La Repubblica: Το «όχι» στην επίδειξη μόδας στον Παρθενώνα - Η ιστορία και η αξιοπρέπεια δεν πωλούνται

Στην απόφαση να απορριφθεί το αίτημα του οίκου μόδας Gucci, σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα διεξαγωγής επίδειξης μόδας στην Ακρόπολη, αφιερώνει σήμερα άρθρο της η ιταλική εφημερίδα La Repubblica.

Ο δημοσιογράφος Έττορε Λιβίνι αναφέρεται στην κατάληξη της όλης υπόθεσης και υπογραμμίζει: «Η απάντηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου ήταν κατηγορηματική, "η αξία και ο χαρακτήρας της Ακρόπολης δεν είναι συμβατά με ένα γεγονός αυτού του είδους". Τέλος. "Δεν χρειαζόμαστε διαφήμιση", επέμεινε ο Δημήτρης Παντερμαλής, διευθυντής του θαυμάσιου μουσείου όπου φιλοξενούνται τα ευρήματα από το αέτωμα του Παρθενώνα και οι Καρυάτιδες. Ο συμβολισμός του μνημείου θα μειωθεί με το να χρησιμοποιηθεί μόνον ως "φόντο" για μία επίδειξη μόδας. Φτωχοί, δηλαδή, αλλά όχι τόσο, ώστε να πουλήσουν την ψυχή της χώρας. Ο οίκος Gucci έθεσε το αίτημά του, θυμίζοντας ότι το 1951 οι κίονες και τα μάρμαρα του Παρθενώνα είχαν μετατραπεί σε σκηνή για επίδειξη μόδας του Christian Dior. Ήταν άλλες εποχές, όμως. Τώρα η επιτροπή, αμετακίνητη, είπε όχι».

Ο Ιταλός δημοσιογράφος υπενθυμίζει ότι «στο παρελθόν τα μάρμαρα του Παρθενώνα έτυχαν εκμετάλλευσης για διαφημίσεις της Coca Cola, της Lufthansa και της Verizon, που μετέτρεψε τους κίονες σε τηλεφωνικούς θαλάμους και για φωτογράφηση της Τζένιφερ Λόπεζ, η οποία δεν είχε λάβει την άδεια του ΚΑΣ». «Αλλά η Ιστορία (και η αξιοπρέπεια) της Ελλάδας δεν πωλούνται. Ούτε σήμερα, που το κράτος βρίσκεται σχεδόν σε χρεοκοπία», τονίζει, τέλος, η La Repubblica.

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Οι Χριστιανοί δεν διακρίνονται από τους άλλους ανθρώπους ούτε στη χώρα που ζουν ούτε στη γλώσσα ούτε στις συνήθειες.

Διότι ούτε σε πόλεις ιδιαίτερες κατοικούν, ούτε διάλεκτο ξεχωριστή χρησιμοποιούν, ούτε επίσημο βίο ακολουθούν. Και βέβαια η διδασκαλία τους δεν έχει επινοηθεί με σκέψεις και προσπάθειες πολυάσχολων ανθρώπων, ούτε προβάλλουν αυτοί θεωρία ανθρώπινη, όπως μερικοί άλλοι.

 Κι ενώ κατοικούν σε ελληνικές και ξένες πόλεις, όπως έτυχε ο καθένας, και ακολουθούν τα εγχώρια έθιμα και στην ενδυμασία και στη διατροφή και γενικά στη ζωή τους, παρουσιάζουν ομολογουμένως θαυμαστή και παράξενη τη στάση ζωής τους.

 Κατοικούν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους, αλλά ως προσωρινοί· μετέχουν σε όλα ως πολίτες, και όλα τα υπομένουν σαν ξένοι· κάθε ξενική γη είναι πατρίδα τους, και κάθε πατρίδα τούς είναι ξένη. Παντρεύονται όπως όλοι, τεκνογονούν, αλλά δεν εγκαταλείπουν τα παιδιά τους. Παραθέτουν τράπεζα κοινή, αλλά όμως όχι πρόστυχη. Περιβάλλονται από σάρκα, αλλά όμως δε ζουν σαρκικά. Ζουν στη γη, αλλά πολιτεύονται στον ουρανό.

Υπακούουν στους θεσπισμένους νόμους, και με τη διαγωγή τους ξεπερνούν τους νόμους. Αγαπούν τους πάντες, και από όλους διώκονται. Περιφρονούνται και καταδικάζονται, θανατώνονται και ξαναζούν. Πτωχεύουν και πλουτίζουν πολλούς. Όλα τα στερούνται και όλα τα έχουν με αφθονία. Ατιμάζονται, και μέσα στις ατιμίες δοξάζονται. 

Βλασφημούνται και δικαιώνονται. Κακολογούνται, κι αυτοί δίνουν ευλογίες. Υβρίζονται και τιμούν. Κάνουν το καλό και τιμωρούνται ως κακοί. Τιμωρούνται και χαίρονται σαν να τους δίνουν ζωή. Από τους Ιουδαίους πολεμούνται ως αλλόφυλοι και από τους ειδωλολάτρες καταδιώκονται, και αυτοί που τους μισούν δεν ξέρουν να πουν την αιτία της έχθρας .

Και με μια λέξη, ό,τι ακριβώς είναι η ψυχή στο σώμα, αυτό είναι οι Χριστιανοί στον κόσμο. Η ψυχή είναι απλωμένη σε όλα τα μέλη του σώματος, και οι Χριστιανοί στις πόλεις του κόσμου. Κατοικεί βέβαια στο σώμα η ψυχή, όμως δεν προέρχεται απ’ το σώμα· και οι Χριστιανοί κατοικούν στον κόσμο, όμως δεν είναι απ’ τον κόσμο.

 Αόρατη η ψυχή φυλάγεται μέσα σε σώμα ορατό· και οι Χριστιανοί αναγνωρίζονται μέσα στον κόσμο, όμως η θεοσέβειά τους μένει αόρατη. Μισεί την ψυχή η σάρκα και την πολεμά χωρίς να αδικείται καθόλου απ’ αυτή, επειδή εμποδίζεται να κυλιέται στις απολαύσεις· μισεί και τους Χριστιανούς ο κόσμος χωρίς να αδικείται καθόλου απ’ αυτούς, επειδή αντιτάσσονται στις ηδονές.

Η ψυχή αγαπά τη σάρκα, η οποία την μισεί, και τα μέλη του σώματος· και οι Χριστιανοί αγαπούν εκείνους που τους μισούν. Η ψυχή βρίσκεται κλεισμένη μέσα στο σώμα, αυτή όμως συγκρατεί το σώμα· και οι Χριστιανοί κρατούνται μέσα στον κόσμο σα σε φυλακή, αυτοί όμως συγκρατούν τον κόσμο. 

Αθάνατη η ψυχή κατοικεί μέσα σε θνητό σκήνωμα· και οι Χριστιανοί κατοικούν προσωρινά μέσα στη φθορά, ενώ περιμένουν την ουράνια αφθαρσία. Όσο ταλαιπωρείται με τη στέρηση των φαγητών και ποτών η ψυχή βελτιώνεται· και οι Χριστιανοί με τις καθημερινές τιμωρίες αυξάνουν περισσότερο. Ο Θεός τούς έβαλε σε τόσο υψηλή θέση, ώστε δεν είναι σωστό αυτοί να παραιτηθούν.

Από την προς Διόγνητον επιστολή, κεφάλαια 5 και 6

ΠΗΓΗ

το είδαμε εδώ

Ερωτήσεις προς τους Επισκόπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας

Ερωτήσεις προς τους Επισκόπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας

Ἀφοῦ δὲν ἀπαντοῦν οἱ Ἐπίσκοποι θὰ ἀπαντήσει ὁ Φώτης Κόντογλου ἀντὶ τῶν Ἐπισκόπων.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου, Κλασσικὸς Φιλόλογος, Ἱστορικός.

Πρὶν ἀλλὰ κυρίως μετὰ ἀπὸ τὴν ψευτοσύνοδο τῆς Κρήτης τέθηκαν ἀπὸἱερεῖς, μοναχοὺς καὶ λαϊκοὺς, ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ἀνησυχοῦσαν καὶπόναγαν γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὴν Ἐκκλησία, πολλὰ ἐρωτήματα στοὺςἘπισκόπους, τὰ ὁποῖα ὅμως ποτὲ δὲν ἀπαντήθηκαν. Ἀφοῦ λοιπὸν δὲν ἀπαντοῦν οἱ Ἐπίσκοποι, παρὰ μόνο ἀρκοῦνται σὲ εὐλογίες τῶν ἰδίων γενείων, τὴν ἀπάντηση στὰ ἀκόλουθα ἐρωτήματα θὰ δώσει ὁ Φώτης Κόντογλου, τὸν ὁποῖο τόσο συχνὰ ἀναφέρουν οἱ ἴδιοι οἱ Ἐπίσκοποι ὡς ὑπόδειγμα Ὀρθοδόξου:

Γιατὶ δὲν διαφυλάξατε καὶ σὲ ποιόν βωμὸ θυσιάσατε τὴν ὀρθότητα, τὴν συνέπεια, τὴν ἀκρίβεια τῆς Πίστεως, τὴν περιχαράκωση, τὴν περιθρίγκωση, τὴν ἀστασίαστο ἄρνηση, τὴν ὁμολογία, τὴν θυσιαστικὴ αὐταπάρνηση (λέξεις ποὺ συχνὰ χρησιμοποιεῖ τὸ στόμα σας, ἀλλὰ ὄχι κι ἡ καρδιά σας);

Φώτης Κόντογλου: «διότι δὲν εἶσθε οἱ ποιμένες οἱ καλοί, οἱ θυσιάζοντες τὴν ζωὴν αὐτῶν ὑπὲρ τῶν προβάτων καὶ ὁδηγοῦντες αὐτὰ εἰς τοὺς εὐώδεις λειμώνας τῆς ἀθανάτου ζωῆς. Σεῖς εἶσθε οἱ μισθωτοὶ ποιμένες, καὶ κατὰ τὸ πανάγιον στόμα τοῦ Κυρίου «ὁ μισθωτὸς ποιμὴν οὐκ ἔστι ποιμήν» (Ἰω. ι’, 12).Εἶσθε μισθωτοὶ τῶν ἀρχόντων τοῦ κόσμου τούτου, διὰ τὴν δόξαν καὶ τὸν πλοῦτον τῶν ὁποίων ἐργάζεσθε. Καὶ ἅπαξ εἶσθε οἱ δοῦλοι τοιούτων κυρίων, εἶσθε ὡπλισμένοι μὲ τὰ ὅπλα τῆς βίας, μὲ τὰ ὁποῖα ἀπειλεῖτε τὰ πιστὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ τὰ ἀναγκάσητε νὰ σᾶς ἀκολουθήσουν». Πηγή: «Ἀντιπαπικά»,ἐκδόσεις «Όρθοδόξου Τύπου», 1993.

Σὲ ποιόν κάλαθον τῶν ἀχρήστων ἐκσφεντονίσατετὴνὁμολογητικὴ καὶ ἐλεγκτική,πρὸς ἐσᾶς ἀπευθυνόμενη ἐπιστολὴ τοῦ ὁσίου γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου, ἡ ὁποία σᾶς ὑπενθύμιζε: «Δὲν ἀρκεῖ, δὲν ὠφελεῖ μόνον νὰ γνωρίζουμε τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ, τὶς ἐντολές, τὰ δόγματα, τοὺς κανόνας, τὶς ἀποστολικὲς καὶ πατερικὲς παραδόσεις, ἀλλὰ καὶ νὰ φυλάττουμε αὐτές... Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, φύλακες τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας..., προσέξατε παρακαλῶ θερμῶς καὶ ἱκετεύω μετὰ δακρύων. Προβατόσχημοι λύκοι, εἰσελθόντες στὴν αὐλὴ τῶν λογικῶν προβάτων διὰ τῆς πολιτικῆς καὶ τῆς ἀντίχριστου Μασονίας, ζητοῦν νὰ καταργήσουν τὰ διατεταγμένα ἀπὸ τοὺς πανσόφους Ἁγίους Ἀποστόλους καὶ τοὺς θεοφόρους Ἁγίους Πατέρας, καὶ νὰ ἐξευρωπαΐσουν, ἐκλατινίσουν και ἐκμοντερνίσουν. Αὐτούς καὶ ὅλους τοὺς καταφρονητὰς τῶν Ἀποστολικῶν καὶ Πατερικῶν Παραδόσεων, νὰ ἀποβάλετε ὡς λοιμώδεις λύκους ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, γιὰ νὰ μὴ καταστήσουν αὐτὴν αἱρετική, πανθεϊστικὴ και παναιρετικὴ μὲ ὅσα ξένα καὶ αἱρετικὰ ἐπιδιώκουν νὰ εἰσαγάγουν...διώξατε τοὺς λύκους. Ἐκείνους ποὺ λέγουν καὶ πράττουν παρὰ τὰ διατεταγμένα, συστήσατε εἰς αὐτοὺς μετάνοια... Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πολλοὺς ἐργάτες, ὄχι χλιαροὺς καὶ φιλοσώματους, ἀλλ' ἀληθινούς, μὲ πίστη καὶ ζῆλο, αὐταπάρνηση καὶ ἀγάπη ὁλόψυχο πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο»;

Φώτης Κόντογλου: «διότι δὲν εἶσθε ποιμένες καλοί,μισθωτὸς ποιμὴν οὐκ ἔστι ποιμήν, εἶσθε οἱ μισθωτοὶ ποιμένες, ὡπλισμένοι μὲ τὰ ὅπλα τῆς βίας».

Σὲ ποια ἱερατικὴ συνεδρίαση ἀκυρώσατε τοὺς Παύλειους λόγους «ἀντεχόμενον τοῦ κατὰ τὴν διδαχὴν πιστοῦ λόγου,ἵνα δυνατὸς ᾖ καὶ παρακαλεῖν ἐν τῇ διδασκαλίᾳ τῇ ὑγιαινούσῃ καὶ τοὺς ἀντιλέγοντας ἐλέγχειν» (Τίτ. 1,9) καὶ «τίς οὖν μοί ἐστιν ὁ μισθός; ἵνα εὐαγγελιζόμενος ἀδάπανον θήσω τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, εἰς τὸ μὴ καταχρήσασθαι τῇ ἐξουσίᾳ μου ἐν τῷ εὐαγγελίῳ» (Α’ Κορ. 9,18);

Φώτης Κόντογλου: «διότι δὲν εἶσθε ποιμένες καλοί, μισθωτὸς ποιμὴν οὐκ ἔστι ποιμήν, εἶσθε οἱ μισθωτοὶ ποιμένες, ὡπλισμένοι μὲ τὰ ὅπλα τῆς βίας».

Σὲ ποια κρυφὴ συμφωνία σβήσατε ἀπὸ τὴν μνήμη σας τὶς ἐντολὲς τῆς Ἀποκαλύψεως ποὺ ἀπευθύνονται σὲ Ἐπισκόπους:

Γίνου πιστός ἄχρι θανάτου (Ἀποκ. β΄10).Γίνου γρηγορών, καὶ στήριξον τὰ λοιπά, ἃ ἔμελλον ἀποθανεῖν οὐ γὰρ εὕρηκά σου τὰἔργα πεπληρωμένα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μου.Μνημόνευε οὖν πὼς εἴληφας καὶ ἤκουσας, καὶ τήρεικαὶ μετανόησον (γ΄ 1-3).Κράτει ὃ ἔχεις, ἵνα μηδεὶς λάβη τὸν στέφανόν σου (γ΄ 11).Οὕτως ὅτι χλιαρός εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι (γ΄ 15, 19);

Φώτης Κόντογλου: «διότι δὲν εἶσθε ποιμένες καλοί, μισθωτὸς ποιμὴν οὐκ ἔστι ποιμήν,εἶσθε οἱ μισθωτοὶ ποιμένες, ὡπλισμένοι μὲ τὰ ὅπλα τῆς βίας».

Σὲ ποιό πανηγυρικὸ συλλείτουργο παρανοήσατετὸν λόγο τοῦ ἁγίου Εἰρηναίου Λουγδούνου:«Οἱτῆς Ἐκκλησίας προϊστάμενοι, οἷς ἅπας ὁ κόσμος ἐμπεπίστευται, φυλάττουσιν ἀγρύπνως τὴν ἀποστολικήν παράδοσιν μαρτυροῦντες ἡμῖν ὅτι πάντες τηροῦσι μίαν καὶ τὴν αὐτήν πίστιν» (Κατὰ Αἱρέσεων V, 20, 1);

Φώτης Κόντογλου: «διότι δὲν εἶσθε ποιμένες καλοί, μισθωτὸς ποιμὴν οὐκ ἔστι ποιμήν, εἶσθε οἱ μισθωτοὶ ποιμένες, ὡπλισμένοι μὲ τὰ ὅπλα τῆς βίας».

Σὲ ποιά ἐκλογὴ Ἐπισκόπου ἀποκρύψατε, διαγράψατε, παραγράψατε, ἐξοβελίσατε, διακωμωδήσατετὸ διδαχτικὸ συμπέρασμα τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου:«Δὲν καταλαμβάνομεν τὴν ἐξουσία διὰ τὴν προστασία τῶν ἀδελφῶν, ἀλλὰ διὰ τὴν δόξαν καὶ τὴν ἀνάπαυσιν. Διότι ἂν γνώριζες ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος ὀφείλει νὰ φροντίζῃ περὶ πάντων βαστάζων ὅλων τὰ βάρη, ὅτι διὰ μὲν τοὺς ἄλλους ὅταν ὀργίζωνται ὑπάρχει συγγνώμη, δι’ αὐτὸν δὲ καθόλου, ὅτι διὰ τοὺς ἄλλους ὅταν ἁμαρτάνουν ὑπάρχει πολλὴ προσευχὴ διὰ συγγνώμην, δι’ αὐτὸν δὲ καθόλου, δὲν θὰ ἔσπευδες πρὸς τὴν ἐξουσία. (Ἅπαντα Χρυσοστόμου, τόμος 76, ὑπόμνημα εἰς τὰς Πράξεις, ὁμιλία γ΄);

Φώτης Κόντογλου: «διότι δὲν εἶσθε ποιμένες καλοί, μισθωτὸς ποιμὴν οὐκ ἔστι ποιμήν, εἶσθε οἱ μισθωτοὶ ποιμένες, ὁπλισμένοι μὲ τὰ ὅπλα τῆς βίας».

«Τὰ λόγια μου δὲν ἀπευθύνονται πρὸς πάντας, ἀλλὰ πρὸς τοὺς ἐπιθυμοῦντας ἐξουσίαν» (Ἰ. Χρυσόστομος, ὑπόμνημα εἰς τὰς Πράξεις, ὁμιλία γ΄).

πηγή

"Τὰ πράγματα θὰ ἀλλάξουν, δὲν θὰ εἶναι ὅπως τώρα. Θὰ ἔρθει μεγάλη φτώχεια! Θὰ ποῦν δικαιοῦσαι ἕνα βοήθημα οἰκονομικό, γιὰ νὰ τὸ πάρεις ὅμως θὰ πρέπει νὰ ἔχεις τὴν κάρτα-ταυτότητα!"

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἀσκητὲς μέσα στὸν κόσμο». Κεντρικὴ διάθεση βιβλίου: Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος», Μεταμόρφωσις Χαλκιδικῆς.

Ἡ Ἀσκήτρια ἐν τῷ κόσμῳΓερ-Δρίβα, ἀπὸ τὴν Ἄρτα, ποὺ κοιμήθηκε στὶς 17 Ὀκτωβρίου 2002, προεῖπε σὲ διάφορους ἀνθρώπους ὅσα πολὺ δύσκολα ἔρχονται γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς Ἕλληνες, πού ξέχασαν τὸν Θεό, ἀκολουθώντας ἀδιέξοδους δρόμους καὶ θεωρίες, ἀθεΐα, ἀπιστία, αἱρέσεις, σαρκικὲς ἡδονὲς καὶ ὑλισμό! Πού δὲν ἔσκυψαν νὰ πιοῦν ἀπὸ τὸ γάργαρο καὶ δωρεὰν νερὸ τῆς αἰωνιότητας, τῆς εὐσέβειας, τῆς εὐλογημένης Ὀρθοδοξίας. Πού ξέχασαν νὰ κάνουν ἀκόμη καὶ τὸν σταυρό τους, τὸ «δόξα τῷ Θεῷ», τὴν Παναγιὰ τῆς μάνα μας, τὸν Ἐκκλησιασμὸ τῆς Κυριακῆς, τὸ καντηλάκι τῆς βραδινῆς προσευχῆς…

«Ἡ Ἑλλάδα, μιὰ ὥρα, οἰκονομικὰ θὰ πέσει ἔξω! Τὰ λεφτὰ θὰ ἐξευτελιστοῦν. Τυχεροὶ ὅσοι θὰ ἔχουν χρυσὸ (ὡς μέσο συναλλαγῆς) καὶ ἕνα κομμάτι γῆς».

Μοῦ εἶπε ἡ γερόντισσα (ἔγινε μοναχὴ ἀπὸ τὸν π. Μητροφάνη) γιὰ τὸ σπίτι μου (1990):

«Τί τὸ θὲς παιδί μου τόσο μεγάλο σπίτι; Θὰ ἔρθει καιρὸς ποὺ θὰ βάλουν φόρο καὶ στὰ βήματά σας μέσα σ’ αὐτό, καὶ στὰ ἄτομα ποὺ εἶστε μέσα!  Τυχεροί ὅσοι θὰ μένουν σὲ καλύβες (μικρὰ σπιτάκια). Τὰ αὐτοκίνητα θὰ τὰ ἀράξει ὁ κόσμος στὶς αὐλές του! Ἂν ἔχεις δουλειὰ θὰ δουλεύεις ὅλη μέρα, τὸ μισὸ μεροκάματο θὰ τὸ δίνεις γιὰ βενζίνη γιὰ νὰ πᾶς στὴ δουλειά σου καὶ τὸ ὑπόλοιπο νὰ ταΐσεις τὰ παιδιά σου καὶ ἂν φτάσουν γιὰ νὰ φᾶνε... Τὴν ἀποθήκη ποὺ βάζει ὁ πατέρας σου τὸ χόρτο γιὰ τὰ ζῶα θὰ σὲ....

παρακαλᾶνε γιὰ νὰ μείνουν μέσα!
Γεμάτος ἔκπληξη τῆς εἶπα. Βρὲ γιαγιὰ ἔχει ποντίκια μέσα!

Ἡ γιαγιά μου εἶπε: «Όταν κάποιος δὲν ἔχει ποῦ νὰ βάλει τὴν οἰκογένειά του, τὰ ποντίκια θὰ ὑπολογίσει; Ἀφοῦ ἔριξε μιὰ ματιὰ στὸν οὐρανὸ μὲ κοίταξε καὶ μοῦ εἶπε:  «Θα εἶναι ἄτομα ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ ἀπὸ ἄλλα μέρη, καὶ ἀπὸ νησιὰ θὰ ἔρθει κόσμος! Πότε θὰ γίνουν αὐτὰ γιαγιά; Δὲν θὰ ζῶ ἐγὼ τότε!

Τὰ πράγματα θὰ ἀλλάξουν, δὲν θὰ εἶναι ὅπως τώρα. Θὰ ἔρθει μεγάλη φτώχεια! Θὰ ποῦν, εἶσαι μακροχρόνια ἄνεργος, δικαιοῦσαι ἕνα βοήθημα οἰκονομικό, γιὰ νὰ τὸ πάρεις ὅμως θὰ πρέπει νὰ ἔχεις τὴν κάρτα-ταυτότητα. Ἐκεῖ θὰ ἐξαπατηθοῦν πολλοί… Σκέψου ἕνα πατέρα μὲ τρία παιδιὰ ποὺ ἔχουν τρεῖς μέρες νὰ φᾶνε. Θὰ τρέχει ἀμέσως νὰ πάρει τὴ κάρτα, γιὰ νὰ ἀγοράσει λίγα μακαρόνια, λίγα φασόλια… (Δὲν μιλάει γιὰ ἁπλὴ τραπεζικὴ κάρτα, ἀλλὰ γιὰ ὑπὲρ κάρτα-ταυτότητα).

«Θὰ ἔρθει ὁ κατήφορος μὲ τὸ εὐρὼ καὶ μετὰ μεγάλη φτώχεια»

…Ἤξερε τὰ μελλούμενα καὶ ἔλεγε ὅτι μᾶς περιμένουν πολὺ δύσκολα χρόνια. Λυπόταν τὰ μικρὰ παιδιὰ καὶ ἔλεγε: «Ἂν ἤξεραν τί θὰ περάσουν»!

 Ἀλλὰ ἀμέσως συμπλήρωνε: «Ἔχει ὁ Θεός.Θὰ οἰκονομήσει γιὰ τοὺς Χριστιανούς». Περισσότερα, ἔλεγε, δὲν τὴν ἄφηνε ὁ Χριστὸς νὰ εἰπεῖ …

Αἰωνία ἃς εἶναι ἡ μνήμη της…

πηγή

Δεν σιωπά ο Θεός αδελφοί μου, αλλά μιλά δυνατότερα από όλες τις θύελλες και τους κεραυνούς.

Τί αξία έχει αδελφοί μου, εάν μιλώ αιώνια για τον Θεό και ο Θεός αιώνια σιωπά; Μπορώ άραγε να υπερασπιστώ το δίκαιο του Θεού, εάν ο Θεός δεν το θέσει υπό την προστασία Του;

Μπορώ να αποδείξω τον Θεό στους άθεους εάν ο Θεός κρύβεται;
Μπορώ να αγαπώ τα παιδιά Του, εάν Αυτός είναι αδιάφορος απέναντι στα παθήματά τους;

Όχι. Τίποτα από όλα αυτά δεν μπορώ. Οι λέξεις μου δεν έχουν φτερά για να μπορούν να υψώσουν στον Θεό όλους τους πεσμένους και ξεπερασμένους από τον Θεό ούτε έχουν φωτιά για να ζεστάνουν τις παγωμένες καρδίες των παιδιών έναντι του Πατέρα τους. Οι λέξεις μου δεν είναι τίποτα, αν
δεν είναι απήχηση και επανάληψη αυτού που ο Θεός με τη δική του δυνατή γλώσσα λέει.

Τί είναι ο ψίθυρος στα βότσαλα της ακτής μπροστά στο φοβερό βουητό του ωκεανού; Έτσι είναι και οι λέξεις μου απέναντι στους λόγους του Θεού.
Πώς μπορεί να ακούσει κάποιος τον ψίθυρο στα βότσαλα, τα σκεπασμένα από τον αφρό του μανιώδους στοιχείου, όταν είναι κουφός μπροστά στο βουητό του ωκεανού;

Πώς θα δει τον Θεό στα λόγια μου εκείνος που δεν μπορεί να τον δει στη φύση και στη ζωή;
Πώς οι αδύναμες ανθρώπινες λέξεις μπορούν να πείσουν εκείνον που ούτε οι κεραυνοί δεν είναι σε θέσει να πείσουν;

Πώς θα ζεσταθεί με μία σπίθα εκείνος που άφησε τη φωτιά πίσω του;Δεν σιωπά ο Θεός αδελφοί μου, αλλά μιλά δυνατότερα από όλες τις θύελλες και τους κεραυνούς. Δεν εγκαταλείπει ο Θεός τον δίκαιο, αλλά τον παρακολουθεί στα παθήματά του και απαλά τον οδηγεί στον θρόνο. Δεν εξαρτάται ο Θεός από οποιουδήποτε την καλή θέληση, αλλά πράττει τα πάντα εξαρτώμενα από τη δική Του καλή θέληση. Θα ήταν κακόμοιρος ο Θεός μας, εάν εξαρτιόταν από τις δικανικές υπερασπίσεις ενός θνητού ανθρώπου.

Ο Θεός είναι αυτός που είναι, είτε εμείς τον μεγαλύνουμε είτε τον υποτιμούμε.Ο Θεός θα υπάρχει , φωτεινός και μεγάλος όπως και σήμερα, και τότε που οι ακτίνες του ηλίου μάταια θα αναζητούν ένα ανθρώπινο πλάσμα στη γη,και αντί ζωντανών θα ζεσταίνουν μόνον τους τάφους των νεκρών...

Το ζήτημα της υπάρξεως του Θεού και της Θείας του Οικονομίας θα καταστρεφόταν αν εξαρτιόταν από τους λόγους μου και από τις δικές σας συνήθειες. Αλλά το ζήτημα του Θεού, ανεξάρτητα απ' όλους εμάς θα πετύχει και θα νικήσει. Εκείνος του οποίου τα χρόνια δεν έχουν αριθμό και η οντότητά του δεν έχει αρχή και τέλος δεν μπορεί να αφήσει το επίγειο σπίτι του στις διαθέσεις μας, στα αδύναμα δημιουργήματά του,των οποίων η αρχή και το τέλος σχεδόν συναντιόνται σε ένα σημείο και των οποίων η οντότητα είναι μία κουκκίδα.
Δεν είναι ο άνθρωπος φερέγγυος αλλά ο Θεός και πιστός εγγυητής της Βασιλείας της αγάπης στη γη...

Από το βιβλίο: Αργά βαδίζει ο Χριστός, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδ.Εν πλω.

πηγή

O Γέροντας Πορφύριος για τον Αντίχριστο και το 666

                   Δεν ανησυχώ
Μια μέρα τον ρώτησα στο κελί του:
“Γέροντα, πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το 666, για την έλευση του αντιχρίστου, που πλησιάζει -μερικά μάλιστα ισχυρίζονται ότι ήδη ήλθε, για το ηλεκτρονικό χάραγμα του δεξιού χεριού ή του μετώπου, για τη σύγκρουση Χριστού και αντίχριστου και τη συντριβή του τελευταίου, για τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Εσείς τι λέτε γι’ αυτά;”.
Ο Γέροντας απάντησε:
“Τι να πω; Εγώ δεν λέω ότι είδα την Παναγία, ότι θα γίνει πόλεμος και άλλα τέτοια. Ξέρω ότι θα έρθει ο αντίχριστος, ότι θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, αλλά πότε δεν ξέρω. Αύριο; μετά χίλια χρόνια; δεν ξέρω. Όμως δεν ανησυχώ γι’ αυτό. Διότι ξέρω ότι η ώρα του θανάτου είναι για τον καθένα η Δευτέρα Παρουσια  Κυρίου. Και η ώρα αυτή είναι πολύ κοντά”. [Γ 290π]


Το 666 και ο αντίχριστος

Μου είχε πει:
“Πατέρα Αθανάσιε (με πήρε από το χέρι έτσι σφικτά), εγώ είμαι τυφλός τώρα, τα μάτια μου τα σωματικά δεν λειτουργούν, γιατί έχω καρκίνο στην υπόφυση, έχω όμως τα πνευματικά μάτια και βλέπω. Πριν φύγεις, θέλω να μου πεις. Τι είπε ο Γέροντας Αιμιλιανός για το 666 και τον αντίχριστο;” .
Ήταν εκείνες τις μέρες μετά το Τσερνομπίλ. Ο κόσμος ήταν αναστατωμένος και πήγαινε κατά δεκάδες κάθε μέρα, ιδιαιτέρως στον πατέρα Πορφύριο που ήταν κοντά στην Αθήνα, και αναστατωμένοι τον ρωτούσαν:
“Τι θα γίνει; Θα έρθει ο αντίχριστος να μας σφραγίσει με το 666;”.
Και με ρώτησε:
“Για πες μου, παιδί μου, τι λέει ο Γέροντας Αιμιλιανός για το 666 και τον αντίχριστο;”.
Του λέω: “Γέροντα, μας είπε σε μια σύναξη προχθές να μην ανησυχούμε. Εμείς να ενδιαφερόμαστε να έχουμε μια ζωντανή σχέση με τον Χριστό και του αντιχρίστου να μην του δίνουμε πολλή σημασία, γιατί εκείνος θα γίνει το κέντρο της ζωής μας και όχι ο Χριστός”.
Αμέσως χτύπησε τα χεράκια του στο κρεβάτι και είπε:
“Τι λες παιδί μου, τι λες παιδί μου, δόξα σοι ο Θεός που βρήκα κι έναν πνευματικό να συμφωνεί μαζί μου. Ρε παιδί μου, αυτοί οι πνευματικοί, εδώ στον κόσμο, τι έχουν κάνει! Έχουν αναστατώσει τις ψυχές, δημιούργησαν ένα σωρό προβλήματα, οικογενειακά και ψυχολογικά με το 666. Δεν μπορεί ο κόσμος να κοιμηθεί και άρχισαν να παίρνουν ψυχοφάρμακα και υπνωτικά χαπάκια για να μπορούν να κοιμηθούν. Τι είναι αυτό το πράγμα; Δεν τα θέλει αυτά τα πράγματα ο Χριστός, παιδί μου. Και να σου πω κάτι;”.
Του λέω: “Γέροντα, τι;” Μου λέει:
“Για μας τους χριστιανούς, για μας όταν βιώνουμε το Χριστό δεν υπάρχει αντίχριστος. Δε μου λες; Εδώ που κάθομαι στο κρεβάτι μπορείς να καθίσεις εσύ;” . Του λέω: “Όχι, Γέροντα” . Μου λέει: “Γιατί;”. Του απάντησα: “Διότι, εάν καθίσω πάνω σας, θα σας πλακώσω”. Μου λέει: “Πότε μπορείς να καθίσεις;”. Του λέω: “Όταν φύγετε εσείς, Γέροντα, μπορώ να καθίσω εγώ”.
Μου λέει: “Ακριβώς, παιδί μου, έτσι συμβαίνει και με την ψυχή μας. Όταν έχουμε μέσα μας τον Χριστό μας, μπορεί να έρθει ο αντίχριστος; Μπορεί να μπει καμιά άλλη αντίθετη ύπαρξη μέσα στην ψυχή μας; Γι’ αυτό σήμερα, παιδί μου, δεν έχουμε τον Χριστό μέσα μας και γι’ αυτό ανησυχούμε για τον αντίχριστο. Όταν βάλουμε τον Χριστό μέσα μας, τα πάντα γίνονται Παράδεισος. Ο Χριστός είναι το παν κι έτσι πάντοτε, παιδί μου, να λες στους ανθρώπους, και τον αντίθετο δεν τον φοβόμαστε. [ ...]
Γιατί, παιδί μου, τους πρώτους μάρτυρες τους είχαν βάλει στα θηρία κι έκαναν τον σταυρό τους και τα θηρία γινόντουσαν αρνάκια. Τους είχαν στη θάλασσα, έκαναν το σταυρό τους και η θάλασσα γινόταν γη και περπατούσαν. Τους είχαν μέσα στη φωτιά, έκαναν το σταυρό τους και η φωτιά γινόταν δροσιά. Ευλογημένο μου παιδί, τι είμαστε σήμερα εμείς; Πιστεύουμε στον Χριστό; Το σταυρό μας; Μα γιατί κατέβηκε ο Χριστός; Δεν κατέβηκε για να δυναμώσει την ασθένειά μας; Έτσι παιδί μου, να πεις και στον Γέροντα. Και συ να πεις στους ανθρώπους να μη φοβούνται τον αντίχριστο. Είμαστε παιδιά του Χριστού, είμαστε παιδιά της Εκκλησίας” .
Αυτό το πράγμα μου έκανε πάρα πολλή εντύπωση. Και μου πρόσθεσε: “Να σου πω κάτι;”. Λέω: “Γέροντα, παρακαλώ”. “Ο Πατριάρχης Δημήτριος πώς ήρθε στην Αθήνα;”. Του λέω: “με το αεροπλάνο”. “Ε, καλά, ξέρω πως ήρθε με το αεροπλάνο. Κολυμπώντας ήρθε ο άνθρωπος; Με τι ντοκουμέντα ήρθε;”. Του λέω: “Με διαβατήριο, Γέροντα”. -”Ελληνικό ή τουρκικό;”. Του λέω: “Δεν ξέρω”. -”Ε, μου κάνεις και τον σοφό. Με τουρκικό ήρθε. Και ποιο είναι το εθνόσημο της Τουρκίας, ξέρεις;”. Του λέω: “Δεν ξέρω, Γέροντα”. -”Ε, τότε το παράκανες, δεν ξέρεις το εθνόσημο της Τουρκίας; Είναι η ημισέληνος. Και ξέρεις πώς ονομάζεται η ημισέληνος από τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, μετά που εμφανίστηκε ο Μωάμεθ;” Του λέω: “Όχι, Γέροντα”. -”Ε, να πάρω το πτυχίο σου και να το σχίσω. Τι θεολόγος είσαι εσύ;” [...]
“Η ημισέληνος είναι σημείο του αντιχρίστου. Εάν είναι σημείο του αντιχρίστου η ημισέληνος και ο Πατριάρχης μας έχει στο διαβατήριό του το σημείο του αντίχριστου (και στις σφραγίδες τους, πόσες σφραγίδες βάζουν μέσα έξω;), πάει να πει ότι ο Πατριάρχης μας είναι αντίχριστος; Όχι, ρε παιδί μου, όχι ρε παιδί μου! Μην περιορίζουμε τόσο πολύ το Ευαγγελικό μήνυμα! Δεν είναι ο Χριστός τόσο στενόμυαλος όσο είμαστε εμείς οι άνθρωποι που θέλουμε να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα. Έτσι να πεις στον Γέροντα και έτσι να λες στους ανθρωπους: ούτε τον αντίχριστο να φοβόμαστε ούτε το 666″.
Πηγή: Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 71, 72-75, δ΄ έκδ. 2003

«Το Ελληνόπουλο». Το άρθρο που έγραψε ο Άλμπερ Καμύ για τον απαγχονισμό του Καραολή. Στη δίκη του κατήγορος ήταν ο Ραούφ Ντενκτάς...

 Στις 28 Οκτωβρίου 1955, ακούστηκε για πρώτη φορά σε δίκη αγωνιστή της ΕΟΚΑ η απόφαση: «Εις θάνατον!» Ο Μιχαλάκης Καραολής μαζί με τον Ανδρέα Δημητρίου, ήταν οι πρώτοι αγωνιστές της ΕΟΚΑ που οδηγήθηκαν στην κρεμάλα. Ο στρατάρχης Τζον Χάρτινγκ, έδινε ιδιαίτερη σημασία στις πρώτες εκτελέσεις. Αποτελούσαν την τακτική που ονόμαζε «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» και θεωρούσε πως θα λειτουργούσαν ως παραδειγματικό μέτρο το οποίο θα τρομοκρατούσε τους αγωνιστές. Ήλπιζε πως η αμείλικτη στάση του απέναντι στους συλληφθέντες θα τερμάτιζε τον αγώνα. Βέβαια, έκανε λάθος, αφού η απάνθρωπη αντιμετώπιση των Βρετανών όχι μόνο δεν τρομοκράτησε τους αγωνιστές αλλά τους πείσμωσε περισσότερο... 


Ο Καμύ και η αιματοβαμμένη Αθήνα

 Ο αγώνας του κυπριακού λαού, δεν άφησε ασυγκίνητη την υπόλοιπη Ευρώπη. Σε όλες τις χώρες δημοσιογράφοι, πολιτικοί και διανοούμενοι στήριζαν με τα κείμενά τους τον αγώνα για απελευθέρωση και Ένωση του νησιού με την μητέρα πατρίδα. Τα τηλεγραφήματα που ζητούσαν την ακύρωση της εκτέλεσης πλήθαιναν μέρα τη μέρα. Μεταξύ αυτών, ένα άρθρο του Γάλλου ποιητή και φιλόσοφου, Άλμπερτ Καμύ με τίτλο «Το Ελληνόπουλο», το οποίο δημοσιεύτηκε στην γαλλική εφημερίδα Λ’ Εξπρές  στις 6 Δεκεμβρίου 1955.

 Για μια ακόμη φορά, η ταπεινή διεκδίκηση ενός λαού που παρέμεινε επί χρόνια βωβή και φιμώθηκε ευθύς μόλις θέλησε να εκφραστεί, ξεσπά τώρα σε εξέγερση. Για μια ακόμη φορά, η τυφλή καταπίεση προηγήθηκε της εξέγερσης. […] Τώρα έρχεται η ώρα των μαρτύρων που ακούραστοι, όπως και οι καταπιεστές, κατορθώνουν να επιβάλουν σε έναν αδιάφορο κόσμο τη διεκδίκηση ενός λαού ξεχασμένου από όλους, εκτός από τον εαυτό του. […] Οι φίλοι της Αγγλίας την καλούν πρώτοι να σώσει, κατά πρώτο λόγο, τον Μιχαήλ Καραολή και ύστερα να του αποδώσει ελεύθερη την τρισχιλιετή πατρίδα του... 

Το «Ελληνόπουλο» του Άλμπερ Καμύ... 

Οι διαμαρτυρίες του κόσμου όμως, ενάντια στη θανατική ποινή δεν περιορίστηκαν σε δημοσιεύσεις και άρθρα. Στην Αθήνα, μία μέρα πριν τον απαγχονισμό, στις 9 Μαΐου 1956 χιλιάδες Αθηναίοι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Ομονοίας, διαδηλώνοντας υπέρ του αγώνα της ΕΟΚΑ και της Ένωσης. Τη διαδήλωση είχε οργανώσει η Πανελλήνια Επιτροπή Ενώσεως Κύπρου (ΠΕΕΚ), κρατώντας πλακάτ που έγραφαν «Όλοι είμεθα ΕΟΚΑ», «Κύπρος-Ένωσις», «Αμερικάνοι, είναι η τελευταία σας ευκαιρία».... 

Όταν το ειρηνικό συλλαλητήριο έληξε, οι διαδηλωτές αποφάσισαν να κινηθούν προς τη Βρετανική Πρεσβεία. Η Αστυνομία όμως τους σταμάτησε βίαια και ξέσπασαν ταραχές. Στην οδό Δραγατσανίου είχαν στηθεί οδοφράγματα. Η σύγκρουση ήταν σφοδρή και το αποτέλεσμα τραγικό: τρεις νεκροί διαδηλωτές κι ένας αστυνομικός. Τα θύματα ήταν οι Ευάγγελος Γεροντής (28 ετών), Ιωάννης Κωνσταντόπουλος (21 ετών), Φραγκίσκος Νικολάου (23 ετών), Κώστας Γιαννακούρης (αστυφύλακας) και 265 τραυματίες από το πυρ που άνοιξε η αστυνομία. 

Τα πρόσωπα



 Οι Μιχαλάκης Καραολής και Ανδρέας Δημητρίου, υπήρξαν οι πρώτοι απαγχονισθέντες του αγώνα. Ο πρώτος γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1933, στο Παλαιχώρι Ορεινής. Αποφοίτησε από την Αγγλική Σχολή Λευκωσίας και ξεκίνησε να εργάζεται ως κυβερνητικός υπάλληλος στο Τμήμα Φόρου Εισοδήματος. Η ένταξη του στην ΕΟΚΑ υπήρξε άμεση πολύ πριν την 1η Απριλίου. Πήρε μέρος στη διανομή της πρώτης προκήρυξης του Διγενή, στη μεταφορά όπλων, στις βομβιστικές επιθέσεις και στην πρώτη ομάδα εκτελεστικού Λευκωσίας. Στις 28 Αυγούστου 1955, κατά τη διάρκεια γυναικοπάζαρου στην Οδό Λήδρας η τριμελής ομάδα των Καραολή, Ανδρέα Παναγιώτου και Γιώργο Ιωάννου, εκτέλεσε τον Ηρόδοτο Πουλλή, συνεργάτη των αποικιοκρατών.
 Στην προσπάθειά τους να διαφύγουν οι αγωνιστές, ο Καραολής εγκατέλειψε το ποδήλατό του στην οδό Λήδρας. Αυτό ήταν και το στοιχείο που οδήγησε τους Βρετανούς στη σύλληψή του, αφού κράταγαν ακριβές αρχεία για τα μέσα οδικής μεταφοράς στο νησί.
 Η ΕΟΚΑ προσπάθησε να φυγαδεύσει τον αγωνιστή που καταζητούσαν οι βρετανικές αρχές. Κατά τη μεταφορά του όμως, έπεσαν σε μπλόκο Τούρκων αστυνομικών στο χωριό Τζάος. Συνελήφθη και οδηγήθηκε στις φυλακές.
 Στη δίκη του ένας από τους συνηγόρους της κατηγορούσας αρχής, ήταν ο Ραούφ Ντενκτάς. Ο Ανδρέας Δημητρίου, γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1934 και καταγόταν από τον Άγιο Μάμα της Λεμεσού. Όταν αποφοίτησε από το σχολείο, εργάστηκε σε κατάστημα εκρηκτικών υλών και ακολούθως στον αγγλικό στρατό.... 


Ανδρέας Δημητρίου και Μιχαλάκης Καραολή – Λεπτομέρεια από τον πίνακα του ζωγράφου Γιάννη Γίγα «Οι εννέα ηρωομάρτυρες της Κύπρου»... Υπήρξε από τους πρώτους που εντάχθηκαν στον αγώνα της ΕΟΚΑ καθώς και από τους πρώτους της εκτελεστικής ομάδας στην περιοχή της Αμμοχώστου. Από τις κυριότερες δράσεις του υπήρξε η αρπαγή όπλων μέσα από τις στρατιωτικές αποθήκες του λιμανιού της Αμμοχώστου, στις αρχές Δεκεμβρίου 1955 τα οποία μοιράστηκαν σε αντάρτες. 
Συνελήφθη όταν αποπειράθηκε να εκτελέσει τον Άγγλο πράκτορα Τέυλορ, τον οποίον φρουρούσαν Βρετανοί στρατιώτες. Βρέθηκε στις φυλακές μαζί με τον Μιχαλάκη Καραολή. 
Οι δυο ήρωες απαγχονίστηκαν στις 10 Μαΐου 1956. Τα τελευταία λόγια του Δημητρίου ήταν:
 «Εμένα δεν πρέπει να με λυπάστε, αφού εγώ δεν βρίσκω λόγο για να με κλαίω, ούτε οι συγγενείς μου πρέπει να με κλαίνε».... 


Το είδαμε : εδώ

Το γράμμα ενός ζωντανού σε αποθανόντα και το συγκλονιστικό θαύμα που συνέβη

Γράφει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Ο Άγιος Σάββας ο Σέρβος έγραψε δύο επιστολές, μία για τον (κεκοιμημένο) πατέρα του τον Συμεών και την άλλη για τον αδερφό του τον Στέφανο.

Φαίνεται παράξενο να γράφει κάποιος επιστολή σε αποθανόν άτομο.

 Κι όμως, ο Σάββας το έκανε.

 Επειδή το φυσικό και το υπερφυσικό δεν είναι αυστηρά διαχωρισμένα στη συνείδηση του πιστού οραματιστή, όπως αυτό συμβαίνει σε εκείνους με λίγη πίστη. Στην ιστορία της εκκλησίας αναφέρονται μερικά τέτοια περιστατικά. 

Στο γράμμα προς τον Άγιο Συμεών ο Σάββας έλεγε:

«Ω, εσύ άγιε, καθώς έχεις εντολή από τον Θεό και ικεσία από εμάς, παράβλεψε τα αμαρτήματά μας και την ανυπακοή προς εσένα. Κάνε, λοιπόν, να αναβλύσει ξανά το άγιο μύρο από το σώμα σου στον τάφο όπως και προηγουμένως, για να χαρεί και να ανακουφισθεί ο λαός σου που τώρα βρίσκεται σε θλίψη»…

Τα γράμματα στάλθηκαν μ’ έναν χιλιανδαρινό αδελφό, τον σεβαστό ιερομόναχο Ιλαρίωνα. Όταν έφθασε μαζί με τους Σέρβους αγγελιοφόρους στη Σερβία, ο Ιλαρίωνας παρέδωσε το ένα γράμμα στον μεγάλο ζουπάνο και για το άλλο τους είπε ότι θα ανοιχθεί και θα αναγνωσθεί στη Στουντένιτσα. Σ΄αυτό το Μοναστήρι ο Στέφανος συγκέντρωσε πολλούς αυλικούς του, υπουργούς και στρατηγούς, συνοδευόμενος από πλήθος λαού.

Όλοι ήταν περίεργοι να ακούσουν τι είδους παραγγελία έφθασε από τον Σάββα.

 Μετά την ιεροπρεπή Θεία Λειτουργία, ο Ιλαρίωνας εν πομπή μετέβη στον τάφο του Συμεών, άνοιξε το γράμμα του Σάββα και το διάβασε μεγαλόφωνα. Όλοι οι παρόντες ρίγησαν από τρόμο, ακούγοντας πως ζωντανός άνθρωπος γράφει σε αποθανόντα.

Ύστερα από την ανάγνωση της επιστολής ακούσθηκε θρόισμα, σαν να κελάρυζε νερό. 

Και, να το θαύμα! 

Το άγιο Μύρο ανέβλυζε ξανά από τον τάφο. Κι όχι μόνο από τον τάφο, αλλά και από την τοιχογραφημένη μορφή του αγίου πάνω από τον τάφο.

Μετά τον στιγμιαίο τρόμο και την κατάπληξη ακολούθησε πρωτοφανής χαρά, που πλημμύρισε τις καρδιές όλων εκείνων που ήταν παρόντες.

από το βιβλίο: «Τα θαυμάσια του Θεού»
Αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ (Άστρος Κυνουρίας 2014)

πηγή

Τὸ καρναβάλι καὶ ἡ Ὀρθοδοξία! (π. Θεόδωρος Ζήσης)

 

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ λοιμικὴς νόσου προσλαμβάνει κάθε χρόνο τὸ καρναβάλι, ἀφοῦ πολλοὶ δήμαρχοι καὶ ἄλλοι φορεῖς ἐπιδεικνύουν ἀσυνήθιστο ζῆλο καὶ κοπιώδη δραστηριότητα γιὰ τὸ ποιὸς θὰ ὀργανώσει τὸ ἐντυπωσιακότερο καρναβάλι ξο­δεύοντας τεράστια ποσὰ καὶ ἀπασχολώντας ἑκατοντάδες ἢ χιλιάδες ἀνθρώπων. Καὶ δὲν εἶναι βέβαια μόνο ἡ σπατάλη τόσων χρημάτων, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ διατεθοῦν σὲ κά­λυψη ἄλλων σπουδαίων ἀναγκῶν, ὄχι μόνο στὴν ἀνακούφι­ση πτωχῶν καὶ ἐνδεῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ σὲ πολιτιστικοὺς καὶ πνευματικοὺς στόχους, στὴ βελτίωση π.χ. τῶν συνθηκῶν ὑγείας καὶ παιδείας. Τὸ σημαντικώτερο εἶναι ἡ ἠθικὴ ζημία καὶ βλάβη ἀπὸ τὴν ἀναισχυντία τῆς γύμνιας, τὴν ξετσιπωσιὰ τῆς αἰσχρότητας, τὶς βωμολοχίες καὶ τὰ πορνικὰ ἄσματα καὶ θεάματα, τὴν παρότρυνση σὲ σαρκικὰ ἁμαρτήματα κάτω μά­λιστα ἀπὸ τὴν ἐλευθερία κινήσεων ποὺ προσφέρει ἡ μάσκα, ἄσυλο ἀδιαντροπιᾶς καὶ ἀποπροσωποίησης. Κάτω ἀπὸ τὸ προσωπεῖο ὁ ἄνθρωπος παύει νὰ εἶναι πρόσωπο, ποὺ ἔχει ἀπέναντί του καὶ βλέπει τὸν Θεὸ καὶ τοὺς συνανθρώπους πρὸς + ὄψις ἢ ὢψ καὶ μεταβάλλεται σὲ ἀπρόσωπο ὄν, μέ­λος ἑνὸς ἀνωνύμου πλήθους, ποὺ κινεῖται μόνο ἀπὸ ἐμπα­θεῖς ὀρέξεις καὶ ἐπιθυμίες.

Παλαιότερα τὸ καρναβάλι εἶχε κάποια σεμνότητα στὴν ἐμφάνιση ὅσων ἔπαιρναν μέρος, καὶ ἡ Ἐκκλησία τὸ ἀνε­χόταν, μολονότι κατ' ἀκρίβειαν καταδικάζεται ἀπὸ τοὺς κα­νόνες· πολὺ περισσότερο σήμερα, ποὺ ἔχει ὑποστὴ τελεία ἀλλαγὴ ἐπὶ τὰ χείρω μὲ εἰσαγόμενα πρότυπα καρναβαλιοῦ ἀπὸ μεγαλουπόλεις τοῦ ἐξωτερικοῦ, καὶ πολλὲς φορὲς μὲ περιφερόμενους καὶ ἁδρὰ ἀμειβόμενους ξένους καρναβα­λικοὺς θιάσους, ὅπου κυριαρχοῦν οἱ γυμνὲς γυναῖκες. Δὲν πρέπει νὰ παραβλέψουμε καὶ τὴν διαφαινόμενη σαφῆ τάση τῶν φορέων ποὺ....

 ὀργανώνουν τὸ καρναβάλι ἐπιστροφῆς στὸ παγανιστικὸ εἰδωλολατρικὸ παρελθόν, ἀπ' ὅπου κατάγεται τὸ καρναβάλι, μὲ σύγχρονη ἀδιαφορία καὶ περιφρόνηση τῶν ἀρχῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἔβαλε τέρ­μα στὰ παλιά, ξερίζωσε τὶς κακὲς συνήθειες καὶ εἰσήγαγε τὸ νέο ἄνθρωπο τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἁγιότητας. Ὅταν πρόκειται μερικοὶ νὰ ἀντισταθοῦν στὸ Χριστὸ καὶ στὸ Εὐαγγέλιο, ξεχνοῦν τὸν ἐκσυγχρονισμὸ καὶ τὴν πρόοδο καὶ ἐπιστρέφουν αἰῶνες πίσω, στὸ σκοτάδι τῆς πρὸ Χριστοῦ ἐποχῆς.

Ἡ πόλη τῆς Θεσσαλονίκης καὶ μαζὶ μ' αὐτὴν ὅσες ἄλλες πόλεις δὲν ὀργανώνουν καρναβαλικὲς ἐκδηλώσεις πρέπει νὰ καυχῶνται, γιατί δὲν μολύνουν τὴν ἀτμόσφαιρά τους μὲ τὶς αἰσχρότητες καὶ βωμολοχίες τοῦ καρναβαλιοῦ καὶ δὲν ἀποδιώχνουν ἔτσι τὴν χάρη καὶ προστασία τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἁγίων πολιούχων τους. Οἱ δημοτικοὶ ἄρχοντες ἐπίσης πρέπει νὰ γνωρίζουν ὅτι οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ λαμβάνουν ὑπ' ὄψιν καὶ κρίνουν θετικὰ ἢ ἀρνητικὰ ὅλες τὶς ἐνέργειές τους, καταδικάζουν δὲ ἀπερίφραστα ὅσα καταδικάζουν οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας.

Καὶ γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχει ἐπ' αὐτοῦ καμμία ἀμφιβολία καὶ ἀμφιταλάντευση, οὔτε ἐκ μέρους λαϊκῶν πιστῶν, οὔτε πολὺ περισσότερο ἐκ μέρους κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπιδεικνύουν ἀδικαιολόγητη ἐλαστικότητα καὶ ἐπιείκεια, παραθέτουμε τὸν 62 κανόνα τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ ὁποῖος καταδικάζει τὶς μεταμφιέσεις καὶ τὶς μάσκες, ὅπως καὶ τοὺς χοροὺς καὶ τοὺς ἀστεϊσμούς, ποὺ ἐλάμβαναν χώρα σὲ παρόμοιες καρναβαλικὲς ἑορτὲς τοῦ παρελθόντος, καὶ ἐπι­βάλλει στοὺς κληρικούς, ποὺ μετέχουν τὴν ποινὴ τῆς καθαιρέσεως, στοὺς δὲ λαϊκοὺς τὴν ποινὴ τοῦ ἀφορισμοῦ: «Τὰς οὔτωλεγομεναςΚαλανδας, καιταλεγόμεναΒοτα, καιτακαλούμεναΒουμαλια, καιτηνεντηπρώτητουΜαρτιουεπιτελουμενηνπανηγυριν, καθάπαξεκτηςτωνπιστωνπολιτειας περιαιρεθήναιβουλομεθα. Ἀλλάμηκαιταςτωνγυναικωνδημοσιαςορχησεις, καιπολλήνλυμηνκαιβλαβηνεμποιειν δυναμένας. Ἒτιμηνκαιταςονοματιτωνπαρ' Ἔλλησιψευδως ὀνομασθέντωνθεων, ἤεξανδρωνηγυναικωνγινομενας ὀρχήσειςκαιτελετας, κατάτιέθοςπαλαιόνκαιαλλότριοντουτωνΧριστιανώνβίου, ἀποπεμπόμεθα, ὁρίζοντεςμηδενα ἀνδραγυναικείανστοληνενδιδυσκεσθαιηγυναικατην ανδράσιναρμόδιοναλλάμήτεπροσωπείακωμικάήσατυρικά ἤτραγικαυποδυεσθαι·μήτετοτουβδελυκτουΔιονυσου όνοματηνσταφυλήνεκθλίβοντοςεντοιςληνοίςεπιβοάνμηδέτονοίνονεντοιςπίθοιςεπιχέοντας, γέλωταεπικινειν αγνοίαςτρόπωήματαιότητοςήτατηςδαιμονιώδουςπλά­νης, ἐνεργοῦντας. Τουςουναπότουνυντιτωνπροειρημένωνεπιτελείνεγχειρούντας, ἐνγνώσειτουτωνκαθισταμενους, τούτους, εἰ μὲν κληρικοὶ εἶεν, καθαιρεῖσθαι προστάσσομεν, εἰ δὲ λαϊκοί, ἀφορίζεσθαι».

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀναφερόμενος στὸ ἐπι­χείρημα ὅτι μὲ τὶς καρναβαλικὲς ἐκδηλώσεις διασκεδάζουν καὶ εὐφραίνονται οἱ ἄνθρωποι, ξεφεύγουν ἀπὸ τὴν καθημερινότη­τα, ἀπαντᾶ ὅτι αὐτὸ εἶναι τελείως παράλογο, διότι ἡ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη πρέπει νὰ συμβαδίζουν μὲ τὴν ἠθικὴ καὶ τὴν εὐπρέ­πεια. Ὅταν μεταβάλλεται ἕνα σπίτι σὲ πορνεῖο, εἶναι ἐντροπὴ νὰ ἰσχυρίζεται κανεὶς ὅτι πρόκειται γιὰ ἡδονὴ καὶ εὐχαρίστηση. Πολὺ περισσότερο, ὅταν ὁλόκληρες πόλεις μεταβάλλονται σὲ πορνεία κατὰ τὴν περίοδο τῆς Ἀποκριᾶς. Σὲ λίγο ὅλη ἡ Ἑλλά­δα, ἡ χώρα τῶν ἁγίων καὶ τῶν μαρτύρων, θὰ μεταβληθεῖ σὲ ἀπέ­ραντο πορνεῖο. Στατιστικὲς στὴ πόλη τῶν Πατρὼν ἔχουν δείξει ὅτι μετὰ τὶς καρναβαλικὲς ἐκδηλώσεις ὁ ἀριθμὸς τῶν ἐκτρώ­σεων φθάνει σὲ ἀνησυχητικὸ σημεῖο: «Πορνεῖον γέγονέ σου ἡ οἰκία, μανία καὶ οἶστρος, καὶ οὐκ αἰσχύνη ταῦτα ἡδονὴν καλῶν;».

Οἱ τρεῖς πρῶτες ἑβδομάδες τοῦ Τριωδίου ὁρίσθηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία γιὰ τὴν σταδιακὴ προετοιμασία τῶν πιστῶν στοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνες τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ ὄχι γιὰ γλέντια καὶ ξεφαντώματα. Εἶναι περίοδος κατανύξεως, περισυλλογῆς καὶ μετανοίας (προσθήκη "Ἄλ. Ὄψ.": βλέπε καὶ τὸ βιβλίο «Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή» του Ἀλεξάνδρου Σμέμαν). Τὰ εὐαγγελικὰ ἀναγνώσματα τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου, τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ, τῆς Δευτέρας Παρουσίας καὶ Κρίσεως, μαζὺ μὲ τοὺς ἐμπνευσμένους ὕμνους, εἶναι ἰσχυρὴ προτροπὴ πρὸς μετάνοια καὶ ἐπιστροφή· ὅλο τὸ ἔτος γλεντοῦν καὶ διασκεδάζουν οἱ ἄνθρωποι. Πότε θὰ συμμαζευθοῦν στὸν ἑαυτό τους, γιὰ νὰ συνέλθουν πνευματικά, νὰ σκε­φθοῦν ὑψηλότερα θέματα, νὰ ὁδηγηθοῦν στὴν αὐτογνωσία καὶ στὴν θεογνωσία; Ό, τί πρόκειται νὰ κερδίσουν ἀπὸ τοὺς πνευμα­τικοὺς ἀγῶνες τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, προλαβαίνει ὁ Δια­βολος καὶ τοὺς τὸ ἀφαιρεῖ μὲ τὸ καρναβάλι, τὸ ὁποῖο οἱ Ἅγιοι ὀνομάζουν «σατανικὴ πομπή». Ὃ Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης στὸ βιβλίο τοῦ «Χρηστοήθεια τῶν Χριστιανῶν», ἀναφερόμενος σὲ ὅσα γίνονται κατὰ τὶς Ἀπόκριες γράφει: «Κατ' ἀλήθειαν ἠμπο­ρεῖ νὰ εἰπῆ τινάς, ὅτι τότε οἱ Χριστιανοὶ δαιμονίζονται ὅλοι· διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδοῦν ἀσυνειδήτως, ἕως καὶ αὐτοὶ οἱ πλέον γέροντες... τότε δὲν ἔχει διαφορὰν ἡ ἡμέρα ἀπὸ τὴν νύκτα· διότι ἐπίσης μὲ τὴν ἡμέραν καὶ ὅλη ἡ νύκτα ἐξοδεύεται εἰς χοροὺς καὶ παίγνια καὶ ἀταξίας καὶ μασκαραλίκια· τότε διὰ νὰ εἰπῶ ἔτσι, πανηγυρίζει ἡ ἀσέλγεια· ἑορτάζει ἡ ἀκολασία· εὐφραί­νεται ἡ μέθη· ἀγάλλεται ἡ τρυφὴ καὶ ἀσωτεία· χορεύει ὁ διαβο­λος μὲ δέκα μανδήλια καὶ συγχορεύει μὲ αὐτὸν ὅλον τὸ πλῆθος τῶν δαιμόνων διότι ὅσον κέρδος κάμνουν εἰς μόνας τὰς ἀποκρέας, δὲν ἠμποροῦν νὰ τὸ κάμουν εἰς ὅλον τὸν χρόνον».

Ὅσα σχετικὰ λέγει ὁ Ἅγιος Νικόδημος γιὰ τὶς καρναβαλικὲς ἐκδηλώσεις καὶ τὴν ζημία ποὺ προκαλοῦν τὰ τελειώνει λέγον­τας πὼς εἶναι ἀφροσύνη νὰ καταστρέφουμε προκαταβολικὰ καὶ νὰ ἀχρηστεύουμε τὴν Ἁγία Τεσσαρακοστή· προτρέπει ἐπίσης τοὺς ἀρχιερεῖς, τοὺς πνευματικοὺς καὶ τοὺς διδασκάλους νὰ ἐμποδίσουν τὸ μεγάλο αὐτὸ κακό. Τώρα οἱ μὲν ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πνευματικοὶ σιωποῦν, ἐνῶ ἔπρεπε νὰ μὴ ἡσυχάζουν μπροστὰ στὴν ἐπέκταση τοῦ κακοῦ, πολλοὶ δὲ ἀπὸ τοὺς δασκάλους καὶ τοὺς γονεῖς ὀργανώνουν οἱ ἴδιοι γιὰ τὰ παιδιὰ τοὺς καρναβα­λικὲς ἐκδηλώσεις: «Ἀσυγκρίτως γὰρ εἶναι μεγαλυτέρα ἡ βλάβη, ὅπου προσλαμβάνουν εἰς τὰς ἀποκρέας, πάρεξ ἡ ὠφέλεια ὅπου λαμβάνουν ἀπὸ τὴν ἐρχομένην Τεσσαρακοστὴν ἴλεως, ἴλεως, ἴλεως, νὰ γίνη ὁ Θεός! Καὶ αὐτὸς εἴθε νὰ φωτίση τοὺς ἁγίους Ἀρχιερεῖς καὶ πνευματικοὺς καὶ διδασκάλους νὰ ἐμποδίσουν τὰ τοιαῦτα κακά, μὲ ἀφορισμοὺς καὶ ἐπιτίμια, καθὼς προστάζει καὶ ὁ ξβ' κανὼν τῆς ἁγίας καὶ Oικουμενικής στ' Συνόδου».