ΑΡΣΗ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΝΟΣΗΛΕΙΑ ΕΚΤΟΣ ΑΓ. ΟΡΟΥΣ ΣΤΟΝ ΑΡΧΙΜ. ΕΦΡΑΙΜ

πηγή

Ἐφραίμ: Ἐκτὸς Ἁγίου Ὄρους μόνο γιὰ νοσηλεία

.               Πράσινο φῶς νὰ νοσηλεύεται ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς Βατοπεδίου Ἐφραίμ,  ὅποτε τὸ ἀπαιτεῖ ἡ κατάσταση τῆς ὑγείας του σὲ νοσηλευτικὰ ἱδρύματα τῆς χώρας, ἄναψε τὸ Συμβούλιο Ἐφετῶν Ἀθηνῶν.
.               Μὲ  βούλευμα (ὑπ᾽ ἀριθμὸν 2076/2012), ποὺ ἐξέδωσε, ἔκανε ἐν μέρει δεκτὴ τὴν αἴτησή του, γιὰ ἄρση τοῦ περιοριστικοῦ ὄρου τῆς ὑποχρεωτικῆς παραμονῆς ἐντὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ποὺ τοῦ εἶχε ἐπιβληθεῖ καί, κατὰ πλειοψηφία, ἀποφάσισε νὰ τὸν τροποποιήσει ὡς ἑξῆς: διατηρεῖ τὴν ἰσχύ του ἀλλὰ ἐπιτρέπει στὸν ἡγούμενο Ἐφραὶμ νὰ μεταβαίνει σὲ νοσηλευτικὰ ἱδρύματα ἐκτὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ νὰ παραμένει σὲ αὐτὰ ὅσο χρόνο ἀπαιτεῖται, γιὰ νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ ὑγεία του.
.               Ὑπενθυμίζεται ὅτι ὁ ἡγούμενος Ἐφραὶμ ἀποφυλακίστηκε ἀπὸ τὸν Κορυδαλλὸ τὸν περασμένο Μάρτιο, μετὰ ἀπὸ προσωρινὴ κράτηση τριῶν μηνῶν καὶ ἀφοῦ κατέβαλε ἐγγυοδοσία 300.000 εὐρώ.
.               Στὸν κατηγορούμενο ἔχουν ἐπιβληθεῖ ἀκόμα οἱ περιοριστικοὶ ὅροι τῆς ἀπαγορεύσεως ἐξόδου ἀπὸ τὴν χώρα καὶ τῆς ὑποχρεωτικῆς ἐμφανίσεως στὸ ἀστυνομικὸ τμῆμα τῶν Καρυῶν. Πρὶν ἀπὸ ἑνάμιση μήνα, τὸ Συμβούλιο Ἐφετῶν τῆς Ἀθήνας, μὲ ἄλλο βούλευμά του, εἶχε ἐπιτρέψει τὴν μετάβαση τοῦ ἡγούμενου ἀπὸ τὴν Μονὴ Βατοπεδίου, στὴν Ἀθήνα, γιὰ διάστημα πέντε ἡμερῶν, προκειμένου νὰ ἀντιμετωπίσει τὰ προβλήματα ὑγείας του, σὲ ἰδιωτικὸ θεραπευτήριο.

Ὄχι στήν αὐτοκτονία!Ναί στήν μετάνοια καί στήν ἐξομολόγηση!

πηγή

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ!

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ!

«ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον».¹

Ρωτήσανε τόν Γέροντα Παΐσιο, γιατί κάποιοι πού συναντοῦν δυσκολίες αὐτοκτονοῦν. Καί ὁ Γέροντας ἀπάντησε, ὅτι αἰτία εἶναι ὁ ἐγωισμός, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ στήν ἀπελπισία.² Ὁ διάβολος ψιθυρίζει στό αὐτί τοῦ ἀνθρώπου «ἐν καιρῷ θλίψεως» ὅτι ὅλα τελείωσαν κι ὅτι δέν μπορεῖ νά κάνει τίποτε πιά γιά τό πρόβλημά του. Αὐτό ὅμως εἶναι ἕνα μεγάλο ψέμμα τοῦ διαβόλου, πού μᾶς πολεμᾶ μέ τό ἰσχυρότερο ὅπλο του, τήν ἀπελπισία! Κι ἄν ὁ ἄνθρωπος δέ μπορεῖ νά κάνει τίποτε, μπορεῖ ὅμως ὁ Παντοδύναμος Θεός, πού μᾶς διαβεβαίωσε ὅτι «ἄνευ ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν»³. Ἀρκεῖ, νά στραφοῦμε σ’ Αὐτόν καί θά μᾶς δώσει ὅ,τι ἀκριβῶς μᾶς χρειάζεται. 
Μᾶς καλεῖ: «δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσωὑμᾶς»!⁴ Αὐτή εἶναι μία ἁπλή, εὔκολη καί συγχρόνως σωτήρια κίνηση πού μᾶς σώζει καί σ’ αὐτήν καί στήν ἄλλη ζωή. Μ’ Αὐτόν μποροῦμε τά πάντα ὅπως διακήρυσσε ὁ μέγας Ἀπόστολος Παῦλος: «πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμούντι με Χριστῷ»!⁵

Ἡ ἐπίγεια κοσμική κοινωνία τῆς λατρείας τοῦ Μαμωνᾶ στήν ὁποία ζοῦμε, ἐπιχειρεῖ συνεχῶς νά ἀπομακρύνει μέ κάθε τρόπο καί μέσο τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν Ἐπουράνιο Θεό καί νά τόν στρέφει πρός τόν ἐπίγειο ἄρχοντά της τόν διάβολο. Τόν χειραγωγεῖ,  ὥστε νά γίνει αὐτάρκης-αὐτείδωλο, ὅπως ἔγινε ὁ Ἑωσφόρος ἀπό ἔπαρση, ἀποστατώντας ἀπό τόν Δημιουργό του, θεωρώντας τόν ἑαυτό του Θεό καί χάνοντας τόν Παράδεισο. Τόν στρέφει σέ πρόσκαιρα καί ὑλικά-φθαρτά πράγματα ἀπό τά ὁποῖα νομίζει ὅτι θά ἀντλήσει δύναμη καί δόξα-ἀπόλαυση-χαρά. Κατά τόν ἴδιο τρόπο ὁ διάβολος παρέσυρε τούς Πρωτόπλαστους γιά τήν ἐπιθυμία μιᾶς θέωσης χωρίς Θεό, νά χάσουν τήν Ἐδέμ, τήν ἀθανασία καί τήν μακαρία κοινωνία τους μέ τόν Θεό. Ὁ διάβολος καί ἡ δαιμονοκρατούμενη σύγχρονη κοινωνία θέλει τόν ἄνθρωπο ἀνεξάρτητο (ἀπό ὅ,τι σωτήριο καί πνευματικό), ἀλλά οὐσιαστικά ἐξαρτώμενο ἀπό μύρια δεσμά (ἀνάγκες, ἐπιθυμίες, μέριμνες, φοβίες, πάθη κλπ).

Ἡ ζωή εἶναι δῶρο θεόσδοτο καί πολύτιμο. Ὅσες δυσκολίες καί ἄν συνεπάγεται, ἐμπεριέχει ἀνεκτίμητο χρόνο μετανοίας ὁ ὁποῖος ὅταν ἀξιοποιηθεῖ σωστά ὁδηγεῖ στήν αἰώνια σωτηρία καί μακαριότητα! «Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;»;⁶

Κι ἄν ὅλα σοῦ πηγαίνουν ἀντίθετα, τί πτοεῖσαι; Τήν ψυχή σου προφύλαξε! Αὐτήν δέν τήν χάνεις ποτέ κι ἀπό κανέναν, παρά μόνο ἄν τήν παραδώσεις μόνος σου στήν ἀπώλεια!

Ὅλα ἔχουν ἡμερομηνία λήξης καί τά δυσάρεστα καί τά εὐχάριστα. Ἡ ψυχή μονάχα εἶναι αἰώνια!

Ζοῦμε στήν κοιλάδα τοῦ κλαυθμῶνος ὅπως λέγει ἡ Ἁγία Γραφή. Διά πολλῶν θλίψεων θά περάσουμε στήν αἰώνιο ζωή. Ὁ Κύριος μᾶς δίδαξε ὅτι: «στενή ἡ πύλη καί τεθλιμμένη ἡ ὁδός ἡ ἀπάγουσα εἰς τήν ζωήν»⁷. Κι αὐτό, ὄχι γιατί ὁ Θεός εἶναι τιμωρός, ἀλλά ἀντίθετα, γιατί εἶναι Μέγας Εὐεργέτης. «Μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε»⁸ μᾶς ἀποκάλυψε. Ἡ δική μας ἁμαρτωλότητα καί χοϊκότητα εἶναι οἱ αἰτίες τῶν δυσκολιῶν μας. Τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζουμε ἀποτελοῦν ὑψίστης ἀγάπης παραχώρηση Θεοῦ, ὥστε:α)νά καθαρισθεῖ κάθε ρύπος τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός μας καί β)νά ἀποκατασταθεῖ ὁ χιτών μας καί πάλι στήν ἀρχική ἁγνή λευκότητά του, νά γίνει κατάλληλο ἔνδυμα τοῦ γάμου μας μέ τόν Χριστό, ὥστε νά ἔχουμε πρόσωπο νά εἰσέλθουμε εἰς τόν Νυμφῶνα Του καί νά εἴμαστε γιά πάντα μαζί Του!

Ὁ χρυσός περνᾶ ἀπό καυτερό καμίνι γιά νά ἀποδειχθεῖ ἡ γνησιότητά του καί ἡ ἀξία του. Κι ὅταν βγεῖ ἀπό αὐτό, ἔχει καθαρισθεῖ κι ἀστράφτει περισσότερο ἀπό πρίν.

Τό ἴδιο καί ὁ κάθε ἄνθρωπος. Ἡ πίστη μας καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Πλάστη μας, θά δοκιμασθοῦν στό καμίνι τῶν θλίψεων γιά νά ἀποδείξουν τήν γνησιότητά τους.

Μέ προσευχή, μετάνοια, ἐξομολόγηση καί τακτικό ἐκκλησιασμό, τό ἀρχικῶς δύσκολο πέρασμα ἀπό τό καμίνι τῶν θλίψεων, μετατρέπεται ἀπό «ἀδύνατον παρ’ ἀνθρώποις», σέ εὐάρεστη θυσία αἰνέσεως πρός τόν Θεό, ἀφοῦ «τά ἀδύνατα παρ' ἀνθρώποις δυνατά παρά τῷ Θεῷἐστί»⁹.

Ὁ Κύριος θά στεφανώσει αὐτόν πού δέν γογγύζει ὄντας μέσα στά προβλήματά του ἀλλά ἀντίθετα Τόν εὐχαριστεῖ καί Τόν δοξολογεῖ. Αὐτόν θά τόν θεωρήσει ὡς μάρτυρα τῷ πνεύματι. Ἡ πρόσκαιρη δυσκολία πού ζοῦμε τώρα, δέν εἶναι παρά μία ἀμελητέα σταγόνα σέ ἕναν ἄπειρο ὠκεανό μακαριότητος πού μᾶς ἑτοίμασε ὁ Πανάγαθος Θεός μας γιά πάντα! «Τὸ γὰρ παραυτίκα ἐλαφρὸν τῆς θλίψεως ἡμῶνκαθ' ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν»¹⁰.

Ἄς θυμόμαστε τόν δίκαιο Ἰώβ καί τήν ἁγία ὑπομονή του πού μακαρίζεται καί θά μακαρίζεται ὡς παράδειγμα πρός μίμησιν, σέ ὅλες τις ἐποχές. Ἄς θυμόμαστε κάθε δεινό πού ὑπέμεινε καί πῶς τελικά ἀνταμείφθηκε ἀπό τόν Θεό ἀκόμη κι ἀπό αὐτήν τή ζωή, μέ πλήρη ἀποκατάσταση ὅλων ὅσων ὑπέστη καί εἶχε χάσει!

Ὁ Ἰούδας πρόδωσε τόν Κύριο, μετεμελήθη ἀλλά δέ μετενόησε. Ἔκρινε μόνος του ἐγωιστικά τόν ἑαυτό του ὡς Θεός κι αὐτοκτόνησε χάνοντας τά πάντα! Ἕνα ταπεινό, ἐκ καρδίας «συγνώμη» πρός τόν Κύριο, θά ἀρκοῦσε νά σβήσει τήν ἀπελπισία του καί τήν ὑπερηφάνεια του, θά ἀρκοῦσε νά τοῦ δώσει κουράγιο καί νά τόν πληρώσει μέ Θεῖο Ἔλεος καί τελικῶς νά σωθεῖ κι αὐτός παραμένοντας μαζί μέ τούς ἄλλους μαθητές τοῦ Χριστοῦ.

Ἄς μή γίνουμε Ἰοῦδες κι ἐμεῖς! Πορευόμενοι ἀνάμεσα στά δίκαια καί ἄδικα πού μᾶς συμβαίνουν, στά εὔκολα καί δύσκολα, στά εὐχάριστα καί δυσάρεστα πού ὅλα ὅμως εἶναι μέσα στό σωτήριο σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά ἐμᾶς καί φροντισμένα ἀπό τά ἴδια Του τά χέρια, ἄς κράζουμε πρός Αὐτόν:

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἰλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ κι ἐλέησόν με!

Σέ εὐχαριστῶ Θεέ μου!

Δόξα Σοι ὁ Θεός πάντων ἕνεκεν! Ἀμήν!

1 Ιωάν. 16, 33

2http://www.agioritikovima.gr/%CE%94%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%87%CE%AD%CF%82/%CE%93%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CE%A0%CE%B1%CF%8A%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%85/4895-o-geronta-paio-gia-tin-autoktonia

3 Ἰωάννης ιε΄ 5

4 Ματθ. ιθ' 14

5 Φιλιπ. δ´, 12

6 Μαρκ. 8, 36

7 Ματθ. 7, 14

8 Λουκ. 6, 21

9 Λουκ. 18,27

10 Κορινθ. β, 17
  
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Γ.ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: «ΟΣΟ Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ ΔΕΝ ΠΟΤΙΖΕΤΑΙ, ΜΑΡΑΙΝΕΤΑΙ…»

Λέγει ο σοφός Σολομών ότι ο Χριστός «ευρίσκεται τοις μη πειράζουσιν Αυτόν». Οι «πειράζοντες» τον Θεόν είναι όσοι αμφιβάλλουν, διστάζουν ή και χειρότερα ακόμη, ανθίστανται στην παντοδυναμία Του και πανσοφία Του. Δεν πρέπει η ψυχή μας ν’ αντιστέκεται και να λέει, «γιατί το έκανε έτσι αυτό ο Θεός, γιατί το άλλο αλλιώς, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά;». … Αυτά τα «γιατί» πολύ βασανίζουν τον άνθρωπο, δημιουργούν αυτά που λέει ο κόσμος «κόμπλεξ» παραδείγματος χάριν, «γιατί να είμαι πολύ ψηλός;» ή και το αντίθετο «πολύ κοντός;». Αυτό δεν φεύγει από μέσα. Και προσεύχεται κανείς και κάνει αγρυπνίες, αλλά γίνεται το αντίθετο. Και υποφέρει κι αγανακτεί χωρίς αποτέλεσμα.

Ενώ με το Χριστό, με την χάρι φεύγουν όλα. Υπάρχει αυτό το «κάτι» στο βάθος, δηλαδή το «γιατί», αλλ’ η χάρις του Θεού επισκιάζει τον άνθρωπο κι ενώ η ρίζα είναι το κόμπλεξ, εκεί πάνω φυτρώνει τριανταφυλλιά με ωραία τριαντάφυλλα κι όσο ποτίζεται με την πίστη με την αγάπη με την υπομονή με την ταπείνωση τόσο παύει να έχει δύναμη το κακό παύει να υπάρχει δηλαδή δεν εξαφανίζεται αλλά μαραίνεται. Όσο δεν ποτίζεται η τριανταφυλλιά τόσο μαραίνεται, ξηραίνεται, χάνεται κι αμέσως ξεπετάγεται το αγκάθι.

Δεν είναι, όμως μόνο η αντίδραση και τα «γιατί», που δείχνουν ότι εκπειράζομε τον Θεόν.Εκπειράζομε τον Θεό, όταν ζητούμε κάτι από Εκείνον, αλλά η ζωή μας είναι μακράν του Θεού. Τον εκπειράζομε όταν ζητούμε κάτι αλλά η ζωή μας δεν είναι σύμφωνη με το θέλημά Του –πράγματα, δηλαδή ενάντια στον Θεό? άγχος αγωνία απ’ το ένα μέρος κι απ’ το άλλο παρακαλούμε.

Δεν γίνεσθε άγιοι κυνηγώντας το κακό. Άστε το κακό. Να κοιτάζετε προς τον Χριστό κι αυτό θα σας σώσει. Εκείνο που κάνει άγιο τον άνθρωπο είναι η αγάπη, η λατρεία προς τον Χριστό η οποία δεν μπορεί να εκφρασθεί δεν μπορεί δεν μπορεί … Και προσπαθεί ο άνθρωπος να κάνει ασκήσεις, να κάνει τέτοια πράγματα και να καταπονεί τον εαυτό του για την αγάπη του Θεού.   

Κανείς ασκητής δεν αγίασε χωρίς ασκήσεις. Κανείς δεν μπόρεσε ν’ ανέλθει στην πνευματικότητα χωρίς ν’ ασκηθεί. Πρέπει να γίνονται ασκήσεις. Άσκηση είναι οι μετάνοιες, οι αγρυπνίες κ.λπ. αλλά όχι με βία. Όλα να γίνονται με χαρά. Δεν είναι οι μετάνοιες που θα κάνομε δεν είναι οι προσευχές είναι το δόσιμο ο έρωτας για τον Χριστό για τα πνευματικά.

Υπάρχουν πολλοί που τα κάνουνε αυτά όχι για τον Θεό αλλά για άσκηση, για ωφέλεια σωματική. Όμως οι πνευματικοί άνθρωποι το κάνουνε για ψυχική ωφέλεια, για τον Θεό.

Αλλά και το σώμα ωφελείται πολύ δεν αρρωσταίνει. Πολλά καλά έρχονται.

Μέσα στην άσκηση τις μετάνοιες τις αγρυπνίες και τις άλλες κακουχίες είναι και η νηστεία. «Παχεία γαστήρ λεπτόν ου τίκτει νόον».

Λένε ότι το προβατάκι τρώει τα χορταράκια της γης κι είναι τόσο ήσυχο. … Ενώ ο σκύλος ή η γάτα κι όλ’ αυτά τα σαρκοφάγα, είναι όλα τους άγρια ζώα. Το κρέας κάνει κακό στον άνθρωπο. Κάνουν καλό τα χόρτα, τα φρούτα κ.λπ. Δεν είναι το φαγητό δεν είναι οι καλές συνθήκες διαβιώσεως που εξασφαλίζουν την καλή υγεία. Είναι η αγία ζωή, η ζωή του Χριστού.

Για να τα κάνετε όμως αυτά πρέπει να έχετε πίστη. Αλλιώς σας πιάνει λιγούρα. Η νηστεία είναι και ζήτημα πίστεως. Δεν παθαίνετε μ’ αυτήν κακό, όταν το χωνεύσετε καλά το φαγητό σας. Οι ασκητές μεταποιούν τον αέρα σε λεύκωμα και δεν τους πειράζει η νηστεία.

Όταν έχετε τον έρωτα τον θείον, μπορείτε να νηστεύετε με ευχαρίστηση κι όλα είναι εύκολα? αλλιώς σας φαίνονται όλα βουνό. Όποιοι έδωσαν την καρδιά τους στον Χριστό και με θερμή αγάπη έλεγαν την ευχή, κυριάρχησαν και νίκησαν τη λαιμαργία και την έλλειψη εγκράτειας.

Από το βιβλίο «Βίος και Λόγοι» του Γέροντος Πορφυρίου.  

πηγή

ΔΙΚΑΣΟΝ ΚΥΡΙΕ ΤΟΥΣ ΕΜΠΡΗΣΤΑΣ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες λαίλαπα κατέστρεψε  ἀνελέητα τό φυσικό κάλλος μιᾶς ἀπό τίς ὡραιότερες  περιοχές πάνω ἀπό τήν πόλη τῶν Πατρῶν. Ἐπί ὧρες  καί ἡμέρες, τό πράσινο στίς περιοχές Καστριτσίου,  Ἀργυρῶν, Σελλῶν, Πλατανίου, πάλευε μέ τήν φωτιά  χωρίς νά μπορῇ νά ἀντισταθῇ στήν καταστροφική  της μανία. Κινδύνευσαν οἰκισμοί, καταστράφηκαν περιουσίες.  Ἀνθρώπινες ζωές ἀπειλήθηκαν, τήν ὥρα πού  πάλευαν μέ τίς φλόγες, προκειμένου νά μή  ἐπεκταθῇ ἡ μανία τῆς πυρκαϊᾶς σέ κατωκημένες  περιοχές. Ἐκτός ἀπό τόν τρόμο καί τήν οἰκολογική  καταστροφή, ἡ ὁποία εἶναι πολύ μεγάλη καί  δημιουργεῖ θλίψη στήν καρδιά, ἕνα πυκνό σύννεφο  καπνοῦ μέ ἄσχημα ἀποτελέσματα γιά τήν ὑγεία  τῶν ἀνθρώπων καί κυρίως ἐκείνων πού ἔχουν  προβλήματα, ὅπως ἀναπνευστικά κ.λ.π.,  ἐσκέπασε τόν οὐρανό τῆς πόλεως, δημιουργώντας  καί ἀνάλογα συναισθήματα. Εἴδαμε ἀπό κοντά τόν ἀγῶνα γιά τήν κατάσβεση  τῆς φωτιᾶς, τήν μάχη μέ τίς φλόγες τῶν  Πυροσβεστῶν  καί τῶν ἄλλων δυνάμεων, πού ἐβοήθησαν  ἀπό ξηρᾶς καί ἀέρος γιά νά περιορισθῇ  τό κακό, παρά τίς λίαν ἀντίξοες καιρικές  συνθῆκες. Ζήσαμε τήν ἀγωνία, ὅσων συντόνιζαν  τό δύσκολο ἔργο, ἀλλά καί τήν ἀγωνία τῶν  κατοίκων τῆς περιοχῆς καί τόν πόνο τους γιά  τό μεγάλο κακό. Ὅλους προσπαθήσαμε,  νά τούς ἐμψυχώσωμε καί νά τούς στηρίξωμε. Τόσο κατά τήν διάρκεια τῆς καταστροφῆς,  ὅσο καί μετά, ἀνέβαιναν στόν νοῦ μας  κάποιες σκέψεις, τίς ὁποῖες ἐπιθυμοῦμε νά  ἐκφράσωμε καί νά τίς μοιραστοῦμε μαζί σας. ·  Κάθε χρόνο ὅταν ἔρχεται τό καλοκαίρι, ζοῦμε  στήν Ἑλλάδα μέ τόν φόβο καί τόν τρόμο τῆς  καταστροφῆς ἀπό τίς πυρκαϊές. Παρά τίς  προειδοποιήσεις καί τίς ἐνημερωτικές προσπάθειες  ἀπό ὅλες τίς ἀρχές, ἐν τούτοις κάθε καλοκαίρι ἡ  Πατρίδα μας ζεῖ τόν πύρινο ἐφιάλτη, θρηνώντας  πολλάκις καί ἀνθρώπινες ζωές. Δέν θά  λησμονήσωμε ποτέ τά θύματα τῆς πυρκαϊᾶς στήν  γειτονική Ἠλεία πρίν λίγα χρόνια. Θά ἀντηχῇ  πάντοτε στά αὐτιά μας ὁ θρῆνος ἐκείνων πού ἔχασαν  τότε ἀγαπημένα τους πρόσωπα, σέ κάποιες  περιπτώσεις μάλιστα ὄχι ἕνα, ἀλλά περισσότερα. \ Ἀκόμα καί οἰκογένειες ξεκληρίστηκαν στήν  \προσπάθειά τους, νά σωθοῦν ἀπό τίς φλόγες,  πού κατάπιναν τά πάντα στό πέρασμά τους. Κάθε χρόνο χάνονται Πυροσβέστες,  οἰκογενειάρχες, πού ἀγωνίζονται γιά  νά ζήσουν τήν οἰκογένειά τους, μέσα ἀπό  δύσκολες συνθῆκες καί σέ δύσκολους καιρούς. Γιατί ἆρα γε; Ποιά κατάρα κυνηγάει αὐτό τόν τόπο; Ποιός μισεῖ τόσο τήν ὀμορφιά τῆς χώρας μας καί θέλει ὁπωσδήποτε νά τήν  καταστρέψῃ; Αὐτά καί ἄλλα ἐρωτήματα  ἔρχονται νά μᾶς ἀπασχολήσουν, σέ τέτοιες  κρίσιμες ὧρες. Πολλοί προσπαθοῦν μέ  διάφορους τρόπους, νά δώσουν ἀπαντήσεις  στά ἐρωτήματα αὐτά. Ἐμεῖς θά σημειώσωμε τά παρακάτω, ἐπί τοῦ  τόσο σοβαροῦ αὐτοῦ ζητήματος. 1.                      Αἰτία τῆς καταστροφῆς εἶναι ἡ  ἀλαζονεία μας. Οὐδείς ἀμφιβάλλει, ὅτι  οἱ φωτιές ἔχουν τήν αἰτία τους  στόν  ἀνθρώπινο παράγοντα καί στό ἀνθρώπινο  χέρι καί ὅτι πρόκειται γιά συγκεκριμένο σχέδιο  κάθε φορά, σέ συγκεκριμένες περιοχές. Ὅλα  γίνονται στήν κατάλληλη στιγμή. Βεβαίως  ἔχομε καί περιπτώσεις, πού δέν  εὐθύνεται ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά αὐτές εἶναι  ἀπειροελάχιστες. Λίγες ἐπίσης εἶναι οἱ φορές,  κατά τίς ὁποῖες οἱ πυρκαϊές συμβαίνουν ἀπό  ἀνθρώπινη ἀβλεψία, ἀκουσίως δηλαδή, ὅπως  λέγομε στήν ἐκκλησιαστική γλῶσσα. Αὐτή ἡ ἀλλαζονεία, στήν ὁποία  ἀναφερθήκαμε παρά πάνω, ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο  στήν ὕβρη ἐναντίον τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ,  ἀφοῦ δέν ὑπολογίζει, δέν σέβεται τίς δωρεές τοῦ  Θεοῦ καί ἀπορρίπτει ἀγνωμόνως τήν ἀγάπη τοῦ  Θείου Δημιουργοῦ. Τά ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς  ὕβρεως εἶναι ὀδυνηρά γιά τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο  καί τήν κτίση ὁλόκληρη, ἡ ὁποία, κατά τόν  Ἅγιο Ἀπόστολο Παῦλο, «συστενάζει καί συνωδύνει  ἄχρι τοῦ νῦν» (Ρωμ. 8,22), ἐξ αἰτίας τῆς  ἁμαρτωλότητος τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς φρικτῆς  ἀποστασίας του ἀπό τόν Θεό. Αύτή ἡ καταστροφική μανία τοῦ ἀνθρώπου, ἡ  ὁποία ὁπλίζει τό μιαρό του χέρι, γιά νά μεταβληθῇ  μέσα σέ λίγα λεπτά σέ στάχτη, ὅ,τι ἔδιδε  μέχρι τώρα ζωή, συνιστᾶ εἰδική ψυχοπαθολογία,  τρέλλα, μίσος, κακία. Μόνο ἐχθροί τῆς Ἑλλάδος θά μποροῦσαν, νά  ἐργασθοῦν γιά ἕνα τόσο στυγνό ἔγκλημα. Καί  πολλάκις βεβαίως τό ἔπραξαν, εἴτε μόνοι τους,  εἴτε σέ συνεργασία μέ ἐπιλήσμονας τοῦ χρέους  των ἔναντι τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων, «δικούς μας». 2. Ἡ καταστροφή αὐτή, συνιστᾶ ὕβρη ἐναντίον τοῦ  προσώπου τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος εἶναι δημιουργημένος «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ».  Αὐτός πού ἁπλώνει τό χέρι του νά καταστρέψῃ,  δέν σέβεται τόν κόπο καί τόν μόχθο, τόν ἱδρῶτα  καί τά βάσανα, ἐκείνων πού μέσα ἀπό σκληρή  δουλειά, ἀπέκτησαν ἕνα σπίτι καί καλλιεργοῦν  τά κτήματά τους, γιά νά ζήσουν τήν οἰκογένειά  τους. Κλαίοντας, μᾶς ἔλεγε μεταξύ τῶν ἄλλων,  κάτοικος τῆς πυρόπληκτης περιοχῆς.  «Καταστράφηκε τό κτῆμα μου μέ τά δέντρα,  ἐλιές κ.λ.π. ἀπ’ ὅπου ζοῦσα τήν οἰκογένειά μου». Μόνο σέ «διαστροφή» μπορεῖ κάποιος, νά ἀποδώσῃ  τό γεγονός, νά μένουν ἀνάλγητοι οἱ ἐμπρηστές  μπροστά σέ τόσο πόνο, μπροστά στήν ἀγωνία  καί τό μαρτύριο πού βιώνουν ὁλόκληρες περιοχές,  χωριά καί πόλεις. 3. Ὁ ἐμπρησμός συνιστᾶ ὕβρη ἔναντι αὐτῆς  ταύτης τῆς κτίσεως, ἡ ὁποία εἶναι ὁ ναός, τόν  ὁποῖο ἔκτισε ὁ ἴδιος ὁ Θεός καί τοποθέτησε ἐντός ` αὐτοῦ λειτουργό τόν ἄνθρωπο. Εἶναι τό σπίτι μας,  τό ὁποῖο εἶναι τόσο ὄμορφα καί σοφά στολισμένο  γιά νά ἀπολαμβάνωμε μιά ζωή ἄνετη, δῶρο τοῦ  οὐράνιου Πατέρα μας. Ἡ οἰκολογική καταστροφή, εἶναι τό βίαιο  γκρέμισμα αὐτοῦ τοῦ οἴκου. Εἶναι ἡ ἐπανάσταση  τῶν ἀχαρίστων παιδιῶν, τά ὁποῖα στό τέλος ἀπολαμβάνουν τά φρικτά ἀποτελέσματα τῶν  ἐρειπίων καί τῆς καταστροφῆς, πού μέ τά  ἴδια τους τά χέρια καί τήν, σκληρότερη ἀπό  τήν πέτρα, καρδιά τους ἐδημιούργησαν. Παραπονούμεθα συνεχῶς γιά τίς συνθῆκες πού  ζοῦμε πλέον. Γιά τήν κλιματολογική ἀλλαγή,  γιά τίς πλημμύρες πού γίνονται τόν χειμῶνα  καί πνίγουν τίς πόλεις, γιά τήν μόλυνση γενικά  τοῦ περιβάλλοντος, γιά τήν ἐξαφάνιση τῆς  πανίδος καί τῆς χλωρίδος, γιά τόσες ἀσθένειες  κ.ο.κ. Γνωρίζομε τά αἴτια καί ὅμως μένομε  ἀμετανόητοι. Ὅλα τά παραπάνω, ὡς ἀντιλαμβάνεσθε,  ὁδηγοῦν τόν ἄνθρωπο στήν «κόλαση» πού ἑτοίμασε ὁ ἴδιος γιά τόν ἑαυτό του.  Ἐξ’ ἄλλου ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι σαφής  καί κατηγορηματικός. «Τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας  θάνατος..» (Ρωμ. 6,23) Γι’  αὐτό καί οἱ Θεοφόροι Πατέρες μέσα ἀπό  μιά τέτοια προοπτική σωτηρίας, ἀναφέρουν  τίς φρικτές ἀρές καί τά ἐπιτίμια γιά  ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ὁπλίζουν τό χέρι τους  μέ τήν καταστροφική φωτιά καί μεταδίδουν  στήν κτίση, τήν φρίκη τῆς ψυχῆς τους,  προκαλώντας τόν πόνο καί τήν καταστροφή.  Πρέπει νά καταστῇ γνωστόν, ἐάν δέν ἔχει  γίνει, ὅτι «πᾶσα παράβασις καί παρακοή,  ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν» (Ἑβρ. 2,2). Δυστυχῶς, τό ἔγκλημα αὐτό μένει, ἐν πολλοῖς,  ἀτιμώρητο ἀπό πλευρᾶς τῶν ἁρμοδίων Ἀρχῶν.  Πιστεύομε ὅτι χρειάζεται: 1.                      Παραδειγματική τιμωρία ὅλων αὐτῶν,  οἱ ὁποῖοι ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ, πρός ἴδιον ὄφελος  (οἰκοπεδοποίηση τῶν ἐκτάσεων κ.λ.π.), προκαλοῦν  αὐτό τό μεγάλο κακό. 2.                      Ἄμεση δέσμευση τῶν πυροπλήκτων περιοχῶν,  ὥστε νά μή ὑπάρχουν «μονοπάτια ἁμαρτωλά»  γιά τήν ὅποια «ἀξιοποίησή τους». 3.                      Καταγραφή τῶν ζημιῶν, πού προκλήθηκαν  ἀπό τήν φωτιά, προκειμένου νά βοηθηθοῦν ἀπό τίς  ἁρμόδιες Ἀρχές οἱ πυρόπληκτοι, ὄχι μόνο μέ λόγια,  ἀλλά ἐμπράκτως. 4.                      Ἀναδάσωση, τό συντομώτερο δυνατόν,  τῶν πυροπλήκτων περιοχῶν, ὥστε νά  ἀποφεύγεται ἡ χρήση τους γιά «ἀλλοτρίους» σκοπούς. 5.                      Λήψη τῶν ἀπαραίτητων μέτρων  πυροπροστασίας, ὥστε νά ἀποτρέπωνται οἱ  καταστροφικές πυρκαϊές. Ὁ συντονισμός ὅλων  τῶν δυνάμεων ὡς πρός τό θέμα αὐτό καί  κυρίως κατά τήν περίοδο τῆς αἰχμῆς, θά βοηθήσῃ  πάρα πολύ. 6.                      Ἐγρήγορση ὅλων μας ἀπό τόν  μικρότερο μέχρι τόν μεγαλύτερο, ὥστε νά  προλαμβάνωνται οἱ καταστροφές ἀπό τίς  φωτιές, πού ταλαιπωροῦν κάθε χρόνο τήν χώρα μας.   7.                      Ἀπαραίτητη διαπαιδαγώγηση,  ὥστε τά παιδιά μας, ἀλλά καί γενικώτερα  οἱ ἄνθρωποι, νά ἀποκτήσουν συνείδηση  εὐθύνης ἔναντι τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος,  ἔναντι αὐτῆς ταύτης τῆς ζωῆς. 8.                      Ἐκπαίδευση ὄχι μόνο τοῦ  Πυροσβεστικοῦ προσωπικοῦ, ἀλλά καί  εὐρύτερα τοῦ Λαοῦ μέσα ἀπό εἰδικά προγράμματα,  ἐκπομπές κ.λ.π. γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν  πυρκαϊῶν καί τῶν κινδύνων ἀπό τίς φωτιές. ·  Πρός τούτοις θά ἤθελα νά ἐπαινέσω καί  νά συγχαρῶ ὅλους, ὅσοι ἐβοήθησαν στόν  συντονισμό γιά τήν κατάσβεση τῆς φωτιᾶς,  ἀπό τά ὑψηλότερα κλιμάκια, μέχρι τόν ἁπλό  πολίτη καί ἰδιαιτέρως, τούς ἄνδρες τῆς  Πυροσβεστικῆς ὑπηρεσίας καί τῶν ἄλλων  δυνάμεων, οἱ ὁποῖοι νύκτα καί ἡμέρα, μέ κίνδυνο  τῆς ζωῆς τους έργάζονταν ἀπό ξηρᾶς καί ἀέρος,  κάτω ἀπό πολύ δύσκολες συνθῆκες γιά τήν`  κατάσβεση τῆς καταστροφικῆς πυρκαϊᾶς. Προσευχομέθα καί εὐχόμεθα, νά μήν ξαναζήσωμε  ἄλλο πύρινο ἐφιάλτη, οὔτε στήν περιοχή μας οὔτε σέ ἄλλα μέρη τῆς ὄμορφης Πατρίδος μας.  Ὁ Θεός, ἄς βοηθήση νά συνετιστοῦν οἱ ἀσυνείδητοι  καταστροφεῖς καί νά ἐλεηθοῦν, διότι δικαία θά  εἶναι ἡ τοῦ Κυρίου «πυρίνη ἀπειλή», ἐπί τάς  κεφαλάς αὐτῶν.