Κατάσταση Συναγερμού - ( Γεροντας Παϊσιος )

Μην ξεχνάτε ότι παίρνουμε δύσκολους καιρούς και χρειάζεται πολλή προσευχή. Να θυμάστε την μεγάλη ανάγκη που έχει ο κόσμος σήμερα και την μεγάλη απαίτηση που έχει ο Θεός από μας για προσευχή. Να εύχεστε για την γενική εξωφρενική κατάσταση όλου του κόσμου, να λυπηθεί ο Χριστός τα πλάσματά Του, γιατί βαδίζουν στην καταστροφή. Να επέμβει θεϊκά στην εξωφρενική εποχή που ζούμε, γιατί ο κόσμος οδηγείται στην σύγχυση, στην τρελά και στο αδιέξοδο. 

Μας κάλεσε ο Θεός να κάνουμε προσευχή για τον κόσμο, που έχει τόσα προβλήματα! Οι καημένοι δεν προλαβαίνουν έναν σταυρό να κάνουν. Εάν εμείς οι μονάχοι δεν κάνουμε προσευχή, ποίοι θα κάνουν; Ό στρατιώτης σε καιρό πολέμου είναι σε κατάσταση συναγερμού, έτοιμος με τα παπούτσια. Στην ίδια κατάσταση πρέπει να είναι και ο μοναχός. Αχ, Μακκαβαίος θα έβγαινα! Στα βουνά θα έφευγα, για να προσεύχομαι συνέχεια για τον κόσμο. 

Πρέπει να βοηθήσουμε με την προσευχή τον κόσμο, όλο, να μην κάνη ο διάβολος ό,τι θέλει. Έχει αποκτήσει δικαιώματα ο διάβολος. Όχι ότι τον αφήνει ο Θεός, αλλά δεν θέλει να παραβιάσει το αυτεξούσιο. Γι' αυτό εμείς να βοηθήσουμε με την προσευχή. Όταν πονάει κανείς για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο και προσεύχεται, τότε βοηθιούνται οι άνθρωποι, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο. Αν προχωρήσετε με τηv Χάρη του Θεού ακόμη λίγο, θα αρχίσουμε να κάνουμε μια προσπάθεια στο θέμα της προσευχής, να μπει μια σειρά, να γίνετε ραντάρ, γιατί και τα πράγματα ζορίζουν. Θα διοργανώσουμε ένα συνεργείο προσευχής. Να κάνετε πόλεμο με το κομποσχοίνι. Με πόνο να γίνεται η προσευχή. Ξέρετε τι δύναμη έχει τότε η προσευχή; 

Πολύ πληγώνομαι, όταν βλέπω μονάχους να ενεργούν ανθρωπίνως και όχι με τηv προσευχή δια μέσου του Θεού στα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως. Ο Θεός μπορεί όλα να τα τακτοποίηση. Όταν κανείς κάνει σωστή πνευματική εργασία, τότε μπορεί μόνο με τηv προσευχή να χτίση μοναστήρια και να τα εφοδιάσει με όλα τα απαραίτητα και να βοηθήσει το σύμπαν. Δεν χρειάζεται ούτε να δουλεύει- αρκεί μόνο να προσεύχεται. 

Ο μοναχός πρέπει να προσπαθήσει να μην πονοκεφαλάει για τηv άλφα ή βήτα δυσκολία, είτε είναι ατομική είτε ενός συνανθρώπου του είτε αφορά στην γενική κατάσταση, αλλά να καταφεύγει στην προσευχή και να στέλνει δια του Θεού πολλές θείες δυνάμεις. Άλλωστε και το έργο του μονάχου αυτό είναι, και εάν αυτό δεν το έχει καταλάβει ο μοναχός, η ζωή του δεν έχει κανένα νόημα. Γι' αυτό, να ξέρει ότι η κάθε αγωνία του που τον ωθεί να αναζητά ανθρώπινες λύσεις στα διάφορα προβλήματα, με ένα βασάνισμα και πονοκέφαλο, είναι του πειρασμού. 

Όταν βλέπετε ότι σας απασχολούν πράγματα για τα οποία ανθρωπίνως δεν υπάρχει λύση και δεν τα εμπιστεύεστε στον Θεό, να ξέρετε ότι αυτό είναι τέχνασμα του πειρασμού, για να αφήσετε την προσευχή, με την οποία μπορεί ο Θεός να στείλει όχι απλώς θεία δύναμη αλλά θείες δυνάμεις, και η βοήθεια τότε δεν θα είναι απλώς θεία βοήθεια αλλά θαύμα Θεού. 

Από τη στιγμή που αρχίζουμε να αγωνιούμε, εμποδίζουμε τον Θεό να επέμβει. Βάζουμε τη λογική μπροστά και όχι τον Θεό, το θειο θέλημα, ώστε να δικαιούμαστε την θεία βοήθεια. Ο διάβολος προσπαθεί, κλέβοντας με τέχνη την αγάπη του μονάχου, να τον κρατάει σε μια κοσμική αγάπη, σε μια κοσμική αντιμετώπιση και κοσμική πρόσφορα στον συνάνθρωπό του, ενώ ως μοναχός έχει την δυνατότητα να κινείται στον δικό του χώρο, στην δική του ειδικότητα, του Ασυρματιστού, γιατί αυτό είναι και το διακόνημα που του έδωσε ο Θεός. Όλα τα άλλα, όσα κάνουμε με τις ανθρώπινες προσπάθειες, είναι σε κατώτερη μοίρα. 

Επίσης καλύτερα είναι ο μοναχός να βοηθάει τους άλλους με την προσευχή του παρά με τα λόγια του. Αν δεν έχει την δύναμη να συγκρατήσει κάποιον που κάνει κακό, ας τον βοηθήσει από μακριά με την προσευχή, γιατί διαφορετικά μπορεί και να βλαφτεί. Μια ευχή καλή, καρδιακή, έχει περισσότερη δύναμη από χιλιάδες λόγια, όταν οι άλλοι δεν παίρνουν από λόγια. Παρόλο που λένε ότι βοηθώ τον κόσμο που έρχεται και με βρίσκει, ως θετική προσφορά μου στον κόσμο βλέπω την μιάμιση ώρα που διαβάζω το Ψαλτήρι. Το άλλο το θεωρώ ψυχαγωγία. Να πουν οι καημένοι τον πόνο τους, να τους δώσω καμία συμβουλή. 

Γι' αυτό την βοήθεια δεν την θεωρώ προσφορά δική μου. Η προσευχή είναι που βοηθάει. Αν είχα όλο τον χρόνο μου για προσευχή, περισσότερο θα βοηθούσα τον κόσμο. Ας πούμε ότι θα δω την ημέρα διακόσιους πονεμένους, μόνο διακόσιοι πονεμένοι υπάρχουν στον κόσμο; Αν δεν δω κανέναν και προσευχηθώ για όλον τον κόσμο, τότε βλέπω όλον τον κόσμο. Γι' αυτό λέω στον κόσμο: «Εγώ θέλω να μιλώ για σας στον Θεό, και όχι σ' εσάς για τον Θεό. Αυτό είναι καλύτερο για σας, αλλά δεν με καταλαβαίνετε». 

Να μην παραμελούμε το θέμα της προσευχής σ' αυτά τα δύσκολα χρόνια. Είναι ασφάλεια η προσευχή, είναι επικοινωνία με τον Θεό. Είδατε τι λέει ο Αββάς Ισαάκ; «Δεν θα μας ζητήσει λόγο ο Θεός, γιατί δεν κάναμε προσευχή, αλλά γιατί δεν είχαμε επαφή με τον Χριστό και μας ταλαιπώρησε ο διάβολος». 


Γεροντας Παϊσιος

πηγή

Δεν υπάρχει τίποτε δυνατότερο ούτε ίσο με την προσευχή...

«Και ο Κύριος έγινε καταφύγιο για τον φτωχό,  βοηθός στην κατάλληλη στιγμή των θλίψεων» (Ψαλμ. 9, 10).
Αυτός, λέγει ο Προφήτης Δαυίδ, με ασφάλισε, διότι τίποτε δεν είναι ίσο με αυτό το καταφύγιο, τόσο εύκολο και τόσο ασφαλές. Επειδή τα άλλα καταφύγια είναι δυνατόν να τα επιβουλευτούν και δεν μπορεί κανείς να τα βρει γρήγορα και έτοιμα, αλλά εμποδίζονται και από τον τόπο, και από τον χρόνο και από χιλιάδες άλλους παράγοντες, ενώ αυτήν πάντα την βρίσκεις κοντά σου, εάν μόνον την επιζητήσεις με σωστό τρόπο. 
Διότι «τότε θα φωνάξεις και ο Θεός θα σε ακούσει, και ενώ εσύ ακόμα μιλάς θα σου πει, να εγώ είμαι κοντά σου» (Ήσ. 58, 9). Και «εγώ ο Θεός που είμαι κοντά σου και όχι Θεός απόμακρος» (Ιερ. 23, 23)· δεν χρειάζεται λοιπόν να διανύσουμε απόσταση, ούτε να πάμε σε άλλους τόπους, αλλά μπορούμε αυτό το καταφύγιο να το βρούμε και στο σπίτι μας.
Η προσευχή είναι το τείχος των πιστών, το όπλο μας το ακατανίκητο, η προσευχή είναι μέσον της καθάρσεως της ψυχής μας, η προσευχή είναι η απολύτρωση των αμαρτημάτων μας, η προσευχή είναι η προϋπόθεση κάθε καλού. Διότι η προσευχή δεν είναι τίποτε άλλο παρά διάλογος με το Θεό και συνομιλία με το Θεό. Ποιός λοιπόν θα μπορούσε να είναι πιο ευτυχισμένος από αυτόν που αξιώθηκε να ομιλεί συνεχώς στον Δεσπότη;
Είναι μεγάλο όπλο η προσευχή, εάν γίνεται με κατάλληλη διάθεση. Είναι μεγάλο όπλο η προσευχή, μεγάλη ασφάλεια, μεγάλος θησαυρός, μεγάλο λιμάνι, περιοχή απαραβίαστη. Μεγάλο αγαθό η προσευχή. Διότι εάν κάποιος συζητώντας με κάποιον ενάρετο άνθρωπο, παίρνει όχι μικρή ωφέλεια απ' αυτόν, εκείνος που αξιώθηκε να κάνει διάλογο με το Θεό, πόσα αγαθά δεν θα απολαύσει; Επειδή η προσευχή είναι διάλογος με το Θεό.
Δεν υπάρχει τίποτε δυνατότερο ούτε ίσο με την προσευχή ... Καμία σχέση δεν έχει με αυτή τη ζωή κατά την διάρκεια της προσευχής αυτός που προσεύχεται σωστά· ακόμη και αν βράζει μέσα του ο θυμός, εύκολα υποχωρεί, και αν ανάβει η επιθυμία, σβήνει, και αν τον λιώνει ο φθόνος, διώχνεται με πολλή ευκολία ...
Όπως ακριβώς όταν φανούν οι ακτίνες του ηλίου, φεύγουν όλα τα θηρία και κρύβονται στις φωλιές τους, έτσι και όταν η προσευχή βγει σαν ακτίνα από το στόμα και την γλώσσα μας, φωτίζεται ο νους, και όλα τα άλογα και άγρια πάθη φεύγουν δραπετεύοντας και κρύβονται στις φωλιές τους, μόνο όμως όταν προσευχόμαστε σωστά, με ψυχή άγρυπνη και νου προσεκτικό.
Αυτός που μπορεί να προσεύχεται με αφοσίωση, έστω και αν είναι πολύ πτωχός, είναι όμως ο πλουσιότερος από όλους· όπως ακριβώς πάλι αυτός που έχει στερηθεί την προσευχή, έστω και αν κάθεται στον βασιλικό θρόνο, είναι πτωχότερος από όλους.
Βασιλέας δεν ήταν ο Αχαάβ και  είχε άφθονα πλούτη; Επειδή όμως στερείτο την προσευχή, έψαχνε να βρει τον Προφήτη Ηλία για να τον βοηθήσει, έναν άνθρωπο που δεν είχε σπίτι, ούτε ρούχα, παρά μόνο μια προβιά. Πώς γίνεται συ, με τόσες αποθήκες γεμάτες από αγαθά, να ζητείς αυτόν που δεν έχει τίποτε; Τί να τις κάνω τις αποθήκες, λέγει, αφού αυτός με την προσευχή του έκλεισε τον ουρανό και όλα όσα έχω μου τα αχρήστευσε; Βλέπεις ότι ο Ηλίας ήταν πλουσιότερος από τον βασιλέα;
Και όσο αυτός σιωπούσε και δεν προσευχόταν να βρέξει, εκείνος με όλα του τα στρατεύματα βρισκόταν σε μεγάλη πτώχεια. Τί θαυμαστό πράγμα! Δεν είχε ενδύματα ο Ηλίας να φορέσει και έκλεισε τον ουρανό. Και γι' αυτό τον έκλεισε, επειδή ήταν ρακένδυτος. Επειδή δεν είχε τίποτε, γι' αυτό έγινε τόσο δυνατός· και μόλις κίνησε τα χείλη του σε προσευχή, έκανε να πέσουν με τη βροχή από τον ουρανό άφθονοι θησαυροί. Ω, στόμα που χωρά μέσα του πηγές υδάτων! Ω,  γλώσσα από την οποία ξεχύνονται βροχές! Ω,  φωνή από την οποία έρχονται αναρίθμητα αγαθά!
Τίποτε δεν είναι πιο δυνατό από τον άνθρωπο που προσεύχεται γνήσια. Η προσευχή είναι φωτιά και μάλιστα όταν αναπέμπεται από προσεκτική και άγρυπνη ψυχή. Δεν είναι μικρός σύνδεσμος του ανθρώπου με το Θεό η προσευχή, αφού μας συνηθίζει να μιλούμε μαζί Του και μας οδηγεί στην φιλοσοφημένη ζωή.
Εάν με το να ανακοινώσει κάποιος τις συμφορές του σε ανθρώπους και διηγηθεί τα βάσανά του αισθάνεται κάποια παρηγοριά, διότι ανακουφίζεται με όσα λέγει, πολύ περισσότερο θα ειρηνεύσεις και θα παρηγορηθείς αν ανακοινώσεις στον Κύριό σου με την προσευχή τα παθήματα της ψυχής σου. Και οι μεν άνθρωποι βαριούνται πολλές φορές αυτόν που θρηνεί και οδύρεται προς αυτούς και τον απομακρύνουν, ο Θεός όμως ποτέ δεν το κάνει αυτό, αλλά αντίθετα τον πλησιάζει και τον προσελκύει. Και όλη την ημέρα αν διηγείσαι τις συμφορές σου, περισσότερο σε αγαπά και σε ακούει. Ο Θεός συνηθίζει πάντοτε να ξεπερνά και να προλαβαίνει τα αιτήματά μας.
Όπως μία πόλη ατείχιστη εύκολα καταλαμβάνεται από τους εχθρούς, επειδή δεν τους εμποδίζει κανείς, έτσι και μία ψυχή που δεν είναι περιφραγμένη με προσευχές και με δεήσεις εύκολα την υποτάσσει ο διάβολος και την κάνει δεκτική κάθε αμαρτίας και κακώσεως.
Αν στερήσεις τον εαυτό σου από την προσευχή, είναι σαν να έβγαλες το ψάρι από τη θάλασσα^- διότι όπως το ψάρι ζει με το νερό, έτσι και συ ζεις με την προσευχή· και όπως εκείνο πλέει, εύκολα επάνω στο νερό, και πηγαίνει όπου θέλει, έτσι και συ με την προσευχή θα περάσεις τους ουρανούς και θα πλησιάσεις το Θεό.
Όπως το χρυσάφι και οι πολύτιμοι και ωραίοι λίθοι και τα μάρμαρα κοσμούν τα σπίτια των βασιλέων, έτσι και η προσευχή κοσμεί τον άνθρωπο και τον κάνει κατοικία του Χριστού.
«Κάμπτω», λέει, «τα γόνατά μου προς τον Πατέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ... για να κατοικήσει το Χριστός με την πίστη στις καρδιές μας ...» (Εφεσ. 3. 14, 17). Πώς και με τί μπορείς να εγκωμιάσεις την προσευχή, η οποία σε κάνει ναό και κατοικία του Θεού; Εκείνος τον οποίο δεν χωρούν οι ουρανοί, έρχεται και μπαίνει στη ψυχή εκείνου που ζει με προσευχές.
Όμως πρέπει κι εμείς να ακούσουμε τα λόγια και τις παραγγελίες του Θεού και πάντοτε να προσπαθούμε να πολιτευόμαστε με ύμνους και προσευχές και περισσότερο να έχουμε το νου και το σώμα μας προσηλωμένα στη λατρεία και δοξολογία του Θεού παρά στις βιοτικές μέριμνες, διότι ζώντας έτσι θα ζούμε όπως πραγματικά πρέπει να ζουν οι άνθρωποι. Επειδή όποιος δεν προσεύχεται στο Θεό, ούτε επιθυμεί να συνομιλεί συχνά μαζί Του, αυτός είναι νεκρός και άψυχος και βρίσκεται μέσα στην αγνωσίαδιότι πρώτο σημάδι της αγνωσίας είναι το να μη γνωρίζει κάποιος το μεγαλείο της τιμής που του γίνεται, να μην αγαπά την προσευχή και να μην καταλαβαίνει πως όταν δεν προσεύχεται είναι νεκρός. Διότι όπως το σώμα μας χωρίς ψυχή είναι νεκρό και βγάζει δυσωδία, έτσι και η ψυχή που δεν προσεύχεται είναι νεκρή και άθλια και ακάθαρτη.
Αυτό μας το διδάσκει και ο  Προφήτης Δανιήλ, ο οποίος προτίμησε να πεθάνει παρά να στερηθεί τρεις ημέρες την προσευχή· επειδή ο βασιλέας των Βαβυλωνίων δεν τον πρόσταξε να ασεβήσει, αλλά μόνο για τρεις ημέρες να μην κάνει την προσευχή του. Αλλά ο Προφήτης δεν δέχθηκε να στερηθεί την προσευχή, γι' αυτό και δεν στερήθηκε και την βοήθεια του Θεού.
 
Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος 
πηγή  /  αντιγραφή

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΙΛΑΡΙΩΝΟΣ, ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΑΙ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΑΛΜΑΤΩΝ

Γιορτάζουμε σήμερα 6 Ιουνίου, ημέρα μνήμης του Οσίου Ιλαρίωνος, του νέου και Ηγουμένου της Μονής Δαλμάτων.

Ο Όσιος Ιλαρίων γεννήθηκε το 775 μ.Χ. και καταγόταν από την Καππαδοκία. Οι γονείς του, Πέτρος που ήταν προμηθευτής άρτου των ανακτόρων και Θεοδοσία, ήταν ευσεβείς και ενάρετοι άνθρωποι και γαλούχησαν τον μικρό γιο τους με τα νάματα της ορθόδοξης πίστης.

Όταν ενηλικιώθηκε, ποθώντας το δρόμο της αρετής και της άσκησης πήγε στο μοναστήρι της Ξηρονησίας, στην Κωνσταντινούπολη, όπου αφοσιώθηκε ψυχή τε και σώματι στην άσκηση, την αυστηρή νηστεία, τη σιωπή και την μελέτη των Θείων Γραφών.

Αργότερα πήγε στη Μονή Δαλμάτων, όπου και έγινε μεγαλόσχημος. Εκεί παρέμεινε μία δεκαετία σαν κηπουρός και γρήγορα έγινε παράδειγμα άσκησης, ταπεινοφροσύνης και μεγαθυμίας για όλους τους αδελφούς, οι οποίοι παμψηφεί τον ανέδειξαν ηγούμενο της Μονής.

Όταν ξέσπασε η θύελλα της Εικονομαχίας ο αυτοκράτορας Λέων ο Αρμένιος, με τον ασεβή πατριάρχη Θεόδοτο το Μελισσηνό, προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να κάμψουν το αγέρωχο φρόνημα του Οσίου. Εκείνος όρθωσε το πνευματικό του ανάστημα και στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.

Τότε άρχισε ο απηνής διωγμός του. Επί οκτώ ολόκληρα χρόνια, υπέστη αγόγγυστα και με θαυμαστή καρτερία περιορισμούς σε απομακρυσμένες Μονές, φυλακίσεις, ξυλοδαρμούς και εξορίες.

Άντεξε όμως, όλες τις ταλαιπωρίες «ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού», ευχαριστώντας και δοξάζοντας τον δωρεοδότη Κύριο, πού τον αξίωσε να μείνει αλύγιστος στις επάλξεις του αγώνα. Μετά το θρίαμβο της Ορθοδοξίας, επέστρεψε στη Μονή του, έζησε τρία ακόμη χρόνια και εκοιμήθη ειρηνικά σε ηλικία 70 ετών, το 845 μ.Χ.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος α'. Τού λίθου σφραγισθέντος.
Τών λόγων τού Κυρίου γεωργήσας τήν χάριν, ήνθησας ως έλαια, Ιλαρίων παμμάκαρ, ελαίω τών θείων αρετών, καί τής ομολογίας σου σοφέ, ιλαρύνων τάς καρδίας καί τάς ψυχάς, τών πίστει σοί εκβοώντων δόξα τώ δεδωκότι σοί ισχύν, δόξα τώ σέ στεφανώσαντη, δόξα τώ ενεργούντι διά σου, πάσιν ιάματα.

ΙΛΑΡΙΩΝΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ, ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΔΑΛΜΑΤΩΝ

Τῌ ΣΤ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΙΟΥΝΙΟΥ

Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἱλαρίωνος τοῦ Νέου, Ἡγουμένου 
τῆς Μονῆς τῶν Δαλμάτων.
Τῇ ς' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἱλαρίωνος τοῦ Νέου,
 Ἡγουμένου τῆς Μονῆς τῶν Δαλμάτων.

Ἱλαρὸς ὢν πνεύματι σὺ Ἱλαρίων,
Ἱλαρὸς ἐν σώματι ἦς καὶ καρδίᾳ.
Βῆ δ' ἐς ὄλυμπον Ἱλαρίωνος κέαρ ἁγνὸν ἐν ἕκτῃ.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἀττάλου 
τοῦ θαυματουργοῦ.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων πέντε Παρθένων, καὶ τῆς συνοδίας αὐτῶν.
Στίχοι
Κόρας φρονίμους πέντ' ἔφη Θεὸς Λόγος,
Προϊστορῶν σοι τάσδε πέντε Παρθένους.

Ταῖς αὐτῶν Ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ - ΑΘΗΝΑΣ - ΑΘΩΝΑ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ Του Παναγιώτη Τελεβάντου

Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Θρησκευτικά”ένα εξαιρετικό, - από κάθε άποψη - άρθρο, του έγκυρου αναλυτή κ. Γ. Παπαθανασόπουλου, που επιγράφεται“Από την Αθήνα ανταλλαγή «μηνυμάτων» Φαναρίου - Μόσχας”!

Θέλω να ευχαριστήσω εκ βάθους καρδίας τον κ. Παπαθανασόπουλο επειδή παρακολουθεί τις εξελίξεις τόσο προσεκτικά και μας καθιστά κοινωνούς πολλών πραγμάτων που διαφορετικά δεν θα υπέπιπταν στην αντίληψή μας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Παπαθανασόπουλος απέδειξε ότι γνωρίζει ανθρώπους και καταστάσεις στο εκκλησιαστικό παρασκήνιο, έχει πρόσβαση στις πηγές των πληροφοριών και έχει προπαντός την ικανότητα να αναλύει με θεολογική επάρκεια τα εκκλησιαστικά γεγονότα.

Θλιβερός πάντως είναι ο απολογισμός της επίσκεψης του Πατριάρχη Κύριλλου στην Ελλάδα και στο Αγιον Ορος. 

Αντί να αναδειχθεί η αγάπη και η ομόνοια των δύο Εκκλησιών και των δύο ομόδοξων λαών, η πατριαρχική “ειρηνική επίσκεψη”επισκιάστηκε από τις διαμάχες για το"πρωτείο" στην Ορθόδοξη Εκκλησία και τις κοσμικές και εθνοφυλετικές φιλοδοξίες.

Προσευχόμαστε ο Αγιος Θεός να χαρίσει καλύτερες μέρες στις σχέσεις των αδελφών Ορθόδοξων Εκκλησιών, οι οποίες να εδράζονται στην κοινή πίστη και παράδοση, αλλά και στα κοινά συμφέροντα που μας ενώνουν.

Αναφέρει ο κ. Παπαθανασόπουλος:

“Παιχνίδι για γερό σκακιστή στην εκκλησιαστική διπλωματία εξελίχθηκε η επίσκεψη του Πατριάρχου Μόσχας κ. Κυρίλλου στην Αθήνα και συνεχίζεται στο Άγιον Όρος. Πίσω από τις διπλωματικές ευγένειες, την επίδοση των παρασήμων και τους τυπικούς λόγους αβροφροσύνης Φανάρι και Μόσχα αντάλλαξαν «μηνύματα». 

Το Φανάρι, σε συνεργασία με την Κυβέρνηση της Ελλάδος και σε συνεννόηση με την Ελλαδική Εκκλησία, υποβάθμισε την επίσκεψη στα όρια της διπλωματικής ευγένειας.

Περιορισμένη χρονικά η επίσκεψη, μόνο τρεις περίπου ημέρες και μόνο στην Αθήνα. Επίσης υποτονικές έως ανύπαρκτες οι υποδοχές στα μέρη που πήγε και στα όρια της τυπικής«θερμότητας» οι συναντήσεις του. Ακόμη δεν οργανώθηκαν παρουσίες του Πατριάρχη της Μόσχας,  σε κάποιο Ίδρυμα, πλην της ΜΚΟ«Αποστολή», σε κάποιο Ανώτατο Πνευματικό Ίδρυμα, ή σε κάποια εκδήλωση προς τιμήν του. Έγιναν μόνο οι απαραίτητες εθιμοτυπικές επισκέψεις, και κατ’ αυτές δεν υπήρξε χρόνος να μεταβεί ούτε στη Ρωσική Εκκλησία της οδού Φιλελλήνων...

Είναι χαρακτηριστικό ότι εκ μέρους της Κυβέρνησης τηρήθηκε αυστηρά  η εθιμοτυπία και προβλέφθηκε γεύμα, με εκπροσώπηση της από τον Υφυπουργό των Εξωτερικών. Στο γεύμα της Κυριακής, 2ας Ιουνίου, στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» ο πρέσβυς της Ρωσίας, πάλι κατά την εθιμοτυπία, δεν θα είχε τιμητική θέση στο πλάϊ του Πατριάρχη της Μόσχας, αλλά θα καθόταν μαζί με τους άλλους πρέσβεις που είχαν κληθεί και ήσαν από κράτη που οι λαοί τους είναι, στην πλειοψηφία τους, Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Από πλευράς Εκκλησίας της Ελλάδος δεν έγινε δεκτό το αίτημα της Ρωσικής να συζητηθούν διμερώς και μεταξύ των δύο αντιπροσωπειών θέματα, που πανορθοδόξως συζητούνται από Επιτροπές, των οποίων επικεφαλής είναι εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Οι εκπρόσωποι της Ρωσικής Εκκλησίας ήθελαν να συζητηθούν θέματα όπως τα πρεσβεία των Ορθοδόξων Εκκλησιών, η εξέλιξη του Διαλόγου με τους Ρωμαιοκαθολικούς και τους άλλους ετεροδόξους Χριστιανούς και η τύχη των προκαταρκτικών της Πανορθοδόξου Συνόδου Συνδιασκέψεων. 

Ακόμη μετά την άφιξή του κ. Κυρίλλου και τη Δοξολογία στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου από τη Σύνοδο ήταν προγραμματισμένο άτυπο - «φιλικό» γεύμα στο εστιατόριο «Διόνυσος», απέναντι από την Ακρόπολη...

Γενικά το μήνυμα που εστάλη από το Φανάρι στον Πατριάρχη της Μόσχας είναι πως δεν τίθενται σε συζήτηση τα πρεσβεία τιμής του στην Ορθοδοξία και πως η Εκκλησία της Ελλάδος είναι υπό την επιρροή του και αυτό ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει.

Μηνύματα από το Φανάρι εστάλησαν και κατά την επίσκεψη του Πατριάρχου Μόσχας στο Άγιον Όρος.

Στην υποδοχή του ήταν παρών ο Μητροπολίτης Μιλήτου κ.  Απόστολος, ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, για να υπογραμμίσει την εκκλησιαστική του δικαιοδοσία στο Άγιον Όρος, κάτι που φάνηκε και από την προσφώνησή του. 

Επίσης ο Πρωτεπιστάτης της Ιεράς Κοινότητας, στη δική του προςφώνηση, σημείωσε με νόημα: «Ηγείσθε μιας Εκκλησίας, Μακαριώτατε, η οποία προήλθε από το Βυζάντιον και το ωμόφορον της Μητρός ημών Εκκλησίας, του Σεπτού Οικουμενικού Πατριαρχείου, εις την οποίαν έχει την πνευματικήν αναφοράν του ο Ιερός Άθως και υπό την σκέπην του οποίου, ως νέα κιβωτός των ιστορικών και πνευματικών παραδόσεων, πορεύεται μέχρι σήμερον». 

Ακόμη και στην προσφώνηση το «Μακαριώτατε», έχει το νόημα του. Πλην του Οικουμενικού Πατριάρχου, που προσφωνείται «Παναγιώτατος», όλοι οι υπόλοιποι Πατριάρχες και Πρόεδροι των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών προσφωνούνται «Μακαριώτατοι». Ο Πατριάρχης Μόσχας θέλει να αποκαλείται «Αγιώτατος», όπως ο Πάπας.

         

Από την πλευρά του ο κ. Κύριλλος έστειλε το δικό του μήνυμα στην Εκκλησία της Ελλάδος και, κατ’ επέκταση, στο Φανάρι.

Πρώτον θέλησε να δείξει την ισχύν του. Με ιδιωτικά αεροπλάνα ήρθαν από τη Μόσχα ο ίδιος και η πολυπληθής συνοδεία του, μεταξύ των οποίων ικανός αριθμός ήταν οι άνδρες της προσωπικής του ασφαλείας, που περνούσαν και ήλεγχαν με ενοχλητική σχολαστικότητα τα μέρη στα οποία θα είχε παρουσία. 

Δεύτερον το βράδυ της άφιξής του επικαλέστηκε κόπωση και αρνήθηκε να παραβρεθεί στο άτυπο – «φιλικό»γεύμα στον Διόνυσο, υποδηλώνοντας τη δυσαρέσκειά του για το, κατά την άποψη του, κοσμικής αντίληψης γεύμα. 

Τρίτον δεν δέχθηκε να παραστεί στο γεύμα της Κυβέρνησης, με παρακαθήμενό του τον Υφυπουργό των Εξωτερικών, αντί του Προέδρου της Δημοκρατίας, όπως προβλέπει το πρωτόκολλο του Πατριαρχείου της Μόσχας. Σημειώνεται ότι για τον Πατριάρχη της Κωνσταντινουπόλεως η εθιμοτυπία του Υπουργείου των Εξωτερικών τηρεί αυτά που προβλέπονται σε αρχηγό κράτους, ενώ για τον Πατριάρχη Μόσχας ό, τι προβλέπεται για τους άλλους  Πατριάρχες και  Αρχιεπισκόπους. 

Τέταρτον ο πρέσβυς της Ρωσίας αρνήθηκε να παραστεί στο γεύμα της Κυριακής, 2 Ιουνίου, στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», γιατί δεν κάθησε τιμητικά δίπλα στον Πατριάρχη της Μόσχας. Πέμπτον ο κ. Κύριλλος δεν δέχθηκε να καταλύσει στο ξενοδοχείο «Ηλέκτρα Παλάς» της Θεσσαλονίκης, όπως προγραμμάτισε η Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά ζήτησε το «Μακεδονία Παλάς», όπου ιδιοκτήτης είναι ο Ποντιακής καταγωγής Ρώσος υπήκοος και φίλος του Ιβάν Σαββίδης, πρόεδρος και του ΠΑΟΚ.

Σημειώνεται ότι ο κ. Κύριλλος  σε κανένα μέρος των ομιλιών του δεν αναφέρθηκε στο Φανάρι. Αντίθετα εξύμνησε το διαχρονικό έργο της Εκκλησίας της Ελλάδος, σε σημείο που ήρθε σε αντίθεση με την ιστορική πραγματικότητα. 

Κατά την άφιξή του στην Αθήνα ο κ. Κύριλλος  και στη δήλωση του προς τον ελληνικό και ξένο Τύπο είπε μεταξύ των άλλων: «Πάντα έχω καλή διάθεση ερχόμενος στην Ελλάδα. Πάτησα στο έδαφος μιας Ορθοδόξου, φίλης χώρας, η οποία συνδέεται με τη Ρωσία και όλες τις χώρες της Αγίας Ρωσίας δια στενοτάτων  δεσμών, με ιστορία πλέον της μιας χιλιετίας. Από εδώ ήρθαν οι Άγιοι Ισαπόστολοι Κύριλλος και Μεθόδιος...Πολύ σημαντικός ήταν ο ρόλος της Ελλάδος στη χριστιανοποίηση της Ρωσίας, ενώ κατά τη μεταγενέστερη εποχή η Ρωσία διαδραμάτισε σημαντικότατο ρόλο στην απελευθέρωση της Ελλάδος...Μας φέρνει κοντά ο κοινός μας αγώνας δια την ελευθερία και την ανεξαρτησία του Ελληνικού λαού». 

Επίσης στην αντιφώνησή του προς τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, στην Ιερά Αρχιεπισκοπή, σημείωσε μεταξύ των άλλων: «Και οι δύο Εκκλησίες αποτελούν Εκκλησίες της πλειοψηφίας των κατοίκων. Και οι δύο Εκκλησίες διαδραμάτισαν καταλυτικό ρόλο στη διαφύλαξη των εθνών, στη διαμόρφωση της κρατικής υποστάσεως και γι’ αυτό διαχρονικώς επωμίζονται μεγάλη ευθύνη». 

Και οι δύο αυτές επισημάνσεις μπορούν να θεωρηθούν αθώες και απλά επαινετικές προς την Εκκλησία της Ελλάδος, όμως μπορούν να ιδωθούν και κατ’ αντιδιαστολή προς την Φαναριώτικη πολιτική, κατά και μετά την Επανάσταση του 1821.

Ο κ. Κύριλλος δεν παρέλειψε να σημειώσει και την οικονομική βοήθεια που προσέφερε το Πατριαρχείο της Μόσχας στην Εκκλησία της Ελλάδος. 

Στο συλλείτουργο της Κυριακής, 2 Ιουνίου, τόνισε μεταξύ των άλλων: «Οι πιστοί της Εκκλησίας μας στην πλειοψηφία τους δεν έχουν οικονομική ευχέρεια, ωστόσο προσέφεραν τον οβολό τους προκειμένου να στηρίξουν τα έργα ελεημοσλυνης της αδελφής Εκκλησίας της Ελλάδος». Η σημείωση αυτή είναι πραγματική, αλλά έχει προεκτάσεις πολλές. Γενικά η Μόσχα έδειξε στην Αθήνα και στο Φανάρι τη δύναμή της, έστειλε τα μηνύματα που ήθελε και πρόβαλε  την  πεποίθηση, ότι το μέλλον της ανήκει για την απόκτηση της ηγεσίας στην Ορθοδοξία. 

Αλλά «άγνωστες οι βουλές του Κυρίου».

πηγή

ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΙΓΜΗ...(ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ,ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΥΧΑΙΑ ΕΔΩ ΚΑΙ 3 ΧΡΟΝΙΑ)!

Τα γεγονότα που διαδραματίζονται τώρα στην Τουρκία δεν είναι παρά η συνέχεια των όσων συμβαίνουν εδώ και τρία χρόνια στη Νότια Ευρώπη και στον αραβικό κόσμο. Η Τουρκική Άνοιξη είναι η φυσική απόληξη του σχεδίου γεωπολιτικής ανάπλασης της περιοχής μας, που ξεκίνησε με την Ελληνική Κρίση (τον Απρίλιο του 2010) και συνεχίστηκε με την Αραβική Άνοιξη (που άρχισε στην Τυνησία τον Δεκέμβριο του 2010).

Όπως έχουμε και άλλες φορές τονίσει, όταν ο κύκλος αυτός των κρίσεων φτάσει στην Τουρκία, αυτό σημαίνει ότι πλησιάζει πια επικίνδυνα η Μεγάλη Στιγμή: το γεγονός εκείνο, μετά από το οποίο τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο ...

Σε όλα αυτά τα κοσμοϊστορικά που συμβαίνουν γύρω μας, και βεβαίως και μέσα στην Ελλάδα, κεντρικός είναι ο ρόλος ενός προσώπου: του Γιώργου Α. Παπανδρέου (Γ.Α.Π.).

Ουσιαστικά είναι αυτός, πέριξ του οποίου διαδραματίζεται κάθε τραγικό γεγονός τα τελευταία τρία χρόνια στη λεκάνη της Μεσογείου.

Κάτι που σε εμάς φαίνεται απολύτως λογικό, διότι ο Γ.Α.Π. είναι εκείνος που επιφορτίστηκε να εισάγει τη χώρα μας και την περιοχή μας ολόκληρη στην περιβόητη Νέα Εποχή, στην οποία ήδη εισήλθαμε, εφόσον το 2013 είναι το «Έτος 1» της Νέας Εποχής, ενώ το 2012 ήταν το «Έτος Μηδέν», όπου και μηδενίστηκε κυριολεκτικά ο χρόνος: σημειώθηκε δηλ. η επανεκκίνηση της ιστορικής διαδικασίας, απαραίτητο προαπαιτούμενο για το πέρασμα από την προηγούμενη στην καινούρια ιστορική φάση της ανθρωπότητας.

Απ' όλα αυτά συνεπάγεται ότι η περιοχή μας (Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Μικρά Ασία), που ο καθηγητής Κιτσίκης αποκαλεί Ενδιάμεση Περιοχή, είναι το πραγματικό κέντρο του κόσμου.

Γι' αυτό και οι μεγαλύτερες υπηρεσίες πληροφοριών του πλανήτη θεωρούν το Αιγαίο ως το επίκεντρο των ραγδαίων εξελίξεων που έρχονται.

Αλλά και οι προφητείες του παρελθόντος, όπου προεξέχουν αυτές της ελληνορθόδοξης παράδοσης, μιλούν σαφέστατα για παγκόσμια πολεμική κρίση που θα ξεκινά από την περιοχή των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη.

Πλησιάζει λοιπόν η Μεγάλη Στιγμή της «θερμιδοριανής αντίδρασης», όπως την αποκαλούν κύκλοι της απόκρυφης γεωπολιτικής. Άλλωστε μόνο ανόητος δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι όλα όσα συμβαίνουν στον περίγυρό μας τα τελευταία χρόνια δεν είναι καθόλου τυχαία.

Διότι η Ελληνική Κρίση, την οποία προκάλεσε επίτηδες ο Γ.Α.Π., άλλαξε τη μορφή ολόκληρης της Ευρώπης, και βασικά της Νότιας.

Και η Αραβική Άνοιξη που ακολούθησε αμέσως μετά συμπλήρωσε τις τεράστιες αλλαγές που είχαν προγραμματιστεί για τον μεσογειακό χώρο στη Νέα Εποχή.

Τώρα, με την Τουρκική Άνοιξη, φτάσαμε πια ένα βήμα πριν από την τελική κρίση, η οποία θα είναι δραματική ... Πράγματι, όπως λένε αρκετοί, «ο καιρός γαρ εγγύς».

Ησαΐας Κωνσταντινίδης
Πηγή www.elora.gr

 orza-grecia.pblogs.gr
 periergaa.blogspot.com

πηγή

π. ΕΛΠΙΔΙΟΣ: ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ; (ΝΕΑ ΟΜΙΛΙΑ)

πηγή

ΜΑΣΟΝΙΑ – ΤΟ ΑΡΜΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

Ενα πολύ παλιό αλλά πάρα πολύ επίκαιρο στις μέρες μας βίντεο που ξεσκεπάζει τις πτυχές της

 μασονίας και με ποιόν τρόπο διείσδυσε στην ορθόδοξη Ελλάδα εξυπηρετώντας τα σκοτεινά 

της σχέδια με την πολιτική της νέας τάξης. Ολα τα σχέδια της τελικώς καταλήγουν σε

 μια παγκόσμια θρησκεία με την μάσκα του οικουμενισμού η οποία όταν θα ιδρυθεί θα

 σημάνει τον ερχομό του τελευταίου παγκόσμιου κυβερνήτη του αντιχρίστου. 

Το βίντεο είναι εξ ολοκλήρου Ελληνικό και έχει πάρα πολλές αξιόλογες αποδείξεις 

περι της γιόγκας, και του καράτε οτι σχετίζονται με τον αποκρυφισμό και την

 μαγεία και ανήκει στις εκδόσεις του “ορθόδοξου τύπου” ΚΑΝΙΓΓΟΣ 10 ΑΘΗΝΑ.

πηγή

Ο Χριστός, το ...καφεδάκι και οι τρεις αναστάσιμες χαρές! Η Τιμία Ζώνη της Παναγίας μας και τά δῶρα Της...

Γράφει ο Διονύσης Μακρής

 

«Γέροντα θέλω να γνωρίσω τον Χριστό! Θα ήθελα μία προσωπική συνάντηση μαζί Του, μία συζήτηση που θα μου διαλευκάνει τα πολλαπλά ερωτήματα και τις απορίες που έχουν προκύψει στο διάβα της ζωής μου», είπα κάποτε αυθόρμητα σε έναν ταπεινό χαριτωμένο λευίτη ασκητή που γνώρισα πριν από οκτώ περίπου χρόνια στ’ αγιασμένα βουνά των Αγράφων.

-Σ’ αρέσει ο ελληνικός καφές η το τσάι; απάντησε εκείνος!

- Προτιμώ το καφεδάκι, είπα πιστεύοντας πως ο γέροντας θα ήταν πρόθυμος να ξεκινήσει μία συζήτηση σχετική με το θέμα που άνοιξα μαζί μου, πίνοντας το καθιερωμένο ελληνικό καφεδάκι...

- Ε, τότε, προσκάλεσε τον βασιλιά των ουρανών, τον Σωτήρα Χριστό να πιείτε έναν καφέ μαζί και να σου απαντήσει σ’ αυτά που σ’ απασχολούν! είπε χαμογελώντας ο γέροντας.

Αρχικά πίστεψα πως αστειεύεται και δεν μιλάει σοβαρά. Άλλωστε πως είναι δυνατόν να προσκαλέσεις τον Χριστό για να πιεί καφέ μαζί σου. Ο γέροντας όμως κατάλαβε τις σκέψεις μου κι αφού με κοίταξε με το σπινθηροβόλο βλέμμα του μέσα στα μάτια είπε:

- Δεν αστειεύομαι. Στείλε την πρόσκληση στον βασιλιά και Εκείνος θα ανταποκριθεί.

Από τις επαφές που είχα με τον γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη, τον γέροντα Παϊσιο αλλά και τον γέροντα Αμβρόσιο είχα αποκομίσει την εμπειρία ότι λένε μερικές φορές παράξενα πράγματα, τα οποία ερμηνεύονταν εν καιρώ... Γι’ αυτό έγνεψα καταφατικά το κεφάλι, δηλαδή συγκατάνευσα πως θα το πράξω ...

Πέρασε αρκετός χρόνος για να συνειδητοποιήσω αυτό που ήθελε να μου διδάξει ο ταπεινός γέροντας ασκητής. Μιλούσε τότε για την απλότητα προσέγγισης του Θεού. Μου εξηγούσε με απλά λόγια της καθημερινότητας το παιδικό -φιλικό αντάμωμα του πιστού με τον Χριστό, το μυστήριο του λόγου με τον Θεό Λόγο! 

Αν λοιπόν σήμερα έπειτα από οκτώ χρόνια με ρωτούσατε καλοί μου χριστιανοί αν ήπια τελικά καφέ με τον Χριστό ευθέως και σταράτα θα σας απαντούσα «Ναι ήπια και πίνω συχνά, σχεδόν καθημερινά μαζί Του καφέ για να αφουγκράζομαι τον Λόγο μέσα από τα λόγια Του»!

Γιατί καθημερινά, σε κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου, επιδιώκω να μιλώ μαζί Του, να αφουγκράζουμε ως παιδί τις συμβουλές του, να του εκφράζω τα παράπονά μου, να του εμπιστεύουμε τα μυστικά μου και τις επιθυμίες μου, να τον ικετεύω να με μάθει ως Δάσκαλος τον τρόπο να αγαπώ τον κόσμο, όπως Εκείνος τον αγαπά, να τον καθιστώ κοινωνό σε χαρές και λύπες, να συζητώ καθετί που μ’ απασχολεί, να...να...

Κι Εκείνος πάντοτε ανταποκρίνεται και δίδει απαντήσεις, λύσεις, χαρές και πολλές -πολλές ευλογίες... Πριν από λίγες ημέρες τηλεφώνησα στον παπούλη.

- Παπούλη θυμάσαι που με παρότρυνες πριν από χρόνια να πιώ καφεδάκι με τον Χριστό; Ε! λοιπόν ακολούθησα τη συμβουλή σου και το έπραξα...

- Ήταν γλυκός η πικρός ο καφές; είπε τότε εκείνος χαμογελώντας με ικανοποίηση!

- Γλυκός παππούλη μου γλυκός. Μάλιστα θα σου εκμυστηρευτώ κάτι φοβερό. Τόσο καιρό που προτιμώ να πίνω το καφεδάκι μου με τον Χριστό φαίνεται πως έχει αναπτυχθεί ένα στενό δέσιμο μία πολύ δυνατή φιλία, μία σχέση απόλυτης εμπιστοσύνης. Μάλιστα είναι τόσο δυνατό αυτό το δέσιμο που Εκείνος πριν ακόμη εκφράσω κάποια επιθυμία τρέχει στην κυριολεξία να την υλοποιήσει. Τώρα καταννοώ γιατί ο Άγιος Σεραφείμ ο Σάρωφ έλεγε σε κάθε συνάντηση με άνθρωπο «Χριστός Ανέστη χαρά μου»! Το έλεγε γιατί ζούσε μέσα στην χαρά και ευτυχία του αναστάντος Χριστού, βίωνε αυτή τη φιλία και προσπαθούσε να τη μεταδώσει. Σ’ αυτή την εξαίσια σχέση κρύβεται το μυστικό της ευτυχίας και στη ζωή αυτή και στην αιώνια.

- Βλέπω πως το καφεδάκι σε βοήθησε αρκετά...

- Θέλω να σας πω γέροντα και για τα δώρα της Παναγίας μας.

- Μη μου πεις ότι ήπιες και με την Αγία Θεοτόκο καφεδάκι;

- Και με την γλυκειά Παναγία μας γέροντα αλλά και με τους αγίους μας! Θα θυμόσαστε πέρυσι τέτοιο καιρό στο πανηγύρι της Αγίας Τριάδος που μου ανακοινώσατε για πρώτη φορά πως η αρχόντισσα των Αγράφων, η Παναγία μας και ο Άγιος Αναστάσιος ο Γόρδιος μου επιφύλασσαν ένα μεγάλο πολύτιμο δώρο; Μου είπατε ότι θα εκπλήρωναν μετά 22 χρόνια το ποθούμενο. Θυμόμαστε την χαρά που πήρα απ’ αυτή την χαρμόσυνη ουράνια αναγγελία;. Γνωρίζατε πως επί σειρά ετών προσευχόμουν να μ’ αξιώσει ο Θεός να μεγαλώσω χριστιανικά ένα παιδάκι. 

Δεν σας κρύβω πως έπειτα απ’ αυτό με την πρώτη ευκαιρία έτρεξα στο Άγιο Όρος για να Την ευχαριστήσω. Σ’ όλο το δεκαήμερο προσκύνημά μου ένιωθα την Βασιλομήτορα να με κρατάει από το χέρι σαν μικρό παιδί. Με λεπτομέρεια τακτοποιούσε όλα όσα ήταν απαραίτητα για το προσκύνημα. Πήγα και στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου να προσκυνήσω την Τιμία Ζώνη Της. Εκεί ο καλοσυνάτος και ταπεινός ηγούμενος που έδωσε τη ζώνη της Παναγίας μας που είθισται να φορούν οι γυναίκες προκειμένου να κυοφορήσουν. Στο Περιβόλι Της, το Άγιο Όρος κατάλαβα και συνειδητοποίησα τότε το λόγο που οι μοναχοί μας υπηρετούν την Πλατυτέρα ημέρα και νύχτα.

Όταν επέστρεψα στην Αθήνα εξήγησα στη γυναίκα μου με κάθε λεπτομέρεια τι είχε συμβεί. Με χαρά δέχθηκε την ευλογία της Παναγίας και φόρεσε τη Τιμία Ζώνη. Αυτό ήταν!

Σήμερα καλέ μου γέροντα πήρα να σου ανακοινώσω πως πλέον έχω όχι μία αλλά δύο χαρές. Κρατώ εδώ και λίγες ημέρες στα χέρια μου όχι ένα αλλά δύο νεογέννητα κοριτσάκια που μας χάρισε η ουράνια Μανούλα μας, η Παναγία μας!

-Είδες τι ευλογίες έρχονται από ένα απλό καφεδάκι! Ας είναι δοξασμένο το όνομα του τριαδικού και μόνο αληθινού Θεού.

Δάκρυα χαράς κυλούσαν στα μάτια μου. Έμεινα λίγο σιωπηλός. Ο ταπεινός γέροντας έκλαιγε από χαρά μαζί μου. Στη συνέχεια και αφού ρώτησε αν όλα πήγαν καλά είπε.

-Ο φίλος σου ο Αλέξανδρος ( έπασχε από καρκίνο) πως πάει;

-Αναπαύτηκε γέροντα την Κυριακή δύο ώρες μετά τη Θεία Λειτουργία. Χάρη στην απρόσμενη παρέμβαση του γιατρού, του Κωνσταντίνου από τον Άλιμο ετοιμάσθηκε καλά. Εξομολογιόταν δύο ολάκερες ημέρες στον π. Σιλουανό! Έβγαλε όλα τα αγκάθια, ακόμη και τα πιο μικρά, όπως έλεγε. Κοινώνησε, ζήτησε συγχώρεση απ’ όλους. Έφυγε χαμογελαστός, ήσυχος και γαλήνιος, να μεταβεί σ’ Αυτόν που αγαπούσε σ’όλη τη ζωή του, τον Χριστό!

- Τρεις χαρές έχεις τότε και όχι δύο! Οι δύο πρώτες αφορούν τα νήπια που σας εμπιστεύθηκε ο Θεός για να τα κάνετε καλές χριστιανές, να τις μεταδώσετε το φόβο Θεού. Η τρίτη χαρά είναι η κοίμηση του Αλέξανδρου και η εκπλήρωση του στόχου του να ζει αιωνίως με τον Χριστό.

-Το ξέρω γέροντα! Γι’ αυτό ντύθηκα στα λευκά και πήγα στην κηδεία. Γιόρταζα την επιτυχία του Αλέξανδρου, που κέρδισε επάξια το στεφάνι του καλού αθλητή και ζει τώρα στην αιωνιότητα. Προσεύχομαι να μας αξιώσει ο Χριστός και να δώσει και σ’εμάς το εισητήριο...

-Θα το πάρεις, αρκεί να μην λησμονείς να πίνεις το καθημερινό καφεδάκι (προσευχή) μαζί Του. Χριστός Ανέστη!  

Αληθώς Ανέστη παπούλη, Αληθώς Ανέστη!

 

Πηγή: www.orthodoxia.gr

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΪΟΣ 2013

Η «ΜΙΤΟΧΟΝΔΡΙΑΚΗ ΕΥΑ» ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΓΕΝΕΣΕΩΣ Read more: http://www.egolpion.com/mitoxondriaki_eva.el.aspx#ixzz2VN1aGNE7

Η «ΜΙΤΟΧΟΝΔΡΙΑΚΗ  ΕΥΑ»

ΕΙΝΑΙ  Η  ΕΥΑ  ΤΟΥ  ΒΙΒΛΙΟΥ  ΤΗΣ  ΓΕΝΕΣΕΩΣ

Ὅταν ἡ ἐπιστημονική ἔρευνα διεξάγεται ἀντικειμενικά καί ἀμερόλη­πτα 

   Τό θεόπνευστο Βιβλίο τῆς «Γενέσεως» μᾶς ἐξιστορεῖ ὅτι ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα ἐξορίστηκαν ἀπό τόν Παράδεισο λόγῳ τῆς ἀνυπακοῆς τους πρός τόν Θεό. Ἐξορίστηκαν πρίν ἀπό 7.521 χρόνια  στή Γῆ, ὅπως τήν γνωρίζουμε σήμερα καί αὐτή ἦταν καί ἡ ἀρχή τοῦ πεπτωκότος εἴδους μας.

Πολλοί ἄνθρωποι σήμερα, πιστοί καί ἄπιστοι θεωροῦν δεδομένο ὅτι ἡ παραπάνω περιγραφή δέν εἶναι παρά ἕνας …συμβολισμός(!). Εἴμαστε ἀπόλυτα πεπεισμένοι γι’ αὐτό, γιατί ἡ ἐπιστήμη, τήν ὁποία καί πιστεύουμε τυφλά καί ἀπόλυτα σάν θεό, μᾶς ἔχει δώσει ἀπαντήσεις γιά ὅλα... Μᾶς ἔχει “ἀποκαλύψει” τή διαδικασία τῆς ἐξέλιξης, μιά διαδικασία πού ἐπιτελεῖται συστηματικά ἀπό τήν ἀρχή τῆς ζωῆς, ἡ ὁποία ξεκίνησε πρίν ἀπό… ἑκατομμύρια χρόνια(!). Μᾶς εἶπε ἀκόμα ὅτι προϊόν αὐτῆς τῆς διαδικασίας εἴμαστε καί ἐμεῖς καί ὅτι προήλθαμε ἀπ’ τόν πίθηκο πρίν ἀπό ἑκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Πουθενά χῶρος γιά τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα πού προῆλθαν κατ’ εὐθεῖαν ἀπό τά χέρια τοῦ Θεοῦ, πουθενά χῶρος γιά 7.521 χρόνια ἀπ’ τή δημιουργία τους, πουθενά χῶρος γιά τίποτα. Ὅλα μιά ὡραία ἱστορία, ἴσως μόνο γιά παιδιά...

 Σ’ αὐτό τό ἄρθρο θά ἤθελα νά σᾶς πῶ καί ἐγώ μιά ἱστορία, τήν ὁποία εἶμαι βέβαιος ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπό ἐσᾶς δέν ἔχετε ξανακούσει. Εἶναι ἡ ἱστορία μιᾶς γενετίστριας μέ τό ὄνομα Rebecca L. Cann, ἡ ὁποία γεννήθηκε τό 1951 στήν Iowa τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν καί αὐτή τή στιγμή εἶναι καθηγήτρια Γενετικῆς στό πανεπιστήμιο τῆς Χαβάης. Ἡ ἐν λόγῳ γενετίστρια καί ἡ ὁμάδα της, στά πρῶτα μισά της δεκαετίας τοῦ ‘80 χρησιμοποίησε μιά πρωτοποριακή γιά τήν ἐποχή τεχνική, ἡ ὁποία, χρησιμοποιῶντας μιτοχονδριακό DNA, μπο­ροῦσε νά ἀνακατασκευάσει μέ ἀκρίβεια κάτι σάν τό γενεαλογικό δέντρο ἑνός ὀργανισμοῦ, τό ὁποῖο ὀνομάζεται φυλογενετικό δέντρο. Μέ αὐτή τήν τεχνική, λοιπόν, προσπάθησε νά ἀνακατασκευάσει τό γενεαλογικό δέντρο τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους, τό ὁποῖο θά μᾶς ἔδινε ἀπαντήσεις σχετικά μέ τή γεωγραφική προέλευση τῶν πρώτων προγόνων τοῦ εἴδους μας, καθώς καί τό πότε ἀκριβῶς ἔζησαν.

 Σέ αὐτό τό σημεῖο θά πρέπει νά γίνει μιά μικρή παρένθεση προκειμένου νά ἐξηγήσουμε τί ἀκριβῶς εἶναι τό μιτοχόνδριο καί γιατί χρησιμοποιεῖται γιά τόν προσδιορισμό τῶν γενεαλογικῶν αὐτῶν δέντρων.

Τά μιτοχόνδρια εἶναι μικρά ὀργανίδια πού βρίσκονται μέσα στό κύτταρο καί εἶναι ὑπεύθυνα γιά τήν παραγωγή τῆς ἐνέργειας πού χρειάζεται τό κύτταρο. Τά ὀργανίδια αὐτά ἔχουν δύο ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά. Τό πρῶτο εἶναι ὅτι ἔχουν δικό τους γενετικό ὑλικό, τό ὁποῖο εἶναι ἰδιαίτερα ἐπιρρεπές σέ μεταλλάξεις ἀπό γενιά σέ γενιά (λέγοντας μεταλλάξεις ἐννοοῦμε τίς ἀλλοιώσεις τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ). Τό δεύτερο εἶναι ὅτι περνοῦν ἀπό γενιά σέ γενιά μόνο μέσα ἀπό τίς μητέρες διότι τά σπερματοζωάρια ἁπλούστατα δέν ἔχουν μιτοχόνδρια. Ἡ τελευταία ἰδιότητα δίνει τή δυνατότητα στήν προαναφερθεῖσα τεχνική νά ἀνακατασκευάζει φυλογενετικά δέντρα ἀποκλει­στικά μητρικῆς καταγωγῆς. Τέλος ἡ πρώτη ἰδιότητα (τῶν μεταλλάξεων) μᾶς δίνει τή δυνατότητα νά δημιουργήσουμε ἕνα μοριακό ρολόϊ βάσει τοῦ ὁποίου μποροῦμε νά ὑπολογίσουμε τόν χρόνο πού ἔχει μεσολαβήσει ἀνάμεσα σε δύο μέλη τοῦ δέντρου, ἀπό τόν ἀριθμό τῶν μεταλλάξεων πού ὑπάρχουν στό μεταγενέστερο μέλος σέ σχέση μέ τό προγενέστερο, δεδομένου ὅτι ἔχει καθοριστεῖ μέ ἐπιστημονικές μεθόδους ὁ ρυθμός μέ τόν ὁποῖο συμβαίνουν αὐτές οἱ μεταλλάξεις ἀπό γενιά σέ γενιά.

Ἐπιστρέφοντας στήν κα Cann, ὑπενθυμίζω ὅτι, βάσει τῶν παραπάνω, προσπάθησε νά ἀνακα­τασκευάσει τό μητρικό-προγονικό δέντρο τοῦ ἀνθρω­πίνου εἴδους ἐλπίζοντας νά ἐντοπίσει τις πρῶτες μας μητέρες, τό ποῦ ἔζησαν καί τό πότε. Ξεκίνησε, λοιπόν, τήν ἀνάλυση τοῦ μιτοχονδριακοῦ DNA ἑνός μεγάλου ἀριθμοῦ ἀτόμων προερχομένων ἀπό πολλά καί διαφορετικά σημεῖα τοῦ πλανήτη. Πρός τιμήν της τά ἀποτελέσματα τῆς ἐργασίας της δημοσιεύθηκαν τό 1987 σέ ἕνα ἀπό τά ἐγκυρότερα ἐπιστημονικά περιοδικά τοῦ κόσμου, τό περιοδικό «Nature»[1]. Πρός ἔκπληξη τῶν ἴδιων τῶν συγγραφέων τοῦ ἄρθρου ἀλλά καί ὁλόκληρης τῆς ἐπιστημονικῆς κοινότητας, τό μεγάλο μητρικό-γενεαλογικό δέντρο τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους, βάσει τῆς συγκεκριμένης ἐργασίας, κατέληξε σέ μιά καί μοναδική γυναίκα ἡ ὁποία ἔζησε στήν Ἀφρική πρίν ἀπό 100.000 – 200.000 χρόνια (ὁ χρόνος ὑπολο­γίστηκε βάσει τῶν με­ταλλά­ξε­ων πού προαναφέραμε, ὅπως μετρήθηκε μέ λάθος ὑπολογισμούς). Πάντως, μέ ἄλλα λόγια, ἡ ἐπιστήμη ἀπέδειξε ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πού εἴμαστε ζωντανοί σήμερα προερχόμαστε ἀπό ΜΙΑ καί μοναδική γυναίκα!

Μετά τή δημοσίευση τῆς συγκεκριμένης ἐργασίας ἐπεκράτησε μεγάλη ἀναστάτωση, γιατί ἔτσι ἀνατρέπονταν ὅλες οἱ μέχρι τότε θεωρίες γιά πολλαπλές ἑστίες ἀπό τίς ὁποῖες ξεκίνησε ἡ ἀνάπτυξη τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους. Πολύ σύντομα μετά ἀπό αὐτή τή δημοσίευση, τό ἐξίσου ἔγκυρο ἐπιστημονικό περιοδικό «Science» στή στήλη μέ τά ἐπιστημονικά νέα συμπεριέλαβε καί ἕνα ἄρθρο πού ἀναφερόταν στό ἄρθρο τοῦ «Nature» μέ τίτλο «The Unmasking of Mitochonrial Eve»[2], δηλαδή «Ἡ ἀποκάλυψη τῆς Μιτοχονδριακῆς Εὕας». Ἡ ἐπιλογή αὐτοῦ τοῦ ὀνόματος, πού ἔκανε σαφέστατη σύνδεση μέ τίς βιβλικές ἀναφορές ἔδωσε φωτιά στήν ἱστορία, τόσο πού ἔφτασε νά γίνει πρωτοσέλιδο σέ πολλά μεγάλα περιοδικά ὅπως τό «TIME», τό «Newsweek» καί ἄλλα. Αὐτή ἡ ἐξέλιξη προκάλεσε ἀρκετά προβλήματα στήν κα Cann, ἡ ὁποία ἄρχισε νά δέχεται παρενοχλητικά emails, ἀπειλητικά τηλεφωνήματα καί τέλος μέχρι καί ἐπίσκεψη ἀπ’ τό FBI![3].        

Σχετικά μέ τόν ὑπολογισμό τοῦ χρόνου βάσει τῶν μεταλλάξεων, δέ­κα χρόνια ἀργότερα προέκυψε μιά ἐπιπλέον ἐξέλιξη ἡ ὁποία ἦρθε νά τα­ρα­κουνήσει ἐκ νέου τήν ἐπιστημονική κοινότητα. Τό 1997 στό ἔγκυρο ἐπιστημονικό περιοδικό «Nature-Genetics» δημοσιεύθηκε μιά ἐργασία[4] ἡ ὁποία ἀποδεικνύει ὅτι ὁ ρυθμός τῶν μεταλλάξεων τοῦ μιτοχνοδριακοῦ DNA εἶναι περίπου 20 φορές μεγαλύτερος ἀπό αὐτόν πού εἶχε ὑπολογιστεῖ ἀρχικά ἀπό τά φυλογενετικά δέντρα καί εἶχε χρησιμοποιηθεῖ στή δημοσίευση τῆς Cann γιά τόν ὑπολογισμό τῆς ἡλικίας τῆς Μιτοχονδριακῆς Εὕας. Μεγαλύτερος ρυθμός μεταλλάξεων σημαίνει ὅτι τά 100.000 - 200.000 χρόνια πού ὑπολογίστηκαν ὡς ἡλικία τῆς Μιτοχονδριακῆς Εὕας εἶναι λάθος καί ὅτι ὁ πραγματικός χρόνος εἶναι ἀπό 5.000 – 10.000 χρόνια! Αὐτό τό χρονικό παράθυρο εἶναι σέ ἀπόλυτη συμφωνία μέ τόν βιβλικό χρόνο δημιουργίας τοῦ κόσμου τῶν 7.521 χρόνων. Τό συγκεκριμένο στοιχεῖο σχολιάστηκε καί ἀπό ἕνα ἄρθρο στό «Science» ἕνα χρόνο μετά, στό ὁποῖο ὁ συγγραφέας ἐπί λέξει ἀναφέρει «Μέ τήν ἀρχική μέθοδο ἡ Μιτοχονδριακή Εὔα ὑπολογίστηκε ὅτι ἦταν 100.000 - 200.000 ἐτῶν, ἐνῶ μέ τή νέα μέθοδο ἡ πραγματική της ἡλικία μειώνεται σέ μόλις 6.000 χρόνια»[5].     

Μετά ἀπό αὐτή τή μικρή ἱστορία θά ἤθελα νά ἀπευθύνω ὁρισμένα ἐρωτήματα πρός προβλημα­τισμό ὅλων μας:

Πόσο συμβολικό …παραμυθάκι ἀκούγεται τώρα ἡ ἱστορία τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὕας πού “ἔπεσαν” πρίν ἀπό περίπου 7.521 χρόνια;

Πόσο σίγουροι εἴμαστε γιά τήν ἡλικία τῆς Δημιουργίας καί πόσο καλά τελικά γνωρίζουμε τί σωστό καί τί λάθος ἔχει ἀνακαλύψει ἡ ἐπιστήμη γιά τήν ἀρχή της καί τήν ἀρχή τοῦ εἴδους μας;

Ἡ προσωπική ἄποψη τοῦ γράφοντος εἶναι ὅτι ὁ Θεός σάν Πατέρας μᾶς ἔδωσε ἐξαρχῆς ὅλη τήν Ἀλήθεια, ἀλλά ἀκριβῶς ἐπειδή εἶναι Πατέρας καί ἀγαπάει καί σέβεται τά παιδιά Του, μᾶς ἔδωσε παράλληλα καί τήν δυνατότητα νά Τόν ἀμφισβητήσουμε καί νά ἐπιβεβαιώσουμε τό κάθε τί πού μᾶς εἶπε. Ὅταν ἡ ἐπιστημονική ἔρευνα διεξάγεται  ἀντικειμενικά καί ἀμερόληπτα, βρίσκεται καθημερινά μπροστά σέ ἐκπλήξεις, πού ἔρχονται μόνο πρός ἐπιβεβαίωση τῶν ὅσων μᾶς ἔχει ἀποκαλύψει ὁ Θεός, τά ὁποῖα μέχρι ἐκείνη τή στιγμή θεωροῦμε παιδαριώδη καί ἀνυπόστατα. Μᾶς ἐπιτρέπει νά βάλουμε τον δάκτυλόν μας «εἰς τόν τύπον τῶν ἥλων», ὅπως ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς, καί μᾶς προτρέπει νά γίνουμε πιστοί καί ὄχι ἄπιστοι.

Ὅσοι ἔχουμε μάτια ὀφείλουμε νά τά ἀνοίξουμε καί νά δοῦμε καί ὅσοι ἔχουμε αὐτιά νά τά ἀνοίξουμε καί νά ἀκούσουμε. Μᾶς τήν ἔδωσε ὁ Πατέρας μας αὐτή τή δυνατότητα ἀπ’ τήν ἀρχή τοῦ κόσμου, ἀλλά δέν φαίνεται νά τήν ἀξιοποιοῦμε. Ὁρισμένες φορές πραγματικά ἀναρωτιέμαι τί δικαιολογία θά βρεῖ προκειμένου νά μᾶς σώσει. Δέν ἀπελπίζομαι ὅμως, Θεός εἶναι, ὅλα τά μπορεῖ...

                                                                 Κώστας Βουγᾶς

                                                                Μοριακός Βιολόγος

Ἀναφορές

1.Cann RL, Stoneking M, Wilson AC (1987). “Mitochondrial DNA and hu            man evolution”. Nature 325 (6099): 31–36

2.Lewin R. The unmasking of mitochondrial Eve.Science. 1987 Oct 2;238(4823):24-6.

3.Jane Gitschier. All About Mitochondrial Eve: An Interview with Rebecca             Cann. PLoS Genet. 2010 May; 6(5): e1000959.

4.Parsons TJ, Muniec DS, Sullivan K, Woodyatt N, Alliston-Greiner R, Wilson MR, Berry DL, Holland KA, Weedn VW, Gill P, Holland MM.         A high observed substitution rate in the human mitochondrial DNA control region. Nat Genet. 1997 Apr; 15 (4): 363-8.

5.Gibbons, A. ‘Calibrating the Mitochondrial Clock’. Science 279(5347): 28–29, January 2, 1998

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 130-131

Ἰούνος - Ἰούλιος 2013

πηγή