Ο «καινούριος» Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, εμπόδιο στην πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα

Ο «καινούριος» Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, εμπόδιο στην ανθελληνική πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα. 
Τα γεγονότα τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα. 
Παγκόσμιες γεωπολιτικές εξελίξεις. 
Απειλητικές φωνές από την Ανατολή και από την Τουρκία.
Αμερική και Ρωσία ετοιμάζονται να λύσουν τις διαφορές τους με πόλεμο.
Σύγκρουση Εκκλησίας της Ελλάδος με την κυβέρνηση Τσίπρα.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, έλυσε την σιωπή του και αποκάλυψε μεγάλες αλήθειες, κάτι που δεν άρεσε σε κάποιους…
Με στολή του «Μαξίμου» ξεκίνησαν οι επιθέσεις κατά του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου.
Η επερχόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος.
Η ανέγερση του τεμένους στον Βοτανικό.
Το μάθημα των Θρησκευτικών.
ΠΗΓΗ: ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ - RADIO
ΕΚΠΟΜΠΗ: ¨ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΧΤΥΠΑΕΙ Η ΚΑΜΠΑΝΑ¨ με τον Διονύση Μακρή 6.11.2016

 

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΝ ΟΨΕΙ

Λέγοντας «Χαίρετε», γνώριζε ὅτι λέγεις «Χριστός ἀνέστη» μέ ἕνα ἄλλο τρόπο...

Γράφει ὁ πρωτοπρ. π. Γεώργιος Μεταλληνός

Ὁ ἀναστάσιμος χαιρετισμός, πού διαμορφώθηκε στήν Ἑλληνική γλῶσσα καί μεταδόθηκε σ’ ὅλους τούς Ὀρθοδόξους καί στόν ὑπόλοιπο χριστιανικό κόσμο, εἶναι τό «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»!Δέν εἶναι λόγος εὐχῆς, ἀλλά χαιρετισμός καί διακήρυξη τῆς πίστεως στό γεγονός τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ, μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται γιά τόν πιστό στόν Χριστό ἄνθρωπο.

Πόσοι ὅμως γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἀναστάσιμος χαιρετισμός τοῦ Χριστοῦ, ἀμέσως μετά τήν Ἀνάστασή Του, εἶναι ὁ (καί πάλι) Ἑλληνικός λόγος 
«Χαίρετε»!
 Μέ αὐτό τόν χαιρετισμό ἀπευθύνεται ὁ ἀναστάς Χριστός στίς Μυροφόρες, μόλις βγῆκαν ἀπό τό «κενό μνημεῖο» (Ματθ. 28, 8-9). Ἡ συνήθης αὐτή ἑλληνική προσφώνηση, ἀπό τήν ἐποχή τῶν Ὁμηρικῶν ἐπῶν, ἀποκτᾶ μιάν ἰδιαίτερη πνευματική καί χριστιανική σημασία. Ἡ λέξη ἀνανοηματοδοτεῖται, ἐντασσόμενη σέ ἕνα καθαρά ἁγιοπνευματικό πλαίσιο, καί γίνεται τό πρῶτο «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ» τῆς χριστιανικῆς ἱστορίας.

Οἱ Μυροφόρες βγαίνουν ἀπό τό μνημεῖο, στό ὁποῖο πῆγαν, γιά νά τελέσουν τά συνήθη νεκρικά ἔθιμα στόν νεκρό Χριστό, μέ ἀνάμικτα συναισθήματα «φόβου καί χαρᾶς» (Ματθ, 28, 8), κάτι τό φυσιολογικό στή συνταρακτική πνευματική ἐμπειρία, πού ἔζησαν, ἀκούοντας ἀπό τόν Ἄγγελο, ὅτι ὁ Κύριός τους «ἠγέρθη ἀπό τῶν νεκρῶν» (στ.7). Ὁ λόγος, λοιπόν, τοῦ Χριστοῦ πρός αὐτές «Χαίρετε», ἀποκτᾶ εἰδική σημασία, πού μπορεῖ νά προσδιορισθεῖ μέ τά ἀκόλουθα λόγια: «Μή φοβεῖσθε (Ματθ. 28, 5), ἀλλά χαίρετε! Νά αἰσθάνεσθε χαρά, διότι ἡ Ἀνάσταση, ὡς ἔκφραση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, νικᾶ τόν φόβο (Α’ Ἰω. 1,18), ἀλλά καί τόν θάνατο, κάθε εἶδος θανάτου, διότι εἶναι πηγή ζωῆς, ζωῆς αἰωνίου. Ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε ζωή καί ἐλπίδα».
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι, ἔτσι, πηγή χαρᾶς καί δέν μπορεῖ νά ἐκφρασθεῖ ἀποδοτικότερα παρά μέ τόν (Ἑλληνικό) χαιρετισμό «Χαίρετε»! Ἡ λέξη δέχεται χριστιανικά μιάν ὑπέροχη ὑπέρβαση. Δέν μένει στήν ἐνδοϊστορική πραγματικότητα, σχετιζόμενη μέ πρόσκαιρα ἀγαθά («χαίρε, ὑγίαινε», καί σήμερα «γειά-χαρά»), ἀλλά συνδεόμενη μέ ὑπερφυσικές ἐμπειρίες, ὅπως ἡ μετοχή στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί ἡ βεβαιότητα γιά τήν νίκη πάνω στό θάνατο καί τήν ἐξουσία του στόν φθαρτό τοῦτο κόσμο.

Ὁ πιστός στόν Χριστό Ἕλληνας ἔχει σαφῆ γνώση, ὅτι μέ τήν προσφώνηση «Χαίρετε», πού ἐπαναλαμβάνει πολλές φορές τήν ἡμέρα, προσφωνεῖ τούς ἄλλους μέ τόν Ἀναστάσιμο λόγο τοῦ Χριστοῦ καλώντας τους στή μετοχή στό γεγονός τῆς Ἀνάστασης. Λέγοντας «Χαίρετε», γνώριζε ὅτι λέγεις «Χριστός ἀνέστη» μέ ἕνα ἄλλο τρόπο.

πηγή

Η ΘΕΟΤΗΣ ΜΕ ΕΝΑ " ἙΥΓΛΩΤΟ ΝΕΥΜΑ" ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΣΥΛΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟ ΤΑΦΟ

ΤΑ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗΣ ΕΣΙΓΗΣΑΝ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! 

2 ΒΙΝΤΕΟ

 Το υπερφυές γεγονός που συνέβη κατά την διάρκεια της  κατά πάντα ιερόσυλης πράξης να παραβιάσουν τον Πανάγιο Τάφο περιγράφει η Τόνια Μοροπούλου, καθηγήτρια του ΕΜΠ επικεφαλής των επιστημόνων που κλήθηκαν να "μελετήσουν" τον Τάφο του Κυρίου μας...


Η κα Μοροπούλου δεν ανήκει στο χώρο της Εκκλησίας, εξ ού και όπως θα ακούσετε στο πρώτο βίντεο πλήρως εναρμονισμένη με το National Geographic λέει ότι βρήκαν "την κλίνη του βράχου που θεωρείται ότι εναπετέθη το σώμα του Χριστού"!!!
Ανήκει στην γενιά του Πολυτεχνείου και είναι τοποθετημένη στην πλευρά εκείνων που στέκονται με επιφυλακτικότητα απέναντι στα πνευματικά και υπερκόσμια...

Ωστόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση, η καθηγήτρια δεν μπορεί να μην δηλώσει μπροστά στην κάμερα και σε ζωντανή σύνδεση με το κεντρικό δελτίο της κρατικής τηλεόρασης ότι ο Τάφος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι ζωντανός. 

Σημείωσε δε με νόημα ότι συνέβη ένα θαυμαστό γεγονός κατά τη διάρκεια της μετακίνησης της μαρμάρινης πλάκας από τον Πανάγιο Τάφο, όπου από κάτω βρέθηκε ο βράχος με την κλίνη στην οποία είχε τοποθετηθεί το σώμα του Χριστού... 

Σε εκείνο το χρονικό σημείο ήταν, όπου τα ειδικά μηχανήματα που είχαν τοποθετηθεί στο ιερό κουβούκλιο…βραχυκύκλωσαν! 

Υπήρξε πρόβλημα σε όλες τις ηλεκτρομαγνητικές μεθόδους καταγραφής! 

Τα ευρήματα, όπως είπε η κα Μοροπούλου, είναι συγκλονιστικά!

Η Τόνια Μοροπούλου ένοιωσε το απαλό νεύμα της Θεότητας μέσα στην σιγή των υπερσυγχρόνων οργάνων. Στο δεύτερο βίντεο θα την ακούσετενα λέει πως δεν υπάρχει εξήγηση για την σιγή των οργάνων...

Οστόσο η βεβήλωση του Παναγίου Τάφου συνεχίζεται.

Τοποθέτησαν θυρίδα για να βλέπει το"κοινό" τον ταφικό λίθο, λές και πρόκειται για αρχαιολογικό εύρημα στο μουσείο της Ακρόπολης!!!

Επίσης στο δεύτερο βίντεο ακούγεται ο εκφωνητής ως Ηis master  (National Geographic) voice να λέει το εξής απίθανο και βλάσφημο ότι: "Σύμφωνα με την θρησκευτική παράδοση(;) ο βράχος αποτελεί μεγαλύτερο ταφικό μνημείο όπου έχουν αποτεθεί και άλλοι νεκροί"!!!

Δηλαδή ο αυτόπτης Ευαγγελιστής  Ιωάννης στο ευαγγέλιο του λέει ανακρίβειες και το National Geographic ξέρει καλύτερα πως έγιναν τα πράγματα;
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο ηγαπημένος μαθητής του Κυρίου μας είναι σαφέστατος:

"ἦν δὲ ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ἐσταυρώθη κῆπος, καὶ ἐν τῷ κήπῳ μνημεῖον καινόν, ἐν ᾧ οὐδέπω οὐδεὶς ἐτέθη• ἐκεῖ οὖν διὰ τὴν παρασκευὴν τῶν ᾿Ιουδαίων, ὅτι ἐγγὺς ἦν τὸ μνημεῖον, ἔθηκαν τὸν ᾿Ιησοῦν." 

Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον ιθ' 41-42

Όταν λέει "μνημεῖον καινόν, ἐν ᾧ οὐδέπω οὐδεὶς ἐτέθη" σημαίνει σε απλά Ελληνικά "μνημείο καινούργιο στο οποίο, κανείς (νεκρός) δεν είχε ποτέ τοποθετηθεί"!!!

Μένουν εκστατικοί από το θαυμαστό "νεύμα"της Θεότητος αλλά η παραποίηση, παραποίηση!
 Και ο Πατριάρχης Θεόφιλος να καμαρώνει ότι "τα αδύνατα έγιναν δυνατά"...

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΦΥΟΥΣ ΣΙΓΗΣ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΝΙΑ ΜΟΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ "ΠΑΡΟΞΥΤΟΝΑ" ΤΟΥ NATIONAL GEOGRAPHIC 

Θα το πούμε και πάλι:

Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΗΣΕΙ...  

πηγή

Σύ­να­ξις τῶν ἀρ­χι­στρα­τή­γων Μι­χα­ήλ καί Γα­βρι­ήλ«Τὶ ἐ­στιν ἄν­θρω­πος ὅ­τι μι­μνή­σκῃ αὐ­τοῦ,ἤ υἱ­ός ἀν­θρώ­που ὅ­τι ἐ­πι­σκέ­πτῃ αὐ­τόν;»

(Ἑ­βρ. β΄ 2-10)

«Τὶ ἐ­στιν ἄν­θρω­πος ὅ­τι μι­μνή­σκῃ αὐ­τοῦ,ἤ υἱ­ός ἀν­θρώ­που ὅ­τι ἐ­πι­σκέ­πτῃ αὐ­τόν;»

Σή­με­ρα, ἀ­δελ­φοί μου, ἑ­ορ­τά­ζουν ἀ­να­ρίθ­μη­τα ἑ­κα­τομ­μύ­ρια ἄγ­γε­λοι καί ἀρ­χάγ­γε­λοι. Ἡ ἑ­ορ­τή αὐ­τή μᾶς βο­η­θᾶ νά αἰ­σθαν­θοῦ­με τήν ὕ­παρ­ξη τῶν ἀγ­γέ­λων καί νά τούς τι­μή­σου­με ὅ­πως πρέ­πει. Στό πρῶ­το ἄρ­θρο τοῦ «Πι­στεύ­ω» ὁ­μο­λο­γοῦ­με ὅ­τι ὁ Θε­ός εἶ­ναι «ποι­η­τής οὐ­ρα­νοῦ καί γῆς, ὁ­ρα­τῶν τέ πάν­των καί ἀ­ο­ρά­των».

Ὁ Θε­ός ἔ­φτια­ξε τά ὁ­ρα­τά καί τά ἀ­ό­ρα­τα. Ὁ­ρα­τά εἶ­ναι ἐ­κεῖ­να πού βλέ­που­με μέ τά μά­τια μας ἤ μέ τή βο­ή­θεια ὀρ­γά­νων καί δι­α­κρί­νον­ται σέ τρεῖς κα­τη­γο­ρί­ες. Στήν πρώ­τη αὐ­τά πού ὑ­πάρ­χουν, ὅ­πως τά βου­νά, τά λαγ­κά­δια, οἱ πο­τα­μοί, οἱ θά­λασ­σες. Στή δεύ­τε­ρη ἀ­νή­κουν αὐ­τά πού ὑ­πάρ­χουν καί αὐ­ξά­νον­ται. Ρί­χνου­με ἕ­να σπό­ρο στή γῆ καί ἀ­π’ αὐ­τόν φυ­τρώ­νει ὁ­λό­κλη­ρο δέν­τρο. Τά φυ­τά καί τά ζῶ­α ἀ­νή­κουν σ’ αὐ­τήν τήν κα­τη­γο­ρί­α.

Ὑ­πάρ­χει καί ἡ τρί­τη κα­τη­γο­ρί­α, ἡ ἀ­νώ­τε­ρη, στήν ὁ­ποί­α ἀ­νή­κει ὁ ἄν­θρω­πος, πού ἐ­κτός ἀ­πό τήν ὕ­παρ­ξη καί τήν αὔ­ξη­ση ἔ­χει καί τή σκέ­ψη, τό μυα­λό, τήν ψυ­χή, πού τόν ἀ­να­δει­κνύ­ει κο­ρω­νί­δα τῆς θεί­ας δη­μι­ουρ­γί­ας. Ὁ ἄν­θρω­πος εἶ­ναι δι­πλός, ὁ­ρα­τός καί ἀ­ό­ρα­τος. Ὁ­ρα­τό εἶ­ναι τό σῶ­μά του καί ἀ­ό­ρα­τη ἡ ψυ­χή του. Τό ὁ­ρα­τό τό βλέ­που­με. Τό ἀ­ό­ρα­το εἶ­ναι ἄ­γνω­στο. Βλέ­πεις ἕ­ναν χα­μο­γε­λα­στό ἄν­θρω­πο καί πᾶς νά τοῦ πεῖς κα­λη­μέ­ρα, σέ κοι­τά­ζει ἀ­μή­χα­να καί σοῦ βά­ζει τίς φω­νές. Μυ­στι­κός κό­σμος ἡ ψυ­χή τοῦ κά­θε ἀν­θρώ­που. Τό σῶ­μά μας συγ­γε­νεύ­ει μέ τόν ὑ­πό­λοι­πο ὁ­ρα­τό κό­σμο, τούς ἀγ­γέ­λους. Ὅ­λος ὁ ὑ­λι­κός κό­σμος ἔ­χει μι­κρή ἀ­ξί­α μπρο­στά στήν ἀ­ξί­α μιᾶς ψυ­χῆς. Γι’ αὐ­τό ὁ Χρι­στός μᾶς εἶ­πε: «Τί ὠ­φε­λή­σει ἄν­θρω­πον ἐ­άν κερ­δί­ςῃ τόν κό­σμον ὅ­λον καί ζη­μι­ω­θῇ τήν ψυ­χήν αὐ­τοῦ»;

Ὅ­πως ὁ ἄν­θρω­πος εἶ­ναι ἀ­νώ­τε­ρος ἀ­πό τά ζῶ­α καί τά ζῶ­α ἀ­νώ­τε­ρα ἀ­πό τά φυ­τά καί τά φυ­τά ἀ­νώ­τε­ρα ἀ­πό τά βρά­χια, ἔ­τσι ὑ­ψη­λό­τε­ρα δη­μι­ουρ­γή­μα­τα πά­νω ἀ­πό τόν ἄν­θρω­πο εἶ­ναι οἱ ἄγ­γε­λοι. Δέν ἔ­χουν σῶ­μα ὑ­λι­κό οἱ ἄγ­γε­λοι ἀλ­λά λε­πτό­τα­το, αἰ­θέ­ριο, σχε­δόν ἄ­ϋ­λο. Καί λό­γῳ τῆς αἰ­θέ­ριας σύ­στα­σής τους κι­νοῦν­ται τα­χύ­τα­τα. Οἱ ἄγ­γε­λοι δέν εἶ­ναι παν­τα­χοῦ πα­ρόν­τες ὅ­πως εἶ­ναι ὁ Θε­ός ἀλ­λά κι­νοῦν­ται μέ με­γά­λη τα­χύ­τη­τα.  Ἔ­τσι βλέ­πουν τά με­γα­λεῖ­α τοῦ Θε­οῦ, τόν ὑ­μνοῦν καί τόν δο­ξο­λο­γοῦν λέ­γον­τας τό «Ἅ­γιος, Ἅ­γιος, Ἅ­γιος Κύ­ριος Σα­βα­ώθ, πλή­ρης ὁ οὐ­ρα­νός καί ἡ γῆ τῆς δό­ξης σου». (Θ. Λειτ. Ἡσ. 6,3).

Ἐ­κτός ἀ­πό τούς ἀ­κα­τά­παυ­στους ὕ­μνους πρός τό Θε­ό οἱ ἄγ­γε­λοι εἶ­ναι δι­αγ­γε­λεῖς, πού με­τα­φέ­ρουν τό θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ στούς ἀν­θρώ­πους. Εἶ­ναι, ἐ­πί­σης, φύ­λα­κες τῶν ἀν­θρώ­πων. «Ἄγ­γε­λον εἰ­ρή­νης, πι­στόν ὁ­δη­γόν, φύ­λα­κα τῶν ψυ­χῶν καί τῶν σω­μά­των ἡ­μῶν» ζη­τοῦ­με κά­θε μέ­ρα στή Θεί­α Λει­τουρ­γί­α. Ἄγ­γε­λοι εἶ­ναι δί­πλα μας. Τί με­γά­λο πράγ­μα εἶ­ναι αὐ­τό! Τό σκε­φτή­κα­με; Τό πι­στεύ­ου­με; Σέ κά­θε βῆ­μά μας ἔ­χου­με ἄγ­γε­λο φύ­λα­κα. Δί­πλα στόν κά­θε χρι­στια­νό ἀ­πό τήν ὥ­ρα πού θά βα­πτι­σθεῖ μέ­χρι τήν ὥ­ρα πού θά ξε­ψυ­χή­σει, ἄγ­γε­λος πα­ρα­στέ­κει. Καί ὁ ἄγ­γε­λός μας χαί­ρει, ὅ­ταν ἐ­μεῖς κά­νου­με τό θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ, λυ­πᾶ­ται δέ καί θρη­νεῖ ὅ­ταν ἐ­μεῖς τό πα­ρα­βαί­νου­με. «Χα­ρά γί­νε­ται ἐν οὐ­ρα­νῶ ἐ­πί ἐ­νί ἁ­μαρ­τω­λῶ με­τα­νο­οῦν­τι». (Λουκ. 15,10) Ὅ­ταν ἐ­δῶ πέ­φτει ἕ­να δά­κρυ με­τα­νοί­ας, στόν οὐ­ρα­νό οἱ ἄγ­γε­λοι πα­νη­γυ­ρί­ζουν. Ἔ­λε­γε ὁ Ἅ­γιος Κο­σμᾶς ὁ Αἰ­τω­λός: «Ὅ­πως δέν τολ­μᾶς μπρο­στά σ’ ἕ­να μι­κρό παι­δί νά κά­νεις κά­ποι­α αἰ­σχρή πρά­ξη, ἔ­τσι καί μπρο­στά στόν ἄγ­γε­λό σου νά ζεῖς μί­α ζω­ή ἀ­κη­λί­δω­τη».

Ὁ ἄγ­γε­λος, λοι­πόν, εἶ­ναι τό ἀ­νώ­τε­ρο δη­μι­ούρ­γη­μα τοῦ Θε­οῦ στούς οὐ­ρα­νούς. Ἀλ­λά καί ὁ ἄν­θρω­πος ἐ­δῶ στή γῆ μπο­ρεῖ νά γί­νει ἐ­πί­γει­ος ἄγ­γε­λος, νά μι­μη­θεῖ τούς ἀγ­γέ­λους, νά γί­νει ἔν­σαρ­κος ἄγ­γε­λος, ὅ­πως ἔ­γι­νε ὁ ἅ­γιος Ἰ­ω­άν­νης ὁ Πρό­δρο­μος, ὁ προ­φή­της Ἠ­λί­ας ὁ Θε­σβί­της, ὅ­σιοι καί ἀ­σκη­τές καί πα­τέ­ρες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, ἔγ­γα­μοι καί ἄ­γα­μοι. Στόν κό­σμο τοῦ­το σή­με­ρα ἄλ­λοι ἄν­θρω­ποι ζοῦν ὡς ὑ­λι­κά ὄν­τα καί τε­τρά­πο­δα, ἄλ­λοι ὡς ἄν­θρω­ποι καί ἄλ­λοι ζοῦν ὡς ἄγ­γε­λοι.

Πα­ρα­πά­νω, ὅ­μως, ἀ­πό τούς ἀν­θρώ­πους καί τούς ἀγ­γέ­λους εἶ­ναι ὁ Θε­άν­θρω­πος Χρι­στός. Αὐ­τός πού κυ­βερ­νᾶ τά πάν­τα, πού κα­τέ­χει τά κλει­διά τῆς ζω­ῆς καί τοῦ θα­νά­του. «Εἷς ἅ­γιος, εἷς Κύ­ριος, Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, εἰς δό­ξαν Θε­οῦ Πα­τρός». Σ’ Αὐ­τόν ἁρ­μό­ζει τό εἰ­σα­γω­γι­κό χω­ρί­ο «Τί ἐ­στιν ἄν­θρω­πος». Πό­σο σπου­δαῖ­ο πλά­σμα εἶ­ναι ὁ ἄν­θρω­πος καί τόν θυ­μᾶ­σαι, Κύ­ρι­ε; Τί εἶ­ναι τό παι­δί, ὁ ἀ­πό­γο­νος τοῦ ἀν­θρώ­που καί τόν προ­σέ­χεις, ἔρ­χε­σαι καί τόν βο­η­θεῖς;

Ἀ­δελ­φοί μου, πολ­λά κυ­ρί­ως ὑ­λι­κά καί ἀν­θρώ­πι­να δη­μι­ουρ­γή­μα­τα θαυ­μά­ζου­με σή­με­ρα καί κά­ποι­α φυ­σι­κά το­πί­α, γιά τά ὁ­ποῖ­α, δυ­στυ­χῶς, θε­ο­ποι­οῦ­με τή φύ­ση καί λέ­με: «τί κά­νει ἡ φύ­ση!», ἀν­τί νά λέ­με: «Τίς Θε­ός μέ­γας ὡς ὁ Θε­ός ἡ­μῶν∙ Σύ εἶ ὁ Θε­ός ὁ ποι­ῶν θαυ­μά­σια μό­νος». Ἀ­γνο­οῦ­με, ὅ­μως, πώς ὁ ἴ­διος ὁ Θε­ός ἔ­γι­νε ἄν­θρω­πος γιά νά σώ­σει τόν ἄν­θρω­πο καί νά τόν ξα­να­βά­λει στόν Πα­ρά­δει­σο ὅ­που ἀ­νή­κει. Ἀ­μήν.

ΣΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΜΙΧΑΗΛ, ΓΑΒΡΙΗΛ KAI ΡΑΦΑΗΛ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΥΡΑΝΙΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Υπό Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης κ.κ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Η αγάπη του Παντοδυνάμου Θεού είναι μία ιδιότητα που εξωτερικεύεται με τη δημιουργία από την ανυπαρξία τόσον του αοράτου κόσμου ή του κόσμου των αγγέλων, όσον με την δημιουργία του υλικού και ορατού σύμπαντος. Η αποκορύφωση της όλης δημιουργικής αγάπης του Θεού εκδηλώνεται με την πλάση του ανθρώπου και τελικά με την εν Χριστώ σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.

Ο κόσμος των Αγγέλων ήταν η πρώτη δημιουργική πράξη του Θεού.  Οι άγιοι Άγγελοι είναι νοητά κτίσματα, άϋλα πνεύματα και αεικίνητα.  Οι Άγγελοι είναι ελεύθερα και αυτεξούσια πνεύματα• είχαν την απόλυτη ελευθερία, εάν ήθελαν, να μείνουν σταθεροί στην αγιότητα , ή να στραφούν προς το κακό, όπως συνέβη με τον Εωσφόρο, που επινόησε το κακό, και όλους τους αγγέλους που τον ακολούθησαν και έπεσαν.  Οι Άγγελοι είναι ασώματοι και υπηρετούν τον Θεό δοξολογώντας ακατάπαυστα την αγιότητα  και την άπειρή Του δύναμη.  Ο Θεός δημιούργησε τους αγγέλους από την αρχή αθανάτους και ξένους προς την φθορά και τον θάνατο.  Είναι όμως τρεπτοί ως προς την φύση και τη γνώμη τους, δηλαδή έχουν την δυνατότητα να αλλάξουν την φύση τους και από το καλό να μεταπηδήσουν στο κακό.  Την δόξα και λαμπρότητά τους την λαμβάνουν από τον Θεό.  Οι Άγγελοι είναι περιγραπτοί, δεν παρευρίσκονται παντού, όπως συμβαίνει μες τον Θεό.

Σύμφωνα με την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας, οι Άγγελοι διαιρούνται σε τρεις Τάξεις και εννέα ουράνια Τάγματα. Η πρώτη Τάξη περιλαμβάνει: τα εξαπτέρυγα Σεραφείμ, τα πολυόμματα Χερουβείμ και τους Θρόνους• η δεύτερη Τάξη έχει: τις Κυριότητες, τις Δυνάμεις και τις Εξουσίες• και η τρίτη Τάξη: τις Αρχές, τους Αρχαγγέλους και τους Αγγέλους.

Σήμερα, η Εκκλησία εορτάζει τη Σύναξη των Αρχαγγέλων.  Σύναξη σημαίνει συνάθροιση – συγκέντρωση.  Γιατί γιορτάζουμε τη Σύναξη των Αρχαγγέλων και όλων των επουρανίων Αγγελικών Ταγμάτων;

Ο Θεός, όταν δημιούργησε τους Αγγέλους, τους έδωσε να έχουν την απόλυτη ελεύθερα γνώμη.  Έπρεπε όμως να αποδείξουν ότι ήταν άξιοι της τιμής με την οποία τους κόσμησε.  Γι’ αυτό δοκιμάστηκε η πίστη τους.  Ένας απ’ αυτούς, ο Εωσφόρος, που ήταν ο πρώτος όλων των αγγελικών Ταγμάτων, αυτός που ήταν ο ωραιότερος, δυνατότερος και λαμπρότερος, υπερηφανεύθηκε και πίστεψε ότι μπορεί να αντικαταστήσει τον Θεό και να στήσει τον θρόνου του υπεράνω του Θεού.  Αυτό ήταν το αμάρτημά του.  Υπερηφανεύθηκε!  Επαναστάτησε εναντίον του Θεού και μαζί του παρέσυρε μεγάλο αριθμό αγγέλων, που με την πτώση τους μετατράπηκαν από φωτεινούς αγγέλους σε σκοτεινούς και από αγίους σε πονηρούς.  Όταν έπεσαν οι πονηροί άγγελοι, που ονομάζονται δαίμονες, συγκεντρώθηκαν όλα τα επουράνια Τάγματα και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ στάθηκε στο κέντρο και αναφώνησε: «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού» και αμέσως οι άγιοι Άγγελοι στάθηκαν πιστοί προς τον Θεό και δεν ακολούθησαν την πονηρά σκέψη του Εωσφόρου.  Αυτό, λοιπόν, το γεγονός εορτάζουμε σήμερα.  Δεν γιορτάζομε την πτώση του Εωσφόρου και των πονηρών του πνευμάτων, αλλά γιορτάζομε τη συνάθροιση των αγίων Αγγέλων που έδειξαν πίστη ορθή και ακλόνητη στον Ένα Αληθινό Θεό και Δημιουργό των όλων.  Συναθροίστηκαν οι άγιοι Άγγελοι για να εκφράσουν την πίστη τους στο Δημιουργό τους και από τότε παρέμειναν σταθεροί στην αγιότητα  και στο καλό.

Η σημερινή γιορτή των Αρχαγγέλων έχει να μας υπενθυμίσει δύο πράγματα: Πρώτον, εάν οι άγγελοι που έπεσαν στην υπερηφάνεια, έχασαν την αξία τους και τη λαμπρότητά τους εξ αιτίας της αμαρτίας, πόσο μάλλον θα συμβεί σε μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, εάν δεν στεκόμαστε στο ύψος των αρετών;  Εάν στον Εωσφόρο συνέβηκε τόσο ανεπανόρθωτο κακό, επειδή δεν πρόσεξε και στράφηκε στο κακό, πόσο μάλλον θα συμβεί σ’ εκείνους που θεληματικά μένουν προσκολλημένοι στην αμαρτία;  Δεύτερον, πρέπει να παραδειγματι-στούμε από την πιστότητα των αγίων Αγγέλων.

Σήμερα, η κοινωνία μας προκαλεί συνεχώς και πρέπει καθημερινά να ομολογούμε πίστη ορθή στο Χριστό.  Όταν η αμαρτία, με οποιαδήποτε μορφή κι αν εμφανίζεται, υψώσει τα ελκυστικά της δίχτυα για να μας αιχμαλωτίσει, τότε θα πρέπει να φανούμε σταθεροί στις αρετές.  Πρέπει να βροντοφωνή-σουμε με πίστη: «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου», για να μη συμβεί και σε μας αυτό που συνέβη στον Εωσφόρο.

Καθημερινά πρέπει να αντιστεκόμαστε κατά του κακού, γιατί η πάλη μας δεν είναι προς αίμα και σάρκα, αλλά εναντίον των αρχών και τις εξουσίες του σκότους του αιώνος αυτού.  Σ’ αυτό τον αγώνα εναντίον του κακού θα έχουμε συμπαραστάτες τους αγίους Αγγέλους, οι οποίοι θα πρεσβεύουν συνεχώς στον Κύριο για τη σωτηρία μας.  Αμήν.

ΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΜΑΣ ΑΓΓΕΛΟΙ Αρχ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

(Εβρ. β' 2-10)

Όλοι οι πιστοί αισθανόμαστε ιδιαίτερη χάρη και ευλογία στην εορτή των αγίων Αγγέλων. Στη σύναξη των Αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Και αυτό είναι φυσικό και επόμενο, αφού, πλην των άλλων, ο κάθε ένας μας έχουμε τον φύλακα  Άγγελό μας, ο οποίος μας παραστέκεται από την αρχή έως και το τέλος της ζωής μας. Ναι, ουδέποτε είμαστε μόνοι κι έρημοι μέσα στον κόσμο τον γεμάτο κινδύνους και ποικίλους πειρασμούς. Πάντοτε βρισκόμαστε κάτω από την σκέπη των πτερύγων των αγίων και φωτεινών προστατών μας. Λίγο εάν μελετήσει κανείς την ζωή που διήνυσε, θα βρει αρκετά περιστατικά στα οποία αποδεικνύεται η παρέμβασις του φύλακα Αγγέλου μας και η ανέλπιστη σωτηρία που ελάβαμε από την μεσιτεία ή την βοήθειά του.

Εορτή λοιπόν των Αγίων Ταξιαρχών και το Αποστολικό μας ανάγνωσμα δεν μπορεί παρά να έχει άμεση σχέση με τις ουράνιες αυτές προσωπικότητες. Το τμήμα από την προς Εβραίους επιστολή που θα ακούσουμε είναι ένα κείμενο κατ' εξοχήν θεολογικό, στο οποίο φανερώνεται πόσο ανωτέρα σε ασύγκριτο βαθμό από τον Ιουδαϊσμό είναι η Εκκλησία μας. Η Ορθόδοξος Εκκλησία (που, κατά τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, είναι άκτιστος), αποτελεί μια νέα πραγματικότητα από τότε που ιδρύθηκε από τον ίδιο τον Κύριό μας κατά την ημέρα της Πεντηκοστής. Μια κατάσταση δηλ. που ουδέποτε ο άνθρωπος θα μπορούσε να ανακαλύψει και να διανοηθεί. Αποτελεί ένα άκτιστο πνευματικό οικοδόμημα της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, έναν κόσμο, ο οποίος επί της ουσίας δεν κυβερνάται, ούτε από ανθρώπους, ούτε από Αγγέλους, αλλά κυβερνάται από τον ίδιο τον Χριστό. Τον ενανθρωπίσαντα Υιόν και Λόγον τού Θεού. Και ναι μεν, όπως καταγράφεται στην Ιερά Ιστορία, στον χώρο της Παλαιάς Διαθήκης, ο Θεός αποκαλύπτει το πανάγιον θέλημά Του στον λαό Του, είτε διά των Αγγέλων, είτε διά των Προφητικών μορφών. Εδώ όμως, στην Καινή Διαθήκη, στον χώρο της Χάριτος και της Εκκλησίας, ο ίδιος ο Κύριος είναι Εκείνος που αποκαλύπτει το θέλημά Του το σωστικό και ουράνιο. Τα ίδια τα γεγονότα της Καινής Διαθήκης αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

Αλλά αφού έτσι έχουν τα πράγματα, μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι εμείς οι πιστοί φέρουμε μεγαλυτέρα και την ευθύνη; Αν τότε, στην Παλαιά Διαθήκη, κάθε παράβαση ακολουθούσε τιμωρία και κάθε παρακοή “έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν”, είναι πλέον ή βέβαιον ότι πολύ περισσότερο εμείς, τώρα, που ζούμε στον χώρο της Καινής Διαθήκης, θα λάβουμε δίκαιη τιμωρία, εάν παραβούμε το θέλημα του Θεού και εάν, αλλοίμονο, αδιαφορήσουμε για την σωτηρία μας, την οποία δεν μας έφερε κάποιος Άγγελος από τον κόσμο της αοράτου δημιουργίας του Θεού, αλλά ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Κύριος Ιησούς Χριστός σαρκωθείς, σταυρωθείς και αναστάς!

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον καθίσταται αδήριτη ανάγκη να προσέχουμε απολύτως στον λόγο του Θεού, στην αυθεντική διδασκαλία της Εκκλησίας μας και βεβαίως να εφαρμόζουμε αυτή την διδαχή ισοβίως και εναργώς σε όλες τις εκφάνσεις  τηςζωής μας.

Αλλά ο θεόπνευστος συγγραφέας κάνει ειδικό λόγο και για τον άνθρωπο. “Τι εστίν άνθρωπος ότι μιμνήσκη αυτού, ή υιός ανθρώπου ότι επισκέπτη αυτόν;”.

Αλήθεια, τι είναι το πλάσμα αυτό, ο άνθρωπος; Τι είναι ο άνθρωπος στον οποίον υπακούουν όλα τα ζώα και τον υπηρετούν; Ποία και πόση είναι η αξία του, ερωτά με απορία και θαυμασμό ο Ψαλμωδός, ώστε να τον ενθυμήσαι, Κύριε, να τον επισκέπτεσαι και να φροντίζεις γι' αυτόν; Τι είναι η υλική υπόσταση του ανθρώπου μπροστά στην όλη δημιουργία; Ένας ασήμαντος κόκκος φαίνεται, εφήμερος και παροδικός. Πόσο δίκαιο είχε ο Πασκάλ, όταν έλεγε ότι “ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένας κάλαμος, ο πιο αδύναμος της φύσης”, αλλά στην συνέχεια πρόσθεται: “ Είναι όμως ένας κάλαμος σκεπτόμενος”, εκφράζοντας ακριβώς αυτή τη μεγάλη πραγματικότητα της υπεραξίας  του ανθρώπου!

Ναι, αυτόν τον ασήμαντο κάλαμο – άνθρωπο, τον ενθυμείται ο Θεός. Και όχι απλώς τον ενθυμείται, αλλά τον παρακολουθεί με απόλυτο ενδιαφέρον και τον περιφρουρεί δείχνοντας ακαταπαύστως την Πατρική – Θεϊκή Του στοργή.

Και εδώ είναι το επίσης θαυμαστό, ότι δηλαδή παρά το ότι ο άνθρωπος είναι “βραχύ τι παρ' αγγέλους ηλαττωμένος”, ο Θεός αποστέλλει τους Αγγέλους Του να τον υπηρετούν. Φαινόμενο όντως θαυμαστό και αδιανόητο για τον ανθρώπινο νου. Οι Άγιοι Άγγελοι υπηρέτες του ανθρώπου.! Οι ανώτεροι διακονούν, υπηρετούν και προστατεύουν τον κατώτερο. Αλλά, πώς να μην γίνεται αυτό, όταν τούτο αποτελεί  την θέληση του Θεού και κυρίως όταν ο άνθρωπος έχει δημιουργηθεί ως εικόνα της εικόνας του Θεού, δηλαδή Αυτού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού;

Αλλά, άραγε, μόνο ο Αγγελικός κόσμος διακονεί τον άνθρωπο; Δεν βλέπει ο πιστός τον Θεό Δημιουργό, που ήλθε στη γη, μέσα σε άφατη ταπείνωση, για να υπηρετήσει και να σώσει τον άνθρωπο; Αυτή είναι η πραγματικότητα περί της αξίας τού ανθρώπου. Και μέσα σ' αυτή την αποκαλυπτική αλήθεια, μπορεί να τολμήσει κανείς να ταπεινώσει την κορωνίδα της όλης δημιουργίας, τον άνθρωπο;

Θεωρητικώς, όχι. Στην πράξη όμως πόσο προσβάλλεται, αλλά και πόσο ταπεινώνεται αυτή η εικόνα του Χριστού, ο άνθρωπος, όταν με την θέλησή του αρνείται την οδόν των εντολών και ψυχραίνει την προς τον Θεό αγάπη του με αποτέλεσμα να αμαυρώνεται αυτό το δώρο της θείας εικόνας;

Όμως ο Θεός προορίζει εν ελευθερία τον άνθρωπο για κάτι ασυλλήπτως μεγάλο. Να συμβασιλεύει μαζί Του σε όλη την αιωνιότητα.

Χρειάζεται άραγε, μετά από όλα αυτά, να εικονίσουμε ή να περιγράψουμε σε τι κατάσταση πνευματική θα ήταν ο άνθρωπος, και μάλιστα ο πιστός, εάν δεν έχανε ποτέ από την οθόνη της συνειδήσεώς του αυτές τις αλήθειες;

Τούτο είναι το βέβαιο, ότι όποιος φροντίζει να ζει αξίως του μεγαλείου της Ορθοδόξου Χριστιανικής πίστεως, καθημερινώς ελέγχει τον εαυτόν του και αγωνίζεται να μορφώσει την ύπαρξή του ώστε να ελκύσει την Χάρη του Θεού, η οποία είναι εκείνη που θα την μεταμορφώσει από το κατ' εικόνα εις το καθ' ομοίωσιν.

Και φυσικά, στην πορεία αυτή, ουδέποτε λησμονεί ότι με απέραντη στοργή και αγάπη τον παρακολουθεί ο φύλακας Άγγελός του. Η ουράνια αυτή ύπαρξη του φύλακαΑγγέλου, που συνοδεύει τον πιστό συνεχώς, έως και την τελευταία πνοή της επίγειας ζωής του, και η οποία, όταν η ψυχή του χωρισθεί από το σώμα του, θα τον συνοδεύσει στην συνέχεια και θα τον παρουσιάσει ενώπιον του θρόνου του Θεού, για να  καταπαύσει εις τον ακύμαντον λιμένα της ουρανίου μακαριότητος και να καταταγεί εις τον χορόν των Αγίων.

Αμήν.

Αρχ.  Ιωήλ  Κωνστάνταρος

Άγγελοι και άνθρωποι

Στη σημερινή ημέρα, κατά την οποία η Αγία μας Εκκλησία, αγαπητοί μου αδελφοί, εορτάζει τη σύναξη των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ, ακούσαμε την Αποστολική περικοπή στην οποία ο Απόστολος Παύλος εξηγεί ότι ο Ιησούς και μόνο οδηγεί τον άνθρωπο στη σωτηρία. Παράλληλα, όμως, αναφέρεται και στην αξιολογική σχέση μεταξύ αγγέλων και ανθρώπων των κορυφαίων εκπροσώπων του πνευματικού και του υλικού κόσμου.

Είναι σαφής η πίστη της Εκκλησίας μας στην ύπαρξη της άυλης δημιουργίας, η οποία, μάλιστα, κατοχυρώνεται και δογματικά στο Σύμβολο της πίστεως. Χαρακτηριστικά ομολογούμε: «Πιστεύω εις ένα Θεόν… ποιητήν… ορατών τε πάντων και αοράτων». Ο Θεός δημιούργησε την ορατή – υλική και αόρατη – άυλη κτίση. Στην πρώτη ανήκουν οι άνθρωποι, το ζωικό και φυτικό περιβάλλον και όλα όσα είναι ορατά και ψηλαφητά από τις ανθρώπινες αισθήσεις και στην δεύτερη ανήκουν ο αγγελικός – πνευματικός κόσμος και η αθάνατη ψυχή.

Το έργο των αγγέλων, όπως σημειώνει ο Παύλος, είναι

διακονικό προς τους ανθρώπους και αφορά στην αποκάλυψη του

σχεδίου του Θεού για την σωτηρία του κόσμου. Μερικά

χαρακτηριστικά παραδείγματα της διακονικής αυτής αποστολής είναι

τα παρακάτω: Άγγελος ανήγγειλε στον Ιωακείμ και στην Άννα την

γέννηση της γυναίκας που έμελλε να γίνει η μητέρα του Θεού και των

ανθρώπων, της Παναγίας. Άγγελος ευαγγελίστηκε στην Υπεραγία

Θεοτόκο την σύλληψη και γέννηση του Θεανθρώπου, εγκαινιάζοντας,

με τον τρόπο αυτό, το σχέδιο της Θείας Οικονομίας. Άγγελος

ανήγγειλε στον υπέργηρο Ζαχαρία την γέννηση του Προδρόμου του

Κυρίου Ιησού, Ιωάννου του Βαπτιστού. Άγγελοι ήταν οι πρώτοι που

ανήγγειλαν το κοσμοχαρμόσυνο και σωτήριο μήνυμα της γεννήσεως

του Κυρίου στη Βηθλεέμ. Άγγελος εμφανίστηκε κατ’ όναρ τω Ιωσήφ

1

,

προτρέποντάς τον να καταφύγουν, με την Μαρία και το βρέφος, στην

Αίγυπτο για ν’ αποφύγουν το μένος του Ηρώδου. Άγγελος ειδοποίησε

τους Μάγους να φύγουν, δι’ άλλης οδού, για να παραπλανήσουν την

εγκληματική περιέργεια του βασιλέως Ηρώδου. Άγγελος ανήγγειλε το

μέγιστο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, την Ανάσταση του Χριστού,

στις εκστασιασμένες Μυροφόρες.

Ποιά είναι, όμως, η αξιολογική σχέση των Αγγέλων με τους

ανθρώπους; Ήδη από την Π. Διαθήκη, ο Προφήτης Δαυίδ αναφέρει ότι

ο άνθρωπος είναι κατά τι κατώτερος από τους Αγγέλους: ηλάττωσας

1 Ματθ. 2,13

αυτόν βραχύ τι παρ’ αγγέλους, δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν» 2. «Ο άνθρωπος δηλ. κατέστη από τον ίδιο τον Θεό κυρίαρχος όλων των

δημιουργημάτων. Ο μικρός και ασθενής, κατά την φύση του,

άνθρωπος, γίνεται κυρίαρχος ολοκλήρου της φύσεως. Η αντινομία

αυτή, το θαύμα αυτό, εξηγείται από το πνεύμα, που βρίσκεται μέσα

στον άνθρωπο, με τη δύναμη του οποίου αυτός θα δαμάσει και θα

καταστεί κύριος της δημιουργηθείσης φύσεως, όπως ακριβώς ο Θεός

κυριαρχεί στο σύμπαν…»3.

 Υπό ιδιαίτερες και μοναδικές, όμως, συνθήκες, ο άνθρωπος

καθίσταται ανώτερος των Αγγέλων. Και αυτό σχετίζεται με την

ιερωσύνη. Είναι γνωστός ο λόγος του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού: Αν

συναντήσεις στο δρόμο έναν Ιερέα και έναν Άγγελο, πρώτα τον Ιερέα

να χαιρετίσεις. Η ανωτερότητα αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι ο

Ιερεύς είναι ο Λειτουργός των Μυστηρίων του Θεού, είναι εκείνος

που, με την χάρη του Αγίου Πνεύματος, μετατρέπει το ψωμί και το

κρασί σε Σώμα και Αίμα Χριστού, ενώνοντας όλους τους ανθρώπους με

τον Χριστό στο κοινό Ποτήριο. Και αυτό συμβαίνει ανεξαρτήτως της

αγιότητος ή της αναξιότητός του, της καθαρότητος ή της

αμαρτωλότητάς του. Η ανωτερότητα αυτή καταγράφεται σαφώς στην

ευχή της Αναφοράς, στη Θεία Λειτουργία, όταν ο ιερεύς λέγει,

απευθυνόμενος στον Κύριο: «Ευχαριστούμεν Σοι και υπέρ της

Λειτουργίας ταύτης, ήν εκ των χειρών ημών δέξασθαι κατηξίωσας,

καίτοι Σοι παρεστήκασι χιλιάδες αρχαγγέλων και μυριάδες

αγγέλων…». Οι Άγγελοι παρίστανται, κατά την ώρα της Θείας

Λειτουργίας. Ο Ιερεύς δεν παρίσταται απλώς, αλλά ιερουργεί το

Μυστήριο της ζωής.

 Υπάρχει, όμως και η στιγμή της εξίσωσης Αγγέλων και

ανθρώπων, στην μετά θάνατον πραγματικότητα και αφορά στους

σεσωσμένους οι οποίοι ως άγγελοι Θεού εν ουρανώ εισί

4, καθώς η

αμαρτία δεν έχει θέση στη Βασιλεία των ουρανών, εκεί όπου οι ψυχές

ζουν σε κατάσταση αγγελική, απαλλαγμένες από το βάρος της ύλης και

της απειλής της αμαρτίας.

Είθε αυτής της αιωνίου αγγελικής μακαριότητας, να μάς

αξιώσει όλους ο Κύριος. ΑΜΗΝ!

Αρχιμ. Ε.Ο.

2 Ψαλμ. 8,6-7

3

π. Στυλιανός Ανανιάδης, «Οι Ψαλμοί», Τόμος Α΄, σελ. 197

4 Ματθ. 22,30

:«ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ »

Σήμερα, γιορτὴ τῆς Συνάξεως τῶν Ἐπουρανίων Δυνάμεων, πανηγυρίζουν οἱ Ἄγγελοι. Ἂν ὅλη ἡ παρουσία τῶν ἀγγέλων στὸν οὐρανὸ εἶναι ἕνα ἀδιάκοπο πανηγύρι, μέσα στὴν Ἁγία Γραφὴ βλέπουμε τρία ξεχωριστὰ πανηγύρια τῶν ἀγγέλων, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν ὑλικὴ κτίση καὶ τὸν ἄνθρωπο.

Τὸ πρῶτο πανηγύρι ἔγινε, ὅταν ὁ Θεὸς δημιούργησε τὰ ἄστρα, τὸ ὑλικὸ σύμπαν. Εἶχε προηγηθεῖ ἡ δημιουργία τῶν ἀΰλων πνευμάτων, τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων.

Ἦλθε ὅμως ἡ στιγμή, ποὺ οἱ ἄγγελοι ὕμνησαν περισσότερο τὸν Θεὸ καὶ ἔδειξαν χαρὰ μεγαλύτερη ἀπὸ τὸ πρῶτο πανηγύρι. Πότε; Ὅταν ὁ Θεὸς ἔκανε ἔργο δυσκολότερο ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου. Δυσκολότερη ἀπὸ τὴν πλάση ἐκείνη εἶναι ἡ ἀνάπλαση ποὺ ἔκανε ὁ Θεὸς στέλνοντας στὴ γῆ τὸν Μονογενῆ του Υἱό, τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Δυσκολότερη ἀπὸ τὴν παλαιὰ δημιουργία εἶναι ἡ ἀναδημιουργία τοῦ κόσμου. Δυσκολότερη ἀπὸ τὴν παλαιὰ εἶναι ἡ νέα κτίση, ἡ ἀνακαίνιση τοῦ κόσμου.

Γιὰ τὴν πρώτη δημιουργία χρειάστηκε μόνο ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. «Εἶπε καὶ ἐγενήθησαν∙ ἐνετείλατο και ἐκτίσθησαν». Γιὰ τὴν ἀνάπλαση τοῦ κόσμου, τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, δὲν χρειάστηκε μόνο ὁ λόγος, χρειάστηκε καὶ ἡ κίνηση τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν κόσμο. Χρειάστηκε ὁ ἴδιος νὰ ἔλθει στὴ γῆ.

Ὅταν λοιπόν, ὁ Θεὸς εὐδόκησε νὰ κάνει τὸ δυσκολότερο ἔργο, νὰ κατεβεῖ στὴ γῆ, γιὰ νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο, τότε οἱ ἄγγελοι ἔστησαν τὸ δεύτερο μεγάλο πανηγύρι. Καὶ ἔστειλαν ἀγγελικὴ ἀντιπροσωπεία στὴ γῆ νὰ ψάλει τὸν ὕμνο τῆς εἰρήνης καὶ νὰ ἀναγγείλει τὴ συμφιλίωση καὶ καταλλαγὴ μὲ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ.

Ἀλλὰ τὸ μεγαλύτερο καὶ συγκινητικότερο πανηγύρι τῶν ἀγγέλων γίνεται τὴν ὥρα ποὺ κάποιος ἁμαρτωλὸς μετανοεῖ. Γιὰ τὴ χαρὰ αὐτὴ τῶν ἀγγέλων μιλάει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος: «Λέγω ὑμῖν, χαρὰ γίνεται ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι». Τὸ πανηγύρι αὐτὸ ἔχει μεγαλύτερη ἀξία ἀπὸ τὰ ἄλλα δύο.

Τὸ νὰ μετανοήσει ἕνας ἄνθρωπος, εἶναι ἔργο δυσκολότερο ἀπὸ τὰ δύο ἄλλα ἔργα, ποὺ ἀναφέρθηκαν, ἀπὸ τὸ ἔργο τῆς δημιουργίας τοῦ σύμπαντος καὶ ἀπὸ τὸ ἔργο τῆς ἀναδημιουργίας μὲ τὴν Ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ. Γιατί; Διότι τὰ δύο ἔργα ἡ παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ τὰ πραγματοποίησε. Προκειμένου ὅμως νὰ μετανοήσει ὁ ἁμαρτωλός, ἡ παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ συναντᾶ τὸ ἰσχυρότερο ἐμπόδιο. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ θέληση τοῦ ἀνθρώπου.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ   ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ

Δακρύζουσα εικόνα Αγίου Γεωργίου Αλαμάνου, Λεμεσός

Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Αλαμάνου, 2016. Ξημερώνοντας οι μοναχές αντίκρισαν με δέος την εικόνα του Αγίου Γεωργίου να δακρύζει. Από τα μάτια του αλόγου τρέχουν δάκρυα. Θαύμα ή τυχαίο γεγονός; Τα δυο έχουν την ίδια πηγή προέλευσης και τους ίδιους αποδέκτες;

Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Αλαμάνου, Νοέμβριος 2016. Τα δάκρυα ποου τρέχουν από τα μάτια του αλόγου του Σωτήρα και Προστάτη της Κύπρου, δεν μπορεί να είναι τυχαίο γεγονός.

Το μαρτυρούν τα πλήθη των πιστών που καταφθάνουν στην αυλή του Μοναστηριού για να προσκυνήσουν την Εικόνα του Σωτήρα του νησιού. 
Ο Άγιος Γεώργιος έσωσε την Κύπρο από την Πανούκλα, σκοτώνοντας τον δράκο που την έσπερνε και αποδεκάτιζε τα χωριά μας στο πέρασμα της. Θα κάνει και τώρα την σωτήρια παρέμβαση του, τώρα που το νησί ευρίσκεται σε πολύ δύσκολα μονοπάτια....

ix-andromeda.

το είδαμε εδώ

Όταν η αγάπη του λαϊκού διδάσκει τον πνευματικό

Ήταν ένα ζευγάρι άτεκνο. Και οι δύο με κοινό πνευματικό και θρησκευόμενοι.

Οπότε η σύζυγος, εγκαταλείπει τον σύζυγο γιατί δεν της έκανε παιδιά. Δεν δίνει καμιά ευκαιρία στον γάμο της, πού ήταν μάλιστα και ο δεύτερος γάμος της!

Σκοπός της και θέλημα της να κάνει παιδιά. Τον διώχνει από το σπίτι λοιπόν, αλλά δέχεται και να την συντηρεί, ασχέτως αν δεν τον παραδέχοταν για άντρα της.

Ο σύζυγος να την παρακαλεί, να βάζει μεσίτη τον πνευματικό, αλλά και να την συντηρεί οικονομικά χωρίς να γογγύζει. Αυτή εκμυστηρεύεται στον πνευματικό, μετά από πολλά, ότι κατάφερε να μείνει έγκυος από έναν άλλο, εκτός γάμου και πάει για τρίτο γάμο!

Θρησκευόμενη και δεν κατανόησε πώς σκοπός του γάμου δεν είναι μόνο η παιδοποιία. Τα λεφτά εν τω μεταξύ τα λάμβανε κανονικά από τον κανονικό της σύζυγο, εν πλήρει αναισθησία.  

Οπότε ασθενεί η κυρία αυτή και κινδυνεύει μάνα και παιδί. 
Ο κανονικός σύζυγος ζητά την προσευχή του πνευματικού! 
Ο πνευματικός του απαντά πώς δικαίως δοκιμάζεται αυτή γιατί το άδικο δεν το ευλογεί ο Θεός. 
Και τί λέει τότε ο απατημένος άνθρωπος πλην ευλογημένος:

Για εκείνη παρακαλώ, αλλά και για το παιδάκι!
 Πονούσε το ξένο παιδάκι πού ήταν απόδειξη της απάτης και της κακίας της συζύγου του! 
Κόκκαλο ο πνευματικός!
 Διδάχτηκε από το πνευματικοπαίδι! 

Γι αυτό και οι γέροντες λένε: Τί καλό θα ήταν κάποτε να διδασκόμαστε από τις αρετές των κοσμικών, και να αποφεύγουμε τις "αρετές" των χριστιανών. 
από ψυχωφελές βιβλίο
(πραγματικό περιστατικό)

πηγή: www.vimaorthodoxias.gr


το είδαμε εδώ