Του αγίου Σπυρίδωνος. Μη χάνεις καιρό ! (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

 

Τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος

Μὴ χάνεις καιρό!

(Ομιλία του †Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ᾽ ὡς σοφοί,ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι»(Ἐφ. 5,15-16)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος τοῦ θαυματουργοῦ. Καὶ στὴν ἀκολουθία τῆς ἡμέρας ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὥρισε νὰ διαβάζεται μία περικοπὴ ἀπὸ τὴν ἐπιστολὴ πρὸς Ἐφεσίους, τὴν ὁποία μέσα ἀπὸ τὴ φυλακὴ ἔγραψε ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν ἐκκλησία τῶν Ἐφεσίων καὶ δι᾽ αὐτῆς πρὸς τοὺς Χριστιανοὺς ὅλων τῶν αἰώνων.

Ἐκεῖ, μεταξὺ ἄλλων, λέει· «Βλέπετε πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ᾽ ὡς σοφοί,ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν , ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι»(Ἐφ. 5,15). Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά; Ἂς δώσουμε μία σύντομη ἑρμηνεία βοηθούμενοι ἀπὸ τὸν ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη.

Ἐδῶ, ἀγαπητοί μου, ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει τὸ ἑξῆς. Στὸν κόσμο αὐτὸνοἱ Χριστιανοὶ εἴμαστε «σὰν πρόβατα ἀνάμεσασὲ λύκους»(Ματθ. 10,16). Νὰ προσέχουμε λοιπόν,ὅσο ἐξαρτᾶται ἀπὸ μᾶς, νὰ μὴν τοὺς δίνουμε ἀφορμὴ γιὰ ἔχθρα καὶ μῖσος. Μόνο σὲ ζητήματα ὀρθοδόξου πίστεως νὰ εἴ μαστε ἀνυποχώρητοι· στὰ ἄλλα ἂς εἴμαστε εἰρηνικοὶ καὶ ἄκακοι. Αὐτὸ εἶνε γνώρισμα τῆς φρονιμάδας τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ἔτσι θὰ συμπεριφέρωνται ὄχι «ὡς ἄσοφοι, ἀλλ᾽ ὡς σοφοί » .Νὰ ζοῦμε, συνεχίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν». Ὁμιλεῖ γιὰ τὴν ἀξία τοῦ χρόνου . Ὁ χρόνος εἶνε ἕνα πολύτιμο πρᾶγμα.

Οἱ ἀρχαῖοι ἔλεγαν «χρόνου φεί-δου» . Καὶ σήμερα ἀκοῦμε ὅτι «ὁ χρόνος εἶνε χρῆμα». Ὅπως δηλαδὴ τὸ χρῆμα τὸ φυλᾷς καὶ δὲν τὸ σπαταλᾷς, ἔτσι νὰ βλέπῃς καὶ τὸ χρόνο. Ὁ χρόνος εἶνε τάλαντο. Ὅπως τὰ τάλαντα,κατὰ τὴ γνωστὴ παραβολὴ τοῦ Κυρίου (βλ. Ματθ.25,14-30) , ὀφείλουμε νὰ τὰ ἀξιοποιοῦμε καὶ νὰ τὰ ἐκμεταλλευώμεθα, ἔτσι νὰ κάνουμε καὶ συνετὴ χρῆσι τοῦ χρόνου ποὺ διαθέτουμε.Ὁ Θεὸς εἶνε αἰώνιος, ἄχρονος, ἐκτὸς χρόνου. Ἐμεῖς ζοῦμε ἐν χρόνῳ σ᾽ αὐτὸ τὸν κόσμο, ὡς «ξένοι»«πάροικοι» καὶ «παρεπίδη μοι ἐπὶ τῆς γῆς» (Ἑβρ. 11,13. Α΄ Πέτρ. 1,1· 2,11). Ὅσα χρόνια καὶ ἂν ζήσου-με, ἡ ζωή μας ἐδῶ εἶνε μιὰ σταγόνα ἐμπρὸς στὸν ὠκεανὸ τῆς αἰωνιότητος. Κάθε στιγμὴ ὅμως τῆς ζωῆς μας, αὐτὸς ὁ λίγος χρόνος, ἔχει μεγάλη ἀξία. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς γεννήσεώς μας ὣς τὰ βαθειὰ γεράματα, τὸ διάστημα αὐτὸ δὲνεἶνε δικό μας· μᾶς δόθηκε γιὰ ἕνα σκοπό. Ἂνζήσουμε ὄχι μὲ ἔχθρες καὶ μίση, ἀλλὰ μὲ ὑπομονὴ στὶς θλίψεις, τότε «ἐξαγοράζουμε τὸν και-ρόν» . Ὅ,τι καὶ ἂν ἀπαιτηθῇ λοιπόν, ἂς τὸ θυσιά-σουμε, ἀρκεῖ μόνο νὰ κρατήσουμε τὴν πίστι .Ἀκοῦμε, ὅτι ἕνας πλούσιος, βλέποντας κακοποιοὺς νὰ ἔρχωνται νὰ τὸν σκοτώσουν, τοὺς ἔδωσε ὅ,τι εἶχε καὶ γλύτωσε. Αὐτός, λέμε, ἐξαγόρασε τὴ ζωή του μὲ τὰ πλούτη του. Κ᾽ ἐμεῖς ἀξίζει νὰ δώσουμε ὅλα τὰ ὑπάρχοντά μας γιὰνὰ γλυτώσουμε τὸ μέγα κεφάλαιο, γιὰ νὰ ἐξα-γοράσουμε μ᾽ αὐτὰ τὴν ὀρθόδοξο πίστι μας, διότι «αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι» . Δὲν φταῖνε βεβαίως οἱ ἡμέρες αὐτὲς καθεαυτές, τὸ φῶς - οἱ ὧρες - τὰ λεπτά τους· φταῖνε οἱ κακοὶ ἄνθρωποι ποὺ γεμίζουν τὶς ἡμέρες μὲ πονηρὰ ἔργα,καὶ ἔτσι λέμε ὅτι «οἱ ἡμέρες εἶνε πονηρές».

Ὡς πρὸς τὰ ἐπίγεια , τὰ καλύτερα χρόνιατῆς ζωῆς εἶνε γιὰ μὲν τὰ παιδιὰ καιρὸς μαθήσεως, γιὰ τοὺς νέους καιρὸς ἡρωικῶν πράξεων, γιὰ δὲ τοὺς ὡρίμους ἄντρες καὶ γυναῖ -κες καιρὸς γάμου καὶ τεκνογονίας. Κατόπιν οἱ εὐκαιρίες αὐτὲς τελειώνουν· δὲν βλέπεις γέροντες οὔτε στὰ σχολεῖα οὔτε στὸ στρατὸ οὔτε στὸ γάμο, γιατὶ ὁ χρόνος πέρασε πλέον.Ἔτσι, καὶ πολὺ περισσότερο, στὰ μέλλοντα καὶ οὐράνια.

Λένε γιὰ τὸν Τίτο, αὐτοκράτορα τῆς ῾Ρώμης, ὅτι ἦταν ὀπαδὸς τοῦ φιλοσό-φου Πυθαγόρα, ποὺ ὑποχρέωνε τοὺς μαθητάςτου κάθε βράδυ νὰ ἐξετάζουν τί ἔκαναν τὴν ἡμέρα. Καὶ ὁ Τίτος, ὅταν ἔβλεπε ὅτι δὲν ἔκανε κάτι ἀξιόλογο, ἔλεγε· Ἀλλοίμονο, ἔχασα τὸνκαιρό μου! Καὶ στὴ δική μας πνευματικὴ ζωὴπόσος χαμένος καιρὸς ὑπάρχει!

Πῶς ἐξαγοράζεται - πῶς κερδίζεται ὁ καιρός;

Ὅταν δὲν διαφεύγῃ μὲ ἀμέλεια καὶ ἀργία, ἀλλὰ δι ατίθεται γιὰ κοπιώδη ἐσωτερικὴ ἐργασία, λεπτομερῆ αὐτοεξέτασι, ἐπιμελῆ ἄσκησι, ἀκριβῆ τήρησι τῶν θείων ἐντολῶν, ἐκρίζωσι τῶνπαθῶν, καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν, μόρφωσι κατὰ Χριστόν. Ὅταν ὁ πιστὸς ἐκμεταλλεύεται τὸν καιρό, μπορεῖ νὰ ἐλπίζῃ στὸ αἰώνιο μέλλον.

Ἕνας ἄνθρωπος προετοιμασμένος γιὰ τὴναἰωνιότητα ἦταν, ἀγαπητοί μου, ὁ ἅγιος Σπυρίδων , ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα. Αὐτὸς «ἐξη γοράσατο» - ἐκμεταλλεύθηκε τὸ χρόνο του. Πῶς ἔζησε; Ἦταν ὀλιγογράμματος, ἔβοσκεπρόβατα, ἀλλ᾽ ἄνθρωπος μεγάλης ἀγάπης, ἐλεήμων καὶ φιλόξενος. Ἦταν ἔγγαμος καὶ μὲτὴ γυναῖκα του ἀπέκτησαν μιὰ θυγατέρα, τὴνΕἰρήνη· ἀλλ᾽ ἔπειτα πέθαναν καὶ ἡ σύζυγος καὶ ἡ κόρη του. Ζοῦσε ἐνάρετα, ἁπλᾶ καὶ ταπεινά.

Συμπεριφερόταν μὲ πραότητα καὶ ἀγαθότητα. Γι᾽ αὐτὸ τὸν ἀγαποῦσαν ὅλοι. Ἔτσι, ὅταν κενώθηκε ὁ θρόνος τῆς Τριμυθοῦντος, μιᾶς μικρῆς πόλεως κοντὰ στὴ Σαλαμῖνα τῆς Κύπρου, τὸν ἐξέλεξαν παμψηφεὶ ἐπίσκοπό της.Ὡς ἐπίσκοπος δὲν ἄλλαξε τρόπο ζωῆς καὶ συμπεριφορᾶς. Εἶχε δὲ τόση παρρησία στὸ Θεό, ὥστε ἔκανε θαύματα μεγάλα.

Κάποτε π.χ., γιὰ νὰ βοηθήσῃ ἕνα φτωχὸ κ᾽ ἐ-πειδὴ ὁ ἴδιος δὲν εἶχε δραχμὴ στὴ τσέπη, μόλις εἶδε ἐκεῖ κοντὰ ἕνα φίδι νὰ κινῆται, ἔκανε τὸ φίδι χρυσό ―ἂς μὴν πιστεύουν οἱ ἄπιστοι,ἐμεῖς πιστεύουμε―, κι ἀφοῦ ὁ φτωχὸς ἐξυπηρετήθηκε ἐπανέφερε τὸ χρυσάφι σὲ φίδι ζωντανό, γιὰ νὰ μὴν πέσῃ ὁ ἄνθρωπος σὲ πλεονεξία καὶ φιλαργυρία, ποὺ εἶνε τὰ χειρότερα κακά.

Πάλεψε ὅμως καὶ μ᾽ ἕνα ἄλλο τρομερὸ φίδι, μὲ τὴν αἵρεσι τοῦ Ἀρείου, ὁ ὁποῖος δὲν πίστευε στὴν ἁγία Τριάδα καὶ ἔλεγε, ὅτι ὁ Χριστὸςδὲν εἶνε ἄχρονος ὅπως ὁ οὐράνιος Πατήρ. Συνῆλθε ἡ Πρώτη (Α΄) Οἰκουμενικὴ Σύνοδος στὴΝίκαια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ μαζεύτηκαν ἐκεῖ 318 πατέρες ἀπ᾽ ὅλη τὴν οἰκουμένη. Μεταξὺ αὐτῶν ἦταν καὶ ὁ ἅγιος Σπυρίδων, ὁ ὁποῖος μὲ θαῦμα ἀπέδειξε πῶς μποροῦν τὰ Τρία Πρόσωπα τῆς Θεότητος νὰ εἶνε μία φύσις. Τί ἔκανε· πῆρε στὰ χέρια του ἕνα κεραμίδι καὶ εἶπε«Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός» κ᾽ ἔφυγε πρὸς τὰ πάνω ἡ φωτιὰ ποὺ τὸ εἶχε ψήσει, «καὶ τοῦ Υἱοῦ» κ᾽ ἔφυγε πρὸς τὰ κάτω τὸ νερὸ ποὺ τὸ εἶχεζυμώσει, «καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος» κ᾽ ἔμεινε στὸ χέρι του τὸ χῶμα ἀπὸ τὸ ὁποῖο εἶχε γίνει. Ἔτσι συνετέλεσε καὶ αὐτὸς στὴν σύνταξι τοῦ «Πιστεύω» ποὺ ἀκοῦμε κάθε φορά.Μετὰ τὴν κοίμησί του τὸ ἱερὸ λείψανό του μεταφέρθηκε ἀρχικὰ στὴν Κωνσταντινούπο-λι (τὸν 7ο αἰῶνα) καὶ τελικὰ στὴν Κέρκυρα(τὸν 15ο αἰῶνα), ὅπου τιμᾶται μέχρι σήμερα.

Αὐτός, ἀγαπητοί μου, ἦταν ὁ ἅγιος Σπυρί-δων. Ἔζησε σ᾽ αὐτὴ τὴ ζωὴ κατὰ τὸ θέληματοῦ Θεοῦ καὶ μᾶς διδάσκει νὰ ζήσουμε κ᾽ ἐμεῖς ὅπως λέει σήμερα ὁ ἀπόστολος, «ἐξαγο ραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι» . Μὴ χάνετε καιρό! μᾶς φωνάζει. Ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας εἶνε χρόνος προετοιμασίας γιὰ τὴν αἰωνιότητα. Κι αὐτὴ ἡ προετοιμασία ἀρχί-ζει ἀπὸ ἐδῶ μὲ τὴ μετοχὴ στὰ ἱερὰ μυστήρια.

Σὲ λίγο ἔρχονται Χριστούγεννα, ἀκούγεται τὸ «Χριστὸς γεννᾶται…» (ᾠδ. α΄) . Ἂς ἑτοιμαστοῦμε γιὰ θεία κοινωνία. Καὶ ἡ ἑτοιμασία εἶνε νὰ ἐξομολογηθοῦμε τὰ ἁμαρτήματά μας. Στὸ ζήτημα αὐτὸ δυστυχῶς εἴμαστε πίσω. Εἶνε ἀμφί-βολο ἂν στοὺς δέκα ἕνας ἐξομολογῆται· οἱ ἄλλοι πῶς θὰ κοινωνήσουν; Ἂς τρέξουμε λοιπὸν νὰ λουστοῦμε, νὰ καθαριστοῦμε. Τὰ χρόνιαποὺ ζοῦμε, ὅσο πᾶνε, γίνονται σκληρότερα, ἁμαρτωλότερα. Βρισκόμαστε σὲ καιροὺς ἀπο-καλυπτικούς. Τὸ κακὸ αὐξάνει. Οἱ Χριστιανοί,ὅπως εἴπαμε, εἶνε «ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύ- κων» (Ματθ. 10,16) . Εἶνε λίγοι. Γίνεται μάχη μεταξὺτοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ. Κατὰ τὴν Ἀποκάλυ-ψι θὰ πέσῃ κόσκινο. Οἱ πολλοὶ ἐπηρεάζονται,ξεμυαλίζονται, ἀπομακρύνονται.

Ἔντυπα, ῥα-διοφωνικοὶ καὶ τηλεοπτικοὶ σταθμοί, νυχτερινὰ κέντρα, ἀθέμιτες ἀπολαύσεις, κρεοφαγία ἀκόρεστη, ἀλκοόλ, κάπνισμα, ναρκωτικὰ προκαλοῦν φθορά. Οἱ ἄνθρωποι ξοδεύουν τὰ χρήματά τους στὸ διάβολο. Κι ὅσοι ἔρχεστε στὴν ἐκκλησία,τί τὸ ὄφελος; Οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς παντρεμένους εἶστε δολοφόνοι, σκοτώνετε παιδιά·γι᾽ αὐτὸ σβήνουμε ὡς ἔθνος. Ἕνας Ἕλληνας πεθαίνει τὸ πρωὶ καὶ ὣς τὸ βράδυ δὲ γεννιέται ἄλλος· μισὸς γεννιέται. Στὴν Τουρκία ἕνας Τοῦρκος πεθαίνει τὸ πρωὶ καὶ ὣς τὸ βράδυ γεννιοῦνται δώδεκα! Νὰ μετανοήσουμε λοιπόν.Τὶς παραμονὲς τῶν Χριστουγέννων θὰ γίνῃ ἔρανος γιὰ τοὺς φτωχούς. Ἂς ἐλεήσουμε. «Ὁ ἐλεῶν , λέει, πτωχόν, δανείζει Θεῷ» (Παροιμ. 19,17) .Εἴθε ὁ Κύριος νὰ μᾶς ἀξιώσῃ ὅλους νὰ ἑορτάσουμε τὶς ἅγιες ἡμέρες

ποὺ ἔρχονται ὅπως θέλει ὁ Θεός, ὅπως θέλει ὁ Κύριος ἡμῶνἸησοῦς Χριστός, «τὸ ἀρνίον τὸ ἐσφαγμένον» (Ἀπ. 5,6) · ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Στεφάνου - Πτολεμαΐδος τὴν Κυριακὴ 12-12-1993 μὲ ἄλλο τίτλο

"Ο σιωπηλός Αρχιεπίσκοπος"

Του Γιώργου Κακουλίδη

1. Η σιωπή του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου είναι απαραίτητη σήμερα για την Ορθοδοξία. Σιωπή που βοηθά τον πιστό να καθρεφτιστεί απευθείας στον Ιησού, μακριά από την κοινωνία του θεάματος ορισμένων μητροπολιτών, οι οποίοι δουλεύουν συστηματικά πάνω στην παραποίηση του πραγματικού μέσα στην καθημερινότητα της Εκκλησίας.

2. Η σιωπή του Ιερώνυμου είναι αποτέλεσμα της μεγάλης θητείας του στην ταραχή.

3. Ως ποιητής, με ενδιαφέρει πώς λειτούργησε ο αρχιεπίσκοπος τη μία της ζωής του αντίφαση. Πώς βίασε τη φύση του - φύση κατεξοχήν μοναχική -, για ν' αποκτήσει μια υπερφύση, όπως κάνουν οι δόκιμοι μοναχοί, με σκοπό να ανακατευτεί με τον κόσμο. Θέλω να δω τι θα κάνει με τις κοσμικές επιρροές και την εξουσία όταν εκείνες αποφασίσουν ν' απλώσουν χέρι και να ξεδιπλώσουν τα σχέδιά τους με τους γνωστούς εκβιασμούς.

4. Η Εκκλησία δείχνει τώρα να ξεπερνά την αρρώστια για την οποία έγραφε το άτακτο παιδί της Ορθοδοξίας Νικολάι Μπερντιάγεφ: «Η κόλαση της Εκκλησίας είναι η πλήξη της». Ο Ιερώνυμος από δω και στο εξής θα βρίσκεται σε μόνιμη κατάσταση βεντέτας με τον υπ' αριθμόν ένα εχθρό του: την πείνα. Ολα τα άλλα είναι τρυφερώς αδιάφορα.

5. Ο Ιερώνυμος πρέπει να σκεφτεί πολύ τα λόγια της καταραμένης ποιήτριας Μαρίνας Τσβετάγεβα: «Οι πλούσιοι δεν φοβούνται το περίστροφο όσο την έσχατη κρίση». Ακόμη κι αν δεν συμφωνώ μ' αυτή τη φράση, η Εκκλησία οφείλει, όταν υποδέχεται τους πλουσίους, να τους υπενθυμίζει μονίμως την έσχατη κρίση.

6. Ως πεπτωκός, ονειρεύομαι μια Εκκλησία που δεν αφορά μόνο τους καθωσπρέπει ιλουστρασιόν επιτυχημένους τραπεζίτες, ούτε τους μικροαστούς, των οποίων η καθαριότητα βρωμάει. Ας πάψει κάποτε το παιχνίδι του ποιος είσαι. Ας με δεχτεί με το πρόσωπό μου.

7. Πικρή διαπίστωση: Η ζωή, αν και επιθυμεί να μεταστραφεί προς το λεγόμενο καλό, κυλά σε κατάσταση μόνιμης αδυναμίας ανάμεσα στον Αγγελο και τον Τραπεζίτη. Παρόλο που γνωρίζει τη διαφορά ανάμεσα στους δύο, αισθάνεται ότι χρωστά και στους δύο. Καμία παρηγοριά. Ούτε ο Ρωμανός Μελωδός ούτε ο Μάξιμος Ομολογητής μπορούν να τη δροσίσουν. Βρισκόμαστε σε κατάσταση μόνιμης αγωνίας.

8. Ως Ελληνας, κρίνω με την πρώτη ματιά. Μπορεί για πολλούς αυτό να είναι μια νοσηρή διαπίστωση, αλλά έτσι μεγάλωσα. Αν και μπαίνω, λοιπόν, σε ξένα χωράφια, πιστεύω πως η σιωπή του αρχιεπισκόπου εμπεριέχει την άρνηση μπροστά στην κατάρρευση που βιώνουμε, στον καρκίνο που μας θερίζει, στους Δυτικούς που πιστεύουν πως στην ύπαρξή μας αξίζει ένα τυφλό τέλος, στις δοκιμασίες που μας έχουν επιβάλει οι αυθεντίες, όλοι αυτοί οι αμόρφωτοι πτυχιούχοι.

Άρθρο της εφημερίδας "Ριζοσπάστης"
πηγή

Η Αγια Νύχτα μέσα από τα Απόκρυφα Ευαγγέλια

Από ανώνυμα ή ψευδεπίγραφα κείμενα, γραμμένα από τον 2ο αιώνα και μετά, ενεπνεύστησαν οι αγιογράφοι για να εικονίσουν τη γέννηση του Χριστού

ΘΟΔΩΡΗΣ ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ


Μια σπηλιά που κτηνοτρόφοι χρησιμοποιούν για στάβλο, μερικά ζώα, ο Ιωσήφ, η Μαρία, το Θείο Βρέφος ξαπλωμένο και σπαργανωμένο στη φάτνη, οι ποιμένες και πιο πέρα οι μάγοι.
Αυτά είναι τα βασικά στοιχεία που ακολουθούν οι αγιογράφοι της ορθόδοξης βυζαντινής παράδοσης για να εικονίσουν το μέγα γεγονός της Γέννησης του Χριστού. Το ίδιο συμβαίνει πάνω κάτω με τα κάλαντα.
Από τον κανόνα δεν ξεφεύγει ούτε και το κοντάκιο των Χριστουγέννων, όπου ο υμνωδός πανηγυρίζει ότι «η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει και η γη το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει».
Η πραγματικότητα είναι ότι κανένα από τα δύο Ευαγγέλια του Ματθαίου και του Λουκά που διηγούνται τη Γέννηση δεν κάνουν λόγο είτε για σπήλαιο είτε για βόδι και όνο. Πρόκειται για στοιχεία της θρησκευτικής παράδοσης, προερχόμενα από τα Απόκρυφα Ευαγγέλια.
Με τον όρο Απόκρυφα Ευαγγέλια οι θεολόγοι αναφέρονται σε διάφορα ανώνυμα ή ψευδεπίγραφα χριστιανικά κείμενα, γραμμένα από τον 2ο αι. μ.Χ. και έπειτα. Δεν συμπεριλαμβάνονται στον Κανόνα των 27 βιβλίων της Καινής Διαθήκης.
Ομως, σχετίζονται με αυτήν τόσο από πλευράς φιλολογικού είδους (είναι Ευαγγέλια, Πράξεις, Επιστολές, Αποκαλύψεις, αλλά και Διάλογοι, Ερωταποκρίσεις) όσο και από πλευράς περιεχομένου.
Το τελευταίο έχει την έννοια πως ορισμένα τουλάχιστον από τα Απόκρυφα Ευαγγέλια αναφέρονται σε γεγονότα ή πρόσωπα, που περιέχονται στην Καινή Διαθήκη. Τα συμπληρώνουν, τα τροποποιούν ή δίνουν την προέκτασή τους.
Τα κείμενα αυτά, που δημιούργησε η φαντασία των πρωτοχριστιανών, αποδόθηκαν σε γνωστά πρόσωπα της Καινής Διαθήκης, που μπορεί να είναι από τον απόστολο Πέτρο και τον αδελφόθεο Ιάκωβο μέχρι τον Ιούδα τον Ισκαριώτη. Ορισμένα καταδικάστηκαν από την Εκκλησία, ενώ ορισμένα άλλα τροφοδότησαν τη λαϊκή ευσέβεια και ενέπνευσαν την εκκλησιαστική τέχνη.
Στο λεγόμενο πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου ή στο Ευαγγέλιο του Ψευδο-Ματθαίου:

• Περιγράφεται το σπήλαιο ως τόπος γέννησης του Ιησού.
• Αναφέρονται το βόδι και ο όνος να προσκυνούν τον νεογέννητο Χριστό.
• Σημειώνεται ότι κατά τη θαυμαστή στιγμή της εμφάνισης του Θεανθρώπου το σύμπαν έκθαμβο σταμάτησε τη ροή και την κίνησή του.
• Προσθέτεται ακόμα ότι κατά τη φυγή στην Αίγυπτο η Αγία Οικογένεια στεγάστηκε προσωρινά σε έναν ειδωλολατρικό ναό, όπου, με την εμφάνισή της και μόνο, κατέρρευσαν 365 αγάλματα που απεικόνιζαν ψεύτικους θεούς και δαίμονες.

Ονόματα μάγωνΣτα Απόκρυφα οι εκ της Περσίας Μάγοι, που αναφέρει ο Λουκάς στο Ευαγγέλιό του, γίνονται τρεις και αποκτούν ονόματα. Είναι ο Γασπάρ, ο Βαλτάσαρ και ο Μελχιώρ, που στον Μεσαίωνα τιμήθηκαν ως άγιοι. Και άλλα ανώνυμα πρόσωπα της Καινής Διαθήκης ονοματίζονται στα Απόκρυφα:

• Ο Ρωμαίος εκατόνταρχος, που κατά τη Σταύρωση θα αναφωνήσει «Θεού υιός εστί», είναι ο Λογγίνος.
• Οι ληστές που σταυρώθηκαν «εις εκ δεξιών και εις εξ ευωνύμων» του Ιησού είναι ο Γίστας και ο Δισμάς.
• Η αιμορροούσα γυναίκα είναι η Βερονίκη.

Ακόμα και το περίφημο «Quo vandis Domine?» του Πέτρου περιλαμβάνεται στις Απόκρυφες Πράξεις του αποστόλου. Η ιεραποστολική δραστηριότητα των μαθητών του Ιησού περιλαμβάνεται στη θεματολογία αυτών των κειμένων.
ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΗ ΠΟΙΜΕΝΩΝ
Προσπάθησαν να βάλουν σε πειρασμό τον Ιωσήφ
Η προσκύνηση των ποιμένων είναι ένα αγαπημένο θέμα και στα Απόκρυφα Ευαγγέλια. Μόνο που εδώ δεν παρουσιάζονται μόνο οι ταπεινοί και ευλαβείς κτηνοτρόφοι, αλλά και ένας διαβολικός τύπος που θέλει να βάλει σε πειρασμό τον Ιωσήφ.
Πράγματι, ο Ιωσήφ εμφανίζεται σκεπτικός για τον λόγο ότι το παιδί δεν είναι δικό του. Αυτήν την κατάσταση θέλησε να εκμεταλλευτεί ο διάβολος. Μεταμορφώθηκε σε ποιμένα ονόματι Θύρσο και μάταια προσπάθησε να τον βάλει σε πειρασμό, ώστε να διώξει τη Μαρία και να κάνει κακό στον νεογέννητο Θεάνθρωπο.
Το επεισόδιο αυτό ιστορείται και σε βυζαντινές αγιογραφίες της Γέννησης, με την εικαστική απόδοση της γενικότερης ατμόσφαιρας και των γεγονότων που διαδραματίζονται στο σπήλαιο της Βηθλεέμ εκείνη την Αγια Νύχτα.
ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΣΠΑΡΓΑΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΒΡΕΦΟΣ ΤΟΥΣ ΕΔΩΣΕ Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ
Ενας άγγελος οδήγησε τους μάγους στη φάτνη - Τέσσερις εκδοχές για την καταγωγή τους
Οι Μάγοι που προσκύνησαν το Θείο Βρέφος ήταν άνδρες σοφοί που δεν ανήκαν στο πολιτιστικό περιβάλλον του Ιησού. Επρόκειτο για τους πρώτους εθνικούς που αναγνώρισαν και λάτρεψαν τον Χριστό.
Κατά το Ευαγγέλιο του Ψευδο- Ματθαίου, οι Μάγοι δεν περιορίστηκαν στην από κοινού προσφορά σμύρνας, λιβανιού και χρυσού, αλλά και καθένας χωριστά προσέφερε από ένα κομμάτι χρυσό, τονίζοντας μ αυτό τον τρόπο τη βασιλική πτυχή της Γέννησης.
Σε ένα άλλο Απόκρυφο, το λεγόμενο αραβικό Ευαγγέλιο της παιδικής ηλικίας του Ιησού, αναφέρεται ότι οι Μάγοι οδηγήθηκαν στον Χριστό όχι από αστέρι, αλλά από έναν άγγελο. Προστίθεται, μάλιστα, και το εξής:
Η Θεοτόκος θέλησε να ανταποδώσει στους επισκέπτες και προσκυνητές τα δώρα που εναπόθεσαν στη φάτνη. Τους έδωσε ένα κομμάτι σπάργανο, από εκείνο που είχε τυλίξει το Βρέφος. Εκείνοι μετέφεραν το κειμήλιο στον τόπο τους και το φύλαξαν με ευλάβεια.
Περί της καταγωγής των Μάγων πολλά αναφέρονται.

• Ο Ιουστίνος, θεολόγος οσιομάρτυς καταγόμενος από τη Φλάβια - Νεάπολη, θεωρούσε ως τόπο προέλευσής τους την Αραβία.
• Ο Τερτυλλιανός υποστηρίζει το ίδιο, προσθέτοντας ότι είχαν βασιλική ιδιότητα.
• Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και ένας από τους Τρεις Ιεράρχες, πίστευε ότι οι Μάγοι ήταν Πέρσες.
• Ο Αγιος Αθανάσιος, Πατριάρχης Αλεξανδρείας, είχε την άποψη πως ήταν Αιγύπτιοι.

Στη βυζαντινή αγιογραφία επικράτησε να απεικονίζονται οι Τρεις Μάγοι ως Πέρσες με τα χαρακτηριστικά ενδύματα που συνηθίζονταν εκείνη την εποχή στην αυτοκρατορία του ζωροαστρισμού. Ετσι τους ζωγράφισε ο ανώνυμος καλλιτέχνης στις τοιχογραφίες του Ναού της Γεννήσεως στους Αγίους Τόπους.
Τα Ιεροσόλυμα κατέλαβε το 614 μ.Χ. ο Χοσρόης Β, οπότε τα στρατεύματά του επιδόθηκαν σε εκτεταμένες λεηλασίες και καταστροφές. Στον Ναό της Γεννήσεως σταμάτησαν τους βανδαλισμούς όταν ανάμεσα στις περίτεχνες αγιογραφίες διέκριναν τους τρεις συμπατριώτες τους. Τους ξεχώρισαν από τα χαρακτηριστικά ρούχα με τα οποία τους είχε ντύσει ο λεπτολόγος ζωγράφος.
Οι Μάγοι προφανώς ήταν σπουδασμένοι άνθρωποι με κύρος, που ασκούσαν θρησκευτική και πολιτική επιρροή στην πατρίδα τους. Είχαν πρόσβαση σε αστρολογικές και υπερβατικές γνώσεις. Πιθανώς να ήταν ιερείς του ζωροαστρισμού.
ΤΟΝ 8ο ΑΙΩΝΑ μ.Χ.
Αναφορές στο βόδι και τον όνο που στέκονται στη φάτνη κάνει ο Ψευδο-Ματθαίος
Το βόδι και ο όνος, που στέκονται πίσω από τη φάτνη με τον νεογέννητο Χριστό, εμφανίζονται στο Απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ψευδο-Ματθαίου. Πρόκειται για ένα από τα τελευταία Απόκρυφα και χρονολογείται στον 8ο αι. μ.Χ. Το περιστατικό μνημονεύεται προς επιβεβαίωση προφητειών του Ησαϊα και του Αββακούμ.
Αναφέρει ο Ψευδο-Ματθαίος ότι τρεις μέρες μετά τη Γέννηση η επίτοκος Μαρία μετακινήθηκε από το Σπήλαιο και μπήκε σε έναν στάβλο, όπου παρέμεινε για άλλες τρεις μέρες. Εκεί, στον στάβλο, βρήκε πρόχειρη μια φάτνη, όπου εναπόθεσε το Νεογέννητο. Ετρεξαν να το προσκυνήσουν ένα βόδι και ο όνος. Και προσθέτει:
«Τότε εκπληρώθηκε ο λόγος του προφήτη Ησαϊα: «Το βόδι γνώρισε τον αφέντη του και ο όνος τη φάτνη του κυρίου του». Τα ίδια τα ζωντανά, το βόδι και ο όνος, έχοντας Αυτόν στη μέση αδιαλείπτως τον προσκυνούσαν. Τότε εκπληρώθηκε ο λόγος του προφήτη Αββακούμ: «Εν μέσω δύο ζωντανών θα φανερωθείς»».
Η εγκατάσταση προηγουμένως στο σπήλαιο αναφέρεται στο Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου. Μάλιστα περιγράφεται ως έκτακτο γεγονός και ως λύση ανάγκης, διότι οι ωδίνες έπιασαν την Παναγία λίγο έξω από τη Βηθλεέμ, στο χωριό όπου ήταν υποχρεωμένοι να απογραφούν Αυτή και ο Ιωσήφ. Ο Ιωσήφ, κατά τη διήγηση του Ιακώβου, μόλις αντιλήφθηκε ότι τη Μαρία είχαν πιάσει οι πόνοι, την κατέβασε από το υποζύγιο στο οποίο επέβαινε. Βρέθηκε σε απόγνωση μέσα στην ερημιά. Αλλά, όπως σημειώνεται στο κείμενο, γρήγορα «εκεί βρήκε ένα σπήλαιο και έβαλε μέσα τη Μαρία».
Διαφορετική είναι η ιστόρηση στο Ευαγγέλιο του Λουκά. Ο Λουκάς αναφέρει ότι βρίσκονταν ήδη στη Βηθλεέμ, όταν «ήρθε η ώρα της Παναγίας να γεννήσει».
Λογικό φαίνεται το ζευγάρι να μην αναζήτησε στέγη σε στάβλο, αλλά σε κάποιο από τα δωμάτια φιλοξενίας που διέθεταν τα ιουδαϊκά σπίτια. Με αυτήν την άποψη συμφωνεί και ο Ευαγγελιστής Λουκάς, ο οποίος κάνει λόγο για «κατάλυμα» που βρήκαν ο Ιωσήφ και η Μαρία.
Η λέξη κατάλυμα ήταν γνωστή στον Λουκά και τη χρησιμοποίησε άλλη μια φορά στο Ευαγγέλιό του. Τη χρησιμοποίησε εκεί που γίνεται αναφορά στον Μυστικό Δείπνο. Κατάλυμα ήταν το δωμάτιο του σπιτιού που του παραχωρήθηκε το Πάσχα για να φάει με τους μαθητές του.
Ως εκ τούτου γίνεται λόγος για δωμάτιο φιλοξενίας και όχι για στάβλο. Μάλιστα, σε άλλο σημείο η Αγία Γραφή, αναφορικά με την επίσκεψη των Μάγων, επισημαίνει ότι έγινε «εις οικίαν».*

από εδώ

«Πίστις!Θείον Δώρον»(Αγ.Νεκταρίου)

 

Σύ ως φως φωτίζεις τους έσκοτισμένους την διάνοιαν. Σύ

ποδηγετείς τους ζητοϋντας εν ταϊς Γραφαϊς την άλήθειαν, καί καθίστασαι οδηγός ασφαλής προς γνώσιν. Σύ διαθερμαίνεις δι' έρωτος θείου τάς καρδίας καί άνάπτεις εν αύταίς την θείαν άγάπην. Σύ τίκτεις την αληθή ελπίδα, μυστικώς ελέγχουσα καί φανερούσα των έλπιζομένων την ύπόστασιν. Σύ περιβάλλεις με άλουργίδα υιού βασι­λέως τους υπό σου διαφωτισθέντας. Σύ χαρίζεσαι αύτοϊς τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Σύέμπιπλας τους πιστούς πνεύματος σοφίας, πνεύ­ματος συνέσεως, πνεύματος γνώσεως καί αληθεί­ας, πνεύματος βουλής καί ισχύος, πνεύματος φό­βου Θεού. Σύ δαψιλεύεις τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Σύ πληροίς την καρδίαν του πιστού αγάπης, χαράς, ειρήνης, μακροθυμίας, χρηστότητος, άγαθωσύνης, πραότητας καί εγκράτειας.

Η δύναμίς σου διαπλάττει τον υπό της αμαρτίας διαφθαρέντα άνθρωπον, επαναφέρει εις το άρχαίον κάλλος καί αναδεικνύει εικόνα Θεού... Σύ την βασιλείαν των Ουρανών επί Γης έγκατέστησας. Σύ την πικράν λύπην από του κόσμου έφυγάδευσας. Σύ την χαράν την άφατον τω κοσμώ δαψιλώς έχαρίσω. Σέ όθεν επαξίως τιμώμεν. Σέ εν ταϊς καρδίαις ημών περιέπομεν, καί Σέ έχοντες, θαρρούντες έλπίζομεν τυχεΐν της βασιλείας του Θεού καί των αιωνίων αγαθών.

ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ

«Το γνώθι σαυτόν». σ.27

Εκδ.Νεκτ.Παναγόπουλου

Ερανος αγάπης κατά της φτώχειας

Με σύνθημα «Ας προσφέρουμε λίγα από τα λίγα που έχουμε», βγαίνουν από αύριο στους δρόμους τα συνεργεία των ενοριών των μητροπόλεων της Θεσσαλονίκης για τον έρανο αγάπης του 2011.
Η αφίσα που κυκλοφόρησε από την ιερά μητρόπολη Θεσσαλονίκης έχει τη φωτογραφία ενός άπορου που αναζητά σε κάδο σκουπιδιών, λίγες σταγόνες ελαιόλαδου για να βάλει στο πλαστικό του μπουκαλάκι.
«Η φωτογραφία αυτή είναι σκληρή και αποτυπώνει την πραγματικότητα που ζούμε. Ο έρανος αγάπης φέτος ζητά από τους πιστούς να συνεισφέρουν με τις περιορισμένες οικονομικές τους δυνατότητες για να βοηθήσουμε όσους έχουν ανάγκη. Με τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν θα γίνουν δέματα για την ενίσχυση των άπορων τα Χριστούγεννα και θα μπορούμε όλο το χρόνο να παρέχουμε οικονομικά βοηθήματα στους ανθρώπους που έχουν μεγάλη ανάγκη», σημείωσε ο π. Δαβίδ Τζιουμάκας, αρχιερατικός επίτροπος της ιεράς μητρόπολης Θεσσαλονίκης, ο έρανος της οποίας θα πραγματοποιηθεί από τις 13 έως τις 19 Δεκεμβρίου.
Για συσσίτια
Από αύριο 11 του μήνα ξεκινούν οι έρανοι αγάπης από τις άλλες δύο μητροπόλεις της Θεσσαλονίκης. Στις ενορίες της ιεράς μητρόπολης Νεαπόλεως-Σταυρουπόλεως θα διαρκέσει μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου και της ιεράς μητρόπολης Ν. Κρήνης και Καλαμαριάς μέχρι τις 14 Δεκεμβρίου.
Τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν θα συμβάλουν και στη διοργάνωση των 35 συσσιτίων που παρέχονται καθημερινά από τις ενορίες της Θεσσαλονίκης σε περίπου 4.000 ανθρώπους. Η ιερά μητρόπολη Νεαπόλεως-Σταυρουπόλεως διοργανώνει καθημερινά 20 συσσίτια και η ιερά μητρόπολη Θεσσαλονίκης 14, όπου βρίσκουν φαγητό, άποροι, άστεγοι, αλλά και οικογένειες και μεμονωμένα άτομα που δυσκολεύονται να καλύψουν τις καθημερινές τους ανάγκες.

Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, Ομιλία προς εκείνους που δυσανασχετούν για τις παντός είδους δυσκολίες που συμβαίνουν

Τονίζει ότι, αν μας βρίσκουν κακά, αυτό οφείλεται στις αμαρτίες μας. Η αμαρτία είναι το φυσικό κακό, και αυτό έχει σημασία, ενώ το αισθητικό κακό είναι δευτερεύον.

1. Το από τη φύση του κακό, δηλαδή η αμαρ­τία, έχει από εμάς τους ίδιους την αρχή, το σχετικό όμως με την αίσθησή μας κακό, δηλαδή το οδυνηρό και επίπονο, θα μπορούσε να γίνει και από τον Θεό που σαν ιατρός συγκρατεί μέσω αυτού και θεραπεύει το αληθινά κακό, και όταν αυτοί που αμάρτησαν είναι θεραπεύσιμοι προσφέρει τις παντός είδους φροντίδες, ενώ όταν είναι αθεράπευτοι, τους παίρνει και από τη ζωή ακόμη για τη σωτηρία των άλλων. Για τις υπόλοιπες όμως συμφορές εμείς είμαστε αίτιοι, καθιστώντας τους εαυτούς μας άξιους για καυτήρες, ενώ εκείνος και έτσι είναι ευεργέτης και σωτήρας ως καθαιρέτης του πραγματικά κακού. Πολλές φορές μάλιστα προσθέτει στους ανδρείους και αγώνισμα, τις προσβολές των μη από τη φύση τους κακών. Όπως δηλαδή η νόσος δεν έχει δημιουργηθεί από τον Θεό, έστω και αν αυτό που νοσεί είναι το από εκείνον δημιουργημένο ζώο, έτσι ούτε η αμαρτία δεν έχει γίνει από αυτόν, έστω και αν αυτή που εκτρέπεται προς αυτήν είναι η δημιουργημένη από αυτόν λογική ψυχή. Γιατί αυτή, αφού τιμή­θηκε με αυτεξουσιότητα και ελεύθερη ζωή, γιατί αν δεν είχε αυ­τή την τιμή θα ήταν μάταια λογική, αφού έλαβε τη γνώμη ελεύ­θερη από κάθε ανάγκη, αν παραμένει δίπλα στον Θεό και συνά­πτεται με αυτόν με την αγάπη, τηρεί για τον εαυτό της το αγαθό και την κατά φύση ζωή, αν όμως, χορταίνοντας κατά κάποιο τρόπο εκείνη την ιερή προσήλωση στο αγαθό, κλίνει προς τις κάτω σαρκικές ηδονές, εκτρεπόμενη από το από τη φύση του καλό, νοσεί ως προς το από τη φύση του κακό, δηλαδή την αμαρτία, δημιουργώντας για τον εαυτό της τον θάνατο με την έκπτωσή της από τη ζωή με τη θέλησή της.

2. Επειδή λοιπόν τέτοιοι είμαστε σχεδόν όλοι και χρειαζόμαστε κοινωφελή διδασκαλία και συμβουλή, θα εκθέσομε τώρα τους λόγους προς σας κυρίως από τους λόγους του Θεού, ώστε, αφού αντιληφθείτε ότι αίτιο της παγκόσμιας επιβολής των κακών εί­ναι η αμαρτία, ας εγκαταλείψομε τη γνώμη μας που αγαπά την αμαρτία, και ας μετατρέψομε τους εαυτούς μας προς κάθε τι θεάρεστο, και έτσι, εξιλεώνοντας και λατρεύοντας το Θείο με έργα αρετής, ας μετατρέψομε σε έλεος την εναντίον μας οργή του Κυ­ρίου. Γιατί αυτός είναι που μέσω του Μωϋσή μας διαβεβαίωσε και μας είπε, «εάν ακούσεις με προσοχή τη φωνή του Κυρίου του Θεού σου και πράξεις τα αρεστά σ’ αυτόν και υπακούσεις στις εντολές του, καμμιά νόσο δεν θα σου επιφέρω· γιατί εγώ είμαι ο Κύριος που σε θεραπεύει» (Εξ. 15, 26).

3. «Εάν λοιπόν βαδίζετε σύμφωνα με τα προστάγματά μου (Λευίτ. 26, 3-38 με παραλείψεις) και φυλάξετε τις εντολές μου και τις εφαρμόσετε, θα σας έρθει κάθε αγαθό και θα κατοικήσετε με ασφάλεια και δεν θα έρθει πόλεμος στον τόπο σας· και θα δώσω ειρήνη στον τόπο σας, και θα κοι­μηθείτε και δεν θα υπάρχει κανείς να σας φοβίζει· και θα διώξετε τους εχθρούς σας και θα πέσουν ενώπιόν σας φονευμένοι. Και πε­νήντα από σας θα καταδιώξουν εκατό και εκατό από σας θα κα­ταδιώξουν μυριάδες· και θα πέσουν με μάχαιρα οι εχθροί σας μπροστά σας· και θα είμαι Θεός σας και σεις θα είσθε λαός μου. Και θα φάγετε τα αγαθά της γης παλαιά και νέα, και εγώ δεν θα σας θεωρήσω βδελυρούς, αλλά θα περπατήσω μαζί σας, και θα είμαι Θεός σας εγώ που σας υποσχέθηκα αυτά τα πράγματα. Εάν όμως δεν με υπακούσετε και δεν εφαρμόσετε όλα τα προ­στάγματά μου, αλλ' απειθήσετε σ^’ αυτά και η ψυχή σας δυσανα­σχετήσει για τις αποφάσεις μου, ώστε να μη εκτελείτε όλες τις εντολές μου, τότε εγώ θα σας συμπεριφερθώ έτσι· θα προκαλέσω σε σας κάθε νόσο και φτώχεια που θα λειώνει την ψυχή σας και τα αγαθά σας θα τα φάγουν οι αντίπαλοί σας. Γιατί θα στρέψω το πρόσωπό μου επάνω σας και θα πέσετε μπροστά στους εχθρούς σας, και θα σας υποδουλώσουν αυτοί που σας μισούν, και θα τραπείτε σε φυγή χωρίς να σας καταδιώκει κανείς· και αν ούτε και μετά από αυτά δεν με υπακούσετε» (δηλαδή το να επιστρέψετε), «θα συνεχίσω να σας παιδεύω», λέγει, «επτά φορές. Θα συντρίψω την υπερβολική υπερηφάνεια σας, και η δύναμή σας θα αποδειχθεί ανώφελη, αχρηστευόμενη από την ξηρασία και την αφορία της γης και από την ακαρπία των δένδρων των αγρών. Και αν μετά από αυτά δεν θέλετε να με υπακούσετε, θα σας προσθέσω άλλες επτά πληγές· θα αποστείλω εναντίον σας τα άγρια θηρία και θα σας καταβροχθίσουν και θα σας καταστή­σουν λίγους, και οι δρόμοι σας θα γίνουν έρημοι. Και έπειτα από αυτά, αν δεν διορθωθείτε, θα σας πατάξω ακόμη επτά φορές, και θα επιφέρω επάνω σας μάχαιρα που θα τιμωρήσει την καταπά­τηση της διαθήκης μου, και θα καταφύγετε στις πόλεις σας· και θα σας αποστείλω θάνατο και θα παραδοθείτε στα χέρια των εχθρών σας, όταν θα σας θλίψω με την έλλειψη άρτων. Εάν και με όλα αυτά δεν πειθαρχήσετε σ' έμενα, αλλά βαδίζετε πλάγια από μένα, και εγώ θα πορευθώ προς εσάς πλάγια, και θα σας τιμωρήσω σύμφωνα με τις αμαρτίες σας, και θα φάγετε τις σάρ­κες των υιών και των θυγατέρων σας. Και θα καταστήσω έρημες τις πόλεις σας, θα κατερημώσω τα ιερά σας και δεν θα οσφραίνομαι την οσμή των θυσιών σας. Θα κατερημώσω επίσης τη γη σας και θα μείνουν έκπληκτοι γι' αυτήν οι εχθροί σας που κα­τοικούν σ' αυτήν. Και θα σας διασπείρω στα έθνη, και θα σας καταφάγει η επερχόμενη μάχαιρα. Και σε όσους απομείνουν από σας θα προκαλέσω δειλία και θα τους διώξει ο ήχος φύλλου που πέφτει, και θα φύγουν σαν από πόλεμο και θα αφανισθούν μέσα στα έθνη, και θα τους καταφάγει η γη των εχθρών τους».

4. Βλέπεις μέχρι που φθάνει η οργή του Κυρίου; Αν και βέβαια «είναι σπλαχνικός και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος, και παραβλέπει τις κακίες των ανθρώπων», αλλ' οπωσδήπο­τε εκείνων που μετανοούν και επιστρέφουν από τις κακίες τους. Γιατί «λέγει ο Κύριος· επιστρέψατε, και θα επιστρέψω σε σας». «Και θα επιστρέψεις προς τον Κύριο τον Θεό σου, και θα ακού­σεις τη φωνή του. Γιατί ο Κύριος ο Θεός σου είναι Θεός σπλα­χνικός, και δεν θα σε εγκαταλείψει και δεν θα σε αφανίσει, αλλά θα βρεις βοηθό τον Κύριο τον Θεό σου, και θα τον ζητήσεις με όλη την καρδιά σου και με όλη την ψυχή σου στη θλίψη σου». Θα θλιβείς όμως, αν πεισθείς στις γνώμες μου, όχι μόνο γιατί πάσχεις, αλλά και γιατί παρέβλεψες τις εντολές του Κυρίου και δεν φύλαξες τα προστάγματά του, γι' αυτό και παραδόθηκες στις αθεράπευτες συμφορές· και μέσα στις θλίψεις σου θα ζητή­σεις την απαλλαγή από τα κακά και θα υποσχεθείς τη φύλαξη των εντολών, και θ' αποδείξεις με έργα πραγματοποιημένη την υπόσχεση, για να επιτύχεις αποτελεσματικά τη θεία βοήθεια. Αλλά ποιές είναι οι εντολές του Κυρίου; Ο σωστός σεβασμός προς αυτόν και η αγάπη προς αυτόν, η αγνεία και σωφροσύνη του σώματός μας, η φιλαλληλία και το να μη επιθυμεί κανείς τίποτε από τα αγαθά του πλησίον του, ούτε να τον κακοποιεί σε τίποτε, αλλά να τον αγαθοποιεί με όλη τη δύναμή του, και γε­νικά ο καθένας να πράττει προς τον πλησίον εκείνα τα οποία επιθυμεί και ο ίδιος να επιτύχει από τον καθένα.

5. Αλλά πρόσεχε και κατά λέξη, αν θέλεις, την απόφαση ενα­ντίον εκείνων που παραβαίνουν κάτι από τα όσα λέχθηκαν «με εξόργισαν», λέγει, «με ανύπαρκτο θεό, και εγώ θα τους κάνω να ζηλοτυπήσουν για μη έθνος»· και πάλι· «είμαι Θεός ζηλωτής, που ανταποδίδω αμαρτίες πατέρων επάνω στα τέκνα και επάνω στα τέκνα των τέκνων μέχρι την τρίτη και τέταρτη γενεά για εκείνους που με μισούν», και, «επικατάρατος είναι αυτός που δεν τιμά τον πατέρα του ή τη μητέρα του· και θα πει όλος ο λαός, γένοιτο, γένοιτο»· και, «αυτός που κακολογεί πατέρα ή μητέρα, να τιμωρείται με θάνατο, καθώς και υιός που αντιλέγει στον πατέρα για το δίκαιο», και «εάν έχει κανείς ανυπάκουο υιό που δεν υπακούει στα λόγια του πατέρα ή της μητέρας, αφού τον συλλάβουν, να τον οδηγήσουν στη γερουσία και να πουν, ο υιός μας αυτός είναι ανυπάκουος και ερεστικός, και μη υπακούοντας στα λεγόμενά μας γλεντοκοπά και μεθοκοπά. Και θα τον λιθοβολήσουν οι άνδρες της πόλεως με λίθους και θα βγάλετε από ανά­μεσά σας τον κακό».

6. Και ποιές είναι οι τιμωρίες αυτών που παραβαίνουν τα παραγγέλματα της αγνείας; δεν είναι ο θάνατος το επιτίμιο γι' αυτά; Γιατί λέγει, «δεν θα υπάρξει πόρνη ανάμεσα στις θυγατέ­ρες του Ισραήλ, και δεν θα υπάρξει πόρνος από τους υιούς του Ισραήλ»· και, «βεβηλώθηκε», λέγει, «ο λαός με την εκπόρνευση» και «πέθαναν με την πληγή εικοσιτέσσερις χιλιάδες»· και αν δεν σηκωνόταν ο Φινεές, ο υιός του Ελεάζαρ, από ζήλο να θα­νατώσει επ’ αυτοφώρω εκείνον που διέπραττε την πορνεία μαζί με την πορνευόμενη διαπερνώντας τους με το δόρυ με ένα κτύπη­μα, όλοι θα αφανίζονταν, και θα τιμωρούνταν και οι αθώοι ως ένοχοι, γιατί δεν τιμωρούσαν την παρανομία. Γι' αυτό και έλεγε προς τον Μωϋση ο Θεός· «ο Φινεές κατέπαυσε τον θυμό μου και δεν αφάνισα από το ζήλο μου τους υιούς Ισραήλ». Εάν η πορ­νεία είναι τόσο πολύ απαγορευμένη και έτσι τιμωρείται, τί θα πάθει αυτός που μοιχεύει; Πραγματικά δεν θα αθωωθεί. Γι' αυτό και ο θείος νόμος λέγει, «αν βρεθεί άνθρωπος να κοιμάται με γυναίκα συζευμένη με άλλον άνδρα, να θανατώνετε και τους δυο και να βγάζετε από ανάμεσα σας τον κακό».

7. Αλλ' αυτά, λέγει, είναι του παλαιού νόμου· τί σχέση έχουν με εμάς, τον λαό της Καινής Διαθήκης; Δεν άκουσες όμως τον νομοθέτη και Δεσπότη Χριστό που λέγει, «δεν ήρθα να καταλύ­σω τον νόμο, αλλά να τον συμπληρώσω», και «γιώτα ένα ή μια στιγμή δεν θα καταργηθεί από το νόμο, μέχρι που να γίνουν όλα»; Αν έτσι είναι αυτό, θα θανατωθεί οπωσδήποτε και θα παραδοθεί στους εχθρούς με τρόπο αισχρό νικημένος και θα υποστεί όλα τα δεινά ο υπόδικος σε απόφαση του θανάτου και των άλλων ποινών που έχουν απειληθεί λόγω της αμαρτίας. Ένα φάρμακο υπάρχει που έχει βρεθεί από τη σοφία και χάρη του μόνου Θεού και Σωτήρα Χριστού, το να θανατώσομε τους εαυτούς μας ως προς την αμαρτία με τη μετάνοια, και έτσι, αφού αποδώσομε μόνοι μας το χρέος στις αποφάσεις βάσει του νόμου, να ντυθούμε με την αρετή τον στο όνομα του Χριστού νέον άνθρωπο, και με αυτόν τον τρόπο να ελευθερωθούμε από το νόμο, ζώντας σύμφωνα με τον Χριστό που πρόσφερε τον εαυτό του λύτρο για χάρη μας. Αλλωστε, αν δεν απαγόρευε την αμαρτία η Καινή Διαθήκη, καλώς θα την υπολόγιζες θέλοντας να δικαιώ­σεις τον εαυτό σου εσύ που ενέχεσαι σε θανατηφόρα απόφαση, τώρα όμως όχι μόνο το τέλος της αμαρτίας απαγόρευσε, αλλά και αυτό που είναι πολύ ελαφρότερο απ’ αυτήν, τις πρώτες δηλαδή αρχές της αμαρτίας, και καταδικάζει σ’ αιώνιο θάνατο αυτούς που υπέπεσαν σ’ αυτές σα να διέπραξαν ολόκληρη την αμαρτία. Γιατί λέγει· «λέχθηκε στους παλαιούς, να μη φονεύσεις, και όποιος φονεύσει, θα είναι ένοχος κατά την κρίση. Εγώ όμως σας λέγω, ότι όποιος οργίζεται χωρίς λόγο εναντίον του αδελ­φού του, θα είναι ένοχος κατά την κρίση».

8. Βλέπεις; Την άδικη οργή έκρινε ίση με το φόνο, τοποθετώντας και τα δύο κάτω από όμοια καταδίκη. Όποιος όμως προ­χωρήσει μέχρι του σημείου, ώστε λοιδορώντας τον αδελφό του να τον αποκαλέσει μωρό, «θα είναι ένοχος», λέγει, «στη γέεννα του πυρός»· και πάλι· «ακούσατε ότι λέχθηκε, να μη μοιχεύσεις· εγώ όμως σας λέγω ότι, οποιοσδήποτε βλέπει γυναίκα με διάθε­ση να την επιθυμήσει, ήδη εμοίχευσε αυτήν μέσα στην καρδιά του». Βλέπεις; Και εδώ εξίσωσε την πορνεία με τη μοιχεία· γιατί δεν είναι κάθε γυναίκα συζευγμένη με άνδρα. Μάλλον ούτε την πορνεία, αλλ' εκείνον που θέλησε να πορνεύσει, και μάλιστα που κίνησε το πάθος μόνο με το λογισμό και με την εμπαθή θέαση, τον ανεκήρυξε ολοκληρωμένο μοιχό· γιατί είναι κριτής σκέψεως και εννοιών της καρδιάς και γνωρίζει τον νου μέσα μας, τον οποίο κατασκεύασε οικειότατο προς τον εαυτό του, σαν κάποια νοητή σελήνη και έσχατο φως, δεκτική της νοερής ακτίνας του θείου και ανώτατου φωτός.

9. Εκείνοι λοιπόν που καθιστούν το δοχείο του θείου φωτός δοχείο αισχρής και πραγματικά σκοτεινής ηδονής και με την εμπαθή συγκατάθεση αποδεικνύουν τον θεόκτιστο ναό του Θε­ού διαμονή δαιμόνων και πραγματικό ειδωλείο, ποιά υπερβολή ατοπημάτων παρέλειψαν, ώστε να επονομασθούν από το αι­σχρότερο των αμαρτημάτων, τη μοιχεία; Αν είμαστε όλοι συζευμένοι μ' ένα άνδρα, με τον μόνο νυμφίο Χριστό, όπως βροντοφω­νάζει ο Παύλος, και γίναμε μαζί του ένα πνεύμα, προσκολλημέ­νοι στη θεότητα εκείνου με το νοερό της ψυχής, και είμαστε μέλη του αόρατα συμφυτρωμένοι με αυτόν, αυτός που την ένωση αυ­τή την μίανε με τη συγκατάθεση της πορνείας, άραγε δεν σου φαίνεται ότι έχει καταντήσει να είναι και να καλείται ολοκληρω­μένος μοιχός, ή καλύτερα είναι και κάτι περισσότερο και πολύ χειρότερο από μοιχό, επειδή διέλυσε θεία απαθή συνύπαρξη με τον Θεό; Τί πάλι μας διέταξε για τους όρκους; δεν τον απαγό­ρευσε ως επιορκία και δεν τον είπε με σαφήνεια έργο του πονηρού;

10. Αλλά γιατί τα λέγω αυτά με λεπτομέρειες, ενώ είναι δυνατό να συμπεριλάβω το παν σ’ ένα λόγο; Γιατί λέγει· «αν δεν ξεπερά­σει η δικαιοσύνη σας τη δικαιοσύνη των Γραμματέων και Φαρισαίων» (δηλαδή των εκπληρωτών του παλαιού νόμου), «δεν θα εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 5, 20). Εμείς όμως, από τους οποίους ζητείται κάτι περισσότερο από εκείνους, με τα έργα μας δεν είμαστε ούτε σαν εκείνους ή λίγο κάτω από εκεί­νους, αλλά εμείς που έχομε διδαχθεί να εγκρατευόμαστε και από τους συζύγους (γιατί λέγει, «ο καιρός από τώρα και στο εξής είναι περιορισμένος, ώστε και όσοι έχουν γυναίκες, να είναι σαν να μη έχουν γιατί έρχεται και φεύγει το σχήμα του κόσμου αυτού»)· εμείς λοιπόν που ακούσαμε και πιστέψαμε αυτά, όχι μόνο δεν εγκρατευόμαστε από τις δικές μας συζύγους, αλλά και ποθούμε τις ξένες· εμείς που έχομε προσταχθεί να μη ορκιζόμα­στε ούτε σε τρίχα (γιατί λέγει, «να μη ορκισθείς ούτε στην κεφα­λή σου, γιατί δεν είσαι σε θέση να κατασκευάσεις μια τρίχα λευ­κή ή μαύρη»)· εμείς λοιπόν δεν φρίττομε που συχνά επικαλού­μαστε την ανώτατη κεφαλή του παντός, τον ίδιο τον Θεό και τα άγια του Θεού, αλλά τόσο πολύ, αλλοίμονο!, προχώρησε η φο­βερή τόλμη, ώστε και τα ίδια τα απόρρητα σύμβολα του σωτήρι­ου πάθους, το θείο αίμα του Θεού των θεών (Δευτ. 10, 17), που μια φορά στους αιώνες χύθηκε για χάρη της ζωής του κόσμου (αλλοίμονο! πώς δεν μας εγκαταλείπεις, ήλιε, όπως και τότε τους θεοκτόνους;), να τα τοποθετούμε επάνω σε χαρτί σαν μελάνι, επιβεβαι­ώνοντας τους όρκους, τους οποίους ο αληθινός Δεσπότης χαρα­κτήρισε όλους έργο του πονηρού, και έτσι, αλλοίμονο!, καθι­στούμε συνεργό του πονηρού αυτόν που κατέλυσε το κράτος εκείνου.

11. Αλλά ως προς το Θείο τέτοιοι είμαστε, τους συνανθρώπους μας όμως πώς τους μεταχειριζόμαστε; Όχι σχεδόν σαν αλλόφυ­λους και πολέμιους; Αλλοίμονο, τι να κάνω! Πώς να εκτραγωδήσω τη δημόσια και κοινή συμφορά; Σχεδόν σε τίποτε άλλο δεν ευδοκιμούμε, παρά στη φθορά ο ένας εναντίον του άλλου και στην κακομεταχείριση των κατωτέρων· σχεδόν όλος ο κόσμος έγινε, αλλοίμονο!, παρανάλωμα της μεταξύ μας μάχης, και αν για λίγο υποκριθούμε την φαινομενική αναμεταξύ μας ειρήνη, οι δυνάστες αυξάνομε περισσότερο την βία εναντίον των φτω­χών, επιβάλλοντας βαρύτερη φορολογία στους χειρωνακτικά εργαζόμενους. Ποιός στρατιώτης αρκείται τώρα στο μισθό του; Ποιός άρχοντας δεν καμαρώνει για τις αρπαγές; Οι σκυλοτρόφοι και οι χοιροβοσκοί, σαν άγριοι χοίροι και αιμοβόροι σκύλοι, διασπαράσσουν την περιουσία των απροστάτευτων. Γι' αυτό κραυγάζουν εναντίον όλων σας οι φτωχοί, εναντίον των ηγετών, των έπειτα από αυτούς, των στρατιωτικών, των υπηρετών τους, μη υποφέροντας την ανηλεή και μισάνθρωπη συμπεριφορά των φορολόγων και την συνεχή βία και αδικία από όσους από σας είσθε δυνατώτεροι πάνω στη γη· ήδη έφθασε και μέχρι τους μο­ναχούς το ρεύμα της ξεχυνόμενης ορμητικά αδικίας.

12. Έπειτα θαυμάζομε πως μας εγκατέλειψε ο Θεός, πως γίναμε περίγελως των αντιθέτων, πως κατέστη ισχυρότερο από μας κάθε έθνος και κατατρέχει τη χώρα λεηλατώντας την αλύπητα· ενώ πρέπει να θαυμάζομε την υπερβολή της ανοχής του Θεού, πώς δεν έρριξε από τον ουρανό φωτιά εναντίον μας, όπως στην περί­πτωση του Κορέ και των γύρω από αυτόν, πώς δεν μας έστειλε στον άδη ζωντανούς, σχίζοντας για μας τη γη και ανοίγοντας χάσμα και βάραθρο, όπως στην περίπτωση του Δαθάν και Αβειρών και όλων των υπαρχόντων τους, πώς δεν μας παρέδωσε αμέσως σε πανωλεθρία, όπως πολλά έθνη πολλές φορές, που είχαν διαπράξει ανεπανόρθωτα πράγματα. Πραγματικά λίγα μαστιγώ­ματα δεχθήκαμε για τις όσες αμαρτίες διαπράξαμε.

13. Αρα λοιπόν, επειδή τιμωρεί με ευσπλαγχνία, οπωσδήποτε αναμένοντας την επιστροφή μας, τώρα λοιπόν και εμείς, νουθετούμενοι μετά το πάθημά μας, ας επιστρέψομε προς αυτόν και απορρίπτοντας τα έργα του σκότους όλοι ας γίνομε του φωτός· ας αγαπήσομε ο ένας τον άλλο και με τα έργα ας δείξομε την απαλλαγμένη από υποκρισία αγάπη μας, ώστε και η αγάπη του Θεού να παραμείνει σε μας δοξαζόμενη έμπρακτα απέναντι σε όλα τα έθνη που μας πολεμούν. Ας παύσομε να επιθυμεί ο κα­θένας τα του πλησίον, ώστε έτσι, απέχοντας από κάθε αδικία, να βρούμε βοηθό τη δικαιοσύνη του Θεού, που θα θέσει κάτω από τα πόδια μας τους ασεβείς και θα κάνει δικά μας τα κτήμα­τα εκείνων. Ας σταματήσομε τους φρικωδέστατους όρκους, με τους οποίους, ενώ νομίζομε ότι επιβεβαιώνομε τις πράξεις μας, αθετούμε τον θείο όρο, γι' αυτό και συνεχώς αποτυγχάνομε, γιατί διώχνομε την από τον Θεό ασφάλειά μας. Ας μετατρέψο­με τον βίο προς το θεοφιλέστερο και σωφρονέστερο, ώστε ο πα­τέρας της αγνείας Θεός να μας αγαπά σαν παιδιά του και να μας φέρει επάνω από κάθε λέπρα και φθορά συμπράττοντας σε όλα με μας και πολεμώντας μαζί μας εκείνους που μας πολε­μούν. Ας ρυθμίσομε κάθε έργο και λόγο και διανόημά μας σύμ­φωνο προς τη θεία αρέσκεια, και αφού έτσι επιστρέψομε ως προς όλα καθαροί, ας πέσομε γονατιστοί και ας κλάψομε μπρο­στά στον Κύριο τον Θεό μας ζητώντας τη συγχώρηση των αμαρ­τημάτων μας.

14. Έτσι και αυτός, αφού επιστρέψει, θα μας καθαρίσει από κά­θε αμαρτία, και, αφού μας λευκάνει σαν το χιόνι και μας κατα­στήσει λαμπρότερους από το χρυσάφι, θα μας δοξάσει μαζί με τον εαυτό του στους ατελείωτους αιώνες. Μας έδειξε με πολλούς τρόπους τη φιλανθρωπία του, με την παραβολή του ασώτου, με τη συμπάθεια προς τον ταπεινωθέντα τελώνη, με τη φροντίδα προς το πλανημένο όπως εμείς πρόβατο. Μας έδειξε έμπρακτα το απερίγραπτο της συμπάθειας με τον ληστή που σταυρώθηκε και βασίλευσε μαζί του, με τον Μανασσή που έζησε παρανομώτατα ανάμεσα στους βασιλείς και έπειτα μετανόησε και έγινε δεκτός· με την ευσπλαγχνία που έδειξε στους Νινευίτες συγχωρώ­ντας πολλών ετών πλήθος αμαρτημάτων για τριήμερη μετά­νοια. Αυτός (πω, πω, τι απερίγραπτο μέγεθος αγαθότητας!), αφού έκλινε τους ουρανούς, κατέβηκε για μας και έκανε τον εαυτό του για μας κήρυκα της μετανοίας, δείχνοντάς μας με έργα και λόγια, πώς να την αποκτήσομε, και υποσχέθηκε σ’ αυ­τούς που αποφασίζουν να τον ακολουθήσουν με υπακοή όχι μόνο απαλλαγή από παντός είδους κακά, αλλά και την ουράνια και αιώνια βασιλεία του.

15. Αυτή τη βασιλεία είθε να επιτύχομε όλοι εμείς, αφού πράξομε έργα μετάνοιας, με τη χάρη αυτού του χορηγού της μετάνοιας Χριστού, στον οποίο πρέπει δόξα στους αιώνες των αιώνων. Γένοιτο

Γιατί αυτοκτονεί ένας κόσμος;

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν"

Ο ΚΥΡΙΟΣ

1. Γιατί αυτοκτονεί ένας κόσμος; Γιατί ακολουθεί αυτοκαταστροφικούς δρόμους; Οι γιατροί λένε ότι αυτός που αυτοκτονεί δεν είναι "καλά". Εννοείται ότι δεν είναι καλά όσον αφορά την ψυχή του. Η σύγχρονη ιατρική διατείνεται επίσης ότι στη σημερινή εποχή κανείς από ψυχική άποψη δεν είναι "καλά".

2. Αν πράγματι κανείς δεν είναι καλά, έχουν δίκιο εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο σημερινός κόσμος οδεύει προς την αυτοκτονία. Στην Αμερική υπήρξαν περιστατικά μαζικής αυτοκτονίας. Ενδεικτική είναι η αδιαφορία για την προστασία του αγέννητου παιδιού. 200.000 αγέννητα παιδιά το δευτερόλεπτο θανατώνονται σε όλο τον κόσμο.

3. Κλασικό παράδειγμα αυτοκτονίας ανθρώπου ο οποίος δεν ήταν καλά στην ψυχή του είναι η αυτοκτονία του Ιούδα μετά την προδοσία του. Ο Ιούδας είχε πωρωμένη ψυχή. Αν δεν ήταν η ψυχή του πωρωμένη αντί να αυτοκτονήσει θα μετανοούσε για την πράξη του και θα ζητούσε ταπεινά από τον Θεάνθρωπο που συγχώρησε τους σταυρωτές Του, να τον συγχωρήσει. Τον Ιούδα τον σκότωσε η υπερηφάνειά του.

4. Ο ληστής στο σταυρό πίστεψε στο Χριστό και ζήτησε να τον συγχωρήσει. Είναι ο πρώτος άνθρωπος που εισήλθε στη βασιλεία του Θεού. Στην Ορθοδοξία η επίγνωση της αμαρτωλότητας και η μετάνοια είναι η αρχή της πνευματικής ζωής και της θεραπείας της ψυχής από τα πάθη.

5. Κάποιος σύγχρονος Αμερικανός φιλόσοφος μιλώντας για την αυτοκτονία είπε πως η αυτοκτονία είναι η ύστατη προσπάθεια κάποιου να κινήσει το ενδιαφέρον και τη συμπάθεια των άλλων. Ένας άλλος επίσης Αμερικανός φιλόσοφος του 18ου αιώνα , ο φιλόσοφος Θορώ, είχε πει ότι ο δυτικός κόσμος είναι ένας κόσμος απελπισμένος. Την ίδια άποψη υποστηρίζουν σύγχρονοι φιλόσοφοι, διανοητές, καλλιτέχνες όπως ο Γάλλος φιλόσοφος Καμύ, ο φιλόσοφος του παραλόγου, ο σκηνοθέτης του κινηματογράφου Ίγκμαρ Μπέργκμαν κ.α. Ο ήρωας του Καμύ στο μυθιστόρημά του Ο Ξένος, λίγο πριν την θανατική του εκτέλεση, δεν λυπάται για τη ζωή του και δεν μετανοεί για τα εγκλήματά του, , αλλά λυπάται και κατηγορεί τους άλλους γιατί δεν ενδιαφέρονται γι΄ αυτόν.

6. Ποια είναι η απάντηση της Ορθοδοξίας όσον αφορά την απελπισία και την ύστατη εκδήλωσή της, την αυτοκτονία; Η Ορθοδοξία ακολουθεί πιστά τη διδασκαλία του Ιησού, όπως την διέδωσαν οι Απόστολοι. Η Ορθοδοξία δεν είναι θεωρητικολογία, αλλά εμπειρία. Με την εμπειρία του ο ορθόδοξος γνωρίζει τα πάθη του και μπορεί να διακρίνει ποιος είναι ο γιατρός που μπορεί να τον θεραπεύσει.

7. Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης στο βιβλίο του Πατερική Θεολογία γράφει στο κεφάλαιο Η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα : "Σήμερα δίνει η ορθόδοξη θεολογία τη δυνατότητα σε κάποιον να αναζητήσει τον πραγματικό γιατρό και να τον διακρίνει απ΄ τον κομπογιανίτη;

(...) Μπορούμε να ανιχνεύσουμε τον άγιο μέσα στο πλήθος; Δύσκολο φαίνεται. Οι χριστιανοί σήμερα έχουν φθάσει στο σημείο δύσκολα να ξεχωρίζουν τους πνευματικούς γιατρούς απ΄ τους κομπογιανίτες.

8. Και φθάσαμε σ΄ αυτήν την κατάσταση, διότι αντικαταστήσαμε την εμπειρική Πατερική Θεολογία με Δυτικού τύπου Θεολογία, με Θεολογία των δογμάτων, με Θεολογία του βιβλίου, η οποία δεν οδηγεί στην κάθαρση της ψυχής από τα πάθη. Καταδιώξαμε την Ησυχαστική Παράδοση και την αντικαταστήσαμε με τα δόγματα ή με την ηθική (ευσεβισμό). Και αυτό συνέβη μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, με πρωταίτιο τον Αδαμάντιο Κοραή."

9. Ο Ντοστογιέφσκι στους Δαιμονισμένους γράφει: " Στη Δύση ο Χριστός έχει παραμορφωθεί και υποβαθμιστεί. Είναι η βασιλεία του αντίχριστου. Εμείς έχουμε την Ορθοδοξία. Συνεπώς είμαστε φορείς μιας καθαρής αντίληψης για το Χριστό. Εάν ο λαός χάσει την πίστη του στην Ορθοδοξία τότε θ΄ αρχίσει ν΄ αποσυντίθεται (...) Όλο το ζήτημα έγκειται στο ερώτημα: Μπορεί κανείς να πιστέψει όταν γίνει πολιτισμένος, δηλαδή ευρωπαίος, μπορεί να πιστέψει απόλυτα στη θεότητα του Υιού του Θεού, του Ιησού Χριστού;

10.Γιατί όλη η πίστη έγκειται εκεί. Βλέπεις ή όλα συμπεριλαμβάνονται στην πίστη ή τίποτα. Τη σπουδαιότητα του κόσμου την αναγνωρίζουμε μέσα απ΄ την Ορθοδοξία. Και το όλο ερώτημα είναι: μπορεί να πιστέψει κανείς στην Ορθοδοξία; Εάν μπορεί το παν σώζεται. αν όχι τότε καλύτερα να καεί (...) Θεός ή τίποτα, Θεός ή φωτιά. Χωρίς Αυτόν δεν υπάρχει ανθρώπινη τελείωση, δεν υπάρχει πρόοδος στην ιστορία, ούτε καμιά ελίτ με σοφία που σώζει, δεν υπάρχει ανιδιοτελής διακυβέρνηση."(Μιχαήλ Αζκούλ, "αντι-χριστιανισμός, ο νέος αθεϊσμός",μετάφραση-επιμέλεια Πέτρου Αθ. Μπότση).

11. Ο κόσμος ακολουθεί αυτοκαταστροφικούς δρόμους και οδηγείται στην αυτοκτονία, γιατί δεν μπορεί να διακρίνει τους πνευματικούς γιατρούς που μπορούν να θεραπεύσουν την πωρωμένη ψυχή. Ο Κύριος είπε: Ο λαός αυτός με τα χείλη με τιμά, αλλά η καρδιά του απέχει από μένα πολύ.

Αν ήσουν αρχιεπίσκοπος τί θά 'κανες με τη βοήθεια του Θεού;

"Αν εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν"

Ο ΚΥΡΙΟΣ

1. Αν ήσουν αρχιεπίσκοπος σήμερα στην Ελλάδα νομίζω ότι ,πριν από οτιδήποτε άλλο , θα έκανες αυτά τα δύο τρία απλά πράγματα, με τη βοήθεια του Θεού: Θα φρόντιζες για την κινητοποίηση των ενοριών, για τον συντονισμό μεταξύ τους και για την συσπείρωση του λαού σ΄ αυτές.

2. Θα αναγνώριζες με ένα λόγο, ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη συνεκτική δύναμη του λαού και θα έβαζες όλες τις δυνάμεις σου για να την αναδείξεις αυτό που είναι: η μόνη συνεκτική δύναμη του λαού μαζί με τη γλώσσα.

3. Δεν θα άφηνες αυτή τη μεγάλη δύναμη να πάει χαμένη. Θα βοηθούσες να γίνει κοινή συνείδηση ότι η δύναμη του ελληνικού λαού είναι η ενότητά του.

4. Ο κομματισμός, δόξα τω Θεώ, δεν μπόρεσε ακόμα να εξουδετερώσει την Εκκλησία. Μόνο σε μεμονωμένες περιπτώσεις τολμά να δρα απροκάλυπτα στην Εκκλησία.

5. Οι ενορίες κινητοποιήθηκαν για τη συγκέντρωση των υπογραφών για τις ταυτότητες και συγκέντρωσαν 3.500.000 υπογραφές.

6. Οι ενορίες χωρίς συντονισμό μεταξύ τους προσφέρουν ανεκτίμητο έργο στα συσσίτια πόσο μάλλον, αν υπάρξει μεταξύ τους συντονισμός.

7. Ο συντονισμός μεταξύ τους δεν είναι δύσκολο να δημιουργηθεί, με τις σημερινές δυνατότητες της πληροφορικής, αρκεί να υπάρχει θέληση από μέρους σου.

8. Ανακεφαλαιώνουμε τα δύο τρία απλά πράγματα που νομίζω θα έκανες αν ήσουν αρχιεπίσκοπος σήμερα στην Ελλάδα, για να προσφέρεις έργο να αρέσει πριν από όλα στο Θεό και να βοηθήσει τον λαό της που δεινοπαθεί.

9. Δεν νοείται οι πιστοί να υποφέρουν και ο Κλήρος να μη συμμετέχει. Η Αποκάλυψη γράφει πως τις μέρες του αντίχριστου "αι νήσοι έφυγον". Θα κάνεις μέρες δρόμο, λένε οι Πατέρες, να συναντήσεις έναν αληθινό ιερέα. Είναι οι μέρες που ζούμε μέρες του αντίχριστου;

10. Αν ήσουν αρχιεπίσκοπος νομίζω ότι α) θα είχες ως πρότυπο τους Έλληνες της Διασποράς, που συσπειρώθηκαν γύρω από τις ενορίες. Μήπως δεν είμαστε οι Έλληνες σήμερα σαν εξόριστοι στην ίδια μας την πατρίδα; β) Θα οργάνωνες τις ενορίες να μπορούν να καταγράψουν αυτούς που έχουν ανάγκη βοήθειας και αυτούς που μπορούν να παράσχουν οποιαδήποτε βοήθεια για την εξεύρεση διατροφών και φαρμάκων. γ) και το σπουδαιότερο θα φρόντιζες οι ενορίες να έχουν συντονισμό μεταξύ τους, ώστε να γνωρίζουν ποιες έχουν έλλειμμα και ποιες έχουν περίσσευμα σε τρόφιμα και φάρμακα.

11. Ο συντονισμός είναι σαν τον μεταβολισμό στον ζώντα οργανισμό. Αν δεν λειτουργεί ο μεταβολισμός σε κάποιο ζώντα οργανισμό, ο οργανισμός αυτός υποσιτίζεται παρόλο που δέχεται κανονική τροφή.

12. Θυμήσου το παράδειγμα της Ρωσίας επί Σοβιετικού καθεστώτος, όταν σε άλλες περιοχές σάπιζε το σιτάρι και σε άλλες υπήρχε ανεπάρκεια σιτηρών και γινόταν εισαγωγή από την Αμερική εξαιτίας του ότι δεν υπήρχε συντονισμός μεταξύ των διαφόρων περιοχών της χώρας αυτής.

13. Η Εκκλησία τέλος, υπό την δική σου καθοδήγηση, θα αναλάμβανε την διατήρηση του πνεύματος των πιστών, ώστε να μην αποθαρρυνθούν και οδηγηθούν στην κατάθλιψη, στην απόγνωση και στην απελπισία, αλλά να ελπίζουν στον Ιησού, ο Οποίος συμβαδίζει στην αποθάρρυνση.

14. Τα ΜΜΕ έχασαν παντελώς την αξιοπιστία τους. Ο ελληνικός λαός δεν ενημερώνεται από υπεύθυνους και αξιόπιστους ανθρώπους. Η Εκκλησία πρέπει να βοηθήσει στη σωστή ενημέρωσή του πέρα από πολιτικές ή κομματικές σκοπιμότητες.

15. Πόση ανακούφιση θα ένιωθε κανείς, αν πίστευε ότι οι ηλίθιοι νόμοι και οι διεστραμμένες συμφωνίες καταργούνται από τους δίκαιους νόμους και από τις σωστές και λογικές συμφωνίες!

Μόσχος Εμμανουήλ Λαγκουβάρδος

Στα όρια κοινωνικού κραχ η χώρα

Περισσότεροι από 20.000 νεόπτωχοι συνωστίζονται έξω από τα ιδρύματα που διανέμουν φαγητό σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ελληνες το 60%, οι περισσότεροι χαμηλοσυνταξιούχοι ή πρόσφατα απολυμένοι

Δραματική είναι η αύξηση των ανθρώπων που καταφεύγουν στα συσσίτια του Δήμου Αθηναίων. Τους τελευταίους μήνες καταγράφεται αύξηση κατά 40%, με τους Ελληνες να είναι συντριπτικά περισσότεροι.

Σοκ προκαλούν τα στοιχεία για τον αριθμό των Ελλήνων που καταφεύγουν στα συσσίτια των δήμων και των ενοριών. Τουλάχιστον 10.000 μερίδες διανέμει καθημερινά η Αρχιεπισκοπή και άλλες 3.500 διαθέτει ο Δήμος Αθηναίων στο Ιδρυμα Αστέγων, στο οποίο γίνονται καθημερινά τρία συσσίτια. Πρώην επιχειρηματίες, μισθωτοί που απολύθηκαν από τη δουλειά τους, άνθρωποι που λίγους μήνες πριν δεν τους είχε απασχολήσει ποτέ η επιβίωση, σήμερα συνωστίζονται για ένα πιάτο φαγητό στις ουρές των συσσιτίων.

Το προφίλ των ανθρώπων που αναζητούν φαγητό στα συσσίτια τους τελευταίους μήνες, έχει αλλάξει σχεδόν ριζικά, με την είσοδο ανέργων, χαμηλοσυνταξιούχων, μονογονεϊκών οικογενειών, ανθρώπων που έχασαν την επιχείρηση, το σπίτι τους ή ανθρώπων με πενιχρό μισθό που δεν επαρκεί για να συντηρήσουν στοιχειωδώς τα εξαρτημένα μέλη της οικογένειάς τους.

Τα στοιχεία είναι αποκαρδιωτικά, καθώς ο κατάλογος των ανθρώπων που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις βασικές ανάγκες διαρκώς αυξάνεται. Η κρίση δεν αφορά μόνο την Αθήνα, καθώς στην υπόλοιπη Ελλάδα στα ημερήσια συσσίτια δήμων και εκκλησιών διανέμονται 250.000 μερίδες φαγητού. Στην Αθήνα, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία που προκύπτουν από έρευνα που έγινε για λογαριασμό της ΜΚΟ «Αποστολή της Εκκλησίας της Ελλάδας», η συμμετοχή στα συσσίτια αυξήθηκε τους τελευταίους μήνες κατά 40%, με τους Ελληνες να είναι συντριπτικά περισσότεροι από τους μετανάστες.

Καθημερινά μοιράζονται 10.000 μερίδες φαγητού σε 5.000 ανθρώπους, από τους οποίους 2.414 είναι άνδρες, 2.312 γυναίκες και 274 παιδιά.

Το 60% είναι Ελληνες και ακολουθούν μετανάστες από αφρικανικές χώρες (16,6%), χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης (13,8%) και ασιατικές χώρες (9,6%). Οι μισοί είναι ηλικίας μεγαλύτερης των 50 ετών (2.548 άτομα), ενώ αμέσως μετά είναι τα άτομα ηλικίας από 31 έως 50 ετών (1.574 άτομα). Οι διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες δημιούργησαν και άλλες δράσεις που περιλαμβάνουν αποστολή δεμάτων φαγητού που προορίζονται για ελληνικές οικογένειες που ζουν στα όρια της φτώχειας.

Δράση «Μπορούμε»
Εκτός από τους δήμους και την Εκκλησία, σημαντική είναι η συνεισφορά εθελοντών, όπως για παράδειγμα της δράσης «Μπορούμε», στην οποία συμμετέχουν εταιρείες εστίασης που προσφέρουν τα φαγητά που περισσεύουν.

Μέσα από την ιστοσελίδα «www.boroume.gr» εταιρείες που θέλουν να προσφέρουν, συμπληρώνουν σχετική αίτηση, ενώ έχουν τη δυνατότητα να συλλέξουν πληροφορίες για τα πλησιέστερα στην περιοχή τους συσσίτια. Την αρχή έκαναν ένα εστιατόριο στο Κολωνάκι, ακολούθησαν φούρνοι και αλυσίδες τροφίμων που διαθέτουν το φαγητό τους σε ανθρώπους που το έχουν πραγματικά ανάγκη.

Στην πρωτοβουλία του «Μπορούμε» συμμετέχουν μέχρι τώρα μικρά αναψυκτήρια, φούρνοι και εστιατόρια στο κέντρο της Αθήνας, στο Νέο Φάληρο, στους Αγίους Αναργύρους και στη Φιλοθέη, ενώ ήδη βοηθάνε στη σίτιση περίπου 27.000 ανθρώπους την εβδομάδα.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ

Και αποστολές φαγητών στα σπίτια απόρων

Καθημερινά καταγράφονται νέες περιπτώσεις ατόμων που καταφεύγουν στα συσσίτια. Οι δήμοι, ο ένας μετά τον άλλον, αρχίζουν να οργανώνουν συσσίτια, ακόμη και εκείνοι των βορείων προαστίων. Δήμοι σε πολλές περιοχές της χώρας, όπως για παράδειγμα Αθήνα, Κηφισιά, Ηλιούπολη, Λάρισα, Πάτρα κ.ά. οργανώνουν δράσεις, με τη μορφή συσσιτίων, διάθεσης τροφίμων από τις τράπεζες τροφίμων και άλλων ειδών που διαθέτουν σε ημερήσια βάση ή σε τακτές ημερομηνίες αποστολής φαγητού στο σπίτι σε ανήμπορα μοναχικά άτομα.

Στην Κηφισιά, σύμφωνα με τον δήμαρχο, Ν. Χιωτάκη, συνολικά 30 οικογένειες δεν μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, και η κοινωνική υπηρεσία του δήμου τούς στέλνει καθημερινά το φαγητό στο σπίτι.

Ν. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, 74 ΕΤΩΝ
«Εφτασα στο τελευταίο στάδιο της εξαθλίωσης»

«Αν μου έλεγαν πριν πέντε χρόνια ότι θα είχα φτάσει στο σημείο να μην έχω να πληρώσω ούτε το φαγητό μου, θα γελούσα. Σήμερα βρίσκομαι στο τελευταίο στάδιο της εξαθλίωσης. Δεν θέλω να ξέρουν οι γνωστοί μου ότι ζω από τα συσσίτια του δήμου». Τα λόγια του κ. Νίκου Παπαδόπουλου συγκλονίζουν ακόμα περισσότερο όταν διηγείται τη ζωή του: «Είχα δύο καταστήματα με λευκά είδη από τα μεγαλύτερα, στο κέντρο της Αθήνας. Με ήξερε όλη η πόλη. Το πρώτο μαγαζί έκλεισε όταν άνοιξαν τα κινέζικα. Μετά χώρισα από τη γυναίκα μου και έχασα και το δεύτερο κατάστημα, γιατί ήταν στο όνομά της. Είχα χρέη και αναγκάστηκα να πουλήσω το σπίτι μου, το οποίο ήταν σε καλή περιοχή του κέντρου και έμεινα στον δρόμο. Σήμερα ζω σε μια υπόγεια γκαρσονιέρα και έρχομαι στο συσσίτιο του δήμου και τρώω. Αν δεν υπήρχε κι αυτό, δεν θα τα έβγαζα πέρα. Κι ας τρώμε καθημερινά νερόβραστα μακαρόνια». Ν. Παπαδόπουλος 74 χρονών. Η πενιχρή σύνταξη δεν αρκεί ούτε για τα φάρμακά του και, όπως μας λέει, αυτό που τον πληγώνει περισσότερο είναι να βλέπει νέους ανθρώπους να ζητούν επιπλέον μερίδες για τα παιδιά τους, στο σπίτι. «Δεν φτάνει το φαγητό να καλύψει τους πεινασμένους της Αθήνας, που δυστυχώς αυξάνονται».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΕΦΑΝΗΣ, ΠΡΩΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ
«Εχω πια συμβιβαστεί με το δράμα που ζω»

Πριν από λίγα χρόνια η ζωή του κυλούσε σε διαφορετικούς ρυθμούς. Ιδιοκτήτης δύο μεγάλων καταστημάτων, αρτοποιίας και ζαχαροπλαστικής, οικογενειάρχης με τρία παιδιά, μεγάλο σπίτι σε καλή περιοχή της Αθήνας, αυτοκίνητο, εξοχικό. Κάποιοι λάθος χειρισμοί, σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο, έφεραν τον κ. Γιώργο Μπεφάνη, 50 ετών, στο χείλος της οικονομικής καταστροφής. Οι προσπάθειες για να «ορθοποδήσει» συνέπεσαν με την οικονομική κρίση και δεν του άφησαν περιθώρια για δεύτερη ευκαιρία στη ζωή του. Και κάπως έτσι έχασε τα πάντα. Οικογένεια, φίλους, συνεργάτες.

Σήμερα ζει σε ξενώνα αστέγων και τον τελευταίο χρόνο τρώει καθημερινά στο συσσίτιο του Δήμου Αθηναίων.

Τον συναντήσαμε έξω από το προαύλιο, να περιμένει υπομονετικά τη σειρά του. Δεν δίστασε να μιλήσει, να φωτογραφηθεί και να μας πει το όνομά του. «Δεν ντρέπομαι. Εχω πια συμβιβαστεί με το δράμα που ζω καθημερινά. Με πληγώνει όμως που δεν έχω δεύτερη ευκαιρία στη ζωή μου», τονίζει και προσθέτει: «Οι τσέπες μου είναι άδειες. Και να φανταστείτε ότι πριν από λίγα χρόνια δεν ήξερα τι να κάνω τα λεφτά. Τώρα έρχομαι στο συσσίτιο και τρώω νερόβραστα μακαρόνια ίσα ίσα για να ζω. Χτύπησα πολλές πόρτες για δουλειά. Δεν με δέχθηκε κανείς. Πήγα ακόμα και σε παλιούς μου υπαλλήλους που έχουν δικά τους αρτοποιεία. Δυστυχώς είχα την ίδια τύχη. Δεν υπήρχε θέση για το πρώην αφεντικό τους. Και δεν τους αδικώ. Η οικονομική κρίση έχει τσακίσει τους περισσότερους. Ολοι απολύουν κανείς δεν προσλαμβάνει».

4.000 ΠΙΑΤΑ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
«Κανένας νηστικός στην πόλη» το σύνθημα δήμων - Εκκλησίας

Αντιστράφηκε η αναλογία των αλλοδαπών και των Ελλήνων που καταφεύγουν στα συσσίτια στη Θεσσαλονίκη και οι τελευταίοι, που πριν ξεκινήσει η κρίση ήταν περίπου στο 30%, έχουν ήδη διπλασιαστεί. Για πρώτη φορά παρουσιάζονται οικογένειες μαζί με τα παιδιά τους που τους λείπει κι ένα πιάτο φαγητό.

Σχεδόν 4.000 άτομα παίρνουν καθημερινά φαγητό από τα συσσίτια αγάπης των δήμων και των μητροπόλεων της Θεσσαλονίκης, τα οποία έχουν ως στόχο να μη μείνει «κανένας νηστικός άνθρωπος στη Θεσσαλονίκη».

Στα 14 έφτασε ο αριθμός των τραπεζιών αγάπης, που στήνει κάθε μεσημέρι η μητρόπολη Θεσσαλονίκης σε ισάριθμες ενορίες, το ένα μάλιστα από αυτά, το μεγαλύτερο, στην ενορία του Αγίου Δημητρίου γίνεται σε συνεργασία με τον δήμο και κάθε μήνα προστίθενται καινούργια άτομα που δεν έχουν ένα πιάτο φαγητό.

«Η εικόνα όσων έρχονται στα συσσίτια είναι πλέον τελείως διαφορετική. Παρατηρούμε ότι έχει μειωθεί ο αριθμός των αλλοδαπών και έχει αυξηθεί κατά πολύ ο αριθμός των Ελλήνων που δεν έχουν ένα πιάτο φαγητό. Η αναλογία είναι πια 30% ξένοι και 70% Ελληνες, ενώ τα προηγούμενα χρόνια ήταν αντίστροφο το ποσοστό. Διανέμουμε καθημερινά περίπου 1.400 μερίδες φαγητό και μακάρι να μπορούσαμε να δώσουμε περισσότερες», λέει στο «Εθνος» ο αρχιερατικός επίτροπος του Φιλόπτωχου Ταμείου της μητρόπολης Θεσσαλονίκης, αρχιμανδρίτης Δαβίδ Τζιουμάκας.

Η μητρόπολη Θεσσαλονίκης μελετά σοβαρά το ενδεχόμενο την καινούργια χρονιά να αυξήσει τον αριθμό των μερίδων που προσφέρονται στα συσσίτια, καθώς έχουν διπλασιαστεί οι άποροι που προσέρχονται και ζητούν βοήθεια σε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης. Για τον λόγο αυτό, και παρά την οικονομική κρίση, αποφασίστηκε να γίνει τελικά ο έρανος αγάπης από τις 13 έως τις 19 Δεκεμβρίου, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα και να βοηθηθούν όσοι έχουν ανάγκη. Είκοσι συσσίτια διοργανώνονται καθημερινά από την Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως-Σταυρουπόλεως στη δυτική Θεσσαλονίκη, όπου σιτίζονται περίπου 2.500 άτομα. Η εικόνα είναι απογοητευτική, καθώς εμφανίζονται ολόκληρες οικογένειες με μικρά παιδιά που τους λείπει ακόμη και ένα πιάτο φαγητό.

Το πιο πολυπληθές τραπέζι αγάπης είναι αυτό της ενορίας Αγίων Πάντων στην περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού, ενώ στον Δενδροπόταμο το συσσίτιο για τα παιδιά, εκτός από το μεσημεριανό φαγητό, περιλαμβάνει και πρωινό πριν από την έναρξη των μαθημάτων στο σχολείο.

Ενα συσσίτιο την ημέρα σε συνεργασία με τον Δήμο Καλαμαριάς διοργανώνει η μητρόπολη Καλαμαριάς και Νέας Κρήνης. «Οι 17 ενορίες μας προσπαθούν να βοηθήσουν όπως μπορούν», μας είπε ο υπεύθυνος του Φιλόπτωχου Ταμείου της μητρόπολης, π. Κωνσταντίνος.

Το συσσίτιο δίνεται σε αίθουσα του δήμου, στην οδό Αμισού και Παπανικόλα και σε αυτό προσφέρουν εθελοντικά πολλές γυναίκες από όλη την Καλαμαριά, ενώ ο έρανος αγάπης θα γίνει 11-14 Δεκεμβρίου και η μητρόπολη απευθύνει έκκληση στους πολίτες για να ανταποκριθούν.

πηγή: Έρευνα της εφημερίδας Έθνος που δηνμοσιεύθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2011

Τι ήταν το αστέρι της Βηθλεέμ;

Θαυμαστά καί παράδοξα πράγματα! Στήν ᾿Ιουδαία -ὅπου προϋπῆρχαν οἱ προφῆτες, οἱ πατριάρχες, οἱ δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης- τό μήνυμα γιά τή γέννηση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τό ἔφεραν οἱ εἰδωλολάτρες, οἱ μάγοι ἐξ ᾿Ανατολῶν! ῎Εκαναν μακρινό ταξίδι γιά νά τόν δοῦν καί νά τόν προσκυνήσουν καί περιπλανόμενοι ρωτοῦν· «Ποῦ ἐστιν ὁ τεχθείς βασιλεύς τῶν ᾿Ιουδαίων;».

Γι᾿ αὐτό ἀκριβῶς κρύφτηκε καί τό ἀστέρι, ὥστε χάνοντας τόν ὁδηγό τους οἱ μάγοι νά ἀναγκαστοῦν νά ρωτήσουν τούς ᾿Ιουδαίους καί μ᾿ αὐτόν τόν τρόπο νά τούς κινήσουν κι ἐκείνους σέ ἀναζήτηση τοῦ νεογέννητου Μεσσία.
Τό ὅτι γεννήθηκε πρόσωπο ὑψηλό καί ἐπίσημο τό ἤξεραν καλά κι ἦταν σίγουροι, διότι τούς τό μήνυσε τ᾿ ἀστέρι. ῾Ο Θεός δέν τούς ἔστειλε προφήτη, διότι δέν θά τόν παραδέχονταν· οὔτε μέ τίς Γραφές μποροῦσε νά τούς μιλήσει, διότι δέν τίς γνώριζαν. Τούς ἔστειλε, λοιπόν, ἕνα σημάδι γνώριμο καί προσιτό σ᾿ αὐτούς.
Τό ἀστέρι τῶν μάγων δέν ἦταν ἀπ᾿ αὐτά πού βλέπουμε στό στερέωμα τοῦ οὐρανοῦ τίς νυχτερινές ὧρες. ῏Ηταν κάποια λογική κι ἀόρατη δύναμη, ἕνας ἄγγελος, πού πῆρε τό σχῆμα τοῦ ἄστρου.
Πῶς εἴμαστε σίγουροι γι᾿ αὐτό; Μᾶς τό ἀποδεικνύει ἡ πορεία του· Δέν πηγαίνει ἀπ᾿ τήν ἀνατολή στή δύση ἀλλά ἀπό βορρᾶ πρός νότο, ἐφόσον ἡ Παλαιστίνη βρίσκεται στά νότια τῆς Περσίας. Διακρίνεται ἐπίσης κατά τήν ἡμέρα, πράγμα ἀφύσικο γιά ἀστέρι. Χάνεται στήν περιοχή τῶν ᾿Ιεροσολύμων καί ξαναεμφανίζεται ὅταν βγαίνουν οἱ μάγοι ἀπ᾿ αὐτή. ᾿Ακόμη κι ὅταν τούς ὁδήγησε στή φάτνη, δέν φαίνεται σ᾿ αὐτούς ἀπ᾿ τόν οὐρανό, ἀλλά σταματάει ἐκεῖ ἀκριβῶς ὅπου ἦταν τό παιδί, πάνω ἀπ᾿ τό κεφάλι του. ῎Αν ἦταν ἁπλῶς ἕνα ἀστέρι, δέν θά μποροῦσε νά δείξει ἕναν τόσο περιορισμένο χῶρο.
Ξέρουμε ὅλοι πολύ καλά ὅτι λόγῳ τοῦ ὑπερβολικοῦ ὕψους δέν εἶναι δυνατόν ἕνα ἀστέρι νά προσδιορίσει οὔτε τόν τόπο μιᾶς ὁλόκληρης πόλης· πόσο μᾶλλον ἕνα ἐλάχιστο σημεῖο μέσα σ᾿ αὐτή. Αὐτό ὅμως τό ἄστρο τοῦ νεογέννητου βασιλιᾶ ἔδειξε τόν μικρό τόπο τῆς φάτνης κι ἀφοῦ μέ ἀσφάλεια ὁδήγησε τούς μάγους κοντά του, ἀπομακρύνθηκε· κι αὐτό δέν εἶναι γνώρισμα κοινοῦ ἀστεριοῦ.
᾿Ιω. Χρυσοστόμου, ῾Ομιλία στό ναό τοῦ ἀπ. Παύλου 5· ΡG 63,507-508
(᾿Ελεύθερη ἀπόδοση Β.Σ.)

πηγή