Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Τρίτη, Ιουνίου 14, 2011

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ: "ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΛΥΣΗΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ"!


ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ: “ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΛΥΣΗΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ”!
=============
Επιτέλους η Εκκλησία της Κύπρου αντέδρασε στην σαφώς αντεθνική προωθούμενη λύση του Κυπριακού και με σκληρή δήλωσή του ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος επιτίθεται στον Δημήτρη Χριστόφια, αποκαλώντας τον «πρόεδρο διάλυσης και όχι λύσης».
Σε συνέντευξή του στην "Καθημερινή" της Κύπρου, ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος τόνισε ότι: "Ο πρόεδρος Χριστόφιας αντί να ακολουθήσει μια σωστή γραμμή στο κυπριακό, προχωρά σε απαράδεκτες εκπτώσεις", χαρακτηρίζοντάς τον λίγο αργότερα "πρόεδρο της διάλυσης και όχι της λύσης".
Στη συνέχεια της συνέντευξής του ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος υπογράμμισε ότι αν στις προεδρικές εκλογές του 2013, κληθεί να επιλέξει μεταξύ του προέδρου Χριστόφια και του προέδρου του ΔΗΣΥ Νίκου Αναστασιάδη θα είναι "ο δυστυχέστερος των ανθρώπων".
Ο εκπρόσωπος τύπου του ΑΚΕΛ, Σταύρος Ευαγόρου, δήλωσε: "Ως ΑΚΕΛ εκφράζουμε την λύπη μας για την ομολογία του αρχιεπισκόπου Κύπρου για εμπλοκή του στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Η με έντονο και απροκάλυπτο τρόπο παρέμβασή του στην πολιτική και την κομματική ζωή του τόπου βλάπτει τον θεσμό της Εκκλησίας, τον οποίο ο ίδιος έχει θεσμική υποχρέωση να προασπίσει".
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέφανος Στεφάνου υπογράμμισε ότι ο πρόεδρος Χριστόφιας αρνείται να συμμετάσχει "στην επιχείρηση εκφυλισμού της πολιτικής ζωής, στον εξευτελισμό των ανθρώπων που ασχολούνται με την πολιτική και στο ρεζίλεμα της Κυπριακής Δημοκρατίας στο διεθνή χώρο".
Λίγο αρτότερα ο Σ. Στεφάνου ανέφερε ότι ο πρόεδρος Χριστόφιας απευθύνει έκκληση ενότητας και συναίνεσης, αλλά και περιορισμού του καθενός στα καθήκοντα, που απορρέουν από το αξίωμα που κατέχει.
Για να μπορέσει να ξεπουλήσει πιο άνετα την Κύπρο, προφανώς...

ΤΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΜΑΣ… ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!

Η Ελλάδα μας εξακολουθεί να δοκιμάζεται δεινώς. Οι πολιτικοί μας –δυστυχώς– συνεχίζουν το χαβά τους με διάφορες "προφάσεις εν αμαρτίαις", βυθίζοντας τη χώρα σε ολοένα και μεγαλύτερο χάος.

Η μόνη παρηγοριά στο τρομερό μας τούνελ είναι το ξεσήκωμα της οργισμένης και αγανακτισμένης νεολαίας μας, που –ευτυχώς– επίσης την ακολουθεί πλήθος οργισμένου και αγανακτισμένου λαού, που συγκεντρώνονται, τόσο στην Πλατεία Συντάγματος, όσο και σε άλλες Πλατείες της χώρας.

Τους συγχαίρω ολόθερμα και ιδιαιτέρως για τον υποδειγματικά ειρηνικό τρόπο των εκδηλώσεών τους.

Εάν, πραγματικά, θα έχουν τη δύναμη και την υπομονή να κρατήσουν ψηλά και ζωντανό τον παλμό τους, τότε υπάρχει βέβαια ελπίδα, ότι θα ελευθερωθεί η Πατρίδα μας από τη ζούγκλα της πολιτικής, αλλά και την υπόλοιπη φαυλοκρατία.

Ένα μόνο θέλω να ευχηθώ ολόψυχα, για να έχει οπωσδήποτε αποτέλεσμα αυτή η ειρηνική αντίσταση: Να πολλαπλασιαστεί αυτή η συρροή του λαού μας και ιδιαίτερα της νεολαίας μας, για να αποτινάξουμε αυτό τον οικτρό ζυγό από πάνω μας.

Λυπούμαι δε βαθύτατα, που λόγω των σοβαρών προβλημάτων της υγείας μου, δεν μου επιτρέπεται να συμμετάσχω κι εγώ σωματικά σ' αυτές τις υπέροχες εκδηλώσεις. Κάνω, όμως, ότι μπορώ με την ταπεινή γραφίδα μου και ολόψυχα είμαι κοντά τους σε όλη την Ελλάδα.

Συγχαρητήρια θερμά!
ΤΙΜΟΘΕΟΣ Κ. ΚΙΛΙΦΗΣ
Αρχιμανδρίτης
Ι. Μ. Πεντέλης

όταν οι δίκαιοι βρίσκουν βίαιο θάνατο


Ο ΘΕΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΑΙΟΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΒΙΑΙΟ ΘΑΝΑΤΟ


1. Γρηγορίου του Διαλόγου

Ένας Μοναχός, κατοικούσε στη Ρώμη, ονομαζόμενος Βαλέντιος, και ήταν Ηγούμενος του Μοναστηριού μου και πνευματικός μου Πατέρας. Αυτός λοιπόν, μαζί με άλλους, μας διηγήθηκε ότι όταν εποίμανε ένα μοναστίρι στην Βαλλερίαν, οι Λογγοβάρδοι πολεμούσαν πεισματωδώς. Γεμάτοι με πολεμική λύσσα και θυμού συνέλαβαν δυό Μοναχούς, υποτακτικούς του. που επέστρεφαν απο μια διακονίαν, και τους κρεμμάσαν απο τα δέντρα. Οι Μοναχοί πέθαναν την ημέρα εκείνη.
Την ίδια ημέρα του φρικτού θανάτου αυτών των Μοναχών, όταν νύκτωσε, ακούγονταν στο μέρος της εκτελέσεως τους , οι ψυχές των δύο αυτών Μοναχών να ψάλλουν με κρυστάλλινες, αγγελικές φωνές, τις οποίες άκουγαν όλοι, ακόμη και εκείνοι που τους φονεύσαν, οι οποίοι μάλιστα απο αυτό το γεγονός ταράχθηκαν. Αυταίς ταις φωνές επέτρεψε ο Θεός να ακουστούν σε όλα τα μέρη που ήσαν πλησίον, όπου διέμεναν άνθρωποι, για να πεισθούν οι ζωντανοί ότι, αφού δουλέψουν για τον Θεόν, με ειληκρινή ασκητικόν αγώνα, τότε και μετά την αναχώρηση απο το σώμα, θα ζούν πραγματικά.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Μέγας, ο Διάλογος (από εδώ)

2. Σε μιά χώρα που ονομάζετο Σούρα, ζούσε ένας ευλαβέστατος Ηγούμενος Μοναστηριού, που τον έλεγαν Σουράνον. Αυτός ο ενάρετος και ευλαβής άνθρωπος, δώρησε όλα τα αντικείμενα του Μοναστηριού στους αιχμαλώτους των Λογγοβάρδων, που του ζητούσαν βοήθεια. Έφτασε στο σημείο να προσφέρη για ελεημοσύνη στους δυστυχισμένους αυτούς αιχμαλώτους και τα ρούχα του και τα ρούχα των αδελφών, και τα τρόφημα της αποθήκης και αυτούς ακόμη τους καρπούς του κήπου. Τα έδωσε τελείος όλα.
Αφού λοιπόν δεν είχε πλέον τίποτα, έρχονται εναντίον του οι Λογγοβάρδοι, και αφού τον έδεσαν, του ζητούσαν να τους παραδώσει τον χρυσόν του. Ο Άγιος τους εβεβαίωνε οτι δεν έχει τίποτε απολύτως. Οι βάρβαροι όμως δεν πίστευαν. Γεμάτοι απο θυμό των σέρνουν βίαια στο γειτονικό βουνό, στο οποίο υπήρχε μεγάλο και πυκνό δάσος.
Το μαρτύριο του Αγίου αυτού ανθρώπου το παρακολουθούσε κάποιος αιχμάλωτος που δραπέτευσε, ο οποίος είχε κρυφθή στην κουφάλα ενός δέντρου και ο οποίος απεκάλυψε αυτά τα γεγονότα μετά. Σ' αυτό το δάσος ένας Λογγοβάρδος εφόνευσε με μαχαίρι τον αναφερόμενο ευλαβέστατο Σουρανόν. Μόλις όμως το σώμα του νεκρό πλέον κατέπεσε πάνω στο δάσος, όλο το δάσος και το βουνό συγκλονίσθησαν σαν απο σεισμική δόνηση. Αγανακτούσε και διαμαρτυρόταν , με κάποιο τρόπο, η γή, γιατί δεν μπορούσε να βαστάξη το βάρος του εγκλήματος εναντίον ενός τέτοιου Αγίου.

3. Στην χώρα Μαρσήν, ζούσε ένας ευλαβέστατος και ηθικώτατος Διάκονος. Και αυτός συνελήφθη αιχμάλωτος απο τους Λογγοβάρδους. Ένας απο τους βάρβαρους αυτούς τον αποκεφάλισε με μαχαίρι. Μόλις το σώμα του κατέπεσε νεκρό, ο απαίσιος αυτός βάρβαρος δαιμονίσθηκε και έπεσε προς τα πόδια του νεκρού. Αυτό το σημείο έγινε για να αποδειχθή οτι παρεδόθη στον διάβολον προς τιμωρίαν του, επειδή εφόνευσε φίλο του Θεού.

4. Πέτρος: Σε παρακαλώ εξήγησε μου, ο Παντοδύνομος Θεός τέτοιον θάνατον παραχωρεί σε όσους αναδεικνύει Αγίους μετά τον θάνατο τους; 
Γρηγόριος: Έχει γραφή ότι με οποιονδήποτε θάνατο και αν αποθάνη ο δίκαιος, η αρετή του δεν πρόκειται να αφερεθή, διότι θα του υπολογιστή ώς δίκαιος μισθός κατά την αιώνια ζωή, όπου περισσεύουν τα πνευματικά αγαθά, έστω και εαν ετελείωσε με σκληρό και βίαιο θάνατο η ζωή του.
Πολλές φορές συμβαίνει να υπάρχη στον βίο των δικαίων και κάποιο παραμικρό σφάλμα, το οποίο αποκόπτεται απο την ψυχή τους, δια μέσο του σκληρού θανάτου. Γι' αυτό και συμβαίνει κάποτε, ενώ ακόμη ζούν οι δίκαιοι, να έχουν εξουσία απάνω τους οι διάφοροι εχθροί και βάρβαροι και να τους φονεύσουν, έτσι ώστε μετά απο αυτόν τον άδικο και σκληρό θάνατο τους να τιμωρηθή η ωμότητα των κακών εκείνων ανθρώπων, εξ' αιτίας των αδικοφονευθέντων. Αυτό ακριβώς συνέβηκε και στην περίπτοση του Διακόνου, που ανέφερα προηγουμένος. Εκείνος, που κατα παραχώριση Θεού τον εφόνευσε, δεν μπόρεσε να χαρή επάνω απο το νεκρό θύμα του, γιατί δαιμονίσθηκε αμέσως.

5. Μετά τον θάνατο του Σολομώντος (975 π.Χ.) ο Ιεροβοάμ μπήκε αρχηγός των δέκα φυλών, επαναστάτησε κατά του υιού του διαδόχου του Σολομώντος Ροβοάμ και ίδρυσε το βασίλειο του Ισραήλ. με έδρα την Βαιθήλ. Στον Ροβοάμ παρέμειναν πιστές δυο μόνο φυλές, του Ιούδα και του Βενιαμίν. Το βασίλειο αυτό ονομάστικε βασίλειο του Ιούδα και είχε σαν έδρα τα Ιεροσόλυμα. Ο Ιεροβοάμ για να αποκόψη κάθε δεσμό μεταξύ των αποσχισμένων φυλών και για να αποτρέψη την μετάβαση των Ισραηλιτών προς προσκύνησην στα Ιεροσόλυμα, κατασκεύασε δυό χρυσά μοσχάρια και το ένα το έστησε στην Βαιθήλ και το άλλο στην Δάν. Ώρισε να γίνωνται εκεί μεγάλες γιορτές και θυσίες ειδωλολατρικές.
Σε μιά θυσία που γινόταν στην Βαιθήλ, ένας άνθρωπος του Θεού, προερχόμενος απο το Βασίλειο του Ιούδα, αποστάληκε απο τον Θεό και έκανε παρατήρηση στον βασιλιά Ιεροβοάμ. Ο Βασιλιάς θέλησε να τον συλλάβη και να τον τιμωρίση γι' αυτή του την πράξη. Κατά προφητεία του ανθρώπου του Θεού , ξέρανε το χέρι του βασιλιά αλλά και άλλα θαυμαστά συνέβηκαν. Αφού εθεράπευσεν τον βασιλειά αφέθηκε ελεύθερος να φύγη.
Ο άνθρωπος αυτός του Θεού εξετέλεσεν ολοκληρωμένα και καλώς την αποστολή του. Είχεν όμως εντολή απο τον Θεόν να μην φάει ψωμί και να μην πιή νερό σε εκείνον τον τόπον. Και αρχικά το ετήρησε καλά, και δεν έφαγε απο την προσφορά του βασιλέος να φάγη. Φεύγοντας απο άλλον δρόμο εξαπατήθηκε απο κάποιον, ο οποίος του είπε ψέματα ότι ήταν απεσταλμένος του Θεού για να του δώση να φάγη, και έφαγεν ψωμί και ήπιεν νερό. Για την έστω και χωρίς να το θέλη, παράβαση του, τιμωρήθηκε να φονευθή απο λιοντάρι για να μην μπή στην γή των πατέρων του. Αμέσως όμως, αφού τον κατεσπάραξε το λιοντάρι και με το μαρτύριο του εξέπλυνεν την αμαρτία της παράβασης, εμποδίσθηκε το λιοντάρι να αγγίξη το μαρτυρικόν του λείψανο, μάλιστα προστάχθηκε αυτό το λιοντάρι να γίνη φύλακας αυτού του ανθρώπου αλλά και του γαϊδουριού του που επέβεναι. Είναι γνωστό όμως ότι το λιοντάρι κατατρώει σάρκες ζώων και ανθρώπων, αλλά ο Θεός μέσο του τραγικού και βίαιου θανάτου, τιμωρήθηκε όπως έπρεπε και αποκαταστήθηκε δίκαιος μπροστά στον Θεό. Γι' αυτό και το ίδιο το λιοντάρι, ενώ προηγουμένως σαν αμαρτήσαντα τον φόνευσε, αμέσως μερά μεταβάλλεται σε φρουρόν του πτώματος ενός δικαίου.

6. Στο Γεροντικό, ο Αββάς Μάρκος ρώτησε τον Αββά Αρσένιον:
Γιατί μερικοί καλοί ανθρώποι, όταν πεθαίνουν, με πολλή θλίψη και σωματική ταλαιπωρία αποχωρίζεται η ψυχή απο το σώμα τους;
- Για να τελειώσουν την ζωή τους καθαροί απο κάθε ενοχή απο τον κόσμο αυτόν, προς την αιωνιότητα. Αλατίζονται εδώ με το αλάτι της ταλαιπωρίας και των θλίψεων, για να καταστούν εκλεκτοί (απάντησε ο Αββάς Αρσένιος).

Ο αββάς Μωυσής (άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας), από εδώ

Κάποτε ο Αββάς Μωϋσής καθόταν μαζί με άλλους εφτά αδελφούς. Σε μια στιγμή απευθυνόμενος προς αυτούς ο Γέροντας του λέει:- Σηκωθήτε να φύγετε, γιατί σήμερα θα επιδράσουν βάρβαροι στην σκήτη μας.- Εσύ δεν θα φύγεις αφού το γνωρίζεις; τον ρώτησαν οι αδελφοί.Σ' αυτήν την ερώτηση, απάντησε τα εξής ο Γέρων.- Τόσα χρόνια αναμένω την πολύτιμη αυτή στιγμή, για να εφαρμωσθή ο λόγος του Θεού. "Πάντες οι λαβόντες μάχαιραν εν μάχαιρα αποθανούνται" (Ματθ. 26, 52) και τώρα να φύγω; καθόλου δεν θα κινηθώ απο εδώ!
(Ο Αββάς Μωϋσής ήταν προηγουμένος ληστής, και μετά αφού μετάνοιωσε έγινε Μοναχός, γι' αυτό λέει πως αναμένη να θανατωθή, για να εξιλεωθή για τους φόνους που έκανε την περίοδο που ήταν ληστής.) - Ε τότε και εμείς δεν σε εγκαταλείπουμε μόνον! θα πεθάνουμε μαζί σου! - Εγώ δεν έχω λόγο να σας εμποδίσω. Ο κάθε ένας σας ας εξετάση καλά την ψυχική του διάθεση και υπεύθυνα να λάβη την απόφαση του, αν θα καθίση. 
Αφού πέρασε μια μικρή περίοδος σιωπής, είπεν πάλι προς τους μαθητές του:- Να οι βάρβαροι έφθασαν. Αυτή την στιγμή βρίσκονται πρίν την πόρτα. Δεν πρόλαβε να τελειώση τον λόγο του και πράγματι εισήλθαν βίαια οι βάρβαροι και τους φόνευσαν όλους. Ένας απο των μαθητών του, που κρύφτηκε πίσω απο την πόρτα και διέφυγε τον θάνατο από τους βαρβάρους, είδεν επτά στεφάνια, που στεφάνωσαν τον Αββά Μωϋσή και τους έξι μαθητές του. 

(*) Μονή Κουδουμά: εξαιρετικά σημαντικό μοναστήρι της Κρήτης (νότια νομού Ηρακλείου, στο βάθος μιας απόκρημνης χαράδρας στα Αστερούσια Όρη), με υψηλή πνευματικότητα και σημαντικούς αγίους. Αξίζει να περιηγηθείτε στο site του και να δείτε την ιστορία του.

Σημεία θαυμαστά

 

Ο όσιος Θεόδωρος ο Συκεώτης (6ος-7ος αι.) καταγόταν από το χωριό Συκεών της Αναστασιουπόλεως  της μεγαλύτερης επαρχίας της Άγκυρας.
Ήταν νόθος γιος πόρνης, αλλ’ αυτό όμως δεν εμπόδισε το Θεό να τον αναδείξει σε σκεύος εκλογής Του και τίμιο αρχιερέα.
Τελικά, ο φιλήσυχος Θεόδωρος εγκατέλειψε την επισκοπή και επιδόθηκε απερίσπαστος στην αγαπημένη του άσκηση και ησυχία.
Κάποτε πέρασε από το κελί του ένας κατάδικος, ο Γεώργιος, με τους φρουρούς του, για να πάρουν την ευχή του.
Οι στρατιώτες παρακάλεσαν τον όσιο να συμβουλεύσει το Γεώργιο.
Πραγματικά, ο όσιος τον νουθέτησε, κι εκείνος, κατανυγμένος, ζήτησε να μεταλάβει.
Λύστε τον, παιδιά μου, από τα δεσμά για να τον κοινωνήσω, παρακάλεσε τους φρουρούς ο όσιος.
Δεν τολμάμε, γέροντα, γιατί είναι δυνατός.
Κι αν θελήσει να κάνει καμιά τρέλα δεν θα μπορέσουμε να τον σταματήσουμε, δικαιολογήθηκαν εκείνοι.
Τότε ο θεοφόρος Θεόδωρος πήρε στα χέρια του το άγιο ποτήρια, σήκωσε τα μάτια του ψηλά και αναστέναξε.
Την ίδια στιγμή οι αλυσίδες λύθηκαν κι έπεσαν κάτω με θόρυβο.
Οι στρατιώτες τρόμαξαν κι έτρεξαν ν’ ασφαλίσουν τις πόρτες.
Μην τον φοβάστε, τους καθησύχασε ο όσιος. Γνωρίζω τη σύνεσή του, δεν θα κάνει καμιά απερισκεψία.
Έτσι λοιπόν κοινώνησε τον κατάδικο, κι ύστερα έβαλε σ’ όλους να φάνε.
Μετά το φαγητό, οι φρουροί του πέρασαν πάλι τις αλυσίδες και συνέχισαν το δρόμο τους.
Ο όσιος Θεόδωρος και ο άγιος Άρτος
Την ημέρα της μνήμης του αγίου μάρτυρος Αντιόχου, ο όσιος Θεόδωρος ο Συκεώτης (6ος-7ος αι) λειτουργούσε στον ομώνυμο ναό.
Την ώρα που εκφωνούσε «τα αγία τοις αγίοις», σήκωσε, σύμφωνα με την τοπική συνήθεια, το δισκάριο ψηλά, για να υψώσει τον άγιο Άρτο. Τότε συνέβη κάτι θαυμαστό:
Ο άγιος Άρτος, σαν να σκιρτούσε από χαρά, υψωνόταν για πολλή ώρα πάνω από το δισκάριο, κι ύστερα κατέβαινε χτυπώντας πάνω του. Όλοι το έβλεπαν και το άκουγαν Με τον τρόπο αυτό ο άγιος Άρτος φανέρωνε πως η θυσία του ιερουργού ήταν ευπρόσδεκτη.
Οι πιστοί παρακολουθούσαν το θαύμα φοβισμένοι και κατάπληκτοι, ενώ ο όσιος, πλημμυρισμένος από χαρά και δάκρυα κατανύξεως, δόξαζε το Θεό για την αγαθότητά Του.
Άλλοτε πάλι ο όσιος τελούσε τη θεία λειτουργία στο ναό του αγίου Γεωργίου χρησιμοποιώντας ένα ξερό πρόσφορο.
Κάποιος πιστός από το εκκλησίασμα, ο πατρίκιος Φώτιος, καθώς παρατηρούσε τον άγιο Άρτο που προσφερόταν,  πρόσεξε πως έβγαινε απ’ αυτόν πολλή θερμότητα. Το πρόσφορο θα είναι φαίνεται φρεσκοψημένο, συλλογίστηκε.
Όταν όμως πλησίασε για να κοινωνήσει, παραξενεύτηκε, γιατί η μερίδα που έλαβε ήταν πολύ ξερή. Μετά την απόλυση ανέφερε όσα είδε στον όσιο και του ζήτησε κάποιον εξήγηση. Το θαύμα αυτό, αποκρίθηκε εκείνος αποκαλύφθηκε σε σένα παιδί μου γιατί είσαι άξιος.
Η χάρη των Δώρων συστέλλεται και ανεβαίνει από μας στους ουρανούς, ώστε, για την αναξιότητα και τις αμαρτίες μας, να δοκιμαστούμε στη ζωή μας με πολλές θλίψεις και κινδύνους.
Ας προσευχηθούμε όμως στον οικτίρμονα Θεό να γίνουν όσα προστάζει με φιλανθρωπία.
(«Ο άγιος Θεόδωρος ο Συκεώτης», εκδ. Το Περιβόλι της Παναγίας)

Δεν είδε κανείς να κατεβαίνει ο αετός!



Όταν στη Σκήτη τελούσαν τη θεία ευχαριστία, το άγιο Πνεύμα κατέβαινε σαν αετός πάνω στην προσφορά, αλλά κανείς άλλος δεν το έβλεπε εκτός από τους κληρικούς. Μία μέρα ένας μοναχός ζήτησε κάποια εξυπηρέτηση από τον διάκονο, μα εκείνος του μίλησε απότομα: Δεν ευκαιρώ τώρα, πήγαινε!
Όταν λοιπόν την επόμενη φορά λειτουργούσαν, δεν είδε κανείς από τους κληρικούς να κατεβαίνει ο αετός στη συνηθισμένη του ώρα. Τότε ο πρεσβύτερος απευθύνεται στον διάκονο και του λέει:
Τί συμβαίνει; Γιατί ο αετός δεν εμφανίστηκε σήμερα; για να συμβεί αυτό, ή εγώ είμαι ο φταίχτης ή εσύ.
Κάθισε λίγο στην άκρη, κι αν κατεβεί τώρα που θα λείπεις εσύ από το θυσιαστήριο, σημαίνει πως εσύ είσαι ο φταίχτης αλλιώς θα είμαι εγώ.
Μόλις απομακρύνθηκε ο διάκονος, αμέσως Φτερούγισε ο αετός πάνω από την αγία τράπεζα! Μετά τη θεία λειτουργία ρωτάει ο πρεσβύτερος τον διάκονο:
Για πες μου, τί έκανες; δεν θυμάμαι ν’ αμάρτησα σε κάτι, απάντησε
εκείνος, εκτός από τούτο: Ένας αδελφός ήρθε και μου ζήτησε μία χάρη, κι εγώ του είπα πως δεν ευκαιρώ.
Σίγουρα αυτός είναι ο λόγος που δεν κατέβηκε ο αετός, απάντησε ο πρεσβύτερος, επειδή λύπησες τον αδελφό.
Έφυγε τότε ο διάκονος και πήγε να βάλει μετάνοια στον αδελφό και να ζητήσει συγγνώμη.
(Πάσχου Π.Β. «Το έαρ της ερήμου», εκδ. Ακρίτας)

«Ἄν σοῦ ἔλεγα τί εἴπαμε στὴν Bilderberg, θὰ ἔπρεπε μετὰ νὰ σὲ σκοτώσω»

Αὐτὸ ἀπάντησε πέρυσι ὁ Ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν Γιώργος Παπακωνσταντίνου ὅταν ρωτήθηκε ἀπὸ δημοσιογράφο για τα θέματα των συζητήσεων στήν περίφημη Λέσχη. Ἡ ἀπίστευτη αὐτὴ δήλωση,μόνο ὡς χιοῦμορ δὲν μπορεῖ νὰ ἐκληφθεῖ: καὶ εἶναι νὰ ἀπορεί κανείς,πῶς τὸ θέμα δὲν πῆρε μεγαλύτερες διαστάσεις,ἀφοῦ καὶ μόνο τὸ «μυστικό» του Παπακωνσταντίνου,θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπασχολήσει περισσότερο τὰ ἑλληνικὰ ΜΜΕ! Κι ὅμως! Οὔτε ἕνας δημοσιογράφος δὲν τολμάει νὰ ἀγγίξει κάποια εὐαίσθητα θέματα ποὺ ἀφοροῦν ἄμεσα τὸν ἑλληνικὸ λαὸ.Εἶναι γνωστὸ πῶς ὅλες αὐτὲς οἱ "λέσχες",οὐσιαστικὰ ἔχουν δομὴ καὶ προσανατολισμὸ μασωνικοῦ τύπου. Τί ἐννοοῦμε; Πολὺ ἁπλά,πρέπει νὰ ὑπάρχει ἀπόλυτη μυστικότητα μεταξὺ τῶν μελῶν,ἐνῶ ἂν κάτι ξεφύγει,τὸ ἑπόμενο βῆμα εἶναι ὁ θάνατος! Αὐτὸ λοιπὸν εἶπε καὶ ὁ Παπακωνσταντίνου,σὲ μία εἰλικρινέστατη ἀποστροφὴ τῶν λόγων του:τὸν πιστεύουμε,πῶς ἂν τυχὸν τοῦ ξέφευγε τίποτα,θὰ ἔπρεπε νὰ πεθάνει εἴτε αὐτὸς ποῦ τὸ ἔμαθε,εἴτε ἐκεῖνος,εἴτε καὶ οἱ δύο μαζί!!! Αὐτὴ εἶναι ἡ μασωνική,σιωνιστικὴ λέσχη Bilderberg:καὶ δὲν προκεῖται πλέον γιὰ "συνωμοσιολογίες",ἀλλὰ γιὰ σκληρὴ πραγματικότητα.
Ἡ δήλωση τοῦ Ὑπουργοῦ δημοσιεύτηκε πέρυσι στὸ ΒΗΜΑ:http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=337401

Μητροπολίτης Ἄνθιμος : Οἱ λαθρομετανάστες μένουν, οἱ Ἕλληνες φεύγουν!

Οἱ ἄθεοι δὲν ἔχουν ἐνοχὲς ἀπέναντι στὴν ἁμαρτία

Ἐδῶ καὶ ἕνα μήνα περίπου κυκλοφόρησε στὸ internet μία δημοσίευση μὲ τίτλο “Καλυτερο σὲξ κάνουν οἱ ἄθεοι! Ἔρευνα ἀμερικανικοῦ πανεπιστημίου ἔδειξε ὅτι τὸ ἀπολαμβάνουν καλύτερα καὶ χωρὶς ἐνοχές”. Ομολογώ ὅτι καμιὰ φορᾶ παρατηρώντας ὅλη αὐτὴ τὴν προπαγάνδα ποὺ γίνεται ἀπὸ κάποιους, δὲν ξέρω πῶς νὰ ἀντιδράσω. Νὰ γελάσω, νὰ στεναχωρηθῶ ἢ μήπως καὶ τὰ δύο μαζί; – γιατί τὸ θέμα εἶναι καὶ κάπως λεπτό. Ὑποστηρίζεται ὅτι σύμφωνα μὲ ἔρευνα τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Κάνσας ποὺ ἔγινε σὲ δεῖγμα 14.500 ἀτόμων, ὅσοι δὲν πιστεύουν στὸν Θεό, εἶναι πιὸ πρόθυμοι νὰ συζητήσουν τὶς σεξουαλικές τους φαντασιώσεις καὶ ἐμφανίζονται πιὸ ἱκανοποιημένοι μὲ τὶς ἐμπειρίες τους. Ἐπίσης ὅτι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν πίστη στὸ Θεό, δὲν ἀπολάμβαναν τόσο τὶς ἐμπειρίες ἐξαιτίας τοῦ στίγματος ποὺ δημιουργοῦν τὰ πιστεύω τους. Μάλιστα, στοὺς δεύτερους ἄφηνε ἔντονα αἰσθήματα μεταμέλειας καὶ ἐνοχῆς. Ὡς ἁπλὸς Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς βλέποντας τὰ παραπάνω, μοῦ δημιουργοῦνται κάποιες ἀπορίες. Μήπως πρῶτα ἀπὸ ὅλα ὁ τίτλος τῆς δημοσίευσης εἶναι λάθος, δὲν...

χαρακτηρίζει – περιγράφει σωστὰ δηλαδὴ τὸ θέμα; Μήπως θὰ ἔπρεπε νὰ ἦταν ἁπλά:«Οἱ ἄθεοι δὲν ἔχουν ἐνοχὲς ἀπέναντι στὴν ἁμαρτία» ἢ «Χωρὶς Θεὸ ὅλα ἐπιτρέπονται …»; Γιατί τί σχέση ἔχει αὐτὸ ποῦ διαδίδεται μὲ τὸ πραγματικὸ - βαθύτερο νόημα τῆς ἔρευνας, ποῦ στὸ κάτω – κάτω τὸ γνωρίζαμε κιόλας;

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξει κάτι καλὸ μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεό, ἀκόμα καὶ στὸ θέμα τῶν σχέσεων; Φυσικά, ὅταν ἀναφέρομαι σὲ σχέση, ἐννοῶ ἐντὸς γάμου, εὐλογημένη ἀπὸ τὸ Θεὸ σχέση καὶ ὄχι τὶς ἐλεύθερες σχέσεις. Γνωρίζουν αὐτοὶ οἱ κύριοι καὶ οἱ ψυχολόγοι ποὺ ἔβγαλαν τὰ παραπάνω συμπεράσματα, τί ψυχικὴ ἰσορροπία ὑπάρχει μέσα στὸ γάμο, τί εὐτυχία, τί ἀληθινὴ ἀγάπη καὶ ὄχι ψεύτικη ποὺ ἀποβλέπει μόνο στις σαρκικὲς ἠδονές καὶ μεταχειρίζεται τὸν ἄνθρωπο σαν άψυχο ἀντικείμενο ἡδονῆς; Καὶ τί εἴδους ἄνθρωποι εἶναι αὐτοὶ ποῦ ἔκαναν αὐτὴ τὴν ἔρευνα; Ἄθεοι εἶναι καὶ αὐτοί; Ἔχουν γνώση γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸν οἰκογενειακὸ βίο μέσα σὲ αὐτή; Γιατί ἡ ἔρευνα ἀναφέρει μόνο ἄτομα ποὺ ἀνήκουν σὲ αἱρέσεις … Καθολικούς, Λουθηρανούς, Μορμόνους, Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβά, Πεντηκοστιανοὺς κ.λ.π. Πιάσαμε δηλαδὴ ὅλες τὶς πλάνες καὶ βγάλαμε συμπέρασμα γιὰ τοὺς “πιστούς” καὶ τὸ Θεό; Και τὸ ἀστεῖο εἶναι ὅτι κριτικάροντας τὴν μία πλάνη, δοξάζουμε τὴν ἄλλη! Καὶ τρέχουν κάποιοι – ἄθεοι - ἀπὸ site σὲ site νὰ διαλαλήσουν τὰ εὐχάριστα νέα …


 
Μήπως δὲν γνωρίζαμε ὅτι ὁ ἄπιστος ἄνθρωπος δὲν νιώθει ἢ νιώθει λιγότερες τύψεις ἀπέναντι στὴν ἁμαρτία; Μήπως δὲν γνωρίζαμε ὅτι ὁ ἀληθινὸς πιστός, γνωρίζοντας τὴν ἀλήθεια καὶ βιώνοντας τὴν, πονάει γιὰ κάθε ἁμαρτία του, γιὰ κάθε φορᾶ ποῦ στεναχώρησε τὸν Κύριο Ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστό; Αὐτὸν ποὺ ἔδωσε ἀκόμα καὶ τὴ ζωή του γιὰ νὰ ξεπλένει τὶς δικὲς ἁμαρτίες.
 
Μήπως δὲν γνωρίζαμε ὅτι μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεό, ὁ ἄνθρωπος διαστρέφεται ψυχικὰ καὶ μπορεῖ ὄχι ἀπλά “να συζητάει γιὰ ὅλες τὶς σεξουαλικές του φαντασιώσεις, χωρὶς ἐνοχή” - κάτι ποὺ λέγεται λὲς καὶ εἶναι καμιὰ ἀρετή! – ἀλλὰ νὰ πέσει σὲ κάθε κακία καὶ ἁμαρτία ποῦ μπορεῖ νὰ ὑπάρξει;
 
Πραγματικὰ ὅλη αὐτὴ ἡ σάπια προπαγάνδα μου ἀφήνει ἀνάμεικτα συναισθήματα καὶ παρακαλῶ πολὺ ὅσοι θεωρεῖτε ὅτι τὸ παραπάνω κείμενο σᾶς ἐκφράζει, διαδῶστε τό, ὥστε νὰ ἀκούγεται καὶ τίποτα σωστό. Ὄχι, ὄχι … μὴν μὲ παρεξηγήσετε, δὲν ἐννοῶ κάτι γιὰ τὸ ἄτομό μου, ἕνας ἄθλιος εἶμαι καὶ ἐγὼ ἀπέναντι στὸ Θεὸ ποὺ παρατηρῶ κάθε ἡμέρα τὸ ἔλεός του καὶ ἀπορῶ. Ἁπλὰ κάποια πράγματα εἶναι τόσο ξεκάθαρα.

Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἐλεήσει ὅλους μας.

Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Σέκτες και ανθρώπινα δικαιώματα



ΣΕΚΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Μέ ἀφορμή ἕνα βιβλίο

Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Τό 2005 ἐκδόθηκε τό βιβλίο τῆς νεαρῆς Ἑλβετίδας Lea Saskia Laasner-Hugo Stamm , Αllein gegen die Seelenfanger. Meine Kindheit in der Psycho-Sekte, Verlag Eichborn, Fran kfurt am M. 2005. Τό βιβλίο αὐτό περιγράφει τίς ὀδυνηρές ἐμπειρίες της, πού ἔζησε ὡς παιδί (γεννήθηκε τό 1980) ἀπό τό 1992 – 2001 ἀκολουθώντας τή μητέρα της, ὅταν αὐτή ἐγκατάλειψε τόν κανονικό τρόπο ζωῆς της ἀπό τή στιγμή, πού παγιδεύτηκε στά δίχτυα μιᾶς Channeling σέκτας.
Αἰτία παγίδευσης τῆς μητέρας της ὑπῆρξε ἕνα βιβλίο τῆς μέντιουμ Julie Ravel1. Ἡ Julie Ravel παρουσιάζεται ὡς ὁ ἀγωγός καί ὁ κομιστής μηνυμάτων μιᾶς ἐξωσυμπαντικῆς ὀντότητας, πού ὀνομάζεται "Ramtha" καί ὑποτίθεται ὅτι ἔζησε πρίν 35.000 χρόνια στήν Ἀτλαντίδα2. Στό βιβλίο τῆς Julie Ravel, ἀναφέροταν ὅτι ὁ " Ramtha" τῆς ἀποκάλυψε πώς τό τέλος τοῦ κόσμου εἶναι πρό τῶν πυλῶν3.
Ὅσοι ἀποδέχονταν τίς διδασκαλίες τοῦ Ramtha, ὅπως τίς κατανοοῦσε ἡ σέκτα, μέ τή βοήθεια τῆς ἐξωσυμπαντικῆς αὐτῆς ὀντότητας, θά διασώζονταν ἀφοῦ θά μεταμορφώνονταν σέ φωτεινές οὐσίες.
Ἡ μητέρα τῆς Lea Laasner, παράτίς ἐπιφυλάξεις τοῦ συζύγου της, πού τελικά ἀναγκάστηκε νά τήν ἀκολουθήσει ἀπό φόβο μή διαλυθεῖ ἡ οἰκογένειά του, ἀφοῦ ἔκλεισε τό ἀρχιτεκτονικό του γραφεῖο καί πούλησαν τό σπίτι τους, ἐντάχθηκε στήν ὁμάδα - σέκτα τῆς Julie Ravel, πού ὀνομάζεται "Licht - Oase". Ἡ μητέρα τῆς νεαρῆς Ἑλβετίδας, ἀγνόησε ἐπίσης τίς συμβουλές τῶν φιλικῶν τους προσώπων σχετικά μέ αὐτήν τήν ἐπιλογή της. Ἡ οἰκογένεια ἀκολούθησε τή σέκτα στίς διάφορες μετακινήσεις της. Μέσα στή σέκτα ἀποδείχθηκε, ὅτι τόν κυρίαρχο ρόλο τόν εἶχε τελικά ὁ σύζυγος τῆς μέντιουμ Julie Ravel.
Ἡ Lea Laasner μέσα στό βιβλίο της περιγράφει κατά τρόπο ρεαλιστικό τίς φρικτές ἐμπειρίες της καί τίς συνέπειες, πού ὑπέστη τόσο ἡ ἴδια ὅσο καί ἡ οἰκογένειά της κατά τό χρονικό διάστημα, πού παρέμεινε στή σέκτα. Μεταξύ αὐτῶν ἀναφέρει :
_ Τήν οἰκονομική καταστροφή τῆς οἰκογένειάς της.
_ Τήν ἀπομόνωσή τους ἀπό τόν ἔξω κόσμο.
_ Τήν ἀνυπαρξία διαπροσωπικῶν σχέσεων.
_ Παράλογες τελετουργικές πρακτικές.
_ Στέρηση τῆς δυνατότητας σχολικῆς ἐκπαίδευσης.
_ Κακοποιήθηκε πολλάκις σεξουαλικά ἀπό τόν ἀρχηγό τῆς ὁμάδας.
_ Πρακτικές διανοητικοῦ χειρισμοῦ.
Ἡ Lea Saskia Laasner βρῆκε κάποια στιγμή τή δύναμη νά ἀπεμπλακεῖ. Ἔγραψε αὐτό τό βιβλίο μέ τή βοήθεια τοῦ Hugo Stamm καί δημοσιοποίησε τίς ἐμπειρίες της, γιά νά ἐνημερώσει τόν κόσμο καί για νά πολεμήσει αὐτή τή σέκτα4.
Ἡ δική της μαρτυρία ἀποτελεῖ μία ἀκόμα ἀδιάψευστη ἀπόδειξη, πού ἐπιβεβαιώνει στό ἀκέραιο τίς ἐπισημάνσεις τῶν Ψηφισμάτων τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου και τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης γιά τίς σέκτες (Ψηφίσματα 22.5.1984, 29.2.1996 καί 17.2.1998).
Τά ἐν λόγῳ Ψηφίσματα ἀναφέρονται, σύν τοῖς ἄλλοις, στήν ἐπικινδυνότητα αὐτῶν τῶν ὁμάδων, στήν καταπάτηση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἐκ μέρους τους καί σέ πλῆθος ἔκνομων δραστηριοτήτων τους, πού σέ τελική ἀνάλυση καθίστανται μιά ἀπειλή γιά τό κοινωνικό σύνολο.
Σημειώσεις:
1. Γιά τήν Julie Ravel βλ. Materialdienst EZW 10/2000, σ. 342 .
2. Γιά τόν Ramtha βλ. Rudiger Hauth(Hrsg), Kompaktlexikon Religionen, Wuppertal 1998, σ.288. Irving Hexham, Pocket Dictiοnary New Religious Movements, Downers Grove 2002, σ. 92.
3. Ὡς κανάλι - ὄργανο τῆς ἴδιας ὀντότητας στίς Η.Π.Α ἐμφανίζεται ἡ Ἀμερικανίδα ἀποκρυφίστρια καί μέντιουμ Judy. Z. Knight μέ τήν ὀργάνωση "Ramtha's School of Enlightenment". (Bλ. Margaret Thaler Singer-Janja Lalich, Cults in Our Midst, San Francisco 1995, σσ. 45, 120. Irving Hexham, Pocket Dictiοnary New Religious Movements, ὅπ.π., σ. 69). Μεταξύ τῶν δύο γυναικῶν μέντιουμ Julie Ravel καί J.Z.Knight εἶχε ὑπάρξει τή δεκαετία τοῦ 1990 δικαστική ἀντιπαράθεση.
4. Τό γεγονός αὐτό ἐπιβεβαιώνεται καί ἀπό τό σχετικό ὑπότιτλο τῆς δεύτερης ἔκδοσης τοῦ βιβλίου, πού ἔγινε τό 2006 ἀπό διαφορετικό ὅμως ἐκδοτικό οἶκο.
Ορθόδοξος Τύπος, 10/06/2011

Πυξίδα

ΠΥΞΙΔΑ
Σ᾿ ἕνα τροπάριο τοῦ Μεγάλου Κανόνα τοῦ ἁγίου Ἀνδρέα Κρήτης ἀναφέρεται (ὠδή δ’, τροπ. 5):
«Ἐντεῦθεν καί κατεκρίθην, ἐντεῦθεν κατεδικάσθην,
ἐγώ ὁ τάλας, ὑπό τῆς οἰκείας συνειδήσεως,
ἧς οὐδέν ἐν κόσμῳ βιαιότερον...». Δηλαδή:
Γι᾿ αὐτό καί κατακρίθηκα, γι᾿ αὐτό καταδικάστηκα,
ὁ ταλαίπωρος ἐγώ, ἀπ᾿ τή συνείδησή μου, ἀπ᾿ τήν ὁποία τίποτε στόν κόσμο δέν ὑπάρχει πιό βασανιστικό...
Μιά ἀπό τίς πιό πολύτιμες ἱκανότητες τοῦ ἀνθρώπου πού εἶναι ἔμφυτη καί παίζει πρωτεύοντα ρόλο στή ζωή του εἶναι ἡ συνείδηση. Ἀποτελεῖ ἀδέκαστο καί ἀδυσώπητο κριτή τῶν πράξεών μας. Τήν οὐσία τῆς ὕπαρξής μας. Εἶναι ὅ,τι ἡ πυξίδα τοῦ πλοίου στό ταξίδι τῆς ζωῆς μας. Γι᾿ αὐτό ὁ ἔλεγχος τῆς συνείδησης εἶναι βασανιστικός.
* * *
Τό θηρίο θά κατασπαράξει, θά χορτάσει καί θά κοιμηθεῖ ἥσυχο. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του ψυχή πού τόν ἐλέγχει· καί γι᾿ αὐτό δέν ὑποχωρεῖ τό μαρτύριο τῆς συνειδήσεως.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει: Διαπιστώνω, πώς οἱ πράξεις μου ἀκολουθοῦν ἕναν ἄλλο νόμο ἀντίθετο στό νόμο στόν ὁποῖο μέ ὁδηγεῖ ἡ συνείδησή μου. Εἶναι ὁ νόμος τῆς ἁμαρτίας! Κυριαρχεῖ στήν ὕπαρξή μου, καί μέ κάνει αἰχμάλωτο στίς διάφορες ὀρέξεις μου! Τί δυστυχισμένος πού εἶμαι! Ποιός θά μέ λυτρώσει ἀπό τήν κατάσταση αὐτή, πού ἔχει ὑποταχθεῖ στό θάνατο; (Ρωμ. 7, 23-24)
Ἀπό αὐτό τό δρᾶμα θέλησε ὁ Θεός νά μᾶς λυτρώσει. Γι᾿ αὐτό σαρκώθηκε, σταυρώθηκε καί ἔχυσε τό αἷμα Του. Γιά νά ἐξαλείψει τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου καί νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τήν ἐνοχή. Ἔσχισε τό χρεόγραφο τῶν ἁμαρτιῶν μας ἐπάνω στό Σταυρό καί μᾶς ἔδωσε τή χάρη. Ὁ Χριστός μᾶς ἐξαγόρασε ἀπό τήν κατάρα τοῦ νόμου ἀφοῦ ἔγινε κατάρα γιά χάρη μας (Γαλ. 3,13). Γι᾿ αὐτό ὁ ἀπόστολος Παῦλος στό ἐρώτημα «ποιός μπορεῖ νά μέ λυτρώσει ἀπό τήν κατάσταση αὐτή, πού ἔχει ὑποταχθεῖ στό θάνατο;», ἀπαντᾶ θριαμβευτικά: εὐχαριστῶ τόν Θεό πού τό ἔκανε αὐτό, διά τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Πράγματι, ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ζωή, τό Φῶς τοῦ κόσμου, ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ὁδός.
* * *
Τί κρῖμα ἄν δέν διαλέξαμε τόν δρόμο τοῦ Χριστοῦ!
Τό παραπάνω τροπάριο τελειώνει μέ τά λόγια:
Κριτά, λυτρωτά μου καί γνώστα,
λυπήσου με καί γλύτωσέ με
καί σῶσε με τόν δοῦλο σου.
Ἀρχιμ. Ἰωήλ Ν.
-«Λυχνία»Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 335 Ιούνιος 2011

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...