Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Τετάρτη, Νοεμβρίου 26, 2014

ΕΝΑ «ΜΗΝΥΜΑ» ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ…

GALILAIA
«….Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶναι 30 Νοεμβρίου και α­πὸ αὔριο ἀρχίζει ὁ χειμώνας (Δεκέμβριος-Ἰανουάριος-Φεβρουάριος).
Εορτάζει  ἕνας κορυφαῖος Άγι­ος και αυτός είναι ὁ Απόστολος Ἀνδρέας ὁ πρωτόκλητος.
Ο προστάτης μας, αλλά καί ο πρωτοστάτης μας στίς Παρακλήσεις του απέναντι τού Χριστού γιά να μή μάς καταστρέψει ένεκα τών πολλών “καλών πράξεων” πού καθημερινά σ΄ αυτή τήν Πολιτεία κάνουμε…
 Ἑορτάζουν σήμερα πολλοί. 
Ἑορτάζουν ἄν­­τρες ποὺ φέρουν τὸ ὄνομα Ἀνδρέας ἀλλὰ καὶ πολλὲς γυναῖκες ποὺ φέρουν τὸ ὄνομα Ἀν­δρι­άνα.
Ἑορτάζει στὴν Πελοπόννησο ἡ Πάτρα, ὅπου μαρτύρησε ὁ ἅγιος Ἀν­δρέας. Ἑορτάζει καὶ ἡ πολύδακρυς Κύπρος μας· στὸ ἄκρο τοῦ νησιοῦ, ποὺ τώρα τὸ κατέ­χουν οἱ Τοῦρκοι, ὑπάρχει μοναστήρι τοῦ Ἁ­γίου Ἀνδρέου. Ἑορτάζει καὶ τὸ Πατρι­αρ­χεῖο Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ ὁποίου πολιοῦχος εἶνε ὁ ἅγιος Ἀνδρέας.
Ποιός όμως ἦταν ὁ Άγιος Ἀνδρέας;
Στοὺς Ἁ­γίους Τόπους, ἀγαπητοί μου, ὑ­πάρ­χει μιά λίμνη ἢ θάλασσα τῆς Τιβεριά­δος ἢ τῆς Γαλιλαίας ἢ τῆς Γεννησα­ρέτ όπως λέγεται.
Στὰ γύρω χωριὰ κατοικοῦσαν ψαρᾶ­δες, ποὺ ἔρριχναν τὰ δίχτυα καὶ ζοῦσαν ἀπὸ τὰ ψάρια ποὺ ἔπιαναν.
Φτωχοὶ οἱ ψαρᾶδες, ἔμεναν σὲ καλύβες. Ἀλ­λὰ μέσα στὶς καλύβες κατοικοῦ­σαν ἄγγελοι.
 Τώρα, δυστυχώς, σὲ σπίτια μεγάλα καὶ διαμερίσμα­τα πολυ­­τελῆ, σὲ μέγαρα καὶ παλάτια μὲ ὅ­λες τὶς ἀ­νέσεις, (δεν κατοικούν άγγελοι) αλλά κατοικοῦν δαί­­μονες…
Γι᾽ αὐτὸ και ὁ Θεὸς ἐ­­πιτρέπει καὶ γίνονται σεισμοί, ποὺ κατεδαφί­ζουν ὑπερήφα­να κτήρια ἀνομίας.
Στὰ δυτικὰ τῆς λίμνης, σὲ μιὰ καλύβα τῆς Βηθσαϊδά, ζοῦσε καὶ ἡ οἰκογένεια τοῦ ἁγίου Ἀν­δρέα. Ὁ πατέρας του ὁ Ἰωνᾶς ἦταν ἕ­νας ἅγι­ος ἄνθρωπος. Τὰ δυὸ παιδιά του ποὺ γνωρίζου­­με –θὰ εἶχε καὶ ἄλλα–, εἶνε ὁ Ἀνδρέας ποὺ ἦ­ταν ἄγαμος καὶ ὁ Πέτρος ποὺ εἶχε οἰκογένεια. Βοηθοῦσαν τὸν πατέρα ψαρεύοντας κι αὐτοὶ μαζί του στὴ λίμνη.
 Ἡ οἰκογέ­νεια, ὅ­πως εἴπαμε, ἦταν φτωχιὰ ἀλλὰ ἔντιμη καὶ εὐ­σεβής. 
Μέσα στὸ σπίτι τοῦ Ἰωνᾶ βασί­λευε εἰ­ρήνη, κακὸς λό­γος δὲν ἀκουγόταν. Τὰ παιδιὰ ἦταν ὑπάκουα, κι ὁ πατέρας τὰ συμ­βούλευε –σὰ νὰ τὸν ἀκούω– στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τοὺς ἔλεγε νὰ τηροῦν τὸν νόμο τοῦ Κυρίου, νὰ προσεύχων­ται, νὰ διαβάζουν τὴ Βίβλο, νὰ ἐλ­πίζουν στὸν οὐράνιο πα­τέρα, νὰ περι­μένουν τὸ Μεσσία, τὴ λύτρωσι τοῦ Ἰσραήλ.  
Ἔτσι ζοῦσε ἡ οἰ­κο­γένεια αὐτή, μέσα ἀπ᾽ τὴν ὁποία βγῆκε ὁ ἀ­πόστολος Ἀνδρέας.
Ὅταν ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἄρχισε τὸ κήρυγμα στὸν Ἰορδάνη, ὁ Ἀνδρέας ἦταν ἀπὸ ἐκείνους ποὺ τὸν πλησίασαν καὶ ἔγιναν μαθη­ταί του. Ἀλλὰ μετὰ τὴ βάπτισι τοῦ Χριστοῦ τὸν ἄκουσαν μιὰ μέρα, αὐτὸς κι ἄλλος ἕνας μαθη­τής, νὰ δείχνῃ τὸν Ἰησοῦ καὶ νὰ λέῃ· «Ἴ­δε ὁ ἀ­μνὸς τοῦ Θεοῦ», δηλαδή νά, τοῦ Θεοῦ τὸ πρόβατο (Ἰω. 1,36), αὐτὸς δηλαδὴ εἶνε ὁ Μεσσίας. Ἀμέσως τότε ἀκολούθησαν τὸν Ἰ­ησοῦ. 
Πῆγαν ἐ­κεῖ ποὺ ἔμενε κ᾽ ἔμειναν μαζί του ἐκείνη τὴν ἡμέρα μέχρι τὶς τέσσερις τὸ ἀπόγευμα ( ακούγοντας τήν πρωτόγνωρη γιά τούς Εβραίους  διδασκαλία Του..
Αὐτὴ ἦταν ἡ πρώτη γνωριμία τοῦ Ἀνδρέα μὲ τὸν Χριστό. Καὶ τόσο ἐνθουσιάστηκε γιὰ τὸν θη­σαυρὸ ποὺ ἀνακάλυψε, ὥστε γεμᾶτος χα­ρὰ ἔ­­τρεξε, βρῆκε τὸν ἀδελφό του τὸν Πέτρο καὶ τοῦ λέει· «Εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν» (ἔ.ἀ. 1,42). Με­τὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ ὁ Χριστὸς τοὺς κάλεσε καὶ ἔγιναν ἐπισήμως μαθηταί του.
 Ὁ Ἀνδρέας ἔμεινε σταθερὰ πιστὸς στὸν Χρι­στό. Δὲν Τὸν ἀρνήθηκε ὅπως ὁ Πέτρος, δὲν Τὸν πρόδωσε ὅπως ὁ Ἰούδας. Ἦταν κοντά Του ὅ­ταν ὁ Χριστὸς ἔκανε τὸ πρῶτο θαῦμα στὸ γάμο τῆς Κανᾶ· Αὐτὸς ποὺ κάνει τὰ κλήματα νὰ παίρνουν τὸ νερὸ καὶ νὰ τὸ κάνουν χυμό, Αὐ­τὸς καὶ τότε ἔκανε τὸ νερὸ κρασὶ μέσα στὰ δο­χεῖα. «Μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου, καὶ οὐδεὶς λόγος ἐξαρ­κέσει πρὸς ὕμνον τῶν θαυμασίων σου» (Μ. Ἁγιασμ.). Ἦταν κοντά Του σὲ κάθε κήρυγμα, ὅταν ὁ Χριστὸς δίδασκε ἀλήθει­ες ποὺ ποτέ δὲν εἶχαν ξανακουστῆ κ᾽ οἱ ἄν­θρωποι ἔτρεχαν σ᾽ Αὐτὸν ὅπως οἱ μέλισσες στὸν ἀνθό.

Ἦταν κοντά Του ὅταν ὁ Χριστὸς ἔ­κανε τὰ μεγάλα του θαύματα καὶ ἔβγαζε δαιμό­νια. Ἦταν κοντά Του ὅταν ὁ Χριστὸς βρέθη­κε μὲ τὰ πλήθη στὴν ἔρημο καὶ ρώτησε· «Πό­θεν ἀ­γοράσωμεν ἄρτους ἵνα φάγωσιν οὗτοι;». Τότε ὁ Ἀνδρέας εἶπε· Εἶνε ἐδῶ ἕνα παιδὶ ποὺ ἔ­χει πέν­τε κρίθινα ψωμιὰ καὶ δύο ψάρια, «ἀλ­λὰ ταῦ­τα τί ἐστιν εἰς τοσούτους;», ποῦ νὰ φτά­σουν αὐ­τὰ γιὰ τόσους; (Ἰω. 6,5,8).
Κ᾽ ἐν συνεχείᾳ εἶ­δε τὸν Κύριο νὰ τὰ πολλαπλασιάζῃ καὶ νὰ χορταίνουν ὅλοι ἐκεῖνοι.  Ἦταν κοντά Του ὅ­ταν πῆγε στὸ μνῆμα καὶ εἶπε στὸν νεκρὸ Λάζαρο «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω» (Ἰω. 11,43).
 Ἦταν κοντά Του ὅταν ὁ Χριστὸς μπῆκε στὰ Ἰεροσόλυμα καὶ τὰ πλήθη σὲ μιὰ πρωτοφανῆ αὐθόρμητη ἐκδήλωσι τὸν ὑ­ποδέχθηκαν καὶ τὰ παιδιὰ φώναζαν «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Ἰω. 12,13 = Ψαλμ. 117,26). Κοντὰ στὸΝ Χριστὸ ἦταν ὁ Ἀνδρέας τὴν εὐλογη­μένη νύχτα τῆς Μεγάλης Πέμπτης στὸ Μυστικὸ Δεῖπνο, στὰ συνταρακτικὰ γεγο­νότα τῶν παθῶν, στὶς ἐμ­φανίσεις τοῦ Κυρίου μετὰ τὴν Ἀνάστασι, ὅ­ταν ἦρθε κεκλεισμένων τῶν θυρῶν καὶ εἶπε «Εἰρήνη ὑμῖν» (Ἰω. 20,19,21). Πα­ρὼν ἦταν στὴν Ἀνάληψι, ὅταν ὁ Χριστὸς ἔφυγε γιὰ τοὺς οὐρανούς. Παρὼν καὶ στὴν Πεντηκοστή, ὅταν τὸ Πνεῦμα το ἅγιο κατέβηκε «ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν» (ἀπόλ. Πεντ.) καὶ ἔκανε τοὺς ἀποστόλους πανσόφους διδασκάλους.
Παντοῦ ὁ Ἀνδρέας ἀκολούθησε πιστὰ τὸ Χριστό. Παρὼν ἦταν καὶ σὲ ἕνα περιστατικὸ ποὺ ἔχει σχέση μ᾽ ἐμᾶς τούς Έλληνες! Πῆγαν στὰ Ἰεροσόλυμα νὰ προσκυνήσουν Ἕλληνες προσήλυτοι, Ἕλληνες δηλαδὴ ποὺ ἤθελαν νὰ ἐνταχθοῦν στὸν λαὸ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἄκουγαν, ὅτι πα­ρουσιάστηκε ἕνας διδάσκαλος ἀνώτερος ἀπὸ τὸν Πλάτωνα τὸν Ἀριστοτέλη καὶ τὸν Σωκράτη, πλησίασαν τοὺς μαθητὰς τοῦ Χριστοῦ καὶ ζήτησαν νὰ Τὸν δοῦν.
 Τότε ὁ Ἀνδρέας μαζὶ μὲ τὸν Φίλιππο τοὺς ὡδήγησαν στὸ Χριστὸ καὶ ὁ Κύριος χάρηκε ποὺ εἶδε τὸ ἐνδιαφέρον τους· εἶπε μάλιστα μιὰ προφητεία, λόγια ποὺ ἀποτε­λοῦν τὸ μεγαλύτερο ἔπαινο γιὰ τὸ ἔθνος μας.
Εἶπε· «Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» (Ἰω.12,23).
(Ήλθε δηλαδή ή ώρα πού διά μέσου τής γνωριμίας αυτής με τούς Έλληνες πού θά γίνουν Χριστιανοί, θα δοξασθεί ο Θεάνθρωπος Χριστός, μιά καί τώρα πού οί Εβραίοι θα μέ αποκηρύξουν καί θα μέ σταυρώσουν φεύγω οριστικά από αυτούς…). 
Ἔτσι ὁ Ἀνδρέας σχετίζεται καὶ μὲ τὸ Έθνος μας (μια και η Βυζαντινή Αυτοκρατορία στην αρχή και η Ελλάδα αργότερα κράτησαν και κρατούν ακόμη την αρχαία Αποστολική Παράδοση και την Ορθοδοξία ως το Νέο Ισραήλ της χάριτος του Χριστού πού οί τότε Εβραίοι εσταύρωσαν..).
Μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ ἡ παράδοσις λέει, ὅ­τι οἱ μαθηταὶ σκορπίστηκαν στὰ τέσσε­ρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος γιὰ νὰ κηρύξουν τὸ εὐαγγέλιο, καὶ ὁ Ἀνδρέας πῆρε τὸ ῥαβδί του καὶ πῆ­γε στὴ Βιθυνία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, στὴν Σκυ­θία ποὺ βρίσκεται στὰ βόρεια τοῦ Εὐξείνου Πόντου (στὴ ῾Ρωσία, ὅπου καὶ τιμᾶται ἰδιαιτέρως), στὴ Χαλκηδόνα, στὸ Βυζάντιο (τὴ σημερινὴ Κωνσταντινούπολι, γι᾽ αὐτὸ τὸ Οἰ­κου­μενικὸ Πατριαρχεῖο τὸν ἔχει προστάτη), στὴ Θρᾴκη, τὴ Μακεδονία, τὴ Θεσσαλία καὶ τὴν Ἀχαΐα, καθὼς καὶ στὸν Πόντο (Ἀμισό, Τραπεζοῦν­τα, Ἡράκλεια, Ἄμαστρι καὶ Σινώπη).
Ἐκεῖ κήρυξε μέσα σὲ μεγάλες δυσκολίες καὶ ἵδρυσε ἐκκλησίες. 
Μετὰ τὴ Σινώπη πέρασε ἀπὸ τὴ Νεοκαισάρεια καὶ τὰ Σαμόσατα. Ὅλες αὐτὲς οἱ περιοχὲς ἄκουγαν γιὰ πρώτη φορὰ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἔφτασε τέλος στὴν Πάτρα. Κήρυξε κ᾽ ἐκεῖ, ἔ­κανε θαύματα, θεράπευσε ἀρρώστους μετα­ξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὴ γυναῖκα τοῦ ῾Ρωμαίου ἀν­θυπάτου Μαξιμίλα καὶ προσ­είλκυσε στὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ ὅλη τὴν πόλι τῶν Πατρῶν. Αὐτὸ προκάλεσε τὸ μένος καὶ τὴν κακία τῶν εἰδωλολατρῶν.
Ὁ ἀν­θύπατος Αἰγεάτης τὸν ἔπιασε, τὸν ἔδεσε καὶ τὸν ἔρ­ρι­ξε στὸ μπουντρούμι ὅ­που τὸν ἄφησε νηστικό. Ὅ­ταν πλέον ἔ­φτασε ἡ ὥρα, τὸν ἔβγαλε ἀπὸ τὴ φυλακὴ καὶ τὸν θανάτωσε – πῶς νομίζετε; τὸν σταύρωσε ἀνάπο­δα, μὲ τὸ κεφάλι πρὸς τὰ κάτω! άν καί συνήθως εἰ­κονίζεται μὲ σταυρὸ χιαστί. Ἔτσι ἔγινε μιμη­τὴς τοῦ Ἐσταυρωμένου.
 Ἀπὸ ποῦ βγῆκε, ἀγαπητοί μου, ὁ ἀπόστολος Ἀνδρέας; Ἀπὸ μιὰ οἰκογένεια! Τί οικογένεια όμως; Ἂν δὲν ἦταν ὁ εὐ­σεβὴς Ἰωνᾶς, θὰ εἴχαμε σήμερα Ἀν­δρέα; Ἡ οἰ­κογένεια ἔ­χει μεγάλη σημασία γιὰ τὴ διάπλασι τῶν χαρακτή­ρων. 
Ὁ πατέρας καὶ ἡ μάνα εἶνε ἡ ῥίζα τῆς οἰκογενείας καὶ ἡ οἰκογένεια ἡ ῥίζα τῆς κοινωνίας. Ἐὰν ἡ ῥίζα εἶνε σάπια, σάπιοι θὰ εἶνε καὶ οἱ καρποί· ἐὰν ἡ ῥίζα εἶ­νε γερή, καὶ οἱ καρποὶ θὰ εἶνε καλοί.
Ὑπάρχει όμως σήμερα Χριστιανικὴ οἰκογένεια; Ὑ­πῆρχε κάποτε· καὶ ἦταν αὐτὴ τὸ μεγάλο πανεπιστήμιο. Ὅλα μπορεῖ νὰ τὰ ξεχάσῃς· ἕνα δὲν ξεχνιέται, τὰ λόγια τῆς μάνας τοῦ πατέρα τῆς γιαγιᾶς· φυτεύονται στὴν καρδιά. Τότε οἱ Χριστιανοὶ Ἕλληνες στὶς καλύβες τους τὸ πρωὶ ποὺ ξυπνοῦσαν προσεύχονταν, διάβαζαν Εὐαγγέλιο καὶ βίους ἁγίων.
Ἂν ἀκουγόταν κακὸς λόγος, ἡ ἀγράμματη γιαγιὰ ἔβαζε πιπέρι στὸ στόμα. Γνώρισα ἕναν γέροντα καὶ μοῦ ἔδειξε τὴ γλῶσσα του ποὺ ἦταν καμμένη. Μοῦ τὴν ἔκαψε ἡ μάνα μου μὲ κάρβουνο, λέει, ὅταν εἶπα κάποτε ἕνα κακὸ λόγο… 
Δεῖξτε μου μιὰ τέτοια οἰκογένεια, νὰ πέσω νὰ φιλήσω τὰ πόδια τους. 
Δὲν ὑπάρχει. Τὸ σπί­τι ἔγινε πλέον ξενοδοχεῖο ὕπνου καὶ φαγητοῦ.
Ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ χριστιανι­κὲς οἰκογένειες. Ἀπὸ κεῖ θὰ βγῇ ὁ καλὸς δάσκαλος, ὁ γενναῖος ἀξιωματικός, ὁ εὐλαβὴς κλη­ρικός. Ὅσοι εἶστε γονεῖς, σκεφθῆτε τὴν εὐθύ­νη σας· προσέξτε πῶς θ᾽ ἀναθρέψετε τὰ παιδιά, ὥστε νὰ γίνουν ἡ ἐλπίδα γιὰ τὸ μέλλον.
Εἴθε ὁ Θεός, διὰ πρεσβειῶν τοῦ ἁγίου Ἀν­δρέου, νὰ φυλάῃ ὅλους μας· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
(Απομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου εις τον ἱερό ναὸ του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης Κυριακὴ 30-11-1980


Τρίτη, Νοεμβρίου 25, 2014

H ΠΡΟΟΡΗΣH ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΡΟΡΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΑ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. 




ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ


Η ΠΡΟΡΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΥ (1995) ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ STANISLAV MISHIN(PRAVDA 1/2011) ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΡΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ


Πολύ αγαπητός φίλος του ιστολογίου, πήγε πρόσφατα στο Άγιον Όρος, όπου συνάντησε τον πατέρα Π. πνευματικό τέκνο ενός από τους δύο υποτακτικούς του Αγίου Πορφυρίου, εκείνους που κατ΄εντολήν του, έκαναν την ανακομιδή του σκηνώματός του και το έθαψαν σε τόπο άγνωστο, με την παραγγελία του Αγίου Γέροντος να πάρουν το μυστικό του τόπου όπου είναι θαμμένος ο Άγιος, στον τάφο τους!



Σε μεταξύ τους συνομιλία, ήρθε η συζήτηση και στα εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Τότε ο πατήρ Π. είπε στον φίλο μας: Είχε πει ο Άγιος Πορφύριος για όλα αυτά που ζούμε σήμερα και πώς θα εξελιχθούν, τα είχε πει στον γέροντά μου. Και άρχισε να του λέει αυτά που θα παραθέσουμε πιο κάτω.

Όταν τελείωσε, τον ρώτησε ο φίλος μας: Αυτά είναι πουθενά γραμμένα; Και ο 
πατήρ Π. του απάντησε, "όχι δεν έχουν γραφτεί πουθενά, και εγώ δεν τα άκουσα ο ίδιος από τον Άγιο, μου τα μετέφερε ο γέροντάς μου στον οποίο τα είπε".

Επομένως τα κάτωθι γραφόμενα αποτελούν την μόνη πρόρρηση του Αγίου Πορφυρίου για τα γεγονότα στην Ελλάδα και η οποία παρουσιάζεται για πρώτη φορά σε γραπτή μορφή.

Ο Άγιος έφυγε για το Άγιον Όρος το 1991 οπότε αυτά ειπώθηκαν στον υποτακτικό του (γέροντα του πατρός Π.) το αργότερο  τον Νοέμβριο του 1991 (2 Δεκεμβρίου εκοιμήθη).Άρα η πρόρρηση του Αγ. Πορφυρίου προηγείται της προρρήσεως του αγ. γέροντος Ιωσήφ του Βατοπεδινού.

Είπε ο  Άγιος Πορφύριος:

1. Θα γίνει κάποια Πολιτειακή Εκτροπή

2 Η 
Πολιτειακή Εκτροπή θα έχει σαν συνέπεια μεγάλη κοινωνική αναστάτωση.


3. Ταυτόχρονα με την κοινωνική αναστάτωση θα υπάρξει οικονομική ανέχεια και πείνα η οποία θα δημιουργήσει έκτροπα.

4. Θα επέμβει ο στρατός για να αποκαταστήσει την τάξη και την ηρεμία στην χώρα.

(Στο σημείο αυτό ο υποτακτικός του Αγίου και γέροντας του πατρός Π. διέκοψε 
τον Άγιο Πορφύριο δυσανασχετώντας.
-Ωχ γέροντα πάλι χούντα θα έχουμε;
Ο άγιος γέρων Πορφύριος όμως τον καθησύχασε:
Όχι, δεν θα γίνει χούντα, απλώς ο στρατός θα επιβάλλει την τάξη για να μην επικρατήσει αναρχία στην χώρα!

5. Ο στρατός θα δώσει ειρηνικά την εξουσία σε πατριωτική Κυβέρνηση. 

Η πρόρρηση αυτή του αγ. Γέροντος συμφωνεί με την πρόρρηση του αγ. γέροντος Ιωσήφ του Βατοπεδινού όπου η Πολιτειακή Εκτροπή αποκαλείται Πολιτειακή Ανωμαλία και η Κοινωνική αναστάτωση εξηγείται δια της απολύσεως όλων των υπαλλήλων.

(Δείτε το στο βίντεο της ανάρτησης μας)




Ο ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΕΔΙΝΟΣ ΠΡΟ 15ΕΤΙΑΣ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ...


ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΠΡΟΒΛΕΨΗ TOY STANISLAV MISHIN ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ PRAVDA ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 2011 (ΤΥΧΑΙΟ;)

Ο Stanislav Mishin, έγραψε στο προσωπικό του ιστολόγιο τον Ιανουάριο του 2011 μια ανάλυση για όλα τα κράτη και για την Ελλάδα... η οποία δημοσίευσε η εφημερίδα Pravda και την οποία τότε δημοσιεύσαμε με τίτλο 

ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΣΤΗΝ ΤΡΟΧΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΡΡΗΣΕΩΝ....

Εκεί λοιπόν αναφέρεται η κοινωνική ταραχή και η ανάληψη της εξουσίας από το Γενικό Επιτελείο Στρατού. Αναφέρεται επίσης ότι δεν θα είναι χούντα αλλά θα φέρει την Ελλάδα σε ισορροπία.
Επίσης το γεγονός ότι η κυβέρνηση του Γενικού 
 Επιτελείου Στρατού δεν θα μπορέσει να ανατραπεί από εξογενείς παράγοντες δείχνει ότι θα παραδώσει ομαλά την εξουσία σε πατριωτική κυβέρνηση.

Ο 
Stanislav Mishin μπορεί να είχε επαφές με το Άγιον Όρος ή με κάποιο τρόπο να εγνώριζε την πρόρρηση του Αγίου Πορφυρίου.
Άλλωστε όπως δείχνει και η κάτωθι εικόνα, Οι Ρώσοι όχι μόνον γνωρίζουν τον Άγιο αλλά τον ευλαβούνται ιδιαίτερα




Με τις Ευχές του Αγίου Γέροντος ελπίζουμε η Χώρα μας να αποκτήσει πατριωτική κυβέρνηση που θα την βγάλει από το έρεβος και την οδύνη των τελευταίων ετών.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΟΥ "ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ"

Τα παιδιά του "Νοιάζομαι" ξέρουν ότι είχα δημοσιοποιήσει πρώτος την κασσέτα του Αγ.  Γέροντος Ιωσήφ στο φόρουμ "Χριστιανικές Ορθόδοξες Συζητήσεις" σε τρία μέρη, αφού πρώτα την ψηφιοποίησα στο κινητό μου τηλέφωνο.

Την είχα δημοσιεύσει και στο ιστολόγιό μας, επίσης 
σε τρία μέρη, από τις 8 Ιουνίου του 2010 όπως φαίνεται στην ανάρτηση


Δευτέρα, Νοεμβρίου 24, 2014

Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΠΑΝΣΟΦΟΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑ






«Η αγία Αικατερίνα ήταν από την πόλη της Αλεξάνδρειας, κόρη κάποιου άρχοντα, ονόματι Κώνστα, πάρα πολύ ωραία, αξεπέραστης μάλιστα ομορφιάς, ψηλή και λεπτή κατά το σώμα, ετών δεκαοκτώ. Αυτή λοιπόν αφού σπούδασε, στο ανώτερο δυνατό σημείο, όλη τη ελληνική και ρωμαϊκή παιδεία, δηλαδή τον Όμηρο και τον Βιργίλιο, τον μέγιστο ποιητή των Ρωμαίων, τον Ασκληπιό και τον Ιπποκράτη και τον Γαληνό από τους ιατρούς, τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα, τον Φιλιστίωνα και τον Ευσέβιο από τους φιλοσόφους, τον Ιαννή και τον Ιαμβρή από τους μεγάλους μάγους, τον Διόνυσο και τη Σύβιλλα, όπως και κάθε ρητορική τέχνη που είχε εφευρεθεί στον κόσμο, ακόμη όμως αφού έμαθε  και κάθε λέξη από τις διάφορες γλώσσες, εξέπληξε όχι μόνο αυτούς που την έβλεπαν, αλλά και αυτούς που άκουγαν για τη φήμη, τη σοφία και την παιδεία της. Λόγω της ομολογίας της για τον Χριστό, βασανίστηκε πολύ από τον βασιλιά Μαξέντιο, ενώ στο τέλος της έκοψαν και το κεφάλι, δεχόμενη έτσι και το στεφάνι του μαρτυρίου από τον αθλοθέτη Χριστό, τον αληθινό Θεό μας».
«Αικατερίνα, και σοφή και παρθένος∙ εκ δε ξίφους, και μάρτυς∙ ώ καλά τρία!» Οι στίχοι αυτοί του συναξαρίου φανερώνουν τα χαρίσματα με τα οποία η Αικατερίνα κέρδισε τον Παράδεισο και απέκτησε τόσο μεγάλη θέση στο στερέωμα της Εκκλησίας. Δεν πρόκειται περί των φυσικών λεγομένων χαρισμάτων, τα οποία λίγο ή πολύ έχουν όλοι οι επί γης άνθρωποι. Μολονότι η αγία, όπως σημειώνει το συναξάρι της, ήταν όντως προικισμένη και με αυτά – διότι και σπάνια σωματική ομορφιά είχε και ιδιοφυής ήταν και σεμνή στο ήθος εκ χαρακτήρος – όμως με τη χάρη του Θεού και την ελεύθερη βούλησή της απέκτησε τα πνευματικά χαρίσματα, με τα οποία και μόνον αγιάζεται κανείς εν Θεώ και εισέρχεται στη Βασιλεία των Ουρανών. Και πνευματικά χαρίσματα είναι αυτά που έρχονται σε φως, όταν ο άνθρωπος αποκτήσει επίγνωση της δωρεάς του Θεού που του έδωσε στο άγιο βάπτισμα, όταν δηλαδή νιώσει ότι έγινε μέλος Χριστού και προσπαθήσει να ενεργοποιήσει τη νέα εν Χριστώ ζωή του τηρώντας τις εντολές του Χριστού.
 Έτσι λοιπόν και με την αγία Αικατερίνα: κατά τον στίχο που αναφέραμε, υπήρξε σοφή, με την έννοια ότι πέραν της ανθρώπινης σοφίας, φωτίστηκε πρωτίστως από τον Θεό και έλαβε Εκείνου τη σοφία. Ο φωτισμός αυτός μάλιστα, κατά τον υμνογράφο της αγίας, τον άγιο Θεοφάνη, δόθηκε με τη μεσολάβηση του αρχαγγέλου Μιχαήλ. Διά στόματος εκείνου έλαβε την όντως σοφία, την εξ ουρανού η αγία. «Την σοφίαν την όντως εξ Ουρανού, διά στόματος, μάρτυς, του Μιχαήλ, λαβούσα, πανεύφημε». Ο υμνογράφος όμως επιμένει στο θέμα αυτό, ιδίως μέ  ένα στίχο που φαίνεται να την παραλληλίζει  και με τον ίδιο τον Σολομώντα. Χωρίς να  κατονομάζει τον θεωρούμενο πράγματι σοφό βασιλιά του Ισραήλ, και μάλιστα από την παιδική του ηλικία, ίσως τον εννοεί, διότι και η Αικατερίνα «την εκ Θεού σοφίαν έλαβε παιδόθεν», κάτι που το απέδειξε, όταν με αυτήν κυρίως τη σοφία, έχοντας ως όργανο βεβαίως και την έξω, δηλαδή την κοσμική σοφία που είχε αποκτήσει, μπόρεσε να μυήσει στην πίστη του Χριστού εκατόν πενήντα διαπρεπείς ρήτορες, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν ως όπλο τους μόνον την κοσμική έννοιά της. Κι όχι μόνον τους μετέστρεψε, αλλά και τους έκανε, με τη χάρη του Θεού, να γίνουν και εκείνοι μάρτυρες Κυρίου. Είναι γνωστό ότι μαζί της εορτάζουν κατά το συναξάρι της ημέρας και «οι άγιοι εκατόν πεντήκοντα ρήτορες, οι διά της Αγίας Αικατερίνης πιστεύσαντες τω Χριστώ, οίτινες ετελειώθησαν πυρί». «Μαρτύρων το καύχημα, της ευσεβείας μύστης γεγένησαι, τω λαμπρώ σου Νυμφίω, Μαρτύρων δήμον προσαγαγούσα Χριστώ». (Αικατερίνα, που είσαι το καύχημα των μαρτύρων, έγινες μύστης της ευσέβειας, διότι οδήγησες στον λαμπρό σου Νυμφίο Χριστό (ολόκληρο) δήμο μαρτύρων).
Και μας δίνει την ευκαιρία η πάνσοφος αυτή νύμφη του Κυρίου, εν σχέσει και με τη σοφία των ρητόρων που αντιμετώπισε, να σημειώσουμε αυτό που επισημαίνει και ο υμνογράφος και που έχει αξία διαχρονική: η κοσμική σοφία των ρητόρων, επειδή ακριβώς δεν διαπνεόταν από τη χάρη του Θεού και στηριζόταν μόνον στις πλοκές των ανθρωπίνων ματαίων συλλογισμών, τελικώς ήταν «ανάπλεως απαιδευσίας», εντελώς γεμάτη από απαιδευσία. «Χαίροις, (Αικατερίνα), η των φληνάφων ρητόρων την θρασυστομίαν ελέγξασα, ως απαιδευσίας ανάπλεως». (Να χαίρεσαι, Αικατερίνα, σύ που έλεγξες το θρασύ στόμα των ρητόρων σαν κάτι που ήταν γεμάτο από έλλειψη παιδείας). Αληθινά: μία παιδεία χωρίς Χριστό, δηλαδή χωρίς χάρη Θεού, τι μπορεί να είναι; Κατά τη ρήση ενός αγίου Γέροντα: ένας έξυπνος δαιμονισμός. Πόσο πρέπει να προβληματιστούμε όλοι πάνω σ’  αυτήν την παρατήρηση του αγίου υμνογράφου! Ιδίως σήμερα, που χωρίς αιδώ και σκέψη πολλοί «υπεύθυνοι με θέση και εξουσία» αποδύονται σε αγώνα εξοβελισμού από την ελληνική εκπαίδευση κάθε χρώματος χριστιανικού.
Η αγία Αικατερίνα όμως υπήρξε και παρθένος και μάρτυς. Είχε δηλαδή εκείνα τα χαρίσματα που θεωρούνται τα πιο ισχυρά προκειμένου κανείς να «κατακτήσει» τον ουρανό. Το αίμα μάλιστα του μαρτυρίου της ήταν η προσφορά της στον Κύριο, κάτι παρόμοιο με την προσφορά της γυναικός του Ευαγγελίου,  που αγόρασε μύρο και το πρόσφερε σ’  Εκείνον, αλείφοντάς το στα πόδια Του, ως έκφραση της αγάπης της. «Ως αλάβαστρον μύρου το αίμα σου προσενήνοχας τω σω Νυμφίω Χριστώ, Αικατερίνα αθληφόρε αήττητε». Κι ήταν σαν μύρο το αίμα της, γιατί υπήρξε καρπός της βαθειάς αγάπης της σε Εκείνον, του πόθου της που την έκαιγε σαν φωτιά. «Πόθω πυρπολουμένη, Μάρτυς παναοίδιμε, τω του Δεσπότου σου». Και βεβαίως η παρθενία της, όπως πολλές φορές έχει τονιστεί, δεν εννοείται ως χάρισμα από πλευράς πρωτίστως σωματικής – υπάρχουν πολλές με το χάρισμα αυτό μακριά από τον Θεό: ας θυμηθούμε την παραβολή των δέκα παρθένων – αλλά από πλευράς ψυχικής και πνευματικής: ως καθαρότητα ψυχική λόγω αγιασμένης ζωής. «Καθάρασα σεαυτήν προθύμως διά πολιτείας». Η δύναμη της διπλής χάρης της αγίας Αικατερίνης ενώπιον του Θεού, της παρθενίας δηλαδή και του μαρτυρίου, διαπιστώνεται από τον υμνογράφο με εντυπωσιακό τρόπο. Βλέπει την αγία να βρίσκεται σε φωτεινούς θαλάμους στον Παράδεισο, κοσμούμενη με νυφικά στολίδια, κρατώντας με το δεξί χέρι της τη λαμπάδα της παρθενίας και με το αριστερό την κομμένη της κεφαλή. Όπως ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος παρίσταται στην εικόνα του με το αποκομμένο κεφάλι του, έτσι και η αγία Αικατερίνα. «Μετέστης προς θαλάμους φωτοειδείς, νυμφικοίς κοσμουμένη στολίσμασι, παρθενικήν έχουσα λαμπάδα τη δεξιά, τη δε ετέρα φέρουσα την αποτμηθείσαν σου κεφαλήν».
Ο άγιος υμνογράφος μας καθοδηγεί και σε άλλες διαστάσεις της πολυτάλαντης προσωπικότητάς της. Κι η διάσταση που δεν πρέπει να μείνει ασχολίαστη είναι ο τονισμός από αυτόν των αποτελεσμάτων της αγιασμένης ζωής και του μαρτυρίου της αγίας. Σημειώνει μεταξύ άλλων στο εξαποστειλάριο της ακολουθίας: «Ενεύρωσας το φρόνημα γυναικών, ω παρθένε, Αικατερίνα πάντιμε, αθλοφόρων η δόξα». (Ισχυροποίησες το φρόνημα των γυναικών, παρθένε και πάντιμε Αικατερίνα, συ που είσαι η δοξα των αθλοφόρων μαρτύρων). Η αίσθηση του υμνογράφου, αίσθηση της όλης Εκκλησίας, ότι η αγία Αικατερίνα με ό,τι έζησε και έκανε έδωσε νεύρο στο φρόνημα των γυναικών, τις έκανε πιο ισχυρές, είναι κάτι σημαντικό. Σε εποχή που τονίζονται τα δικαιώματα των γυναικών, που ο λεγόμενος φεμινισμός, ως κίνημα για να αποκτήσουν οι γυναίκες εκείνα που δικαιούνται μέσα σε μία ανδροκρατούμενη κοινωνία,  έρχεται συχνά πυκνά στην επικαιρότητα, η διαπίστωση ότι οι γυναίκες μάρτυρες, σαν την αγία Αικατερίνα, είναι αυτές που ουσιαστικά και δραστικά δυναμώνουν το φρόνημά τους, πρέπει να εξαγγέλλεται. Νομίζουμε ότι εδώ βρισκόμαστε σε ό,τι ανώτερο έχει δοθεί ως ώθηση  για τον φεμινισμό. Διότι αυτός δεν βρίσκεται στα λόγια, αλλά στο παράδειγμα. Και δυναμικότερο παράδειγμα από μία γυναίκα που έδωσε και τη ζωή της για την πίστη στον Θεό και στον άνθρωπο δεν υπάρχει.
π. Γεώργιος Δορμπαράκης

Ένα τζαμί στην Αθήνα παρακαλώ… (Πρεπει να το διαβάσετε!)

«Eίμαι πραγματικά μπερδεμένος το ότι τόσοι πολλοί από τους φίλους μου είναι ενάντια στο κτίσιμο ενός άλλου τζαμιού στο Τορόντο. Νομίζω ότι στόχος του κάθε πολίτη θα πρέπει να είναι η ανεκτικότητα ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων. Έτσι, θα πρέπει να επιτραπεί το κτίσιμο ενός τζαμιού προκειμένου να δείξουμε την ανεκτικότητα μας.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προτείνω επίσης να ανοίξουν δύο νυχτερινά κέντρα διασκέδασης δίπλα στο τζαμί. Με αυτόν τον τρόπο θα δοθεί η ευκαιρία στους μουσουλμάνους να δείξουν και αυτοί μέσα από το τζαμί τους την δική τους ανεκτικότητα.
Το ένα κέντρο θα είναι για «αδελφές» και θα ονομάζεται «Turban Cowboy» και το άλλο θα είναι για στριπτιζερς και θα ονομάζεται «You Μέκκα Me Hot».
Στην δίπλα πόρτα θα πρέπει να είναι ένα κρεοπωλείο που θα ειδικεύεται στο χοιρινό, και δίπλα σε αυτό ένα εστιατόριο μπάρμπεκιου χοιρινό σε ανοιχτό λάκκο, που θα ονομάζεται» τα παιδάκια του Ιράκ».
Απέναντι θα μπορούσε να υπάρχει ένα κατάστημα εσωρούχων που θα ονομάζεται» Η Victoria φανερώνει τα μυστικά της» «και στην βιτρίνα σέξι μανεκέν θα τα επιδείκνυαν.
Δίπλα στο κατάστημα εσωρούχων θα είναι ένα κατάστημα παιχνιδιών σεξ για ενήλικες και θα ονομάζεται,» Koranal γνώση,» το όνομά του θα αναβοσβήνει με φώτα νέον και ακριβώς δίπλα θα υπάρχει μία κάβα που θα ονομάζεται Morehammered.
Έτσι θα προωθήσουμε όλοι μας την ανεκτικότητα και εσείς για να προωθήσετε την δική σας θα πρέπει να αναδημοσιεύσετε αυτό το κείμενο.
Ας κάνουμε όμως μία περίληψη
Οι μουσουλμάνοι «κουβαλιούνται» στις χώρες μας γιατί ΔΕΝ είναι:
ευχαριστημένοι στη Γάζα ..
ευχαριστημένοι στην Αίγυπτο …..
ευχαριστημένοι στη Λιβύη ….
ευχαριστημένοι στο Μαρόκο ….
ευχαριστημένοι με το Ιράν ….
ευχαριστημένοι στο Ιράκ ….
ευχαριστημένοι στην Υεμένη …
ευχαριστημένοι στο Αφγανιστάν …
ευχαριστημένοι με το Πακιστάν ….
ευχαριστημένοι στη Συρία ….
ευχαριστημένοι με τον Λίβανο ….
..

Είναι όμως χαρούμενοι.
Είναι χαρούμενοι στην Αυστραλία …
Είναι χαρούμενος στον Καναδά ….
Είναι χαρούμενος στην Αγγλία ….
Είναι χαρούμενοι στη Γαλλία ….
Είναι χαρούμενοι στην Ιταλία ….
Είναι χαρούμενοι στη Γερμανία ….
Είναι χαρούμενοι στη Σουηδία ….
Είναι χαρούμενοι στις ΗΠΑ ….
Είναι χαρούμενοι στη Νορβηγία ….
Είναι χαρούμενοι στην Ολλανδία ..
Είναι χαρούμενοι στη Δανία ….
Είναι χαρούμενοι στην Ελλάδα…

Βασικά, είναι χαρούμενοι σε κάθε χώρα που δεν είναι μουσουλμανική και δυστυχισμένοι σε κάθε χώρα που είναι!
Και φυσικά δεν κατηγορούν ούτε To Ισλάμ, Την ηγεσία τους. τον εαυτό τους
Κατηγορούν τις χώρες στις οποίες είναι ευτυχισμένοι!!!
Και θέλουν να τις αλλάξουν να τις κάνουν σαν τις χώρες από τις οποίες μας κουβαλήθηκαν!!!

Με συγχωρείτε, αλλά πόσο διεστραμμένος μπορεί να είναι κάποιος δεν μπορούσα να το φανταστώ..
πηγή
Το είδαμε εδώ

Τί πρέπει να κάνει ο χριστιανός για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή; (Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος)


?? ?????? ?? ????? ? ?????????? ??? ?? ???????????? ??? ?????? ???;


Ο Χριστιανός, για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή, πρέπει:

Μ’ όλη του την ψυχή ν’ αγαπάει το Θεό και να τηρεί τις εντολές Του. Ν’ αγαπάει, επίσης, το συνάνθρωπό του όπως και τον εαυτό του. Γιατί ο Κύριος είπε: «Θα μείνετε πιστοί στη αγάπη μου, αν τηρήσετε όλες τις εντολές μου» (Ιω. 15:10 ). Και: «Έτσι, θα σας ξεχωρίζουν όλοι πως είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλο» (Ιω. 13:35).
Να ταπεινώνει την ψυχή του μπροστά στον Θεό και ποτέ να μην ταπεινώνει τον πλησίον του. Γιατί «καρδιά συντετριμμένη και ταπεινωμένη ο Θεός δεν θα την καταφρονήσει» (Ψαλμ. 50:19). Να πενθεί για τις αμαρτίες του. Να θλίβεται πικρά για τις αμαρτίες του πλησίον του. Να χαίρεται, όταν ο πλησίον του είναι ευτυχισμένος, και να μην τον φθονεί για την ευτυχία του. Να δέχεται με υπομονή και να συμβουλεύει με καλοσύνη όσους του εναντιώνονται. Να επιδιώκει πάντα τη εκτέλεση δικαίων και θεάρεστων έργων, που συντελούν στη διατήρηση της καθαρότητος της ψυχής.

Να αισθάνεται ευσπλαχνία για τους δυστυχισμένους. Να εργάζεται μ’ όλες του τις δυνάμεις για την ειρήνη, όπως τη θέλει ο Κύριος∙ γιατί έτσι θα ονομαστεί παιδί του Θεού (Ματθ. 5:9). Να μη δειλιάζει όταν βρίζεται, όταν κατηγορείται, όταν κατατρέχεται, ακόμα και όταν θανατώνεται για τη δικαιοσύνη του Θεού και την ομολογία της πίστεως στο Χριστό.

Να πολεμάει κάθε αιρετική διδασκαλία και να δέχεται την ορθή πίστη της αγίας Εκκλησίας μας για τον Τριαδικό Θεό.

Ν’ αγαπάει την αλήθεια και να μη μολύνει ποτέ τη γλώσσα του με το ψέμα. Να μην κάνει ποτέ κακό στον πλησίον του.

Να μην κατηγορεί. Να μην κοροϊδεύει. Να μην κάνει τίποτε απ’ όσα απαγορεύει ο νόμος του Θεού.

Να δίνει ελεημοσύνη έστω από το υστέρημά του, χωρίς να ζητάει από τους άλλους ενίσχυση για την καλή αυτή πράξη.

Να δίνει ευχές, όταν του δίνουν κατάρες. Αν κάποιος τον πάρει αγγαρεία για ένα μίλι, να πάει μαζί του δύο (Ματθ. 5:41), δίχως να βαρυγγωμήσει ή να ξεστομίσει κακό λόγο. Να μην ορκίζεται ποτέ, αλλά να εφαρμόζει την παραγγελία του Κυρίου: «Το «ναι» σας να είναι ναι και το «όχι» σας να είναι όχι» (Ματθ. 5:37).

Να υμνολογεί το Θεό και να προσεύχεται σ’ Αυτόν με κατάνυξη.

Να συλλογίζεται πάντα το θάνατό του, τη μέλλουσα κρίση και την απολογία που θα δώσει για τα έργα του. Να συλλογίζεταιπάντα τις αμαρτίες του, παρακαλώντας το Θεό να του τις συγχωρήσει.

Να κάνει με ζήλο καλές πράξεις, χωρίς όμως να καυχιέται γι’ αυτές, όπως ο Φαρισαίος.

Να αποφεύγει τη λαιμαργία, τη μέθη, την επιορκία, την άσκοπη φλυαρία, το φθόνο, τις διαμάχες, την κακεντρέχεια, την πλεονεξία, την αισχροκέρδεια, την οργή, την πορνεία, τη μοιχεία και, γενικά, την ασέλγεια.

Να μην έχει καμιά σχέση με τη μαγεία, να μη χρησιμοποιεί μαγικά και να μην καταφεύγει ποτέ σε μάγους, μάντεις και γητευτές. Να διατηρεί τον εαυτό του αγνό, ώστε να μεταλαμβάνει άξια το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.

Να συντρέχει τα ορφανά, τις χήρες και τους ξένους. Να μην αρνείται τη βοήθειά του σ’ εκείνον που την χρειάζεται. Να δίνει δανεικά δίχως τόκο σ’ εκείνον που του ζητάει, γιατί, όσα έχει, από το Θεό τα έχει και σ’ Αυτόν ανήκουν.

Να λυπάται ως ψυχικά τυφλούς τους εχθρούς της πίστεως και ν’ αγωνίζεται μ’ όλες του τις δυνάμεις για το φωτισμό τους, να φεύγει μακριά όμως, από κείνους που εμμένουν στην τύφλωσή τους.

Να παραμένει σταθερά αγαθός, ευσεβής, αγνός κι αφοσιωμένος στο Θεό. Να κατευθύνεται σε κάθε ενέργειά του από την ενθύμηση και το θέλημα του Κυρίου, σύμφωνα με το ψαλμικό: «Βλέπω τον Κύριο πάντοτε μπροστά μου» (Ψαλμ. 15:8).

Να μη διατηρεί μνησικακία στην ψυχή του, αλλά να συγχωρεί αμέσως εκείνον που του φταίει. Γιατί ο Κύριος είπε: «Αν συγχωρήσετε τους ανθρώπους για τα παραπτώματά τους, θα σας συγχωρήσει κι εσάς ο ουράνιος Πατέρας σας» (Ματθ. 6:14).

Να κρίνει με δικαιοσύνη και φόβο Θεού. Να μην κατακρίνει, να μην περιφρονεί και να μην εξευτελίζει τον πλησίον για τ’ αμαρτήματά του. Γιατί ο Κύριος είπε: «Μην κρίνετε τους συνανθρώπους σας, για να μη σας κρίνει κι εσάς ο Θεός» (Ματθ. 7:1).
Να σωφρονίζει τον πλησίον με αγάπη. Να υπερασπίζει τον αδικημένο. Να προστατεύει τον αδύνατο. Να βοηθάει τον ανάπηρο. Να νουθετεί τον παραστρατημένο.
Να αγαπά την ανάγνωση πνευματικών βιβλίων, την ακρόαση του θείου λόγου και τις ψυχωφελείς συζητήσεις.
Να τιμά τους γονείς του και να μην τους κακολογεί ποτέ.
Να συχνάζει στις ιερές ακολουθίες, που τελούνται στο ναό. Να μην αμφιβάλλει για τα θαύματα, που γίνονται από το Θεό σε κάθε εποχή.

Όταν ο άνθρωπος ζει μ’ αυτόν τον τρόπο, έχοντας παντοτινά το Θεό στην καρδιά του με επίγνωση, θα κληρονομήσει τη βασιλεία των ουρανών, που έχει ετοιμαστεί για τους αγίους από την αρχή του κόσμου και που εύχομαι να κληρονομήσουμε όλοι μας, με τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Σ’ Αυτόν ανήκει η δόξα και η δύναμη στους ατελεύτητους αιώνες. Αμήν.

(Από το βιβλίο «Θέματα ζωής Β’» Από τις ομιλίες του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής)

πηγή

Γέροντας Παΐσιος: Ο εξαγνισμός της καρδιάς.


– Γέροντα, ο Χριστός χωράει σε όλες τις καρδιές;

– O Χριστός χωράει, οι άνθρωποι δεν Τον χωράνε, γιατί δεν προσπαθούν να διορθωθούν.

Για να χωρέσει ο Χριστός μέσα μας, πρέπει να καθαρίσει η καρδιά. «Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, ο Θεός…» (Ψαλμ. Ν” [50]12)

– Γέροντα, γιατί τα άγρια ζώα δεν πειράζουν τους Αγίους;


– Αφού ημερεύουν οι άνθρωποι, ημερεύουν και τα άγρια ζώα και αναγνωρίζουν ότι ο άνθρωπος είναι αφεντικό τους. Στον Παράδεισο, πριν από την πτώση, τα άγρια θηρία έγλειφαν τους Πρωτοπλάστους με ευλάβεια, αλλά μετά την πτώση πήγαιναν να τους ξεσκίσουν.

Όταν ένας άνθρωπος επανέρχεται στην προπτωτική κατάσταση, τα ζώα τον αναγνωρίζουν πάλι για αφεντικό.

Σήμερα όμως βλέπεις ανθρώπους που είναι χειρότεροι από τα άγρια θηρία, χειρότεροι από τα φίδια.

Εκμεταλλεύονται απροστάτευτα παιδιά, τους παίρνουν τα χρήματα και, όταν έρχονται σε δύσκολη θέση, τα ενοχοποιούν, καλούν την αστυνομία, τα πηγαίνουν και στο ψυχιατρείο.

Γι” αυτό τον 147ο Ψαλμό που διάβαζε ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, για να ημερέψουν τα άγρια ζώα και να μην κάνουν κακό στους ανθρώπους, τον διαβάζω, για να ημερέψουν οι άνθρωποι και να μην κάνουν κακό στους συνανθρώπους τους και στα ζώα.

– Πώς επανέρχεται, Γέροντα, ο άνθρωπος στην προπτωτική κατάσταση;

– Πρέπει να εξαγνισθεί η καρδιά.

Να απόκτησει την ψυχική αγνότητα, δηλαδή ειλικρίνεια, τιμιότητα, ανιδιοτέλεια, ταπείνωση, καλοσύνη, ανεξικακία, θυσία. Έτσι συγγενεύει ο άνθρωπος με τον Θεό και αναπαύεται μέσα του η Θεία Χάρις.

Όταν κάποιος έχει την σωματική αγνότητα, άλλα δεν έχει την ψυχική αγνότητα, δεν αναπαύεται ο Θεός σ’ αυτόν, γιατί υπάρχει μέσα του πονηρία, υπερηφάνεια, κακία κ.λπ.

Τότε η ζωή του είναι μια κοροϊδία.

Από “δώ να ξεκινήσετε τον αγώνα σας: Να προσπαθήσετε να αποκτήσετε την ψυχική αγνότητα.

– Γέροντα, μια κακή συνήθεια μπορεί να κοπεί αμέσως;

– Κατ” αρχάς πρέπει να καταλάβει ο άνθρωπος ότι αυτή η συνήθεια τον βλάπτει και να θελήσει να αγωνισθεί, για να την κόψει. Χρειάζεται να έχει κανείς πολλή θέληση, για να μπορέσει να την κόψει αμέσως. Όπως λ.χ. το σχοινί κάνει σιγά-σιγά μια μικρή αυλακιά στο χείλος του πηγαδιού και δεν γλιστρά πια, έτσι και κάθε συνήθεια λίγο-λίγο χαράζει μια αυλακιά στην καρδιά και δύσκολα βγαίνει από αυτήν. Γι” αυτό πρέπει πολύ να προσέξει κανείς, να μην αποκτήσει κακές συνήθειες, γιατί μετά χρειάζεται πολλή ταπείνωση και πολλή θέληση, για να μπορέσει να τις αποβάλει.

Έλεγε ο παπα-Τύχων: Καλή συνήθεια, παιδί μου, αρετή· κακή συνήθεια, πάθη.

Πάντως διαπίστωσα ότι, όταν ο άνθρωπος, ενώ αγωνίζεται, συνεχίζει να σφάλλει και δεν αλλάζει, αιτία είναι ο εγωισμός, η φιλαυτία και η ιδιοτέλεια. Λείπει η ταπείνωση και η αγάπη, και έτσι εμποδίζεται η Θεία επέμβαση. Δεν βοηθάει ο ίδιος ο άνθρωπος τον Θεό, για να τον βοηθήσει.

Αν π.χ. τον βοηθήσει ο Θεός να ξεπεράσει ένα πάθος του, θα το πάρει επάνω του, θα υπερηφανευθεί, γιατί θα νομίζει ότι μόνος του το ξεπέρασε, χωρίς την βοήθεια του Θεού.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Γ’: Πνευματικός αγώνας, έκδ. Ι. Ησυχ. «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης: 2001, σ. 113-115.

Απάντηση του Μητροπολίτη Ηλέιας Γερμανού σε σχόλια...

Αγαπητέ μου κ. Β.......,
Έλαβα το από 2-10-2014 ηλεκτρονικό μήνυμά σου - παράπονα , γιατί δεν επέτρεψα να γίνη η βάπτισις του τέκνου του κ. Α............ στην Ιερά Μονή Αγίας Ελεούσης Λυγιάς Βαρθολομιού, επί τω λόγω ότι «παραπάνω από πενήντα άτομα δεν είχαν άλλη ενδυμασία μαζί τους καθώς και οι πρωταγωνιστές του μυστηρίου, κουμπάροι κ.λ.π., οι οποίοι έψαχναν για οποιοδήποτε ένδυμα (εκτός από παραδοσιακό Ελληνικό) να ντυθούν για να πραγματοποιηθεί το μυστήριο», όπως μου γράφετε.
Δεν σας γνωρίζω, τουλάχιστον δεν θυμάμαι να σας γνωρίζω ούτε και από ποία ενορία μας είσθε δια να μπορώ καλύτερα να εκτιμήσω το Γράμμα σας. Όμως η απαίτησίς σας δια «άμεση απάντησί μου» -γιατί άραγε αμέσως;- και κυρίως το ιδικό μου ποιμαντικό καθήκον προς πληροφορίαν «των αιτούντων περί της εν ημίν ελπίδος» με υποχρεώνουν εις σχετικήν απάντησιν, η οποία έχει ως κάτωθι:

1. Ο υπεύθυνος Εφημέριος της Ι. Μονής Αγίας Ελεούσης Λυγιάς Βαρθολομιού Πρεσβύτερος Γεώργιος Χαρδαβέλλας ετηλεφώνησε στα Γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως το Σάββατον 27ην Σεπτεμβρίου και περί ώραν 16.30, δηλαδή σε ημέρα αργίας και ώραν ακατάλληλη για Υπηρεσίες και λέγει στον τυχαίως ευρεθέντα σ’ αυτή υπάλληλον κ. Δημήτριον Ζωγόπουλον: «Προ μιας ώρας (;!) μου ετηλεφώνησαν ότι Χριστιανοί θέλουν να τελέσουν μυστήριον Βαπτίσεως και ερωτούν αν μπορούν να έλθουν όλοι με παραδοσιακές φορεσιές (φουστανέλες)». Επειδή ετοιμαζόμην να μεταβώ εις Γαστούνην, ίνα χοροστατήσω εις τον εσπερινόν και τελέσω τα θυρανοίξια του νέου Παρεκκλησίου της Γαστούνης του αφιερωμένου εις τους εν Γαστούνη Μαρτυρήσαντες (1716) Νεομάρτυρες Χρίστον και Πανάγον και τους συν αυτοίς μαρτυρήσαντας με συναντά ο ως άνω υπάλληλος και μου αναφέρει το τηλεφώνημα. Έτσι του έδωκα εντολή να τηλεφωνήση στον π. Γεώργιον Χαρδαβέλλα ότι τούτο δεν επιτρέπεται και έφυγα για την Γαστούνην. Δεν μου είπαν βέβαια ότι η βάπτισις θα εγίνετο εκείνες τις ώρες και ότι εσείς είσαστε όλοι μαζεμένοι εκεί με τις φουστανέλλες σας. Μετά από αυτά ερωτώ:
Εσείς, οι γονείς του παιδιού και οι προσκεκλημένοι σας ασφαλώς είχατε αρχίσει πολλές ημέρες πριν τις προετοιμασίες, δια να βρήτε φουστανέλλες, να κάνετε προσκλήσεις, να αγοράσετε βαπτιστικά κ.λ.π.Δεν θα έπρεπε να είχατε σκεφθή ενωρίτερα και να είχατε συνεννοηθή με τον υπεύθυνον της Μονής, αν μπορείτε να έλθετε στην βάπτισι όλοι σας με φουστανέλες; Πιστεύω, ότι κάθε σώφρων και λογικός άνθρωπος αυτό θα έκανε. Εκτός εάν αυτό δεν το πράξατε, δια να μας αιφνιδιάσετε και να κάνετε την δουλειά σας.!! Αλλά και αυτό, πολύ περισσότερον, είναι εις βάρος σας.
Αντί, λοιπόν, να κάνετε την αυτοκριτική σας, ζητάτε ευθύνες από εμένα; Μάλιστα λέγοντάς μου επιτακτικά: «Θα ήθελα παρακαλώ πολύ να μου δοθεί μια αιτιολογημένη απάντηση γι’αυτή, την παράλογη κατά το σύνολο των εμπλεκομένων και καλεσμένων, εντολή σας».
2. Με ερωτάτε· «Είναι η Ελληνική παραδοσιακή φορεσιά ασύμβατη με την εκκλησία;».
Σας απαντώ: ΟΧΙ. Δια τούτο και ευχαρίστως καμαρώνουμε τα παιδιά μας, όταν έρχονται στην Εκκλησία την 25ην Μαρτίου ή όταν την ίδια ημέρα παρελαύνουν κ.λ.π. Αλλά δεν είναι η φορεσιά των Ελλήνων σήμερα. Γι'αυτό κανένας δεν φοράει σήμερα και δεν γυρίζει ή δεν πάει στο Γραφείο του ή την εργασία του με φουστανέλλα.
Για σκεφθήτε μια ημέρα σ’ένα καφενείο του χωριού να μπη μέσα κάποιος γνωστός χωρικός, που ποτέ δεν τον είχαν ιδή να φοράη φουστανέλλες, να μπη μέσα με φουστανέλλες για να πιή το καφέ του ή τον παπά τους με κουστούμι ή φουστανέλλα. Γιατί παλιά και οι ιερείς δεν φορούσαν ράσα. Θα το θεωρήσουν οι θαμώνες φυσιολογικό; Λογικό; Ασφαλώς ΟΧΙ. Και όσοι εκ των θαμώνων θα εξέφραζαν την απορία τους, θα εθεωρούντο παράλογοι, ως αποκαλείτε εμένα στην επιστολή σας;
Κύριε Β........,
Εσείς μου γράφετε ότι οι άνθρωποι (Ορθόδοξοι Χριστιανοί προϋποτίθεται) έρχονται στα Μυστήρια με διάφορες ανοίκειες ενδυμασίες, προφανώς θέλοντας να δείξετε την δυσαρέσκειά σας. Και έχετε δίκαιο. Έτσι είναι. Γιατί οι αληθινά θρησκευόμενοι αλλά και οι σοβαροί και φρόνιμοι άνθρωποι έρχονται στην Εκκλησία πράγματι με κατάλληλη ενδυμασία, γιατί έρχονται για να προσευχηθούν και μόνον και όχι να δείξουν τον πλούτον τους ή την φιλοπατρίαν τους με την φουστανέλλα η ακόμη χειρότερο για να κάνουν φολκλορικές φιέστες για βίντεο κ.λ.π. Γιατί, δυστυχώς, και αυτά γίνονται στις ημέρες μας.
Κύριε Β.........,
Προ δύο περίπου μηνών ένα ανδρόγυνο μου ζήτησαν να κάνουν την βάπτισι του παιδιού τους στην θάλασσα. Τους ερώτησα· Γιατί θέλετε στην θάλασσα; Μου λένε είναι ωραία, θέλουμε να πάρουμε φωτογραφίες να τις στείλουμε στο Εξωτερικό!! Έτσι στον Ιορδάνη εβαπτίστηκε και ο Χριστός!!
Και όταν τους ξαναρώτησα· Καλά και πως θα μπη στη θάλασσα ιερέας και η κουμπάρα, με μαγιό; Δεν πειράζει, μου είπαν. Θα έλθουν και άλλοι κολυμβηταί να τον βοηθήσουν. Θα είναι πολύ ωραία, πρωτότυπο!! Και εσείς μου γράφετε «ότι παρόμοια μυστήρια έχουν τελεσθή πανελλήνια με αποδείξεις και φωτογραφίες ακόμη και στην Παναγία την Καθολική της Γαστούνης». Δηλαδή· Μήπως και εσείς γι'αυτό θέλατε να κάνετε έτσι την βάπτισι του μωρού και γι'αυτό στο Γράμμα σας κάνετε λόγο για «πρωταγωνιστές του μυστηρίου, κουμπάροι κ.λ.π.»;
Όμως αγαπητέ μου, τα Μυστήρια δεν είναι θέατρο ή φαρσοκωμωδία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία ΟΥΔΕΜΙΑ σχέσιν έχει με αυτά.
3. Μου γράφετε ακόμη· «Δεν μπορώ όμως να μην αναφέρω τα λόγια του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου ελάτε στην εκκλησία όπως είσθε, ιεράρχη που μάλλον ήθελε να μαζέψη πιστούς στην Εκκλησία και όχι να τους απομακρύνει με αδικαιολόγητες απαγορεύσεις όπως η δική σας, σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς για τους Έλληνες».
Όμως, όπως πολύ καλά αντιλαμβάνεσθε, όταν ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος είπε «ελάτε όπως είσθε», το είπε με σκοπό να έλθουν οι άνθρωποι με τις ελλείψεις και τις αμαρτίες τους μέσα στην Εκκλησία δια να αλλάξουν και να βγάλουν τις κακές συνήθειες που είχαν, σύμφωνα με όσα εδίδαξε ο ιερός Χρυσόστομος· «Στην Εκκλησία μπαίνουν οι άνθρωποι λύκοι και βγαίνουν αρνιά. Μπαίνουν κοράκια και βγαίνουν περιστέρια». Και όχι για να αλλάξη η Εκκλησία τις αρχές της ή οι Χριστιανοί την πνευματική ζωή τους. Γιατί τότε αντί η Εκκλησία να αλλάξη τον κόσμον, γίνεται η ίδια κόσμος, κοσμικοποιείται και αυτό αντιστρατεύεται στην αποστολή της.
Κύριε Β............,
Η αληθινή Εκκλησία του Χριστού και ο Χριστός ποτέ δεν διώχνει τον κόσμον. Γιατί θέλει να κάνη τον κόσμον άγιον. Ο κόσμος απομακρύνεται από την αληθινή Εκκλησία, γιατί δεν θέλει να προσαρμοσθή με τα διδάγματά της. Αυτή είναι η αλήθεια. Σου φέρνω δύο αγιογραφικά παραδείγματα.
Πρώτον. Εις την χώραν των Γαδαρηνών ο Κύριος εθεράπευσε ένα δαιμονισμένο και τον έκανε «ιματισμένο και σωφρονούντα», ενώ τα δαιμόνια που είχε μέσα του και τον βασάνιζαν επέτρεψε να μπουν στους χοίρους, που παρανόμως έτρεφαν. Όταν το έμαθαν οι κάτοικοι ήλθαν σύσσωμοι και αντί να δοξάσουν δια τούτο τον Θεόν και να ευχαριστήσουν τον Θεάνθρωπον, τον παρεκάλεσαν να φύγη γρήγορα από τον τόπον τους, για να μη ψωφούν τα γουρούνια τους ! ! (Λουκά Η 27-39).
Δεύτερον. Ο Θεάνθρωπος στην έρημο, ευλογώντας πέντε άρτους και δύο ψάρια, έθρεψε 5.000 άνδρες χωρίς τα γυναικόπαιδα. (= Οι ερμηνευταί υπολογίζουν ότι θα έφαγαν πάνω από 15.000 και επερίσσευσαν 12 κόφινοι πλήρης). Όταν την άλλην ημέρα ήλθεν ο Χριστός εις την Καπερναούμ, του εζήτησαν και πάλι να τους δώση ψωμί. Αλλ’ ο Χριστός τους είπε· Όχι, τώρα δεν θα σας δώσω ψωμί, γιατί όποιος το τρώει πεινάει πάλιν. Εγώ τώρα θα σας δώσω τον άρτον της ζωής, που όποιος τον τρώει δεν ξαναπεινάει και δεν πεθαίνει, αλλά ζη εις τον αιώνα. Και τους εξήγησε· «Η γαρ σαρξ μου αληθώς εστί βρώσις και το αίμα μου αληθώς εστί πόσις». Τον εγκατέλειψαν πάντες και έφυγαν. Λέγει ο Κύριος στους Μαθητάς του· «Μη και υμείς θέλετε υπάγειν; Απεκρίθη ουν αυτώ Σίμων Πέτρος · «Κύριε προς τίνα απελευσόμεθα; ρήματα ζωής αιωνίου έχεις . . .» ( Ιωάννου ΣΤ 28-71).
 4. Όμως κ. Β.........., έχω και εγώ να σας υποβάλω τις εξής ερωτήσεις:
Πρώτη: Με επληροφόρησαν, ότι αμέσως μετά την βάπτισι του παιδιού, του βγάλατε τον συμβολικόν «λευκόν χιτώνα»που του εφόρεσε ο ιερέας και του φορέσατε (= αυτού του νεοβαπτισθέντος βρέφους) φουστανέλλα; Αυτό είναι αληθινό;
Αν ΝΑΙ, για δόστε μου μια εξήγησι· Γιατί το κάνατε; Οι Ελληνίδες Μητέρες, τότε που οι μεγάλοι εφορούσαν φουστανέλλες, έτσι έντυναν τα βρέφη τους; Φουστανέλλα τους φορούσαν; Δεν τα εφάσκιωναν; Άρα εδώ πρώτον μεν αντιφάσκετε στην δήθεν αρχή σας, ότι θέλετε να επαναφέρετε στις ημέρες μας τα παλιά, δεύτερον δε, διότι εσείς αλλάξατε αμέσως αυτό που η Ορθόδοξη Εκκλησία από της πρώτης χριστιανικής εποχής τηρεί στους νεοβαπτισμένους. Του αλλάξατε τον λευκόν χιτώνα και του εφορέσατε φουστανέλλα!!!
Δεύτερη: Όλοι οι Έλληνες λέμε σήμερα ότι περνάμε οικονομική κρίσι και κάποιοι μάλιστα ισχυρίζονται(;;) ότι δεν κάνουν θρησκευτικό γάμον, γιατί κοστίζει πολλά, καίτοι ΟΥΔΕΝ τούτου αναληθέστερον. Ερωτώ:
α. Γιατί εσείς ή οι γονείς ή οι κουμπάροι εξοδεύσατε τόσα χρήματα (μπορείτε να μου ειπήτε δημοσίως και με ειλικρίνεια πόσα εξοδεύσατε;) για ένα βράδυ και για το τίποτα;
Και ακόμη· Θέλετε να μου ειπήτε, πόσα χρήματα αφήσατε εκείνο το βράδυ εσείς ή οι γονείς, ή οι κουμπάροι στην Μονή, για να την βρήτε καθαρή και φωτισμένη, για να πάρετε φως για τις βιντεοκάμερές σας και όλα τα άλλα που σας προσέφερε η Μονή;
Επί τούτοις διατελώ,
† Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ
Το είδαμε εδώ

Διαβολικός πόλεμος γιά τήν άκολουθία!...

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ



Διηγήθηκε Γέρων: <<Άπό νέος μοναχός βίαζα τόν έαυτό μου καί δέν καθόμουν ποτέ στό στασίδι.
Αίσθανόμουν τό σώμα μου σάν νεκρό.
Ούτε νύσταζα ούτε πεινούσα ούτε διψούσα.

Δέν έβγαινα ποτέ άπό τήν 'Εκκλησία μέχρι νά τελειώση ή άκολουθία.'Ο διάβολος όμως,πού θέλει οί καλόγεροι νά βγαίνουν άπό τήν Έκκλησία,μέ φθόνησε.
Κάποτε πού ήμουν στήν άκολουθία όρθιος στό στασίδι καί προσευχόμουν μέ τό κομποσχοίνι,ήρθε καί στάθηκε μπροστά μου.
Κρατούσε ένα καλάμι κούφιο καί μέ αύτό φύσηξε στό αύτί μου.Ένιωσα έναν κρύον άέρα καί ξεπάγιασα,άν καί ήταν Ίούλιος μήνας.

>>Τήν έπομένη μέρα μού προξένησε τέτοια ζέστη,πού νόμιζα ότι θά σκάσω,θά πεθάνω.Καί στίς δύο φορές όμως έκανα ύπομονή καί δέν βγήκα άπό τήν Έκκλησία.

>>Τήν τρίτη μέρα,ένώ πάλι προσευχόμουν στό στασίδι,βλέπω πλήθος μοναχών μέσα στό Καθολικό.
΄Περίεργο πράγμα",σκέφτηκα.Τόσους μοναχούς δέν έχουμε στό Μοναστήρι,γιορτή δέν είναι,τί γίνεται:".
>>Προχωρούσε ή άκολουθία καί τελείωσε ή Η΄ώδή άπό τόν κανόνα τής άγίας Μαρίνης πού ήταν ή μνήμη της.Πήρε ό παπάς τό θυμιατό καί στήν Θ΄ώδή άρχισε νά θυμιάζη.Τότε βλέπω έκείνο τό πλήθος τών μοναχών συνωστισμένοι νά βγαίνουν σάν τά πρόβατα έξω.
Ό τελευταίος ήρθε πρόσωπο μέ πρόσωπο μαζί μου καί μού είπε:
-Μωρέ,δέν μέ βλέπεις;¨Ολοι φεύγουν,έσύ τί κάθεσαι έδώ;
-Άκουσε,τού λέω.Άν δέν άκούσω τήν άπόλυση τού ίερέως άπό τήν θέση μου δέν βγαίνω.

>>Έφυγε καί αύτός.Είδα τότε άπό τούς 80 μοναχούς πού ήταν στή Έκκλησία,ούτε 10 δέν είχαν μείνει.Οί ύπόλοιποι ήταν δαίμονες καί έξαφανίστηκαν γιατί δέν ύπέφεραν νά άκούνε τό όνομα τής Παναγίας στήν ¨Τιμιωτέρα¨πού είχε άρχίσει>>.


Το είδαμε εδώ

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...