η μετάνοια του εκλύτου συνταγματάρχη.

Στο Πατερικό του Γκλίνσκ διαβάζουμε το εξής θαυμαστό γεγονός:
Ο Βασίλειος Μιλόνωφ ήταν συνταγματάρχης και γνωστός για τον έκλυτο βίο του. Δεν πίστευε τίποτα. Βλασφημούσε και περιγελούσε κάθε τι που είχε σχέση με την θρησκεία. Η ηλικιωμένη μητέρα του είχε βαθιά πίστη κι ευλάβεια και τον εκλιπαρούσε να συμμορφωθεί, μα του κάκου. Οι προσευχές της όμως δεν πήγαν χαμένες. Ο Κύριος που θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι την άκουσε και να τι έγινε.
Μια φορά ο Μιλόνωφ είχε μεθύσει με τους φίλους του και μετά γύρισε στο σπίτι και ξάπλωσε να ξεκουραστεί. Δεν είχε καλά καλά κλείσει τα μάτια του κι άκουσε μια φωνή πίσω από τη στόφα να του λέει:
-Μιλόνωφ, πάρε ένα όπλο και πυροβολήσου.
Ξαφνιάστηκε. Νόμισε πως κάποιος του κάνει κακόγουστο αστείο. Έριξε μια ματιά γύρω στο δωμάτιο κι αφού δεν είδε κανένα, νόμισε πως ήταν παραίσθηση. Σε λίγο όμως ξανάκουσε τη φωνή. Αυτή τη φορά μάλιστα ήταν πιο επιτακτική και του απαιτούσε να πάρει αμέσως το όπλο και να αυτοπυροβοληθεί. Αναστατωμένος φώναξε τον ιπποκόμο του και του τα διηγήθηκε όλα. Ο ιπποκόμος του ήταν πιστός και του είπε πως όλ’ αυτά ήταν δαιμονικά και πως έπρεπε να κάνει το σταυρό του και να προσευχηθεί. Ο Μιλόνωφ είχε πολύ καιρό να κάνει το σταυρό του ή να προσευχηθεί και γι’ αυτό του φάνηκε αστεία η πρόταση του ιπποκόμου. Γέλασε με τη δεισιδαιμονία του. Εκείνος όμως επέμεινε και του είπε την άλλη φορά που θ’ ακούσει τη φωνή, να κάνει το σταυρό του.
-Τότε θα δεις, του είπε, πως υπάρχει Θεός, υπάρχουν και δαίμονες. Η φωνή θα σταματήσει, αφού είναι ολοφάνερο πως προέρχεται από το δαίμονα και θέλει να σκοτωθείς για να κολαστείς αιώνια.
Ο Μιλόνωφ έδιωξε τον ιπποκόμο και ξανάκουσε τη φωνή. Τότε αποφάσισε να κάνει το σταυρό του. Στη στιγμή η φωνή σταμάτησε κι αυτό του ’κανε μεγάλη εντύπωση. Άρχισε ξαφνικά να σκέφτεται όλη την προηγούμενη ζωή του. Ένας ακαθόριστος φόβος τον έπιασε κι αποφάσισε να τα παρατήσει όλα και ν’ αφιερώσει το υπόλοιπο της ζωής του στη μετάνοια για τις αμαρτίες του.
Χωρίς να χάσει καθόλου καιρό έστειλε την παραίτησή του, φόρεσε μια προβιά και κίνησε για το Κίεβο. Ήθελε να μονάσει στη λαύρα των Σπηλαίων. Ο ηγούμενος δυσκολεύτηκε να τον κρατήσει και του είπε να πάει προσωπικά στο μητροπολίτη. Εκείνος με τη σειρά του ξαφνιάστηκε που είδε μπροστά του ένα συνταγματάρχη με ρούχα ζητιάνου. Κι όταν ο τελευταίος του μίλησε ανοιχτά για τη ζωή του τον συμβούλεψε να μην πάει στη λαύρα, που βρισκόταν κοντά σε μια θορυβώδη πόλη, αλλά στο ερημητήριο του Γκλίνσκ, στον ηγούμενο Φιλάρετο. Με τη δική του έμπειρη καθοδήγηση του είπε ν’ αγωνιστεί για τη σωτηρία της ψυχής του. Κι ο Μιλόνωφ τον άκουσε, πήγε στο Γκλίνσκ κι έγινε εκεί υπόδειγμα πραγματικής μετάνοιας.
Το Γεροντικό του Βορρά, Β΄ τόμος,
Π. Μπότση, Αθήνα, 2001, σ. 108 -110.
Από το περιοδικό «ΚΙΒΩΤΟΣ», Τεύχος υπ’ αριθμ. 24, Χειμώνας 2010, σελ. 12 -13.
Η/Υ επιμέλεια, Κωνσταντίνας Κυριακούλη.

Ο ραβίνος Μορντεχάϊ Φριζής περιγράφει τον ...επερχόμενο μεσσία!

Αφιερωμένο ειδικά σε όσους εκ των Χριστιανών μας σπρώχνουν προς την πανθρησκεία και την αποστασία

Ορθόδοξο Παρατηρητήριο

Αντί εισαγωγικού σχολίου θα παραθέσουμε ένα μικρό απόσπασμα απο ομιλία του π. Θεοδώρου Ζήση με τίτλο "ΒΑΣΙΚΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑΣΤΙΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ "

(απο το http://www.theodromia.gr/F304D4FE.el.aspx)

«Ἀνίσως καὶ θέλετε νὰ σᾶς εἰπῶ ἕνα παράδειγμα γιὰ νὰ καταλάβετε τὴν δύναμη τοῦ Σταυροῦ, σᾶς τὸ λέγω. Εἰς τὴν Αἴγυπτον, εἰς τὸ Μισίρι, ἦτον ἕνας βασιλεὺς ἀσεβής. Εἶχε ἕναν Ἑβραῖο βεζύρη καὶ ἀπὸ Ἑβραῖος ὁποὺ ἦτον ἔγινε καὶ Τοῦρκος -τοὺς ἐξευτελίζει καὶ τοὺς δύο ἐδῶ μὲ μιὰ διήγηση!- Ἄφησε τὸν ἕνα διάβολο καὶ πῆγε μὲ τὸν ἄλλον. Ἔφυγε ἀπὸ τὸν Ἑβραῖο καὶ πῆγε μὲ τὸν ἄλλο διάβολο. Ἤξευρε γράμματα ἑβραϊκὰ καὶ τούρκικα.

Εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἦτον ἕνας Πατριάρχης, τὸ ὄνομά του Ἰωακείμ, ἁγιώτατος ἄνθρωπος, σοφὸς και ἐνάρετος. Ἀκούγοντας ὁ βασιλεὺς τὸν Πατριάρχην, πὼς ἦτον ἅγιος ἄνθρωπος τὸν ἀγάπα κατὰ πολλά. Λέγει ὁ Ἑβραῖος τοῦ βασιλέως. Κάτι πολλὴν ἀγάπην ἔχεις μὲ τὸν Πατριάρχην. Τοῦ λέγει ὁ Βασιλεὺς. ὁ Ἰωακείμ, ὁ Πατριάρχης, εἶναι καλός, δίκαιος ἄνθρωπος. Τοῦ λέγει ὁ Ἑβραῖος, σὰν βεζύρης ὁποῦ ἦτον: Κράξε, Βασιλεῦ, τὸν Πατριάρχην νὰ ἔλθη. Λέγει του ὁ Ἑβραῖος, ἐπειδὴ καὶ ἤξευρε τὸ εὐαγγέλιον. ἐγὼ θέλω, Πατριάρχη, νὰ φιλονικήσωμεν μερικὰ καὶ περὶ πίστεως, γιὰ τὰ δόγματα. Λέγει του ὁ Πατριάρχης. μὲ τὸν ὁρισμό σου, βασιλεῦ, ἕτοιμος εἶμαι διὰ τὴν πίστιν μου νὰ χύσω καὶ τὸ αἷμα μου. Καὶ κάνοντας ἀρχὴν ὁ Πατριάρχης νὰ φιλονικᾶ μὲ τὸν Ἑβραῖο, μ' ἕναν τρόπον ἐπιδέξιον πάντοτε τὸν ἀποστόμωνε τὸν Ἑβραῖον.

Λέγει ὁ Ἑβραῖος τοῦ Πατριάρχου. τί θέλομεν νὰ φιλονικῶμεν; Ἐγὼ ἀκούω, ὁποὺ λέγει ὁ Χριστός σας εἰς τὸ εὐαγγέλιον πὼς ὅποιος ἔχει πίστιν ὅσον μὲ ἕνα σπυρὶ σινάπι μετατοπᾶ ἕνα βουνὸ ἀπὸ τὸν τόπον του καὶ πηγαίνει σ' ἄλλο μέρος. Λέγει ὁ Πατριάρχης. ἀληθινὰ ἔτσι τὸ λέγει τὸ εὐαγγέλιον. Λέγει του ὁ Ἑβραῖος λοιπόν, ἂν εἶσαι ἄξιος, πρόσταξε καὶ σὺ νὰ σηκωθῆ ἀπὸ τὸν τόπον του τὸ βουνὸ καὶ τότε νὰ πιστεύσω. Ἐζήτησε ὁ Πατριάρχης τρεῖς ἡμέρες καὶ τρεῖς νύκτες διορίαν. Τότε ἔρχεται ὁ Πατριάρχης καὶ λέγει τοῦ βασιλέως. ἕτοιμος εἶμαι διὰ τὸ πρόσταγμα, ὅπου μὲ πρόσταξες.

Ἦτον ἕνα βουνὸ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον ἔως τρεῖς ὧρες μακριά. Λέγει ὁ Ἑβραῖος. Βασιλέα, πρόσταξε τὸν Πατριάρχη νὰ σηκώση ἐκεῖνο τὸ βουνὸ νὰ πιστεύσωμεν καὶ ἐμεῖς. Τότε πιάνει ὁ Πατριάρχης καὶ θυμιάζει ἀπὸ μακριὰ ἐκεῖνο τὸ βουνὸ καὶ κάμνοντας τὸν Σταυρόν του τρεῖς φορές, λέγοντας καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Σὲ προστάζω ἐσὲ βουνὸ νὰ σηκωθῆς καὶ νὰ ἔρθης ἐδῶ. Καί, ὦ τοῦ θαύματος! Εὐθὺς ἐσηκώθη ἐκεῖνο τὸ βουνὸ καὶ ἔγινε τρία, εἰς τύπον τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ ἐκκίνησε καὶ ἐρχόταν. Φωνάζει ὁ βασιλεὺς καὶ λέγει. γιὰ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ! Βοήθησέ μας καὶ ἐχαθήκαμε. Ἐρχόταν ἀπάνω τους τὸ βουνό. Καὶ κάνοντας πάλιν δέησιν ὁ Πατριάρχης ἐστάθη τὸ βουνὸ ἔως ἕξι μίλια μακριὰ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον καὶ τὸ ὠνόμασαν Ντοὺρ ντὰγ. θέλει νὰ εἰπῆ. στάσου βουνὸ πάλιν.

Ὁ Ἑβραῖος δὲν ἐπίστευσεν καὶ λέγει τοῦ Βασιλέως. Πάλιν λέγει τὸ Εὐαγγέλιον πὼς ὅποιος ἔχει πίστιν, ἀνίσως καὶ τύχη ἀνάγκη νὰ πιῆ θανάσιμον φαρμάκι, δὲν ἀποθαίνει. λοιπὸν πρόσταξε τὸν Πατριάρχην νὰ τοῦ κάμω ἕνα φαρμάκι νὰ τὸ πίη καί, ἀνίσως καὶ δὲν ἀποθάνη, νὰ πιστεύσωμεν καὶ ἐμεῖς». Ἔγινε καὶ τὸ θαῦμα αὐτό. Ὁ Ἑβραῖος παρεσκεύασε ἰδίαις χερσὶν ἕνα φαρμάκι, τὸ ὁποῖο μόνο νὰ τὸ ἤγγιζες στὰ χείλη θὰ ἀπέθνησκες. Ὁ Πατριάρχης ἤπιε ὅλο τὸ ποτήρι καὶ δὲν ἔπαθε τίποτε. Καὶ λέγει τώρα στὸν βασιλιὰ. «Πὲς του νὰ ξεπλύνη τώρα τὸ ποτήρι καὶ νὰ πιῆ τὸ ξέπλυμα». Καὶ μὸλις τὸ ἤπιε ὁ Ἑβραῖος πέθανε μπροστὰ σὲ ὅλους!------------

(Το παρακάτω  άρθρο και Video  μας το έστειλε ο φίλος του ιστοογίου Β.Π )

«Ο Μεσσίας σύμφωνα με τον ορθόδοξο Ιουδαϊσμό θα είναι άνθρωπος, θνητός, γεννημένος με φυσιολογικό τρόπο από θνητούς γονείς, θα δημιουργήσει την δική του οικογένεια, θα παντρευτεί και κατά πάσα πιθανότητα θα έχει και ο ίδιος παιδιά. Δεν θα διαθέτει θεϊκές δυνάμεις.

Θα είναι ο μεγαλύτερος θρησκευτικός, πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης που θα εμφανιστεί από την εποχή του Μωυσή, επιλεγμένος από τον Θεό.

Πάντως μέχρι οι προφητείες να επαληθευτούν, μέχρι να γίνουν τα γεγονότα δεν είμαστε ακριβώς σίγουροι πώς θα γίνουν. Μεσσίας σημαίνει κεχρισμένος, Χριστός. Και ο Μεσσίας πριν αναλάβει τα καθήκοντά του θα χριστεί με λάδι ελιάς και έτσι θα βασιλεύσει στον Ιουδαϊκό λαό.

Γιατί χρειαζόμαστε τον Μεσσία;

Ο Μεσσίας θα φέρει την Λύτρωση, την Σωτηρία (Geula), αρχικά στον Ιουδαϊκό λαό και μετά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Λύτρωση, δηλαδή το κλείσιμο του κύκλου που άρχισε... με το προπατορικό αμάρτημα. Ο Θεός έπλασε τον Αδάμ και την Χαβά, Εύα και τους έβαλε στον Παράδεισο του οποίου επίκεντρο είναι η Ιερουσαλήμ και τους έβαλε σε μια δοκιμασία. Να μη φάνε από το δένδρο της γνώσης του καλού και του κακού. Με τη λογική αποφασίζουμε μεταξύ σωστού και λάθους. Με το συναίσθημα, τα πάθη, τις παρορμήσεις αποφασίζουμε μεταξύ καλού και κακού. Πρέπει να υπάρχει και η λογική και το συναίσθημα αλλά τα ινία πρέπει να τα έχει η λογική. Αν το συναίσθημα παίρνει το πάνω χέρι επί της λογικής τότε ο άνθρωπος καταλήγει σε λανθασμένες αποφάσεις. Όταν οι πρωτόπλαστοι έφαγαν τον καρπό πέρασαν από τον χώρο της λογικής στο χώρο της κυριαρχίας του συναισθήματος. Ξέπεσαν από το στάδιο του σωστού και του λάθους, από την κυριαρχία της λογικής στο στάδιο του καλού και του κακού στην κυριαρχία του συναισθήματος και των παρορμήσεων.

Σύμφωνα με τον Ιουδαϊσμό, σίγουρα χρειαζόμαστε τη βοήθεια του Θεού, αλλά ο άνθρωπος μπορεί με τις δικές του δυνάμεις να ξεπεράσει και να νικήσει το προπατορικό αμάρτημα και να διορθώσει τον εαυτό του.

(σχ. Ο.Π: Η γνωστή εωσφορική θεωρία  της αυτοσωτηρίας , αυτοδικαίωσης, αυτοπραγμάτωσης)

Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε το προπατορικό αμάρτημα και να κυριαρχήσει η λογική επί του συναισθήματος και να είμαστε ηθικά ορθοί; Ο Ιουδαϊσμός βάζει ορισμένα βήματα. Πρώτο βήμα για τους Εβραίους είναι να τηρούν τους 613 νόμους της Τορά, της προφορικής και γραπτής του Νόμου. Όταν ο Εβραίος τηρεί αυτούς τους 613 νόμους βάζει τη λογική πάνω από το συναίσθημα. Όχι να εξαφανίσουμε το συναίσθημα και οι παρορμήσεις αλλά να τις χαλιναγωγήσουμε. Αυτή είναι η όλη ουσία του Νόμου. Τα υπόλοιπα έθνη για να βάλουν την λογική πάνω από το συναίσθημα πρέπει να τηρούν τους 7 βασικούς νόμους του Νώε. Αυτό είναι το πρώτο στάδιο σ' αυτόν τον κόσμο που γνωρίζουμε. Όμως δεν μπορούμε να γίνουμε τέλειοι 100%, αρκεί η προσπάθεια και η συνεχής βελτίωση, κάθε μέρα να διορθώσουμε κάτι περισσότερο, η ουσία είναι η προσπάθεια να φτάσουμε την τελειότητα. Για να φτάσουμε όμως σε αυτό το στάδιο όπου πραγματικά θα καταφέρουμε όλοι μας και όχι μόνο οι δίκαιοι, όλοι μας και οι Εβραίοι και οι μη Εβραίοι, όλη η ανθρωπότητα, να καταφέρουμε να φτάσουμε στον στόχο όπου η ηθική, η θεϊκή ηθική, και η λογική θα έχουν το πάνω χέρι σε σχέση με το συναίσθημα, και το συναίσθημα θα λειτουργεί σύμφωνα με τους κανονισμούς αυτής της θεϊκής ηθικής, όπου όλοι θα ανεβούμε τόσο ηθικά όσο και πνευματικά, ψυχικά. Γι' αυτό χρειάζεται η εποχή της Λύτρωσης. Το πιο σημαντικό κομμάτι αυτής της εποχής είναι ότι θα μας οδηγήσει στο λεγόμενο ξεκαθάρισμα ανάμεσα στους δίκαιους και στους άδικους. Ενώ στον κόσμο μας τα πράγματα είναι μπερδεμένα, το καλό και το κακό είναι μπερδεμένα. Αυτό θα ξεκαθαρίσει στην εποχή του Μεσσία, την εποχή της Λύτρωσης. Γιατί η παγίδα είναι όταν ανακατεύουμε ψέμα με αλήθεια και ο άνθρωπος δεν μπορεί να ξεχωρίσει ποιο είναι το ψέμα και ποια η αλήθεια, γι' αυτό πρέπει να γίνει το ξεκαθάρισμα. Ξεκαθάρισμα ανάμεσα σε ιδεολογίες και πιστεύω, ξεκαθάρισμα ανάμεσα σε πράξεις, ξεκαθάρισμα ανάμεσα σε ανθρώπους καλούς και κακούς, δίκαιους και άδικους.

(σχ. Ο.Π : Εφ΄όσον βέβαια  θα έχει επικρατήσει  η εωσφορική  συνείδηση της,τότε   θα  γίνει το  τελικό "ξεκαθάρισμα" με κριτήρια που έχουν κατά   καιρούς  περιγραφεί απο τον  Σιωνισμό, ο οποίος  αποτελεί φυσικά   το πολιτικό "έμβολο"  του Ιουδαϊσμού)

Και για να γίνει μια μεγάλη ιστορική αλλαγή πάντα χρειάζεται έναν μεγάλο αληθινό ηγέτη. Θα είναι διαλεγμένος από τον Θεό, άνθρωπος σοφός, δίκαιος και καλός. Εβραίος στο θρήσκευμα και στη καταγωγή και θα κατάγεται από τη βασιλική φυλή του Ιούδα, από τη γενιά του Δαβίδ και του Σολομώντα.

Πώς θα τον αναγνωρίσουμε ως Μεσσία;

Ο Ιουδαϊσμός πιστεύει ότι σε κάθε εποχή, σε κάθε γενιά γεννιέται κάποιος ο οποίος φέρει το χάρισμα και τη δυνατότητα να είναι υπό δοκιμή Μεσσίας. Αυτός γεννιέται με τη δυνατότητα να γίνει ο Μεσσίας εάν ο ίδιος ανταποκριθεί και πετύχει στο σκοπό του και τηρήσει τις εντολές του Θεού και αν ο Εβραϊκός λαός και η ανθρωπότητα γενικότερα σταθούν στη θέση τους και κάνουν αυτό που πρέπει. Αν λοιπόν αυτός, και ο Εβραϊκός λαός και ολόκληρη η ανθρωπότητα τηρήσουν τις προϋποθέσεις τότε η Σωτηρία, η Λύτρωση θα έρθει. Αλλιώς μεταπηδάει για την επόμενη γενιά, για την επόμενη εποχή, για τον επόμενο υπό δοκιμήν Μεσσία.

(σχ. Ο.Π: Μήπως τα παραπάνω  σας  θυμίζουν  την "μετενσάρκωση" των ανατολικών θρησκειών  που  τόσο έχει διαφημιστεί  απο όλες τις  παραφυάδες της "Νέας Εποχής";)

Τα κριτήρια του σωστού υπό δοκιμήν Μεσσία:

Θα είναι δίκαιος ως άνθρωπος και ως Εβραίος , θα είναι μεγάλος ραββίνος, θα κατέχει άριστα τη γνώση της Τορά, ίσως και την εσωτερική γνώση της Τορά, την Καμπαλά, θα διαθέτει ηγετική φυσιογνωμία, θα πείσει τον λαό του Ισραήλ να υπηρετεί τον Νόμο του Θεού, θα τον γυρίσει πίσω στις ρίζες του, πίσω στην εβραϊκή θρησκεία, θα είναι ταυτόχρονα και πολιτικός, στρατιωτικός ηγέτης του λαού του Ισραήλ. 

Θα κηρύξει πόλεμο εναντίον όλων των εχθρών του Ισραήλ, εσωτερικών και εξωτερικών. Θα αγωνιστεί για την ακεραιότητα της γης του Ισραήλ και θα αγωνιστεί να φέρει όλο τον λαό του Ισραήλ που είναι στη διασπορά στη γη του Ισραήλ. Και τέλος θα χτίσει τον τρίτο αιώνιο Ναό στο όρος του Ναού, στο συγκεκριμένο του μέρος όπου σήμερα βρίσκονται τα αυθαίρετα ισλαμικά τεμένη, Ομάρ (τέμενος του Βράχου) και Αλ-Άκσα. Όταν θα αρχίσει όλη αυτή την πορεία θα σηκωθούμε και θα πούμε, “α, ίσως αυτός φέρει το χάρισμα! Ίσως αυτός είναι όντως ο υπό δοκιμήν Μεσσίας”. Και θα δούμε αν όντως θα φέρει σε πέρας την αποστολή του.

Για να αναγνωρίσουμε κάποιον ως Μεσσία πρέπει να φέρει σε πέρας τρεις δύσκολες αποστολές:

1. Να επιμεληθεί την ανοικοδόμηση του τρίτου ιερού Ναού στην ίδια ακριβώς θέση που ήταν χτισμένοι και οι δύο προηγούμενοι ναοί, στο όρος του Ναού στην Ιερουσαλήμ. Σύμφωνα με άλλη ερμηνεία ο εβραϊκός λαός θα οικοδομήσει τον Ναό πριν τον ερχομό του Μεσσία. Όμως αν δεν έχει χτιστεί μέχρι την εμφάνιση του Μεσσία θα χρειαστεί να τον χτίσει ο ίδιος.

2. Πρέπει να επιστρέψει όλον τον Εβραϊκό λαό στη γη του Ισραήλ όπου θα υπάρχει ήδη απόλυτη εβραϊκή κυριαρχία σε όλη τη γη του Ισραήλ, περιλαμβανομένης Ιουδαίας, Σαμάρειας και Γάζας.

3. Θα επιφέρει αληθινή ειρήνη παγκοσμίως, ανάμεσα στα έθνη, είτε με ειρηνικό τρόπο είτε με πόλεμο, εφόσον συντρίψει όλους τους εχθρούς του εβραϊκού λαού.

Όποιος τα πετύχει αυτά τα τρία εν ζωή θα είναι ο αληθινός Μεσσίας. Και μπορεί να τα καταφέρει χωρίς να χρειαστεί να κάνει ούτε ένα θαύμα ή ίσως και να χρειαστεί να κάνει.

Σε κάθε γενιά μπορούμε να επισπεύσουμε τον ερχομό του Μεσσία ανάλογα με τις δικές μας πράξεις. Και αν το καταφέρουμε η Λύτρωση θα έλθει γρήγορα και αβίαστα χωρίς προστριβές. Αυτό είναι το σενάριο της Γρήγορης Λύτρωσηςπου θα έρθει με τρόπο ειρηνικό. Στην περίπτωση όμως που θα το αναβάλλουμε συνέχεια από γενιά σε γενιά εξ αιτίας λαθών είτε δικών μας είτε του ίδιου του υπό δοκιμήν Μεσσία, ο Θεός έχει καθορίσει εξ αρχής μία ημερομηνία όπου αν δεν επιφέρουμε την Σωτηρία μέχρι τότε, τότε Εκείνος θα φέρει τη Λύτρωση και τον Μεσσία ακόμα κι αν δεν το αξίζουμε, αλλά με τρόπο δύσκολο, με τρόπο δοκιμασίας τόσο για ολόκληρη την ανθρωπότητα όσο και για τον Εβραϊκό λαό. Το δεύτερο αυτό σενάριο ονομάζεται Προκαθορισμένη Λύτρωση. 

Το 2011 ο κόσμος είναι 5.771 χρόνων ... Η Προκαθορισμένη Λύτρωση θα γίνει τελικά το 6.000, δηλαδή σε 229 χρόνια από σήμερα αν δεν γίνει πιο νωρίς η Γρήγορη Λύτρωση. Μετά θα ακολουθήσει η χιλιετία της βασιλείας του Μεσσία, θα βασιλεύσει σε όλο το λαό του Ισραήλ και μετέπειτα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.  

(Σχ.Ο.Π: Μήπως σας θυμίζει τίποτα αυτή η θεωρία;)

Όταν λέμε ότι θα βασιλεύσει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα δεν εννοούμε ότι θα υπάρχει μία, Θεός φυλάξει, γενική κυβέρνηση σε όλους, το λέει και ο Μαϊμωνίδης ότι “εμείς σαν Εβραίοι δεν ενδιαφερόμαστε να εξουσιάζουμε τα άλλα έθνη”. Αλλά ο βασιλιάς Μεσσίας θα βασιλεύσει με την έννοια ότι θα φέρει αυτόν τον πλέον ηθικό τρόπο σκέψης και εφαρμογής και ηθικής, θεϊκής ηθικής στα υπόλοιπα έθνη δια μέσον της τήρησης των εφτά νόμων του Νώε, σε όλη την ανθρωπότητα. Κάθε κράτος, κάθε λαός, θα κάμνει την δικιά του ζωή, θα έχει τους δικούς του ηγέτες, τη δικιά του εξουσία, μόνο που ο καθένας θα πιστεύει στον ένα και μοναδικό άυλο Θεό και θα τηρεί τους εφτά νόμους του Νώε και την θεϊκή ηθική. Δεν πρόκειται να υπάρχει όπως κάποιοι λένε μία κυβέρνηση η οποία θα έχει τη δύναμη όλου του κόσμου. Δεν είναι αυτό στα όνειρα των Εβραίων.  (Σχ. Ο.Π: Μια προσεκτική ανάηνωση των προηγουμένων  εξάγει τα αντίθετα συμπεράσματα.Συνεπώς και αυτή   η τοποθέτηση μόνο ως σκοπίμως εμβόλιμη και αντιφατική  μπορεί να χαρακτηρισθεί)Αυτό που ονειρευόμαστε είναι ότι ο βασιλιάς Μεσσίας θα βασιλεύσει πολιτικά, θρησκευτικά και στρατιωτικά στο λαό του Ισραήλ, στη γη του Ισραήλ και θα ζούμε πια ήρεμα, με ειρήνη με όλα τα υπόλοιπα έθνη, ώστε να μπορούμε ο καθένας μας να εμβαθύνουμε στο δρόμο του Θεού και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Και μετά, την ημέρα την όγδοη, θα γίνει η ανάσταση των νεκρών και θα μπούμε σε άλλο εντελώς στάδιο. Η έβδομη χιλιετία ξεκινάει με το έτος 6.000. Αν δεν φέρουμε τον Μεσσία πιο πριν θα έρθει τότε, αλλά με πολύ δύσκολο τρόπο, με πολέμους και μάλιστα με τον πόλεμο του Γωγ και Μαγώγ ή αυτόν που ο Χριστιανισμός τον αποκαλεί Αρμαγεδδώνα.(Σχ. Ο.Π:Για περισσότερες  "πληροφορίες" πάνω σε αυτό το θέμα  πρέπει να συμβουλευτείτε  κάποιον απο την   εβραιογενή χιλιαστικήεταιρεία "Σκοπιά")

Η Μεσσιανική εποχή είναι ακόμα ένα είδος ενδιάμεσης εποχής, ανάμεσα στον κόσμο όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, και η μεσσιανική εποχή θα συνεχίζει κατά πολύ να μοιάζει με αυτόν τον κόσμο που τον γνωρίζουμε σήμερα μόνο που θα είμαστε πιο ηθικοί και πιο πνευματικοί και ανώτεροι ψυχικά, αλλά μετά θα μπούμε σε ένα εντελώς διαφορετικό στάδιο που δεν το γνωρίζουμε και αυτή είναι η ανάσταση των νεκρών.

Εκτός από τον Μεσσία υπάρχουν δύο ακόμη που θα παίξουν σημαντικό ρόλο κατά τον ερχομό του Μεσσία.

1. Ο ένας είναι ο Προφήτης ο οποίος θα χρίσει τον Μεσσία βασιλιά. Δηλαδή θα επιστρέψει το χάρισμα της προφητείας που χάθηκε σταδιακά μετά τη καταστροφή του πρώτου Ναού και τη Βαβυλώνια αιχμαλωσία και από τον εβραϊκό λαό και από τα υπόλοιπα έθνη. Και θα ξαναγυρίσει το χάρισμα της προφητείας λίγο πριν τον ερχομό του Μεσσία. Αυτός ο προφήτης θα είναι ο προφήτης Ηλίας.(Σχ.Ο.Π: Πρόκειται   για τον "ψευδοπροφήτη" )

2. Η άλλη μορφή θα είναι ένα είδος απομίμηση Μεσσία ο οποίος θα κατάγεται από τις υπόλοιπες φυλές του Ισραήλ και όχι από τη φυλή του Ιούδα και θα προετοιμάσει τον κόσμο για τον ερχομό του καθαυτού Μεσσία, θα είναι Πρόδρομος του Μεσσία και θα έρθει στην περίπτωση που θα επικρατήσει το σενάριο της Προκαθορισμένης Λύτρωσης, το δύσκολο σενάριο που οι περισσότεροι ραββίνοι αυτό προβλέπουν ότι θα συμβεί. Θα έρθει με έναν τρόπο δοκιμασίας, με έναν τελικό τρομερό πόλεμο, τον λεγόμενο Γωγ και Μαγώγ. Ο Γωγ είναι ένας ηγέτης ο οποίος θα συγκεντρώσει όλα τα άλλα έθνη εναντίον του λαού του Ισραήλ στη γη του Ισραήλ. Ο Γωγ της γης Μαγώγ. Πάντως ο πόλεμος θα έχει ως επίκεντρο την Ιερουσαλήμ και θα διεξαχθεί ανάμεσα στον Εβραϊκό λαό από την μία, με ηγέτη τον Βασιλιά Μεσσία (τον καθαυτού) και από την άλλη μεριά, τους στρατούς όλων των εχθρών του Ισραήλ. Σύμφωνα με μια ερμηνεία, οι Άραβες θα είναι εκείνοι που θα οδηγήσουν μεγάλο τμήμα της ανθρωπότητας και τον βασιλιά Γωγ εναντίον του Ισραήλ και της Ιερουσαλήμ. Στον πόλεμο αυτόν που θα δοκιμαστεί η πίστη του εβραϊκού λαού και ολόκληρης της ανθρωπότητας, ο λαός του Ισραήλ τελικά, παρ’ όλες τις αντιξοότητες και παρόλο το βαρύ τίμημα, θα κατατροπώσει όλους του τους εχθρούς, όλους τους αντισημίτες και μόνο τότε θα βασιλέψει πια αληθινή ειρήνη σε όλο τον κόσμο. Γι' αυτόν τον πόλεμο μιλάει και το Κοράνιο και η Αποκάλυψη του Ιωάννη που τον αναφέρει ως πόλεμο του Αρμαγεδδώνα, δηλαδή πόλεμο που θα ξεσπάσει στο βουνό ή στο λόφο Μεγκιντώ που είναι ένας από τους λόφους της Ιερουσαλήμ.

Εδώ θα πρέπει να αναφέρω ότι αφού πλησιάζουμε κατά πάσα πιθανότητα σε αυτό που οι προφήτες ονομάζουν τελικό πόλεμο, τον πόλεμο του Γωγ και Μαγώγ, όπου ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ανθρωπότητας θα έρθει εναντίον της γης του Ισραήλ, εναντίον του λαού του Ισραήλ και ιδιαίτερα εναντίον της Ιερουσαλήμ, και οι γιοί του Ισμαήλ θα είναι αυτοί οι οποίοι θα φέρουν τον Γωγ και τα υπόλοιπα βασίλεια εναντίον του λαού του Ισραήλ, αναφέρω με μεγάλη μου λύπη ότι κάποιοι παράγοντες μέσα στον Χριστιανισμό σήμερα σε όλες τις Εκκλησίες του και μέσα στο Ισλάμ έρχονται και διαστρεβλώνουν την ιστορία της Λύτρωσης, της Γκεουλά, και εμφανίζουν τον αληθινό Μεσσία που θα έρθει ως τον λεγόμενο ως Αντίχριστο. Λένε αυθαίρετα ότι ο λεγόμενος Αντίχριστος θα είναι εκείνος ο οποίος θα χτίσει τον τρίτο Ναό, θα συγκεντρώσει όλο το λαό του Ισραήλ στη γη του Ισραήλ, ότι θα βασιλεύσει στο λαό του Ισραήλ και όλα τα άλλα έθνη θα τον αναγνωρίσουν ως Μεσσία, δηλαδή έχουνε πάρει και έχουνε ράψει όσα θα κάνει ο πραγματικός Μεσσίας στα μέτρα του λεγόμενου ως Αντίχριστου. Το ίδιο λένε και οι Μουσουλμάνοι. Αυτό που λυπάμαι είναι ότι κάποιοι μέσα στον Χριστιανισμό και κάποιοι μέσα στο Ισλάμ ανοίγουν την πόρτα για αυτόν τον πόλεμο του Γωγ και Μαγώγ, τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνα όπως τον αποκαλούν οι Χριστιανοί. Δυστυχώς. Ενώ θα μπορούσαμε να φέρουμε τα πάντα με την ειρήνη, χωρίς να χυθεί καθόλου αίμα. Αλλά εδώ ερχόμαστε και καλούμε τα άλλα έθνη, γυρίστε στο δρόμο του Θεού. Πρώτα απ’ όλα κι εμείς, ως Εβραϊκός λαός πρέπει να γυρίσουμε στο δρόμο του Θεού. Να γυρίσουμε όλοι μας, εμείς οι Εβραίοι τηρώντας τους 613 νόμους κι εσείς τα υπόλοιπα έθνη δια μέσου των εφτά νόμων του Νώε. Όλοι, στο δρόμο του ενός και μοναδικού άυλου Θεού, στο δρόμο της θεϊκής ηθικής, και όλοι μαζί ας χτίσουμε έναν κόσμο ειρηνικό, αληθινά ειρηνικό, χωρίς πολέμους. Είναι στο χέρι μας να φέρουμε τη Λύτρωση τώρα, γρήγορα, με τρόπο ειρηνικό

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/06/blog-post_742.html#ixzz1OXZ27dRi

Διαζύγιο με το κράτος λόγω κρίσης - Αλλαγή status ζητεί η Εκκλησία

πηγη  Ελευθεροτυπία. Μ. Παπουτσάκη

 

Ο περιορισμός των διορισμών εφημερίων, η δέσμευση μεγάλου τμήματος της εκκλησιαστικής περιουσίας, σε συνδυασμό με την υψηλή φορολόγηση, δίνουν αφορμή σε ορισμένους μητροπολίτες να λένε ότι «ήρθε η ώρα να χωρίσουμε τα τσανάκια μας με το κράτος».

Οι ιεράρχες μιλούν πλέον δημοσίως για την ανάγκη να θέσει η ίδια η Εκκλησία το ζήτημα του χωρισμού, αφού προηγουμένως βέβαια θα έχει προετοιμαστεί για ένα «βελούδινο» διαζύγιο...
Κατά την πρόσφατη συνάντηση στο μέγαρο Μαξίμου εκπροσώπων της Εκκλησίας με τον πρωθυπουργό ελήφθη η απόφαση να συγκροτηθούν μεικτές επιτροπές που θα συζητήσουν όλες τις εκκρεμότητες. Αρκετοί μητροπολίτες εκτιμούν ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες ώστε να αρχίσουν οι συζητήσεις για τις σχέσεις των δύο θεσμών. Ομως μέσα στην Ιεραρχία δεν υπάρχει ενιαία φωνή. Πολλοί δεν θέλουν να ακούσουν ούτε λέξη για αλλαγή, ενώ άλλοι, όπως ο Μεσογαίας Νικόλαος, πιστεύουν ότι όσο πιο αποδεσμευμένη είναι η Εκκλησία από το κράτος, τόσο πιο κοντά είναι στην αποστολή της.
Οταν, πριν από λίγους μήνες, ο Ιερώνυμος αποφάσισε να συγκροτηθεί επιτροπή υπό τον μητροπολίτη Φιλίππων Προκόπιο, ο οποίος διαφωνεί ριζικά με οποιαδήποτε αλλαγή του σημερινού status quo, οι ιεράρχες δεν κατάφεραν ούτε καν να αρχίσουν τη συζήτηση.
Ενδεικτικό του κλίματος είναι το γεγονός ότι στην έκτακτη ιεραρχία του Δεκεμβρίου ο μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος, υπό την πίεση της οικονομικής κρίσης, πρότεινε να αναλάβει τη μισθοδοσία των αρχιερέων η ίδια η Εκκλησία, καταβάλλοντας 600 ευρώ στον κάθε ιερέα, απαλλάσσοντας το Δημόσιο από ένα σημαντικό κονδύλι. Η πρόταση απερρίφθη... σιωπηλώς.
Ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος, όμως, είναι ένας από τους αρχιερείς που δημοσίως έθεσε το θέμα των σχέσεων, πριν από λίγες ημέρες, σε εκδήλωση στο Βόλο, παρουσία εκπροσώπων των τοπικών αρχών και των πολιτικών κομμάτων. Αναφέρθηκε στην «παύση της μισθοδοσίας νέων κληρικών, που οδηγεί στον περιορισμό των χειροτονιών» και πρόσθεσε ότι «είναι ανάγκη η Εκκλησία να αποκτήσει αυτονομία και ανεξαρτησία, λειτουργώντας αδέσμευτα από την κρατική μέγκενη».
Ο μητροπολίτης μιλώντας στην «Κ.Ε.» τάσσεται υπέρ της αλλαγής των σχέσεων και της καθιέρωσης ειδικού καθεστώτος που θα απελευθερώνει την Εκκλησία από τις σημερινές δεσμεύσεις της με την πολιτεία, χωρίς να προκληθούν εντάσεις.
«Η οικονομική κρίση», λέει ο μητροπολίτης, «είναι μια ευκαιρία για την Εκκλησία να σκεφθεί και να αποσείσει από πάνω της την αίσθηση ότι αποτελεί κομμάτι της κρατικής μηχανής, με αποτέλεσμα να ταυτίζεται με την εξουσία.
Να αναλάβει το ουσιαστικό της έργο που είναι η διακονία του λαού, συνεχίζοντας να παραμένει ενοποιός δύναμη. Ταυτόχρονα η οικονομική κρίση κάνει απόλυτα φανερό ότι θα πρέπει να αποκτήσει ίδιες δυνάμεις η Εκκλησία, αξιοποιώντας στο έπακρον ό,τι της έχει απομείνει προκειμένου να συνεχίσει και το κοινωνικό της έργο. Να διαμορφωθούν, δηλαδή, νέες σχέσεις Εκκλησίας-κράτους.
»Αυτό βέβαια προϋποθέτει και συνταγματική αλλαγή, αν θέλουμε ουσιαστική παρέμβαση. Προϋποθέτει και κλίμα εμπιστοσύνης και ηρεμίας. Νομίζω όμως ότι ωριμάζει η σκέψη. Ολοι έχουν κατανοήσει ότι δεν πρέπει να προχωρήσουμε σε εχθρικό χωρισμό, ούτε και σε ένα λαϊκό κράτος, τύπου Γαλλίας. Αλλά σε αυτό που εμείς ονομάζουμε "ειδικό καθεστώς".
Αυτό θα διαφυλάξει τη συνοδικότητα, που σημαίνει ενότητα, τις σχέσεις με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπου εγγυητής θα παραμένει το κράτος, και ταυτόχρονα η Εκκλησία θα είναι ζωντανή και ελεύθερη. Νομίζω ότι έχουμε καθυστερήσει και ότι η Εκκλησία πρέπει να πάρει την πρωτοβουλία να οριοθετήσει τι πραγματικά θέλει και να είναι έτοιμη ακόμη και να ζητήσει η ίδια την έναρξη του σχετικού διαλόγου».
Ενδιαφέρον έχει η παρατήρησή του ότι ριζικός ή εχθρικός χωρισμός θα καταστήσει την Εκκλησία έρμαιο των πιο συντηρητικών δυνάμεων, ενώ δεν πρέπει να αποκλείεται και η εμφάνιση ενός «κόμματος της Εκκλησίας» που θα καλύψει τις ακραίες τάσεις και φωνές της ελληνικής κοινωνίας.
Αλλά και ο μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος υποστηρίζει την ανάγκη αλλαγής του σημερινού καθεστώτος. Οπως λέει, «ο λεγόμενος χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας είναι ένα σύνθημα που πολλές φορές λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και ιδεολογικά. Γιατί, ήδη υφίσταται η διακριτότητα των ρόλων μεταξύ εκκλησιαστικής και πολιτικής διοίκησης σε πολλά θέματα όπως την καθορίζει το άρθρο 3 του Συντάγματος.
Πολλά θέματα κακώς εμπλέκονται στις σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας, γιατί άλλα από αυτά καθορίζονται από τις συμβάσεις που έχουν υπογραφεί, όπως η μισθοδοσία του κλήρου και άλλα καθορίζονται με το άρθρο 13 του Συντάγματος που ρυθμίζει την ελευθερία της θρησκευτικής συνειδήσεως η οποία είναι απαραβίαστη.
»Εκείνο που μπορεί να γίνει, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι πρέπει να καταρτισθεί νέος Καταστατικός Χάρτης (Κ.Χ.), που θα έχει λίγα άρθρα και θα καθορίζει τη νομική προσωπικότητα της Εκκλησίας ως Νομικό Πρόσωπο Εκκλησιαστικού Δικαίου (sui generis ) και θα δίνει εξουσιοδοτήσεις ώστε η εκκλησία να αυτοδιοικείται, ελεύθερη, βάσει των ιερών κανόνων.
Σ' αυτό το θέμα υπήρξε συμφωνία μεταξύ Εκκλησίας-Πολιτείας το 1988. Συγκροτήθηκε μάλιστα και σχέδιο Κ.Χ. ύστερα από 36 πολύωρες συνεδριάσεις που δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Ας αναζητηθεί αυτή όλη η εργασία και η συμφωνία και ας είναι η βάση των περαιτέρω συζητήσεων».
Πολλοί ιεράρχες πιστεύουν ότι πρέπει να διοικούν απερίσπαστοι, με βάση τους κανόνες και χωρίς τις παρεμβάσεις, για παράδειγμα των κοσμικών δικαστηρίων που συχνά ανατρέπουν αποφάσεις βασισμένες στους κανόνες της Εκκλησίας.
Εκείνο που η πλειοψηφία των ιεραρχών δεν συζητεί είναι να σταματήσει το κράτος να πληρώνει τους ιερείς, καθώς αυτό, όπως λένε, αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας που απορρέει από συγκεκριμένη συμφωνία, σε αντιστάθμισμα της περιουσίας που είχε προσφέρει τότε η Εκκλησία στο Δημόσιο.
Οσο για την εκκλησιαστική περιουσία, οι μητροπολίτες υποστηρίζουν ότι πρέπει να αποδεσμευθούν τα 125 ακίνητα-φιλέτα, τα οποία θα αξιοποιήσουν, όπως λένε, προς όφελος του λαού.

Η ογκωδέστερη ειρηνική διαμαρτυρία των τελευταίων χρόνων

Με αμείωτο πάθος, ανεμίζοντας ελληνικές σημαίες, σφυρίζοντας και φωνάζοντας συνθήματα όπως «Δεν υπάρχουν αρχηγοί, είμαστε όλοι μαζί», χιλιάδες Αγανακτισμένοι πολίτες, από κάθε γωνιά της Ελλάδας, παρέμειναν όλο το βράδυ μπροστά από τη Βουλή των Ελλήνων, στην κατάμεστη πλατεία Συντάγματος, παρατείνοντας και σε χρόνο την ογκωδέστερη ειρηνική διαμαρτυρία που έχει πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα.
«Ευρωπαίοι ξυπνήσαμε. Εσείς;» έγραφε ένα από τα πανό που είχαν αναρτήσει οι διαδηλωτές, στέλνοντας σαφές μήνυμα προς τους Ευρωπαίους Αγανακτισμένους, οι οποίοι κατέκλυσαν και αυτοί με τη σειρά τους κεντρικές πλατείες όλης της Ευρώπης, πιστοί στο δεύτερο ραντεβού τους. Οι πολίτες έστειλαν, έτσι, μήνυμα κατά της οικονομικής κρίσης, των αυστηρών μέτρων λιτότητας και της ανάγκης να αναλάβουν οι πολιτικοί της ευθύνες τους.
Χαρακτηριστικό της ολονύχτιας διαμαρτυρίας ήταν η δυναμική παρουσία της νεολαίας, η οποία δηλώνει άκρως απογοητευμένη από το υπάρχον πολιτικό σύστημα, τόσο σε εγχώριο, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Χιλιάδες ανθρώπων όλων των ηλικιών, από νησιά, πόλεις και χωριά της ηπειρωτικής χώρας, έφτασαν με αεροπλάνα, τρένα και βαπόρια στην καρδιά της Αθήνας, για να δώσουν το παρών τους στην ειρηνική διαμαρτυρία, με ένα κεντρικό σύνθημα: «Ελλάς, Ελλάς».

Αν ο Χριστός χτυπήσει την πόρτα σας, θα τον αναγνωρίσετε;

Θα έλθει ίσως σαν άλλοτε φτωχός
Κι αποδιωγμένος.
Σαν ένας εργάτης,
Σαν ένας άεργος
Η ένας απεργός που αγωνίζεται σε δίκαιη απεργία.
Μπορεί να είναι ασφαλιστής
Κι ακόμη πωλητής ανεμιστήρων…
Θ’ ανεβαίνει, αδιάκοπα σκαλοπάτια,
Θα σταματά σε κεφαλόσκαλα
Μ΄ ένα χαμόγελο γλυκό
Στο θλιμμένο του πρόσωπο…
Μα το κατώφλι σας είναι τόσο σκοτεινό…
Άλλωστε, πως να δεις το χαμόγελο αυτών που διώχνεις!
«Δεν μ’ ενδιαφέρει…», θα πείτε,
πριν ακόμη τον ακούσετε.
Κι αν βγει η μικρή σας υπηρέτρια, θα επαναλάβει το μάθημά της:
«Η κυρία έχει τους φτωχούς της»
και θα βροντήξει την πόρτα
καταπρόσωπο στον Φτωχό
που είναι ο ίδιος ο Σωτήρας.
Μπορεί ακόμη να είναι πρόσφυγας,
Ένας από τα δεκαπέντε εκατομμύρια προσφύγων,
Με κάποιο διαβατήριο του Ο.Η.Ε. στο χέρι,
Ένας από αυτούς που κανείς δεν τους θέλει
Και που περιπλανιούνται σ’ αυτή την έρημο,
Τον Κόσμο,
Ένας από εκείνους που πρέπει να πεθάνουν,
«γιατί κανείς δεν ξέρει από που έρχονται
άνθρωποι σαν κι αυτούς…».
Μπορεί να είναι κάποιος μαύρος,
Στην Αμερική,
Ένας νέγρος, όπως τον λεν,
Που κατάκοπος ζητιανεύει άσυλο μες στα ξενοδοχεία της Νέας Υόρκη,
Σαν άλλοτε, στην Ναζαρέτ,
Η Παναγία.
Αν ο Χριστός χτυπήσει αύριο την πόρτα σας, θα τον αναγνωρίσετε;
Θα έχει όψη κουρασμένη,
Καθώς είναι εξαντλημένος,
Συντριμμένος,
Αφού πρέπει να βαστάζει
Όλα τα βάσανα της γης…
Πρόσεξε!…Κανείς δεν δίνει δουλειά
Σ’ έναν τόσο κουρασμένο…
Καθώς μάλιστα αν Τον ρωτήσεις:
«Τι ξέρεις να κάνης;»
Δεν μπορεί ν’ απαντήσει: όλα.
«Από που έρχεσαι;»
Δεν μπορεί να σου πει: από παντού.
«Τι θέλεις να κερδίσεις:»
Δεν μπορεί να πει: εσάς!
Έτσι, θα ξαναφύγει,
πιο κουρασμένος και συντριμμένος,
παίρνοντας μαζί Του, μες στα γυμνά Του χέρια,
την Ειρήνη.

Ραούλ Φολλερώ

Να αγαπάμε αλλήλους

Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

ΝΑ ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ

Ο Κύριος μάς έδωσε την εντολή ν' αγαπούμε αλλήλους. Σ' αυτό έγκειται η ελευθερία: Στην αγάπη για τον Θεό και για τον πλησίον.

Εδώ βρίσκεται και η ελευθερία και η ισότητα.

Στην κοσμική τάξη είναι αδύνατο να υπάρξει ισότητα - αυτό όμως δεν έχει σημασία για την ψυχή.

Δεν μπορεί να είναι ο καθένας βασιλιάς η άρχοντας, πατριάρχης η ηγούμενος η διοικητής.

Μπορείς όμως σε κάθε τάξη ν' αγαπάς τον Θεό και να είσαι ευάρεστος σ' Αυτόν - κι αυτό είναι το σπουδαίο.

Κι όσοι αγαπούν περισσότερο τον Θεό επί γης, θα έχουν μεγαλύτερη δόξα στη Βασιλεία και θα είναι πιο κοντά στον Κύριο.

Ο καθένας θα δοξασθει κατά το μέτρο της αγάπης του.

Έμαθα πως η αγάπη ποικίλλει ως προς την ένταση της.

Όποιος φοβάται τον Θεό, φοβάται να Τον λυπήσει με κάτι, αυτός είναι ο πρώτος βαθμός.

Όποιος έχει το νου καθαρό από εμπαθείς λογισμούς, αυτό είναι ο δεύτερος βαθμός, μεγαλύτερος από τον πρώτο.

Όποιος αισθητά έχει τη χάρη στην ψυχή του, αυτός είναι ο τρίτος βαθμός της αγάπης, ο ακόμα μεγαλύτερος.

Η τέταρτη βαθμίδα, η τέλεια αγάπη για τον Θεό είναι όταν έχει κανείς τη χάρη τού Αγίου Πνεύματος και στην ψυχή και στο σώμα.

Αυτών των ανθρώπων αγιάζουν τα σώματα και μετά τον θάνατο τους γίνονται άγια λείψανα. Έτσι γίνεται με τα σώματα των αγίων μαρτύρων, των προφητών, των οσίων ανδρών....

ΕΚΦΡΑΣΗ
ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΚΡΗ
τεύχος 128 - ΜΑΙΟΣ 2011

Ορθόδοξοι Άγιοι της Δύσης

π. ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΚΙΛΙΦΗΣ-Α Ν Ο Ι Κ Τ Η Ε Π Ι Σ Τ Ο Λ Η

Πεντέλη, 12 Μαρτίου 2010

Προς τον Πρωθυπουργό,
κ. ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΑΘΗΝΑ

Μπροστά στην τραγωδία μας


Κύριε Πρωθυπουργέ,

Ευτύχησα να γνωρίσω από κοντά, τόσο τον παππού σας, το «Γέρο της Δημοκρατίας», όσο και τον αείμνηστο πατέρα σας, Ανδρέα Παπανδρέου και διατηρώ στη μνήμη μου εξαιρετικές εντυπώσεις και για τους δύο.

Εξετίμησα πολύ την τόλμη και την αποφασιστικότητά τους σε θέματα, που αφορούσαν αφ’ ενός το πολίτευμα της Δημοκρατίας, αφ’ ετέρου τα δίκαια του λαού και μάλιστα των μοχθούντων και εργαζομένων.

Πιστεύω, Κύριε Πρωθυπουργέ, ότι ήρθε η ώρα να αποδείξετε κι εσείς, ότι είστε συνεχιστής της ίδιας γραμμής ικανότητας και αποφασιστικότητας. Γι’ αυτό ακριβώς σας απευθύνω και αυτή την ανοικτή επιστολή.

Το ότι η Ελλάδα μας, εξ αφορμής φοβερών εγκληματικών, πολιτικών λαθών, βρίσκεται σε τραγική κρίση, είναι αναμφισβήτητο. Επίσης, αναμφισβήτητες για κάθε αμερόληπτο κριτή, είναι και οι εντατικές προσπάθειές σας, για την ανόρθωση της οικονομίας μας.

Προσωπικά, σας συγχαίρω και, παρ’ ότι δεν είμαι ούτε πολιτικός, ούτε κάποιος παράγων, αλλά ένας απλός πολίτης, που όμως παρακολουθώ λεπτομερώς τα σύγχρονα δρώμενα, επιτρέψτε μου να σας εκφράσω τις ακόλουθες σκέψεις μου:

Εφ’ όσον θέλετε πραγματικά να ανορθώσετε τη χώρα και να την διασώσετε από τη χρεωκοπία, νομίζω ότι πρέπει «να βάλετε το μαχαίρι βαθειά στο κόκκαλο», περικόπτοντας όλες τις δαπάνες που δεν είναι απολύτως αναγκαίες για το δημόσιο βίο και βάζοντας φρένο σε κάθε τομέα που διαπιστώνεται κρατική διαφθορά.

Ενδεικτικά αναφέρω:
- Το πλήθος των αργόμισθων, των διπλοθεσιτών και πολυθεσιτών, των συμβούλων, των επιτροπών και άλλων… «τρωκτικών»… στις διάφορες Δημόσιες Υπηρεσίες.
- Τις σπατάλες των διαφόρων Υπουργείων, όπου δαπανώνται εκατομμύρια ευρώ στις αλόγιστες χορηγίες σε Συλλόγους, Σωματεία, Μ.Κ.Ο., Ομάδες, Εταιρείες, άσκοπες «καλλιτεχνικές», πολιτιστικές διοργανώσεις και άλλα παρόμοια, που επιβαρύνουν μονάχα τον φορολογούμενο πολίτη, κατασπαταλώντας το δημόσιο χρήμα.
- Τις ανεξέλεγκτες δαπάνες στον τομέα της Υγειονομικής Περίθαλψης.
- Τους «Μαϊμού» συνταξιούχους και τόσους άλλους παρατρεχάμενους στα Υπουργεία και τη Δημόσια Διοίκηση και τα Μ.Μ.Ε. κ.λπ.
- Το νέο Φορολογικό σύστημα να εξαντλεί κάθε δυνατότητα φορολόγησης των συστηματικά κατεχόντων και μονίμως και ποικιλλοτρόπως διαφευγόντων.

Και, για να μη μακρυγορώ, να περικοπούν –όπου χρειάζεται– κάθε είδους παροχές, που κατασπαταλούν το δημόσιο χρήμα, ώστε η χώρα να ευημερίσει όπως της αξίζει και όχι να χρεωκοπήσει.

- Ακόμη, να περικοπούν οι υψηλοί μισθοί, τόσο ο προσωπικός σας, όσο και όλων των βουλευτών, τουλάχιστον κατά 50%, καθώς και οι μισθοί όλων των υψηλόμισθων του Δημοσίου, ανεξαιρέτως. (Όπως, προς τιμήν του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας εζήτησε για τον εαυτό του και μακάρι να τον μιμηθούν και οι τέως Πρόεδροι της Δημοκρατίας).
- Επίσης, να συμφωνήσετε με την Αντιπολίτευση και τα άλλα Κόμματα, να μειωθεί οπωσδήποτε ο αριθμός των βουλευτών από 300 (τριακόσιους) σε τουλάχιστον 200 (διακόσιους) –και πολλοί θα είναι πάλι– δεδομένου ότι, Ευρωπαϊκά Κράτη πολυπληθέστερα από εμάς κατ’ αναλογία, έχουν πολύ λιγώτερους. Και να περικοπούν οι πολύμορφες δαπάνες τους (ακολουθίες, αυτοκίνητα, φρουροί, έξοδα παραστάσεως, ταξίδια και πολλά άλλα…).

Όσο για την ανάπτυξη της παραγωγικότητας, χωρίς να είμαι βέβαια ειδικός, για να σας υποδείξω τρόπους, αναφέρω μόνο την ανάγκη εκμετάλλευσης του ποικίλου ορυκτού πλούτου της χώρας, π.χ. πετρέλαιο, φυσικό αέριο, χρυσός, ουράνιο κ.λπ. Ας αξιοποιηθεί επί τέλους δεόντως.

Και, τέλος, επ’ ευκαιρία, απευθύνομαι και στο σύνολο των πολιτικών μας και άλλων παραγόντων του δημόσιου βίου (Σωματεία, Οργανώσεις, Συλλόγους κ.λπ.) μηδέ εξαιρουμένης και της Εκκλησίας και παρακαλώ, να αρθούν εις το ύψος τους, ώστε –μακρυά από κομματικά και άλλα ιδιοτελή μικροσυμφέροντα– να συνεργαστούμε όλοι και να συντρέξουμε στην ανόρθωση της Ελλάδας μας.

Προς Θεού, Κύριε Πρωθυπουργέ, να μην πληρώσει ο φτωχός λαός και ο μεροκαματιάρης «τα σπασμένα» των αδηφάγων πάσης φύσεως κερδοσκόπων, οι οποίοι, θα πρέπει –αν υπάρχει αληθινή Δικαιοσύνη– (και πιστεύω πως υπάρχει), να τιμωρηθούν υποδειγματικά, όσοι ευθύνονται και όποιοι κι αν είναι, ώστε να κλείσει οριστικά αυτός ο φαύλος κύκλος της διαφθοράς, του διασυρμού και της καταστροφής του Έθνους μας.

ΤΙΜΟΘΕΟΣ Κ. ΚΙΛΙΦΗΣ
Αρχιμανδρίτης
Ι. Μ. Πεντέλης

Η χάρη της προσευχής φέρνει το νου σε επαφή με το Θεό

Η συνεχής προσευχή χωρίζει το νου απ’ όλα τα νοήματα και έτσι τον εμφανίζει γυμνό από περισπασμούς ενώπιον του Θεού· διότι τα νοήματα προκαλούνται από διάφορα πράγματα. Τα δε πράγματα είναι άλλα αισθητά και άλλα νοητά. Εφ’ όσον λοιπόν ο νους διακινείται μέσα στην περιοχή των πραγμάτων αυτών, αυτά συλλαμβάνει και αυτά τα νοήματα περιφέρει. Η δε χάρη της προσευχής φέρνει τον νου σε επαφή με το Θεό. Αφού δε τον ενώσει με το Θεό, τον χωρίζει απ’ όλα τα
νοήματα· τότε ο νους γυμνός πλέον επικοινωνεί μαζί Του και γίνεται θεοειδής. Αφού δε γίνει θεοειδής, ζητεί από το Θεό τα πρέποντα κι έτσι δεν σφάλλει ποτέ στα αιτήματά του, διότι πάντοτε η παράκλησή του πραγματοποιείται από το Θεό. Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος μας διατάσσει: «αδιαλείπτως προσεύχεσθε…», για να πετύχουμε με την διαρκή συνάφεια του νου μας με το Θεό, σιγά-σιγά την αποκοπή του από κάθε προσκόλληση στα υλικά.

Ερώτηση: Και πώς ο νους μπορεί να προσεύχεται συνεχώς, εφ’ όσον όταν ψάλλουμε ή διαβάζουμε ή συνομιλούμε ή διακονούμε, ο νους διαμοιράζεται σε πολλά νοήματα και θεωρήματα;

Απόκριση: Η Αγία Γραφή τίποτε το αδύνατον δεν προστάζει, αφού κι ο ίδιος ο Απόστολος και έψαλλε και διάβαζε και δίδασκε και διακονούσε και υπέφερε από τους διωγμούς, κι όμως προσευχόταν αδιαλείπτως. Διότι αδιάλειπτος προσευχή είναι το να έχουμε το νου πάντοτε προσηλωμένο με πολλή ευλάβεια και πόθο στο Θεό· να εξαρτάται πάντοτε ο άνθρωπος από την ελπίδα προς Αυτόν και να στηρίζει το θάρρος του για όλα τα έργα του σ’ Αυτόν όλα όσα συμβαίνουν να τα αντιμετωπίζει όπως ο Απόστολος, που έλεγε σ’ όλες τις περιστάσεις: «ποιός μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού; θλίψη ή στενοχώρια ή πείνα…, ή μαχαίρι;» (Ρωμ. 8, 35). Και κατόπιν διαβεβαιώνει, συνεχίζοντας: «είμαι βέβαιος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχές ούτε άλλες ουράνιες δυνάμεις ούτε παρόντα ούτε μελλοντικά ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε κάποιο άλλο δημιούργημα θα μπορέσουν να μας χωρίσουν από την αγάπη του Θεού, όπως φανερώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας». Αυτή λοιπόν την εσωτερική εργασία είχε ο Απόστολος προσευχόμενος συνεχώς και αδιαλείπτως· διότι σε όλα του τα έργα, όπως είπαμε, και σε όλα όσα του συνέβαιναν είχε εξαρτήσει τον εαυτό του από την ελπίδα προς το Θεό. Γι’ αυτό και όλοι οι Άγιοι έχαιραν πάντοτε στις θλίψεις που τους συνέβαιναν, για να συνηθίσουν να ελπίζουν στο Θεό. Έχω λοιπόν τη γνώμη, ότι αυτή είναι η ασύγκριτη και καθαρή κατάσταση της προσευχής. Να κατορθώσει δηλαδή ο νους να βρεθεί έξω από τη σάρκα και τον κόσμο και να προσεύχεται τελείως απαλλαγμένος από την ύλη και τις μορφές του κόσμου.

Αυτός λοιπόν που θα κατορθώσει να διατηρήσει ακέραιη αυτή την κατάσταση της ψυχής, αυτός πραγματικά προσεύχεται αδιαλείπτως.

Κίνημα κατεπείγον

«Εάν η Εκκλησία δεν πρωτοστατεί όταν ο λαός  υποφέρει, δοκιμάζεται και πεινάει, η Εκκλησία δεν είναι άξια της αποστολής της». Συνέντευξη του π. Τιμόθεου Κιλίφη στον Τέρενς Κουίκ του Kontra TV, Απρίλιος 2011.

Άρθρο στην εφημερίδα Τα Νέα της 7ης Φεβρουαρίου 2011:

Η παρατεινόµενη κρίση στη χώρα µας, δυστυχώς, αποτελεί γεγονός αναµφισβήτητο. Η κρίση είναι πρώτα οντολογική και υπαρξιακή, και µετά οικονοµική, πολιτική, εθνική, κοινωνική, θρησκευτική κ.ο.κ. Οντολογική σηµαίνει ότι η ύπαρξή µας έχει διακόψει τις σωστές σχέσεις µε τον δηµιουργό της, τον πλαστουργό της, τον Θεό και έκτοτε η διάσπαση των σχέσεων αυτών δηµιουργεί και τις πολλαπλές σηµερινές κρίσεις.
Εξ αυτής, λοιπόν,της αδυναµίας παρατηρούνται όλα τα παρατράγουδα που δηµιουργούν τις αλλεπάλληλες κρίσεις και τις εκρήξεις σε όλους τους τοµείς της ζωής µας. Και το δυστύχηµα είναι – κατόπιν αυτών – ότι οι αρµόδιοι αρνούνται να αντιληφθούν, µε έργα βέβαια και όχι µε λόγια, τα αίτια της κρίσης και γι’ αυτό ακριβώς δεν φαίνεται φως στο τούνελ και η τραγωδία µας επιµηκύνεται.
Εάν οι πολιτικοίµας δεν αλλάξουν τρόπο ζωής, µεστροφή 180 µοιρών και δεν αλλάξει και το διάτρητο Σύνταγµά µας (που σε αρκετά σηµεία του µεροληπτεί υπέρ των εξουσιαστών και των κατεχόντων) και δεν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, για ένα διάστηµα τουλάχιστον µίας τριετίας, κυβέρνηση αδιάβλητων προσωπικοτήτων εξωκοµµατικών, αλλά και η Εκκλησία, αν δεν προσπαθήσει ακόµα πιο έντονα και έµπρακτα να αγκαλιάσει τον λαό, συµπάσχουσα µαζί του και ορισµένοι ταγοί της αν δεν πάψουν να προκαλούν µε την πολυτελή, προκλητική συµπεριφορά τους, τότε δεν υπάρχει ελπίδα να ξεπεραστεί η κρίση.
Τιµόθεος Κιλίφης ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ – Ι.Μ. ΠΕΝΤΕΛΗΣ