Άγιος Θεόφιλος ο Νεομάρτυρας από τη Ζάκυνθο

O Θεόφιλος πυρποληθείς εν Xίω, Θεού φιλίαν εύρεν· ω ευτυχίας!

Ο Άγιος Θεόφιλος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1617 μ.Χ. και ήταν ωραίος και ρωμαλέος στο σώμα. Εργαζόμενος σαν ναυτικός δεν θέλησε να υπηρετήσει σε τούρκικο πλοίο. Εναντιούμενος στη θέληση του Τούρκου πλοιάρχου, συκοφαντήθηκε απ' αυτόν, ότι δήθεν είχε φορέσει τούρκικο κάλυμμα στο κεφάλι του. Οδηγήθηκε βίαια στον κριτή, όπου με κολακείες και φοβερισμούς προσπαθούσαν να τον εξισλαμίσουν. Ομολογώντας με θάρρος τον Χριστό ο Θεόφιλος, περιτμήθηκε με τη βία από τους Τούρκους, που θέλησαν να τον στείλουν δώρο στο παλάτι του Σουλτάνου. Ο Θεόφιλος όμως, όταν ακόμα ήταν στη Χίο, απόδρασε και πήγε στη Σάμο, όπου παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα. Όταν επανήλθε στη Χίο, οι Τούρκοι τον αναγνώρισαν και αφού τον συνέλαβαν τον οδήγησαν στον κριτή. Ο κριτής, βλέποντας τον Θεόφιλο να εμμένει στην πίστη του τον καταδίκασε σε θάνατο δια πυρός. Απτόητος ο γενναίος αυτός μάρτυρας της πίστης μας, έκανε το σημείο του σταυρού και είπε «στα χέρια σου Χριστέ μου παραδίδω την ψυχή μου». Και μπήκε μόνος του στη φωτιά, όπου παρέδωσε στον αγωνοθέτη Θεό την αγία ψυχή του στις 24 Ιουλίου 1635 μ.Χ. Τα εναπομείναντα από τη φωτιά λείψανα του, αγοράστηκαν από χριστιανούς και εναποτέθηκαν με τιμές στον ναό του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου στη Χίο. Μαρτύριο του Αγίου αυτού, συνέγραψε πρώτα ο Γεώργιος Κορέσιος ο Χίος.

Ἀπολυτίκιον Ήχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος. Θεόν τον σαρκωθέντα ευθαρσώς ωμολόγησας, τα Αγαρηνών καταπτύσας απιστίας διδάγματα. Πυρί δε υπ' αυτών κατακαείς, αρώμασιν επλήρωσας την γην, ω Θεόφιλε τρισμάκαρ, του Θεού φίλε γνήσιε. Χαίροις ουν, νεομάρτυς του Χριστού. Χαίροις Εκκλησίας το καύχημα. Της Ζακύνθου χαίροις ο γόνος καί της Χίου εγκαλλώπισμα. Κοντάκιον Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον. Χριστού δήμος άσμασιν, ανευφημεί απαξίως, τούς λαμπρούς αγώνας σου, Μάρτυς Θεόφιλε θεiε, ήνεγκας και γαρ γενναίως ειρκτήν ζοφώδη, έφερας πικράς οικίας και ανυπίστους, και τον θάνατον εδέξω, πυρός εν μέσω, ως φίλος όντως Θεού. Μεγαλυνάριον Ανθός εκ Ζακύνθου φυέν τερπνόν, άθλοις μαρτυρίου, ευωδίασε νοητώς, τους πιστούς εν Χίω, Θεόφιλος o θεiος, πυρί τακείς τας σάρκας, Χριστού τω έρωτι.

Συναξαριστής της 24ης Ιουλίου

Ἡ Ἁγία Χριστίνα ἡ Μεγαλομάρτυς

 

Ἡ Ἁγία Χριστίνα γεννήθηκε στὴν πόλη Τύρο καὶ ἦταν κόρη τοῦ στρατηγοῦ Οὐρβανοῦ. (200 μ.Χ.). Ὁ πατέρας καὶ ἡ μητέρα της ἦταν εἰδωλολάτρες, ἀλλὰ τὴν Χριστίνα ἔφερε στὸ χριστιανισμὸ μία εὐσεβὴς γυναῖκα.


Ὅταν ἔμαθε αὐτὸ ὁ πατέρας της, ἐξοργισμένος τὴν ἔκλεισε σὲ κάποιο ἐξοχικὸ πύργο καὶ μὲ κάθε τρόπο προσπαθοῦσε νὰ τὴν μεταπείσει στὴν εἰδωλολατρία. Ὅμως ὅλες οἱ προσπάθειές του προσέκρουσαν πάνω στὸ ἀσάλευτο τεῖχος τῆς πίστεως τῆς Χριστίνας καὶ ἔπεφταν στὸ κενό. Τότε ἀπελπισμένος τὴν φυλάκισε, ἀλλὰ τὸ ἴδιο βράδυ ὁ ἴδιος πέθανε.

Ἔπειτα τὴν ἀνέλαβε ὁ ἔπαρχος Δίων, ποὺ ἀφοῦ καὶ αὐτὸς δὲν κατόρθωσε νὰ δαμάσει τὴν πίστη τῆς Χριστίνας, τὴν βασάνισε σκληρὰ καὶ ἔσχισε τὶς σάρκες της μὲ μαχαίρια καὶ τροχούς. Τὸ Δίωνα διαδέχθηκε ὁ ἔπαρχος Ἰουλιανός, ποὺ καὶ αὐτὸς τὴν βασάνισε χειρότερα. Τὴν ἔριξε μέσα σὲ φαρμακερὰ καὶ θανατηφόρα θηρία, καὶ κατόπιν μέσα στὴ φωτιά. Ἀλλὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ἡ Χριστίνα ἔμεινε ἄθικτη καὶ μᾶς θυμίζει τὸ λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «οἱ διὰ πίστεως ... ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας». Αὐτοί, δηλαδὴ οἱ Ἅγιοι, ἐπειδὴ εἶχαν μεγάλη πίστη, ἔφραξαν στόματα λιονταριῶν, ἔσβησαν τὴν δύναμη τῆς φωτιᾶς, διέφυγαν τὰ θανατηφόρα λεπίδια τῶν μαχαιριῶν.

Βλέποντας αὐτὸ τὸ θαῦμα οἱ θεατές, χιλιάδες πίστεψαν στὸ Χριστό. Τελικὰ ἡ Χριστίνα πῆρε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου, ἀφοῦ τὴν φόνευσαν κτυπώντας την μὲ λόγχες στὴν καρδιὰ καὶ τὰ πλευρά.

 

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τοῦ πατρός σου τὴν πλάνην λιποῦσα πάνσεμνε, τῆς εὐσεβείας ἐδέξω τὴν θείαν ἔλλαμψιν, καὶ νενύμφευσαι Χριστῷ ὡς καλλιπάρθενος- ὅθεν ἠγώνισαι στερρῶς, καὶ καθεῖλες τὸν ἐχθρόν, Χριστίνα Μεγαλομάρτυς. Καὶ νῦν ἀπαύστως δυσώπει, ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλη τῇ φωνῇ. Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου· καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνήσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί· ἀλλ᾽ ὡς θυσίαν ἄμωμον προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς.
Φωτοειδὴς περιστερὰ ἐγνωρίσθης, ἔχουσα πτέρυγας χρυσᾶς, καὶ πρὸς ὕψος, τῶν οὐρανῶν κατέπαυσας Χριστίνα σεμνή· ὅθεν σου τὴν ἔνδοξον, ἑορτὴν ἐκτελοῦμεν, πίστει προσκυνοῦντές σου, τῶν λειψάνων τὴν θήκην, ἐξ ἧς πηγάζει πᾶσιν ἀληθῶς, ἴαμα θεῖον, ψυχῆς τε καὶ σώματος.

 

---

 

Ὁ Ἅγιος Καπίτων

Μαρτύρησε διὰ ξίφους.

 

---

 

Ὁ Ἅγιος Ὑμέναιος

Μαρτύρησε διὰ ξίφους.

 

---

 

Ὁ Ἅγιος Ἑρμογένης

Μαρτύρησε, ἀφοῦ τοῦ ξερίζωσαν ὅλα τὰ δόντια καὶ πέθανε ἀπὸ μόλυνση καὶ ἀκατάσχετη αἱμοῤῥαγία.

 

---

 

Ὁ Ἅγιος Σαλομπτῖνος ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων

Τὸν ἄγνωστο αὐτὸ Ἅγιο, ἀναφέρει τὸ Ἱεροσολυμιτικὸ Κανονάριο σελ. 100.

 

---

 

Ὁ Ἅγιος Θεόφιλος ὁ Νεομάρτυρας

 

Ὁ Ἅγιος αὐτὸς καταγόταν ἀπὸ τὴν Ζάκυνθο καὶ ἦταν ὡραῖος καὶ ρωμαλέος στὸ σῶμα. Ἐργαζόμενος σὰν ναυτικὸς δὲν θέλησε νὰ ὑπηρετήσει σὲ τούρκικο πλοῖο. Ἐναντιούμενος στὴ θέληση τοῦ Τούρκου πλοιάρχου, συκοφαντήθηκε ἀπ᾿ αὐτόν, ὅτι δῆθεν εἶχε φορέσει τούρκικο κάλυμμα στὸ κεφάλι του.

Ὁδηγήθηκε βίαια στὸν κριτή, ὅπου μὲ κολακεῖες καὶ φοβερισμοὺς προσπαθοῦσαν νὰ τὸν ἐξισλαμίσουν. Ὁμολογώντας μὲ θάῤῥος τὸν Χριστὸ ὁ Θεόφιλος, περιτμήθηκε μὲ τὴν βία ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ποὺ θέλησαν νὰ τὸν στείλουν δῶρο στὸ παλάτι τοῦ Σουλτάνου. Ὁ Θεόφιλος ὅμως, ὅταν ἀκόμα ἦταν στὴ Χίο, ἀπόδρασε καὶ πῆγε στὴ Σάμο, ὅπου παρέμεινε γιὰ ἀρκετὸ χρονικὸ διάστημα.

Ὅταν ἐπανῆλθε στὴ Χίο, οἱ Τοῦρκοι τὸν ἀναγνώρισαν καὶ ἀφοῦ τὸν συνέλαβαν τὸν ὁδήγησαν στὸν κριτή. Ὁ κριτής, βλέποντας τὸν Θεόφιλο νὰ ἐμμένει στὴν πίστη του τὸν καταδίκασε σὲ θάνατο διὰ πυρός. Ἀπτόητος ὁ γενναῖος αὐτὸς μάρτυρας τῆς πίστεως μας, ἔκανε τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ καὶ εἶπε «στὰ χέρια σου Χριστέ μου παραδίδω τὴν ψυχή μου». Καὶ μπῆκε μόνος του στὴ φωτιά, ὅπου παρέδωσε στὸν ἀγωνοθέτη Θεὸ τὴν ἁγία ψυχή του στὶς 23 Ἰουλίου 1635.

Τὰ ἐναπομείναντα ἀπὸ τὴν φωτιὰ λείψανά του, ἀγοράστηκαν ἀπὸ χριστιανοὺς καὶ ἐναποτέθηκαν μὲ τιμὲς στὸν ναὸ τοῦ Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου στὴ Χίο.

Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ, συνέγραψε πρῶτα ὁ Γεώργιος Κορέσιος ὁ Χίος.

 

Ἀπολυτίκιον
Ήχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος.
Θεόν τον σαρκωθέντα ευθαρσώς ωμολόγησας, τα Αγαρηνών καταπτύσας απιστίας διδάγματα. Πυρί δε υπ' αυτών κατακαείς, αρώμασιν επλήρωσας την γην, ω Θεόφιλε τρισμάκαρ, του Θεού φίλε γνήσιε. Χαίροις ουν, νεομάρτυς του Χριστού. Χαίροις Εκκλησίας το καύχημα. Της Ζακύνθου χαίροις ο γόνος καί της Χίου εγκαλλώπισμα.

Κοντάκιον
Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.
Χριστού δήμος άσμασιν, ανευφημεί απαξίως, τούς λαμπρούς αγώνας σου, Μάρτυς Θεόφιλε θεiε, ήνεγκας και γαρ γενναίως ειρκτήν ζοφώδη, έφερας πικράς οικίας και ανυπίστους, και τον θάνατον εδέξω, πυρός εν μέσω, ως φίλος όντως Θεού.

Μεγαλυνάριον
Ανθός εκ Ζακύνθου φυέν τερπνόν, άθλοις μαρτυρίου, ευωδίασε νοητώς, τους πιστούς εν Χίω, Θεόφιλος o θεiος, πυρί τακείς τας σάρκας, Χριστού τω έρωτι.

 

---

 

Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ἀπὸ τὴν Κίο

Ἦταν πλούσιος καὶ εὐσεβὴς δημογέροντας στὴν Κίο τῆς Βιθυνίας. Ὁ Ἀθανάσιος, ἐπειδὴ ὑπεράσπιζε τοὺς συμπολῖτες του ἀπὸ τὴν βαρεία φορολογία τῶν Τούρκων, συκοφαντήθηκε ὅτι δῆθεν εἶπε, ὅτι θὰ γίνει μουσουλμάνος.

Προσκλήθηκε ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς βασιλεύουσας καὶ πιέστηκε πολὺ νὰ προδώσει τὴν χριστιανική του πίστη, προκειμένου νὰ σωθεῖ. Ὁ Ἀθανάσιος ὅμως δὲν ἀρνήθηκε τὸν Χριστὸ καὶ μετὰ ἀπὸ σκληρὰ βασανιστήρια φυλακίστηκε. Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ καὶ πάλι ἔμενε ἀμετακίνητος στὴν πίστη του, τὸν ἀποκεφάλισαν στὶς 24 Ἰουλίου 1670 στὴν Κωνσταντινούπολη.

Βίο τοῦ Ἁγίου συνέγραψε ὁ Ἰωάννης Καρυοφύλλης.

 

---

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Μπόρισος καὶ Γλίεβος, ποὺ διὰ τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος μετονομάσθηκαν Ρωμανὸς καὶ Δαβὶδ (Ῥῶσοι)

 

 

 

---

 

Ὁ Ὅσιος Συμεὼν ὁ Νεοφανής, Θεσσαλονικεὺς

Γεννήθηκε στὴ Θεσσαλονίκη τὸ 1042 στὰ χρόνια της αὐτοκράτειρας Ζωῆς. Χειροτονήθηκε στὴ Θεσσαλονίκη καὶ ἀναχώρησε στὴ Θηβαΐδα τῆς Αἰγύπτου, ὅπου ἔζησε μέσα σὲ μία σπηλιὰ ἕως τὸ τέλος τῆς ζωῆς του.

 

---

Ὁ Ἅγιος Ἀθηναγόρας ὁ Ἀθηναῖος, ὁ Ἀπολογητὴς
 

Χριστιανὸς φιλόσοφος καὶ ἀπολογητὴς τοῦ 2ου μ.Χ. αἰῶνα. Καταγόταν πιθανότατα ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, ὅπου σπούδασε τὸν μέσο Πλατωνισμὸ καὶ τὴν Στωικὴ φιλοσοφία. Ἄκμασε στὰ χρόνια τῶν Ρωμαίων αὐτοκρατόρων Μάρκου Αὐρηλίου (161-180) καὶ Κομμόδου (180-192).

Βασικὰ στοιχεῖα γιὰ τὸ πρόσωπο, τὴν μόρφωση καὶ τὸ ἔργο του ἀντλοῦμε ἀπὸ τὰ δυὸ ἔργα του, ποὺ διασώθηκαν σὲ κώδικα τοῦ 914, ὁ ὁποῖος ἐκπονήθηκε στὸ βιβλιογραφικὸ ἐργαστήριο τοῦ Ἀρέθα: Πρεσβεία περὶ Χριστιανῶν καὶ Περὶ ἀναστάσεως νεκρῶν.

Ὁ Ἄθηναγορας ξεχωρίζει ἀπὸ τοὺς σύγχρονούς του ἀπολογητὲς γιὰ τὴν φιλολογικὴ ἀρτιότητα καὶ τὸ προσεγμένο ὕφος, ἐνῷ στὸν χῶρο τῆς θεολογίας προβάλλει τὴν ὀρθόδοξη τριαδολογικὴ διδασκαλία, τὴν θεοπνευστία τῶν Ἁγίων Γραφῶν καὶ τὴν αὐστηρὴ ἀσκητικὴ στάση στὸν ἠθικὸ βίο τῶν χριστιανῶν, γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸ συγγραφικό του ἔργο κατέχει ἀξιόλογη θέση στὴν ἐκκλησιαστικὴ γραμματεία τῶν πρώτων αἰώνων.

 

ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ

Τῌ ΚΔ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΙΟΥΛΙΟΥ

Μνήμη
 τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Χριστίνης.

Τῇ ΚΔ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, 
Μνήμη 
τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Χριστίνης.

Τὴν Χριστίναν ἥνωσε Χριστῷ νυμφίῳ,
Νύμφην ἄμωμον, αἷμα τοῦ μαρτυρίου.
Εἰκάδι βλῆτο τετάρτῃ Χριστῖνα ὀξέσι πέλταις.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ,
 οἱ ἅγιοι Μάρτυρες Καπίτων, Ὑμέναιος καὶ Ἑρμογένης ξίφει τελειοῦνται.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις ὁ Θεός,
 ἐλέησον ἡμᾶς. 
Ἀμήν.

Δικηγόρος καὶ Δικαστής - Ἀρχιμανδρίτης Μιχαήλ Ἀλκίσων

Στό τέλος τῆς ἡμέρας κάθε ἔμπορος κλείνει ταμεῖο, γιά νά ἰδεῖ πῶς πῆγαν οἱ δουλειές του, οἱ συναλλαγές τῆς ἡμέρας.

Κάθε χρόνο τό κράτος ζητάει ἀπό τούς πολίτες του φορολογική δήλωση, γιά νά ἐλέγξει τά οἰκονομικά τους.

Κατά τόν ἴδιο τρόπο, λοιπόν, καί ὁ κάθε ἄνθρωπος μιά ἡμέρα θά λογοδοτήσει γιά τίς σκέψεις του, τά ἔργα του καί τά λόγια του.

Ἀλήθεια, εἶναι ἀστεῖο πρᾶγμα νά νομίζει κανείς πώς ἐμεῖς πού καθημερινά κρίνομε πράγματα καί πρόσωπα δέν θά κριθοῦμε ποτέ οἱ ἴδιοι!

Ὅταν κρίνουμε τούς ἄλλους, κρατᾶμε τόν ἑαυτό μας στό περιθώριο τῆς ζωῆς· μακριά ἀπό τό κέντρο. Γιά τόν καλοδιάθετο ἄνθρωπο ὅμως, ἔρχονται στιγμές - κυρίως τό βράδυ ἤ ὅταν εἶναι μόνος του – πού, θέλοντας καί μή, βάζει τόν ἑαυτό του στό ἐδώλιο. Ὑπάρχουν ὅμως καί μερικοί ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι αὐτό τό δικαστήριο, ὅπου μάρτυρας καί δικαστής εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος καί ἡ συνείδησή του, τό ἀποφεύγουν συστηματικά, ἀναλώνοντας τόν ἑαυτό τους στήν ἐξωστρέφεια. Προτιμοῦν ὁ,τιδήποτε θά τούς ἔσπρωχνε ὅλο καί περισσότερο σέ βαθύτερο σκοτάδι, παρά νά ἀναδυθοῦν στήν ἐπιφάνεια, στό φῶς.

Ἡ τάση νά ἀρνεῖται κανείς τήν ἐνοχή του ἤ νά τήν καταστέλλει ἤ ἀκόμη νά γελοιοποιεῖ τήν ἁμαρτία του, δείχνει ἀπό μόνη της τόν φόβο τῆς κρίσης. Σήμερα ὁ ἄνθρωπος ἀποφεύγει, τοῦ εἶναι δυσάρεστο, νά μιλάει γιά ἁμαρτία, κρίση, εὐθύνη τῶν πράξεων του, ὅπως ἀκριβῶς τοῦ εἶναι δυσάρεστο νά μιλάει γιά τόν καρκίνο. Ὅταν κάποτε ὁ μεγάλος πολιτικός τῆς Ἀμερικῆς Daniel Webster (Γουέμπστερ) ρωτήθηκε ποιά εἶναι ἡ πιό σοβαρή σκέψη πού τόν ἀπασχόλησε ποτέ, ἀπάντησε: ἡ δική μου εὐθύνη ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ· καί ἡ στιγμή πού θά λογοδοτήσω γιά τίς πράξεις μου!

Καί ἐμεῖς, εἴτε μᾶς ἀρέσει εἴτε δέν μᾶς ἀρέσει, μιά ἡμέρα θά κληθοῦμε νά δώσουμε λόγο γιά τήν ζωή μας· πῶς τήν ἀξιοποίησαμε. Θά τό ἔχετε προσέξει, πώς ὅταν κάποιος ἀνοίγει θέμα γύρω ἀπό ὑπαρξιακά ζητήματα, οἱ περισσότεροι συμπεριφέρονται σάν τόν Λουδοβῖκο τόν ΙΣΤ´, ὁ ὁποῖος ἀπαγόρευε νά μιλᾶνε μπροστά του γιά τόν θάνατο! Καί ὅμως! Ὅλα τά πέπλα πού μέχρι τώρα μᾶς χώριζαν ἀπό τόν ἑαυτό μας, ἀπό τούς ἄλλους, ἀπό τίς ψεύτικες δικαιολογίες πού προφασιζόμασταν γιά νά διαπράξομε τό κακό, θά πέσουν μπροστά στό παντέφορο ὄμμα τοῦ Θεοῦ. Καί τότε θά ἰδοῦμε τόν ἑαυτό μας στήν πραγματική του μορφή.

Τό γεγονός ὅτι μιά ἡμέρα ὁ Θεός θά μᾶς δικάσει δέν εἶναι τόσο φοβερό, ὅσο ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο καθημερινά σφυρηλατοῦμε τήν ζωή μας.

Ὅμως! Ἔχομε καί μιά παρηγοριά. Ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός μᾶς λέει: Δέν ἦρθα στόν κόσμο γιά νά τόν κρίνω ἀλλά γιά νά τόν σώσω. Ἡ παρούσα ζωή εἶναι ζωή ἐλέους, συγχώρησης, συγγνώμης· ἡ μέλλουσα ζωή εἶναι ὁ χειμώνας τῆς κρίσεως!

Κάποτε ἕνας ἐγκληματίας χάρηκε ὅταν ἔμαθε πώς ὁ δικαστής στόν ὁποῖο θά παρουσιαζόταν ἦταν ὁ δικηγόρος πού κάποτε τόν εἶχε “ξελασπώσει”. Ὅταν ὅμως ὁ δικαστής κάθισε στήν καρέκλα, τοῦ εἶπε: Ναί, ἐγώ εἶμαι· σέ θυμᾶμαι· τότε ἤμουν ἕνας ἁπλός δικηγόρος καί ἔκαμα ὅτι μποροῦσα γιά τήν ἀθώωση σου· μά τώρα πιά, ὅπως βλέπεις, τά πράγματα ἔχουν ἀλλάξει· ἡ δουλειά μου δέν εἶναι πλέον νά ὑπερασπίζομαι ἀλλά νά ἀποφασίζω. Θά ἀκούσω μέν τίς μαρτυρίες, ἀλλά ἡ ἰδιότητά μου μοῦ ὑπαγορεύει νά ἀποφασίζω σύμφωνα μέ τόν ὄρκο τοῦ ἀξιώματός μου!

Καί γιά μᾶς, ἀδελφοί μου, ὅσο βρισκόμαστε σ᾽ αὐτήν τήν ζωή, ὁ Χριστός εἶναι ὁ ὑπερασπιστής μας. Ὅταν φτάσωμε στό τέλος τῆς ζωῆς μας θά εἶναι ὁ Κριτής μας. Ὅσοι στήν παρούσα ζωή ἔζησαν σύμφωνα μέ τό θέλημά Του, ἐκείνη τήν ἡμέρα ἡ συνάντησή τους μαζί Του θά εἶναι ὅπως ἕνας ἄνθρωπος συναντάει τόν ἀγαπημένο του Πατέρα!

πηγή

Όλοι επιθυμούν τήν ειρήνη, μά δέν ξέρουν πώς νά τήν αποκτήσουν.

                                                       

Ο Μέγας Παΐσιος κυριεύθηκε από θυμό καί παρακάλεσε τόν Κύριο νά τόν ελευθερώσει από αυτό τό πάθος. Ο Κύριος εμφανίστηκε σ' αυτόν καί τού είπε: «Παΐσιε, άν θέλεις νά μήν οργίζεσαι, μήν επιθυμείς τίποτε, μή κρίνεις καί μή μισήσεις κανένα καί θά έχεις τήν ειρήνη».

 Άγιος Σιλουανος Αγιορείτης

πηγή

ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑΔΙΚΗ!

του πάτερ Θωμά Ανδρέου

Δεν αντέχω να μεταφέρω εδώ, τις εικόνες που σήμερα έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο. Εικόνες που μόνον οργή μπορούν να προκαλέσουν. Παιδιά, νήπια βρίσκονται δολοφονημένα από τις χθεσινές στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Γάζα. Με φρίκη διάβασα πως λίγο πριν την εκτόξευση του δολοφονικού πυραύλου τα παιδιά έπαιζαν αμέριμνα στην παραλία…. Πέθαναν γελώντας! Πέθαναν χωρίς να ξέρουν το γιατί…

Η ανθρωπότητα είναι καταδικασμένη! Είμαστε όλοι μας καταδικασμένοι να δεχθούμε σε κάποια στιγμή την οργή του Θεού, για τα ανείπωτα εγκλήματα σε βάρος των παιδιών! Τα ίδια στην Συρία, τα ίδια και σε άλλα μέρη της γης. Ποιος θα σταματήσει αυτά τα εγκλήματα; Ποιος Θεός δημιούργησε αυτά τα παιδιά, ποιος Θεός τα μεγάλωσε και ποιος Θεός θα ανεχτεί τον απάνθρωπο χαμό τους; Δεν άντεξα να δω όλες τις αναρτημένες φωτογραφίες. Δεν αντέχω μπροστά στην δική μας απάθεια… Ρωτάς και ρωτώ τι μπορούμε να κάνουμε; Εμείς τίποτα περισσότερο από το να διαμαρτυρηθούμε με οποιοδήποτε τρόπο μπορεί ο καθένας μας. Θεωρούμε πως ο καθένας έχει τα δικά του στο κεφάλι του και δεν μπορούμε να απασχολήσουμε τον εαυτό μας με περισσότερα από αυτά που ήδη μας προβληματίζουν. Λάθος! Μεγάλο λάθος…

Ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως αύριο – μεθαύριο τέτοιες εικόνες δεν θα τις συναντήσουμε μπροστά μας; Ποιος ξέρει αν στο μέλλον τα δικά μας παιδιά δεν αντιμετωπίσουν τον ψυχρό και αδόκητο θάνατο από τα χέρια κάποιων μεγάλων; Εχθές, άκουσα κάποιον να λέει πως ο θάνατος των παιδιών αυτών ήταν ένα τραγικό λάθος, μια παράπλευρη απώλεια στην εμπόλεμη ζώνη… Λάθος, ο θάνατος των παιδιών και αυτό να το ομολογούν οι δολοφόνοι τους… Φοβάμαι πολύ για τα δεινά που μας περιμένουν. Φοβάμαι πως τα χρόνια που έρχονται, θα μας βρουν να έχουμε συνηθίσει σε εικόνες φρίκης σαν και αυτές που σήμερα κυκλοφορούν.

Ο Ηρώδης, δεν πέθανε ποτέ! Ούτε και ο πρόσφυγας Χριστός…

πηγή  το είδαμε εδώ

Πάλη Προσευχής !

 

 

Κάποτε προσεύχομαι με ήρεμο θρήνο, συχνά όμως ως παράφρων παλεύω, επιμένω, απαιτώ, ερίζω, σχεδόν γίνομαι βλάσφημος. Παρόλο τον θεομάχο χαρακτήρα της ζωής μου, αγαπώ τον Θεό ως τα έσχατα της υπάρξεως μου και αφήνω σε Αυτόν την τελευταία κρίση, γιατί Αυτός διαθέτει απεριόριστες δυνατότητες πέρα από τα όρια αυτού του κόσμου. ....

Η αγάπη για τον κόσμο, για τον άνθρωπο με ωθεί σε πάλη με τον Θεό. Αφήνω το πνεύμα αυτής της πάλης με τον Θεό να ενεργήσει στην ψυχή ελεύθερα και παρατ...ηρώ πως όταν συναντήσει κάποιο αδιαπέραστο τείχος ,πέφτει συντετριμμένο, και τότε πείθομαι πως η αγάπη μου για τον Θεό είναι ακόμα βαθύτερη.

Παλεύω με τον Θεό, ερίζω μαζί Του, τον στενοχωρώ με την θρασύτητα μου στην πάλη για τα πεπρωμένα των ανθρώπων αλλά τελικά όποια κι αν είναι η μοίρα όλης της ανθρωπότητας , όλου τού κόσμου, όλης τής κτίσεως, τον Θεό αγαπώ με μοναδική, αληθινή και αιώνια αγάπη.

 

+Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ
4.9.1945 Αγώνας θεογνωσίας σελ. 298

πηγή

Βουλγάρα «προφήτισσα» Βάνγκα: “Δεν υπάρχει δύναμη, που να μπορεί να συντρίψει τη Ρωσία! Ένα πράγμα θα παραμείνει άθικτο: η δόξα του Βλαδίμηρου!”

Η Βουλγάρα «προφήτισσα» Βάνγκα αποτελεί μία μορφή, που ανέκαθεν κινούσε το ενδιαφέρον πολλών ερευνητών του μεταφυσικού, αλλά και απλών ανθρώπων του λαού. 

Είναι σίγουρα ο πλέον φημισμένος σύγχρονος άνθρωπος στη γειτονική χώρα σχετικά με τις μαντικές της ικανότητες, κάτι αντίστοιχο δηλ. με τον γέροντα Παΐσιο στην Ελλάδα.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ζωή της, που πέρασε από πολλές διακυμάνσεις – με αποκορύφωμα την τύφλωσή της σε παιδική ακόμα ηλικία – και, φυσικά, οι προβλέψεις της, οι οποίες αγγίζουν μεγάλο φάσμα θεματολογίας, μεταξύ άλλων και θέματα 
σύγχρονης γεωπολιτικής!

Γεννήθηκε το 1911 στην πόλη Στρούμιτσα της σημερινής Π.Γ.Δ.Μ., της οποίας βέβαια την εποχή εκείνη ο πληθυσμός είχε καθαρά βουλγαρική συνείδηση. 

Πάντως, οι γονείς της είχαν μετοικήσει εκεί από τη Βουλγαρία, ήδη επί οθωμανοκρατίας, για να διαφύγουν από τους Τούρκους που τους καταδίωκαν. 

Το πραγματικό της όνομα υπήρξε Βανγκέλια (Ευαγγελία) Γκούστεροβα κι από το μικρό της όνομα προέκυψε το «Βάνγκα», με το οποίο έγινε πασίγνωστη ανά την υφήλιο.

Ήταν μόλις 12 ετών, όταν η Βάνγκα έμεινε για πάντα τυφλή με έναν τρόπο ξεκάθαρα μεταφυσικό: ένα πρωί βρισκόταν κάπου στα χωράφια, δίπλα απ’ τη γενέτειρα πόλη της, όταν εντελώς ξαφνικά – κυριολεκτικά από το «πουθενά» – ξέσπασε δυνατή θύελλα, η οποία παρέσυρε τα πάντα στο διάβα της! Όταν η παράξενη αυτή θύελλα υποχώρησε, η μικρή Βάνγκα διαπίστωσε πως είχε χάσει την όρασή της… Ως «αντάλλαγμα» όμως από εκείνη την ώρα και ύστερα απέκτησε τη μοναδική ικανότητα να βλέπει το μέλλον, χάρισμα που δεν θα την εγκατέλειπε ποτέ μέχρι και τη στιγμή του θανάτου της!…

Αυτό το χάρισμά της το καλλιεργούσε διαρκώς με την πάροδο των χρόνων κι έτσι έγινε σιγά-σιγά ξακουστή στα πέρατα της χώρας: απ’ όλες τις γωνιές της Βουλγαρίας (και όχι μόνο) συνέρρεαν στο σπίτι της άνθρωποι απλοί, αλλά και μεγαλοπαράγοντες της πολιτικής και των παρασκηνίων, για να πάρουν από το στόμα της σύγχρονης «Πυθίας» μια πολύτιμη συμβουλή ή και λύση στα προβλήματα που τους βασάνιζαν… 

Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκε ο θρύλος της Βάνγκα, οι προγνώσεις της οποίας είχαν πολύ μεγάλη αξία και για τους ανθρώπους της τότε κομμουνιστικής εξουσίας, οι οποίοι – αν και φαινομενικά απέρριπταν τη μεταφυσική – άκουγαν πάντοτε με προσοχή τα λεγόμενά της. 

Στο πλαίσιο αυτό πολλά ειπώθηκαν για την ιδιαίτερη και στενή σχέση της «προφήτισσας» με την κόρη του Βούλγαρου κομμουνιστή κυβερνήτη Τόντορ Ζίβκοφ, τη Λιουντμίλα Ζίβκοβα. Πράγματι, η Ζίβκοβα (υπουργός πολιτισμού τον καιρό εκείνο) επισκεπτόταν τακτικά τη Βάνγκα, μέχρι και την ώρα του τόσο μυστηριώδους θανάτου της, σε πολύ νεαρή ηλικία, το καλοκαίρι του 1981…

Η Βάνγκα πέθανε στα 85 της, στις 11 Αυγούστου του 1996. Έκτοτε το έργο της, που αποτελείται αποκλειστικά από προφορικές της ρήσεις, εκτιμήθηκε ακόμα περισσότερο και αρκετοί ερευνητές ασχολήθηκαν μ’ αυτό. Πολλά έχουν λοιπόν ειπωθεί για τη μεγάλη ακρίβειά της να προβλέπει διάφορες καταστάσεις και φαινόμενα, που μάλιστα αφορούν και σύγχρονα (αλλά και μελλοντικά!) γεγονότα από τους τομείς της παρασκηνιακής πολιτικής και των διεθνών σχέσεων… 

Παραθέτουμε στο παρόν κείμενο μερικά μόνο από τα θεωρούμενα ως «προφητικά» λεχθέντα της Βάνγκα, όπως αυτά έχουν καταγραφεί από σοβαρούς ανθρώπους, η αξιοπιστία των οποίων είναι, κατά την άποψή μας, δεδομένη.

Έναν περίπου χρόνο προτού ξεσπάσει ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος η Βάνγκα είπε τα εξής: «Σύντομα ο κόσμος θα μπερδευτεί και πολλοί άνθρωποι θα χαθούν… Μετά από έναν χρόνο θα ξεκινήσει πόλεμος»!… 

Αυτά ειπώθηκαν περί το 1938. Ως γνωστόν ο καταστροφικός Β΄ παγκόσμιος πόλεμος (με πάνω από 60 εκατομμύρια νεκρούς!) ξεκίνησε το 1939… 

Όσο δε για την έκβαση του τρομακτικού αυτού πολέμου, να τι προέβλεψε η «προφήτισσα»: «Το κράτος εκείνο που θα στραφεί κατά της μεγάλης Ρωσίας, θα χάσει τον πόλεμο»… Και πράγματι, η Γερμανία, που επιτέθηκε ξαφνικά κατά της ΕΣΣΔ το 1941, ήταν τελικά ο μεγάλος ηττημένος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου!

Τα τραγικά γεγονότα του 1968 στην Πράγα τα είχε επίσης προβλέψει η Βάνγκα με εξαιρετική ακρίβεια. 

Έναν ολόκληρο χρόνο πριν αυτά διαδραματιστούν, δηλ. το 1967, έπεσε ξαφνικά σε «έκσταση» και πρόφερε τα εξής: «Να θυμάστε την Πράγα! Μεγάλες δυνάμεις περικυκλώνουν την πόλη και φωνάζουν ‘’πόλεμος’’, ‘’πόλεμος’’! 

Η Πράγα θα μετατραπεί σε ιχθυοτροφείο, μέσα στο οποίο θα ψαρεύουν ψάρια»… Πέραν της τρομερά ακριβούς της πρόβλεψης, να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με μία ερμηνεία, η λέξη «ιχθυοτροφείο» σημαίνει το «ιχθυοτροφείο ιδεών», που ενέπνευσε αργότερα τον αγώνα των ανατολικοευρωπαϊκών λαών κατά των στυγερών καθεστώτων που τους είχαν επιβληθεί.

Το 1971 η Βάνγκα είπε τα εξής εκπληκτικά, αναφερόμενη μάλιστα και σε συγκεκριμένη ημερομηνία: «Θα έρθουν μεγάλες αλλαγές στη ζωή των ανθρώπων. Θα γίνουν αγνώριστοι. Η Νέα Εποχή θα έχει πολλά σημάδια, που θ’ αρχίσουν να φαίνονται το 1990»! Και όντως το 1990 κατέρρευσε οριστικά ο κομμουνισμός στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και άρχισε η Νέα Εποχή, στην οποία οι ένθρωποι έγιναν «αγνώριστοι» και η οποία συνεχίζεται και σήμερα με τραγικό τρόπο…

Όσο για τον 21ο αιώνα, η Βάνγκα ήταν σαφέστατη: στον κόσμο θα κυριαρχήσει η… Ρωσία!!! Να τι είπε κάποτε, επί Ψυχρού πολέμου: «Τώρα η Ρωσία ονομάζεται Ένωση. Όμως θα γυρίσει η παλιά Ρωσία και θα ονομάζεται όπως επί Αγίου Σεργίου. 

Την πνευματική της ανωτερότητα θα την αναγνωρίσουν οι πάντες, συμπεριλαμβανομένης της Αμερικής. Αυτό θα συμβεί μετά από 60 χρόνια. Πριν απ’ αυτό θα συμμαχήσουν τρεις χώρες: η Κίνα, η Ινδία και η Ρωσία και θα βρεθούν σε κοινό σημείο. Η Βουλγαρία θα είναι μαζί τους μόνο εάν είναι μαζί με τη Ρωσία και σαν μέρος της Ρωσίας. Χωρίς τη Ρωσία η Βουλγαρία δεν έχει μέλλον»!…

Χρειάζεται άραγε να προσθέσουμε κάτι στην παραπάνω φοβερή πρόβλεψη; Ήδη διαμορφώθηκε ο ευρασιατικός άξονας Ρωσίας-Κίνας, που θα ξεπεράσει οικονομικά, στρατιωτικά, πληθυσμιακά κτλ. τη Δύση και σύντομα θα κυβερνάει τον πλανήτη! 

Αλλά και σε μια άλλη «προφητεία» της η Βάνγκα αναφέρει τα εξής: «Δεν υπάρχει δύναμη, που να μπορεί να συντρίψει τη Ρωσία. Η Ρωσία θα εξελιχθεί, θα μεγαλώσει, θα εδραιωθεί. Όλα θα λιώσουν σαν πάγος, μόνο ένα πράγμα θα παραμείνει άθικτο: η δόξα του Βλαδίμηρου, η δόξα της Ρωσίας! Πάρα πολλές φορές έχει θυσιαστεί. 

Κανείς όμως δεν μπορεί να σταματήσει πια τη Ρωσία. Όλα θα τα σαρώσει στον δρόμο της και όχι μόνο θα επιβιώσει, αλλά θα γίνει και κυρίαρχος του κόσμου»!… Ποιον Βλαδίμηρο άραγε εννοούσε η Βάνγκα; Τον… Βλαντίμιρ Πούτιν άραγε;…


 Να τι λέει η «προφήτισσα» από τη Βουλγαρία για τα Βαλκάνια του μέλλοντος: 

«Σήμερα τα Βαλκάνια είναι ανήσυχα, θα έρθει όμως η μέρα, που όλες οι βαλκανικές πρωτεύουσες θα τείνουν τη χείρα της βοήθειας και της φιλίας. 

Μεγάλοι ηγέτες της Σόφιας, του Βουκουρεστίου, του Βελιγραδίου, της Αθήνας και της Άγκυρας θα μαζευτούν και θα συζητήσουν, οδηγούμενοι από την επιθυμία για ειρήνη και κατανόηση». 

Τα παραπάνω ειπώθηκαν από τη Βάνγκα το 1948, την ώρα δηλ. που ξεκινούσε ο Ψυχρός πόλεμος, που χώρισε τα Βαλκάνια σε ζώνες επιρροής των μεγάλων δυνάμεων και δίχασε βαθιά την περιοχή… 

Σήμερα όμως τα διάφορα σχέδια υπερδυνάμεων για δημιουργία «συνομοσπονδιών» και άλλων υπερεθνικών σχημάτων στην περιοχή ταιριάζουν πάρα πολύ με τα παραπάνω λεγόμενα της Βάνγκα.



Πηγή το είδαμε εδώ

Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

«Η αγία Χριστίνα καταγόταν από την πόλη της Τύρου κι ήταν κόρη ενός στρατηλάτη ονόματι Ουρβανού. Αυτός έβαλε την κόρη του σε πύργο υψηλό, της έδωσε εντολή να ζει εκεί και να προσφέρει θυσία στους ειδωλολατρικούς θεούς που εκείνος λάτρευε, κατασκευασμένους από χρυσάφι, ασήμι και άλλα υλικά. Η Χριστίνα όμως τα έκανε κομμάτια και ό,τι πολύτιμο υπήρχε ως υλικό το έδωσε στους φτωχούς. Γι’ αυτόν τον λόγο ο πατέρας της άρχισε να την υποβάλλει σε πολλές τιμωρίες και την έβαλε σε φυλακή, χωρίς να της δίνει τροφή. Η αγία όμως τρεφόταν από αγγέλους, οι οποίοι την θεράπευσαν και από τις πληγές της. Έπειτα ρίχνεται στη θάλασσα, όπου δέχεται το θείο βάπτισμα από τον ίδιο τον Κύριο, και οδηγείται στην ξηρά από θείο άγγελο. Όταν μαθεύτηκε ότι ζει, κλείνεται πάλι στη φυλακή, κατ’ εντολή του πατέρα της, ο οποίος το ίδιο βράδυ πέθανε με άσχημο τρόπο. Στη θέση του πατέρα της έρχεται ο στρατηγός Δίων, ο οποίος αρχίζει να εξετάζει τη μάρτυρα, ο αλιτήριος. Αυτή δε, επειδή κήρυξε τον Χριστό, τιμωρείται σκληρότατα. Μέσα στα μαρτύρια ευρισκόμενη, τέλεσε διάφορα θαύματα, γεγονός που οδήγησε στην πίστη τρεις χιλιάδες από τους στρατιώτες. Μετά τον Δίωνα, ανέλαβε την εξουσία κάποιος Ιουλιανός, ο οποίος ρίχνει την αγία σε κάμινο του πυρός, κι αφού εκείνη έμεινε άφλεκτος, την καταδικάζει να ριχτεί σε δηλητηριώδη φίδια και διατάζει έπειτα να της κόψουν τους μαστούς, από τους οποίους χύθηκε αντί αίμα γάλα. Στη συνέχεια της κόψανε τη γλώσσα, και τελευταίο από όλα, αφού κτυπήθηκε από στρατιώτες με πέτρες, παρέδωσε το πνεύμα της στον Θεό».

Τρία σημεία από το συναξάρι της αγίας είναι εξόχως σημαντικά, προκειμένου να τα σχολιάσουμε:

(1) Λέγεται – και όχι άδικα – ότι ανώτερη αγάπη στον κόσμο τούτο από τη γονεϊκή δεν υπάρχει. Οι γονείς είναι εκείνοι, σχεδόν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, που είναι έτοιμοι και τη ζωή τους να δώσουν για χάρη των παιδιών τους. Διότι νιώθουν ότι τα παιδιά τους αποτελούν κομμάτι του εαυτού τους: η ζωή των παιδιών τους ήδη εκ κοιλίας μητρός ζυμώθηκε μ’ εκείνους. Κι όμως: στην περίπτωση της αγίας Χριστίνας – δυστυχώς όχι μόνον αυτής – τούτο καταλύεται. Ο ίδιος ο πατέρας της γίνεται ο δήμιός της, εκείνος που θέλει να την καταστρέψει. Αιτία: ο φανατισμός του, που τον κάνει να είναι δέσμιος των ειδώλων, δηλαδή των διαφόρων δαιμονίων, και που γι’ αυτό απαιτεί και η κόρη του να τον ακολουθεί στις δικές του δοξασίες. Εκ διαμέτρου αντίθετη τοποθέτηση από τη χριστιανική, η οποία κάνει τον άνθρωπο να αγαπά με απόλυτο τρόπο τον Θεό, για να μπορεί όμως αυτός στη συνέχεια να αγαπά με απόλυτο πάλι τρόπο και τον συνάνθρωπό του, που σημαίνει και να σέβεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ελευθερία του.

(2) Η αγία άρχισε να διώκεται για την πίστη της στον Χριστό, ενόσω ακόμη δεν είχε γίνει πλήρως χριστιανή, δηλαδή όταν ακόμη δεν είχε βαπτισθεί. Η χάρη του Θεού όμως ενεργούσε πλούσια σε αυτήν, έστω και με εξωτερικό τρόπο. Διότι το βάπτισμα προσφέρει ακριβώς αυτό: συνδέει τον καλοπροαίρετο και ενεργούμενο εξωτερικά από τη χάρη του Θεού άνθρωπο με τον Χριστό, τον κάνει μέλος Του και συνεπώς ο Χριστός δρα μέσα από το κέντρο της καρδιάς του, εκεί που πριν δρούσε το πονηρό. Σ’ έναν τέτοιον άνθρωπο όμως, σαν την αγία Χριστίνα, ο Θεός βρίσκει τρόπους να συνδεθεί με αυτόν, πέραν των «κανονικών και νομίμων». Και τι γίνεται; Μέσα στη θάλασσα ευρισκόμενη η αγία, από την κακία των διωκτών της, έχει τον ίδιο τον Δημιουργό και Σωτήρα της Χριστό να τελεί το άγιο βάπτισμά της, προκειμένου να την κάνει μέλος Του. «Το Πνεύμα όπου θέλει πνει», ενώ θαυμάζει κανείς την «υπακοή» και του ίδιου του Χριστού μας σε ό,τι ο Ίδιος έχει νομοθετήσει. «Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται».

(3) Στο μαρτύριο της εκτομής των μαστών της, διαπιστώνεται το παραδοξότατο: αντί αίματος εκχέεται γάλα. Πέραν από την παρατηρούμενη ενέργεια του Θεού, που κάνει ένα θαύμα – προφανώς για να ενισχύσει τους καλοπροαίρετους θεατές του μαρτυρίου της, ώστε να μεταστραφούν ή ν’ αυξηθούν στην πίστη – μπορούμε να επιχειρήσουμε και μίαν ακόμη εξήγηση: αφενός το γάλα αυτό, από μία παρθένο, μπορεί να θεωρηθεί ως σύμβολο της διδασκαλίας που ασκούσε η αγία στους ειδωλολάτρες, κατά το «γάλα υμάς επότισα» που έλεγε στους αρχαρίους στην πίστη ο απόστολος Παύλος, αφετέρου φανερώνει την κυοφορία, μέσα της, της χάριτος του Θεού, που την κάνει και αυτήν μία μικρή «Παναγία», κατά τους λόγους του Κυρίου, που είπε ότι αυτοί που τηρούν το άγιο θέλημά του Πατέρα Του «μήτηρ και αδελφός και αδελφή Του εισίν».

π. Γεώργιος Δορμπαράκης

+Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης : Οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί ωλοφυρόμεθα δια την απερίγραπτον συμφοράν και οι παπικοί εχαίροντο!

Μετά το Σχίσμα, εις τα μέσα του 11ου αιώνος, πόσα εγκλήματα δεν διέπραξε, με τας Σταυροφορίας του, εις βάρος του Ορθοδόξου Βυζαντίου-ιδίως της 4ης, ήτις προεκάλεσε και την πρώτην Άλωσιν. Και όταν, πλέον, εξησθενημένη η Κωνσταντινούπολις από την δράσιν των Φράγκων παπιστών, έπιπτε υπό τα πλήγματα των βαρβάρων Ασιατών, ο Πάπας Ευγένιος ο Ε' είπε:  " Δεν θα εχαιρόμην τόσον, εάν είχαμε δέκα νίκας κατά των Τούρκων, όσον τώρα, που καταστράφηκαν οι Σχισματικοί " ! 
Αλλά μήπως η ιστορία του παπικού μίσους εσταμάτησεν; Όταν επληροφορήθηκαν οι παπικοί της Κωνσταντινουπόλεως τον απαγχονισμόν του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε' και των λοιπών ιεραρχών, ηλάλαζαν εκ χαράς, ψάλλοντες την Λατινικήν δοξολογίαν. Και όταν το 1922 εμελετάτο η κατάληψις της Πόλεως υπό του Ελληνικού Στρατού, οι Ουνίται εφώναζαν ότι  " η Αγία Σοφία ανήκει στους Ουνίτες ". Το δε πρώτον συγχαρητήριον τηλεγράφημα, που ελάμβανεν ο Κεμάλ, προήρχετο από τον Πάπαν! Οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί ωλοφυρόμεθα δια την απερίγραπτον συμφοράν και οι παπικοί εχαίροντο! Άλλως τε, αυτοί, εκ του αφανούς, παρασκεύασαν την ήτταν μας ....     
πηγή

Πούτιν: Ὁ Ἀντίχριστος τοῦ... Ἀντιχρίστου Τά γεωπολιτικά παιχνίδια τῆς Ν. Τάξης Πραγμάτων σκοντάφτουν στό Ὀρθόδοξο Ρῶσο πρόεδρο!

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

 

Τό σκηνικό τῆς καταστροφῆς πού ἄρχισε μέ τήν μεγάλη ἀπάτη τῆς λεγόμενης καί ἀμερικανοκίνητης Ἀραβικῆς Ἄνοιξης, τό 2010, (Ἀραβική Ἄνοιξη 2010–2014, ὀνομάστηκε ἕνα κύμα διαδηλώσεων καί διαμαρτυριῶν στή Μέση Ἀνατολή καί τή Βόρεια Ἀφρική πού ἐκδηλώθηκε ἀπό τίς 18 Δεκεμβρίου τοῦ 2010), εἶχε δύο συγκεκριμένους στόχους. Ὁ ἕνας ἦταν τά ἐνεργειακά κοιτάσματα τῆς εὐρύτερης περιοχῆς μέ βασικό στόχο τήν ἐνεργειακή ἀπεξάρτηση τῆς Δύσης ἀπό τήν Ρωσία καί τό Ἰράν καί ὁ ἄλλος, ὁ ἴδιος Ρῶσος πρόεδρος, Βλαδιμήρ Πούτιν.

Ἡ «παράσταση» πού ἄρχισε μέ τήν Τυνησία, Λιβύη, Αἴγυπτο, κορυφώθηκε στήν Συρία μέ τόν αἱματηρό ἐμφύλιο πόλεμο, συνεχίστηκε μέ τήν ἐμφάνιση καί ἐπέλαση στό Ἰράκ τῶν Τζιχαντιστῶν, (βλέπε πρακτόρων τῶν ΗΠΑ, Κατάρ καί Τουρκίας). Οἱ Τζιχαντιστές, σάν τό πιό μαχητικό ὄργανο τῆς Νέας Τάξης στήν περιοχή, εἶχαν σάν κύρια ἀποστολή καί τό πέτυχαν, νά παρεμβληθοῦν μεταξύ τῆς Βαγδάτης,   Δαμασκοῦ καί τοῦ βορείου Ἰράκ. Ὅλο αὐτό σκηνοθετήθηκε ἀφενός γιά νά ἀκυρωθοῦν τά ὅποια σχέδια τῆς ἐνεργειακῆς σύνδεσης Ἰράν-Ἰράκ καί Συρίας καί ἀφετέρου καί κυρίως γιά νά μεταφέρουν ἀπρόσκοπτα μέ τήν μεσολάβηση τῶν Κούρδων τοῦ βορείου Ἰράκ καί τῆς Τουρκίας, τό πετρέλαιο τοῦ Ἰράκ στά τουρκικά λιμάνια τῆς ἀνατολικῆς Μεσογείου καί ἀπό ἐκεῖ στίς ΗΠΑ καί κυρίως στό Ἰσραήλ. Παράλληλα μέ τίς ἐπιχειρήσεις στήν Μέση Ἀνατολή ἄρχισε νά προχωρεῖ καί τό σχέδιο τῆς ἄμεσης πλαγιοσκόπησης τῆς Ρωσίας, ἡ ὁποία εἶναι ὁ κύριος προμηθευτής τῆς Εὐρώπης σέ φυσικό ἀέριο μέ ἀποτέλεσμα νά ὑπάρχει ἄμεση ἐξάρτηση ἀπό ἕνα βασικό ἀστάθμητο παράγοντα, ὅπως εἶναι ἡ Ρωσία τοῦ Πούτιν. Ἐδῶ ὁ στόχος αὐτοῦ τοῦ «θεάτρου» ἦταν ἡ ἀκύρωση τοῦ σχεδίου ὑλοποίησης τοῦ ἀγωγοῦ South stream, ἕνας ἀγωγός πού ἀναβαθμίζει ἄμεσα στρατηγικά τήν χώρα μας καί τήν ἀντικατάστασή του ἀπό τόν περίφημο τουρκοαζερικῆς ἐπιρροῆς ἀγωγό, ΤΑΡ, πού ὑποβάθμιζει καί ἐνεργειακά, ἀλλά κυρίως καί στρατηγικά τήν Ἑλλάδα. Τώρα ἡ «παράσταση» συνεχίζεται μέ τήν ὑπόθεση τῆς κατάρριψης τοῦ μαλαισιανοῦ ἀεροσκάφους στήν ἀνατολική Οὐκρανία. Τό ἐπίμαχο   σημεῖο στήν ὑπόθεση αὐτή, εἶναι ὅτι ἡ ναζιστική κυβέρνηση τοῦ Κιέβου ἔστειλε σκόπιμα τό ἀεροπλάνο αὐτό στήν ἐμπόλεμη ζώνη γιά νά μπορέσει στή συνέχεια νά κατηγορήσει τούς Ρώσους τῆς περιοχῆς, πού σφαγιάζονται ἐπί μέρες καί κανένας διεθνής παράγοντας δέν εἶχε ἐνδιαφερθεῖ γιά αὐτή τήν σφαγή, ὅτι αὐτοί εἶναι οἱ ἀδιαμφισβήτητοι ἔνοχοι τῆς κατάρριψης. Νά θυμίσουμε ὅτι τό ἄλλο μαλαισιανό ἀεροπλάνο χάθηκε χωρίς κάνεις νά μᾶς πεῖ τί ἔγινε ἐνῶ καί στήν περίπτωση αὐτή, (ὅπως καί στήν ἄλλη), τουλάχιστον πέντε δυτικοί δορυφόροι κατέγραφαν τά πάντα σχετικά μέ τήν πορεία του. Γιατί ἔκρυψαν τήν ἀλήθεια ;

Ἀλλά ὅπως ἀναφέραμε καί στήν ἀρχή, ὁ βασικός στόχος εἶναι ἡ Ρωσία τοῦ Πούτιν. Ὅλες οἱ κινήσεις τοῦ Ρώσου προέδρου τά τελευταῖα χρόνια, ὅπως ἡ μεγάλη του στήριξη στήν ἀναζωογόνηση τῆς Ρωσικῆς Ὀρθόδοξης ἐκκλησίας, ἡ ἀπαγόρευση τῶν ξένων ΜΚΟ, (πού δροῦσαν ὑπονομευτικά), οἱ νομικές διώξεις τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν ὀργανώσεων, ἀλλά κυρίως ἡ ἀπαγόρευση λειτουργίας ξένων τραπεζῶν πού ὑπονόμευαν τό ρωσικό τραπεζιτικό σύστημα, ἔδειξαν πώς προβάλλονταν σάν ἕνα ἀνάχωμα στήν ἐπέλαση τῆς Νέας Τάξης. Ἡ τελευταία κίνηση τοῦ Πούτιν νά προχωρήσει στήν δημιουργία ἑνός νέου ΔΝΤ ἀπό τήν ὁμάδα τῶν BRICS, (Βραζιλία, Ρωσία, Ἰνδία, Κίνα, Νότιος Ἀφρική), ἦταν ἡ ἀποκορύφωση τῆς «ἀνταρσίας» τοῦ Ρώσου προέδρου. Ἀμέσως μετά, (σύμπτωση;), εἴχαμε τήν κατάρριψη τοῦ μαλαισιανοῦ ἀεροπλάνου γιά τό ὁποῖο ἡ Δύση θέλησε νά ρίξει τήν βαριά εὐθύνη στήν Ρωσία. Ἡ κίνηση αὐτή τοῦ Ρώσου προέδρου μέ τήν ὁμάδα τῶν BRICS, εἶχε κυριολεκτικά ἐξοργίσει τά ἀμερικανικά «σκοτεινά» κέντρα πού πνέουν μένεα ἐναντίον του. Τό «πάθημα» τῆς Συρίας ὅπου ὁ Πούτιν σταμάτησε τήν προγραμματισμένη ἐπέμβαση τῶν Ἀμερικανῶν καί στή συνέχεια ἡ ἀνάκτηση τῆς Κριμαίας ἀπό τήν Ρωσία, εἶναι ἄλλα δύο ἀσυγχώρητα «παραπτώματα» τοῦ Πούτιν γιά τούς Ἀμερικανούς. Γιά πρώτη φορά ἡ Νέα Τάξη ἀναγκάστηκε νά ὑποχωρήσει καί νά ἀκυρώσει κάποια σχέδια της. Ὅπως ἀποκαλύπτει καί μία τουρκική ἀντισιωνιστική ἐφημερίδα, ἡ Milligazete, (20/7/2014), ἐπικαλουμένη πηγές ἀμερικανικῶν ΜΜΕ, ἡ περίφημη οἰκογένεια τῶν Ρότσιλντ, ἡ μεγάλη οἰκογένεια πού ἐλέγχει ἄμεσα τό ΔΝΤ, ἔχει ἐπικηρύξει τόν Ρῶσο πρόεδρο γιατί γιά πρώτη φορά στήν παγκόσμια ἱστορία κλονίζονται τά οἰκονομικά της συμφέροντα καί ἡ φιλοδοξία της νά ὑποτάξει ὅλον τόν πλανήτη στήν Νέα Τάξη Πραγμάτων. Γι’ αὐτό καί πολλοί στήν Μόσχα ἀναρωτήθηκαν μήπως ὁ πραγματικός στόχος τῆς κατάρριψης στήν ἀνατολική Οὐκρανία ἦταν τό ἴδιο τό ἀεροπλάνο τοῦ Ρώσου προέδρου, πού πρίν ἀπό λίγο εἶχε περάσει πολύ κοντά ἀπό τήν περιοχή.

Ἀλλά τό θέμα ἔχει καί τήν μεταφυσική του διάσταση, καθώς τέτοιες μεταφυσικές διαστάσεις ἐπηρεάζουν πολύ τήν ἀμερικανική κοινή γνώμη καί καλλιεργοῦνται σκόπιμα ἀπό τά ἴδια κέντρα. Ὅσοι παρακολουθοῦν ἀμερικανική τηλεόραση θά γνωρίζουν ὅτι ἀπό τίς ἀρχές τῆς πρώτης δεκαετίας τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰώνα, τά μεγαλύτερα δορυφορικά ἀμερικανικά θρησκευτικά κανάλια, ὅπως πχ. τό GOD TV, τό DayStar τό Christian Television, τό The Family Channel κ.ἄ. ἔκαναν ἀλλεπάλληλες ἐκπομπές μέ μακροσκελεῖς ἀναλύσεις ἀφιερωμένες στόν νέο τότε πρόεδρο τῆς Ρωσίας πού τόν παρουσίασαν σάν τόν ἀναμενόμενο Ἀντίχριστο. Μέσα σέ αὐτό τό πνεῦμα εἶναι καί ἡ πρωτοφανής δήλωση πού ἔκανε στίς 5 Μαΐου 2014, ὁ Σουηδός ὑπουργός Ἐξωτερικῶν, Κάρλ Μπίλντ, (ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε καί πρωθυπουργός τῆς Σουηδίας (1991-1994), εἶναι τακτικός θαμώνας τῆς Λέσχης Bilderberg, τοῦ Council on Foreign Relations, (CFR) καί τῆς Τριμεροῦς Ἐπιτροπῆς, ἕνας ἀπό τούς ἀρχιτέκτονες τῆς πολιτικῆς τῆς Ε.Ε. γιά τήν Ἀνατολική Εὐρώπη καί ἕνας ἀπό τούς «νεκροθάφτες» τῆς ἑνωμένης Γιουγκοσλαβίας), πώς ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἄμεση ἀπειλή γιά τόν δυτικό πολιτισμό καί πώς τό πρόβλημα εἶναι πώς ἡ Ρωσία… εἶναι ὀρθόδοξη χώρα. Τό μεγάλο μῖσος πού καλλιεργεῖται στίς δυτικές χῶρες κατά τοῦ Πούτιν καί τῆς Ὀρθόδοξης ταυτότητάς του, ἔχει ἀπό τήν μία σάν ἀφετηρία τό σκληρό καί ἀρρωστημένο θρησκευτικό πουριτανικό προφίλ τῶν Προτεσταντικῶν σεκτῶν καί ἀπό τήν ἄλλη, τήν ἔμφαση πάνω στά «ἀνθρώπινα δικαιώματα», τίς «δημοκρατικές διαδικασίες», τήν ἐλευθερία τῶν ὁμοφυλόφιλων, τά φεμινιστικά κινήματα πού κηρύττουν πώς ὁ Πούτιν εἶναι στυγνός δικτάτορας χειρότερος ἀκόμα καί ἀπό τόν Στάλιν. Ὅποιοι ἀκόμα νομίζουν πώς στήν Ἀμερική καί στήν Γερμανία ὑπάρχει ἐλευθερία πληροφόρησης, δυστυχῶς ἀπατοῦνται οἰκτρά. Ἕνα τεράστιο καί καλά ὀργανωμένο σύστημα ΜΜΕ μέ μεγάλες δυνατότητες παραπληροφόρησης, κατασκευῆς πλαστῶν βίντεο, δημιουργίας τεχνητῶν εἰδήσεων, ἔχει στήσει μία τρομερή ἐκστρατεία, εἰδικά μετά τήν ἀλλαγή στήν Οὐκρανία, δυσφήμησης τοῦ Ρώσου πρόεδρου πού τόν παρουσιάζουν σάν νά εἶναι ἡ «μάστιγα τῆς ἀνθρωπότητας» καί σάν ἡ παγκόσμια ἀπειλή γιά τήν εἰρήνη.

Ὅλα αὐτά θά πρέπει νά μᾶς προβληματίσουν σέ μεγάλο βαθμό καθώς ὅπως φαίνεται, ὁ ἀντίχριστος παίζει πολύ ὄμορφα παιχνίδια ἀντιστρέφοντας τό μαῦρο σέ ἄσπρο καί τήν ἡμέρα σέ νύχτα. Κατηγοροῦν τόν Πούτιν γιά τήν ἐπέμβασή του στήν Κριμαία, ὅταν οἱ Ἀμερικανοί ἔχουν σπάσει ρεκόρ στρατιωτικῶν ἐπεμβάσεων σέ ξένες χῶρες χωρίς νά ρωτήσουν κανένα. Νικαράγουα, Σομαλία, Ἀφγανιστάν, Ἰράκ, εἶναι μερικά μόνο ἀπό τά λίγα παραδείγματα τῆς «θεόπνευστης» δράσης τῶν Ἀμερικανῶν βουτηγμένη στό αἷμα καί στήν καταστροφή. Ὅταν τό Ἰσραήλ κάθε λίγο καί λιγάκι ἐπεμβαίνει σέ ξένα ἐδάφη χωρίς νά ρωτήσει κανένα. Ὅταν ἡ Τουρκία κατέχει ἀκόμα παράνομα ἐδάφη τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας πού εἶναι καί μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Καί ἀπό τήν ἄλλη δέν κάνουν τίποτα, ἤ πιό σωστά ἐνισχύουν τούς φανατικούς ἰσλαμιστές νά κουρελιάζουν τά ἐπίσημα σύνορα σφάζοντας τούς χριστιανούς στήν Μέση Ἀνατολή καί νά ἀπειλοῦν τούς πάντες καί τά πάντα, ἐνῶ ὁ Θεός, ὅπως ὑποστηρίζουν, δέν τούς εἶπε τίποτα γιά νά πολεμήσουν κατά… τοῦ Ἰσραήλ!

Τό πρόβλημα ὅμως σέ ὅλα αὐτά εἶναι πώς στήν δική μας τήν χώρα μᾶς κυβερνᾶ σήμερα ἕνα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα πού ἔχει ὑποταχτεῖ πλήρως στίς ἐπιταγές τῶν ξένων ἀφεντικῶν πού ἐξυπηρετοῦν μέ τόν καλύτερο τρόπο τά σχέδια τῆς Νέας Τάξης. Ἐξ’ οὐ καί ὁ ἀδυσώπητος πόλεμος κατά τῆς Ὀρθοδοξίας μέ ἀλλεπάλληλα νομοσχέδια πού πλήττουν ἄμεσα τίς θρησκευτικές ἀξίες καί διαλύουν τήν παραδοσιακή παιδεία μας. Ὅσοι διαφωνοῦν, σύμφωνα μέ τό καινούριο ἐφεύρημα τοῦ νέου, (γνωστοῦ ἀγνωστικιστή καί σαϊεντολόγου), ὑπουργοῦ Παιδείας, (πού πρόσφατα τόν ὑποδέχτηκαν μετά βαΐων καί κλάδων στόν Ἅγιο Ὄρος), εἶναι ζηλωτές καί θά πρέπει νά ἐξαφανιστοῦν γιά τήν «πρόοδο» καί τό γενικό καλό. Ἔτσι ἡ Ἑλλάδα σύμφωνα μέ τόν κύριο αὐτό καί τούς συνυπουργούς του, ἀπαλλαγμένη ἀπό τούς ζηλωτές, τούς ἀναχρονιστές, αὐτούς πού ἐπιμένουν στήν «ὀπισθοδρομική διδαχή» τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, θά βαδίσει τόν δρόμο τῆς «μεγάλης Προόδου».

Ζήτω λοιπόν ἡ Νέα Τάξη καί στήν χώρα μας, ἐνάντια πρωτίστως καί στόν διαφημιζόμενο… ἀντίχριστο ἀντίπαλό της. Ἀλλοίμονό μας!

Συντάκτης: Νίκος Χειλαδάκης
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2014

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΖΩΗΣ – ΟΣΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ

Ὁ Σταυρός, τμῆμα ψηφιδωτοῦ, ἀπὸ τὴν κόγχη τοῦ ἱεροῦ
στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀπολλιναρίου στὴ Ραβέννα.

Ἀντίθετα στὴ ζωὴ ἐν Χριστῷ στέκει ἡ ζωὴ χωρὶς τὸ Χριστὸ καὶ ἐνάντια στὸ Χριστό. Αὐτὴ ζοῦν οἱ ἀντίπαλοι τοῦ Χριστοῦ, «οἱ ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ». Μποροῦν καὶ ὑπάρχουν τέτοιοι; Μὰ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου ἀπὸ τὸ θάνατο, ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ἀπὸ τὸ διάβολο, ἀπὸ τὴν κόλαση. Ὁ σταυρὸς εἶναι ἡ «δύναμη τοῦ Θεοῦ» καὶ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ, γι’ αὐτὸ εἶναι καὶ ἀνθρώπινη δύναμη καὶ ἀνθρώπινη δόξα. Ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι θεμέλιο τῆς νέας ζωῆς, τῆς αἰώνιας ζωῆς, θεμέλιο τῶν Ἀποστόλων, θεμέλιο τῶν Μαρτύρων, θεμέλιο τῶν Ὁμολογητῶν, θεμέλιο τοῦ ἀσκητισμοῦ, θεμέλιο τῆς ἁγιοσύνης, μὲ μία λέξη, θεμέλιο ὅλου τοῦ εὐαγγελίου καὶ τῆς πίστης καὶ τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς ἀγάπης καὶ τῆς προσευχῆς καὶ τῆς νηστείας καὶ τῆς πραότητας καὶ τῆς ἀνοχῆς καὶ τῆς ταπεινοφροσύνης καὶ τῆς ἀπάθειας καὶ τῆς θεοποίησης. Ναί, εἶναι «ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ», μὲ τὴν ὅποια οἱ ἄνθρωποι νικοῦν ὅλους τοὺς θανάτους, ὅλες τὶς ἁμαρτίες, ὅλα τὰ κακά. Καὶ τὸ ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἐνάντιοι στὸ σταυρό, τοῦτο εἶναι πράγματι ἀξιοθρήνητο. Γι’ αὐτὸ ὁ ἅγιος Ἀπόστολος κλαίγοντας μιλάει περὶ τῶν ἐχθρῶν τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ οἱ ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ εἶναι πρωτίστως ἐχθροὶ τοῦ ἑαυτοῦ τους, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων, ἀφοῦ σκοτώνουν τὸν ἑαυτό τους ὄχι μ’ ἕνα θάνατο ἀλλὰ μ’ ἑκατοντάδες, καὶ ρίχνουν τὸν ἑαυτό τους ὄχι σὲ μία κόλαση ἀλλὰ σὲ χιλιάδες. Ὀφθαλμοφανῶς, ἐκεῖνοι εἶναι ἐχθροὶ τῆς ἀθανασίας τους, τοῦ παραδείσου τους, τῆς σωτηρίας τους, τοῦ θεϊκοῦ τους προορισμοῦ, καὶ μ’ αὐτὸ εἶναι ἐχθροὶ καὶ τῆς σωτηρίας ἀλλήλων καὶ τῆς ἀθανασίας ἀλλήλων, ἀφοῦ μποροῦν νὰ τοὺς σκανδαλίσουν καὶ νὰ τοὺς ἀποτρέψουν ἀπὸ τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας καὶ νὰ τοὺς σπρώξουν στὸν γκρεμὸ τοῦ πνευματικοῦ θανάτου.

Συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, οἱ ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ εἶναι πάντα μαθητὲς τοῦ διαβόλου, ἀφοῦ αὐτὸς εἶναι ὁ κύριος ἐχθρὸς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ καὶ αὐτὸς παρακινεῖ τοὺς ἀνθρώπους σ’ αὐτὴ τὴν ἔχθρα καὶ μέσῳ τούτου τοὺς σκλαβώνει γιὰ τὸν ἑαυτό του. Ἔτσι τοὺς κρατᾶ στὴ σκλαβιὰ τοῦ θανάτου καὶ τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ κακοῦ. Αὐτός, ὁ «ἀνθρωποκτόνος» (Ἰωάν. η’, 44), μέσῳ τῶν ἐχθρῶν τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ κάνει τὴν ἀπὸ καταβολῆς ἐργασία του, δηλαδὴ μὲ τὶς ἁμαρτίες σκοτώνει τὸν ἕναν ἄνθρωπο μετὰ τὸν ἄλλο. Μόνο τοὺς χριστιανοὺς δὲν μπορεῖ νὰ σκοτώσει, γιατὶ ἀμύνονται σ’ αὐτὸν μὲ τὸ σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, τὸν νικοῦν σ’ ὅλες τὶς μάχες, κι ἔτσι σώζουν τὸν ἑαυτό τους ἀπὸ κάθε ἁμαρτία, ἀπὸ κάθε κακό, ἀπὸ κάθε πειρασμό.

Ὁ Ἀντιόχειος Χρυσόστομος εὐαγγελίζεται: «Τίποτα δὲν εἶναι ἔτσι ἀνάρμοστο καὶ ξένο στὸν χριστιανὸ ἀπὸ τὸ νὰ ἐπιζητεῖ τὴν ἄνεση καὶ τὴν ἀνάπαυση. Τίποτε δὲν εἶναι τόσο ξένο ἀπὸ τὴν προσήλωση σ’ αὐτὴ τὴ ζωή. Ὁ Κύριός σου σταυρώθηκε κι ἐσὺ ἀναζητᾶς τὴν ἄνεση; Ὁ Κύριός σου καρφώθηκε στὸ σταυρὸ κι ἐσὺ ζεῖς στὴν πολυτέλεια; Καὶ ταιριάζουν αὐτὰ σ’ ἕνα γενναῖο στρατιώτη; Γιὰ αὐτὸ λέει ὁ Παῦλος «Πολλοὶ ἔχουν ἀνάρμοστη συμπεριφορά, γιὰ τοὺς ὁποίους πολλὲς φορὲς σᾶς εἶπα καὶ τώρα κλαίγοντας σᾶς λέω! Ἀναφέρομαι στοὺς ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ». Τὰ λέει αὐτὰ ἐπειδὴ κάποιοι ὑποκρίνονταν τοὺς χριστιανούς, ζώντας μὲ ἀνέσεις καὶ πολυτέλεια, πράγμα ποὺ εἶναι ἐνάντια στὸ σταυρό, ἐπειδὴ ὁ σταυρὸς εἶναι γνώρισμα τῆς ψυχῆς ποὺ ἀγωνίζεται ἕτοιμη γιὰ τὸ θάνατο καὶ δὲν ψάχνει τὴν ἄνεση. Αὐτοὶ ὅμως συμπεριφέρονται ἀντίθετα. Ἔτσι, ἂν καὶ λένε ὅτι εἶναι τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ, γιατί, ἐὰν ἀγαποῦσαν τὸ σταυρό, θὰ προσπαθοῦσαν νὰ ζοῦν τὴ ζωὴ τοῦ ἐσταυρωμένου. Δὲν σταυρώθηκε ὁ Κύριός σου; Ἐὰν δὲν μπορεῖς νὰ σταυρωθεῖς μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, μιμήσου Τον μὲ ἄλλο τρόπο· σταύρωσε τὸν ἑαυτό σου, ἔστω καὶ ἂν δὲν σὲ σταυρώσει κανείς· δὲν ἐννοῶ νὰ καταστρέψεις τὸν ἑαυτό σου (μακάρι κάτι τέτοιο νὰ μὴν γίνει, γιατὶ εἶναι ἀσέβεια), ἀλλὰ ὅπως ἔλεγε ὁ Παῦλος: «ὁ κόσμος νεκρώθηκε κι ἐγὼ γι’ αὐτόν».

Ἐὰν ἀγαπᾶς τὸν Κύριό σου, πέθανε ὅπως ἐκεῖνος. Μάθε πόση εἶναι ἡ δύναμη τοῦ σταυροῦ, πόσα κατόρθωσε, πόσα κατορθώνει⋅μάθε ὅτι εἶναι ἡ ἀσφάλεια τῆς ζωῆς. Μέσῳ αὐτοῦ γίνονται τὰ πάντα, διὰ τοῦ σταυροῦ τὸ βάπτισμα (γιὰ νὰ λάβουμε τὴ σφραγίδα), διὰ τοῦ σταυροῦ ἡ χειροτονία. Εἴτε εἴμαστε στοὺς δρόμους, εἴτε στὸ σπίτι, εἴτε ὁπουδήποτε, ὁ σταυρὸς εἶναι μέγα ἀγαθό, ἀνίκητο ὅπλο, ἀκατανίκητη ἀσπίδα, ἀντίπαλος τοῦ διαβόλου. Πότε;

Ὅταν πολεμᾶς τὸ διάβολο κρατώντας τὸ σταυρό σου, ὄχι κάνοντάς τον ἁπλὰ σὰν σημεῖο, ἀλλὰ ὑποφέροντας τὶς συνέπειές του. Γνώριζε πὼς ὁ Χριστὸς ἀποκαλεῖ τὰ πάθη σταυρό, ὅταν λέει: «Ἐὰν κάποιος δὲν σηκώσει τὸν σταυρό του καὶ μὲ ἀκολουθήσει», δηλαδὴ ἐὰν κάποιος δὲν εἶναι ἕτοιμος γιὰ τὸ θάνατο. Αὐτοὶ ποὺ ἀγαποῦν τὴ ζωὴ καὶ τὸ σῶμα τους ὄντας ἐλεεινοί, εἶναι ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ. Καὶ καθένας ποὺ ἀρέσκεται στὶς ἀπολαύσεις καὶ τὴν ἐνταῦθα βεβαιότητα εἶναι ἐχθρὸς τοῦ σταυροῦ».

ΠΗΓΗ : ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ, εκδ. ΕΝ ΠΛΩ

πηγή