ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ: Η ανάσταση της Ταβιθά

Αγαπητοί αδελφοί,

Την χαρμόσυνη αυτή περίοδο του Πεντηκοσταρίου διαβάζουμε καθημερινά αποστολικά αναγνώσματα από το βιβλίο της Καινής Διαθήκης πού ονομάζεται Πράξεις των Αποστόλων. Και αυτό γιατί κέντρο και πυρήνας του βιβλίου είναι να φανερώσει την δυναμική της Αναστάσεως του Κυρίου πού εμπνέει και κινεί την πρώτη Εκκλησία και τον ευαγγελισμό της Ανάστασης από τους  αγίους Αποστόλους από Ιουδαίας έως και την Ρώμη, ενώπιον του Καίσαρα.

Το αποστολικό ανάγνωσμα των Πράξεων της σημερινής Κυριακής αναφέρεται σε δύο θαυμαστά σημεία πού επιτέλεσε ο Απόστολος Πέτρος σε δύο πόλεις της Ιουδαίας : την θεραπεία ενός παραλύτου , του Αινέα και την ανάσταση της φιλοπτώχου Ταβιθάς της ελεήμονος. Τα θαύματα των Αποστόλων στο όνομα του Κυρίου Ιησού είναι παράλληλα και ανάλογα με αυτά πού επετέλεσε ο Κύριος στα Ευαγγέλια και αυτό μας φανερώνει πώς ο Αναστημένος Ιησούς, είναι παρών συν Πνευματι αγίω στην ιστορική Εκκλησία και μετά την Ανάληψη Του και ότι η βασιλεία Του παγιώνεται επί γης με τα έργα των πιστών του Αποστόλων και των Αγίων Του ως την σήμερον.

Θα σταθούμε στο δεύτερο θαύμα της σημερινής περικοπής : την νεκρανάσταση της Ταβιθάς και επ’ ευκαιρία θα αναφερθούμε στην αξία και την ανταμοιβή της  υψηλής αρετής της ελεημοσύνης.

Η Ταβιθά υπήρξε ένα αξιόλογο πρόσωπο της πρώτης Εκκλησίας της Ιόππης της σημερινής Γιάφας. Αφιέρωσε την ζωή της στην αξία και αποστολή της χριστιανικής αγάπης,  υφαίνοντας αφιλοκερδώς χιτώνες και ιμάτια για τους φτωχούς της Ιόππης και κυρίως για την τάξη των χηρών πού εμαστίζετο εκείνη την εποχή από την έσχατη φτώχεια. Ήταν λοιπόν αξιαγάπητη ανάμεσα στους αγίους της Ιόππης, ώστε όταν ασθένησε βαρειά , οι εκεί χριστιανοί έστειλαν αντιπροσωπεία από την Ιόππη ως την Λύδδα όπου ασκούσε ιεραποστολή εκείνω τω καιρώ ο Απόστολος Πέτρος και του ζήτησαν να έρθει εσπευσμένα μέχρι την Ιόππη και να γιατρέψει την αγαπημένη τους παρηγοριά , την ασθενούσα υφάντρια Ταβιθά.  Όταν ο Απόστολος έφτασε στην Ιόππη η Ταβιθά είχε ήδη εκπνεύσει. Όμως αυτή η κοίμηση όπως πρωτύτερα με την περίπτωση του Λαζάρου ήταν όχι προς θρήνο αλλά προς την δόξα του Θεού.  Μεγάλος οδυρμός και θρήνος  λοιπόν ξέσπασε στην Εκκλησία και οι χήρες και οι λοιποί αδελφοί έδειχναν στον Απόστολο Πέτρο τα ιμάτια και τους χιτώνες πού είχε υφάνει και τους είχε δωρήσει η Ταβιθά. Ο Απόστολος Πέτρος πλήρης Πνεύματος Αγίου και στο όνομα του Αναστημένου Ιησού , ανέβηκε στο δωμάτιο πού εβρίσκετο το άψυχο σώμα, πού είχε τύχει ήδη περιποίησης και τιμών από την Εκκλησία, γονάτισε , προσευχήθηκε και πρόσταξε την Ταβιθά να αναστηθεί. Εκείνη τότε αύθις αναστήθηκε ,ανεκάθησε και ο Απόστολος Πέτρος  την απέδωσε ζωντανή και υγιή στην Εκκλησία, ώστε να συνεχίσει το φιλανθρωπικό της έργο, το έργο της φιλοπτωχείας και της παρηγοριάς. Συνέπεια αυτού του γεγονότος ήταν πολλοί Ιουδαίοι να πιστέψουν στην Ανάσταση και στον Αναστάντα Χριστό και διά του βαπτίσματος να προσέλθουν στην Εκκλησία, γιατί το γεγονός της νεκρανάστασης της Ταβιθά , διαδόθηκε αστραπιαία σε όλα τα μέρη εκείνα.

Πολλά τα θαυμάσια πού αναφέρονται στα Ευαγγέλια και τα Ιερά Βιβλία της Εκκλησίας μας και σκοπό σίγουρα δεν έχουν να εντυπωσιάσουν ή να παραστήσουν ακόμα ένα ιστορικό, ακόμα μια διήγηση. Τα θαύματα ονομάζονται σημεία στην βιβλική γλώσσα και η εξιστόρηση και παράσταση τους έχουν θεολογικό, πνευματικό και εποικοδομητικό χαρακτήρα. Πολλοί ήταν οι ασθενείς τω καιρώ των Αποστόλων , πολλοί οι κεκοιμημένοι χριστιανοί και ίσως  πολλοί οι αναστημένοι από τον Χριστό και τους μαθητές Του . Κατά την μαρτυρία του Ιωάννου στο ευαγγέλιο πού συνέγραψε είναι πολλά σημεία πού επιτέλεσε ο Ιησούς πού δεν αναφέρονται στις Γραφές και αυτό γιατί είναι αναρίθμητες οι ευεργεσίες και οι ιάσεις πού επιτέλεσε εντός και εκτός Ιουδαίας. Όμως οι Πράξεις αναφέρονται μόνο στην νεκρανάσταση της Ταβιθάς. Γιατί; Διότι η Ταβιθά ήταν ελεήμων, φιλόπτωχη, είχε πίστη έμπρακτη, πίστη με έργα, ήταν πιστή στα ευαγγελικά παραγγέλματα της ελεημοσύνης και της φιλαδελφίας. Το έργο της ήταν σημαντικό, αξιοθαύμαστο και ζωντανό παράδειγμα της δύναμης και δυναμικής πού είχε η πρώτη Εκκλησία στο φιλανθρωπικό της άνοιγμα στον κόσμο και αυτό το παράδειγμα έπρεπε να παραμείνει ζωντανό ενώπιον των αδελφών , αλλά και των Ιουδαίων και των εθνών.

Υπάρχει όμως και ένας άλλος βασικός λόγος: αυτή η νεκρανάσταση ήταν μια θεϊκή ανταμοιβή. Η Ταβιθά ελεήθηκε από τον Θεό γιατί υπήρξε ελεήμων. Έτσι δοξάζει ο Θεός τους δοξάζοντας Αυτόν. Ελέησε τους φτωχούς, ελεήθηκε και από τον Θεό των πτωχών και μάλιστα εξ Άδου κατωτάτου και εκ σκιάς θανάτου. Αμέσως μετά το περιστατικό της Ταβιθάς, συναντάμε στις πράξεις και την περίπτωση του Ρωμαίου στρατιωτικού Κορνηλίου. Άγγελος Κυρίου τον διαβεβαιώνει πώς οι ελεημόσυνες, τα καλά έργα και οι ευεργεσίες του έφτασαν έως τον θρόνο του Θεού. Έτσι αξιώνεται και εκείνος την δική του προσωπική ανάσταση: από το σκότος της ειδωλολατρείας , γνωρίζοντας τον Χριστό διά του βαπτίσματος από τον Απόστολο Πέτρο , ζεί εν Χριστώ και ανίσταται και γίνεται Χριστιανός, πράγμα πού σημαίνει πώς γεννάται ξανά και ανασταίνεται στην νέα εν Χριστώ ζωή.

Αυτή είναι η αξία και το μέγεθος της ελεημοσύνης, αγαπητοί αδελφοί. Ο ελεήμων ανταμοίβεται και δοξάζεται από τον Θεό. Η αγάπη, η φιλαδελφία, η προσφορά όχι μόνο δεν παραθεωρούνται, όχι μόνο δεν πάνε χαμένες αλλά όταν εμπνέονται από ιλαρότητα, ειλικρίνεια και γνησιότητα ψυχής και επαινούνται και ανταμοιβή βρίσκουν από τον Θεό και όπως πολύ καλά φαίνεται στην περίπτωση της Ταβιθά και του Κορνηλίου , όχι μόνο στην μετά θάνατον ζωή , αλλά και σε αυτήν εδώ την ζωή.

Ας αντικαταστήσουμε λοιπόν την πνευματική μας ραθυμία και αδιαφορία με έργα αγάπης και ειλικρινούς προσφοράς για να κατακτήσουμε την εύνοια του Θεού και να αντλήσουμε τα ελέη της φιλανθρωπίας Του. 

ΑΜΗΝ

 π παντελεήμων κρ.

Κυριακή του Παραλύτου «Ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καί ὀκτώ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ»

Αγαπητοί μου αδελφοί.

Πρόσωπο θλίψεως κι αφόρητου πόνου μπορεί να χα­ρακτηρισθεί ο παράλυτος της Βηθεσδά. Τριάντα οχτώ ολόκληρα χρόνια έλιωνε πάνω στο κρεβάτι της εγκατά­λειψης. Εξουθενωμένος από το βάρος της δοκιμασίας, δεν είχε χάσει την ελπίδα του. Περίμενε την επέμβαση τού Θεού. Και να, ήλθε ό Ιησούς! Τον πλησίασε με αγάπη και με τον δεσποτικό Του λόγο νεύρωσε τα παράλυ­τα μέλη του. «Καί ευθέως εγένετο υγιής ό άνθρωπος». Με την εντολή τού Θεού ή πολυχρόνια νόσος υποχώρη­σε και τα νεκρά νευρικά κύτταρα πήραν ζωή. Ό πόνος με την επέμβαση τού Θεού έδωσε τη θέση του στην χαρά. Πολλοί άνθρωποι αγανακτισμένοι από το βάρος δοκι­μασιών και θλίψεων, διερωτώνται γιατί να υπάρχει στον κόσμο τόσος πόνος. Διαφωτιστική άπάντηση δίνουν οι άγιοι της Εκκλησίας μας, οι οποίοι  δοκιμασμένοι στο κα­μίνι τού πόνου, συγχρόνως σκεπασμένοι από τη χάρη τού Θεού, μπορούνε να διακρίνουν αντικειμενικά την προέλευση και τη σημασία τού πόνου στη ζωή τού πι­στού. Λένε λοιπόν οι θεοφώτιστοι άγιοι της Εκκλησίας μας, ότι από τη στιγμή πού για πρώτη φορά ό άνθρω­πος γεύθηκε την αμαρτία και την ηδονή πού τη συνο­δεύει, γεύθηκε ταυτόχρονα την πίκρα τού πόνου και της οδύνης. Επέτρεψε ό Θεός τον πόνο για να θεραπευθεί με την οδύνη ή πληγή που άνοιξε στον άνθρωπο η αμαρτία. Δεν ήταν τιμωρία ό πόνος, αλλά φάρμακο θερα­πείας. Αυτό πού σε μας φαίνεται τιμωρία, στην πραγμα­τικότητα είναι θεραπεία, θεϊκή ευεργεσία. Οι θλίψεις είναι φάρμακα πού γιατρεύουν την αρρώστια της αμαρτίας και ξαναδίνουν στον άνθρωπο την υγεία των αρετών. Οι άγιοι βλέπουν τις θλίψεις σαν «αίτιες αρετής» και τις θεωρούν πολύτιμα δώρα τού Θεού. Γράφει ό Αβάς Ίσα: «τίμιαι εναντίον Κυρίου αί θλί­ψεις... υπέρ πασαν ευχήν καί θυσίαν». Και ό άγιος Νείλος συμβουλεύει: «Υπόμενε τις θλίψεις γιατί μέσα σ' αυτές φυτρώνουν οι αρετές». Μέσα από τούς τριβόλους των δοκιμασιών φυτρώ­νουν τ' άνθη της μετανοίας. Πόσοι άνθρωποι δεν άλλα­ξαν πορεία υστέρα' από μία μεγάλη δοκιμασία; Ο Ιερός Χρυσόστομος, πού τόσο δοκιμάσθηκε στή ζωή του, λέει ότι με τις θλίψεις απαλλασσόμαστε από τις αμαρτίες και προχωρούμε πρός τή Βασιλεία τού Θεού έξαγνισμένοι. Ή υγεία, ή δόξα, ή ευτυχία μας καθιστά αγέρωχους, σκληρούς, εγωιστές, αδιάφορους, άπονους. Η αρρώστια όμως, η συμφορά, ο πόνος, η θλίψη, η φτώχια, ο παραγ­κωνισμός και γενικά κάθε δοκιμασία ταπεινώνει την «ἐπηρμένη ὀφρύ», μας κάνει καταδεχτικούς, μαλακούς, ευλαβείς, πονόψυχους, ελεήμονες, μ’ ένα λόγο ανθρώ­πους. Τότε σκεφτόμαστε το Θεό. Σηκώνουμε τα μάτια μας σε εκείνον και με δάκρυα τον παρακαλούμε: «Κύριε μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπόν σου ἀπό τοῦ παιδός σου, ὅτι θλίβομαι∙ ταχύ ἐπάκουσόν μου∙ πρόσχες τῇ ψυχῇ μου καί λύτρωσε αὐτήν» (Ψαλμ. ρα'). Ποιος άλλαξε τη στάση μας; Ποιος μας μίλησε για τη λαθεμένη πορεία μας, ώστε να αλλάξουμε συμπεριφορά; Ποιος άλλος; Ο μεγάλος παιδαγωγός, ο πόνος. Εκείνος μαλάκωσε την καρδιά μας. Εκείνος με τους όμβρους της μετάνοιας πότισε την ξερή και άγονη ψυχή μας. Είχε δί­κιο ο Άγιος Ιάκωβος να γράφει στους θλιμμένους: «Πᾶ­σαν χαράν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς πε­ριπέσητε ποικίλοις...»(Ἰακ. α’ 2). Μερικοί θεωρούν τη θλίψη σαν έκφραση της οργής του Θεού. Ίσως να έχουν δίκιο. Ο πειρασμός άλλοτε είναι έκφραση ιδιαίτερης εύνοιας, και άλλοτε δίκαιης οργής τού Θεού. Αλλά τί είναι η οργή τού Θεού; Ο άγιος Μάξιμος λέει ότι η οργή τού Θεού εκδηλώνεται με δύο τρόπους. Πρώτον, με την εγκατάλειψη του υπερήφανου στα χέρια των εχθρών του, με σκοπό να συναισθανθεί την αδυναμία του και να αναγνωρίσει τη δύναμη της Θείας Χάριτος. Δεύτερο, με τη διακοπή των θείων χαρισμάτων η οποία γίνεται σε κάθε άνθρωπο που καυχάται για τα κατορθώ­ματά του και για τις δωρεές που του δόθηκαν από το Θεό. Όταν έρχονται λοιπόν θλίψεις, ας αναρωτηθούμε: μήπως είναι παιδαγωγίες τού Θεού που σκοπό έχουν να μας οδηγήσουν σε συστολή και ταπείνωση; Στην αρχή κάθε θλίψη μας κάνει να υποφέρουμε και να βασανιζόμαστε.  Όμως εάν  δεχτούμε την αρρώστια με ταπείνωση και την υπομείνουμε με καρτερία, βλέπουμε στο τέλος, ότι έχει κατάληξη ειρηνική. Ό Απόστολος Παύλος επιβεβαιώνει την αλήθεια αυτή με τ' ακόλουθα λόγια: «Πᾶσα παι­δεία, πρός μέν τό παρόν οὐ δοκεῖ χαράς εἶναι, ἀλλά λύπης, ὕστερον δέ καρπόν εἰρηνικόν τοῖς δι’ αὐτῆς γεγυμνασμέ­νοις ἀποδίδωσι δικαιοσύνης» (Έβρ. ιβ' 11). Οι θλίψεις λέει ο άγιος Μάρκος ό ασκητής, πού έρχονται στους ανθρώπους «τῶν ἰδίων κακῶν εἰσίν ἔγγονα». Εάν όμως με προσ­ευχή υπομείνουμε «εύρίσκομεν πάλιν άγαθών πραγμάτωνέπιφοράν» .

Αδελφοί. 'Όσο κι αν οι θλίψεις μάς μαλακώνουν την ψυχή για να δεχτεί της αρετής τη σφραγίδα, όσο κι αν προξενούν στε­φάνους, εντούτοις είναι πικρά φάρμακα τα οποία με πολ­λή δυσκολία δεχόμαστε. Επειδή μάλιστα υπάρχει κίνδυνος λόγω της αδυναμίας και της απιστίας μας να ζημιωθούμε από τον πειρασμό της θλίψεως, ας παρακαλούμε τον Κύ­ριο να μάς λυτρώνει και να μάς σκεπάζει από κάθε θλίψη, οργή, κίνδυνο και ανάγκη. «Πάτερ ἡμῶν... μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ρῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ». ΑΜΗΝ.

 π, Χρήστος Πιτυρίνης

Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος -Δ΄ Κυριακή από του ΠάσχαΗ θεραπεία του παραλύτου της Βηθεσδά

\\

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυσκολία από το να αδυνατεί ο ίδιος ο άνθρωπος να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του σώματός του, και δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από το να βρίσκεται μαζί με το σώμα και αυτή η ψυχή σε κατάσταση παραλυσίας.

Μια τέτοια κατάσταση μας παρουσιάζει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Ευαγγελική περικοπή όπου θα αναγνωστεί στους Ιερούς μας Ναούς την «Δ΄ Κυριακή από του Πάσχα» όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται η Κυριακή αυτή.

v     Ο Κύριος μας Ιησούς, ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα, όπου εορταζόταν πιθανότατα η εορτή των Πουρίμ, που συνέπιπτε ένα περίπου μήνα προ του Πάσχα.  (Η εορτή του Πουρίμ, εορταζόταν εις ανάμνησιν του γεγονότος, ότι η Εσθίρ, η Εβραία σύζυγος του Πέρση βασιλιά, έσωσε το λαό της.  Τον 5ο π.Χ. αι., απέτρεψε ένα συνωμοτικό σχέδιο των Περσών, που είχε ως στόχο την εξόντωση των Ιουδαίων.).

Εκεί κοντά στην προβατική πύλη των τειχών, υπήρχε μια μικρή λίμνη «κολυμβήθρα», την οποία ονόμαζαν Βηθεσδά.  Στο μέρος εκείνο, και κάτω από τα υπόστεγα που υπήρχαν, μπορούσε να δει κανείς συγκεντρωμένο ολόκληρο τον ανθρώπινο πόνο.  Ασθενείς, χωλοί, τυφλοί και γενικώς άνθρωποι με όλες τις μορφές της αναπηρίας...

Αλλά όλοι γνώριζαν πως ο κόσμος αυτός βρισκόταν εκεί για να βρει θεραπεία.

Ο τρόπος βέβαια της θεραπείας, ήταν έξω από τα ανθρώπινα δεδομένα «άγγελος γαρ κατά καιρόν κατέβαινεν εν τη κολυμβήθρα, και ετάρασσε το ύδωρ, ο ουν πρώτος εμβάς μετά την ταραχήν του ύδατος, υγιής εγίνετο ω δήποτε κατείχετο νοσήματι». (Ιωάννου Ε΄4).  (μετάφραση: Άγγελος κατά διαστήματα κατέβαινε στη δεξαμενή, και ταρασσόταν το νερό.  Εκείνος δε, που έμπαινε σ’ αυτή πρώτος μετά την ταραχή του νερού, γινόταν υγιής από οποιοδήποτε νόσημα και αν κατεχόταν).

Ακριβώς στο σημείο αυτό παρακολουθούμε τον Ιησού, και με κομμένη την ανάσα διακρίνουμε έναν ανήμπορο συνάνθρωπο μας που βρίσκεται και αυτός εκεί.

Το θέαμά του είναι άκρως συγκινητικό, και μας συγκλονίζει τόσο πολύ, αφού επάνω στο πρωτόγονο αναπηρικό του κρεβάτι, βρίσκεται ακίνητος μια ολόκληρη ζωή.

Τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση να περιμένει κανείς πότε θα προλάβει να πέσει μέσα στην κολυμβήθρα μετά την «ταραχήν του ύδατος».

Όμως το περισσότερο δραματικό στην υπόθεση, δεν είναι τόσο αυτή καθ’ εαυτή η πολυετής τετραπληγική του αναπηρία, αλλά το ότι ενώ βρισκόταν ανάμεσα σε τόσους ανθρώπους, δε βρέθηκε μια ψυχή, τόσα έτη να τον βοηθήσει.

Πόσο σφίγγεται η καρδιά μας ακούγοντας ως απάντηση το δίκαιο παράπονο του παραλύτου στον Ιησού «Κύριε, άνθρωπον ουκ έχω» (Ιωαν. Ε΄ 7), όταν ο Χριστός τον ρώτησε αν θέλει να γίνει υγιής.

Μα είναι δυνατόν; Μέσα σε τόσο κόσμο να μη βρίσκεται ένας «ευαίσθητος» άνθρωπος ώστε να του δείξει και το ελάχιστο ενδιαφέρον; Και όμως αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα που ελέγχει όχι μόνο εκείνη την εποχή, αλλά δυστυχώς αποκαλύπτει και την δική τραγική αναλγησία και ηθική αναισθησία, σήμερα που θα περίμενε κανείς, τα πράγματα, τουλάχιστον στον ευαίσθητο αυτό χώρο της ψυχικής και σωματικής υγείας, να είναι καλύτερα...

v     Δεν γνωρίζω φίλοι μου πόσοι από εμάς συναντούμε στην καθημερινότητα παρόμοιες περιπτώσεις ανήμπορων ανθρώπων ή πόσοι συνοικούμε με αδελφούς μας που αντιμετωπίζουν παρομοίου είδους προβλήματα, ειδικών αναγκών, όπως συνήθως τα χαρακτηρίζουμε. Αυτό όμως που δεν θα πρέπει ποτέ να χάνουμε από το καντράν της συνειδήσεώς μας, είναι ότι ποτέ δεν αποκλείεται, τόσο κάποια από τα δικά μας αγαπημένα πρόσωπα, όσο και εμείς οι ίδιοι, κάποτε να βρεθούμε σε παρόμοια ή και σε χειρότερη ακόμα κατάσταση...

Ίσως και μόνο η συγκλονιστική αλλά ρεαλιστική αυτή σκέψη, να κατορθώσει να ραγίσει τη σκληρή κρούστα του πάγου, που έχει κάνει, δυστυχώς, ανάπηρες τις καρδιές μας, στο να προσφέρουν αγάπη...

Αν είναι αλήθεια, και σίγουρα είναι, ότι η μεγαλύτερη δυστυχία για έναν άνθρωπο είναι να μη μπορεί να προσφέρει λίγη αγάπη και βοήθεια, όταν ο άλλος έχει ανάγκη, τότε μπορούμε να κατανοήσουμε σε τι τραγικό όντως επίπεδο έχει καταλήξει η κοινωνία μας. Ναι, βλέποντας την κοινωνική πραγματικότητα μέσα από τη διάσταση των πονεμένων αδελφών μας που διψούν λίγες σταγόνες συμπαραστάσεως μέσα στο πικρό δοχείο του πόνου τους, είναι ανάγκη να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα και να απεγκλωβιστούμε από τον σκληρό εγωκεντρισμό μας...

v     Βέβαια, θα ισχυριστούν κάποιοι, τώρα που ο λόγος αυτός κεντά την τουλάχιστον αμβλυμμένη συνείδησή τους, ότι σήμερα υπάρχει η κρατική πρόνοια, τα ιδρύματα και οι «καθ’ ύλην αρμόδιοι», και άλλα τέτοια, που το μόνο το οποίο κατορθώνουν, είναι να δείξουν την ρηχότητα της συνειδήσεώς τους και κυρίως να περισώσουν τον «αδάπανο χριστιανισμό τους»... Με δυό λόγια, αντιγράφουν οι τύποι αυτοί, τα όσα ισχυρίζονταν όσοι τριγύριζαν επί τριανταοχτώ έτη, γύρω από τον παραλυτικό της Ευαγγελικής περικοπής. «Μα έχει το κρεββάτι του, εξοικονομεί την καθημερινή του τροφή, βρίσκεται κάτω από στέγαστρο, ε, τι άλλο θέλει;».

Ίσως πάλι κάποιοι που έχουν ξεπεράσει την άμβλυνση και έχουν «κατορθώσει» να αγγίξουν τα όρια της πωρώσεως, ισχυριστούν ότι οι ίδιοι οι ανάπηροι συνάνθρωποί μας, σε κάποιες περιπτώσεις ευθύνονται για το κατάντημά τους. Κυρίως όταν οι ειδικές ανάγκες έχουν προέλθει από δυστυχήματα, λόγω υπερβολικής ταχύτητας, λόγω καταχρήσεων κλπ.

Αλλά θα συμφωνήσουμε ότι όλα αυτά τα απαράδεκτα για χριστιανούς και πολιτισμένους ανθρώπους, το μόνο που καταδεικνύουν, είναι η άμεση ανάγκη θεραπείας που χρήζει η κοινωνία μας. Είναι πράγματι ανάγκη να θεραπευθούμε ώστε να έχουμε την ευλογία, να πονούμε με τον πόνο του αδελφού και να γινόμαστε οι «άνθρωποι» των συνανθρώπων μας.

v     Ο Χριστός ο οποίος «διήλθεν ευεργετών», και στην περίπτωση αυτή του παραλυτικού, με το παντοκρατορικό του πρόσταγμα, ενεργεί αμέσως την θεραπεία και δίνει την εντολή: «έγειρε, άρον τον κράβαττόν σου και περιπάτει» (Ιωάν. Ε΄ 8).

Ταυτοχρόνως όμως ο Κύριος, επισημαίνει και ένα πολύ λεπτό αλλά και τόσο καθοριστικό σημείο που θα πρέπει να μη το χάνουμε ποτέ από το συνειδησιακό οπτικό μας πεδίο, τόσο όσοι νομίζουν ότι είναι υγιείς, όσο και αυτοί που με ειλικρίνεια αποδέχονται την αδυναμία τους. Και το σημείο αυτό που αποτελεί αποκαλυπτικό λόγο Του Θεανθρώπου για την περίπτωση είναι, το «ίδε υγιής γέγονας, μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρον σοι τι γένηται» (Ιωάν. Ε΄ 14) Δηλ. (Κοίταξε, έγινες καλά. Να μην αμαρτάνεις πλέον, για να μη σου συμβεί τίποτε χειρότερο).

Ανάγκη λοιπόν αδελφοί μου, αφ’ ενός μεν ως τέκνα Θεού να έχουμε τη διάθεση να προσφέρουμε την αγάπη μας, με οποιοδήποτε κόστος στους συνανθρώπους μας, που μας δίνουν τη δυνατότητα να δείξουμε ότι δε λησμονούμε πως είμαστε και είναι εικόνες Θεού, αφ’ ετέρου δε, να γινόμαστε περισσότερο προσεκτικοί στην πνευματική μας ζωή, στην καθημερινότητα, διότι αρκετές φορές «από των πολλών μας αμαρτιών, ασθενεί το σώμα, αλλά ασθενεί και αυτή η ψυχή».

Είθε ο Κύριος μας, ο Μεγάλος Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, να χαρίζει σε όλους μας, υγιείς και μη, την κατ’ άμφω υγείαν, να προσθέτει δε υπομονή και ελπίδα στους πάσχοντας αδελφούς μας, όπως επίσης και στους οικείους τους, και τέλος να δωρίζει στις υπάρξεις μας το όμορφο και ευεργετικό χάρισμα της προσφοράς και της αγάπης.

Αμήν.        

H τηλεόραση, η σκλαβιά και οι πραγματικές ανάγκες

«Ὀλα τα ισχύοντα σήμερα συστήματα εξουσίας το μόνο που δεν θέλουν, είναι να καταλάβουμε τι πραγματικά έχουμε ανάγκη. Γιατί αν καταλάβουμε τις πραγματικές και εσωτερικές μας ανάγκες,τα συστήματα αυτά θα καταρρεύσουν. Θα χάσουν την ψήφο εμπιστοσύνης που τους δίνουμε. Το πρώτο λοιπόν βήμα για την κατάκτηση της ελευθερίας μας είναι να καταλάβουμε τι πραγματικά μας λείπει.
Η δουλεία (σκλαβιά) που μας επιβάλλεται από τις διάφορες μορφές εξουσίας (με εξαίρεση την δικτατορία) είναι διαφορετική από την δουλεία στην παλαιά της μορφή. Σας αναφέρω σαν παράδειγμα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Όταν σήμερα έχεις στο σπίτι σου κάποιον να σε διατάζει να ζήσεις μια πραγματικότητα που δεν υπάρχει,τίποτε δεν σε εμποδίζει να πατήσεις το κουμπί και να τον κλείσεις έξω από το σπίτι σου. Ή να ανοἰξεις την πόρτα σου και να βγεις έξω. Μιλάω για την τηλεόραση και τον ρόλο της μέσα στα σπίτια μας. Η τηλεόραση σε προκαλεί να μην κινηθείς από τη θέση σου, αλλά δεν σε εμποδίζει να κινηθείς. Είναι πολύ διαφορετκό αυτό, από έναν αφέντη με μαστίγιο που δεν σε αφήνει να κινηθείς βήμα! Έτσι και η σκλαβιά που μας επιβάλλεται μέσω τηλεόρασης, θέλει και την υπογραφή μας. Είμαστε συνυπεύθυνοι για την σημερινή μας σκλαβιά! Οι κόρες μου δεν επιτρέπουν στα παιδιά τους να δουν τηλεόραση».
Νόαμ Τσόμσκυ, καθηγητής στο πολυτεχνείο της Μασσαχουσέτης, σε συνέντευξή του (Βήμα 22—6—1997).
Πηγή: Αρχιμ.Νίκωνος Κουτσίδη: Μαρτυρίες φωτός (από Σπύρο Γκ.)

Kριτική του μητροπολίτη Ηλείας κ. Γερμανού στο βιβλίο του μητροπολίτη Νικοπόλεως κ. Μελετίου

Ο  Μητροπολίτης Νικοπόλεως κ. Μελέτιος χωρίς την άδεια της Ιεράς Συνόδου συνεχίζει την τέλεσι της δημοσίας Λατρείας με μεταγλωττισμένα κείμενα, με αποτέλεσμα να συνεχίζωνται και οι κατά της πράξεως αυτής αντιδράσεις, αναφέρει σε επιστολή του ο εορτάζων σήμερα μητροπολίτης Ηλείας κ. Γερμανός και συνεχίζει:
«Το πρόβλημα είναι  αν στις ημέρες  μας πρέπει  να  γίνουν  μεταγλωττίσεις των  κειμένων  της   Λατρείας μας (ευχών, ύμνων και αγιογραφικών περικοπών) και εάν ναι, ποίον εκκλησιαστικόν όργανον είναι αρμόδιον να  εγκρίνη την εισαγωγή των μεταγλωττισμένων κειμένων στην δημόσια λατρεία.
Σ’ αυτά τα ζητήματα πρέπει να μας δώση σαφή απάντησι ο άγιος Νικοπόλεως και όχι στο ψευτοδίλημμα Μέθεξη ή κατανόηση (τίτλος του βιβλίου του αγίου Νικοπόλεως)».

Ιστορικόν.
1. Ως γνωστόν ο Σεβ. Μητροπολίτης Νικοπόλεως κ. Μελέτιος από ολίγου χρόνου προέβη εις την μεταγλώττισι των κειμένων ( ευχών, ύμνων και αγιογραφικών περικοπών) της έκπαλαι  χρησιμοποιουμένης  θείας Λατρείας της Εκκλησίας μας και αυτοβούλως τα εισήγαγε εντός της δημοσίας θείας Λατρείας στην Επαρχία του. Τούτο, ως ήτο φυσικόν, εδημιούργησε ποικίλες αντιδράσεις Πιστών, Θεολόγων, εκκλησιαστικών προσώπων, Αρχιερέων και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, ήτις και κατά την Συνεδρία  της 14-4-2010 απεφάσισε τα εξής·

«Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, ύστερα από διάφορα κείμενα που κατατέθηκαν στην Ιερά Σύνοδο για την μετάφραση των λειτουργικών κειμένων, άκουσε την εισήγηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέα, που του είχε ανατεθεί από προηγούμενη Συνεδρία, και εν συνεχεία δέχθηκε διευκρινήσεις του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελετίου για το θέμα αυτό από την πρακτική που γίνεται στην Ιερά Μητρόπολή του. Ακολούθως έγινε ευρύτατη συζήτηση, κατά την οποία, λόγω της σοβαρότητος του θέματος, τοποθετήθηκαν όλοι οι Αρχιερείς, οι οποίοι εξέφρασαν τις απόψεις τους μέσα από την θεολογική τους γνώση και την ποιμαντική τους αγωνία. Το θέμα αποδεσμεύθηκε από την πρακτική που τηρείται στην Ιερά Μητρόπολη Νικοπόλεως και Πρεβέζης και αντιμετωπίσθηκε γενικά, από πλευράς θεολογικής, λειτουργικής και ποιμαντικής. Κοινό σημείο των συζητήσεων ήταν ότι η Ορθόδοξη Λατρεία και δη η θεία Λειτουργία είναι ένας μεγάλος λειτουργικός πλούτος, τον οποίο μας παρέδωσαν οι Άγιοι Πατέρες και όλη η διαχρονική παράδοση, όπως θαυμάζεται από τους ετεροδόξους, σε συνδυασμό με την ποιμαντική προσπάθεια μυήσεως των πιστών στα γινόμενα και τελούμενα της Θείας Λατρείας. Μετά την ολοκλήρωση των συζητήσεων η Διαρκής Ιερά Σύνοδος κατέληξε στα εξής:

1.Η Λατρεία της Εκκλησίας και μάλιστα η θεία Λειτουργία, αποτελούν το κέντρο της Εκκλησιαστικής ζωής, την καρδιά της Εκκλησίας, γι’ αυτό και κάθε προσέγγιση σε αυτήν πρέπει να γίνεται με βαθύτατο σεβασμό. Δεν πρόκειται μόνο για μία λογική κατανόηση, αλλά για μύηση στο «πνεύμα» της, για ένωση των Χριστιανών με το Χριστό. Γι’ αυτό η Διαρκής Ιερά Σύνοδος εμμένει στην παράδοση του γλωσσικού ιδιώματος του παραδεδομένου τρόπου τελέσεως της θείας Λειτουργίας και των Ιερών Μυστηρίων. Οιαδήποτε μετάφραση λειτουργικών κειμένων μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην ενότητα της Εκκλησίας.
2.Επειδή στην Εκκλησία όλα πρέπει να γίνονται «ευσχημόνως και κατά τάξιν» και τον αρμόδιο λόγο έχει η Ιερά Σύνοδος, γι’ αυτό ο Αρχιερεύς που ενδεχομένως έχει έναν ειδικό λόγο αναγνώσεως κάποιων κειμένων σε μετάφραση, θα πρέπει να λαμβάνει άδεια από την Διαρή Ιερά Σύνοδο.
3.Το θέμα όμως αυτό θα συνεχισθεί να συζητείται στις αρμόδιες Συνοδικές Επιτροπές, σε Συνέδρια που θα διοργανωθούν για τον σκοπό αυτόν, σε συνεργασία με τις Θεολογικές Σχολές και όταν ωριμάσει η συζήτηση, και κριθεί αναγκαίο, θα εισαχθεί στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία είναι το ανώτατο όργανο διοικήσεως της Εκκλησίας, προκειμένου να αντιμετωπισθεί Συνοδικώς».
Παρά ταύτα ο Σεβ. Μητροπολίτης Νικοπόλεως κ. Μελέτιος χωρίς την άδεια της Ιεράς Συνόδου συνεχίζει την τέλεσι της δημοσίας Λατρείας με μεταγλωττισμένα κείμενα, με αποτέλεσμα να συνεχίζωνται και οι κατά της πράξεως αυτής αντιδράσεις. 
2. Προς υπεράσπισι της ακολουθουμένης αυτής πράξεώς του ο άγιος Νικοπόλεως εξέδωκε το  κρινόμενο  σήμερα  βιβλίο  του,  που  ευγενώς  μου απέστειλε ΤΙΜΗΣ  ΕΝΕΚΕΝ, και όπως ο ίδιος γράφει στο προς εμέ Σημείωμά του, το βιβλίο του τούτο σκοπό έχει να δώση απάντησι στα ερωτήματα· «-Χρειάζεται να κατανοούμε τον λόγο του Θεού ή ΟΧΙ;
- Τι το ζητούμενο; Μέθεξη ή κατανόηση;». 
Όμως το δημιουργηθέν με τις πράξεις του αγίου Νικοπόλεως εκκλησιαστικόν πρόβλημα δεν είναι το περιεχόμενο των παραπάνω ερωτημάτων. Αυτά είναι θέματα,  στα  οποία δεν διαφωνούμε. Και μέθεξη χρειάζεται και κατανόηση της Αγίας Γραφής και  των λειτουργικών κειμένων καλόν είναι να υπάρχη. Το πρόβλημα είναι  αν στις ημέρες  μας πρέπει  να  γίνουν  μεταγλωττίσεις των  κειμένων  της   Λατρείας μας (ευχών, ύμνων και αγιογραφικών περικοπών) και εάν ναι, ποίον εκκλησιαστικόν όργανον είναι αρμόδιον να  εγκρίνη την εισαγωγή των μεταγλωττισμένων κειμένων στην δημόσια λατρεία. Σ’ αυτά τα ζητήματα πρέπει να μας δώση σαφή απάντησι ο άγιος Νικοπόλεως και όχι στο ψευτοδίλημμα Μέθεξη ή κατανόηση. 
3. Όμως και το βιβλίο  τούτο του αγίου Νικοπόλεως κινείται σε μη ορθή  βάσι. Δια τούτο προβαίνω σε μια σύντομη αντίκρουσι των κυριωτέρων λανθασμένων θέσεων  του βιβλίου τούτου του Σεβασμιωτάτου, δια να γίνη  διάλογος  και  δια να μη γράφει· «Με ρώτησαν ποτέ, αν αυτά που μου αποδίδουν με εκφράζουν» (Πρόλογος, σελ. 5)1

Επίσκοπος Κυπριανός "Το Πατριαρχείο Ρουμανίας επιθυμεί συμφιλίωση"

Συνέντευξη τύπου πραγματοποιήθηκε χθες, 12 Μάιου, στο Πατριαρχικό Μέγαρο σχετικά την απόφαση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων που αφορά την διακοπή κοινωνίας με το Πατριαρχείο Ρουμανίας.
Την σχετική ενημέρωση έκανε ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καμπινεναούλ κ. Κυπριανός, παρουσία δημοσιογράφων των Ρουμανικών ΜΜΕ.
Σύμφωνα με πληροφορίες κατά την διάρκεια της Ιεράς Συνόδου της Ρουμανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στις 19 Μαΐου, θα οριστεί μια τριμελής αντιπροσωπεία Επισκόπων που θα συναντηθεί με εκπροσώπους τους Πατριαρχείου Ιεροσολύμων για εξεύρεση λύσης.
Ο Επίσκοπος Κυπριανός παρουσίασε στους δημοσιογράφους, την ιστορία της κατασκευής του ναού ο οποίος άρχισε από το 1998, μετά από συμφωνία του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Διοδώρου και του Πατριάρχη Θεοκτίστου, όπως εξήγησε χαρακτηριστικά.
Εν συνεχεία ο κ. Κυπριανός αναφέρθηκε σε διάφορα παραδείγματα, όπως την παρουσία  της Βουλγαρικής Εκκλησίας στο Βουκουρέστι και το αντίθετο στη Σόφια, αλλά και στις Ρουμανικές ενορίες στη Κωνσταντινούπολη.
Επίσης, ανέφερε, ότι Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία στους Αγίους Τόπους έχει 10 μοναστήρια και ιδρύματα που λειτουργούν σε συμφωνία με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.
Σχολιάζοντας την απόφαση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, τόνισε ότι «η διαγραφή από τα δίπτυχα γίνεται μόνο σε ακραίες περιπτώσεις, όπως είναι η αίρεση. Εμείς αναγνωρίζουμε τη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων».
Σύμφωνα με τον Επίσκοπο Κυπριανό η κατασκευή του ναού οφείλεται για ειδικές περιπτώσεις, όταν Ρουμάνοι προσκυνητές επισκέπτονται τους Αγίους Τόπους και θέλουν να συμμετάσχουν στη Θεία Λειτουργία, να είναι στη Ρουμανική γλώσσα.
«Οι Ρουμάνοι προσκυνητές επιθυμούν να συμμετέχουν σε Θ. Λειτουργία που θα είναι στα Ρουμανικά, γι΄ αυτό και το προσκύνημα στην Ιεριχώ διαθέτει πάντα έναν ιερέα ο οποίος συνοδεύει τις προσκυνηματικές ομάδες», ανέφερε ο Επίσκοπος Κυπριανός.
Επίσης, τόνισε: «Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες των χιλιάδων ρουμάνων προσκυνητών, που επισκέπτονται κάθε χρόνο τους Αγίους Τόπους. Αυτός είναι και ο λόγος που κατασκευάσαμε το ναό, για τις ανάγκες του ποιμνίου μας όταν μεταβαίνουν στο εξωτερικό».
«Είναι μια πρακτική ανάγκη, καθώς επίσης να μπορούν να μένουν οι προσκυνητές στο ξενώνα με τελείως χαμηλότερες τιμές από τα ξενοδοχεία, συμμετέχοντας έτσι και στις λατρευτικές ακολουθίες», πρόσθεσε ο Πατριαρχικός Επίσκοπος.
Κλείνοντας, ο Επίσκοπος Κυπριανός τόνισε: «Πιστεύουμε και ελπίζουμε ότι στο τέλος θα καταλήξουμε σε μια λύση, η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρουμανίας επιθυμεί τη συνεργασία και την συμφιλίωση».
«Ελπίζω το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων να απαντήσει στο αίτημα μας, όταν μετά την Συνεδρία της Ιεράς Συνόδου, θα οριστεί μια αντιπροσωπεία ιεραρχών για να μεταβεί στην Ιερουσαλήμ», κατέληξε ο κ. Κυπριανός.

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής του Παραλύτου.

 

Ευαγγελιστής Ιωάννης κεφάλαιο ε΄ 1-15.

Κείμενο:
1 Μετὰ ταῦτα ἦν ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα. 2 ἔστι δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη Ἑβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. 3 ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. 4 ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. 5 ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ. 6 τοῦτον ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; 7 ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγὼ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. 8 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 9 καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. 10 ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· Σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράβαττον. 11 ἀπεκρίθη αὐτοῖς· Ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 12 ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· Τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; 13 ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ Ἰησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. 14 μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται. 15 ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ.

Μετάφραση:
Ύστερα απ΄ αυτά, οι Ιουδαίοι είχαν μια γιορτή, κι ο Ιησούς ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα. Κοντά στην προβατική πύλη, στα Ιεροσόλυμα, υπάρχει μια δεξαμενή με πέντε στοές, που εβραϊκά ονομάζεται Βηθεσδά. Σ΄ αυτές τις στοές κείτονταν πολλοί άρρωστοι, τυφλοί, κουτσοί, παράλυτοι, που περίμεναν να αναταραχθεί το νερό· γιατί, από καιρό σε καιρό, ένας άγγελος Κυρίου κατέβαινε στη δεξαμενή κι ανατάραζε τα νερά· όποιος, λοιπόν, έμπαινε πρώτος μετά την αναταραχή του νερού, αυτός γινόταν καλά, όποια κι αν ήταν η αρρώστια που τον ταλαιπωρούσε. Εκεί ήταν κι ένας άνθρωπος, άρρωστος τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια. Όταν τον είδε ο Ιησούς κατάκοιτο, τον ρώτησε: «Θέλεις να γίνεις καλά;» Ήξερε πως ήταν έτσι για πολύν καιρό. «Κύριε», του αποκρίθηκε ο άρρωστος, «δεν έχω κανέναν να με βάλει στη δεξαμενή μόλις αναταραχτούν τα νερά· έτσι, ενώ εγώ προσπαθώ να πλησιάσω μόνος μου, πάντοτε κάποιος άλλος κατεναίνει στο νερό πριν από μένα.» Ο Ιησούς του λέει: «Σήκω πάνω, πέρε το κρεβάτι σου και περπάτα». Κι αμέσως ο άνθρωπος έγινε καλά, σήκωσε το κρεβάτι του και περπατούσε. Η μέρα που έγινε αυτό ήταν Σάββατο. Έλεγαν, λοιπόν, οι Ιουδαίοι άρχοντες στο θεραπευμένο: «Είναι Σάββατο, και δεν επιτρέπεται να σηκώνεις το κρεβάτι σου». Αυτός όμως τους απάντησε: «Εκείνος που μ΄ έκανε καλά, εκείνος μου είπε πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα». Τον ρώτησαν: «Ποιος είναι ο άνθρωπος που σου είπε πάρε το και περπάτα;» Ο θεραπευμένος όμως δεν ήξερε να πει ποιος ήταν, επειδή ο Ιησούς είχε φύγει απαρατήρητος εξαιτίας του πλήθους που ήταν μαζεμένο εκεί. Αργότερα ο Ιησούς τον βρήκε στο ναό και του είπε: «Βλέπεις, έχεις γίνει καλά· από΄ δω και πέρα μην αμαρτάνεις, για να μην πάθεις τίποτα χειρότερο». Ο άνθρωπος έφυγε αμέσως κι ανάγγειλε στους Ιουδαίους άρχοντες ότι ο Ιησούς ήταν αυτός που τον γιάτρεψε.

Σχόλια:

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ

«Ίδε υγιής γέγονας. Μηκέτι αμάρτανε!»

Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ κλήρο της ανθρώπινης ζωής, μια συγκλονιστική πραγματικότητα που οι άνθρωποι καλούμεθα να αντιμετωπίσουμε καθημερινά. Κι αν ακόμα δεν έτυχε να σταθούμε προσωπικά αντιμέτωποι μαζί της, αρκεί μια επίσκεψη μας σ’ ένα νοσοκομείο για να διαπιστώσουμε την τραγική παρουσία της. Ανθρώπινες υπάρξεις καθηλωμένες στα κρεβάτια, κορμιά σκελετωμένα, πρόσωπα χλωμά, μάτια κλαμμένα, βογγητά, κραυγές, θρήνοι, φωνές απόγνωσης, παρακλήσεις για βοήθεια είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που συνθέτουν το σκηνικό των χώρων, όπου κυριαρχεί παντοδύναμα η αρρώστια.
Μπροστά στο φαινόμενο αυτό της ασθένειας ο άνθρωπος ανέκαθεν στάθηκε με δέος και απορία. Και το ερώτημα που τον απασχόλησε βασανιστικά και εξακολουθεί να τον προβληματίζει επίμονα είναι: Που οφείλεται η αρρώστια; Ποιά είναι τα αίτια προελεύσεως της;
Στο πανανθρώπινο τούτο ερώτημα απάντηση έρχεται να δώσει σήμερα ο Κύριος μας με τη θαυμαστή θεραπεία του παραλυτικού της Βηθεσδά. Ο λόγος που του απηύθυνε, όταν μετά την ίαση του τον συνάντησε στο ναό, αποτελεί το κλειδί, με το οποίο μπορούμε να κατανοήσουμε τις αιτίες της αρρώστιας. «Ίδε υγιής γέγονας. Μηκέτι αμάρτανε».

Οι αιτίες της αρρώστιας

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΗΣ αρρώστιας συχνά σχετίζεται με την αμαρτία. Όπως ο θάνατος και η φθορά αρχή και ρίζα έχει την πτώση και την αποστασία του ανθρώπου, έτσι και η ασθένεια. Στις πιο πολλές περιπτώσεις τα αίτια της είναι ψυχικά και ηθικά. «Τα πλείονα των νοσημάτων εξ αμαρτημάτων εστί ψυχικών», διδάσκει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Την αλήθεια αυτή μας υπογραμμίζει με πολλή έμφαση ο υμνογράφος του Παρακλητικού Κανόνος: «Από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα, ασθενεί μου και η ψυχή...». Την ίδια εξήγηση δίνει και ο Κύριος για την ασθένεια του Παραλυτικού. Η σύσταση Του «μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρον σοι τι γένηται», φανερώνει πως αιτία της πολυχρόνιας παράλυσης του ήταν οι προσωπικές του αμαρτίες.
Εκτός από την αμαρτία η αρρώστια μερικές φορές οφείλεται και στην παιδαγωγούσα αγάπη του Θεού. Επιτρέπει, δηλαδή, ο Θεός να δοκιμαστούμε στο κρεβάτι του πόνου για να φανεί η αρετή και η πιστότητα των εκλεκτών Του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο πολύαθλος Ιώβ. Ο Θεός παραχώρησε να δοκιμαστεί για να αποδειχθεί η ακλόνητη πίστη και η μεγάλη υπομονή του.
Πέρα από τις παραπάνω αιτίες, η αρρώστια πολλές φορές μπορεί να έχει αίτια καθαρά φυσικά ή ακόμη την απερισκεψία και την αμέλεια του ανθρώπου να διαφυλάξει το πολύτιμο αγαθό της υγείας. Πόσες και πόσες φορές δεν εκθέτουμε την υγεία μας σ’ ένα πλήθος κινδύνων κι εμείς οι ίδιοι! Και φυσικά αυτή την επιπολαιότητα μας την πληρώνουμε με τίμημα πολύ ακριβό.

Ο Χριστός απέναντι στην αρρώστια

ΠΟΙΑ ΥΠΗΡΞΕ η στάση του Χριστού απέναντι στην αρρώστια; Η ασθένεια είναι από τα μεγάλα δεινά που πλήττουν τον άνθρωπο. όμως ο ασθενής είναι πρόσωπο συμπαθές και ιερό. Γι’ αυτό και ο Κύριος στάθηκε κοντά στους αρρώστους με απέραντη συμπάθεια και στοργή. Υπήρξε ο μεγάλος ιατρός που έσκυψε γεμάτος αγάπη πάνω από τον ανθρώπινο πόνο και χάρισε την ίαση σ’ ένα πλήθος δυστυχισμένων υπάρξεων. Τα περισσότερα από τα θαύματα Του, που μας περιγράφουν οι ιεροί Ευαγγελιστές, απέβλεπαν στην αντιμετώπιση της αρρώστιας και την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου. Όπως μας αναφέρει το βιβλίο των Πράξεων, ο Χριστός «διήλθεν ευεργετών και ιώμενος πάντας τους κατασυναστευομένους υπό του διαβόλου» (10,38).
Αλλά ο Κύριος δεν περιορίστηκε στην αποκατάσταση της υγείας του σώματος μόνο. Παράλληλα φώτισε και τις βαθύτερες αιτίες της αρρώστιας. Ενέτεξε τον πόνο και την ασθένεια στην οικονομία της σωτηρίας. Και υπογράμμισε ακόμη και με το σταυρικό Του πάθος τον εξαγνιστικό χαρακτήρα της δοκιμασίας. Με τα θαύματα Του σε διαφόρους ασθενείς προσέφερε ταυτόχρονα και τη σωτηρία. Θεράπευε το σώμα, αλλά συνάμα ελευθέρωνε και την ψυχή από το ζυγό των παθών και της αμαρτίας. Τα όσα ενεργούσε φανέρωναν τον ερχομό της Βασιλείας του Θεού και σήμαιναν την απαρχή του θριάμβου Του πάνω στο διάβολο. Έτσι πραγματοποιήθηκε η προφητεία του προφήτου Ησαΐα: «Αυτός (ο Μεσσίας) τας ασθενείας ημών έλαβε και τας νόσους εβάστασε» (53,4).
Και η ιατρική επιστήμη; Ίσως αναρωτηθούν μερικοί. Δεν έχει καμιά θέση σε μια χριστιανική αντιμετώπιση της αρρώστιας; Ασφαλώς και έχει. Η διδασκαλία της Αγίας Γραφής όχι μόνο δεν αποκλείει την παρέμβαση της επιστήμης, αλλά αντίθετα την αποδέχεται και την τιμά. Ο Θεός, τονίζει ο σοφός Σειράχ, «έδωκεν ανθρώποις επιστήμην ενδοξάζεσθαι εν τοις θαυμασίοις αυτού» (38,6). Και αλλού: «Τίμα ιατρόν...Και γαρ αυτόν έκτισε Κύριος» (στιχ. 1). Μόνο που δεν πρέπει να θεοποιούμε την επιστήμη. Αυτό άλλωστε συνιστούν και κορυφαίοι ιατροί. Οι δυνατότητες της ιατρικής επιστήμης παρά τις θεαματικές προόδους της είναι περιορισμένες. Πάνω από την επιστήμη στέκεται ο παντοδύναμος Κύριος, ο μεγάλος ιατρός ψυχών και σωμάτων. Γι’ αυτό πρωτίστως σ΄αυτόν θα πρέπει να καταφεύγουμε με θερμή προσευχή. Το Πνεύμα του Θεού συνιστά: «Τέκνον, εν αρρωστήματι σου...εύξαι Κυρίω και αυτός ιάσεται σε» (Σοφ. Σειρ.38,9).

Πως αντιμετωπίζουμε οι χριστιανοί την αρρώστια;

ΑΝ ΑΙΤΙΑ ΒΑΘΥΤΕΡΗ της αρρώστιας είναι η αμαρτία, τότε η ριζική αντιμετώπιση της βρίσκεται στον Χριστό, τον νικητή του θανάτου και της αμαρτίας. Σ’ Εκείνον που ανέλαβε στους ώμους Του τις ασθένειες μας και βάστασε πάνω Του τις νόσους μας (Ματθ, 8, 17 & Ησαΐας 53, 4) για να θριαμβεύσει πάνω στα δεινά της ανθρωπότητας και να μας χαρίσει το πλήρωμα της αληθινής ζωής και υγείας. Και αν αιτία δικών μας ασθενειών, όχι σπάνια, είναι οι προσωπικές μας αμαρτίες και η άτακτη ζωή μας, τότε η ίαση μας βρίσκεται στην απαλλαγή από τον θανάσιμο εναγκαλισμό της αμαρτίας και των παθών. Το συμπέρασμα αυτό συνάγουμε από τον σημερινό λόγο του Κυρίου μας προς τον θεραπευμένο παραλυτικό: «Βλέπεις, έχεις γίνει καλά. Από δω και πέρα μην αμαρτάνεις, για να μην πάθεις τίποτε χειρότερο»!
Όσο διαρκεί ο σημερινός κόσμος, η ανθρωπότητα θα να υφίσταται τις συνέπειες της αμαρτίας, τον πόνο και την αρρώστια. Όμως ο Χριστός με το Πάθος Του, παίρνοντας πάνω του «τας ασθενείας ημών», τους έδωσε νέο νόημα: όπως κάθε πόνος, έχουν κι αυτές στο εξής λυτρωτική αξία. Μας συνδέουν με τον πάσχοντα Χριστό. Εξαγνίζουν την ύπαρξη μας. Γι’ αυτό και ο χριστιανός στην ώρα ακριβώς που πονά και δοκιμάζεται από την αρρώστια, χαίρεται. Χαίρεται κι ελπίζει και υπομένει, διότι «ανταναπληροί τα υστερήματα των θλίψεων του Χριστού εν τη εαυτώ σαρκί...» (Κολ. 1, 24).
Ωστόσο η αρρώστια δεν παύει να είναι μια οδυνηρή περιπέτεια. Μια μεγάλη δοκιμασία. Γι’ αυτό και ως χριστιανοί έχουμε χρέος να στεκόμαστε με αυταπάρνηση κοντά στους αρρώστους αδελφούς μας. Να τους συμπονούμε και να τους υπηρετούμε. Υπηρετώντας τους αρρώστους, υπηρετούμε στον ίδιο τον Ιησού στο πρόσωπο των μελών Του που υποφέρουν. «Ησθένησα, και επεσκέψασθε με» θα τον ακούσουμε να λέει κατά την μέρα της κρίσεως (Ματθ. 25, 36). Ο άρρωστος στον χριστιανικό κόσμο δεν είναι πια ο καταραμένος, από τον οποίο αποστρέφει κανείς το βλέμμα του. Είναι πρόσωπο ιερό, η εικόνα και ο ελάχιστος αδελφός του Ιησού, κοντά στον οποίο οφείλουμε να σταθούμε με απεριόριστη στοργή και αγάπη.
Ο Κύριος ας μας ενδυναμώνει με τη χάρη Του για να μπορούμε να εκπληρώνουμε με προθυμία και χαρά το ιερό τούτο χρέος μας. Αμήν.

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ή Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΖΙΜΠΑΠΟΥΕ ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΝΕ ΚΑΛΑ;

Ο

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ή Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΖΙΜΠΑΠΟΥΕ ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΑ ΛΕΝΕ ΚΑΛΑ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==========

Κάποιος από τους δύο δεν μας τα λέγει καλά. Είτε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ζιμπάπουε κ. Σεραφείμ, είτε ο Παναγιότατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος.

Η ανακοίνωση της Μητροπόλεως Ζιμπάπουε, αναφέρει ότι το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας θα συμμετάσχει στη συνδιάσκεψη για την ειρήνη, ενώ η εγκύκλιος του Παναγιότατου που θα αναγνωσθεί στους ναούς μιλά για εβδομάδα προσευχής για την ειρήνη. “Η πατριαρχική εγκύκλιος αποτελεί απάντηση στην πρόσκληση του ΠΣΕ προς τις εκκλησίες-μέλη να ορίσουν την Κυριακή 22 Μαΐου ως ημέρα προσευχής για την Ειρήνη”, αναφέρει το “Πρακτορείο Ειδήσεων “Ρομφαία”.

ΟΥΔΕΜΙΑ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΕΙΣ ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΟΜΠΡΕΛΛΑ ΤΟΥ Π.Σ.Ε.

__________

Ουδείς λογικός άνθρωπος είναι δυνατόν να έχει αντίρρηση να συσκεφθούν οι θρησκευτικοί ή και οι κοσμικοί ηγέτες για να σταματήσει η διακίνηση λευκής σαρκός ή η διάδοση των ναρκωτικών ή απάμβλυνση των συγκρούσεων ή η εκμετάλλευση των αδύνατων ή η βοήθεια προς τους κατατρεγμένους συνανθρώπους μας.

ΑΧΡΕΙΑΣΤΕΣ ΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ

_____________

Αλλά οι συμπροσευχές, οι οποίες μάλιστα θα τελούν υπό την αιγίδα του Π.Σ.Ε., σε τι χρειάζονται; Για να συντελούν να εμπεδωθεί ο λεγόμενος “λαικός Οικουμενισμός”; Για να παραβιαστούν οι Ιεροί Κανόνες; Για επισύρουμε την οργή του Θεού με την καταπάτηση των Ιερών Κανόνων;

Γι’ αυτό θα αναμένουμε, Αγιε Ζιμπάπουε. Δεν θα βιαστούμε να εξάγουμε συμπεράσματα. Αν τελικά έχετε δίκαιο και ΔΕΝ θα γίνουν συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλόθρησκους, ουδείς ψόγος για τη συμμετοχή σε Συνδιάσκεψη αν και καλόν θα ήταν αυτή η Συνδιάσκεψη να μην διοργανωνόταν από το Π.Σ.Ε., στο οποίο οι Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες ΔΕΝ θα έπρεπε να συμμετέχουν ως ισότιμα μέλη.

Αν όμως η εγκύκλιος του Παναγιότατου είναι ακριβής και πρόκειται για εβδομάδα συμπροσευχής - παράλληλα φυσικά με τη συζήτηση θεμάτων - όπου οι ορθόδοξοι αντιπρόσωποι θα πραγματοποιήσουν συμπροσευχή - με κάθε μορφής αιρετικούς - τότε αντιλαμβάνεστε ότι έχουμε - και πρέπει ασφαλώς να έχουμε - σοβαρότατες αντιρρρήσεις.

Αφού, λοιπόν, θα εκπροσωπήσετε το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας παρακαλούμε θερμά να μην παραβείτε τους Ιερούς Κανόνες κατά την παραμονή σας στην Ιαμαική.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την ανακοινωση που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΙΑΜΑΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Ζιμπάμπουε και Αγκόλας

======================

Με πρωτοβουλία του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών (ΠΣΕ) πραγματοποιείται από τις 16 – 26 Μαϊου Διεθνής Συνδιάσκεψη Κορυφής για το θέμα της συμβολής των Χριστιανών στην επικράτησης της Παγκόσμιας Ειρήνης. Το Συνέδριο θα φιλοξενηθεί στο Πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας της Τζαμάϊκας στο Κίνγκστον. Θα συγκεντρωθούν γύρω στους χίλιους σύνεδρους από τις πέντε Ηπείρους της γης απ’ όλες τις χώρες του κόσμου για να εξετάσουν τα αποτελέσματα της εκστρατείας που ξεκίνησαν τα Μέλη του ΠΣΕ τα τελευταία δέκα χρόνια για την καταστολή της βίας στη σύγχρονη κοινωνία στο χώρο της οικογένειας, σε τοπικές κοινότητες, ανάμεσα στους λαούς, αλλά και σε βάρος της δημιουργίας του Θεού, του Περιβάλλοντος και γενικότερα του Πλανήτη μας.

Το Ελληνορθόδοξον Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής και τον Αλεξανδρινό Προκαθήμενο κ. Θεόδωρον θα εκπροσωπήσει ο εκ των Μελών της Ιεράς Συνόδου του Αλεξανδρινού Θρόνου που είναι υπεύθυνος για τις Διεθνείς Εκκλησιαστικές Υποθέσεις Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε και Αγκόλας Σεραφείμ Κυκκώτης.

Με τις κοινωνικές εξεγέρσεις στις χώρες της Μέσης Ανατολής, ιδιαίτερα στο χώρο της Βορείου Αφρικής, σε περιοχές της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, και τα προβλήματα θρησκευτικού φανατισμού, όπως στη Νιγηρία και αλλού, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας θα προτείνει για εξέταση και συζήτηση δύο επιπλέον σημαντικά θέματα, πρώτον, Κράτος και Βία, και δεύτερον, Θρησκεία και Βία.

Στο Πατριαρχικό του μήνυμα προς τους Συνέδρους ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος κ. Θεόδωρος, μεταξύ άλλων, τονίζει ότι:

“Η ανθρωπότης καταβάλλει προσπαθείας, όπως η έχθρα και η δυσπιστία, αι δηλητηριάζουσαι την διεθνή ατμόσφαιραν, παραχωρήσωσι την θέσιν εις την φιλίαν και την αλληλοκατανόησιν, όπως η άμιλλα εις τον εξοπλισμόν αντικατασταθή υπό ολοκληρωτικού και πλήρους αφοπλισμού, όπως ο πόλεμος, ως μέσον επιλύσεως των διεθνών προβλημάτων, αποβληθή διά παντός από την ζωήν της κοινωνίας.

Κατά τα ανωτέρω η Ορθόδοξος Εκκλησία αγωνίζεται πάντοτε διά την επικράτησιν των χριστιανικών ιδεωδών της ειρήνης, της ελευθερίας, της ισότητος, της αδελφοσύνης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αγάπης μεταξύ των λαών. Αυτή αύτη, η εν Χριστώ Αποκάλυψις χαρακτηρίζεται «ευαγγέλιον της ειρήνης», διότι ο Χριστός, «ειρηνοποιήσας διά του αίματος του Σταυρού» τα πάντα, «ευηγγελίσατο ειρήνην τοις μακράν και τοις εγγύς»[10] και κατέστη «η ειρήνη ημών». Η ειρήνη αύτη, η «πάντα νουν υπερέχουσα», ως είπεν ο ίδιος ο Κύριος εις τους μαθητάς Του κατά την εσπέραν του Μυστικού Δείπνου, είναι ευρυτέρα και ουσιαστικωτέρα από την ειρήνην, την οποίαν επαγγέλλεται ο κόσμος: «Ειρήνην αφίημι υμίν, ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν, ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν». Και τούτο, διότι η ειρήνη του Χριστού είναι ο ώριμος καρπός της εν αυτώ ανακεφαλαιώσεως των πάντων, της αναδείξεως της ιερότητος και του μεγαλείου του ανθρωπίνου προσώπου ως εικόνος Θεού, της προβολης της οργανικής ενότητος εν αυτώ του ανθρωπίνου γένους και του κόσμου, της εν τω σώματι του Χριστού καθολικότητος των ιδεωδών της ειρήνης, της ελευθερίας, της ισότητος και της κοινωνικής δικαιοσύνης, και τέλος, της καρποφορίας της χριστιανικής αγάπης μεταξύ των ανθρώπων και των λαών του κόσμου. Η πραγματική ειρήνη είναι ο καρπός της επικρατήσεως επί της γης όλων αυτών των χριστιανικών ιδεωδών. Είναι η άνωθεν ειρήνη, περί της οποίας πάντοτε εύχεται η Ορθόδοξος Εκκλησία εις τας καθημερινάς της δεήσεις, εξαιτουμένη ταύτην παρά του Θεού, του τα πάντα δυναμένου και εισακούοντος τας προσευχάς των μετά πίστεως Αυτώ προσερχομένων”.

Ημείς», λέγει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, είμεθα «το ειρηνικόν γένος» , είμεθα οι ειρηνικοί στρατιώται του Χριστού. Η ειρήνη είναι συνώνυμον της δικαιοσύνης”.

Μετά την ολοκλήρωση του Συνεδρίου στη Τζαμάϊκα ο Σεβ. Μητροπολίτης Σεραφείμ θα μεταβεί στην Νέα Υόρκη για να συναντήσει, εκ μέρους του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ. Θεοδώρου, αξιωματούχους των Ηνωμένων Εθνών για θέματα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Human Trafficking στην Αφρικανική Ήπειρον και τρόπους συνεργασίας μετά του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Θα ενημερώσει επίσης και φίλους της Ορθόδοξης Ιεραποστολής από την Ελληνική Κοινότητα που βοηθούν στο Ζιμπάμπουε το κτίσιμο Νηπιαγωγείου για ορφανά παιδιά και θα συναντηθεί με τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Δημήτριο.

Στη συνέχεια θα μεταβεί στο Λονδίνο για να συναντήσει αξιωματούχους του Διεθνούς Οργανισμού για το Περιβάλλον (www.arcworil.com) για να χρηματοδοτήσουν την έκδοση βιβλίου που θα προετοιμάζει Ορθόδοξους νέους στην Αφρική και διδακτέα ύλη για θέματα του Περιβάλλοντος, κι ακολούθως, στη Ναϊρόμπι της Κένυας για Συνέδριο για τις Κλιματολογικές αλλαγές που οργανώνουν από κοινού το UNEP (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον) και το Παναφρικανικό Συμβούλιο Εκκλησιών, ως εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και του Αλεξανδρινού Προκαθημένου κ. Θεοδώρου. Το Συνέδριο θα εξετάσει το ρόλο των θρησκειών και των μελών τους στη συνάντηση κορυφής των αρχηγών των Μελών των Ηνωμένων Εθνών για τις κλιματολογικές αλλαγές στο Ντέρπαν της Νοτίου Αφρικής στο τέλος του χρόνου (COP17).

ΠΗΓΗ:

Πυλώνας Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ "ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟ"

ΑΠΟΣΤΟΜΩΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ "ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ" ΛΙΒΕΛΛΟΓΡΑΦΟΥΣ"

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

============

Αποστομωτική απάντηση στους ανώνυμους λιβελλογράφους εναντίον του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ έδωσε ο ίδιος ο Σεβασμιότατος, με επιστολή του στο ιστολόγιο "Ιδιωτική οδός", ο ιδιοκτήτης του οποίου ομολόγησε ότι κατακλύστηκε από ανώνυμες επιστολές, που κατηγορούσαν τον Σεβασμιότατο Πειραιώς ότι ήταν ταυτόχρονα και ουνίτης και σχισματικός παλαιοημερολογίτης.!!!

Η απάντηση του Σεβασμιότατου- όπως όλα τα κείμενα που συντάσσει- καταπελτώδης συντρίβει "ως σκεύη κεραμέως" τις συκοφαντίες.

Ακούς, π. Μελέτιε Βαδραχάνη, όσα σαφή λέγει ο Σεβασμιότατος;

Συστηματικοί συκοφάντες, σκανδαλοποιοί, ψεύτες και παρανοικοί είναι οι τα τοιαύτα σπερματολογούντες.

Αλλά δεν φταις εσύ παππούλη μου. Φταίει ο Μητροπολίτης Φλωρίνης που δεν σε καθαίρεσε, φταίει ο π. Θεόδωρος Ζήσης και ορισμένοι άλλοι που σε προωθούν και φταίει ο Μητροπολίτης Κηφισίας που σε δέχτηκε στη Μητρόπολή του χωρίς να εξετάσει το ποιόν σου.

Οι μεν Μητροπολίτης Φλωρίνης, π. Θεόδωρος Ζήσης και όσοι άλλοι σε προωθούν θα δώσουν λόγο στο Θεό για το τεράστιο κακό που κάνουν στην Εκκλησία.

Οσο για τον Μητροπολίτη Κηφισίας δεν θα χρειασθεί να δώσει λόγο στο Θεό. Δίνει ήδη στον "παπα-Βατραχάκη", ο οποίος μιλά για κάποια "τρενάκια στο Κολωνάκι¨- ότι και να εννοεί με αυτά, Αγιε Κηφισίας.

Ετσι είναι δεσπότη μου! Εσείς οι επίσκοποι έχετε ευθύνη στο Θεό για τις χειροτονίες που κάνετε και για τους κληρικούς που δέχεσθε στη Μητρόπολή σας. Και ακόμη δεν πέρασε ο "Ορθόδοξος Τύπος" υπό τον πλήρη του έλεγχο.!!! Φανταστείτε τι θα συμβεί τότε...

Θα επανέλθουμε - συν Θεώ - σύντομα.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την επιστολή του Αγίου Πειραιώς που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ "ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟ"

====================

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 12ῃ Μαΐου 2011

Πρός Τόν

Ἐλλογιμώτατον Κύριον

Παναγιώτην Ἀνδριόπουλον

Ἰδιοκτήτην ἱστοτόπου «ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟΣ»

Ἐλλογιμώτατε καί φίλτατε Παναγιώτη,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Εὐχαριστῶ διά τήν ἐκπεφρασμένην εἰς τό δημοσίευμα τῆς 11ης Μαΐου 2011 προσωπικήν σου γνώμην διά τό ἀνυπόστατον καί φαιδρόν τῶν ἀντιφατικῶν «φημολογιῶν» ὅτι δῆθεν ὑπῆρξα Κληρικός ἐν ταὐτῷ τῆς παρασυναγωγῆς τῶν Ῥωμαιοκαθολικῶν καί τῶν αὐτοπροσδιοριζομένων ὡς ΓΟΧ.

Δεδομένου ὅτι ἐγεννήθην εἰς τάς 29/12/1956 καί ἐκάρην μοναχός εἰς τήν Ἱ. Μονήν Κοιμήσεως Θεοτόκου Π. Πεντέλης ὑπό τοῦ νῦν Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Χρυσοστόμου, τοῦ τότε Καθηγουμένου Αὐτῆς εἰς τάς 10/10/1980 εἰς ἡλικίαν 24 ἐτῶν χειροτονηθείς τήν ἑπομένην ὡς Διάκονος ἐν τῷ Ἱ. Ναῷ Ἁγίας Αἰκατερίνης Πετραλώνων τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, διαπορῶ πῶς εἶχον δυνηθῇ ἀνθρωπίνως καί εἰς τόσον ὀλίγον χρόνον ζωῆς, νά συγκεράσω τοσοῦτον ἀντιφατικάς ἀποκλίσεις ἀντιλήψεων, δηλ. ἐν ταὐτῷ νά διακονῶ καί νά πιστεύω εἰς τόν συγκρητιστικόν οἰκουμενισμόν τόν ἐκφραζόμενον εἰς τήν νιοστήν δύναμιν ὑπό τῆς Ῥωμαιοκαθολικῆς παρασυναγωγῆς καί μάλιστα εἰς τήν προβατόσχημον ἐκδοχήν της καί ἐν ταὐτῷ νά διακονῶ καί νά πιστεύω εἰς τόν ἄκριτον ζηλωτισμόν, πού ἀνιδρύει ἐκτός τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας ψευδεπίγραφον «ζηλωτικήν» παρασυναγωγήν;

Διερωτῶμαι ὡσαύτως ἐπειδή δέν τυγχάνω σιωπῶν, «ἑστώς καί θερμαινόμενος» ἐν τῇ Ἐπισκοπικῇ μου καθέδρᾳ, πῶς οἱ Ρωμαιοκαθολικοί παρασυνάγωγοι μετά τήν κυκλοφόρησιν τοῦ πονηματίου μου «Αἱ Αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ» καί τάς κατά τῆς πλάνης αὐτῶν ἐγνωσμένας παρεμβάσεις μου καί οἱ ἀντίστοιχοι συνοδοιπόροι εἰς τήν πλάνην ἄκριτοι ζηλωταί δέν θά εἶχον παρουσιάσει ἀπόλυτα τεκμήρια τοιαύτης ἀλλοπροσάλου συμπεριφορᾶς διά νά καταδείξουν τό ἀσταθές τοῦ χαρακτῆρος μου καί μάλιστα ἄνευ οὐδεμιᾶς ἀστικῆς ἤ ποινικῆς ἐπιπτώσεως διότι ἡ ἀποκάλυψις τῆς ἰδιότητος ἑνός προσώπου δέν συνιστᾶ ποινικόν ἀδίκημα.

Θεωρῶ τό θέμα ὡς τίθεται κωμικοτραγικόν καί ἐκ βαθέων δέομαι Τοῦ πανοικτίρμονος Θεοῦ ἵνα συγχωρῇ τούς ἀνωνύμως βυσσοδομοῦντας εἰς βάρος τοῦ ἀναξίου προσώπου μου καί χορηγῇ αὐτοῖς μετάνοιαν καί φωτισμόν.

Κατακλείων ὑπομιμνήσκω ὅτι ὑπηρέτησα ἐπί 20ετίαν σχεδόν ὡς Γραμματεύς τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί Ἐκκλησιαστικός Ἀνακριτής καθ’ ἅπασαν τήν Ἐπικράτειαν, ὡς θά ἐνθυμεῖσθε ἀπό τήν ἀνακριτικήν μου διακονίαν εἰς τήν Ἱ. Μητρόπολιν Πατρῶν ἐπί τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Αὐτῆς κυροῦ Νικοδήμου καί ἀναποδράστως ἐκ τῆς διακονίας μου τῆν ὁποίαν ἐπειράθην μετ’ ἐπιγνώσεως διά τήν κάθαρσιν τῆς Ἐκκλησίας ὅπως ἐπιτελέσω, ἐδημιούργησα εἰς πολλούς παραπικρασμόν ἴσως καί ἀντιπάθειαν εἰς βάρος μου, ὡς λόγου χάριν συνέβη εἰς τό ἐν Θήβαις Τριμελές Πλημμελειοδικεῖον ὅπου ἐδικάζοντο οἱ φερόμενοι ὡς Ἀρχιεπίσκοποι τῶν παρατάξεων τῶν ΓΟΧ καί εἰς τό ὁποῖον ἐντολῇ τῆς Ἱ. Συνόδου παρέστημεν μετά τοῦ μακαριστοῦ Πρωτοπρ. Εὐαγγέλου Μαντζουνέα, Γραμματέως τότε τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν ζητημάτων, ὡς μάρτυρες κατηγορίας κατ’ αὐτῶν διά τάς ἀποδιδομένας εἰς αὐτούς ποινικάς κατηγορίας τῆς ἀντιποιήσεως ἀρχῆς καί στολῆς, ἐξυβρισθέντες ὑπό τῶν συγκεντρωμένων ὁπαδῶν των ὡς δῆθεν «ὑποστηρικταί τοῦ ἀντιχρίστου Πάπα» καί «πληρωμένοι μπράβοι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ». Ἡ ἱστορία τόσον τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Εὐαγγέλου Ματζουνέα ὅσον καί τῆς ἐλαχιστότητός μου ἀποδεικνύει ἀσφαλῶς τό ἕωλον καί ἀνυπόστατον τῶν ὡς εἴρηται ὕβρεων.

Εὐελπιστῶν ὅτι διεσκέδασα τήν «ἀχλύν» ὡς ἀναφέρετε, τῶν εἰς βάρος μου φαιδροτήτων παρακαλῶ, ὅπως εἰς τό Ὑμέτερον ἱστολόγιον τοποθετηθεῖτε ὡς ἔγκριτος Θεολόγος σχετικῶς πρός τάς δύο τελευταίας ἡμετέρας παρεμβάσεις εἰς τήν ΔΙΣ ἤτοι διά τήν στρέβλωσιν τοῦ Ἱ. Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος ὑπό τῆς Ἀδελφῆς Ὁμοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας καί τῆς ἱερατικῆς συμμετοχῆς εἰς Ὀρθόδοξον Ἱ. Ἀκολουθίαν, ἑτεροδόξων δῆθεν Κληρικῶν καί διατελῶ,

Μετ’ ἀναστασίμων εὐχῶν,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΠΗΓΗ:

"Ιδιωτική Οδός"

ΝΕΑ ΑΗΘΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

ΝΕΑ ΑΗΘΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==================

Με βαθύτατη θλίψη - αλλά όχι έκπληξη - οι πιστοί πληροφορήθηκαν τη νέα απαράδεκτη ενέργεια του ορκισμένου οικουμενιστή Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομου, ο οποίος απάντησε με σκαιό τρόπο στον ομολογητή Μητροπολίτη Γλυφάδος κ. Παύλο όταν ζήτησε από τη Σύνοδο ενημέρωση για την πορεία των διαλόγων.

Ενώ το έγγραφο του Αγίου Γλυφάδος απευθυνόταν προς την Ιερά Σύνοδο απάντηση στην επιστολή έστειλε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας - την οποία φυσικά του ενεχείρισε αντιδεοντολογικά ο Μακαριότατος κ. Ιερώνυμος.

Και ποια υπήρξε η απάντηση του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Μεσσηνίας προς τον Αγιο Γλυφάδος; “Εδώ καράβια χάνονται και συ βαρκούλες αρμενίζουν!!!” (Μάλιστα αγαπητοί αναγνώστες! Καλά διαβάσατε! Δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος!) Ενας Μητροπολίτης ζητά από τη Σύνοδο ενημέρωση για την πορεία των διαλόγων και η απάντηση είναι “Εδώ καράβια χάνονται και σύ βαρκούλες αρμενίζουν”!!! Και μάλιστα ο Σεβασμιότατος Μεσσηνίας επέστρεψε ως απαράδεκτο στον αποστολέα του - τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Γλυφάδος - το έγγραφο με ιδιόχειρο σημείωμα.!!!

ΣΚΑΙΗ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΦΡΑ ΤΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

_________

Δεν χρειάζεται να καταδείξουμε το μέγεθος της ασέβειας προς το πρόσωπο του Μητροπολίτη Γλυφάδος, που επέδειξε ο Σεβασμιότατος Μεσσηνίας, ούτε την περιφρόνηση προς το Συνοδικό θεσμό, ούτε την αήθη ενέργεια του Αρχιεπισκόπου να παραδίδει έγγραφα που απευθύνονται στη Σύνοδο στους ευνοούμενούς του Μητροπολίτες για να απαντούν οι ίδιοι και μάλιστα με αυτό τον σκαιό τρόπο.

ΤΟΝ “ΠΑΤΗΣΕ ΣΤΟΝ ΚΑΛΟ” Ο ΑΓΙΟΣ ΓΛΥΦΑΔΟΣ

________

Σε κάθε πέριπτωση ας μην εκπληττόμεθα με την ενέργεια του Σεβασμιότατου Μεσσηνίας. Η αχαρακτήριστη αντίδρασή του δεν είναι απλά απότοκος της έμφυτης θρασύτητας που τον χαρακτηρίζει, αλλά και πράξη απελπισίας μπροστά στα ερείπια του διαλόγου με τους Παπικούς.

Τι ενημέρωση να κάνει; Τα έχουν, κατά τη λαική έκφραση, κάνει μαντάρα στους διαλόγους! Ο Σεβασμιότατος Μεσσηνίας ένιωσε - και δικαίως - ότι και η απλή αναφορά στο θέμα τον έθιγε, επειδή η ομάδα του Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη (Ζηζιούλα) το φυσά και δεν κρυώνει επειδή “τα σχέδια της ζωής τους απέτυχαν και βγήκαν όλα πλάνα”.

Αντί, λοιπόν, κατά τον ποιητή να ακούσει "τις εξαίσιες φωνές του μουσικού θιάσου" και "να αποχαιρετήσει την Αλεξάνδεια" των οικουμενιστικών σχεδιασμών που έχασε, προσπαθεί με αυτό τον τραμπουκισμό προς το συνεπίσκοπό του να εξωτερικεύσει τη δυσφορία του για την παταγώδη αποτυχία των διαλόγων.

ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΛΥΦΑΔΟΣ

______________

Να σημειώσουμε - για μια ακόμη φορά -, ως ορθόδοξοι χριστιανοί, την χαρά μας, επειδή ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γλυφάδος έχει αποδειχτεί στην πράξη ομολογητής της πίστης μας με τις συνεχείς παρεμβάσεις του σε θέματα πίστεως.

Και τη “μεταπατερική” θεολογία της Ακαδημίας του Βόλου καταδίκασε και συμπαράσταση προς τον Αγιο Πειραιώς εξέφρασε και τον ανεκδιήγητο οικουμενιστή και Νεοβαρλααμίτη π. Παύλο Κουμαριανό, που κοινώνησε όστια κατήγγειλε - χωρίς βέβαια ο ένοχος να καταδικαστεί αφού Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τον κάλυψε - όπως αναμενόταν -, και την απαράδεκτη εκκοσμίκευση του Ραδιοσταθμού της Εκκλησίας στηλίτευσε.

Ο Σεβασμιότατος Γλυφάδος βρίσκεται πολύ ψηλά στη συνείδηση των πιστών σε αντίθεση με τον Σεβασμιότατο Μεσσηνίας, ο οποίος προκαλεί συνεχώς την ορθόδοξη αυτοσυνειδησία, με την προπέτεια και τις κακοδοξίες που διατυπώνει.

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΜΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ

__________

Σε τελευταία όμως ανάλυση, αν δεν θέλουμε να κοροιδεύουμε τον εαυτό μας, δεν έχουμε να κάνουμε με τον Μεσσηνίας. Εχουμε να κάνουμε με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, ο οποίος καλύπτει τον Μεσσηνίας, καλύπτει τον π. Παύλο Κουμαριανό, κάνει πλάτες στον κ. Γιαγκάτζογλου, και συνωμοτεί με τους άθεους κρατούντες σε βάρος των συμφερόντων της Εκκλησίας.

Οταν η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος πήρε την ιστορική της απόφαση για το διάλογο με τους Παπικούς, όλοι πανηγυρίσαμε, αλλά πολλοί εκφράσαμε την πλήρη απογοήτευσή μας επειδή ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος διατήρησε στη θέση αυτή τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο, ο οποίος θα ακύρωνε στην πράξη την απόφαση της Ιεραρχίας. Και ιδού η επαλήθευση των φόβων μας.

Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται στην πράξη, ότι ο Μακαριότατος κ. Ιερώνυμος είναι η τροχοπέδη όλων των αγώνων της Εκκλησίας και ότι μόνον η απομάκρυνσή του από τον Θρόνο θα επιτρέψει στην Εκκλησία της Ελλάδος να προχωρήσει - χωρίς έσωθεν προσκόμματα - την πορεία Της.

πηγη ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΣ