Εκοιμήθη εν Κυρίω ο Γέροντας Μωυσής Αγιορείτης

ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ



Καλό Παράδεισο, Γέροντα!

Εκοιμήθη σε ηλικία 62 ετών  πριν από λίγο ο λόγιος γέροντας Μωυσής ο Αγιορείτης, ο οποίος τον τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα με την υγεία του.

Ο μακαριστός Γέροντας Μωυσής τον τελευταίο καιρό μετά από επιθυμία του,  φιλοξενούταν στο Επισκοπείο της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας όπου και εκοιμήθη.

Ο μοναχός Μωυσής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952,  και μόναζε στο Άγιον Όρος από τριακονταπενταετίας.

Ασχολήθηκε με την αγιογραφία, την ποίηση, την κριτική και τη συγγραφή.

Έχει εκδώσει 52 βιβλία κι έχει γράψει περισσότερα από χίλια άρθρα. Έργα του έχουν μεταφρασθεί σε άλλες γλώσσες κι έχουν βραβευθεί.

Έχει σειρά ομιλιών, κατόπιν προσκλήσεων μητροπόλεων, Πανεπιστημιών και συλλόγων, στην Ελλάδα και το Εξωτερικό.

Έχει λάβει μέρος ως εισηγητής σε 80 συνέδρια. Έχει διατελέσει αρχιγραμματεύς της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους.

Είναι από εικοσαετίας αρχισυντάκτης του αγιορειτικού περιοδικού «Πρωτάτον» και μέλος επιφανών συλλόγων.

Ήταν Γέροντας από 25ετίας της Καλύβης Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου της Ιεράς Σκήτης Αγίου Παντελεήμονος - Κουτλουμουσίου,της οποίας διετέλεσε Δικαίος.

Θεωρούταν ο πολυγραφότερος σύγχρονος Αγιορείτης Γέροντας.ή

πηγή

Η Μονή Γηροκομείου ορφάνεψε, και η Πάτρα επίσης ! Ο θάνατος του γέροντα Χριστοφόρου Μεϊντανά…

Ο πρό ηγούμενος, τής ιστορικής Μονής Γηροκομείου Πατρών παπά Χριστόφορος, έτοιμος γιά τό τελευταίο ταξίδι του...

----------------------------------------

Τις μέρες αυτές,  όπου τα πάντα έχουν ανατραπεί, κι΄ όπου τα πάνω έχουν γίνει κάτω, τά δεξιά έχουν γίνει αριστερά και τά ίσα στραβά,  υπάρχουν, δόξα τώ Θεώ, καί κάποιοι άνθρωποι  πού φώτισαν, και με τις παρακαταθήκες τους θα φωτίζουν ακόμη τις ανθρώπινες κοινωνίες…

 

Ένας απ΄αυτούς τους ξεχωριστούς, σκληραγωγημένους, και θαρραλέους ανθρώπους  υπήρξε και ο γέροντας  Αρχιμανδρίτης  Χριστόφορος Μεϊντανάς,  πρώην ηγούμενος της  ιστορικής Μονής Γηροκομείου Πατρών, πού ατυχώς μέσα από μια σειρά δοκιμασιών υγείας κατέληξε στο τέλος τυφλός σε αναπηρικό καροτσάκι μέχρι πού χθές έφυγε για πάντα από κοντά μας...

 

Ψηλός, αδύνατος, ασκητικός στην εμφάνιση, απλός, καταδεκτικός, συγχωρητικός,πού γινόταν θυσία γιά όσους ζητούσαν όχι μόνο τίς ευχές του καί τίς προσευχές του, αλλά και την υλική βοήθειά του...

 

Κι΄ ακόμη, ευθύς και ίσος στον λόγο του, με το «ναι, ναι», το «όχι – όχι»  και την αλήθεια  πάντα στο στόμα του, όποιος κι΄ αν ήταν ο συνομιλητής του, παρηγορητικός στους φτωχούς, στους πονεμένους, και στους αμαρτωλούς, πού κατά δεκάδες  Εξομολογούνταν σ΄ αυτόν…

 

Βρήκα έναν παλιό φίλο πού τον ήξερε καλύτερα, άς τον πούμε εδώ κύρ Γιάννη,  και μού είπε τα εξής περίπου:

 

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com 

« Ο  γέροντας,  από πολύ καιρό τώρα υπέφερε μετά από εκείνο το «ιστορικό» ατύχημα και γκρέμισμα του αυτοκινήτου πού τον μετέφερε στην γνωστή σπηλιά της Υπαπαντής στην Οβρυά  πού πήγαινε τακτικά και λειτουργούσε με μεγάλη μάλιστα κοσμοσυρροή...

Τυφλός, λίγο πρίν πεθάνει....




 

Το αυτοκίνητο  είχε γίνει σμπαράλια, ο γέροντας με τον οδηγό τραυματίστηκαν ελαφρά, αλλά τον άφησε ο Θεός να ζήσει, γιατί είχε πολλά ακόμη να προσφέρει…Και πολύς κόσμος τον περίμενε και προσευχόταν στον Θεό  γι΄ αυτόν…Ήταν μία ακόμη επιβουλή του σατανά να τον σκοτώσει…

 

Διάβαζε στον κόσμο διάφορες ευχές γιά τα προβλήματά τους καί μάλιστα μέ τίς ώρες, αρχίζοντας από τό πρωϊ καί τελειώνοντας το βράδυ...Υπήρξαν άνθρωποι πού πηγαίνανε το πρωϊ και φεύγανε στις 2  μετά τά μεσάνυκτα !

 

Τόν ρώτησα παλαιότερα  

-- " πάτερ Χριστόφορε, τί θά ήθελες να κάνουμε γιά σένα όταν μάθουμε ότι πέθανες;". 
Χαμογέλασε καί μού είπε :

-- " Νά πείς κανένα Κύριε ελέησον, καί γιά μένα τό παλιοτόμαρο !!!!...."

 

Και δεν το έλεγε από ψευτοταπείνωση όπως κάνουμε συνήθως εμείς με τα λόγια μας, και  με τις πράξεις μας κάνουμε άλλα…

 

Ήταν ένας πραγματικά ταπεινός άνθρωπος !
Πρέπει να ξέρουμε ακόμη ότι η εργασία του παπά  Χριστόφορου ήταν όχι μόνο φανερή, αλλά  και μυστική . 

Φανερή μέν, από τά δεκάδες πρόσωπα πού έβλεπες να περιμένουν  υπομονετικά  κάτω από τις στοές του μοναστηριού στην αυλή, έξω από τό κελλάκι του, για να τους διαβάσει  κυρίως Εξορκιστικές ευχές εναντίον πειρασμών , μαγείας, και δαιμόνων, πράγμα πού ελάχιστοι σήμερα κληρικοί  διαβάζουν, ως και καθόλου... 

Και δεν τις διαβάζουν  γιατί πρέπει να έχεις πολύ θάρρος να τα βάλεις με τον ίδιο τον σατανά πού υπάρχει μέσα στην μαγεία. Είτε μαύρη μαγεία είναι αυτή, είτε λεγόμενη λευκή, το ίδιο είναι !

 

Αυτό όμως,  τον παπα-Χριστόφορο  ως  δεδηλωμένο αντίπαλο και εχθρό  του σατανά  ουδόλως τον απασχολούσε…

 

Η «μυστική» εργασία του ήταν οί ελεημοσύνες και οί τσάντες με τρόφιμα και με λεφτά πού έδινε σε πονεμένες και ορφανές οικογένειες γυρνώντας συνήθως βράδυ μ΄ ένα ταξί,  ή με κάποιους  άλλους νά τον πηγαίνουνε…. Ότι τού έδινε ο κόσμος, αυτός το έδινε αλλού, δεκάρα τρύπια δεν κράταγε επάνω του…

Εγώ τον θυμάμαι από πολύ παλιά, τότε πού τις μέρες αυτές της Σαρακοστής αλλά καί του 15Αύγουστου έπαιρνε το μουλάρι της Μονής και γυρνούσε περιοδεία  πάνω στα ορεινά χωριά της Αχαϊας για να Εξομολογήσει τον κόσμο !

 

Άντε να βρείς τώρα τέτοιον παπά Χριστόφορο !

 

Γι΄ αυτό λέω, και γράψτο αυτό, ότι η Πάτρα ορφάνεψε από την κοίμηση αυτού του ανθρώπου πού ήταν γνωστός για την ασκητικότητά του και για τους Εξορκισμούς πού διάβαζε, όχι μόνο στην Πάτρα και στα περίχωρα αλλά και πολύ πιο πέρα ακόμη. 

Κι΄ όπως είπε και ο Μητροπολίτης Πατρών στον επικήδειο λόγο του, οί πατέρες της Μονής ξέρουνε το πόσος κόσμος τον ζητούσε στο τηλέφωνο καθημερινά για να τον παρακαλέσουν να προσευχηθεί για τα οικογενειακά και άλλα προβλήματά τους…
Για τις αρρώστιες τους, για τα παιδιά τους…

Τηλεφωνούσαν ακόμη και από Αίγιο, Αθήνα, Λάρισα, Ελασσόνα, Θεσσαλονίκη, Καναδά, Αμερική, Αυστραλία, διάφορες ώρες την ημέρα ζητώντας τον παπά Χριστόφορο…

 

Άσε το άλλο, πού ανέφερε και ο Μητροπολίτης.
Υπήρχαν αρκετοί άνθρωποι πού έριχναν τους λογαριασμούς ρεύματος, νερού, τηλεφώνου πού δεν είχαν να πληρώσουν κάτω από την πόρτα του κελιού του.

Τους έπαιρνε ο γέροντας και πήγαινε αδιαμαρτύρητα να τους πληρώσει ο ίδιος !

 

Είχε μάλιστα πάρει ο ίδιος δάνειο από την Τράπεζα  και το εξοφλούσε ο ίδιος για να ξεπληρώσει ένα σπίτι φτωχών πού θα τους πέταγαν έξω !

 

Αυτός ήταν ο παπα Χριστόφορος !

 

Και πόσα άλλα πού εμείς δεν ξέρουμε…
Είχε όμως κι΄ένα παράπονο από αρκετές γυναίκες πού μαζεύονταν  έξω από το κελί του περιμένοντας με τις ώρες μάλιστα, να τους διαβάσει ευχές. 

Έλεγε λοιπόν περίπου αυτά :

 

« έρχονται εδώ να τους διαβάσω Εξορκιστικές ευχές, να παρακαλέσω τον Θεό γι΄ αυτές και άλλες έξω καπνίζουν, άλλες είναι ντυμένες προκλητικά και άσεμνα, άλλες αισχρολογούνε και λένε σόκιν, άλλες φοράνε παντελόνια, άλλες τσακώνονται απ΄ έξω, ή πάει η μία να κλέψει την σειρά της άλλης…Κάποιες έρχονται για πολλά χρόνια κάνοντας όλα αυτά και μετά λένε ότι δεν βλέπουν βελτίωση, ότι  δεν τις πιάνουν οί ευχές. Τί να τους κάνω εγώ, αφού δεν ακούνε τίποτα…»

 

Αυτά μού είπε ο κύρ Γιάννης για τον παπά Χριστόφορο πού έφυγε από την ζωή αυτή.
Την ευχή του να έχουμε…

Εκοιμήθη ο γέροντας Γαβριήλ

Στα χέρια του Θεού βρίσκεται από το απόγευμα μια από τις πιο σημαντικές πνευματικές μορφές της του Κυπριακού μοναχισμού.
Ο πνευματικός καθοδηγητής της κατεχόμενης μονής του ιδρυτή και προστάτη της Εκκλησίας της Κύπρου ο γέροντας Γαβριήλ εκοιμήθει βυδίζοντας στο πένθος την αδελφότητα της Ιστορικής Μονής την Εκκλησία της Κύπρου καθώς και χιλιάδες πιστούς.
Ο γέροντας Γαβριήλ υπήρξε για χρόνια ολόκληρα ο συνδετικός κρίκος της Μονής με τους πιστούς στις ελεύθερες περιοχές.
Παρά το προχωρημένο της ηλικίας του και παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε έσερνε κάθε χρόνο στις 11 Ιουνίου ημερομηνία που πανηγυρίζει ο Άγιος και προστάτης της εκκλησίας μας τα βήματά του έως στην κατεχόμενη Σαλαμίνα για να προσκυνήσει την εικόνα του Αγίου.
Ιστορική μέρα για την μονή η 10 Ιουνίου 2007 όπου μετά από 29 χρόνια απέκτησε και πάλι πνευματικό καθοδηγητή. Η χειροθεσία, και ενθρόνιση, του νέου ηγουμένου, πραγματοποιήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο, κατά τη διάρκεια του εσπερινού για τη  Θρονική εορτή της εκκλησίας της Κύπρου, στον Ιερό Ναό Αποστόλου Βαρνάβα στη Δασούπολη.
Η ενθρόνιση πραγματοποιήθηκε, στη παρουσία μελών της Ιεράς Συνόδου, της αδελφότητας του μοναστηριού, και πλήθους πιστών. Την επομένη ο γέροντας Γαβριήλ εισήλθε στην ιστορική μονή ως ηγούμενος.
Μαζί  με τον ιερομόναχο Διονύσιο και τον Μητροπολίτη Κωνσταντίας και Αμμοχώστου Βασίλειο παλαιά μέλη της αδελφότητας της μονής γιόρτασαν την μνήμη του Αγίου.
Ο ίδιος, μετά την θεία λειτουργία στην κατεχόμενη Μονή,  ευχαρίστησε τον Θεό και τον Απόστολο Βαρνάβα, που τον αξίωσαν να λειτουργήσει και τότε. στο αγαπημένο του μοναστήρι. “Ελπίζω στο Θεό και στη χάρη του Αγίου, ότι η σημερινή μέρα που τόσο μας χαροποιεί, ότι θα μας φέρει πολλά, και αυτή η Μονή θα ελευθερωθεί, και θα λειτουργήσει”.
Δίπλα του ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας, ο οποίος δεν έχει διαγραφεί από το μοναχολόγειο της Μονής. Στην αδελφότητα της Μονής προστέθηκαν ήδη τρία νέα μέλη. Ο Ηρακλείδιος, ο Κλεόπας, και ο δόκιμος Μοναχός, Χρίστος Καϊμακλιώτης.

πηγή 

ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΕΝ ΚΥΡΙΩ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΙΩΣΗΦ

Ξακουστός για τα εξαιρετικά κεντήματά του και το χειροποίητο θυμίαμα ο γέροντας της Κελιού της Γεννήσεως της Θεοτόκου της Ιεράς Μονής Φιλοθέου  άφησε τη δική σφραγίδα στον Αγιορείτικο μοναχισμό.Εκοιμήθη  αργά το απόγευμα.
Αν και δεν πρόφτασε να ολοκληρώσει το πνευματικό του έργο του  καθώς έφυγε  μόλις στα 41 του χρόνια,όσοι τον γνώρισαν αποκόμισαν τις καλύτερες εντυπώσεις για την ταπεινότητα και την προσωοπικότητά. Αιωνία η μνήμη σου γέροντα Ιωσήφ.

ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ Κ.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΚΑΤΣΟΥΛΙΕΡΗΣ

O γέροντας Χρυσόστομος,

 ο οποίος γεννήθηκε το 1936,

 αντιμετώπιζε τον τελευταίο καιρό

 σοβαρά προβλήματα υγείας και

 νοσηλευόταν στο νοσοκομείο των 

Σερρών, όπου και κατέληξε σήμερα περίπου 

στις 7 το απόγευμα.

Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί το Σάββατο 5 Οκτωβρίου

 στις 2 το μεσημέρι στις Καρυές.

Στο Μοναστήρι του Φίλου μας Ραφαήλ...

Διάβασα πριν λίγο την είδηση ότι εκοιμήθη (πλήρης ημερών) η ηγουμένη της Μονής του Αγίου Ραφαήλ Μυτιλήνης Ευγενία Κλειδαρά και αύριο θα ψαλεί η εξόδιος ακολουθία.

Καλόν Παράδεισο και καλή Ανάσταση να έχει η Γερόντισσα.
Δεν την είχα γνωρίσει αλλά με την είδηση της κοιμήσεώς της, ξανάρθε στο μυαλό μου η -προ ετών- επίσκεψή μου στο μοναστήρι του Αγίου και όλο εκείνο το γλυκό κλάμα που -χρόνια μαζεμένο- λευτερώθηκε ανυποχώρητα μπροστά του.

 

Σε τούτο το μεσημέρι του Ιούλη, καρφιτσώθηκαν, σαν μικρές μαρουδίτσες,  οι μνήμες λίγο μαύρο (για τις αμαρτίες μου) λίγο κόκκινο (για την ελπίδα) -όπως η ράχη της "πέτα-πέτα μαρουδίτσα"-.
Θυμάμαι που χρόνους πολλούς το μάζευα το δάκρυ, μαζί με τις ευεργεσίες του Αγίου Ραφαήλ και μαζί με τον πόθο να πάω να τον προσκυνήσω. 
Και όταν αξιώθηκα, σαν φάνηκε το σπίτι του (μεγάλο σαν τα θαύματά του) άρχισαν να λύνονται εντός μου ένας- ένας οι κόμποι και οι λυγμοί συγκεντρωμένοι στον λαιμό μου, απαιτούσαν ..απελευθέρωση. Κρατήθηκα, μην φοβηθεί ο άντρας μου από το ξαφνικό κλάμα και όταν φτάσαμε, έστειλα εκείνον (δήθεν) να κρατήσει σειρά στο αγίασμα κι' εγώ κατευθύνθηκα στο ναό. 
Ήταν σαν να ήμουν χρόνια στην ξενιτειά και γύριζα. 
Θυμάμαι δε,πως είχα την αίσθηση όχι πως έκλαιγα αλλά πως έβγαινε από τα μάτια μου το κομμάτι της ψυχής μου που ανήκε στον Άγιο Ραφαήλ και το είχα παράνομα κατακρατήσει.
Δεν ήμουν λυπημένη, δεν ήμουν χαρούμενη. Ήμουν απλά εκεί, στην πατρίδα που δεν με γέννησε αλλά που εδικαιούτο την επιστροφή μου, ως τόπος συνάντησης με τον Φίλο μου. 
Ήμουν στην οικία του Φίλου μου. Οικία γεμάτη ευλογίες κρεμασμένες στο δέντρο του μαρτυρίου του, ωστόσο όχι πικρές αλλά ηδείς σαν το ζεστό ζυμωτό ψωμί που κερνούν τον ξενιτεμένο που επιστρέφει. 
Επέστρεφα από τα ανομήματά μου και όταν έφυγα ανεχώρησα -δυστυχώς- πάλι γι αυτά. 
Όμως τώρα ήταν αλλιώς: Είχα μάθει να επιστρέφω και ήξερα πως οι επιστροφές δεν είναι αναγκαία τοπικές. Από τότε, ευδόκησε ο Κύριος να επιστρέφω σε Φίλους αλλά εκείνο το ταξίδι στη Μυτιλήνη ακόμη λιώνει μέσα μου τα σερμπέτια της καρδιάς που παγώνουν οι χειμώνες της απομάκρυνσης......
πηγή

Έφυγε ένας Άγιος για την Ουράνια Ιερουσαλήμ

Έφυγε ο άγιος γέροντας της Δαμάστας. Την ευχή σου παπά Φώτη. Καλό Παράδεισο.

Η κηδεία θα γίνει στην Κερασιά στο κελί του γέροντα. (Άγ.Δημήτριος)

πηγή &πηγή

Εκοιμήθη η Ηγουμένη της Ι.Μ. Κυράς των Αγγέλων

Η Ιερά Μητρόπολις Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων αναγγέλει με συγκίνηση την εν Κυρίω κοίμηση της Ηγουμένης της Ι.Μ. Κυράς των Αγγέλων Λευκίμμης Ευπραξίας μοναχής.

Η αείμνηστη γερόντισσα ήταν ιδιαίτερα αγαπητή για την απλότητα, την ευσέβειά της, όπως επίσης και για την αφοσίωσή της στο μοναδικό εν λειτουργία μοναστήρι της περιοχής της Λευκίμμης.

Η εξόδιος ακολουθία της θα τελεσθεί αύριο Τετάρτη 10 Απριλίου 2013 στις 4 το απόγευμα από τον  Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριο  στο Καθολικό της Ι.Μ. Κυράς των Αγγέλων Λευκίμμης

πηγή

ΕΤΕΛΕΣΘΗ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ Η ΕΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ Π. ΑΝΔΡΕΟΥ ΛΟΓΟΘΕΤΗ

Χθές στις 4:00 το απόγευμα ετελέσθη στα Ιεροσόλυμα η εξόδιος Ακολουθία, του Αγαπητού και σεβαστού μας αδελφού, πατρός Ανδρέου Λογοθέτη, Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Προφήτου Ηλιού που υπάγεται στην Αγιοταφική Αδελφότητα.

Στην εξόδιο Ακολουθία χοροστάτησε ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, ενώ παρέστησαν Αρχιερείς και κληρικοί από τα Ιεροσόλυμα και την Ελλάδα. Από την Πάτρα, την πόλη καταγωγής του μακαριστού πατρός Ανδρέου... παρέστησαν ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Ομπλού π. Νεκτάριος Κωτσάκης με τους αρχιμανδρίτες π. Ειρηναίο Σωτηρόπουλο και π. Χριστόδουλο Ζώη.

Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή του κι εμείς έχουμε την ευχή του.

Ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Προφήτη Ηλία μεταξύ Ιεροσολύμων και Βηθλεέμ, αρχιμανδρίτης Ανδρέας Λογοθέτης, ετών 44, με καταγωγή από την Πάτρα. Υπήρξε διάκονος του Θεού  αγνός κληρικός, που παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε με την καρδιά του παρέμενε στα Ιεροσόλυμα,  από δεκατριών χρονών, πιστός στο ιερόν του καθήκον.

Κληρικοί της Ελλαδικής Εκκλησίας αλλά κα πολύς κόσμος από την Ελλάδα και άλλα κράτη  που πληροφορήθηκαν το θάνατό του μίλησαν συντετριμμένοι με τα καλύτερα λόγια για τον αδελφό τους αρχιμανδρίτη Ανδρέα. Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή του.

πηγή

Εκοιμήθει εν Κυρίω ο Μοναχός Παύλος Χιλιανδαρινός

Κοιμήθηκε χθές 21 Μαρτίου 2013, σε ηλικία 55 ετών, ο Μοναχός Παύλος Χιλιανδαρινός. Είχε γεννηθεί στο Βελιγράδι το 1958 και σε νεαρή ηλικία διέπρεψε σαν ηθοποιός. Συνάντησε την Ορθοδοξία το 1994 και ήλθε στο Χιλιανδάρι το 2001, όπου εκάρη μοναχός τα Θεοφάνεια του 2004.

......Υπήρξε μια ευγενής προσωπικότητα και την προθυμία

 του με το ζεστό καλωσόρισμα θα θυμούνται οι 

προσκυνητές της Ιεράς Μονής Χιλιανδαρίου.

Να σημειωθεί πως την ίδια ημέρα, πριν τρία χρόνια,

 είχε κοιμηθεί ο Ηγούμενος του μοναστηριού, 

ο Αρχιμανδρίτης Μωυσής, ο πνευματικός Πατέρας 

του Παύλου.

πηγή

Εκοιμήθη η Προηγουμένη, της Ιεράς Μονής Τιμίου Σταυρού Μαψούς Κορινθίας, Γερόντισσα Φοίβη (1918-2013)

Η Γερόντισσα Φοίβη, κατά κόσμον Ἀργυρώ Δημ. Καράκη εγεννήθη στό χωριό Περιβόλια Χανίων Κρήτης τό 1918, ἀπό γο­νεῖς εὐ­σε­βεῖς Ὀρθο­δό­ξους Χρι­στιανούς. Ἦταν τό 9ο παιδί ἐκ τῶν 10 τῆς οἰκο­γε­νείας. Μι­κρή ἔ­μει­νε ὀρφανή ἀπό πατέρα. Ἡ μητέρα τούς ἐ­δί­δαξε τήν εὐσέβεια καί μέ δύναμη ψυ­χῆς προ­σπά­θησε νά ἀναπλη­ρώ­σει τό κε­νό τῆς πατρικῆς ἀπουσίας. Ἐμαθήτευσε στά σχο­λεῖα τῆς πα­τρίδας της.

Ἀπό τήν νεαρά της ἠλικία ἀφιερώθη στόν Θεό καί ἐντάχθη εἰς τήν Χριστιανική πνευ­ματική κίνηση τοῦ ἀειμνήστου, ἀρχιμανδρίτου τό­τε καί μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου Κρή­της Τιμοθέου Παπουτσάκη, καί ἐπί σειρά ἐτῶν ἐργάσθηκε γιά τήν διάδοση τοῦ Θείου Λό­γου σέ Κα­τηχητικά Σχολεῖα, ἀποστολές σέ χωριά τοῦ νησιοῦ κ. ἄ. καί μο­νί­μως σέ μα­θη­τι­κό οἰκοτροφεῖο τῆς Ἱ. Μητροπόλεως.

Τό 1952 ἦρθε στήν Ἀθήνα ὅπου σέ συνεργασία μέ τόν Ἱε­ρο­μό­να­χο π. Νήφωνα Θω­μα­δάκη ξεκινοῦν ἕνα νέο στάδιο προσφορᾶς γιά τό ὀρ­φανό καί ἐγκαταλελειμμένο παιδί γε­νόμενοι οἱ ἐμπνευστές καί οἱ πρω­τεργάτες τοῦ Ἱδρύματος μέ τήν ἐπωνυμία «Σπίτι τοῦ παι­διοῦ» καί ἀρ­γότερα «ΒΗΘΛΕΕΜ». Κοντά τους ἦρθαν νέες κοπέλλες πού ἀφιε­ρώ­θη­καν στό Θεό καί διακονοῦσαν ὡς «μητέρες» τά παιδιά. Ἡ δις Ἀρ­γυ­ρού­λα ἦταν ἡ γλυκειά διευ­θύ­ντρια καί πρόεδρος τοῦ Ἱδρύματος καί ἡ «μη­τέρα»ὅλων. Ἐκτός ἀπό τήν ἀγάπη, τήν προ­στασία, τήν κα­λή ἀ­να­τροφή, τή μόρφωση κ.λ.π. τῶν παιδιῶν ἡ φροντίδα τους ἔφθανε ἕως τήν ἐπαγ­γελ­ματική τους ἀποκατάστασή καί τό γάμο. Τό ἔργο αὐ­τό ἦλ­θε εἰς πέρας στη­ρι­ζό­με­νον με­τά Θεόν στή θυσία τῶν δια­κο­νού­ντων καί στήν ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων καί τῶν ἀ­ξιό­λογων συ­νεργατῶν πού τό πλαισίωσαν. 

Ὁ ἀπώτερος ὅμως πόθος τῆς δίδος Ἀργυρούλας καί τῶν ἀ­φιε­ρω­μέ­νων κοριτσιῶν ἦ­ταν ὁ Μοναχισμός. Ἔτσι τό 1970 ὁ πρῶτος πυρήνας ἱ­δρύει τό Γυναικεῖο Μοναστικό Κοινόβιο μέ τήν ἐπωνυμία «Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου» στήν Ἀθήνα καί στίς 13/8/1970 γίνεται ἡ πρώτη μο­να­χι­κή κουρά τῆς Ἀργυρῶς Καράκη πού παίρνει τό ὄνομα Φοίβη Μο­να­χή καί γίνεται ἡ Ἡ­γουμένη τῆς νέας Ἀδελφότητος. Λίγα χρόνια ἀρ­γό­τε­ρα ὅλη ἡ Ἀδελφότητα τῆς Μονῆς ἀ­να­γκάσθηκε γιά λόγους εὐ­νοή­τους νά ἀναζητήσει ἕνα πιό ἥσυχο μέρος νά ἐγκαταβιώσει ἀ­πό ἐκεῖνο τῆς Ἀθήνας. Ἱδρύουν τότε τό Ἱερό Ἡσυχαστήριο Τιμίου Σταυροῦ καί ἀρ­χίζουν ἐκ θε­με­λίων τήν ἀνοικοδόμηση τῆς νέας Μονῆς στό Μαψό Κο­ρινθίας. Ὁ πνευματικός τῆς Ἀ­δελ­φό­τητος π. Νήφων, βοήθησε ἀ­κού­ραστος τήν Ἀδελφότητα στό ἐπίπονο ἔργο της ἀ­να­λαμ­βά­νοντας τήν εὐθύνη τῶν ἐργασιῶν. Μέ τήν προσωπική ἐργασία τῶν ἀδελφῶν καί τήν ἀ­νι­διο­τελῆ βοήθεια τῶν «παιδιῶν» τους πού μεγάλωσαν καί μορ­φώθηκαν καί προ­σέφεραν πλέον ὡς «ἀντίδωρο» τίς γνώ­σεις τους, τήν ἐργασία τους, τήν ἀγάπη τους γιά τήν ὑ­λο­ποίηση αὐ­τοῦ τοῦ ἔρ­γου, οἱ ἀδελφές ἐγκαταβιώνουν ἐδῶ ἀπό τό 1979. 

Ἡ Γερόντισσα Φοί­βη, Ἡ­γουμένη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἦταν «μάνα» γιά ὅλες τίς ἀδελ­φές καί ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀγάπης καί τῆς παρηγοριᾶς γιά κά­θε ἕναν πού χτυ­ποῦ­σε τήν πόρτα τῆς Μονῆς. Ἀγάπησε πολύ τό Μονα­χι­σμό καί ἀ­γκά­λια­ζε ὅλα τά μοναστήρια γιά τά ὁ­ποῖα προσευχόταν νά γί­νουν Λαῦρες ὅπως χαρακτηριστικά ἔλεγε. Ἡ ἀγάπη γιά τό Μο­να­στή­ρι της ἦ­ταν αὐτή πού τήν ὁδήγησε τό 1990 νά παραιτηθεῖ ἀπό τήν Ἡ­γου­με­νία πα­ρά τίς πα­ρακλήσεις τῶν ἀδελφῶν καί τίς ἀντιρρήσεις πολ­λῶν ἄλ­λων «συναδέλφων» της. Ἤθελε νά παραδώσει τήν σκυ­τά­λη στούς νεω­τέρους γιά νά ἀνθίσει τό μοναστήρι ὅπως ἔλεγε. Ἡ χαρά της ἦταν ἀ­περίγραπτη ὅταν ἐξελέγη Ἡγουμένη τό «παιδί»της. Στά­θη­κε πάντα δί­πλα στή Γερόντισσα Μεθοδία, τήν στήριζε, τήν συμβού­λευε καί χαι­ρό­ταν κάθε στιγμή σάν μι­κρό παιδί . Εἶναι θαυμαστό ὅτι σάν ἄν­θρω­πος οὔτε μία φορά δεν τό μετάνιωσε γι’ αὐ­τήν της τήν ἀπόφαση ὅπως ὅ­λοι καθημερινά διαπίστωναν. Ὁ Θεός πού τόσο ἀγάπησε, τήν ἀ­ξίω­σε νά ζή­σει καί νά δια­κονήσει τήν Μονή της, εἴκοσι ἔτη ὡς ἡγουμένη καί εἰ­κο­σι­τρία ἔτη ὡς προη­γουμένη. Ὁ Θεός νά ἀναπαύσει τήν ψυχή της καί νά ἔχομε ὅλοι μας τήν εὐχή της.

Η εξόδιος ακολουθία εψάλλη από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Λαρίσης κ. Ιγνάτιο Ζιχνών και Νευροκοπίου κ. Ιερόθεο και τον Ποιμενάρχη Κορίνθου κ. Διονύσιο

ΕΚΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ Ι.Μ.ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ Π. ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Η Ιερά Μητρόπολή μας μετά βαθυτάτης θλίψεως αναγγέλλει την εις  Κύριον  εκδημίαν του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Νικηφόρου Θεοδωροπούλου, Προηγουμένου της Ιστορικής  Ιεράς Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου. Ο Μακαριστός εγεννήθη στο χωριό Καλαμιάς της επαρχίας  Αιγιαλείας  το 1928 και διετέλεσε Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου  από το 1979 έως το 2003.

Κατά τις τελευταίες ημέρες νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο του Ρίου όπου και εκοιμήθη στις 4.30  ξημερώματα του Σαββάτου. Η νεκρώσιμος Ακολουθία θα τελεσθεί αύριο Κυριακή 25.11.2012  και ώρα 12.00 το μεσημέρι στην Ιερά Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου.

Ας είναι αιωνία η μνήμη του.
πηγή

Εκοιμήθη εν Κυρίω ο Ιεροδιάκονος Θεοδόσιος Αγιορείτης (1926-2012),

ο Θεός να αναπαύσει την ψυχούλα του, καλή αντάμωση...
και ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ...

Αναδημοσίευση από http://www.romfea.gr

Ανεπαύθη εν Κυρίω σήμερα τα χαράματα ένας από τους παλαιότερους 
Γέροντες του Αγίου Όρους.

Πρόκειται για τον σεβαστό και αγαπητό ιεροδιάκονο Θεοδόσιο, Γέροντα
 του Ιερού Ιβηριτικού Κελλίου Αγίας Άννης, έξω των Καρυών.

Προσήλθε στο Περιβόλι της Παναγίας το έτος 1939.

Επί 73 έτη παρέμεινε ήσυχα στο Κελλί του. Διακρινόταν για την αγάπη 
του στην Αγία Άννα, την Παναγία και το Άγιον Όρος.

Ήταν άνθρωπος λιτός, απλός, φιλόξενος, υπομονετικός, άκατήγορος, 
φιλόπονος και καλωσυνάτος.

Τιμούσε τον συνομιλητή του και ένα αειθαλές χαμόγελο τον
 χαρίτωνε πάντοτε. Ασκητικός, σοβαρός, σεμνός, σεβάσμιος και 
συνετός.

Ένας ακόμη απο τους παλαιούς καλούς Αγιορείτες πατέρες 
αναχώρησε για την ποθεινή και πανευφρόσυνη Βασιλεία των Ουρανών.

Η συνοδεία του μεταστάντος ιδιεταίρως ο διάδοχος του ιερομόναχος
 Αντίπας ζητούν τας ευχάς των αναγνωστών υπέρ αναπαύσεως 
του ιεροδιακόνου Θεοδοσίου.

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

 

Κοιμήθηκε σήμερα ο μακροβιότερος Αγιορείτης μοναχός

Πηγή

Κοιμήθηκε σήμερα Κυριακή 29 Ιουλίου 2012, σε ηλικία 105 ετών, ο π. Ιωάννης Χιλιανδαρινός

ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ  ΓΕΡΟΝΤΑ ...

ΕΞΟΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΑΔΕΡΦΗΣ ΦΙΛΑΡΕΤΗΣ

πηγή