Τὸ πνεῦμα τῆς Ἀποστασίας στοὺς ἐσχάτους καιροὺς κατὰ τὴν ἑρμηνεία τοῦ Ἁγίου Ἐπισκόπου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου.

Τὸ πνεῦμα τῆς Ἀποστασίας στοὺς ἐσχάτους καιροὺς κατὰ τὴν ἑρμηνεία τοῦ Ἁγίου Ἐπισκόπου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου.

Ο Απόστολος ὁμιλεῖ σαφῶς περὶ τῆς Ἀποστασίας, ἡ ὁποία θὰ συμβῆ στὶς ἔσχατες ἡμέρες, πρὶν ἀπὸ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. Περὶ αὐτῆς ἀναφέρεται καὶ σὲ ἄλλες Ἐπιστολές του. Στὴν Πρώτη πρὸς Τιμόθεον γράφει: «Τὸ δὲ Πνεῦμα ῥητῶς λέγει ὅτι ἐν ὑστέροις καιροῖς ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων» (Α’ Τιμ. δ’ 1). Ὁμοίως γράφει ὁ αὐτὸς στὴν Β’ Τιμ. γ’ 1 καὶ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Πέτρος στὴν Β’ Πέτρ. γ’ 1.

Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Ἰούδας μαρτυρεῖ, ὅτι ὅλοι οἱ Ἀπόστολοι ὡμίλησαν περὶ αὐτοῦ μὲ τὸν ἴδιο τρόπο: «Μνήσθητε τῶν ρημάτων τῶν προειρημένων ὑπὸ τῶν ἀποστόλων καὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι ἔλεγον ὑμῖν ὅτι ἐν ἐσχάτῳ χρόνῳ ἔσονται ἐμπαῖκται κατὰ τὰς ἑαυτῶν ἐπιθυμίας πορευόμενοι τῶν ἀσεβειῶν. Οὗτοί εἰσιν οἱ ἀποδιορίζοντες, ψυχικοί, Πνεῦμα μὴ ἔχοντες» (Ἰούδ. 17—19).

Καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος προεῖπε, ὅτι στὸ τέλος τοῦ κόσμου «πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσι πολλούς, καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» (Ματθ. κδ’ 11—12), καὶ ὅτι ὅταν θὰ ἔλθη «ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. ιη’ 8).

Σύμφωνα μὲ αὐτὲς τὶς διαβεβαιώσεις, διαγράφεται στὸν νοῦ μας μία ἐντελῶς ἀπογοητευτικὴ εἰκόνα τῆς ἠθικοθρησκευτικῆς καταστάσεως τῶν ἀνθρώπων τοῦ ἐσχάτου καιροῦ. Τὸ Εὐαγγέλιο θὰ εἶναι γνωστὸ σὲ ὅλους. Καὶ ἕνα μὲν μέρος τοῦ κόσμου θὰ μείνη στὴν ἀπιστία, τὸ ἄλλο δὲ μέρος θὰ δημιουργήση κυρίως αἱρέσεις, ποὺ δὲν θὰ ἀκολουθοῦν τὴν θεοπαράδοτη διδασκαλία καὶ θὰ κτίζουν μία δική τους πίστι βασισμένη στὴν δική τους φαντασία, ἄν καὶ [φαινομενικὰ στηριγμένη] στὴν βάσι τῶν λόγων τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Αὐτὲς οἱ αὐτο-επινοημένες πίστεις θὰ γίνωνται ἀναρίθμητες. Τὴν ἀρχή τους ἔθεσε ὁ Πάπας. Συνέχισαν τὸ ἔργο του ὁ Λούθηρος καὶ ὁ Καλβῖνος. Τὸ θεμέλιο, τὸ ὁποῖο ἔθεσαν αὐτοί, τὴν προσωπικὴ δηλαδὴ ἐπίτευξι τῆς πίστεως μόνον ἐπὶ τῆς Γραφῆς, ἔδωσε ἰσχυρὴ ὤθησι γιὰ τὴν ἐπινόησι πίστεων.

Καὶ τώρα [δεύτερο μισὸ τοῦ ΙΘ’ αἰ.] ὑπάρχουν πάρα πολλὲς Ὁμολογίες, οἱ ὁποῖες θὰ γίνουν περισσότερες. Κάθε κράτος θὰ ἔχη τὴν δική του πίστι, ὕστερα κάθε νομός, κάθε πόλις καὶ στὸ τέλος πιθανὸν κάθε μυαλὸ θὰ ἔχη τὴν δική του ὁμολογία. Διότι ὅταν οἱ ἄνθρωποι δὲν δέχωνται τὴν θεοπαράδοτη πίστι, φτιάχνουν τὴν δική τους, διαφορετικὰ δὲν γίνεται.

Καὶ ὅλοι θὰ ὀνομάζωνται «Χριστιανοί». Ἕνα μόνον μέρος θὰ κρατήση τὴν γνήσια πίστι, ὅπως τὴν παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καὶ τὴν διατηρεῖ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς οἱ περισσότεροι θὰ εἶναι Ὀρθόδοξοι μόνον κατ΄ ὄνομα. Στὴν καρδιά τους ὅμως δὲν θὰ ἔχουν τὴν τάξι (κατάστασι/διάθεσι), τὴν ὁποίαν ἀπαιτεῖ ἡ πίστις, διότι θὰ ἔχουν ἀγαπήσει τὸν παρόντα αἰῶνα. Αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ εὐρύτατος χῶρος τῆς ἀποστασίας.

Παντοῦ θὰ εἶναι ἀκουστὸ τὸ ὄνομα Χριστιανός. Παντοῦ θὰ ὑπάρχουν Ναοὶ καὶ ἱερὲς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ θὰ εἶναι μόνον στὴν ἐπιφάνεια. Ἐντὸς αὐτῶν θὰ ὑπάρχη τελεία ἀποστασία. Στὸ ἔδαφος αὐτὸ θὰ γεννηθῆ καὶ θὰ αὐξηθῆ ὁ Ἀντίχριστος, μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ἐπιφανειακότητος, χωρὶς τὴν οὐσία τοῦ πράγματος.

(...) ΔΕΝ θὰ τοποθετήσουν τὴν εἰκόνα τοῦ Θηρίου καὶ στοὺς ναούς; Ἐννοεῖται, ὅτι ἐφ΄ ὅσον θὰ γίνη εὐρυτάτη ἀποστασία ἀπὸ τὸν Χριστιανισμό, μαζὶ μὲ τοὺς Χριστιανοὺς θὰ καταλάβουν καὶ τοὺς ναούς, ὥστε σὲ αὐτοὺς θὰ εἶναι ἀδύνατον πλέον νὰ παραμείνη ἡ τάξις καὶ ἡ κατάστασις τῶν Χριστιανῶν. Ἑπομένως, θὰ τοποθετήσουν κάτι νέο, σύμφωνα μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ νέου θεοῦ. Καὶ πρῶτα ἀπ΄ ὅλα τοῦτο σημαίνει τὴν ἐνθρόνισι τοῦ Ἀντιχρίστου στὸν ναό. Ὅπου αὐτὸς θὰ ἐμφανισθῆ προσωπικῶς, ἐκεῖ καὶ θὰ ἐνθρονισθῆ σὰν θεός.

«Μή τις ὑμᾶς ἐξαπατήσῃ κατὰ μηδένα τρόπον, ὅτι ἐὰν μὴ ἔλθῃ

ἡ ἀποστασία πρῶτον καὶ ἀποκαλυφθῇ ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καὶ ὑπεραιρόμενος ἐπὶ πάντα λεγόμενον Θεὸν ἤ σέβασμα, ὥστε αὐτὸν εἰς τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ καθίσαι, ἀποδεικνύντα ἑαυτὸν ὅτι ἐστὶ Θεός»

(Β’ Θεσ. β’ 3—4)

(*) Μετάφρασις ἀπὸ τὸ ρωσικὸ πρωτότυπο: Ἐπισκόπου Θεοφάνους, Ἑρμνηνεία Ἐπιστολῶν Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου Πρὸς Φιλιππησίους καὶ Θεσσαλονικεῖς Α’ καὶ Β’, β’ ἔκδοσις, Μόσχα 1895, σελ. 491-492, 497.

πηγή

Ἡ ποιμαίνουσα Ἐκκλησία στὰ 2017

Ἡ ποιμαίνουσα Ἐκκλησία στὰ 2017

Τοῦ Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

.             Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καὶ ἡ ὑπ’ αὐτὴν Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος, θεωρητικὰ καὶ μὲ βάση τὸν Καταστατικὸ Χάρτη Της, «μελετᾶ καὶ ἀποφασίζει περὶ τῶν ληπτέων μέτρων διὰ τὴν πραγμάτωσιν τῆς κατὰ Χριστὸν ζωῆς τοῦ ἱεροῦ Κλήρου καὶ τοῦ Χριστεπωνύμου λαοῦ». Ἡ πραγματικότητα, ἀπὸ τὸν Ἰανουάριο ἕως τὸν Σεπτέμβριο 2017, καταγράφεται, κατὰ θέμα, μὲ τὰ ὅσα συνέβησαν καὶ θὰ συμβοῦν.

Ἀρχιερατικὲς ἐκλογές.

.         Τὸν προσεχῆ μήνα Ὀκτώβριο συνεδριάζει σὲ τακτικὴ συνέλευση ἡ Ἱεραρχία καί, μεταξὺ τῶν ἄλλων, θὰ ἐκλέξει Μητροπολίτες γιὰ τὶς Ἐκκλησιαστικὲς ἐπαρχίες Σταγῶν καὶ Μετεώρων καὶ Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου. Οἱ διεργασίες ἔχουν ἀρχίσει ἀπὸ καιρό. Οἱ ὑποψήφιοι, ὡς εἶναι ἀπὸ δεκαετίες ὁ πάγιος κανόνας, διὰ τῶν Μητροπολιτῶν, ποὺ τοὺς προωθοῦν, ἐξασφάλισαν, ἢ λένε ὅτι ἐξασφάλισαν, τὴν εὔνοια καὶ τὸ «χρίσμα» τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Στὴν ἡμερήσια ἐφημερίδα τῆς Μεσσηνίας «Ἐλευθερία» ἐγράφη: «Σύμφωνα μὲ τὸ kalabakacity.gr “Οἱ πληροφορίες ποὺ ἔχουμε μέχρι στιγμῆς φέρουν τὸν Ἀρχιεπίσκοπο νὰ ἔδωσε τὸ χρίσμα στὸν Ἀρχιμανδρίτη Θεόκλητο Λαμπρινάκο, ὕστερα ἀπὸ αἴτημα, ποὺ εἶχε καταθέσει ἀπὸ καιρὸ ὁ μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ὅταν τὸν ἐπισκέφθηκε στὴν ἰδιωτικὴ θερινὴ κατοικία του, στὴ Ζάλτσα”». («Ἐλευθερία», Τρίτη 8 Αὐγούστου 2017, σελ. 24). Πρόκειται γιὰ ὑποψηφιότητα στὴ Μητρόπολη Σταγῶν καὶ Μετεώρων.
.              Γιὰ τὴ Μητρόπολη Φιλίππων ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος ἔχει ἐνημερώσει Μητροπολίτες ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἔχει δώσει τὸ «χρίσμα» στὸν Πρωτοσύγκελλο τῆς Μητροπόλεως, Ἀρχιμανδρίτη Δαμασκηνὸ Κιαμέτη. Ὅταν, σὲ συνεδρίαση τῆς ΔΙΣ τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου 2017, ἐρωτήθηκε ἀτύπως ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀπὸ Μητροπολίτη ἂν ἀληθεύει ἡ πληροφορία περὶ τοῦ «χρίσματος» στὸν συγκεκριμένο κληρικό, ὁ Μακαριώτατος τὸ ἐπιβεβαίωσε, καὶ πρόσθεσε ὅτι τὸ ἔκανε ἐπειδὴ ἔχει ὑποχρέωση στὸν Δημητριάδος, ἀλλὰ «δὲν θὰ πάρει τηλέφωνα». Σημειώνεται ὅτι ὁ κ. Ἱερώνυμος σπανίως παίρνει τηλέφωνα ὑπὲρ ὑποψηφίου. Ἔχει Μητροπολίτες, ποὺ ἐνημερώνουν τὰ ἄλλα μέλη τῆς Ἱεραρχίας γιὰ τὴν προτίμησή του…
.             Ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν ἀξία ἢ ἂν οἱ «χρισθέντες» εἶναι οἱ κατάλληλοι κληρικοὶ γιὰ νὰ διαποιμάνουν δύο ἱστορικὲς καὶ σημαντικὲς Μητροπόλεις, τὸ σύστημα εἶναι ποὺ πάσχει. Σύστημα ποὺ ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ὡς Μητροπολίτης Θηβῶν, εἶχε καταγγείλει καὶ εἶχε κάνει πρόταση νὰ ἀλλάξει! Τὸ ἄρρωστο αὐτὸ σύστημα ἔχει συμπτώματα τὴν εὐνοιοκρατία καὶ ὄχι τὴν ἀξιοκρατία, τὸν νεποτισμὸ καὶ ὄχι τὴν ἀριστεία, τὸν ἡγεμονισμὸ καὶ ὄχι τὴν κατὰ τὴν Ἀποστολικὴ ἐπιταγὴ ἐκλογή. Ὁ Μητροπολίτης Ἰωαννίνων εἶναι γνωστὸ ὅτι ἐξελέγη λόγω τῆς εὐνοίας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Τώρα, ὡς τοποτηρητὴς τῆς Μητροπόλεως Σταγὼν καὶ Μετεώρων, ἐξέφρασε τὴν εὐχὴ ὁ νέος Μητροπολίτης νὰ εἶναι ἄξιος διάδοχός του ἀποβιώσαντος Μητροπολίτου καὶ γι᾽ αὐτὸ «πρέπει νὰ εἶναι ἀπεσταλμένος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ὄχι ἀποτέλεσμα μυστικῶν συμφωνιῶν». Ἡ εὐχὴ ἐκφράζεται μετὰ τὴ δική του ἐκλογή….
.              Τὸ ἄρρωστο σύστημα ἐκλογῆς ὅλοι, Μητροπολίτες καὶ ὑποψήφιοι Ἀρχιμανδρίτες, θεωρητικῶς τὸ καταδικάζουν, οὐδεὶς ὅμως θέλει νὰ τὸ ἀλλάξει… Φαίνεται ὅτι ὅλοι ἔχουν ἐθισθεῖ σ’ αὐτό… Εἶναι χαρακτηριστικὰ τὰ λεγόμενα ἀπὸ ὑποψηφίους: «Ἂς ἐκλεγῶ μὲ τὸν ἰσχύοντα τρόπο καὶ μετὰ τὸν ἀλλάζουμε…», καὶ «Ἕως τώρα ὅσοι ἔγιναν δὲν εἶναι καλύτεροι ἀπὸ ἐμένα, γιατί νὰ μὴν ἐκλεγῶ λοιπὸν καὶ ἐγώ;…». Ἕως πότε θὰ ἀνέχονται τὰ μέλη τῆς Ἱεραρχίας αὐτὴ τὴν τακτικὴ ἐκλογῆς Ἀρχιερέων, ποὺ ὑποβαθμίζει τὴν ποιότητά της ποιμαίνουσας Ἐκκλησίας καὶ Τὴν ἐκθέτει στὸ λαό;

Σχέσεις μὲ Πολιτεία.

.             Τὴν κατάσταση περιέγραψε γλαφυρὰ ὁ Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, στὴ ΔΙΣ τῆς προηγουμένης περιόδου, στὴν ὁμιλία του, ὡς Ἀντιπρόεδρός της, τὴν 31η Αὐγούστου. Τὴν «ἠπία τακτικὴ» ἔναντι τῆς Πολιτείας εἰσηγήθηκε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ἀκολούθησε ἡ Ἱεραρχία. Καί, ὅπως εἶπε ὁ κ. Νικόλαος, ὁ κ. Ἱερώνυμος ἀφοῦ «πηδαλιούχησε ἐπιτυχῶς τὴ νοητὴ ὀλκάδα εἰς σταθερὴν πορείαν» ἡ Ἱεραρχία πρακτικὰ δὲν ἀντέδρασε στὸ σύμφωνο συμβίωσης μεταξὺ ὁμοφύλων, στὴν καύση τῶν νεκρῶν, στὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν καὶ γενικότερα στὴν προώθηση τοῦ «οὐδετερόθρησκου κράτους». Αὐτὰ εἶναι τὰ δυσάρεστα γεγονότα. Αὐτὰ καταγράφονται στὴν Ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ὅπως καταγράφεται καὶ ἡ ἀντίφαση τοῦ Σεβ. Φθιώτιδος στὴν ὁμιλία του, πὼς παρ΄ ὅλα ὅσα ὑπέστη ἡ ἑλληνορθόδοξη κοινωνία, ἡ Ἱεραρχία, «ἀκολουθώντας τὴ νηφάλια ἄποψη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, ἀπενεύρωσε κάθε ἀντίθετη ἄποψη»….

Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν.

.            Γιὰ τὴν Πολιτεία τὸ ζήτημα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἔληξε μὲ θρίαμβό της. Ἐπεβλήθη τὸ θρησκειολογικὸ καὶ συγκρητιστικὸ περιεχόμενό του, χωρὶς ἄξιο λόγου πολιτικὸ κόστος. Ὁ Μητροπολίτης Ὕδρας, πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Ἐκκλησίας στὸ διάλογο μὲ τὴν Πολιτεία, συμφώνησε οὐσιαστικὰ μὲ τὸ ἐπιβληθὲν ἀπὸ τὴν Κυβέρνηση πρόγραμμα. Εἶναι λοιπὸν λογικὴ ἡ παρουσία τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας κ. Γαβρόγλου σὲ σχολεῖο τῆς Αἰγίνης, ἐκκλησιαστικῆς περιφέρειας τοῦ κ. Ἐφραίμ, κατὰ τὴν πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν ἔναρξη τῶν μαθημάτων. Λογικοὶ καὶ οἱ ἔπαινοί του γιὰ τὸν Μητροπολίτη: «Ἀπεδείχθη ἕνας συγκλονιστικὸς καπετάνιος, ἕνας Ἱεράρχης ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἔμαθα ἐγὼ πάρα πολλὰ πράγματα καὶ νομίζω ἐπιλύσαμε πολὺ σύνθετα ζητήματα καὶ λόγω τῆς συμβολῆς τοῦ Μητροπολίτη μας. Καὶ θέλω νὰ τὸν εὐχαριστήσω καὶ γι’ αὐτό». Παροιμία λέγει πὼς ἅμα σὲ ἐπαινεῖ ὁ ἀπέναντί σου, στοχάσου ποῦ ἔχεις κάνει λάθος…

Οἰκονομικά της Ἐκκλησίας.

.                Εἶναι ὁ τομέας, τὸν ὁποῖο γνωρίζει ἄριστα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος. Ἡ κρίση ἔχει πλήξει καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ περιουσία. Τὸ ἐντυπωσιακὸ εἶναι ὅτι στὴ δεύτερη συνεδρίαση τῆς ΔΙΣ, μὲ τὴ νέα της σύνθεση, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἔφερε σὲ αὐτὴν τὸ θέμα τῆς ἐγκρίσεως τοῦ Ἀπολογισμοῦ Ἐσόδων – Ἐξόδων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ διαχειριστικοῦ ἔτους 2016. Οἱ Μητροπολίτες μόλις εἶχαν ἀναλάβει καὶ δὲν εἶχαν λάβει στὶς ἕδρες τους τὸν Ἀπολογισμὸ νὰ τὸν μελετήσουν καὶ νὰ μπορέσουν νὰ ἐκφράσουν ὑπεύθυνα τὴν ἄποψή τους. Μένει τὸ ἐρώτημα: Γιατί τόση βιασύνη ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο; Καὶ γιατί δὲν τὸν ἐνέκρινε ἡ ΔΙΣ τῆς προηγουμένης περιόδου, ἡ ὁποία εἶχε τυπικὰ καὶ τὴν εὐθύνη καὶ ὅλη τὴν ἄνεση νὰ τὸν ἐπεξεργασθεῖ; Τὸ ὅτι κατὰ τὴ συνεδρίαση ὁ διευθυντὴς τῶν Οἰκονομικῶν Ὑπηρεσιῶν τῆς Συνόδου προφορικὰ ἀνέφερε κάποια στοιχεῖα γιὰ τὸν Ἀπολογισμὸ δὲν θεωρήθηκαν ἀρκετὰ ἀπὸ Μητροπολίτες. Ἀντίθετα θεωρήθηκε ἕνα ἄλλοθι στὴν βεβιασμένη κατάθεση καὶ ἔγκριση τοῦ Ἀπολογισμοῦ τοῦ 2016.
.               Ὡς πρὸς τὴν ἐκκλησιαστικὴ περιουσία ἕως σήμερα οἱ κινήσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου πρὸς τὴν πλευρὰ τῆς Πολιτείας δὲν ἔχουν κάποιο θετικὸ ἀποτέλεσμα. Γιὰ τὶς προθέσεις τῆς κυβέρνησης στὸ θέμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας εἶναι χαρακτηριστικὸ τὸ πρωτοσέλιδό της ἐφημερίδας «Αὐγή», μετὰ τὴ συνάντηση, τὸν περασμένο Ἰούλιο, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου μὲ τὸν κ. Γαβρόγλου,: «Γιὰ πρώτη φορὰ μὲ συμφωνία Ἐκκλησίας Πολιτείας – Ἡ ἐκκλησιαστικὴ περιουσία στὸ φῶς – Ἐπιτροπὴ ἐμπειρογνωμόνων θὰ καταγράψει τὸ “μυθικό”, πλὴν ἄγνωστο, ἐκκλησιαστικὸ ἀκίνητο κεφάλαιο καὶ θὰ ὑποβάλει προτάσεις γιὰ διευθέτηση τοῦ ἰδιοκτησιακοῦ καθεστῶτος καὶ ἀξιοποίησή του πρὸς ὄφελος τῆς κοινωνίας» («Ἡ Αὐγή», Κυριακὴ 23 Ἰουλίου 2017, σελ. 1 καὶ 5). Δηλαδή, μὲ ἄλλα λόγια, ὁ ΣΥΡΙΖΑ σχεδιάζει «κοινωνικοποίηση» τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας…

Ἱεραποστολικὴ δραστηριότητα:

.             Ἡ Ἱεραρχία δὲν ἔχει καμία πρὸς τὰ ἔξω ἐμφανῆ ἱεραποστολικὴ δραστηριότητα. Μόνο μερικοὶ Μητροπολίτες στὶς ἐπαρχίες τους ἐργάζονται ποιμαντικὰ καὶ ἱεραποστολικά. Γενικὰ σὲ Μητροπόλεις, ὅπου ὑπάρχει πενία σὲ πνευματικὲς καὶ ἱεραποστολικὲς ἐκδηλώσεις, αὐτὴ ἀναπληρώνεται μὲ μεταφορὲς καὶ προσκυνήματα Ἱερῶν Λειψάνων καὶ θαυματουργῶν Εἰκόνων. Προσφάτως συνηθίζονται προσφορὲς καὶ προσκυνήσεις ἀντιγράφων περιπύστων εἰκόνων καὶ ἀντικειμένων συγχρόνων ἁγίων. Εἶναι ὁ εὔκολος τρόπος νὰ προσκαλεῖται ὁ λαὸς στὴν ἐκδήλωση τῆς εὐσεβείας του στὰ ἱερὰ καὶ στὰ ὅσια της Πίστης του.

Ἐπικοινωνία – Εἰδησεογραφία.

.                Ἡ Ἱεραρχία τηρεῖ σιγὴ ἰχθύος σὲ ὅλα τὰ ζητήματα. Τὰ στεγανά της εἶναι ἀπόλυτα. Οὐδεμία πληροφορία διαφεύγει, ἐκτὸς αὐτῶν, ποὺ ἠθελημένα διαρρέουν ἀπὸ τὸ Γραφεῖο Τύπου. Ἡ δικαιολογία εἶναι πὼς «οἱ κακοὶ δημοσιογράφοι εὐκαιρία περιμένουν γιὰ νὰ κτυπήσουν τὴν Ἐκκλησία». Ἑπομένως «ἑκὰς οἱ βέβηλοι»… Ἐκκλησιαστικὸ ρεπορτὰζ οὐσιαστικὰ δὲν ὑπάρχει. Κυριαρχοῦν ἡ ἐπικοινωνία καὶ οἱ δημόσιες σχέσεις. Ἰστοσελίδα ἐξειδικεύεται στὴ δημοσιοποίηση τῆς τυπικῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐργασίας Μητροπολιτῶν. Βλέποντας τὴν μαθαίνει κανεὶς ποῦ ἔκαμαν Ἑσπερινό, σὲ ποιὸ πανηγύρι ἤσαν ποιοὶ Ἀρχιερεῖς, ποιὸ – συνήθως συνήθη, πρόχειρο καὶ τετριμμένο– λόγο ἐκφώνησαν. Πληροφορεῖται ἔτσι καὶ γιὰ τὸ ποιοὶ εἶναι οἱ πιὸ «κινητικοὶ» καὶ οἱ πιὸ «δημοσιοσχεσίτες» Μητροπολίτες. Εἶναι καὶ αὐτοί, ποὺ αὐτοπροβάλλονται ὡς ὑποψήφιοι γιὰ τὴν Ἀρχιεπισκοπή… Τέτοιες «εἰδήσεις» συνηθίζουν καὶ κάποια ἑβδομαδιαία ἔντυπα. Ἄλλοτε ὑπῆρχαν πενήντα περίπου δημοσιογράφοι στὸ ἐκκλησιαστικὸ ρεπορτὰζ καί, ὡς Μητροπολίτης, ὁ σημερινὸς Ἀρχιεπίσκοπο εἶχε τακτικὴ μαζί τους ἐπικοινωνία….

Σχέσεις μὲ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο.

Αὐτὲς βρίσκονται στὸ χειρότερο σημεῖο. Ἡ μὲ ἐγκύκλιο τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ἀπαγόρευση στοὺς Ἁγιορεῖτες πατέρες (ποὺ ἀνήκουν στὸ κλίμα τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου), χωρὶς τὴν ἄδειά της, νὰ ἱερουργοῦν καὶ νὰ ἐπιτελοῦν ἄλλες ἐκκλησιαστικὲς δραστηριότητες στὰ ὅρια τῆς ἐκκλησιαστικῆς Της δικαιοδοσίας, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν «Νέων Χωρῶν» καὶ ἡ ἐνέργεια τοῦ Φαναρίου νὰ ἀποδεχθεῖ τὴν ἰδιοκτησία καὶ νὰ τελεῖ ἱεροπραξίες σὲ ναὸ ἐντός τῆς δικαιοδοσίας τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν ἐνέτειναν τὴν ἤδη τεταμένη μεταξύ τους σχέση. Ἔνδειξη τῆς κατάστασης εἶναι ἡ μὴ μετάβαση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου στὴ Ζάκυνθο γιὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Διονυσίου, ὅπου μετέβη ὁ κ. Βαρθολομαῖος, καὶ τὸ γράμμα ποὺ ἀπηύθυνε στὸν Μητροπολίτη Ζακύνθου, μὲ τὸ ὁποῖο τοῦ ἐξήγησε τοὺς λόγους τῆς μὴ ἀποδοχῆς τῆς πρόσκλησής του…-

πηγή

Να Λες Ένα «Ευχαριστώ». Μάθε Να Κοιτάς Το Φως Κι Όχι Το Σκοτάδι

Σήμερα δεν έχεις να φας;

 Εχεις.

 Τώρα που διαβάζεις δεν έχεις να φας;

 Εχεις. 

Γιατί, αν δεν είχες, δεν θα είχες το κουράγιο νηστικός να διαβάζεις. 

Εχεις να φας.

 Σε τρελαίνουν σκέψεις όμως για το μετά. “Αύριο δεν θα βρω δουλειά. 

Μου είπαν ότι θα μ’ απολύσουν. 

Με φοβίζει η κρίση…”»

 Και επιμένει ο Χριστός: 

«Κοίτα το σήμερα. 

Αύριο, φίλε μου, μπορεί να μας πάρει ο Κύριος και να ξεκουραστούμε, να πάμε στον Παράδεισο». 

(Μην ανησυχείς, δεν θα σε πάρει, αλλά το λέω επειδή σε πιάνει αυτός ο 

πανικός για το μετά. 

Είσαι σίγουρος γι’ αυτό το μετά;)

Ολα αυτά που έχεις στην καρδιά σου είναι λογισμοί.

 Αλλαξε τους λογισμούς σου κι όλα θα τα δεις αλλιώς. 

Ηρθε ο Κύριος στη γη για να σου δώσει φωτεινούς λογισμούς και να δεις όλα τα θέματά σου μέσα στο φως Του, ώστε να πάρεις ελπίδα, δύναμη και κουράγιο!Γεννήθηκε ο Χριστός για να σε γαληνέψει.

Μάθε να ανακοινώνεις και να λες αυτά που έχεις μέσα σου. 

Για να ηρεμείς.

 Να επικοινωνείς με έναν άνθρωπο που αγαπάς και να μοιράζεσαι τον πόνο σου. Μην τα κρατάς όλα αυτά μέσα σου. 

Διότι έτσι γίνονται δηλητήριο και στο τέλος αρρώστια. 

Γιατί και οι σωματικές αρρώστιες ξεκινούν από ψυχικές εντάσεις.

Κι ήρθε ο Χριστός στη γη γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο: 

να σου πάρει τον καρκίνο. 

Της ψυχής και του σώματος.

 Διότι, αν η ψυχή σου γαληνέψει, αν κοιμάσαι σαν τα παιδάκια, που δεν έχουν αγωνία για το αύριο, θα είναι και το σώμα σου γαλήνιο.

 Εχεις ακούσει ποτέ κάποιο παιδάκι να λέει με αγωνία: 

«Τι θα κάνω αύριο, για να δούμε;» 

Το παιδάκι ζει τη στιγμή! 

Το τώρα.

 Εσύ θα σκεφτείς, βέβαια, για το μέλλον των παιδιών σου. 

Θα σκεφτείς για τα χρήματα που έχεις στην τράπεζα και πρέπει να συγκεντρώσεις για το δάνειο, για το σπίτι, για τα έξοδα, για το αυτοκίνητο. 

Θα τα σκεφτείς όλα αυτά, αλλά όχι με τέτοιον τρόπο, που να σε διαλύσουν. 

Δεν πρέπει να διαλυθείς. 

Θα τα σκεφτείς για λίγο και μετά θα πεις: 

«Εχει ο Θεός. 

Σήμερα καλά δεν είμαστε; 

Καλά δεν πάει η ζωή; 

Καλά πάει».

 Καλά πάει! 

Μάθε να λες ένα «ευχαριστώ». 

Μάθε να κοιτάς το φως κι όχι το σκοτάδι.

 Και ν’ ανοίγεις τα χέρια σου στον Χριστό, όπως έλεγε ο Αγιος Πορφύριος, 

«η λύση για το σκοτάδι της γης δεν είναι να σκαλίζουμε αυτό το σκοτάδι και ν’ ασχολούμαστε μαζί του. Ανοιξε την αγκαλιά σου στον Χριστό. Να η λύση».

Είναι δυνατό να υπάρχει ο Χριστός δίπλα σου, ο Κύριος, και να έχεις και απελπισία; Αν βάλεις τον Χριστό στη ζωή σου, θα σου φέρει την ελπίδα. Δες αλλιώς αυτό που σε πονά. Μπορείς να το δεις αλλιώς.

 Εχεις πάθει… Ξέρεις τι έχεις πάθει; 

Εναν εθισμό. Μια συνήθεια στην απογοήτευση. 

Και τη ζητάς πλέον διαρκώς. 

Πόσες φορές το βλέπω αυτό όταν μιλάω με κάποιον και προσπαθώ να του δώσω ελπίδα, αλλά εκείνος αντιστέκεται στη χαρά. 

Και μ’ εσένα το ‘χω πάθει αυτό. 

Να προσπαθώ εγώ να μεταφέρω ένα κύμα ελπίδας στην ψυχή σου κι εσύ να μην το δέχεσαι.

 Κι ενώ μπορείς να χαρείς, με τον τρόπο σου λες:

«Οχι, όχι, εγώ προτιμώ να βρω κάτι να απογοητευτώ, να σκεφτώ κάτι δυσάρεστο. Μου φαίνεται πιο συνηθισμένο και βολικό. Δεν γίνεται να πιστέψω ότι εγώ θα χαρώ! Δεν μπορώ να δεχτώ ότι όλα θα πάνε καλά στη ζωή μου. Πρέπει να βρω κάτι να στενοχωριέμαι». 

Κι ήρθε ο Χριστός και μας είπε να χαιρόμαστε.

Από το βιβλίο του πατρος  Ανδρεα Κονάνου   Στο βάθος κήπος

πηγή

το είδαμε εδώ

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ: ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΡΑΣΙ!

Μετά το ''Οικουμενικό νερό'' των Οικουμενιστών που παρουσιάστηκε στις 24 Απριλίου 2017 στην έδρα του Π.Σ.Ε. στην Γενεύη, τώρα προσφέρεται στην Μπολόνια, με την άφιξη του Οικουμενιστή Πατριάρχη Βαρθολομαίου και εκλεκτός οίνος ποικιλιών Merlot και Καμπερνέ σοβινιόν με το όνομα ''Βαρθολομαίος!'' Η ιδέα της παραγωγής και εμφιάλωσης αυτού του πρωτότυπου, εκλεκτού και ερυθρόπυκνου κρασιού ανήκει στον παπικό ''ιερέα'' Stefano Ottani ΕΔΩ! της ''ενορίας των αγίων Βαρθολομαίου και Γκαετάνο'' στην ομώνυμη πόλη της Ιταλίας. Το γεγονός αυτό αποτελεί είδηση; Βεβαίως. Δείχνει οφθαλμοφάνερα τα κοσμικογενή και ποταπά ελατήρια αυτής της οικουμενιστικής, Χριστοαναιρετικής φατρίας, που εκτός του ότι ''αποκαθήλωσαν'' τον Χριστό από τον θρόνο του, τον μετέτρεψαν σε ένα μειγματογενές, θεολογίστικο ''αμάγαλμα'', με πεφυσιωμένες, υπερφίαλες και αλαζονικές θεωρίες. Δείχνει ακόμα την αειφανή αιρετικοφροσύνη των λατίνων και την εδραιωμένη αυτή προτεσταντική νοοτροπία τους να προσφέρουν δώρα κοσμικά προκειμένου να υποδεχθούν έναν εφάμιλλο κοσμικό ηγέτη ωσάν τον ποντίφηκά τους. Είναι οι ίδιοι διαχρονικοί και απαράλαχτοι δεσμώτες στο άρμα των αιρέσεων, για τους οποίους ο ίδιος ο Χριστός μας μίλησε: ''πᾶσα φυτεία ἣν οὐκ ἐφύτευσεν ὁ πατήρ μου ὁ οὐράνιος ἐκριζωθήσεται. (Ματθ. 15,13). Και ''ἄφετε αὐτούς· ὁδηγοί εἰσι τυφλοὶ τυφλῶν· τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται. (Ματθ. 15,14). Η ανακοίνωση της εμφιάλωσης και της προσφοράς του κρασιού ''Βαρθολομαίος'' από τον ρωμαιοκαθολικό ''ιερέα'' είναι το ακόλουθο σε μετάφραση ημετέρα: ''Το νέο (εκκλησιαστικό) έτος της ενορίας μας που πρόκειται να ξεκινήσει σε λίγο είναι πολύ πλούσιο σε γεγονότα, που ανοίγουν καινούριες προοπτικές ελπίδας. Σε περισσότερο από δύο εβδομάδες θα παρευρεθούν στην Μπολόνια, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Πάπας Φραγκίσκος. Είναι οι δύο μεγάλες αναφορές στην Ορθόδοξη και την Καθολική Εκκλησία και οι δύο ακούραστοι υποστηρικτές της ενότητας και της ειρήνης. Ο Βαρθολομαίος είναι Αρχιεπίσκοπος της Κωνσταντινούπολης, που ονομάζεται "Νέα Ρώμη," επειδή ήταν η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας μετά την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας της Δύσης. Υπάρχουν τα πρώτα οικουμενικά συμβούλια, μια έκφραση κοινής πίστης της ενοποιημένης Εκκλησίας. Σύμφωνα με την παράδοση, η Κωνσταντινούπολη είχε ευαγγελιστεί από τον Απόστολο Αντρέα, αδερφό του Σίμωνα Πέτρου. Ο Φραγκίσκος είναι ο διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου, Επίσκοπος της Ρώμης, ο οποίος προεδρεύει με φιλανθρωπία όλες τις Εκκλησίες. Οι δύο Εκκλησίες, ευαγγελισμένες από τους δύο αποστολικούς αδελφούς είναι επίσης αδελφές. Για να εκφράσουμε τη χαρά αυτών των συναντήσεων έχουμε ετοιμάσει ένα ειδικό κρασί, το οποίο βλέπετε εδώ. Ο Βαρθολομαίος και ο Φραγκίσκος μας υπενθυμίζουν, ότι οι Καθολικοί και οι Ορθόδοξοι είναι όλοι Χριστιανοί, πιστοί στον έναν Θεό Πατέρα και τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, που καλούνται να διακηρύξουν το ίδιο Ευαγγέλιο, ως υπέρβαση αυτής της νέας ανθρωπότητας''. Don Stefano Ottani Η ιδέα της εμφιάλωσης και προσφοράς του προσφερομένου αυτού οίνου προέκυψε από το εμφιαλωμένο ''οικουμενικό νερό'' ΕΔΩ! μια τόσο... προχωρημένη, καινοφανή και ''εκπληκτική'' πατέντα, που εντέλει απέκτησε και δεινούς καθόλα μιμητές. Και αυτό είναι πάντα το προφίλ των αιρετικών από καταβολής κόσμου, για τους οποίους ο Άγιος Ιγνάντιος ο Θεοφόρος, ο μεγάλος αυτός αποστολικός διδάσκαλος και ιερομάρτυρας έλεγε: ''Πας ο λέγων παρά τα διατεταγμένα, καν τε αξιόπιστος ή, καν νηστεύει, καν παρθενεύει, καν σημεία ποιεί, καν προφητεύει, λύκος σοι φαινέσθω εν προβάτω δορά, προβάτων φθορά κατεργαζόμενος''. Και ο Χριστός μας για να συμπληρώσει: ''Υποκριταί! καλώς προεφήτευσε περί υμών Ησαίας λέγων: μάτην δε σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας εντάλματα ανθρώπων''. Εύχεσθε!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

πηγή

δολοπλοκίες και αγαπολογίες

Άκρως ενδιαφέρουσα ήταν η ανακοίνωση της Ι. Μ. Αιτωλοακαρνανίας, η σχετική με το πολυθρύλητο «κάστανο», που εκτέθηκε, όπως λένε, για προσκύνημα κατά τη γιορτή του αγίου Παϊσίου. Όσοι όμως τη διάβασαν «απορούν και εξίστανται» για την αλλοπρόσαλλη σχέση ανάμεσα στην ανακοίνωση και την πραγματικότητα.  Και παθαίνουν ο, τι και ο γέροντας Ισαάκ, όταν ο γιός του ο Ιακώβ στην προσπάθειά του να τον εξαπατήσει, προκειμένου να αποσπάσει τα πρωτοτόκια του αδελφού του Ησαύ, έβαλε στα χέρια του δέρμα κατσικιού, αναγκάζοντας τον τυφλό πατέρα του να πει το παροιμιώδες εκείνο: «Η μεν φωνή, φωνή Ιακώβ, αι δε χείρες, χείρες Ησαύ»…

Γιατί η πραγματικότητα φωνάζει πως η Μητρόπολη δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία, αν ο λαός «ευρισκόμενος σε σύγχυση, δικαιολογημένα ανησυχεί». Γιατί, αν έδινε σημασία, δεν θα «βάφτιζαν» «αιρετικό» και «κλέφτη» ή όπως αλλιώς τους καπνίσει  τον καθένα, χωρίς να συγκεκριμενοποιούν την κατηγορία. Με αποτέλεσμα και οι συκοφαντούμενοι να παραμένουν κηλιδωμένοι και το χριστεπώνυμο πλήρωμα προβληματισμένο.  Και ούτε, όπως φαίνεται, ενδιαφέρονται στο «να παραμένουμε όλοι πιστοί στη Δογματική Διδασκαλία της αγίας μας Εκκλησίας». Δεδομένου ότι κάποιοι σουπερ-ορθόδοξοι, όπως λέγεται, συμπροσεύχονται με πρόσωπα δογματικώς αμφιλεγόμενα. Και ούτε ακόμη φαίνεται να αληθεύει το ότι «με θλίψη και πόνο παρακολουθεί την αναστάτωση και αναταραχή των πιστών». Ή ότι, όπως διατείνεται, η Μητρόπολη με «πολλή αγάπη και κατανόηση αφουγκράζεται τις διαμαρτυρίες του πιστού λαού». Γιατί τη μόνη φωνή, που μονότονα φαίνεται να αφουγκράζεται είναι η φωνή της περιούσιας κάστας των ρουφιάνων, που, εδώ και πολλά χρόνια άγει και φέρει ουσιαστικά τα πράγματα της Μητρόπολης. Με αποτέλεσμα οι ρουφιάνοι, όπως ο λύκος της λαϊκής παροιμίας, να χαίρονται και να πανηγυρίζουν με τη «σύγχυση» και την «αναστάτωση» του πιστού λαού. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το ότι επί του προηγουμένου Μητροπολίτη τουλάχιστο εβδομήντα παπάδες εξαναγκάστηκαν, εξαιτίας της μαφίας των ρουφιάνων, να εγκαταλείψουν τη Μητρόπολη. Κι αν σήμερα δεν συνεχίζεται η ίδια τακτική, αυτό οφείλεται στο ότι στις μέρες μας είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν αντικαταστάτες των διωκομένων. Παρόλο όμως αυτό υπάρχουν και σήμερα εύγλωττα παραδείγματα πολυχρόνιου και αδυσώπητου διωγμού:

Και ιδού ένα  χαρακτηριστικό:  Στα νοτιοανατολικά της πόλης του Αγρινίου βρισκόταν το ταπεινό εκκλησάκι, της Αγίας Βαρβάρας. Η Μητρόπολη θέλησε να δημιουργήσει εκεί καινούρια ενορία, μεγαλώνοντάς το και  κάνοντάς το ενοριακό ναό. Κλήθηκαν κάποιοι κληρικοί, προκειμένου να αναλάβουν το έργο. Αλλά σαν τον ιερέα και το λευίτη της παραβολής του Καλού Σαμαρείτη, «ελθόντες και ιδόντες, αντιπαρήλθον». Ο μόνος, που έστερξε να επωμιστεί την εκτέλεση του έργου ήταν ο ιερέας Χριστόφορος Μουτάφης. Κληρικός με εξαιρετική πνευματική συγκρότηση, ακαταπόνητη δραστηριότητα και αδαμάντινη εντιμότητα, προτερήματα επί του προκειμένου απαραίτητα. Δεδομένου ότι δεν επέτρεπε «νυσταγμόν τοις βλεφάροις του» αλλά και ούτε την παραμικρή παρέκκλιση στην έντιμη διαχείριση των χρημάτων. Με αποτέλεσμα εντός 5ταετίας να ολοκληρωθεί το έργο, που κάτω από άλλες συνθήκες μπορούσε να χρειαζόταν και 10ετίες.

Αλλά το θαυμαστό αυτό επίτευγμα κέντρισε, όπως φαίνεται τον φθόνο και την ιδιοτέλεια εκείνων, που βλέπουν τους ναούς σαν εμπορικές επιχειρήσεις. Ενδεχομένως μάλιστα να πίστεψαν ότι εκεί υπήρχε χρυσοφόρα πηγή, που κάποιοι με εμπορικές δεξιότητες θα μπορούσαν να την εκμεταλλευτούν πολλαπλά. Κι έτσι άρχισε αδυσώπητος διωγμός εναντίον του έντιμου κληρικού, με σκοπό την καταρράκωσή του και την αντικατάστασή του. Ήθελαν «να τον ξεκουράσουν», όπως υποκριτικότατα διατείνονταν. Αλλά τα «φιλάδελφα»  αισθήματά τους προσέκρουσαν στην γρανιτένια αντίσταση του λαού, ο οποίος για κανένα λόγο δεν δεχόταν να ανταλλάξει τον φιλόπονο και έντιμο ιερέα του με οποιονδήποτε ουρανοκατέβατο «σωτήρα». Δεδομένου ότι έζησε από κοντά την ακαταπόνητη δραστηριότητά του και την αδιαμφισβήτητη ακεραιότητά του. Και επειδή το λαό δεν μπορούσαν να τον αντιμετωπίσουν, χάλκευσαν εναντίον του ιερέα συκοφαντικούς λιβέλους, που διαβάζονταν στους ναούς και δημοσιεύονταν στον Τύπο. Οπότε  εκείνος, προκειμένου ν’ αντιμετωπίσει τον οχετό της συκοφαντικής εκστρατείας παράλληλα με τη βάρβαρη δεσποτική «δικαιοσύνη», προσέφυγε στα κοσμικά δικαστήρια, δικάζοντάς τους πρωτόδικα σε 5μηνη φυλάκιση. Όμως «τα καλά τα παλικάρια ήξεραν κι άλλα μονοπάτια». Που σημαίνει ότι,, εκμαίευσαν την αθώωσή τους στο Εφετείο, με χρήματα, που, όπως ειπώθηκε, είχαν υπεξαιρεθεί απ’ τα παγκάρια των ναών.

Είναι δε εξωφρενικό το ότι στη συνέχεια μηχανεύτηκαν κάθε είδους  διαβολή, προκειμένου να συκοφαντήσουν ποικιλοτρόπως τον ιερέα.  Και μάλιστα έφτασαν σε τέτοιο σημείο, ώστε, να τον κατηγορήσουν ότι είχε ανοίξει τρύπα στο παγκάρι απ’ όπου έκλεβε το χρήμα του ναού. Κρίνοντας φυσικά «εξ ιδίων τα αλλότρια». Και βάφτισαν «κλέφτη» αυτόν, που είχε διαχειρισθεί τα τόσα εκατομμύρια με τα οποία πραγματοποιήθηκε το θαυμάσιο έργο της ανέγερσης του ναού!

Και μπαίνει το ερώτημα: Ποια σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στις τέτοιες, υποχθόνιες, και διεστραμμένες δολοπλοκίες εναντίον αθώων ανθρώπων και το διασυρμό τους στα πέρατα της Γης με τις μελιστάλακτες αγαπολογίες της σχετικής με το «κάστανο» ανακοίνωσης της Μητρόπολης ;  Ιδιαίτερα μάλιστα όταν, όπως ειπώθηκε, τελευταία ο Μητροπολίτης ανησυχεί για το «καλό του όνομα», εξαιτίας δημοσιευμάτων σχετικών με την διαχείριση των οικονομικών της Μητρόπολης…

Μήπως, λοιπόν, είναι καιρός, έστω και καθυστερημένα κάποιοι αιθεροβάμονες, που φαντάζονται ότι κρατούν τα κλειδιά του σύμπαντος να  προσγειωθούν και να ξανασκεφτούν το «με όποια κριτήρια κρίνετε, θα κριθείτε» του Ευαγγελίου;  Ή τουλάχιστο  να αναμηρυκάσουν την παροιμία, που συνήθιζε να λέει, ο μακαριστός παπα-Στράτος, ο  πατέρας του Μητροπολίτη, σύμφωνα με την οποία «ο, τι κάνει η γίδα στο πουρνάρι, κάνει ο λύκος στο τομάρι»!…

 πηγή

Η γέννηση της Θεοτόκου στο "πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου"

1.1. Στις ‘ιστορίες των δώδεκα φυλών του Ισραήλ’ γίνεται λόγος για τον Ιωακείμ, που ήταν πολύ πλούσιος και συνήθιζε να προσφέρει διπλά τα δώρα του στο Ναό, λέγοντας: «Ας είναι ένα μέρος της περιουσίας μου για το λαό και ένα άλλο αφιερωμένο στον Κύριο μου για να συγχωρεί τις αμαρτίες μου και για τον εξιλασμό μου». 2. Πλησίαζε η ημέρα τον Κυρίου η μεγάλη και οι υιοί Ισραήλ πρόσφεραν τα δώρα τους. Στάθηκε τότε μπροστά του ο Ρουβείμ και του είπε: «Δεν σου επιτρέπεται να προσφέρεις πρώτος τα δώρα σου, αφού δεν έκανες απογόνους στον Ισραήλ». 3. Ο Ιωακείμ τότε λυπήθηκε πολύ και πήγε στα βιβλία των δώδεκα φυλών του Ισραήλ μονολογώντας: «Θα κοιτάξω προσεκτικά στα βιβλία των δώδεκα φυλών του Ισραήλ, για να διαπιστώσω αν είμαι ο μόνος που δεν έκανα απογόνους στον Ισραήλ». Ερεύνησε και βρήκε οτι όλοι οι δίκαιοι ανάστησαν απογόνους στον Ισραήλ. Θυμήθηκε και τον πατριάρχη Αβραάμ που την έσχατη ώρα του χάρισε ο Θεός υιό, τον Ισαάκ. 4. Λυπήθηκε πολύ ο Ιωακείμ και δεν εμφανίστηκε στη γνναίκα του, αλλά κατευθύνθηκε στην έρημο, όπου έστησε τη σκηνή του, νήστεψε επίσης σαράντα μερόνυχτα μονολογώντας: «Δεν θα κατεβώ ούτε για φαγητό ούτε για ποτό, έως ότου με επισκεφτεί ο Κύριος, ο Θεός μου, και θα είναι τροφή και ποτό η προσευχή μου».

2. 1. Η γυναίκα του η Άννα θρηνούσε δύο θρήνους και οδυρόταν δύο οδυρμούς, έλεγε: «Θα οδύρομαι για τη χηρεία μου, θα οδύρομαι για την ατεκνία μου». 2. Πλησίαζε η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και της είπε η δούλη της η Ιουδίθ: «Έως πότε θα ταπεινώνεις τον εαυτό σου; Να έφτασε η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και δεν επιτρέπεται να πενθείς. Πάρε, λοιπόν, αυτή τη μαντίλα που μου έδωσε η κυρία του εργαστηρίου, δεν αρμόζει άλλωστε σε εμένα να τη φορώ, γιατί εγώ είμαι δούλα, ενώ αυτή έχει βασιλικά χαρακτηριστικά». 3. Και η Άννα της αποκρίθηκε: «Φύγε από κοντά μου, και εγώ δεν τα προκάλεσα αυτά, αλλά ο Κύριος με ταπείνωσε, μήπως όμως κάποιος πανούργος σου χάρισε το μαντήλι και ήρθες να μοιραστείς μαζί μου την αμαρτία σου;" Και η Ιουδίθ απάντησε: «Γιατί να σε καταραστώ, αφού ο Κύριος έκλεισε τη μήτρα σου για να μην δώσεις καρπό στον Ισραήλ»; 4. Στεναχωρήθηκε πολύ η Άννα. Πέταξε απο πάνω της τα πένθιμα ρούχα, έλουσε το κεφάλι της και ντύθηκε τα νυφικά της φορέματα. Κατά την ένατη ώρα κατέβηκε στον κήπο να περπατήσει. Είδε μια δάφνη, κάθησε κάτω απο αυτήν και ικέτεψε με τέτοια θερμά λόγια τον Κύριο: «Θεέ των πατέρων μας, ευλόγησε με και εισάκουσε τη δέηση μου, όπως ευλόγησες τη μήτρα της Σάρρας και της έδωκες υιό, τον Ισαάκ».

3. 1. Καθώς έστρεψε τα μάτια της προς τον ουρανό, είδε μια φωλιά σπουργιτιών μέσα στη δάφνη και θρήνησε μέσα της λέγοντας: «Αλίμονο σε μένα, ποιος με γέννησε; ποιά μήτρα με έφερε στον κόσμο; Γεννήθηκα καταραμένη ανάμεσα στους υιούς Ισραήλ και με χλεύασαν στο Ναό του Κυρίου. 2. Αλίμονο, σε ποιον έμοιασα εγώ; δεν έμοιασα ούτε στα πετεινά του ουρανού, αφού ακόμη και τα πετεινά του ουρανού είναι γόνιμα ενώπιον Σου, Κύριε. Αλίμονο, σε ποιον έμοιασα εγώ; δεν έμοιασα ούτε στα θηρία της γης, γιατί ακόμη και τα θηρία είναι γόνιμα ενώπιον Σον, Κύριε. 3. Αλίμονο, σε ποιον έμοιασα εγώ; δεν έμοιασα ούτε σε αυτά τα (τρεχούμενα) νερά, αφού ακόμη και τα νερά είναι γονιμα ενώπιον Σου, Κύριε. Αλίμονο, σε ποιον έμοιασα εγώ; δεν έμοιασα ούτε σε τούτη εδώ τη γη, γιατί ακόμη και τούτη η γη προσφέρει τους καρπούς της στον κατάλληλο καιρό και Σε ευλογεί, Κύριε».

4. 1. Και να ένας άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε μπροστά της και της είπε: «Άννα, Άννα, ο Κύριος εισάκουσε τη δέηση σου, θα συλλάβεις και θα γεννήσεις και θα μιλούν για το σπέρμα σου σε όλη την οικουμένη». Και η Άννα αποκρίθηκε: «Ζει Κύριος, ο Θεός μου, εάν γεννήσω, είτε αγόρι είτε κορίτσι, θα το προσφέρω ως δώρο στον Κύριο, τον Θεό μου, να τον υπηρετεί όλες τις ημέρες της ζωής του». 2. Ήλθαν τότε δύο αγγελιοφόροι και της είπαν: «Να, ο Ιωακείμ, o άνδρας σου, έρχεται με τα πρόβατα του». Άγγελος Κυρίου είχε κατεβεί σε αυτόν και του είπε: «Ιωακείμ, Ιωακείμ, ο Κύριος, ο Θεός εισάκουσε τη δέηση σου, κατέβα λοιπόν από αυτόν τον τόπο, γιατί η γυναίκα σου θα συλλάβει». 3. Κατέβηκε τότε ο Ιωακείμ, κάλεσε τους βοσκούς του και τους παράγγειλε: «Φέρτε εδώ δέκα προβατίνες χωρίς κηλίδα ή ψεγάδι για να τις προσφέρω θυσία στον Κύριο, το Θεό μου, φέρτε μου επίσης δώδεκα μοσχάρια τρυφερά για να τα προσφέρω στους ιερείς και τη γερουσία και φέρτε μου τέλος και εκατό κατσίκια για όλο το λαό». 4. Και να ο Ιωακείμ έφθασε με τα κοπάδια του και η Άννα στάθηκε στην πύλη, σαν είδε τον Ιωακείμ να έρχεται, έτρεξε και κρεμάστηκε στο λαιμό του λέγοντας: «Τώρα ξέρω καλά ότι ο Κύριος, ο Θεός μου έδωκε πλούσια την ευλογία Του, γιατί να που η χήρα δεν θα είναι πια χήρα και να που η άτεκνος θα συλλάβει». Ο Ιωακείμ ξεκουράστηκε την πρώτη ημέρα στο σπίτι του.

5. l.Την επόμενη μέρα πρόσφερε τα δώρα του αναλογιζόμενος: «Αν ο Κύριος, ο Θεός, μου δώσει χάρη, θα μου (το) φανερώσει το πέταλο του ιερέα». Πρόσφερε, λοιπόν, ο Ιωακείμ τα δώρα του και παρατηρούσε το πέταλο του ιερέα καθώς ανέβηκε στο θυσιαστήριο του Κυρίου και δεν είδε τίποτε να μαρτυρεί αμαρτία εναντίον του. Και είπε ο Ιωακείμ: «Τώρα ξέρω ότι ο Κύριος μου έδωσε τη χάρη του και συγχώρησε όλα τα αμαρτήματα μου». Έτσι κατέβηκε δικαιωμένος απο το Ναό του Κυρίου και γύρισε στο σπίτι του. 2. Εν τω μεταξύ συμπληρώθηκαν οι μήνες της και τον ένατο μήνα η Άννα γέννησε. Ρώτησε τη μαία: «Τι γέννησα»; Και εκείνη της αποκρίθηκε: «Κορίτσι». Είπε τότε η Άννα: «Η ψυχή μου σήμερα ευφράνθηκε όσο ποτέ άλλοτε» και την έβαλε στο κρεβάτι. Όταν συμπληρώθηκαν οι μέρες της, η Άννα πλύθηκε, έδωσε στο παιδί της το μαστό της για να θηλάσει και την ονόμασε Μαριάμ.

6. 1. Μέρα με τη μέρα το κορίτσι μεγάλωνε και όταν έγινε έξι μηνών, την κράτησε η μητέρα της ορθια για να δει αν στέκεται. Η Μαριάμ έκανε επτά βήματα και έπεσε στην αγκαλιά της. Την άρπαξε τότε η Άννα, τη σήκωσε υψηλά και είπε: «Ζει Κύριος, ο Θεός μου δεν θα περπατήσεις στη γη, έως οτου σε οδηγήσω στο Ναό του Κυρίου». Και διαμόρφωσε στο υπνοδωμάτιο της ένα εξαγνισμένο χώρο, οπου τίποτε το μολυσμένο ή ακάθαρτο δεν επέτρεπε να περάσει. Κάλεσε επίσης τις αμόλυτες θυγατέρες των Εβραίων για να παίζουν μαζί της. 2. Όταν το κορίτσι έγινε ενός έτους, ο Ιωακείμ έκανε γιορτή μεγάλη. Κάλεσε τους ιερείς, τους γραμματείς, τη γερουσία και όλο το λαό του Ισραήλ. Παρουσίασε τότε ο Ιωακείμ την κόρη του στους ιερείς και την ευλόγησαν λέγοντας: «Θεέ των πατέρων μας, ευλόγησε αυτήν την κόρη και χάρισε της όνομα ξακουστό και αιώνιο σε όλες τις γενιές». Και ο λαός αποκρίθηκε: «Γένοιτο, γένοιτο, αμήν». Την παρουσίασε επίσης στους αρχιερείς και αυτοί την ευλόγησαν λέγοντας: «Θεέ των πατέρων μας, στρέψε το βλέμμα Σου σε αυτή την κόρη και ευλόγησε την με την έσχατη και ολοκληρωτική ευλογία, που ανώτερη της δεν υπάρχει». 3. Την πήρε στην αγκαλιά της η μητέρα της και την οδήγησε στον εξαγνισμένο χώρο του υπνοδωματίου της, οπου της έδωσε το μαστό της για να θηλάσει. Και έψαλε η Άννα αυτό το άσμα στον Κύριο, τον Θεό: «Θα ψάλω ένα άσμα στον Κύριο, τον Θεό μου, γιατί με σπλαχνίστηκε και με απάλλαξε από τη ντροπή των εχθρών μου. Μου έδωσε ο Κύριος καρπό της δικαιοσύνης Του, μοναδικό και πολλαπλάσιο ενώπιον Του. Ποιος θα αναγγείλει στους υιούς της φυλής Ρουβείμ ότι η Άννα θηλάζει; Ακούστε, ακούστε, οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ ότι η Άννα θηλάζει». Κι αφού την έβαλε να αναπαυτεί στον εξαγνισμένο χώρο, βγήκε και υπηρετούσε τους καλεσμένους. Όταν τελείωσε το δείπνο, έφυγαν γεμάτοι αγαλλίαση, δοξάζοντας τον Θεό του Ισραήλ.

πηγή: εδώ

Έρχεται «βαρυχειμωνιά»!:Ο Βαρθολομαίος θέλει να "πατήσει" στην Μητρόπολη Καβάλας

Έρχεται «βαρυχειμωνιά»!

Η Μητρόπολη Καβάλας είναι αφορμή για να δυναμιτιστούν
οι σχέσεις ανάμεσα σε Εκκλησία της Ελλάδος και Πατριαρχείο

Υστερα από μια περίοδο νηνεμίας, ο επερχόμενος... χειμώνας προβλέπεται βαρύς στις σχέσεις Αθήνας και Φαναριού. Το καλοκαίρι κύλησε ήρεμα για τις δύο πλευρές. Οι εξελίξεις, όμως, που κυοφορούνται δεν χωρεί αμφισβήτηση ότι θα προκαλέσουν «βαρυχειμωνιά». Οι σχέσεις του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου με τον Οικουμενικό Πατριάρχη μπορεί εξωτερικά να χαρακτηρίζονται αρμονικές, παρασκηνιακά ωστόσο επικρατεί αναβρασμός.

«Το Οικουμενικό Πατριαρχείο χαράσσει δική του γραμμή» λένε μητροπολίτες. Επιθυμεί να ασκήσει τη δική του πολιτική στις επαρχίες της Εκκλησίας της Ελλάδος, και ιδιαίτερα στις ευαίσθητες μητροπόλεις των Νέων Χωρών. Στόχος του Πατριαρχείου, να εισχωρήσει εμμέσως, μέσω της τοποθέτησης μητροπολιτών της επιρροής του, σχεδόν στη μισή Εκκλησία της Ελλάδος. Πέντε μητροπολίτες της Β. Ελλάδας φέρονται κιόλας ως ορκισμένοι πατριαρχικοί, που, όταν χρειαστεί, θα κληθούν να υπερασπιστούν τα «δίκαια» του οικουμενικού θρόνου.

Η απουσία Ιερώνυμου

Ο Αρχιεπίσκοπος είχε προσκληθεί μήνες πριν, όμως επέλεξε να απουσιάσει από τις εκδηλώσεις για τον Αγιο Διονύσιο. Αιτία φέρεται ότι είναι η επιλογή του Πατριάρχη να αποδεχθεί ως δωρεά έναν ναό ιδρύματος που ανήκει στην Αρχιεπισκοπή. Νομικά και εκκλησιαστικά ο ναός ανήκει στην Αρχιεπισκοπή, ωστόσο το ίδρυμα παρασκηνιακά κινήθηκε αντικανονικά και το προσέφερε στο Πατριαρχείο. Ο Αρχιεπίσκοπος φέρεται ότι είναι δυσαρεστημένος με τον Πατριάρχη, ο οποίος αποδέχτηκε την αντικανονική ενέργεια ενός ιερέα που κινείται παντελώς αντικανονικά και ενάντια στην εκκλησιαστική Αρχή του. Γι’ αυτό και δεν παρέστη στις εκδηλώσεις για τον Αγιο Διονύσιο.

Γίνεται ήδη αγώνας

Για τη Μητρόπολη Καβάλας γίνεται ήδη αγώνας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Μητροπολίτες από το Φανάρι, σύμφωνα με πληροφορίες, τηλεφωνούν σε μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος και τους ζητούν να ψηφίσουν τον πρωτοσύγκελο της Μητρόπολης Δημητριάδος Δαμασκηνό Κιαμέτη. Είναι τοις πάσι γνωστές, επισημαίνει μητροπολίτης της Αττικής, η στενή σχέση που διατηρεί ο συγκεκριμένος κληρικός με το Οικουμενικό Πατριαρχείο «και η αφοσίωση που θα δείξει μελλοντικά στον Οικουμενικό Πατριάρχη, με τον οποίο διατηρεί άριστες προσωπικές σχέσεις». Μητροπολίτες λένε ότι τόσο ο Μητροπολίτης Δημητριάδος όσο και ο πρωτοσύγκελός του είχαν προσκληθεί στη Ζάκυνθο. Επέλεξαν όμως να μην παραστούν για να μην υπάρξει ταύτιση με τον Πατριάρχη, που θα αλλάξει τις ισορροπίες κατά την ευαίσθητη προεκλογική περίοδο, όπου τα πάντα παρακολουθούνται από τους εκλέκτορες.

Οι πατριαρχικοί πρόκειται να δώσουν αγώνα για την ανάδειξη του πρωτοσυγκέλου, αρκετοί όμως είναι εκείνοι που αντιτάσσονται στην υποψηφιότητα Κιαμέτη, καθώς φοβούνται ότι θα εξελιχθεί σε μια νευραλγική μητρόπολη, όπως είναι αυτή της Καβάλας, «σ’ έναν νέο Αμφιλόχιο» (εννοώντας τον Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως, ο οποίος από κληρικός της Εκκλησίας της Ελλάδος και συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου έγινε φανατικός υπερασπιστής του Πατριαρχείου και σφοδρός επικριτής της Αθήνας).

«Αν ο Αρχιεπίσκοπος δώσει το χρίσμα στον Δ. Κιαμέτη, αυτομάτως βάζει άλλο ένα βέλος στη φαρέτρα του Πατριάρχη» λέει μητροπολίτης που υποστηρίζει τον έτερο υποψήφιο για τη Μητρόπολη Καβάλας, τον πρωτοσύγκελο του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, αρχιμανδρίτη Στέφανο Τόλιο. Εκτός από τον Ανθιμο, τον Στ. Τόλιο υποστηρίζει και ο Μητροπολίτης Καισαριανής Δανιήλ, διασπώντας την ομοιογένεια των «χριστοδουλικών» ιεραρχών, στις ψήφους των οποίων υπολογίζει ο Δημητριάδος για τον κληρικό του.

Η εκλογή στη Μητρόπολη Καβάλας ίσως αποτελέσει το γεγονός που θα δυναμιτίσει περαιτέρω τις σχέσεις Αθήνας - Φαναριού, σημειώνουν εκκλησιαστικοί κύκλοι. Το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα θα φανεί από τον επόμενο μήνα, που ξεκινά και επισήμως η νέα εκκλησιαστική χρονιά.

Τα σέβη μου,
ο Μελχισεδέκ

Πηγή "Δημοκρατία"

πηγή
το είδαμε εδώ

Το κάψιμο των νεκρών (Γέροντος Γρηγορίου, Ηγουμένου Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Αγίου Όρους)

Κοιμητήριο Ι.Μ. Δοχειαρίου

Φωτ. Ηλίας Διονυσίου Βουτσινάς

Δυστυχῶς ἡ κυβέρνηση ἐξακολουθεῖ νὰ κακουργῆ ἐπάνω στὸ πτῶμα τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς ζωοδότρας Ἐκκλησίας. Ὅ,τι φαντάστηκαν ἄνθρωποι κακοῦργοι τοῦ Γένους μας παίρνουν σάρκα καὶ ὀστᾶ.

Μιὰ οἰκογένεια ἔστειλε στὴν Ἀμερικὴ γιὰ θεραπεία τὸν πατέρα. Ἀνήγγειλε ὁ διεστραμ-μένος γιὸς ὅτι ὁ πατέρας ἀπέθανε. Καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο καιρό, ἔστειλε δέμα στὴν ἀδελφή του καὶ στὴν μάννα του μὲ διάφορα φαγώσιμα. Μεταξὺ αὐτῶν ὑπῆρχε καὶ ἕνα κουτὶ μὲ σκόνη, ποὺ οἱ ἄνθρωποι τὸ θεώρησαν νοστιμιὰ γιὰ τὸ φαγητό. Τὸ ἔριχναν στὶς σαλάτες καὶ σὲ ἄλλα ἐδέσματα. Ἔπειτα ἀπ᾽ τὸ δέμα ἀκολούθησε μία ἐπιστολή, ποὺ ἔλεγε ὅτι τὸ κυτίον φέρει τὴν τέφρα τοῦ πατέρα! Φαντάζεστε τὴν ταραχὴ μιᾶς χριστιανικῆς οἰκογένειας· νὰ αἰσθάνεται ὅτι τὴν τέφρα τοῦ πατέρα τους τὴν χρησιμοποίησαν γιὰ νοστιμιά.

Ὑπάρχει καὶ μιὰ ἄλλη διήγηση: Κάποιος ἱεραπόστολος Φιλόθεος ναυάγησε στὰ νησιὰ τοῦ ὠκεανοῦ καὶ ἄθελά του βρέθηκε ἀνάμεσα σὲ ἀνθρωποφάγους. Ὅταν μὲ τὸν δικό του τρόπο κατάφερε νὰ ἔρθη σὲ ἐπικοινωνία μὲ τὸν ἀρχηγὸ τῆς φυλῆς, τὸν ρώτησε μιὰ μέρα:

– Ὁ πατέρας σου ζῆ;

– Ὄχι.

– Ποῦ τὸν ἔθαψες;

– Τὸν ἀγαποῦσα τόσο πολύ, ποὺ δὲν ἄφησα τὸ πτῶμα του νὰ πάη χαμένο καὶ τὸ ἔφαγα. Τὸν ἔθαψα στὴν κοιλιά μου.

Καὶ ἀνάδευε τὴν κοιλιά του, ποὺ ἦταν ὁ τάφος τοῦ πατέρα του.

Ἔτσι σιγά-σιγὰ ἐγκαταλείπουμε τοὺς θεσμοὺς τοῦ Γένους μας καὶ τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας καὶ γυρίζουμε πίσω στοὺς ἀγρίους λαούς.

Στὴν Ἑλλάδα, καὶ στὸ πιὸ μικρὸ νησάκι ὑπῆρχε τὸ λεγόμενο ἀσβεστοκάμινο καὶ τὸ ξυλοκάμινο. Τὸ ἕνα μᾶς ἔδινε ἀσβέστη γιὰ τὰ ἐπιχρίσματα τῶν κατοικιῶν μας καὶ τὸ ἄλλο κάρβουνα γιὰ τὶς ποικίλες ἀνθρώπινες ἀνάγκες. Σήμερα τέτοια καμίνια δὲν ὑπάρχουν. Στὴν θέση τους στήνονται καμίνια νὰ ψήνουν τοὺς νεκρούς. Ὁ Ναβουχοδονόσωρ εἶχε βέβαια προχωρήσει λίγο πιὸ μπροστὰ ἀκόμη καὶ σὲ ἑπτακαυθεῖσα κάμινο ἔκαιγε καὶ τοὺς ζωντανούς. Πῶς μπορῶ νὰ φανταστῶ τοὺς γονεῖς μου νὰ καίγωνται σὲ διασυρίζον πῦρ; Καὶ μετὰ σὲ κυτίον γιὰ νοστιμιὰ στὰ φαγητά;

Ἐμεῖς δὲν θὰ κάψουμε τοὺς νεκρούς μας. Ἀναλογισθήκατε τὶ πολιτισμὸς βγῆκε ἀπὸ τοὺς τάφους τῶν προγόνων μας; Πόσα κτερίσματα καὶ χρυσᾶ σκεύη καὶ νομίσματα ἔχουμε σήμερα στὰ μουσεῖα μας ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς κεκρυμμένους στοὺς λαγόνες τῆς γῆς τάφους; Ἀκόμα καὶ παραστάσεις ζωγραφικῆς τοὺς κοσμοῦσαν. Ἂν ἐπικρατοῦσε τὸ κάψιμο τῶν νεκρῶν, τί θὰ εἴχαμε σήμερα νὰ δείξουμε στὰ μουσεῖα μας, ἀφοῦ αὐτὰ ποὺ φαίνονταν τὰ κατάκλεψαν ἡ κλεφτουριὰ τῆς Εὐρώπης; Τόμοι ὁλόκληροι μποροῦνε νὰ γραφτοῦνε γιὰ τὰ κλεψιμαίικα τῆς ἑλληνιστικῆς, ρωμαϊκῆς καὶ βυζαντινῆς ἐποχῆς καὶ τῆς καταραμένης Τουρκοκρατίας. Ἀπὸ τὶς παραδοσιακὲς κηδεῖες-ἐκφορές, πόσους ὑπέροχους λόγους ἔχει νὰ μᾶς δείξη ἡ ἑλληνικὴ λογοτεχνία (ἐπιτάφιος Περικλέους, τοῦ Θουκυδίδου, ἐπιτάφιος τοῦ Δημοσθένους, τοῦ Γοργία, τοῦ Ὑπερείδη, τοῦ Πλάτωνα, κ.ἄ.) καὶ ἡ χριστιανικὴ γραμματεία (ἐπιτάφιος τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου εἰς τὸν Μέγαν Βασίλειον, εἰς Καισάριον, εἰς Γοργονίαν, τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, κ.ἄ.). Ἂν εἴχαμε ἀποβάλει στὸν τόπο μας αὐτὲς τὶς συνήθειες, τί θά ᾽χαμε σήμερα νὰ σπουδάσουμε; Ὁ πολιτισμὸς κάθε κατοικημένης περιοχῆς φαίνεται ἀπὸ τὰ περιποιημένα κοιμητήρια. Ἕνας συνετὸς ἐπισκέπτης παλιὰ ζητοῦσε πρῶτα νὰ ἐπισκεφθῆ τὸ κοιμητήριο τοῦ οἰκισμοῦ καὶ μετὰ τὸν οἰκισμό. Γνώρισμα τῶν πολιτισμένων λαῶν εἶναι ἡ περιποίηση τῶν κηποταφείων.

Ἤκουσα καὶ ἐθαύμασα: τὴν ἡμέρα τοῦ Πάσχα, στὴν Γεωργία, παίρνουν τὸ φαγητό τους καὶ πᾶνε πάνω στοὺς τάφους τῶν κεκοιμημένων τους καὶ τρῶνε τὸ ἄριστον τοῦ Πάσχα. Κι ἔτσι σ᾽ αὐτὴν τὴν χώρα δὲν ὑπάρχουν ζωντανοὶ καὶ κεκοιμημένοι· εἶναι ὅλοι ἀναστημένοι.

Ἐμεῖς θὰ θάπτουμε τοὺς νεκρούς μας, γιατὶ τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ πιστεύουμε μᾶς λέει «ἐκ τῶν μνημείων ἐγερθήσονται εἰς τὴν κοινὴν ἀνάστασιν». Ὁ σταυρὸς πάνω ἀπὸ τὸν τάφο τοῦ κάθε νεκροῦ συμβολίζει ὅτι ἐπάτησε τὸν θάνατο καὶ προσδοκᾶ τὴν ἀνάσταση. Ἂν δὲν εἴχαμε τὴν ταφὴ τῶν νεκρῶν, θὰ εἴχαμε σήμερα οἱ χριστιανοὶ οἱ ὀρθόδοξοι λείψανα Μαρτύρων καὶ Ἁγίων; Θὰ ἀπολαμβάναμε θαύματα ἀπὸ τὶς λάρνακες τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας; Ὅλη ἡ ὀρθόδοξη λατρεία εἶναι πεπλεγμένη μὲ τὰ ὀστᾶ τῶν Μαρτύρων καὶ τῶν Ὁσίων, τὰ ὁποῖα ἐκβλύζουν ἰάματα. Οἱ χριστιανοὶ καὶ τ᾽ ἀποκαΐδια ἀπὸ τὰ ὀστᾶ τῶν Μαρτύρων τὰ σύναζαν. Ἀπὸ τὰ λείψανα τῶν Μαρτύρων στήσαμε παντοῦ θυσιαστήρια κι ἔγινε ὅλη ἡ γῆ θυσιαστήριο συμφιλιώσεως τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό.

Ἐμεῖς θὰ ἐξακολουθήσουμε νὰ τιμοῦμε τοὺς νεκρούς μας, νὰ τοὺς κηδεύουμε μὲ λαμπάδες καὶ θυμιάματα καὶ νὰ τοὺς ἀποθέτουμε στὴν χαίνουσα γῆ. Οἱ μωλωπισμένοι περὶ τὴν πίστιν ἂς τοὺς καῖνε, γιὰ νὰ ἐξαλειφθῆ τὸ μνημόσυνό τους ἀπὸ τὴν γῆ.

Τέφρα εἶστε καὶ τέφρα νὰ γίνετε. Σὰν λαγωνικὰ σκυλιὰ ψάχνετε τὶ μᾶς διαφοροποιεῖ ἀπὸ τοὺς βάρβαρους λαοὺς καὶ τὸ καταστρέφετε. Θέλεις, ὑπουργέ, νὰ κάψης τοὺς γονεῖς σου; Κάψε τους καὶ ἀποτεφρώσου κι ἐσὺ μαζί τους. Ἐμεῖς τὸν οὐρανὸ τὸν θέλουμε κοντά μας. Δὲν θέλουμε νὰ κρατήσουμε ἀποστάσεις, γιατὶ τότε θὰ φανοῦμε ἐπιλήσμονες τῶν προγόνων μας. Ἡ ἐκφορὰ καὶ οἱ τάφοι εἶναι ἐκεῖνα ποὺ πάντοτε μᾶς ὑπενθύμιζαν τὰ πέραν τοῦ τάφου. Οἱ τάφοι τῶν νεκρῶν μας εἶναι καρνάγια, γιὰ νὰ στήνουμε καράβια. Ἡ φράση «ποῦ τεθείκατε αὐτόν;» εἶναι τὸ αἰώνιο ἐρώτημα γιὰ τοὺς προγόνους μας. Ὁ τάφος τους εἶναι τὸ δέσιμο μαζί τους, εἶναι ἕνα ἀγκυροβόλημα γιὰ τὴν ζωή μας. Βέβαια, ἡ ἀπαίσια ἀναισχυντία τῶν κρατούντων μπορεῖ νὰ κάνη τὴν καύση τῶν νεκρῶν ὑποχρεωτική. Τότε, καὶ ζῶντες καὶ τεθνεῶτες θ᾽ ἀνοίξουν τὰ θηκάρια τους καὶ θὰ βγάλουν σπαθιὰ ποὺ θὰ λάμψουν στὶς ἀκτῖνες τοῦ ἡλίου. Ἄφρονες, ἄφρονες, μαζευτεῖτε, ἐλᾶτε στὰ συγκαλά σας, γιατὶ θὰ σᾶς σιχαθῆ καὶ ἡ μάννα ποὺ σᾶς γέννησε.

http://www.pentapostagma.gr

agioritikesmnimes
πηγή