Ακόμη και Ιερείς και Μοναχοί ξημεροβραδιάζονται στις οθόνες και στα Φείσμπουκ , ξεχνώντας ότι Το κύριο έργο τους είναι Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ και μετά οι υπόλοιπες δραστηριότητες.

Λόγια Αγιορειτών Πατέρων

 για την διαδικτυακή από-κτήνωση του ανθρώπου.

ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΑΝ  και οι αρχαίοι Έλληνες ΅μηδεν άγαν΅ δηλαδή μην παίρνεις τα άκρα.

Όμως ο υποσχόμενος Παράδεισος που μας προσφέρει ο διαδικτυακός  κόσμος της οθόνης ,μας ωθεί από την χρήση στην κατάχρηση, κάνοντάς μας καθημερινά να τον προσκυνούμε ΅εν όλη ψυχή ,καρδία και διανοία΅  σαν το άγαλμα τουΝαβουχοδονόσωρα

Παραθέτουμε λίγα πνευματικά λόγια από σύγχρονους Αγιονορείτες Πατέρες για την Θεοποίηση της Οθόνης, πάσης φύσεως, μήπως και προβληματιστούμε λίγο:

-Αφού φτάσαμε σε σημείο να στεκόμαστε περισσότερη ώρα στα ίντερνετ ,τα Φεϊσμπουκ και στα τα κινητά παρά στο Eικονοστάσι μας, τότε  είμαστε άξιοι της κατάντιας μας.

-Αντί να  κρατάμε στο χέρι μας τοι  κομποσχοίνι , αναβαστάμε όλη την ημέρα το κινητό. “κινητέον μάλλον ή αναπνευστέον¨

-Και το κινητό είναι ένα μικρό και εισαγωγικό σφράγισμα, αφού το έχεις στο δεξί σου χέρι(χρήση) και στο κεφάλι σου (αυτί). Και μην ξεχνάτε ότι και αυτό έχει εσωτερικά το γραμμωτό σύστημα barcode 666

-Με τις πολλές ασχολίες και μέριμνες  ξεχνάμε τον Θεό.

Όπως επέβαλε ο Φαραώ στους Εβραίους  μεριμνώδεις  εργασίες για να ξεχάσουν τον Θεό.

Έτσι ο σκοπός των δαιμόνων  είναι να ξεχνάμε τον Θεό ! (μέριμνες, facebookζάλη,πληροφορίες,κινητά ίντερνετ …)

-Ακόμη και Ιερείς και Μοναχοί ξημεροβραδιάζονται στις οθόνες και στα Φείσμπουκ , ξεχνώντας ότι Το κύριο έργο  τους είναι Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ και μετά οι υπόλοιπες δραστηριότητες.

-Να μπαίνουμε στο Ίντερνετ Γέροντα  να ενημερωνόμαστε;

Ποτέ δεν υπήρξε εποχή με τόση πληθώρα πληροφοριών και παράλληλα με τόση φτώχια προσευχής και πνευματικής ζωής.

Αντί λοιπόν  να χάνεστε με τις ώρες στο Facebook και στα κινητά , δεν κάνετε καλύτερα λίγη  προσευχή και κομποσχοίνι; Πιο πολύ θα βοηθήσετε και θα βοηθηθείτε έτσι !

-Έπεσες σε μία βαριά αμαρτία;

Την προετοίμασες ήδη από το δωμάτιό σου, από την οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού  σου, ετοίμασες από πριν το έδαφος , απλώς τώρα εκδηλώθηκε η πνευματική κατάστασή σου .

-Το νέο είδος των σημερινών ανθρώπων θα αποτελείται από ανθρώπους ψυχασθενείς, μπερδεμένους, με ελάχιστες δυνατότητες αντίδρασης, υπερπληροφορημένους  διαδικτυακά σαν ζαλισμένα κοτόπουλα. Η μόνη σίγουρη παρηγοριά τους θα είναι το καταφύγιο της φαντασίας τους (οθόνη-facebook / κινητά)όπου θα αποσύρονται όταν δεν θα αντέχουν την τραγική πραγματικότητα.

-Wi-fi έχετε τώρα όλοι στα σπίτια σας.Ακόμη και η κουτσή Μαριώ.

 Το wi-fi όμως του Θεού ,που είναι το Άγιο Πνεύμα το έχουμε στην ζωή μας;Χωρίς αυτό δεν μπορούμε ούτε να προσευχηθούμε ούτε Παράδεισο.να κερδίσουμε.

-Θα εξοικειωθεί τόσο απόλυτα  ο άνθρωπος με την ζωή του  διαδικτύουfacebook,κινητά κ.α. που το επερχόμενο χάραγμα της αποκαλύψεως 666 θα το δεχτεί ή μάλλον εναγωνίως θα το ζητήσει, ως υπαρξιακή ανάγκη  για να μπορεί συνεχίσει να ζει και να εξυπηρετεί την κατά φαντασίαν  εγωκεντρική  ζωή του.

 

 Επιμέλεια:

π.Διονύσιος Ταμπάκης - Ναύπλιον

το είδαμε  εδώ

Λόγια Αγιορειτών Πατέρων για την διαδικτυακή από-κτήνωση του ανθρώπου.

ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΑΝ  και οι αρχαίοι Έλληνες «μηδεν άγαν» δηλαδή μην παίρνεις τα άκρα.

Όμως ο υποσχόμενος Παράδεισος που μας προσφέρει ο διαδικτυακός  κόσμος της οθόνης, μας ωθεί από την χρήση στην κατάχρηση, κάνοντάς μας καθημερινά να τον προσκυνούμε «εν όλη ψυχή, καρδία και διανοία»  σαν το άγαλμα του Ναβουχοδονόσορα.

 Παραθέτουμε λίγα πνευματικά λόγια από σύγχρονους Αγιονορείτες Πατέρες για την Θεοποίηση της Οθόνης, πάσης φύσεως, μήπως και προβληματιστούμε λίγο:

  -Αφού φτάσαμε σε σημείο να στεκόμαστε περισσότερη ώρα στα ίντερνετ, τα Φεϊσμπουκ και στα τα κινητά παρά στο Eικονοστάσι μας, τότε  είμαστε άξιοι της κατάντιας μας.

 -Αντί να  κρατάμε στο χέρι μας τοι  κομποσχοίνι, αναβαστάμε όλη την ημέρα το κινητό. "κινητέον μάλλον ή αναπνευστέον".

-Και το κινητό είναι ένα μικρό και εισαγωγικό σφράγισμα, αφού το έχεις στο δεξί σου χέρι (χρήση) και στο κεφάλι σου (αυτί). Και μην ξεχνάτε ότι και αυτό έχει εσωτερικά το γραμμωτό σύστημα barcode 666

 -Με τις πολλές ασχολίες και μέριμνες  ξεχνάμε τον Θεό.

Όπως επέβαλε ο Φαραώ στους Εβραίους  μεριμνώδεις  εργασίες για να ξεχάσουν τον Θεό.

Έτσι ο σκοπός των δαιμόνων  είναι να ξεχνάμε τον Θεό! (μέριμνες,facebook ζάλη, πληροφορίες, κινητά ίντερνετ …)

  -Ακόμη και Ιερείς και Μοναχοί ξημεροβραδιάζονται στις οθόνες και στα Φείσμπουκ, ξεχνώντας ότι Το κύριο έργο  τους είναι Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ και μετά οι υπόλοιπες δραστηριότητες.

 -Να μπαίνουμε στο Ίντερνετ Γέροντα  να ενημερωνόμαστε;

Ποτέ δεν υπήρξε εποχή με τόση πληθώρα πληροφοριών και παράλληλα με τόση φτώχια προσευχής και πνευματικής ζωής.

Αντί λοιπόν  να χάνεστε με τις ώρες στο Facebook και στα κινητά, δεν κάνετε καλύτερα λίγη  προσευχή και κομποσχοίνι; Πιο πολύ θα βοηθήσετε και θα βοηθηθείτε έτσι!

  -Έπεσες σε μία βαριά αμαρτία;

Την προετοίμασες ήδη από το δωμάτιό σου, από την οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού  σου, ετοίμασες από πριν το έδαφος, απλώς τώρα εκδηλώθηκε η πνευματική κατάστασή σου.

 -Το νέο είδος των σημερινών ανθρώπων θα αποτελείται από ανθρώπους ψυχασθενείς, μπερδεμένους, με ελάχιστες δυνατότητες αντίδρασης, υπερπληροφορημένους  διαδικτυακά σαν ζαλισμένα κοτόπουλα. Η μόνη σίγουρη παρηγοριά τους θα είναι το καταφύγιο της φαντασίας τους (οθόνη-facebook/κινητά) όπου θα αποσύρονται όταν δεν θα αντέχουν την τραγική πραγματικότητα.

 -Wi-fi έχετε τώρα όλοι στα σπίτια σας. Ακόμη και η κουτσή Μαριώ.

 Το wi-fi όμως του Θεού ,που είναι το Άγιο Πνεύμα το έχουμε στην ζωή μας; Χωρίς αυτό δεν μπορούμε ούτε να προσευχηθούμε ούτε Παράδεισο να κερδίσουμε.

 -Θα εξοικειωθεί τόσο απόλυτα  ο άνθρωπος με την ζωή του  διαδικτύουfacebook,κινητά κ.α. που το επερχόμενο χάραγμα της αποκαλύψεως 666 θα το δεχτεί ή μάλλον εναγωνίως θα το ζητήσει, ως υπαρξιακή ανάγκη  για να μπορεί συνεχίσει να ζει και να εξυπηρετεί την κατά φαντασίαν  εγωκεντρική  ζωή του.

   Επιμέλεια:

π. Διονύσιος Ταμπάκης - Ναύπλιον

το  είδαμε εδώ

Αν ο Χριστός σε ρωτούσε…

π.Διονύσιος Ταμπάκης ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ θεωρητικά ότι πέθανες.

 

Πηγαίνεις στον Παράδεισο και δύο χρυσόμορφοι Άγγελοι παραστέκουν δίπλα σου δείχνοντάς σου τα απερίγραπτα κάλλη του Παραδείσου .Εσύ τότε κατευτυχισμένος φτάνεις στις θύρες και εκεί βλέπεις τον Χριστό να σε περιμένει και να σε ρωτά κατάματα: -Παιδί μου να! Ο Παράδεισος που κέρδισες ! με τα καλά σου έργα ,μπορείς να τον απολαύσεις αιωνίως. Όμως πρέπει να ξέρεις ότι από εδώ και στο εξής εγώ θα πορευθώ στην κόλαση να κάνω συντροφιά στους κολασμένους. Λοιπόν τι διαλέγεις ; Να έρθεις μαζί μου , δίπλα μου, στην κόλαση , αφού λές ότι με αγαπάς , ή να καθήσεις χωρίς εμένα στον Παράδεισο;

Τι θα του απαντούσαμε άραγε του Χριστού;

Βέβαια τούτο το ερώτημα ουσιαστικά δεν στέκει , διότι και εάν υποθέσουμε ότι ο Κύριος πήγαινε στην κόλαση ευθύς αμέσως αυτή θα μεταμορφωνόταν σε Παράδεισο ,αφού ο ίδιος ο Χριστός είναι η Ζωή και ο Παράδεισος.

Όμως το δίλημμα είναι πολύ υπαρκτό:

Αγαπάς Τον Χριστό επειδή σου χαρίζει τον Παράδεισο να περνάς καλά εκεί ή επειδή η καρδιά σου φλέγεται για το Πανάγιο βασανισμένο πρόσωπό Του.

Βλέπετε και τις Μυροφόρες στο μνήμα ;

Δεν τους νοιάζει αν ο Χριστός αναστήθηκε ή όχι , δεν τους νοιάζει άν δικαιωθήκανε οι προσδοκίες του ή όχι και παρότι τον έχουνε για πεθαμένο, μία άψυχη νεκρική σωρό, ακόμη τον πιστεύουνε ως Θεό και τον φωνάζουνε Κύριο

Αντιθέτως οι άντρες, οι Μαθητές , όχι μόνο φοβούνται να πλησιάσουν το Μνήμα δια τον φόβο των Ιουδαίων ,αλλά δεν θέλουν επ’ουδενί να έρθουν σε ένα κοιμητήρι, ταπεινωμένοι και αντιμέτωποι με την αποτυχία των ονείρων και των προσδοκιών τους. Γιαυτό και ο Χριστός κατόπιν τους ελέγχει «δια τὴν ἀπιστίαν καὶσκληροκαρδίαν»(Μαρκ ις΄-14)

Ας θυμηθούμε λοιπόν τον Όσιο της Αγάπης, τον Άγιο Πορφύριο τον Ομονοιάτη να λέει ¨

«Παιδί μου , ένα πράγμα μόνο να ζητάς: πώς να αγαπήσεις Τον Χριστό .Και τότε, θα σου δοθούν τα πάντα .»

Ας αγαπήσουμε λοιπόν αυτό το Πάσχα τον Χριστό ,όχι για τα καταναλωτικά ουράνια αγαθά που αναμένουνε να λάβουμε , αλλά από φιλότιμο ,κάνοντας την καρδιά μας κατοικητήριό της Αγάπης Του και την Ζωή Του ζωή μας.

Πηγή: synodoiporia.blogspot.gr

Ο Αντίχριστος θα πηγαίνει στην Εκκλησία.

O ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

ΜΑ ΤΩΡΑ μας δουλεύεις; Θα είναι ο Αντίχριστος πιστός και θα πηγαίνει και στην Εκκλησία;

-Βεβαίως! Αφού είδε και αποείδε ότι με άμεσους διωγμούς  τόσους αιώνες κατάφερε μια τρύπα στο νερό, τώρα προσπαθεί με πονηριά και υπουλότητα να βάλει τους χριστιανούς στο σακί του μέσα από την αλλοίωση της πίστης μας.

Ο Αντίχριστος δεν θα κλείσει τις Εκκλησιές, ούτε και θα τις κάψει κατά πως έκανε παλιά, αλλά θα τις γεμίσει κιόλας από χριστιανούς που θα βαπτίζονται θα εξομολογούνται ,θα κοινωνούν, θα κάνουν ευλαβή έργα, μα στην ουσία δεν θα ξέρουν σε ποιον Θεόν πιστεύουν.

Εάν εστιάσουμε στη ετυμολογία της λεξης –Αντίχριστος-  «αντι» δεν σημαίνει μόνο «αυτός που εναντιώνεται» αλλά και «αυτός που βρίσκεται στη θέση άλλου», δηλαδή ο άνομος που θα έρθει θα παραπλανήσει τον κόσμο προσποιούμενος τον Χριστό και προσπαθώντας να τον μιμηθεί σε όλα, .

Γιαυτό βλέπουμε σήμερα κάποιοι να προσπαθούν να εκλογικεύσουν  την Αγία μας πίστη, να αγωνίζονται να κάνουν  την Ορθοδοξία «επιστημονική» και «ευρωπαϊκή»  και όχι την λιβανισμένη και «βλάχικη» που είχαμε έως τώρα. Ακόμη και Του Χριστού θέλουνε  να του δώσουμε πτυχίο να μην είναι  «αγράμματος» και «ξυπόλητος» αλλά και τους Πατέρες της Εκκλησίας μας τους θέλουνε επιστήμονας και προφέσσορες και όχι φανατικούς λιπόσαρκους ασκητάδες σαν τους αγράμματους ντερβίσηδες…

Στα χρόνια λοιπόν του Αντιχρίστου,  ο οποίος θα είναι πραγματικό πρόσωπο και όχι απλά μία κατάσταση, όπως  αναφέρει άλλωστε και η Αγ.Γραφή (Β΄Θεσσ. Β΄-3,4)αλλά και πολλοί παλαιοί και σύγχρονοι Άγιοι Πατέρες.

Τότε λοιπόν οι Χριστιανοί θα χωριστούν σε δύο κατηγορίες , σε εκείνους που θα πιστεύουν με την καρδιά και σε εκείνους που θα πιστεύουν με το μυαλό.Γιαυτό και όσοι Χριστιανοί  ακολουθήσουν τον Αντίχριστο δεν θα νοιώθουν καμία αμφιβολία και αβεβαιότητα αλλά θα νομίζουν ότι κάμουνε και το χρέος τους κιόλας κινούμενοι στα γνωστά ήσυχα νερά τους.

Αναφέρει για το θέμα αυτό ο Άγιος Γαβριήλ ο νέος από την Γεωργία :

«Για τους πιστούς χριστιανούς η μεγαλύτερη θλίψη θα είναι ότι αυτοί θα φεύγουν στο δάσος, αλλά οι κοντινοί τους άνθρωποι θα δέχονται το χάραγμα του Αντιχρίστου. Στους εσχάτους καιρούς οι οπαδοί του Αντιχρίστου θα πηγαίνουν στην Εκκλησία, θα βαπτίζονται, θα κηρύττουν για τις ευαγγελικές εντολές. Όμως μην τους πιστεύετε. Αυτοί δεν θα έχουν τα καλά έργα. Μόνο με τα καλά έργα μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει τον αληθινό Χριστιανό»

Αλλά και τα Θεολογικά κηρύγματά  πλέον καταντήσανε συναισθηματικές αγαπολογίες με κοινωνικές και ψυχολογικές  αναφορές και ζήτημα πλέον είναι να ακούσουμε σήμερα να μιλάνε για Παράδεισο ,Κόλαση, Δευτέρα Παρουσία και Κρίση.

Ας αναβαπτιστούμε λοιπόν στην αγία Ορθοδοξία μας που μυρίζει Αγιορείτικο μοσχολίβανο και όχι λεβαντίνικη κολόνια. Στην πίστη μας που μας έμαθαν οι αγράμματοι μεν πατεράδες και παππούδες μας,  μα μοσχομυρισμένοι από την ευωδία Του Παναγίου Πνεύματος. 

 Ιερεύς π.Διονύσιος Ταμπάκης

πηγή

ΠΑΠΙΚΑ ΣΥΝΟΙΚΕΣΙΑ: ΟΤΑΝ ΟΡΓΙΖΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ !

του ιερεως π. Διονυσιου ταμπακη

 

MAZI ME ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ του χρόνου εξελίχθηκε και η νοημοσύνη μας και έτσι μπορούμε πιο αποδοτικά κι’ αποτελεσματικά να ελισσόμαστε  σε θέματα πίστεως και όχι να φερόμεθα «ανοήτως» όπως τόσα εκατομμύρια Μαρτύρων,Ομολογητών, Νεομαρτύρων και Ηρώων που έχυσαν χιλιάδες βυτιοφόρα αίματος ενόσω  θα μπορούσαν να φερθούν με «διπλωματία» και «οικονομία» ούτως ώστε και την ζωούλα τους να περισώσουν αλλά και με τον Θεό καλά να τα έχουν.

Εμείς λοιπόν  μπορούμε ανά πάσα στιγμή να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας , όμως ο Θεός δεν περιπαίζεται και μάλιστα πολλές φορές έχει φανερώσει την οργή και αγανάκτησή του όταν με τόση ευκολία και επιπολαιότητα κάνουμε εκπτώσεις στην αλήθεια και στην ακριβοπληρωμένη πίστη μας.

Και επειδή το θέμα είναι πλέον επίκαιρο,  θα αναφέρουμε λίγα παραδείγματα πνευματικών γραμματείων που ξεπλήρωσαν όσοι φέρθηκαν με πνευματικό ενδοτισμό προδίδοντας την Ορθόδοξη πίστη και Παράδοση εμπρός

στον αλεπουδο-Παπισμό και τις αιρετικές εμμονές και απόψεις του:

Όπως γράφει ο Ιστορικός Συρόπουλος:

Η αναχώρηση της Ορθοδόξου αντιπροσωπίας προς την Δύση για την ψευτοσύνοδο της Φερράρας έγινε ύστερα από πλήθος εμποδίων: « Πολλά κωλύματα επήγαγεν ο Θεός προς το μη γενέσθαι την Σύνοδον» και ενώ βρίσκονταν στο λιμάνι και  ήταν έτοιμοι προς αποβίβασιν   «ευθύς σεισμός εγένετο μέγας»

Οι συνετώτεροι εθεώρησαν τον σεισμόν ως «θεομηνίαν» και ένα «εκ των απαισίων οιωνών»

(S.SYROPOULOS, εκδ.V.Laurent.Τμ.ΙΙΙ, κεφ.12.σελ.172)

Ήρθε όμως και «δεύτερον σύμβολον Θεομηνίας» στις 27 Νοεμβρίου 1437, την ώρα ακριβώς που  ο αυτοκράτορας επιβιβάζονταν στην Βασιλική  τριήρη «ευθύς πάλιν σεισμός μέγας εγένετο»

(S.SYROPOULOS, εκδ.V.Laurent.Τμ.ΙV, κεφ,1 σελ. 196.)

Σημειώθηκε όμως και Τρίτη «θεομηνία»:

 Μεγάλος σεισμός έγινε πάλι την ώρα κατά την οποία το βασιλικό πλοίο σταματούσε  στην Μάδυτο.Ο σεισμός ήταν τόσο έντονος που τον αισθάνθηκαν και όσοι βρίσκονταν μέσα στα πλοία.

Επίσης συνέβη στην Φερράρα ,όπως αναφέρει ο Ρώσος Ιερεύς Συμεών του Σουζντάλ , και το ακόλουθο γεγονός:

«Ένας Παπικός θεολόγος , ονόματι Ιωάννης άρχισε να συκοφαντεί με σφοδρότητα τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό κατά τις εργασίες της συνόδου και να του αντιλέγει με θραύτητα.

Αλλά ο Άγιος Μάρκος δεν  του απάντησε τίποτα, περιορίσθηκε μόνο , όταν βγήκε από το παλάτι του Πάπα να του πεί:

«πήγαινε ετοιμάσου και από τούδε και εις το εξής μην κακολογήσεις πλέον τας αγίας επτά Οικουμενικας Συνόδους των Αγίων Πατέρων.»

Κατόπιν επέστρεψε ο παπικός θεολόγος  στο ξενοδοχείο όπου διέμενε όπου και πέθανε αμέσως.

les Russes au Concile de Ferrare-Florence,εις Περιοδ. «IRENIKON” 1974/2 σελ. 201)

Ακόμη γίνεται αναφορά και για ένα φρικτό γεγονός την ώρα που μιλούσε στην ψευτοσύνοδο της Φλωρεντίας ο ενωτικός και Λατινόφρονας Αυτοκράτωρ Ιωάννης Η΄ο Παλαιολόγος.

Μόλις άρχισε να δημηγορεί  υπέρ της ενώσεως, ο μεγάλος και αγαπητός του κυνηγετικός σκύλος του ,που κοιμόταν εκείνη την στιγμή δίπλα από τα πόδια του, ξύπνησε ξαφνικά και άρχιζε να ουρλιάζει δυνατά και τρομερά.Οι υπηρέτες προσπάθησαν να τον φιμώσουν αλλά το ά-λογο ζώο συνέχιζε να γαυγίζει  και να κλαυθμυρίζει  αδιάκοπα.Σιώπησε μόνο  όταν τελείωσε τον λόγο του  ο βασιλιάς. »

(S.SYROPOULOS σελ.458)

Κάτι παρόμοιο  έκανε και στη Παλαιά Διαθήκη  ο ά-λογος όνος του προφήτου Βαλαάμ η οποία μίλησε με ανθρώπινη λαλιά  στον προφήτη για να τον εμποδίσει από την καταστροφή(Αριθμ. κβ΄23-30)

Ας συνεχίζουμε τώρα  με τον ενδοτικό και προ-διεφθαρμένο (όπως τον αποκαλεί ο Άγιος Μάρκος)Πατριάρχη των Ορθόδοξων Ιωσήφ του β΄και με τον τρόπο και χρόνο όπου ξεψύχησε:

Έλεγε ότι θα παραμείνει στην Φλωρεντία λίγες ακόμη ημέρες μέχρις ότου υπογράψει τον «Όρο» της  ενώσεως των Εκκλησιών, και μετά θα αποχωρήσει στην Κων/πολη.

Όμως δεν πρόλαβε. Πέθανε μετά από οκτώ ημερες αιφνιδίως την ώρα που δειπνούσε.

Ήτο  Τετάρτη 10 Ιουνίου του 1439, και όπως γράφουν τα πρακτικά της συνόδου  ,ο Ιωσήφ κατελείφθη από «φοβεράν τρεμούλα.» «Μετά το δείπνον απεσύρθη στο δωματιό του  και ενώ έγραφε εξεψύχησε, τρόμου και κλόνου επιστάντος αυτώ»

(ΠΡΑΚΤιΚΑ vol.V,FascII,σελ.444

Αλλά ας πάμε και στην αλεπού τον Πάπα  Ευγένιο τον Δ΄που έκανε ό,τι περνούσε από το δόλιο μυαλό του προκειμένου να υποτάξει και τορπιλίσει την Ορθοδοξη Πίστη και Εκκλησία μας και για το κύκνειο άσμα του λίγο πριν ξεψυχήσει αναθεωρόντας ,κατόπιν εορτής, την ζωήν του και μοιρολογόντας :

  «Τι καλύτερον θα ήτο δια την σωτηρίαν της ψυχής μου να μην γινόμουνα ποτέ Πάπας, ούτε Καρδινάλιος ,αλλά να είχα αποθάνει ως Χριστιανός!»

(Περ.ΚΙΒΩΤΟΣ αρ.φυλ.17-18 ΜάΙος –ούνιος 1953, σελ. 196)

Κλείνοντας το άρθρο ας φιλοξενήσουμε και ένα αντιπροσωπευτικό απόσπασμα από το θαυμάσιο Βιβλίο του Μακαριστού Γέροντος Μωϋσέως του Αγιορείτου :

«Γεροντικό εναρέτων Αγιορειτών του εικοστού αιώνος»για να δούμε τα αποτελέσματα των ανίερων συμπροσευχών:

«Δεν μπορῶ να φάγω τρεῖς ἡμέρας»…

Ἱερομόναχος Γαβριήλ Ἰβηρίτης (1871-1965)

Διακρίθηκε ὡς διακριτικός Πνευματικός. Ἐξομολογοῦσε μοναχούς πέντε ἀθωνικῶν μονῶν, καθώς καί σκητῶν, κελλίων, καί προσκυνητές λαϊκούς. Σέ αὐτόν ἐξομολογεῖτο καί ὁ καπετάν Γιαγλής, πού στά τέλη του ἔγινε μοναχός…
Σέ ἐπιστολή του ὁ πάπα-Γαβριήλ ἀναφέρει πώς στίς 16.9.1887 μέ τόν Γέροντα του εἶδε σ' ἕνα σπήλαιο ἔξω τῆς Μ. Λαύρας τούς ἀφορισμένους, πού συλλειτούργησαν μέ τους παπικούς ,και καταλήγει: 

«Τότε διόλου δέν ἐδειλίασα, τώρα ὅμως, ὅταν τούς ἐνθυμηθῶ, ταράττεται ἡ ψυχή μου καί δέν ἠμπορῶ οὔτε νά κοιμηθῶ ημερόνυκτα οὔτε νά φάγω δύο καί τρεῖς ἡμέρας, ἐνῶ τότε ὅπου τούς εἶδα οὔτε ἔβαλα τίποτε εἰς τόν νοῦν μου.
Γράφω Ιδία χειρί εἰς τάς 2 Μαρτίου 1964 ἐν τή Ἱερά Μονή Ξενοφῶντος, 
Γαβριήλ Ἱερομόναχος Πνευματικός ἐκ τοῦ Ἴβηριτικου Κελλίου Γενέσιον τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τοῦ ἐπιλεγομένου Μαλακή» .
Ἀνεπαύθη ἐν Κυρίω στίς 17-03-1965 

(Μέγα  Γεροντικό – Μον.Μωϋσέως Αγιορείτου-εκδ. Μυγδονία) 

*  *  *

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ας σκεπάζει την Ρωμιοσύνη μας και ας δέεται στον Κύριο Ιησούν Χριστό μας για όλους τους Ορθοδόξους διωκομένους Χριστιανούς, να μας χαρίζει  ψυχικό σθένος και πύρινη αγάπη για την Αγία αλήθεια Του.

 

πηγή

ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ «ούτε γνωρίζουν την αλήθειαν, ούτε ανέχονται να την μάθουν» ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ (4ος αιώνας)

ΣΕ ΜΙΑ πανηγυρικών τόνων προσπάθεια από κάποιους ολοπρόθυμους Κληρικούς και λαϊκούς να εξωραϊσουν τον Παπισμό , ο οποίος κάτω από το προσωπείο της ενώσεως των Εκκλησιών κρύβει τεχνηέντως την σφοδρή επιθυμία του ( από τους πρώτους κιόλας αιώνες του Χριστιανισμού) να υποτάξει την Ορθόδοξη Εκκλησία και Πίστη κάτω από την Παπική εμβάδα(παντόφλα) του,
υπενθυμίζουμε λίγα λόγια από τον Μέγα Βασίλειο (4ος αιώνας) για την πονηρία και υπεροψία της Δυτικής οφρύς (φρύδι) «Πράγματι οι υπερήφανοι χαρακτήρες, όταν κολακεύονται, είναι φυσικό να γίνονται περισσότερον εγωιστικοί από όσον είναι. Εξ άλλου ,εάν ο Κύριός μας ευσπλαχνισθεί, ποίαν άλλην βοήθειαν χρειαζόμεθα;. Εάν συνεχισθεί εναντίον μας η οργή Του Θεού ποία βοήθεια μπορεί να μας προσφέρει η Δυτική οφρύς;(φρύδι-αλαζονεία).»
Αυτοι (οι Παπικοί δηλαδή) ούτε γνωρίζουν την αλήθειαν ούτε ανέχονται να την μάθουν…(Μ.ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ,Επιστολή ΣΛΘ΄ PG 32,893BC )
Επ’ευκαιρία ας πάρουμε και λίγη δόση από την Δυτικο-Παπικη ευγένεια, λεπτότητα και Δημοκρατία από την καταγραφή ενός Έλληνα Ιστορικού:
«Εις τας νήσους των κυκλάδων ο Ορθόδοξοι επειθαναγκάζοντο υπό της εξουσίας των Φράγκων να ασπασθώσι τον Παπισμόν , αναγνωρίζοντες τον ποντίφηκα της Ρώμης ως ύπατον αρχηγόν της Εκκλησία.
Εις κάθεν επίσημον εορτήν οι Ορθόδοξοι Ιερείς ήσαν υποχρεωμένοι να συνεκκλησιάζονται εν τη δυτική εκκλησία και να συλλειτουργώσι μετά των λατίνων.
Ήσαν δε υποχρεωμένοι οι Ορθόδοξοι Ιερείς να μνημονεύωσιν εις τας Εκκλησίας των πλην του Πάπα και τον λατίνον επίσκοπον και να υποδέχονται αυτόν πανηγυρικώς και εν επισήμω περιβολή κατά την εις τον λατινικόν ναόν εγκαθιδρυσίν του.
Το χειρότερο όμως και τυραννικώτερον ήτο ότι:
και μέσα εις τους Ορθοδόξους Ναούς δυναστικώς ελειτούργουν οι λατίνοι Ιερείς καθ’ην ώρα και οι Ορθόδοξοι (παράλληλα με τους Ορθοδόξους) κι αναφανδόν από του άμβωνος επροπηλάκιζον(ωνείδηζαν και εξευτέλιζαν) τους Ορθοδόξους και την Ορθόδοξον Εκκλησίαν.
(Ιστορικού Δ.Π.ΠΑΣΧΑΛΗ έτος1948-Ανάτυπν εκ του περιοδ. «ΑΝΔΡΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΑ» σελ. 15-16-17)
Και όπως σοφά το τονίζει η παροιμία:
«Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, ούτε τη γνώμη άλλαξε ούτε την κεφαλή του»
Ας προσέχει όμως Πάπας μήπως εν τη ακατάσχετη ορέξη του να καταβροχθήσει τους Ορθοδόξους , του καθήσουν βαριά στο στομάχι και παράλληλα του ανέβη και η χοληστερίνη κα πεθάνει από εμφραγμα!
ΙΕΡΕΥΣ π.Διονύσιος Ταμπάκης..

πηγή

Η δύναμη της συγγνώμης- Micro Εξομολόγηση

π. Διονύσιος Ταμπάκης-Ναύπλιον

Δύο λουτρά μας αναγεννούν και μας ανοίγουν την πόρτα του Παραδείσου.

Το μυστήριο του Βαπτίσματος και της Μετανοίας(εξομολόγηση)
Κάποιοι προστρέχουν στις Εικόνες για να εξομολογηθούν τα αμαρτήματά τους, όμως χωρίς το πετραχήλι του Ιερέως ως συνεχιστού των Αγίων Αποστόλων, δεν μπορεί να υπάρξει καθαρισμός και ζωοποίηση ψυχής.

Υπάρχει όμως και μία άλλη μικρή (micro) εξομολόγηση που μπορούμε να την κάνουμε καθημερινά και να λαμβάνουμε ουκ ολίγη χάρη.

Είναι η εξομολόγηση του «Συγνώμη» που μπορεί ο καθένας να την κάνει ανά πάσα στιγμή και όπου και εάν βρίσκεται.Δεν κοστίζει τίποτε, 3 συλλαβές είναι μόνο.

Πόσοι και πόσοι άνθρωποι με ένα συγνώμη που κατάφεραν να πούνε ανακουφίσθηκαν από τόνους ισόβιου ψυχικού βάρους αλλά να ειρηνεύσουν και με τους γύρω τους;

Αναφέρονται για τον μακαριστό Γέροντα π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο τα εξής:

«ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ , μετά τη Θεία Λειτουργία, βρισκόταν στο γραφείο του και συζητούσε.

Κάποια στιγμή προστέθηκε στη συντροφιά κι ένα πνευματικοπαίδι του με την τετράχρονη κόρη του.

Ο Γέροντας διέκρινε αμέσως ότι η μικρή ήταν θυμωμένη και ζήτησε να μάθει την αιτία. Επειδή εκείνη δεν απαντούσε, ανέλαβε ο πατέρας της να εξηγήσει ότι πριν από λίγο είχε χαστουκίσει τον θείο της , καθώς εκείνος αστειευόταν μαζί της. Παρά τις συστάσες όμως που της έγιναν και τη συγγγνώμη του θείου της, αυτή δεν ζητούσε συγγνώμη.

Τότε ο Γέροντας τους αφήνει όλους στο γραφείο, την παίρνει από το χέρι και πηγαίνει στο άλλο δωμάτιο. Από ΄κει τηλεφωνεί τον θείο της, του εξηγεί την αιτία του τηλεφωνήματος και λέει στην μικρή:

-Έλα, καλό μου παιδάκι, ζήτησε συγγνώμη από τον θείο σου.

Η μικρή κρατάει το στόμα κλειστό.

-Μια λεξούλα είναι, πες την καλό μου παιδάκι. Να! Εγώ αύριο θα σου πάρω και ένα δώρο.Πες την αυτή την μικρή λέξη!

Η μικρή ανθίστατο με πεισματική σιωπή. Και ο Γέροντας μονολογεί: Κοίταξε πώς φοβάται ο διάβολος αυτή την λέξη, ακόμα και όταν την λέει ένα μικρό παιδί! Δες πόσο το έχει δέσει και δεν το αφήνει!

Η προσπάθεια συνεχίζεται άνω του ημιώρου. Στο τέλος ο Γέροντας με επιτιμιτικό ύφος λέει στην μικρή:

-Άκουσε, παιδί μου, αν δεν ζητήσεις συγγνώμη δεν θα έχεις την βοήθεια του Θεού και θα αρρωστήσεις. Άκουσες; Θα αρρωστήσεις!

Η μικρή άρχισε να ψελλίζει ανάμεσα στα δόντια της το “συγγνώμη”. Ο Γέροντας επιμένει:

-Πιο δυνατά, παιδάκι μου, πιο δυνατά να ακούσει ο διάβολος και να φύγει μακριά!

Η μικρή το ξαναλέει λίγο δυνατότερα. Ο Γέροντας τότε την ασπάζεται, της δίνει χρήματα και την οδηγεί στο γραφείο, όπου είχε αφήσει τους επισκέπτες να περιμένουν.

-Δώστε όλοι από ένα κατοστάρικο στη Χ., διότι σήμερα πάλεψε με τον διάβολο και τον νίκησε!» (Υποθήκες ζωής γ.Επιφανίου Θεοδωροπούλου, εκδ. Ι.Η.Κεχαριτωμένης Θεοτόκου,σ.174-175)

Για όσους όμως δυσκολεύονται να εκφέρουν αυτές τις 3 συλλαβές, και για να ευθυμήσουμε ,θα προτείνουμε ένα πονηρο κόλπο:

Κάποτε και έπειτα από έντονη παρότρυνση του Ιερέα του χωριού προς τον ψάλτη, προκειμένου να ζητήσει συγνώμη από τον Επίτροπο ,που την πίκρανε σε κάτι .Τι σκέφτηκε ο αρβανίτης;

-Εντάξει Πάπούλη μου θα του το ζητήσω! αφού μου το λές.

Και τότε κατευθύνεται στο παγκάρι , πλησιάζει τον επίτροπο τον κυρ.Βαγγέλη και του λέει με άνεση:

-Συγνώμη κυρ-Βαγγέλη μου ,να περάσω!

Και έτσι κατάφερε να πει το «συγγνώμη» κι’ο αρβανίτης.

πηγή