Εκοιμήθη εν Κυρίω ο γέροντας Γαβριήλ του Ι.Κ.Αγ.Αρχαγγέλων Άγιον Όρος.

Εκοιμηθει εν κυριω ο αγαπημενος μας γεροντας σημερα στης 6:00 παρέδωσε την ψυχη του στον κυριο αύριο στης 11:00 η εξωδιος ακολουθια

Έκτακτο : Οι πατέρες της Ρουμάνικης Σκήτης του Τιμίου Προδρόμου στη περιοχή Βίγλας στο Άγιον Όρος ,διέκοψαν το μνημόσυνο του Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Με πληροφορίες από τους ερημίτες πατέρες της βίγλας ενημερώνουμε τούς αγαπητούς μας αναγνώστες ,ότι κατόπιν ψηφοφορίας στην Σκήτη και σε σύνολο 50 πατέρων αποφάσισαν τη διακοπή του μνημόσυνου. 

Η Ιερά Σκήτη πληροφόρησε την κυρίαρχο Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας και οι πιέσεις είναι φοβερές και πλέων εντατικές ,η αγωνία των Λαυριωτών  δε, είναι, να μην ανακοινωθεί προς τα έξω, στον κόσμο δηλαδή αυτή η απόφαση της Σκήτης!

 Ήταν τέτοιο το μένος του Ηγουμένου Προδρόμου τηςΜεγίστης Λαύρας, ,που με φασιστικό το τρόπο καταπατώντας την χιλιόχρονη τυπική δημοκρατική διαδικασία είπε, ότι ,από σήμερα καταργώ την μορφή διοικήσεως της Σκήτης! 

 Άξιο λόγου είναι επίσης πως τις μέρες αυτές αποστάλθηκε από το Πατριαρχείο της Ρουμανίας 
ο επίσκοπος Ανδρέας μητροπολίτης Σκλούζ για να δει την κατάσταση από κοντά και να λειτουργήσει ,οι πατέρες του ανακοίνωσαν πως δεν γίνεται δεκτός εκτός εάν αποκηρύξει την Σύνοδο του Κολυμπαρίου .

πηγή

EKTAKTO: Η επίσημη θέση του Αγίου Όρους για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο – Όλο το κείμενο

Σχόλιο Ιστολογίου Κατάνυξις: "Αμφισημίαι" και "ασάφειαι" στην σύνοδο του Κολυμπαρίου, "αμφισημίαι" και "ασάφειαι" και από το Άγιον Όρος. Τι να μας προοβληματίσει περισσότερο, η σύνοδος αυτή καθεαυτή, ή η επίσημη πλέον στάση του Αγίου Όρους;
Ξεκάθαρη θέση παίρνει, επισήμως πλέον, μόνον για τη διακοπή του μνημοσύνου. Αν και το επικαλείται πολλάκις, η ανακοίνωσις αυτή, μάλλον ρίχνει νερό στο μύλο των οικουμενιστών παρά διαφυλάττει την ενότητα. 
Ήδη όμως είναι ευκολότερο να αναγνωρισθεί, ο τρόπος που σχεδιάζεται να υλοποιηθούν οι αποφάσεις της συνόδου του Κολυμπαρίου, μεθοδεύονται διώξεις και φιμώσεις Ορθοδόξων, χαρακτηρίζονται "ζηλωτές" και (αντικανονικώς) "εκτός της εκκλησίας".
Η συμπεριφορά αυτή του Οικουμενικού Πατριάρχου, δεν συνιστά λεπτή θεολογική ακρίβεια, ή αναδιατύπωση σημείων ασάφειας, είναι γέννα της συνόδου του Κολυμπαρίου, όπου αυτός επέβαλλε τους όρους διεξαγωγής, αυτός επέβαλε τον τρόπο λήψης των αποφάσεων, αυτός επιβάλλει και την εφαρμογή τους, ακόμα και από όσες Εκκλησίες απουσίαζαν. 
Κατά τη διάρκεια μάλιστα της συνόδου, αν και όταν επιτρέψει ο Θεός να αποκαλυφθούν οι μέθοδοι επιβολής των αποφάσεων, τότε θα αποκαλυφθεί και το σχέδιο πίσω από τη σύνοδο του Κολυμπαρίου. 
Αυτή τη Πατριαρχική συμπεριφορά και τα παράγωγα της συνόδου από τη λήξη της μέχρι σήμερα, οι Αγιορείτες, φαίνεται να  μην τα έλαβαν καθόλου υπόψιν.       

Τις παρατηρήσεις της επί των τελικών κειμένων της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας κοινοποίησε με τον πλέον επίσημο τρόπο η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους.

Με εγκύκλιο σημείωμα το οποίο διανεμήθηκε στις 20 κυρίαρχες Μονές της Αθωνικής Πολιτείας η Ιερά Κοινότητα καταθέτει τις ενστάσεις και τις παρατηρήσεις του Αγίου Όρους επικεντρώνοντας την κριτική της ιδιαίτερα σε θέματα που έχουν να κάνουν με τις σχέσεις της ορθόδοξης Εκκλησίας προς τον χριστιανικό κόσμο.

Οι Αγιορείτες ζητούν πιο σαφή στάση απέναντι στο θέμα της Ουνίας αλλά και σε αυτό των ατέρμονων διαλόγων ενώ θα ήθελαν μια πιο σαφή διατύπωση η οποία θα δήλωνε την μοναδικότητα της Εκκλησίας.

Στο οκτασέλιδο κείμενο το οποίο αποτελεί καρπό της εργασίας που πραγματοποίησε ειδική επιτροπή αποτελούμενη από πέντε εκπροσώπους Μονών τονίζεται πως από τα κείμενα λείπουν διατάξεις οι οποίες θα απέτρεπαν πράξεις και δηλώσεις που εμφανίζουν τους ετεροδόξους με αυθεντικό βάπτισμα και ιερωσύνη ενώ εκφράζεται η διαφωνία για το γεγονός ότι δόθηκε περιθώριο αποδοχής μεικτών γάμων σε τοπικό επίπεδο κατ΄οικονομία.

Αξίζει να σημειωθεί πως παρά τις διαφωνίες που εκφράζει το κείμενο, είναι ιδιαίτερα νηφάλιο και προσεκτικά διατυπωμένο, σε αντίθεση με διάφορα άλλα κείμενα τα οποία έχουν κυκλοφορήσει το τελευταίο διάστημα από διάφορους αγιορείτες μοναχούς.

Μάλιστα η Ιερά Κοινότητα στην Εγκύκλιο της προς τις Μονές τονίζει την ανάγκη διατήρησης της ενότητας καταδικάζοντας τις σχισματικές τάσεις που αναπτύσσονται τονίζοντας πως η τάση για «διακοπή μνημοσύνου» δεν είναι δικαιολογημένη.

Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή όπως την δημοσιεύει το orthodoxia.info. (PDF)by katanixis on Scribd

  Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή όπως την δημοσιεύει το orthodoxia.info. (PDF) by katanixis on Scribd

katanixis.

ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΑΥΙΔ ΕΚ ΤΟΥ ΚΕΛΙΟΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΚΑΡΥΩΝ

Εκοιμήθη σήμερα στις 10:35 π.μ. στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης ο γέροντας Δαυίδ εκ του Κελίου των Αγίων Αρχαγγέλων Καρυών μετά από πολύμηνη δοκιμασία υγείας.Η κηδεία του θα γίνει στον ιστορικό ναό του Πρωτάτου Καρυών το μεσημέρι της Δευτέρας στις 12:30.
Ο π.Δαυίδ εγεννήθη την 1/1/1967 στην Πάτρα από τον Ανδρέα και την Χαρίκλεια Κούτση.Το 1983 ήρθε στο Άγιο Όρος όπου και μαθήτευσε στην Αθωνιάδα ενώ το 1985 εκάρη μοναχός .Άνθρωπος αγάπης και πνευματικού ενδιαφέροντος, διετέλεσε Πνευματικός στην Ελλάδα και το εξωτερικό αναπαύοντας ιδιαιτέρως πάρα πολλά νέα άτομα.Συγκρότησε μοναστική συνοδεία αποτελούμενη από τρία άτομα ενώ παράλληλα οργάνωσε επίλεκτο εργαστήριο βυζαντινής αγιογραφίας με εξειδίκευση στα ψηφιδωτά.

πηγή

ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΤΡΕΙΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΕΝΔΟΞΗ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΑΓΓΕΛΟΥ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ...

Εάν δεν το έχετε δει, να το δείτε οπωσδήποτε!

Πρόκειται για ένα ιδιωτικά γυρισμένο βίντεο, 

 ένα πνευματικό οδοιπορικό, με πολύ καλές λήψεις, 

σε απρόσιτα για τους περισσότερους μέρη του Αγίου Όρους.

Η περιγραφή γίνεται από τον οδοιπορούντα, γνώστη της περιοχής 

και είναι γεμάτη από πνευματικά μηνύματα.

Φαίνεται παράξενο αλλά μεταδίδει άμεσα το φυσικό και το πνευματικό άρωμα της ερήμου του Αγίου Όρους και νοιώθεις πολύ απλά το "είμαι εκεί"...

ΔΕΙΤΕ ΤΟ

Βιώνοντας τὴν λειτουργικὴ ἡμέρα τῆς Τεσσαρακοστῆς στὸ Ἅγιον Ὅρος

Τοῦ Ἰωάννου Μ. Φουντούλη, Λογικὴ Λατρεία, Θεσσαλονίκη 1971

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

Ἂν θέλει νὰ ζήσει κανεὶς τὸ λειτουργικὸ πλοῦτο, τὸ θαυμαστὸ μυστικὸ μεγαλεῖο τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, πρέπει νὰ προσπαθήσει νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὴν ἐπιφάνειά της. Ἐπιφάνεια εἶναι αὐτὸ ποὺ βλέπομε καὶ ποὺ γνωρίζομε ὅλοι μας κατὰ τὶς Κυριακές τῆς Τεσσαρακοστῆς. Ἔχουν πράγματι κάτι ἰδιαίτερο οἱ Κυριακὲς αὐτὲς ἀπὸ τὶς ἄλλες Κυριακές τοῦ ὑπολοίπου ἔτους. Τὰ εἰδικὰ ἐορτολογικὰ θέματα, ἡ ὑμνογραφία των, ἡ λειτουργία τοῦ Μ. Βασιλείου, ποὺ τελεῖται ἀντὶ τῆς λειτουργίας τοῦ Χρυσοστόμου, δίνουν σ’ αὐτὲς ἕνα ξεχωριστὸ χρῶμα. Ἀλλὰ οἱ Κυριακές τῆς Τεσσαρακοστῆς εἶναι ὀάσεις μέσα σ’ αὐτήν. Κατ’ οὐσίαν βρίσκονται ἔξω ἀπὸ αὐτήν. Τὴ γοητεία τῆς ἀληθινῆς Τεσσαρακοστῆς θὰ τὴν αἰσθανθεῖ κανεὶς μέσα στὸ «πέλαγος» ἢ στὴν «αὐχμηρὰ ἔρημο», ὅπως τὴν ὀνομάζουν οἱ Πατέρες, αὐτῆς τῆς ἴδιας τῆς Τεσσαρακοστῆς, δηλαδὴ τῶν καθημερινῶν, ἀπὸ τὴ Δευτέρα ὡς τὴν Παρασκευὴ τῶν ἔξι ἑβδομάδων ποὺ τὴν ἀποτελοῦν.

Ἡ Ἐκκλησία μας στὶς μοναστηριακὲς ἀκολουθίες εἶδε πάντοτε ἕνα ἰδεώδη τρόπο λατρείας, γι΄αὐτὸ καὶ σὺν τῷ χρόνω ἀντικατέστησε τὶς παλαιὲς ἰδιαίτερες ἐνοριακὲς ἀκολουθίες μὲ τὶς μοναχικές. Ἰδιαιτέρως ὅμως κατὰ τὴν Τεσσαρακοστὴ προσπάθησε νὰ μεταφέρει...

τὴ λατρεία τῶν μοναστηριῶν στοὺς κοσμικοὺς ναούς. Ἀφοῦ οἱ πιστοὶ δὲν μποροῦσαν νὰ βγοῦν στὴν ἔρημο, μετέφερε τὶς ἀκολουθίες τῆς ἐρήμου στὶς πόλεις. Θέλησε τὶς κατανυκτικὲς αὐτὲς ἡμέρες νὰ κάμει τὰ λαϊκὰ μέλη της νὰ γευθοῦν τὶς μυστικὲς καλλονὲς τῶν μοναστηριακῶν ἀκολουθιῶν· νὰ κάμει λίγο μοναχούς τούς λαϊκοὺς πιστούς. Καὶ δὲν εἶχε ἄδικο. 

Στὸ σύστημα τῶν μοναχικῶν ἀκολουθιῶν τῆς περιόδου τῆς Νηστείας βρίσκεται τὸ ἀποκορύφωμα ὁλοκλήρου τοῦ ἔτους. Λίγοι ἀπὸ τὸ λαὸ μποροῦν νὰ τὶς παρακολουθήσουν. Δὲν ἔχουν οὔτε τὸ διαθέσιμο χρόνο, οὔτε πολλὲς φορὲς καὶ τὴν ἀπαραίτητη ψυχικὴ διάθεση. Ἀντιθέτως στὶς μονές, ὅπου ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ τὸ κέντρο τῆς ζωῆς τῶν μοναχῶν καὶ τὸ βασικὸ ἐνδιαφέρον τῶν ἀφιερωμένων αὐτῶν ἀνθρώπων, ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἀκολουθία τῆς περιόδου τῆς Τεσσαρακοστῆς γίνεται τὸ ἐντρύφημα καὶ ἡ μοναδικὴ σχεδὸν ἀπασχόληση τῶν πατέρων.

Θὰ προσπαθήσουμε νὰ δώσουμε μία ἀσθενικὴ σκιαγραφία τοῦ λειτουργικοῦ περιεχομένου μίας ἡμέρας τῆς Τεσσαρακοστῆς.

Κατὰ βάση οἱ ἀκολουθίες τῆς Τεσσαρακοστῆς εἶναι καὶ κατὰ τὸν ἀριθμὸ καὶ κατὰ τὸ διάγραμμα οἱ ἴδιες μὲ τὶς μοναχικὲς ἀκολουθίες τοῦ ὑπόλοιπου ἔτους. Ἐκεῖνο ποὺ τὶς διακρίνει εἶναι τὸ πιὸ ἀρχαϊκό τους περιεχόμενο, ἡ παρεμβολὴ κατανυκτικῶν τροπαρίων καὶ τὸ ἰδιαίτερο μῆκος ποὺ προσλαμβάνουν μὲ τὴν προσθήκη περισσότερων ψαλμῶν, ἀναγνώσεων καὶ ἄλλων λειτουργικῶν στοιχείων. 

Οἱ ἀκολουθίες ἀριθμοῦνται σὲ ἑπτά, κατὰ τὸ ψαλμικὸ «Ἑπτάκις τῆς ἡμέρας ἤνεσά σὲ» (Ψαλ. 118,164), ἀλλὰ στὴν οὐσία εἶναι περισσότερες. Ἡ εὐλάβεια τῶν μοναχῶν θέλησε νὰ τὶς ἐπαυξήσει μὲ προσθῆκες καὶ ἄλλων ἀκολουθιῶν, ἔτσι ὥστε ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴν πιὸ ἱερὴ περίοδο τοῦ ἔτους νὰ εἶναι σχεδὸν ἀκατάπαυστη. Κάθε μία ἀκολουθία ἀντιστοιχεῖ σὲ μία ὠρισμένη περίοδο τῆς ἡμέρας ἢ τῆς νύκτας. Εἶναι ἕνας σταθμὸς προσευχῆς ποὺ καθαγιάζει ἕνα τμῆμα τοῦ εἰκοσιτετραώρου.

Ἡ προσευχὴ ἀρχίζει μὲ τὴν ἀκολουθία τοῦ Μεσονυκτικοῦ· τὰ μεσάνυκτα θεωροῦνται ὡς ὁ πιὸ κατάλληλος γιὰ τὴν προσευχὴ χρόνος. Μέσα στὴν ἡσυχία καὶ στὴ γαλήνη τοῦ κόσμου οἱ μοναχοὶ ἀγρυπνοῦν καὶ προσεύχονται. Περιμένουν τὴν ἔλευση τοῦ Νυμφίου, τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἔρχεται κατὰ τὸ Εὐαγγέλιο, «μέσης νυκτὸς» (Ματθ. 25,6).

Στὴν ἀκολουθία τοῦ μεσονυκτικοῦ συνάπτεται ἡ ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, ἡ ἑωθινὴ (πρωϊνὴ) προσευχή. Ἀπὸ τὶς ἰδιορρυθμίες ποὺ χαρακτηρίζουν τὴν Τεσσαρακοστὴ θὰ δοῦμε δύο χαρακτηριστικὰ σημεῖα· τὴν ψαλμωδία τοῦ «Ἀλληλούϊα» μὲ τὰ τριαδικὰ καὶ τὸ φωταγωγικό. Τὸ «Ἀλληλούϊα» ψάλλεται στὸν ἦχο τῆς ἑβδομάδας σὰν ἐπωδὸς τῆς ὠδῆς τοῦ Ἠσαΐα «ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζει τὸ πνεῦμα μου πρὸς σὲ ὁ Θεὸς»( Ἠσ. 26, 9-15). Τὰ τροπάρια ποὺ τὸ συνοδεύουν, τὰ τριαδικά, ἀποτελοῦν μία θαυμαστὴ συμφωνία μὲ τὸ «Ἀλληλούϊα» καὶ τὴν ὠδὴ τοῦ Ἠσαΐα. Εἶναι ἡ πρώτη ψαλμωδία ποὺ ἀκούεται στοὺς ναοὺς μέσα στὸ σκοτάδι καὶ στὴ σιγὴ τῆς νύχτας. 

Ὅλα μαζὶ συνιστοῦν μία προτροπή, μία πρόσκληση πρὸς δοξολογία τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ ἀπὸ ὁλόκληρη τὴ κτίση. Οἱ ἄνθρωποι ἑνώνονται μὲ τοὺς ἀγγέλους γιὰ νὰ ψάλλουν τὸν τρισάγιο ὕμνο στὴν τρισυπόστατη Θεότητα· «Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος». Πιὸ κατάλληλος ἐναρκτήριος ὕμνος γιὰ τὴν ἀπαρχὴ τῆς δοξολογίας δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ βρεθεῖ. «Ἀλληλούϊα»- Αἰνεῖτε τὸν Θεόν. Ἡ Τεσσαρακοστὴ εἶναι ἡ περίοδος τοῦ «Ἀλληλούϊα»- τοῦ αἴνου τοῦ Θεοῦ.

Πρὸς τὸ τέλος τοῦ ὄρθρου χαιρετίζεται ἡ ἔλευση τοῦ φωτὸς τῆς ἡμέρας. Τότε ψάλλονται τὰ φωταγωγικὰ τροπάρια, ἕνα γιὰ κάθε ἦχο. Ἀποτελοῦν εὐχαριστία γιὰ τὴν ἀποστολὴ τοῦ ὑλικοῦ φωτὸς καὶ δέηση γιὰ τὴν ἔκχυση τοῦ νοητοῦ φωτός, τοῦ φωτισμοῦ τοῦ Χριστοῦ στὶς ψυχές μας.

Οἱ ἀκολουθίες τῶν ὡρῶν εἶναι τέσσερεις.

ἡ Α΄ (Πρώτη), ποὺ ἀποτελεῖ μία ἐπέκταση τοῦ ὄρθρου καὶ μία αἴτηση εὐλογίας τῶν ἔργων μας, ποὺ ἀρχίζουν τὴν ὥρα αὐτὴ- 7 π.μ περίπου.

Η Γ΄ (Τρίτη), 9 π.μ, εἶναι ἡ ὥρα τῆς καθόδου τοῦ ἁγίου Πνεύματος στοὺς ἀποστόλους κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Στοὺς ψαλμούς, στὰ τροπάρια καὶ τὶς εὐχὲς τῆς ἀκολουθίας τῆς ὥρας αὐτῆς κυριαρχεῖ τὸ θέμα αὐτό. Ἡ δοξολογία καὶ ἡ δέηση γιὰ τὴν ἀποστολὴ τοῦ ἁγίου Πνεύματος καὶ σ’ ἐμᾶς.

Ἡ Στ΄ (Ἕκτη) ὥρα (12 τὸ μεσημέρι) καὶ ἡ Θ΄ (Ἐννάτη- 3 μ.μ) παίρνουν τὰ θέματά τους ἀπὸ τὸ πάθος τοῦ Κυρίου. Ἡ Στ΄ εἶναι ἡ ὥρα τῆς σταυρώσεως καὶ ἡ Θ΄ ἡ ὥρα τοῦ θανάτου- τοῦ «Τετέλεσται». 

Στὴν Θ΄ ὥρα συνάπτεται καὶ ἡ ἀκολουθία τῶν Τυπικῶν. Καὶ σ’ αὐτή, σὰν συνέχεια τοῦ θέματος τῆς Θ΄ ὥρας, ἀκούεται ἡ ψαλμωδία τῆς φωνῆς τοῦ ληστῆ στὸ σταυρὸ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθης ἐν τὴ βασιλεία σου» (Λουκ. 23,42), ποὺ ψάλλεται σὰν ἐπωδὸς τῶν μακαρισμῶν τοῦ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγελίου. Εἶναι μία ὑπενθύμηση τοῦ εὐαγγελικοῦ νόμου, ἀλλὰ καὶ μία ἀπάντηση τοῦ ταπεινοῦ πιστοῦ στὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ: Εἶπες, Κύριε, ὅτι εἶναι μακάριοι – εὐτυχεῖς οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, οἱ πραεῖς, οἱ ἐλεήμονες… Ἐγὼ δὲν εἶμαι τίποτε ἀπ’ αὐτά, γι’ αὐτό σοῦ φωνάζω σὰν τὸν ληστὴ τὸ «Μνήσθητί μου, Κύριε».

Δὲν μᾶς μένει καιρὸς νὰ μιλήσουμε γιὰ τὴν ἀκολουθία τοῦ κατανυκτικοῦ ἑσπερινοῦ μὲ τὰ θαυμαστά του τροπάρια, τοὺς ψαλμοὺς καὶ τὰ ἀναγνώσματα, οὔτε γιὰ τὴν καρδιὰ τῶν ἡμερῶν τῶν Νηστειῶν, τὴ λειτουργία τῶν Προηγιασμένων δώρων.

Μόνο δύο λόγια γιὰ τὸ Μέγα Ἀπόδειπνο, τὴν ἀκολουθία ποὺ κατακλείει τὴν ἡμέρα. Εἶναι μία μακρὰ ἀκολουθία, ποὺ συνιστᾶ δέηση γιὰ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν τῆς ἡμέρας καὶ τὴν εἰρηνικὴ καὶ ἀσκανδάλιστη διέλευση τῆς νύκτας.

Τελειώσαμε τὴ σύντομη ἀναδρομὴ στὸ λειτουργικὸ περιεχόμενο τῶν ἱερῶν ἡμερῶν τῆς Τεσσαρακοστῆς. Δὲν ἦταν παρὰ μία ἀσθενικὴ σκιαγραφία. Μία μικρὴ ἀνθοδέσμη ἀπὸ τὸν ἀπέραντο ἀνθόκηπό της. Μία παρόρμηση γιὰ νὰ θελήσομε νὰ μποῦμε σ’ αὐτὸν καὶ νὰ τὸν γνωρίσομε προσωπικά, ἐμπειρικὰ οἱ ἴδιοι.
πηγή

Αγιο Ορος: Θεέ μου δώσ' μου υπομονή....

Επίσκεψις νοερά, μυστική και ειλικρινής εις τα βάθη της ψυχής κατευθυνομένη και ελεγχομένη υπό του φωτός του νοός.

πηγή

"Είμαστε χρεωμένοι με πνευματική κληρονομιά. Δεν μας σώζει καμιά δικαιολογία..."

Η ΠΥΛΩΡΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ  ΕΘΝΟΥΣ

…Η θέση μας είναι προνομιακή και επικίνδυνη. Έχει καθοριστεί απ΄ αυτούς που μας γέννησαν, και δεν μπορούμε να κάνωμε ότι μας κατέβει. Δεν μπορούμε ατιμωρητί οι Ορθόδοξοι Έλληνες να παιδιαρίζωμε, στηριζόμενοι σ΄ οποιαδήποτε δικαιολογία ή, περισσότερο, να αυθαδιάζωμε.

Αν αυτοί που προηγήθηκαν ημών και έζησαν και τάφηκαν σε τούτα τα χώματα, αυτοσχεδίαζαν κάνοντας το κέφι τους, τότε θα μπορούσαμε και εμείς να συνεχίσωμε αυτοσχεδιάζοντας.

Αν όμως έζησαν διαφορετικά· αν αποφάσισαν να πεθάνουν, και έτσι έζησαν· αν ο τρόπος της ζωής τους ήταν απόφαση θανάτου· αν όλη τους η δημιουργία, το ήθος, ο λόγος, τα έργα, η μορφή, η χειρονομία, το ορατό και αόρατο εξ αυτών είναι γεννημένο εκ του θανάτου, από τη θυσία όλων, για να γεννηθεί κάτι καλύτερο, άλλης φύσεως, άλλης υφής, για τους άλλους, για μας όλους· τότε δεν μπορούμε ατιμωρητί να αυτοσχεδιάζωμε, να κάνωμε πρόβες, να παίζωμεν εν ου παικτοίς.

Αν δεν έχτιζαν την Αγια-Σοφιά όπως την έχτισαν, να χωρά τον κάθε άνθρωπο και την οικουμένη.

Αν δεν είχαν φτιάξει το Άγιον Όρος όπως το έφτιαξαν, για να σώζεται όλος ο άνθρωπος και να αδελφώνονται οι λαοί.

Αν δεν είχε θεολογήσει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς όπως θεολόγησε, ανακεφαλαιώνοντας την πείρα και τη ζωή της Ορθοδοξίας, σβήνοντας τη δίψα του σημερινού βασανισμένου νέου ανθρώπου.

Αν δεν είχαν αγωνιστεί, κλάψει, υπομείνει, προσευχηθεί, θυσιαστεί τόσοι άγνωστοι στα βουνά, στα νησιά και στις πόλεις. Αν δεν είχαν στα τραγούδια, στη ζωή και στα ήθη τους αυτή την ανθρωπιά που σε σφάζει.

Αν δεν ήσαν γενάρχες του νέου Ελληνισμού ένας άγιος Κοσμάς και ένας Μακρυγιάννης.

Αν δεν υπήρχαν όλα αυτά στο αίμα μας, τότε θα μπορούσαμε να κάνωμε ότι μας κατέβει.

Τώρα δεν είναι έτσι. Τώρα βρισκόμαστε εν τόπω και χρόνω αγίω. Δεν μπορούμε να είμαστε επιπόλαιοι. Δεν ανήκομε στον εαυτό μας. Ανήκομε σ΄ αυτούς που μας γέννησαν, και σ΄ όλο τον κόσμο. Είμαστε χρεωμένοι με πνευματική κληρονομιά. Δεν μας σώζει καμιά δικαιολογία. Και όλα να τα πετάξωμε από το σχολείο, τα αρχαία, τα νέα, τα ιερά και τα όσια, δεν μπορούμε να δικαιολογηθούμε σε κανέναν, να απαλλαγούμε, ούτε να ξεχάσωμε το χρέος μας. Δεν μπορούμε να στοιχειοθετήσωμε κανένα άλλοθι.

Θα έχωμε να αντιμετωπίσωμε αυτούς που προηγήθηκαν και αυτούς που έρχονται.

Τα ψεύτικά μας καμώματα θα μας πετάξουν κατά πρόσωπο. Γιατί κάποτε θα ξυπνήσουν αυτοί οι μικροί, που θα πούνε όχι στο ψέμα, στην επιπολαιότητα, στην παραχάραξη, στην πλαστογραφία, στην προδοσία, που χαλκεύεται εγκληματικά και θρασύδειλα με εκπαιδευτικά προγράμματα, αναγνωστικά βοηθήματα, οπτικοακουστικές εκπομπές.

Και αυτοί που θα πουν όχι θα έχουν απροσδιόριστες δυνάμεις που ξεπερνούν αυτούς τους ίδιους. Θα είναι μαζί τους τα πνεύματα των περασμένων και τα διψασμένα παιδιά όλου του κόσμου…

Από το βιβλίο: Το Άγιον Όρος και η παιδεία του γένους μας (Ιερά Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους)

Πηγή

το είδαμε εδώ

ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ Ι. ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΑΓ. ΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ «ΑΝΟΙΓΜΑΤΑ» ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ

ΚΑΡΥΑΙ  ΤΗι  18ῃ/31ῃ Δεκεμβρίου 2014

ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. Φ.2/7/3012

Τῇ Αὐτοῦ Θειοτάτῃ Παναγιότητι

Τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ

Κυρίῳ κῳ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ωι

Πανσεβάστῳ Πατρὶ ἡμῶν καὶ Δεσπότῃ

Εἰς Φανάριον

Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,

Τὴν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα βαθυσε­βάστως ἐν Κυρίῳ προσαγορεύομεν, ὑποβάλλοντες τὸ υἱϊκὸν ἡμῶν σέβας καὶ τὰς ταπεινὰς εὐχὰς διὰ τὴν ἐπὶ θύραις ἐπιτολὴν τοῦ νέου ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου, νυχθημερὸν μνημονεύοντες τοῦ σεπτοῦ Ὑμῶν ὀνόματος ἐν ταῖς πρὸς Κύριον ταπειναῖς δεήσεσιν ἡμῶν.

Ἀξιωθέντες ἐγκαταβιοῦν εἰς τὸ ἱερὸν τῆς Κυρίας Θεοτόκου Περιβόλιον, τελοῦντες τὰς ἱερὰς ἀκολουθίας ἤ ἀναγινώσκοντες τὰ τῶν θεοφόρων πατέρων συγγράμματα, ἄλλοτε μὲν τιμῶμεν τὸν ἐν ἁγίοις ἱερομάρτυρα Κοσμᾶν τὸν Πρῶτον καὶ τοὺς σὺν Αὐτῷ, διότι μὲ τὴν ὁμολογίαν καὶ τὸ αἷμα των «ἐτήρησαν ἄμωμον τὴν Ἐκκλησίαν ἐκ τῆς πλάνης καὶ τῆς αἱρέσεως» «μὴ θελήσαντες συγκοι­νωνῆσαι καὶ συμφρονῆσαι τοῖς Λατινόφροσι» (τροπάριον τρίτης ὠδῆς  καὶ Κοντάκιον), ἄλλοτε δὲ μετὰ τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου μακαρίζομεν τὸν Ἅγιον Μάρκον Ἐφέσου τὸν Εὐγενικόν, διότι «ὤφθη ἀνένδοτος ταῖς τῶν ἐναντίων ἐπιφοραῖς, τῆς θείας πίστεως λυμαινο­μένης τοῖς παραχαράκταις Λατίνοις» (Δοξαστικὸν μικροῦ ἑσπερινοῦ) καὶ ἄλλοτε ἀναγινώσκομεν τὸν Ὅσιον Σιλουανὸν ἀναβοῶντα: «Πόσον μακάριοι εἴμεθα οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ διότι ὁ Κύριος ἔδωκεν ἡμῖν τὴν ζωὴν ἐν Πνεύματι... Πιστεύω μόνον εἰς τὴν ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, διότι εἰς Αὐτὴν εὑρίσκεται ἡ χαρὰ τῆς σωτηρίας, ἥτις ἀποκτᾶται διὰ τῆς ταπεινώσεως ἐν Χριστῷ»!

Ἀνατραφέντες εἰς τὴν πνευματικὴν ταύτην παράδοσιν καὶ μελετῶντες τοὺς ἀγῶνας τῶν πάλαι τε καὶ ἐπ᾽ ἐσχάτων πατέρων διὰ τὴν ἀκαινοτόμητον τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας πίστιν, δυσκολευόμεθα νὰ κατα­νοήσωμεν τὰ διατρέξαντα κατὰ τὰς ἑορτίους ἡμέρας ἐπὶ τῇ μνήμῃ τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρω­τοκλήτου, τοῦ Πατριάρχου ἡμῶν, κατ᾽ αὐτὴν τὴν ἱερωτάτην στιγμὴν τῆς ἁγίας Ἀναφορᾶς, ἐξελθόντος ἐκ τοῦ ἱεροῦ βήματος διὰ νὰ δώσῃ λειτουργικὸν ἀσπασμὸν εἰς τὸν ἐνδεδυμένον τὸ ὠμόφορον Πάπαν Ρώμης, ὅστις καὶ ἐν συνεχείᾳ ἀπήγγειλε τὴν Κυριακὴν προσευχήν!

Ἀκροώμενοι τὴν ἀνησυχίαν τῶν ἐνα­σκου­μένων ἐν τῇ Ἁγιωνύμῳ Πολιτείᾳ πατέρων καί ἀδελφῶν, ἐκφράζομεν τὸν συνέχοντα ἡμᾶς προβληματισμόν, διότι τὰ ὡς ἄνω  πληγώνουν τὸ ὀρθόδοξον δογματικὸν καὶ λειτουργικὸν αἴσθημα καὶ προκαλοῦν σύγχυσιν εἰς τὰς συνειδήσεις τῶν ἀνὰ τὸν κόσμον χριστιανῶν, ἐπαναλαμβανόμενα δὲ δίδουν τὴν αἴσθησιν ὅτι οὐδὲν ὠφελοῦν ἀλλὰ μᾶλλον σκανδαλισμὸς γίνεται, δεδομένης τῆς στασιμότητος τοῦ ἀπὸ δεκαετιῶν ἀρξαμένου θεολογικοῦ διαλόγου, ὥστε τὸ ὅραμα τῆς ἐν ἀληθείᾳ καὶ μιᾷ πίστει ἑνώσεως, νὰ φαντάζῃ ὡς ἀνέφικτος πραγματικότης, ὅτε δὲ μάλιστα πολλοὶ Ρωμαιοκαθολικοί, ἀπογοητευμένοι ἐκ τῆς ἐκκοσμικεύσεως τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας, ἐμφορουμένης ἐκ τῶν αἱ­ρε­τι­κῶν δοξασιῶν τοῦ παπισμοῦ, ἀναζητοῦν διέξοδον εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.

Ὡς Ἱερὰ Κοινότης, Παναγιώτατε, ἐθεωρήσαμεν υἱϊκὸν ὄφλη­μα ἵνα μεταφέρωμεν τὴν ἀγωνίαν ἡμῶν, ἐπιποθούντων ἵνα παραμείνῃ ἀπαρα­σά­λευτος ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἑνότης τῶν ἀπανταχοῦ Ὀρθοδόξων καὶ αὐτοῦ τούτου τοῦ ἁγιο­ρει­τικοῦ Σώματος, διότι, δὲν ἀποκρύπτομεν ὅτι ἰδιαιτέρως μᾶς θλίβει καὶ ἀνησυχεῖ τὸ ἐνδεχόμενον ἀναβιώσεως τῶν ἐνταῦθα πρὸ πεντηκονταετίας διαδραματισθέντων γεγο­νότων, τὰ ὁποῖα βεβαίως καὶ ἀπευχόμεθα, ὑφιστάμενοι εἰσέτι τὰς ὀδυνηρὰς συνεπείας αὐτῶν, ὡς ἄλλωστε ἀνεφέρθη Ὑμῖν καὶ διὰ τοῦ ὑπ᾽ ἀρ. Φ2/7/1679/18.7.2014 ἱεροκοι­νοτικοῦ ἡμῶν γράμματος.

Γινώσκοντες τὸ βαρὺ φορτίον, τὸ ὁποῖον ἐπωμίζεσθε, ὑποβάλλομεν ταῦτα μετὰ πόνου καὶ συνοχῆς καρδίας, υἱϊκῶς παρακαλοῦντες ὅπως πατρικῶς φροντίσητε ἵνα ἀναπαύητε τὰς συνειδήσεις τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, «ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανε», ἐξαιτούμενοι τὰς πατριαρχικὰς Ὑμῶν εὐχὰς καὶ κατασπαζόμενοι βαθυσεβάστως τὴν Τιμίαν Ὑμῶν Δεξιάν

Ἅπαντες οἱ ἐν τῇ κοινῇ Συνάξει Ἀντιπρόσωποι καὶ Προϊστάμενοι

τῶν εἴκοσιν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω.

Τίμιο Ξύλο και Άγιον Όρος

 Παρουσιάζονται παρακάτω φωτογραφίες των τεμαχίων του Τιμίου Σταυρού που βρίσκονται ή προέρχονται από το Άγιον Όρος.






ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ

 

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ
 

 

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΧΙΛΑΝΔΑΡΙΟΥ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ 

 


ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΙΜΩΝΟΣ ΠΕΤΡΑΣ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ

πηγή

Το Άγιο Όρος «ξεπλένει» τη ντροπή της εξωτερικής μας πολιτικής

Η είδηση είχε πριν από μερικές εβδομάδες περάσει στα ψιλά. Οαδελφός του νεοεκλεγέντος Δημάρχου Κιέβου και θερμού υποστηρικτή του «προέδρου» της Ουκρανίας Ποροσένκο, ο Βλαντίμιρ Κλιτσκό, επίσης πυγμάχος, επισκέφθηκε το Άγιο Όρος. Όμως οι μοναχοί αρνήθηκαν τότε να του επιτρέψουν να κοινωνήσει και το γεγονός αυτό ήταν μια πρώτη «διεθνής καταδικαστική αντίδραση» για το καθεστώς του Κιέβου, που καλόμαθε να υποστηρίζεται από τη Δύση, ΕΕ και ΗΠΑ, ακόμη κι όταν αποφασίζει και υλοποιεί πρωτοφανή εγκλήματα.

Η «διεθνής κοινή γνώμη» και μαζί της οι «διεθνείς οργανισμοί» έχουν την τάση να ξεχνούν γρήγορα όσα δυσάρεστα θέματα δεν εξυπηρετούν τις τρέχουσες σκοπιμότητες, που στην περίπτωσή μας είναι μία και μόνη: να εδραιωθεί πάση θυσία το εγκληματικό καθεστώς του Κιέβου. Κι ας έχει ήδη χρεωθεί την πρόσληψη ελεύθερων σκοπευτών, που σκότωναν αδιακρίτως υποστηρικτές και αντιπάλους του Γιανουκόβιτς για να σκορπίσουν το χάος, την πυρπόληση του Μεγάρου των Συνδικάτων στην Οδησσό και τους εκατό ή περισσότερους καμένους ζωντανούς, εκατοντάδες δολοφονίες αμάχων, δημοσιογράφων και πολλά άλλα τερατώδη, όπως η χρήση βομβών φωσφόρου κ.ο.κ. Κι ας υπόσχονται άπαντες ότι θα εγγυηθούν τη «διεθνή αμερόληπτη διερεύνηση» κλπ. Όσο είδατε εσείς διεθνή έρευνα για τους ελεύθερους σκοπευτές ή για την Οδησσό, που υποτίθεται ότι συζητείτο με την ΕΕ, άλλο τόσο κι εμείς...
Αλλά ας επιστρέψουμε στους μοναχούς του Αγίου Όρους, σε ορισμένους εκ των οποίων είχαμε απευθυνθεί προ μερικών εβδομάδων με το ερώτημα περί Κλιτσκό και περί της φημολογίας ότι θα επισκεφθεί τον Άθω ως και ο νεοεκλεγείς «πρόεδρος» Ποροσένκο. Μιμούμενος προφανώς τη συνήθεια του προκατόχου του (και εξαφανισμένου μέσα στη ντροπή...) Γιανουκόβιτς να τον επισκέπτεται.
«Ό, τι έγινε με τον Κλιτσκό, θα γίνει και με τον Ποροσένκο. Δεν μπορείς να χύνεις το αίμα συνανθρώπων σου και μάλιστα αδελφών σου και να τύχεις οποιασδήποτε κοινωνίας αν δεν μετανιώσεις ειλικρινά. Το ίδιο θα του πουν σε όποιο μοναστήρι κι αν πάνε», μας είπε τότε ο βασικός συνομιλητής μας, γνωστός και εξέχων μοναχός, το όνομα του οποίου δεν αποκαλύπτουμε, γιατί δεν έχουμε κάποια σχετική εξουσιοδότηση.
Λίγες εβδομάδες αργότερα η γνώμη των μοναχών του Αγίου Όρους για τον αδελφοκτόνο πόλεμο στην Ουκρανία διατυπώθηκε σε μια επιστολή, που διαδίδεται στο ρωσικό Διαδίκτυο πιο γρήγορα κι από αστραπή. Αναδημοσιεύουμε τα βασικά της σημεία:
«Τον τελευταίο καιρό πύκνωσαν οι επισκέπτες από το Κίεβο στο Όρος, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι και όχι, πνευματικοί και κοσμικοί. Γιατί τόση φασαρία;
Μας ζήτησαν να ευλογήσουμε τον Ποροσένκο για την προεδρία, καθώς και την 'πολεμική επιχείρηση' στην Ανατολή. Οι εκπρόσωποι της χούντας επισκέφθηκαν όλα τα μεγάλα μοναστήρια του Αγίου Όρους, πρωτίστως το Βατοπέδι, τη Δοχειαρίου, την Παντελεήμονος, το Χηλανδάρι, τη Φιλοθέου, την Κουτλουμουσίου... Με κυνικό τρόπο επιχειρηματίες πρότειναν στους ηγούμενους εξαιρετικά μεγάλα ποσά για μια μικρή επιστολή υποστήριξης. Εισπράττοντας αρνήσεις, προχωρούσαν στην επόμενη μονή... Αλίμονο, οι σύντροφοι υπέστησαν πλήρη αποτυχία ακόμη και στο Ρωσικό μοναστήρι, όπου περισσότεροι από τους μισούς είναι Ουκρανοί.
Ναι, είμαστε ορθόδοξοι φονταμενταλιστές. Ολόκληρος ο Άθως με ομοψυχία υποστηρίζει τη Ρωσία και τους πολιτοφύλακες του Ντονμπάς στον αγώνα τους κατά των δυνάμεων του χάους. Στα μάτια των αγιορειτών γερόντων ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι τίποτε διαφορετικό, παρά άλλη μια επίθεση των σκοτεινών δυνάμεων της Δύσης στην ορθόδοξη Ανατολή. Είμαστε βαθιά ανάστατοι με τις ενέργειες των εγκληματιών του Κιέβου και τους εκδικητές από τη Δυτική Ουκρανία και τα εξίσου κυνικά ψέματα των ουκρανο-αμερικανικών ΜΜΕ. Πρόκειται για καθαρό σατανισμό. Δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να δικαιολογηθούν.
ΚΑΜΙΑ ευλογία μας στους στρατιώτες και αξιωματικούς των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας.
ΚΑΜΙΑ ευλογία στους εκπροσώπους της φασιστικής χούντας!».
Για να είμαι ειλικρινής την επιστολή, που διαδίδεται στο ρωσικό Διαδίκτυο, μου την έστειλε πρώτος σήμερα το πρωί ένας ομογενής επιχειρηματίας, που κατάγεται από τα χωριά του Ντονιέτσκ και σήμερα με πόνο ψυχής παρακολουθεί τα τεκταινόμενα από τη Ρωσία, όπου ζει.
Αμέσως μετά μου την έστειλε ο Θανάσης Κοσσέ, ο ομογενής από την Κυψέλη, που άφησε την ειρηνική ζωή του στην Ελλάδα και πήγε να πολεμήσει στη γη της καταγωγής του, εκεί, που μεγάλωσε ο ίδιος, οι συγγενείς του και ζει η μητέρα του. Είχε εξαφανιστεί για μερικές ημέρες και αρχίσαμε κι εμείς εδώ στη Μόσχα να ανησυχούμε για έναν άνθρωπο, που μας γνώρισαν από μακριά άλλοι δυο ομογενείς, ο Νίκος Σιδηρόπουλος, δημοσιογράφος και ο Κωνσταντίνος Χαραλαμπίδης, σκηνοθέτης. Ο Θανάσης μας ζήτησε συγγνώμη, που δεν μπορεί να γράψει πολλά «γιατί έχουμε τρεχάματα τώρα». Προφανώς καταλάβαμε κι εμείς ότι πολεμά και δεν έχει χρόνο για συζήτηση ή για γραψίματα. Του ευχηθήκαμε καλή συνέχεια και αισθανθήκαμε ότι είναι χρέος μας να δώσουμε στη δημοσιότητα, όπως μας ζήτησε το κείμενο των Αγιορειτών, χωρίς άλλα σχόλια. Τα σχόλια, οι απόψεις και οι εξυπνάδες είναι άλλωστε πολύ εύκολες όταν κάθεσαι μακριά από τη φωτιά του πολέμου...
Το μόνο, που θα πούμε, είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αγιορείτες μοναχούς, έναν από τους τελευταίους «θεσμούς» αυτής της χώρας, που διατηρεί την (πάντοτε σχετική) ελευθερία του και μπορεί να «ξεπλύνει» την ντροπή όλων εμάς των υπολοίπων, που είμαστε αναγκασμένοι να έχουμε για εξωτερική πολιτική εκείνη των δανειστών μας...

πηγή

Αγιορείτες Πατέρες ζητούν την διακοπή συνεργασίας του Αγίου Όρους με τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης

Πρός τήν Ἱεράν Κοινότητα 
τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω
Ἐνταῦθα

Καρυαί, 5 Ἰουνίου 2014

Ὁσιολoγιώτατοι καί σεβαστοί Πατέρες,

Κατά τήν πρό ὀλίγων ἡμερῶν ἀλλαγή τῆς Ἱερᾶς Ἑπιστασίας καί ἐγκατάστασι τοῦ Ὁσιολογιωτάτου Μοναχοῦ Γέροντος Συμεών Διονυσιάτου ὡς Πρωτεπιστάτου, στόν ὁποῖον εὐχόμεθα εἰλικρινῶς καί ταπεινῶς τά βέλτιστα, σημειώθηκε ἕνα πολύ δυσάρεστο γεγονός, ἡ σκιά τοῦ ὁποίου δέν βάρυνε μόνον  τήν τελετή, ἀλλά θίγει καιρίως καί τήν πνευματική αἴγλη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τοῦ ἱεροῦ Περιβόλου τῆς Θεοτόκου, καθώς μάλιστα δέν διέλαθε καί τῆς προσοχῆς τῶν εὐσεβῶν πιστῶν καί προσκυνητῶν τοῦ Περιβόλου τῆς Παναγίας μας, πού πάντοτε ἀτενίζουν μέ πνευματική προσμονή πρός τό παράδειγμα καί τίς ἐμπνευσμένες κατευθύνσεις τοῦ Ἁγιορειτικοῦ Μοναχισμοῦ καί τῶν θεσμῶν του.

Ἡ παρουσία τοῦ Δημάρχου τῆς Θεσσαλονίκης κ. Γιάννη Μπουτάρη, ὡς Προέδρου τῆς Ἁγιορειτικῆς Ἑστίας, στήν τελετή ἀναλήψεως τῶν καθηκόντων τοῦ νέου Πρωτεπιστάτου, κρίνεται παντελῶς ἀπαράδεκτη καί ἀνεπίτρεπτη. Τόν ἴδιο καιρό πού ὁ Δήμαρχος Θεσσαλονίκης προσπαθεῖ καί πάλι νά παγιώσει τόν αἰσχρό θεσμό τῆς ἐτησίου δημοσίας θριαμβεύσεως τῆς σοδομιτικῆς ἁμαρτίας στίς «παρελάσεις ὁμοφυλοφιλικῆς» λεγομένης «ὑπερηφανείας», εἰς πεῖσμα καί πένθος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας Θεσσαλονίκης, καί μέ σκανδαλισμό τῆς νεολαίας καί τοῦ πληθυσμοῦ τῆς ἁγιοτόκου πόλεως, ἦλθε λοιπόν καί εἰς τό Ἁγιώνυμον  Ὄρος, ὥστε νά ἀποπλύνει προσωρινῶς τίς δίκαιες ἐπικρίσεις ἐναντίον του καί μετά νά περιφέρει νοητῶς κατά πρόσωπον τῶν ἀντιδρώντων Θεσσαλονικέων Χριστιανῶν τήν «ἐν φαιδραῖς ταῖς λαμπάσι» καί μέ χαμόγελα ἁγιορειτική ἀποδοχή του.

Λυπούμεθα, διότι ὁ Δήμαρχος τῶν Θεσσαλονικέων, δέν ἔχει ἐπίγνωσι τοῦ ρόλου του στήν «Ἁγιορειτική Ἑστία» καί τῶν λόγων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι συνετέλεσαν στό νά εἶναι ὁ ἑκάστοτε Δήμαρχος, καί Πρόεδρός της θεσμικῶς. Ποιούς πνευματικούς δεσμούς τοῦ Ἄθωνος μέ τήν Συμβασιλίδα Θεσσαλονίκη μπορεῖ ὁ κ. Μπουτάρης νά ἐκπροσωπήσει, κρινόμενος καί μόνον ὑπό τό φῶς (μᾶλλον τό σκότος) τῶν βακχικῶν ὁμοφυλοφιλικῶν πομπῶν πού ἐμφανέστατα ἐνθαρρύνει καί χρηματοδοτεῖ ;  Πῶς ἡ θητεία του ἐπιβεβαιώνει τήν ἐκτίμησί του πρός τούς «Θησαυρούς τοῦ Ἁγίου Ὄρους», χάρη στούς ὁποίους δημιουργήθηκε ἡ «Ἁγιορειτική Ἑστία» πρό 14 ἐτῶν; Ποιοί εἶναι αὐτοί οἱ «Θησαυροί τοῦ Ἁγίου Ὄρους»; Τί εἴδους εἶναι ἡ «πνευματική καί πολιτιστική παρακαταθήκη καί ἡ σύγχρονη ἀποστολή τοῦ Ἁγίου Ὄρους», τήν ὁποίαν ἀναφέρει ἡ τρίτη ἀρχή τοῦ Καταστατικοῦ τῆς «Ἑστίας»; Εἶναι ἡ ἀδιαμαρτύρητη ἐκ μέρους τοῦ  Ἁγίου Ὄρους ἐποπτεία τοῦ ἐκμαυλισμοῦ τοῦ Γένους μας ἀπό πλευρᾶς τοῦ Δημάρχου;

Δυστυχῶς, τό νά ἔλθει ὁ κ. Δήμαρχος σέ αἴσθησι τοῦ «πτώματός» του, μολονότι μετρίως ἐλεγχθείς ἀπό τόν Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμο, εἶναι ἀπίθανο, ἰδίως μετά τήν πρόσφατη ἐπανεκλογή του. Ἄν ὅμως δέν μπορεῖ ἐκεῖνος νά ἀρθεῖ στό ὕψος τῶν ἀπαιτήσεων τοῦ ρόλου του, διατί νά κατάγεται ἡ Ἱερά Κοινότης, καί στό πρόσωπο αὐτῆς καί σύμπαν τό Ἁγιώνυμον Ὄρος, στό ἐπίπεδο τῆς σιωπηλῆς μέν, ἀλλά θεσμικῆς καί ἐνόχου, ἀποδοχῆς τῆς σοδομιτικῆς, κιναιδικῆς («κινούσης τήν αἰδώ») διαστροφῆς καί ἁμαρτίας; Εἶναι βέβαιον ὅτι ἡ Ἱερά Κοινότης ἐγνώριζε τήν πρόθεσι τοῦ κ. Δημάρχου νά παραστεῖ, ἀλλά καί στήν ἀντίθετη περίπτωσι, τίποτε δέν ἐμποδίζει ποτέ τόν λόγο τῆς ἀληθείας καί ἀγάπης ἀπό τό καθῆκον τοῦ ἐλέγχου: «οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς Πνεῦμα δειλίας, ἀλλά δυνάμεως καί ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ»· ἤ μήπως ὁ Κύριος δέν μᾶς τό ἔδωκε, λόγῳ ἀπροθυμίας ;

Παρακαλοῦμε εὐσεβάστως καί υἱικῶς τήν Ἱερά Κοινότητα, ἔστω καί κατόπιν τῆς τελετῆς, νά διακόψει κάθε ἐπικοινωνία μέ τόν κ. Δήμαρχο, εἰς ἔνδειξι διαμαρτυρίας, μέχρι νά καταργηθεῖ τό «αἶσχος ἰδέσθαι» τῶν διονυσιακῶν πανηγύρεων· καί νά ἀναμνησθοῦμε τῆς παρακαταθήκης τοῦ ἀειμνήστου Ἁγίου Πατριάρχου ΚΠόλεως Νήφωνος Β΄ τοῦ Διονυσιάτου, ὁ ὁποῖος κατεκρίθη καί ἐκδιώχθηκε ἀπό τόν Ἡγεμόνα τῆς Βλαχίας Ράδουλο, γιά τήν ἐπίσημη (καί μέ ἀφορισμό) ἀντίδρασί του σέ ἀθεμιτογαμία τῆς οἰκογενείας τοῦ Ἡγεμόνος, γεγονός πού τόν ὁδήγησε καί στό Περιβόλι τῆς Παναγίας μας. Ἕτερος Ἁγιορείτης «οὐρανώσας τό Ὄρος» Πατήρ, καί κλέος τοῦ Ἄθωνος, ὁ Ἅγιος Νικόδημος, σαφῶς ἀναπτύσσει στήν «Χρηστοήθειά» του τό καθῆκον νά ἐλέγχουμε μέ ἀγάπη καί ἀποφασιστικότητα τούς ἁμαρτάνοντας, ὅπως ἄλλωστε δεχόμεθα καί οἱ ἴδιοι τούς ἐλέγχους τῶν ἄλλων. Εἶναι κρῖμα νά ὑστερήσουμε σέ συνέπεια μεταξύ βίου καί ὁμολογίας ἔναντι τῶν ὁπαδῶν τῆς πολιτικῆς, τῶν ψευδο-ἰδεολογημάτων καί θρησκειῶν· εἶναι φοβερόν, μέ αἰώνιες προεκτάσεις, τό νά γίνουμε συμμέτοχοι διά τῆς σιωπῆς στὴν ἀναίσχυντη διείσδυση τῆς ἁμαρτητικῆς διαστροφῆς στό Γένος μας:  «εἰδόσιν οὖν καλὸν ποιεῖν καὶ μὴ ποιοῦσιν, ἁμαρτία αὐτοῖς ἐστιν».

Μετά πλείστης τιμῆς, ἐν Χριστῷ φιλαδελφίας καί ταπεινῶν προσρήσεων καί εὐχῶν,

(ἀκολουθοῦν ἐνδεικτικές ὑπογραφές)

1.    Γέρων Γαβριήλ Μοναχός, Ἱ. Κελλίον Ἁγίου Χριστοδούλου, Καρυαί
2.    Γέρων Ἱλαρίων Μοναχός, Ξεροκάλυβο πλησίον Ἀρσανᾶ Ἱ.Μ. Κωνσταμονίτου
3.    Γέρων Σάββας Μοναχός, Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας
4.    Χρυσόστομος Ἱερομόναχος, Ἱ. Κελλίον Ἁγίου Σπυρίδωνος
5.    Γέρων Ἀρσένιος Ἱερομόναχος, Ἱ. Κελλίον Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Παναγούδα)
6.    Ἠσαΐας Μοναχός,        (αὐτόθι)
7.    Γέρων Εὐφρόσυνος Μοναχός, Ἱ. Κελλίον Τιμίου Προδρόμου, Καρυαί
8.    Χρύσανθος Μοναχός,          (αὐτόθι)
9.    Μεθόδιος Ἱερομόναχος,     (αὐτόθι)
10.    Ἰσαάκ Μοναχός,         (αὐτόθι)
11.    Ἰσαάκ Μοναχός, Ἱ. Κελλίον Γενέσεως τῆς Θεοτόκου, Καψάλα 
12.    Χαρίτων Ἱερομόναχος, Ἱ. Κελλίον Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου
13.    Γέρων Θωμᾶς Ἱερομόναχος, Ἱ.Κ. Ἀποστόλου Θωμᾶ (Θωμάδες)
14.    Φίλιππος Ἱερομόναχος,        (αὐτόθι)
15.    Θεολόγος Μοναχός,        (αὐτόθι)
16.    Παχώμιος Ἱερομόναχος, Καψάλα
17.    Γέρων Μελέτιος Μοναχός, Ἱ. Καλύβη Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου
18.    Ἰγνάτιος Ἱερομόναχος,        (αὐτόθι)
19.    Συνοδία «Βολιωτῶν», Ἱ. Κελλίον Ἁγίων Πάντων, Ἱ. Σκήτη Ἁγίας Ἄννης
20.    Γέρων Συμεών Ἱερομόναχος, Ἱ. Κελλίον Ποφήτου Ἠλιού, Αἰγυπτάδικα
21.    Δαμασκηνός Μοναχός, Ἱ. Κελλίον Τιμίου Προδρόμου, Ἱ. Μ. Καρακάλλου
22.    Δοσίθεος Μοναχός, Κάθισμα Ἱ. Μ. Κουτλουμουσίου
23.    Βλάσιος Μοναχός, περιοχή Βίγλας
24.    Γέρων Ὀνούφριος Μοναχός, Ἱ. Κελλίον Γενεσίου τῆς Θεοτόκου
25.    Γέρων Ἀντώνιος, Ἱ. Κελλίον Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου
26.    Συμεών Μοναχός, Ἱ. Κελλίον Παναγίας τοῦ Καζάν, Καψάλα
27.    Σπυρίδων Μοναχός, Ἱ. Κελλίον Ἁγίου Νικολάου, Ἱ. Μ. Κουτλουμουσίου
28.    Νικόδημος Μοναχός, Ἱ. Κελλίον Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, Καρυαί
29.    Θεόφιλος Μοναχός, Ἱ. Κελλίον Ἁγίου Νικολάου, Ἱ.Μ. Κωνσταμονίτου
30.    Χερουβείμ Μοναχός, Ἱ. Κελλίον Ἁγ. Ἀρχαγγέλων καἰ Ἁγίου Ἰωάννου Κουκουζέλη, Ἱ.Μ. Μ. Λαύρας
31.    Εὐστάθιος Μοναχός, Ἱ. Κελλίον Ἁγίου Εὐσταθίου, Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας
32.    Νικόδημος Μοναχός, Ἱ. Κελλίον Ἁγίου Νεκταρίου
33.    Παΐσιος Μοναχός, Ἱ. Κελλίον Ἁγίου Χαραλάμπους, Καρυαί
34.    Παΐσιος Μοναχός, Ἱ. Κελλίον Ἁγίων Ἀρχαγγέλων «Σαββαίων»
35.    Ἀντώνιος Μοναχός, Ἱ. Κελλίον Κοιμήσεως Θεοτόκου
36.    Ζηνόβιος Μοναχός, Ἱ. Κελλίον Ἁγίων Ἀναργύρων
37.    Ἀρσένιος Μοναχός, Ἱ. Καλύβη Ὁσίου Γερασίμου, Σκήτη Κουτλουμουσίου 

πηγή   το είδαμε εδώ

Το αγιορείτικο 24ωρο

Η νύχτα και ο έναστρος ουρανός κρατύνουν πάνω από τα κτίσματα του μοναστηριού. Είναι ώρα προσευχής, εγρήγορσης και ανάτασης της ψυχής προς τις θείες διακοσμήσεις.
Στις 7:30΄ με τη Βυζαντινή ώρα, ο εκκλησιαστικός θα σημάνει το πρώτο τάλαντο, θα ανάψει τις κανδήλες, τις λουσέρνες, τα φανάρια και τους φανούς του Καθολικού. Στις 7:45΄ σημαίνει το
δεύτερο τάλαντο και στις 8:00΄ το τρίτο. Ο εφημέριος βάζει το πετραχήλι και το Μεσονυκτικό αρχίζει. Τούτη η ακολουθία φέρνει εγρήγορση στην ανύστακτη ψυχή που προσμένει στο
μεσονύκτιο το Νυμφίο Χριστό. Αποτελεί σημείο διαχωριστικό του σκότους της πλάνης που ο χριστιανός και ειδικά ο μοναχός άφησε πίσω του και της ζωής του φωτός που αναμένεται να
ανατείλει την επόμενη ημέρα. Καθώς αρχίζει ο «Άμωμος» ο εκκλησιαστικός βάζει μετάνοια στον Ηγούμενο και χτυπά με την σειρά τον κόπανο και το καθημερινό σιδεράκι.
Μετά το τρίτο κατανυκτικό τροπάριο ο εκκλησιαστικός ανοίγει τη Βασιλική Πύλη. Ο ιερέας εισέρχεται στον κυρίως ναό και ποιεί «Ευλογητόν» ιστάμενος έμπροσθεν του τέμπλου.
 Κατά τη διάρκεια ανάγνωσης του «Επακούσαι σου..» θα θυμιατίσει το ναό. Ο «Εξάψαλμος» θα διαβαστεί από τον Ηγούμενο.
Με το πέρας της έκτης Ωδής διαβάζεται το Συναξάρι της ημέρας και ο εκκλησιαστικός και πάλι θα χτυπήσει το σιδεράκι. Στην εννάτη Ωδή, «Την Τιμιωτέραν», ο ιερέας θυμιάζει το ναό, ενώ οι μοναχοί αποκουκουλίζονται και κατεβαίνουν από τα στασίδια τους. Μια στάση που εύγλωττα φανερώνει την ξεχωριστή τιμή που οι μοναχοί αποτίουν στην Κυρία Θεοτόκο.
Προς το τέλος του Όρθρου σημαίνει ένα τάλαντο σε τρεις στάσεις κύκλω του ναού. Γίνεται απόλυση και μεταβαίνουν στο παρεκκλήσι που θα τελεσθεί η Θεία Λειτουργία. Εκεί πρωτίστως αναγινώσκεται η τρίτη και έκτη Ώρα. Στο «Δόξα» της έκτης Ώρας ο εκκλησιαστικός σημαίνει το σιδεράκι. Τότε περίπου θα σημάνει και ο ιερέας τον κωδωνίσκο της προθέσεως και οι πατέρες αποκουκουλισμένοι και έχοντας κατεβεί από τα στασίδια τους μνημονεύουν μυστικά τα ονόματα που ο καθείς φέρει στη μνήμη του, ζώντων και κεκοιμημένων.
Σε λίγο ο εκκλησιαστικός ανάβει τα δρακόντια από το τέμπλο του παρεκκλησιού και ακολουθεί η Θεία Λειτουργία. Τα βημόθυρα παραμένουν κλειστά για να ανοίξουν μόνο στις δύο εισόδους και την ώρα της Θείας Μετάληψης.
Στο τρίτο αντίφωνο γίνεται η μικρή είσοδος υπό του ιερέως φέροντος το ευαγγέλιο και προηγούντος του εκκλησιαστικού με αναμμένο εισοδικό. Ακολουθούν τα αναγνώσματα,
ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο. Λίγο μετά ψάλλεται ο χερουβικός ύμνος, γίνεται η μεγάλη είσοδος όπου τα Τίμια Δώρα διακομίζονται από την Πρόθεση στην Αγία Τράπεζα. Τα Λειτουργικά και οι αιτήσεις του ιερέως δημιουργούν θεία ένταση φτάνοντας ως την Κυριακή προσευχή. Προ της Μεταλήψεως οι μοναχοί χαιρετούν τις εικόνες. Ακολουθεί η κοινωνία του Σώματος και Αίματος του Χριστού, το κέντρο της ζωής του μοναχού και κάθε χριστιανού.
Έπεται η απόλυση. Διανέμεται το αντίδωρο και κατά την έξοδο λαμβάνεται και ο αγιασμός που φυλάγεται σε ειδικό σκεύος στη λιτή.
Στη συνέχεια, αν δεν είναι μέρα νηστείας κατά την οποία απουσιάζει το πρωινό γεύμα, εισέρχονται στην Τράπεζα. Αρχίζει προσευχή, και ενώ οι παρευρισκόμενοι τρώνε ο αναγνώστης διαβάζει αποσπάσματα από πατερικά κείμενα ή βίους αγίων. Ο εφημέριος, αν απουσιάζει ο ηγούμενος, δια ξυλίνου σφυρίδος σημαίνει το τέλος του φαγητού και ευλογεί τα περισσεύματα ευχαριστώντας τον Θεό. Στην έξοδο της τράπεζας ο ιερέας ευλογεί τους εξερχόμενους και οι διακονητές κάμπτοντες την οσφύ ζητούν συγχώρεση από τους αδελφούς για τυχόν λάθη και παραλείψεις. Δίωρη ή τρίωρη ξεκούραση προηγείται της επιστροφής των μοναχών στο διατεταγμένο για τον καθένα διακόνημα.
Όπως μια μικρή κοινότητα για να ζήσει χρειάζεται σωστή κατανομή εργασιών έτσι και ένα κοινόβιο μοναστήρι, ή σκήτη, ή κελλί επιβιώνει και προοδεύει και εκπληρώνει τη σωστική
αποστολή του με την ανάθεση των διαφόρων διακονημάτων στους εκεί εγκαταβιούντας μοναχούς.
Ο αρχοντάρης περιμένει να προσφέρει ξεκούραση στους νεοφερμένους προσκυνητές, να τους σερβίρει τον κλασικό δίσκο με το νερό, το ρακί και το λουκούμι, και να τους τακτοποιήσει στα δωμάτιά τους. Άλλοι αδελφοί ασχολούνται με τους λαϊκούς εργάτες που δουλεύουν εκεί, φροντίζουν τους γεροντότερους, επιμελούνται τα ζώα, φτιάχνουν ψωμί και ετοιμάζουν το φαγητό στο μαγειρείο. Ο εκκλησιάρχης ευτρεπίζει το ναό, ενώ άλλοι έχουν για εργόχειρο το πλέξιμο κομποσχινιών, την αγιογραφία, την ξυλογλυπτική και την αργυροχοΐα, την παρασκευή θυμιάματος και σπάνια την ιεροραπτική και τη βιβλιοδεσία.
Οι γεροντότεροι που προσμένουν τη μετάβασή τους στην αγήρω μακαριότητα σμίγουν σε κουβέντες πνευματικές, στρέφονται σε μνήμες του παρελθόντος και του μέλλοντος, ενώ ο τριγύρω χώρος εμμένει να διαιωνίζει μια ειρήνη αταλάντευτη που περιαυγάζει τους τρούλλους, τους σταυρούς, τη φιάλη και την κρήνη που κοσμούν το φυσικό περίγυρο.
Στις 8:30΄ κατά τη Βυζαντινή Ώρα ο εκκλησιαστικός θα σημάνει το πρώτο τάλαντο, στις 8:45΄ το δεύτερο και στις 9:00΄ το τρίτο. Τότε στο χώρο της λιτής αρχίζει η ενάτη Ώρα. Στο «Δόξα» της ενάτης ο εκκλησιαστικός θα βγει από το ναό για να κρούσει τον κόπανο και κατόπιν το σιδεράκι. Με το τέλος της ενάτης Ώρας ο ιερέας ιστάμενος έμπροσθεν του Ιερού Βήματος αρχίζει τον Εσπερινό. Η ακολουθία αυτή κατά αρχαία χριστιανική συνήθεια έχοντας ιουδαϊκές καταβολές αποτελεί το προοίμιο της επόμενης ημέρας. Τον «Προοιμιακό» θα διαβάσει ο πρώτος στην τάξη μοναχός. Στο «Κύριε εκέκραξα..» ο ιερέας θυμιάζει το ναό. Τις ψιλές καθημερινές δεν έχει είδοδο. Μετά το «Νυν απολύεις...» ο εκκλησιαστικός σβύνει τα λαδοκέρια και λίγο μετά ακολουθεί η απόλυση.
Οι μοναχοί εξέρχονται του ναού κατευθυνόμενοι προς την Τράπεζα. Και πάλι λόγοι προσευχητικοί και διδακτικοί ανακρώνται με το φαγητό. Στις 12:00΄ ο εκκλησιαστικός θα κρούσει το σιδεράκι για το Απόδειπνο που λαμβάνει χώρα στη λιτή. Είναι ώρα για προσευχή και δέηση προς το Θεό να τηρήσει όσους πάνε να κοιμηθούν ασφαλείς υπό τη σκέπη Του. Μετά το «Σύμβολο της Πίστεως» ανάβεται το λαδοκέρι της εικόνας της Θεοτόκου και ένας μοναχός ασκεπής απαγγέλει τους «Χαιρετισμούς». Στη διάρκεια του Αποδείπνου, ή αμέσως μετά, οι προσκυνητές έχουν την ευλογία να χαιρετίσουν τα άγια λείψανα στον κυρίως ναό. Πρό του τέλους του αποδείπνου μοναχοί και προσκυνητές ασπάζονται τις εικόνες και παίρνουν την ευχή του ηγουμένου ή του ιερέως και γίνεται απόλυση.
Ύστερα άλλοι θα προτιμήσουν μια διδακτική συζήτηση, άλλοι την ανάγνωση και άλλοι την ξεκούραση. Τέλος όλοι θα πάνε στα κελλιά τους. Οι μοναχοί από νωρίς, μετά τα μεσάνυχτα, πριν προσέλθουν στο ναό θα ξυπνήσουν για την επιτέλεση του προσωπικού τους κανόνα που περιλαμβάνει συνήθως μετάνοιες, προσευχή με κομποσχοίνι και ανάγνωση ψυχοφελών βιβλίων.
Κατ' αυτόν τον τρόπο αρχίζει και κλείνει μια ημέρα, η καθημερινότητα του μοναχικού βίου στον Άθω, εδώ και χίλια χρόνια. Και έχεις την έντονη εντύπωση πως η νύχτα που εξουσιάζει και στην έναρξη και στη λήξη δεν είναι ο ζόφος που συρρικνώνει και συστέλλει τη ζωή αλλά η φερέλπιδη ησυχία που βιώνει τη ζωηφόρο νέκρωση, η ταφή που κυοφορεί σαν το σπόρο τη ζωή και η νύχτα με το σκοτάδι που θα δώσει τόπο στην πληρότητα του φωτός της Τρισηλίου Θεότητος....

πηγή