Ελληνικά και Ορθόδοξα

Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 06, 2012

Άγιος Θεόκτιστος ο ναύκληρος

Θεόκτιστος ναύκληρος ἐκτμηθεὶς κάραν,
Ψυχῆς ἰθύνει τὸ σκάφος πρὸς τὸν πόλον.

Βιογραφία
Ο Άγιος Θεόκτιστος ο ναύκληρος συνελήφθη στον επί Δεκίου διωγμό, από τον ηγεμόνα Ουαλεριανό, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Και αφού βασανίστηκε σκληρά, αποκεφαλίστηκε.

Συναξαριστής 5 Σεπτεμβρίου 2012

Ἀνάμνησις τοῦ ἐν Χώναις θαύματος τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ

Σὲ κάποιο μέρος τῆς Φρυγίας, ἡ γῆ ἀνέβλυσε ἁγιασμένο νερὸ μὲ τὴν δύναμη τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, ποὺ γιάτρευε κάθε ἀρρώστια τῶν ἀσθενούντων. Ἕνας χριστιανός, λοιπόν, ἐπειδὴ γιατρεύτηκε ἡ κόρη του, ἔκτισε ὡραιότατο ναὸ στὸ ὄνομα τοῦ Ἀρχιστράτηγου, ἐπάνω στὸ ἁγίασμα.

Μετὰ 90 χρόνια, ἦλθε στὸ ναὸ κάποιος εὐλαβὴς νέος, ὀνόματι Ἄρχιππος. Ἔμεινε ὑπηρέτης στὸ ναὸ καὶ ζοῦσε ζωὴ ἀσκητικὴ καὶ μὲ ἐγκράτεια. Ὅταν εἶδαν αὐτὸ τὸ πρᾶγμα οἱ εἰδωλολάτρες, ἔπιασαν τὸν Ἄρχιππο καὶ τὸν χτύπησαν δυνατά. Ἔπειτα, ὅρμησαν νὰ καταστρέψουν τὸ ναὸ καὶ τὸ ἁγίασμα.

Ἀλλ᾿ ὢ τῆς μεγάλης δυνάμεως τοῦ Ἀρχαγγέλου! Ἄλλων ἀπ᾿ αὐτοὺς τὰ χέρια ἔμειναν παράλυτα καὶ ἄλλους σταμάτησε φράγμα φωτιᾶς καὶ ἔτσι γύρισαν ὅλοι ἄπρακτοι. Ὅμως τὸ πεῖσμα καὶ ὁ θυμὸς τοὺς ὤθησε νὰ κάνουν ἐκτροπὴ τοῦ κοντινοῦ ποταμοῦ, γιὰ νὰ παρασύρει τὸ ναὸ καὶ νὰ πνίξουν τὸν Ἄρχιππο. Ἀλλὰ καὶ πάλι θαῦμα! ὁ ποταμὸς γύρισε πρὸς τὰ πίσω!

Τότε σκέφθηκαν νὰ ἑνώσουν καὶ ἄλλους δυὸ ποταμούς. Ὅμως ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ παρουσιάστηκε στὸν Ἄρχιππο καί, ἀφοῦ τὸν ἔβγαλε ἔξω ἀπὸ τὸ ναό, ἔκανε τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ καὶ οἱ ποταμοὶ στάθηκαν σὰν τεῖχος.

Πρόσταξε, ἔπειτα, νὰ χωνευθοῦν καὶ πράγματι, κατὰ παράδοξο τρόπο, ἕως σήμερα στὸ μέρος ἐκεῖνο τὰ νερὰ τῶν ποταμῶν χωνεύονται. Καὶ γι᾿ αὐτὸ τὸ μέρος ὀνομάστηκε Χῶναι.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Τῶν οὐρανίων στρατιῶν Ἀρχιστράτηγε, δυσωποῦμέν σε ἀεὶ ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι, ἵνα ταῖς σαῖς δεήσεσι τειχίσης ἡμᾶς, σκέπη τῶν πτερύγων, τῆς ἀῢλου σου δόξης, φρουρῶν ἡμᾶς προσπίπτοντας, ἐκτενῶς καὶ βοῶντας· Ἐκ τῶν κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς, ὡς ταξιάρχης τῶν ἄνω Δυνάμεων.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ὡς νεφέλη ὠράθης ἐπισκιάζουσα, Μιχαὴλ Ταξίαρχο τῷ σῷ ἁγίω ναῶ, ὑετίζων δαψιλῶς ὕδωρ ἀθάνατον ὅθεν ὡς ἄλλη κιβωτόν, διεφύλαξας αὐτόν, καὶ ρείθρων τῶν ποταμῖων, τὸν ροῦν ἠκόντιαας πόρρω, πρὸς εὐφροσύνην τῶν ψυχῶν ἠμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Αὐτόμελον.
Ἀρχιστράτηγε Θεοῦ, λειτουργὲ θείας δόξης, τῶν ἀνθρώπων ὁδηγέ, καὶ ἀρχηγὲ τῶν Ἀσωμάτων, τὸ συμφέρον ἡμῖν αἴτησαι, καὶ τὸ μέγα ἔλεος, ὡς τῶν Ἀσωμάτων ἀρχιστράτηγος.

Μεγαλυνάριον
Κρήνην ἰαμάτων ἀνελλιπῆ, τὸν σὸν θεῖον οἶκον, ἀναδείξας ἐν Κολοσσαῖς, ψυχῶν σωτηρίαν, καὶ τῶν σωμάτων ῥῶσιν, ἐν τούτῳ ἀπεργάζῃ, Μιχαὴλ ἔνδοξε.

Οἱ Ἅγιοι Εὐδόξιος, Ρωμύλος, Ζήνων, Μακάριος 11.000 Μάρτυρες καὶ 1104 Στρατιῶτες Μάρτυρες

Ἀπ᾿ αὐτοὺς ὁ μὲν Ρωμύλος ἦταν πραιπόσιτος στὸ ἀξίωμα στὰ χρόνια τοῦ σκληροῦ διώκτη τῶν Χριστιανῶν Τραϊανοῦ (97-117). Στὴν ἀρχὴ καὶ ὁ Ρωμύλος ἦταν διώκτης τῶν Χριστιανῶν καὶ ὁ Τραϊανὸς τὸν ἔστειλε στὴ Γαλλία γιὰ νὰ ἐξαναγκάσει τοὺς ἐκεῖ χριστιανοὺς στρατιῶτες νὰ προσκυνήσουν τὰ εἴδωλα. Δὲν τὸ κατάφερε ὅμως καὶ ἐξόρισε 11.000 ἀπ᾿ αὐτοὺς στὴν Ἀρμενία, ὅπου ὅλοι θανατώθηκαν στὴ Μελιτινή.

Ὁ Ρωμύλος ὅμως μεταμελήθηκε καὶ ἔλεγξε μὲ θάρρος τὴν σκληρότητα τοῦ Τραϊανοῦ. Τότε ὑπέστη φρικτὰ βασανιστήρια καὶ στὸ τέλος τὸν ἀποκεφάλισαν.

Ὁ δὲ Εὐδόξιος, κόμης στὸ ἀξίωμα καὶ χριστιανὸς στὸν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ διωγμό, συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἄρχοντα Μελιτινῆς καὶ ἀφοῦ σκληρὰ βασανίστηκε, τελικὰ ἀποκεφαλίστηκε μαζὶ μὲ τὸν Μακάριο, τὸν Ζήνωνα καὶ 1104 (κατ᾿ ἄλλους 1134) στρατιῶτες.

Ἡ Ἁγία Καλοδότη

Ἦταν γυναῖκα κάποιου Κύρου, ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου. Συνελήφθη κατὰ τὸν ἐπὶ Δεκίου διωγμὸ καὶ ἀποκεφαλίστηκε ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα καὶ κουρίκτορα Οὐαλεριανὸ, ἐνῷ ἦταν ἔγκυος.

Ὁ Ἅγιος Φαῦστος ὁ Πρεσβύτερος

Μαρτύρησε στὸν ἐπὶ Δεκίου διωγμὸ στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου. Συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Οὐαλεριανὸ, ὁ ὁποῖος, μετὰ ἀπὸ πολλὰ βασανιστήρια, τὸν ἀποκεφάλισε.

Οἱ Ἅγιοι Μακάριος καὶ Ἀνδρέας

Ἀπ᾿ αὐτοὺς ὁ μὲν Μακάριος ἦταν πολιτευόμενος, ὁ δὲ Ἀνδρέας κουρικτοριανός. Καὶ οἱ δυὸ κατὰ τὸν ἐπὶ Δεκίου διωγμό, συνελήφθηκαν στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Οὐαλεριανὸ καὶ ἀφοῦ ὑπέστησαν πολλὰ βασανιστήρια, τελικὰ ἀποκεφαλίστηκαν.

Ὁ Ἅγιος Βίβος ὁ Ὁσιομάρτυρας

Αὐτὸς ἦταν μοναχὸς καὶ διάκονος. Συνελήφθη στὸν ἐπὶ Δεκίου διωγμὸ ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Οὐαλεριανὸ, στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου. Καὶ ἀφοῦ ὑπέστη σκληρὰ βασανιστήρια, ἀποκεφαλίστηκε.

Οἱ Ἅγιοι Κυριακός, Διονύσιος καὶ Ἀνδρέας (κατ᾿ ἄλλους Ἀνδρόνικος)

Ἀπ᾿ αὐτοὺς ὁ μὲν Κυριακὸς ἦταν ἀκόλουθος τοῦ πρεσβυτέρου Φαύστου (ποὺ προαναφέραμε), ὁ δὲ Διονύσιος ἀναγνώστης καὶ ὁ Ἀνδρόνικος (ἢ Ἀνδρέας) στρατιώτης. Ὅλοι μαρτύρησαν στὸν ἐπὶ Δεκίου διωγμό, στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου καὶ ὑπέστησαν ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Οὐαλεριανὸ τὸν διὰ ἀποκεφαλισμοῦ θάνατο.

Οἱ Ἁγίες Ἀνδροπελαγία καὶ Θέκλα

Οἱ παρθένες αὐτὲς ἦταν ἀδελφὲς μεταξύ τους καὶ συνελήφθηκαν στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Οὐαλεριανὸ. Αὐτὸς τὶς ὑπέβαλε σὲ σκληρὰ βασανιστήρια καὶ στὸ τέλος τὶς ἀποκεφάλισε. (Νὰ σημειώσουμε ἐδῶ, ὅτι, πιθανὸν τὸ ὄνομα Ἀνδροπελαγία νὰ εἶναι μίξη τῶν δυὸ ὀνομάτων Ἀνδρέα ἢ Ἀδρονίκου καὶ Πελαγίας. Διότι στὸν Πατμιακὸ Κώδικα 266, ἀναφέρεται ἡ μνήμη τῶν παρθένων ἀδελφῶν Πελαγίας καὶ Θέκλης καὶ πιὸ κάτω Ἀνδρόνικου τοῦ Στρατιώτη. Μερικοὶ Συναξαριστές, τὴν μνήμη τῶν Ἁγίων αὐτῶν, ἀναφέρουν καὶ τὴν 3η Νοεμβρίου, καθὼς καὶ τὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων).

Ὁ Ἅγιος Θεόκτιστος ὁ ναύκληρος

Καὶ αὐτὸς συνελήφθη στὸν ἐπὶ Δεκίου διωγμό, ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Οὐαλεριανό, στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου. Καὶ ἀφοῦ βασανίστηκε σκληρά, ἀποκεφαλίστηκε.

Ὁ Ἅγιος Κυριακὸς ὁ δημότης

Ἦταν ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς τῆς Ἀλεξάνδρειας τῆς Αἰγύπτου καὶ καταδιώχτηκε στὸν ἐπὶ Δεκίου (250) διωγμό. Συνελήφθη μὲ πολλοὺς ἄλλους μαζὶ καὶ ἀφοῦ ποικιλοτρόπως βασανίστηκε, στὸ τέλος τὸν ἀποκεφάλισαν.

Ὁ Ἅγιος Σαραπάβων ὁ βουλευτής

Πληροφορίες γιὰ τὴν ζωή του ἔχουμε λιγοστές. Ξέρουμε ὅτι ἔζησε στὴν Ἀλεξάνδρεια, ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ λυσσώδης διώκτης τῶν χριστιανῶν Δέκιος, τὸ 250 μ.Χ. Ὁ ἄρχοντας Οὐαλέριος, ἀφοῦ δὲν μπόρεσε νὰ τὸν φοβίσει, ὥστε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ὀργισμένος τὸν σκότωσε μὲ τὸ ἴδιο του τὸ σπαθί.

Τὸ λείψανό του τάφηκε μὲ πολλὴ εὐλάβεια ἀπὸ εὐσεβεῖς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι τιμοῦσαν τὸ ζῆλο καὶ τὴν σοφία του, καὶ ἦταν εὐγνώμονες γιὰ τὰ συχνὰ εὐεργετήματα ποὺ τοὺς ἔκανε.

Ἐγκαίνια Ναοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

«Εἰς τὸ Δεύτερον ἐν τῷ οἴκῳ τῆς Ἁγίας Εἰρήνης» (κατ᾿ ἄλλους Ἁγίας Ἄννης).

Μια προσευχή... Για καληνύχτα ...

Κύριε,

Τώρα πού φτάνει στό τέλος της ἡ ἀποψινή μου ἐπικοινωνία μαζί Σου, κι ἀφοῦ Σοῦ εἶπα ὅ,τι μέ βάραινε, ὅ,τι μέ πονοῦσε,

τώρα, Κύριε, νιώθω τήν ἀνάγκη νά πῶ τό ταπεινό μου εὐχαριστῶ. Εὐχαριστῶ πού μοῦ ἐπιτρέπεις νά Σοῦ μιλῶ. Εὐχαριστῶ πού δέν μέ ἀποστρέφεσαι… Δέν μετρᾶς τά λάθη, δέν ἐξετάζεις τί κατάντησα… τί δέν εἶμαι… τί εἶμαι…

Κύριε, ἐγώ γονατίζω καί μέ σκυμμένο τό κεφάλι Σοῦ μιλῶ. Ἀλλά ποιός τελικά ταπεινώνεται;

Ἐσύ, Θεέ μου, δείχνεις ἄφατη ταπείνωσι, ἀφοῦ σκύβεις κι ἀφουγκράζεσαι τούς στεναγμούς, τά δάκρυα, τήν χαρά… Ἐγώ γονατίζω ἐξωτερικά, ἀλλά Ἐσύ κατεβαίνεις.

Τί διαφορά ἀπό τούς ἄρχοντες τοῦ κόσμου! Πόσο ἀνώτερη ἡ ἐξουσία Σου καί ταυτόχρονα πόσο πιο προσιτός ὁ θρόνος Σου σέ μᾶς!

Σ’ εὐχαριστῶ πού κρατᾶς τήν πόρτα ἀνοιχτή…

Σ’ εὐχαριστῶ πού μ’ ἀκοῦς…

Σ’ εὐχαριστῶ πού στέλνεις πνοή γαλήνης ἀπ’ τόν οὐρανό, ἀπάντηση μυστική μέσ’ στήν καρδιά πώς μακροθυμεῖς καί πώς μπορῶ νά συνεχίσω νά Σοῦ μιλῶ…

Πηγή: Περιοδικό «Ἁγία Λυδία», τεῦχος 464, Ὀκτώβριος 2011.

ΕΛΑΦΟΣ

πηγη

μεταφορά απο..

Κρίση και αρχέγονοι φόβοι

Σε παλιότερα άρθρα έχω ασχοληθεί εκτεταμένα με τις οικονομικές και κοινωνικές συνιστώσες της διαβόητης «κρίσης» που βιώνουμε τους τελευταίους μήνες. Σήμερα αποφάσισα να εστιάσω και στον ψυχολογικό της αντίκτυπο στους ανθρώπους. Άλλωστε, οι επιστήμες της ψυχολογίας και της κοινωνιολογίας επικαλύπτονται σε τέτοιο βαθμό, που συχνά είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις που σταματά η μία και που ξεκινά η άλλη. Είναι γνωστό οτι μια κοινωνία αποτελείται από άτομα, τα οποία, παρά τις όποιες αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους, δεν παύουν να έχουν τον προσωπικό τους ψυχισμό, τις εξατομικευμένες τους ανάγκες και επιθυμίες, τους δικούς τους φόβους και αξίες. Κατανοώντας καλύτερα τον άνθρωπο, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τη λειτουργία της κοινωνίας και αντίστροφα. [Το παρόν κείμενο είχε γραφτεί από εμένα κατά την πρώιμη περίοδο της κρίσης, όταν ο τρόμος που μετέδιδαν τα Μ.Μ.Ε. προς όλες της κατευθύνσεις ήταν δυσβάσταχτος. Μετά από ορισμένες διορθώσεις και προσθήκες το δημοσιεύω αυτούσιο, καθώς, τώρα που η λαγνεία του φόβου έχει μερικώς κοπάσει, θεωρώ οτι έχει μεγάλη αξία να επανεξετάσουμε το κλίμα που είχε τότε δημιουργηθεί, πιθανότατα βάση σχεδίου.]

Όπως παρατηρώ, η κρίση βιώνεται από τους περισσότερους ανθρώπους ως μια αδιόρατη επικείμενη απειλή, τις οποίας η πραγματική έκταση και οι συνέπειες δεν έχουν απόλυτα ξεκαθαριστεί. Ένα απροσδιόριστο συναίσθημα δυσάρεστης αναμονής και αβεβαιότητας κυριαρχεί, καθώς η σιγουριά για το μέλλον αντικαθίσταται από ένα ανοίκειο αίσθημα κενού. Για να γίνουν τα λόγια μου πιο κατανοητά, θα παρομοίαζα την κρίση με έναν τεράστιο ανεμοστρόβιλο που πλησιάζει απειλητικά, διαταράσσοντας ριζικά την αρμονία και την τάξη στο πέρασμά του. Κοιτώντας στο κέντρο του, οι άνθρωποι δεν αντικρίζουν παρά το απόλυτο κενό, το αρχέγονο χάος, το αβέβαιο. Στο κενό αυτό ο κάθε άνθρωπος προβάλει τους πιο ενδόμυχους φόβους του, έτσι ώστε να το γεμίσει, να του δώσει συγκεκριμένη μορφή, να μπορέσει να το περιγράψει με λέξεις, να το αντιμετωπίσει. Τα αισθήματα του ανοίκειου και του αβέβαιου δεν είναι εύκολα ανεκτά από κανέναν, οπότε είναι προτιμότερο για το μέσο άνθρωπο να «συγκεκριμενοποιήσει» την απειλή με όποιον τρόπο γνωρίζει αυτός καλύτερα.

Σε συζητήσεις που είχα με άτομα διαφορετικών κοινωνικών τάξεων και ιδεολογιών, διαπίστωσα μια εντυπωσιακά μεγάλη ποικιλία στάσεων, απόψεων και πεποιθήσεων για την κρίση. Σε αδρές γραμμές, χωρίς να λαμβάνω υπόψη την ιδιοσυγκρασία του κάθε ξεχωριστού ατόμου, οι παρατηρήσεις μου είναι οι εξής: Οι αριστεροί όλων των αποχρώσεων φοβούνται οτι με την κρίση θα υπονομευθούν τα θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων, θα ενταθεί η καταπίεση από την κεφαλαιοκρατική ελίτ και γενικότερα θα παλινδρομήσουμε σε έναν εργασιακό μεσαίωνα. Απεναντίας, οι ακροδεξιοί φοβούνται οτι οι γειτονικές χώρες και ειδικότερα η Τουρκία θα «βρουν την ευκαιρία» να προβάλλουν αξιώσεις επί του εθνικού εδάφους ή άλλων θεμάτων όπως η υφαλοκρηπίδα και οι μουσουλμανικές μειονότητες. Πολλοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης τρέμουν την κατάρρευση των τραπεζών, την απώλεια των καταθέσεών τους και τη συνακόλουθη απονέκρωση της αγοράς. Οι αγρότες, από την άλλη μεριά, αγωνιούν για μια ενδεχόμενη «βουτιά» στις τιμές των αγροτικών προϊόντων, αλλά και για την πιθανή περικοπή των επιχορηγήσεων από το κράτος και την Ε.Ε. Τελειώνοντας, δεν θέλω να παραλείψω τους αγαπημένους μου φανατικούς χριστιανούς, που φοβούνται οτι η σκαιώδης κυβέρνηση των Βρυξελλών θα αναγκάσει τον κόσμο να φέρει το διαβόητο «σφράγισμα του Αντιχρίστου»...

Μπορεί βέβαια να υποθέσει κάποιος οτι οι παραπάνω φόβοι έχουν ρεαλιστική βάση και αντικατοπτρίζουν απλώς τα θέματα ενδιαφέροντος της κάθε ξεχωριστής ομάδας. Ως ένα βαθμό αυτό είναι σωστό. Εύκολα μπορούμε να διαπιστώσουμε όμως οτι ορισμένοι φόβοι στερούνται λογικής και δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να βρούμε αιτιολογική σύνδεση της εμφάνισής τους με κάποια πληροφόρηση που έλαβε το υποκείμενο επί του θέματος. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να επηρεάστηκε βαθιά από το κλίμα τρόμου που καλλιεργούσαν μεθοδικά τα κανάλια τους πρώτους μήνες μετά την εφαρμογή του μνημονίου, να μπήκε σε μια κατάσταση αγωνιώδους αναμονής, έντασης και επιφυλακής, και στη συνέχεια να σχημάτισε την ιδέα οτι κινδυνεύει η ασφάλεια του σπιτιού του, καθώς με την οικονομική κρίση θα αυξηθούν οι διαρρήξεις. Αυτό μπορεί βέβαια να μην το άκουσε από κανέναν, αλλά να επανέφερε απλώς στο προσκήνιο μια παλιά του ανασφάλεια, μετατρέποντας το αντικείμενο του φόβου του από αόριστο σε συγκεκριμένο. Ανάλογα με το πόσο συγκροτημένες είναι οι προσωπικότητες των διαφόρων ατόμων, η αληθοφάνεια του κάθε φόβου μπορεί να ποικίλει, από τη ρεαλιστική ανησυχία για ένα υπαρκτό πρόβλημα μέχρι την ψυχωτική βεβαιότητα οτι ένα παράλογο σενάριο θα πραγματοποιηθεί.

Φτάνουμε λοιπόν στο συμπέρασμα: το κλίμα τρόμου και ανασφάλειας, που επικράτησε κατά την πρώτη περίοδο της κρίσης, οδήγησε τους περισσότερους ανθρώπους στο να έρθουν αντιμέτωποι με τους πιο ενδόμυχους φόβους τους. Μπορούμε εκ των υστέρων να υποθέσουμε οτι η τρομολαγνεία καλλιεργήθηκε μεθοδικά, ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου ελέγχου των αντιδράσεων των μαζών. Κάποιος που φοβάται, κατά κύριο λόγο μη ρεαλιστικά αντικείμενα, είναι ιδιαίτερα ευάλωτος στη χειραγώγηση και την καθοδήγηση από μια «στιβαρή» εξουσία, που προσφέρει εγγυήσεις για ασφάλεια. Σε καταστάσεις έντονου φόβου και ανημποριάς, οι άνθρωποι τείνουν να παλινδρομούν στην παιδική τους ηλικία, όπου χρειαζόταν απεγνωσμένα έναν ισχυρό πατέρα να τους προστατέψει και να τους κατευθύνει. Εκτός αυτού, οι παράλογοι εσώψυχοι φόβοι που προβάλλονται κατά τη διάρκεια αυτού του κλίματος αποπροσανατολίζουν τις μάζες από τα πραγματικά τους προβλήματα, αποτρέποντάς τις από το να κατευθύνουν την οργή τους προς τους υπαίτιους αυτής της κατάστασης. Με απλά λόγια, ένας τρομοκρατημένος πολίτης δεν μπορεί ούτε να σκεφτεί λογικά, ούτε να επαναστατήσει...

πηγή

Τὰ πρόβατα καὶ ὁ βοσκός τους Ἀρχιμανδρίτης Ἄνθιμος Ἠλιόπουλος

Μοιάζει μὲ κοπάδι χωρὶς βοσκὸ ὁ σημερινὸς κόσμος. Ἀρρώστιες πολλὲς πέσαν στὸ κοπάδι. Γιὰ τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ κοπαδιοῦ, ἀφοῦ δὲν λειτουργεῖ κανένας ἐσωτερικὸς κανόνας ποὺ νὰ διεγείρει τὶς αἰσθήσεις τῆς ψυχῆς, ἀφέθηκε ἡ ζωὴ ἀνερμάτιστη, ἄδεια, νὰ προσπαθεῖ νὰ βρεῖ νόημα στὰ μικρὰ καὶ στὰ φτηνά. Παύσανε τὰ μεγάλα, τὰ ὡραῖα καὶ τὰ ἀληθινά. Τώρα πέραση ἔχουν τὰ ἀγοραῖα.

Ἡ χειρότερη ὅμως ἀπὸ ὅλες τὶς ἀρρώστιες εἶναι ποὺ δὲν ξεχωρίζει πιὰ τὸ κοπάδι τὸν βοσκὸ ἀπὸ τὸν λύκο. Δὲν γνωρίζει σὲ ποιοῦ τὴν φωνὴ νὰ τρέξει· τόσες φωνές, τόση σύγχυση, τόση ἐπιπολαιότητα. Μάτια κουρασμένα, μάτια σὲ ἀπόγνωση, μάτια ἄδεια. Ξέρει ὁ λύκος νὰ ἀδειάζει τὴν ζωὴ ἀπὸ τὸ περιεχόμενό της. Νὰ τὴν κάνει νὰ κείτεται στὸ πάτωμα σὰν ἄδειο τσουβάλι. Πρῶτα κάνει νὰ μὴν γυρνᾶς στὸ σφύριγμα τοῦ βοσκοῦ. Σοῦ χαλάει τὴν μορφή του. Ἀρχίζει νὰ θαμπώνει ἡ παρουσία του μέσα στὴν ψυχὴ σου. Σὲ γλυκαίνει μὲ τόσες ἄλλες παρουσίες, πιὸ ἐντυπωσιακές. Θαμπώνεσαι. Σκύβεις τὸ κεφάλι καὶ ἀναμηρυκάζεις τὴν τροφή σου. Τὸ μυαλό πιὰ ἔχει χάσει τὴν λάμψη του, τὴν φωτεινότητά του. Σκοτείνιασε μὲ τὶς πολλὲς σκέψεις καὶ τὰ πολλὰ ποὺ ἀκούει. Γλυκάθηκε, ἔφαγε ἀπὸ μολυσμένο χορτάρι, ἀργοπεθαίνει μέσα στὴν ἀδιαφορία.

Ὅμως τὶ εἶναι αὐτὸ ποὺ μᾶς λέγει ὁ βοσκὸς μὲ τὸ στόμα τοῦ Ἁγίου Ἰωάνου τοῦ Θεολόγου καὶ Εὐαγγελιστοῦ; «Τὰ πρόβατα τὰ δικά μου ἀκοῦνε μὲ προθυμία τὴν φωνή μου· καὶ ἐγὼ τὰ γνωρίζω ὡς δικά μου καὶ αὐτὰ μὲ γνωρίζουν καὶ μὲ ἀκολουθοῦν. Καὶ ἐγὼ σὲ ἀνταμοιβή τῆς ὑπακοῆς τους τοὺς δίνω τὴν αἰώνια ζωὴ καὶ δὲν θὰ χαθοῦν στὸν αἰῶνα. Καὶ κανένας λύκος δὲν θὰ τὰ ἁρπάξει ποτὲ ἀπὸ τὸ δυνατό μου χέρι» (Ἰω. ι΄ 27-28)

Βλέπουμε κάποιες βασικὲς ἀλήθειες στὰ λόγια τοῦ μεγάλου βοσκοῦ:

- Χαρακτηριστικό ποὺ ξεχωρίζει τὰ πρόβατα εἶναι ἡ προθυμία μὲ τὴν ὁποία συνεχίζουν νὰ ἀκοῦνε τὴν φωνὴ τοῦ Κυρίου τους. Ἀκούω σημαίνει προσέχω καὶ ξεχωρίζω τὴν φωνὴ αὐτὴ ἀπὸ τὶς ἄλλες φωνές. Τὴν προσέχω ἰδιαίτερα. Δὲν τὴν συγχέω, δὲν τὴν ὑποβιβάζω σὲ ἀξία κάνοντάς την ἴδια μὲ τὶς ἄλλες φωνὲς. Τὴν ἀγαπῶ τὴν φωνή αὐτή. Τὴν θέλω, τὴν λαχταρῶ. Εἴτε εἶναι ἐντολὴ, εἴτε εἶναι ὑπόδειξη, εἴτε εἶναι ἐπιτίμηση. Ὅπως κι ἄν εἶναι ἡ φωνὴ αὐτὴ, τὴν ξεχωρίζω. Εἶναι ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου μου.

- Ἀκούω τὴν φωνὴ σημαίνει ὅτι νιώθω πάνω μου τὴν παρουσία Κυρίου. Δὲν εἶμαι ἀδέσποτος. Ἀναγνωρίζω τὴν κυριαρχία κάποιου πάνω μου, κυριαρχία ποὺ μὲ τὰ χρόνια κατάλαβα ὅτι εἶναι κυριαρχία τῆς Ἀγάπης. Καὶ, ὅσο ἀναγνωρίζω τὴν κυριαρχία ὡς ἀγάπη, τόσο καταλαβαίνω τὴν ἀγάπη ὡς κυριαρχία. Καὶ παλεύω περισσότρο νὰ εἶμαι πρόβατό του, νὰ μὴν μείνει τίποτα δικό μου ποὺ δὲν θὰ εἶναι δικό του. Θέλω ὅλα νὰ τὰ ὁρίζει αὐτὸς.

- Κάθε ποὺ φεύγει τὸ λογικὸ πρόβατο ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ βοσκοῦ καὶ κάθε ποὺ νιώθει τὴν ἀγάπη του καὶ ἀκουμπᾶ τὸ κεφαλάκι του ἥσυχα στὰ χέρια του, τὸ διαπερνᾶ μιὰ αἴσθηση πληρότητας, μιὰ ἄλλη ζωή. Τότε εἶναι ποὺ ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος παύουν νὰ ἔχουν ἀξία. Ἕνα θέλεις· νὰ μὴν χάσεις τοῦτο τὸ ἄγγιγμα, τοῦτο τὸ χάδι. Καὶ ζεῖς γι’ αὐτὴ τὴν σχέση. Ὅλα πιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ σχέση. Θάνατος πιὰ δὲν ὑπάρχει. Ὅλα γίναν ΖΩΗ.

- Ἕνα πιὰ σὲ φοβίζει· μὴν τυχὸν χάσεις αὐτὸ ποὺ ζεῖς. Καὶ ἕνας εἶναι ὁ κίνδυνος. Ὁ λύκος ποὺ περιφέρεται ὠρυόμενος ζητώντας ποιὸν νὰ καταπιεῖ. Καὶ ποιὸ εἶναι τὸ ἀδύναμο σημεῖο; Ὁ τρόπος ποὺ ἀκούω. Ἄχ! Μὴν τυχὸν μὲ πλανέσει, μὴν τυχὸν χάσω τὴν αἴσθηση τῆς φωνῆς του. Εἶναι τόσο λεπτὴ, τόσο διακριτικὴ, λὲς καὶ ὅλη ἡ εὐθύνη πέφτει πάνω μου. Νὰ ξεχωρίζω τὴν φωνή του ἀπὸ τόσες ἄλλες.

- Ὅσο τὴν ξεχωρίζεις αὐτὴ τὴν φωνή, τόσο νιώθεις τὸ στιβαρό του χέρι σὰν προστασία. Κανεὶς δὲν τολμᾶ νὰ πλησιάσει, κανεὶς νὰ κάνει κακό. Τόσα προβατάκια δίπλα μου σκύβουν τὸ κεφαλάκι τους ἥσυχα στὸν Κύριο. Τόπος ἀπέραντης εἰρήνης καὶ χαρᾶς. Τόπος γαλήνης καὶ ἀσφάλειας.

- Ὅμως πιὸ κεῖ, τρικυμία, σάλος, φόβος, θάνατος. Ἄλλα προβατάκια. Παλεύουν μέσα στὰ κύματα. Χάνονται, πνίγονται, πᾶνε. Ὤ, τὶ θέαμα, τὶ τρομερὸ θέαμα.

Τὰ πρόβατα, ὁ βοσκὸς, ἡ φωνή του, ὁ λύκος, ἡ θάλασσα. Ἡ ζωή μας ὅλη.

Κύριε, κάνε γιὰ πάντα ν’ ἀγαπῶ τὴν φωνή σου. Τίποτε ἄλλο δὲν ζητῶ. Μόνον αὐτὸ· μὴν χάσω τὴν γλύκα τῆς φωνῆς σου, μὴν μπερδευτῶ, μὴν ξεφύγω κι ἀγριέψει ἡ ψυχή μου.

Καὶ τὰ ἄλλα προβατάκια, Κύριε, σῶσε τα. Νὰ ’μαστε ὅλοι ἕνα, μαζί μὲ σένα, μέσα στὴν ποίμνη, ἀσφαλισμένοι, χαρούμενοι. Δῶσε το, Κύριε. Κάνε μας νὰ τὸ θέλουμε, νὰ τὸ ἐπιθυμεῖ διαρκῶς ἡ καρδιά μας.
πηγή

Μείνατε σταθεροί στην πίστη και στα ιδανικά του Γένους. + Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος

Έτσι προδώθηκε ο Ειρηναίος

Εξώφυλλο του περιοδικού «ΧΡΟΝΙΚΑ» (Έκδοση του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου της Ελλάδος, Ιούλιος-Αύγουστος 2003).

Σύμφωνα με ακριβείς πληροφορίες της εφημερίδας «Ελεύθερη Ώρα» 15.03.2006

ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος ευρισκόμενος τότε ενώπιον αδιεξόδου

το οποίο ο ίδιος δημιούργησε με την απόφαση της κατ' ευφημισμόν Συνόδου

στην Κωνσταντινούπολη και με στόχο την αποπομπή του Πατριάρχη Ιεροσολύμων

κ. Ειρηναίου είχε προβεί παρασκηνιακά σε έντονες επεμβάσεις επηρεασμού της

ισραηλινής κυβέρνησης Εχούντ Ολμέρτ ούτως ώστε να εκδοθεί απόφαση από

το Ανώτατο Δικαστήριο του Κράτους του Ισραήλ για την κανονικότητα

του κληρικού κ. Θεοφίλου,
πηγή

ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΕΝ ΚΟΛΑΣΣΑΙΣ, ΗΤΟΙ ΕΝ ΧΩΝΑΙΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ

Τῌ ΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Ἡ ἀνάμνησις τοῦ γεγονότος θαύματος ἐν Κολασσαῖς, ἤτοι ἐν Χώναις,
παρὰ τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ.
Τῇ ΣΤ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, ἡ Ἀνάμνησις τοῦ γενομένου παραδόξου θαύματος
ἐν Κολασσαῖς τῆς Φρυγίας παρὰ τοῦ ἀρχιστρατήγου Μιχαήλ.

Ὤφθης Μιχαὴλ Νῶε σῷ ναῷ νέος,
Χώνῃ ποταμῶν τὸν κατακλυσμὸν λύων.
Ῥοῦν Μιχαὴλ ποταμῶν χώνευσε, Νόων ἀγός, ἕκτῃ.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Ἄθλησις τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Εὐδοξίου, Ζήνωνος,
Ῥωμύλου καὶ Μακαρίου.
Τμήθησαν Εὐδόξιος, Ῥωμύλος, Ζήνων,
Καὶ Μακάριος, μακαριστοί, τοῦ τέλους!

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι ἑκατὸν τέσσαρες καὶ χίλιοι στρατιῶτοι, καὶ ἡ ἁγία Καλοδότη, ξίφει τελειοῦνται.

Δεκὰς δεκαπλῆ καὶ χιλιὰς Μαρτύρων,
Καὶ τετρὰς ἁπλῆ συντελευτῶσι ξίφει.
Καλοδότη, τμηθεῖσα τὴν κάραν ξίφει,
Καλῶν δοτῆρι σοὶ παρίσταται Λόγε.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι Φαῦστος ὁ πρεσβύτερος, Μακάριος,
Ἀνδρέας, καὶ ὁ μοναχὸς Βίβος, Κυριακός, Διονύσιος, Ἀνδρόνικος,
καὶ αἱ ἅγιαι Ἀνδροπελαγία, καὶ Θέκλα, καὶ Θεόκτιστος ὁ ναύκληρος,
καὶ ἕτερος Κυριακὸς ὁ Δημότης, ξίφει τελειοῦνται.

Τὴν γῆν ὁ Φαῦστος ἐκλιπὼν διὰ ξίφους,
Πρὸς φαῦσιν ἤρθη τῆς ἄνω κατοικίας.
Ξίφει θανόντες Μακάριος, Ἀνδρέας,
Ὥδευσαν ἄμφω τὴν μακαρίαν τρίβον.
Τὸν ἀρετῆς στέφανον ἀρνεῖται Βίβος,
Εἰ μὴ στέφανον καὶ τὸν ἐκ ξίφους λάβῃ.
Διονυσίῳ συμφρονήσαντας δύω,
Διονυσίῳ συγκατέκτεινε ξίφος.
Ὡς ἀνδρικὴ τις ἦν Ἀνδροπελαγία,
Πρὸς τὴν κεφαλῆς ἐκτομήν, ὡς ἡ Θέκλα.
Θεόκτιστος ναύκληρος ἐκτμηθεὶς κάραν,
Ψυχῆς ἰθύνει τὸ σκάφος πρὸς τὸν πόλον.
Ὁ Κυριάκος Δημότης, ἀλλ᾿ ἐκ ξίφους,
Συνθιασώτης τοῦ χοροῦ τῶν Μαρτύρων.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Συνέδραμε καὶ τὰ ἐγκαίνια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου
εἰς τὸ Δεύτερον ἐν τῷ οἴκῳ τῆς Ἁγίας Εἰρήνης.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 05, 2012

Εγώ, με το Ψαλτήρι νιώθω μια αγαλλίαση

Γέροντα, μου κάνει εντύπωση πώς τα παιδιά καταλαβαίνουν το Ψαλτήρι και

θέλουν να το διαβάζουν.

- Το Ψαλτήρι αναπαύει όλες τις ηλικίες. Τα παιδιά μάλιστα μπορεί να τα

αναπαύη περισσότερο από ό,τι αναπαύει εσένα κι εμένα. Το Ψαλτήρι

είναι θεόπνευστο , είναι γραμμένο με θείο φωτισμό , γι’ αυτό έχει

τόσο δυνατά, τόσο βαθιά νοήματα. Όλους του θεολόγους και τους

φιλολόγους να μαζέψης, έναν Ψαλμό με τέτοια νοήματα δεν

μπορούν να φτιάξουν. Κι αν φτιάξουν κάτι, θα είναι σαν ένα χάρτινο

λουλούδι. Αγράμματος ήταν ο Δαβίδ, αλλά με τι βάθος έγραφε!

Φαίνεται καθαρά ότι τον οδηγούσε το πνεύμα του Θεού.

- Γέροντα, δεν προλαβαίνω να διαβάσω το Ψαλτήρι.

- Καλά είναι να εξοικονομής λίγη ώρα , για να το διαβάζης μέσα

στην ημέρα. Κι αν δεν έχης πολύ χρόνο, καλύτερα είναι να διαβάσης

μισό Κάθισμα και να προσέχης τα νοήματα, παρά ολόκληρο και να βιάζεσαι.

Αυτά τα νοήματα να τα έχης μετά συνέχεια στον νου σου.

Το Ψαλτήρι είναι προσευχή.

Μερικοί παρεξηγούν τον προφήτη Δαβίδ και λένε ότι σε κάποιους

Ψαλμούς καταριέται. Όταν όμως ο Δαβίδ λέη:

«Ἐκλείποιεν ἁμαρτωλοὶ ἀπὸτῆς γῆς, καὶ ἄνομοι, ὥστε μὴ

ὑπάρχειν αὐτούς», δεν εννοεί να εξολοθρευθούν οι αμαρτωλοί,

αλλά να μετανοήσουν και να μην υπάρχουν αμαρτωλοί πάνω στην γη.

Εγώ, με το Ψαλτήρι νιώθω μια αγαλλίαση ∙ είναι όλο προφητεία

, όλο παρηγοριά. Σε μια δύσκολη κατάσταση, αν διαβάσης

Ψαλτήρι, νιώθεις ανακούφιση, λύτρωση, σιγουριά ότι θα βοηθήση

ο Θεός. «Σωτηρία, λέει,τῶν δικαίων παρὰ κυρίου, καὶ

ὑπερασπιστὴς αὐτῶν ἐστιν ἐν καιρῷθλίψεως».

Από το βιβλίο: « ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΛΟΓΟΙ ζ΄ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ»ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ

ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

/πηγή

μεταφορά απο...

Μερικὲς σκέψεις γιὰ νὰ προστρέχουμε στὴν Θεοτόκο μὲ πίστι καὶ θάρρος. Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.

πηγή

Μερικὲς σκέψεις γιὰ νὰ προστρέχουμε στὴν Θεοτόκο μὲ πίστι καὶ θάρρος

Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης

Θέλοντας νὰ προστρέξῃς στὴν Θεοτόκο μὲ πίστι καὶ θάρρος γιὰ κάθε σου ἀνάγκη, μπορεῖς νὰ τὸ πετύχης ὅταν σκεφθῇς: Α´) Ὅτι ὅλα ἐκεῖνα τὰ δοχεῖα (ὅπως τὸ γνωρίζεις ἀπὸ τὴν πεῖρά σου) στὰ ὁποῖα ἔχει τοποθετηθῆ μόσχος ἢ ἄλλο παρόμοιο ἄρωμα πολύτιμο, μολονότι δὲν ὑπάρχει μέσα τους τὸ ἄρωμα, τὰ ἀγγεῖα αὐτὰ διατηροῦν τὴν εὐωδία τοῦ ἀρώματος ἐκείνου.

Καὶ ὅσο περισσότερο χρονικὸ διάστημα παρέμεινε τὸ ἄρωμα μέσα στὸ δοχεῖο, τόσο περισσότερο τὰ δοχεῖα ἐκεῖνα διατηροῦν τὴν εὐωδία· καὶ μάλιστα τόσο περισσότερο εὐωδιάζουν ἐκεῖνα, ὅσο περισσότερο παραμείνει τὸ ἄρωμα μέσα, μολονότι ἐκεῖνος ὁ μόσχος ἢ τὸ παρόμοιο ἄρωμα εἶναι μιᾶς περιοριστικῆς καὶ περιωρισμένης δυνάμεως.
Παρόμοια νὰ σκεφθῇς ὅτι καὶ ἕνας ποὺ στέκεται κοντὰ σὲ μία μεγάλη πυρκαϊά, διατηρεῖ τὴν θερμότητα γιὰ πολὺ καιρὸ καὶ μετὰ τὴν ἀπομάκρυνσί του ἀπὸ τὴν φωτιά.
Καὶ ἐπειδὴ αὐτὰ εἶναι ἀληθινά, ἄραγε ἀπὸ ποιὰ ἄρρητη εὐωδία φιλανθρωπίας, ἀπὸ ποιὰ φλόγα ἀγάπης καὶ ἀπὸ ποιοὺς λογισμοὺς ἐλέους καὶ εὐσπλαγχνίας μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι εἶναι γεμάτα τὰ σπλάγχνα τῆς Θεοτόκου, ποὺ γιὰ ἐννέα μῆνες κράτησε στὰ σπλάγχνα της τὸ Χριστό, τὸ ἀκένωτο μύρο, ποὺ κρατεῖ πάντοτε στὸ στῆθος της καὶ στὴν ἀγάπη της, τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι ἡ ἴδια ἡ αὐτοαγάπη καὶ τὸ ἴδιο αὐτοέλεος καὶ αὐτοευσπλαγχνία καὶ ὄχι περιορισμένης δυνάμεως καὶ μικρῆς διάρκειας, ἀλλὰ ἀτέλειωτης καὶ ἀπεριόριστης;
Ἔτσι ὅπως ὅποιος ἀγγίζει στὰ δοχεῖα ποὺ ἔχουν τὸ μύρο, δέχεται τὴν εὐωδία πάνω του, καὶ ὅποιος πλησιάζει σὲ μία μεγάλη πυρκαϊά, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ δεχθῆ ἀπὸ τὴν θερμότητά της, ἔτσι καὶ πολὺ περισότερο κάθε φτωχὸς ποὺ ἔχει ἀνάγκη καὶ πλησιάζει μὲ ταπείνωσι καὶ πίστι στὸ οὐράνιο μύρο, στὴν φωτιὰ τῆς ἀγάπης, τοῦ ἐλέους καὶ τῆς εὐσπλαγχνίας, ποὺ πάντοτε εὐωδιάζει καὶ πάντοτε ἀνάβει στὸ στῆθος τῆς Παρθένου, ὁπωσδήποτε θὰ δεχθῆ βοήθειες, εὐεργεσίες καὶ χάριτες, τόσο περισσότερες, ὅσο περισσότερο συχνὰ καὶ μὲ μεγαλύτερη πίστι καὶ θάρρος πλησιάση.

Β´) Ὅτι κανένα κτίσμα δὲν ἀγάπησε τόσο τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, οὔτε συμμορφώθηκε τόσο μὲ τὸ θέλημά Του, ὅσο ἡ Παναγία του Μητέρα, ἀφενὸς μὲν διότι τὸν γέννησε μόνη χωρὶς ἄνδρα, ἀφετέρου διότι γέννησε μόνο αὐτὸν καὶ κανένα ἄλλον, καὶ ἔτσι δὲν μοιράσθηκε καθόλου μὲ ἄλλον ἡ ἀγάπη της. Ἂν λοιπὸν αὐτὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ἀγαπητὸς Υἱὸς τῆς Παρθένου, ἔδωσε ὅλη του τὴ ζωὴ καὶ ὅλο του τὸν ἑαυτὸ γιὰ τὶς ἀνάγκες ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ἔδωσε τὴν μητέρα του ὡς μητέρα μας καὶ συνήγορο γιὰ νὰ μᾶς βοηθᾷ, καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτὸν ἀποτελεῖ μέσον τῆς σωτηρίας μας, πῶς καὶ μὲ ποιὸ τρόπο θὰ μπορέσῃ κάποτε αὐτὴ ἡ ἀγαπημένη του μητέρα καὶ δική μας συνήγορος νὰ γίνῃ ἀποστάτης τῆς θελήσεως τοῦ τόσο ἀγαπημένου της Υἱοῦ καὶ νὰ μὴ μᾶς βοηθήσῃ;

Γι᾿ αὐτὸ ἀγαπητέ, πρόστρεχε, πρόστρεχε μὲ θάρρος γιὰ κάθε σου ἀνάγκη στὴν Παναγία Θεοτόκο. Γιατὶ ἐκείνη ἡ ἐπιστοσύνη καὶ τὸ θάρρος ποὺ δείχνεις σ᾿ αὐτήν, εἶναι πλούσια καὶ μακαρία καὶ ἀσφαλὲς καταφύγιο καὶ πάντοτε δίνει στὴν καρδιά σου χάριτες καὶ ἐλεημοσύνες.

nektarios.gr