Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Κυριακή, Μαρτίου 31, 2013

Ανοικτή Επιστολή από τον καθηγητή Στίβεν Πλωτ* προς τον Ερντογάν -"Είναι καιρός η Κωνσταντινούπολη να επιστραφεί στους αληθινούς της κληρονόμους και νόμιμους ιδιοκτήτες, τον ελληνικό λαό."


Nouvelles d'Arménie (Αρμενία)     (μτφΚριστιάν)
"Είναι καιρός η Κωνσταντινούπολη να επιστραφεί στους αληθινούς της κληρονόμους και νόμιμους ιδιοκτήτες, τον ελληνικό λαό."
Αγαπητέ κ. Πρωθυπουργέ:
Εκ μέρους του ισραηλινού λαού, θέλω να σας ζητήσω συγγνώμη για τη δειλία και την ανεξιχνίαστη βλακεία του πρωθυπουργού του Ισραήλ. Όπως γνωρίζετε, αυτό το Σαββατοκύριακο, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, σας ζήτησε «συγνώμη»  επειδή το Ισραήλ αμύνθηκε κατά γενοκτόνων τρομοκρατών οι οποίοι επιτέθηκαν σε Ισραηλινούς στρατιώτες, που ήταν οπλισμένοι μόνο με πυροβόλα όπλα με χρώμα όταν επιβιβάστηκαν στο πλοίο του τρομοκρατικού «στολίσκου» που μας στείλατε για να αμφισβητήσετε το ναυτικό αποκλεισμό του Ισραήλ κατά του θύλακα της Χαμάς στη Γάζα.
Ο Νετανιάχου μίλησε μόνο για τον εαυτό του, όταν σας ζήτησε συγγνώμη, διότι το Ισραήλ αμύνεται και προστατεύει τον λαό του μόλις δύο γενιές μετά το Ολοκαύτωμα. Δεν αντιπροσωπεύει κανέναν σε αυτή τη χώρα όταν πρόκειται για αυτή τη «συγνώμη». Κανείς άλλος στη χώρα, με την εξαίρεση κάποιων ριζοσπαστικών αντι-ισραηλινών αριστερών της ακαδημαϊκής κοινότητας, αποδέχεται να ζητήσει το Ισραήλ συγγνώμη επειδή υπεράσπισε τους κάτοικους του.

Πράγματι, εξ ονόματος όλων των ΑΛΗΘΙΝΩΝ Ισραηλινών, θα ήθελα να σας ζητήσω συγγνώμη για το γεγονός ότι μόνο εννέα τρομοκράτες σκοτώθηκαν από τους Ισραηλινούς στρατιώτες στο πλοίο του στολίσκου, ενώ Ισραηλινοί στρατιώτες ήταν θύματα της επίθεσης από τρομοκράτες τουρκικής υπηκοότητας και άλλους. Θέλω να σας ζητήσω συγγνώμη για το γεγονός ότι οι Ισραηλινοί δεν τορπίλισαν και βύθισαν τα τρομοκρατικά πλοία που προσπαθούσαν να σπάσουν τον αποκλεισμό και συνεπώς να παρέχουν βοήθεια στους ναζί της Χαμάς.
Επιμένω να σας ζητήσω συγγνώμη για το γεγονός ότι το Ισραήλ έχει έναν πρωθυπουργό ο οποίος είναι τόσο ανήμπορος, μουδιασμένος, και αποκομμένος από την εβραϊκή ιστορία, στο σημείο που σκοπεύει να αγοράσει μερικές στιγμές διπλωματικής ησυχίας με έναν μουσουλμάνο επιτιθέμενο, ντροπιάζοντας όλη τη χώρα του με μια «συγγνώμη» προς την Τουρκία, πραγματοποιώντας μία από τις πιο επαίσχυντες πράξεις που διαπράχθηκε ποτέ από έναν Εβραίο στην ιστορία, και όλα αυτά λίγες ώρες μόλις πριν από την εβραϊκή γιορτή της εθνικής απελευθέρωσης, το Πάσχα.

Περεταίρω, νομίζω ότι το Ισραήλ χρεωστάει μια συγγνώμη για το γεγονός ότι δεν έκανε περισσότερο για να προσελκύσει την προσοχή του κόσμου για την παράνομη κατοχή και την καταστροφή από την Τουρκία του κοσμήματος που λέγεται Κύπρος, της πόλης της Αμμοχώστου. 
Το Ισραήλ δεν είπε τίποτα, όταν η Τουρκία κατάκτησε το 40% της Κύπρου και μετέφερε δεκάδες χιλιάδες παράνομους εποίκους από τον δικό της πληθυσμό στο νησί.
Για αυτή τη σιωπή, σας ζητώ συγγνώμη. 
Και αφού περάσατε τόσες ώρες τα τελευταία χρόνια για να καταγγείλετε το Ισραήλ ως κατακτητή, νομίζω ότι το Ισραήλ πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από όλο τον κόσμο επειδή δεν βοήθησε στο να τερματιστεί η παράνομη τουρκική κατοχή της μεγάλης πρωτεύουσας της αρχαίας Ελλάδας, της Κωνσταντινουπόλεως, σήμερα υπό την παράνομη σαρακηνή κατοχή που συνεχίζεται για πάρα πολύ καιρό. Είναι καιρός η Κωνσταντινούπολη να επιστραφεί στους αληθινούς της κληρονόμους και νόμιμους ιδιοκτήτες, τον ελληνικό λαό. 

Ο καθ. Steven Plaut
Είναι λιγότερο από εκατό χρόνια που αυτή η πόλη, επιπλέον από την Σμύρνη και άλλες πόλεις ελληνικής καταγωγής είχαν σχεδόν απελευθερωθεί από τους Έλληνες, ας ήταν μόνο για να μπλοκαριστούν τελικά από τους Τούρκους στρατιωτικούς επιτιθέμενους: τους δολοφόνους της μαζικής δολοφονίας των Αρμένιων.

Συνεπώς, κ. Πρωθυπουργέ, όπως το βλέπετε, φοβάμαι ότι όντως οι Ισραηλινοί χρωστάνε μερικές συγνώμες προς όλον τον κόσμο.

Εκ μέρους των μη- μικρόψυχων πολιτών του Ισραήλ, διατελώ,
Μετά τιμής,

Καθηγητής Στίβεν Πλωτ

*Ο Στίβεν Πλωτ είναι Αμερικανός με ισραηλινή καταγωγή, καθηγητής Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Χάιφα και συγγραφέας

Ποιός προωθεί τον Οικουμενισμό, Σεβασμιώτατοι;






 Γιατί βάζετε στην …ατιμωτική εξαίρεση τον Βαρθολομαίο και δεν τον ελέγχετε; Τόσο πολύ τον μισείτε; Ή, μήπως, τον φοβάστε; Αν κρατάτε το στόμα σας κλειστό γιατί φοβάστε ότι θα πάρει μέτρα εναντίον σας ο Βαρθολομαίος, τον Θεό δεν τον φοβάστε; Ή, μήπως, δεν γνωρίζετε ότι ο Βαρθολομαίος προωθεί τον Οικουμενισμό και συνδράμει την προσπάθεια της πανστρατιάς του Σκότους, που αποσκοπεί στην επιβολή ...της μιας παγκόσμιας θρησκείας, παράλληλα με την μία παγκόσμια ηλεκτρονική;

Σεβόμενοι το φθέγμα του ομολογητή της αγίας πίστης μας, Ιωσήφ του Βρυεννίου: «Ουκ αρνησόμεθα σε, φίλη Ορθοδοξία, ου ψευδόμεθά σου το πατροπαράδοτον σέβας, εν σοι εγεννήθημεν και σοι ζώμεν και εν σοι κοιμηθησόμεθα, ει δε καλέσει καιρός και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα», σας παρακαλώ, πέστε μας, τι άλλο μένει να κάνει ο Βαρθολομαίος, για να του θυμίσετε ότι το σύστημα της Εκκλησίας είναι Συνοδικό, το πολίτευμά της είναι Συνοδικό και εφόσον σας αγνοεί ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ;

Παρ’ ότι ανάμεσά σας υπάρχει η τιμητική εξαίρεση, ο Πειραιώς Σεραφείμ, ακόμη και αυτός ...ενώ περισπούδαστα και με τη δεινότητα που τον διακρίνει, ξεσκεπάζει και κατακεραυνώνει τα σχέδια του Οικουμενισμού και των πρωταγωνιστών του, αποφεύγει να αναφερθεί ονομαστικά στον Βαρθολομαίο! Αυτός ο δισταγμός, όταν αποτελεί γνώρισμα δικό σας, μας απελπίζει στον αφάνταστο βαθμό. Τι φοβάστε ότι μπορεί να πάθετε;



 Κάποια στιγμή ο Βαρθολομαίος θα κοιτάξει πίσω του και θα διαπιστώσει ότι είναι μόνος του! Θα διαπιστώσει επίσης ότι έχει καταστεί από οικουμενικός πατριάρχης, …τιτουλάριος «οικουμενικός πατριάρχης»! Εκείνη την ώρα θα υποχρεωθούν να συνεκτιμήσουν το ίδιο γεγονός και οι αρχιαιρεσιάρχες παπικοί, οι οποίοι αγκαλιάζονται μαζί του, πιστεύοντας αφελώς ότι ο Βαρθολομαίος είναι η …Ορθοδοξία!
  Υπάρχουν δικτάτορες και δικτάτορες, αλλά τη συμπεριφορά του Βαρθολομαίου δεν μπορεί να τη συναγωνιστεί κανείς! Αντίθετα με το δημοκρατικό πνεύμα του Ευαγγελίου, κόντρα στην Αγία Παράδοση, που είναι ο λαϊκός θησαυρός της Ορθοδοξίας και χωρίς να ρωτήσει έστω και ένα …διάκο συμπάσης της Ορθοδοξίας, πόσο μάλλον τον λαό του Θεού, που είναι ο φύλακας της Αγίας Πίστης μας, παριστάνει τον …πάπα 
επί χίλια και δίνει δικαίωμα στα αθεολόγητα μαζικά μέσα συσκότισης να κάνουν λόγο ακόμα και για …άρση του σχίσματος μεταξύ Ορθοδοξίας και Παπισμού!
Ο Βαρθολομαίος εκμεταλλεύεται την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και εξασφαλισμένος ο ίδιος από χίλιες μεριές, αντί να θυσιάζεται για το ποίμνιο που υποφέρει στα χέρια των αδίστακτων τοκογλύφων και των υποτακτικών τους κυβερνητών, προωθεί τον Οικουμενισμό, χωρίς μάσκα πλέον, φιλοδοξώντας να εξασφαλίσει, μαζί με τον παρανοϊκό πάπα, τη μία παρδαλή θρησκεία, την ώρα που θα εγκαθιδρύεται η μία θεοπάλαβη «παγκόσμια διακυβέρνηση»!
Στη λογική ότι όλα, από εδώ και στο εξής, μπορεί  να αποφασίζονται στην κορυφή, εν αγνοία των λαών, αγνοεί και ο ίδιος τους πιστούς και διαχειρίζεται τα θέματα της πίστεως με ελαφρότητα που εκπλήσσει. Διότι, μπορεί να είναι αλήθεια ότι η διάβρωση, σε επίπεδο κορυφής, πήρε μεγάλη έκταση, αλλά δεν πρέπει να διαφεύγει του Βαρθολομαίου ότι αλλιώς αντιδρά ο λαός ως σύνολο πολιτών και αλλιώς ως σύνολο πιστών. Και ότι όσα παθαίνουμε και τα ακόμη χειρότερα που είναι μπροστά, τα προκαλεί η δική του αποστασία, το μέγεθος της οποίας εξάντλησε την υπομονή του Θεού!
Πάντως, προκαλεί εντύπωση η …οικειότητα που χαρακτηρίζει τις σχέσεις του Βαρθολομαίου και με τον νέο πάπα, με τον οποίο –πότε πρόλαβε!– ανακάλυψε ότι έχει κοινά σημεία! Βέβαια, τα κατάπικρα για τους Ορθόδοξους νέα, τα παρουσιάζουν πασπαλισμένα με ζάχαρη τα παπαγαλάκια της παγκοσμιοποίησης, με ειδίκευση στην παραποίηση και αλλοίωση των αυθεντικών θέσεων της μιας Αγίας Καθολικής Εκκλησίας, που είναι η Ορθοδοξία, η κάτοχος της εξ αποκαλύψεως αλήθειας.
Ο Βαρθολομαίος συνηθίζει, για λόγους τακτικής και δημιουργίας εντυπώσεων, από  τη μια να παρουσιάζεται ως …αιχμάλωτος των ειδικών συνθηκών που ισχύουν στην έδρα του Οικονομικού Πατριαρχείου και από την άλλη να συμπεριφέρεται ως ανεξέλεγκτος, όπως στην περίπτωση των σχέσεων που έχει αναπτύξει με τους πάπες, ενώ γνωρίζει ότι το σύνολο των Ελλήνων τρέφει απέραντο σεβασμό στον μεγαλύτερο Έλληνα μετά την άλωση, τον εθναπόστολο Κοσμά τον Αιτωλό, που μας άφησε ιερή παρακαταθήκη …τον πάπα να καταριόμαστε, γιατί αυτός είναι η πηγή όλων των κακών. 
Ως κατά δύναμη Χριστιανός δημοσιογράφος, δεν επεξεργάζομαι τα θέματά μου. Γράφω όπως σκέφτομαι και σκέφτομαι προσευχόμενος να μην αδικώ κανένα και να μην προδίδω την αλήθεια. Αν στο κείμενο υπάρχουν αναλήθειες ή υπερβολές, όπως επίσης αν έγραψα συγκρατημένα, ενώ θα έπρεπε να είμαι ασύγκριτα πιο αποδοκιμαστικός, λόγω των βαρύτατων ολισθημάτων του Βαρθολομαίου, θα δεχθώ με ευχαρίστηση τυχόν παρατηρήσεις σας και θα επανέλθω στο ίδιο ζήτημα με σωστότερη αναφορά.
Όπως διαπιστώνετε, έχω την υπομονή να κάνω ακόμη και αυτή τη διευκρίνιση, ενώ άλλο είναι το ΜΕΙΖΟΝ ζήτημα και αφορά τον καθένα σας προσωπικά. Διότι εσείς, εθελοντικά και, όπως συμβαίνει στις ιδανικές περιπτώσεις, με θεία παρακίνηση προσήλθατε στην ιεροσύνη και δεσμευτήκατε να τηρείτε, πρώτα και κύρια, τους Ιερούς Κανόνες. Επίσης δεχτήκατε να χρεωθείτε τις ψυχές μας και να έχετε την αγωνία και την έγνοια για κάθε βήμα μας στη ζωή αυτή. Έχετε σπουδάσει τα θεολογικά γράμματα και γνωρίζετε,  καλύτερα κάθε άλλου, την αξία της μιας ψυχής όπως την αξιολογούν οι Ουρανοί.
Τρεις φορές, με επιμονή που «έσφιξε»την καρδιά του Αποστόλου Πέτρου, ο ίδιος ο Χριστός ζήτησε, αν τον αγαπάει, να ποιμαίνει τα πρόβατά του. Η θεϊκή παρακίνηση ισχύει για τον καθένα σας και ισχύει ιδίως για τα απολωλότα πρόβατα και είναι, ακριβώς, αυτό που δεν κάνετε! Καλύτερα από τον καθένα γνωρίζετε ότι ούτε εσείς, ούτε οι υποτακτικοί σας, δεν πηγαίνετε να συναντήσετε τα χιλιάδες – εκατομμύρια απολωλότα πρόβατα, το 88% του πληθυσμού που δεν εκκλησιάζεται. Αλλά και η δράση των αιρετικών ( περισσότερες από 350 είναι οι καταγεγραμμένες γνωστές οργανώσεις των αλλόπιστων που δρουν στην ελληνική επικράτεια), αντιπροσωπεύει τη δική σας αδράνεια και αποτυχία. Αλλά και όποια σκοτεινή οργάνωση δρα και υπονομεύει το Ελληνικό Έθνος, της παραχωρεί έδαφος η δική σας αδράνεια. Όταν το σκοτάδι κερδίζει έδαφος, είναι το έδαφος που χάνει το φως.
Η σχέση σας, η συνάφεια και η συνεργασία σας με τον ένοχο και τυραννικό καταπιεστή Καίσαρα, η μετατροπή της Εκκλησίας που ίδρυσε ο ίδιος ο Θεός, σε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, η αδυναμία σας και εξαιτίας της νομικής υποστάσεώς σας, να προλάβετε την κατρακύλα που πήραν τα πράγματα από τη μεταπολίτευση και μετά, η διάβρωση του θεσμού της οικογένειας, η νομιμοποίηση των εκτρώσεων, η καθιέρωση του πολιτικού γάμου, η κατάργηση του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, με θρασύτατη απαίτηση του λόμπι των Εβραίων της Αμερικής, η καθιέρωση προσβλητικής αναλογίας στη χειροτονία ιερέων και τόσα άλλα, είναι δικές σας ευθύνες, για τις οποίες θα έπρεπε να είχατε περιέλθει σε μόνιμη κατάθλιψη, αν σας διέκρινε η ευαισθησία του ποιμένα και είχατε φόβο Θεού.
Είναι σημαδιακό ότι  μέχρι και αυτής της ώρας, ούτε ένας από σας δεν είχε την ευαισθησία να κάνει λόγο για τις 3.500 ψυχές, από το σύνολο των δοκιμαζόμενων Ελλήνων που βασανίζονται ψυχικά έως θανάτου από το Καισαρικό καθεστώς, οι οποίοι όταν έφθασαν στην οικονομική και κοινωνική εκμηδένιση έβαλαν τέρμα στη ζωή τους. Ο αριθμός αυτός ανεπίσημα ανέρχεται στις 6.500! Γι’ αυτές τις ψυχές η ευθύνη σας είναι διπλή, γιατί τις εγκαταλείψατε ως περιττές και η απουσία σας λειτούργησε ως περίπου δικαιολογία, ώστε να πάρουν την απόφαση να γίνουν αυτόχειρες, ενώ θα έπρεπε να είχατε διαφωτίσει και πείσει τους πάντες ότι η αυτοκτονία είναι ασυγχώρητο αμάρτημα.
Κι’ ενώ συμβαίνουν τέρατα και σημεία στο χώρο της Πολιτικής, τον κατηφορικό δρόμο της οποίας ακολουθούν και οι υψηλόβαθμοι ιερωμένοι, βάλατε τα χρυσοκέντητα άμφιά σας και τις αστραφτερές μίτρες σας και γιορτάσατε την Κυριακή της Ορθοδοξίας, μαζί με μας τους λαϊκούς, που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε πώς γίνεται να υπερηφανευόμαστε για την Ορθοδοξία μας και  την ίδια ώρα ο οικουμενικός –παρακαλώ!– πατριάρχης Βαρθολομαίος να αγκαλιάζεται με τον αρχιαιρεσιάρχη πάπα, στο πλαίσιο της προώθησης του διαβολικού Οικουμενισμού; Και ενώ οι πάντες γνωρίζουν τι συμβαίνει και φρικιούν  διότι ο Βαρθολομαίος έχει ξεσαλώσει, εσείς, οι συμβιβασμένοι, οι υποτακτικοί έως εδάφους στον Βαρθολομαίο, αλλά αθεόφοβοι, παίρνετε ύφος και διαβάζετε όσο πιο υπογραμμισμένα και χρωματισμένα γίνεται το Συνοδικό της Ορθοδοξίας, θαρρείς, για να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι όλα είναι ένα θέατρο και όλα αποφασίζονται εν αγνοία του πιστού λαού από τους υψηλόβαθμους προβατόσχημους λύκους. Πρόκειται για την  αποθέωση της υποκρισίας,
Αν μπορούσε να γίνει, με απόφαση κλήρου και λαού, την ημέρα αυτή, την Κυριακή της Ορθοδοξίας, την ημέρα που γιορτάζουμε τον θρίαμβο της αμώμητης πίστης μας, μετά την ανάγνωση μιας σειράς από το Συνοδικό, να ακολουθούσε η αναφορά  μίας προδοσίας του σημαιοφόρου του Διαβολικού Οικουμενισμού, πάπα της Ανατολής, Βαρθολομαίου, μόνο τότε  θα αντιλαμβανόμασταν πόσο έχουμε απομακρυνθεί από την Παράδοση και σε ποια αποστασία παραδέρνουμε όλοι μας εξαιτίας σας.
«Αυτή η πίστη των Αποστόλων, αυτή η πίστη των Πατέρων, αυτή η πίστη των Ορθοδόξων, αυτή η πίστη την Οικουμένη στήριξε…».  Την Κυριακή της Ορθοδοξίας αυτά μας είπατε στις εκκλησίες. Θέατρο παίζετε; Άλλα λέτε, άλλα μας διδάσκετε και άλλα πιστεύετε; Εξηγείστε μας, τι συμβαίνει; Ελάτε να διαβάσουμε μαζί, λέξη προς λέξη, τι λέει το Συνοδικό της Ορθοδοξίας και να αυτοκριθούμε. Ούτω φρονούμεν, ούτω λαλούμεν, ούτω κηρύσσομεν… Έχει και την ελάχιστη σχέση με το Συνοδικό, η εν γένει πολιτεία του Βαρθολομαίου και η δική σας; Η ένοχη σιωπή σας και η ανοχή που επιδεικνύετε στον αποστάτη, συμβιβάζονται με το Συνοδικό; Τι συμβαίνει; Γιατί σχεδόν όλοι σας ΔΕΝ φρονείτε, ΔΕΝ λαλείτε, ΔΕΝ κηρύττετε αυτά που είδαν οι Προφήτες, αυτά που δίδαξαν οι Απόστολοι, αυτά που η Εκκλησία παρέλαβε, αυτά που οι Διδάσκαλοι δογμάτισαν και η Οικουμένη συμφώνησε και αποδέχτηκε;

«Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστόν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τοὺς Αὐτοῦ Ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασιν, ἐν θυσίαις, ἐν Ναοῖς, ἐν Εἰκονίσμασι, τὸν μὲν ὡς Θεὸν καὶ Δεσπότην προσκυνοῦντες καὶ σέβοντες, τοὺς δὲ διὸ τὸν κοινὸν Δεσπότην ὡς Αὐτοῦ γνησίους θεράποντας τιμῶντες καὶ τὴν κατὰ σχέσιν προσκύνησιν ἀπονέμονες. Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν. Ἐπὶ τούτοις τοὺς τῆς εὐσεβείας Κήρυκας ἀδελφικῶς τε καὶ πατροποθήτως εἰς δόξαν καὶ τιμὴν τῆς εὐσεβείας, ὑπὲρ ἧς ἀγωνίσαντο, ἀνευφημοῦμεν καὶ λέγομεν· Τῶν τῆς Ὀρθοδοξίας προμάχων εὐσεβῶν Βασιλέων, ἁγιωτάτων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Αἰωνία ἡ μνήμη. Τούτων τοῖς ὑπὲρ εὐσεβείας μέχρι θανάτου ἄθλοις τε καὶ ἀγωνίσμασι καΙ διδασκαλίαις παιδαγωγεῖσθαί τε καὶ κρατύνεσθαι Θεὸν ἐκλιπαροῦντες, καὶ μιμητός τῆς ἐνθέου αὐτῶν πολιτείας μέχρι τέλους ἀναδεικνύσθαι ἐκδυσωποῦντες, ἀξιωθείημεν τῶν ἐξαιτουμένων, οἰκτιρμοῖς καὶ χάριτι τοῦ Μεγάλου καὶ Πρώτου Ἀρχιερέως Χριστοῦ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἡμῶν, πρεσβείαις τῆς ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, τῶν θεοειδῶν Ἀγγέλων καὶ πάντων τῶν Ἁγίων».

Γιατί βάζετε στην …ατιμωτική εξαίρεση τον Βαρθολομαίο και δεν τον ελέγχετε; Τόσο πολύ τον μισείτε; Ή, μήπως, τον φοβάστε; Αν κρατάτε το στόμα σας κλειστό γιατί φοβάστε ότι θα πάρει μέτρα εναντίον σας ο Βαρθολομαίος, τον Θεό δεν τον φοβάστε; Θυμηθείτε, παρακαλώ, την τιμωρία του Ανανία και της γυναίκας του Σαπφείρης, για ένα ψέμα, γιατί (Πράξεις ε, 1-11) άφησαν τον σατανά να γεμίσει τις καρδιές τους με πονηρές σκέψεις και έφθασαν στο σημείο να εξαπατήσουν με το ψέμα τους το Άγιο Πνεύμα! Ή, μήπως, δεν γνωρίζετε ότι ο Βαρθολομαίος προωθεί τον Οικουμενισμό και συνδράμει την προσπάθεια της πανστρατιάς του Σκότους, που αποσκοπεί στην επιβολή (με αποφάσεις που λαμβάνοντα αποκλειστικά στα υψηλά κλιμάκια, εν αγνοία του πιστού λαού) της μιας παγκόσμιας θρησκείας, παράλληλα με την μία παγκόσμια ηλεκτρονική διακυβέρνηση, την οποία έχουν εξαγγείλει και προωθούν οι μαφιόζοι της Πολιτικής και του Χρήματος, με μηχανοδηγό τον μιαρό Εβραιοσιωνισμό;
Παρ’ ότι ανάμεσά σας υπάρχει η τιμητική εξαίρεση, ο Πειραιώς Σεραφείμ, ο οποίος αγωνίζεται όσο όλοι σας και απείρως στο πολλαπλάσιο, ακόμη και αυτός στην πιο πρόσφατη, θα έγραφα, διατριβή του, για το «Διαβολικό σχέδιο του Οικουμενισμού», που δημοσιεύτηκε σε αυτή την εφημερίδα (20 Μαρτίου 2013), ενώ περισπούδαστα και με τη δεινότητα που τον διακρίνει, ξεσκεπάζει και κατακεραυνώνει τα σχέδια του Οικουμενισμού και των πρωταγωνιστών του, αποφεύγει να αναφερθεί ονομαστικά στον Βαρθολομαίο! Αυτός ο δισταγμός, όταν αποτελεί γνώρισμα δικό σας, μας απελπίζει στον αφάνταστο βαθμό. Τι φοβάστε ότι μπορεί να πάθετε; Και υπάρχει πλάσμα επί γης που να μπορεί να βλάψει τον πιστό, που να μπορεί να τον ζημιώσει πραγματικά όταν εκείνος, με συνείδηση της επιλογής του, αρπάζει, κυριολεκτικά, τη θεόσταλτη ευκαιρία να γίνει ομολογητής της αλήθειας και μάρτυρας, κυρίως, μπροστά στους δήθεν δυνατούς του κόσμου αυτού.
Γράφει ο Πειραιώς Σεραφείμ, πειστικά και με άριστη θεμελίωση, ότι «όπως η παγκοσμιοποίηση σε πολιτικό επίπεδο θέλει να ενώσει τον κόσμο και να κάνει ένα παγκόσμιο κράτος, μία παγκόσμια ηλεκτρονική διακυβέρνηση, ένα παγκόσμιο νόμισμα, μία παγκόσμια οικονομία, έτσι και ο Οικουμενισμός σε θρησκευτικό επίπεδο θέλει να ενώσει όλες τις θρησκείες (διαθρησκειακός οικουμενισμός) και όλες τις αιρέσεις (διαχριστιανικός οικουμενισμός) σε μια παγκόσμια θρησκεία, αψηφώντας και περιθωριοποιώντας τις τεράστιες, γιγαντιαίες και χαώδεις δογματικές διαφορές και ξεθεμελιώνοντας εκ βάθρων τα δόγματα και την πίστη της Ορθοδόξου Εκκλησίας».
Η διατύπωση που χρησιμοποιεί ο Πειραιώς Σεραφείμ, συμπερασματικά, στην βάση της ανωτέρω παραγράφου του κειμένου του, ότι «ο Οικουμενισμός είναι η μεγαλύτερη εκκλησιολογική αίρεση όλων των εποχών, επειδή εξισώνει όλες τις θρησκείες», προσδιορίζει με ακρίβεια το μέγεθος της εκτροπής που έχουν ήδη προκαλέσει οι αυθαίρετες πρωτοβουλίες του Βαρθολομαίου, οι οποίες θα έπρεπε να είχαν ήδη αντιμετωπιστεί, με την αυστηρότητα και την απολυτότητα που επιβάλλεται σε αυτές τις περιπτώσεις και όπως οι Ιεροί Κανόνες και οι παρακαταθήκες των Αγίων θεοφόρων Πατέρων υποχρεώνουν σε συμμόρφωση. 
Ο Οικουμενισμός είναι το όχημα, με το οποίο, αποκλειστικά και μόνον, οι υψηλόβαθμοι των ψευδοθρησκειών, των αιρέσεων και των φιλοσοφικών ρευμάτων, πίσω από τις πλάτες των αφελών που τους εμπιστεύονται, κατευθύνονται προς την επιβολή, τυχοδιωκτικά και δικτατορικά, της μιας παρδαλής παγκόσμιας θρησκείας. Πάπας και Βαρθολομαίος είναι οι …ξύπνιοι, που ηγούνται, ενώ είναι γνωστόν ότι και από τους δύο έχει αφαιρεθεί η δυνατότητα να διακρίνουν το σωστό από το λάθος, ακριβώς γιατί έχουν ήδη κριθεί ανάξιοι της θείας ευεργεσίας και ο κλήρος τους είναι η απώλεια. Στο Άγιο Ευαγγέλιο αναφέρονται ανάλογες περιπτώσεις, κατά τις οποίες ο ίδιος ο Κύριος αφαιρούσε τη δυνατότητα αντιλήψεως των πραγμάτων από τους κακοπροαίρετους Ιουδαίους συνομιλητές του, ώστε να μην κατανοήσουν το ορθόν και να επιμένουν στις πλάνες τους. Σε μια τέτοια κατάσταση έχει περιέλθει ο Βαρθολομαίος αν εξετάσει κανείς και ζυγιάσει τις φρικώδεις ενέργειές τους, συν την επιβάρυνση εκ του γεγονότος ότι τις διαπράττει ενώ βρίσκεται στην πιο κορυφαία θέση της Ορθοδοξίας.   
Ο Βαρθολομαίος ονομάζει τις αιρέσεις «αδελφές εκκλησίες» και τους αιρετικούς  «αγαπητούς εν Χριστώ αδελφούς», θεωρεί  έγκυρα τα ανύπαρκτα και άκυρα μυστήρια των αιρετικών, συμπροσεύχεται με τους αιρετικούς, ανταλλάσσει δώρα και ευλογεί  τους πιστούς μαζί τους!
Ο Βαρθολομαίος …εφεύρε την θεωρία των κλάδων, σύμφωνα με την οποία η Εκκλησία είναι ένα δέντρο με «κλαδιά» όλες τις «χριστιανικές ομολογίες»! Προβάλλει την αντίληψη της «Διευρυμένης Εκκλησίας» και  υποστηρίζει ότι όλες οι «χριστιανικές ομολογίες» είναι μεταξύ τους «αδελφές εκκλησίες»! Τόλμησε να σκεφθεί, αλλά και να κάνει λόγο για την …υπέρβαση, το ξεπέρασμα, την περιθωριοποίηση του συνόλου των Πατέρων της Εκκλησίας! Σαν να λέμε, εξαφάνισε ο νάνος τους γίγαντες και το μόνο που δεν είπε είναι ότι «δεν υπάρχει Θεός»!
Σεβόμενοι το φθέγμα του ομολογητή της αγίας πίστης μας, Ιωσήφ του Βρυεννίου: «Ουκ αρνησόμεθα σε, φίλη Ορθοδοξία, ου ψευδόμεθά σου το πατροπαράδοτον σέβας, εν σοι εγεννήθημεν και σοι ζώμεν και εν σοι κοιμηθησόμεθα, ει δε καλέσει καιρός και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα», σας παρακαλώ, πέστε μας, τι άλλο μένει να κάνει ο Βαρθολομαίος, για να του θυμίσετε ότι το σύστημα της Εκκλησίας είναι Συνοδικό, το πολίτευμά της είναι Συνοδικό και εφόσον σας αγνοεί ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ;


Γαβριήλ Θ. Λαμψίδη

Η εμπειρία του Ακτίστου Φωτός - Ιωάννης Λότσιος


Στην σημερινή πορεία, της δύσκολης οικονομικής κατάστασης, η Β΄ Κυριακή των Νηστειών μας προβάλλει το πρόσωπο του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, ως συνέχεια της Κυριακής της Ορθοδοξίας.
Και μιλάμε ακριβώς για την εμπειρία του Ακτίστου Φωτός. Αυτό αναφέρεται προς όλα τα μέλη της Εκκλησίας.
Η δυνατότητα της εμπειρίας και η απόρριψη των εσφαλμένων μεθόδων που μας έρχονται από την δυτική θεολογία και πνευματικότητα.
Λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς· «αν ο Θεός που κηρύττει ο Βαρλαάμ δεν κοινωνείται διά των ακτίστων αυτού ενεργειών, αλλά είναι Θεός απόμακρος και ακοινώνητος, κάπου ψηλά στον ουρανό, θα τον απορρίψουν οι άνθρωποι και θα χρειασθούν άλλο Θεό».
Αυτό έχει να κάνει με την σωτηρία του ανθρώπου. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς διέκρινε στον Θεό τις ενέργειες από την ουσία Του.
Οι ενέργειες διακρίνονται από τα αποτελέσματα, δηλαδή τα δημιουργήματα. Η κτίσης είναι διάφορος του Ακτίστου Θεού.
Η προσωπική κοινωνία με τον Θεό επιτυγχάνεται με τις Άκτιστες ενέργειες του Αγίου Πνεύματος.
Και αναφέρει ο ιερός Πατήρ στην ομιλία του περί της Μεταμορφώσεως: «...τῆς θεότητος ἐστι τό φῶς ἐκεῖνο, καί ἄκτιστόν ἐστι... οὐδέ τό φῶς ἐκεῖνο αἰσθητόν, οὐδέ οἱ ὁρῶντες αἰσθητικοῖς ἁπλῶς ἑώρων ὀφθαλμοῖς, ἀλλά μετασκευασθεῖσι τῇ δυνάμει τοῦ θείου Πνεύματος» (Λόγος 34, Ρ G 151, 433 ΑΒ) .
Η χάρις του Θεού είναι άκτιστη, δεν είναι δημιουργημένη, gratia create. Ο Θεός είναι αμέθεκτος και μεθεκτός. Αμέθεκτος ως προς την ουσία, μεθεκτός ως προς τις ενέργειες.
Έτσι ο άνθρωπος κατορθώνει και έχει κοινωνία με το Θεό. Δηλαδή οι θεούμενοι και οι Άγιοι της Εκκλησίας, μας φανερώνουν τον τρόπο απόκτησης αυτής της χάρις. Ακριβώς αυτή η εμπειρία θέτει στο περιθώριο την αναγωγή του δόγματος και της πίστης ως ένα κλειστό σύστημα αληθειών, ως σύστημα κάποιων ιδεών σε μια κατάσταση.
Το δέσιμο Θεού και ανθρώπου γίνεται ακριβώς στην εμπειρία της καθημερινότητας, και όχι σε μια τεχνική παραδοχή κάποιων αληθειών.
Στο αγώνα του ανθρώπου, προσφέρεται ακριβώς η αντανάκλαση της θείας χάριτος, όχι για να κατανοήσει απλά τις πράξεις του Θεού μέσα στην ιστορία, αλλά για να προσανατολίσει την πορεία στην σύγχρονη πραγματικότητα, στις σχέσεις, στις αξίες, με πολύ απλά λόγια το “ποιόν” της ανθρώπινης βιωτής, να γεμίσει με αυτήν την Άκτιστη χάρη.
Ο άγνωστος, ο ακατάληπτος Θεός βρίσκεται ακριβώς στην αδυναμία των ανθρώπων και της εμπειρίας τους για την ουσία του Θεού. Αυτό που συνήθως επικρατεί είναι η αποξένωσης του Θεού από την σύγχρονη πραγματικότητα, πέρα και μακριά από την ζωή του ανθρώπου, μιας φιλοσοφικής αναζήτησης, που στηρίζεται στο συναίσθημα, μετατρέποντας την παρουσία του Θεού, ως συναισθηματική και φιλοσοφική σχέση, εκεί μας οδηγεί η θεώρηση του κτιστού φωτός.
Συνάμα, υπάρχουν και οι άνθρωποι που αναζητούν, στους οποίους οι εμπειρίες τους δεν είναι εκφράσεις της απόκτησης της θείας χάριτος. Είναι εμπειρίες δαιμονικές, ή ψυχολογικές ή συναισθηματικές, κινούνται μέσα σε μια τεχνική εξισορρόπησης των προβλημάτων του ανθρώπου.
Αλλά οπωσδήποτε δεν δίνουν λύσεις πραγματικές και ασφαλείς. Είναι νοσηρές καταστάσεις.
Ενδεικτικό αυτού είναι και η αναζήτηση σε διάφορες τεχνικές που μας έρχονται από την Ανατολή.
Ενδιαφερόμαστε και για τα πνευματικά και για τα οικονομικά προβλήματα που μας έρχονται. Μερικές φορές ο υπερτονισμός τους ενός σκοπού από τον άλλον διαφθείρει ή απομακρύνει τον άνθρωπο, ως ψυχοσωματική υπόσταση, δηλαδή εργαζόμαστε με δύο τρόπους.
Περισσότερο επικρατεί η αντίληψη ότι μεταξύ των δύο αυτών τρόπων δεν υπάρχει ουδέν κοινόν.
Άλλο η ζωή ‘‘εν Χριστώ’’ και άλλο η ‘‘εκτός’’, στην ίδια την καθημερινότητα. Αυτό μας οδηγεί στην απομάκρυνση του Θεού από την ζωή μας σήμερα, μετατρέποντας τον σε ιδέα και ιδεολογία ή ακόμα σε ένα κίνητρο καταπολέμησης της οικονομικής κρίσης που μας διαχέει.
Εντούτοις ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς έρχεται να αναιρέσει αυτήν την θέση: ο Θεός είναι μεθεκτός, φανερώνεται με τις άκτιστες ενέργειες του, και όχι ως αφηρημένη σχέση, έρχεται ως συμπονετικός και φίλος, το άλλο πρόσωπο που αγαπά και αγαπιέται.
Αλλιώς είναι ακατανόητος Θεός, ουσιαστικά ανύπαρκτος. Ζούμε σε μια περίοδο εμπειρίας διαφορετικών αντιλήψεων της μεθέξεως, όπως και εάν το δει κανείς, μέσα από την γιόγκα και άλλες μεθόδους θεραπείας και αναζήτησης του θείου, αλλά όχι όμως της ίδιας μεθέξεως.
Γιατί αυτό που διαφοροποιεί είναι η σημασία του Θεού, εάν είναι μεθεκτός η αμέθεκτος, πρόσωπο ή μια δύναμη.
Να μπορούμε να διακρίνουμε την αληθινή εμπειρία της θείας χάριτος από την κάλπικη.
Ο σύγχρονος βίος μας στην αναζήτηση των απαντήσεων, οικονομικών και πνευματικών, μέσα στην καθημερινή περιπέτεια, υπό μορφή σχέσεων προσώπων, διαφωτίζονται από τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά που έρχεται να διορθώσει πολλές αντιλήψεις και πράξεις μας.
Με την ησυχαστική εμπειρία αποκτούμε μετάνοια, ταπείνωση και αυτογνωσία. Ο Θεός είναι πρόσωπο που έρχεται σε σχέση με τον άνθρωπο.
Είναι ακριβώς το δέσιμο του θείου και του ανθρώπινου παράγοντα, που απομακρύνει από την απομόνωση και την μοναξιά σήμερα και χρειάζεται έναν πνευματικό οδηγό.

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΕΡΧΟΜΕΝΟ ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ




1. Ἡ ἐξομολόγηση ἀποτελεῖ μυστήριο τῆς ᾽Εκκλησίας. Ὅπως εἶναι τό βάπτισμα, τό χρίσμα, ἡ Θεία Εὐχαριστία, τό ἴδιο συμβαίνει καί ἐδῶ. Εἶναι σάν μιά βρύση πού ὅταν ἀνοίγει προσφέρει τήν χάρη τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν, μέ τήν ἔννοια ὅτι ὁδηγεῖ τόν πιστό στό σημεῖο ἐκεῖνο ὥστε νά δεχθεῖ τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, πού αὐτό κυρίως εἶναι ῾῾εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον᾽᾽. Ὁ ἐξομολογούμενος ἄρα ἔρχεται σέ ἄμεση σχέση μέ τόν ἴδιο τόν Χριστό. Σ᾽ ᾽Εκεῖνον στήν πραγματικότητα ἐξομολογεῖται, γι᾽ αὐτό καί δέν ἔχει νόημα νά μήν εἶναι εἰλικρινής. Ἡ ἐξομολόγηση εἶναι βρύση, τήν κάνουλα ὅμως πού ἀνοίγει τή βρύση τήν ἔχει στά χέρια του ὁ ἐξομολογούμενος. ῎Ετσι στό μυστήριο αὐτό δέν παίζει ρόλο τόσο ὁ ἐξομολόγος ὅσο ὁ ἐξομολογούμενος.

2. Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ προσερχόμενος στό μυστήριο δέν ἔρχεται ἀπροετοίμαστος. Πρέπει νά ἔχει προηγηθεῖ ἡ μετάνοιά του, δηλαδή ἡ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν του καί ἡ ἀπόφαση ἀλλαγῆς του, ἡ ὁποία θά καταλήξει στήν ὁμολογία τῶν ἁμαρτιῶν ἐν ταπεινώσει ἐνώπιον τοῦ ἱερέα. Ὁ ἱερέας ἔχει τήν ἐξουσία ἀπό τόν Χριστό καί τήν ᾽Εκκλησία νά γίνεται ὄργανο τοῦ Χριστοῦ γιά τήν παροχή τῆς χάρης τῆς ἀφέσεως. Ὁ ἱερέας ἔτσι δέν εἶναι οὔτε εἰσαγγελέας οὔτε δικαστής. Εἶναι ὁ μάρτυρας τῆς μετανοίας τοῦ πιστοῦ, πού χαίρεται γι᾽ αὐτήν ἀκριβῶς τή μετάνοια, ὅπως ἀκριβῶς χαίρεται ὁ Θεός καί ὅλος ὁ οὐράνιος κόσμος γιά τόν ἴδιο λόγο. ῎Αλλωστε καί ὁ ἴδιος ἐξομολογεῖται σέ ἄλλον ἱερέα.

3. Ὁ μετανοημένος λοιπόν πιστός ἔχει ἐξετάσει τόν ἑαυτό του α) ὡς πρός τή σχέση του μέ τόν ἴδιο τόν Θεό: ἄν Τόν ἀγαπᾶ, ἄν συνεπῶς Τόν σκέπτεται, ἄν προσεύχεται, ἄν ἐκκλησιάζεται, ἄν προσπαθεῖ γενικῶς νά τηρεῖ τό ἅγιο θέλημά Του· β) ὡς πρός τήν σχέση του μέ τόν συνάνθρωπο: ἄν καί αὐτόν τόν ἀγαπᾶ καί τόν σέβεται, ἄν δέν τόν κατακρίνει, ἄν δέν τόν ὑβρίζει, ἄν δέν σκέπτεται πονηρά γι᾽ αὐτόν κλπ.· γ) ὡς πρός τόν ἑαυτό του: ἄν σέβεται καί τό σῶμα του καί τήν ψυχή του ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ἄν δέν τόν καταστρέφει καί τόν φθείρει μέ ποτά, τσιγάρα κ.ἄ., ἄν ἔχει τήν πίστη στή ζωή του πού ζητᾶ ὁ Θεός. Μέ ἄλλα λόγια τό βασικό κριτήριο μέ τό ὁποῖο ἐλέγχει τήν ζωή του εἶναι ἡ ἀγάπη, ἀπό τήν τήρηση τῆς ὁποίας ἐξαρτᾶται ἡ ζωντανή σχέση μέ τόν Θεό ἤ ὄχι. Γι᾽ αὐτά ὅλα μετανοεῖ καί παρακαλεῖ τόν Θεό νά τόν συγχωρήσει καί νά τόν βοηθήσει νά μήν τά ἐπαναλάβει. ῎Αν τυχόν ἀργότερα γιά λόγους ἀδυναμίας ἁμαρτήσει καί πάλι, καί πάλι θά ἀκολουθήσει τήν ἴδια διαδικασία. Ὁ Θεός δέν ῾βαριέται᾽ νά μᾶς συγχωρεῖ, γιατί μᾶς ἀγαπάει. Εἶναι ὁ Πατέρας μας.

4. Προσοχή λοιπόν! ᾽Εξομολογούμαστε τίς δικές μας ἁμαρτίες καί ὄχι τίς ἁμαρτίες ἄλλων. Καί ὁμολογοῦμε τίς ἁμαρτίες χωρίς περιστροφές, δικαιολογίες καί ἱστορίες. Ἡ προσπάθεια νά δικαιολογήσουμε τίς ἁμαρτίες μας δείχνει ὅτι στήν πραγματικότητα δέν ἔχουμε μετανοήσει γι᾽ αὐτές. Στήν περίπτωση αὐτή καί ὁ ἐξομολογούμενος δέν ἀναπαύεται ψυχικά, ἀλλά καί ὁ ἱερέας καταπονεῖται. Διότι ἀκριβῶς δέν γίνεται σωστή ἐξομολόγηση.

5. Δέν εἶναι σωστό λοιπόν νά μακρηγορεῖ κανείς στήν ἐξομολόγηση. Ὁμολογοῦμε σύντομα τίς ἁμαρτίες μας, μέ μετάνοια καί συναίσθηση, καί δεχόμαστε μέ ἐμπιστοσύνη τίς ὅποιες συμβουλές τοῦ ἐξομολόγου. ᾽Ιδιαιτέρως, δέν χρειάζεται ἀνάλυση στίς σαρκικές λεγόμενες ἁμαρτίες. Τίς ὁμολογοῦμε μέ λιτό καί ἐπιγραμματικό τρόπο. Γι᾽ αὐτό καί δέν εἶναι ἐπιτρεπτό νά καθυστερεῖ κανείς στό ἐξομολογητήριο. ῎Αν ὑπάρχει κάποιο ἰδιαίτερο πρόβλημα πρός συζήτηση, θά πρέπει νά ἀντιμετωπιστεῖ κάποια ἄλλη ὥρα πέραν τῆς ἐξομολογήσεως, καί ὁπωσδήποτε ὄχι πρό τῶν μεγάλων ἑορτῶν τῶν Χριστουγέννων καί τοῦ Πάσχα. Τό πρόγραμμα τοῦ ἱερέα τότε εἶναι ἀρκετά βαρυμένο.

Προρρήσεις Γερόντων για την κυπριακή κρίση


Ζούμε σε μιαν εποχή όπου οΕλληνισμός διώκεται ανελέητα. Η συμβατική καθημερινή λογική δεν μπορεί πλέον να μας προσφέρει ικανοποιητικές εξηγήσεις, γιατί όλα αυτά που συμβαίνουν ενάντιά μας (κατά την ταπεινή μας γνώμη) δεν έχουν βάση λογικό υπόβαθρο, αλλά το μίσος την απέχθεια, και τον φθόνο αλλότριων κέντρων για τον Ελληνισμό και την Ελληνορθοδοξία.
Μην ξεχνάμε ότι οι “άνθρωποι” που μας έχουν θέσει υπό διωγμό είναι υλιστές, δηλαδή εωσφωριστές. Και δεν μπορούν να αποδεχτούν την ύπαρξη του Ελληνισμού που συμβολίζει το πνεύμα, την ελευθερία και την σκέψη (για αυτό και μας απέκοψαν από αυτόν με την καταστροφή της παιδείας), και την ύπαρξη της Ελληνορθοδοξίας που περιέχει την ουσία του Θείου και την ένωση με Αυτό (μας απέκοψαν και από αυτό, κάνοντάς μας τόσο απαθείς).
Η πίστη στο Θείο εμποδίζει την κυριαρχία των υλιστών-εωσφωριστών, και για αυτό πρέπει να ξεριζωθεί.
Δεν είναι τυχαίος ο πόλεμος που διεξάγεται στον ενιαίο χώρο του Ελληνισμού. Κάτι που είχε προβλεφθεί φυσικά χρόνια πριν.
Συγκεκριμένα μετά το πλήγμα και στην Κύπρο αναζητήσαμε να βρούμε κάποια προρήση Αγίου της Ορθοδοξίας μας.
Υπάρχουν στο Τραχώνι της Λεμεσού 18 προφητείες απο τον Άγιο Γεώργιο τον Χοζεβα,είναι όλες πολύ ενδιαφέρουσες αλλά για την περίπτωσή μας θα ξεχωρίσουμε τις ακόλουθες.
“Όταν σκοτώσουν εκείνον που το όνομά του θα αρχίζει από όμικρον και που θα τον γνωρίζουν όλοι με αυτό τότε τα γεγονότα θα τρέχουν τόσο γρήγορα που δεν θα προλαβαίνουν να τα λένε…”
Περιτό να αναφερθούμε στον Ούγκο Τσάβες, για τον οποίο ουδείς πιστεύει ότι είχε φυσιολογικό θάνατο, και από την ημέρα του θανάτου του, τα γεγονότα τρέχουν με “φωτονιακή” ταχύτητα.
“Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ θα δεχθεί μεγάλο πλήγμα.” νομίζουμε ότι μετά από αυτό που συμβαίνει στην Κύπρο αυτό έχει ήδη εκπληρωθεί.
“Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ θα δεχθεί πολύ μεγάλο χτύπημα.” υπάρχει κανείς που να θεωρεί ότι το Βατοπαίδι δεν έγινε ακριβώς για αυτόν τον λόγο;
” Με αιτία την Κύπρο θα πλησιάσει Ελληνοτουρκικός πόλεμος. Θα γίνουν αψιμαχίες τρεις μέρες, Σάββατο, Κυριακή και Δευτέρα.”
Λόγω ΑΟΖ αυτό το ενδεχόμενο καθίσταται ολοένα και πιο πιθανό, όσο για την αιτία της Κύπρου, εάν οι Κύπριοι αρνηθούν να υποστούν την τιμωρία της “λαιμητόμου” μαντέψτε ποια σκυλιά θα ξαμολήσει ο ξένος παράγοντας, προς συμμόρφωση, άλλωστε μας το ξαναέκαναν το 1897 όταν και τότε είμασταν σε τραγική οικονομική συγκυρία.
Κάποτε ρωτήθηκε ο Γέροντας Παϊσιος για την πολύπαθη Κύπρο, πότε θα ελευθερωθεί η Κύπρος και απάντησε :«Η Κύπρος θα ελευθερωθεί, όταν μετανοήσουν οι Κύπριοι. Να κάνετε πνευματικές βάσεις για να διώξουν τις βάσεις των Τούρκων, των Άγγλων και των Αμερικανών».
Προφανώς στην Κύπρο δεν μετανόησαν ακόμα αλλιώς θα σκεφτόντουσαν πριν ψηφίσουν κάποιον που έλεγε ναι στο σχέδιο Ανάν. Χρόνος για μετάνοια (αλλαγή σκέψης και πορείας) υπάρχει ο Θεός είναι Μεγάλος.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει όμως και η διαχρονική πρόβλεψη ενός αλλόδοξου, του Νοστράδαμου
Την εποχή αυτή η Κύπρος θα δοκιμάσει απογοήτευση
στην επιθυμία της για βοήθεια από τους ανθρώπους του Αιγαίου (=Έλληνες)
Οι παλιοί θα σβήσουν από το κανόνι και τη στενοχώρια.
Ο βασιλιάς τους θα διαφθαρεί, η βασίλισσά τους θα υποστεί ακόμα μεγαλύτερη προσβολή.
-Η Κύπρος διαχρονικά θα παλεύει για την ένωση με την Ελλάδα. Όμως, τόσο οι Έλληνες θα είναι απρόθυμοι, όσο και οι Κύπριοι ηγέτες διεφθαρμένοι. Οι ‘παλιοί’, οι προσκολλημένοι στο όνειρο της επανένωσης θα απογοητευτούν οικτρά πρώτα με το κανόνι=τουρκική εισβολή 1974, και μετά με στενοχώρια (τους πέρνουν το βιός τους), και φυσικά το πολιτικό τους σύστημα όπως και το δικό μας έχει διαφθαρεί και τους παραδίδει δεμένους χειροπόδαρα.
Όπως έλεγε και ο Πάτερ Παϊσιος, “Αν μετανοήσουμε (όλοι) θα σωθούμε, αλλά πρέπει πρώτα να καταλάβουμε όλοι τι σημαίνει η λέξη μετάνοια”.
Aφήσαμε όμως για το τέλος την προφητεία του μέγιστου Κοσμά Αιτωλού «Θα προσπαθούν να το λύσουν με την πένα (διάλογο), μα δεν θα μπορούν, 99 φορές με τον πόλεμο και μία φορά με την πένα»!
Βλέπεται μετά απο το γδύσιμο θα έρθει εκ νέου το σχέδιο Ανάν (η πένα) και όπως είπε ο Άγιος θα λυθεί μια φορά, να προσέξουμε πως θα λυθεί, γιατί καμμιά φορά η λύση είναι χειρότερη από το πρόβλημα.

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ


Βλέποντας τις εξελίξεις στην Κύπρο,πολλοί αναρωτήθηκαν αν ο Γέρων Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός μιλόντας σε Κυπρίους για την πολιτειακή ανωμαλία,μήπως εννοούσε ότι αυτή θα γινόταν στην Κύπρο.Επίσης πολλά γράφτηκαν για τον Πάπα Φραγκίσκο.Τι όμως ισχύει και τι συμβαίνει;O Roger Lambelin στα ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ δίνει την δική του εκδοχή[κατά την δεκαετία του 70]<<Οι Χριστιανικοί λαοί θα έρθει μια μέρα που θα απογοητευτούν και θα απαιτήσουν Παγκόσμια Κυβέρνηση.Ιδιαίτεροι πολέμοι['οπως ήδη έχουμε δει σε Ιράκ-Κόσοβο-Αφγανιστάν-Λιβύη]αλλά και μια παγκόσμια σύρραξη την οποία το Ισραήλ θα εξαπολύσει[είναι γνωστές σήμερα οι στρατιωτικές επεμβάσεις  που διαφημίζονται σε Συρία-Λίβανο,αλλά και το Ιράν]θα επισπεύσουν την βασιλεία του.Η Ιουδα'ι'κή μοναρχία θα αντικαταστήσει την φιλελευθερία των Χριστιανικών κρατών.Ολες οι θρησκείες θα καταργηθούν εκτός αυτής του Μω'υ'σέως.Για να δείξουν την δύναμή τους οι Ιουδαίοι θα καταβάλουν και θα υποδουλώσουν δια της δολοφονίας ένα εκ των λαών της Ευρώπης.Οι προοδευτικοί φόροι επί του κεφαλαίου[όπως το κούρεμα στις τράπεζες της Κύπρου]και δάνεια κρατικά θα καταστρέψουν τους Χριστιανούς[ήδη σε μνημόνια βρίσκονται Ελλάδα-Ιταλία-Ισπανία-Πορτογαλλία]Ο Παγκόσμιος Κυβερνήτης θα είναι η ενσάρκωση του πεπρωμένου.>>Οι εξεγέρσεις θεωρούνται δεδομένες,πριν την παγκόσμια κυβέρνηση σε πολλές χώρες της Ευρώπης.Ο Αγαθάγγελος τις αναφέρει λεπτομερώς:<<Η Ισπανία και η Πορτογαλλία θα κατασπαραχθούν από αιματηρούς αγώνες.Δεν θα βρεθεί εκεί πλέον ίχνος νόμου και τάξεως.Στην Μ.Βρετανία η φτώχεια της εργατικής τάξεως θα αυξάνεται συνεχώς,η Αγγλική βιομηχανία θα περισταλεί και θα εξωθήσει στην απόγνωση τον Αγγλικόν λαόν.Η οργή του θα εκραγεί τότε επί των μεγάλων εργοστασιαρχών,και θα κάψουν τα εργοστάσια μαζί με τους Ιρλανδούς ημιθανείς από την πείνα[και η ιρλανδία είναι στο μνημόνιο]Στην Γερμανία ,κάποιος βασιλιάς θα καλέσει τους λαούς της Ασίας για βοήθεια[εργατικά χέρια]τότε θα αρχίσει φρικώδης σφαγή που δεν θα διασωθούν ούτε άνδρες,ούτε γυναίκες ούτε παιδιά,ούτε γέροντες και μια μεγάλη πόλη της χώρας θα καεί.Ακόμη και η Ελβετία αφού υποστεί παροδικό κλονισμό θα γίνει άσυλο των καταδιωκομένων.>>Στο ΣΚΕΥΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ  ο Αρχιμ.Χρ.Αγγελόγλου αναφέρει:<<Ο λαός  καταπιεζόμενος από τα δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα θα ζητάει κάποια στιγμή να ξανασάνει,αλλά αυτή την στιγμή δεν πρόκειται να του την χαρίσουν ποτέ,παρά μόνο εως ότου σκύψει το κεφάλι του εντελώς στο έδαφος δηλώνοντας τέλεια υποταγή στο καινούριο τους σύστημα,πρέπει να αποδεχτείτε το τέλειο σύστημα ηλεκτρονικού οικονομικού ελέγχου,έτσι ώστε να βλέπουμε ποιοί είναι οι νομοταγείς πολίτες και ποιοί οι φοροφυγάδες.Ταυτόχρονα θα παρέχουν μέσω του ηλεκτρονικού συστήματος[κάρτες] πολλές διευκολύνσεις και προτεραιότητες,με τις οποίες θα ξεγελούν τον κόσμο ότι θ'ανακουφιστεί λίγο οικονομικά.Αδελφοί μας εξαπατούν με τερατώδη ψεύδη!>>Ο Γέροντας Πα'ί'σιος είχε αφήσει ιδιόγραφο σημείωμα για την Κάρτα του Πολίτη ή όπως αλλιώς θα λέγεται.O Γέροντας Πα'ί'σιος έλεγε:<<Η ταυτότητα δεν είναι το σφράγισμα ,είναι η εισαγωγή του σφραγίσματος.Να κάνουμε υπομονή να δούμε πως θα ενεργήσει η Εκκλησία.Δεν θα επιβάλουν με την βία το σφράγισμα.Θα είναι ευγενείς,γιατί θα είναι Ευρωπαίοι.Δεν θα βασανίζουν τους ανθρώπους,δεν θα μπορούν όμως να ζήσουν αν δεν έχουν το σφράγισμα.>>.Θα τελειώσω με μια αναφορά στον Πάπα από το ιζ'Κεφ. στα ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΣΙΩΝ.<<Οταν θα έρθει η στιγμή να καταστρέψουμε τελειωτικώς την Παπικήν αυλή,δάκτυλος αοράτου χειρός θα δείξει στους λαούς την αυλή αυτή.Αλλά όταν οι λαοί θα πέσουν εναντίον της θα εμφανιστούμε σαν υπερασπιστές της,για να μην επιτρέψουμε να χυθεί αίμα.Με αυτό τον αντιπερισπασμό θα μπούμε στο εσωτερικό του φρουρίου και δεν θα εξέλθουμε αν δεν το καταστρέψουμε ολοκληρωτικά.Ο Βασιλεύς των Ιουδαίων θα είναι ο αληθινός Πάπας της Οικουμένης,ο Πατριάρχης της Διεθνούς Εκκλησίας.Δεν θα θίξουμε τις υπάρχουσες εκκλησίες αλλά θα αγωνιστούμε εναντίον τους με κριτική και διεγέρση διχονοιών.>><<Σημείο ότι πλησιάζει η εκπλήρωση των προφητειών θα είναι το γκρέμισμα του Τεμένους του Ομάρ.Θα το γκρεμίσουν,για να ανοικοδομήσουν το Ναό του Σολομώντος,που όπως λένε ήταν χτισμένος σε αυτή την θέση.Τελικά οι Σιωνιστές θα εγκαταστήσουν τον Αντίχριστο εκεί ως Μεσσία.>>έλεγε ο Γέροντας Πα'ί'σιος στην ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ.

“Η ΠΑΛΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ”


Θέλουμε ο Θεός να μας βοηθάει και συνάμα δεν θέλουμε να μας περιορίζει με τις Εντολές Του. Ο Ϊδιος λέει, πως το φορτίο των Εντολών Του είναι γλυκό, στους “προαιρουμένους”, σ΄ αυτούς που το θέλουν. Στους άλλους που το βλέπουν ως αγγαρεία είναι βαρύ. “Η αγάπη είναι βαρύς σταυρός”, λέει ο Παστερνάκ.
Πρέπει να βλέπουμε ως αγγαρεία το φορτίο των Εντολών; Πήγε μια φορά ένας γύφτοςστον εξομολόγο. Τις ξέρεις τις εντολές; τον ρώτησε. Είχα αρχίσει να τις μαθαίνω, είπε ο άνθρωπος, αλλά είπαν ότι θα τις καταργήσουν και τις άφησα. Μήπως περιμένουμε κι εμείς να τις καταργήσουν;
Στ΄ αλήθεια γιατί δεν τις καταργεί ο Θεός; Μήπως ο Θεός περιμένει τις Εντολές, για να μας αγαπάει; Ο Θεός αγαπάει ακόμα και τους εχθρούς του. Βρέχει επί δικαίους και αδίκους. Ο Θεός στενοχωρείται όταν δεν τηρούμε τις Εντολές Του, όχι γιατί περιμένει από εμάς να τον υποστηρίξουμε. “Δεν είναι ο άνθρωπος που υπερασπίζεται το Θεό, αλλά ο Θεός τον άνθρωπο. (Λέων Σεστώφ).
Τί συμβαίνει τότε; Γιατί είναι δυστυχία, όταν οι αμαρτίες μας εμποδίζουν την ευλογία του Θεού; Είναι δυστυχία γιατί η ίδια η απουσία της ευλογίας του Θεού είναι δυστυχία.
Δεν μπορούμε να βάλουμε καμιά άλλη αγάπη πάνω από την αγάπη του Θεού. Αν το κάνουμε αυτό, οτιδήποτε κάνουμε , λέμε, σκεφτόμαστε είναι αμαρτία.,
γιατί λείπει η ευλογία του Θεού κι όπου λείπει η ευλογία έρχεται η κατάρα.
Σχετιζόμαστε με το Θεό ως πρόσωπα. Ο Θεός δεν είναι μέσον για τους σκοπούς μας. Ο Θεός είναι πρόσωπο και η σχέση μας μαζί Του είναι προσωπική. Είναι σχέση αγάπης. Μιας ιδιαίτερης αγάπης, επειδή είναι πάνω από όλα.
Ο Θεός μας αγαπάει ακόμα κι αν τον εχθρευόμαστε, αφού το ίδιο ζητεί κι από μας , να αγαπούμε τους εχθρούς μας. Ο Θεός μας αγαπάει και λυπάται όταν έχουμε μίσος στην καρδιά μας. Η ιατρική επιστήμη λέει, πως ο σίγουρος τρόπος να αρρωστήσουμε είναι να κατακρίνουμε και να απωθούμε, δηλαδή να ΄έχουμε μνησικακία, επειδή δεν συγχωρούμε όσους μας έβλαψαν.
Στην ταινία του Μπενίνι ο Τίγρης και το χιόνι, ο ήρωας αγαπάει με τέτοια αγάπη μια γυναίκα, που ταιριάζει μόνο στο Θεό. Δεν μπορούμε να αγαπάμε με τέτοια αγάπη παρά μόνο το Θεό, γιατί οτιδήποτε βάζουμε πάνω απ΄ το Θεό, γίνεται το είδωλο του εαυτού μας. Η ειδωλολατρεία είναι υπερηφάνεια και εγωισμός, που μας γεμίζει δυστυχία.
Γι΄ αυτήν την υπερηφάνεια και τον εγωισμό γράφει ο προφήτης, πως είναι δυστυχισμένος αυτός που δεν θέλησε την ευλογία και αγάπησε την κατάρα. “Ιδού” λεει, “ο οίκος του ανθρώπου αυτού αφίεται έρημος”.
Ο 108ος ψαλμός περιγράφει τη δυστυχία του ανθρώπου, όταν δεν έχει την ευλογία του Θεού επάνω του.
“Η ΠΑΛΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ” είναι ο τίτλος ενός σπουδαίου βιβλίου του Παύλου Ευδοκίμωφ, που κυκλοφορεί στις Εκδόσεις των Πατερικών Μελετών.

Πώς να διορθώνουμε τον αδελφό μας;


Άγιος Γεννάδιος ο Σχολάριος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Εάν ο αδελφός σου κάνει κάποιαν αμαρτίαν απέναντί σου ή απέναντι εις τον θείον νόμον από πονηρίαν δηλαδή, από πρόθεσιν και χωρίς μετάνοιαν, καθώς είναι άγνωστον εάν με γνώσιν ή άγνοιαν κάνει μίαν τέτοιαν αμαρτίαν, προς ωφέλειαν εκείνου, εάν από άγνοιαν είναι πονηρός ή για την δικήν σου πάλιν ασφάλειαν, επειδή έσυ δεν αναμειγνύεσαι με τους πονηρούς και δεν απολαμβάνεις την κακίαν τους ή φαίνεται, κάνε έτσι.
Πάρε τον πρώτα ιδιαιτέρως (Ματθ. Ιή’, 15) χωρίς να μεσολαβεί κανένας άλλος· και εξηγησέ του την αμαρτίαν του με ιλαράν διαθεσιν και εάν βέβαια τον πείσεις και τον αλλάξεις, διόρθωσες τον αδελφόν σου.
Εάν πάλι επιμένει εις τα ίδια περιφρονώντας την διδασκαλίαν σου, μήτε και σ’ αυτήν την περίπτωσιν να αδιαφορήσης, αλλά παίρνοντας έναν ή δύο χρησίμους ανθρώπους και τέτοιους που πρόκειται να τους προσέξει, κάνε το, το ίδιον μαζί τους.
Αυτούς θα τους έχεις μάρτυρας μπροστά εις τον Θεόν και εις τους ανθρώπους, δια την ευσπλαχνίαν προς τον αδελφό σου.
Και εάν πάλιν επιμένει πεισματικά εις το πταίσμα του λέγε το εις την Εκκλησίαν. Εάν δε και εις την Εκκλησίαν παρακούσει, να είναι εις εσένα ως ο εθνικός και ο τελώνης.
Ακοινώνητος μεν, αλλά και ελεούμενος. Και εάν είναι άρχων, και εάν είναι ιδιώτης, και εάν είναι σοφός, και εάν είναι απαίδευτος, και εάν είναι λαϊκός, και εάν είναι μοναχός, και εάν είναι επίσκοπος.
Διότι πρέπει εσύ να αποφεύγεις, τους εμφανιζόμενους ως πρόβατα εξωτερικώς, εσωτερικά δε είναι λύκοι, και εάν δεν θέλουν να απομακρυνθούν από την πονηρίαν τους μετά από έναν τέτοιον έλεγχον, αλλά με υπόκρισιν φιλίας ή αρετής αρπάζουν και σκοτώνουν τας ψυχάς που τους πιστεύουν.
Πρέπει να δείχνεις μια τέτοιαν φροντίδα όχι για τυχαίας αμαρτίας, ούτε για τυχαία πρόσωπα αλλά εκεί όπου μεγάλη είναι η ζημία και γι’ αυτόν που αμαρτάνει και για εκείνον που θεωρείται ότι κοινωνεί μαζί του από καλήν διάθεσιν και εθισμόν, και γεννιέται σκανδαλισμός για όσους τα βλέπουν και ανεμένεται η ανταμοιβή της προσπαθείας για την διόρθωσιν.
Παντού η καλή διάκρισις και η αγάπη προς τον αδελφόν ορίζει το απαραίτητον. Εάν έχεις την αρχικήν τάξιν άπλωσε εις όλους αυτήν την φροντίδαν σου και οδήγησε όλους εις την φρούρησιν των θείων νόμων και εάν είναι φανερή η αμαρτία, σωφρόνιζε με ζήλον χρησιμοποιώντας την εξουσίαν σου διότι ο Κύριος μας κατέστρεφε εις τον ναόν τα τραπέζια των κολλυβιστών.

Κωνσταντίνος Χολέβας :Να αναστρέψουμε το δύσκολο κλίμα



Η οικονομική κρίση της Ελλάδας και τα δραματικά γεγονότα που ταλαιπωρούν την Κύπρο συνοδεύτηκαν από μία σειρά παραλλήλων εξελίξεων που δίνουν την εικόνα μιας γενικής υποχώρησης του ελληνισμού στη γεωπολιτική σκακιέρα.

Μας απογοήτευσε η στάση των Γερμανών και της ευρωζώνης, μας πίκρανε η ρωσική αδιαφορία, μας ενόχλησε η πλήρης εξαφάνιση του Γάλλου προέδρου Ολάντ από τα θέματα που μας αφορούν, μας προβλημάτισε η επανενεργοποίηση της συνεργασίας Τουρκίας - Ισραήλ έπειτα από πάγωμα τριών ετών.

Εικόνα: Κωνσταντίνος ΧολέβαςΚαθημερινά λαμβάνουμε μαθήματα. Πρώτον, ότι στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν φιλίες και αισθήματα, παρά μόνο συμφέροντα και συμμαχίες πρόσκαιρες, που μεταβάλλονται και μεταλλάσσονται. Δεύτερον, ότι πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στις λαϊκίζουσες φωνές στην Ελλάδα και την Κύπρο, οι οποίες κραυγάζουν να βρούμε λύσεις έξω από την Ευρ. Ενωση, χωρίς να μας υποδεικνύουν ποιες είναι αυτές οι λύσεις. Τρίτον, να γνωρίζουμε ότι το ενδιαφέρον πολλών χωρών για τους υδρογονάνθρακες της Αν. Μεσογείου θα φέρνει συνεχείς αλλαγές συμμαχιών και συνεργασιών και θα εντείνει την ανάμιξη των ισχυρών χωρών, ΗΠΑ, Ρωσίας και Γερμανίας, στο παιχνίδι γύρω από την ΑΟΖ. Τέταρτον, ότι η Τουρκία, παρά τα σοβαρά εσωτερικά προβλήματά της (ισλαμιστές, Κουρδικό, συλλήψεις στρατιωτικών), παραμένει μία ισχυρή δύναμη στην περιοχή και ακόμη περισσότερο έχει σωστή προβολή ισχύος. Πείθει ότι αξίζει να την έχει κάποιος σύμμαχο και αυτό προφανώς επηρεάζει τις αποφάσεις του Ισραήλ.

Τα μαθήματα αυτά καλό θα είναι να μας αφυπνίσουν. Δεν πρέπει, ωστόσο, να οδηγήσουν σε εθνική κατάθλιψη και σε αποδυνάμωση των προσπαθειών μας. Ο Ελληνισμός της Ελλάδας, της Κύπρου, των Βαλκανίων και της Ομογένειας έχει πολλά πλεονεκτήματα, αρκεί να τα αναγνωρίσει και να τα αξιοποιήσει. Δεν πρέπει να παραιτηθούμε από την προσπάθεια οικονομικής, στρατιωτικής και διπλωματικής αναβάθμισης του ρόλου μας. Δεν πρέπει η κρισιμότητα των στιγμών να οδηγήσει σε ηττοπάθεια και συμπλέγματα μειονεξίας.

Μπορούμε να αναστρέψουμε το δύσκολο κλίμα. Ο πολιτισμός μας, το επιστημονικό δυναμικό μας, το επιχειρηματικό μας δαιμόνιο, ο σημαντικός εμπορικός μας στόλος, το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων, ο ορυκτός και ενεργειακός μας πλούτος είναι παράγοντες που μας δίνουν ελπίδα. Μείζων προϋπόθεση, πάντως, είναι η βελτίωση της ψυχολογίας μας. Να πιστέψουμε στον εαυτό μας.

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...