Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Σάββατο, Οκτωβρίου 05, 2013

Κυριακὴ Γ΄ Λουκᾶ: Ο Κύριος περιμένει και τα δικά μας δάκρυα μετανοίας ώστε να πει: «Ἡ Ἑλλάς, σοὶ λέγω· ἐγέρθητι».


 ησος Χριστς εναι  ρχηγς τς ζως κα το θανάτου. Στ χέρια Του βρίσκονται τ πάντα· προνοε κα οκονομε τ κτιστ ντα· φροντίζει καπιμελεται μ φιλοστοργία τν σωτηρία λων τν νθρώπων, καλντας τους ν ρθουν κοντά Του, στν πηγ τς ζως. Τ σημεριν θαμα ποτελεπροανάκρουσμα τς δικς Του ναστάσεως, λλ κα τς κοινς ναστάσεως κατ τν δεύτερη παρουσία Του. 

Πς λλωστε θ ταν δυνατν ν μν εχε πιτελέσει να τέτοιο θαμα, ταν διος κουσίως πορευόταν πρν τν Σταυρό, χοντας ρθει μ σκοπ ν νικήστν θάνατο; Κα πς θ ταν δυνατν π τν λλη πλευρ ν μν εχε τν δύναμη ν νικήσ τν θάνατο δι το θανάτου Του, ταν νέσταινε λλους; Παρόντες ταν ο μαθητές Του στν Ναΐν· κι μως, ταν Τν σταύρωσαν κα Τν κατέβασαν πνουν π τν Σταυρ κα Τν θαψαν στν μνημεο, κενοι,πέλπιδες πλέον, σκανδαλίστηκαν κα διεσκορπίστηκαν ς πρόβατα «μχοντα ποιμένα». λεγαν χλευαστικ ο ρχοντες τν βραίων: «λλους σωσε· τν αυτό Του δν χει τν δύναμη ν σώσ» κα ντ ο μαθητς ν ντιτάξουν τν λπίδα, κπηγάζουσα π τ σημεριν θαμα, νίσχυαν τν πογοήτευσή τους.
Στν δια μορα κα  λαός μας, δελφοί μου, πογοητευμένος μ ατ πο τοσυμβαίνουν τν τελευταο καιρό.  πατρίδα πεθαίνει κα μαζ μ ατν  λπίδα τς ναστάσεως. Τί χρειαζόμαστε στν παροσα φάση; να χέρι! Ναί, να χέρι ν γγίξ τν σορ τς λλάδος κα ν τν προστάξ: « λλάς, σο λέγω·γέρθητι». να χέρι ζωοπάροχο, να χέρι ελογίας, πνος, ναδημιουργίας,ναστάσεως. Κα ατ τ χέρι, δελφοί μου, εναι το Χριστο μας, το Κυρίου μας· εναι τ χέρι πο φήσαμε, γιατ νομίσαμε τι, κρατντας Το, μς περιόριζε τάχα τν λευθερία· εναι τ χέρι πο φήσαμε, γιατ νομίσαμε πς μεγαλώσαμε κα πς θ μπορούσαμε πιτέλους μόνοι μας ν διαχειριστομε τν τύχη μας. Κιμως· «φάγαμε τ μοτρα μας» κατ τ κοινς λεγόμενον, δηγηθήκαμεθελούσια στν κηδεμονία τς γχόνης πο μς τοίμασε  πονηρς κα τργανά του, φθάσαμε στν θάνατο τς λπίδας, θαφτήκαμε στ μνημεο τςστορίας κα κατεβήκαμε στν δη τς χρεωκοπίας μ τος φαρισαίους τοκόσμου ν μς χλευάζουν κα ν πανηγυρίζουν γι τν φανισμό μας.
μως, δελφοί μου,  νεκρς δν χάνεται, δν φανίζεται, ταν πιστεύ στνναστάντα Χριστό. Κα σως  δόξα τς νάστασης το πιστο ν περν μέσαπ τν ξευτελισμ το θανάτου του. σως, πειδ φθάσαμε στ τέρμα, Χριστς μς τοιμάζει μι καινούρια ρχή, μι φετηρία, πο θ σημάν τνιζικ λλαγ τν δεδομένων. Θυμηθετε, δελφοί μου, ατ πο λεγε κενος,τι, γι ν καρποφορήσ  σπόρος πο πέφτει στ γ, πρέπει ν μπ στ χμα, ν ταφ κα ν πεθάν χώρα πέθανε κα τάφη κα τ δάκρυα τν πολιτν τν ποτίζουν καθημεριν πλέον, μως βλάστηση πουθενά...
«Κα δν ατν  Κύριος σπλαγχνίσθη π’ ατ κα επεν ατ· Μ κλαε». Μ τί λέγεις δ, Κύριε; Πς ν μν κλάψη  μάνα γι τ νεκρ σπάχνο της; Πς ν μν κλάψουμε κι μες γι τς τόσες ατοκτονίες, γι τς δεσμευθεσες περιουσίες, γι τς πωλεσθεσες ργασίες, γι τς ρπαγεσες οκίες; Πς νμν κλάψουμε γι τ ζοφερ παρν κα τ ζοφερότερο μέλλον τς νεργης νεολαίας μας; Πς ν μν κλάψουμε γι τς πολύσεις τν παλλήλων, γι τπαχθ κα πεχθ χρέη, γι τν νοσοσα γειονομικ περίθαλψη, γι ατ τκράτος πο φτιάχτηκε μ τ αμα κα τς θυσίες ρώων;
Ν κλάψουμε, δελφοί μου! Ν κλάψουμε μ δάκρυα μετανοίας, γι νεσπλαγχνισθ κι μς  Κύριος, πως εσπλαγχνίσθη τν χήρα τς Ναΐν. Δνταν κατακριτέα τ δάκρυά της. Δν τς επε τι εναι κακ ν κλας. Κι κενος δάκρυσε, ταν πληροφορήθηκε τν θάνατο το Λαζάρου, το γαπημένου Του φίλου. Γι’ ατ κα  λόγος Του «Μ κλαε» δν ταν λόγος λεγκτικς τν δακρύων τς χήρας. ταν λόγος λπίδος κα βεβαίας παρηγορις. ταν σν ντς λεγε: «Δν χρειάζεται λλο ν κλας, γιατ γ θ ναστήσ τ παιδί σου».ν δν κλαιγε κείνη, σως ν μν ξέφραζε τν εσπλαχνία Του μ τ θαμα. Κιν μες δν κλάψουμε κα δ ν μετανοί, δν θ ζήσουμε τ θαμα τς εσπλαγχνίας Του.
λεγε  σύγχρονος γιος Παΐσιος  γιορείτης τι ο φίλοι μας θέλουν ν μς τσαλακώσουν, ο δ χθροί μας ν μς ξαφανίσουν, γιατ εμαστε ρθόδοξοιλληνες. Περάσαμε μπόρες κα μπόρες ς θνος. νάδελφοι, μόνοι, βοήθητοι, πολεμούμενοι π πάντων, ντέξαμε στ χρόνο κα φθάσαμε δ πο φθάσαμε. Χριστς ξέρει κα π θάνατο κα π νάσταση. Περιμένει τν μετάνοιά μας, τ δάκρυά μας, γι ν πλώσ τ χέρι Του στ σορ τν προδομένων νείρων μας κα ν μς ναστήσ.

π. Στυλιανός Μακρής

Κυριακή Γ Λουκά Αναστάσιμες τροχιές "Νεανίσκε, σοί λέγω εγέρθητι" εκ της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κύπρου

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΩΟΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΕΙ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής Γ' Λουκά (Β' Κορινθίους δ' 6 – 15) Άρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΩΟΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΕΙ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ
Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής
Γ' Λουκά
(Β' Κορινθίους δ' 6 – 15)

Υπάρχουν ορισμένες ψυχές που ίσως δεν έχουν συνειδητοποιήσει την Ορθόδοξη Χριστιανική πνευματικότητα στα βασικά της σημεία και νομίζουν ότι η ζωή θα περάσει δίχως νέφη και καταιγίδες. Ότι ο βίος, αφού υπάρχει η πίστις, θα είναι ανέφελος και ότι όλα θα έρχονται όπως ακριβώς υπολογίζει ο άνθρωπος.
Όμως, η πραγματικότητα είναι διαφορετική, χωρίς βεβαίως αυτό να έρχεται σε καμμία αντίθεση με την πίστη, όπως θα δούμε.
Και πρώτα απ' όλα ας στρέψουμε το βλέμμα μας σ' Αυτόν τον Αρχηγό της πίστεώς μας και Σωτήρα μας, στον Κύριο Ιησού Χριστό.
Όλη Του η ζωή, εάν τη μελετήσουμε σωστά, θα δούμε ότι ήταν ένας Σταυρός, που η αποκορύφωσή του πραγματοποιήθηκε επάνω στο Γολγοθά. «Αντί της προκειμένης αυτώ χαράς, υπέμεινε σταυρόν» (Εβρ. ΙΒ΄ 2) και θάνατο μαρτυρικό και επονείδιστο!
Αλλά και των Αγίων Αποστόλων η ζωή, μήπως ήταν ανέφελη και ακύμαντη; Είναι και αυτό ένα θαύμα, το πώς δηλ. άντεξαν οι Μαθητές, μέσα σε τέτοιο κλίμα πολεμικής και με τέτοιους και τόσο σκληρούς διωγμούς, έφτασαν στα πέρατα της Οικουμένης και ίδρυσαν τις κατά τόπους του Χριστού Εκκλησίες!
Πόσες περιπέτειες και ποικίλους πειρασμούς υπονοεί, συμπυκνώνει και μας αποκαλύπτει ο κήρυκας της Οικουμένης με την φράση του «Εν παντί θλιβόμενοι και απορούμενοι και διωκόμενοι και καταβαλλόμενοι, μάλιστα δε περιφέροντες πάντοτε την νέκρωσιν του Κυρίου εν τω σώματι;» (Β΄ Κορ. Δ΄ 9-10).
Και φυσικά αυτή η αποστολική ζωή, συνεχίζεται και στην πορεία των αιώνων διά των Αγίων, μέσα στο σώμα της Εκκλησίας μας. Συνεχίζουν δηλ. οι άγιοι και οι αγωνιστές του Χριστού, μέσω των θλίψεων να βιώνουν τη χάρη του Θεού, αφού αποτελεί θεμελιώδη αλήθεια της πίστεως ότι «στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν» (Ματθ, Ζ΄14).
Βεβαίως στο σημείο αυτό είναι ανάγκη να διευκρινίσουμε κάτι το βασικό. Ότι δηλ. και οι άνθρωποι του κόσμου, οι μακράν του Θεού άνθρωποι, αντιμετωπίζουν θλίψεις και δυσκολίες αφάνταστες. Αλλά είναι άλλου περιεχομένου και άλλου είδους από τις ταλαιπωρίες των πιστών. Άλλο πράγμα είναι να ζεις συνειδητά μέσα στη ζοφερή κόλαση της αμαρτίας και ως αποτέλεσμα να έχεις πόνο και ταραχή και θλίψεις και απογοητεύσεις, και να δαπανάς την ψυχική και τη σωματική σου υγεία στο κακό, και εντελώς άλλο πράγμα να αισθάνεσαι μία θλίψη ή μία κούραση μέσα στο πλαίσιο του όμορφου και συνειδητού πάντοτε αγώνα της πνευματικής και αυθεντικής ζωής, όπως αυτή τη ζωή την διακηρύττει και την διασφαλίζει η Εκκλησία μας.
Δεν μπορούν λοιπόν να συγκριθούν τα δύο μεγέθη των θλίψεων. Η πίκρα της αμαρτίας και η ελαφρά θλίψη της χριστιανικής πραγματικότητας. Άλλωστε το τονίζει και ο ίδιος ο Κύριός μας: «Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστί» (Ματθ. ΙΑ΄ 30).
Πρέπει όμως να συνεχίσουμε στο κεφάλαιο των θλίψεων και να δούμε ότι τα «τέκνα του φωτός», θλίβονται για δύο βασικούς λόγους. Ο ένας είναι εσωτερικός και έχει να κάνει με αυτούς τους ίδιους. Ο δε έτερος είναι εξωτερικός και έχει να κάνει με τους άλλους. Ο μεν πρώτος αφορά τις αδυναμίες. Τις μεγάλες ή τις μικρές ή και αυτές τις ασήμαντες, αρκετές φορές, που βλέπει μπροστά του ο αγωνιζόμενος.
Ναι, ο πιστός μέσα από τον αγώνα, αποκτά ένα είδος σωστής και διακριτικής ευαισθησίας με αποτέλεσμα οι κεραίες της συνειδήσεώς του, να συλλαμβάνουν τα λάθη του και τα σφάλματά του, όταν οι άλλοι δεν μπορούν να διακρίνουν απολύτως τίποτε και όλα τα βλέπουν σωστά και τέλεια.
Δεν κάνουμε βεβαίως λόγο για όσους έχουν υπερευαίσθητη και περιδεή συνείδηση, διότι αυτό αποτελεί ένα μεγάλο αρνητικό στοιχείο της προσωπικότητας, με αποτέλεσμα αυτός ο οποίος βρίσκεται εγκλωβισμένος στην υπερευαισθησία του να βασανίζεται ο ίδιος, αλλά να βασανίζει και τους άλλους.
Κάνουμε λόγο για τις «τετραγωνικές» προσωπικότητες που αποφεύγουν τα άκρα, τόσο της αναισθησίας, όσο και της υπερευαισθησίας – μελαγχολίας, και με τη χάρη του Θεού, βλέπουν την ζωή τους στην αντικειμενική διάσταση και όπως πραγματικά είναι.
Οι εσωτερικές λοιπόν θλίψεις έχουν να κάνουν με τις αδυναμίες και φυσικά ουδέποτε τα λάθη οδηγούν στο μαρασμό και στη φρικτή απελπισία. Και αυτά μεν για την πρώτη περίπτωση των εσωτερικών θλίψεων.
Οι εξωτερικές τώρα θλίψεις και ταλαιπωρίες τις οποίες βιώνουν στην κάθε εποχή οι πιστοί, έχουν να κάνουν με την κακία, το μίσος και τους παντοίους διωγμούς που δέχονται οι αυθεντικοί πιστοί από τους αθέους και απίστους και γενικώς από τα τέκνα του εχθρού.
Γεμάτα τα Ιερά Συναξάρια από τους διωγμούς που υπέστησαν οι πιστοί και κυρίως οι Άγιοι. Και έρχεται η ίδια η ζωή και αυτή η καθημερινότητα να υπογραμμίσουν τον αληθή λόγο της Γραφής ότι: «πολλαί αι θλίψεις των δικαίων» (Ψαλμ. ΛΓ΄ 20).
Έτσι, πραγματοποιείται επακριβώς και στο σημείο αυτό ο λόγος του Κυρίου: «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε» (Ιωάννου ΛΓ΄33).
Αλλά, γιατί απορούμε αδελφοί; Επειδή στην αλήθεια αυτή έρχεται ο πειρασμός και προσπαθεί να μας βάλει στην καρδιά τα ανθρώπινα γιατί;
Μα, γίνεται να υπάρξει αθλητής χωρίς να αντιμετωπίσει δυσκολίες και εμπόδια; Υπάρχει σωστός στρατιώτης δίχως κόπους και ταλαιπωρίες; Παρουσιάστηκε ποτέ άγιος του Θεού άνθρωπος και τέκνο της Εκκλησίας μας, χωρίς στερήσεις και στενοχώριες και προσβολές του εχθρού και των ανθρώπων; Αλλά αν αφαιρεθούν αυτά πώς τότε κανείς να αγωνιστεί; Πώς θα δείξει ποιος είναι και ποια πραγματικά είναι η αξία του;
Το παράδοξο θα ήταν να συνέβαινε το αντίθετο, δηλ. χωρίς κόπους και θυσίες και από τα εύκολα να έδειχνε κανείς πως είναι αγωνιστής.
Έχει λοιπόν τις ποικίλες δυσκολίες του ο αγώνας και η Χριστιανική ζωή, είναι όμως ζωή ένδοξη και μακάρια. Και τούτο διότι, όπως μας διδάσκουν οι Άγιοι, οι οποίοι βίωσαν όλα τα επίπεδα των θλίψεων και των πειρασμών, η ζωή της πίστεως υπόκειται μεν στη θλίψη, αλλά νικά τη θλίψη. Και ο σύντονος αγώνας νικά την αγωνία που τσακίζει τον άνθρωπο.
Πράγματι, το ανθρώπινο στοιχείο υπόκειται στην πτώση και την αμαρτία, αλλά ο πιστός χάριτι Θεού θριαμβεύει κατά της αμαρτίας. Υπόκειται στο μεγάλο εχθρό του θανάτου, αλλά τελικώς υπερνικά και αυτόν τον θάνατο.
Είναι δε πολύ χαρακτηριστικό το πώς αναφέρει και υπογραμμίζει αυτή την πραγματικότητα ο Απόστολος στο σημερινό μας Ανάγνωσμα: «Εν παντί θλιβόμενοι, αλλ' ού στενοχωρούμενοι, απορούμενοι αλλ΄ούκ εξαπορούμενοι, διωκόμενοι αλλ' ούκ εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι αλλ' ούκ απολλύμενοι» (Β΄ Κορ. Δ΄ 8-9)
Στην ερώτηση τώρα, πώς γίνονται όλα αυτά και πώς ο αδύναμος άνθρωπος είναι δυνατόν να κατορθώσει αυτή την ένδοξη ζωή, η απάντηση κρύβεται σ' ένα όνομα. Στο υπερύμνητο όνομα «Κύριος Ιησούς Χριστός»!
Ο Χριστός είναι που ζωοποιεί και που εμπνέει τους πιστούς.
Αυτός είναι που μας αναγεννά και μας χαρίζει τη δύναμη ώστε να νικούμε τόσο τις εσωτερικές όσο και τις εξωτερικές θλίψεις της ζωής μας, και στις οποίες αναφερθήκαμε.
Σ' Αυτόν πιστεύουμε «διό και λαλούμεν».
Γι' αυτό ζούμε και υπάρχουμε, γι' Αυτόν αγωνιζόμαστε και Αυτός είναι ο σκοπός της υπάρξεώς μας. Δια του τρόπου αυτού επέρχεται και ο αγιασμός που είναι και ο τελικός προορισμός μας. Και αναλόγως της καταστάσεως και του επιπέδου της κάθε ψυχής, πραγματοποιείται και η μετάδοση αυτού του σωτηρίου μηνύματος και προς τους άλλους ανθρώπους, που διψούν τον Χριστό και δυστυχώς τον στερούνται. Διότι είναι αλήθεια, ότι ο κόσμος γύρω μας Τον αναζητά, ίσως χωρίς να το αντιλαμβάνεται. Και αυτό είναι κάτι το οποίο δε θα πρέπει να το λησμονούμε ποτέ και να μας απασχολεί σοβαρά...
Αδελφοί μου, ας μη σταματά το βλέμμα μας στις θλίψεις που αντιμετωπίζουμε και που ίσως στο μέλλον να γίνουν περισσότερες για την αγάπη και τη δόξα του Χριστού.
Ας αποφασίσουμε να βιώσουμε τη ζωή την οποία αξίζει να ζούμε, δηλ. τη ζωή της χάριτος με τις «πολλές θλίψεις» και την ατέλειωτη χαρά του Χριστού, και τότε ας είμαστε βέβαιοι ότι εκπληρώνουμε το σκοπό της υπάρξεώς μας.
Αμήν.



Άρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

Παρασκευή, Οκτωβρίου 04, 2013

Στα λόγια η αποστολική διαδοχή στην πράξη ο φαρισαϊσμός...



Του Διονύση Μακρή
 Και πάλι επίκεντρο η εκλογή Ιεράρχη η Ιεραρχών στην τακτική ετήσια συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου
Συνεδριάζει για μία ακόμη φορά η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Ελλάδος μέσα στον Οκτώβριο προκειμένου να εκλέξει έναν νέο Αρχιερέα μέσα από συγκεκριμένες προετοιμασμένες στο παρασκήνιο διαδικασίες που ουσιαστικά αποτελούν και συνιστούν ύβρη προς το Πανάγιο Πνεύμα. Και αποτελούν ύβρη καλοί μου χριστιανοί γιατί οι διαδικασίες αυτές έχουν αφετηρία τον εγωκεντρισμό και την ιδιοτέλεια και επ’ ουδενί τρόπο αποβλέπουν στην εξασφάλιση καλύτερης διαποίμανσης με στόχο την εν Χριστώ σωτηρία!
Γιατί εάν είχαν τέτοιο σκοπό και στόχο τότε στη διοίκηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας θα επικρατούσε η αξιοκρατία, θα βασίλευσε το θυσιαστικό χριστιανικό πνεύμα και προπαντός ο κινητήριος μοχλός της θα ήταν η ταπείνωση. Τα στοιχεία αυτά άλλωστε χαρακτήριζαν τους αγίους Αποστόλους, οι οποίοι δεν διακονούσαν τράπεζες και συσσίτια, όπως παρατηρείται σήμερα αλλά ασχολιόντουσαν αποκλειστικά με το κήρυγμα της σωτηρίας των ανθρωπίνων ψυχών. Σήμερα λοιπόν χριστιανοί μου που η σύγχρονη κοινωνία μας έχει μεγάλη ανάγκη από το αποστολικό κήρυγμα, νοούμενο φυσικά ως επαναφορά του ευαγγελικού λόγου στη ζωή μας, εκλαμβανόμενο ως καθημερινότητα που θα εμπεριέχει εμπράκτως την εν Χριστώ ελπίδα, νοούμενο τέλος ως πνευματική τροφή που θα δώσει τέλος στην πολύχρονη ασιτία της ψυχής... Σήμερα που όλοι έχουμε ανάγκη να πιούμε το ύδωρ το ζων οι διάδοχοι των Αποστόλων στη συντριπτική πλειονότητά τους περί άλλων τυρβάζουν!
Είναι άλλωστε προφανές ότι η πνευματική φτώχεια, ερημοποίησε και ξήρανε την ανθρώπινη ψυχή σε βαθμό τέτοιο που βιώνει αλλεπάλληλες κρίσεις νοούμενες ως ανασφάλεια, ως απελπισία, ως απογοήτευση, ως κατάθλιψη κ.ο.κ. Το να ζεις μακράν του Θεού αποτελεί σήμερα μόδα που τελικώς οδηγεί στον κοινωνικό μαρασμό και στη βεβήλωση πανανθρώπινων αξιών που στηρίχθηκαν στον ευαγγελικό σωτήριο λόγο.
Δυστυχώς οι Ιεράρχες μας σήμερα αν και κόπτονται περί της αποστολικής διαδοχής και είθισται μάχονται λυσσωδώς κατά αυτών που θα τολμήσουν να την αμφισβητήσουν εν τούτοις δεν ομοιάζουν ούτε στο ελάχιστο με τους αγίους Αποστόλους. Αντιθέτως θα μπορούσαμε εύκολα μέσα από την βιωτή τους να τους ταυτίσουμε με τους Φαρισαίους υποκριτές που διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον! Δεν νοιάζονται τόσο για την ψυχή τους όσο για το πως θα επιδειχθούν, για το πως θα εντυπωσιάσουν. Και γι’ αυτό η ευαγγελική διδαχή δεν αποτελεί γι’ αυτούς βασική προτεραιότητα επειδή ασυνειδήτως τους ενεργοποιεί την ενοχή που εκπηγάζει από την απουσία της αληθινής αγάπης. Προτιμούν λοιπόν ασύστολα να πολιτικολογούν είτε δεξιόστροφα είτε αριστερόστροφα, να αναλίσκονται σε ανούσια παιχνίδια προπαγάνδας με τον σύγχρονο Καίσαρα χωρίς καμιά διάκριση! Και το κάνουν με ευχαρίστηση και χωρίς την παραμικρή ντροπή γιατί αποσκοπούν στο να λάβουν ενδομύχως τα εύσημα και τους επαίνους της κοσμικής εξουσίας, μέρος της οποίας κόπτονται να είναι και οι ίδιοι. Σήμερα λοιπόν οι καλοί μας Ιεράρχες στη συντριπτική πλειονότητά τους έχουν καταστεί υπηρέτες ενός σαθρού συστήματος, στο οποίο κυριαρχούν η ασυδοσία, η διαφθορά και η ασέβεια προς τον Θεό!
Μετά λόγου γνώσεως λοιπόν θα μπορούσαμε να τους εκλάβουμε ως στυγνούς «εγκληματίες»! Με τη διαφορά ότι το έγκλημα που διαπράττουν είναι το χειρότερο δυνατόν αφού είναι πνευματικής υφής και αφορά το χριστεπώνυμο ποίμνιο που ανέλαβαν ως ποιμένες να οδηγήσουν στη σωτηρία! Εγκληματούν λοιπόν ασύστολα γιατί έχουν οι ίδιοι με τη βιωτή τους, τις ψεύτικες υποσχέσεις και τη αθέτηση των όρκων τους ανοίξει διάπλατα την πόρτα στον μιαρό Αντίδικο! Και όχι μόνο του άνοιξαν την πύλη εισόδου αλλά επιπλέον τον σιγοντάρουν να επιτελέσει το έγκλημά του στον άνθρωπο με αντάλλαγμα να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους, την πολυθρόνα της εξουσίας και τον παχυλό μισθό τους...
Η απουσία του Χριστού τους καθιστά ανήμπορους και δέσμιους του σαθρού συστήματος που κατά καιρούς τους χρησιμοποιεί ώστε να καμφθεί οιανδήποτε προσπάθεια χριστιανικής αντίστασης. Τους καθιστά δειλούς και φοβισμένους και τους εκθέτει ανεπανόρθωτα απέναντι στους χριστιανούς.
Ως εκ τούτου είναι φυσικό επακόλουθο ως δούλοι του συστήματος να προωθούν ετσιθελικά μέσα από τον ωχαδελφισμό που τους διακατέχει τα συμφέροντα της εξουσίας υλοποιώντας υποσχέσεις που έδωσαν και οι ίδιοι προκειμένου να λάβουν επί της κεφαλής τους την πολυπόθητη επισκοπική μίτρα, στους περισσότερους εκ των οποίων λειτουργεί τελικά ως βαρίδι που στο τέλος και ενώπιον του Θεού τους συντρίβει... Μέσα στο πλαίσιο αυτό των αλλησβερίσιων με την κοσμική εξουσία λειτουργεί άριστα ο νόμος της σιωπής κατά τρόπο τέτοιο που θυμίζει μαφιόζικες συμμορίες και την γνωστή ομερτά. Νόμος της σιωπής για τις διαβουλεύσεις, τις μυστικές σκοτεινές συσκέψεις, για τα αρχιερατικά ανταλλάγματα...κ.ο.κ.
Η έννοια λοιπόν του Επισκόπου, ως δοχείο θείας χάρης, ως πηγή δωρεών και ανιδιοτελούς αγάπης εξαφανίστηκε παντελώς και στη θέση τούτη ανεδείχθη ο δεσπότης, νοούμενος ως δικτάτορας, στυγνός εξουσιαστής και κυρίαρχος φασιστικών συμπεριφορών. Γιατί καλοί μου Χριστιανοί κατά το παράδειγμα του Χριστού στον Επίσκοπο, προπορεύεται η αλήθεια, το έλεος, η ανιδιοτέλεια, η άδολη αγάπη που απευθύνεται πρωτίστως στους εχθρούς, το παράδειγμα της εν Χριστώ ζωής... Προπορεύεται επιπλέον η ελπίδα της εν Χριστώ αιωνιότητας μέσα από τη σταυροναστάσιμη θυσιαστική ψυχοσωματική πορεία.
Ειλικρινά σας λέγω πως αν ανακαλύψετε έναν τέτοιο άγιο Επίσκοπο σήμερα να με φωνάξετε να ασπαστώ ταπεινά τα πόδια του και να τον προσκυνήσω ως τύπο και μιμητή Χριστού! Σήμερα λοιπόν είναι ηλίου φαεινότερο ότι έχουμε δεσποτάδες στους οποίους η απουσία του Χριστού είναι εμφανής από την πρώτη ματιά. Δεσποτάδες ανασφαλείς, ημιμαθείς στις ευαγγελικές διδαχές. Ανήμπορους και αδύναμους ρασοφόρους που λειτουργούν σαν φοβισμένα -δειλά ανθρωπάκια και θυμίζουν στο πέρασμά τους το πάθημα της μαϊμούς, που όταν θέλησε να ανέβει ψηλά άφησε εκτεθειμένα τα οπίσθια της.
Σκληρή η κριτική μας αφουγκράζουμε να ψιθυρίζετε. Δίκαιο έχετε! Είναι σκληρή αλλά προέρχεται -ειλικρινά σας το δηλώνω χριστιανοί μου- από καλή διάθεση. Η κριτική μας αυτή πηγάζει αυθόρμητα από την έκδηλη αγωνία μας για την ολοφάνερη κατηφορική πνευματική πορεία του ευλογημένου αυτού τόπου και αποβλέπει στο να ακούσουμε από αρχιερατικά χείλη το «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου»...
Δεν χτυπάμε τον Αρχιεπίσκοπο η τον Πατριάρχη η τον Μητροπολίτη με ανυπόστατες κατηγορίες και συκοφαντίες ούτε κατ’ επέκταση το ράσο, όπως κάποιος μας έγραψε σε ανώνυμη επιστολή του. Ούτε επιθυμούμε να ανακατεύουμε την ακαθαρσία-αμαρτία για να την γνωστοποιήσουμε και στους υπολοίπους χριστιανούς και να γίνουμε χειρότεροι αυτών που την προκάλεσαν ενισχύοντας το λεγόμενο εκκλησιαστικό σκάνδαλο.
Στηλιτεύουμε απλά την αμαρτία και όχι τα πρόσωπα σε μία απέλπιδα προσπάθειά μας να δούμε, έστω και αμυδρά, μέσα από μία απροσδόκητη θυσιαστική αξιοκρατική πράξη κάποιο φως στο τούνελ που θα μας επιτρέψει και πάλι σε οδό αγιότητας! Μία αγιότητα που ως φάρος θα φωτίζει αδιαλείπτως το θαύμα της αληθινής ζωής!
Δεν είναι λοιπόν δυνατόν ρασοφόροι που έδωσαν λόγο να υπηρετούν τον Χριστό να προβαίνουν σαν τους Φαρισαίους σε απαράδεκτες παρασκηνιακές συναλλαγές υπό τον μόδιον. Δεν μπορεί η εκλογή ενός νέου Ιεράρχη να κρύβει οικονομικά συμφέροντα και μύχιες επιδιώξεις των εκφραστών του μυστηρίου της ανομίας. Δεν μπορεί ρασοφόροι να συμπορεύονται με τις σκοτεινές στοές του Αντιδίκου η να γίνονται συνοδοιπόροι του σατανισμού προκειμένου να αναρριχηθούν στον ανώτατο βαθμό της ιερωσύνης, ο οποίος δεν αποτελεί θρόνο και πολυθρόνα εξουσίας αλλά νοείται ως το υπέρτατο ορθόδοξο διακόνημα, ως θέση άκρας ταπείνωσης. Δεν μπορεί ο «Μαμμωνάς» να ορίζει και να κατευθύνει τις αρχιερατικές ψήφους.
Ας μην λειτουργούμε λοιπόν σαν τους Φαρισαίους και θέτουμε πάντοτε στην εκάστοτε προτίμηση (ψήφο) το προσωπικό συμφέρον είτε αυτό νοείται ως εξασφάλιση των καλών σχέσεων μας με τον Αρχιεπίσκοπο, γεγονός που θα εξασφαλίσει την προώθηση των διοικητικών θεμάτων της εκκλησιαστικής επαρχίας, είτε ως οικονομική ενίσχυση δήθεν για φιλανθρωπικούς σκοπούς, είτε ως υπόσχεση -αντάλλαγμα προώθησης υμετέρων. Η νοοτροπία άλλωστε προώθησης των «δικών μας παιδιών» στοίχισε στην χώρα, αφού επέφερε μία τεραστίων διαστάσεων οικονομική κρίση και ένα δυσβάστακτο δημοσιονομικό έλλειμμα ενώ η ίδια νοοτροπία στην Εκκλησία έφερε μία πρωτοφανή πνευματική κρίση, έναν πρωτοφανή μαρασμό της εν Χριστώ ζωής.
Επ’ ουδενί λοιπόν θέλω να πιστέψω όσα μου διαμηνύθηκαν από σοβαρά αρχιερατικά χείλη και αφορούν σχέδιο βιαίας απομάκρυνσης -αντικατάστασης μίας πλειάδας γερόντων Ιεραρχών. Σχέδιο που θα ερμηνευθεί ως δήθεν ανανέωση αλλά θα αποβλέπει κυρίως στην προετοιμασία του σώματος της Ιεραρχίας για την αναρρίχηση ως Αρχιεπισκόπου της Εκκλησίας της Ελλάδος ενός νεαρού -αθεολόγητου και επιρρεπή στην αίρεση, όπως από τα γραπτά του έχει αποδειχθεί, «ταλαίπωρου» στην ουσία Ιεράρχη! Βασικό κριτήριο του σχεδίου τούτου αποτέλεσε, ως μου διαμηνύθηκε η φίλο-οικουμενική του διάθεση, η οποία του εξασφάλισε τις άριστες σχέσεις τόσο με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όσο και με το Βατικανό και κατ’ επέκταση τις στοές των εκφραστών του μυστηρίου της ανομίας...
Θα ήθελα διακαώς χριστιανοί μου να μην πιστέψω τα ανωτέρω τα οποία μου διαμηνύθηκαν μήνες πριν αλλά δυστυχώς στην πράξη άρχισαν να επαληθεύονται. Ήδη η Διαρκής Ιερά Σύνοδος δείχνει διατεθειμένη να εφαρμόσει τη διάταξη του Καταστατικού Χάρτη περί αποστολής ιατρικής επιτροπής σε ανήμπορους, ασθενείς και φοβισμένους γέροντες Ιεράρχες, οι οποίοι παρουσιάζονται αδύναμοι ακόμη και στο να συντάξουν μία αξιοπρεπή παραίτηση. Στο στόχαστρο μάλιστα αυτής της απαράδεκτης συμπεριφοράς βρίσκονται σε πρώτη φάση τρεις γέροντες και ασθενείς Μητροπολίτες. Ο πρώτος υπηρετεί στη Μακεδονία, ο δεύτερος στη Στερεά Ελλάδα και ο τρίτος στην Αττική. Οι διάδοχοί τους λένε πως ήδη περιμένουν να ολοκληρωθεί η ραφή της αρχιερατικής τους στολής ενώ είναι τόσοι βέβαιοι για την εκλογή του που ήδη έχουν προβεί στην παραγγελία γλυκισμάτων...
Απώτερος στόχος του σχεδιασμού είναι ο φίλο-οικουμενιστής νεαρός Ιεράρχης που οι δυνάμεις του μυστηρίου της ανομίας προωθούν ως μελλοντικό Αρχιεπίσκοπο να έχει εξασφαλίσει στα επόμενα δύο έτη τουλάχιστον είκοσι ψήφους των Αρχιερέων που θα αντικαταστήσουν τους γέροντες!!!
Μέσα στο πλαίσιο αυτό λέγεται πως συμπεριλαμβάνεται και η εκλογή νέου Μητροπολίτη Αργολίδος, θέση την οποία θεωρούν βέβαιο ότι θα καταληφθεί από τον εκλεκτό αυτών που παρασκηνιακά μεθοδεύουν πρακτικές ξένες προς την αποστολική και πατερική παράδοση... Ελπίζουμε και προσευχόμαστε να μην ευοδωθούν τέτοιου είδους σχέδια που ολοφάνερα αντιτίθενται στις διδαχές και τις παραδόσεις της Ορθοδοξίας και δεν ευαρεστούν τον τριαδικό Θεό.            
 
ΠΗΓΗ: www.orthodoxia.gr  

Λόγοι του Γέροντος Παϊσίου για τα επερχόμενα… Παρατηρήσεις – Σχόλια

Ἀδελφοί μου,
ἐπειδὴ οἱ περιστάσεις τὸ ἀπαιτοῦν, σπεύδω νὰ μοιραστῶ μαζί σας ὁρισμένα στοιχεῖα ἀπὸ τὴν ἀνεξάντλητη δεξαμενὴ πληροφοριῶν ποὺ ἀποτελοῦν οἱ λόγοι τοῦ μακαριστοῦ Γέροντα Παΐσιου. Ἂν καὶ ἔχω συναίσθηση τῆς ἀναξιότητάς μου ὡς πρὸς τὴ διαχείριση τῆς μοναδικῆς αὐτῆς παρακαταθήκης, ἐντούτοις ἔχω καὶ ἔντονο τὸ αἴσθημα εὐθύνης ἀπέναντι στὸ Θεό, τὸ μακαριστὸ Γέροντα καὶ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ.
Καρπὸς τοῦ αἰσθήματος αὐτοῦ, ἄλλωστε, ἦταν καὶ ἡ ἔκδοση ὅλων τῶν σχετικῶν βιβλίων γιὰ τὸ Γέροντα Παΐσιο. Πρόκειται οὐσιαστικὰ γιὰ μία συλλογικὴ προσπάθεια σχεδὸν ὃλων τῶν πνευματικῶν τέκνων του, ἡ ὁποία κατέληξε σ᾽ αὐτὸ τὸ ὑπεύθυνο, ἀξιόπιστο καὶ ἐπίκαιρο, ὅσο ποτὲ ἄλλοτε, ἔργο. Στὸ σημεῖο αὐτὸ ὀφείλω νὰ τονίσω ὅτι οἱ μαρτυρίες ποὺ καταγράφω καί, πολὺ περισσότερο, αὐτὲς ποὺ ἐπιλέγονται νὰ περιληφθοῦν στὰ βιβλία μου, προέρχονται ἀπὸ ἄτομα καθόλα ὑπεύθυνα καὶ ἀξιόπιστα.
Ἀπὸ αὐτή, λοιπόν, τὴν παρακαταθήκη, καὶ ἔχοντας πλήρη ἐπίγνωση τῆς γενικότερης κατάστασης (κυρίως δὲ τοῦ «γιατί», τοῦ «πῶς» καὶ τοῦ «ποιός»…), σταχυολογῶ σήμερα γιὰ σᾶς τὰ παρακάτω χαρακτηριστικὰ σημεῖα. Πρίν, ὅμως, ἀπ᾽ αὐτό, ἐπιτρέψτε μου νὰ κάνω μερικὲς βασικὲς ἐπισημάνσεις, οἱ ὁποῖες βασίζονται τόσο στὴ μελέτη τοῦ ἐν λόγῳ ὑλικοῦ, ὅσο καὶ σὲ μιὰ προσεκτικότερη παρατήρηση καὶ ἐκτίμηση τοῦ γενικότερου πλαισίου:
1. Ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα βρίσκεται στοὺς ἔσχατους καιρούς –τοὺς πραγματικοὺς ἔσχατους καιρούς- στοὺς ὁποίους ἀναφέρεται ὁ Ἅγιος ’Ιωάννης ὁ Θεολόγος στὴν Ἀποκάλυψη. Ἀναμένονται, ἔτσι, γεγονότα τέτοια ποὺ θὰ συγκλονίσουν τὰ ἔθνη.
2. Ἀκόμη κι ἂν ἔχει καταντήσει πιὰ νὰ ἀκούγεται «γραφικό» (χάρη σὲ γνωστὲς ἐπικοινωνιακες τακτικὲς καὶ μεθοδεύσεις), ὅλα ἐξελίχθηκαν μέχρι σήμερα βάσει προσεκτικοῦ σχεδιασμοῦ, σύμφωνα μέ «πρωτόκολλα» -καὶ ὄχι μόνον- συνταχθέντα ἀπὸ παλιά, ἐδῶ καὶ τουλάχιστον 270 χρόνια(1742 – 2012).
(βλ. βιβλίο «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν», 6η Ἔκδοση, σελ.96, καὶ γενικότερα σελ. 81-105).
3. Ἡ 11η Σεπτεμβρίου 2001 σηματοδότησε τὴν εἴσοδο ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας στὴν τελικὴ φάση τοῦ ὅλου σχεδίου.
4. Σχετικὰ μὲ τὸ ὅτι ὅλα αὐτὰ ἀποτελοῦν μέρος ἑνὸς εὐρύτερου σχεδιασμοῦ, ὁ Γέροντας Παΐσιος εἶχε πεῖ χαρακτηριστικά: «Μοῦ λέει ὁ λογισμὸς ὅτι πέντε ἄτομα κάνουν κουμάντο τὸν κόσμο ὁλόκληρο. Δὲν ξέρω ποῦ εἶναι ἢ ποιοὶ εἶναι, ἀλλὰ ξέρω ὅτι εἶναι πέντε ἄτομα ὅλα κι ὅλα.» (Από το αρχείο πληροφοριών των Εκδόσεων Αγιοτόκος Καππαδοκία).

5. Γιὰ τὶς ἐξελίξεις στὸ ἄμεσο μέλλον ποὺ ἀφοροῦν τὴν Ἑλλάδα:
(βιβλίο «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν», B’ Τόμοςσελ. 381)
β) 19-6-1983 (Κυριακὴ τοῦ Μεγάλου Παϊσίου)
…………..
…………..
…………..
Πολλοὶ ἅγιοι θὰ ἤθελαν νὰ ζήσουν στὴν ἐποχή μας καὶ νὰ κάνουν τὸν ἀγώνα μας.
Θὰ κανονίσει ὁ Χριστὸς τὶς ὑποθέσεις τοῦ ῎Εθνους. Ἂν ἔμενε σ᾽ ἐμᾶς αὐτὴ ἡ δουλειά, θὰ τὸ τινάζαμε στὸν ἀέρα τὸ ῎Εθνος.
- Τί θὰ γίνει μὲ τὴ σημερινὴ κατάσταση;
Μὴν ἀνησυχεῖτε. Πολλὰ διατάγματα δὲ θὰ προλάβουν κὰν νὰ δακτυλογραφηθοῦν.
– Μὲ τὸ Γένος μας τί θὰ γίνει;
Τὸ Γένος μας θὰ μεγαλώσει, ἂν καὶ οἱ ὑποτιθέμενοι φίλοι μας θὰ ἤθελαν νὰ τὸ τσαλακώσουν καὶ θὰ τοὺς ἦταν πολὺ εὐχάριστο. Ἀλλὰ ὁ Θεὸς δὲ θὰ ἐπιτρέψει. Ἡ Τουρκία θὰ καταστραφεῖ. Ἔρχεται μεγάλη μπόρα σύντομα. Θὰ μᾶς ἀγγίξει, ἀλλὰ δὲ θὰ μᾶς καταστρέψει.
Μετὰ ἀπ’ αὐτὴ τὴν μπόρα, θὰ ἐπέμβει ἡ Χάρη τοῦ Χριστοῦ. Ὅλοι ἀνεξαιρέτως θὰ πιστέψουν. Δὲ θὰ ὑπάρχει οὔτε ἕνας ἄνθρωπος ἄπιστος. Ὡστόσο, δὲ θὰ ἔχουν τὸ μισθὸ τῶν σημερινῶν Χριστιανῶν. Μὴν τὰ λέτε αὐτὰ στοὺς κοσμικούς, γιατὶ θὰ τὸ ρίξουν ἔξω.
– Ὑπάρχουν, πάτερ, πιστοὶ στὶς μέρες μας;
Ὑπάρχει μιὰ μερίδα Χριστιανῶν ὅπου ὁ Θεὸς ἀναπαύεται.
(βιβλίο «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν», B’ Τόμοςσελ. 363)
γ) Οἱ ἐξελίξεις θὰ ἔχουν δύο φάσεις. Στὸ τέλος τῆς πρώτης φάσης,
………………
………………
………………
Ἀμέσως μετὰ θὰ ἀκολουθήσει μεγάλη πείνα, ἐνῶ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς θὰ ξεσηκωθεῖ καὶ θὰ διώξει τοὺς πολιτικούς (βλ. σελ. 425). Ὁ Γέροντας εἶχε πεῖ χαρακτηριστικά: «Τὰ χρόνια ἐκεῖνα, τόσο ἀπογοητευμένος θὰ εἶναι ὁ κόσμος ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς τῶν δύο μεγάλων κομμάτων, ποὺ θὰ τοὺς σιχαθεῖ καὶ θὰ τοὺς διώξει καὶ θὰ ζητήσει στὴ θἐση τους νὰ ἔρθει ὁ Βασιλιάς. Κι ἐκεῖνος δὲ θὰ ἀρνηθεῖ τὸ κάλεσμα τοῦ λαοῦ. Θὰ τὰ οἰκονομήσει ὅλα ὁ καλὸς Θεός μας.»
(βιβλίο «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν», B’ Τόμοςσελ. 364).
δ) Ὁ Ἁγιορείτης Ἱερομόναχος π. Ἀ…, πνευματικὸ τέκνο τοῦ Γέροντα Παΐσιου, ἀναφέρει πὼς ὁ Γέροντάς του τοῦ εἶπε χαρακτηριστικὰ ὅτι «θὰ ἀναγκαστοῦν νὰ φέρουν τὸ Βασιλιὰ γιὰ νὰ κάνει τὸ διαιτητή».
[Σημειώνω ἐδῶ ὅτι, σύμφωνα μὲ στοιχεῖα ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ Γέροντα, ὑπάρχουν μαρτυρίες ὅτι ὁ τέως βασιλιὰς Κωνσταντῖνος εἶναι ἀπόγονος τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, τὸ δὲ πραγματικό του ἐπώνυμο εἶναι Χριστιανός.]
ε) Μετὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς πρώτης φάσης θὰ ἀκολουθήσει ἡ δεύτερη.Τότε εἶναι ποὺ θὰ ἐπέμβουν οἱ Ρῶσοι (ἡ Ξανθὴ Φυλή, ὅπως ἔχουν ἀποκληθεῖ) καὶ θὰ ξεσπάσει μεγάλος πόλεμος, στὸ τέλος τοῦ ὁποίου θὰ μᾶς παραχωρηθεῖ ἡ Πόλη, ὅπως τόσο ξεκάθαρα καὶ κατ᾽ ἐπανάληψη τόνιζε ὁ Γέροντας.
ζ) Στὴ δεύτερη αὐτὴ φάση δὲ θὰ ἔχουμε ἄμεση ἐμπλοκὴ ὡς χώρα.
6. Ὅσον ἀφορᾶ τὴ γενικὴ πολεμικὴ σύρραξη καὶ τὴ σχέση της μὲ τὸν Ἀντίχριστο, ὁ Γέροντας εἶχε πεῖ χαρακτηριστικά:
«Ἄκου», μοῦ εἶπε «ἔχουμε ἀκόμη καιρό. Ἀργεῖ ἀκόμη. Πρῶτα θὰ γίνει ἕνας μεγάλος πόλεμος. Πολὺ μεγάλος! Θὰ χυθεῖ πολὺ αἷμα. Θὰ πάρουμε καὶ τὴν Πόλη. Θὰ χυθεῖ, ὅμως, πολὺ αἷμα! Ὅπως λέει καὶ ἡ προφητεία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τριῶν χρονῶν δαμάλι θὰ κολυμπάει στὸ αἷμα. Αὐτὸς ὁ πόλεμος θὰ εἶναι πολὺ μεγάλος˙ θὰ εἶναι γενικὸς πόλεμος. Τέτοιος πόλεμος δὲ θὰ ἔχει ξαναγίνει. Μετὰ θὰ ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος.» (Από το αρχείο πληροφοριών των Εκδόσεων Αγιοτόκος Καππαδοκία).
7. Σχετικὰ μὲ τὰ ὑπόλοιπα ἑθνικὰ μέτωπα:
- Γιὰ τὴ Βόρειο Ἤπειρο, ὁ Γέροντας εἶχε πεῖ μεταξὺ ἄλλων: «Μὴ φοβάστε. Ἐσᾶς θὰ σᾶς ἐλευθερώσουν κάτι παλαβοί· ἀπὸ μέσα καὶ ἀπὸ ἔξω. Παλαβοὶ μὲ τὴν καλὴ ἔννοια, δηλαδὴ παλικάρια. Αὐτοὶ δὲ θὰ καταλαβαίνουν ἀπὸ πολιτικές, καὶ θὰ μποῦν μέσα νὰ βοηθήσουν. Οἱ πολιτικοὶ θὰ τὸ χαροῦν κι αὐτοὶ κατὰ βάθος, ἀλλὰ αὐτοὶ δεσμεύονται καὶ δὲν μποροῦν νὰ ἐνεργήσουν. Οἱ ἄλλοι θὰ τὸ δεχτοῦν. Ἔ! ἀφοῦ ἔγινε τώρα, ἔγινε, θὰ ποῦν. Μὴ φοβάστε. Λειτουργοῦν καὶ οἱ πνευματικοὶ νόμοι. Πόνος εἶναι αὐτός. Μιὰ οἰκογένεια εἴμαστε καὶ μᾶς χώρισαν. Σὰν νὰ λένε, αὐτὰ τὰ παιδιὰ νὰ πᾶνε χώρια ἀπὸ τοὺς ὑπόλοιπους. Πονάει αὐτό!! Τόσες φορὲς τὴν ἐλευθερώσαμε τὴ Βόρεια Ἤπειρο, τόσα αἵματα, τόσα κρυοπαγήματα! Δὲ θὰ πᾶν χαμένα ὅλα αὐτά.»
(βλ. βιβλίο «Ὁ πατήρ Παΐσιος μοῦ εἶπε», ἔκδοση 18η, σελ. 76 τοῦ Ἀθανάσιου Ρακοβαλῆ)
8. Γιὰ τὰ Σκόπια, οἱ δηλώσεις τοῦ Γέροντα ἦταν ἐπίσης κατηγορηματικές. Ἐπιλέγονται τυχαῖα δύο ξεχωριστὲς μαρτυρίες μὲ τὸ ἴδιο νόημα:
α) Σὲ σχετικὴ ἐρώτηση, ὁ Γέροντας εἶπε χαρακτηριστικά: «Δὲν ὑπάρχει κίνδυνος ἀπὸ ᾽κεῖ [ἐνν. τὰ Σκόπια]. Τὸ κρατίδιο αὐτὸ ἀρχικὰ θὰ ἀναγνωριστεῖ καὶ ἀργότερα θὰ διαλυθεῖ.» [Μαρτυρία Μ. Ε. , Ὑποστράτηγου ἐ.ἀ., Ἀττική] (βιβλίο «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν», B’ Τόμος, σελ. 369).
β) Ἐπίσης: «Τὰ Σκόπια ἔχουν θεμέλιο ἀπὸ λουκούμια, καὶ θὰ διαλυθοῦν.» [Ὁ Γέροντας ἀπευθυνόμενος στὸ Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Ξάνθης, κ. Παντελεήμονα, τὴν ἄνοιξη τοῦ 1993.] (βιβλίο «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν», B’ Τόμος, σελ. 369).
9. Γιὰ τοὺς πολιτικούς:
α) Γιὰ ἀπελθόντα πολιτικὸ ἡγέτη εἶπε: «Δὲν εἶναι ἁπλὸς μασόνος. Ἀνήκει στὴν πιὸ ἀντιχριστιανικὴ στοὰ τοῦ κόσμου, στὸ “Ἄστρο τοῦ Δαβίδ”, καὶ μάλιστα βρίσκεται στὴν ἄκρη τοῦ βέλους τοῦ τόξου τοῦ Δαβίδ.»
[ἐνν. πὼς ἦταν ἀπὸ τὰ κορυφαῖα στελέχη.]
β) Γιὰ τὸν Κωνσταντῖνο Μητσοτάκη (ἄνοιξη 1985) εἶπε: «Αὐτὸς ποὺ κυβερνάει σήμερα θὰ ξαναβγεῖ πάλι, γιὰ δεύτερη φορά, ἀλλὰ δὲ βλέπω τὰ πράγματα νὰ πηγαίνουν καθόλου καλά. Θὰ πέσει καὶ θὰ βγεῖ ἄλλος. Ἐκεῖνον τὸν ἄλλο, ὅμως, δὲ θὰ τὸν ἀφήσουν, γιατὶ εἶναι ἄνθρωπος τῆς Ἐκκλησίας.» Ὁ προσκυνητὴς σχολίασε: «Γέροντα, τί εἶναι αὐτὰ ποὺ λές;» Κι ὁ Γέροντας συνέχισε: «Αὐτὰ ποὺ σοῦ λέω ἄκου τα, καὶ θὰ τὰ δεῖς!»
γ) Σὲ σχετικὴ ἐρώτηση τὸ Μάρτιο τοῦ 1993 γιὰ τὶς πολιτικὲς ἐξελίξεις στὴν Ἑλλάδα (τὸν καιρὸ ἐκεῖνο πρωθυπουργὸς ἦταν ὁ Κ. Μητσοτάκης, ἐνῶ ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου ἦταν ἄρρωστος): «Θὰ γίνουν ἐκλογὲς καὶ θὰ βγεῖ πάλι ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου. … Θὰ ξαναβγεῖ˙ ἂς εἶναι ἄρρωστος. Διότι πρέπει ὁ ἑλληνικὸς λαὸς αὐτούς (τοὺς πολιτικούς) νὰ τοὺς σιχαθεῖ.»
δ) Γιὰ ἀπελθόντα πολιτικὸ ἡγέτη εἶπε: «Ὁ Γιῶργος εἶναι πολὺ κακός. Ὅταν θὰ ἀναλάβει αὐτός, θὰ κάνει μεγάλο κακὸ στὴν Ἑλλάδα!»
[Αὐτὸ τὸ ἐπανέλαβε χαρακτηριστικὰ ἐννιὰ φορές!]
-Γιὰ τὸν ἴδιο εἶχε ἐπίσης πεῖ: «Ὅταν θὰ ἀναλάβει ὁ Γιῶργος, ἡ Ἑλλάδα κάηκε! Κάηκε!»
– Κι ἀκόμη: «Ὅταν θὰ ἀναλάβει ὁ Γιῶργος, θὰ καταστρέψει τὴν Ἑλλάδα!»
ε) ‘Ο Ομηρίδης Νικόλαος., προπονητής, μοῦ μετέφερε τὸ διάλογο ποὺ εἶχε τὸν Ἰούλιο τοῦ 1982 μὲ τὸ μακαριστὸ γέροντα παπα-Στάθη ἀπὸ τὰ Ἀμησιανὰ Καβάλας (ἐκοιμήθη τὸ 1984).
«Τὸν ρώτησα πῶς βλέπει τὴν πολιτικὴ κατάσταση καὶ τὶς μελλοντικὲς πολιτικὲς ἐξελίξεις στὴν Ἑλλάδα.»
Ὁ Γέροντας κούνησε τὸ κεφάλι του καὶ εἶπε: «Ἐγὼ δὲ θὰ ζῶ, ἀλλὰ ἐσὺ θὰ δεῖς πολλὰ κακά. Δὲ θὰ ὑπάρχει ἄνθρωπος νὰ διοικήσει αὐτὸν τὸν τόπο, γιατὶ θὰ εἶστε ἔθνος ἀλλόθρησκο. Καὶ τότε θὰ βροῦν εὐκαιρία οἱ Τοῦρκοι καὶ θὰ σᾶς πετσοκόψουν. Θὰ χυθεῖ πολὺ αἷμα, ἀλλὰ καὶ οἱ Τοῦρκοι θὰ διαλυθοῦν. Πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς θὰ βαπτιστοῦν, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ θὰ χαθοῦν.» (Πληροφορήθηκα ότι ο γέρων Παπα-Στάθης είχε χάρη)
ζ) Στὴ διαπίστωση ὅτι ἡ πλειοψηφία τῶν πολιτικῶν σήμερα εἶναι μασόνοι, ὁ Γέροντας εἶχε πεῖ: «Τώρα τὸ ζήτημα δὲν εἶναι ποιὸς εἶναι ἢ δὲν εἶναι· ἀλλὰ ποιὸς δὲν τὸ πιστεύει, τουλάχιστον τόσο πολύ. Τώρα, γιὰ νὰ γίνει κανεὶς πρωθυπουργὸς πρέπει νὰ εἶναι μασόνος. Ἂς τοὺς δίνει ὁ Θεὸς μετάνοια, νὰ τοὺς πάρει… νὰ βγοῦν καινούριοι… Μακκαβαῖοι!» (βλ. βιβλίο «Ὁ πατὴρ Παΐσιος μοῦ εἶπε», ἔκδοση 18η, σελ. 67 τοῦ Ἀθανάσιου Ρακοβαλῆ).
η) Κι ἐπίσης: «Ὁ Πρωθυπουργὸς θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἅγιος! Ὁ «ἀρχηγός» τῆς Ἑλλάδας πρέπει νὰ εἶναι Ἅγιος!»
(βλ. βιβλίο «Ὁ πατὴρ Παΐσιος μοῦ εἶπε», ἔκδοση 18η, σελ. 177 τοῦ Ἀθανάσιου Ρακοβαλῆ).
θ) Γιὰ τὸ μέλλον τῶν Μασόνων εἶχε πεῖ χαρακτηριστικά: «Ὅταν θὰ ἐπικρατήσουν οἱ Ἑβραῖοι, τοὺς πρώτους ποὺ θὰ σφάξουν θὰ εἶναι οἱ Χριστιανοὶ Μασόνοι.»
10. Γιὰ τὴν Κύπρο:
(Σταχυολόγηση ἀναφορῶν στὴν Κύπρο, ἀπὸ τὸ Β´ τόμο τοῦ βιβλίου «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν», πέραν τῶν ὑπολοίπων ἀναφορῶν ἐντὸς τοῦ Α´ τόμου, 6η Ἔκδοση, σελ. 396-453, γιὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα.)
α) Τὸ 1985 ἐπισκέφτηκε τὸ Γέροντα Παΐσιο μιὰ ὁμάδα Κυπρίων. Κάποιος ἀπ᾽ αὐτοὺς τὸν ρώτησε:
«Γιατί, Γέροντα, ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ εἰσβάλει στὴν Κύπρο μας ἕνας βάρβαρος λαός, νὰ σκοτώσει ἀθώους, νὰ ἀτιμάσει καὶ νὰ βιάσει;» Κι ὁ Γέροντας ἀπάντησε: «Αὐτὸ ἔγινε διότι ἡ Κύπρος, ἀπὸ νῆσος Ἁγίων, κατάντησε νῆσος ἁμαρτίας καὶ ἀκολασίας. Ὅταν θὰ ἐπιστρέψετε στὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, τότε ἡ Κύπρος θὰ ἐλευθερωθεῖ. Ἂν ὑπῆρχε κι ἄλλος, χειρότερος καὶ πιὸ βάρβαρος ἐχθρὸς ἀπὸ τοὺς Τούρκους, σ᾽ ἐκεῖνον θὰ ἐπέτρεπε ὁ Θεὸς νὰ τὰ κάνει ὅλα αὐτά!» (βιβλίο «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν», B’ Τόμος, σελ. 372).
β) Σὲ ἄλλη περίπτωση ὁ Γέροντας εἶπε:
  «Τὸ πρόβλημα τῆς κατοχῆς τῆς Κύπρου εἶναι κατὰ βάση πνευματικό. Μὲ μία ἑβδομάδα νηστεία καὶ προσευχὴ ἀπὸ μέρους τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου, οἱ Τοῦρκοι θὰ φύγουν ἀπὸ μόνοι τους.»
γ) Σὲ ἐπισήμανση ὅτι, κατὰ τήν «παράδοση», πρὶν ἐλευθερωθεῖ ἡ Κύπρος οἱ Τοῦρκοι θὰ κάνουν μεγἀλες σφαγές, ὁ Γέροντας εἶπε χαρακτηριστικά:
«Αὐτὰ εἶναι προπαγάνδα τῶν Τούρκων.»
δ) Σὲ ἐρώτηση γιὰ τὸ ποιὰ εἶναι ἡ ἐνδεδειγμένη στάση τῶν Κυπρίων ἀπέναντι στοὺς Τούρκους, ὁ Γέροντας εἶπε:
«Νὰ εἶστε καλοὶ καὶ νὰ μὴ φοβάστε τίποτα. Ὁ Θεὸς διώχνει τὸν ἐχθρὸ ὅταν ὁ λαὸς μετανοήσει.»
ε) Ὅταν ρωτήθηκε ἀπὸ κάποιον προσκυνητὴ γιὰ τὸ ἂν θὰ λυθεῖ τὸ Κυπριακό, ὁ Γέροντας ἀπάντησε:
«Τί νὰ σοῦ πῶ, εὐλογημένε˙ ὅπως ἔγιναν τὰ πράγματα, εἶναι πολὺ δύσκολο. Ἐμεῖς, συνέχεια προσευχόμαστε νὰ βροῦν τὴ λύση τους, ἀλλὰ τὸ Κυπριακὸ μοιάζει μὲ τὸ πηγάδι γιὰ τὸ ὁποῖο τσακώνονταν δύο μονές, ποιὰ θὰ παίρνει τὸ νερό. Καί, ἐπειδὴ δὲν μπόρεσαν νὰ συμφωνήσουν, ἔριξαν μέσα ἕναν ὀγκόλιθο καὶ τὸ ἔφραξαν. Ὅταν πέρασαν τὰ χρόνια καὶ οἱ μονὲς βρῆκαν πῶς θὰ μοίραζαν τὸ νερὸ μεταξύ τους, δὲν εἶχαν μέρος νὰ σταθοῦν οἱ μοναχοὶ γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ βγάλουν τὸν ὀγκόλιθο! Πράγματι, ὅλοι, καὶ οἱ Τοῦρκοι καὶ ἐμεῖς, θέλουμε νὰ τὸ λύσουμε, ἀλλά, ὅπως οἱ μοναχοὶ δὲν εἶχαν τόπο νὰ καθίσουν γιὰ νὰ τραβήξουν τὸν ὀγκόλιθο, ἔτσι καὶ οἱ κυβερνήσεις δὲν ἔχουν τρόπο γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ συμφωνήσουν γιὰ τὴ λύση.» [Μαρτυρία Ταξίαρχου. Κ. Γ, Γ.Ε.Σ.] (Από το αρχείο πληροφοριών των Εκδόσεων Αγιοτόκος Καππαδοκία).
ζ) Σὲ σχετικὴ ἐρώτηση πρώην ἀγωνιστῆ τῆς ΕΟΚΑ, ὁ Γέροντας Παΐσιος εἶχε πεῖ:
«Νὰ περιμένετε.»[ἐνν. γιὰ λύση στὸ Κυπριακό.] Κι ἐπίσης: Ἡ Τουρκία θὰ διαλυθεῖ, καὶ μάλιστα σύντομα.»[Ἀπόσπασμα μαρτυρίας τοῦ Κ. Κ, πρώην ἀγωνιστῆ τῆς ΕΟΚΑ]. (Από το αρχείο πληροφοριών των Εκδόσεων Αγιοτόκος Καππαδοκία).
ΣΧΟΛΙΟ
Ἀπὸ τὰ παραπάνω προκύπτει πὼς ὑπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες ΔΕ φαίνεται λύση στὸ Κυπριακό. Ἡ Κύπρος θὰ ἀπελευθερωθεῖ ἀναίμακτα μετὰ ἀπὸ τὴ Β΄ φάση τῶν γεγονότων.
11. Γιὰ τὴν Ἀμερική:
α) Ὁ Γέροντας Παΐσιος εἶχε ἀκόμη πεῖ ὅτι οἱ Η.Π.Α θὰ περιέλθουν σὲ ἀνυποληψία, ἐννοώντας το ὄχι μόνον ἀπὸ ἠθικὴ σκοπιά (κάτι πού, λίγο-πολύ, παρατηρεῖται διεθνῶς), ἀλλὰ ἔχοντας μᾶλλον στὸ νοῦ κάτι πιὸ χειροπιαστό˙ ἴσως ὅτι ἀναμένονταν θεόσταλτες ἐξελίξεις γιὰ παιδαγωγικοὺς λόγους.
β) Μαρτυρία τοῦ Βαλίδη Σταύρου, Αντιστράτηγου ΕΛ.ΑΣ ἐ.ἀ, Θεολόγου, πρώην Διοικητῆ Ἀστυνομικοῦ Τμήματος Ἁγίου Ὄρους:
Κάποτε εἶχε πάει στὸ Ἅγιον Ὄρος ἕνας Ἑλληνοαμερικανὸς γερουσιαστής. Τοῦ μίλησαν γιὰ τὸ Γέροντα κι ἀποφάσισε νὰ τὸν συναντήσει. Ὅταν ἔφτασε στὸ κελὶ μαζὶ μὲ τοὺς δύο συνοδούς του, ἐμφανίστηκε ὁ Γέροντας, ὁ ὁποῖος, μόλις τοὺς εἶδε, χαμήλωσε τὰ μάτια καὶ εἶπε: «Φονιάδες τῶν λαῶν, Ἀμερικάνοι!» Αὐτὸ φάνηκε πρωτάκουστο στοὺς παρισταμένους καὶ κάποιος ἐπιχείρησε νὰ διορθώσει τὰ πράγματα λέγοντας: «Μὰ, Γέροντα, δὲν εἶναι ἀκριβῶς Ἀμερικανοί. Εἶναι Ἕλληνες ποὺ ἦρθαν νὰ προσκυνήσουν στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἦλθαν νὰ σᾶς δοῦν.» (Ἦταν ἡ ἐποχὴ τοῦ πολέμου στὴ Γιουγκοσλαβία, μὲ τὶς ἀποσχίσεις τῆς Βοσνίας, τῆς Ἐρζεγοβίνης, τῆς Κροατίας, κ.λπ. Στὸν πόλεμο αὐτὸ καταλάβαινε ὁ καθένας τὸν καταλυτικὸ ρόλο τῶν Ἀμερικανῶν.)
Ὁ Γέροντας, ὡστόσο, δὲν ἄλλαξε στάση. Ἄρχισε νὰ τοὺς μιλᾶ, λέγοντας ὅτι χωρὶς τοὺς Ἀμερικανοὺς θὰ ὑπῆρχε εἰρήνη στὸν κόσμο. Τότε ὁ νεαρότερος τῶν συνοδῶν τοῦ Γερουσιαστῆ εἶπε στὸ Γέροντα: «Ἐμεῖς προσπαθοῦμε γιὰ τὴν εἰρήνη. Δὲν εἴμαστε σύμφωνοι μὲ τὶς ἐνέργειες τοῦ Ἀμερικανοῦ Προέδρου. Θὰ προσπαθήσουμε μὲ τὴν ἄλλη πλευρά, δηλαδὴ τὴν ἀντιπολίτευση, νὰ βοηθήσουμε τοὺς Σέρβους ἀδελφούς μας, πρὸς χάριν τῆς Ὀρθοδοξίας.» Ὅμως ὁ Γέροντας δὲν ἤθελε νὰ συνεχίσει μαζί τους. Ὁ ἄλλος συνοδὸς τὸν ρώτησε τότε ποιὰ ἦταν ἡ γνώμη του γιὰ τὴν Ἑνωμένη Εὐρώπη. Ὁ Γέροντας ἀπάντησε: «Ἄ, μὲ ρωτᾶτε γιὰ τὴν Εὐρώπη, μὲ ρωτᾶτε γιὰ τὴν ΕΟΚ; Εἶναι πολὺ ζεστὸ ἀκόμα τὸ αἷμα…» Ὅλοι πάγωσαν μὲ τὴ συμπεριφορά του, χωρὶς νὰ καταλαβαίνουν τὶ ἀκριβῶς ἐννοοῦσε μ᾽ αὐτὰ τὰ λόγια. (Από το αρχείο πληροφοριών των Εκδόσεων Αγιοτόκος Καππαδοκία).
γ) Στὸ βιβλίο «Γέρων Ἀμβρόσιος Λάζαρης – Ὁ πνευματικὸς τῆς Μονῆς Δαδίου» (σελ. 119), ἀναφέρεται ὅτι τὸν Αὔγουστο τοῦ 2001, κάποιος παρακάλεσε τὸ Γέροντα νὰ προσευχηθεῖ στὸν Ἅγιο Νεκτάριο γιὰ νὰ τὸν βοηθήσει, κι ἐκεῖνος ἀπάντησε: «Ἄσ᾽ τον, παιδί μου, τὸν Ἅγιο. Αὐτὸς εἶναι στὴν Ἀμερική. Τρέχει νὰ σώσει ζωές!».
Λίγες μέρες μετά, στὶς 11 Σεπτεμβρίου 2001, ἔπεσαν οἱ Δίδυμοι Πύργοι. Ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας, λίγους μῆνες νωρίτερα, εἶχε πεῖ ἐπίσης ὅτι ἐκεῖνο ποὺ ἐπρόκειτο νὰ συμβεῖ στὴν Ἀμερικὴ θὰ ἄλλαζε τὸ ροῦ τῆς ἱστορίας: «Μεγάλο κακὸ θὰ βρεῖ τὴν Ἀμερική, καὶ ὄχι μόνο, μέσα στὸ Σεπτέμβριο. Ἀλίμονο!» Τὸ ἴδιο εἶχε προαναγγείλει καὶ στὸ μακαριστὸ Μητροπολίτη Σισανίου καὶ Σιατίστης Ἀντώνιο -παρόντων καὶ ἄλλων- χωρίς, ὡστόσο, νὰ δώσει περαιτέρω ἐξηγήσεις: «Σεβασμιότατε, νὰ δεῖτε τὶ θὰ πάθουν οἱ Ἀμερικανοὶ σὲ δύο μῆνες…»
δ) Ὁ μακαριστὸς Γέροντας Πορφύριος εἶπε τὸ 1985: «Ὅταν θὰ ἀναλάβει τὴ διακυβέρνηση τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς μαῦρος πρόεδρος, τότε θὰ ἔρθει ἡ καταστροφή τους.»

12. Παράλληλες μαρτυρίες – ἄλλα στοιχεῖα:
α) Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἐφραὶμ ἀπὸ τὴν Ἀριζόνα εἶπε χαρακτηριστικά:
- «Ἡ ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη κρέμεται ἀπὸ μία κλωστή!»
Ὁ Γέρονας ἀνησυχεῖ ἰδιαίτερα γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ συνιστᾶ μετάνοια, θερμὴ προσευχὴ καὶ νηστεία. Ὅλα τὰ μοναστήρια του σὲ Ἀμερικὴ κι Ἑλλάδα προσεύχονται θερμά, μέρα καὶ νύχτα, νὰ παρατείνει τὸ ἔλεός του ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεός.
- Χαρισματούχος Ιερέας ο οποίος επισκέφτηκε τον γέροντα Εφραίμ τον Σεπτέμβριο του 2012, είπε: «Η Ανθρωπότητα βρίσκεται εν΄όψει Γ’  Παγκοσμίου Πολέμου.»
- Σε Ιερέα μεγάλου πνευματικού αναστήματος, το καλοκαίρι του 2012 είπε: «Μεγάλο κακό θα βρεί την Ελλάδα το 2013, η Εκκλησία πρέπει να προετοιμαστεί για να στηρίξει το λαό».
- Για λόγους αποστασίας, το έθνος μας θα ταπεινωθεί σφόδρα
– Ὁ ἴδιος συμφωνεῖ μὲ τὶς θέσεις τοῦ π. Παΐσιου, ὅπως καταγράφονται στά βιβλία “Μαρτυρίες Προσκυνητῶν – Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης 1924-1994 Α’ & Β’ Τόμος”.
β) Ἁγιορείτης ἱερομόναχος, πνευματικὸ τέκνο τοῦ Γέροντα Παΐσιου, ὁ ὁποῖος συμφωνεῖ κατὰ πάντα μὲ τὶς σχετικὲς ρήσεις τοῦ Γέροντά του, εἶπε:
– «Ἡ Ἑλλάδα βρίσκεται σὲ θανάσιμο κίνδυνο.»
– «Δὲν ἔχουν μετάνοια οἱ Ἕλληνες, γι’ αὐτὸ θὰ δοῦμε κι ἄλλους πειρασμοὺς καὶ δοκιμασίες.»
– «Τὰ γεγονότα θὰ τρέχουν πολὺ γρήγορα, τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο.»
– «Οἱ πολιτικοὶ ποὺ ὁδήγησαν τὴ χώρα σ᾽ αὐτὴ τὴν κατάσταση θὰ δικαστοῦν.»
– «Τὸ ὄρυγμα στὸν Ἕβρο, ποὺ βρίσκεται πλέον στὸ τελικὸ στάδιο κατασκευῆς του, δὲ θὰ μπορέσει νὰ τὸ περάσει ὁ τουρκικὸς στρατὸς σὲ περίπτωση ἐμπλοκῆς. Δὲ θὰ τὸ ἐπιτρέψει ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεός.»
– «Ἔρχεται μεγάλη πείνα, καὶ καλὸ εἶναι νὰ κάνουμε τὴν κατὰ δύναμη στοιχειώδη προετοιμασία μας.»
– «Νὰ ἔχουμε ἀπόλυτη ἐλπίδα στὴν Πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Δὲ θὰ μᾶς ἀφήσει ἡ Χάρη Του.»
Ὁ ἴδιος εἶπε ἐπίσης ὅτι ἀπὸ τὶς ἐκλογὲς δὲ θὰ προκύψει αὐτοδύναμη κυβέρνηση καὶ ὅτι, μετὰ ἀπὸ κάποιο διάστημα, θὰ παραχωρήσει ὁ Θεὸς νὰ ἔρθουν «τριάντα παλικάρια» ποὺ θὰ βγάλουν τὴ χώρα ἀπὸ τὸ ἀδιέξοδο.(λέχθει τον Απρίλιο του 2012).
γ) Ἱερέας ἀπὸ τὴν Ἀυστραλία, μὲ τεράστιο ἱεραποστολικὸ ἔργο καὶ πολλὰ χαρίσματα, εἶπε:
– «Ἂν ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ πέσουμε στὰ γόνατα καὶ παρακαλέσουμε, ἴσως καταφέρουμε νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὴ μπόρα ποὺ ἔρχεται καὶ νὰ ἑλκύσουμε τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ συντομότερα. Ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴ δική μας μετάνοια.»
– «Ὁ Χριστὸς θὰ ἐπιτρέψει κάποια πράγματα. Ὅμως ἡ νίκη θὰ εἶναι ὑπὲρ τῶν Ὀρθοδόξων. Νὰ τὸ θυμάστε.»
13. ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ – ΣΧΟΛΙΑ:
α) Ἡ γενικότερη κατάσταση ποὺ βιώνουμε διεθνῶς εἶναι κατὰ βάση πνευματική, καὶ ὡς τέτοια θὰ ἔπρεπε νὰ ἀντιμετωπίζεται. Θὰ λειτουργήσουν οἱ πνευματικοὶ νόμοι πρὸς πάσα κατεύθυνση (ἀρχὴ ὠδίνων).
β) Ὅσον ἀφορᾶ τὴν Ἑλλάδα, ἡ ἔξοδος ἀπὸ τὴν τροχιὰ προσέγγισης τῆς Ρωσίας ἀποτελεῖ ὀλέθριο σφάλμα. (βλ. βιβλίο «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν», 6η Ἔκδοση, σελ. 414 – 415:
…Ἄλλη φορά, βρέθηκα στὸ κελὶ τοῦ παπούλη πάλι μὲ κάποιους ἐπίσημους Ἕλληνες, καὶ ἡ συζήτηση περιεστράφη γύρω ἀπὸ τὴ Σοβιετικὴ Ἕνωση καὶ τὴ διἀλυσή της. Τοῦ εἶπαν ὅτι διαλύθηκε, ὅτι ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἦταν ἕνας ἐπαίτης τῶν Ἀμερικανῶν καὶ τῆς Εὐρώπης καὶ ὅτι ἡ σημερινὴ Ρωσία δὲν εἶναι πιὰ ἡ πάλαι ποτὲ κραταιὰ Ρωσία. Τότε ὁ Γέροντας θύμωσε καὶ εἶπε: «Ὑπάρχει ἡ Μεγάλη Ρωσία. Ἡ Ρωσία θὰ ξαναγίνει μία ἀπὸ τὶς Μεγάλες Δυνάμεις. Ἐμεῖς, ὡς Ἕλληνες, θὰ πρέπει νὰ εἴμαστε σύμμαχοι, βοηθοὶ καὶ ἀρωγοί της, διότι εἶναι ἡ μοναδικὴ ὀρθόδοξη Μεγάλη Δύναμη. Ἡ Ρωσία θὰ εἶναι πάντα δίπλα μας. Οἱ Ρῶσοι θὰ εἶναι τὰ μοναδικὰ ἀδέλφια μας, οἱ σύμμαχοί μας ἐνάντια στοὺς Τούρκους. Ὁ πόλεμος μὲ τὴν Τουρκία εἶναι πάρα πολὺ κοντά.» Βέβαια, μὲ αὐτὰ ποὺ εἶπε ὁ Γέροντας ὅλοι ἀνησυχήσαμε καὶ τοῦ εἴπαμε: «Μὰ, πῶς εἶναι δυνατόν;» «Μὴ στενοχωριέστε», συνέχισε, «θὰ νικήσουμε, θὰ νικήσουμε τοὺς Τούρκους. Ἡ Κωνσταντινούπολη θὰ ξαναγίνει ἑλληνική. Θὰ ξαναλειτουργήσει ἡ Ἁγία Σοφία. Ἡ Κωνσταντινούπολη θὰ ἐλευθερωθεῖ.» )
γ) Κατὰ προσωπική μου ἐκτίμηση, ἡ σύσφιγξη τῶν σχέσεων Ἑλλάδας – Ἰσραὴλ σὲ διάφορους τομεῖς ἐξυπηρετεῖ σημαντικὰ τὰ ἐθνικὰ συμφέροντα, καθὼς εἶναι πολὺ πιθανὸ ἡ ἀλλαγὴ συμφερόντων καὶ ἰσορροπιῶν νὰ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὴν ἄσκηση ἰσχυρῶν πιέσεων πρὸς τὴν Τουρκία (βλ. βιβλίο «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν», 6η Ἔκδοση, σελ. 415).
(«Καὶ μάλιστα μὲ τὴ βοήθεια ὄχι μόνο τῶν Ρώσων καὶ τῶν ἰδικῶν μας δυνάμεων ἀλλὰ καὶ ἀνθρώπων ποὺ κρύβονται πίσω ἀπὸ κάποια ἰδιωτικὰ συμφέροντα, τὰ ὁποῖα βρίσκονται στὴν Ἀμερική! Αυτοί, γιὰ διάφορους λόγους, θέλουν τὸ διαμελισμὸ τῆς Τουρκίας.»)
δ) Ἐπισημαίνεται ἐπίσης ὅτι κομβικὸ σημεῖο στὶς ἐξελίξεις ποὺ μᾶς ἀφοροῦν εἶναι ἡ Πόλη˙ ἂν δὲν προκύψει ἡ παραχώρησή της πρὸς ἐμᾶς (ὅπως κατηγορηματικὰ ἰσχυριζόταν ὁ Γέροντας Παΐσιος) ὅλα ὅσα ἀκολουθοῦν θὰ ἀναβληθοῦν. (Περὶ Ἀντιχρίστου κ.λπ.).
ε) Ὅπως ἔχει χαρακτηριστικὰ εἰπωθεῖ, ἅγιοι σὰν τὸ Γέροντα Παΐσιο ἐμφανίζονται μιὰ φορὰ στὰ χίλια χρόνια. Συγκεκριμένα, ὁ Γέροντας Πορφύριος εἶχε πεῖ χαρακτηριστικὰ στὸν κ. Γραμματικάκη Ἰωάννη, Καθηγητὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ὅτι ἅγιοι σὰν τὸ Γέροντα Παΐσιο ἐμφανίζονται κάθε ἑξακόσια χρόνια!
στ) Ὁ Γέροντας Παΐσιος εἶναι ὁ μόνος ποὺ μίλησε συστηματικὰ γιὰ τὰ πάντα σχεδόν, μὲ σκοπὸ νὰ μᾶς ἀφυπνίσει, ὥστε νὰ ἐνισχυθοῦμε στὴν πίστη καὶ στὸν ἀγώνα μπροστὰ στὰ ἐπερχόμενα γεγονότα.
Πέρα ἀπὸ ὁτιδήποτε ἄλλο, ἡ ἐμμονή του ἀλλὰ καὶ ὁ κατηγορηματικὸς τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο μίλησε γιὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα πρέπει τουλάχιστον νὰ μᾶς προβληματίζουν˙ οἱ δὲ ἀπόψεις του καθαυτὲς θὰ πρέπει νὰ λαμβάνονται σοβαρὰ ὑπόψη καὶ νὰ μᾶς προετοιμάζουν γιὰ ὅ,τι θὰ ἐπακολουθήσει.
ζ) Ἔχουμε πάντα κατὰ νοῦ ὅτι πάνω ἀπ᾽ ὅλα βρίσκεται ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεός. Καὶ ὅτι μὲ τὴ δική μας προσευχὴ καὶ τὶς μεσιτεῖες τῆς Θεοτόκου, τοῦ Γέροντα καὶ τῶν ἁγίων, ἡ πορεία τῶν ἐξελίξεων μπορεῖ νὰ ἀλλάξει, ὅπως τόσες φορὲς ἔγινε στὸ παρελθόν, ἀκόμη καὶ μὲ τὸν ἴδιο τὸ Γέροντα Παΐσιο.
η) Κατὰ τὴν προσωπική μου ἐκτίμηση ἀλλὰ καὶ σύμφωνα μὲ τὶς θέσεις ἄλλων, σύγχρονων Γερόντων, μπορεῖ νὰ μᾶς γονατίσουν, ὡστόσο δὲ θὰ μᾶς ἐκμηδενίσουν.
θ) Ἡ Κύπρος θὰ ἐλευθερωθεῖ, ἐνῶ θὰ πραγματοποιηθεῖ καὶ ἡ ἐνσωμάτωση τῆς Β. Ἠπείρου στὴ μητέρα πατρίδα. Ἐπίσης, θὰ ἐπέλθει ἡ διάλυση τῆς FYROM καὶ ἡ προσάρτηση ἑνὸς μεγάλου τμήματός της στὴ χώρα μας. Ὅλα αὐτὰ θὰ πραγματοποιηθοῦν μετὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς Β´ Φάσης (ἐθνικὰ γεγονότα).

Ὁ Χριστὸς νὰ μᾶς δίνει φώτιση.
Μὲ πολὺ πόνο καὶ ἀγάπη Χριστοῦ,
Νικόλαος Ζουρνατζόγλου
Επισμηναγός ε.α.
Μέλος  Αεροπορικής  Ακαδημίας  Ελλάδος

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...