Στήν ἄτεκνη γυναίκα γιά τά παιδιά ( Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς )

Πικρά παραπονιέσαι πως δεν έχεις παιδιά. Παραπονιέσαι για τον άνδρα σου, που τον θεωρείς υπαίτιο. Και ακόμα τολμάς να παραπονεθείς και για τον Δημιουργό σου. Μην αμαρτάνεις φορτώνοντας την ψυχή σου, αλλά υποτάξου στο θέλημα του Θεού. Διότι ο Θεός είναι η αιτία των παιδιών, ενώ οι γαμήλιοι σύντροφοι είναι μόνο τα κανάλια μέσω των οποίων εμφανίζονται τα παιδιά στον κόσμο, κατά την πρόνοια του Θεού και κατά το στοργικό θέλημά Του.
Στη Βίβλο της ζωής είναι γραμμένη η εξής περίπτωση: η Ραχήλ, η γυναίκα του Ιακώβ, δεν είχε παιδιά. Και στην πίκρα της η Ραχήλ μάλωσε τον άνδρα της τον Ιακώβ και του είπε: 
«Δός μοι τέκνα, ει δε μη, τελευτήσω εγώ» (Γέν. 30, 1). Παραξενεύθηκε ο Ιακώβ με την αφροσύνη της γυναίκας του: «Θυματωθείς δε Ιακώβ τη Ραχήλ είπεν αυτή: μη αντί Θεού εγώ ειμί, ός εστέρησέ σε καρπόν κοιλίας;» (Γεν. 30, 2). 
Συμβαίνει, να μην δίνει ο Δημιουργός καμιά φορά παιδιά ούτε στους δικαιότατους συζύγους, όπως ήταν η περίπτωση με τον Αβραάμ και τη Σάρα, ή με τον δίκαιο Ιωακείμ και την Άννα. Αλλά συμβαίνει, Αυτός να μην δίνει παιδιά λόγω αμαρτίας της μιας ή της άλλης γαμήλιας πλευράς. 
Για παράδειγμα η περίπτωση με τη Μελχόλ, τη γυναίκα του Δαβίδ. Η νεαρή γυναίκα του Δαβίδ Μελχόλ, κόρη του βασιλιά Σαούλ, κοιτούσε μια φορά από το παράθυρο και είδε τον άνδρα της πάνω στον θρησκευτικό ενθουσιασμό του να πηδά και να χορεύει γύρω από την κιβωτό της διαθήκης, «και εξουδένωσεν αυτόν εν τη καρδία αυτής» (Β’ Βασ. 6, 16). Τούτο τον χλευασμό στην καρδιά της κανένας στον κόσμο δεν γνώριζε εκτός από τον Θεό που βλέπει τα πάντα. Γι’ αυτό ο Ύψιστος τιμώρησε την Μελχόλ την γυναίκα του Δαβίδ «και τη Μελχόλ θυγατρί Σαούλ ούκ εγένετο παιδίον, έως της ημέρας του αποθανείν αυτήν» (Β’ Βασ. 6, 23).
Εξερεύνησε λοιπόν κι εσύ την καρδιά σου και την καρδιά του άνδρα σου, και κοιτάξτε και οι δύο, εάν σε κάτι αμαρτήσατε μπροστά στον Κύριο. Εάν δεν βρείτε κανένα φταίξιμο σ’ εσάς, τότε αναμφίβολα είναι το θέλημα του Θεού, να μην έχετε παιδιά δικά σας, ώστε να αγκαλιάσετε ξένα ορφανά σαν να ήταν δικά σας παιδιά, πράγμα που είναι μεγάλο έργο μπροστά στον Κύριο.
Ακόμα ζει ανάμεσά μας μία σημαντική κυρία, η οποία δεν έχει δικά της παιδιά, αλλά η οποία από την αρχή του πολέμου μάζευε εκατοντάδες ορφανά χωρίς πατέρα και μητέρα και τα φρόντιζε και τα σπούδαζε σαν να ήταν δικά της παιδιά. Κάποια φορά μου ομολόγησε:
«Στη ζωή μου ποτέ δεν αγαπούσα τίποτα τόσο πολύ όσο τα παιδιά. Όταν ήμουν μικρό κορίτσι επιθυμούσα να παντρευτώ γρήγορα, μόνο και μόνο για να αποκτήσω παιδιά, και μάλιστα όσα περισσότερα μπορούσα. Όμως αυτό δεν μου δόθηκε. Δύο φορές παντρεύτηκα, όμως δικά μου παιδιά δεν απέκτησα. Αλλά ο Θεός εκατό φορές παραπάνω εκπλήρωσε την επιθυμία μου για παιδιά. Μου δώρισε έως τώρα περίπου χίλια παιδιά. Και τώρα στα γεράματά μου αμέριστα χαίρομαι, επειδή ο Δημιουργός δεν μου έδωσε παιδιά εκ της κοιλίας μου. Αφού, εάν είχα δύο, τρία ακόμα και δέκα δικά μου παιδιά, θα ασχολιόμουν μ’ αυτά μια ζωή ολόκληρη, οπότε θα έχανα την ικανοποίηση και την ευτυχία, να ονομάσω χίλια παιδιά άλλων δικά μου. Δόξα στον αγαπημένο Θεό γι’ αυτό!».
Να προσεύχεσαι κι εσύ στον Θεό καθαρά και από καρδιάς, όπως προσεύχονταν ο Ιωακείμ και η Άννα. Είναι ανείπωτα ελεήμων και μπορεί να σου δώσει παιδιά. Αλλά και εάν δεν σου δώσει, μην θυμώνεις. Δώρισε τότε την αγάπη σου στα παιδιά των νεκρών μητέρων, και θα ονομαστείς μητέρα και όχι άτεκνη στο Βασίλειο της αιώνιας δικαιοσύνης και ομορφιάς. 
πηγή
(Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Δεν φτάνει μόνον η πίστη…». Ιεραποστολικές επιστολές Β’, Εκδόσεις «Εν πλω»




 το είδαμε   εδώ

Το ολοκαύτωμα του Διστόμου απο τους Γερμανούς – 10 Ιουνίου 1944…Τίποτα δεν άλλαξε!

«…Στις 10 Ιουνίου 1944 ο τόπος μας γνώρισε μία από τις αγριότερες σφαγές που έγιναν ποτέ στον κοσμο. Διακόσιοι δεκαοκτώ συμπολίτες μας θανατώθηκαν απο τους Ναζί του Χίτλερ χωρίς να μάθουν ποτέ το γιατί. Ανάμεσα σ’αυτούς ανήμποροι γέροι, έγκυες γυναίκες, αβάπτιστα μωρά πρόσφεραν το αίμα τους για τη λευτεριά της πατρίδας μας, την ειρήνη, τον πολιτισμό. »

Σάββατο 10 Ιουνίου 1944

Τα νέα από το μέτωπο ήταν καλά.
Ξημέρωνε μια ακόμα μέρα εργασίας και ελπίδας. Η μέρα της λευτεριάς και της ειρήνης κοντοζύγωνε. Τέσσερις μέρες πρίν, στις 6 Ιουνίου, οι σύμμαχοι είχαν αποβιβαστεί στη Νορμανδία. Οι Γερμανοί κατακτητές βλέπονιας να φτάνει το τέλος της αυτοκρατορίας τους καταλαμβάνονται από αμόκ καταστροφής. Βγάζουν διαταγές γενοκτονίας.
«Ένας Γερμανός σκοτωμένος – πενήντα Ελληνες, δέκα Γερμανοί – ένα χωριό»
Ήθελαν να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους ώστε να πάψουν να ενισχύουν τις οργανωμένες ανταρτικές ομάδες που δρούσαν στην περιοχή.Έτσι στα πλαίσια των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων εκείνο το φοβερό πρωϊνό μια φάλαγγα επτά αυτοκινήτων με γερμανούς στρατιώτες (2ος λόχος του 2ου τάγματος του 7ου Συντάγματος της 1ης Μεραρχίας των Ες – Ες με έδρα την Λιβαδειά), ξεκίνησε από τη Λιβαδειά με κατεύθυνση προς το Δίστομο. Από αυτά τα δύο πρώτα που προπορεύονταν αρκετά, ήταν Ελληνικά επιταγμένα, γεμάτα με Γερμανούς στρατιώτες ντυμένους μαυραγορίτες. Αυτοί θα πρωτοκτυπούσαν τους αντάρτες που ανύποπτοι θα πλησίαζαν τα αυτοκίνητα και θα ενισχύονταν από τη δύναμη που θα ακολουθούσε.
Από τον Καρακόλιθο και μετά σκορπούν το θάνατο. Σκοτώνουν πέντε και συλλαμβάνουν σαν ομήρους δώδεκα αγρότες ενώ θέριζαν.
Στη διασταύρωση Διστόμου – Αράχωβας συναντιούνται με άλλα 60 αυτοκίνητα γεμάτα Γερμανους στρατιώτες που έρχονταν από την Άμφισσα με κατεύθυνση προς το Δίστομο.
Μπαίνουν στο Δίστομο. Οι κάτοικοι είναι ανυποψίαστοι. Βλέποντας όμως τους ομήρους ανησυχούν. Η φάλαγγα ήταν πρωτόφαντα μεγάλη. O επικεφαλής καλεί τον Πρόεδρο και τον παπά τον χωριού από τους οποίους ζητά πληροφορίες για τις κινήσεις των ανταρτών στην περιοχή. Μη μπορώντας να μάθουν, αφού τοποθέτησαν στα υψώματα γύρω απο το χωριό φυλάκια για τον έλεγχο και εκφοβισμό, επιδίδονται σε λεηλασίες.
Το μεσημέρι τα δύο επιταγμένα Ελληνικά αυτοκίνητα με τους μεταμφιεσμένους Γερμανούς στρατιώτες κατευθύνθηκαν προς τον ‘Οσιο Λουκά. Λίγο πριν απο το χωριό Στείρι δέχθηκαν επίθεση από τμήμα ανταρτών του ΕΛΑΣ (11ος λόχος του 3ου τάγματος, του 34ου συντάγματος), που είχε στήσει ενέδρα. Η μάχη ήταν σκληρή και κράτησε δύο ώρες περίπου. Το αντάρτικο τμήμα υποχώρησε μπροστά στον όγκο των Γερμανικών δυνάμεων που μόλις άκουσε πυροβολισμούς έφτασε στο Δίστομο. Οι απώλειες όμως των Γερμανών ήταν μεγάλες. Απο τα δύο πρώτα αυτοκίνητα σώθηκαν ένας στρατιώτης και ένας οδηγός. Σκοτώθηκαν 40 Γερμανοί. στρατιώτες περίπου. Ο επικεφαλής αξιωματικός Τεο, τραυματίζεται βαριά και λίγο αργότερα στο Δίστομο ξεψυχά.
‘Υστερα απο τη συμπλοκή η Γερμανική φάλαγγα επέστρεψε στο Δίστομο. Αμέσως εκτελεί τους 12 ομήρους μπροστά στο Δημoτικό Σχολείο.
Κι εδώ αρχίζει η τραγωδία του Διστόμου. Οι κάτοικοι, όσοι δεν κατάφεραν να διαφύγουν νωρίτερα από το Διάσκελο, τη μόνη αφύλακτη διάβαση, κλείνονται έντρομοι στα σπίτια τους.Τους έρημους δρόμους του χωριου διατρέχουν εξαγριωμένοι στρατιώτες με εφ’ όπλου λόγχη. Μπαίνουν στα σπίτια, σκοτώνουν, καίνε, σφάζουν και βιάζουν.
Γυναίκες, άνδρες, παιδιά, γέροι, γριές ακόμα και βρέφη λίγων ημερών πέρασαν από τον ίδιο τρομακτικό Γολγοθά. Απαίσιοι ακούγονται οι θρήνοι και οι οιμωγές αυτών που ξεψυχουν. Νέοι Ηρώδεις οι εκπολιτιστές του Χίτλερ μακελεύουν τα παιδάκια του Διστόμου.
Στο Δίστομο έγιναν αυτά. Θα γίνονταν κι άλλα. Μα ήρθε η νύχτα και οι δολοφόνοι φοβήθηκαν και έφυγαν. Τώρα στο χωριό απλώνεται η γαλήνη του Νεκροταφείου για πολλή ώρα.Μα σιγά – σιγά ξύπνησε το Δίστομο. Και τότε ακούστηκαν οι θρήνοι των παιδιών που έρημα κλαίγαν τους γονείς τους και οι γόοι των γερόντων. Ακούγονταν ακόμη και κάποια παράξενα γέλια και τραγούδια αυτών που παρεφρόνησαν, μπροστά στη φρίκη που έζησαν.
Μέσα στη νύχτα μικρά παιδιά πήραν τους σκοτεινούς δρόμους προσπαθώντας να φτάσουν στα κοντινά χωριά. ‘Ενα καραβάνι παιδιών που γύρευε ένα ανθρώπινο χέρι για να σκουπίσει τα δάκρυα από τα μουτράκια τους και να δώσει απάντηση στο ερωτηματικό: Γιατί τους σκότωσαν;»
Μετά τον πόλεμο και την ήττα των Γερμανών ο Διοικητής των Γερμανικών δυνάμεων που διέπραξαν το πανανθρώπινο έγκλημα του Διστόμου Χάνς Ζάμπελ συνελήφθη στο Παρίσι και εκδόθηκε από τις Γαλλικές αρχές στην Ελλάδα, ενώ όμως ήταν προφυλακισμένος και επρόκειτο να προσαχθεί σε δίκη ζητήθηκε απο την Κυβέρνηση της τότε Δ. Γερμανίας και εστάλη σ’ αυτή, όπου σύμφωνα με πληροφορίες παραμένει σήμερα ελεύθερος.»
(online-press)

πηγή 

"ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ..." (Π.ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ)

ΠΡΟΑΓΓΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΦΑΝΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΑΔΙΟΥ ...
ΔΥΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΙΣΤΟΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ !!!

.                                                                                                                                                                                                                 .


ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΤΑ ΑΦΤΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΤΕ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑΔΕΙ, ΟΥΤΕ ΞΑΝΑΚΟΥΣΕΙ ...
ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΑ ΖΩ ΤΟΤΕ, ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΤΑ ΔΕΙΤΕ ...
ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΙΚΟΣΑΕΤΙΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΦΟΒΕΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ...
 ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΝ ΤΟ ΑΒΑΤΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ...
ΝΑ ΜΑΣ ΦΥΛΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΠΟ ΣΕΙΣΜΟ, ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΑ ΠΑΛΑΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΘΑ ΣΩΡΙΑΣΤΟΥΝΕ, ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΟΡΘΙΟ ...
ΘΑ ΣΤΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΗΝ ΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΣΟΥΝ ΤΗΝ
ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΟΥΣ ...
ΘΑ ΧΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΗΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ, ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ...
ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ...
ΣΤΟΥΣ ΧΙΛΙΟΥΣ ΕΝΑΝ ΘΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΙΛΑΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΘΑ ΤΟΝ ΛΕΝΕ ΤΡΕΛΟ ...
ΠΟΣΑ Θ' ΑΛΛΑΞΟΥΝ;
 ΚΑΙ ΟΣΟ ΠΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ !
ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟΤΕ;
ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΝΑΣ, ΕΝΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ
ΘΑ 'ΧΕΙ ΧΡΕΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΠΛΗΡΩΣΕΙ, ΑΜΑ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΘΑ ΣΟΥ ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΜΕ ΤΟ ΣΤΙΛΕΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ...
ΘΑ ΣΕ ΣΦΑΖΕΙ ΜΕΣ' ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΘΑ ΣΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ...
ΚΑΙ ΝΑ ΙΔΕΙΣ ΤΟΤΕ!!
ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΝΟΥΝ ΑΠΟ ΔΙΠΛΑ ΔΕ ΘΑ ΔΙΝΟΥΝ ΚΑΜΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ...
ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ ΣΑ ΝΑ ΜΗ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΙΠΟΤΕ, ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ...
ΑΥΤΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ!!
(ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΕΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΜΗ ΕΧΟΝΤΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΟΝΤΑΣ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΜΕΣΟΔΙΑΣΤΗΜΑ ...
ΛΕΓΕΙ: 'ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ' ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΙΣΑΓΕΙ ΣΕ ΧΡΟΝΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥ) ...
ΘΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΠΑΝΤΟΥ ...
Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΜΙΧΘΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙ ΜΙΚΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΛΙΜΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ...
ΤΟΤΕ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΔΥΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΙΣΤΟΙ
ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ...
(Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΕΛΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΨΥΧΩΝ, ΟΧΙ ΑΠΩΛΕΙΕΣ 
ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΥΠΑΡΞΕΩΝ ...)
ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΘΑ ΒΓΟΥΝ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΠΩΣ ΘΑ ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ ΤΟΤΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ...
ΟΜΩΣ ΕΚΕΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ...
ΘΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΑΕΙ ΣΕ ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ...
ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΙ, ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΒΕΒΑΙΟΙ ΚΑΙ ΠΙΣΤΟΙ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ...
ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΗΜΕΡΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΣΧΑΤΕΣ, ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΕ ΤΗΝ ΕΣΧΑΤΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΑΣ, ΓΙΑΤΙ Η ΠΙΣΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΙΝΗΤΗΡΙΟΣ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ Ν'ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΟΡΘΩΝΕ ΤΙΠΟΤΑ !!!

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΑΔΙΟΥ
πηγή

Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΟΡΘΡΟΥ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ

Ὄρθρος τῶν Κυριακῶν

(Ἐν κατανύξει ψάλλειν, ἀκούειν, μετέχειν)

Προέλευση κειμένου:  http://www.ous.gr

Ὄρθρος σημαίνει τὸ χρονικὸ διάστημα λίγο πρὶν τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἡλίου. Κατὰ τὴν  ἐκκλησιαστικὴ παράδοση τὸ 24ωρο ἀρχίζει ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς νύχτας (θἄπρεπε νὰ λέγεται  νυχθήμερο καὶ ὄχι ἡμερόνυχτο). Χωρίζεται σὲ 7 καιρούς:

• Τρεῖς τῆς νύχτας (Ἑσπέρας, Μεσονύχτιο, Ἐξημέρωμα ἢ Ὄρθρος) καὶ
• Τέσσερις τῆς ἡμέρας (Α´ ὥρα, Γ´ ὥρα, Στ´ ὥρα καὶ Θ´ ὥρα).

Στὴν ἐκκλησία Ὄρθρος λέγεται ἡ Ἀκολουθία ποὺ τελεῖται πρὶν τὴ Θεία Λειτουργία.  Εἶναι δοξολογία στὸ Χριστό, ποὺ Ἐκεῖνος εἶναι τὸ Φῶς τοῦ κόσμου καὶ ὁ Ἥλιος τῆς  Δικαιοσύνης καὶ εἶναι ἐπίσης παράκληση στὸν Κύριο τοῦ Σύμπαντος μὲ τὴν ἀνατολὴ τῆς  καινούργιας ἡμέρας. Συγχρόνως εἶναι ἡ καλύτερη ψυχικὴ προετοιμασία γιὰ τὴ Θεία Λειτουργία  (τὸ Μυστήριο τῶν Μυστηρίων) ποὺ θὰ ἐπακολουθήσει.

Πιὸ πλούσιος εἶναι ὁ Ὄρθρος τῶν Κυριακῶν, ποὺ βασίζεται στὸ μεγάλο γεγονὸς πάνω  στὸ ὁποῖο στηρίζεται ἡ πίστη μας, στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Στολίζεται μὲ Ὀκτὼ Ἤχους  βυζαντινῆς μουσικῆς ποὺ διαδέχονται ὁ ἕνας τὸν ἄλλο κάθε ἑβδομάδα.

Ἡ ἐσωτερικὴ οὐσία τῆς βυζαντινῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς διακρίνεται γιὰ τὴν  ἁπλότητα, τὴν σεμνότητα, τὴν ἱεροπρέπεια καὶ τὸ μυσταγωγικὸ κλίμα, ποὺ δημιουργεῖ  τὸ ἄκουσμά της. Ὅσον ἀφορᾷ δὲ στὴν ἐξωτερική της μορφή, εἶναι φωνητική (ὄχι ἐνόργανη),  μονόφωνη (ταυτόχρονη συμψαλμωδία πολλῶν φωνῶν στὴν αὐτὴ ὀξύτητα, στὴν αὐτὴ μελῳδικὴ  γραμμὴ –ὄχι πολυφωνική) συνοδευομένη ἀπὸ τὸ λεγόμενο ἰσοκράτημα ἢ «ἴσον». Τοῦτο  εἶναι ἕνα εἶδος ἁρμονίας, ἁπλό, ἀπερίτεχνο καὶ ἀπερίεργο, λιτὸ καὶ σεμνό, τὸ ὁποῖον  στηρίζεται εἰς τὴν βάσιν τῶν τετραχόρδων της μουσικῆς κλίμακας τοῦ ὕμνου (ἢ εἰς  τὴν βάσιν ἄλλων ἤχων, ὅταν αὐτοὶ ἐμπλέκονται εἰς τὴν μελῳδίαν), καὶ διασῴζεται διὰ  τῆς φωνητικῆς παραδόσεως.

Ὁ σκοπὸς τῆς ἀνωτέρω μουσικῆς εἶναι καθαρὰ λατρευτικὸς καὶ πνευματικὸς καὶ συμβάλλει  στὴν λατρευτικὴ ἀνύψωση καὶ κατάνυξη, τελικὰ δὲ καὶ στὴν ψυχικὴ τελειοποίηση τοῦ  ἀνθρώπου.

Οἱ ἦχοι τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς ἐκφράζουν μὲ τὸ ἦθος τους καὶ ὑπηρετοῦν τὰ ἑξῆς  εἰδικὰ συναισθήματα εὐσεβείας:

1. Ὁ Α´ Ἦχος χαρά, λαμπρότητα καὶ μεγαλοπρέπεια. (πρβλ. Πασχαλινοὺς Ὕμνους «Ἀναστάσεως ἡμέρα»)
2. Ὁ Β´ Ἦχος εἶναι ἱκετευτικὸς καὶ παθητικὸς πρὸς συναίσθηση ἁμαρτωλότητας.
3. Ὁ Γ´ Ἦχος εἶναι ἐμβατήριος, χαρμόσυνος, ὡς παιάνας νίκης.
4. Ὁ Δ´ Ἦχος θεωρεῖται τῆς Παναγίας. Ἦχος γλυκύς. (πρβλ. «Ἀνοίξω τὸ στόμα μου»)
5. Ὁ πλάγιος τοῦ Α´ Ἦχος εἶναι τῆς Δευτέρας Παρουσίας.
6. Ὁ πλάγιος τοῦ Β´ Ἦχος εἶναι δραματικὸς καὶ λυπηρός, τοῦ Πάθους.
7. Ὁ πλάγιος τοῦ Γ´ (ὁ λεγόμενος Βαρύς) Ἦχος τῆς ἐνδόξου Μεταμορφώσεως. (πρβλ. «Μετεμορφώθης ἐν τῷ ὄρει»)
8. Ὁ πλάγιος τοῦ Δ´ Ἦχος τοῦ Θεανθρώπου.

Τὰ μέρη τοῦ Ὄρθρου εἶναι δώδεκα:

1. ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ

Κατανυκτικὴ ἀνάγνωση (ὅλοι ἱστάμεθα ὄρθιοι), ἕξι ἐκ τῶν 150 ψαλμῶν τοῦ Ψαλτηρίου,  τοὺς περισσότερους τῶν ὁποίων ἔγραψε ὁ Δαβίδ. Εἶναι συγχρόνως ὕμνος, δέηση καὶ προφητεία:

• 3ος: Εἰκονίζει τὴ σταθερὴ ἐλπίδα τῆς ψυχῆς στὸ Θεό.
• 37ος: Θρῆνος τῆς ψυχῆς γιὰ τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν.
• 62ος: Ἁπαλὴ παρηγορητικὴ πρωινὴ προσευχή.
• 87ος: Δέηση ψυχῆς τσακισμένης ἀπὸ τὶς συμφορές.
• 102ος: Προσευχὴ εὐγνωμοσύνης γιὰ τὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ.
• 142ος: Θερμὴ παράκληση βοήθειας.

2. ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ

Σύντομα τροπάρια ποὺ περιγράφουν περιληπτικὰ τὴν ὑπόθεση τῆς ἑορτῆς. Λέγονται  ἀπολυτίκια διότι ξεκινοῦν ψαλλόμενα ἀπὸ τὸν Ἑσπερινὸ πρὶν τὴν Ἀπόλυση καὶ μετὰ τὴ  φράση τοῦ πρεσβύτη Συμεὼν ποὺ ἐπαναλαμβάνει ὁ ἱερεύς: «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν  σου  Δέσποτα...». Συνήθως εἶναι τρία: Τὸ πρῶτο εἶναι τοῦ Ἤχου τῆς ἡμέρας ἀναφερόμενο  στὴν Ἀνάσταση, τὸ Δεύτερο στὸν Ἅγιο ποὺ ἐκείνη τὴν ἡμέρα ἑορτάζει καὶ τὸ τρίτο στὴ  Θεοτόκο.

3. ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ

Σύντομα τροπάρια τῆς Ἀναστάσεως στὸν ἦχο τῆς ἡμέρας. Ὀνομάζονται καθίσματα ἐπειδὴ  οἱ πιστοὶ ἐκάθοντο γιὰ νὰ κατανοήσουν πιὸ ἄνετα τὰ βαθιὰ νοήματα ποὺ περιέχουν.  Καὶ ἀποτελοῦσαν ἀνάπαυλα σὲ Ἀναγνώσεις μακρὲς ἀπὸ τὸ Ψαλτήριον τοῦ Δαβίδ.

4.ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ

Ψάλλονται πάντα σὲ ἦχο Πλάγιο τοῦ Α´. Ἐκφράζουν τὴν κατάπληξη τῶν Ἀγγέλων, τῶν  Μυροφόρων καὶ τῶν Ἀποστόλων γιὰ τὸ Θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως καὶ καταλήγουν σὲ ὑμνολογία  τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ τὸ ἐνθουσιῶδες «Ἀλληλούϊα».

5. ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ

Ψαλμοὶ στὸν Ἦχο τῆς ἡμέρας, ποὺ διηγοῦνται τὰ μεγαλεῖα τῆς δημιουργίας καὶ μοιάζουν  μὲ σκαλοπάτια ποὺ ἀνεβάζουν τὴ ψυχὴ πρὸς τὸν οὐράνιο Δημιουργό. Εἶναι ἐμπνευσμένα  ἀπὸ τοὺς Ψαλμοὺς τῶν Ἀναβαθμῶν (119-133) ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἔχουν πάρει πολλὲς ἐκφράσεις.

6. ΕΩΘΙΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Ἀναγιγνώσκεται μέσα στὸ Ἱερὸ Βῆμα, ὅπου ἡ Ἁγία Τράπεζα συμβολίζει τὸν Πανάγιο  Τάφο καὶ ὁ ἱερεὺς τὸν Ἄγγελο ποὺ ἀναγγέλλει τὸ χαρμόσυνο γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως  «καθήμενος ἐν τοῖς δεξιοις». Ὑπάρχουν ἕνδεκα Ἑωθινὰ Εὐαγγέλια. Μετὰ τὴν ἀνάγνωση  τοῦ Εὐαγγελίου ὁ ἱερεὺς τὸ περιφέρει ἐντὸς τοῦ Ναοῦ γιὰ νὰ τὸ ἀσπαστοῦν οἱ πιστοί,  ἐνῷ ψάλλεται κατανυκτικὰ ὁ 50ος ψαλμὸς τῆς μετανοίας συνήθως στὸν ἦχο τῆς ἡμέρας,  ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε ἀπαγγελθεῖ τὸ «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι», ἡ Διακήρυξη  αὐτὴ τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας ἐνανθρωπήσεως καὶ τοῦ Πάθους καθὼς καὶ τοῦ μεγάλου  Θαύματος τῆς Ἀναστάσεως ποὺ ἀποτελεῖ τὸν Θεμέλιο Λίθο τῆς Πίστεώς μας.

7. ΚΑΝΟΝΑΣ

Ψάλλεται στὸν ἦχο τῆς ἡμέρας καὶ περιέχει τροπάρια Ἀναστάσιμα, Σταυρώσιμα καὶ  τῆς Θεοτόκου. Ἂν ἑορτάζεται Ἅγιος ὑπάρχει καὶ κανόνας τοῦ Ἁγίου. Μεσολαβοῦν τὰ Μεσώδια  καθίσματα (συνήθως τοῦ Ἁγίου καὶ τοῦ γεγονότος τῆς ἡμέρας καὶ ἐπίκαιρο τροπάριο  στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὸ λεγόμενο Θεοτοκίον) καὶ ἀνάγνωση/ἀπαγγελία τοῦ Ἀναστασίμου  κοντακίου καὶ τοῦ οἴκου (ὅλα του ἤχου τῆς ἡμέρας). Ἀναφέρονται (κοντάκιον καὶ οἶκος)  στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ τὶς συνέπειες αὐτῆς, ποὺ εἶναι ἡ Λύτρωση τοῦ ἀνθρώπινου  γένους, ἀφήνοντας ἔτσι στοὺς ἐκκλησιαζομένους ἕνα ἄρωμα χαρᾶς ἀνακουφίσεως καὶ ἐλπίδας.  Καταλήγομε στὸ Συναξάριο, ὅπου ἀπαγγέλλεται τὸ ἑορτολόγιο τῆς ἡμέρας.

8. ΚΑΤΑΒΑΣΙΕΣ

Ψάλλονται μεγαλοπρεπῶς συνήθως τὰ πρῶτα τροπάρια (εἱρμοί) τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου  «Ἀνοίξω τὸ στόμα μου...». Ἂν εἶναι περίοδος Χριστουγέννων ἢ Κοιμήσεως Θεοτόκου ἢ  Τιμίου Σταυροῦ ἢ Ἀναστάσεως ἢ Ὑπαπαντῆς ψάλλονται εἰδικὲς Καταβασίες. Ἔχουν πολλὲς  φράσεις ἀπὸ τὴ Παλαιὰ Διαθήκη καὶ συγκεκριμένα ἀπὸ τὴ σωτηρία τῶν Ἑβραίων ἀπὸ τοὺς  Φαραώ (ὅταν πέρασαν τὴν Ἐρυθρὰ Θάλασσα οἱ Ἰσραηλῖτες μὲ ἐπικεφαλῆς τὴν ἀδελφὴ τοῦ  Μωυσῆ Μαριὰμ τραγούδησαν μὲ τύμπανα καὶ χόρεψαν τὴ σωτηρία τοὺς δοξάζοντας τὸ Θεό),  τὴ σωτηρία τῶν τριῶν παίδων ἀπὸ τὴν Κάμινο κ.ἄ. Λέγονται καταβασίες διότι συνηθιζόταν  οἱ ψάλτες νὰ κατεβαίνουν ἀπὸ τὰ στασίδια καὶ νὰ ψάλουν στὸ μέσον του Ναοῦ ἀτενίζοντας  τὴν Ὡραία Πύλη.

9. Θ´ (ἐνάτη) ΩΔΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Ἐδῶ τελειώνουν οἱ καταβασίες μὲ τὴν «Τιμιωτέρα» ποὺ ἀπευθύνεται πρὸς τὴν Παναγία  μὲ στίχους ἀπὸ τὸ Λουκᾶ Εὐαγγέλιον (ἐπίσκεψη τῆς Θεοτόκου στὴν Ἐλισάβετ), ἐνῷ ὁ  ἱερεὺς θυμιατίζει τὴν Ἁγία Τράπεζα, τὰ Ἱερὰ Εἰκονίσματα καὶ ἕναν-ἕναν ὅλους τοὺς  πιστούς.

10. ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ

Σὲ ρυθμὸ περιγραφικὸ καὶ σύντομο ψάλλεται ἡ διήγηση τοῦ Ἑωθινοῦ Εὐαγγελίου. Εἶναι  ἕνδεκα, ἀντίστοιχα πρὸς τὰ Εὐαγγέλια. Πῆραν τὸ ὄνομά τους ἀπὸ τὴ φράση τοῦ Ψαλμοῦ  «ὁ ἐξαποστέλλων τὸ φῶς καὶ πορεύεται». Φράση σχετικὴ μὲ τὸν Ὄρθρο.

11. ΑΙΝΟΙ

Ψάλλονται στὸν ἦχο τῆς ἡμέρας. Ξεκινοῦν μὲ τὸ «Πᾶσα πνοή...» δηλαδὴ καθετὶ ποὺ  ἀναπνέει, ὅλοι μας καὶ σὲ κάθε χρονικὴ στιγμὴ ἂς δοξολογοῦμε τὸν Κύριο. Τὰ τροπάρια  αὐτὰ περιγράφουν λεπτομέρειες ἀπὸ τὰ γεγονότα τοῦ Πάθους καὶ τῆς Ἀναστάσεως στὸν  ἦχο τῆς ἡμέρας. Ἂν ὑπάρχει καὶ ἄλλη ἑορτὴ συμπληρώνονται μὲ τροπάρια τῆς ἑορτῆς.  Οἱ αἶνοι καταλήγουν στὸ Δοξαστικό. Εἶναι ἀργὸ τροπάριο ποὺ χρωματίζει μὲ τὴν ὡραιότατη  μελῳδία τῆς βυζαντινῆς μουσικῆς τὴν Ἀναστάσιμη περιγραφὴ τοῦ Ἑωθινοῦ Εὐαγγελίου.  Φυσικὰ ἔχουμε ἕνδεκα Δοξαστικά. Ἂν εἶναι μεγάλη Ἑορτή, τὸ Ἀναστάσιμο Δοξαστικὸ τῆς  Κυριακῆς ἀντικαθίσταται μὲ ἐκεῖνο τῆς Ἑορτῆς.

12. ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Ψάλλεται στὸν ἦχο τοῦ Δοξαστικοῦ (σύμφωνα μὲ τὸ Τυπικὸ τῆς Μεγάλης του Χριστοῦ  Ἐκκλησίας, ἢ στὸν ἤχο τῆς ἑβδομάδος), καὶ ἀποτελεῖ τὴν πανηγυρικὴ κατάληξη τοῦ Ὄρθρου.  Ἔτσι οἱ χριστιανοὶ πλημμυρισμένοι ἀπὸ τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως προσέρχονται  μὲ κατάνυξη στὸ Μυστικὸ Δεῖπνο τῆς Ζωῆς.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ὁ 50ος Ψαλμὸς (μετὰ τὸ Ἑωθινὸ Εὐαγγέλιο)  ψάλλεται σὲ ἦχο πλάγιο τοῦ τετάρτου. Ἀκολουθοῦν στὸν ἴδιο ἦχο τὰ δυὸ κατανυκτικὰ  τροπάρια «Τῆς μετανοίας ἄνοιξον...» καὶ «Τῆς σωτηρίας εὔθυνον...» καὶ κατόπιν σὲ  ἦχο πλάγιο τοῦ δευτέρου «Τὰ πλήθη τῶν πεπραγμένων μοι δεινῶν...». Εἶναι ἀξιοπρόσεκτη  καὶ προκαλεῖ ποκίλα συναισθήματα ἡ ἀλλαγὴ αὐτὴ τῶν ἤχων. Υπάρχουν δὲ καὶ εἰδικοὶ  κανόνες καθὼς καὶ ὁρισμένες εἰδικὲς καταβασίες κατὰ τὴν Μεγάλην Τεσσαρακοστήν.

πατηρ- Ιωάννης

πηγή

Αλήθειες που πονάνε όλους μας...

''Βόμβα'' από τον Αρχιεπίσκοπο Τσεχίας στην ενότητα των Ορθοδόξων!

Βαρύτατους χαρακτηρισμούς για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τους αρχιερείς στο Φανάρι, την Ελλάδα και τα Ιεροσόλυμα χρησιμοποιεί ο Αρχιεπίσκοπος Τσεχίας Ρατισλάβ.
Ο νέος Αρχιεπίσκοπος της Τσεχίας βάζει βόμβα στα θεμέλια της ενότητας των Ορθοδόξων και δημιουργεί τριγμούς στην προοπτική σύγκλησης της Πανορθόδοξης Οικουμενικής Συνόδου.
Ο Αρχιεπίσκοπος μόλις οκτώ μήνες μετά την εκλογή του που έγινε στις αρχές του 2014, εκμυστηρεύεται στους παρευρισκόμενους πως ο όρος "Μητέρα Εκκλησία" είναι ένας τύπος σύγχρονης αίρεσης.
"Μητέρα - Εκκλησία δεν είναι σωστός όρος, αν ήταν να αποκαλούμε κάποιον με τον όρο αυτό θα έπρεπε να ήταν η Εκκλησία των Ιεροσολύμων ή το Άγιον Όρος. Κι όμως ο όρος αυτός χρησιμοποιείται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε όλες τις επιστολές και την αλληλογραφία του" αναφέρει.

Συνεχίζει λέγοντας σε αυτή τη μίνι-σύσκεψη πως "υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται μόνο για τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και το χρήμα. Αυτή είναι η αλήθεια και είμαι απογοητευμένος και αηδιασμένος”.
Ο Αρχιεπίσκοπος Τσεχίας Ρατισλάβ αναφερόμενος στις επιστολές του τοποτηρητή της τοπικής Εκκλησίας, Μητροπολίτη Όλομουτς και Μπρνο Συμεών τις οποίες ανέγνωσε, όπως είπε, κατά την επίσκεψή του στο υπουργείο Πολιτισμού της Τσεχίας εξέφρασε τη δυσφορία του για τις αναφορές του κ. Συμεών στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ως “Μητέρα Εκκλησία”, κάτι που χαρακτήρισε "αφάνταστο".
"Δυστυχώς", πρόσθεσε, “δεν είναι πρωτοφανές”. “Κοιτάξτε”, συνεχίζει ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Τσεχίας, "την ιστορία του Οικουμενικού Πατριαρχείου και θα διαπιστώσετε πως απλά συνεχίζουν αυτό που πάντοτε έκαναν".
Σε άλλο σημείο της "εξομολόγησής" του σε άλλους κληρικούς ο Αρχιεπίσκοπος Ράστισλαβ λέει πως "πέρυσι κατά την επίσκεψή μου στη Μόσχα άκουγα την έκφραση "κακοί Έλληνες" και, δυστυχώς, είναι ένας χαρακτηρισμός κατάλληλος".
"Ξέρω", προσθέτει, "πως υπάρχουν συμπαθούντες… και εγώ προσωπικά μεγάλωσα στην Ελλάδα και έχω και γέροντα στη χώρα".
"Σέβομαι την ελληνική πνευματικότητα όμως δεν μπορώ να συμφωνήσω με τις συνήθειες και τα ενδιαφέροντα των Ελλήνων ιεραρχών. Κατηγορούν τις άλλες Εκκλησίες θεωρώντας τις “εθνικές” όμως οι ίδιοι ακολουθούν έναν φασισμό μέσα υπό το πρίσμα της ορθοδοξίας".
Ο Αρχιεπίσκοπος Τσεχίας αναφέρεται και στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων λέγοντας πως "πρόσφατα έλαβε παράπονα για τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων γιατί θέτει εμπόδια στο να γίνονται μοναχοί αραβόφωνοι, αν και εκεί είναι ο τόπος τους".
"Έχει κανένας από εσάς προσωπική εμπειρία από αρχιερείς του Οικουμενικού Πατριαρχείου;" αναρωτιέται ο Αρχιεπίσκοπος Τσεχίας.
"Πέρυσι συνόδευε τον Οικουμενικό Πατριάρχη ο Επίσκοπος που αποκαλείται Μύρων και λειτουργεί 3-4 φορές το χρόνο στην περιοχή για ένα λεωφορείο προσκυνητών, σα να μην υπάρχει κανένας άλλος να το πράξει. Οι αρχιερείς του Οικουμενικού Θρόνου είναι τιτουλάριοι επίσκοποι χωρίς κληρικούς, καθόλου πιστούς και ακριβείς θέσεις ή οι θέσεις τους δεν υπάρχουν εδώ και αιώνες, όπως ο Εφέσου, ο Χαλκηδόνος και ο Νικαίας. Όταν διαβάζεις τα ονόματα αυτά φαίνονται σπουδαία και όμορφα όμως αντιπροσωπεύουν στην πραγματικότητα ανθρώπους που κάθονται στα γραφεία και η πολιτική τους είναι παρόμοια. Γιατί να έχουμε εμείς κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντί τους;” σημειώνει, μεταξύ άλλων ο Αρχιεπίσκοπος Τσεχίας.
πηγή 

Δεν βάζει καμία βόμβα ο αρχιεπίσκοπος Ραστισλάβ. Μία ιδιωτική συζήτηση είναι, την οποία κατέγραψαν εν αγνοία του. Γνωρίζετε τι λέγεται σε ιδιωτικές συζητήσεις άλλων ιεραρχών;
Και τι το περίεργο λέει; Έχω ακούσει ακριβώς τα ίδια σε συζητήσεις Ελλήνων (λαϊκών και κληρικών) αναφορικά με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Δεν είναι και τόσο πολλοί ΄όσοι νομίζετε οι συμφωνούντες με τον "ανατολικό νεοπαπισμό"....
Ή μήπως ο εθνικισμός αφορά μόνο τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες και όχι τις ελληνόφωνες; Απλά συγκρίνετε αναλογικά το ποσοστό των Ελλήνων (και ελληνικής καταγωγής) πιστών στα τρία ελληνόφωνα Πατριαρχεία με τον αριθμό των μη Ελλήνων ιεραρχών και θα καταλήξετε σε εύγλωττα συμπεράσματα...
Ας το πάρουμε χαμπάρι: Όσο εθνοφυλετιστές είναι οι Ρώσοι, οι Ρουμάνοι, οι Βούλγαροι, άλλο τόσο είμαστε και εμείς οι Έλληνες. Απλά, εμείς έχουμε επιπλέον το σύνδρομο της πτωχευμένης γριάς κόμησας...
 Δημήτριος Σ.
Το είδαμε εδώ

`ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΓΕΡΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠ

Πως θα γνωρίζεις πως την αληθινή αγάπη γνώρισες;
Σκιρτά η καρδιά; Τρέμουν τα χέρια; Τα λόγια χάνεις;
Πως θα το ξέρεις αν την αδελφή ψυχή βρήκες κι αγάπησες;
Πως θα είσαι σίγουρος ότι για αυτήν αξίζει να πεθάνεις;
Στο τέλος βραβεύεται η αγάπη.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σε αγάπησαν και αγάπησες αληθινά, όταν στο πέρασμα του χρόνου, μες τα βαθιά γεράματα, ακόμα ο ένας με τον άλλον ,κάθε ημέρα στα μάτια κοιτιέστε και απ’ την αρχή ξανά αγαπιέστε.
Πατήρ Ιωάννης
Πηγή

ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ ΤΑ ΟΛΑ

 

Νικόλαος Ταμουρίδης

Αντιστράτηγος (ε.α)

Επίτιμος Α’ Υπαρχηγός ΓΕΣ

Έστ’ αν ήλιος την αυτήν οδόν ίη, τήπερ και νυν έρχεται, μήκοτε ομολογήσειν ημέας Ξέρξη. Αλλά θεοίσι τε και ήρωσι επέξιμεν αμυνόμενοι… Συ τε του λοιπού μη επιφαίνεο!”, ήταν η περήφανη απάντηση των Αθηναίων αρχόντων στον απεσταλμένο των Περσών για συνθηκολόγηση το 479 π.Χ., που σημαίνει:  ”Εφόσον ο ήλιος πορεύεται τον ίδιο δρόμο, τον οποίο ακολουθεί και τώρα, εμείς δεν πρόκειται να έλθουμε σε συμβιβασμό με τον Ξέρξη. Αλλά θα αμυνόμαστε συνεχώς βασιζόμενοι στους ΘΕΟΥΣ και στους ΗΡΩΕΣ μας… Συ δε μη τολμήσεις να ξαναέρθεις!”

Πόσο θα θέλαμε και σήμερα οι τωρινοί μας ”άρχοντες” να μοιάζουν με εκείνους τους παλιούς  Έλληνες! Αυτούς που τότε έδιωξαν κακήν κακώς τους απεσταλμένους και μετά ενωμένοι πολέμησαν και νίκησαν στις Πλαταιές!

Δυστυχώς όμως. Οι σημερινοί άρχοντές μας, αφού έδωσαν αμαχητί ”γην και ύδωρ”, διχάζουν το λαό και παραδίδουν τα πάντα στους σύγχρονους βαρβάρους! Κατάντησαν ραγιάδες ραγιάδων βασιλείς! Υπακούουν, σκύβουν και εκτελούν. Μαζί κι οι παρατρεχάμενοί τους, κηφήνες, βάτραχοι κι ακρίδες! Τι κυνική υποκρισία στ’ αλήθεια, να επιμένουν να πιστέψουμε ότι μας ανασταίνουν σκοτώνοντάς μας!

Από την άλλη, οι σημερινοί απεσταλμένοι, άρχοντες στη θέση των αρχόντων. Έρχονται και φεύγουν όποτε θέλουν. Διαφεντεύουν, προστάζουν  και μας κουνούν το δάκτυλο απειλητικά!

Κι  οι ραγιάδες συνεχίζουν το έργο τους.

Εμπρός λοιπόν!

Εμπρός εσείς, γαλαζοπράσινες μαριονέττες της πολιτικής, θεραπαινίδες της νέας ισοπεδωτικής παγκόσμιας τάξης και του δήθεν ευρωπαϊκού ουμανισμού, και σεις οι άλλοι οι ποικιλόχρωμοι εξουσιαστές του αναρχικού εθνομηδενισμού και πάσης μορφής θιασώτες της λαθρολαγνείας. Κτυπήστε μας κι άλλο! Κι όπως λέει ο ποιητής

Στ’ ακάθαρτα κυλήστε μας του βούρκου και πιο βαθειά. Πατήστε μας με κάτι  κι απ’ το πόδι πιο σκληρό του Τούρκου!

Σ’ αυτούς, τους εντολείς σας, υποκύψτε, εμάς βυθίστε!

Κόψτε! Κόψτε μισθούς, συντάξεις, εφάπαξ, επιδόματα. Κόψτε τα από όλους, εκτός από τους εαυτούς σας, τους δικούς σας και εκείνους που σας κάνουν τη δουλειά σας!

Κλείστε σχολεία, νοσοκομεία, στρατόπεδα, καταστήματα, επιχειρήσεις.

Πουλήστε λιμάνια, αεροδρόμια, νησιά, οργανισμούς, τράπεζες, ορυκτό πλούτο, υδρογονάνθρακες. Εκχωρείστε κάθε δημόσια περιουσία.

Αυξήστε κι άλλο το δυσβάσταχτο χρέος και με την επιβολή του φόβου, φορολογείστε μας αφόρητα και φτωχοποιείστε μας απόλυτα. Επιβάλλετε εργασιακό μεσαίωνα.

Απαξιώστε ένοπλες δυνάμεις, σώματα ασφαλείας, εκκλησία, παιδεία, δικαιοσύνη, πολιτισμό.

Διαλύστε τον κοινωνικό ιστό, ψηφίστε αυτό το έκτρωμα που ονομάσατε ”αντιρατσιστικό νομοσχέδιο” και ελληνοποιείστε κάθε λογής έξωθεν επιβαλλόμενους αλλοεθνείς λαθρομετανάστες.

Γκρεμίστε τα όλα! Αφανίστε κάθε τι το εθνικό, το ελληνικό, το καλό και αγαθό. Θυσιάστε τα όλα στο βωμό της παγκοσμιοποίησης και του ξένου συμφέροντος. Ώσπου να μας λυπηθεί της αγάπης ο Θεός ……

Αλλά μη ξεχνάτε κάτι! Ο λαός είναι εδώ. Και για μούντζα ο λαός (κατά τον Παλαμά) και για λιβάνι! Ο λαός είναι του εκδικητή το γιαταγάνι!  Έρχεται η ώρα. Το νοιώθουμε ότι δεν πάει άλλο!

Η λύση μια και μοναδική!

Όλοι εμείς, η τεράστια πλειοψηφία των υγιώς σκεπτομένων Ελλήνων, να απλώσουμε τα χέρια μας και να σχηματίσουμε την μεγάλη λυτρωτική αλυσίδα. Να γείρουμε όμως πρώτα, να ταπεινωθούμε. Άρχοντες να γίνουμε της ψυχής και της βούλησής μας, και εξουσιαστές των παθών αυτών που μας οδήγησαν σ’ αυτή την τρομερή αλλοτρίωση τα τελευταία 40 χρόνια. Και έτσι λυτρωμένοι, ο καθένας από εμάς να γίνει ένας από τους αμέτρητους στύλους του μεγάλου του έργου του ενωτικού, για να στεριώσουμε αυτό το οικοδόμημα που κλυδωνίζεται και παραπαίει, να παλινορθώσουμε την Ελλάδα! Ο καιρός γαρ εγγύς!

το είδαμε εδώ

Τό έρώτημα «τί κάνει ή Εκκλησία;» σημαίνει: Τί κάνουμε εμείς;

  Τί κάνει ή ’Εκκλησία; Τό έρώτημα τό έχουμε ακούσει πολλές φορές, ίσως μάλιστα κάποιες άπό αύτές νά τό έχουμε διατυπώσει καί έμείς οί ίδιοι... Τί κάνει ή 'Εκκλησία; Τόσα προβλήματα... τόσες πλάνες... τόσες εις βάρος τής πίστεως ένέργειες σκοτεινών κέντρων... πού είναι ή ’Εκκλησία;
  
 Τό έρώτημα, όπως τίθεται, ύπονοεί ότι Εκκλησία είναι οί έπίσκοποι καί οί ιερείς, καί έπομένως κατ’ ούσίαν πρός αύτούς άπευθύνεται. Είναι όμως έτσι τά πράγματα;
Πρέπει νά ομολογήσουμε ότι σ’ αύτή τήν άντίληψη κρύβεται κάποιο λάθος καίριο καί ούσιαστικό καί άκρως έπικίνδυνο γιά τήν ίδια τή ζωή τής Εκκλησίας. Λάθος πού άποτελεί μεγαλύτερο κίνδυνο γιά τήν Εκκλησία άπό όποιαδήποτε έπιβουλή έκδηλώνεται έναντίον της. Άς προσπαθήσουμε νά τό έξηγήσουμε αύτό.

 Τό πρώτο, βασικό καί καίριο σημείο είναι νά συνειδητοποιήσουμε ότι ή ’Εκκλησία είναι ό ’ίδιος ό Χριστός, όχι μόνο οί έπίσκοποι καί οί ιερείς. Ή ’Εκκλησία είναι ό Χριστός ένωμένος μαζί μας, μαζί μέ όλους τούς πιστούς. Οί έπίσκοποι καί οί ιερείς δέν είναι τοποτηρητές ούτε άντικαταστάτες τού Χριστού, όπως θεωρείται ό πάπας στόν Παπισμό. Ό Θεός δέν έχει ούτε χρειάζεται άντιπροσώπους καί τοποτηρητές.

 Οί ιερείς στήν ’Ορθόδοξη ’Εκκλησία είναι διάκονοι καί ύπηρέτες τού λαού τού Θεού,τών πιστών. Τό άξίωμά τους είναι μέγιστο άλλά δέν είναι έξουσιαστικό είναι ύπηρετικό. Προσφέρουν στούς πιστούς τή θεία Χάρη, αύτή όμως δέν είναι δική τους. Είναι ή χάρη τού Χριστού, καί έκεΐνοι είναι άπλώς οί οικονόμοι, οί διαχειριστές τής χάριτος. Τό λέει πολύ ξεκάθαρα ό άπόστολος Παύλος: «Ούτως ήμάς λογιζέσθω άνθρωπος, ώς ύπηρέτας Χριστού καί οικονόμους μυστηρίων Θεού» (Α’ Κορ. δ’ 1)· κάθε άνθρωπος άς κατανοεί ότι ύπηρέτες τού Χριστού γιά χάρη τού λαού του είμαστε έμεΐς οί Απόστολοι ύπηρέτες καί οικονόμοι τών μυστηρίων τού Θεού.

 Αύτός μάλιστα είναι καί ό λόγος γιά τόν όποιο οί ιερείς δέν είναι ξεχωρισμένοι άπό τό ύπόλοιπο σώμα τών πιστών, ούτε είναι περισσότερο μέλη τού σώματος τής ’Εκκλησίας άπό τούς άλλους πιστούς. Είναι καί αύτοί μέλη τού ίδιου σώματος τής ’Εκκλησίας, άποτελούν μαζί μέ τούς λαϊκούς τόν λαό τού Θεού καί έχουν τήν ίδια ανάγκη σωτηρίας πού έχει ό οποιοσδήποτε άλλος πιστός. Άρα καί οί κληρικοί καί οί λαϊκοί είμαστε έξίσου ύπεύθυνοι γιά τά μεγάλα ζητήματα τής πίστεως καί τά προβλήματα τής ’Εκκλησίας.

  Θεωρώντας άτι ’Εκκλησία είναι οί έπίσκοποι καί οί ιερείς διαστρέφουμε πλήρως τήν άλήθεια τής ’Εκκλησίας. Γιατί; Διότι ή άντίληψη αύτή μεταβάλλει τήν ’ίδια τή φύση τής ’Εκκλησίας, άλλάζει τόν χαρακτήρα της, τή δομή της, τά πολίτευμά της.  Τήν μετατρέπει σέ σύστημα άνθρώπινο, έγκόσμιο, άντιευαγγελικό. Γι’ αύτό καί ή φράση «τί κάνει ή Εκκλησία;» (μέ τήν έννοια τού τί κάνουν οί έπίσκοποι καί οί ιερείς) είναι άπολύτως άπαράδεκτη στά χείλη ένός ’Ορθόδοξου Χριστιανού.
Άρα;... Άρα τό έρώτημα όπως τό διατυπώσαμε στήνάρχή, δέν έχει θέση.Ή μάλλον έχει θέση άλλά διαφορετική άπό αύτή στήν όποια συνήθως τό τοποθετούμε. Στή σωστή θέση του τό έρώτημα «τί κάνει ή ’Εκκλησία;» σημαίνει: Τί κάνουμε έμεΐς; Τί κάνω έγώ γιά τό συγκεκριμένο ζήτημα;

 Μέ τόν τρόπο αύτό, τό έρώτημα γίνεται έλεγκτικό γιά μάς τούς ίδιους. Είναι ένα αύστηρό καί άτεγκτο αύτοκατηγορητήριο, μιά αύτοκαταδίκη γιά τόν καθένα άπό μάς. Διότι είμαστε συνυπεύθυνοι όλοι μέσα στήν ’Εκκλησία. Όποιαδήποτε τυχόν άλλη άντίληψη περί μονομερούς εύθύνης τών κληρικών δέν είναι άπλώς λάθος, είναι αίρεση, διότι, όπως είπαμε, μεταβάλλει τήν ούσία τής ’Εκκλησίας.
Άναμφιβόλως, λόγω τής θέσεώς τους οί κληρικοί έχουν αύξημένη εύθύνη. Όμως καί οί λαϊκοί έχουν εύθύνη. Όλοι, μικροί καί μεγάλοι, άνδρες καί γυναίκες.

 Είναι καιρός, είναι ή τελευταία ώρα, είναι ή πιό κρίσιμη στιγμή νά τό συνειδητοποιήσουμε αύτό, διότι τρομερά γεγονότα έπέρχονται ραγδαία καί ό κόσμος μας όλος βυθίζεται στό πιό πυκνό σκοτάδι τής ιστορίας του. Μπροστά σέ μιά τέτοια έφιαλτική προοπτική οφείλουμε όλοι μαζί, κληρικοί καί λαϊκοί, νά προχωρούμε άγκαλιασμένοι σέ μιά άρρηκτη ένότητα, γιά νά σταθούμε άκλόνητοι καί άσυμβίβαστοι στούς μεγάλους πειρασμούς, πού ήδη μάς έχουν άσφυκτικά περικυκλώσει.
 Τότε καί μόνον έτσι θά αισθανθούμε τή δύναμη τού Χριστού νά μάς ένισχύει, καί θά άξιωθοΰμε νά δούμε πάνω στά πράγματα τή συντριβή τών σατανικών έπιβουλών καί έναν νέο ολόλαμπρο θρίαμβο τής Εκκλησίας μας.

το είδαμε εδώ 

Ένας αδελφός, που βασανιζόταν από τη λύπη, ρώτησε κάποιον γέροντα ( Γεροντικό )

Ένας αδελφός, που βασανιζόταν από τη λύπη, ρώτησε κάποιον γέροντα:

- Τι να κάνω, που έρχονται οι λογισμοί και μου λένε πως άδικα άφησα τον κόσμο, και πως δεν πρόκειται να σωθώ; Και ο γέροντας απάντησε:
- Κι αν ακόμα δεν μπορέσουμε να μπούμε στη γη της επαγγελίας, είναι προτιμότερο να πέσουν τα κορμιά μας στην έρημο, παρά να γυρίσουμε πίσω στην Αίγυπτο (πρβλ. Άριθ. 14: 29-33).

Γεροντικό


Το είδαμε εδώ

«...ΘΑ ΔΙΩΧΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ...»

AN ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ

ΘΑ ΔΙΩΧΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΕΡΧEΤΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡH
Επὶ παραδείγματι ἔπεσε ὁ Μουσσολίνι καὶ ὁ Χίτλερ, ἀλλὰ κοντὰ σ᾿ αὐτοὺς εμφανίζονται ἄλλοι χειρότεροι.

Λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: Ξέρετε καλὰ ποιός μᾶς κυβερνάει, ποιόν ἔχουμε ἀφέντη τώρα, ποιός ἔχει ἀπόλυτη ἐξουσία. Διότι δὲν ἦταν μόνο δικτάτωρ ὁ Νέρων. Ἦταν κάτι χειρότερο ἀπὸ δικτάτωρ. Οἱ σημερινοὶ δικτάτορες θὰ ἦταν παιχνιδάκια καὶ ἀθῳότητες μπροστὰ σ᾿ ἐκεῖνον.

Γιατί ἆραγε ὁ ἀπόστολος Παῦλος δὲν τὸν ὀνομάζει; Λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ὅτι δὲν ὀνομάζει τὸ Νέρωνα, γιατὶ δὲν ἤθελε ν᾿ ἀνακατευτῇ σὲ πολιτικὲς διαμάχες. Ἔπεσε ὁ Νέρων, καὶ παρουσιάστηκαν ἄλλοι Νέρωνες. Ἔπεσε ὁ Χίτλερ· δὲν παρουσιάστηκε ἄλλος Χίτλερ; Ἔπεσε ὁ Μουσσολίνι· δὲν παρουσιάστηκε ἄλλος Μουσσολίνι; Ἔπεσε ὁ Στάλιν· δὲν παρουσιάστηκε ἄλλος Στάλιν;
Τὸ κακὸ εἶνε ἀπὸ μέσα. Καὶ εἶνε ὡραιότατος ἐκεῖνος ὁ μῦθος τῶν ἀρχαίων προγόνων μας, ποὺ μιλάει γιὰ τὴ Λερναία Ὕδρα. Μῦθος εἶνε, ἀλλ᾿ ἐκφράζει μιὰ ἀλήθεια. Λέει, ὅτι κάτω στὴν Πελοπόννησο ἦταν ἕνα φοβερὸ θεριό, ποὺ εἶχε ἐννιὰ κεφάλια. Κόβανε τὸ ἕνα κεφάλι, κ᾿ ἔβγαινε ἄλλο. Κουράζονταν νὰ κόβουν κεφάλια. Ὅσο αὐτοὶ κόβανε, βγαίνανε συνεχῶς ἄλλα. Μέχρις ὅτου παρουσιάστηκε ὁ Ἡρακλῆς· ὁ ὁποῖος, γιὰ νὰ μπόρεσῃ νὰ ἐξοντώσῃ τὸ θηρίο, πῆρε βοηθὸ ἕνα φίλο του, τὸν Ἰόλαο. Καὶ ἐνῷ ὁ Ἡρακλῆς ἔκοβε τὰ κεφάλια, ὁ φίλος του τὰ ἐκαυτηρίαζε.
Αὐτὸ κάνει καὶ ἡ ἀνθρωπότητα σήμερα. Κόβουν ἕνα τύραννο ἢ μιὰ διεφθαρμένη ἐξουσία, καὶ βγαίνουν ἄλλες. Καὶ χρειάζεται ἕνας Ἡρακλῆς κ᾿ ἕνας Ἰόλαος, γιὰ νὰ ἐξοντώσουν αὐτὴ τὴ Λερναία Ὕδρα.

Τὸ κακὸ βρίσκεται μέσα στον ἄνθρωπο

Τὸ κακὸ ὅμως δὲν εἶνε τόσο ἐξωτερικὸ ὅσο ἐσωτερικό. Σφάλλουν ὅλες αὐτὲς οἱ θεωρεῖες ποὺ λένε,

ὅτι τὸ κακὸ εἶνε τὸ χρῆμα, εἶνε τὰ συστήματα, εἶνε ἄλλα ἐξωτερικὰ πράγματα. Ἀσφαλῶς εἶνε κι αὐτὰ μεγάλα κακά, δὲν τὸ ἀρνούμεθα. Ἀλλὰ τὸ μεγαλύτερο κακὸ εἶνε μέσα μας. Καὶ ἂν δὲν ἀγωνιστοῦμε, γιὰ νὰ βγῇ τὸ κακὸ μέσα ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, θὰ κόβουμε συνεχῶς κεφάλια καὶ θ᾿ ἀλαλάζουμε ἀπὸ χαρὰ ὅτι ἔπεσε ἐπὶ παραδείγματι ὁ Μουσσολίνι καὶ ὁ Χίτλερ, ἀλλὰ κοντὰ σ᾿ αὐτοὺς θὰ βγαίνουν ἄλλοι χειρότεροι. Καὶ θὰ μοιάζουμε μὲ τὴν ἁπλοϊκὴ παροιμία, ποὺ ἔλεγε ἕνας βλάχος. Νὰ τὴν ἀκούσετε κ᾿ ἐσεῖς, γιατὶ μερικὲς παροιμίες τοῦ λαοῦ μας ἐκφράζουν βαθειὲς ἀλήθειες.
Ἕνας γάιδαρος, λέει, παροπονιόταν γιὰ τὸ σαμάρι ποὺ εἶχε. Τὸν συμβούλευσε κάποιος, νὰ τὸ πετάξῃ ἀπὸ πάνω του. Ὄχι, λέει ἐκεῖνος, δὲν τὸ πετῶ. Μὲ κόβει βέβαια τὸ σαμάρι· ἀλλὰ ἅμα τὸ πετάξω, δὲν ἀποκλείεται νὰ μοῦ βάλουν ἄλλο χειρότερο…
Αὐτὸ παθαίνει κι ὁ ἄνθρωπος. Πετάει ἕνα σαμάρι, μιὰ ἐξουσία, ἀπὸ πάνω του· καὶ τοῦ βάζουν ἄλλη χειρότερη.
Σαμάρι εἶνε ἡ ἐξουσία. Γι᾿ αὐτὸ τὸ μῖσος ἐναντίον της εἶνε παγκόσμιο. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε ἐλεύθερος, καὶ ὁποιαδήποτε ἐξουσία εἶνε μιὰ τυραννία.
Λέει ὁ Παῦλος, ἐγὼ δὲν ἀσχολοῦμαι μὲ τὸ ποιός εἶνε «ὁ κατέχων»· ἂν εἶνε ὁ Νέρων στὴν ἐξουσία ἢ ἄλλος. Ἔχω ἄλλη δουλειά. Ποιά δουλειά; Νὰ ἐξαπλώσω τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς.

το είδαμε εδώ