ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - Επεξήγηση ευαγγελικής περικοπής «Δίκαιος ο Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησε»

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρεται στην θεραπεία των δύο δαιμονιζομένων Γαδαρηνών από τον Κύριο της Δόξης Χριστό.
Ο των όλων Κύριος και Βασιλεύς των ουρανών ήλθε αυτεπάγγελτος εξ ουρανού δια να αποδώσει σε ένα έκαστο το δίκαιο και να καταργήσει το βασίλειο και την δύναμη του Διαβόλου και των Αγγέλων αυτού.
Ήλθε στην γή ως άνθρωπος, ο απαθείς την θεότητα, πλήρης αγάπης, αγαθότητας, δικαιοσύνης, φιλανθρωπίας, οικτιρμών και ελέους δια να σχίσει το χειρόγραφο των αμαρτιών του ανθρωπίνου γένους και να διαγράψει την έχθρα μεταξύ του Θεού και ανθρώπων.

Δανείστηκε την ανθρώπινη σάρκα ο Δίκαιος Θεός με μοναδικό σκοπό να την αγιάσει και να την ελευθερώσει από το σκοτάδι, την πλάνη, το ψεύδος, την κακία και να την επαναφέρει στην αρχαία μακαριότητα, ήτοι στην αγκαλιά ξανά του Θεού Πατέρα.
Έκλινε ουρανούς και ήλθε στην γή ο απαθής την θεότητα, ο Θεάνθρωπος Ιησούς, γεννηθείς υπό της αειπαρθένου Μαρίας δια να φωτίσει με το αΐδιο φώς Του τους εν σκότει και σκιά καθημένους και να αποδώσει σ΄ ένα έκαστο κατά τα έργα αυτού.
Ο Κύριος των κυριευόντων και Βασιλεύς των βασιλευόντων, πλήρης αγάπης και αγαθότητας, είναι δίκαιος και αποδίδει δικαιοσύνη, αγιασμό και απολύτρωση σ΄εκείνους που τον πιστεύουν, αλλά όμως θα τιμωρήσει και τους αποστάτες δαίμονες.
Οι δαίμονες το γνωρίζουν αυτό και δια τον λόγο αυτό βλέπουμε στην ευαγγελική περικοπή να ταράσσονται, να φοβούνται την παρουσία του Κυρίου: «ήλθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημάς;», ήλθες εδώ πρόωρα δια να μας βασανίσεις;
Ο αρχηγός της κακίας, της πονηρίας, της απάτης, του ψεύδους και της παρανομίας φοβάται την τιμωρία, φοβάται ότι με την παρουσία του Κυρίου θα χάσει την δύναμή του, θα χάσει την εξουσία του, θα φανεί γυμνός σε εκείνους που τους ώθησε να βόσκουν, παρά την απαγόρευση του Μωσαϊκού νόμου χοίρους.
Και ενώ ο Κύριος ελευθερώνει από τα δεσμά του διαβόλου τους δύο δαιμονιζομένους, επιτρέπει όμως στους δαίμονες να εισέλθουν στο κοπάδι των χοίρων, το οποίο έβοσκε εκεί πλησίον· και ολόκληρο το κοπάδι έπεσε στην θάλασσα, και « απέθανον εν τοις ύδασι».
Η παρανομία γεννά την αμαρτία, την οποία αμαρτία τιμωρεί ο Δίκαιος Θεός: «Δίκαιος ο Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησε», μας λέγει ο προφητάναξ Δαβίδ. Την παρανομία δεν την ευλογεί ο Θεός. Ο Θεός θέλει το πλάσμα Του, τον κατ΄ εικόνα Του πλασθέντα άνθρωπο, να πράττει το έννομο, το δίκαιο, το αγαθό, το αληθινό και να φθάσει έτσι στο καθ΄ ομοίωση.
Πολλοί άνθρωποι πολλές φορές μιμούνται τους βοσκούς των χοίρων της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, και επιζητούν με κάθε δόλιο τρόπο το άνομο κέρδος, ζητούν να αποκτήσουν όλο και περισσότερα υλικά αγαθά - όχι με την δικαιοσύνη και την έντιμο εργασία, αλλά με την αδικία και την παρανομία.
Δυστυχώς, η ακόρεστος δίψα του πλούτου διακατέχει πολλούς από τους ανθρώπους και στην σημερινή παγκοσμιοποιημένη αυτή εποχή και αγωνίζονται και τρέχουν και ταράσσονται δια να αυξήσουν την περιουσία τους με αθέμιτα μέσα και τρόπους δολίους.
Το ψέμα, η απάτη, ο δόλος, η κλεψιά και η μη νόμιμη συνδιαλλαγή είναι μέσα που πολλάκις χρησιμοποιούν οι άνθρωποι αυτοί προς ίδιον όφελος, πολλάκις μάλιστα πατούν και επί πτωμάτων, μόνο και μόνο να επιτύχουν και να εξασφαλίσουν πιο πολλά πρόσκαιρα αγαθά.
Οι άνθρωποι αυτοί στην ζάλη και παραζάλη του αθέμιτου, άνομου και άδικου κέρδους, και της απόκτησης όλο και περισσοτέρων αγαθών ξεχνούν εκείνο που λέγει ο Κύριός μας στον άφρονα πλούσιο: «Άφρων, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, ά δε ητοίμασας τίνι έσται; ούτως ο θησαυρίζων εαυτώ και μη εις Θεόν πλουτών».
Η ευτυχία του ανθρώπου δεν εξαρτάται από το πλήθος των υλικών αγαθών, και μάλιστα όταν αυτά προέρχονται από δόλια μέσα, από παράνομες συνδιαλλαγές. Την αλήθεια αυτή την συναισθάνεται καλύτερα ο άνθρωπος όσο πνευματικώτερος γίνεται· τότε αντιλαμβάνεται που βρίσκεται η αληθινή χαρά και απόλαυση.
Ω! πόσο μάταια και ψευδή αναλογίζεται είναι τα αγαθά του κόσμου τούτου. Προτιμότερο είναι να έχει κανείς ολίγα αγαθά, τα οποία να προέρχονται από κόπο και ιδρώτα, παρά να έχει πολλά αγαθά και τα οποία να προέρχονται από παρανομία, απληστία, φθόνο, ψεύδος, αδικία, συκοφαντία, απάτη.
Εκείνος ο άνθρωπος που με κόπο και ιδρώτα κερδίζει τα αγαθά του είναι ευτυχής, είναι αυτάρκης, είναι ολιγαρκής. Αυτά μπορεί να μην είναι πολλά, είναι όμως νόμιμα ασφαλή και μόνιμα, και προπάντων είναι ευλογημένα από τον Θεό.
Ο άνθρωπος αυτός απολαμβάνει τα αγαθά του με χαρά και αγαλλίαση, και χαίρεται ότι αυτά είναι δικά του, ότι είναι έργα των χειρών του, και τα οποία απέκτησε με νόμιμα και αληθινά μέσα, χωρίς δωροδοκίες.
Ο αυτάρκης και ολιγαρκής άνθρωπος είναι πάντοτε χαρούμενος, αλλά και ελεήμων και φιλάνθρωπος. Βοηθά παντοιοτρόπως τον συνάνθρωπό του, χωρίς να αναμένει καμία ανταπόδοση, διότι πιστεύει ότι τα πάντα ανήκουν στον Μεγάλο δωρεοδότη, στον Θεό, και ότι αυτός είναι οικονόμος των δωρεών του Θεού.
Ο δίκαιος και ευσεβής χριστιανός πιστεύει ακράδαντα ότι η ευτυχία του, αλλά και πρωτίστως η ένωσή του με τον Θεό Πατέρα, δεν συνίσταται στην αύξηση της περιουσίας και των επιγείων αγαθών, αλλά στην δικαιοσύνη, στην αρετή, στην εκτέλεση του καθήκοντος, στην ελπίδα της αιωνίου ζωής και θείας μακαριότητος.

Αγαπητοί μου αδελφοί,
Τα άνομα και παράνομα κέρδη έργα του διαβόλου δεν τα ευλογεί ο Θεός· και «ιδού πάσα η αγέλη των χοίρων ώρμησε κατά του κρημνού εις την θάλασσαν και απέθανον εν τοις ύδασι». Εκείνος που κερδίζει παράνομα στερείται της ευλογίας του Υψίστου και των αιωνίων αγαθών, και αργά ή γρήγορα θα τιμωρηθεί και η τιμωρία θα είναι αυστηρή διότι «Δίκαιος ο Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησε».
Ας μισήσουμε την αδικία, την παρανομία και τα εξ αυτής παράνομα κέρδη και ας μην προσπαθούμε να κερδίσουμε υλικά αγαθά του κόσμου τούτου, «όπου σής και βρώσις αφανίζει και όπου κλέπται διορύσσουσιν και κλέπτουσιν», αλλά ας ζητούμε τα δια νόμου κεκτημένα υλικά αγαθά, διότι αυτά θα είναι και δίκαια και ασφαλή και παρά του Θεού Πατρός ευλογημένα.
Έτσι, ο Δίκαιος Θεός θα είναι μαζί μας σ΄ όλη την επι γής ζωή μας και θα ευλογεί τα έργα των χειρών μας, με την ελπίδα μάλιστα ότι θα μας καταστήσει και μετόχους της ουρανίου βασιλείας Του.
Είθε η χάρις του Κυρίου μας να είναι μετά πάντων ημών αδελφοί μου. ΑΜΗΝ.

Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων (Ο.Λ.Κ.Α.Π. 27.6.2010)

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 21-6-2015 : Ας έχουμε πίστη ακράδαντη, πίστη ζέουσα! του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λέρου ,Καλύμνου και Αστυπάλαιας κ.κ.Παισίου

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΕΡΟΥ, ΚΑΛΥΜΝΟΥ & ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ  Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 21-6-2015

        Αγαπητοί  μου ,

        ο Μέγας Διδάσκαλος, ο Οποίος απλά και ταπεινά έκλεινε Ουρανούς και ήλθε στην γη, να σώσει τον άνθρωπο από το πάθος της  αμαρτίας ,  αποκαλύπτει στους ανθρώπους τις θρησκευτικές και ηθικές αλήθειες με απλό και πρακτικό τρόπον.

       Στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή, την οποίαν ακούσαμε, ο Κύριος μας διδάσκει ότι δεν πρέπει ο κατ΄εικόνα  Θεού  άνθρωπος να   φροντίζει  διά το φθαρτό  και υλικό σώμα του, αλλά δια την ψυχή του  και τα αιώνια αγαθά.

       Η ψυχή είναι πολύ ανώτερη από το σώμα, «τί γάρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;».

       Ο Κύριος με τους  λόγους  Του δεν θέλει  να κάμει τους ανθρώπους  ανέργους, αλλά πρόθυμους  στην εργασία. Η εργασία  είναι καθήκον  για όλους  τους  ανθρώπους, καθήκον ιερό και τα  θεόδοτα  του Κυρίου λόγια  σκοπό έχουν να  διδάξουν ,ότι  ο άνθρωπος πρέπει να έχει  πίστη  στον Θεό, τον  Δημιουργό του παντός.

        Οι άνθρωποι δεν πρέπει να  απορροφώνται από την μέριμνα των υλικών αγαθών, αλλά να υψώνουν το βλέμμα τους  και   τον  νουν και την καρδιά  τους στο Θεό, της  αγάπης  και της  δικαιοσύνης, του ελέους  και των οικτιρμών.

       Οι άνθρωποι, της  κάθε  εποχής, πρέπει  πρώτα  να  έχουν  την  αναφορά τους στον  Θεό, και  να ζητούν  κατά πρώτο  την βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη  του και όλα τα απαραίτητα υλικά αγαθά, θα  δοθούν μαζί με  τα ανεκτίμητα  αγαθά της  βασιλείας  των ουρανών.

       Όμως οι   άνθρωποι, αγνώμονες, λησμονούν την αλήθεια αυτήν και στηριζόνται  όχι στην αγαθότητα και την αγάπη του αγαθού Θεού , αλλά στις δικές τους  ανθρώπινες δυνάμεις, και ζητούν πολλές φορές με δολίους τρόπους να πλουτίσουν  «πλούτου αδηλότητι».

       Επιδίδονται  να πολλαπλασιάσουν και να αυξήσουν τα πρόσκαιρα και μάταια του κόσμου  τούτου αγαθά  σε βάρος των συνανθρώπων  τους και  χρησιμοποιούν πολλάκις μέσα δόλια και ψευδή .

        Δοσμένοι ψυχή τε και σώματι στα πρόσκαιρα και μάταια αγαθά του κόσμου τούτου λησμονούν  την φωνή του Θεού Πατέρα, πού είπε στον άφρονα πλούσιο:«άφρων, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, ά δε ητοίμασας τίνι  έσται;».

        Ο Θεός της  αγάπης και του ελέους ενεφύτευσε   στον  άνθρωπο ένα πνευματικό μάτι, ένα  φως ηθικής  γνώσης  και καθοδήγησης. Αυτό το θείο  μάτι  ο άνθρωπος κάνοντας  χρήση της  ελευθερίας του, το σκοτίζει δυστυχώς από τα πάθη της σαρκός με  αποτέλεσμα    να  χάσει  την παρουσία του Θεού  Πατρός.

         Η ζωή του ανθρώπου δεν εξαρτάται από τα πλούτη του κόσμου τούτου, ούτε διατηρείται από τα υπάρχοντα  αγαθά του που μπορεί να έχει και για τα οποία δεν κάνει καλή χρήση. Τα πλούτη δεν  εξασφαλίζουν  μακροζωία και ευχάριστο ζωή, αλλά είναι μάταια και πρόσκαιρα και  πολλάκις δημιουργούν προβλήματα στην ζωή του έχοντος και κατέχοντος.

    «  Πάντα  ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ούχ υπάρχει μετά θάνατο. Ού παραμένει ο πλούτος, ου  συνοδεύει  η  δόξα, επελθών γάρ ο θάνατος, ταύτα παντα  εξηφἀνιστσαι».

        Όμως, η πίστη του ανθρώπου στην πρόνοια του Θεού Πατέρα παρέχει την δυνατότητα να γνωρίσει τον Θεό και να ετοιμάσει από τον κόσμο αυτό την πέραν του τάφου ζωή, ζωή χαράς και ευλογίας, λουσμένη με την χάρη του Τριαδικού Θεού.

        Η  Θεία Πρόνοια του Θεού προς τον άνθρωπο δεν επιδέχεται ουδεμία αμφισβήτηση και είναι αχώρητος της ύπαρξής Του και επομένως η Θεία Πρόνοια συντηρεί και κυβερνά τον κόσμο, διευθύνει και κατευθύνει τον άνθρωπο προς ωφέλεια και ψυχική σωτηρία.

         Αδελφοί μου,

           Ας έχουμε  πίστη ακράδαντη, πίστη ζέουσα και πεποίθηση στην πρόνοια του Θεού, η οποία πλουτίζει και ανυψώνει τον άνθρωπο· και ας ακούσουμε  τον άγιο Δοσίθεο πού λέγει ,  «πιστεύομεν πάντα  τα όντα, είτε ορατά είτε  αόρατα υπό  του Θεού κυβερνάσθαι προνοίας».

           Ο ουράνιος Πατέρας  μας βοηθά και μας ενισχύει στο αγαθό, Αυτός μας οδηγεί εν μέσω της ερήμου στην γη της Επαγγελίας, Αυτός μας παρέχει το Μάννα της ζωής, Αυτός επιτρέπει να εισέλθουμε στις θλίψεις προς ωφέλειά μας, Αυτός μας  σώζει από κάθε κίνδυνο, Αυτός θα μας δωρίσει την ουράνιο μακαριότητα, της οποίας είθε να γίνουμε μέτοχοι. ΑΜΗΝ .

 Ο.Λ.Κ.Α.Π.

Γ” Κυριακή των Μυροφόρων: «Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν, τον εσταυρωμένον; Ηγέρθη, ούκ έστιν ώδε, ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν»

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΕΡΟΥ, ΚΑΛΥΜΝΟΥ & ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ

Γ΄  ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ  ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ  2015

  Αγαπητοί μου, αδελφοί

           Ο ετάζων καρδίας και νεφρούς, και τα βάθη των ανθρώπων γινώσκων, Αναστάς  Κύριος και  ο Θεός του  παντός, αμείβει την αγαθή και γενναία διάθεση των αγίων Μυροφόρων γυναικών, της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.

Kαι ω! του θαύματος, ο λίθος δι΄ αγγέλου «απεκυλίσθη» και έτσι οι γυναίκες μπήκαν μέσα στο μνημείο για να αλείψουν με αρώματα το Πανάγιο και Πανακήρατο σώμα του Ιησού.

Έμειναν εκστατικές οι Μυροφόρες γυναίκες , όταν ο λευκοφορεμένος άγγελος Κυρίου τις αναγγέλλει το μέγα και πανευφρόσυνο γεγονός της Αναστάσεως του Θείου Λυτρωτού: «Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν, τον εσταυρωμένον; Ηγέρθη, ούκ έστιν ώδε, ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν».

Ο φόβος και ο τρόμος των αγίων γυναικών μεταβάλλεται σε άφατο χαρά και αγαλλίαση και αμέσως τρέχουν για να αναγγείλουν την χαροποιό αγγελία,  το μέγα και σωτήριο μήνυμα της θείας αναστάσεως  του Λυτρωτού  και Θεού  ημών  στον λαό, «τον καθήμενο έν σκότει και σκιά θανάτου»

 Οι Μυροφόρες γυναίκες πρώτες  πληροφορούνται την ανἀσταση του Θεανθρώπου Ιησού και πρῶτες  αυτές μεταφέρουν και μεταδίδουν τον μέγα  μήνυμα της αναστάσεως του Κυρίου Ιησού στους  αγίους αποστόλους ,τους ένδεκα, στον  Πέτρο  και «πάσιν τοις λοιποίς».

Με το σταυρικό θάνατο και τη ζωηφόρο ανάσταση του Θείου Λυτρωτού σώθηκε το ανθρώπινο γένος από τά δεινά της θεοστυγούς αμαρτίας και του αιωνίου θανάτου, πού είναι ο χωρισμός του ανθρώπου από τον Θεό Πατέρα, και έτσι ο άνθρωπος ξαναβρίσκει την αιώνιο ζωή.

Δια του Τιμίου Σταυρού και της θείας Αναστάσεως του Θεανθρώπου Ιησού άνοιξαν και πάλι οι ουρανοί δια να δεχθούν τον πλανηθέντα άνθρωπο, πού ενώ πλάστηκε από τον Θεό «κατ’ εικόνα και ομοίωση Αυτού», με την παρακοή αμαύρωσε, αλλοίωσε, εξαχρείωσε, σκότωσε την εικόνα του Θεού.

Η χριστιανική θρησκεία, θρησκεία σταυροαναστάσιμος, αποβλέπει κυρίως στην ηθική μόρφωση και αποκατάσταση κάθε ανθρώπου και την σωτηρία της αθανάτου ψυχής του. Αυτή δίδαξε υψηλές διδασκαλίες και ανύψωσε και αυτή την γυναίκα, πού προηγουμένως εθεωρείτο «πράγμα» και ήτο περιφρονημένη και ταπεινωμένη.

Η Θρησκεία του Ναζωραίου Χριστού έδωσε στην γυναίκα την δύναμη εκείνη, ώστε διά της πίστεως, της αγάπης, της τόλμης, της παρρησίας και του θάρρους να πάρει την  θέση  που  της  ἀρμοζε  στον   χριστιανισμό και γενικώς μέσα στον κόσμο.

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός έφερε την μεγάλη κοινωνική ανατροπή με την θεία και  πρωτάκουστο  διδασκαλία Του,  ότι ο άνδρας και η γυναίκα είναι ίσοι ενώπιον του Θεού και έχουν τον  αυτόν  σκοπό, την ηθική αναγέννηση και σωτηρία της αθανάτου ψυχής.

Ο ιερός Χρυσόστομος  επομένως  λέγει, η χριστιανή και ενάρετος  γυναίκα με την χάρη του Θεού πολλά μπορεί να  πράξει , γιατί αποβλέπει όχι στις  εξωτερικές  επιδείξεις και  τις περιττές  δαπάνες ,ούτε   στο άκοσμο κόσμο του σώματος, αλλά στην ηθική μόρφωση και ανακαίνιση  της  ψυχής της.

 Η  γυναίκα ανυψώθηκε διά της θείας και ζωογόνου θρησκείας του Ιησού Χριστού, και επήρε την θέση της στην νέα  θρησκεία. του Υιού και Λόγου του Θεού, ο Οποίος  έλαβε σάρκα, δανείστηκε σάρκα από  την σάρκα  της Παρθένου Μαρίας και έγινε άνθρωπος δια να ανυψώσει τον άνθρωπο στην αρχαία μακαριότητα.

 Η  γυναίκα, εν Χριστώ  Ιησού,  δεν  είναι πλέον πράγμα και  όργανο  αφανές, αλλά με  τον  δικό της  τρόπο συμβάλλει και γίνεται  μάλιστα σπουδαίος  παράγων  της προόδου της κοινωνίας σε πολλούς  τομείς. ΄Ολως ιδιαιτέρως αποβαίνει  ,λίθος πολυτελής στα του οίκου της

  Είναι  γνωστό εν πολλοίς ότι αρετή  και μεγαλοφροσύνη  θαυμασίως  ριζοβολούν στις  ευλογημένες  οικογένειες και καρποφορούν αγλαούς καρπούς όταν γυναίκες   σεμνές, ιέρειες  της  αρετής γνωρίζουν και  μορφώνουν τα  παιδιά τους , «εν παιδεία και νουθεσία   Κυρίου».

  Ω ! σημερινές γυναίκες , σείς  έχετε υψίστη  αποστολή. Τό έργο σας  είναι μεγάλο και ιερό.  Εσείς έχετε  την  δύναμη να  δημιουργήσετε αφανώς νέους  και νέες με  ηθικές  αξίες, καλούς ενάρετους  και χρηστούς πολίτες, ψυχές  απαλές.

  Το σπίτι, η κατ οίκον εκκλησία σας, πρέπει να είναι και να  λειτουργεί ως γυναικείο  βασίλειο και να  είναι το υφαντουργείο που να υφαίνει εντέχνως  την ζωή, το φώς  και την αλήθεια που  τόσο έχει ανάγκη  η  σημερινή κοινωνία.

 αγαπητές μου γυναίκες,

 μια και σήμερα ο λόγος δια την γυναίκα, μιμηθείτε την  αγία  κεχαριτωμένη αειπάρθενο Μαρία  στην αληθινή ευσέβεια και ταπείνωση, την Αννα στην σωφροσύνη και την θεία λατρεία, την  Ευνίκη, την Νόνα και την Εμμέλεια δια την ανατροφή των τέκνων τους, τις Μυροφόρες γυναίκες δια την τόλμη και την αγάπη προς τον Διδάσκαλό τους, τον Ιησού Χριστό, τις  Σπαρτιάτισσες και την Ιουδίθ δια την αγάπη τους προς την Πατρίδα τους.

Ετσι μόνο, αγαπητές μου, θα αποβείτε και εσείς  αληθινές χριστιανές, αληθινές σύζυγοι, και μητέρες και τότε θα έχετε την εκτίμηση, τον σεβασμό και την αγάπη του κόσμου και προ πάντων την χάρη και ευλογία του Αναστάντος Ιησοῦ. ΑΜΗΝ.

Ο.Λ.Κ.Α.Π.

Μητροπολίτης Λέρου Παίσιος «Μή φοβού θύγατερ Σιών, ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται καθήμενος επί πώλου όνου»

«Μή φοβού θύγατερ Σιών, ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται καθήμενος επί πώλου όνου».

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Κυριακή των Βαΐων σήμερα και ο Κύριος της Δόξης Χριστός, ο Κύριος των κυριευόντων και Βασιλεύς των βασιλευόντων, πράος και ταπεινός εισέρχεται στην Αγία Πόλη καθήμενος επί πώλου όνου, μετά των μαθητών Του.

Η προφητεία του Μεγάλου Προφήτου Ησαΐου σήμερα λαμβάνει σάρκα και οστά. Ωραία και θριαμβευτική η είσοδος του πάντων Βασιλέως στην Αγία Πόλη Σιών, την Πόλη των Προφητών και ο λαός κράζει και βοά: «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

Ανεβαίνει σήμερα στην Αγία Πόλη ο Κύριος μετά των μαθητών Του  πράος, αγαθός και δίκαιος και το πλήθος του λαού και οι κατοικούντες την Ιερουσαλήμ  εξέρχονται  να προϋπαντήσουν μετά βαΐων και κλάδων, Εκείνον που έκλινε ουρανούς και ήλθε στη γη.

Εξέρχονται και κραυγάζουν το «ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ωσαννά εν τοις υψίστοις».

Έρχεται σήμερα στην κάτω Ιερουσαλήμ, Εκείνος ο οποίος εκουσίως έλαβε μορφή δούλου και κατέβηκε στην γή, για να συνδιαλλαγεί με τον άνθρωπο και να τον ανυψώσει στην άνω Ιερουσαλήμ με την σταυρική Του θυσία.

Έρχεται σήμερα στην αγία Πόλη Σιών ο Βασιλεύς των ουρανών, Εκείνος που δεν ήλθε να ιδρύσει επίγειο βασιλεία αλλά ουράνιο, και της οποίας βασιλείας Αυτού «ουκ έσται τέλος».

Έρχεται σήμερα μετά των μαθητών του στην Αγία Πόλη Σιών, καθήμενος επί πώλου όνου, ο Υιός και Λόγος του Θεού και ο λαός τον επευφημεί επισείοντας κλάδους φοινίκων και ψάλλει δόξα και αίνο στον Θεό των Πατέρων του για όσα εποίησε ο Ιησούς και τα οποία ο λαός τα είδε και τα άκουσε.

Έρχεται σήμερα ο βασιλεύς στην πόλη των ονείρων του Αβραάμ, του Ισαάκ, του Ιακώβ και των Βασιλέων Δαυίδ και Σολομώντος, και των Προφητών, έρχεται στην Αγία Πόλη, ο Υιός της Παρθένου, «ο δρακί έχων την πάσαν κτίσιν», η άκρα ταπείνωση, ο Θεάνθρωπος Ιησούς, έρχεται θριαμβευτής και τιμώμενος υπό του λαού.

Έρχεται σήμερα στην Αγία Πόλη Σιών, πρό έξ ημερών του πάθους Του, ο πράος και ταπεινός τη καρδία Θεός, ο των όλων Κύριος, και ο λαός στρώνει στο δρόμο Του ιμάτια σε ένδειξη σεβασμού, και στα χέρια του βαστάζει  μυρτιές και δάφνες σύμβολα θανάτου, νίκης και θριάμβου.

Και οι λόγοι του μεγάλου προφήτου επαναλαμβάνονται δια του στόματος του λαού: «ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ».

«Δόξα στον Θεό, ευλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο. Ευλογημένος ο βασιλεύς του Ισραήλ».

Βεβαίως, ο σταλμένος από τον Κύριο, τον Θεό του Ισραήλ, δεν ήλθε να υποτάξει έθνη και λαούς και να εκπληρώσει τα όνειρα του λαού, της άλλοτε ενδόξου βασιλείας του Ισραηλιτικού γένους, της  βασιλείας του Δαβίδ, όπως πίστευε ο λαός.

Ήλθε εκουσίως, ο προ αιώνων υπάρχων Θεός  και εκ Παρθένου τεχθείς, για να ιδρύσει νέα  βασιλεία, βασιλεία  χάριτος, αγάπης, αρετής, δικαιοσύνης και πραότητας. Δεν ήλθε  εξ’ ουρανού, ο Υιός και Λόγος του Θεού για  να υποδουλώσει τους λαούς υλικά, αλλά ήλθε να συνάξει τα έθνη και τους λαούς  υπό τον χρηστό ζυγό Του και να διαχύσει την ευλογία Του στις ψυχές των ανθρώπων.

Χαίρε και ευφραίνου, πόλις Σιών, τέρπου και αγάλλου εκκλησία του Χριστού, γιατί ο βασιλεύς σου έρχεται  πραϋς και σώζων, έρχεται εν δικαιοσύνη και αληθεία, εν πραότητι και αγάπη πολλή για να σηκώσει τα αδικήματά σου, τις παρανομίες σου, τις αμαρτίες  σου και να σε απαλλάξει  από τα χέρια του αρχεκάκου Διαβόλου.

«Μη φοβού, λοιπόν, Πόλις Σιών Ιδού ο Βασιλεύς σου έρχεται καθήμενος επί πώλου όνου».

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Και εμείς σήμερα κατά την αγία αυτή ημέρα της εισόδου του Κυρίου και Θεού μας στην Αγία Πόλη,  ως ο νέος Ισραήλ της χάριτος, ας υποδεχθούμε τον Ιησού Χριστό με αγνότητα ψυχής, με ανοικτή καρδιά, με πίστη και ευλάβεια.

Έρχεται, ο Νυμφίος της Εκκλησίας, και κτυπά  την θύρα της ψυχής μας, και μας καλεί να του ανοίξουμε για να εισέλθει να μας  φωτίσει, να μας καθαρίσει να μας αγιάσει. «Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω, και  εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξει την θύραν εισελεύσομαι πρός αυτόν και δειπνήσω μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού».

Αυτά τα θεία λόγια, δυστυχώς, ο άνθρωπος, ο πωρωμένος στην ψυχή και στο σώμα, δεν τα αντιλαμβάνεται και προπάντων δεν θέλει να ταπεινωθεί, προκειμένου μέσα του να ανάψει η φλόγα της πίστης στον Ιησού Χριστό, στον Σωτήρα και Λυτρωτή.

Ο άνθρωπος, δυστυχώς αυτής της δήθεν πεπολιτισμένης εποχής, ζεί μακριά από την πηγή της σωτηρίας του, την Εκκλησία, ζει και κινείται σε άλλους κόσμους, φροντίζει περί άλλων πραγμάτων και τελικά η θύρα της ψυχής του είναι ερμητικά κλεισμένη, αλλά και δοσμένη στα του κόσμου τούτου μάταια και ψευδή.

Όμως αδελφοί μου,«ο χθές και σήμερα και ο αυτός στους αιώνας» Κύριος, καθήμενος επί πώλου όνου, έρχεται πράος, ταπεινός και σήμερα,  κατά την αγία  αυτή  ημέρα της αμωμήτου πίστεως μας ,την Κυριακή των Βαΐων , για να μας  υπενθυμίσει την Σταυρική  Του θυσία, αλλά και την ένδοξο Ανάστασή Του και όλα αυτά τα έπαθε εκουσίως ως άνθρωπος «ο απαθείς την θεότητα», δια την δική μας σωτηρία.

Έρχεται και σήμερα καθήμενος επί πώλου  όνου, ο των όλων Κοσμήτωρ για να κατασκηνώσει στην πνευματική Ιερουσαλήμ ενός εκάστου εξ’ ημών, στην δική μας ψυχή για να την ελευθερώσει από την αμαρτία, να την αγιάσει, και να την οδηγήσει και πάλιν στην αρχαία μακαριότητα, στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα.

Ας εξέλθουμε, λοιπόν, και εμείς σήμερα κρατώντας τα Βάϊα των φοινίκων και κλάδους της ελαίας, για να προϋπαντήσουμε τον Κύριο και Θεό  μας με μετάνοια ειλικρινή και αγάπη, σείοντες και επισείοντες τα Βάϊα των φοινίκων και τους κλάδους της ελαίας, και  κράζοντες και λέγοντες, ως εκείνοι οι παίδες το, «ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

Ο θρίαμβος αυτός είναι ο ωραιότερος και υψηλότερος θρίαμβος για κάθε άνθρωπο, για κάθε  χριστιανό, αλλά και για ένα έκαστο εξ’ ημών, γιατί δια του θριάμβου αυτού θα πληρωθεί η καρδιά μας από χαρά και ευφροσύνη και έτσι, με πολλή ψυχική αγαλλίαση, θα πλησιάσουμε να προσκυνήσουμε και τα Άγια Αυτού Πάθη, τον Τίμιο Σταυρό Του, και να φωτιστούμε από το ανέσπερο Φως της Ζωηφόρου Αναστάσεώς Του.  ΑΜΗΝ.  Ο Λ.Κ.Α.Π.

Κυριακή Ε΄ Νηστειών: Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα...

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν, 33 ὅτι Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι, 34 καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτὸν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται. 35 Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν. 36 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν; 37 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου. 38 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; 39 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δυνάμεθα. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· 40 τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ' οἷς ἡτοίμασται. 41 καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου. 42 ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς· Οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν. 43 οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ' ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, 44 καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· 45 καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.

«Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και ο Υιός του ανθρώπου παραδοθήσεται τοις Αρχιερεύσι και Γραμματεύσι, και κατακρινούσιν αυτόν θανάτω…».

Αδελφοί μου,

Πλησιάζει ο χρόνος που ο Υιός και Λόγος του Θεού θα παραδοθεί από τον προδότη και δόλιο Ιούδα στους Αρχιερείς και Γραμματείς του Ιουδαϊκού λαού.

Πλησιάζει ο χρόνος πού ο αναμάρτητος Ιησούς Χριστός θα δικαστή υπό ανόμων κριτών ως κακούργος και θα καταδικαστεί σε φοβερό και επονείδιστο θάνατο – τον δια σταυρού θάνατο.

Πλησιάζει ο χρόνος που «ο δρακί έχων την πάσαν κτίσιν», θα απλώσει τα άγια χέρια Του επάνω στον τετραμερή σταυρό Του, για να ενώσει τα διεστώτα, για να ενώσει γή και ουρανό, άνθρωπο και Θεό.

Πλησιάζει ο καιρός, που εκουσίως ο αγιότατος Υιός της Παρθένου, ο Νυμφίος της Εκκλησίας, «ο κάλει ωραίος παρά πάντα βροτούς» επάνω στον αιματόβρεκτο Σταυρό Του, θα πεί «το τετέλεσται» «και κλίνας την κεφαλήν» θα παραδόσει το πνεύμα στον Πατέρα και Θεό Του και Θεό ημών.

Ο Θεάνθρωπος Ιησούς ανεβαίνει συνοδευόμενος από τους μαθητές του στην αγία πόλη, στην πόλη των Βασιλέων και των Προφητών, στην Ιερουσαλήμ, και προλέγει σ’ αυτούς τα παθήματά Του και τον εκούσιο και φρικτό θάνατό Του, «ήρξατο αυτοίς λέγειν τα μέλλοντα αυτώ συμβαίνειν».

Οι μαθητές Του όμως, σκέπτονται και επιθυμούν τα του κόσμου τούτου, οραματίζονται τιμές, δόξες και μεγαλεία νομίζοντες ότι, ο Κύριος των κυριευόντων και Βασιλεύς των βασιλευόντων, γενόμενος υπό γυναικός ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ήλθε στην γη για να ιδρύσει κοσμική βασιλεία.

Οι συνοδοιπόροι δεν κατενόησαν τους λόγους του διδασκάλου τους , που έλεγε ότι «η βασιλεία η εμοί ούκ έστι εκ του κόσμου τούτου», αλλά κινούμενοι από φιλόδοξη επιθυμία κοσμικών αξιωμάτων, πίστεψαν ότι έφθασε ο καιρός να δοξαστούν εδώ στην γή.

Μάλιστα, μεταξύ των μαθητών Του, δύο, οι αυτάδελφοι, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, τολμούν να ζητήσουν και πρωτοκαθεδρίες «δός ημίν, ίνα είς εκ δεξιών σου και είς εξ ευωνύμων σου καθήσωμεν εν τη δόξη σου» συνεπικουρούμενοι υπό της μητρός τους Ελισάβετ.

Οι δύο αυτοί αδελφοί, Ιάκωβος και Ιωάννης, δεν έρχονται να παρηγορήσουν τον Κύριο και διδάσκαλό τους, να τον ενισχύσουν στον αγώνα Του, και δεν πονούν όταν προλέγει τα προσεχή παθήματά του, αλλά έρχονται να του ζητήσουν πρωτοκαθεδρίες.

Ο Γλυκύς και Πράος Διδάσκαλος τους λέγει: «ούκ οίδατε τι αιτείσθε», δεν γνωρίζετε τι ζητείτε. Ζητείτε δόξες και μεγαλεία αυτού του κόσμου που εγώ ήρθα να καταργήσω.

Ο Υιός και Λόγος του Θεού με την αιώνιο και ανεπανάληπτο αυτή διδασκαλία του ιδρύει ένα άλλο βασίλειο, το βασίλειο της αρετής και της αυτοθυσίας, το βασίλειο της ταπείνωσης και της αγάπης προς τον πεπτωκότα άνθρωπο.

Πολλοί άνθρωποι κινούμενοι από κοσμικά ελατήρια κενοδοξίας ζητούν δόξες πλούτη και μεγαλεία. Ζητούν και επιδιώκουν αξιώματα και πρωτοκαθεδρίες. Όλα αυτά όμως είναι ξένα και αλλότρια και δεν ανταποκρίνονται στην αγάπη του Θεού Πατρός.

Οι δόξες και τα μεγαλεία του κόσμου τούτου είναι μάταια, πάντα ταύτα έρχονται και παρέρχονται. «Ιδού τα πάντα ματαιότης ματαιοτήτων», μας λέγει ο σοφός Εκκλησιαστής, και πραγματικά τα πάντα καταλήγουν στον τάφο, που έξωθεν μεν φαίνεται ωραίος, έσωθεν είναι γεμάτος από οστά γυμνά και ακαθαρσίας.

«Δεινός ο της δόξης έρως» αναφωνεί ο Ιερός Χρυσόστομος.

Αυτή την δόξα, αυτό τον έρωτα του κόσμου τούτου αρνήθηκε εκ παίδων και ο σήμερα εορταζόμενος ο όσιος και Θεοφόρος Πατήρ ημών Σάββας, ο της Καλύμνου θερμός προστάτης, φρουρός και οικιστής.

Οι λόγοι του Σωτήρα Χριστού προς τους μαθητές Του Ιάκωβο και Ιωάννη, «ουκ οίδατε τι αιτείσθε», ήταν πάντοτε φλογεροί και πάντοτε νωποί στην ταπεινή καρδιά του μοναχού Σάββα.

Πράος και ταπεινός, σώφρων και αγάπης έμπλεος δεν ζήτησε θέσεις και πρωτοκαθεδρίες, αξιώματα και υστεροφημίες αλλά, αφού εγκατέλειψε άπαντα τα του βίου τερπνά και πρόσκαιρα, στους ισχνούς ώμους του σήκωσε τον δικό του σταυρό και ζήτησε να βρεί, «ως η διψώσα έλαφος παρά τας διεξόδους των υδάτων», τον φραγγελωμένο, σταυρωμένο και αναστημένο Χριστό.

Αδελφοί μου,

Ας μην επιδιώκουμε αδελφοί μου, λοιπόν, την δόξα του κόσμου τούτου, πού ως καπνός διαλύεται και χάνεται, αλλά αφού καθαρίσουμε την ψυχή μας από τις αμαρτίες, ας επιζητούμε την αληθινή δόξα, την δόξα του Θεού Πατρός, «παρά του Οποίου πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον». Αμήν.


Ο.Μ.Λ.Κ.Α.Παΐσιος

 πηγή

Κυριακή Β Νηστειών Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λέρου κ.κ. Παισίου

Αγαπητοί μου αδελφοί, Ο κατ’ εικόνα Θεού άνθρωπος πλάστηκε από τον Θεό Πατέρα από σώμα και ψυχή, και  είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι, η ψυχική κατάσταση επιδρά στο σώμα, καθώς και αντίθετα η σωματική κατάσταση επιδρά στη ψυχή του ανθρώπου. Γι’ αυτό, ο άνθρωπος της κάθε εποχής, πρέπει να είναι υγιής σωματικά, ψυχικά για να μπορέσει να εκτελέσει τον υψηλό προορισμό του, που είναι η σωτηρία του και η επαναφορά του στην αρχαία μακαριότητα, κοντά στο Θεό Πατέρα. Η σημερινή, λοιπόν, ευαγγελική περικοπή, αυτό τούτο το γεγονός, μας καταγράφει με την παρουσία ενώπιον του Μεγάλου Ιατρού της ψυχής και του σώματος, του Σωτήρος Χριστού, του παραλυτικού της Καπερναούμ. Ο άνθρωπος αυτός ήταν δυστυχής, «ήτο επί κλίνης βεβλημένος», και δεν μπορούσε να κινηθεί με τις δικές του σωματικές δυνάμεις. Ήταν παράλυτος στο σώμα, αλλά και τετραυματισμένος από την θεοστιγή αμαρτία και στην ψυχή. Τέσσερεις νέοι όμως άνθρωποι, τέσσαρεις τραυματιοφορείς της αγάπης, αναλαμβάνουν ιδία βουλήσει, να οδηγήσουν, μετά πολλού κόπου κοντά στο Σωτήρα Χριστό, στον Μέγα Ιατρό της ψυχής και του σώματος τον δυστυχισμένο άνθρωπο. Και «ο ετάζων καρδίας και νεφρούς Παντογνώστης Κύριος», που αφ’ ενός διέκρινε, την πίστη του πονεμένου αυτού ανθρώπου, «Ιδών την πίστιν αυτού», αλλά και την ανιδιοτελή αγάπη των τεσσάρων εκείνων τραυματιοφορέων, παρέχει άφεση αμαρτιών στον πονεμένο άνθρωπο και του θεραπεύει πρώτα τα ψυχικά τραύματά του, και στη συνέχεια θεραπεύει και το σώμα. «Τέκνο, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» λέγει στον παράλυτο, ο Σωτήρας Χριστός, επιβραβεύοντας συνάμα και την ανιδιοτελή αγάπη, προς τον πάσχοντα άνθρωπο, αλλά και την πίστη των τεσσάρων εκείνων νέων τραυματιοφορέων της αγάπης. Η αγάπη, κατά τον θείο Παύλο, «η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, ού ζηλοί, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει, η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει».Και ώ του θαύματος! Ο πρώην παράλυτος στην ψυχή και στο σώμα, ξαναβρίσκει την πολυπόθητη διπλή υγεία του, την ψυχική του γαλήνη και την σωματική του υγεία. Ποίος άλλος από τον Μέγα Ιατρό της ψυχής και του σώματος, τον Θεάνθρωπο Ιησού, έχει  το δικαίωμα να συγχωρεί τις ανθρώπινες αμαρτίες, μωροί και τυφλοί Γραμματείς και Φαρισαίοι της κάθε εποχής;Να η συμπλήρωσης της μεγάλης δωρεάς, που προσέφερε ο Κύριος στο ταλαιπωρημένο τέκνο του. Αυτή η δωρεά της άφεσης των αμαρτιών φαίνεται παράδοξη στους Γραμματείς του λαού, σ’ εκείνους που αν και  μελετούσαν τον νόμο του Μωϋσέως  και τους προφήτας, δεν ήθελαν να κατανοήσουν ότι, πλησίον τους ήταν ο Μεσσίας, ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού Πατρός, ο Οποίος έγινε άνθρωπος και έπαθε επάνω στο Σταυρό του μαρτυρίου Του, και διέρρηξε το χειρόγραφο των αμαρτιών του ανθρωπίνου γένους, ο απαθείς την θεότητα; Με  μοναδικό  σκοπό να  σώσει τον άνθρωπο από την  αμαρτία.«Ω ανόητοι και  βραδείς τη καρδία», ο Κύριος της Δόξης βλέποντας την δική σας  πονηρία, την κακότητα και το μίσος πού μεταφέρετε, υποκριτές  Γραμματείς στο λαό κατά ΑΥΤΟΥ, λέγει «τι έστιν ευκοπώτερον, ειπείν τω παραλυτικώ αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι ή ειπείν έγειρε και άρον τον κραββατόν σου και περιπάτει». Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι παραποιούσαν την αλήθεια και κατηγορούσαν το έργο του Κυρίου, επιδιώκοντες να εμποδίσουν τους ανθρώπους από την μετάνοια και την  επιστροφή τους στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα. Το δικαίωμα, να συγχωρεί τις αμαρτίες των ανθρώπων, το είχε μόνο Εκείνος ο αναμάρτητος, που έκλινε ουρανούς και ήλθε στην γή και το δικαίωμα τούτο της αφέσεως των αμαρτιών μετέδωκεν στους Μαθητές και Αποστόλους Του και αυτοί στους Διαδόχους τους,  με το μυστήριο της Θείας Εξομολόγησης:  «Αμήν λέγω υμίν, όσα εάν δήσητε επί της γής, έσται δεδεμένα εν τω ουρανώ και όσα εάν λύσητε  επί της γής, έσται λελυμένα εν τω ουρανώ».Ο Μέγας Αθανάσιος γράφει, «ώσπερ άνθρωπος υπό ανθρώπου ιερέως βασταζόμενος φωτίζεται τι του Αγίου Πνεύματος χάριτι, ούτω και ο εξομολογούμενος δια του ιερέως λαμβάνει την άφεση των αμαρτιών, χάριτι Χριστού». Ο δε Μέγας Βασίλειος σημειώνει «η εξαγόρευση των αμαρτημάτων, έχει τούτο τον λόγον, τον οποίο έχει η επίδειξη των σωματικών παθών».Και ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης γράφει «Αποκαλύψατε στον ιερέα με θάρρος  και τα μεγαλύτερα σας απόρρητα, αποκαλύψετε σ’ αυτόν τα μυστήρια της ψυχής σας, όπως  αποκαλύπτει στον γιατρό ο ασθενής τα κρυφά αυτού τραύματα, τις κρυφές αυτού πληγές».Αδελφοί μου,Καμμία αμαρτία δεν συγχωρείται στον ουρανό, εάν δεν συγχωρηθεί στην γή από τον πνευματικό μας. Ο Πνευματικός είναι ο σωλήνας που μεταφέρει στον ουρανό τα  βάρη των αμαρτιών μας, ενώπιον του Θεού Πατρός και ο Θεός Πατέρας, από άπειρο αγάπη, έλεος και ευσπλαχνία δέχεται το πλήθος των αμαρτιών μας και μας παρέχει άφεση.Εάν αδελφοί μου, εάν δεν πλησιάσουμε τον πνευματικό με συντριβή καρδιάς, με δάκρυα μετάνοιας και εναποθέσουμε κάτω από το πετραχήλι του εξομολογούμενοι τις  αμαρτίες μας, ας μη περιμένουμε ότι θα σωθούμε από τα  πονηρά έργα που διεπράξαμε και ότι θα ακούσουμε ως ο Παράλυτος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, το «Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου».Αδελφοί μου,Ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού καιρός μετανοίας. Το στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι μπροστά μας, ας τρέξουμε να πλησιάσουμε, λοιπόν, και εμείς τον τραυματιοφορέα, τον Πνευματικό μας, τώρα που έχουμε ακόμη καιρό και ας ζητήσουμε κάτω από το αγιασμένο πετραχήλι του με πίστη και ταπείνωση την χάρη, το έλεος και την ευσπλαχνία του Πανοικτήρμονος  Θεού Πατρός.
  ΑΜΗΝ 
 Ο.Λ.Κ.Α.Π

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ «Ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένη». του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λέρου κ.κ. Παισίου

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ο των όλων Κύριος, ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού δεν ήλθε να καταλύσει τον Παλαιό Νόμο, τον Νόμο που έδωκε ο Θεός Πατέρας μας στον Μωυσή επάνω στο Θεοβάδιστο όρος του Σινά, αλλά ήλθε με δική του συγκατάβαση να τον «πληρώσει», να τον τελειοποιήσει: «Μη νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον Νόμο ή τους Προφήτας, ούκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι».

Μ’ αυτά τα αδιάψευστα Θεία λόγια προς τους μαθητές του ο Κύριος διατρανώνει τον σκοπό της εν τω κόσμω παρουσίας του και συνάμα αποκαλύπτει το μέγα και σωτήριο έργο του, το οποίο καταγράφεται στο Άγιο Ευαγγέλιο.

Το Ευαγγέλιο, ο λόγος του Ιησού Χριστού, χθες και σήμερα το αυτό και στους αιώνες, δεν επιδέχεται καμία μα καμία προσθαφαίρεση, «ιώτα εν ή μία κεραία ου μη παρέλθη από του νόμου έως αν πάντα γένηται».

Ο Νόμος της Χάριτος, ο Νόμος του Ιησού Χριστού, που είναι φώς, ζωή και αλήθεια, δεν δέχεται ουδεμία τροπή, ουδεμία αλλοίωση, διότι η χάρις και η αλήθεια δια Ιησού Χριστού εγένετο.

Αυτή η χάρις, αυτή η αλήθεια, αυτό το φώς μεταλαμπαδεύτηκε εν Αγίω Πνεύματι στους Αγίους και Θεοκηρύκους Αποστόλους και δι’ αυτών στον άνθρωπο της κάθε εποχής, ο οποίος πλάστηκε παρά του Θεού Πατρός των Φώτων «βραχύ τι παρά αγγέλους δόξη και τιμή εστεφανωμένος», να είναι τηρητής του νόμου της Χάριτος, αλλά και συγχρόνως να εφαρμόζει, προς ίδιον όφελος της ψυχής του, τα του Ευαγγελίου Θεία διδάγματα.

Δυστυχώς, όμως, κατά καιρούς πολλοί άνθρωποι νόμισαν ότι είναι σοφοί και επεχείρησαν να αντιτάξουν διηγήσεις ξένες προς την Ευαγγελική αλήθεια, ξένες προς τα όσα ωραία, όσα αληθή, όσα σεμνά παρέδωκαν οι Άγιοι Απόστολοι.

Αυτές τις κακόδοξες διδασκαλίες έρχεται η Αγία του Χριστού Εκκλησία, η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική με τους Αγίους Πατέρες των επτά Οικουμενικών Συνόδων, εν Αγίω Πνεύματι, να αναιρέση και να καθορίσει μια για πάντα την καθαρή και Ουράνιο διδασκαλία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και των Θεοκηρύκων Αποστόλων.

Η  Ορθόδοξος Χριστιανική Εκκλησία του Γλυκυτάτου Ιησού, η Εκκλησία  της αγάπης και της απολύτρωσης, πολεμήθηκε σκληρά  και ύπουλα  από σχίσματα, αιρέσεις και  κακοδοξίες, οι οποίες διεστρέβλωναν την αλήθεια και προσπαθούσαν με  δόλιο τρόπο να διαφθείρουν ακόμη και αυτό το Θεανδρικό πρόσωπο του Σωτήρος Χριστού.

Και όμως, «και πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν» την Εκκλησία του Χριστού. Η Εκκλησία του Εσφαγμένου Αρνίου της Αποκαλύψεως, η Εκκλησία του Ιησού Χριστού πάντοτε πολεμούμενη  νικούσε.

Οι Άγιοι Πατέρες, τα πάγχρυσα στόματα του Λόγου, τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου, οι πολύφωτοι αστέρες του νοητού της Εκκλησίας στερεώματος με λόγια και έργα αγωνίστηκαν και νίκησαν τους βαρείς λύκους, τους ασεβείς του Πνεύματος περιφρονητές.

Με τις αποφάσεις των επτά Οικουμενικών Συνόδων ανέπτυξαν και καθιέρωσαν τα δόγματα της αληθούς Πίστης και περιχαράκωσαν την Εκκλησία και απομάκρυναν τους βαρείς και λυσώδεις λύκους: Άρειο, Μακεδόνιο, Νεστόριο και την αυτών χορεία, οι οποίοι με ένδυμα προβάτου ζητούσαν να κατασπαράξουν τα λογικά της Ποίμνης του Χριστού πρόβατα.

«Η Σοφία ωκοδόμησε εαυτή οίκον και υπήρεισε στύλους επτά».

Οι μεγαλώνυμοι της Εκκλησίας Πατέρες ως ποταμοί καλλίρροοι πότισαν το αγλαόκαρπο δένδρο, την Εκκλησίας του Χριστού, με την σοφία και την διδασκαλία τους και απέδειξαν θεόπνευστα την όντως αλήθεια, το φώς, και την ζωή.

Η Αγία Εκκλησία, σήμερα, από περάτων έως περάτων της Οικουμένης τιμά και γεραίρει την μνήμη των Αγίων Πατέρων και προβάλει αυτούς  πρότυπα  προς μίμηση.

Κάθε χριστιανός οφείλει, λοιπόν, να αγωνίζεται υπέρ της αληθείας και να λάμπει ως φώς κατά την αρετή: «υμείς εστέ το φώς του κόσμου». «Σείς», λέγει ο Κύριος στους μαθητές του, «είστε το φώς του κόσμου», το φώς των εν σκότει και σκιά καθημένων.

Ο Χριστιανός φωτιζόμενος με την χάρη του Παναγίου Πνεύματος γίνεται δοχείο της Χάριτος Αυτού και περιχαρακωμένος με την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, δυναμώνει στην πίστη και την κατά Χριστό ζωή και τελειοποιείται σ’ άνδρα τέλειο εντός της Εκκλησίας, της μοναδικής πηγής σωτηρίας.

Ο αληθινός Χριστιανός και ιδιαιτέρως,  αυτήν την εποχή που διάφορα ρεύματα αθεΐας, προσπαθούν να σπείρουν τις ιδέες τους και να  θολώσουν την  σωτήριο διδασκαλία του Θεανθρώπου, οφείλει να είναι το «φως του κόσμου - το άλας της γής».

Κατά τους αψευδείς λόγους του Κυρίου, όπως ο λύχνος φωτίζει και το αλάτι συντηρεί τις υλικές τροφές, έτσι και ο Χριστιανός πρέπει να φωτίζει με την αγία του ζωή και να συντηρείται πνευματικά με τον Ουράνιο Άρτο, την τροφή του παντός κόσμου, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.

Αδελφοί μου,

Ας πράττουμε, λοιπόν, και εμείς έργα αγάπης, έργα δικαιοσύνης, ως έπραξε στη ζωή της και η Αγία Καλλιπάρθενος νύμφη του Χριστού, Μεγαλομάρτυς Ευφημία, και ας λάμπουμε και εμείς από το  ανέσπερο Φώς της Ζωής, φωτιζόμενοι και αγιαζόμενοι από τον Κύριο της Δόξης Χριστό.

Έτσι, φωτιζόμενοι πάντοτε από την χάρη του Παναγίου Πνεύματος και ευρισκόμενοι, μακριά από κάθε αιρετική διδασκαλία, η οποία μας απομακρύνει από την Εκκλησία του Θεανθρώπου Ιησού, ας ομολογούμε Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα, Τριάδα ομοούσιο και αχώριστο. ΑΜΗΝ.  

Ο Λ.Κ.Α.Π

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ «Τίς σου τον χιτώνα, Σώτερ, διείλεν; Άρειος, συ έφης». του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λέρου κ.κ. Παισίο

«Τίς σου τον χιτώνα, Σώτερ, διείλεν; Άρειος, συ έφης».

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Η αγία μας Εκκλησία από περάτων έως περάτων της οικουμένης 

εορτάζει και πανηγυρίζει σήμερα «εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, 

πεπικοιλμένη» την μνήμη των 318 Θεοφόρων Πατέρων της συνελθούσης

 στη Νίκαια της Βιθυνίας Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου.

Οι άγιοι και Θεοφόροι Εκείνοι Πατέρες, τά Πυξία του Πνεύματος, 

τα πάγχρυσα στόματα του Λόγου, οι αστέρες οι πολύφωτοι του 

νοητού στερεώματος, «αποστολικών παραδόσεων ακριβείς φύλακες», 

φωτιζόμενοι από το Άγιο Πνεύμα καθόρισαν και περιχαράκωσαν το

 δόγμα της Θεότητος του Ιησού Χριστού.

Με την χάρη του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος, 

οι Άγιοι Πατέρες απεκήρυξαν την ψευδώνυμο και κακόδοξο διδασκαλία

 του κακοδόξου Αρείου, λέγοντες: «ποίος σού έσχισε τον χιτώνα Σώτερ;

 Άρειος, σύ είπες».

Και πράγματι ο θεοσεβής και θεομάχος Άρειος με την κακόδοξο διδασκαλία

 του «διείλεν τον χιτώνα» του Σωτήρος Χριστού και δίδασκε αντίθετα της

 διδασκαλίας του Ευαγγελίου και της Μίας Αγίας και Καθολικής Εκκλησίας,

 θέλοντας να μεταβάλει την θρησκεία της αγάπης και της απολύτρωσης

 σε απλό και άγονο φιλοσοφικό σύστημα.

Ο παράφρων Άρειος εγνώριζε, αλλά δεν ήθελε να πιστέψει ότι ο

 Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού ήλθε επί της γης, 

«μορφή δούλου λαβών» και έγινε ο Θεός άνθρωπος, έγινε Θεάνθρωπος,

 διά να σώσει τον πλανηθέντα από την αμαρτία άνθρωπο και να επαναφέρει 

τον άνθρωπο στην αρχαία μακαριότητα.

Η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία πολλές φορές βρέθηκε

 εν μέσω φοβερών κυμάτων, «εκλυδωνίζετο, αλλ΄ ου κατεποντίζετο»,

 κατά τον Ιερό Χρυσόστομο. Και αυτή την φορά με την χάρη του Παναγίου

 Πνεύματος, το Οποίο συνέχει και συγκροτεί τον θεσμό της Εκκλησίας, 

ενίκησε νίκη ένδοξο κατά του Αρείου και των ομοφρόνων του.

Η Εκκλησία είναι ακατάλυτος και αλάθητος γιατί κινείται και κατευθύνεται 

από το Ίδιο Πνεύμα και τον Ιδρυτής της, το «Εσφαγμένον Αρνίον της Αποκαλύψεως», 

και οδηγείται «εις πάσαν την αλήθειαν» υπό του Αγίου Πνεύματος.

Οι άγιοι Πατέρες, των οποίων την ετήσιο μνήμη σήμερα εορτάζουμε, 

στην ξακουστή πόλη της Νίκαιας, μια για πάντα απέκοψαν το άθεο 

δόγμα του θεοσεβούς Αρείου και συνέταξαν τα επτά πρώτα άρθρα 

του Συμβόλου της Πίστεως, το οποίο είναι το σύμβολο της αληθείας, 

το σύμβολο του φωτός, το σύμβολο της Ορθοδοξούσης Εκκλησίας.

Χωρίς την διδασκαλία αυτή είναι αδύνατη για τον άνθρωπο η σωτηρία,

 η απόκτηση της αιωνίου ζωής και τούτο γιατί ο Ιησούς Χριστός, ο Μονογενής

 Υιός και Λόγος του Θεού, είναι το μόνο μέσο της σωτηρίας μας.

 Αυτός δίδαξε την αλήθεια και έχυσε το Πανάγιο Αίμα του επάνω στον Σταυρό 

του Μαρτυρίου Του. Αυτός άπλωσε τα χέρια Του επάνω στο Σταυρό και 

ένωσε τα διεστώτα, ένωσε Θεό και άνθρωπο και αναγέννησε 

τον πλανηθέντα άνθρωπο· ο Θεάνθρωπος Ιησούς,

 «ο δρακί έχων την πάσαν κτίσιν».

Ναι, ο Θεάνθρωπος Ιησούς, ο Υιός της Παρθένου Μαρίας έγινε άνθρωπος

 από άπειρο αγάπη προς τον άνθρωπο και απεκάλυψε στους ανθρώπους

 τον Θεό, τον Δημιουργό του παντός, τον Οποίο εδόξασε επί της γής και 

έδωκε στους γνήσιους μαθητές Του την χαρά της αιωνίου ζωής, 

«ινα πάν ό δέδωκε αυτώ, δώση αυτοίς ζωή αιώνιον».

Ω, αγάπη, ώ αγαθότητα, ώ ευσπλαγχνία, ὼ θεϊκή συγκατάβαση. 

Εκουσίως επάνω στο Σταυρό του μαρτυρίου Του τελείωσε το έργο

 της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους και έκτοτε άνοιξε τον Παράδεισο,

 το γαληνεμένο λιμάνι της σωτηρίας του ανθρώπου.

Αυτό το εύδιο λιμάνι της σωτηρίας μας, το οποίο δια της σταυρικής 

Του θυσίας άνοιξε ο Θεάνθρωπος Ιησούς, εμείς οι άνθρωποι της συγχρόνου αυτής παγκοσμιοποιημένης εποχής, πρέπει να το βρούμε, εάν πραγματικά

 επιζητούμε την σωτηρία της ταλαιπωρημένης από το βάρος της αμαρτίας ψυχής μας.

 Αμήν.

Ο Λ.Κ.Α.Π.

Πηγή:http://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%9A%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%91%CE%9A%CE%97%20%CE%A4%CE%A9%CE%9D%20%CE%91%CE%93%CE%99%CE%A9%CE%9D%20%CE%A0%CE%91%CE%A4%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9D%20%CE%91%CE%84%20%CE%9F%CE%99%CE%9A%CE%9F%CE%A5%CE%9C%CE%95%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%97%CE%A3%20%CE%A3%CE%A5%CE%9D%CE%9F%CE%94%CE%9F%CE%A5?updated-max=2013-06-15T10:57:00-07:00&max-results=20&start=7&by-date=false#ixzz33F8mbegy

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ ,«Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ωσαννά εν τοις υψίστοις».του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λέρου κ.κ. Παισίου

Αγαπητοί μου  αδελφοί,
Η σημερινή εορτή της βασιλικής του Χριστού εισόδου στην επίγειο Ιερουσαλήμ, που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, φανερώνει την διάρκεια αυτής της μεγάλης εορτής και είναι μία και η αυτή, διότι ο Κύριος των κυριευόντων και  Βασιλεύς των βασιλευόντων είναι χθές και σήμερα ο αυτός και στους αιώνας.
Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο για να καταργήσει πρώτα την εξουσία της ανομίας, της αδικίας, και να ελευθερώσει το ανθρώπινο γένος από την δουλεία και την τυραννία του Διαβόλου και να  προπαρασκευάσει την μέλλουσα βασιλεία Αυτού διά της δικαιοσύνης και της αληθείας.
Η σημερινή θριαμβευτική είσοδος του Κυρίου στην επίγειο Ιερουσαλήμ είναι  προπαρασκευαστική, είναι τύπος και εικόνα και προτύπωση της μελλούσης του Χριστού βασιλείας στην πνευματική Ιερουσαλήμ, στην άνω Ιερουσαλήμ και θα έλθει ο  Κύριος τότε, όχι καθήμενος  επί πώλου όνου πραΰς και σώζων, αλλά επί θρόνου δόξης ως κριτής δίκαιος.
Και τότε οι μεν εχθροί αυτού, οι άπιστοι, οι άνομοι, που δεν θέλησαν να αναγνωρίσουν αυτόν ως  Βασιλέα και Σωτήρα, καθώς και όλοι οι διώκτες της πίστης, θα καταδικαστούν σε αιώνια τιμωρία, οι δε δίκαιοι θα κληρονομήσουν την αιωνία  μακαριότητα, την αιώνιο βασιλεία.
Εκείνος ήλθεν, αυτεπάγγελτος, εξʼ ουρανού, από άπειρο προς τον πεπτωκότα άνθρωπο αγάπη δια  να συνδιαλλαγεί μετʼ αυτού και να τον οδηγήσει ξανά στην αιώνιο βασιλεία, στη βασιλεία  του  Θεού, που δεν είναι «βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και άσκησις και αγιασμώ».
Και ο άνθρωπος της τότε εποχής, αλλά της σημερινής εποχής αντί να ακούσει τον λόγο του  Κυρίου και να αποβάλει τον παλαιό άνθρωπο το φθειρόμενο από την  απάτη και την επιθυμία του Διαβόλου και να σωθεί, του ανταπέδωκε «του μάννα χολή, αντί του ύδατος όξος, αντί του αγαπάν με σταυρό με προσηλώσατε».
Αυτή είναι η έννοια, η αιτία και ο σκοπός της σημερινής εορτής, που απʼ άκρο έως άκρο της οικουμένης εορτάζει η επί γής στρατευομένη του Χριστού Εκκλησία, και εμείς οι πιστοί σείοντες  σήμερα, αυτή την αγία ημέρα, τα βαΐα των φοινίκων, ως εκείνοι οι παίδες, αναφωνούμε το: «Ωσαννά τω Υιώ Δαβίδ, ευλογημένος ο ερχόμενος ο βασιλεύς του νέου Ισραήλ».
Διαρκώς, άρα, εισέρχεται ο Κύριος στη νέα Ιερουσαλήμ, που είναι η Εκκλησία αυτού και εισέρχεται πραΰς και σώζων, για  να απαλλάξει τον άνθρωπο από την αμαρτία και τον αιώνιο θάνατο και να αναδείξει όσους τον δέχθηκαν και τον πίστεψαν άξιους πολίτες της ουρανίου  βασιλείας του. «Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω, εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετʼ αυτού και αυτός μετʼ εμού».
Η ζωή του ανθρώπου εδώ στη γή είναι προετοιμασία και προπαρασκευή για την μέλλουσα ζωή, και  επομένως ο άνθρωπος πρέπει να εργάζεται και να πράττει έργα αρετής, έργα αγάπης, έργα δικαιοσύνης, έργα ευάρεστα στον Θεό.
Επομένως, κάθε ημέρα και ώρα που περνά είναι πολύτιμος για κάθε έναν άνθρωπο, και τούτο γιατί, εάν κάνει κανείς καλή χρήση του χρόνου και εργάζεται και πράττει το αγαθό, τότε γίνεται κληρονόμος της  αιωνίου βασιλείας.
Εάν όμως ο άνθρωπος κάνει κακή χρήση του χρόνου και εργάζεται και διαπράττει το κακό αντί του καλού, τότε ζημιώνεται, γιατί χάνει την βασιλεία των ουρανών και πίπτει στην απώλεια και θα θλίβεται στα δεινά της αιωνίου κολάσεως.
Ανάγκη, λοιπόν, για τον άνθρωπο της κάθε εποχής είναι, προκειμένου η ψυχή του να βρεί ανάπαψη, αγαλλίαση και σωτηρία στην άνω Ιερουσαλήμ, να αγωνίζεται τον αγώνα τον καλό, να αγωνίζεται πνευματικά, και μάλιστα, να βιάζει τον εαυτό του μήπως έλθει αιφνίδιος ο θάνατος και τότε θα μείνει έξω του νυμφώνα του Χριστού.
Βία για τον άνθρωπο νοείται η πνευματική αυτού εργασία, η οποία είναι διπλή, εσωτερική  και εξωτερική, γιατί διπλά είναι τα εμπόδια που κωλύουν τον άνθρωπο να εισέλθει στην βασιλεία των ουρανών· πρώτα τα εσωτερικά πάθη και οι κακίες και οι επιθυμίες του κόσμου τούτου και οι οποίες είναι πολλές και διάφορες και δεύτερο τα εξωτερικά εμπόδια πού προέρχονται από τις ψευδείς διδασκαλίες, θεωρίες και πράξεις εκείνων που δεν πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι ο σωτήρας  του κόσμου.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Εάν θέλουμε την σωτηρία της ψυχής μας και επιθυμούμε να κληρονομήσουμε την Άνω  Ιερουσαλήμ, την βασιλεία των ουρανών, οφείλουμε  μετά πολλής προθυμίας και αγάπης να προετοιμάζουμε τους εαυτούς μας με καλά έργα και ενάρετες πράξεις, να καθαρίσουμε και να αγιάσουμε  την ταλαιπωρημένη ψυχή μας με ειλικρινή μετάνοια και καθαρή εξομολόγηση, και τότε με καθαρή ψυχή να προσέλθουμε μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης να κοινωνήσουμε  των αχράντων μυστηρίων.
Τότε όντως θα εισέλθει ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων και στην δική μας Ιερουσαλήμ, δια να μας φωτίσει με το ανέσπερο φώς της θεϊκής Του αγάπης.
Στέκεται και κρούει και σε εμάς την θύρα της ψυχής μας το Εσφαγμένο αρνίο της Αποκαλύψεως,  ας ακούσουμε την φωνή του και ας του ανοίξουμε να εισέλθει μέσα μας, για να ενωθούμε με Αυτόν και να γίνουμε σύσσωμοι και σύναιμοι Αυτού αξίως. « Άρτον ουράνιον και ποτήριον ζωής γεύσαστε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος».
Αδελφοί μου
Αυτές τις άγιες ημέρες που έρχονται ας δείξουμε κι εμείς προς τον Ερχόμενο Κύριο ότι είμαστε αληθινοί χριστιανοί με την πίστη μας, με την ευλάβειά μας, με έργα αγάπης, φιλανθρωπίας και αλληλεγγύης προς τους ενδεείς αδελφούς μας, διότι αυτά ζητά και από εμάς ο χθές και σήμερα και  στους αιώνας, «ο επί πώλου όνου καθεσθήναι καταδεξάμενος Κύριος, των κυριευόντων και Βασιλεύς των βασιλευόντων».
Ας ταπεινωθούμε και ας πλύνουμε και εμείς, αδελφοί μου, τα πόδια του Κυρίου με τα δάκρυα της  μετανοίας μας, ως η Μαρία, δια του πολυτίμου μύρου και ας ποιήσουμε και εμείς δείπνο, ως ο λεπρός Σίμων, δίνοντας ελεημοσύνη προς τους πτωχούς και τούτο διότι, όπως λέγει ο Κύριος, «η ελεημοσύνη» καλύπτει πλήθος αμαρτιών.
Αυτά πάντα πράττοντες και ποιούντες θα γίνουμε και εμείς άξιοι πολίτες της άνω Ιερουσαλήμ, της βασιλείας των ουρανών ψάλλοντες  και λέγοντες με αγαλλίαση ψυχής: «ευλογημένος ο ερχόμενος ο βασιλεύς του Ισραήλ».
ΑΜΗΝ. 
Ο. Λ. Κ. Α. Π.