Οικουμενιστικό πανηγύρι στην Ενθρόνιση του νέου Μητροπολίτη Βελγίου Αθηναγόρα

ΣΧΟΛΙA: 
1.«Πλήν ο Υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γής;» (Λουκ.18,8).  
 2. «Ουαί τοις μιαίνουσι την αγίαν πίστιν ή τοις αιρετικοίς συγκαταβαίνουσιν»
 Οσίου Εφραίμ του Σύρου.

Διαθρησκειακή παρουσία στην ενθρόνιση.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος εκπροσωπήθηκε στην οικουμενι(στι)κή ενθρόνιση του νέου Μητροπολίτη Βελγίου Αθηναγόρα Πέκσταντ από τον Μητροπολίτη Γερμανίας Αυγουστίνο. Παρόντες ήταν ο Καρδινάλιος Godfried Danneels, ο Αποστολικός Νούντσιος στο Βέλγιο, ο Ρωμαιοκαθολικός Επίσκοπος  Αμβέρσας  Johan Bonny, Μονοφυσίτες, Προτεστάντες, Βουδιστές κ.α.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

πηγή

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΒΑΔΙΖΕΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ Του Παναγιώτη Τελεβάντου

Διαβάζουμε στο ιστολόγιο “Αναστάσιος” το ακόλουθο απόσπασμα από ομιλία του Παναγιότατου Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου:

“Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐπεθύμησε σφοδρῶς καί ἐξακολουθεῖ νά ἐπιθυμῇ "ἵνα ὦσιν ἕν" - Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Ὁ Ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας καί Σωτήρ τοῦ κόσμου Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐπεθύμησε σφοδρῶς καί ἐξακολουθεῖ νά ἐπιθυμῇ "ἵνα ὦσιν ἕν" (πρβλ. Ἰωάν. ιζ΄,12) πάντες οἱ εἰς Αὐτόν πιστεύοντες. Εἰς τήν σημερινήν ἐποχήν κατά τήν ὁποίαν αἱ διαφοραί ἀντιλήψεων διαιροῦν τούς ἀνθρώπους εἶναι λίαν ἐπίκαιρον νά ἐνθυμώμεθα ὅτι καλούμεθα ὅλοι εἰς ἑνότητα καί ὅτι αἱ διαφοραί ἀντιλήψεων δέν πρέπει νά ὁδηγοῦν εἰς διχασμούς, ἀλλά νά καταβάλλωμεν  συνειδητήν προσπάθειαν διά τήν ἑνότητα πάντων. Μόνον διά τῆς ἑνότητος δυνάμεθα νά ἀντιμετωπίσωμεν τά προβλήματα καί τάς προκλήσεις τῆς ἱστορίας. Εἶναι βεβαίως δυσκατόρθωτον νά ὑπάρχῃ ταυτότης ἀντιλήψεων εἰς ὅλα τά θέματα, δέν πρέπει ὅμως ἡ ἀναπόφευκτος διαφορά ἀντιλήψεων εἰς διάφορα θέματα νά ὁδηγῇ εἰς βαθεῖς διχασμούς, ἀλλά οἱ διαφωνοῦντες νά ὁμονοοῦν μέ γνώμονα καί σκοπόν πάντοτε τό καλόν τοῦ λαοῦ καί τήν ἀλήθειαν."  

Ναι, Παναγιότατε.! Αυτή ακριβώς είναι η επιθυμία του Κυρίου! “Ινα πάντες εν ώσιν”, στην Αγία του Ορθόδοξη Εκκλησία, της οποίας -ελέω Θεού- είστε ο πρώτος τη τάξει επίσκοπός Της.

Αυτό, λοιπόν, είναι το πρώτιστον καθήκον σας. Τους άθεους, τους αλλόθρησκους, τους αιρετικούς και τους σχισματικούς να τους κάνετε συνειδητά μέλη της Εκκλησίας.

Οφείλετε, λοιπόν, να διαλέγεστε με όλους ώστε να αποπτύσσουν τις πλάνες και τις αιρέσεις τους και να γίνουν μέλη της Εκκλησίας!

Αυτό κάνετε με τους διαλόγους που διεξάγετε, Παναγιότατε, ή μήπως προβαίνετε σε δημοσιοσχετιστικές παραστάσεις, οικολογικά εν πλω συνέδρια, συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλόθρηκους, δωρίζετε“Ιερά Κοράνια” κτλ..

Προφανώς το δεύτερο.

Επομένως; 

Αφού αντιφάσκετε ευθέως την εντολή του Κυρίου να εργαστείτε υπέρ της πραγματοποίησης της εντολής Του “ίνα έν ώσιν πάντες”, εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία, πότε θα αλλάξετε πορεία και θα συμμορφωθείτε με το θέλημα του Κυρίου;

πηγή

ΕΠΙΒΟΛΗ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ: Απειλεί ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος όσους πολεμούν την παναίρεση του Οικουμενισμού

Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου - H Επιστολή του Πατριάρχη Βαρθολομαίου προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο με την οποία ζητείται η λήψη μέτρων κατά όσων κληρικών και πιστών αντιδρούν σε όσα γίνονται στο πλαίσιο της λεγόμενης οικουμενικής κίνησης είναι έγγραφο που φανερώνει πολλά από όσα βασανίζουν το λογισμό των οικουμενιστών. Οι υγιείς αντιδράσεις κατά της παναίρεσης του Οικουμενισμού, των συμπροσευχών και της «μεταπατερικής θεολογίας» ενοχλούν το Φανάρι και τούτο γιατί δεν μπορεί να επιτευχθεί, όσο γρήγορα εκείνοι υπολόγιζαν, η πολυπόθητη ενότητα των Χριστιανών όλου του κόσμου, για την οποία εργάζονται πυρετωδώς μέσω των διαλόγων και της λεγόμενης οικουμενικής κίνησης και η οποία ενότητα είναι, σύμφωνα με την οικουμενιστική ερμηνευτική, επιταγή του Κυρίου.

Έτσι τη μία τους φταίει η «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού», την άλλη η δήθεν αμφισβήτηση του Οικουμενικού Θρόνου, την επομένη τα «αναθέματα» του Μητροπολίτου Πειραιώς και κάποτε ακόμη και τα συνέδρια καταδίκης της μεταπατερικής αίρεσης.
Όσοι μετέχουν σε όλα τα παραπάνω ή συμφωνούν με αυτά πρέπει να τύχουν τιμωρίας. Αυτή μάλιστα τη φορά ζητείται συνοδική καταδίκη των αντιοικουμενιστών με συγκεκριμένες αποφάσεις.
Οι Οικουμενιστές ευχαρίστως διαλέγονται με κάθε αιρετικό παπικό, προτεστάντη ή ακόμη και ισλαμιστή, βουδιστή σεβόμενοι την «ετερότητα» αλλά αδυνατούν να διαλεχθούν με κληρικούς και πιστούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας που ανησυχούν για όσα αντικανονικά και αντιπατερικά λαμβάνουν χώρα τα τελευταία χρόνια.
Αίρουν με περισσή ευκολία τα αναθέματα που επέβαλαν οι άγιοι Πατέρες στον αιρετικό Πάπα αλλά είναι έτοιμοι να επιβάλλουν αφορισμούς και καθαιρέσεις σε όσους αμφισβητούν τον δικό τους οικουμενιστικό βηματισμό, κάποιες δε φορές τιμωρούν χωρίς πραγματικό λόγο πιστούς που ανάλωσαν τη ζωή τους στην Εκκλησία.
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος παρουσιάζει στην Επιστολή του τους αντιοικουμενιστές ως κινούμενους εναντίον αποφάσεων πανορθοδόξων Συνόδων περί των διαλόγων και της οικουμενικής κίνησης. Προσπαθεί έτσι να επιβάλλει στον ορθόδοξο κόσμο το αλάθητο των πανορθοδόξων Συνόδων ή το αδιαμφισβήτητο του Οικουμενικού Θρόνου.
Εκτός του ότι αποφεύγει να απαντήσει στα περί συμπροσευχών και των υποχωρήσεων σε μείζονα θεολογικά ζητήματα, κατά την διεξαγωγή των διαλόγων με τους ετεροδόξους, είναι φανερό ότι προσπαθεί να αποτρέψει ενδεχόμενη αλλαγή στάσης της Εκκλησίας της Ελλάδος και αποχώρησή της από το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» και τον διάλογο με τους Παπικούς που γίνεται άνευ των προϋποθέσεων που απαιτούνται.
Προβάλλει έτσι τις αποφάσεις των πανορθοδόξων Συνόδων ως οριστικές και αμετάκλητες ενώ στην πραγματικότητα οι αποφάσεις αυτές ελήφθησαν υπό άλλες συνθήκες και στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τότε μέχρι σήμερα υπήρξαν διαφοροποιήσεις προς το χείρον στη στάση τόσο των παπικών και των προτεσταντών όσο και των ανά τον κόσμο οικουμενιστών.
Μπορεί αλήθεια σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία να μετέχει σε Συμβούλια «εκκλησιών» ή να διαλέγεται με τους Παπικούς επί υψηλού επιπέδου, τη στιγμή που ο κόσμος όλος οδύρεται και δικαιολογημένα διαμαρτύρεται για τα σκάνδαλα παιδεραστίας που βαρύνουν παπικούς καρδινάλιους ή την ομοφυλοφιλική «ιεροσύνη» των Προτεσταντών; Είναι αποδεκτές από την Ορθόδοξη Εκκλησία οι συνεχείς συμπροσευχές ορθοδόξων κληρικών με παπικούς, προτεστάντες και κάποιες φορές με αλλόθρησκους σε όλο τον κόσμο;
Η ευκαιρία που δίνεται στους Ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος μετά την επιστολή του Πατριάρχη είναι μοναδική. Αντί άλλης απάντησης, ήρθε η ώρα της αποχώρησης της Εκκλησίας της Ελλάδος από το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» και τον διεξαγόμενο με τους αμετανόητους Παπικούς προσχηματικό διάλογο αλλά και της ταυτόχρονης συνοδικής καταδίκης της παναίρεσης του Οικουμενισμού που τρώει τα σωθικά της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο σεβασμός όλων προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα συνεχίσει να υπάρχει μόνο εφόσον εκείνο παραμένει πιστό στην παράδοση των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας.
Οι «θρόνων διάδοχοι» μπορούν να διασφαλίζουν την ενότητα της Εκκλησίας μόνο εάν παραμένουν και «τρόπων μέτοχοι» των αγίων Πατέρων.
Η κεφαλή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός μας βεβαίωσε ότι «πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ. 16,18) δηλ. της Εκκλησίας και για τούτο είναι δυσερμήνευτη η εξαιρετική ανησυχία κάποιων για την εσωτερική ενότητα της Εκκλησίας. Εκτός κι αν πιστεύουν ότι η ενότητα στην Εκκλησία διασφαλίζεται με την ηθελημένη ή επιβαλλόμενη υπακοή σε πρόσωπα και όχι με την προσήλωση στην αποστολική και πατερική πίστη στον Τριαδικό Θεό.
 

 πηγή

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΑ ΦΕΡΕΦΩΝΑ ΤΟΥ ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ, ΤΙ ΚΑΚΟ ΚΑΝΕΙ Η ΑΙΡΕΣΗ; ΝΑ, ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΟΙ ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΟΙ ΚΑΚΟΔΟΞΟΥΝΤΕΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΑ ΦΕΡΕΦΩΝΑ ΤΟΥ

ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ, ΤΙ ΚΑΚΟ ΚΑΝΕΙ Η ΑΙΡΕΣΗ;

ΝΑ, ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ

ΟΙ  ΣΗΜΕΡΟΝ  ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝΟΙ ΑΓΙΟΙ  ΠΑΤΕΡΕΣ

ΚΑΙ  ΤΙ  ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ

ΟΙ  ΚΑΚΟΔΟΞΟΥΝΤΕΣ  ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ

«Ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾽ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν»

(Ἀπὸ τὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα).

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΨΗΛΑΦΗΣΟΥΝ

ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΑ ΦΕΡΕΦΩΝΑ ΤΟΥ

Ἂς ἐξετάσουμε τὴν Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου μιᾶς μόνο ἡμέρας, τῆς σημερινῆς«Κυριακῆς Γ’ Ματθαίου, τῶν Ἁγίων καὶ θεοφόρων 630 Πατέρων τῆς Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Δ’ Συνόδου, ἐν Χαλκηδόνι, ᾿Ακύλα, ᾿Ιούστου, ᾿Ιωσὴφ ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Νικοδήμου ὁσίου τοῦ ῾Αγιορείτου», γιὰ νὰ ἐξακριβώσουμε «σὲ ποιόν Θεὸ πιστεύουν» οἱ Οἰκουμενιστές Ἐπίσκοποι.

Στὸ Ἀπολυτίκιον τῆς ἡμέρας διαβάζουμε:

1. «Ὑπερδεδοξασμένος εἶ, Χριστέ... ὁ διὰ τῶν Πατέρων πρὸς τὴν ἀληθινὴν πίστιν, πάντας ἡμᾶς ὁδηγήσας».

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, λοιπόν, μᾶς ὁδηγοῦν στὴν ἀληθινὴ Πίστη.

Οἱ σύγχρονοι Οἰκουμενιστὲς ποιμένες, ποῦ μᾶς ὁδηγοῦν; Εἶναι ἀληθινὴ ἡ πίστη–διδασκαλία στὴν ὁποία μᾶς ὁδηγεῖ–διδάσκει ὁ Πατριάρχης καὶ ἡ φατρία του, ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὴν «Μία, Ἁγία... Ἐκκλησία καὶ τὸ ἓν βάπτισμα» ὑπάρχουν καὶ ἄλλες ἑκατοντάδες Ἐκκλησίες μὲ τὰ ἀντίστοιχα βαπτίσματά τους; Καὶ εἶναι ἀνάμεσα σ’ αὐτὲς καὶ ὁ Παπισμός, καὶ ὁ Ἀγγλικανισμός; Ἔχουν ὁ Πάπας καὶ ὁ Ἀγγλικανὸς Ἀρχιεπίσκοπος τὸ χάρισμα τῆς Ἀρχιερωσύνης;

2. Α΄ ᾠδὴ τοῦ Ὄρθρου. Καλούμεθα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία νὰ πιστέψουμε ὅτι:

«οἱ σοφοὶ Πατέρες, τοῦ Θεοῦ τὸ ἄγνωστον καὶ τὸ γνωστὸν σαφῶς ἡμᾶς ἐδίδαξαν,  τῆς πλάνης πάντας ῥυσάμενοι, ἑπόμενοι Λόγοις Προφητῶν τῶν Ἱερῶν, Εὐαγγελίων τε νόμοις».

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες διεσάφιζαν τὰ θέματα τῆς Πίστεως, ἑπόμενοι τοῖς «ἁγίοις πατράσι» καὶ ἀποσκοποῦντες νὰ διαφυλάξουν τὸ Ποίμνιο ἀπὸ τὶς αἱρέσεις. Οἱ σύγχρονοι οἰκουμενιστὲς καὶ φιλο-οἰκουμενιστὲς ποιμένες ἀσχολοῦνται μὲ τὸ παγκάρι, τὰ πανηγύρια, τὰ συλλείτουργα, μὲ κάποιες μικρὲς ὁμάδες αἱρετικῶν, ἡ ἀντιμετώπιση τῶν ὁποίων δὲν τοὺς κοστίζει, ἀλλὰ ἀποφεύγουν μετὰ συνεπείας νὰ τὰ βάλλουν μὲ τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενσιμοῦ, γιατὶ αὐτὸ μπορεῖ νὰ μεταφραστεῖ σὲ διώξεις καὶ ἀπώλεια τοῦ θρόνου τους, ἐκ μέρους τῆς Οἰκουμενιστικῆς φατρίας ποὺ κατατυρρανεῖ τὴν Ἐκκλησία!

3. Στὴν γ΄ ᾠδὴ διδασκόμεθα ὅτι οἱ τότε Ἐπίσκοποι («Πατέρες» πραγματικοί κι ὄχι πατριοί), διέλυσαν καὶ ἔλιωσαν «τὰς αἱρέσεις, τῶν δυσφήμων γλωσσάλγων, σβέσαντες τὰς φλογώδεις, τῶν βλασφήμων συγχύσεις».

Γιατί οἱ σύγχρονοι Ἐπίσκοποι, ποὺ θεωροῦν ἑαυτοὺς ὀρθόδοξους, δὲν κάνουν ὅ,τι οἱ Πατέρες; Σὲ ποιοὺς συγχρόνους ποιμένες ἀναγνωρίζει ἕνας πιστὸς σήμερα, κάποιο γνώρισμα ἀπὸ αὐτὰ τῶν Πατέρων, ποὺ

«ὅλην συλλεξάμενοι, ποιμαντικὴν ἐπιστήμην, καὶ θυμὸν κινήσαντες, νῦν τὸν δικαιότατον ἐνδικώτατα, τοὺς βαρεῖς ἤλασαν, καὶ λοιμώδεις λύκους, τῇ σφενδόνῃ τῇ τοῦ Πνεύματος, ἐκσφενδονήσαντες, τοῦ τῆς Ἐκκλησίας πληρώματος, πεσόντας ὡς πρὸς θάνατον, καὶ ὡς ἀνιάτως νοσήσαντας».

Γιατί ἀφήνουν τοὺς  Πατριαρχικοὺς λυμεῶνες τῆς Πίστεως νὰ ἀσχημονοῦν στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας; Γαιτί, ὄχι μόνο δὲν διαλύουν «τοὺς πλοκάμους τῶν αἱρέσεων», ἀλλὰ συντρώγουν καὶ συμποσιάζονται, καὶ ἀλληλοεπαινοῦνται, καὶ ἀποκαλοῦν τὶς αἱρέσεις Ἐκκλησίες, ἐξισώνοντας ἔτσι τὸ ψεῦδος τῶν αἱρέσεων μὲ τὴν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας;

4.  Ἕνα τροπάριο τῆς δ΄ ᾠδῆς λέγει γιὰ τοὺς Πατέρες, ὅτι, ἐπειδὴ ἦσανμελετητὲς καὶ γνῶστες τῶν «Νόμων τοῦ Πνεύματος», καὶ μὲ τὸν θεῖο φωτισμό,«καλῶς ἐστήριξαν τὴν Ἐκκλησίαν» ἀνατρέποντας τὶς κακοδοξίες τῶν αἱρετικῶν.

Ἀλήθεια; Πόσο γνωρίζουν ἢ πόσο ἐφαρμόζουν τοὺς Νόμους τοῦ Πνεύματος οἱ σύγχρονοι ποιμένες (καὶ μαζί τους ἐμεῖς οἱ πιστοί); Γιατί, ἄραγε, μᾶς καλοῦν στὴν Ἐκκλησία οἱ σύγχρονοι Ἐπίσκοποι καὶ ποιμένες; Δὲν ἐντρέπονται σκεπτόμενοι, ὅτι ἀκούγοντας τὸ περιεχόμενο τῶν τροπαρίων, κάνουμε τὶς ἀνάλογες συγκρίσεις καὶ ἀγανακτοῦμε βλέποντάς τους νὰ κάνουν τὰ ἀντίθετα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ οἱ Ἅγιοι τοὺς τοὺς διδάσκουν καὶ παραδειγματίζουν νὰ κάνουν;

5.  Στὴν δ΄ ᾠδὴ πάλι, ἐπαινοῦνται οἱ Ἅγιοι Πατέρες, διότι τὸν Ὀρθόδοξο τότε, Πάπα Ὀνώριο, ἐπειδὴ δίδαξε κακόδοξα πράγματα «καλῶς κατέστρεψαν»,ἀπέρριψαν δηλ. ἀπέβαλαν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀναθεμάτισαν, διὰ τὴν ἐπιμονὴ στὶς κακοδοξίες του.

«Μέγιστα φυσώμενον, Ὀνώριον πάνσοφοι, ἐπὶ τῷ θρόνῳ καὶ ἀρχή, Ῥώμης ποτὲ τῆς παλαιᾶς, καλῶς κατεστρέψατε, καὶ μετὰ τέλος τοῦτον ἀποκηρύξαντες, ὡς τῆς ἀρχῆς καὶ τοῦ θρόνου ἀνάξιον».

Οἱ σημερινοὶ ποιμένες, τώρα, τί κάνουν σήμερα; Ὁ  σημερινὸς Πάπας διδάσκει λιγότερες κακοδοξίες ἢ μήπως ἔχει ἀναπτύξει καὶ διδάσκει πολὺ περισσότερες ἀπὸ ἐκεῖνον; Ἀσφαλῶς σήμερα ὁ Παπισμὸς ἔχει ὄχι μία, ἀλλὰ ἔχει συγκεντρώσει δεκάδες αἱρέσεις. Κι ὁ μὲν Πάπας Ὀνώριο τὶς ὑπεστήριζε γιὰ λίγο καιρό. Ὁ σημερινὸς Πάπας (οἱ Πάπες μὲ τοὺς ὁποίους διαλέγονται οἱ «δικοί» μας ἐπὶ δεκαετίες) ἐπιβαρύνονται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐνῶ γνωρίζουν τὰ πάντα, ἐπὶ αἰῶνες τὰ ὑποστηρίζουν, τὰ αὐξάνουν καὶ δὲν μετανοοῦν.

Κι οἱ «δικοί» μας, ἐνῶ γνωρίζουν, τὸ βλέπουν καθημερινῶς, ὅτι ὁ Πάπας οὐδὲν σημεῖο μετανοίας ἐπιδεικνύει, ἀντίθετα ἁπλώνει συνεχῶς σὰν τὴν ἀράχνη τὰ δίχτυα του καὶ ἐγκλωβίζει σ’ αὐτὰ τὰ μέλη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, τὰ αἰχμαλωτίζει καὶ αὐτὰ ἀποτελοῦν τὴν εὔκολη λεία του, ὑπνώτουν «τὸν ὕπνο τοῦ δικαίου». Ἔτσι, μᾶς καλοῦν νὰ γιορτάσουμε τοὺς Ἁγίους Πατέρες, μᾶς διδάσκουν ὅτι «τιμὴ μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος», μᾶς «ψάλλουν» πρωΐ-πρωΐ στὸν Ὄρθρο τὸ ὀρθόδοξο ὁμολογιακὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίων Πατέρων, καὶ τρέμουν νὰ ἐλέγξουν τὸν Πατριάρχη γιὰ τὶς αἱρετικὲς θέσεις του.

Πόσοι ἀνακοίνωσαν ὅτι στηρίζουν τὴν κίνηση τοῦ μητροπολίτη Πειραιῶς, νὰ καταγγείλει τὶς κακοδοξίες τοῦ Πατριάρχη; Ἐπίσημα ΟΥΔΕΙΣ! (Πληροφορήθηκα ὅτι καὶ ἀνεπίσημα οὐδεὶς τὸν στήριξε). Ἂν τὸ ἔκαναν, θὰ ἐνίσχυαν τὸν Πειραιῶς καὶ θὰ τὸν «ἀνάγκαζαν», ὥστε νὰ μὴ ἐπαμφοτερίζει καὶ γίνεται ἀνακόλουθος, καὶ φυσικὰ θὰ ἔβαζαν φρένο στὴν ξέφρενη οἰκουμενιστικὴ πορεία τοῦ Φαναριώτικου Οἰκουμενισμοῦ καὶ στὴν ἀλλόφρονα μειοδοσία τῆς Πίστεως ἀπὸ τοὺς συμμάχους του, ἀκαδημαϊκοὺς μεταπατερικοὺς θεολόγους.

Ἀλλά, περίσσεψε ἡ ὑποκρισία τῶν σύγχρόνων ποιμένων, ἀπὸ ἐκείνη τῶν Φαρισαίων καὶ Γραμματέων!

Ὑπάρχουν, ὅμως, καὶ κάποιοι Ἁγιορεῖτες Πατέρες, ποὺ μερικὰ χρόνια πρίν (τὸ 2006), ἔχουν ἐπισημάνει τὰ ἴδια πράγματα (ποὺ τότε ἐπαρατηροῦντο σὲ μικρότερη κλίμακα) καὶ προειδοποίησαν τοὺς Ἡγουμενους τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅτι, ἐφ’ ὅσον δὲν ἐφαρμοσθεῖ ἡ πρακτικὴ τῶν Πατέρων, θὰ ἀποτειχισθοῦν. Δυστυχῶς, οἱ ἀπειλές, ὁ πνευματικὸς φόβος ποὺ κατάφερε νὰ ἐμπνεύσουν καὶ νὰ περιφέρουν ὡς Δαμόκλειο σπάθη οἱ Οἰκουμενιστές, ὅτι ἡ ἀνυπακοὴ στὸν αἱρετικὸ Ἡγούμενο ἢ Ἐπίσκοπο (ποὺ δὲν ἔχει καταδικασθεῖ ἀπὸ Σύνοδο ) πρέπει νὰ εἶναι ἀπόλυτη καὶ σὲ θέματα Πίστεως, τοὺς ἀποσυντόνισε καὶ ἀρνοῦνται νὰ ἐφαρμόσουν ἐκείνη τὴν ὑπόσχεση. Ἂς θυμηθοῦμε τὶ εἶχαν τότε δηλώσει:

«Διερωτώμεθα ἂν ἔχει συνέλθει κάποια σύνοδος καὶ κατήργησε τοὺς κανόνες ποὺ ἀπαγορεύουν τὴν συμπροσευχὴ μὲ τοὺς αἱρετικούς, πράγμα ποὺ οὔτε αὐτὴ μπορεῖ νὰ κάνει, ἢ ἂν ὁ πάπας μετανόησε καὶ ἀποκήρυξε τὶς αἱρέσεις τοῦ Filiόκβe, τοῦ πρωτείου, τοῦ ἀλάθητου... Ἀντὶ ὁ αἱρετικὸς πάπας νὰ κείτεται κάτω, ὅπως βλέπουμε νὰ παρίστανται οἱ αἱρετικοὶ στὶς εἰκόνες τῶν Ἁγίων Συνόδων, καὶ νὰ ἐκβάλλεται ἀπὸ τὴν Θεία Λειτουργία, βάσει τοῦ λειτουργικοῦ προστάγματος «τὰς θύρας, τὰς θύρας, ἐν σοφίας πρόσχωμεν» τὸν ἀνεβάσαμε σὲ θρόνο ὑψηλό, ὅπου καθόταν συμφορώντας ὠμοφόριο, τὸν ἐθυμίασαν οἱ ὀρθόδοξοι διάκονοι, τὸν ἀσπάσθηκε ὁ πατριάρχης στὸ «ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους», ἀπήγγειλε ὡς πρωεστῶς τὸ «Πάτερ ἡμῶν», τοῦ ἔψαλησαν «Πολυχρόνιον» ἀπὸ τὸν χορὸ τῶν ἱεροψαλτῶν καὶ εἰδικὰ συντεθειμένο τροπάριο ἀπὸ Ἁγιορείτη ὑμνογράφο... Ἐπιτρέψαμε νὰ διαιρεθεῖ ἡ ἐπὶ γῆς στρατευομένη Ἐκκλησίαἀπὸ τὴν ἐν οὐρανοὶς θριαμβεύουσα Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων καὶ νὰ ἑνωθεῖ μὲἐκκλησίες καὶ συνάξεις πονηρευομένων αἱρετικῶν...

Γνωρίζετε, σεβαστοὶ Πατέρες, καλύτερα ἀπὸ ἐμᾶς τὶς ἀντορθόδοξες καὶβλάσφημες ἐνέργειες, δηλώσεις καὶ ἀποφάσεις τοῦ ΟἰκουμενικοῦΠατριάρχου καὶ ἄλλων προκαθημένων καὶ ἐπισκόπων, ποὺ συνιστοῦν κραυγαλέα καὶ ἐμφανῆ – γυμνή τη κεφαλή- ἀποδοχὴ καὶ διδαχὴ τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ...

Πιστεύουμε ὅτι μετὰ τὶς τόσες ἔγγραφες καὶ προφορικὲς διαμαρτυρίες καὶ ἐνστάσεις, τὶς ὑπαναχωρήσεις, ὀπισθοχωρήσεις καὶ συμβιβασμούς, τὸμόνο ποὺ θὰ εὐφράνει τοὺς Ὀρθοδόξους καὶ θὰ καταισχύνει τοὺς κακόδοξους εἶναι ἡ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τοῦ πατριάρχου καὶἁπανταχοῦ συμφωνούντων ἢ σιωπώντων ἐπισκόπων. Συγκεντρῶστε, Ἅγιοι Πατέρες, τοὺς μοναχοὺς τῶν κοινοβίων, τῶν σκητῶν καὶ τῶν κελλιῶν σὲπαμμοναστικὴ ἀγωνιστικὴ σύναξη, εἴτε ἐντὸς εἴτε ἐκτὸς τοῦ Ἁγίου Ὅρους καὶ καθαιρέστε τοὺς πύργους τῶν αἱρέσεων καὶ τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦΟἰκουμενισμοῦ. Ἀναλάβετε τὸν καλὸ ἀγώνα τῆς Πίστεως. Ἐμεῖς, ἂν ἐσεῖςἀπρακτήσετε, θὰ προτιμήσουμε νὰ πράξουμε τὰ θεάρεστα καὶ ὄχι τὰεὐάρεστα...».

Ἀκολουθοῦν δεκάδες ὑπογραφές. Ἐνδεικτικὰ οἱ πρῶτες ὑπογραφές:

«Προηγούμενος Ἐφραὶμ Ἱερομόναχος, Δικαῖος Σκήτεως Ἀποστόλου Ἀνδρέου καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ ἀδελφοί, Ι.Μ. Βατοπεδίου, Γέρων Εὐστράτιος, Ἱερομόναχος, Ι.Μ.Μ. Λαύρας...».

πηγή

ΕΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΟΣ

Αυτό που λέγεται “οικουμενισμός” δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο στη νοσηρή φαντασία κάποιων διεστραμμένων που θέλουν συνεχώς να σπέρνουν ζιζάνια στο σώμα της Εκκλησίας. Κι αν κάποιοι σύγχρονοι, ενάρετοι και αγιασμένοι θεολόγοι και ποιμένες χρησιμοποίησαν τον όρο, αυτό δε σημαίνει τίποτα. Δηλαδή δεν εκφράζει την συνείδηση της Εκκλησίας γι' αυτό που υποτίθεται πως είναι ο “οικουμενισμός”. Τα περί “παναιρέσεως” είναι αστειότητες και αθλιότητες μαζί. Βλέπουμε ήδη στην Εκκλησία της Σερβίας – και όχι μόνο - τα σχίσματα αυτής της “λογικής”. Και φυσικά ο “οικουμενισμός” γεννάει διάφορες “αιρέσεις” όπως τον “ονοματοκρυπτισμό” (κατά π. Θ. Ζήσην) και άλλες παρόμοιες γελοιότητες.
 Ιδιωτική Οδος 

ΣΧΟΛΙΟ : ΑΧ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΖΙΖΑΝΙΑ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!
Τά παληκάρια όπως καταλαβαίνουμε έχουν καλές προθέσεις!
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΝ ΤΟΣΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ.
 Επιτρέπουν μόνον τά ξε-σχίσματα. Γιαυτό καί παλεύουν γιά τήν ένωση τών δύο εκκλησιών. Νά επιτύχουν αυτό τό ...μεγάλο , το ιστορικό ... ξέ-σχισμα.
Γιαυτόν τόν λόγο, είναι φώς -φανάρι πλέον, ο Βαρθολομαίος, γύριζε στήν Ευρώπη γιά χρόνια διαλαλώντας ότι οι Πατέρες τού Σχίσματος , ο Μέγας Φώτιος, ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ήταν δαιμονισμένοι. 
Ο ΚΑΛΟΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΞΕ-ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ.
Αμέθυστος

Ο ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΕΤΡΟΥ

Επανάληψη και ολοκληρωση

Το Σάββατο, 29 Ιουνίου 2013, στο Βατικανό, μετά την ολοκλήρωση της Θείας Λειτουργίας επί τη μνήμη των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης, επικεφαλής της αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη Θρονική Εορτή της Εκκλησίας της Ρώμης, προσκύνησαν στο σημείο που οι Ρωμαιοκαθολικοί πιστεύουν ότι είναι ο τάφος τουΑγίου Πέτρου.

Ο ΕΞΑΝΔΡΑΠΟΔΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.
ΙΔΟΥ Η ΝΥΦΟΥΛΑ ΕΡΧΕΤΑΙ...

Αμέθυστος 

Ακολουθεί και μια παλαιότερη ανάρτησή μας με τίτλο:

Ο ΠΑΠΑΣ

Η τρέλλα του πάπα Ρώμης πρέπει να γραφτεί όπως ο Πελοποννησιακός πόλεμος του Θουκυδίδη, για να γνωρίζει και να συνέρχεται η ανθρωπότης από την πιο καταστροφική και παιδαριώδη μορφή της υπερηφάνειας, την ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑ. Η οποία μετά την κυριαρχία του πάπα οδηγεί πλέον τον τρέχοντα πολιτισμό, ιδίως στην Αμερικάνική του εκδοχή! Γνωρίζουμε πολιτισμούς ηρώων, αγίων, σοφών, πολυμαθών, επαναστατών! Όλοι τους άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο ανακεφαλαίωσαν τις ανθρώπινες αρετές. Η Μεγαλομανία όμως, η οποία κυριαρχεί απολύτως στην σύγχρονη επιστήμη, θεολογία και φιλοσοφία δεν είναι ανθρώπινη. Ο χαρισματικός ο οποίος λατρεύεται σήμερα δεν είναι άνθρωπος, είναι ένα κομμάτι της Θεότητος, ένας Θεός ο οποίος φορτώνεται στις πλάτες του την ευθύνη της εξελίξεως!

Για πρώτη φορά και ίσως για τελευταία η ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑ οδηγεί τις σκέψεις, τις αποφάσεις και τα αισθήματα του ανθρώπου στην απόλυτη καταστροφή! Καταρχάς του ιδίου του ανθρώπου ο οποίος καταλαμβάνεται από αυτή. Διότι είναι ανίκανος για οποιαδήποτε ανθρώπινη πράξη. Διότι χάριν της αξιοπρέπειάς του, χάνει την ανθρωπινότητά του. Οι ρίζες αυτής της καταστροφής, της μεγαλύτερης επινοήσεως του Εωσφόρου για να επικρατήσει της ανθρωπότητος, διαιρώντας την για πάντα, βρίσκονται στον παπισμό. Ο οποίος ανενόχλητος λεηλάτησε και το σπίτι μας, παρότι συνεχίζουμε τον ύπνο μας και δεν το γνωρίζουμε ακόμη!

Παρότι μας είχε προειδοποιήσει το Ελληνικό σατυρικό πνεύμα τραγουδώντας στον Χριστόδουλο στην εποχή του:
«Υποφέρω, υποφέρω, υποφέρω πολύ αν δε βγω στο γυαλί»!

Από το ευαγγέλιο λοιπόν ξεκινά η καταστροφή μας όσο και αν φαίνεται απίστευτο! Όπως κάποτε είχε ξεκινήσει από τον παράδεισο:

Κατά Ματθαίον, (16:13-18): ...Tίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τoν υιόν του ανθρώπου; ... αποκριθείς δε Σίμων Πέτρος είπε: Σύ εί ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος ... καγώ δε σου λέγω ότι σύ εί Πέτρος και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν, και πύλαι άδου ού κατισχύσουσιν αυτής!

Αυτό το απόσπασμα θεωρείται από την Ρώμη η Αρχή της Εκκλησίας και φανερώνεται ο Θεμέλιος λίθος της, δηλαδή ο Πέτρος! Το επιχείρημα δε ισχυροποιείται καθώς είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται, στα Ευαγγέλια, ο όρος Εκκλησία!

Στην συνέχεια ο μύθος του Πέτρου, πρώτου επισκόπου Ρώμης, συνεχίζει την ανάπτυξή του στα Απόκρυφα, συγκεκριμένα στις πράξεις του Πέτρου, όπου αναφέρεται πως ο Πέτρος, φεύγοντας από την Ρώμη για να αποφύγει τον διωγμό, βλέπει μπροστά του τον Ιησού ο οποίος τον ερωτά: Quo vadis? (Που πας;) και πως ο Πέτρος γυρίζοντας πίσω θέλησε να σταυρωθεί με το κεφάλι προς τα κάτω διότι δεν ήταν άξιος να μαρτυρήσει όπως και ο Κύριος.

Ακολουθεί η θαυμαστή εύρεση του τάφου του αποστόλου Πέτρου, δίπλα σχεδόν στο κεντρικό Ιερό του Αγίου Πέτρου και η Θριαμβευτική ανακοίνωση μέσω του ραδιοφώνου στα 1950.

Στα 1953 ανακαλύπτονται τα οστά του Πέτρου τα οποία επιβεβαιώνεται επισήμως ότι ανήκουν στον Απόστολο από τον πάπα Παύλο VI, στις 26 Ιουνίου 1968!

Όπως φαίνεται ξεκάθαρα δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη της παρουσίας του Πέτρου στη Ρώμη. Υπάρχουν όμως αποδείξεις περί του αντιθέτου. Ο Άγιος Ειρηναίος της Λυών γράφει γύρω στα 200 μ. Χ. μία λίστα των πρώτων 12 επισκόπων της Ρώμης. Ξεκινά λοιπόν από τον Λίνο και όχι από τον Πέτρο. Και ακόμη, ένα Αποστολικό σύνταγμα του 270 αναφέρει πως ο Λίνος χειροτονήθηκε από τον απόστολο Παύλο, χωρίς να αναφέρεται καθόλου ο Πέτρος!

Σήμερα ακόμη και οι οικουμενιστές και οι καθολικοί Βιβλικοί Θεολόγοι ομολογούν πως δεν υπάρχει καμμία σίγουρη μαρτυρία περί της παρουσίας του Πέτρου στη Ρώμη, Raymond Brown, “Peter in the New Testament”, Minneapolis, 1973.

Διότι την απόδειξη της παρερμηνείας των λόγων του Κυρίου, πάνω στους οποίους βασίστηκε η Λατινική αίρεση, την δίνει η πρώτη επιστολή του Πέτρου (2:4-8) : «Πρός ον προσερχόμενοι, λίθον ζώντα, υπό ανθρώπων μέν αποδεδοκιμασμένον, παρά δέ Θεώ εκλεκτόν, έντιμον, και αυτοί ως λίθοι ζώντες οικοδομείσθε, οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, ανενέγκαι πνευματικάς θυσίας ευπροσδέκτους τω Θεώ διά Ιησού Χριστού...» ...Ελάτε κι εσείς να χρησιμοποιηθείτε σαν ζωντανά λιθάρια στο χτίσιμο του πνευματικού ναού, στον οποίο σαν Άγιο ιεράτευμα, θα προσφέρετε Θυσίες πνευματικές ευπρόσδεκτες στο Θεό δια του Ιησού Χριστού!

Οι λόγοι του Πέτρου, τους οποίους διαβάσαμε στην ομώνυμη επιστολή, ως γνωστόν έρχονται από τον Ησαΐα (28, 16): «Αλλά ο Κύριος ο Θεός λέει: εγώ θα βάλω στη Σιών ένα λιθάρι, λιθάρι στέρεο, πολύτιμο, ακρογωνιαίο, λιθάρι θεμέλιο γερό, κι όποιος πιστεύει σε μένα δεν θ’ απογοητευτεί. Το δίκαιο θα κάνω μέτρο και τη δικαιοσύνη στάθμη».

Το πρωτείο του Επισκόπου Ρώμης, διότι είναι «διάδοχος του Πέτρου», χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά σαν τίτλος του πάπα Ρώμης στα 451 από τον Μεγαλομανή Λεόντα 1ο τον Μέγα στην Σύνοδο της Χαλκηδόνος, όπου στον κανόνα 28 πιστοποιείται επίσης η Ισότης του πρωτείου των Επισκόπων Ρώμης και Κωνσταντινουπόλεως.

Ο τίτλος Αντιπρόσωπος του Θεού (Vicario di Cristo) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα 495 για τον Γελάσιο τον 1ο από την Σύνοδο της Ρώμης.

Ο θρόνος του Πέτρου, ο οποίος εκτίθεται σαν κάτι Ιερό στο γλυπτό του Bernini «η έδρα του Αγίου Πέτρου», είναι ένα δώρο του Αυτοκράτορος Κάρολου του Φαλακρού του 875 στον πάπα Ιωάννη Η' για την στέψη του σε αυτοκράτορα.

Η ΟΠΟΙΑ ΣΤΕΨΗ ΕΔΡΑΙΩΣΕ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΧΙΛΙΕΤΙΑ (κατά τον Ζηζιούλα).

Ας τελειώσουμε όμως αυτό το πρόχειρο Ιστορικό της Μεγαλομανίας (την ενσάρκωση του εωσφόρου) με την λίστα των δογμάτων που η Λατινική Εκκλησία υποχρεώνει όλους τους πιστούς της να πιστεύουν ώστε να μπορούν να είναι Καθολικοί. Είναι μία πρόχειρη λίστα γραμμένη στα 1998 (στο αποκορύφωμα του αγίου Διαλόγου) από τον Καρδινάλιο Ratzinger χωρίς καμία υποχρέωση πληρότητος.

Όλα τα Χριστολογικά και γύρω από την Θεοτόκο δόγματα, τα δόγματα της ιδρύσεως της Θ. Ευχαριστίας και των Μυστηρίων από τον Χριστό και την επάρκειά τους ως προς την χάρη, το δόγμα της πραγματικής και ουσιαστικής παρουσίας του Χριστού στην Ευχαριστία και την Θυσιαστική Φύση της Ευχαριστίας, την θεμελίωση της Εκκλησίας από την θέληση του Χριστού, το δόγμα στο πρωτείο και στο αλάθητο του Ρωμαίου πάπα, το δόγμα στην ύπαρξη του προπατορικού αμαρτήματος, το δόγμα στην αθανασία της πνευματικής ψυχής και της αμέσου ανταμοιβής μετά θάνατον, την έλλειψη λάθους στα εμπνευσμένα Ιερά κείμενα, το δόγμα για την θανάσιμη αμαρτία του ηθελημένου φόνου ενός αθώου ανθρωπίνου όντος.

Εμείς μπορούμε να προσθέσουμε, λόγω πείρας, και ένα άγραφο δόγμα: Την αποδοχή με πίστη του χιτλερικού χαιρετισμού του πάπα προς τους Γιαπωνέζους και Φιλιππινέζους «πιστούς» που κατακλύζουν το προαύλιο του Αγίου Πέτρου κάθε Κυριακή. Διότι Ρωμαίοι δεν υπάρχουν πλέον. Σε λίγο θα προστεθούν και οι ορθόδοξοι με τις βιντεοκάμερες.

Ο Πάπας, ο αρχηγός μας, ο θεός μας!

Αμέθυστος

ΒΑΤΙΚΑΝΟ - Η ΝΕΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΓΑΜΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΖΗΖΙΟΥΛΑ [ΒΙΝΤΕΟ]

 

Νέα μαχαιριά στην ψυχή της Ορθοδοξίας η προδοτική και ατιμωτική συμπροσευχή

 του Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννου Ζηζιούλα. 

Με τις επιταγές του Οικουμενικού Πατριάρχου, ο θεωρητικός της αιρέσεως

 της Βαπτισματικής Θεολογίας και όργανο του Παγκόσμιου Νεοεποχικού Οικουμενισμού, 

εναγκαλίζεται τον αιρεσιάρχη Πάπα και συμπροσεύχεται δουλοπρεπώς,

 υποδουλώνοντας στις αδηφάγες διαθέσεις του θηρίου της Αποκαλύψεως, 

το πατροπαράδοτον Σέβας.

πηγή

Η αντιπροσωπεία, ο ασπασμός (!) και η εορτή των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου...

ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΑΣΙ

Βατικανό - Ο Πάπας Φραγκίσκος συναντήθηκε σήμερα, Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013  με την Αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου που βρίσκεται στη Ρώμη για να  συμμετάσχει στις εορταστικές εκδηλώσεις των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

Επικεφαλής της Αντιπροσωπείας  είναι ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας , συν-πρόεδρος της Μικτής Επιτροπής του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών,  ο Επίσκοπος Σινώπης   Αθηναγόρας, βοηθός Επίσκοπος της Ι.Μ. Βελγίου και ο Αρχιμανδρίτης Πρόδρομος Ξενάκης της Εκκλησίας της Κρήτης.

Κατά τη συνάντησή του με τους εκπροσώπους των Ορθοδόξων, με επικεφαλής το Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα, ο Πάπας Φραγκίσκος μίλησε για σημαντική πρόοδο του διαλόγου μεταξύ Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων τόνισε ότι η " Επιτροπή έχει ήδη πολλά κοινά κείμενα και μελετά τώρα το ευαίσθητο θέμα, θεολογικά και εκκλησιολογικά, την σχέση μεταξύ του πρωτείου και της συνοδικότητας στη ζωή της Εκκλησίας."

"Μια βασική συμβολή στην αναζήτηση της πλήρους κοινωνίας μεταξύ Καθολικών και Ορθοδόξων προσφέρεται από την Μικτή Επιτροπή  του Θεολογικού Διαλόγου, υπό την προεδρία του Σεβασμιωτάτου, Μητροπολίτη  Ιωάννη, καθώς και από σεβάσμιο αδελφό μου Καρδινάλιο Kurt Koch".

Ο Πάπας Φραγκίσκος ευχαρίστησε προσωπικά τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο για την αποστολή Αντιπροσωπείας, ενώ έκανε ειδική μνεία για την παρουσία του κατά την ενθρόνιση του.  «Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, είμαι ιδιαίτερα ευτυχής να σας υποδέχομε στην Εκκλησία της Ρώμης, η οποία γιορτάζει τoν πολιούχο της. Η παρουσία σας  είναι ένα σημάδι που δείχνει το  δεσμό που ενώνει την Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και την Εκκλησία της Ρώμης,.Το όμορφο έθιμο, το οποίο ξεκίνησε το 1969, της ανταλλαγής αντιπροσωπειών μεταξύ των Εκκλησιών μας για την Θρονική γιορτή τους, είναι για μένα πηγή μεγάλης χαράς, αδελφικής συνάντησης  και ένα ουσιαστικό μέρος του ταξιδιού προς την ενότητα.»

Βατικανό 29/06/2013. Τον ασπασμό της αγάπης αντάλλαξαν στον ναό του Αγίου Πέτρου ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης, επικεφαλής της αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην εορτή των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

Μετά την ολοκλήρωση της “θείας λειτουργίας” ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης συμπροσευχήθηκαν στο σημείο που οι Ρωμαιοκαθολικοί πιστεύουν ότι είναι ο  τάφος του Αγίου Πέτρου.