θά πεθαίνουν τά νήπια στήν ἀγκαλιά τῶν μανάδων τους· θά πεθαίνει ἐπίσης ἡ μάνα πάνω στό παιδί της· θά πεθαίνει ἐπίσης ὁ πατέρας μαζί μέ τήν γυναίκα καί τά παιδιά του στήν ἀγορά καί δε θά ὑπάρχει ἐκεῖνος πού θά τούς μαζέψει καί θά τούς βάλει στό μνῆμα. Ἀπό τά πολλά πτώματα πού θά πετιοῦνται στίς πλατεῖες, θά βγαίνει ἀπό παντοῦ δυσωδία, πού θά βασανίζει φοβερά τούς ζωντανούς... θά ὑπάρχει δυσωδία στή θάλασσα, δυσωδία πάνω στήν γῆ, πεῖνες, σεισμοί ... θά πετιέται στίς πλατεῖες τό χρυσάφι καί τό ἀσήμι καί δέν θά ὑπάρχει ἐκεῖνος πού θά τό ἀγγίξει ... ὅλοι θά σπεύδουν νά φύγουν καί νά κρυφθοῦν καί δέν θά ὑπάρχει γι᾿ αὐτούς πουθενά τόπος νά κρυφθοῦν ἀπό τή θλίψη... θά μαραθεῖ καί ἡ ὀμορφιά ἀπό τά πρόσωπα ὅλων τῶν ἀνθρώπων, καί θά γίνει ἡ ὄψη τους, σάν ὄψη νεκροῦ...» λέει ο Άγιος Εφραίμ.

9. Πῶς θά φερθεῖ ὁ Ἀντίχριστος στούς «δικούς του»;

«...ὅλοι μάλιστα ὅσοι ὑπάκουσαν στό φοβερό θηρίο καί δέχθηκαν τή σφραγίδα του, τό ἀσεβές χάραγμα τοῦ ἀχρείου θηρίου, θά τρέχουν σ᾿ αὐτό γιά βοήθεια καί συγχρόνως θά λένε μέ πόνο· «δῶσε μας νά φᾶμε καί νά πιοῦμε, διότι πεθαίνουμε ὅλοι, πιεζόμενοι ἀπό τήν πείνα· καί ἀπομάκρυνε ἀπό ἐμᾶς τά φαρμακερά θηρία» καί ἀδυνατώντας νά ἀνταποκριθεῖ ὁ ἄθλιος, θά ἀπαντήσει μέ πολλή σκληρότητα, λέγοντας: «Ἀπό ποῦ ἐγώ θά σᾶς δώσω νά φᾶτε καί νά πιεῖτε, ἄνθρωποι; ὁ οὐρανός δέν θέλει νά δώσει βροχή στή γῆ καί ἡ γῆ ἐπίσης δέν ἔδωσε διόλου θερισμό καί γεννήματα». Καί ἀκούγοντάς τα αὐτά οἱ λαοί, θά πενθήσουν καί θά κλάψουν, ἐπειδή δέν θά ἔχουν διόλου παρηγοριά στήν θλίψη τους, ἀλλά ἀπεναντίας θά ἀκολουθήσει ἐπάνω στήν θλίψη τους ἀνείπωτη θλίψη, διότι τόσο πρόθυμα πίστευσαν στόν τύραννο...». λέει ο Άγιος Εφραίμ.

10. Τί θά συμβεῖ μέ τούς Χριστιανούς πού δέν θά δεχθοῦν τό χάραγμα καί δέν θά προσκυνήσουν τόν Ἀντίχριστο;

«... Θά χορηγεῖται σ᾿ αὐτούς ἀπό τόν Ἅγιο Θεό αὐτό πού παρακαλοῦν, καί θά τούς ὁδηγεῖ ἡ Χάρις Του σέ ἀσφαλεῖς τόπους, καί θά σώζονται κρυβόμενοι στίς ὀπές καί στά σπήλαια, μή βλέποντας τά θαύματα καί τά φοβερά πράγματα τοῦ Ἀντιχρίστου. Διότι ἀπ᾿ αὐτούς πού ἔχουν γνώση, εὔκολα ἀναγνωρίζεται ὁ ἐρχομός του· ἀπό ἐκείνους ὅμως πού ἔχουν τόν νοῦ τους σέ βιωτικά πράγματα καί ποθοῦν τά γήινα, δέν θά εἶναι αὐτό εὐκολοδιάκριτο...». λέει ο Άγιος Εφραίμ.

11. Πόσα χρόνια θά διαρκέσει ἡ τυραννία τοῦ Ἀντιχρίστου;

Σαράντα δύο μῆνες (=τρισήμισυ χρόνια) μᾶς λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος στήν Ἀποκάλυψη (ιγ’, 5).
Τρισήμισυ χρόνια!, μᾶς λέει ἐπίσης ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ «ὕστερα λοιπόν ἀπό τή συμπλήρωση τῶν τρισήμισυ χρόνων τῆς ἐξουσίας καί τῆς δράσης τοῦ ἀχρείου...» (σελ. 127).

12. Πῶς θά καταργηθεῖ ἡ ἐξουσία του;

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, πρίν 2000 χρόνια περίπου, ἔγραψε γι᾿ αὐτό τό θέμα στούς τότε Χριστιανούς τῆς Θεσσαλονίκης: «ὅν ὁ Κύριος ἀναλώσει τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ καί καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ» (Β’ Θεσσ. β’,8). Δηλαδή ὄχι ἄνθρωπος, οὔτε ἄγγελος, ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός μέ ἕνα φύσημα τοῦ θεϊκοῦ στόματός Του θά ἀπαλάξει τήν ἀνθρωπότητα ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ Διαβολάνθρωπου.

13. Τί θά συμβεῖ μετά θάνατον σέ αὐτούς πού δέχθηκαν τό σφράγισμα καί τί σέ αὐτούς πού δέν τό δέχθηκαν;

«...Θά ὁδηγηθεῖ ὁ τύραννος, δεμένος ἀπό τούς Ἀγγέλους, μαζί μέ ὅλους τούς δαίμονες, μπροστά στό βῆμα καί ὅσοι δέχθηκαν τήν σφραγίδα του, καί ὅλοι οἱ ἀσεβεῖς καί ἁμαρτωλοί δεμένοι καί ὁ βασιλιᾶς (ὁ Χριστός) θά βγάλει ἐναντίον τους τήν ἀπόφαση τῆς αἰώνιας καταδίκης στό ἄσβεστο πῦρ. Ὅλοι ὅμως ὅσοι δέν δέχθηκαν τή σφραγίδα τοῦ Ἀντιχρίστου, καί ὅλοι ὅσοι κρύφθηκαν στά σπήλαια, θά χαίρονται τόν Νυμφίο στόν αἰώνιο καί οὐράνιο νυφικό θάλαμο, μαζί μέ ὅλους τούς Ἁγίους, στούς ἀπεράντους αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν». λέει ο Άγιος Εφραίμ.

Αυτή είναι η διδασκαλία των Αγίων και φυσικά απευθύνεται σ’ αυτούς που έχουν πίστη. Κάθε λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει ότι αυτά τα λόγια είναι λόγια που πηγάζουν από το Άγιο Πνεύμα και όχι από την μικρή, φτωχή ανθρώπινη λογική. Μπορεί κανείς να τα δεχτεί μόνο αν έχει πίστη, αλλιώς τα απορρίπτει ασυζητητί.
Αυτοί όμως που λένε ότι πιστεύουν και ταυτόχρονα κακόβουλα προσπαθούν να διαστρέψουν να αλλοιώσουν τις διδασκαλίες των Αγίων, ανακατεύοντας μαζί και την δική τους γνώμη, κάνουν κακό και πάσχουν από ποικίλες πνευματικές και ψυχολογικές ανεπάρκειες.

«ἀγρυπνεῖτε οὖν ἐν παντί καιρῷ δεόμενοι ἵνα καταξιωθῆτε ἐκφυγεῖν πάντα τά μέλλοντα γίνεσθαι καί σταθῆναι ἔμπροσθεν τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» (Λουκ. 21,36)

Ευχαριστούμε τον κ. Αθανάσιο Ρακοβαλή για την αποστολή του κειμένου.
 πηγή

"Λόγος στην Θεία Μεταμόρφωση του Κυρίου" του οσίου Εφραίμ του Σύρου

(του οσίου Εφραίμ του Σύρου)

Ἀπό τούς ἀγρούς τέρψεις συγκομιδῆς καί ἀπό τά ἀμπέλια τρύγος ἐδεσμάτων. Καί ἀπό τίς Γραφές διδαχή ζωοποιός. Ὁ ἀγρός μία φορά ἔχει τήν συγκομιδή καί τό ἀμπέλι μιά φορά ἔχει τόν τρύγο. Ἡ Γραφή, ὅμως, πάντοτε ἀναβλύζει διδαχή ζωοποιό. Ὁ ἀγρός, ὅταν θεριστεῖ, μένει ἔρημος. Καί τό ἀμπέλι, ὅταν τρυγηθεῖ, ταπεινώνεται. Ἡ Γραφή, ὅμως, ἄν καί θερίζεται καθημερινά, τά στάχυα τῶν ἑρμηνειῶν τῶν λόγων της δέν ἐκλείπουν. Καθημερινά τρυγᾶται καί τά σταφύλια τῆς ἐλπίδας πού κρύβει δέν δαπανῶνται. Ἄς πλησιάσουμε λοιπόν τόν ἀγρό τοῦτο κι ἄς ἀπολαύσουμε τά ζωοποιά του ρεῖθρα καί ἄς θερίσουμε ἀπ᾽ αὐτόν στάχυα ζωῆς, τούς λόγους τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶπε: «βρίσκονται ἐδῶ κάποιοι, οἱ ὁποῖοι δέν θά γευθοῦν θάνατο, ἕως νά δοῦν τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ ἐρχόμενο στήν δόξα Του».

Καί μετά ἀπό ἕξι ἡμέρες παρέλαβε τόν Σίμωνα Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν ἀδελφό του Ἰωάννη καί τούς ἀνέβασε σέ πολύ ψηλό βουνό καί μεταμορφώθηκε ἐνώπιόν τους. Καί ἔλαμψε τό πρόσωπό του ὅπως ὁ ἥλιος, τά δέ ροῦχα του ἔγιναν λευκά σάν τό φῶς. Πράγματι, οἱ ἄνδρες γιά τούς ὁποίους εἶπε ὅτι δέν θά γευθοῦν θάνατο, ἕως νά δοῦν τόν τύπο τῆς ἐλεύσεώς Του, αὐτοί οἱ τρεῖς ἀπόστολοι εἶναι, τούς ὁποίους πῆρε κοντά Του καί ἀνέβηκαν στό βουνό, ὅπου τούς ἔδειξε πῶς πρόκειται νά ἔλθει κατά τήν ἐσχάτη ἡμέρα στήν δόξα τῆς θεότητάς Του καί μέ τό σῶμα τῆς ἀνθρωπότητάς Του. Τούς ἀνέβασε στό βουνό, γιά νά τούς δείξει ποιός εἶναι καί ποίου υἱός. Διότι, ὅταν τούς ρωτοῦσε «ποῖος λένε οἱ ἄνθρωποι ὅτι εἶμαι ἐγώ, ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου;» ἐκεῖνοι ἀποκρίθηκαν: «ἄλλοι, πώς εἶσαι ὁ Ἠλίας· ἄλλοι, ὁ Ἱερεμίας ἤ ἕνας ἀπό τούς προφῆτες» (Μάρκ. 8, 27-30. Ματθ. 16, 13-20. Λουκ. 9, 18-20.).

Γι᾽ αὐτό καί τούς ἀνεβάζει στό βουνό καί τούς ἀποκαλύπτει, ὅτι δέν εἶναι ὁ Ἠλίας, ἀλλά ὁ Θεός καί Πλάστης τοῦ Ἠλία. Οὔτε πάλι ὁ Ἱερεμίας, ἀλλ᾽ αὐτός πού ἁγίασε τόν Ἱερεμία ἐκ κοιλίας. Οὔτε ἕνας ἀπό τούς προφῆτες, ἀλλ᾽ ὁ Κύριος τῶν προφητῶν, ὁ Ὁποῖος καί τούς ἔστειλε. Ἀλλά καί τοῦτο ὑποδηλώνει σ᾽ αὐτούς, ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ ποιητής τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, καί ὁ κύριος ζωντανῶν καί νεκρῶν. Διότι διέταξε τόν οὐρανό, καί εὐθύς ἀμέσως κατέβασε τόν Ἠλία. Ἔκαμε νεῦμα στήν γῆ καί τόν Μωϋσῆ παρέστησε. Καί σ᾽ αὐτούς πάλι τούς κορυφαίους τῶν προφητῶν ἀπέδειξε ὅτι Κύριος εἶναι τῶν ζώντων, ἐφόσον τόν Ἠλία ἀπό τούς ζωντανούς κατέβασε. Καί ὅτι εἶναι Αὐτός πού ἐγείρει τούς νεκρούς, ἐφόσον ἤγειρε τόν Μωϋσῆ ἐκ τῶν νεκρῶν. Ἡ δέ ἀνάβαση στό βουνό τούς βεβαίωσε ὅτι εἶναι Υἱός τοῦ Θεοῦ.

Τί κι ἄν ἔλεγε σ᾽ αὐτούς ὅτι «ἐγώ εἶμαι Θεός ἐκ Θεοῦ»; Δέν θά πείθονταν εὔκολα, ἐξ αἰτίας τοῦ σώματος, πού εἶχε περιβληθεῖ, καί διότι συναναστρεφόταν μαζί τους σάν ὅμοιός τους. Ἔβλεπαν τήν Μαριάμ, πού Τόν γέννησε, καί τόν Ἰωσήφ, πού Τόν ἀνέθρεψε, καί πώς ὁ πατέρας Του εἶχε ἕνα κοινό ὄνομα. Παιδιά τοῦ Ἰωσήφ ἦσαν οἱ ἀδελφοί Του. Καί ὅπως αὐτοί πείνασε καί ἔλαβε τροφή, καί δίψασε καί τήν δίψα ἔσβησε μέ νερό, καί στόν κόπο βρῆκε παρηγοριά τήν ἀνάπαυση, καί στήν νύστα ἔδωσε ὕπνο. Καί τόν φόβο ἀκολούθησαν σταλαγμοί ἱδρῶτα. Ἔχοντας, λοιπόν, ὅλα τά δικά μας παρεκτός τήν ἁμαρτία, πῶς θά γινόταν πιστευτός, ἐάν ἔλεγε ὅτι «ἐγώ εἶμαι Θεός ἐκ Θεοῦ;» Διότι αὐτά δέν ἦσαν ἁρμόδια στήν θεϊκή φύση. Γι᾽ αὐτό λοιπόν στό βουνό τούς ἀνεβάζει, ὥστε νά μιλήσει ὁ Πατήρ καί νά τούς διδάξει, ὅτι εἶναι πραγματικά Υἱός του. Ὑπέδειξε, ὅμως, καί τήν βασιλεία Του πρίν ἀπό τόν θάνατο. Καί τήν δόξα Του πρίν ἀπό τήν ὕβρη. Καί τήν δύναμή Του πρίν ἀπό τό πάθος. Καί τήν τιμή Του πρίν ἀπό τήν ἀτίμωση. Ὥστε, ὅταν δεθεῖ καί σταυρωθεῖ ἀπό τούς Ἰουδαίους, νά γνωρίσουν οἱ μαθητές Του, ὅτι δέν σταυρώνεται ἀπό ἀδυναμία ἀλλά κατά τό ἀγαθό Του θέλημα, γιά νά δωρήσει τήν χάρη, πού θά σώσει ὅλο τόν κόσμο. Δείχνει καί πρίν ἀπό τήν ἀνάσταση τήν δόξα Του, ὥστε, ὅταν ἐγερθεῖ ἐκ νεκρῶν στήν θεϊκή δόξα τῆς φύσεώς Του, νά γνωρίσουν ὅτι δέν ἔλαβε τήν δόξα ὡς μισθό γιά τόν κόπο του, σάν νά μήν τήν εἶχε, ἀλλ᾽ ἦταν ἡ δόξα Του ἀπ᾽ ἀρχῆς καί προαιώνια κοντά καί μαζί μέ τόν Πατέρα Του – καθώς ὁ Ἴδιος λέει: «Πάτερ, δόξασέ με μέ τήν δόξα, πού εἶχα κοντά σου πρίν νά ὑπάρξει ὁ κόσμος» (Ἰω. 17, 5). Αὐτή, λοιπόν, τήν δόξα τῆς θεότητάς Του, τό ἄδηλο καί κρυμμένο μέσα στήν ἀνθρώπινη φύση Του, ἔδειξε στούς ἀποστόλους κατά τήν ἀνάβαση στό ὄρος. Διότι ἔγινε τό πρόσωπό Του ὅπως ὁ ἥλιος καί τά ροῦχα Του λευκά σάν τό φῶς. Δύο ἥλιους ἔβλεπαν στό βουνό τά μάτια τῶν μαθητῶν: ὁ ἕνας ἦταν αὐτός πού φέρνει τό φῶς τῆς ἡμέρας, καί ὁ ἄλλος ἀσυνήθης καί φοβερός. Ὁ ἕνας φαινόταν καί σ᾽ αὐτούς καί τόν κόσμο ὅλο φώτιζε στό στερέωμα. Καί ὁ ἄλλος σ᾽ αὐτούς μόνους ἄστραφτε, ὁ ὁποῖος ἦταν τοῦ Ἰησοῦ τό πρόσωπο.

Ἔγινε, λοιπόν, τό πρόσωπό Του ὅπως ὁ ἥλιος καί τά ροῦχα Του λευκά ὅπως τό φῶς. Μέ αὐτά ἔδειξε, ὅτι ἀπό ὅλο τό σῶμα Του ἐκχύθηκε ἡ δόξα Του, καί ἀπό ὅλη τή σάρκα Του ἔλλαμψε τό φῶς Του, καί ἀπό ὅλα τά μέλη Του ἐκπορεύονταν οἱ ἀκτῖνες τῆς θεότητάς Του. Διότι δέν ἔλλαμψε ἡ σάρκα Του ἔξωθεν, ὅπως τοῦ Μωυσῆ ὁ ὁποῖος ἀπέκτησε μέ ἐπίκτητο φῶς ὡραιότητα, ἀλλά ἀπό τόν ἴδιο ἐκχύθηκε ἡ δόξα Του καί μέσα Του ἔμεινε. Ἀπό τόν Ἴδιο ἀνέτειλε τό φῶς ου καί μέσα Του ἦταν συγκεντρωμένο. Οὔτε σέ ἄλλο μέρος πῆγε ἀφήνοντάς Τον, οὔτε ἦλθε ἐκ τοῦ πλαγίου ἄλλο φῶς καί τόν κόσμησε, οὔτε στολίσθηκε κατά χάριν μέ ἐπίχριση ξένου φωτός, ἀλλά ἔχοντας φυσική στόν ἑαυτό Του λαμπρότητα, εἶχε ἀχώριστο καί τό φῶς ὅλης τῆς θεότητας. Δικό Του ἦταν καί οὔτε ὁλόκληρη τήν ἄβυσσο τῆς δόξας Του τούς φανέρωσε, ἐφόσον τά μάτια τους δέν εἶχαν τέτοια δυνατότητα. Ἀλλά τούς ἔδειξε κατά τό μέτρο τῆς ὁπτικῆς τους δυνάμεως.

Καί παρουσιάστηκαν σ᾽ αὐτούς ὁ Μωυσῆς καί ὁ Ἠλίας νά συνομιλοῦν μαζί Του. Τί ἔλεγαν σ᾽ Αὐτόν; Ἀπ᾽ ὅσο μπορῶ νά ὑποθέσω, εὐχαριστία τοῦ ἀπηύθυναν, διότι ἐπαλήθευσε τούς λόγους τῶν προφητῶν μέ τήν παρουσία Του. Καί προσκύνηση τοῦ ἀπένειμαν ὑπέρ τῆς σωτηρίας, πού χάρισε στό ἀνθρώπινο γένος. Καί τό μυστήριο, τό ὁποῖο αὐτοί ζωγράφησαν, αὐτός ὁλοκλήρωσε μέ τό ἔργο Του. Διότι αὐτοί δεχόμενοι τίς ἀρχές καί ἀντανακλάσεις τῶν πραγμάτων προφήτευαν μέ λόγους συγκαλυμμένους. Ὁ Σωτήρας, ὅμως, πιστοποίησε μέ ἔργα τούς λόγους καί τίς εἰκόνες.

Χαρά κατέλαβε τούς προφῆτες καί τούς ἀποστόλους μέ τήν ἀνάβαση αὐτή στό βουνό. Χάρηκαν οἱ προφῆτες βλέποντας τήν ἀνθρώινη φύση Του, τήν ὁποία ἐπιθυμοῦσαν νά δοῦν, καί ἀγαλλίασαν οἱ ἀπόστολοι ἀκούγοντας τήν φωνή τοῦ Πατέρα. Μέ αὐτήν τήν πατρική φωνή πληροφορήθηκαν τό μυστήριο τῆς οἰκονομίας Του, τό ὁποῖο ἦταν κρυφό γι᾽ αὐτούς. Διότι δέν ἦταν δυνατόν νά μάθουν ἀπό ἄλλη πηγή γιά τήν ἐνανθρώπισή Του, παρά ἀπό τόν Πατέρα, πού Τόν γέννησε χωρίς πάθος. Ἀλλά καί ἡ δόξα τοῦ σώματός Του, πού φανερώθηκε, προσεπικύρωσε τήν πατρική φωνή. Καί σφραγίστηκε ἡ μαρτυρία τῶν τριῶν μέ τόν Μωϋσῆ καί τόν Ἠλία, οἱ ὁποῖοι κοντά στόν Ἰησοῦ στάθηκαν ὡς δοῦλοι ἐνώπιον τοῦ Κυρίου τους. Καί οἱ μέν ἔβλεπαν τούς δέ, οἱ προφῆτες τούς ἀποστόλους καί οἱ ἀπόστολοι τούς προφῆτες. Αὐτοί πού ἐξ ὀνόματος μόνο γνωρίζονταν, συναντήθηκαν τότε πρόσωπο μέ πρόσωπο. Ἔμαθαν ἐπί πλέον σ᾽ αὐτήν τήν φανέρωση τοῦ Ἰησοῦ, ὅτι Αὐτός ὁ Ἴδιος ἔθαψε τόν Μωϋσῆ καί μέ δικό Του κέλευσμα ὁ Θεσβίτης ἀναλήφθηκε. Διότι κανείς δέν εἶδε τό μνῆμα τοῦ Μωϋσῆ, παρά μόνο αὐτός πού τόν ἔθαψε. Οὔτε κανείς γνώριζε καλύτερα ποῦ βρισκόταν ὁ Ἠλίας, παρά μόνο ἐκεῖνος πού τόν ἀνέβασε στόν οὐρανό ἐπάνω σέ ἅρμα. Καί δέν θά μποροῦσε κανείς νά τούς φέρει ἔτσι αὐτομάτως, τόν μέν ἀπό τούς νεκρούς, τόν δέ ἀπό τήν ἀγγελική κατοικία, παρά μόνο ὁ Κύριος τῶν ὅλων καί ἐξουσιαστής τοῦ ἅδη καί τ᾽ οὐρανοῦ. Καί συναντήθηκαν ἐκεῖ οἱ ἀρχηγοί τῆς Παλαιᾶς καί οἱ ἄρχοντες τῆς Καινῆς. Εἶδε ὁ Μωϋσῆς ὁ ἅγιος τόν Σίμωνα νά ἔχει ἁγιασθεῖ, ὁ οἰκονόμος τοῦ Πατρός τόν ἐπίτροπο τοῦ Υἱοῦ. Ὁ μέν ἔσχισε τήν θάλασσα, γιά νά πεζοπορήσει ἀνάμεσα στά κύματα, ὁ δέ σηκώνει σκηνή γιά νά οἰκοδομήσει τήν Ἐκκλησία, τήν ὁποία οὔτε οἱ πυλῶνες τοῦ ἅδη κατέβαλαν. Εἶδε ὁ παρθένος τῆς παλαιᾶς τόν παρθένο τῆς νέας· ὁ Ἠλίας τόν Ἰωάννη. Αὐτός πού ἀνέβηκε σέ φλογερό ἅρμα, αὐτόν πού ἔγειρε στό στῆθος τῆς φλόγας. Καί ἔγινε τό ὄρος τύπος τῆς Ἐκκλησίας. Καί ἕνωσε ὁ Θεός σ᾽ αὐτό τίς δύο διαθῆκες. Καί ἔτσι τόν δέχτηκε ἡ Ἐκκλησία καί μᾶς γνώρισε ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ δοτήρας καί τῶν δύο. Ἡ μία παρέλαβε τά μυστήρια Αὐτοῦ καί ἡ ἄλλη φανέρωσε τήν δόξα τῶν ἔργων Του.

Εἶπε, λοιπόν, ὁ Σίμων: «Καλό εἶναι νά μείνουμε ἐδῶ». Ὦ Σίμων, τί λές; Ἐάν μείνουμε ἐδῶ, ποιός θά ἐκπληρώσει τούς λόγους τῶν προφητῶν καί τήν διδαχή τῶν κηρύκων ποιός θά ἐπισφραγίσει; Καί τά μυστήρια τῶν ὁσίων καί δικαίων ποιός θά τελειώσει; Ἐάν μείνουμε ἐδῶ, τό «τρύπησαν τά χέρια καί τά πόδια μου» (Ψαλ. 21, 17) σέ ποιόν θά πραγματοποιηθεῖ; Καί τό «διαμοίρασαν τά ἱμάτιά μου μεταξύ τους καί στόν ἱματισμό μου ἔβαλαν κλῆρον» (Ψαλμ. 21, 14) σέ ποιόν θά ταιριάξει; Καί τό «ἔδωσαν χολή στό στόμα μου καί στήν δίψα μου μέ πότισαν ξίδι» (Ψαλμ. 68, 22) σέ ποιόν θά συμβεῖ; Καί ποιός θά βεβαιώσει τό «ἐλεύθερος ἀνάμεσα στούς νεκρούς» (Ψαλμ. 87, 5); Ἐάν μείνουμε ἐδῶ, τοῦ Ἀδάμ τό χειρόγραφο ποιός θά σχίσει καί τό χρέος του ποιός θά ἀποδώσει; Καί ποιός θά ἀποκαταστήσει τό ἔνδυμα τῆς δόξας Του; Ἐάν μείνουμε ἐδῶ, πῶς θά πραγματοποιηθεῖ τό σχέδιό μου γιά σένα, πῶς θά οἰκοδομηθεῖ ἐπάνω σου ἡ Ἐκκλησία; Τά κλειδιά τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν πού δέχθηκες, πῶς θά χρησιμεύσουν; Ἀλλά καί ποιόν θά λύσεις ἤ ποιόν θά δέσεις, Πέτρε; Ἐάν παραμείνουμε ἐδῶ, ὅλα αὐτά ἀναιροῦνται.

Εἶπε πάλι ὁ Σίμων στόν Ἰησοῦ: «Κύριε, καλό εἶναι νά μείνουμε ἐδῶ. Νά στήσουμε, ἐάν θέλεις, τρεῖς σκηνές. Μία γιά σένα, μία γιά τόν Μωϋσῆ καί μία γιά τόν Ἠλία». Σίμων, δέν ξέρεις τί λές. Στάλθηκες στόν κόσμο νά οἰκοδομήσεις Ἐκκλησία καί τώρα ἑτοιμάζεις νά στήσεις σκηνές στό ὄρος; Εἶναι, λοιπόν, φανερό ὅτι ἀκόμη εἶχε ἀνθρώπινη ἀντίληψη γιά τόν Ἰησοῦ. Γι᾽ αὐτό καί τόν κατέτασσε μαζί μέ τόν Μωϋσῆ καί τόν Ἠλία. Θέλοντας, λοιπόν, ὁ Κύριος νά δείξει ὅτι δέν ἔχει καμμία ἀνάγκη χειροποίητης σκηνῆς, μέ νεφέλη φανέρωσε ὅτι Αὐτός εἶναι πού εἶχε ἑτοιμάσει στούς πατέρες τους σκηνή νεφέλης σαράντα χρόνια στήν ἔρημο. Διότι ἐνῶ αὐτοί ἀκόμη μιλοῦσαν, νεφέλη φωτός τούς ἐπισκίασε. Βλέπε, Σίμων, σκηνή ἕτοιμη, πού ἐμποδίζει τό καῦμα, καί ὁλόφωτη, δίχως σκιά μέσα της. Σκηνή ἐξαστράπτουσα καί φωτίζουσα. Καί μέσα στόν θαυμασμό τῶν μαθητῶν φωνή ἀκούστηκε ἀπό τήν νεφέλη νά λέει: «Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, στόν ὁποῖον εὐαρεστοῦμαι, αὐτόν νά ἀκοῦτε». Καί μέ τήν φωνή τοῦ Πατέρα ὁ Μωϋσῆς ἐπέστρεψε στόν τόπο του καί ὁ Ἠλίας γύρισε στήν χώρα του. Καί οἱ ἀπόστολοι ἔπεσαν μέ τό πρόσωπο στήν γῆ. Καί ὁ Ἰησοῦς μόνος στεκόταν, διότι ἡ φωνή ἐκείνη Αὐτόν μόνο ἀφοροῦσε. Ἔφυγαν οἱ προφῆτες καί ἔπεσαν οἱ ἀπόστολοι, καθώς δέν ἐκπληρωνόταν σ᾽ αὐτούς τό νόημα τοῦ λόγου. Διότι δέν ἦταν κανείς ἀπό αὐτούς υἱός ὁμοούσιος καί συναΐδιος μέ τόν Πατέρα, οὔτε γι᾽ αὐτούς ἦταν τό «αὐτόν νά ἀκοῦτε».

Μέ τό λόγο, λοιπόν, αὐτόν δήλωσε ὅτι ἀφαιρέθηκε πλέον ἡ οἰκονομία ἀπό τόν Μωϋσῆ καί τόν Ἠλία, καί στόν Υἱό ὑπακούουν κατά πάντα. Μήν πεῖτε, δηλαδή, ὅτι αὐτά εἶπε ὁ Μωϋσῆς καί αὐτά ὁ Ἠλίας. Διότι ὡς δοῦλοι ὑπηρέτησαν στόν κέλευσμα καί αὐτό πού τούς ὑποδείχθηκε κήρυξαν. Αὐτός εἶναι υἱός καί ὄχι ὁμογενής· κύριος καί ὄχι δοῦλος· ἄρχοντας καί ὄχι ἀρχόμενος· νομοθέτης καί ὄχι νομοθετούμενος· ἴσος κατά τήν θεία φύση καί υἱός ἀγαπητός. Ἔτσι οἱ ἀπόστολοι μυήθηκαν σ᾽ αὐτό πού ἦταν γι᾽ αὐτούς ἄδηλο. Ἐδῶ ὁ Πατήρ φανέρωσε τόν Υἱό Του. Ἐδῶ ὁ Ὤν ἀναγγέλει τό συναΐδιο γέννημά Του. Ἐξαίτιας τῆς φωνῆς αὐτῆς ἔπεσαν οἱ ἀπόστολοι μέ τό πρόσωπο στήν γῆ. Διότι ἦταν βροντή φοβερή, πού δονοῦσε καί τάραζε τήν γῆ καί αὐτοί ἀπό τόν φόβο ἔπεσαν χάμω. Ἔδειξε σ᾽ αὐτούς τό ἰσοδύναμο τοῦ Υἱοῦ μέ τόν Πατέρα στήν θεϊκή Του φύση. Διότι καθώς ἡ φωνή τοῦ Πατέρα τούς ἔριξε κάτω, ἔτσι καί ἡ φωνή τοῦ Υἱοῦ μέ τήν δύναμή Του τούς ἀνασήκωσε. Ἐκεῖ ἡ θεϊκή του δόξα καί ἡ ἀνθρώπινη σάρκα Του φαίνονταν σέ ἕνα πρόσωπο. Διότι δέν ἔλαβε ὅπως ὁ Μωϋσῆς ἐπίκτητη ὡραιότητα, ἀλλ᾽ ὡς Θεός στήν δόξα Του ἄστραψε. Τοῦ Μωϋσῆ τό πρόσωπο ἐξωτερικά χρίστηκε μέ λαμπρότητα, ἐνῶ ὅλο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ ὅπως ὁ ἥλιος στίς ἀκτῖνες του ἄστραφτε καί ἡ δόξα τῆς θεότητάς Του τό σῶμα τῆς ἀνθρωπότητάς Του σκέπασε. Γι᾽ αὐτόν ἀνήγγειλε ὁ Πατήρ: «Αὐτός εἶναι ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός». Δέν ἦταν χωρισμένη ἡ δόξα τῆς θεότητάς Του ἀπό τήν ἀνθρωπότητά Του, ἀλλά γιά ἕναν ἦταν ἡ φωνή, αὐτόν πού φαινόταν σέ σῶμα εὐτελές καί δόξα φοβερή. Καί ἡ ἁγία Μαρία υἱό τόν ἀποκαλοῦσε, τοῦ ὁποίου τό ἀνθρώπινο σῶμα δέν ἦταν χωρισμένο ἀπό τήν θεϊκή Του δόξα. Διότι εἶναι ἕνα πρόσωπο αὐτός πού φανερώθηκε στόν κόσμο μέ τό σῶμα καί τήν δόξα Του. Καί ἡ δόξα Του μήνυσε τήν ἐκ τοῦ Πατρός θεία φύση. Καί τό σῶμα Του μήνυσε τήν ἐκ τῆς Μαρίας ἀνθρώπινη φύση. Ἕνας ὅμως Υἱός μονογενής ἐκ τοῦ Πατρός καί ἐκ τῆς Μαρίας. Ἄς παύσουν τά στόματα τῶν αἱρετικῶν. Διότι ὅποιος τόν μερίζει, θά μερισθεῖ ἀπό τήν βασιλεία Του. Καί ὅποιος τόν συγχέει, θά ἀποκλεισθεῖ ἀπό τήν ζωή Του. Ὅποιος ἀρνεῖται ὅτι γέννησε Θεόν ἡ Μαρία, ἄς μή δεῖ τήν δόξα τῆς θεότητάς Του. Καί ὅποιος ἀρνεῖται ὅτι φόρεσε σάρκα, στερημένος θά εἶναι τῆς σωτηρίας καί ζωῆς πού προσφέρεται διά τοῦ σώματός Του. Διότι τά ἴδια τά πράγματα διδάσκουν ὅσους ἔχουν διαύγεια. Οἱ θεῖες δυνάμεις Του κηρύσσουν ὅτι εἶναι Θεός ἀληθινός, καί τά πάθη Του μαρτυροῦν ὅτι εἶναι ἄνθρωπος ἀληθινός, καί τό σῶμα πού περιεβλήθη, ὅτι εἶναι ἀπό θυγατέρα ἀνθρώπου. Ἀλλά κι ἄν δέν τό κατανοοῦν οἱ ἀσθενεῖς κατά τήν διάνοια, ἐμεῖς θά ἐπιχειρήσουμε νά ἐκθέσουμε τήν ἀλήθεια ἀπό τά ἄχραντα Εὐαγγέλια, ὥστε νά προσφέρουμε στούς φιλόθεους ἀκροατές μεγαλύτερη ὠφέλεια, ἐξαπλώνοντας καί διατρανώνοντας τόν λόγο μέ ἐπιχειρήματα ἀψευδῆ, καί πιό λαμπρά θά πανηγυρίσουμε.

Ἐάν δέν ἦταν σάρκα, γιά ποιόν λόγο ἐμφανίζεται ἡ Μαρία στό προσκήνιο, καί ἐάν δέν ἦταν Θεός, ὁ Γαβριήλ ποιόν προσφωνοῦσε Κύριο; Ἐάν δέν ἦταν σάρκα, ποιός τυλιγόταν στά σπάργανα, καί ἐάν δέν ἦταν Θεός, ποιόν διακονοῦσαν οἱ ἄγγελοι πού κατέβηκαν; Ἐάν δέν ἦταν σάρκα, ποιός ἦταν ξαπλωμένος στήν φάτνη, καί ἐάν δέν ἦταν Θεός, οἱ ποιμένες γιά ποιόν λόγο ὕστερα ἀπό οὐράνια μύηση τόν προσκύνησαν; Ἐάν δέν ἦταν σάρκα, ποιός ὑποβλήθηκε σέ περιτομή; Ἐάν δέν ἦταν Θεός, γιά ποιόν οἱ μάγοι ἀπό τήν ἀνατολή πρόσφεραν δῶρα; Ἐάν δέν ἦταν σάρκα, ποιόν βάσταξε στήν ἀγκαλιά του ὁ Συμεών, καί ἐάν δέν ἦταν Θεός, σέ ποιόν ἔλεγε «τώρα ἄφησέ με νά πεθάνω εἰρηνικά»; Ἐάν δέν ἦταν σάρκα, ποιόν πῆρε ὁ Ἰωσήφ καί κατέφυγε στήν Αἴγυπτο; Ἐάν δέν ἦταν Θεός, τό «ἀπό τήν Αἴγυπτο κάλεσα τόν υἱό μου» σέ ποιόν ἐκπληρώθηκε; Ἐάν δέν ἦταν σάρκα, ὁ Ἰωάννης ποιόν βάπτισε, κι ἄν δέν ἦταν Θεός, γιά ποιόν βεβαίωσε ἀπό τόν οὐρανό ὁ Πατέρας ὅτι εἶναι ἀγαπητός Του Υἱός; Ἐάν δέν ἦταν σάρκα, ποιός νήστεψε στήν ἔρημο καί πείνασε; Ἐάν δέν ἦταν Θεός, ποιόν οἱ ἄγγελοι κατέβηκαν καί διακονοῦσαν, ἄν δέν ἦταν τέλειος καί κατά τίς δύο φύσεις; Ποιός κλήθηκε στόν γάμο τῆς Κανᾶ καί μετέβαλε τό νερό σέ κρασί, ἐάν δέν ἦταν Θεός καί ἄνθρωπος; Ἐάν ἦταν ἁπλός ἄνθρωπος καί ὄχι Θεός τέλειος, πῶς συνέτρωγε μέ τόν Φαρισαῖο Σίμωνα, πῶς τά πλημμελήματα τῆς πόρνης συγχώρησε; Ἐάν δέν ἦταν σάρκα, ποιός κάθησε στό πηγάδι μετά τήν ὁδοιπορία καί ζητοῦσε νερό, κι ἄν δέν ἦταν Θεός, ποιός ἐνῶ ζητοῦσε νερό ἀπό τήν Σαμαρείτιδα, ἐν τούτοις ἔδινε νερό καί ἔλεγχε; Ἐάν δέν ἦταν σάρκα, πῶς ἔφτυσε στήν γῆ, κι ἄν δέν ἦταν Θεός, πῶς ἔκανε τόν ἐκ γενετῆς τυφλό μέ πηλό νά ἀναβλέψει; Στό μνῆμα τοῦ Λαζάρου ποιός δάκρυσε, καί μέ ποίου τό κέλευσμα ἐξῆλθε, νεκρός τετραήμερος, ἐάν ὁ Χριστός δέν ἦταν Θεός καί ἄνθρωπος; Ἐάν δέν ἦταν σάρκα, πῶς κάθησε στό πουλάρι, κι ἄν δέν ἦταν Θεός, οἱ ὄχλοι ποιόν δοξολογοῦσαν λέγοντας τό ὠσαννά; Καί πῶς νά διηγηθῶ ὅσα οἱ παράνομοι Ἰουδαῖοι τοῦ ἔκαναν; Μιλῶ γιά τήν προδοσία τοῦ μαθητοῦ καί ὅσα μετά τήν προδοσία ἔγιναν στό κριτήριο τοῦ Πιλάτου· τά ραπίσματα, τά φτυσίματα, τά χτυπήματα στό πρόσωπο καί ὅσα τίς ὧρες μετά τήν προδοσία ἔπαθε γιά χάρη μας. Δέν τά ὑπέμεινε αὐτά ὡς ἄνθρωπος; Τά δέ τοῦ σταυροῦ ποιά γλῶσα νά διηγηθεῖ; Ἐάν δέν ἦταν σάρκα, τότε ποιά χέρια καί πόδια καρφώθηκαν, κι ἄν δέν ἦταν Θεός, τό καταπέτασμα τοῦ ναοῦ πῶς σχίστηκε, οἱ πέτρες πῶς ράγισαν, τά μνημεῖα πῶς ἀνοίχτηκαν, οἱ νεκροί πῶς ἀνασταίνονταν;

Ἐάν δέν ἦταν σάρκα, ποιός κρεμάστηκε μέ ληστές στόν σταυρό; Κι ἄν δέν ἦταν Θεός, πῶς ἔλεγε στόν ληστή «σήμερα θά εἶσαι μαζί μου στόν παράδεισο»; Ἐάν δέν ἦταν σάρκα, ποιόν ἄλειψαν μέ σμύρνα καί ἔθαψαν ὁ Ἰωσήφ καί ὁ Νικόδημος; Κι ἄν δέν ἦταν Θεός, ποιός ἀναστήθηκε τήν τρίτη ἡμέρα; Ποιόν οἱ ἀπόστολοι στό ὑπερῶο εἶδαν καί ψηλάφησαν, ἐάν δέν ἦταν σάρκα, καί πῶς εἰσῆλθε κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, ἐάν δέν ἦταν Θεός; Ἐάν δέν ἦταν σάρκα, ποιός ἔφαγε στήν λίμνη τῆς Τιβεριάδος, κι ἄν δέν ἦταν Θεός, πῶς μέ κέλευσμα γέμισε τό δίχτυ; Ἐάν δέν ἦταν σάρκα, οἱ ἀπόστολοι καί οἱ ἄγγελοι ποιόν εἶδαν, ὅταν ἀναλήφθηκε, κι ἄν δέν ἦταν Θεός, ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ ποιόν προσκύνησαν; Ἐάν δέν ἦταν σάρκα, ψεύτικη ἦταν ἡ σωτηρία μας, πού θεμέλιο εἶχε τό ὅτι ὁ Θεός γεννήθηκε ἄνθρωπος ἀπό γυναίκα, τήν ἄχραντη καί ἀειπάρθενο Μαρία. Αὐτός εἶναι ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ καί λόγος, ὁ ἐρχόμενος στόν κόσμο. Τόν ἴδιον ὁμολογῶ Θεό τέλειο καί τέλειο ἄνθρωπο· μέ δύο φύσεις ἑνωμένες σέ μία ὑπόσταση, πού γνωρίζεται δίχως διαίρεση καί δίχως σύγχιση τῶν φύσεων.

Αὐτός θεώρησε ἄξιο νά σαρκωθεῖ, δίχως τροπή τῆς θείας Του φύσεως, ἀπό τήν Θεοτόκο Παρθένο, ἡ ὁποία εἶχε προκαθαρθεῖ κατά τήν ψυχή καί τό σῶμα μέ τήν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Χρημάτισε ἄνθρωπος μετά ἀπό πρόσληψη σώματος, καί γενόμενος αὐτό πού δέν ἦταν, καί μένοντας αὐτό πού ἦταν, τέλειος καί στά δύο, ἦταν ἐπίγειος καί οὐράνιος· πρόσκαιρος καί ἀθάνατος· ἄναρχος καί ὑποκείμενος στόν χρόνο· παθητός καί ἀπαθής· Θεός καί ἄνθρωπος, ἕνας συγκείμενος ἀπό δύο τέλειες φύσεις καί γνωριζόμενος ὡς μία ἀπό τρεῖς ὑποστάσεις, οἱ ὁποῖες εἶναι μία οὐσία, μία δύναμη, μία θεότητα. Ἔτσι, φώναξε ὁ Πατέρας ἀπό τούς οὐρανούς: «αὐτός εἶναι ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, στόν ὁποῖον εὐδόκησα, αὐτόν νά ἀκοῦτε». Τήν φωνή αὐτή σάν ἄκουσαν οἱ μαθητές, ἔπεσαν μέ τό πρόσωπο στήν γῆ. Καί λέει πρός αὐτούς Αὐτός πού ἔλαβε τήν μαρτυρία τοῦ Πατέρα: «Σηκωθεῖτε καί μή φοβᾶσθε». Τούς παρήγγειλε δέ τό ἑξῆς: «Μή πεῖτε σέ κανένα τό ὅραμα, ἕως ὅτου ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἀναστηθεῖ ἀπό τούς νεκρούς. Σ᾽ Αὐτόν ἁρμόζει κάθε δόξα, τιμή καί προσκύνηση, μαζί μέ τόν ἄναρχο Πατέρα Του καί τό Πανάγιο καί ζωοποιό Πνεῦμα, τώρα καί πάντα καί στούς ἀτελεύτητους αἰῶνες. 

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος - Η Δευτέρα παρουσία

Όλοι να πιστεύουμε εις τον Κύριον,

υπάρχει ανάστασις νεκρών
και κρίσις.
 

Ο των όλων Θεός έρχεται κρίναι ζώντας και νεκρούς...

Και θα ανοιχθούν τα φοβερά εκείνα βιβλία, όπου είναι γραμμένα και τα έργα μας και λόγοι και οι πράξεις μας, τα οποία είπαμε και επράξαμε εις αυτήν την ζωήν, δηλαδή οι διαλογισμοί και τα ενθυμήματα, για τα οποία θα αποδώσουμε λόγον εις τον Κριτήν.

Τότε θα ζητηθή από τον καθένα μας η ομολογία της πίστεως και η συνταγή του βαπτίσματος, και την πίστι καθαρή από κάθε αίρεσι και την σφραγίδα άθραυστη και τον χιτώνα αμόλυντον...

Μετά την χάριν (του αγίου βαπτίσματος) ο ποιών τα πονηρά έργα, εξέπεσε της χάριτος, και ο Χριστός αυτόν εις τίποτε δεν θα ωφελήση, εάν επιμένη εις την αμαρτίαν. Διότι έχει γραφεί, ότι όλοι θα παρασταθούμε εμπρός εις το βήμα του Χριστού, διά να προσκομίση κάθε ένας όσα έπραξε με το σώμα του, είτε καλόν είτε κακόν (Β' Κορ. 5, 10).

Διότι όσοι έχουν τα καλά έργα και τους καλούς καρπούς χωρίζονται από τους ακάρπους και αμαρτωλούς, οι οποίοι και θα εκλάψουν, σαν τον ήλιον. Αυτοί είναι όσοι εφύλαξαν τις εντολές του Κυρίου, οι ελεήμονες, οι φιλόπτωχοι, οι φιλόρφανοι, οι ξενοδοχούντες, οι αντιλήπτορες των καταπονουμένων, οι επισκέπται των ασθενών, οι πενθήσαντες τώρα, καθώς είπεν ο Κύριος, οι πτωχεύσαντες τώρα διά τον πλούτον που ευρίσκεται εις τους ορφανούς, οι συγχωρούντες τα παραπτώματα των αδελφών, οι φυλάξαντες την σφραγίδα της πίστεως άθραυστον και αμόλυντον από πάθε αίρεσιν.

*Οι ευρισκόμενοι πάλιν εξ αριστερών είναι οι άκαρποι, εκείνοι που έχουν παροξύνει τον Καλόν Ποιμένα, εκείνοι που τον καιρόν αυτόν της μετανοίας τον επέρασαν παίζοντες και τρυφώντες, οι οποίοι εδαπάνησαν σε ασωτεία, μέθη και ασπλαχνία όλον τον χρόνον της ζωής των, σαν εκείνον τον πλούσιον, που ποτέ δεν ελέησε τον πτωχόν Λάζαρον, δι' αυτό και κατεκρίθησαν, ως ανελεήμονες και άσπλαχνοι και μη έχοντες καρπούς μετανοίας, ούτε έλαιον εις τας λαμπάδας των.

*Επειδή δεν ελεήσατε, έτσι και τώρα δεν θα ελεηθείτε, επειδή της φωνής μου δεν ακούσατε, έτσι ούτε εγώ τώρα θα ακούσω τους δικούς σας οδυρμούς. Διότι δεν διακονήσατε εμένα, ούτε με εθρέψατε πεινώντα, ούτε με εποτίσατε διψώντα, ούτε με εφιλοξενήσατε, ούτε γυμνητεύοντα με ενδύσατε, ούτε ασθενούντα με επισκεφθήκατε, ούτε όταν ήμουν εις την φυλακήν ήλθατε προς με. Άλλου Κυρίου εγίνατε εργάται και υπουργοί, δηλαδή του Διαβόλου...

*Τότε θα στενάζουν άρχοντες και πλούσιοι άσπλαχνοι, και θα προσβλέπουν παντού στενοχωρούμενοι, και κανείς δεν θα υπάρχει να μπορή να βοηθήση. Ούτε ο πλούτος φαίνεται, ούτε οι κόλακες παρεβρίσκονται, ούτε θα εύρουν έλεος, διότι δεν ελέησαν, ούτε προαπέστειλαν, δια να εύρουν...η γαρ κρίσις ανίλεως τω μη πράξαντι έλεος.

*Ας μη απιστήση κανείς, ότι είναι μόνον λόγια που λέγονται για την κρίσι. Αλλά με ακρίβεια και με ασφάλεια όλοι να πιστεύσουμε εις τον Κύριον, ότι υπάρχει ανάστασις νεκρών και κρίσις και ανταπόδοσις και των καλών και των κακών, κατά τις θείες Γραφές. Και παραβλέποντες όλα τα πρόσκαιρα, περιφρονούντες αυτά, να φροντίσουμε διά τα όσα αφορούν εις την απολογίαν και παράστασί μας εις το φοβερό βήμα, και την φρικτήν εκείνην ημέρα και φοβερήν ώραν...,η οποία θα δοκιμάση όλην την ζωήν.

***

Αλλοίμονον εις εκείνους που μολύνονται μετά των βλασφήμων αιρετικών. Αλλοίμονον εις εκείνους που χλευάζουν τας θείας Γραφάς. Αλλοίμονον εις όσους μιαίνουν την αγίαν πίστι με αιρέσεις, ή συγκαταβαίνουν στους αιρετικούς.

(Αγ. Εφραίμ ο Σύρος) Ορθόδοξος Φιλόθεος μαρτυρία Έκδοσις "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

Ο Αντίχριστος (Οσιος Εφραίμ ο Σύρος).

Ο Αντίχριστος, επειδή είναι εχθρός του Θεού, επιθυμεί να χαθούμε όλοι και αυτός ο τύρανος θα χρησιμοποιήσει όλους τους τρόπους για να πάρουν όλοι τη σφραγίδα του θηρίου, μόλις θα έρθει για να παραπλανήσει όλο τον κόσμο.
Να προσέχετε αδελφοί μου, τους διάφορους πονηρούς τρόπους που θα χρησιμοποιήσει το θηρίο. Η αρχή γίνεται από την κοιλιά, ώστε όταν κανείς βρεθεί σε δύσκολη θέση, αφού δε θα έχει τροφές, θ' αναγκαστεί να πάρει το σφράγισμα του Αντίχριστου στο δεξί χέρι και στο μέτωπο, όχι τυχαία, αλλά για να μην μπορεί ο άνθρωπος να κάνει με το δεξί του χέρι το σημείο του Σταυρού, και να μην μπορεί να σημειώνει το Άγιο όνομα του Κυρίου στο μέτωπο.
Επειδή ξέρει ο πανάθλιος, ότι όταν ο άνθρωπος σφραγισθεί με το σημείο του Σταυρού, ελευθερώνεται ο άνθρωπος απ' τις δυνάμεις του διαβόλου.
Γι αυτό το λόγο σφραγίζει το δεξί χέρι του ανθρώπου"


Οσιος Εφραίμ ο Σύρος
πηγή

Ἡ Δευτέρα Παρουσία - Ὁσίου Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου

ΑΓΑΠΗΤΟΙ μου ἀδελφοί, ἀκοῦστε γιὰ τὴ δεύτερη καὶ φοβερὴ παρουσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἔφερα στὸ νοῦ μου τὴν ὥρα ἐκείνη καί, καθὼς ἀναλογίστηκα ὅσα πρόκειται τότε νὰ συμβοῦν, κατατρόμαξα. Ποιὸς μπορεῖ νὰ τὰ διηγηθεῖ; Ποιὰ γλώσσα μπορεῖ νὰ τὰ περιγράψει; Ποιὰ αὐτιὰ μποροῦν νὰ τ' ἀκούσουν;

Τότε ὁ Βασιλιὰς τῆς οἰκουμένης θὰ σηκωθεῖ ἀπὸ τὸ θρόνο τῆς δόξας Του καὶ θὰ ἔρθει γιὰ νὰ κρίνει ὅλους τοὺς κατοίκους τῆς γῆς, ἀμοίβοντας μὲ αἰώνια μακαριότητα τοὺς ἄξιους καὶ τιμωρώντας μὲ αἰώνια κόλαση τοὺς ἁμαρτωλούς!

Ὅταν τὰ φέρνω αὐτὰ στὸ νοῦ μου, τρόμος μὲ κυριεύει. Παραλύω ὁλόκληρος. Τὰ μάτια μου δακρύζουν. Ἡ φωνή μου κόβεται. Τὰ χείλη μου παγώνουν. Ἡ γλώσσα μου τρέμει. Οἱ λογισμοί μου σταματοῦν.

Ἂν καὶ ὁ φόβος μὲ πιέζει νὰ σωπάσω, ἀναγκάζομαι νὰ μιλήσω γιὰ χάρη τῆς δικῆς σας ὠφέλειας.
Θὰ συμβοῦν τόσο μεγάλα καὶ τρομακτικὰ γεγονότα, ποὺ οὔτε ἔγιναν ἀπὸ τὴν κτίση τοῦ κόσμου οὔτε θὰ γίνουν σ' ὅλες τὶς γενιές.

Ἂν μία δυνατὴ βροντὴ πολλὲς φορὲς μᾶς τρομάζει καὶ μᾶς κόβει τὰ πόδια, γιὰ σκεφτεῖτε, πὼς θ' ἀντέξουμε ν' ἀκούσουμε τὸν ἦχο ἐκείνης τῆς σάλπιγγας, ποὺ θὰ ἠχήσει στὰ οὐράνια δυνατότερα ἀπὸ κάθε βροντή, γιὰ νὰ ξυπνήσει ὅλους τους νεκρούς, δίκαιους καὶ ἄδικους;

Τότε τὰ ὀστὰ τῶν νεκρῶν θὰ συναρμολογηθοῦν. Θὰ προστάξει ὁ μεγάλος Βασιλιάς, ποὺ ἐξουσιάζει ὅλη τὴν κτίση, κι εὐθὺς ἡ γῆ καὶ ἡ θάλασσα θὰ δώσουν μὲ τρόμο τοὺς νεκρούς τους. Ἀκόμα κι ὅσοι κατασπαράχθηκαν ἀπὸ τὰ θηρία, ὅσοι φαγώθηκαν ἀπὸ τὰ ψάρια ἢ τὰ ὄρνια, ὅλοι, «ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ», θὰ παρουσιαστοῦν μπροστὰ στὸν ἀδέκαστο Κριτή.

Τότε οἱ ποταμοὶ καὶ οἱ πηγὲς θὰ ἐξαφανιστοῦν, τ' ἀστέρια θὰ πέσουν, ὁ ἥλιος θὰ σβήσει, ἡ σελήνη θὰ χαθεῖ.

Ἄγγελοι σταλμένοι ἀπὸ τὸ Θεὸ θὰ διασχίζουν τὴν ὑφήλιο καὶ θὰ συγκεντρώνουν τοὺς ἐκλεκτοὺς ἀπὸ κάθε σημεῖο τῆς γῆς.

Τότε θ' ἀντικρύσουμε «νέους οὐρανοὺς καὶ νέα γῆ» ^{(Β' Πέτρ. 3:13)}, σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου.

Πῶς θ' ἀντέξουμε, ὅταν θὰ δοῦμε νὰ ἑτοιμάζεται ὁ φοβερὸς θρόνος καὶ νὰ προβάλλει ὁ Σταυρός, ποὺ πάνω του θυσιάστηκε ἑκούσια ὁ Χριστὸς γιὰ μᾶς; Τότε θὰ θυμηθοῦμε καὶ θὰ κατανοήσουμε τὸ λόγο τοῦ Κυρίου γιὰ «τὸ σημάδι τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου» ^{(Ματθ. 24:30)}. Τότε θὰ πληροφορηθοῦμε ὅλοι, ὅτι πρόκειται νὰ παρουσιαστεῖ ὁ μεγάλος Βασιλιάς. Τὴ φοβερὴ ἐκείνη ὥρα, ὁ καθένας μας θὰ συλλογίζεται τὶς πράξεις του καὶ θὰ σκέφτεται τί θὰ Τοῦ ἀπολογηθεῖ...

Ὅταν θ' ἀκούσουμε τὴ βροντερὴ ἐκείνη φωνὴ ἀπὸ τὰ ὕψη τ' οὐρανοῦ νὰ διακηρύσσει, «Νά, ὁ Νυμφίος ἔρχεται» ^{(Ματθ. 25:6)}, «Ὁ Κριτὴς φτάνει γιὰ νὰ κρίνει ζωντανοὺς καὶ νεκρούς», τότε, ἀπὸ τὴν κραυγὴ ἐκείνη, θὰ σαλέψουν συθέμελα τὰ ἔγκατα τῆς γῆς, ἀπ' τὴ μίαν ἄκρη ὣς τὴν ἄλλη. Τότε, ἀδελφοί μου, στενοχώρια καὶ φόβος καὶ τρόμος θὰ καταλάβει κάθε ἄνθρωπο γι' αὐτὰ ποὺ θὰ συμβοῦν στὴν οἰκουμένη. Οἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν θὰ σαλευθοῦν. Οἱ οὐρανοὶ θὰ σχιστοῦν. Καὶ ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλέων, ὁ ἅγιος καὶ ἔνδοξος Θεός μας, θὰ παρουσιαστεῖ σὰν ἀστραπὴ φοβερή, μὲ ἐξουσία καὶ δόξα ἀπερίγραπτη.

Ἔκσταση καὶ φρίκη θὰ μᾶς κυριέψουν τὴν ὥρα ἐκείνη, ὅταν θὰ καθίσει στὸ κριτήριο ὁ ἀμερόληπτος Κριτὴς καὶ θ' ἀνοίξει τὰ φοβερὰ βιβλία, ὅπου εἶναι γραμμένα τὰ ἔργα καὶ τὰ λόγια μας, ὅλα ὅσα κάναμε καὶ εἴπαμε στὴν ζωὴ αὐτή, νομίζοντας ὅτι μποροῦμε ν' ἀπατήσουμε τὸν καρδιογνώστη Θεό.

Ὤ! Πόσα δάκρυα πρέπει νὰ χύνουμε, ὅταν συλλογιζόμαστε ἐκείνη τὴν ὥρα! Καὶ ὅμως, εἴμαστε τόσο ἀμελεῖς!

Πόσο θὰ κλάψουμε καὶ θὰ στενάξουμε τότε, ὅταν θὰ δοῦμε ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος τὶς μεγάλες δωρεὲς καὶ τὴν ἀσύλληπτη μεγαλοπρέπεια καὶ λαμπρότητα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ποὺ θ' ἀπολαύσουν ὅσοι πάλεψαν σκληρὰ γιὰ νὰ τηρήσουν τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος τὶς φοβερὲς τιμωρίες, ποὺ θὰ ὑποστοῦν ὅσοι ὑποδουλώθηκαν στὴν ἁμαρτία! Καὶ στὴ μέση, ἔντρομοι, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀπὸ κάθε φυλή, ἀπὸ τὸν πρωτόπλαστο Ἀδὰμ ὣς τὸν τελευταῖο, θὰ γονατίζουν καὶ θὰ προσκυνοῦν τὸ Θεό, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τῆς Γραφῆς: «Ἐγώ, ὁ ζωντανὸς Κύριος, τὸ λέω πὼς ὅλοι θὰ μὲ προσκυνήσουν» ^{(Ρωμ. 14:11)}.

Τότε ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα, καθὼς θὰ βρίσκεται ἀνάμεσα στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο, ἀνάμεσα στὴ μακάρια ἀνάπαυση καὶ στὴν αἰώνια καταδίκη, θὰ περιμένει μὲ ἀγωνία τὴ φοβερὴ Κρίση. Καὶ κανένας τὴν ὥρα αὐτὴ δὲν θὰ μπορεῖ νὰ βοηθήσει τὸν διπλανό του.

Θὰ ρωτηθοῦν οἱ ἐπίσκοποι καὶ γιὰ τὸν δικό τους τρόπο ζωῆς καὶ γιὰ τὸ ποίμνιό τους. Θὰ τοὺς ζητηθεῖ λόγος γιὰ τὰ λογικὰ πρόβατα, ποὺ παρέλαβαν ἀπὸ τὸν ἀρχιποιμένα Χριστό. Ἂν ἀπὸ ἀμέλειά τους χάθηκε κάποιο πρόβατο, τὸ αἷμα του θὰ ζητηθεῖ ἀπὸ τοὺς ἴδιους. Παρόμοια καὶ οἱ ἱερεῖς θὰ δώσουν λόγο γιὰ τὶς ἐνορίες τους. Ἐπίσης καὶ κάθε πιστὸς θὰ δώσει λόγο γιὰ τὸν ἑαυτό του, γιὰ τὸ σπίτι του, γιὰ τὴ γυναίκα του, γιὰ τὰ παιδιά του, γιὰ τοὺς ὑπαλλήλους καὶ τοὺς δουλευτάδες του.

Θὰ ἐξεταστοῦν βασιλιάδες καὶ ἄρχοντες, πλούσιοι καὶ φτωχοί, μικροὶ καὶ μεγάλοι, γιὰ ὅλα ὅσα ἔκαναν: «Γιατί ὅλοι μας πρέπει νὰ παρουσιαστοῦμε μπροστὰ στὸ βῆμα τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ πάρει καθένας τὴν ἀμοιβή του ἀνάλογα μὲ τὰ ὅσα καλὰ ἢ κακὰ ἔπραξε σ' αὐτὴ τὴ ζωή» ^{(Β' Κoρ. 5:10)}.

Ὅλων μας τὰ ἔργα θὰ ἐρευνηθοῦν καὶ θὰ φανερωθοῦν μπροστὰ σὲ ἀγγέλους καὶ ἀνθρώπους. Οἱ ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ θὰ κατασυντριβοῦν. Θὰ καταργηθεῖ κάθε ἀρχὴ καὶ ἐξουσία καὶ δύναμη^{(Α' Κορ. 15:24)}. Τότε, καθὼς εἶναι γραμμένο, ὁ Κύριος θὰ ξεχωρίσει «τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ κατσίκια» ^{(Ματθ. 25:32)}. Ἔτσι, ὅσοι ἔχουν καλὰ ἔργα καὶ πνευματικοὺς καρπούς, θὰ χωριστοῦν ἀπὸ τοὺς ἄκαρπους καὶ τοὺς ἁμαρτωλούς.

Οἱ πρῶτοι θὰ λάμψουν σὰν τὸν ἥλιο, γιατί φύλαξαν τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Αὐτοὶ εἶναι οἱ ἐλεήμονες, οἱ φιλόξενοι, οἱ βοηθοὶ τῶν δυστυχισμένων, οἱ συμπαραστάτες τῶν ἀσθενῶν, οἱ προστάτες τῶν φτωχῶν καὶ τῶν ὀρφανῶν, ὅσοι ἕντυναν τοὺς γυμνούς, ὅσοι ἐπισκέπτονταν τοὺς φυλακισμένους, ὅσοι ἔγιναν φτωχοὶ γιὰ τὸν πλοῦτο ποὺ ὑπάρχει στοὺς οὐρανούς, ὅσοι συγχώρησαν τὰ παραπτώματα τῶν ἀδελφῶν τους, ὅσοι φύλαξαν τὴ σφραγίδα τῆς πίστεως ἀκέραιη καὶ ἀμόλυντη ἀπὸ κάθε αἵρεση. Αὐτοὺς θὰ τοὺς βάλει στὰ δεξιά Του, ἐνῶ τοὺς ἁμαρτωλοὺς στ' ἀριστερά Του.

Οἱ δεύτεροι εἰν' ἐκεῖνοι ποὺ παρόργιζαν τὸν καλὸ Ποιμένα καὶ περιφρονοῦσαν τοὺς λόγους Του. Εἶναι οἱ περήφανοι, οἱ ἀδιόρθωτοι, οἱ φίλοι τῶν διασκεδάσεων καὶ τῶν ἀπολαύσεων, ὅσοι ξόδεψαν στὴν ἀκολασία καὶ τὴ μέθη καὶ τὴν ἀσπλαχνία ὁλόκληρο τὸ χρόνο τῆς ζωῆς τους, σὰν ἐκεῖνο τὸν πλούσιο ποὺ ποτὲ δὲν ἐλέησε τὸν φτωχὸ Λάζαρο ^{(Λουκ. 16:19-31)}. Αὐτοὶ θὰ καταδικαστοῦν καὶ θὰ σταθοῦν στ' ἀριστερά, γιατί δὲν ἔδειξαν συμπόνια. Ἦταν σκληροὶ καὶ δὲν εἶχαν καρποὺς μετάνοιας, δὲν εἶχαν λάδι στὰ λυχνάρια τους^{(βλ. Ματθ. 25:1-12)}. Ὅσοι ὅμως ἀγόρασαν τὸ λάδι τῆς ἐλεημοσύνης ἀπὸ τοὺς φτωχοὺς καὶ γέμισαν τὰ λυχνάρια τους, θὰ σταθοῦν στὰ δεξιά, κρατώντας τὰ ἀναμμένα, ἔνδοξοι καὶ χαρωποί, καὶ θ' ἀκούσουν τὴ γαλήνια ἐκείνη καὶ ποθητὴ φωνή: «Ἐλᾶτε, οἱ εὐλογημένοι ἀπ' τὸν Πατέρα μου, κληρονομῆστε τὴ βασιλεία, ποὺ σᾶς ἔχει ἑτοιμαστεῖ ἀπ' τὴν ἀρχὴ τοῦ κόσμου» ^{(Ματθ. 25:34)}.

Ὅσοι πάλι εἶναι στ' ἀριστερά, θ' ἀκούσουν τὴν ὀδυνηρὴ ἐκείνη καὶ φοβερὴ ἀπόφαση: «Φύγετε ἀπὸ μπροστά μου, καταραμένοι• πηγαίνετε στὴν αἰώνια φωτιά, ποὺ ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιὰ τὸ διάβολο καὶ τοὺς δικούς του» ^{(Ματθ. 25:41)}. Ὅπως δὲν ἐλεήσατε, ἔτσι τώρα δὲν θὰ ἐλεηθεῖτε. Ὅπως δὲν ἀκούσατε τὴ φωνή Μου, οὐτ' Ἐγὼ τώρα θ' ἀκούσω τὸν ἀπαρηγόρητο θρῆνο σας.
Γιατί δὲν Μὲ θρέψατε ὅταν πεινοῦσα.
Δὲν Μὲ ποτίσατε ὅταν διψοῦσα.
Δὲν Μὲ φιλοξενήσατε ὅταν ἦρθα κοντά σας.
Δὲν Μὲ ντύσατε ὅταν ἤμουν γυμνός.
Δὲν Μ' ἐπισκεφθήκατε ὅταν ἤμουν ἄρρωστος
οὔτε ὅταν ἤμουν στὴ φυλακή.
Δὲν ὑπηρετήσατε Ἐμένα.
Σὲ ἄλλο κύριο γίνατε ὑπηρέτες καὶ δοῦλοι, στὸ διάβολο.
Φύγετε λοιπὸν μακριά Μου, ἐργάτες τῆς ἀδικίας.

Τότε θὰ ὁδηγηθοῦν αὐτοὶ στὴν αἰώνια κόλαση, ἐνῶ οἱ δίκαιοι στὴν αἰώνια ζωὴ ^{(βλ. Ματθ. 25:41-46)}.

Ἀλίμονο σ' ἐκείνους ποὺ ἀφήνουν ἀνεκμετάλλευτο τὸν καιρὸ τοῦτο τῆς μετάνοιας καὶ παραδίνονται σὲ πράγματα ἄσκοπα καὶ γελοία. Θὰ ζητήσουν τότε τὸ χρόνο ποὺ ξόδεψαν μάταια, καὶ δὲν θὰ τὸν βροῦν.
Ἀλίμονο σ' ἐκείνους ποὺ δίνουν σημασία σὲ πνεύματα πλάνης καὶ διδασκαλίες δαιμονικές, γιατί αὐτὰ θὰ τοὺς ἐξασφαλίσουν τὴν καταδίκη στὴν ἄλλη ζωή.
Ἀλίμονο σ' ἐκείνους ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ μαντεῖες καὶ ἀνηθικότητες.
Ἀλίμονο σ' ἐκείνους ποὺ στεροῦν ἀπὸ τοὺς ἐργάτες τὸν δίκαιο μισθό τους, γιατί εἶναι ὅμοιοι μ' αὐτοὺς ποὺ χύνουν αἷμα.
Ἀλίμονο σ' ἐκείνους ποὺ κρίνουν ἄδικα, δικαιώνοντας τὸ φταίχτη καὶ καταδικάζοντας τὸν ἀθῷο.
Ἀλίμονο σ' ἐκείνους ποὺ μολύνουν τὴν ἅγια πίστη μας μ' αἱρετικὲς διδασκαλίες ἢ συναναστρέφονται μ' αἱρετικούς. Ἀλίμονο σ' ἐκείνους ποὺ ἔχουν τ' ἀνόητα πάθη τοῦ φθόνου καὶ τοῦ μίσους.
Καὶ γιὰ νὰ μὴ λέω πολλά: Ἀλίμονο σ' ἐκείνους ποὺ θὰ βρεθοῦν στ' ἀριστερὰ τὴ φοβερὴ μέρα τῆς Κρίσεως. Θὰ κλάψουν πικρὰ ἀλλ' ἀνώφελα, ὅταν θ' ἀκούσουν τὴν ὀδυνηρὴ ἐκείνη ἀπόφαση: «Φύγετε ἀπὸ μπροστά μου, καταραμένοι• πηγαίνετε στὴν αἰώνια φωτιά»^{(Ματθ. 25:41)}.

Ὅσοι ἔχετε δάκρυα καὶ κατάνυξη, θρηνῆστε μαζί μου.

Ὅταν συλλογίζομαι τὸν αἰώνιο ἐκεῖνο χωρισμό, νιώθω ἀβάσταχτη θλίψη. Γιατί τότε ἀποχωρίζονται ὁ ἕνας ἄνθρωπος ἀπὸ τὸν ἄλλο καὶ φεύγουν σὲ ἀποδημία ποὺ δὲν ἔχει ἐπιστροφή. Ποιὸς εἶναι τόσο σκληρόκαρδος καὶ ἀναίσθητος, ὥστε νὰ μὴν κλάψει ἀπὸ δῶ γιὰ τὴν ὥρα ἐκείνη;

Τότε, ὅσοι ἦταν κάποτε βασιλιάδες, θὰ ὀδύρονται σὰν αἰχμάλωτοι.

Τότε θὰ στενάζουν οἱ ἄρχοντες καὶ οἱ ἄσπλαχνοι πλούσιοι καὶ θὰ ζητοῦν βοήθεια, ἀλλὰ κανεὶς δὲν θὰ τοὺς δίνει. Γιατί ἐκεῖ δὲν ἔχουν καμιὰν ἄξια οὔτε ὁ πλοῦτος οὔτε οἱ κόλακες. Καὶ δὲν θὰ βροῦν ἔλεος, ἐπειδὴ δὲν ἐλέησαν κανένα.

Τότε θ' ἀποχωριστοῦν γονεῖς ἀπὸ τὰ παιδιά τους καὶ φίλοι ἀπὸ τοὺς φίλους τους.

Τότε θὰ διαλυθοῦν οἱ συζυγικοὶ δεσμοὶ ποὺ δὲν κρατήθηκαν ἀμόλυντοι καὶ ἁγνοί.

Τότε θ' ἀποδιωχτοῦν οἱ παρθένοι στὸ σῶμα ἀλλ' ἄκαρδοι καὶ ἄσπλαχνοι στὸν τρόπο, γιατί ἡ κρίση θὰ εἶναι ἀνελέητη σ' ὅποιον δὲν εἶχε ἔλεος ^{(Ἰακ. 2:13)}.

Θὰ παραλείψω ὅμως τὰ πολλά, γιατί κυριεύομαι ἀπὸ φόβο καὶ φρίκη. Ἄγγελοι φοβεροὶ θ' ἀπομακρύνουν βίαια ὅλους τους ἀμετανόητους ἀσεβεῖς, ποὺ θὰ τρίζουν μὲ τρόμο τὰ δόντια τους καὶ θὰ γυρίζουν συχνά, γιὰ νὰ βλέπουν τοὺς δικαίους καὶ τὴν εὐδαιμονία ποὺ ἔχασαν. Θὰ βλέπουν τὸ φῶς ἐκεῖνο τὸ περίλαμπρο καὶ τὰ κάλλη τοῦ παραδείσου. Θὰ βλέπουν τοὺς γνωστούς τους στὴν τρισμακάρια ἐκείνη χώρα καὶ τὶς μεγάλες δωρεές, ποὺ θὰ παίρνουν ἀπὸ τὸ Βασιλιὰ τῆς δόξας ὅσοι ἀγωνίστηκαν γιὰ τὴ σωτηρία τους σ' αὐτὸν τὸν κόσμο.

Ὓστερ' ἀπὸ λίγο, ἀφοῦ θὰ ἔχουν ἀποχωριστεῖ ἀπ' ὅλους τοὺς δικαίους καὶ τοὺς φίλους καὶ τοὺς γνωστούς τους, θ' ἀποχωριστοῦν κι ἀπ' αὐτὸν τὸ Θεό. Δὲν θὰ μποροῦν πιὰ νὰ βλέπουν τὴ χαρὰ καὶ τὸ Φῶς τὸ ἀληθινό.

Τέλος, θὰ ὁδηγηθοῦν στὶς διάφορες κολάσεις γιὰ νὰ παραδοθοῦν στὴν αἰώνια τιμωρία.

Τότε, βλέποντας τὴν τέλεια ἐγκατάλειψή τους, βλέποντας ὅτι κάθε ἐλπίδα τους χάθηκε, βλέποντας ὅτι κανένας πιὰ δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς βοηθήσει, θὰ λένε κλαίγοντας ἀπαρηγόρητα μὲ πικρὰ δάκρυα:

"Ὤ! Πόσο καιρὸ χάσαμε στὴν ἀμέλεια! Πόσο χλευαστήκαμε ἀπὸ τὸν πονηρό! Ὅταν ἀκούγαμε στὶς Γραφὲς νὰ μιλάει ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὄχι μόνο δὲν προσέχαμε, ἀλλὰ καὶ γελούσαμε. Τώρα κραυγάζουμε, κι Αὐτὸς ἀποστρέφει τὸ πρόσωπό Του ἀπὸ μᾶς! Τί μᾶς ὠφέλησαν λοιπὸν τ' ἀγαθὰ τοῦ κόσμου; Ποῦ εἶναι ὁ πατέρας καὶ ἡ μάνα ποὺ μᾶς γέννησαν; Ποῦ εἶναι οἱ ἄδελφοι; Ποῦ τὰ παιδιά; Ποῦ οἱ φίλοι; Ποῦ ὁ πλοῦτος; Ποῦ τὰ ὑπάρχοντα; Ποῦ οἱ ἄρχοντες κι οἱ ἡγεμόνες; Κανένας ἀπ' ὅλους αὐτοὺς δὲν μπορεῖ τώρα νὰ μᾶς σώσει. Οὔτε κι ἐμεῖς μποροῦμε νὰ βοηθήσουμε τοὺς ἑαυτούς μας. Ἀλλὰ ἐγκαταλειφθήκαμε ἐντελῶς κι ἀπὸ τὸ Θεὸ κι ἀπὸ τοὺς ἁγίους. Τί μποροῦμε λοιπὸν νὰ κάνουμε; Τώρα πιὰ δὲν εἶναι καιρὸς μετάνοιας. Δὲν ἰσχύουν πιὰ οἱ προσευχές. Δὲν ὠφελοῦν πιὰ τὰ δάκρυα. Δὲν ὑπάρχουν πιὰ οἱ πωλητὲς τοῦ λαδιοῦ, δηλαδὴ οἱ φτωχοὶ καὶ οἱ δυστυχισμένοι. Ὅταν μᾶς παρακαλοῦσαν ν' ἀγοράσουμε, ἐμεῖς κλείναμε τ' αὐτιά μας. Τώρα ζητᾶμε καὶ δὲν βρίσκουμε. Δὲν ὑπάρχει λύτρωση γιὰ μᾶς, τοὺς ἀξιοθρήνητους. Δὲν θὰ βροῦμε εὐσπλαχνία, γιατί δὲν εἴμαστε ἄξιοι".

Τότε λοιπὸν θὰ πάει ὁ καθένας στὸν τόπο τῶν βασάνων, στὸν τόπο ποὺ ὁ ἴδιος ἑτοίμασε γιὰ τὸν ἑαυτό του μὲ τὶς πονηρὲς πράξεις του, ἐκεῖ «ὅπου τὸ σκουλήκι δὲν πεθαίνει καὶ ἡ φωτιὰ δὲν σβήνει» ^{(Μάρκ. 9:44)}.

Νά, ἀκούσατε τί κερδίζουν ὅσοι ἀμελοῦν καὶ ραθυμοῦν καὶ δὲν μετανοοῦν. Ἀκούσατε πὼς χλευάζονται ὅσοι χλεύαζαν τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου.

Ὁ Πέτρος, ὁ κορυφαῖος τῶν ἀποστόλων, μᾶς προειδοποιεῖ γιὰ τὴν ἡμέρα ἐκείνη λέγοντας: «Ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου θὰ ἔρθει ὅπως ὁ κλέφτης τὴ νύχτα, καὶ τότε οἱ οὐρανοὶ θὰ ἐξαφανιστοῦν μὲ τρομερὸ πάταγο, τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως θὰ διαλυθοῦν στὴ φωτιά, καὶ ἡ γῆ, ὅπως καὶ ὅλα ὅσα ἔγιναν πάνω σ' αὐτήν, θὰ κατακαοῦν» ^{(Β' Πέτρ. 3:10)}. Ἀλλὰ καὶ πρωτύτερα, ὁ ἴδιος ὁ Δεσπότης καὶ Κύριός μας μᾶς ἀποκάλυψε τὰ ἑξῆς: «Προσέξτε καλὰ τοὺς ἑαυτούς σας. Μὴν παραδοθεῖτε στὴν κραιπάλη καὶ στὴ μέθη καὶ στὶς βιοτικὲς ἀνάγκες, καὶ σᾶς αἰφνιδιάσει ἡ ἡμέρα ἐκείνη. Γιατί θὰ ἔρθει σὰν τὴν παγίδα σὲ ὅλους τους ἀνθρώπους ποὺ κατοικοῦν στὴ γῆ» ^{(Λουκ. 21:34-35)}. Καὶ ἀλλοῦ: «Μπεῖτε ἀπὸ τὴ στενὴ πύλη... Στενὴ εἶναι ἡ πύλη καὶ γεμάτη δυσκολίες ἡ ὁδὸς ποὺ ὁδηγεῖ στὴ ζωή» ^{(Ματθ. 7:13-14)}.

Ἀδελφοί μου, ἂς βαδίσουμε τὸν δύσκολο αὐτὸ δρόμο γιὰ νὰ κληρονομήσουμε τὴν αἰώνια ζωή.

Αὐτὸς ὁ δρόμος ἀπαιτεῖ μετάνοια, νηστεία, προσευχή, ἀγρυπνία, ταπεινοφροσύνη, περιφρόνηση τῆς σάρκας, ἐπιμέλεια τῆς ψυχῆς, ἐλεημοσύνη, δάκρυα, πένθος. Νὰ μισεῖται κανεὶς καὶ νὰ μὴ μισεῖ• νὰ συγχωρεῖ αὐτοὺς ποὺ τοῦ κάνουν κακόν" ἀδικεῖται καὶ νὰ εὐεργετεῖ• τέλος, νὰ χύσει καὶ τὸ αἷμα του γιὰ τὸ Χριστό, ὅταν οἱ περιστάσεις τὸ ἀπαιτήσουν.

Ἀντίθετα, εἶναι «πλατειὰ ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρη ἡ ὁδὸς ποὺ ὁδηγεῖ στὴν καταστροφή» ^{(Ματθ. 7:13)}. Ἡ πορεία αὐτοῦ τοῦ δρόμου ἐδῶ εἶναι εὐχάριστη, ἀλλὰ ἐκεῖ εἶναι θλιβερή. Ἐδῶ εἶναι γλυκιά, ἐκεῖ ὅμως πικρότερη κι ἀπὸ τὴ χολή. Ἐδῶ εἶναι εὔκολη, ἐκεῖ ὅμως δύσκολη καὶ ὀδυνηρή. Γνωρίσματα αὐτῆς τῆς πορείας εἶναι ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία, ἡ ἀσέλγεια, ἡ εἰδωλολατρία, ἡ φιλονικία, ὁ θυμός, ἡ διχόνοια, οἱ φθόνοι, οἱ φόνοι, τὰ γλέντια, τὰ πολυτελῆ γεύματα, ἡ λαιμαργία καὶ τὰ ὅμοια μ' αὐτά. Μὰ τὸ χειρότερο ἀπ' ὅλα, ἡ ἀμετανοησία καὶ ἡ τέλεια λησμοσύνη τῆς ὥρας τοῦ θανάτου.

Αὐτὴ τὴν ἡμέρα τῆς δευτέρας παρουσίας τοῦ Χριστοῦ συλλογίστηκαν οἱ ἅγιοι μάρτυρες καὶ δὲν λυπήθηκαν τὰ σώματά τους, ἀλλὰ ὑπέμειναν κάθε εἶδος βασάνων μὲ χαρὰ καὶ μὲ τὴν προσδοκία τῶν οὐράνιων στεφανιῶν. Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο ἀγωνίστηκαν στὶς ἐρημιὲς καὶ στὰ βουνά, μὲ νηστεία καὶ ἁγνεία, ὄχι μόνο ἄνδρες, ἀλλὰ καὶ γυναῖκες, βαδίζοντας καρτερικὰ τὸ στενὸ καὶ θλιμμένο μονοπάτι, κι ἔτσι κέρδισαν τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Αὐτὸ τὸ φοβερὸ δικαστήριο συλλογίστηκε καὶ ὁ μακάριος Δαβίδ, γι' αὐτὸ ἔβρεχε κάθε νύχτα μὲ δάκρυα τὸ στρῶμα του καὶ παρακαλοῦσε τὸ Θεό, λέγοντας: «Κύριε, ...μὴ μὲ δικάσεις, τὸ δοῦλο σου, γιατί κανένας ζωντανὸς δὲν εἶναι δίκαιος μπροστά σου» ^{(Ψαλμ. 142:2)}.

Ἐμπρὸς λοιπὸν κι ἐμεῖς, πρὶν φτάσει ἡ μέρα ἐκείνη, πρὶν τελειώσει τὸ πανηγύρι τῆς σύντομης τούτης ζωῆς, πρὶν ἔρθει ὁ Θεὸς καὶ μᾶς βρεῖ ἀπροετοίμαστους, ἂς ἑτοιμαστοῦμε γιὰ τὴν ὑποδοχή Του μὲ ἐξομολόγηση, μὲ μετάνοια, μὲ νηστεία, μὲ δάκρυα, μὲ ἀγαθοεργίες.

Προσέξτε, μὴν τολμήσει κανεὶς νὰ πεῖ ὅτι δὲν ἁμάρτησε. Ὅποιος τὸ λέει αὐτό, εἶναι τυφλὸς καὶ ἀπατᾶ τὸν ἑαυτό του, μὴ γνωρίζοντας ὅτι ὁ σατανᾶς μπορεῖ νὰ τὸν κυριεύει καὶ μὲ λόγια καὶ μὲ ἔργα καὶ μὲ τὴν ἀκοὴ καὶ μὲ τὴν ὅραση καὶ μὲ τὴν ἁφὴ καὶ μὲ τοὺς λογισμούς. Ποιὸς μπορεῖ νὰ καυχηθεῖ ὅτι ἔχει ἁγνὴ καρδιὰ καὶ καθαρὲς ὅλες τὶς αἰσθήσεις του; Κανένας δὲν εἶναι ἀναμάρτητος, κανένας δὲν εἶναι καθαρός, παρὰ μόνο Ἐκεῖνος, πού, ἂν καὶ πλούσιος, «ἐπτώχευσε» γιὰ μᾶς. Αὐτὸς μόνο εἶναι ἀναμάρτητος. Αὐτὸς βαστάζει τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου καὶ δὲν θέλει τὸ θάνατο τῶν ἁμαρτωλῶν, ἀλλὰ τὴ σωτηρία τους. Σ' Αὐτὸν ἂς καταφύγουμε κι ἐμεῖς, γιατί ὅσοι ἁμαρτωλοὶ πῆγαν κοντά Του, σώθηκαν.

Ἂς μὴν ἀπελπιστοῦμε, ἀδελφοί μου, γιὰ τὴ σωτηρία μας.
Ἁμαρτήσαμε; Ἂς μετανοήσουμε.
Μύριες φορὲς ἁμαρτήσαμε; Μύριες φορὲς ἂς μετανοήσουμε.
Γιὰ κάθε ἔργο ἀγαθὸ χαίρεται ὁ Θεός, ἐξαιρετικὰ ὅμως χαίρεται γιὰ μία ψυχὴ ποὺ μετανοεῖ.

Ἐλᾶτε λοιπόν, ἂς πέσουμε στὰ πόδια Του κι ἃς ἐξομολογηθοῦμε τὶς ἁμαρτίες μας.

Δόξα στὴ φιλανθρωπία Του.

Δόξα στὴ μακροθυμία Του.

Δόξα στὴν ἀγαθότητα καὶ τὴ συγκατάβασή Του.

Δόξα στὴν εὐσπλαχνία Του.

Δόξα στὴ βασιλεία Του.

Δόξα καὶ τιμὴ καὶ προσκύνηση στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

πηγή