Γεώργιος Ζερβός , Επιβάλλεται η έκτακτος σύγκλησις της Ιεραρχίας και της Διπλής Συνάξεως του Αγίου Όρους

Ἐν ὄψει τῆς συναντήσεως καὶ τῆς συμπροσευχῆς Πάπα Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα

ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Η ΕΚΤΑΚΤΟΣ ΣΥΓΚΛΗΣΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΠΛΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Τόσον ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅσον καὶ ἡ ἀντίστοιχος τῆς Κρήτης ὡς καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος ὀφείλουν νὰ προειδοποιήσουν τὸν Πατριάρχην ὅτι δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν κοινὴν διακήρυξιν μὲ τὸν Πάπαν ὅτι ὁ Παπισμὸς καὶ αἱ ἄλλαι αἱρετικαὶ «ἐκκλησίαι» εἶναι κανονικαὶ καὶ σώζουσαι καὶ ὅτι ἔχουν ἀποστολικὴν διαδοχήν, ἔγκυρα μυστήρια καὶ ἱερωσύνην. Νὰ διακηρύξουν πρὸς τὸ Φανάριον ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι ἕνας ἐκ τῶν πολλῶν κλάδων τῆς χριστιανοσύνης καὶ ὅτι δὲν ἀποδέχονται τὸ δόγμα τῶν οἰκουμενιστῶν διὰ τὴν ψευδοένωσιν: Ἕνας ὁ Χριστός, πολλαὶ αἱ χριστιανικαὶ πίστεις, πολλὰ τὰ χριστιανικὰ μυστήρια κ.λπ.

Ἤδη οἱ τοῦ Φαναρίου εἰς τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους νοθεύουν τὰ δόγματα τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁμιλοῦν διὰ ἀποστολικὴν διαδοχὴν τῶν αἱρετικῶν ἐκκλησιῶν καὶ τὴν ἰδίαν στιγμὴν ἐπικαλοῦνται κατὰ τὰς θείας Λειτουργίας τὸν Κύριον, διὰ νὰ ἐπιβλέψη τὴν ἄμπελον (τὴν Ὀρθοδοξίαν), τὴν ὁποίαν ἐφύτευσεν ἡ δεξιά Του, περιθωριοποιοῦν τοὺς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας τοὺς ὁποίους τιμοῦν πανηγυρικῶς, ἀλλὰ δὲν ἐφαρμόζουν τὰς παρακαταθήκας των, ζητοῦν τὴν ἀναθεώρησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων ὡς ξεπερασμένων, ἀκυρώνουν τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ πλέον ἀναγνωρίζουν πολλὰς ἐκκλησίας καὶ ἀποδέχονται τὴν «θείαν εὐχαριστίαν» τῶν αἱρετικῶν ἐφ᾽ ὅσον αὐτὴ τελεῖται ἁπλῶς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ συνάντησις Πάπα Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου γίνεται εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ἐνῶ ἡμεῖς θὰ ψηφίζωμεν διὰ τὴν ἐκλογὴν Εὐρωβουλευτῶν καὶ θὰ εἴμεθα ἀπησχολημένοι μὲ ἄλλα θέματα. 

Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος θὰ συναντηθῆ μετὰ τοῦ Πάπα εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα μεταξὺ 24ης καὶ 26ης Μαΐου, διὰ νὰ τιμήσουν τὴν ἄρσιν τῶν ἀναθεμάτων καὶ τὴν περιθωριοποίησιν τῶν δογμάτων τῆς Πίστεώς μας, πρὸ πεντήκοντα ἐτῶν, ὑπὸ τοῦ ἀειμνήστου Πατριάρχου Ἀθηναγόρου καὶ τοῦ τότε Πάπα. Πάντα ταῦτα συνετελέσθησαν, διὰ νὰ προχωρήση εἰς τὸ ὄνομα τῆς «διπλωματίας τῆς ἀγάπης», —τὴν ὁποίαν ἀνεκάλυψεν ἡ Β´ Βατικανὴ Σύνοδος καὶ ἐφαρμόζουν ἔκτοτε οἱ Οἰκουμενικοὶ Πατριάρχαι μας—ὁ θεολογικὸς διάλογος μὲ τελικὸν σκοπὸν τὴν ἕνωσιν Παπικῶν καὶ Ὀρθοδόξων. Ἔκτοτε τὸ Φανάριον αἱ «κεφαλαί του» καὶ οἱ καθοδηγούμενοι ἀπὸ αὐτὸ Ἀρχιερεῖς, δὲν δίνουν ἀξίαν εἰς τὰ Ὀρθόδοξα δόγματα καὶ ἀποκλίνουν ἐκ τῆς γραμμῆς τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, διακηρύσσοντες ἄλλοτε εὐθέως καὶ ἄλλοτε πλαγίως ὅτι οἱ κανόνες, ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ αἱ γραμμαὶ τῶν Ἁγίων καὶ θεοφόρων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἀνεπίκαιροι καὶ ξεπερασμένοι, διότι ἀφοροῦν ἄλλας ἐποχὰς ἄλλων αἰώνων. Τιμοῦν βεβαίως ὑποκριτικῶς τοὺς Ἁγίους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι διεφύλαξαν ἀνόθευτα τὰ δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ὡς τὸν Ἅγιον Μᾶρκον τὸν Εὐγενικόν, τὸν Ἅγιον Γρηγόριον τὸν Παλαμᾶν, καθῶς καὶ ἄλλους ἀντιαιρετικοὺς ἀντιπαπικοὺς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλὰ δὲν ἔμεινε τίποτε εἰς τοὺς συγχρόνους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπὸ τοὺς ἀγῶνας τῶν ἀντιπαπικῶν − ἀντιαιρετικῶν Ἁγίων. Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος διὰ παράδειγμα διεκήρυξεν ὅτι οἱ Παπικοὶ δὲν εἶναι μόνον σχισματικοὶ ἀλλὰ καὶ αἱρετικοί. Ἐνῶ τοποθετῶν τὴν ἐλευθερίαν τῆς Ἐκκλησίας ὑπεράνω τῆς ἐλευθερίας τῆς Πατρίδος διεκήρυξε ὅτι: «Εἰς καμίαν περίπτωσιν δὲν πρέπει νὰ ἑνωθῶμεν μὲ τοὺς λατίνους, ἂν αὐτοὶ δὲν ἀποβάλουν ἀπὸ τὸ σύμβολον τῆς Πίστεως τὴν προσθήκην (Σ.Σ.: τῆς αἱρέσεως τοῦ Φιλιόκβε) καὶ δὲν ὁμολογήσουν τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως) ὅπως ἐμεῖς». Αὕτη ἡ διακήρυξις ἔγινεν εἰς μίαν χρονικὴν περίοδον κατὰ τὴν ὁποίαν τὸ Βυζάντιον ἦτο ἐξησθενημένον ἀπὸ τὰς ἐπιθέσεις καὶ τὰς λεηλασίας τῆς Φραγκοκρατίας καὶ ὅλοι ἐπεδίωκον τὴν βοήθειαν τῆς Δύσεως διὰ τοῦ Βατικανοῦ, διὰ νὰ ἀποκρούσουν τὴν ἐπίθεσιν τῆς Τουρκίας. Τότε ἔσπευδαν οἱ πάντες εἰς τὸν Πάπαν ὑποσχόμενοι ἀκόμη καὶ τὴν ψευδοένωσιν, ἡ ὁποία θὰ ἐγίνετο, ἂν δὲν τὴν ἐματαίωνεν ὁ Ἐπίσκοπος Ἐφέσου καὶ μετέπειτα Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς μὲ τοὺς ἀγῶνας καὶ τὴν στάσιν του εἰς τὴν Φερράραν καὶ τὴν Φλωρεντίαν καὶ ἐν συνεχείᾳ ἡ συνείδησις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ πιστὸς Ὀρθόδοξος λαὸς καὶ ὁ ἔντιμος κλῆρος μὲ τὰς κινητοποιήσεις των ἐναντίον τῶν τότε προδοτῶν τῆς Πίστεως.

Ἀπὸ τὸ Βυζάντιον εἰς τὴν σημερινὴν Ἑλλάδα 

Ἐὰν ἀνατρέξωμεν εἰς τὴν ἱστορίαν καὶ εἰς τὴν πτῶσιν τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας, θὰ διαπιστώσωμεν ὅτι ἡ σημερινὴ Ἑλλὰς παρουσιάζει ὅλα τὰ παραλυτικὰ καὶ παρακμιακὰ φαινόμενα εἰς ὅλους τοὺς τομεῖς τοῦ Κράτους, τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων καὶ τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας, εἰς τὴν πνευματικήν, ἐκκλησιαστικὴν καὶ κοινωνικὴν ζωήν. Τότε ἔτρεχον εἰς τὸν Πάπαν διὰ βοήθειαν. Σήμερον οἱ πολιτικοὶ προσκυνοῦν τὸν προωθημένον Προτεσταντισμὸν τῆς Δύσεως καὶ ἰδιαιτέρως τῆς Γερμανίας. Αὐτὰς τὰς δυσκόλους ὥρας ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ τὸ Φανάριον ἔπρεπε νὰ καλλιεργοῦν τὴν ἐνίσχυσιν τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος, διότι ὡς παραδέχονται καὶ οἱ πλανεμένοι Χριστιανοί, ἡ Ὀρθοδοξία ἔσωσε τὸ γένος. Δὲν τὸ πράττει ὅμως οὔτε ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία οὔτε τὸ Φανάριον. Ἡ πρώτη ἔχει μεταβάλει τὴν Ἐκκλησίαν εἰς Ἐρυθρὸν Σταυρὸν μὲ τὰ χρήματα τῶν πτωχῶν συνανθρώπων μας, ὀλίγων ὑποδίκων ἐπιχειρηματιῶν, οἱ ὁποῖοι διὰ νὰ ἀποκτήσουν «καλὸν προσωπεῖον» ἐνισχύουν καὶ τὰ συσσίτια τῆς Ἐκκλησίας, τὰ χρήματα ἀπὸ ἐράνους τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς καὶ τὰ Εὐρωπαϊκὰ κονδύλια. Αἱ αἱρέσεις ἁλωνίζουν εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ἀσχολεῖται μὸνον μὲ τοὺς Ἰεχωβίτας. Τὸ ὑπουργεῖον Παιδείας: 1ον) Ἱδρύει τμῆμα Ἰσλαμικῶν σπουδῶν εἰς τὴν Θεολογικὴν Σχολὴν τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. 2ον) Ἀπαγορεύει τὰς χειροτονίας κληρικῶν καὶ ἐξομοιώνει τὸν ἱερέα μὲ τὸν δημόσιον ὑπάλληλον, ὅταν οὗτος εἶναι πνευματικὸς ποιμὴν εἰς τὴν ἐνορίαν του. 3ον) Ἐνομιμοποίησεν ὅλας τὰς ἀνατολικὰς θρησκείας, τὰς παραθρησκείας καὶ τὰς αἱρέσεις μὲ νόμον, ὁ ὁποῖος ἐπιτρέπει μὲ τὴν συγκέντρωσιν τριακοσίων ὑπογραφῶν νὰ συγκροτοῦν «Ἐκκλησίαν», ἡ ὁποία ἐπιτρέπεται νὰ ἔχη κατασκηνώσεις, ραδιοφωνικὸν σταθμὸν διὰ προπαγάνδα προσηλυτισμὸν (ποὺ κατὰ τὰ ἄλλα ἀπαγορεύεται) κ.λπ. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἄφωνος διὰ ὅλα αὐτά, διὰ νὰ μὴ δυσαρεστήση τοὺς πολιτικοὺς ἐξουσιαστάς, οἱ ὁποῖοι κατεδαφίζουν τὴν Ὀρθόδοξον ταυτότητα τῆς Ἑλλάδος καὶ παραδίδουν τὴν οἰκονομίαν τῆς Χώρας εἰς πλουσίους ἐκπροσώπους τοῦ Ἰσλάμ. Οὐσιαστικῶς ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία συμπλέει μὲ τοὺς πολιτικοὺς ἐξουσιαστὰς διὰ τῆς ἀφωνίας της καὶ τῆς μὴ ἀντιδράσεώς της εἰς τὴν δημιουργίαν τῆς πολυφυλετικῆς Ἑλλάδος, εἰς τὴν ὁποίαν θὰ ἔχουν θέσιν τὰ ἰσχυρὰ μεγάφωνα ἀπὸ τὰ τζαμιά, ἀλλὰ θὰ ἐνοχλῆ ἡ καμπάνα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ μεγάφωνον, τὸ ὁποῖον θὰ μεταδίδη ἐκτὸς Ἐκκλησίας τὴν θείαν Λειτουργίαν κ.λπ. Παραλλήλως ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία δὲν τολμᾶ νὰ ἐλέγξη τὸ Φανάριον διὰ ὅσα κάμνει ἐναντίον τῆς Ἀληθείας τῆς Πίστεως, ἀλλὰ καὶ συμμετέχει εἰς τὰς πράξεις αὐτὰς διὰ ἐκείνων τῶν Ἀρχιερέων, οἱ ὁποῖοι ἀσπάζονται ὅλας τὰς θεωρίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, συμφώνως πρὸς τὰς ὁποίας: Δὲν ὑπάρχουν πλέον αἱρετικαὶ πλανεμέναι χριστιανικαὶ «Ἐκκλησίαι» ἀλλὰ κανονικαὶ καὶ σώζουσαι. 2ον) Ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι αἵρεσις. 3ον) Τὰ μυστήρια ὅλων τῶν πλανεμένων εἶναι κανονικὰ ἀκόμη καὶ τὸ μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας ἐφ ὅσον αὕτη τελεῖται εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ δὲν ἐνδιαφέρει, ἐὰν αὕτη ἔχει τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς Ὀρθοδόξου θείας Εὐχαριστίας ἢ ὄχι κ.λπ. 4ον) Τὸ Βάπτισμα ὅλων τῶν κηρυχθέντων ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὡς «κανονικῶν καὶ σωζουσῶν ἐκκλησιῶν» εἶναι ἔγκυρον, ἀνεξαρτήτως, ἐὰν αὐτὸ τελῆται μὲ τὸν Ὀρθόδοξον τρόπον ἢ ὄχι, καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν χρειάζεται βάπτισις διὰ τὴν προσχώρησιν κάποιου πλανεμένου χριστιανοῦ εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν. 5ον) Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης εἶναι ὑπὲρ τῆς ἀναθεωρήσεως τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἀπὸ τὴν ἐποχὴν κατὰ τὴν ὁποίαν ἦτο Ἀρχιμανδρίτης. Τὰς ἰδίας ἀπόψεις ἔχει, προφανῶς καὶ ὁ Σεβ. Δημητριάδος, ἀφοῦ ἡ ἐλεγχομένη ὑπὸ τῆς Ἱ. Μητροπόλεώς του Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου, ὠργάνωσε συνέδριον, εἰς τὸ ὁποῖον ἐρρίφθη τὸ δηλητήριον διὰ τὴν ἀναθεώρησίν των. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δὲν ἐτόλμησε νὰ ἀποδοκιμάση τὸ Φανάριον ἀλλὰ καὶ τὸν Σεβ. Δημητριάδος, ὁ ὁποῖος ἄλλοτε ἀνακαλύπτει τὴν δημοτικὴν γλῶσσαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἄλλοτε τὴν μεταπατερικὴν θεολογίαν, ἄλλοτε ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι αἵρεσις ἀλλὰ κανονικὴ ἐκκλησία, ἄλλοτε τὴν θρησκειολογίαν κ.λπ. 6ον) Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης εἰς ἐπίσημον ἐπιστολήν του πρὸς τὸν Πάπαν ὁμιλεῖ διὰ διαίρεσιν Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν καὶ ὄχι διὰ σχίσμα καὶ αἵρεσιν, ἐπιβάλλων τὴν γραμμὴν αὐτὴν καὶ εἰς τοὺς Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι συμμετέχουν εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους προκαλῶν ἀντιδράσεις εἰς τὸν πιστὸν λαόν, τὸν ἔντιμον Κλῆρον, εἰς ἐπισκόπους, θεολόγους, ἱστορικούς, καθηγουμένους Ἱερῶν Μονῶν, Μοναχῶν καὶ Μοναζουσῶν. Δυστυχῶς ὁ εὐσεβὴς λαὸς καὶ ὁ ἔντιμος κλῆρος ἀνέμενον ἀπὸ τὴν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν νὰ λάβη θέσιν διὰ αὐτὰ καὶ διὰ πολλὰ ἄλλα. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ὅμως ἀσχολεῖται μὲ τὸ πῶς θὰ ἐπιτύχη ὡς «Ἐρυθρὸς Σταυρός», ἀλλὰ ἀδιαφορεῖ διὰ τὰ πνευματικά, τὴν τήρησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τὴν πιστὴν ἐφαρμογὴν τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, τῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων κ.λπ.

Δὲν ἐνοχλοῦνται

Διὰ παράδειγμα δὲν ἐνοχλοῦνται οἱ Ἀρχιερεῖς τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης ἀλλὰ καὶ οἱ καθηγούμενοι τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ τῶν Ἱερῶν Μονῶν, ὅταν βλέπουν εἰς τὰς φωτογραφίας Ὀρθοδόξους Ἀρχιερεῖς (εἴτε τῆς Ἑλλάδος εἴτε τῆς Ρουμανίας) νὰ συμπροσεύχωνται, φέροντες τὰ ἐγκόλπιά των καὶ τὰ ἐπανωκαλύμμαυχά των μὲ ἑτεροδόξους ἢ ἑτεροθρήσκους ἢ νὰ προσκυνοῦν τὴν χεῖραν τοῦ Πάπα καὶ νὰ τὸν δέχωνται ὡς κανονικὸν μέλος τῆς Ἐκκλησίας; Πῶς μὲ τόσην μεγάλην εὐκολίαν συμπροσεύχονται οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ἀληθείας καὶ τοῦ Φωτὸς (Ὀρθόδοξοι) μὲ τὸ σκότος καὶ τὴν πλάνην; «Πᾶνε νὰ ἀνακατέψουνε χρυσὸ καὶ μπακίρι;», ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστὸς γέρων π. Παΐσιος. Οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἔμαθαν ἀπὸ τοὺς γονεῖς καὶ τὴν κατήχησιν τῆς Ἐκκλησίας ὅτι οἱ Παπικοί, οἱ Προτεστάνται, οἱ Κόπται, οἱ Ἀγγλικανοὶ (μὲ τὰς παπαδίνας κ.λπ.) εἶναι πλανεμένοι Χριστιανοί, προβληματίζονται καὶ φουντώνουν ὅλα τὰ ἀναρχικὰ θρησκευτικὰ ἔνστικτά των, ὅταν βλέπουν τοιαύτας φωτογραφίας. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία δὲν ἐξοργίζεται ἢ ἀφήνει νὰ ἐξελιχθῆ ἡ ταύτισις αἱρέσεων καὶ Ὀρθοδοξίας, διὰ νὰ ὑπηρετήση μελλοντικῶς κι αὐτὴ τὴν «νέαν Ἐκκλησίαν» τὴν ὁποίαν προωθεῖ ἡ Νέα Ἐποχή; Αὕτη ἡ «νέα ἐκκλησία», θὰ ἔχη στοιχεῖα ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ ὅλας τὰς πλανεμένας, δι᾽ ἡμᾶς Χριστιανικὰς «Ἐκκλησίας».

Τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία 

Πιστεύομεν, εἰλικρινῶς, ὅτι ἐν ὄψει τῆς συναντήσεως Πάπα Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα μεταξὺ 24ης καὶ 26ης Μαΐου, (καὶ ἐνῶ ἡ Ἑλλὰς θὰ εὑρίσκεται εἰς τὰς κάλπας διὰ τὴν ἀνάδειξιν Εὐρωβουλευτῶν καὶ ὡς λέγουν οἱ πολιτικοὶ ἐξουσιασταὶ θὰ κριθῆ τὸ μέλλον τῶν πολιτικῶν καὶ ἐθνικῶν ἐξελίξεων εἰς τὴν Χώραν) ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ Διπλῆ Σύναξις τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης ὀφείλουν νὰ συνέλθουν (κεχωρισμένως) καὶ νὰ προειδοποιήσουν τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην καὶ τοὺς περὶ αὐτὸν λαϊκοὺς καὶ ρασοφόρους συμβούλους ὅτι δὲν θὰ γίνη ἀποδεκτὴ οἱανδήποτε ἐπίσημος ἢ ἀνεπίσημος συμφωνία διὰ τὴν νόθευσιν τῶν δογμάτων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Πρὸς μίαν τοιαύτην διακήρυξιν δὲν συνηγοροῦν μόνον οἱ λόγοι τοὺς ὁποίους προανεφέραμεν. Μὲ ἀφορμὴν αὐτὴν τὴν συνάντησιν ὀφείλουν Διοικοῦσα Ἐκκλησία, Ἅγιον Ὄρος καὶ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης νὰ ἐξετάσουν, ἐὰν ἀπὸ τὸ 1965, ὁπότε ἔγινε ἄρσις τῶν ἀναθεμάτων καὶ ἐτέθησαν τὰ δόγματα τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὸ θησαυροφυλάκιον τῆς Ἐκκλησίας (δήλωσις τοῦ ἀειμνήστου Πατριάρχου Ἀθηναγόρου) ἐκέρδισεν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἢ ἀπώλεσε κῦρος καὶ προδίδονται τὰ δόγματα.

Μᾶλλον συμβαίνει τὸ δεύτερον. Διότι ἀντὶ νὰ προσχωροῦν οἱ ἑτερόδοξοι εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, προσχωροῦν αἱ κεφαλαὶ τοῦ Φαναρίου καὶ οἱ περὶ αὐτὸ οἰκουμενισταὶ Ἀρχιερεῖς εἰς τὰς θέσεις τῶν πλανεμένων Χριστιανῶν. Ὅταν τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἀναγνωρίζει Ἀποστολικὸν χαρακτῆρα εἰς ὅλας τὰς πλανεμένας αἱρετικὰς χριστιανικὰς Ἐκκλησίας καὶ τὰς θεωρεῖ κανονικὰς καὶ σωζούσας «Ἐκκλησίας» δὲν ἀκυρώνει τὸ τελευταῖον ἄρθρον τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, τὸ ὁποῖον ὁμιλεῖ διὰ τὴν Μίαν, Ἁγίαν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν; (τὴν Ὀρθόδοξον). Αἴφνης ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μεταβάλλεται εἰς ἰσότιμον καὶ ἰσόκυρον μὲ τὰς «Ἐκκλησίας», τὰς ὁποίας ὁ πιστὸς λαὸς καὶ ὁ ἔντιμος κλῆρος θεωροῦν αἱρετικάς. Καὶ ὡς τοιαύτας ἀντιμετωπίζει (καὶ θὰ ἀντιμετωπίζη) τὸν Παπισμόν, τοὺς Κόπτας (τοὺς καταδικασθέντας ὑπὸ Οἰκουμενικῆς Συνόδου) τοὺς Προτεστάντας κ.λπ., ὅσα καλὰ στοιχεῖα καὶ ἐὰν ἔχουν διατηρήσει ἀπὸ τὴν ἀρχαίαν Ἐκκλησίαν. Ἀντὶ αἱ κεφαλαὶ τοῦ Φαναρίου νὰ ἀγωνίζωνται διὰ τὴν ἐπιστροφὴν τῶν πλανεμένων Χριστιανῶν εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὴν Ἀλήθειάν της, κάμνουν ὅ,τι ἠμποροῦν, διὰ νὰ ἱκανοποιήσουν αὐτοὺς τοὺς ὁποίους οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας κατεδίκασαν ὡς αἱρετικούς. Ἀλλὰ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὑπηρέτουν τὴν ἀγάπην ἐν τῇ ἀληθείᾳ τῆς Πίστεως, διότι ἀγάπη μακρὰν τῆς ἀληθείας τῆς Πίστεως δὲν ὑπάρχει. Οἱ σύγχρονοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δὲν ὑπηρετοῦν τὴν ἀγάπην ἐν τῇ ἀληθείᾳ τῆς Πίστεως, ἀλλὰ τὴν διπλωματίαν τῆς ἀγάπης, τὴν ὁποίαν διεκήρυξεν ἡ Β´ Βατικανὴ Σύνοδος. Ποτὲ εἰς τὴν Ἐκκλησιαστικὴν ἱστορίαν τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν ἐχρησιμοποιήθησαν εἰς τὰς σχέσεις μὲ τοὺς αἱρετικοὺς αἱ ἀνταλλαγαὶ ἐπισκέψεων καὶ δώρων, αἱ ἑκατέρωθεν φιλοφρονήσεις, οἱ ἐναγκαλισμοί, οἱ ἀσπασμοὶ μὲ πλήρη ἢ μερικὴν παραθεώρησιν τῆς ἀληθείας. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀντιθέτως διελέχθησαν μὲ τοὺς ἑτεροδόξους ἐν ἀνυποκρίτῳ ἀγάπῃ καὶ ἀληθείᾳ». «Οὐ γὰρ νικῆσαι ζητοῦμεν, ἀλλὰ προσλαβεῖν ἀδελφούς, ὧν τῷ χωρισμῷ σπαρασσόμεθα» ἐξομολογεῖται ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Ποτὲ ἡ ἀγάπη δὲν κατήργησεν οὔτε ὑπεβίβασε τὸ δόγμα, ὅπως συμβαίνει σήμερον. Ποτὲ δὲν παρεμερίσθη ἡ ἀλήθεια χάριν μιᾶς κατ᾽ ἐπίφασιν εἰρήνης. Αὐτὸ τὸ ὁποῖον ὅμως δὲν συνέβη ποτὲ συμβαίνει σήμερον ἀπὸ τοὺς Ἀρχιερεῖς τοῦ Φαναρίου καὶ τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας. Ἀπὸ τὸ 1965 οἱ αἱρετικοὶ παπικοὶ καὶ ἄλλοι πλανεμένοι δὲν ἔχουν κάνει ἔστω καὶ μίαν ὑποχώρησιν ἀπὸ τὰς αἱρέσεις καὶ τὰς κακοδοξίας των. Οἱ σύγχρονοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δὲν διακόπτουν τὸν διάλογον. Ἀντιθέτως οἱ Ἅγιοι καὶ θεοφόροι Πατέρες, ὅταν διεπίστωναν ὅτι οἱ αἱρετικοὶ ἐπέμεναν εἰς τὰς κακοδοξίας των ἔπαυον νὰ συζητοῦν μαζί των ἐφαρμόζοντες τὴν παραγγελίαν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος». Ὁ Ἅγιος Χυσόστομος θεωρεῖ αὐτονόητον ὅτι πρὸς τὸ συμφέρον τῆς εἰρήνης εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, πρέπει νὰ ἀποκόπτωνται ὅσοι δὲν συμφωνοῦν μὲ τὰς ἀρχάς της. Ὁ Ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Α´ γράφει ὅτι «Πίστει κραταιούμενοι καὶ κατὰ τῶν αἱρετικῶν ἀγωνιζόμενοι τῶν διαιρούντων ἢ συγχεόντων ἢ οὐχ ὁμολογούντων τὴν ἀλήθειαν». Ἡ καταπάτησις τῆς ἀληθείας τῆς πίστεως (ὡς συμβαίνει σήμερον) δὲν συνάδει μὲ τὴν ἀγάπην. Εἶναι πρόσχημα, προσωπεῖον, μάσκα ἀγάπης ἡ ὁποία κατὰ τὸν Μέγαν Βασίλειον ἐπιφέρει μεγάλην ζημίαν.

Ἄλλοι λόγοι διὰ νὰ συνέλθουν Ἱεραρχία, Ἅγιον Ὄρος καὶ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης 

Ὑπάρχουν ὅμως καὶ ἄλλοι λόγοι, διὰ νὰ συνέλθουν ἡ Ἱεραρχία, τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης. Κατὰ τὴν συνάντησιν τοῦ Πάπα μὲ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀντικανονικὴν συμπροσευχήν, ἡ ὁποία ἐνοχλεῖ τὸν πιστὸν λαὸν καὶ τὸν ἔντιμον κλῆρον, θὰ ὑπογραφῆ μία διακήρυξις. Ἐὰν ἡ διακήρυξις περιγράφει τὸν τρόπον τῆς ψευδοενώσεως, συμφώνως πρὸς τὰ ὁριζόμενα ὑπὸ τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἡ ὁποία προωθεῖ τὴν «νέαν Ἐκκλησίαν» ἤτοι: Ἕνωσις εἰς τὴν κορυφὴν ἀλλὰ ἑκάστη πλευρὰ θὰ διατηρήση τὰ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά της, ἕως ὅτου ὡριμάσουν αἱ συνθῆκαι διὰ τὴν πραγματικὴν ἕνωσιν, ἄνευ τῆς παραιτήσεως τῶν ἑτεροδόξων ἀπὸ τὰς αἱρέσεις καὶ τὰς κακοδοξίας των, θὰ τὸ ἀποδεχθοῦν; Τὸ δόγμα αὐτὸ ἔχει ἀναλυθῆ ἀπὸ δεκαπενταετίας ὑπὸ τῶν ἐπιστημόνων τῆς γεωπολιτικῆς τῶν θρησκειῶν καὶ προβλέπει: Ἕνας ὁ Χριστός, πολλαὶ αἱ Ἐκκλησίαι Του, διαφορετικὰ καὶ ἔγκυρα τὰ μυστήρια τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀποδοχὴ ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν εἴτε πιστεύουν εἰς τὴν αἵρεσιν τοῦ φιλιόκβε, εἴτε ἀρνοῦνται τὴν ἀνθρωπίνην τοῦ Χριστοῦ φύσιν, εἴτε δὲν πιστεύουν εἰς τὰς εἰκόνας καὶ τὴν Παναγίαν καὶ δὲν κάμνουν νηστείας, εἴτε κάμνουν τὴν θείαν Εὐχαριστίαν κατὰ τὸν Ὀρθόδοξον τρόπον τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας εἴτε ὄχι, εἴτε πιστεύουν εἴτε δὲν πιστεύουν εἰς τὴν Ἀνάστασιν.

Τὸ Ἅγιον Ὄρος ἔχει διακηρύξει ὅτι τὸ δόγμα αὐτὸ δὲν τὸ ἀποδέχεται καὶ ὅτι οἱ αἱρετικοὶ Χριστιανοὶ πρέπει νὰ μετανοήσουν, νὰ ἀποκηρύξουν τὰς αἱρέσεις των καὶ νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν. Τὴν θέσιν αὐτὴν δύναται νὰ ἐπαναλάβη πρὸ τῆς συναντήσεως τοῦ Πάπα μὲ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην; Θέτομεν τὸ ἐρώτημα διότι: 1ον) Τὸν τελευταῖον καιρὸν ὁ ἔλεγχος τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἶναι ἀσφυκτικός. Οὐδέποτε ἄλλοτε κατὰ τὸ παρελθὸν ὑπῆρχε τοιοῦτος ἔλεγχος καὶ πατριαρχικὴ τρομοκρατία. 2ον) Οἱ πιστοί, οἱ ὁποῖοι ἀγαποῦν τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ τὸ θεωροῦν Ἀκρόπολιν τῆς Ὀρθοδοξίας διαπιστώνουν ὅτι δὲν ὁμιλεῖ πλέον διὰ καυτὰ ζητήματα, ὡς εἶναι ἡ Ἰσλαμοποίησις τῆς Ὀρθοδόξου (κατὰ τὰ ἄλλα) ταυτότητος τῆς Χώρας, ἡ διδασκαλία (πιλοτικῶς) ἐννέα θρησκειῶν εἰς τὰ δημοτικὰ καὶ τὰ γυμνάσια, ἡ μεταπατερικὴ θεολογία, τὰ σχέδια διὰ τὴν ἀναθεώρησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων (Ἀκαδημία Θεολογικῶν σπουδῶν Βόλου), ἡ διηρημένη ἐκκλησία, τὴν ὁποίαν ἐπικαλεῖται ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης διὰ τὰς σχέσεις μὲ τοὺς Παπικούς, ἡ μεθοδικὴ ἀλλὰ οὐσιαστικὴ κατάργησις τῆς Κυριακῆς ἀργίας, ἡ ἵδρυσις τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν εἰς τὴν Θεολογικὴν τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αἱ προθέσεις δημάρχων καὶ κομμάτων διὰ τὴν δημιουργίαν ἀποτεφρωτηρίων καὶ Τζαμιῶν εἰς ὁλόκληρον τὴν Ἑλλάδα κ.λπ.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία, ὅταν ἐκυκλοφόρησε πρὸ πέντε ἐτῶν περίπου ἡ Ὁμολογία Πίστεως καὶ ἐξ αἰτίας τῆς ταραχῆς τοῦ Φαναρίου ἀπὸ τὴν μεγάλην ἀπήχησιν, τὴν ὁποίαν εἶχε, ἐζήτησε διὰ ἀνακοινώσεώς της, νὰ ἔχη ἐμπιστοσύνην εἰς αὐτὴν ὁ πιστὸς λαός. Τότε συνήρχετο ἡ διάσκεψις Παπικῶν Ὀρθοδόξων εἰς τὴν Κύπρον καὶ ὑπῆρχεν ἡ τάσις, διὰ νὰ ἀναγνωρισθῆ ἐπισήμως τὸ πρωτεῖον τοῦ Πάπα καὶ νὰ διακηρυχθῆ ὅτι εἶναι μέλος τῆς Ἐκκλησίας. Τότε εἶχεν ὑπάρξει καὶ μία δήλωσις τοῦ Μητροπολίτου Σύρου κ. Δωροθέου: «Ὅτι δὲν θὰ προδώσωμεν τὰ δόγματα». Ὅταν ὅμως ἔχωμεν συμπροσευχάς, ἀποστολικὴν διαδοχὴν εἰς ὅλας τὰς αἱρετικὰς «Ἐκκλησίας», ἀναγνώρισιν ὡρισμένων μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν «Ἐκκλησιῶν», ὅταν ἀναγνωρίζωμεν τὸν Πάπαν ὡς κανονικὸν μέλος τῆς Ἐκκλησίας (ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου), ὅταν Ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διακηρύττουν ὅτι οἱ Παπικοὶ δὲν εἶναι αἱρετικοί, τότε δὲν παραβιάζονται οἱ Ἱεροὶ Κανόνες καὶ τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας; Ἕως σήμερον ἡ ἀντζέντα τῶν Θεολογικῶν διαλόγων, εἰς τοὺς ὁποίους συμμετέχουν καὶ Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δὲν γνωστοποιεῖται εἰς τὸν πιστὸν λαόν, ἀπὸ τὸν φόβον τῶν ἀντιδράσεων. Τοὐλάχιστον ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ἠμπορεῖ νὰ τοποθετηθῆ ἔναντι ὅλων αὐτῶν, ποὺ συμβαίνουν εἰς βάρος τῆς Ἀληθείας τῆς πίστεώς μας, ὡς αὐτὴ ἐκφράζεται ἀπὸ τὰ δόγματα καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας;

Τὸ αὐτὸ ἰσχύει καὶ διὰ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Κρήτης, ἡ ὁποία ὑπάγεται, ὡς Ἱερὰ Σύνοδος, εἰς τὸ Φανάριον, ἐπιτελεῖ ἕνα μεγάλο κοινωνικὸν καὶ πολιτιστικὸν ἔργον, συμμετέχει εἰς τοὺς ἀγῶνας τοῦ λαοῦ, καταφέρεται (ὡρισμένοι Μητροπολῖται) ἐναντίον τῶν πολιτικῶν ἐξουσιαστῶν, ἀλλὰ οὐδέποτε ἔχει τοποθετηθῆ διὰ ὅλα αὐτά, τὰ ὁποῖα ἀφοροῦν τὴν πορείαν πρὸς τὴν ψευδοένωσιν Ὀρθοδόξων Παπικῶν. Γνωρίζομεν διὰ τὰς διαφόρους ἐπισκέψεις καὶ διαλέξεις, αἱ ὁποῖαι γίνονται εἰς ἕν «διαθρησκειακὸν» κέντρον, τὸ ὁποῖον ἔχει καὶ ἀπὸ τὸ ὁποῖον παρελαύνουν Προτεστάνται, Παπικοί κ.λπ., ἀλλὰ διὰ τὰ ζητήματα τῶν συμπροσευχῶν, τὰς παραβιάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τὰς θέσεις διὰ τὸν Παπισμὸν (ἐὰν εἶναι αἵρεσις ἢ ὄχι) κ.λπ. δὲν γνωρίζομεν τίποτε. Ἔχει τὸ δικαίωμα ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία τῆς Κρήτης νὰ σιωπᾶ, ὅταν πρόκειται διὰ κρίσιμα ζητήματα, τὰ ὁποῖα ἀφοροῦν τὴν ἀλήθειαν τῆς Πίστεώς μας;

Παραμένει ἡ Ὀρθοδοξία ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή; 

Διὰ νὰ μὴ ὑπάρξουν παρεξηγήσεις ὑπὸ Σεβ. Μητροπολιτῶν τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, θέλομεν νὰ τοὺς θέσωμεν τὸ ἀκόλουθον ἐρώτημα. Ὁ Χριστὸς συμφώνως πρὸς τὸν Ἅγιον Εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην εἶπε: «Ἐγὼ εἰμὶ ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή…» Προφανῶς μὲ τοὺς λόγους του αὐτοὺς ἤθελε νὰ μᾶς προφυλάξη ἀπὸ τὰς «ἀμπέλους» τοῦ Σατανᾶ, εἰς τὴν προκειμένην περίπτωσιν ἀπὸ τὰς «Ἐκκλησίας» τῶν αἱρετικῶν Χριστιανῶν. Ἡ ἄμπελος εἶναι Μία καὶ μόνη: Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐν προκειμένῳ καὶ ἐφυτεύθη ὑπὸ τῆς Δεξιᾶς τοῦ Κυρίου μας, τὴν ὁποίαν καὶ «ἐκτρέφει καὶ θάλπτει». Ὅταν οἱ Μητροπολῖται κατὰ τὴν θείαν Λειτουργίαν, βγαίνουν εἰς τὴν Ὡραίαν Πύλην καὶ ψάλλουν: «Κύριε, Κύριε, ἐπίβλεψον ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἴδε καὶ ἐπίσκεψαι τὴν ἄμπελον ταύτην (ὄχι τὰς ἀμπέλους) καὶ κατάρτισαι αὐτὴν (ὄχι αὐτὰς) ἥν (ὄχι ἃς) ἐφύτευσεν ἡ δεξιά σου». Ἀντιλαμβάνονται τὶ συμβαίνει εἰς τὴν πραγματικότητα; Προσεύχονται διὰ τὴν Μίαν Ἁγίαν Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν (τὴν Ὀρθοδοξίαν) καὶ τὴν ἰδίαν ὥραν ἀναγνωρίζουν εἰς αὐτοὺς τὰ μυστήριά των καὶ ἀναγνωρίζουν ἀποστολικὴν διαδοχὴν εἰς τὰς «Ἐκκλησίας» τῶν αἱρετικῶν Χριστιανῶν, συμπροσεύχονται μαζί των καὶ ἀναγνωρίζουν εἰς αὐτοὺς τὰ μυστήριά των καὶ Ἱερωσύνην. Δὲν ἀκυρώνουν μὲ τὴν μεγάλην αὐτὴν ἀντίφασιν καὶ τὴν προσχώρησιν οὐσιαστικῶς εἰς τὰ δόγματα καὶ τὰ μυστήρια τῶν αἱρετικῶν τὴν προσευχὴν των ὑπὲρ τῆς Μιᾶς, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας; Ἐκτὸς καὶ ἐὰν δὲν πιστεύουν αὐτὰ τὰ ὁποῖα λέγουν καὶ εἰς τὸ ὄνομα τῆς ψευδοενώσεως ἐπιχειροῦν νὰ περιθωριοποιήσουν καὶ τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου μας περὶ τῆς ἀληθινῆς ἀμπέλου.

Διά… ταῦτα 

Δι᾽ ὅλους αὐτοὺς τοὺς λόγους ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἄλλους ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἡ ἀντίστοιχος τῆς Κρήτης καὶ ἡ Διπλῆ Σύναξις τοῦ Ἁγίου Ὄρους πρέπει νὰ συνέλθουν πρὸ τῆς συναντήσεως τοῦ Πάπα καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ νὰ καθορίσουν τὴν στάσιν των, ἡ ὁποία δὲν ἠμπορεῖ νὰ εἶναι ἄλλη παρὰ ἡ ὑπεράσπισις τῶν δογμάτων τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὅτι αἱ αἱρετικαὶ Χριστιανικαὶ «Ἐκκλησίαι» δὲν εἶναι κανονικαὶ καὶ σώζουσαι, δὲν ἔχουν μυστήρια καὶ Ἱερωσύνην. Διὰ νὰ σταματήση ἡ ὑποβίβασις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὑπὸ τοῦ Φαναρίου καὶ τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων εἰς τὴν θέσιν ἑνὸς ἀπὸ τοὺς «πολλοὺς Κλάδους τοῦ χριστιανισμοῦ», διότι μὲ τὴν τακτικὴν αὐτὴν «τὰ ἰσοπεδώνουμε ὅλα» καὶ ἔτσι «σήμερα βλέπεις ἕνα νερόβραστο κόσμο», ὅπως ἔλεγεν ὁ μακαριστὸς Γέρων πατὴρ Παΐσιος (Γέροντος Παϊσίου, «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση».

Γ. ΖΕΡΒΟΣ

Ορθόδοξος Τύπος, 16/05/2014

Ακτίνες

Γ. Ζερβός, Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ: Δεν εξελέγη τυχαίως ο Οικουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος

"...Ὡς συνέβη καὶ μετὰ τὰ γεγονότα εἰς τὴν Φλωρεντίαν. Τότε κλῆρος καὶ λαὸς ἐμεταίωσαν τὴν ψευδοένωσιν. Τὸ ἴδιο θὰ συμβῆ καὶ τώρα. Οἱ ἀνθενωτικοὶ εἴμεθα περισσότεροι. Καὶ εἰς αὐτοὺς περιλαμβάνονται πολλοὶ νέοι, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν τὰ ἐκκλησιαστικὰ – δογματικὰ ζητήματα καλύτερα καὶ ἀπὸ αὐτούς, ποὺ τὰ χειρίζονται (λόγῳ διαδικτύου)..."

ΑΠΟΤΕΛΕΙ πραγματικὴν ὁμολογίαν πίστεως ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ πρὸς τὸν ΟἰκουμενικὸνΠατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον. Εἰς αὐτὴν καταδεικνύει (δημοσιεύεται εἰς συνεχείας εἰς τὸν «Ο.Τ.») ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης εἶναι ξένος πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, διότι διδάσκει ἐκκλησιολογίαν ξένην πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν. Εἰς ὅλην του τὴν ζωὴν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἦτο ξένος πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν. Δὲν ἐπίστευεν εἰς τὴν θεοπνευστίαν τῶν Ἱερῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖοι συνετάχθησαν ὑπὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐπικαλεῖται τοὺς τελευταίους, ἀλλὰ ὑποκριτικῶς. Ἀπὸ τὰ νεανικά του ἔτη (ὡς ἀρχιμανδρίτης) ἐζήτει νὰ ἀλλάξουν ἢ νὰ τροποποιηθοῦν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες, διότι δὲν διευκόλυνον τὰς συμπροσευχὰς μετὰ τῶν ἑτεροδόξων, αἱ ὁποῖαι ἀπαγορεύονται ὑπὸ τῶν Ἱερῶν Κανόνων.  Γράφει σχετικῶς ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ εἰς τὴν ἐκ 73 σελίδων ἐπιστολήν του πρὸς τὴν κεφαλὴν τῆς Ὀρθοδοξίας: «Ὑμεῖς, Παναγιώτατε Δέσποτα, συμπροσευχηθήκατε “συγχοροστατῶν” ἔτι μίαν φοράν μέ τούς αἱρετικούς Παπικούς στό Μιλᾶνο τῆς Ἰταλίας. Πιστεύετε εἰλικρινῶς ὅτι τοιουτοτρόπως σφυρηλατεῖτε τήν ἑνότητα τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος καί τήν ἐνίσχυση τοῦ φρονήματος σέ μία περίοδο, κατά τήν ὁποία ἰσοπεδώνονται τά πάντα; Ὡς ἀρχιμανδρίτης ἤδη στήν μελέτη Ὑμῶν “Περί τήν κωδικοποίησιν τῶν Ἱ. Κανόνων καί τῶν κανονικῶν διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ”, ἰσχυρίζεσθε ὅτι πολλοί ἀπό τούς κανόνες τῶν Ἁγίων Πατέρων πρέπει νά καταργηθοῦν καί ἐπί λέξει συνεχίζετε: “Δέν δύνανται νά ἐφαρμοσθοῦν σήμερον καί πρέπει νά τροποποιηθοῦν αἱ διατάξεις αἱ κανονίζουσαι τάς σχέσεις τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν πρός τούς ἑτεροδόξους καί ἑτεροθρήσκους. Δέν δύναται ἡ Ἐκκλησία νά ἔχῃ δια- τάξεις ἀπαγορευούσας τήν εἴσοδον εἰς τούς ναούς τῶν ἑτεροδόξων καί τήν μετ’ αὐτῶν συμπροσευχήν, καθ’ ἥν στιγμήν αὕτη διά τῶν ἐκπροσώπων αὐτῆς προσεύχεται ἀπό κοινοῦ μετ’ αὐτῶν διά τὴν τελικήν ἕνωσιν ἐν τῇ πίστει, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ἐλπίδι. Περισσοτέρα ἀγάπη πρέπει νά "ἀρδεύσει" πολλάς κανονικάς διατάξεις πρός "ζωογονίαν". Ἐπιβάλλεται τροποποίησις ὁρισμένων διατάξεων ἐπί τό φιλανθρωπότερον καί ρεαλιστικώτερον. Ἡ Ἐκκλησία δέν δύναται καί δέν πρέπει νά ζῇ ἐκτός τόπου καί χρόνου”.  Ὡς Πατριάρχης καταργήσατε οὐσίᾳ αὐτούς τούς Ἱερούς Κανόνες, συμπροσευχόμενος ἐπανειλημμένως μέ αἱρετικούς. Παραιτηθήκατε ἀπό τήν ὑποχρέωση τῆς Ἐκκλησίας νά ὁδηγήσει ἑτεροδόξους καί ἑτεροθρήσκους στήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, διότι ὅπως ἐπί λέξει εἴπατε: “Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δέν ἐπιδιώκει νά πείση τούς ἄλλους περί συγκεκριμένης τινος ἀντιλήψεως τῆς ἀληθείας ἤ τῆς ἀποκαλύψεως, οὔτε ἐπιδιώκει νά τούς με- ταστρέψει εἰς συγκεκριμένον τινά τρόπον σκέψεως”».  ΕΙΝΑΙ φανερόν, ἐκ τῶν ἀνωτέρω καὶ πολλῶν ἄλλων ἀναγραφομένων εἰς τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Σεβ. Πειραιῶς, ὅτι ἡ ἐκλογὴ τοῦ σημερινοῦ Πατριάρχου εἰς τὸν θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως δὲν ἦτο τυχαία. Δὲν ἐξελέγη Πατριάρχης ὡς ὁ ἱκανώτερος, ὁ ἀσκητικώτερος καὶ πνευματικώτερος Μητροπολίτης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Εἶχε προετοιμασθῆ τὸ ἔδαφος καὶ ἐνδεχομένως ὁ ἴδιος νὰ εἶχε ἐκπαιδευθῆ ὑπὸ μεγάλων δυνάμεων. Ἐξελέγη ὄχι, διὰ νὰ ὑπηρετήση τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἀλλὰ διὰ νὰ ὑπηρετήση τὴν ὑπόθεσιν τῆς ψευδοενώσεως «τῶν Ἐκκλησιῶν» μετὰ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἄλλωστε οἱ Παπικοὶ ἔχουν διακηρύξει ὅτι ὁ Θεολογικὸς διάλογος ἔχει ναυαγήσει, ἀλλὰ διατηρεῖται εἰς τὴν ζωὴν χάρις εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην. Ἡ ἐκλογή του δὲν βοήθησε τὸν θρόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Μαρτυρεῖται ἄλλωστε τοῦτο ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλα τὰ μεγάλα προβλήματα τοῦ Πατριαρχείου καὶ τῆς Ὁμογενείας παραμένουν ἄλυτα (π.χ. Οἰκουμενικότητα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης κ.λπ.). Τὸ μόνον ποὺ ἐξησφαλίσθη εἶναι ἡ ἐκλογὴ Πατριάρχου ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Ἡ Τουρκία ἔθεσεν ὡς ἀπαραίτητον ὅρον νὰ ἀποκτήσουν τουρκικὴν ὑπηκοότητα.  Ἡ ἐκλογὴ τοῦ κ. Βαρθολομαίου ὡς Πατριάρχου ἐλειτούργησεν ὑπὲρ τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἡ ὁποία προωθεῖ τὴν Πανθρησκείαν. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἀπὸ τῆς ἐκλογῆς του ἔχει ταυτισθῆ μὲ τὰ ὑπόγεια ρεύματα τῆς Ἀμερικῆς, τὰ ὁποῖα ἐργάζονται διαλυτικῶς καὶ ἰσοπεδωτικῶς διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὸν Ἑλληνισμόν. Ἀπὸ τῆς ἐκλογῆς του δημιουργεῖ διαρκῶς κρίσεις μὲ ἄλλας Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, τόσον τῆς Ἑλληνοφώνου ὅσον καὶ τῆς Σλαβοφώνου Ὀρθοδοξίας. Ἀπὸ τῆς ἐκλογῆς του ἡ θέσις τῆς ἑλληνορθοδόξου Ὀρθοδοξίας ἔχει ἀποδυναμωθῆ διεθνῶς, παρὰ τὰς διαθρησκειακὰς διασκέψεις καὶ τὰ πολυδάπανα ταξίδια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς διαφόρους χώρας. Ἀπὸ τῆς ἐκλογῆς του ἰσοπεδώνει τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας, «βαπτίζει» κανονικὰς «ἐκκλησίας» τὰς αἱρετικὰς καὶ διδάσκει ἐκκλησιολογίαν ξένην πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν ὡς τοῦ ἀποδεικνύει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ εἰς τὴν ἐπιστολήν του. Ἀπὸ τῆς ἐκλογῆς του τρομοκρατεῖ οἱονδήποτε διαφωνεῖ μὲ τὴν στρατηγικήν του καὶ τὸν ἐγκαλεῖ εἰς τὴν προβλεπομένην ὑπὸ τῶν Ἱερῶν Κανόνων τάξιν.  ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχεν ἐκλεγῆ Πατριάρχης, ἀφοῦ εἶναι ξένος πρὸς τὴν ἐκκλησιολογίαν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ εὐθέως ἀμφισβητεῖ τὴν ἐπιφοίτησιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὴν ὁποίαν ἐδέχθησαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας κατὰ τὴν λῆψιν ἀποφάσεων, αἱ ὁποῖαι εἶχον σχέσιν μὲ τὴν σύνταξιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὡς ἀρχιμανδρίτης ἐζήτει τὴν ἀλλαγὴν ἢ τὴν τροποποίησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Οὐσιαστικῶς ἐβλασφήμει ἐναντίον τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῆς θεοπνευστίας τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Πολὺ ἀργότερον ἐψηφίσθη ὡς Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ὑπὸ τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ θρόνου. Δὲν ἐγνώριζαν τὰς βλα- σφήμους θέσεις του, ὅταν ἐψήφιζαν ἤ ἡ πλειοψηφία ἐξ αὐτῶν εἶναι εὐάλωτοι, ἐξεβιάσθησαν ὑπὸ σκοτεινῶν δυνάμεων καὶ ὑπεχρεώθησαν εἰς ψῆφον ὑπὲρ τοῦ σημερινοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως: Ἐκτὸς καὶ ἐὰν ὅλοι ὅσοι τὸν ἐψήφισαν ἔχουν τὰς ἰδίας ἀπόψεις μὲ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην.  Ἐὰν συμβαίνη τὸ τελευταῖον, τότε ἡ Ὀρθοδοξία δὲν ἔχει μέλλον. Οἱ πε- ρισσότεροι πάντως ἐξ αὐτῶν ὑμνοῦν τὸν Πατριάρχην διὰ τὴν πολιτικήν του ἔναντι τῶν ἑτεροδόξων καὶ τῶν ἀλλοθρήσκων. Συστρατεύονται μαζί του εἰς τὰ σχέδια διὰ τὴν ψευδοένωσιν. Ἀποκαλοῦν καὶ αὐτοὶ κανονικὰς Ἐκκλησίας τὰς «Ἐκκλησίας» τῶν αἱρετικῶν καὶ συμμετέχουν εἰς τὰ «μυστήριά» των, τὰ ὁποῖα νομιμοποιοῦν ὡς ἔγκυρα. Αἱρετικοί, χαρακτηρισθέντες καὶ στιγματισθέντες ὑπὸ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, «βαπτίζονται» Ὀρθόδοξοι.   Ἡ Ὀρθοδοξία φαίνεται ὅτι ἔχει προδοθῆ ἐκ τῶν ἔσω. Ἐξισώνεται ἡ Ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν αἵρεσιν ὑπὸ τοῦ Φαναρίου καὶ πολλῶν Μητροπολιτῶν του εἰς ὁλόκληρον τὸν κόσμον. Περιφρονοῦνται οἱ Ἱεροὶ Κανόνες καὶ χαρα- κτηρίζονται ὡς εὑρισκόμενοι ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου ἀπὸ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἔπρεπε νὰ τοὺς φυλάσσουν ὡς «κόρην ὀφθαλμοῦ». Ἰσοπεδώνονται τὰ πάντα ὑπὸ τοῦ Φαναρίου, τὸ ὁποῖον δὲν ἔχει ποίμνιον, ὁ λόγος του δὲν συγκινεῖ τοὺς Ὀρθοδόξους καὶ ὑπάρχει, διὰ νὰ «παίζη» πολιτικὰ καὶ ἄλλα παιγνίδια, διὰ τὰ ὁποῖα εἰσπράττει πολλὰ ἑκατομμύρια εὐρὼ ἀπὸ τὰ μυστικὰ κονδύλια τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους καὶ ἀπὸ ἄλλας πηγάς. Ἡ ἰσοπέδωσις γίνεται ἄνευ ἀποφάσεων Πανορθοδόξου Συνόδου. Ἄλλωστε αὐτὴν ἀδυνατεῖ νὰ τὴν συγκαλέση, διὰ νὰ νομιμοποιήση τὰς αὐθαιρέτους ἀποφάσεις του. Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἐπιτύχη νὰ τὴν συγκαλέση εἶναι ἄγνωστον, ἐὰν θὰ δυνηθῆ νὰ ἐπιβάλλη τὰς ἰσοπεδωτικὰς θέσεις του. Διότι ὁλόκληρος ἡ Σλαβικὴ Ἐκκλησία διαφωνεῖ μὲ τὴν «ἐκτέλεσιν» τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι τοῦ Σλαβικοῦ Τόξου ἀποδέχονται ὅσα διακηρύσσει τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεώς μας. Ὅ,τι δηλαδὴ ἡ Ἐκκλησία εἶναι Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ καὶ πῶς ἡ Ἕνωσις μετὰ τῶν ἑτεροδόξων θὰ πρέπη νὰ γίνη μὲ τὴν ἐπιστροφὴν τῶν αἱρετικῶν Χριστιανῶν εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν. Ἐνῶ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ οἱ ὑποστηρικταὶ τῶν σχεδίων του δια- κηρύσσουν: Ἕνας ὁ Χριστός, πολλαὶ αἱ Πίστεις καὶ αἱ Ἀλήθειαι τῶν «Ἐκκλησιῶν», πολλὰ καὶ ἔγκυρα τὰ μυστήρια κ.λπ.  Ὅσοι τὸν ἐξέλεξαν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην καὶ δὲν εἶναι εὐάλωτοι ἔχουν μεγάλην εὐθύνην ἔναντι τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἐγνώριζον τὰς θέ- σεις του. Ἀλλὰ καὶ ὅσοι δὲν πολεμοῦν τὴν στρατηγικὴν ἐξισώσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογίας μετὰ τῆς αἱρετικῆς καὶ σιωποῦν πρέπει νὰ γνωρίζουν ὅτι τὸν ἐνθαρρύνουν εἰς τὰ σχέδια τὰ ὁποῖα εἶχεν ἀπὸ τὴν ἐποχήν ποὺ ἦτο ἀρχιμανδρίτης, ἐναντίον τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Ἂν ὁ ἀείμνηστος Οἰκ. Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔθεσε τὰς βάσεις μετὰ τῶν Παπικῶν διὰ τὴν ψευδοένωσιν, ὁ σημερινὸς ἔχει θέσει εἰς λειτουργίαν τὰς «μπουλντόζας», διὰ νὰ κατεδαφίση τὸ οἰκοδόμημα καὶ τὴν Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὸ ὄνομα τῆς ψευδοενώσεως. Δὲν ἐνδιαφέρεται διὰ τὰς συνεπείας. Οὔτε διὰ τὸν σκανδαλισμὸν τῶν ψυχῶν. Δὲν συμπεριφέρεται ὡς πηδαλιοῦχος τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ ὡς τὸ προωθημένον ὄργανον τῆς Νέας Ἐποχῆς καὶ τῶν ὑπογείων ρευμάτων τῆς Ἀμερικῆς, ποὺ ἔχει ὡς ἀποστολὴν τὴν ὑλοποίησιν σχεδίων, τὰ ὁποῖα ἔχουν σχέσιν μὲ τὴν ψευδοένωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας μετὰ τῶν αἱρετικῶν Χριστιανῶν, ἄνευ ἀποκηρύξεως τῶν αἱρέσεων ὑπὸ τῶν τελευταίων. Ἂν εἶχε συμπεριφορὰν Πατριάρχου, ποὺ πονᾶ διὰ τὸ ποίμνιόν του θὰ ἀπεδέχετο τὰς ὑποδείξεις ὅλων τῶν ἀντιοικουμενιστῶν, εἰς τοὺς ὁποίους συμμετέχουν Σεβ. Μητροπολῖται, Καθηγούμενοι Ἱερῶν Μονῶν, Καθηγηταὶ θεολογίας μὲ μεγάλην ἀπήχησιν ἀκόμη καὶ εἰς τοὺς κύκλους τῶν αἱρετικῶν.  Εἶναι φοβερὸν ὁ ἔντιμος κλῆρος ἀλλὰ καὶ ὁ πιστὸς λαὸς νὰ ζητῆ ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην νὰ παύση νὰ αἱρετίζη ἢ καὶ νὰ διδάσκη ἀνοικτὰ αἵρεσιν (κανονικαὶ αἱ «Ἐκκλησίαι» τῶν αἱρετικῶν, διηρημένη Ἐκκλησία, κανονικὰ τὰ μυστήρια τῶν αἱρετικῶν, κατάργησις τῆς αἱρέσεως τοῦ φιλιόκβε κ.λπ.) καὶ ἐκεῖνος νὰ συνεχίζη τὸ καταστροφικόν του ἔργον. Φαντασθῆτε εἰς μίαν οἰκογένειαν τὰ τραυματισμένα ἀπὸ τὴν ἐκτροχιαστικὴν συμπεριφορὰν τοῦ Πατέρα τέκνα, νὰ προσπαθοῦν νὰ τὸν συνετίσουν καὶ νὰ τοῦ ζητοῦν τὴν ἐπαναφορὰν εἰς τὸν «ἴσιον δρόμον», καὶ ἐκεῖνος νὰ συνεχίζη τὴν πορείαν καταστροφῆς του καὶ διαλύσεως τῆς Οἰκογενείας. Αὐτὸ συμβαίνει σήμερον μὲ τὸν Σεβ. Πειραιῶς, ἄλλους ἀντιπαπικοὺς καὶ ἀντιοικουμενιστὰς Μητροπολίτας, Καθηγουμένους Ἱερῶν Μονῶν, τὴν Σύναξιν Μοναχῶν καὶ Κληρικῶν, τοὺς συντάκτας καὶ ὑπογρά- ψαντας τὴν Ὁμολογίαν Πίστεως. Ὅλοι των ζητοῦν νὰ παύση ἡ Προδοσία τῆς Πίστεως καὶ ἡ καταφρόνησις τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων. Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος τῆς Νέας Ἐποχῆς εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Θρόνον θέλει νὰ ἐξισώση τὴν Ὀρθοδοξίαν μὲ τὴν πλάνην, μίαν ὥραν ἐνωρίτερον διὰ νὰ ὑπηρετηθοῦν τὰ σχέδια τῆς ψευδοενώ- σεως.  ΕΙΛΙΚΡΙΝΩΣ πιστεύομεν ὅτι τὸν κατήφορόν του δύναται νὰ τὸν σταματήση μόνον τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ὀφείλει νὰ σπάση τὰ δεσμὰ τοῦ φόβου καὶ τῆς τρομοκρατίας, ποὺ ἔχει ἐπιβάλει ὁ Πατριάρχης τῆς ἐξισώσεως τῆς Ἀληθείας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τὴν πλάνην τῶν αἱρετικῶν Χριστιανῶν. Γνωρίζομεν ὅτι μὲ βάσιν τὸ Σύνταγμα ὑπάγονται διοικητικῶς εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Τοῦτο δὲν σημαίνει πνευματικὸν εὐνουχισμὸν τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Εἰς τὴν συνείδησιν τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι συνδεδεμένον μὲ τὴν ἐλευθερίαν καὶ τοὺς ἀγῶνας ὑπὲρ τῆς Πίστεως. Οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὀφείλουν νὰ ὑψώσουν λάβαρα ἐναντίον τῆς τρομοκρατίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, νὰ ὑπερασπισθοῦν τὴν Ὀρθοδοξίαν τὴν ὁποίαν προδίδει, νὰ ἐκδώσουν ἀπόφασιν ὅτι αὐτὰ τὰ ὁποῖα κάμνει εἰς βάρος τῆς Πίστεως εἶναι ἀνεπίτρεπτα, καταδικαστέα καὶ ὑπονομευτικὰ διὰ τὰ δόγματα τῆς πίστεώς μας. Τὸ Ἅγιον Ὄρος ἦτο ἡ Ἀκρόπολις τῆς Ὀρθοδοξίας. Καὶ θὰ πρέπη νὰ παραμείνη. Ὀφείλει νὰ ἀδιαφορήση ἔναντι τῶν ἀπειλῶν καὶ τῆς τρομοκρατίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Ὀφείλει νὰ τὸν «ταρακουνήση». Τὴν δύναμιν πνευματικῶς τὴν ἔχει τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ οἱ ἀσκηταὶ εἰς αὐτό. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἔχει τὴν διοικητικήν δύναμιν.  Τί θὰ κάμνη, ἐὰν εὑρεθῆ ἀντιμέτωπος μὲ ὀργανωμένας ἀντιδράσεις εἰς τὸ Ἁγιώνυμον Ὄρος διὰ τὴν προδοτικὴν πολιτικήν του; Θὰ καθαιρέση τοὺς Καθηγουμένους τοῦ Ἁγίου Ὄρους; Θὰ ἐκ διώξη μοναχοὺς – ἀσκητάς; Τότε θὰ εὑρεθῆ ἀντιμέτωπος μὲ τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος δὲν θὰ ἐπιτρέψη ἄλλην κρίσιν, παρομοίαν μὲ ἐκείνην, ἡ ὁποία προεκλήθη ἐπὶ μακαριστοῦ Ἀρχιε- πισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου. Δὲν πρέπει ὅμως ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης νὰ κάμνη εἰς τὸ ἑξῆς, περιοδείας εἰς τὴν Ἑλλάδα μὲ τὴν εὐκολίαν τοῦ παρελθόντος. Διότι ὡς ἀποδεικνύεται εἰς τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Σεβ. Πειραιῶς ἔχει ἀπαρνηθῆ πλήρως τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν καὶ ἔχει ἀποδεχθῆ τὴν αἱρετικήν, ἀναγνωρίζων τὰς αἱρετικὰς Ἐκκλησίας ὡς Κανονικάς. Εἰς τὴν Ἑλλάδα ὁ κόσμος ἠμπορεῖ νὰ μὴ προσέρχεται τακτικῶς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Διαθέτει ὅμως μεγάλην ἐκκλησιολογικὴν συνείδησιν καὶ μεγάλην ἀγάπην πρὸς τὰς παραδόσεις καὶ τὴν Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἄλλωστε καὶ οἱ ἄθεοι ἀναγνωρίζουν ὅτι τὸ Ἑλληνικὸν γένος ἐσώθη εἰς δυσκόλους περιόδους ὑπὸ τῆς Ὀρθοδοξίας.  Ὡς ἐκ τούτου ὁ Οἰκ. Πατριάρχης δὲν ἠμπορεῖ νὰ προκαλῆ τὴν συνείδησιν τοῦ Ἕλληνος μὲ τὰς πράξεις του, αἱ ὁποῖαι φθάνουν ἕως τὴν προδοσίαν τῆς Πίστεως. Οἱ Μητροπολῖται τῆς Κρήτης καὶ τῶν Νέων Χωρῶν, ἂν καὶ ἀνήκουν εἰς τὴν δικαιοδοσίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὀφείλουν νὰ ἐπανεξετάσουν τὴν στάσιν των. Ὁ δὲ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ὀφείλει νὰ ἀκολουθήση τὸ παράδειγμα τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος ἔβαλε «πάγο» εἰς τὰς παρεμβάσεις, τοῦ μακαριστοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Δημητρίου, εἰς τὰς Μητροπόλεις τῆς Ἑλλάδος. Ὁ μακαριστὸς Οἰκ. Πατριάρχης ἠκολούθει τὰ βήματα τοῦ προκατόχου του ἀειμνήστου Ἀθηναγόρου. Ὁ μακαριστὸς Ἀθηνῶν κυρὸς Σεραφεὶμ ἦτο ἀντι- παπικός. Καὶ τὸ κατέδειξε πολλαπλῶς.  Σήμερον εἰς τὴν Ἑλλάδα μεγάλο μέρος τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας ὑποτάσσεται εἰς τὰ κελεύσματα τοῦ Φαναρίου. Ἐὰν δὲν πρόδιδε τὴν πίστιν εἰλικρινῶς θὰ ἀποδεχώμεθα μὲ ὅρους καὶ προϋποθέσεις τὴν ὑποταγήν. Ὅταν ὅμως προδίδεται ἡ Πίστις, ἐν μέσῳ βαθυτάτης πολιτικῆς, κοινωνικῆς, οἰκονομικῆς, πολιτισμικῆς καὶ ἐθνικῆς κρίσεως, τότε δὲν ἔχομεν τὸ δικαίωμα εἰς τὴν σιωπὴν καὶ τὴν ἀνοχήν. Εἰς αὐτὴν τὴν περίπτωσιν ἔχομεν τὸ χρέος ἔναντι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας νὰ καλέσωμεν εἰς διαρκῆ ἀγωνιστικὴν ἐπαγρύπνησιν, τὴν συνείδησιν τῆς Ἐκκλησίας: τὸν ἔντιμον κλῆρον καὶ τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ.  Ο Ο.Τ.» κατὰ τὴν κρίσιν εἰς τὰς σχέσεις τοῦ Φαναρίου μετὰ τοῦ Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου ἔλαβε θέσιν ὑπὲρ τοῦ Φαναρίου, διότι αὐτὸ ἐπέβαλε τὸ Σύνταγμα καὶ τὸ γράμμα τοῦ νόμου. Ὑπερασπίσθημεν τὸν θεσμὸν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τὰ ἀπαράγραπτα δικαιώματά του. Ὅταν ὅμως ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος προδίδει τὴν Πίστιν δὲν δυνάμεθα νὰ μείνωμεν μὲ σταυρωμένα τὰ χέρια. Θὰ πολεμήσωμεν τὴν προδοσίαν καὶ τὸν προδότην τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ τὴν ἰδίαν στάσιν θὰ τηρήσωμεν καὶ ἔναντι τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι θὰ ὀργανώνουν «φιέστας» ὑποδοχῆς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ὁ ὁποῖος ἔχει προδώσει τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν ὡς ἀποδεικνύει ὁ Σεβ. Πειραιῶς. Γνωρίζομεν ὅτι ἴσως διὰ τὰς θέσεις του αὐτὰς ὁ Σεβ. Πειραιῶς διωχθῆ. Ἂς εἶναι πανέτοιμος δι᾽ ὅλα. Ὑπερασπίζεται τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ μάχεται ἐναντίον τῆς ψευδοενώσεως. Οἱ πολλοὶ θὰ εἶναι μαζί του. Οἱ λίγοι θὰ εἶναι μὲ τοὺς προδότας τῆς Πίστεως. Ὡς συνέβη καὶ μετὰ τὰ γεγονότα εἰς τὴν Φλωρεντίαν. Τότε κλῆρος καὶ λαὸς ἐμεταίωσαν τὴν ψευδοένωσιν. Τὸ ἴδιο θὰ συμβῆ καὶ τώρα. Οἱ ἀνθενωτικοὶ εἴμεθα περισσότεροι. Καὶ εἰς αὐτοὺς περιλαμβάνονται πολλοὶ νέοι, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν τὰ ἐκκλησιαστικὰ – δογματικὰ ζητήματα καλύτερα καὶ ἀπὸ αὐτούς, ποὺ τὰ χειρίζονται (λόγῳ διαδικτύου).  Ὁ «Ο.Τ.» καλεῖ τὸν Σεβ. Πειραιῶς νὰ παραμείνη πιστὸς εἰς τὴν στρατηγικὴν ὑπερασπίσεως τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως ἀκριβῶς ἔμεινεν ἐπὶ πέντε δεκαετίας καὶ πλέον αὐτὴ ἡ ἐφημερίς. Καὶ ἐὰν διαπιστώση ὅτι ἡ προδοσία τῆς Πίστεως συνεχίζεται, ὀφείλει νὰ ὀργανώση λαοσύναξιν εἴτε εἰς τὸν Πειραιᾶ εἴτε εἰς τὴν Θεσσαλονίκην διὰ τὴν ὑπεράσπισίν της, ἀδιαφορῶν διὰ τὰς συνεπείας καὶ τὰ ἀρνητικὰ σχόλια ὑπὸ τοῦ τύπου καὶ τῶν ΜΜΕ.  Γ. ΖΕΡΒΟΣ 

Ορθόδοξος Τύπος 9/8/2013 

πηγή

Γεώργιος Ζερβός, Επιβάλλεται επιυακτικώς η εφαρμογή «πόθεν έσχες» δι’ όλυυς τους Αρχιερείς, δια να σταματήση η λασπολογία εναντίον των.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΩΣ Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ «ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ» ΔΙ ̓ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ, ΔΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΗ Η ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ

Παραλλήλως νὰ δημιουργηθῆ ἀνεξάρτητος ἀρχὴ ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία θὰ παρακολουθῆ τὴν ἐκτέλεσιν ὅλων τῶν μεγάλων δωρεῶν. Πάντα ταῦτα ἐξ ἀφορμῆς καταγγελιῶν ὅτι ὁ Σεβ. Δημητριάδος ἐν μέσῳ κρίσεως ἀπέκτησεν ἐξοχικὴν κατοικίαν.

Η ΕΙΚΩΝ τῆς Ἐκκλησίας ἔχει πληγῆ. Ὄχι μόνον ἀπὸ τὰ «χάδια» τῶν ἀνωτέρων ἐκπροσώπων της πρὸς τοὺς πολιτικοὺς ἐξουσιαστάς, οἱ ὁποῖοι πτωχοποιοῦν, ἐξαθλιώνουν τὸν λαὸν καὶ ἰσοπεδώνουν τὰ πάντα ἄνευ ἀντιστάσεως, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰς κραυγὰς καὶ τοὺς ψιθύρους ὅτι πολλοὶ Σεβ. Μητροπολῖται διαχειρίζονται ἀνεξελέγκτως τὸ «ἱερὸν χρῆμα», ἔχουν περιουσίας καὶ λογαριασμοὺς εἰς τὸ ἐξωτερικόν. 

Αἱ καταγγελίαι τοῦ ἀλευροβιομηχάνου καὶ πρώην διοικητοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους κ. Κων. Λούλη εἰς βάρος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου διὰ μίαν ἀναξιοποίητον δωρεὰν ὕψους ἑκατὸ ἑκατομμυρίων δραχμῶν ἔχει δημιουργήσει προβληματισμοὺς καὶ ἐρωτηματικὰ διὰ τὸν τρόπον, μὲ τὸν ὁποῖον διαχειρίζεται ὁ ἑκάστοτε Μητροπολίτης τὸ «ἱερὸν χρῆμα». Αἱ καταγγελίαι ἔγιναν «σοκαριστικαί», ὅταν ὁ ἐπιχειρηματίας εἶπεν ὅτι ὁ Μητροπολίτης ἠγόρασεν ἐξοχικὴν κατοικίαν ἐν καιρῷ βαθυτάτης κρίσεως. 

Ὁ πολίτης καὶ ὁ πιστὸς δὲν ἐξετάζει, ἐὰν εἶναι ἀληθῆ ὅλα αὐτά. Λαμβάνει ὡς δεδομένας τὰς καταγγελίας καὶ ἀρχίζει νὰ καταφέρεται γενικῶς ἐναντίον τῆς «δεσποτοκρατίας». Ὁ Σεβασμιώτατος πρέπει νὰ κάμνη μεγάλην προσπάθειαν, διὰ νὰ ἀποδείξη τὸ ἀντίθετον . Ἐπὶ τοῦ παρόντος τὸ «κακόν » ἔγινε. Καὶ ἡ ζημία τόσον διὰ τὸν ἴδιον ὅσον καὶ διὰ τὴν εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι μεγάλη. Ἡ ζημία θὰ γίνη μεγαλυτέρα, ἐὰν ἀποδειχθῆ ὅτι ὁ Σεβ. Μητροπολίτης ἀπέκτησε μεγάλην ἢ μικρὰν ἀκίνητον περιουσίαν ὡς Μητροπολίτης ἢ ὡς ἁπλὸς κληρικός. Ἤδη δημοσιογράφοι διερευνοῦν μίαν τοιαύτην ἐξέλιξιν στηριζόμενοι εἰς φάκελλον, τὸν ὁποῖον ἔλαβον μὲ σχετικὰς πληροφορίας καὶ ἔγγραφα (φωτοτυπία) προερχόμενα ἀπὸ διάφορα ὑποθηκοφυλάκεια. Μακάρι ἡ ἔρευνα νὰ μὴ βγάλη τίποτε . Διότι ἡ ζημία διὰ τὴν εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας θὰ εἶναι πολὺ μεγάλη. 

Αἱ καταγγελίαι τοῦ ἀλευροβιομηχάνου καὶ πρώην διοικητοῦ τοῦ Ἁγίου Ὄρους κ. Κων. Λούλη ἐναντίον τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος διὰ οἰκονομικὰ θέματα ἔφερον εἰς τὸ προσκήνιον κραυγὰς καὶ ψιθύρους διὰ παράνομον πλουτισμὸν κάποιων Ἀρχιερέων. Ἐπανέρχονται διὰ παράδειγμα οἱ πρόσφατοι ψίθυροι, οἱ ὁποῖοι εἶδον καὶ τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος μέσῳ μεγάλων ἱστοσελίδων ὅτι δεκαοκτὼ καὶ πλέον Ἀρχιερεῖς εὑρίσκονται εἰς τὴν λίσταν Λαγκάρντ ἢ εἰς ἄλλας λίστας καὶ ὅτι τοὺς καλύπτει ἡ Ἐκκλησίας καὶ ἡ Πολιτικὴ ἐξουσία, διὰ νὰ μὴ κλονισθῆ ἡ ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ πρὸς τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπανέρχονται ἀκόμη καὶ σενάρια ἐναντίον τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστουδούλου ὅτι ἄφησε μυθικὴν περιουσίαν (2.500.000 ἑκατομμύρια) εὐρὼ εἰς τὴν ἀδελφὴν σχολάζοντος Μητροπολίτου. Τὰ χρήματα, συμφώνως πρὸς τὰ σενάρια δὲν τὰ ἄφησε μὲ διαθήκην, ἀλλὰ τὰ ἀπέστειλεν εἰς τὴν οἰκίαν αὐτῆς εἰς χαρτοκιβώτια, ἐνῶ ἔζη. Συμφώνως πρὸς τοὺς παραγωγοὺς τῶν σεναρίων, ὅταν εὑρίσκετο ἐν ζωῇ, ἐφοβεῖτο ὅτι ἠδύνατο νὰ πάθη κάτι καὶ δὲν ἤθελε νὰ εὑρεθοῦν χρήματα εἰς τὴν κατοχήν του. 

Πιστεύομεν ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ σενάρια εἶναι ἄθλια, δὲν ἔχουν ἴχνος ἀληθείας καὶ ἀποσκοποῦν, εἰς τὸ νὰ πλήξουν τὴν εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἐνδεχομένως νὰ ἐκβιάσουν κάποιους Σεβ. Μητροπολίτας, διὰ διαφόρους λόγους, μὲ σκοπὸν τὰ οἰκονομικὰ ἀνταλλάγματα. Διὰ νὰ σταματήσουν ὅμως ὅλα αὐτὰ καὶ διὰ νὰ εἶναι ἡ εἰκὼν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἀρχιερέων της καθαρωτάτη, θὰ πρέπη ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία νὰ ὑλοποιήση τὴν πρότασιν τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου διὰ τὴν καθιέρωσιν «πόθεν ἔσχες» εἰς τοὺς Ἀρχιερεῖς• μία πρότασις, τὴν ὁποίαν ἐπανέφερε προσφάτως εἰς τὸ προσκήνιον ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς. Μὲ τὴν ἐφαρμογὴν τοῦ «πόθεν ἔσχες» θὰ ὑπάρξη διαφάνεια εἰς τὰ οἰκονομικὰ καὶ τὰ ἔσοδα τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν καὶ θὰ σταματήση ἡ ἐπιχείρησις λασπολογίας ἐναντίον των. Εἰς αὐτὴν δυστυχῶς (τὴν λασπολογίαν) πρωταγωνιστοῦν συνήθως ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν πρόσωπα καὶ καταστάσεις διὰ τὴν ζωὴν Σεβ. Μητροπολιτῶν ἢ καὶ κληρικῶν.
Παραλλήλως μὲ τὴν ἐφαρμογὴν τοῦ «πόθεν ἔσχες» θὰ πρέπη νὰ δημιουργηθῆ ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας μία «Ἀνεξάρτητος Ἐκκλησιαστικὴ Ἀρχή», ἡ ὁποία θὰ λαμβάνη γνῶσιν διὰ τὰς μεγάλας δωρεάς, θὰ παρακολουθῆ τὴν ὁμαλὴν πορείαν τῆς ἐκτελέσεως τῶν ἔργων, θὰ παρακολουθῆ, ἐὰν γίνωνται καθυστερήσεις εἰς αὐτὰ καὶ ἐὰν αὐταὶ αἱ καθυστερήσεις εἶναι σκόπιμαι διὰ τὴν ὑπέρβασιν τοῦ προϋπολογισμοῦ τοῦ ἔργου καὶ θὰ ἔχη τὸ δικαίωμα νὰ ἀποστέλλη εἰς τὸν Εἰσαγγελέα ἢ τὸν ἐκκλησιαστικὸν δικαστὴν ὅποιον παρανομεῖ καὶ κινεῖται μὲ ἀδιαφάνειαν. Μόνον ἔτσι θὰ σταματήση ἡ ὕβρις, ἡ συκοφαντία καὶ ἡ λάσπη ἐναντίον τῶν ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας.
Γ. Ζερβός 

Ορθόδοξος Τύπος,26/07/ 2013

Γεώργιος Ζερβός, Μετά τον ήχον της καμπάνας τι άλλο θα θυσιάσετε, Μακαριώτατε, προς χάριν της πολυφυλετικής Ελλάδος;

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΗΧΟΝ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΝΑΣ ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΘΥΣΙΑΣΕΤΕ, ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΕ, ΠΡΟΣ ΧΑΡΙΝ ΤΗΣ ΠΟΛΥΦΥΛΕΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ;

ΜΕΓΑ ἱστορικὸν λάθος ἡ ἀπόφασις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου νὰ ἐκδώση ἀπόφασιν, μὲ τὴν ὁποίαν συνιστᾶ τὸν περιορισμὸν τοῦ ἤχου τῆς Καμπάνας. Ἡ ἀπόφασις ὑπηρετεῖ τὰς ἀνάγκας τῆς πολυφυλετικῆς καὶ πολυπολιτισμικῆς Ἑλλάδος. Θυσιάζονται τὰ σύμβολα καὶ ἡ Παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸν βωμὸν τῆς πολυφυλετικῆς Ἑλλάδος. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος βεβαίως δὲν ἐπικαλεῖται τὰς ἀνάγκας τῆς πολυφυλετικῆς καὶ πολυπολιτισμικῆς Ἑλλάδος. Ἐπικαλεῖται τὰς ὥρας κοινῆςἡσυχίας, τὸ ἠχητικὸν περιβάλλον πέριξ τῶν Ἐκκλησιῶν κ.λπ.

Τὰ σχόλια τῆς Κοινωνίας καὶ ἰδιαιτέρως τοῦ πιστοῦ λαοῦ εἶναι πολὺ ἀρνητικὰ διὰ τὸν ἴδιον. Ὁ πιστὸς λαὸς τὸν θεωρεῖ καὶ μετὰ τὴν ἀπόφασίν του αὐτὴν «φερέφωνον» τῆς κοσμικῆς πολιτικῆς ἐξουσίας καὶ τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων εἰς τὴν καταρρέουσαν, ἀπὸ κάθε ἄποψιν, Ἑλλάδα.

Τὴν πρώτην ἀπόφασιν διὰ τὸν περιορισμὸν τοῦ ἤχου τῆς Καμπάνας ὑπέγραψεν ὁ «ἀόρατος» ὑπερυπουργὸς οἰκονομίας (ἦτο ΥΠΕΧΩΔΕ) κ. Γεώργιος Σουφλιάς (Διακυβέρνησις Ν.Δ. ὑπὸ τὸν κ. Κώστα Καραμανλῆ).

Σήμερον τὴν σχετικὴν ἐγκύκλιον ὑπογράφει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος, προφανῶς, διότι οἱ πολιτικοὶ προϊστάμενοί του ἔπρεπε νὰ ἀποφύγουν τὸ πολιτικὸν κόστος. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ Μητροπολίτου Θηβῶν καὶ Λεβαδείας ἐπολέμησε τὸν ἀγῶνα τοῦ πιστοῦ λαοῦ διὰ τὴν ἐπαναφορὰν τῆς ἀναγραφῆς τοῦ θρησκεύματος ἐπὶ τῶν Ἀστυνομικῶν Ταυτοτήτων. Τὴν κατάργησίν του ἐπέβαλεν εἰς τὴν τότε Κυβέρνησιν τοῦ κ. Κων. Σημίτη τὸ κεντρικὸν Ἰουδαϊκὸν Συμβούλιον τῆς Νέας Ὑόρκης δι᾽ ἐγγράφου του, τὸ ὁποῖον ἐδημοσιεύθη διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὴν ἐφημερίδα «Καθημερινὴ» καὶ ἐν συνεχείᾳ ἀνεδημοσιεύθη ὑπὸ τοῦ «Ο.Τ.». Ἡ κατάργησις τῆς ἀναγραφῆς τοῦ Θρησκεύματος ἦτο τὸ πρῶτον κτύπημα τῆς παγκοσμιοποιήσεως εἰς τὴν πολιτιστικὴν Ὀρθόδοξον ταυτότητα τῶν Ἑλλήνων. Οὐδεὶς ἐπίστευσεν ὅτι διὰ τῆς διαγραφῆς τοῦ θρησκεύματος θὰ «ἔχανε τὴν ψυχήν του». Ἀντέδρασε ὅμως, διότι διεῖδε τὰ σχέδια τῆς Νέας Ναζιστικῆς Παγκοσμίου Τάξεως Πραγμάτων.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος μὲ μίαν ὁμάδα «Ἀριστερούληδων» Ἱεραρχῶν ἐτάχθη ἐναντίον τοῦ ἀγῶνος τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Ἀγῶνος, τὸν ὁποῖον «φούντωσε» ὁ μακαριστὸς Ἀθηνῶν κυρὸς Χριστόδουλος. Ὁ ἴδιος ὁ μακαριστὸς τὸν ἐγκατέλειψε τὸν ἀγῶνα ὀλίγον μετὰ τὴν συγκέντρωσιν τριῶν ἑκατομμυρίων καὶ πλέον ὑπογραφῶν, προφανῶς: 1ον) Εἴτε διότι δὲν ἤθελεν ἄλλην σύγκρουσιν μὲ τὴν ΠΑΣΟΚικὴν – Σημιτικὴν πολιτικὴν ἡγεσίαν εἴτε 2ον) διότι ἐπίστευσε ὅτι ἐρχομένη ἡ Ν.Δ. τοῦ Κώστα Καραμανλῆ εἰς τὴν ἐξουσίαν θὰ ἐπανέφερε τὴν ἀναγραφὴν τοῦ Θρησκεύματος εἰς τὰς ταυτότητας. Ὁ χρόνος ἀπέδειξε τὴν ἀσυνέπειαν τῆς Ν.Δ. πρὸς μεγάλην ἀπογοήτευσιν τοῦ λαοῦ.

Σήμερον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν σπεύδει νὰ ἱκανοποιήση τὴν πολιτικὴν ἐξουσίαν καὶ νὰ κτυπήση τὸν ἦχον τῆς καμπάνας. Φανταζόμεθα πὼς ἡ «διαταγὴ» θὰ τοῦ ἐδόθη μετὰ τὴν ἀπόφασιν τοῦ Σεβ. Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἀμβροσίου, νὰ κτυποῦν πένθιμα οἱ καμπάνες ὅλων τῶν Ἱερῶν Ναῶν τῆς Μητροπόλεώς του εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας, διὰ νὰ μὴ ψηφισθῆ τὸ λεγόμενον ἀντιρατσιστικὸν νομοσχέδιον, τὸ ὁποῖον φιμώνει τὴν Ἐκκλησίαν. Ὁ φόβος ὅτι ἐνδεχομένως ἡ καμπάνα νὰ χρησιμοποιηθῆ ἐναντίον ὅλων ἐκείνων τῶν πολιτικῶν ἐξουσιαστῶν, οἱ ὁποῖοι ἰσοπεδώνουν τὰ πάντα εἰς αὐτὴν τὴν χώραν καὶ ἐξευτελίζουν καὶ ταπεινώνουν τὸν λαὸν ὡδήγησε τὸν πολιτικὸν κόσμον εἰς τὴν ἀπόφασιν νὰ μειωθῆ ἀκόμη περισσότερον ὁ ἦχος τῆς Καμπάνας. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴν τῆς διακυβερνήσεως τῆς Ν.Δ. (Κώστα Καραμανλῆ) ὁ ἦχος εἶχε μειωθῆ σημαντικῶς. Τώρα θὰ μειωθῆ πολ λαπλασίως περισσότερον μὲ ἐντο λὴν καὶ ὑπογρα φὴν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου – Προέδρου τῆς Διαρκοῦς Ἱ. Συνόδου.

Οὐδεὶς πι στὸς ἀνέμενε μί αν τοιαύτην ἀπόφασιν ὑπὸ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Ἤ δη ὁ πιστὸς λαὸς διερωτᾶται: Ἐὰν αὔριο οἱ πολιτικοὶ ἐξουσιασταί, εἰς τὸ ὄνομα τῆς πολυφυλετικῆς καὶ πολυπολιτισμικῆς Ἑλλάδος ἀπαιτήσουν:

1ον) Νὰ σταματήσουν αἱ λιτανεῖαι πρὸς τιμὴν τῶν ἑορταζόντων Ἁγίων, τῶν ὁποίων τὰ ὀνόματα φέρουν οἱ Ἱεροὶ Ναοί, τί θὰ κάμνη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος; Θὰ ἐκδώση ἐγκύκλιον, μὲ τὴν ὁποίαν θὰ ἀπαγορεύωνται αἱ λιτανεῖαι;

2ον) Νὰ μὴ γίνεται περιφορὰ τοῦ ἐπιταφίου, διότι ἐνοχλοῦνται οἱ Μουσουλμάνοι, οἱ Ἰουδαῖοι ἀλλὰ καὶ οἱ πλανεμένοι χριστιανοί, τί θὰ κάμνη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος;

3ον) Νὰ μὴ κτυπᾶ ἡ καμπάνα (ὅλην τὴν ἡμέραν) κατὰ τὴν Μεγάλην Παρασκευὴν ἢ χαρμόσυνα μετὰ τὴν δωδεκάτην νυχτερινὴν τοῦ Μεγάλου Σαββάτου (Ἀνάστασις) ἢ τὰ χαράματα τῶν Χριστουγέννων ἢ κατὰ τὸν Ἁγιασμὸν τῶν ὑδάτων ἢ τῆς Παναγίας, τί θὰ πράξη ὁ Ἀρχιεπίσκοπος; Ἐκτὸς καὶ ἂν ἡ ἐγκύκλιός του περιλαμβάνη καὶ ὅλας τὰς προαναφερομένας ἡμέρας καὶ ἑορτάς.

Εἶναι φανερὸν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐνταφιάζει τὴν παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ταυτοχρόνως διαγράφει τὸν Ἐθνικὸν ρόλον τῆς καμπάνας κατὰ τὰς δυσκόλους Ἐθνικὰς περιστάσεις τῆς Πατρίδος μας. Δια γράφει καὶ ἀνατρέπει ἐπίσης τὸν ση μαντικὸν κοινωνικόν της ρόλον. Διότι κατὰ τὰς προσφάτους μεγάλας πυρκαϊὰς πρῶτα ἐσήμαινε ἡ καμ πάνα διὰ τὸν κίνδυνον, τὸν ὁποῖ ον διέτρεχον οἱ ἄνθρωποι καὶ αἱ περιουσία των καὶ μὲ πολὺ μεγάλην κα θυστέρησιν κατέφθανεν ἡ πυροσβεστική, ἡ Ἀστυνομία καὶ ὁ… Στρατός.

Μὲ τὴν στάσιν τὴν ὁποίαν τηρεῖ ὁ σημερινὸς Ἀρχιεπίσκοπος ἔναντι τόσον τῶν «ντόπιων» πολιτικῶν ἐξουσιαστῶν ὅσον καὶ τῶν ξένων δανειστῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπαναφέρουν τὴν βαρβαροκρατίαν εἰς τὴν Χώραν, μετ᾽ ὀλίγον καιρόν:

1ον) Αἱ ἐκκλησίαι θὰ εἶναι ἄδειαι. Διότι εἰς αὐτὰς δὲν παράγεται πνε ματικὸν ἔργον. Παράγονται μόνον συσσίτια. Εἰς αὐτὰς δὲν γίνεται ποιμαντικὴ (ὑπὸ τῶν περισσοτέρων Ἐπισκόπων). Γίνεται κήρυγμα ἐκκοσμικεύσεως τῆς Ἐκ κλησίας, ἀκατήχητον κήρυγμα, ἐ νῶ ὑπάρχει πλήρης ἀφωνία διὰ τὰς εὐθύνας ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἰσοπέδωσαν καὶ ἐλεηλάτησαν τὴν Ἑλλάδα. Ὅσον διὰ τὰ Ἐθνικὰ θέματα; Αὐτὰ εἶναι «ἀπαγορευμένα». Οὐδέποτε οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας ἐπέδειξαν τοιαύτην συμπεριφοράν. Ὅσοι δὲ ἐκ τῶν ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας ὁμιλοῦν διὰ κοινωνικά, οἰκονομικά, ἐκκλησιαστικά, πατερικὰ καὶ ἐθνικὰ θέματα πολεμοῦν ται ἀπὸ ἐφημερίδας, ΜΜΕ καὶ τὸ δῆθεν «προοδευτικὸν» Ἱερατεῖ ον τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ τελευταῖον ἔχει ἕνα πολὺ ρηχὸν λόγον, ἐπιδίδεται εἰς δημοσίας σχέσεις καὶ ὑ πηρετεῖ τὴν Νέαν Ἐποχὴν καὶ τοὺς στόχους της.

2ον) Ὁ παπὰς δὲν θὰ κυκλοφορῆ μὲ ράσα, διότι αὐτὸ ἐνοχλεῖ τὸν «ἀδελφό μουσουλμάνο» ἀλλὰ καὶ ὅλας ἐκείνας τὰς δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι ἀπὸ ἐτῶν ζητοῦν τὴν κατάργησιν τοῦ ράσου, διὰ νὰ μὴ ὁμοιάζει ἡ Ἑλλὰς μὲ τοὺς Ἀγιατολλὰχ τοῦ Χομεϊνί.

3ον) Αἱ παραδόσεις μας κατὰ τὰς μεγάλας ἑορτὰς τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανοσύνης θὰ καταργηθοῦν, διότι εἰς τὴν πολυφυλετικὴν Ἑλλάδα δὲν θὰ ἔχουν θέσιν, ἀφοῦ ἡ ἐξωτερίκευσίς των εἰς τὴν συνοικίαν ἢ εἰς τὸ χωρίον θὰ ἐνοχλοῦν τοὺς ἀλλοθρήσκους καὶ τοὺς ἑτεροδόξους καὶ ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι διὰ παράδειγμα δὲν πιστεύουν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Παναγίαν.

 Θυμηθεῖτε ὅτι ὀλίγον πρὶν ἀναλάβη τὰ ἡνία τῆς Χώρας ἡ Ν.Δ. τοῦ κ. Κώστα Καραμανλῆ, ὁ τότε ὑπ. Ἐξωτερικῶν κ. Γεώργι ος Παπανδρέου καὶ ἡ μητέρα του ἐνωχλήθησαν ἀπὸ τὸν ἦχον τῆς καμπάνας, εἰς κάποιο χωρίον τῆς Κορίνθου καὶ ἀφοῦ διεμαρτυρήθησαν ἐντόνως, (ἐπειδὴ τοὺς ἐχάλασε τὸν ὕπνον ὁ παπὰς κατὰ τὸν ἑσπερινόν) ἠπείλησαν μὲ τὴν Ἀστυνομίαν. Αὐτὴν τὴν τάξιν πολιτικῶν ὑπηρετεῖ σήμερον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος μὲ τὴν ἐγκύκλιόν του διὰ τὴν ἐκμηδένισιν τοῦ ἤχου τῆς καμπάνας.

Ὡς ἔχομεν ὑποστηρίξει καὶ ἄλλοτε ἡ μετατροπὴ τῆς Χώρας μας εἰς πολυφυλετικὴν καὶ πολυπολιτισμικὴν ἔχει ὡς στόχον:

1ον) Τὴν κατάργησιν τοῦ ὁμαίμου.

2ον) Τὴν κατάργησιν τοῦ ὁμοθρήσκου. 3ον) τὴν κατάργησιν τοῦ ὁμογλώσσου.

3ον) Τὴν κατάργησιν τῶν ἠθῶν καὶ τῶν ἐθίμων, τῶν παραδόσεων.

 4ον) Τὴν κατάργησιν τοῦ Ἑλληνορθοδόξου πολιτισμοῦ.

5ον) Τὴν κατάργησιν τοῦ Ἑλληνικῶς ζῆν.

6ον) Τὴν κατάργησιν τῶν θρησκευτικῶν καὶ ἐθνικῶν συμβόλων ἀπὸ δημοσίους χώρους καὶ

7ον) Τὴν πλαστογράφησιν τῆς ἱστορίας, διὰ νὰ μὴ ἐνοχλοῦνται οἱ ἐχθροὶ τοῦ παρελθόντος καὶ τοῦ παρόντος τῆς Ἑλλάδος. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, δυστυχῶς, ἀντὶ νὰ προβάλλη ἀντιστάσεις, συμβιβάζεται, ὑποχωρεῖ, παραχωρεῖ καὶ συμπορεύεται ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τῆς κρίσεως μὲ τοὺς πολιτικοὺς ἐξουσιαστάς. Ἡ Ἀλήθεια εἶναι ὅτι αὐτοὶ τὸν ἐπιβραβεύουν διὰ τὴν στάσιν του ἔναντί των. Ὁ λαὸς ὅμως τὸν ἐπιβραβεύει; Ἂς μεταβῆ πρὸς τὰς λαϊ κὰς συνοικίας τῆς Ἀθήνας καὶ ὁλοκλήρου τῆς Ἑλλάδος. Ἐὰν τὸ πράξη τότε οἱ συνεργάται του θὰ ἀκούσουν εἴτε τὴν λέξιν ὅτι εἶναι ἀνύπαρκτος εἴτε τὸ ἐρώτημα: «ὑπάρχει;».

Εἰς τὴν συνείδησιν τοῦ λαοῦ εἶναι ἀνύπαρκος. Τοὐλάχιστον ἂς μὴ κτυπᾶ τὴν παράδοσιν, ὅπως τὸ ἔπραξε μὲ τὸν περιορισμὸν – ἐκμηδένισιν τοῦ ἤχου τῆς καμπάνας.

Γ. Ζερβός

Ορθόδοξος Τύπος, 12/07/2013

ΥΠΟ ΤΑΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ΜΑΣΟΝΙΚΟΝ ΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΝΑΪΤΩΝ

ΥΠΟ ΤΑΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΤΟ ΜΑΣΟΝΙΚΟΝ

ΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΝΑΪΤΩΝ

Ἰσχυρίζεται Ἀρχιμανδρίτης τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, ὁ ὁποῖος διακηρύσσει ὅτι εἶναι ὁ ἐφημέριος τοῦ  Τάγματος

ὉἈρχιμανδρίτης εὑρίσκεται προφανῶς εἰς βαθεῖαν πλάνην διὰτὸτάγμα,ἀφοῦὁἐνασχολούμενοςἐπὶσειρὰνἐτῶν μὲτὰς αἱρέσεις μακαριστὸς π.ἈντώνιοςἈλεβιζόπουλος συνδέει τὸτάγμα τῶν Ναϊτῶν μὲτὸνἀποκρυφισμόν, τὴν μασονίαν καὶτὴν σατανολατρίαν.ὉἈρχιμανδρίτηςἀποκαλύπτειὅτι τὸτάγμαἐλέγχει κοινωφελῆκρατικὰἱδρύματα καὶτὴν φιλανθρωπικὴν ὀργάνωσιν «Κιβωτός». ὙποστηρίζειἐπίσηςὅτιὁΣεβ. Μητροπολίτης Βελεστίνου κ. Δαμασκηνὸς εἶναιὁπνευματικὸς τοῦμασονικοῦτάγματος καὶὅτι τὸτάγμα δὲν πολεμεῖτὴνἘκκλησίαν.

ὉἈρχιμανδρίτης ἰσχυρίζεται ὅσα καὶ οἱ δεδηλωμένοι μασόνοι, οἱ ὁποῖοι ἕως τὸν 15^ονἢ 16^ονβαθμὸν δὲν γνωρίζουν τί πραγματικὰ ὑπηρετοῦν. Ἱστορικὰ στοιχεῖα ἀποδεικνύουν ὅτι οἱ Ναΐται ἔχουν φανερὰν καὶ κρυφὴν ὀργάνωσιν.

Ὑπηρετοῦν τὴν Πανθρησκείαν καὶ θεωροῦν τὸν Χριστὸν ψευδοπροφήτην.Ἤρχισαν ὡς χριστιανικοί καὶ ἐν συνεχείᾳ ἀπεχριστιανοποιήθησαν. Ἐλέγχουν ἱδρύματα, ὅπως οἱ δεδηλωμένοι μασόνοι ἤλεγχον τὸ Ἀντικαρκινικὸν Νοσοκομεῖον καὶ προέβαινον εἰς ἀποκαλύψεις διὰ τὸν ἔλεγχον αὐτὸν μακαριστοὶ Γέροντες, ὡς ὁ π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος κ.ἄ. Χρέος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς Ἱ. Συνόδου νὰ ἀποκηρύξουν τὴν μασονίαν. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ διὰ τὴν Ἱ. Μητρόπολιν Κηφισίας, κληρικὸς τῆς ὁποίας συμμετέχει εἰς τὸ Μασονικὸν Τάγμα τῶν Ναϊτῶν. Ἡ Ἱ. Μητρόπολις Κηφισίας ὀφείλει νὰ ἐλέγξη, ἐὰν καὶ ἄλλοι κληρικοὶ της συμμετέχουν εἰς μασονικὰ τάγματα καὶ ἐὰν συμβαίνη, νὰ ἀρχίση ποιμαντικὴν ἐναντίον τῆς μασονίας. Ὁλόκληρος ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου, ὁ ὁποῖος μὲ «καμάρι» δηλώνει ὅτι ὑπηρετεῖ τὸ τάγμα τῶν Ναϊτῶν. Ποῖα ἱστορικὰ στοιχεῖα ἀποδεικνύουν ὅτι τὸ Τάγμα τῶν Ναϊτῶν ἔχει ἄμεσον σχέσιν μὲ τὴν Μασονίαν καὶ μὲ τοὺς στόχους διὰ τὴν δημιουργίαν τῆς Πανθρησκείας.

ἩΜασονία πλέον ἔχει διεισδύσει εἰς τοὺς κόλπους τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, ὡς προκύπτει ἀπὸ ἐπιστολὴν κληρικοῦ εἰς τὸν διαδικτυακὸν ἱστότοπον «ἈντιαιρετικὸνἘγκόλπιον». Ὁ κληρικὸς ἀποκαλύπτει ὅτι τὸ Μασονικὸν Τάγμα τῶν Ναϊτῶν λειτουργεῖ ὑπὸ τὰς εὐλογίας τοῦ οἰκουμενιστοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ἔχει πνευματικόν του τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Βελεστίνου κ. Δαμασκηνόν, ἐνῶ ὁ ἴδιος ἰσχυρίζεται ὅτι εἶναι ὁ ἐφημέριος τοῦ Τάγματος. Ὁ κληρικὸς μὲ ἀφορμὴν στοιχεῖα τοῦ «ἈντιαιρετικοῦἘγκολπίου», συμφώνως πρὸς τὰ ὁποῖα ὁ μακαριστὸς κληρικὸς Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, ὁ ὁποῖος ἦτο ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν ὑπεύθυνος τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἔχει ἀποδείξει ὅτι οἱ Ναΐται ἔχουν ἄμεσον σχέσιν μὲ τὸν ἀποκρυφισμὸν καὶ τὴν Μασονίαν βάλλει ἐναντίον του, προφανῶς, διότι δὲν γνωρίζει τὸ ἔργον του. Τὸ αὐτὸ πράττει ὅμως διὰ τῆς σιωπῆς του καὶ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός, ὁ ὁποῖος διὰ αὐτῆς (τῆς σιωπῆς) ἀκυρώνει τὸ ἔργον τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου.

Ὁ κληρικὸς προφανῶς δὲν γνωρίζει εἰς βάθος τὴν σχέσιν τῆς Μασονίας μετὰ τῶν Ναϊτῶν καὶ ἰσχυρίζεται ὅτι τὸ τάγμα αὐτὸ δὲν ἔχει σχέσιν μὲ τὴν Μασονίαν. Ἐὰν ὅμως ἐρωτήσετε ἕνα οἱονδήποτε τέκτονα (Μασόνον), ποὺ ἔχει φθάσει ἕως τὸν 15ον ἢ καὶ τὸν 16ον βαθμὸν θὰ σᾶς ἀπαντήση ὅτι δὲν ἔχει ἀντιληφθῆ ὅτι ἡ Μασονία, εἰς τὰς ἐργασίας καὶ εἰς τελετὰς τῆς ὁποίας συμμετέχει ἑβδομαδιαίως ἢ καὶ δύο φορὰς τὴν ἑβδομάδα (ἐὰν εἶναι ἐπίλεκτον πνευματικὸν μέλος) πολεμεῖ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Ὁ κληρικὸς ἀποκαλύπτει ἐπίσης ὅτι τὸ τάγμα τῶν Ναϊτῶν ἐλέγχει διάφορα κοινωφελῆ ἱδρύματα εἰς τὴν Ἑλλάδα ὡς καὶ τὴν «Κιβωτὸν τοῦ Κόσμου» τοῦ πατρὸς Ἀντωνίου. Τί σύμπτωσις! Κατὰ τὰς περασμέ νας δεκαετίας ὁ μακαριστὸς ἱδρυτὴς τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως (Π.Ο.Ε.) καὶ τοῦ «Ο.Τ.» ἀπὸ κοινοῦ μὲ ἄλλους Ἱερομονάχους ἀπεκάλυπτεν ὅτι τὸ Ἀντικαρκινικὸν Νοσοκομεῖον τῶν «Ἁγίων Ἀναργύρων» εἰς τὴν Νέαν Κηφισιάν ἠλέγχετο ἀπὸ τὴν Μεγάλην Μασονικὴν Στοὰν τὴν εὑρισκομένην ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Ἀχαρνῶν καὶ Μέρλιν. Εἰς δὲ τὰς ἀποκαλύψεις ὅτι ἡ Μασονία εἶναι θρησκεία, ἡ ὁποία ὑπηρετεῖ τὸν διάβολον καὶ πολεμεῖ τὴν Ἐκκλησίαν ἐπίλεκτα στελέχη τῆς Μασονίας (ὡς προκύπτει ἀπὸ τὰ τεκτονικὰ περιοδικά) ἀπήντων (διὰ τῶν Π. Γραβιγκέρ, Κων. Μελισσαροπούλου κ.ἄ.) ὅτι ἡ Ἐκκλησία «δὲν γνωρίζει τί λέγει». Κατὰ σύμπτωσιν μὲ τὸν ἴδιον τρόπον ἀπαντᾶ καὶ ὁ κληρικός, ὁ ὁποῖος ἀνήκει εἰς τὴν Ἱερὰν Ἀρχιεπισκοπὴν Ἀθηνῶν.

   Τὸ «ἈντιαιρετικὸνἘγκόλπιον» δίδει ἀπαντήσεις εἰς τὸν συγκεκριμένον κληρικὸν καὶ τοῦ ἀποδεικνύει ὅτι τὰ ὅσα λέγει εἶναι ξένα πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ κυριώτερον ὅμως εἶναι ὅτι καταθέτειστοιχεῖα – βιβλιογραφίαν, ἀπὸ τὴν ὁποίαν προκύπτει ὅτι οἱ Ναΐται ἔχουν ἄμεσον σχέσιν μὲ τὴν Μασονίαν.

Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ συγκεκριμένου κληρικοῦ εἰς τὸ «ἈντιαιρετικὸνἘγκόλπιον» προεκάλεσεν ἀντιδράσεις, ἰδιαιτέρως μεταξὺ τῶν νέων καὶ τῶν νεανίδων, οἱ ὁποῖοι παρακολουθοῦν τὸ διαδίκτυον, ἔχουν τρομερὰν ἐνημέρωσιν καὶ εὑρίσκονται εἰς διαρκῆ ἀναζήτησιν, διὰ νὰ ἔχουν σφαιρικὴν ἐνημέρωσιν ἐπὶ διαφόρων ζητημάτων. Θὰ ἀνέμενε κανεὶς ἀπὸ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον νὰ τοποθετηθοῦν ἐπὶ τοῦ θέματος, νὰ ἀποδοκιμάσουν τὸν κληρικὸν (ἀλλὰ καὶ ἄλλον κληρικόν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας), ὁ ὁποῖος προέβη εἰς τὰς ἀποκαλύψεις ὡς καὶ τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Βελεστίνου κ. Δαμασκηνὸν ἢ νὰ τοὺς ἐπιβραβεύσουν. Ἕως τὴν στι γμὴν αὐτὴν ἔχομεν τὴν ἀπόλυτον σιγήν. Ἄλλωστε ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ ἔλαβεν ὑπὸ τοῦ Τάγματος τῶν Ναϊ τῶν σοβαρὰν οἰκονομικὴν βοήθειαν διὰ φιλανθρωπικοὺς σκοπούς, ὅπως λαμβάνουν οἰκονομικὴν βοήθειαν διάφοροι Μητροπόλεις ὑπὸ διαφόρων τεκτονικῶν στοῶν τῆς Ἑλλάδος καὶ οἱ Μητροπολῖται δημοσιεύουν εὐχαριστηρίους ἐπιστολὰς διὰ τὴν βοήθειαν εἰς τὰ περιοδικὰ τῶν τεκτόνων. Ἡ σιγὴ θὰ συνεχισθῆ, διότι φαίνεται πὼς αὐτὰ τὰ ὁποῖα λέγει ἡ Μεγάλη Μασονικὴ Στοὰ ἔχουν «δόσιν ἀληθείας»:

Ἤτοι ἐν ἐνεργείᾳ Μητροπολῖται (τόσον τῆς Ἑλλάδος ἀλλὰ καὶ δύο Πατριαρχείων) ἔχουν στενὴν σχέσιν μὲ τὴν Ἑλληνικὴν Μασονίαν. Τὴν θέσιν τῆς Μεγάλης Στοᾶς ἐνισχύει καὶ ἡ στάσις τῆς σημερινῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία:

1^ον) Ἠρνήθη νὰ ἐπαναβεβαιώση παλαιότερας θέσεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος ἐναντίον τῆς Μασονίας, ἐνῶ ἄφησεν ἀβοήθητον (καὶ τὸν ἀντιμετώπισεν ὡς ἀκραῖον καὶ γραφικὸν) τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν κ. Γεώργιον Παπακωνσταντίνου ὑπουργὸν οἰκονομικῶν τῆς κυβερνήσεως τοῦ κ. Γεωργίου Παπανδρέου τὴν διάλυσιν ὅλων τῶν Μασονικῶν Ταγμάτων, τὰ ὁποῖα λειτουργοῦν εἰς τὴν Ἑλλάδα.

2^ον) Ἠρνήθη νὰ πράξη τὸ αὐτό ὅταν ὁ «Ο.Τ.» ἤλεγχε τὸν Μητροπολίτην Κερκύρας κ.  Νεκτάριον, διὰ τὴν Μουσικὴν Ἐκδήλωσιν, τὴν ὀργανωθεῖσαν εἰς Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Παλαιοῦ Κάστρου Κερκύρας. Τότε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης εἶχεν ἀπαντήσει εἰς τὸν «Ο.Τ.» ὅτι δὲν εἶναι Μασόνος καὶ ὅτι ὁ Ἱερὸς Ναὸς ἀνήκει εἰς τὸ ὑπουργεῖον Πολιτισμοῦ. Εἶχεν ὑποσχεθῆ γραπτῶς ὅτι θὰ ἔφερε τὸ θέμα ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς Συν όδου καὶ θὰ ἐζήτει ὑπ᾽ αὐτῆς νὰ ἐπαναβεβαιώση τὰς καταδικαστικὰς ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐναντίον τῆς Μασονίας.

Ἕως σήμερον δὲν ἔχει γίνει τίποτε πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνσιν. Ἴσως, διότι, κατὰ πληροφορίας θεολόγων, ἐπίλεκτον στέλεχος τῆς Ἐκκλησίας συμμετεῖχε πρὸ ἐτῶν εἰς «λευκὴν ἑορτὴν» τῶν Μασόνων (εἰς οἰκίαν Μεγαλομασόνου) φορῶν κοστούμι, παπιγιόν, ρεπούμπλικα καὶ κρατῶν ἕνα μπαστουνάκι. Ἡ πληροφορία εἶχε δοθῆ καὶ εἰς τὸν μακαριστὸν Γέροντα, προϊστάμενον τῆς Π.Ο.Ε. καὶ τοῦ «Ο.Τ.» Ἀρχιμανδρίτην π. Μᾶρκον Μανώλην ὑπὸ ἐγκρίτου θεολόγου, ὁ ὁποῖος διατηρεῖ καὶ καλὰς σχέσεις μὲ τὸ Φανάριον.

3^ον) Ἠρνήθη νὰ ἐπαναβεβαιώση τὴν καταδίκην τῆς Μασονίας, ὅταν προσφάτως τοῦτο ἐζητήθη ὑπὸ ἱερᾶς συνάξεως κληρικῶν, μοναχῶν καὶ θεολόγων, ἡ ὁποία εἰς τὴν διακήρυξίν της ἐτόνισε πὼς εἶναι ἀνάγκη, ὄχι μόνον ἡ καταδίκη τῆς Μασονίας ἀλλὰ καὶ ἡ ποιμαντικὴ ἐναντίον της.

Ἡπαράταξις «Κοινωνία»

Ὑπογραμμίζεται ὅτι ὅλαι αἱ ἀποκαλύψεις διὰ τὴν ἐνεργὸν συμμετοχὴν ἑνὸς ἐν ἐνεργείᾳ Μητροπολίτου (Βελεστίνου) καὶ κληρικῶν εἰς τὸ Μασονικὸν Τάγμα τῶν Ναϊτῶν εἶχε προκαλέσει τὴν ἄμεσον ἀντίδρασιν τῆς Παρατάξεως «Κοινωνία», ἡ ὁποία εἶχεν ἀποστείλει ἐπιστολὴν εἰς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμον διὰ τὸ θέμα τῆς συμμετοχῆς τοῦ Μητροπολίτου Βελεστίνου. Μετὰ τὰς νέας ἀποκαλύψεις τοῦ κληρικοῦ, αἱ ὁποῖαι ἐκ θέτουν τὸν Μητροπολίτην, ὁ πρόεδρος τῆς «Κοινωνίας» κ. Μιχαὴλ Ἠλιάδης ἐπανῆλθεν εἰς τὸ ζήτημα. Συμφώνως πρὸς ἀνακοίνωσιν τῆς «Κοινωνίας», ὑπὸ τὸν τίτλον: «Ἡ Μασονία τελικὰ ἔχει διαβρώσει καὶ τὸν Ἐκκλησιαστικὸν χῶρον»:

«Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Προέδρου τῆς Παρατάξεώς μας, κ. Μιχαὴλ Ἠλιάδη, πρὸς τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν, κ. Ἱερώνυμο, στὶς 6 Ἀπριλίου 2013, γιὰ τὸ θέμα τῆς παρουσίας τοῦ Σεβ. Μητρ. Βελεστίνου κ. Δαμασκηνοῦ σὲ μασονικὴ τελετή, προκάλεσε μεγάλη συζήτηση στὸ διαδίκτυο. Τὸ Ἑλληνικὸ Πρακτορεῖο τεκτονικῶν εἰδήσεων δημοσίευσε τὴν ἐπιστολὴ τοῦ κ. Ἠλιάδη, στὶς 8 Ἀπριλίου 2013, μὲ τίτλο: «Ἡ Πολιτικὴ Παράταξη “ΚΟΙΝΩΝΙΑ” κατὰ τοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ». Τὸ θέμα ἀναζωπυρώθηκε μὲ τὴν δημοσίευση στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» τῆς ἐν λόγῳ ἐπιστολῆς. Ἀκολούθως, τὸ ἱστολόγιοἈντιαιρετικὸ Ἐγκόλπιοδέχθηκε μία ἐπιστολὴ ἀπὸ τὸν Ἀρχιμανδρίτη π. Στάχυο Καψῆ, ἐφημέριο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καὶ Εἰρήνης Γενικοῦ Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης, ἡ ὁποία εἶναι πολὺ ἀποκαλυπτικὴ γιὰ τὴν ἀφανῆ, ἀλλὰ οὐσιαστικὴ δράση τῆς μασονίας μέσα στοὺς ἐκκλησιαστικοὺς χώρους! Στὴν ἐπιστολή του ὁ π. Στάχυς ἀρνεῖται ὅτι τὸ Τάγμα τῶν Ναϊτῶν εἶναι Μασονικό, ἀλλὰ οἱ ἴδιοι οἱ Μασόνοι τὸν διαψεύδουν μὲ τὸν τίτλο, ποὺ ἔθεσαν στὴν ἀνάρτηση τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Προέδρου μας στὸ ἱστολόγιό τους! Πληροφορίες μᾶς λένε ὅτι ὁ τρίτος στὴ σειρὰ ἱερέας, ποὺ εἰκονίζεται στὶς “ἐπίμαχες” φωτογραφίες, ποὺ ἔφερε στὸ φῶς τῆς δημοσιότητας τὸ ἱστολόγιο ierovima.gr, μαζὶ μὲ τὸν μητρ. Βελεστίνου, ὑπηρετεῖ ὡς ἐφημέριος σὲ Ἱερὸ Ναὸ ἐπ᾽ ὀνόματι τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, ποὺ ἀνήκει στὴν δικαιοδοσία τῆς Μητροπόλεως Κηφισιᾶς. Περιμένουμε σχετικὴ διάψευση ἀπὸ τὸν οἰκεῖο Μητροπολίτη ἢ καὶ ἀπὸ τοὺς ἐφημερίους τῶν Ἱερῶν Ναῶν, ἐπ᾽ ὀνόματι τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων».

Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ κληρικοῦ Παραθέτομεν κατωτέρω τὴν ἐπιστολὴν τοῦ κληρικοῦ πατρὸς Στάχυος Καψῆ, ὁ ὁποῖος συμμετέχει εἰς τὸ Μασονικὸν Τάγμα τῶν Ναϊτῶν (ὁ ἴδιος ἀρνεῖται ὅτι εἶναι Μασονικόν).

Πρὸς τὸ «ἀντιαιρετικὸνἐγκόλπιον». Αὕτη ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Χριστὸς Ἀνέστη!

Διάβασα τὸ ἄρθρο σας γιὰ τοὺς Ναΐτες Ἱππότες καὶ θὰ ἤθελα νὰ σᾶς πληροφορήσω ὅτι αὐτά, ποὺ γράφετε, δὲν εὐσταθοῦν, διότι οἱ Ναΐτες Ἱππότες ἦταν κληρικοὶ καὶ μοναχοὶ καὶ παράλληλα στρατιωτικοὶ καὶ προστάτευαν τοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ τοὺς προσκυνητές τους ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους καὶ ἄλλους βαρβάρους. Οὔτε ἦταν μασόνοι, ἀλλὰ καὶ οὔτε ἔκαναν, ὅπως γράφετε, τελετουργικὸ σὲξ καὶ πάντα εἶχαν τὰ σύμβολα τῆς πίστεως, τὸν Σταυρὸ καὶ τὸ Ἅγιο Δισκοπότηρο, διαβάστε λίγη ἱστορία γιὰ νὰ δεῖτε τὴν ἀλήθεια, δὲν βλάπτει. Σᾶς πληροφορῶ λοιπὸν ὅτι οἱ σημερινοὶ Ναΐτες Ἱππότες ἢ καλύτερα τὸ Κυρίαρχο Ἱπποτικὸ Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων εἶναι μιὰ παγκόσμια Χριστιανικὴ Ὀργάνωση ἀνεγνωρισμένη ἀπὸ τὸν Ο.Η.Ε. μὲ σκοπὸ τὴν βοήθεια συνανθρώπων μας, ποὺ ἔχουν ἀνάγκη καὶ πάντα σὲ συνεργασία μὲ τὸν Ἐρυθρὸ Σταυρό.

Στὴν Ἑλλάδα τὸ Κυρίαρχο Ἱπποτικὸ Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων ἔχει διοικήσεις σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα καὶ τελεῖ ὑπὸ τὴν Εὐλογία τοῦ Παναγιωτάτου καὶ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου καὶ οἱ Ἕλληνες Ναΐτες Ἱππότες εἶναι στὴν πλειοψηφία Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ μεγαλωμένοι καὶ γαλουχημένοι μὲ τὰ νάματα τῆς πίστεώς μας καὶ μόνο σκοπὸ ἔχουν τὴν βοήθεια συνανθρώπων μας, ποὺ ἔχουν ἀνάγκη καὶ δὴ τῶν ἱδρυμάτων, ποὺ ἔχουν ἀνάγκη βοηθείας. Στὴν Ἀθήνα τὸ Κυρίαρχο Ἱπποτικὸ Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων ἔχει ὑπὸ τὴν σκέπη του τὸ Γενικὸ Νοσοκομεῖο Πεντέλης, τὸ Πίκπα τῆς Βούλας, τὴν Κιβωτὸ τοῦ Κόσμου τοῦ πατρὸς Ἀντωνίου καὶ πολλὰ ἄλλα ἱδρύματα καὶ στὴν Ἀθήνα καὶ στὸν Πειραιᾶ. Ἐὰν ἴσχυαν αὐτά, ποὺ γράφετε, εἰς τὸ κατάπτιστο κείμενό σας δὲν θὰ ἔδιδε τὴν εὐλογία του ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης ἀλλὰ καὶ οὔτε θὰ δεχόταν χρήματα βοήθειας γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῶν ζημιῶν τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ἱ. Ναοῦ τῶν Ἀθηνῶν ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος μας κ. Ἱερώνυμος. Οἱ τελετές, ποὺ τελεῖ τὸ Κυρίαρχο Ἱπποτικὸ Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων, πάντα ἀρχίζουν μὲ προσευχὴ καὶ τελειώνουν μὲ προσευχὴ καὶ δὴ μὲ τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ τάξη καὶ πάντα μὲ τὰ σύμβολα τῆς πίστεώς μας τὸν Σταυρό, τὸ Ἅγιο Δισκοπότηρο καὶ  τὸ Ἅγιο Εὐαγγέλιο. Ποῦ εἴδατε λοιπὸν τὴν λατρεία τοῦ διαβόλου; Τὸ Κυρίαρχο Ἱπποτικὸ Τάγμα τοῦ  Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων στὴν Ἑλλάδα ἔχει πνευματικὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βελεστίνου κ. Δαμασκηνό.

Σᾶς πληροφορῶ ὅτι καὶ ἐγὼ εἶμαι στὸ Κυρίαρχο Ἱπποτικὸ Τάγμα τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων μαζὶ μὲ τὸν Σεβασμιώτατο καὶ εἶμαι ὁ ἐφημέριος τοῦ Τάγματος. Ἂς σταματήσετε ἐπιτέλους αὐτὴν τὴν φιλολογία περὶ μασονισμοῦ

καὶ σατανολατρίας τῶν Ναϊτῶν Ἱπποτῶν καὶ ἂν θέλετε νὰ ἐνημερωθῆτε πραγματικὰ ἐπισκεφθῆτε τὴν ἱστιοσελίδα τοῦ Τάγματος www.osmth-greece.org

Μετὰ τιμῆς

Ἀρχιμανδρίτης π. Στάχυς Καψῆς

Ἐφημέριος Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίων

Ραφαήλ, Νικολάου καὶ Εἰρήνης

Γενικοῦ Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης

Καὶ μέγας ἐφημέριος

τοῦ Κυριάρχου Ἱπποτικοῦ Τάγματος

τοῦ Ναοῦ τῶν Ἱεροσολύμων»

ΟἱΝαΐται πνευματικοὶπρόγονοι τῶν τεκτόνων

Πιστεύομεν ὅτι ὁ ἀνωτέρω κληρικὸς πρέπει νὰ εὑρίσκεται εἰς μεγάλην πλάνην, ὅταν ἰσχυρίζεται ὅτι οἱ Ναΐται δὲν εἶναι Μασόνοι. Τὸ ἴδιο καὶ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός. Δὲν ἀναφερόμεθα εἰς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην, ὁ ὁποῖος δίδει τὴν εὐλογίαν του εἰς τὸ Μασονικὸν αὐτὸ Τάγμα, διότι θὰ μείνη εἰς τὴν ἱστορίαν διὰ τὴν καταφρόνησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν Συνόδων. Ἄλλωστε ὅταν συμμετέχη εἰς οἰκουμενιστικὰς συμπροσευχὰς μὲ ἀλλοθρήσκους καὶ ἑτεροδόξους τιμᾶ τὸν Μέγαν Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος (ΜΑΤΣ) τῆς Μασονίας.

Αὐτὸ πράττουν καὶ οἱ Ναΐται, οἱ ὁποῖοι ἐπιτρέπουν τὴν συμπροσευχὴν Ὀρθοδόξων, Παπικῶν, Κοπτῶν, Προτεσταντῶν κ.λπ. ἐντὸς τοῦ «Ναοῦ» των, εἰς τὸν ὁποῖον τελοῦν τὰς ἐργασίας των, συμφώνως πρὸς τυπικά, τὰ ὁποῖα εἶναι παρόμοια μὲ αὐτὰ τῆς Μασονίας. Οἱ τέκτονες τὸ γνωρίζουν αὐτὸ καὶ δι᾽ αὐτό, ὅταν ἀναφέρονται εἰς τοὺς Ναΐτας (Ἱππόται τοῦ τάγματος τοῦ Ναοῦ) λέγουν ὅτι εἶναι οἱ πνευματικοί των πρόγονοι. Τὸ τάγμα τῶν Ναϊτῶν ἱδρύθη τὸ 1118, κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν Σταυροφοριῶν, μὲ σκοπὸν νὰ προστατεύσουν τοὺς Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι μετέβαιναν εἰς τοὺς Ἁγίους Τόπους, διὰ νὰ προσκυνήσουν.

Ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἱεροσολύμων Βαλδουϊνος Β´ τοὺς παρεχώρησε διὰ ἕδρα των τὸν τόπον, ὅπου ἄλλοτε ὑψώνετο (ὑποτίθεται) ὁ Ναὸς τοῦ Σολομῶντος. Οἱ Ναΐται εἶχον ἔλθει εἰς ἐπαφὴν μὲ τὰς ἀνατολικὰς ἰδέας καὶ ἐπηρεάσθησαν ἀπὸ αὐτάς.  Εἶχον συναλλαγὰς μὲ Μουσουλμάνους, Ἑβραίους καὶ ὀπαδοὺς πολλῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν καὶ ἤρχισαν νὰ υἱοθετοῦν τὰς ἀπόψεις των, κατασκευάζοντες ἕνα ἀμάλγαμα, ἕνα πρόπλασμα πανθρησκείας. Ὡς πρῶ τον σκοπὸν πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνσιν ἔθεσαν τὴν συνένωσιν, διὰ συγκρητισμοῦ, τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν: Χριστιανικῆς, Μουσουλμανικῆς καὶ Ἰουδαϊκῆς. Ὁ ἀνατολικὸς μυστικισμὸς ἤρχισε νὰ τοὺς ἐπηρεάζη καὶ ἰδιαιτέρως τοὺς ἐπηρέαζεν ὁ Ἑβραϊκὸς τῆς Καμπάλα.

ΠροφήτηςὁΧριστός

Βαθμιαίως οἱ Ναΐται υἱοθέτησαν τὴν Ἑβραϊκὴν ἄποψιν ὅτι ὁ Ἰησοῦς δὲν ἦτο Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, διότι αὐτὸς δὲν ἔχει υἱούς. Υἱοθέτησαν ἐπίσης τὴν Μουσουλμανικὴν ἄποψιν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἦτο ἕνας προφήτης, ὅπως ὁ Μωυσῆς καὶ ὁ Μωάμεθ. Κατέληξαν δὲ εἰς τὸ συμπέρασμα (πανθρησκεία) ὅτι αὐτοὶ οἱ τρεῖς θὰ ἔπρεπε νὰ τιμῶνται ἰσοτίμως.

Ἱδρύουν τραπέζας καὶ«θεσμοθετοῦν» τὰςἐπιταγάς

Μετὰ τὴν ἐκδίωξιν τῶν Φράγκων ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Τόπους ἐπεξετάθησαν εἰς τὴν δυτικὴν Εὐρώπην. Τὴν ἰδίαν ὥραν οἱ Ἅγιοι Τόποι ἐπανῆλθον ὑπὸ τὴν κυριαρχίαν τῶν Μου σουλμάνων. Κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ἐπεκτάσεως τῶν Ναϊτῶν εἰς τὴν δυτικὴν Εὐρώπην ἀπέκτησαν μεγάλην στρατιωτικήν, πολιτικήν, πνευματικὴν καὶ οἰκονομικὴν δύναμιν εἰς τὴν Γαλλίαν. Ἐκεῖ ἵδρυσαν τὰς πρώτας Εὐρωπαϊκὰς Τραπέζας καὶ εἰσήγαγον τὰς ἐπιταγάς. Ὠργάνωσαν ἕνα δίκτυον ξενοδοχείων –καταφυγίων, τὸ ὁποῖον ἐπέτρεπεν εἰς τοὺς ταξιδιώτας νὰ μετακινοῦνται ἀσφαλῶς καὶ νὰ ἀποφεύγουν τὴν καταβολὴν διαφόρων τελῶν εἰς τοὺς φεουδάρχας.

Πῶς διελύθη τὸΤάγμα

Ἡ ἰσχύς των ἐμεγάλωνε καὶ ἐγίνετο ἐπικίνδυνος διὰ τὴν Ἐκκλησίαν, τοὺς φεουδάρχας, τοὺς βασιλεῖς καὶ τοὺς ἀστούς. Τὸ 1314, ὁ Πάπας Κλήμης Ε´ καὶ ὁ Βασιλεὺς τῆς Γαλλίας Φίλιππος Δ´, ὁ Ὡραῖος διέλυσαν τὸ Τάγμα, κατέσχον τὰ περιουσιακά του στοιχεῖα καὶ ἔκαψαν ζωντανοὺς ἀρκετοὺς ἡγέτας του, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὸν Μέγαν Μάγιστρον, Jacques de Molay. Αὐτὸν οἱ Μασόνοι τὸν θεωροῦν «ἅγιον» (καυτὸς εἰς τὰ ἑβραϊκὰ) καὶ εἰς τὸν σκωτικὸν τύπον τεκτονισμοῦ, ὁ 30ος βαθμός, ὁ λεγόμενος «τοῦ Ἱππότου Καδὼς» εἶναι ἀφιερωμένος εἰς τὴν μνήμην του.

Ἡδιπλῆ ὀργάνωσίς των

Οἱ Ναΐται εἶχον τὴν φανερὰν ὀργάνωσιν καὶ τὴν μυστικήν. Ὄπισθεν ἀπὸ τοὺς ἐπισήμους Μεγάλους Μαγίστρους ὑπῆρχεν ὁ Κρυφὸς (Ὅπως εἰς τὰς τεκτονικὰς Στοὰς ὑπάρχει ὁ κραταιότατος). Λεπτομέρεια: Ὁ φανερὸς Μέγας Μάγιστρος τῶν Ναϊτῶν Ζὰκ Ντὲ Μολάϊ, ἐκάη ζωντανὸς καὶ «ἡγιοποιήθη», ἐνῶ ὁ κρυφός, ὁ Ronselin de For ὄχι μόνον δὲν «ἐμαρτύρησε», ἀλλὰ οὔτε καὶ ἐνωχλήθη, ὡς νὰ ἦτο ἀσήμαντος. Τί σημαίνει ἡ λεπτομέρεια αὐτή; Ὅτι ἐντὸς τοῦ Τάγματος τῶν Ναϊτῶν ὑπῆρχε μυστικὴ ἑταιρεία, (ὑπὸ τὴν κάλυψιν τοῦ τάγματος) μὲ κρυφοὺς ἀρχηγούς, μυστικὰς διδασκαλίας καὶ μὴ γνωστούς, εἰς τοὺς πολλοὺς σκοπούς.

Ἡπαγκόσμιος θρησκεία

Ἀπώτερος σκοπὸς αὐτῆς τῆς ἑται ρείας ἦτο ἡ ἑνοποίησις τῆς Οἰκουμένης εἰς τὴν βάσιν μιᾶς παγκοσμίου θρησκείας μὲ ἐπιστέγασμα μίαν παγκόσμιον κυβέρνησιν. Διὰ τὴν ἐπίτευξιν αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ ἔπρεπε νὰ ἐργάζεται μία μειονότης ἐκλεκτῶν μυημένων, προερχομένη ἀπὸ διαφορετικοὺς λαούς, πολιτισμοὺς καὶ θρησκείας. Ἡ μυστικὴ ἑταιρεία ἠργάζετο μὲ πολλοὺς τρόπους: συνεκέντρωνε πλοῦτον καὶ ἰσχύν, εἰσέδυε παντοῦ, διεβίβρωσκε τὴν Ἐκκλησίαν, τὴν Αὐτοκρατορικὴν – Βασιλικὴν Αὐλήν, τὴν Δημοσίαν Διοίκησιν, τὸν Στρατόν. Δι᾽ αὐτό, τὸ 1311, εἰς τὴν Σύνοδον τῆς Βιέννας, εἰς τὴν Κοιλάδα τοῦ Ρήνου, ἀπεφασίσθη ἡ διάλυσις τοῦ Τάγματος. Τὴν 11ην Μαρτίου 1314 ἀνῆλθον εἰς τὴν πυρὰν καὶ ἐκάησαν ζωντανοὶ ὁ Μέγας Διδάσκαλος τοῦ Ναοῦ «Ζὰκ Ντὲ Μολάϊ, ὁ διοικητὴς τοῦ Πουατιὲ καὶ τῆς Ἀκουϊτανίας, Γοδεφρίδος ντὲ Γκοναβίλ, ὁ διοικητὴς τῆς Νορμανδίας Γοδεφρίδος Ντὲ Σαρνάϊ, καὶ ὁ «Μέγας Ἐπιθεωρητὴς» τοῦ Τάγματος, Οὖγγος ντὲ Παϋραντό. Τὸ τάγμα διελύθη καὶ ἡ περιουσία του κατεσχέθη.

ΨευδοπροφήτηςὁἸησοῦς διὰτοὺς Ναΐτας

Ὡς εἴπομεν εἰς ἄλλα σημεῖα τοῦ παρόντος σημειώματος οἱ Ναΐται εἶχον ἐπηρεασθῆ ἀπὸ τὰς ἀνατολικὰς θρησκείας καὶ τὴν Ἑβραϊκὴν Καμπάλα καὶ ἐθεώρουν ὅτι ὁ Χριστὸς ἦτο ἕνας ἀπὸ τοὺς προφήτας, ὑπεράνω τῶν ὁποίων ἐθεώρουν τὸν Μωάμεθ. Δὲν περιωρίσθησαν ὅμως εἰς τὴν ἄποψιν αὐτήν. Ἐπροχώρησαν ἀκόμη περισσότερον. Ἐχαρακτήρισαν τὸν Ἰησοῦν ψευδοπροφήτην, ἐπειδὴ δὲν ἐξεπληρώθη ἡ ὑπόσχεσίς του νὰ ἐπιστρέψη συντόμως εἰς τὴν γῆν. Ἔτσι, ἐνῶ, ἀρχικῶς οἱ Ναΐται ἀπεκαλοῦντο «Τάγμα τῶν πτωχῶν στρατιωτῶν τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος»,

ὑπὸ τὴν ἐπήρειαν τοῦ μυστικιστικοῦ Ἰουδαϊσμοῦ (Καμπάλα) καὶ ἴσως καὶ ἄλλων ἀνατολικῶν θρησκειῶν καὶ μυστικιστικῶν ρευμάτων, οἱ Ναΐται ὑπέστησαν πνευματικὴν μετάλλαξιν. Τελικῶς ἀπέρριψαν τὴν θεϊκότητα τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐδέχθησαν ἕνα θεόν, πρωίμου συγκρητισμοῦ: μωαμεθανισμοῦ – ἰουδαϊσμοῦ – χριστιανισμοῦ, μαζὶ μὲ στοιχεῖα ἀπὸ ἄλλα μυστικιστικὰ ρεύματα τῆς Ἀνατολῆς, ὅπως τῶν Ἑβραίων, τῶν Ἰνδουϊστῶν, τῶν Βουδιστῶν καὶ τῶν ζωροαστρῶν. Εἰς τὴν βιβλιογραφίαν ἀναφέρεται ἀκόμη καὶ ἡ ἐπίδρασις  τοῦ Ὀρφισμοῦ. Φαίνεται ὅτι ἀπὸ ὡρισμένας ἀπόψεις, οἱ Ναΐται κατέληξαν ὡς συνεχισταὶ τῶν «καθαρῶν», οἱ ὁποῖοι ἠρνοῦντο τὴν ἐνσάρκωσιν τοῦ Χριστοῦ, καθὼς καὶ τὴν Ἀνάστασίν Του. Οἱ «Καθαροὶ» ἐνεφανίσθησαν τὸν Ι´ αἰῶνα, ὡς συνέχεια τῶν «Γνωστικῶν», οἱ ὁποῖοι ἐδέχοντο δύο θεούς: τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται εἰς ἀέναον πόλεμον.

Ἡδικαίωσις τοῦ«Ο.Τ.»

Ὁ «Ο.Τ.» ἀπὸ τὴν στήλην «Ὀρθόδοξος Παρατηρητής» πολὺ πρὶν ἐκσπάσει ὁ θόρυβος μὲ τὰς φωτογραφίας κληρικῶν καὶ τοῦ Σεβ. Βελεστίνου εἰς τὰς ἐργασίας τοῦ Τάγματος τῶν Ναϊτῶν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐπιστολὴν τοῦ Ἀρχιμανδρίτου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ, (Σημ.Αντ.Εγκόλπιου: Ο Αρχιμανδρίτης που μας έστειλε την επιστολή ΔΕΝ ανήκει στην Ι.Μ.Κηφισίας αλλά στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών) εἶχε σχολιάσει δυσμενῶς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον διὰ τὴν εὐλογίαν, τὴν ὁποίαν ἔδιδεν εἰς τὰς διαφόρους ἐκδηλώσεις καὶ ὁμιλίας, τὰς ὁποίας ὀργανώνουν εἰς τὴν Θεσσαλονίκην καὶ εἰς ἄλλας πόλεις τῆς Ἑλλάδος. Δυστυχῶς δὲν ὑπῆρξεν οὐδεμία ἀντίδρασις ὑπὸ Ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων. Συμβιβάζεται ὅμως ἡ ἰδιότης τοῦ Ὀρθοδόξου μὲ αὐτὴν τοῦ Μασόνου; Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία κατὰ τὸ παρελθὸν ἀπεκήρυσσε τὴν Μασονίαν. Σήμερον;

Ἔκκλησιςὑπὸτοῦ«Ο.Τ.»

Ὁ «Ο.Τ.» μετὰ τὴν παράθεσιν τῶν ἀνωτέρω ἱστορικῶν στοιχείων διὰ τὴν ἐξέλιξιν καὶ τὴν μετεξέλιξιν τῶν Ναϊτῶν καλεῖ:

1^ον) Τοὺς κληρικοὺς καὶτὸν Σεβ. Βελεστίνου κ. Δαμασκηνὸν νὰἀναγνωρίσουν τὸλάθος καὶτὴν πλάνην των διὰτοὺς σκοπούς, τοὺςὁποίουςὑπηρετεῖτὸΔιεθνὲς μασονικὸν Τάγμα τῶν Ναϊτῶν καὶνὰἀποχωρήσουνἀπὸαὐτό.

2^ον) ΤὸνἈρχιεπίσκοπονἈθηνῶν κ.Ἱερώνυμον νὰσυγκαλέση τὴνἹερὰν Σύνοδον τῆςἹεραρχίας, διὰνὰἐπαναβεβαιωθῆἡθέσις τῆςἘκκλησίαςὅτιἡἰδιότης τοῦτέκτονος καὶτοῦὈρθοδόξου Χριστιανοῦεἶναιἀσυμβίβαστος,ἀφοῦἡΜασονία εἶναι θρησκεία καὶτὰμέλη τους δίδουνἰδιαίτερονὅρκον,ὁὁποῖος εἶναι «ἀνώτερος» δι᾽αὐτοὺς καὶαὐτοῦτοῦΣυντάγματος.

3^ον) Τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Κηφισίας,Ἀμαρουσίου καὶὨρωποῦνὰἐρευνήση,ἐὰν καὶἄλλοι κληρικοὶτῆςἹερᾶς Μητροπόλεώς του δραστηριοποιοῦνται εἰς ΜασονικὰΤάγματα καὶνὰκάμνη ποιμαντικὴνἐναντίον τῆς Μασονίας.

4^ον) ΤὸΟἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον νὰσταματήση νὰεὐλογῆτὴν Μασονίαν εἰς τὸν χῶρον τῆςἘκκλησίας, διὰνὰὑπηρετήση τὴν παναίρεσιν τοῦΟἰκουμενισμοῦ.ὉΜέγαςἈρχιτέκτων τοῦΣύμπαντος ΜΑΤΣ εἶναιὁθεὸςὅλων τῶν πιστῶν (ἑτεροδόξων,ἀλλοθρήσκων καὶεἰδωλολατρῶν)ἑκάστης θρησκείας εἰς τοὺς κόλπους τῆς Μασονίας. ΕἰςτὴνὈρθόδοξονἘκκλησίαν πιστεύομεν εἰς τήνἉγίαν Τριάδα.

Γ. ΖΕΡΒΟΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ «ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ» 7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2012 ΑΡ.Φ.:1978

πηγή