Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Σάββατο, Ιουνίου 18, 2011

Κυριακή των Αγίων Πάντων, Α. Ματθαίου – η Ευαγγελική περικοπή της Θ. Λ., λόγος Αρχ. Ιουστίνου Πόποβιτς, υμνολογική εκλογή.

Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας.
Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον (Κεφ. ι΄ 32 – 33, 37 – 38, ιθ΄ 27 – 30)
Είπεν ο Κύριος’ πάς όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ, έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς. όστις δ’ άν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς.
Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ, ουκ έστι μου άξιος, και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ, ουκ έστι μου άξιος, και ός ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος.
Τότε αποκριθείς ο Πέτρος είπεν αυτώ, ιδού ημείς αφήκαμεν πάντα και ηκολουθήσαμέν σοι, τί άρα έσται ημίν? ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς, αμήν λέγω υμίν ότι υμείς οι ακολουθήσαντές μοι, εν τη παλιγγενεσία, όταν καθίση ο υιός του ανθρώπου επι θρόνου δόξης αυτού, καθίσεσθε και υμείς επι δώδεκα θρόνους κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ. και πάς ός αφήκεν οικίας ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς ένεκεν του ονόματός μου, εκατονταπλασίονα λήψεται, και ζωήν αιώνιον κληρονομήσει. Πολλοί δέ έσονται πρώτοι έσχατοι, και έσχατοι πρώτοι.
Απόδοση.
Είπε ο Κύριος στους Μαθητές του: «Όποιος ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους ότι ανήκει σ’ εμένα, θα τον αναγνωρίσω κι εγώ για δικόν μου, μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου. Όποιος όμως με απαρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, θα τον απαρνηθώ κι εγώ μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου. Όποιος αγαπάει τον πατέρα του ή τη μάνα του παραπάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Κι όποιος αγαπάει το γιο του ή τη θυγατέρα του παραπάνω από μένα, δεν είναι άξιος για μαθητής μου. Επίσης όποιος δεν παίρνει το σταυρό του και δε με ακολουθεί, δεν είναι άξιος για μαθητής μου.» Μίλησε τότε ο Πέτρος και του είπε: «Να, εμείς αφήσαμε τα πάντα και σε ακολουθήσαμε. Τι θα γίνει με μας;» Κι ο Ιησούς τους απάντησε: « Σας βεβαιώνω πως εσείς που με ακολουθήσατε, όταν θα καθίσει ο Υιός του Ανθρώπου στο μεγαλόπρεπο θρόνο του, στον καινούριο κόσμο, θα καθίσετε κι εσείς σε δώδεκα θρόνους, για να κρίνετε τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Κι όποιος άφησε σπίτια ή αδερφούς ή αδερφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή παιδιά ή χωράφια για χάρη μου, θα πάρει εκατό φορές περισσότερα και θα κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Πολλοί θα βρεθούν από πρώτοι τελευταίοι, κι άλλοι από τελευταίοι πρώτοι».
Επιμέλεια κειμένου, Νικολέτα – Γεωργία Παπαρδάκη.
Αρχιμανδρίτου Ιουστίνου Πόποβιτς
Συν πάσι τοις Αγίοις
Πριν την έλευση του Σωτήρος Χριστού στον επίγειό μας κόσμο, εμείς οι άνθρωποι γνωρίζαμε μόνον τον θάνατο, και ο θάνατος εμάς. Κάθε τι το ανθρώπινο ήταν διαποτισμένο με τον θάνατο, αιχμαλωτισμένο και κατανικημένο από αυτόν. Ο θάνατος μάς ήταν πλησιέστερος και από τον εαυτό μας, και περισσότερο πραγματικός από εμάς τους ιδίους. Δυνατότερος, ασυγκρίτως δυνατότερος από κάθε άνθρωπο χωριστά, και από όλους τους ανθρώπους μαζί. Η γη ήταν φρικαλέα φυλακή του θανάτου, και εμείς ανίσχυροι, δέσμιοι και δούλοι του. Μόνον με την έλευση του Θεανθρώπου Χριστού η ζωή εφανερώθη. Εφανερώθη η ζωή η αιώνιος στους απελπισμένους θνητούς, στους αθλίους δούλους του θανάτου, σ’ εμάς.
Η αληθινή ζωή επάνω στη γη αρχίζει ακριβώς με την Ανάσταση του Σωτήρος, διότι είναι ζωή που δεν τελειώνει με τον θάνατο.
Τι είναι οι χριστιανοί; Οι χριστιανοί είναι χριστοφόροι, και επομένως φορείς και κάτοχοι της αιωνίου ζωής. Τούτο δε κατά το μέτρο της πίστεώς τους και κατά το μέτρο της αγιότητός τους, η οποία είναι καρπός της πίστεως. Οι άγιοι είναι οι περισσότερο τέλειοι Χριστιανοί, διότι έχουν αγιασθεί στον μέγιστο, κατά το δυνατόν, βαθμό με την άσκηση της πίστεως στον Αναστάντα και αιωνίως Ζώντα Κύριον Ιησούν. Πράγματι, αυτοί είναι οι μοναδικοί και όντως αθάνατοι μέσα στο ανθρώπινο γένος, διότι με όλο το είναι τους ζουν εν τω Αναστάντι και για τον Αναστάντα Χριστό, και κανένας θάνατος δεν έχει εξουσία επάνω τους. Η ζωή τους ολόκληρη είναι από τον Χριστό και γι’ αυτό όλη είναι χριστοζωή. Η σκέψις τους είναι χριστοσκέψις. Η αίσθησίς τους χριστο-αίσθησις. Ό,τι είναι δικό τους είναι πρώτα του Χριστού και κατόπιν δικό τους. Αν είναι η ψυχή, αυτή είναι πρώτα του Χριστού, και κατόπιν δική τους. Αν είναι η ζωή, είναι πρώτα του Χριστού και μετά δική τους. Σ’ αυτούς δεν είναι
αυτοί, αλλά τα πάντα και εν πάσι Χριστός Κύριος.
Γι’ αυτό οι βίοι των Αγίων δεν είναι άλλο παρά η ζωή του Σωτήρος Χριστού επαναλαμβανόμενη σε κάθε άγιο, λίγο ή πολύ, κατά τούτον ή εκείνον τον τρόπον. Ή, ακριβέστερα, είναι η ζωή του Χριστού παρατεινόμενη δια των αγίων. Η ζωή του σαρκωθέντος Θεού Λόγου, του Θεανθρώπου Ιησού, ο οποίος γι’ αυτό και έγινε άνθρωπος, για να μας σώσει και να μας μεταδώσει ως άνθρωπος τη θεία ζωή του. Για να αγιάσει και απαθανατίσει και αιωνιοποιήσει με τη ζωή του ως Θεός, την ιδική μας, ανθρώπινη, ζωή, επάνω στη γη.
Τι είναι οι Πράξεις των Αγίων Αποστόλων; Είναι τα έργα του Χριστού, τα οποία κάνουν οι Άγιοι Απόστολοι με τη δύναμη του Χριστού, ή μάλλον τα κάνουν δια του Χριστού, ο οποίος ζει μέσα τους και ενεργεί δια μέσου αυτών. Και η ζωή των αγίων Αποστόλων τι είναι; Η βίωσις της ζωής του Χριστού, η οποία ζωή μεταδίδεται μέσα στην ‘Εκκλησία, σε όλους τους πιστούς ακολούθους του και συνεχίζεται για πάντα δια μέσου αυτών, οι οποίοι την αντλούν από τα άγια μυστήρια και τις άγιες αρετές.
Οι δε Βίοι των Αγίων τι είναι; Τίποτε άλλο από ένα είδος συνέχισης των Πράξεων των Αποστόλων. Μέσα σ’ αυτούς τους Βίους συναντά κανείς το ίδιο Ευαγγέλιο, την ίδια ζωή, την ίδια αλήθεια, την ίδια πίστη, την ίδια αιωνιότητα, την ίδια δύναμη εξ ύψους, τον ίδιο Θεό και Κύριο. Διότι Ιησούς Χριστός, χθες και σήμερα ο αυτός και εις τους αιώνας. Ο αυτός για όλους τους ανθρώπους όλων των αιώνων, ο οποίος διαμοιράζει τα ίδια χαρίσματα και τις ίδιες θείες ενέργειες σε όλους εκείνους που πιστεύουν σ’ αυτόν. Αύτη η συνέχιση όλων των θείων δυνάμεων και ζωοποιών ενεργειών, οι όποίες παραμένουν και παρατείνονται στην Εκκλησία του Χριστού δια μέσου των αιώνων και από γενεά σε γενεά, αποτελεί ακριβώς τη ζώσα Ιερά Παράδοση.
Οι Βίοι των Αγίων εμφανίζουν ακριβώς αυτά τα πρόσωπα, που εγέμισαν από Χριστό τον Θεό, πρόσωπα χριστοφόρα, άγια, στα οποία διαφυλάσσεται και με τα οποία μεταδίδεται η Αγία Παράδοση αυτής της ζωής, που ευρίσκεται μέσα στη Χάρη. Διαφυλάσσεται και μεταδίδεται με την αγία Ευαγγελική πολιτεία τους. Διότι οι Βίοι των Αγίων δεν είναι άλλο παρά οι Ευαγγελικές Θείες αλήθειες, οι οποίες έχουν μεταφερθεί στην ανθρώπινη ζωή μας δια μέσου της χάριτος και των ασκήσεων. Δεν υπάρχει Ευαγγελική αλήθεια, η οποία να μην ημπορεί να μεταβληθεί σε ζωή. Όλες αυτές οι αλήθειες εδόθησαν από τον Χριστό για έναν σκοπό. Για να γίνουν δική μας ζωή, πραγματικότης δική μας, κτήμα δικό μας, χαρά δική μας. Και οι άγιοι, όλοι τους ανεξαιρέτως, ζουν αυτές τις θείες αλήθειες ως το κέντρο της ζωής τους και ως την ουσία του είναι τους. Ακριβώς γι’ αυτό οι Βίοι των Αγίων αποτελούν απόδειξη και μαρτυρία ότι η καταγωγή μας είναι από τον ουρανό. Ότι εμείς δεν είμεθα από τον κόσμον αυτόν, αλλά από τον άλλον. Ότι ο άνθρωπος είναι αληθινός άνθρωπος μόνον εν τω Θεώ, ότι ζούμε επάνω στη γη λαμβάνοντας ζωή από τον ουρανό. Ότι ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει, και ότι ο σκοπός μας είναι να ουρανώσωμε τον εαυτό μας, τρεφόμενοι με τον ουράνιον άρτον ο οποίος κατέβη από τον ουρανό στη γη. Ο ουράνιος αυτός άρτος κατέβη στη γη για να μας τρέφει με την αιωνία Θεία Αλήθεια, με την αιωνία Θεία Αγαθότητα, την αιωνία Θεία Δικαιοσύνη, την αιωνία Θεία Αγάπη, την αιωνία Θεία Ζωή, δια της Θείας Ευχαριστίας, δια της ζωής μας εν τω μόνω αληθινώ Θεώ και Κυρίω Ιησού Χριστό. Με άλλους λόγους, η κλήσις μας είναι να γεμίσουμε με τον Θεάνθρωπο Χριστό, με τις θείες και ζωοποιούς ενέργειές του, να φθάσουμε στην ενχρίστωση και χριστοποίησή μας. Εάν εργάζεσαι γι’ αυτό, τότε ευρίσκεσαι ήδη στον ουρανό, παρ’ όλο που περιπατείς επάνω στη γη. Είσαι ήδη όλος εν τω Θεώ, μολονότι το είναι σου παραμένει στα όρια της ανθρωπίνης φύσεως.
Οι Βίοι των Αγίων είναι ιερές μαρτυρίες περί της θαυματουργικής δυνάμεως του Κυρίου Ιησού Χριστού. Στην πραγματικότητα, αυτοί δεν είναι άλλο παρά οι ίδιες οι μαρτυρίες των Πράξεων των Αποστόλων, συνεχιζόμενες δια μέσου των αιώνων, αφού και οι άγιοι δεν είναι άλλο παρά μάρτυρες άγιοι, όπως και οι άγιοι Απόστολοι, που είναι πρωτομάρτυρες. Τίνος μάρτυρες; Του Θεανθρώπου Χριστού. Αυτού που εσταυρώθη, ανέστη, ανελήφθη και ζει αιωνίως. Μάρτυρες του Ευαγγελίου της σωτηρίας, το οποίο συνεχίζει να γράφεται αδιάκοπα με τα άγια ευαγγελικά έργα από γενεά σε γενεά. Διότι ο Χριστός, ο οποίος είναι ο ίδιος σε όλους τους αιώνες, θαυματουργεί συνεχώς με την ίδια θεία δύναμη δια μέσου των αγίων μαρτύρων του. Οι Θείοι Απόστολοι είναι οι πρώτοι άγιοι μάρτυρες του Κυρίου Ιησού Χριστού και της θεανθρωπίνης του οικονομίας, της σωτηρίας του κόσμου. Και οι βίοι τους αποτελούν τις ζωντανές και αιώνιες μαρτυρίες περί του Ευαγγελίου του Σωτήρος, ως νέας ζωής, ζωής χαριτωμένης, ζωής αγίας, θείας, θεανδρικής και επομένως ζωής θαυματουργικής και αληθινής, όπως είναι θαυματουργική και αληθινή η ίδια η ζωή του Σωτήρος Χριστού. Και οι χριστιανοί; Είναι οι άνθρωποι δια μέσου των οποίων συνεχίζεται η αγία θεανθρωπίνη ζωή του Χριστού από γενεά σε γενεά μέχρι τη συντέλεια του αιώνος. Όλοι τους αποτελούν ένα σώμα, το σώμα του Χριστού, την Εκκλησία. Είναι σύσσωμοι με τον Χριστό και ως μέλη του σώματός του ο καθένας έχει τη θέση του στη ζωή του συνόλου. Ο ποταμός της αθανάτου ζωής άρχισε να ρέει, να κυλά ακατάπαυστα από τον Θεάνθρωπο Χριστό, και οι χριστιανοί εισέρχονται δια μέσου αυτού στην αιωνία ζωή. Οι χριστιανοί είναι το Ευαγγέλιο του Χριστού συνεχιζόμενο δια μέσου όλων των αιώνων του ανθρωπίνου γένους.
Στους Βίους των Αγίων όλα είναι συνηθισμένα, όπως στο Ευαγγέλιο, αλλά και όλα είναι παράδοξα, όπως στο Ευαγγέλιο. Όμως και στις δύο περιπτώσεις είναι όλα πραγματικά και αληθινά, κατά έναν μοναδικό τρόπο. Αληθινά δε και πραγματικά κατά την ίδια θεανθρώπινη αλήθεια και την ίδια θεανδρική πραγματικότητα, και μαρτυρημένα με την ίδια αγία δύναμη, θεία και ανθρώπινη, κατά τρόπο θεϊκώς και ανθρωπίνως τέλειο. Ιδού, ευρισκόμεθα σε χώρο ουράνιο, διότι η γη γίνεται ουρανός δια των άγιων του Θεού. Ιδού, ότι ευρισκόμεθα μεταξύ των ενσωμάτων αγγέλων, μεταξύ των χριστοφόρων, και όπου είναι αυτοί, εκεί είναι και όλος ο Κύριος ο Θεός, μέσα τους και μαζί τους και μεταξύ τους.
Εμβαθύνετε στους βίους των αγίων. Ιδού, από όλους αυτούς ακτινοβολεί η χαρισματική, η ζωοποιός και σωστική δύναμις της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία τους οδήγησε από άσκηση σε άσκηση, από αρετή σε αρετή, από τη νίκη κατά της αμαρτίας στη νίκη κατά του θανάτου, από τη νίκη κατά του θανάτου στη νίκη κατά του διαβόλου. Αυτή τους εισάγει στην πνευματική χαρά, όπου δεν υπάρχει οδύνη, λύπη και στεναγμός, αλλά ειρήνη και χαρά εν
Πνεύματι Αγίω. Χαρά και ειρήνη από την κερδισμένη νίκη εναντίον κάθε αμαρτίας, κάθε πάθους, κάθε θανάτου, κάθε πονηρού πνεύματος.
Οι Βίοι των Αγίων δείχνουν πολυαρίθμους αλλά πάντοτε βεβαίους δρόμους σωτηρίας, φωτισμού, αγιασμού, μεταμορφώσεως, χριστοποιήσεως, θεώσεως. Δείχνουν όλους τους τρόπους με τους οποίους η ανθρωπίνη φύσις κατανικά την αμαρτία, την κάθε αμαρτία. Πώς νικά το πάθος, το κάθε πάθος. Πώς νικά τoν θάνατο, τον κάθε θάνατο.
Ζήτησε να εύρεις τον εαυτό σου μέσα στους Βίους των Αγίων. Θα τον εύρεις οπωσδήποτε μέσα σ’ αυτούς. Ακόμη θα εύρεις εκεί και τα φάρμακα με τα οποία ημπορείς να τον θεραπεύσεις από όλες τις πνευματικές αρρώστιες και να τον κάμνεις υγιή για πάντα. Υγιή και στους δύο κόσμους, εις τρόπον ώστε να μην ημπορέση να σε βλάψει κανένας θάνατος. Θα εύρεις ακόμη μέσα στους Βίους των Αγίων όλα όσα χρειάζονται για να ζήσεις και στους δύο κόσμους. Όσα χρειάζονται σε σένα, ώ άνθρωπε, που είσαι μια αθάνατος ύπαρξις, μια αιωνία ύπαρξις, μια θεανθρωπίνη ύπαρξις, άνθρωπε! άνθρωπε!
άνθρωπε!
Την αγίαν όμως ζωή δεν ημπορούμε να τη ζούμε μόνοι μας, αλλά πάντοτε συν πάσι τοις αγίοις, με τη βοήθεια και την καθοδήγησή τους, δια μέσου των αγίων μυστηρίων και των αγίων αρετών μέσα στην Εκκλησία.
Γι’ αυτό, και της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων των Αγίων μνημονεύσαντες, εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα!
‘Αμήν! ‘Αμήν! ‘Αμήν!
Επιμέλεια κειμένου, Δημήτρης Δημουλάς.
Υμνολογική εκλογή.
Απολυτίκιον Των Αγίων Ήχος δ’
Των εν όλω τω κόσμω Μαρτύρων σου, ως πορφύραν και βύσσον τα αίματα, η Εκκλησία σου στολισαμένη, δι’ αυτών βοά σοι, Χριστέ ο Θεός» τώ λαώ σου τους οικτιρμούς σου κατάπεμψον, ειρήνην τη πολιτεία σου δώρησαι, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος.
Απόδοση.
Η Εκκλησία Σου, Κύριε Χριστέ ο Θεός μας, στολισμένη σαν με άλα πολύτιμα ενδύματα, όπως η πορφύρα και ο βύσσος, με τα αίματα των μαρτύρων Σου που μαρτύρησαν σε όλο τον κόσμο, με τις πρεσβείες αυτών όλων Σου φωνάζει:Στείλε στο λαό Σου τους οικτιρμούς και τη συμπάθειά Σου, δώρισε στην δική Σου πολιτεία την ειρήνη, και στις ψυχές μας το μεγάλο Σου έλεος.
Δόξα της λιτής… Ήχος πλ. α’
Τη νύν πανηγύρει, συνδράμωμεν οι πιστοί’ προτίθεται γάρ ημίν πνευματική τράπεζα, και κρατήρ μυστικός, εξ ηδέων εδεσμάτων ευφροσύνης πλήρης, αι τών Μαρτύρων αρεταί’ ούτοι γάρ οι καρτερόψυχοι, εκ τών περάτων τής γής, τών τού σώματος άκρων, ετεροπόνους αικισμούς, τώ Θεώ προσήνεγκαν, θυσίαν λογικήν, πάσαν ακμήν ηλικίας, οι μεν τάς κεφαλάς αποτεμνόμενοι, έτεροι δέ χειρών διαιρέσεις, καί πάσης αρμονίας άμα, πάντες οι Άγιοι τών τού Χριστού παθημάτων κοινωνοί γεγόνασιν. Αλλ’ Ο στεφάνους αυτοίς αμοιβάς βασάνων δεδωκώς, Κύριε, κατ’ ίχνος τούτων πολιτεύεσθαι αξίωσον ημάς, ως φιλάνθρωπος.
Απόδοση.
Ας τρέξουμε όλοι οι πιστοί σε αυτήν την πανήγυρη, γιατί μπροστά μαςέχει ετοιμμασθεί τραπέζιπνευματικό, και ένας κρατήρας γεμάτος απόμυστικό πνευματικό κρασί, και από πνευματική χαρά των γλυκών ευχάριστων τροφών,
Οι οποίες είναι οι αρετές των μαρτύρων. Διότι σε όλα τα μέρη της γης, αυτοί των οποίων η ψυχή τους ήταν γεμάτη από καρτερία και υπομονή, προσέφεραν στο Χριστό σαν λογική θυσία, κάθε δύναμη και ομορφιά της ηλικίας τους, τους βασανισμούς και τις κακοποιήσεις των άκρων τους, που συνοδεύονταν από αβάστακτους πόνους. Αλλοι με το να υπονένουν τον αποκεφαλισμό, άλλοι τις διαιρέσεις των άκρων τους και κάθε αρμονικής συνδέσεως στο σώμα τους, έγιναν κοινωνοί των παθημάτων του Χριστού. Αλλά Συ Κύριε που τους χάρισες σαν αμοιβές των βασάνων, που υπένειναν για Σένα, τα στεφάνια του μαρτυρίου, αξίωσε και μας να ζήσουμε στα ίχνη αυτών, ως φιλάνθρωπος που είσαι.
Κοντάκιον Ήχος πλ. δ’
Αυτόμελον.
Ως απαρχάς τής φύσεως, τώ φυτουργώ τής κτίσεως, η οικουμένη προσφέρει σοι Κύριε, τούς θεοφόρους Μάρτυρας, ταίς αυτών ικεσίαις, εν ειρήνη βαθεία, τήν Εκκλησίαν σου, διά τής Θεοτόκου συντήρησον, πολυέλεε.
Απόδοση.
Η οικουμένη προσφέρει σε Σένα Κύριε, τον δημιουργό της κτίσεως, και συγχρόνως σ’ Αυτόν που την φύτεψε, σαν πρώτους καρπούς τους θεοφόρους μάρτυρες. Με τις ικεσίες αυτών και της Θεοτόκου, συνντήρησε την Εκκλησία Σου σε βαθειά ειρήνη, Συ που είσαι πολυέλεος.
Ο Οίκος
Οι εν πάση τή γή μαρτυρήσαντες, καί εν τοίς ουρανοίς μετοικήσαντες, οι τά πάθη Χριστού μιμησάμενοι, καί τά πάθη ημών αφαιρούμενοι, ενταύθα σήμερον αθροίζονται, πρωτοτόκων δεικνύοντες Εκκλησίαν, ως τής άνω τόν τύπον επέχουσαν, καί Χριστώ εκβοώσαν, Θεός μου εί, Σύ με διά τής Θεοτόκου συντήρησον, πολυέλεε.
Απόδοση.
Σήμερα συναθροίζονται εδώ, όλοι όσοι στη γη έχουν μαρτυρήσει για το Όνομα του Χριστού, και τώρα έχουν μετοικήσει στους ουρανούς, αυτοί που μιμήθηκαν τα πάθη του Χριστού, και με τις πρεσβείες τους μπορούν να αφαιρούν τα δικά μας πάθη. Ολοι αυτοί φανερώνουν μπροστά μας την Εκκλησία των πρωτοττόκων, που έχει, μα και μας δείχνει, τον τύπο της άνω ουράνιας Εκκλησίας, που βοά στο Χριστό: Συ που είσαι ο Θεός μου, με τις πρεσβείες της Θεοτόκου, συντήρησέ με, Πολυέλεε.
Συναξάριον
Τή σήμερον ημέρα, Κυριακή μετά τήν Πεντηκοστήν, τήν τών απανταχού τής οικουμένης εν Ασία, Λιβύη, καί Ευρώπη, Βορρά τε καί Νότω, Αγίων πάντων Εορτήν εορτάζομεν.
Κατά την σημερινή ημέρα, Κυριακή μετα την Πεντηκοστή, εορτάζουμε την εορτή όλων των αγίων, που αγίασαν σε όλα τα μέρη της γης, δηλαδή στην Ασία, στη Λυβύη-Αφρική, στην Ευρώπη, στο Βορά και στο Νότο.
Στίχοι
• Τού Κυρίου μου πάντας υμνώ τούς φίλους.
• Εί τις δε μέλλων, εις τούς πάντας εισίτω.
Υμνώ όλους τους φίλους του Κυρίου μου. Και όποιος άγιος και φίλος του Κυρίου παρουσιασθεί στο μέλλον θα περάσει και θα τιμάται μαζί με τους αγίους πάντες.
Ταίς τής αχράντου σου Μητρός πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, καί πάντων τών απ’ αιώνος Αγίων σου, ελέησον καί σώσον ημάς, ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος. Αμήν.
Με τις πρεσβείες της Άχραντης Μητέρας Σου και πάντων των αγίων Σου, από όλους τους αιώνες, Χριστέ ο Θεός μας, ελέησε και σώσε μας.
Εξαποστειλάριον, Αυτόμελον.
Ήχος β’
Τόν Βαπτιστήν καί Πρόδρομον, Αποστόλους Προφήτας, Μάρτυρας, Ιεράρχας τε Ασκητάς καί Οσίους, Ιερομάρτυρας άμα, φιλοθέους γυναίκας, καί τους Δικαίους άπαντας, καί, Αγγέλων τάς τάξεις χρεωστικώς, ύμνοις καταστέψωμεν δυσωπούντες, τής δόξης τούτων τεύξασθαι, πρός Χριστού τού Σωτήρος.
Απόδοση.
Ελάτε να πλέξουμε στεφάνια από ύμνους, γιατί είναι χρέος μας, να τιμήσουμε τον Βαπτιστή και Πρόδρομο, τους Αποςστόλους, τους προφήτες, τους μάρτυρες, τους ιεράρχες, τους ασκητές, τους οσίους,μαζί με τους ιερομάρτυρες και τις γυναίκες που αγαπούσαν τον Θεό, και όλους τους δικαίους, και τις τάξεις των αγγέλων, παρακαλώντας να επιτύχουμε και εμείς την δόξα τους από τον Σωτήρα Χριστό.
Απόδοση, Μοναχής Θεοδοσίας.

Κυριακή των Αγίων Πάντων


  • Χ. Φ. Δράση

  • Αθήνα

  • Θεσσαλονίκη

  • Πάτρα

  • Επικοινωνία

  • Ευαγγέλιο Κυριακής: Ματθ. ι’ 32-33, 37-38, ιθ’ 27-30
    32 Εἶπεν ὁ Κύριοs τοῖs ἑαυτοῦ µαθηταῖς· πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 33 ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. 37  Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· 38 καὶ ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος.
    27 Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Πέτρος εἶπεν αὐτῷ· ἰδοὺ ἡμεῖς ἀφήκαμεν πάντα καὶ ἠκολουθήσαμέν σοι· τί ἄρα ἔσται ἡμῖν; 28 ὁ δὲ  Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὑμεῖς οἱ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ, ὅταν καθίσῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καθίσεσθε καὶ ὑμεῖς ἐπὶ δώδεκα θρόνους κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ  Ἰσραήλ. 29 καὶ πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει. 30 Πολλοὶ δὲ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καὶ ἔσχατοι πρῶτοι.

    Ο δρόμος των αγίων

    Ομολογία της θείας του φύσεως

    Στο ιερό Ευαγγέλιο της εορτής των Αγίων Πάντων ο Κύριος μας παρουσιάζει δυο βασικές προϋποθέσεις για να ακολουθήσουμε όλοι μας τον δρόμο των Αγίων.
    Η πρώτη προϋπόθεση η ομολογία της πίστεως. Μας διαβεβαιώνει ο Κύριος: Καθένα που θα με ομολογήσει μπροστά στους ανθρώπους που καταδιώκουν την πίστη μου, θα τον ομολογήσω κι εγώ ως πιστό ακόλουθό μου μπροστά στον Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς. Εκείνον όμως που θα με αρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, αυτόν θα τον αρνηθώ κι εγώ και δεν θα τον αναγνωρίσω ως δικό μου μπροστά στον Πατέρα μου που είναι στους ουρανούς.
    Ο Κύριος λοιπόν θέτει ως βασική προϋπόθεση της σωτηρίας μας να ομολογούμε τον Χριστό μπροστά στους διώκτες και αρνητές του. Ποιο όμως ακριβώς είναι το νόημα των λόγων αυτών του Κυρίου;  Αν κανείς μελετήσει τις αναλύσεις των ιερών ερμηνευτών, θα δει ότι εδώ ο Κύριος δεν ζητεί μία γενική και αόριστη ομολογία. Αλλά ζητεί να Τ ον ομολογούμε με συγκεκριμένο και σαφή τρόπο, να Τ ον ομολογούμε ως Σωτήρα μας και Θεό μας.
    Γιατί όμως ο Χριστός μας μας ζητά μία τέτοια ομολογία; Διότι μέσα στους αιώνες κανείς δεν αρνήθηκε ότι ο Κύριος είναι ένας μεγάλος διδάσκαλος, προφήτης, αναγεννητής, φιλόσοφος. Κανείς δεν αρνήθηκε το πνευματικό και κοινωνικό του έργο. Το σημείο που ενοχλεί τους διώκτες του Κυρίου είναι ένα και μοναδικό: η θεότητά του. Διότι αυτό καθορίζει τα πάντα στη ζωή μας.
    Εάν δεχθούμε τον Κύριο Ιησού Χριστό απλώς και μόνον ως ένα ιστορικό πρόσωπο ξεχωριστό και τέλειο, τότε αυτό δεν έχει καμία επίδραση στη ζωή μας. Εάν όμως Τον αποδεχθούμε και Τον ομολογούμε ως Θεάνθρωπο Διδάσκαλο Σωτήρα μας, τότε αυτό έχει καθοριστική σημασία για τη ζωή μας. Διότι τότε θα πρέπει να αποδεχθούμε όλα όσα ζητάει από εμάς και να συμμορφώσουμε τη ζωή μας με το θέλημά του.
    Ο δρόμος λοιπόν προς την αγιότητα προϋποθέτει όχι μία γενική και αόριστη ομολογία πίστεως, αλλά μία πίστη και ομολογία συγκεκριμένη. Να ομολογούμε τον Κύριο μας Ιησού Χριστό ως «Θεόν αληθινόν, ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ γεννηθέντα». Και να ζούμε όπως Εκείνος θέλει. Μόνον έτσι θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στο δρόμο των Αγίων, στο δρόμο του Χριστού.

    Η πρώτη αγάπη μας

    Στη συνέχεια ο Κύριος μας παρουσιάζει τη δεύτερη προϋπόθεση για τον δρόμο της αγιότητος. Ζητά απ’ όλους μας να Τον αγαπούμε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο. Εκείνος, λέει, που αγαπά τον πατέρα του ή τη μητέρα του περισσότερο από έμενα και με αρνείται για να μη χωρισθεί από τους γονείς του, δεν αξίζει για μένα. Κι Εκείνος που αγαπά τον γυιό του ή την κόρη του περισσότερο από έμενα, δεν είναι άξιος να λέγεται μαθητής μου. Κι Εκείνος που δεν παίρνει την απόφαση να υποστεί σταυρικό θάνατο και δεν ακολουθεί πίσω μου με την απόφαση να ακολουθήσει το παράδειγμά μου, δεν αξίζει για μένα.
    Τότε Του αποκρίθηκε ο Πέτρος: Κύριε, εμείς αφήσαμε τα πάντα και Σε ακολουθήσαμε. Τι άραγε θα γίνει μ’ εμάς; Και ο Κύριος απάντησε: Όταν θα καθίσω στον θεϊκό μου θρόνο, θα καθίσετε κι εσείς Σε δώδεκα θρόνους δικάζοντας τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ. Και καθένας που άφησε σπίτια ή αδελφούς ή αδελφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή παιδιά ή χωράφια για να μη χωρισθεί από εμένα, θα λάβει πολλαπλάσια σ’ αυτή τη ζωή και θα κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Και πολλοί που είναι εδώ πρώτοι, θα είναι στην αιώνια βασιλεία τελευταίοι, ενώ πολλοί τελευταίοι θα είναι εκεί πρώτοι.
    Ο Κύριός μας εδώ θέτει ως βασική προϋπόθεση για να μας αποδεχθεί ως άξιους μαθητές του να Τον αγαπάμε περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, ακόμη και από τα πλέον αγαπημένα ιερά μας πρόσωπα, τον πατέρα μας και τη μητέρα μας. Και γιατί μας το ζητάει αυτό; Μας το ζητάει όχι γιατί έχει ανάγκη από την αγάπη μας, αλλά για το δικό μας συμφέρον. Πρωτίστως διότι όταν τα συγγενικά μας πρόσωπα βρίσκονται μακριά από το δρόμο του Θεού, υπάρχει ο κίνδυνος να επηρεάσουν κι εμάς. Έπειτα υπάρχουν πολλοί Χριστιανοί που έχουν αρρωστημένη προσκόλληση στο παιδιά τους, στους γονείς τους ή Σε άλλα συγγενικά πρόσωπα, σε βαθμό που να τα αγαπούν περισσότερο και από τον Θεό!
    Ο Κύριος όμως μας ζητά να Τον αγαπούμε πάνω απ’ όλους και για έναν άλλο λόγο καθοριστικό για τη ζωή μας: Διότι θέλει να μας καταστήσει μετόχους της δικής του μακαριότητας, να μας προσφέρει ασύλληπτης αξίας δώρα, να μας προσφέρει τα πάντα. Διότι όταν αγαπάμε τον Χριστό μας περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, ζούμε από αυτή τη ζωή σ’ έναν άλλο κόσμο· στον κόσμο της Βασιλείας του Θεού. Όταν έχουμε στραμμένα τα μάτια μας σ’ Εκείνον, τότε μπορούμε να γευθούμε τα αόρατα μυστικά, τις πνευματικές ομορφιές, τα μυστήρια του Θεού. Μπορούμε να γευθούμε τη γλυκύτητα της παρουσίας του· ν’ απολαύσουμε τη μυστική κοινωνία μαζί του. Να ζούμε καθημερινά μια πνευματική ζωή αγιότητος, χάριτος. Να απολαμβάνουμε τη λατρεία και την προσευχή ως ύψιστες πνευματικές ηδονές. Έτσι θα έχουμε μέσα μας τόσο δυνατά βιώματα, που θα συνεπαίρνουν την ύπαρξή μας. Έτσι θα γίνουμε πολίτες της Βασιλείας του από αυτή τη ζωή. Ας Τον αγαπήσουμε λοιπόν πάνω απ’ όλους και απ’ όλα. Και ας εισέλθουμε στο μυστήριο της εν Χριστώ αγάπης και ζωής.

    Κυριακή των Αγίων Πάντων

    Γράφει ο Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,
    Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης

    Κυριακή των Αγίων Πάντων

    Υπάρχουν άνθρωποι που παρά το ότι αποδέχονται την πίστη του Χριστού, δεν έχουν αντιληφθεί καθόλου ή όσο θα έπρεπε, το θέμα της ομολογίας αυτής της πίστεως.
    Η Ιερή όμως Ευαγγελική περικοπή που θα ακούσουμε την Κυριακή στους Ναούς μας, ξεκαθαρίζει το θέμα, αφού ο ίδιος ο Ιησούς τονίζει αυθεντικά: «Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. Ι΄ 32) δηλ. για καθένα που θα κάνει ομολογία για μένα μπροστά στους ανθρώπους, θα κάνω και εγώ ομολογία γι’ αυτόν μπροστά στον Πατέρα μοundefinedυ τον ουράνιο. Είναι μάλιστα η αλήθεια αυτή τόσο φανερή, ώστε ο Κύριος την τονίζει στον επόμενο στίχο και αρνητικά: «Όστις δ’ αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς». Δηλ. Εκείνον δε, που θα με αρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, θα τον αρνηθώ και εγώ μπροστά στον Πατέρα μου τον ουράνιο.
    Επομένως, αν κάποιος νομίζει ότι μπορεί να είναι οπαδός του Χριστού, άνευ της ομολογίας στη Θεότητά του και χωρίς να εφαρμόζει τις Ευαγγελικές επιταγές στη ζωή του, το μόνο το οποίο κατορθώνει, είναι να ξεγελά τον εαυτό του, με αποτέλεσμα να «εισπράξει», την άρνηση και από τον ίδιο τον Κύριο.
    Και ότι έτσι έχουν τα πράγματα, τούτο το επιβεβαιώνουν οι τόσοι αιώνες που πέρασαν, αλλά και τα αναρίθμητα πρόσωπα της Ιστορίας, τα οποία αφ’ ενός ομολόγησαν την πίστη τους με οποιοδήποτε κόστος, αφ’ ετέρου αρνήθηκαν τη σώζουσα αλήθεια, επιστρέφοντας στον κόσμο της ματαιότητας, της καταστροφής και της απώλειας...
    Ας δούμε όμως, γιατί είναι αναγκαία η ομολογία της πίστεώς μας;
    Γιατί τούτο είναι αναγκαία προϋπόθεση της σωτηρίας του πιστού;
    Κατά πρώτον. Διότι το ορίζει ξεκάθαρα ο ίδιος ο Αρχηγός της πίστεως μας. Και αφού ο ίδιος ο Ιησούς θέτει τους όρους της σωτηρίας, καταντά τραγικό το να ζητά ο πιστός «δεοντολογία» από τον ίδιο το Θεό.
    Ή δέχεσαι εξ’ αρχής την αποκάλυψη του Ιερού Ευαγγελίου και τα λόγια του Ιησού ως έχουν και αγωνίζεσαι να τα εφαρμόσεις στην καθημερινότητα ή επιλέγεις την άρνηση της αλήθειας, αποδεχόμενος βέβαια στη συνέχεια, νομοτελειακά το αποτέλεσμα αυτής της ελεύθερης επιλογής σου.
    Αλλά υπάρχει και άλλος, δεύτερος βασικότατος λόγος, ο οποίος από ανθρώπινης πλευράς κάνει αναγκαία την ομολογία της πίστεως. Και τούτο είναι η ψυχική ανάγκη του κάθε ισορροπημένου και normal ανθρώπου. Με κάθε άνεση και χωρίς φανατισμό και μισαλλοδοξία, αισθάνεται ο άνθρωπος και μάλιστα ο πιστός την εσωτερική ανάγκη «να ομολογήσει» αυτό που πιστεύει, δηλ. αυτό που τον ικανοποιεί, τον γεμίζει, και κυρίως τον χαροποιεί.
    Και αν η αλήθεια αυτή για πλείστα όσα θέματα που καλύπτουν τη ζωή μας, αν αισθανόμαστε την ανάγκη να ανακοινώνουμε, τουλάχιστον στο περιβάλλον μας, τόσο αυτά που μας θλίβουν και μας στενοχωρούν, όσο κυρίως αυτά που μας χαροποιούν και τονώνουν την ψυχή μας, πόσο μάλλον τούτο ισχύει όταν ο πιστός έχει βρει αυτό που πραγματικά κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο, δηλ. «τον πολύτιμον μαργαρίτην».
    Και για να τονίσουμε το θέμα, ας αναφέρουμε ένα απλό παράδειγμα. Αν μια ομάδα ανθρώπων διψά λόγω ελλείψεως νερού (πράγμα που ίσως ως κοινωνία το δοκιμάσουμε, όπως δυστυχώς δείχνουν τα πράγματα), και κάποιος από την ομάδα ανακαλύψει πηγές με γάργαρο τρεχούμενο νερό, και ο ίδιος ξεδιψάσει, τί λέτε, το φυσιολογικό δεν είναι να «ομολογήσει», να οδηγήσει δηλ. και τους άλλους συνανθρώπους του «επί τας πηγάς των υδάτων»; Ή δεν θα χαρακτηρίσουμε απεριφράστως ως ασυνείδητο και εγκληματία ακόμα αυτόν που ενώ γνώρισε και γεύτηκε και ξεδίψασε, όμως δεν υπέδειξε, «δεν ομολόγησε» την αλήθεια και πραγματικότητα; Οπωσδήποτε ναι.
    Αλλά υπάρχει και άλλο ένα κεφάλαιο στο θέμα της ομολογίας του Ιησού Χριστού, με τραγικά αποτελέσματα. Και τούτο είναι η χλιαρότητα. Υπάρχουν μερικοί χλιαροί χριστιανοί, ανθρωπάρεσκοι, που τους ενδιαφέρει όχι το θέλημα του Χριστού, αλλά στην κυριολεξία τους βασανίζει και τους καίει το τι θα πεί γι’ αυτούς ο κόσμος. Ο μακράν του Θεού κόσμος. Και προσπαθούν οι ταλαίπωροι με πολύ ψυχικό κόστος, να συμβιβάσουν τις δύο άκρως αντίθετες καταστάσεις. Όμως το αποτέλεσμα είναι τόσο τραγικό, αφού εμφανίζεται ξεκάθαρα ο πλεγματικός χαρακτήρας και η διχασμένη προσωπικότητα.
    Αλλά ερωτούμε τους ανθρωπάρεσκους αυτούς: Τι τους τιμά και τι πράγματι τους συμφέρει; Να αρέσουν στους ανθρώπους του κόσμου, που αλλάζουν ιδέες και τρόπο ζωής συνεχώς, δίκην ξεχαρβαλωμένου ανεμοδείκτη, στους ανθρώπους που είναι ασταθείς και πλανώμενοι και παρέρχονται ανεπιστρεπτί ή να αρέσουν στον Πανάγαθο και Παντοδύναμο Κύριο; Επιτέλους, αν όχι από καθαρή αγάπη, που τούτο είναι το τέλειο, ας δούμε το θέμα από την καθαρώς ωφελιμιστική του πλευρά.
    Φίλοι μου, ας μη το λησμονούμε ποτέ. Κάποτε, αργά ή γρήγορα, όλοι μας, θα βρεθούμε πρόσωπο προς πρόσωπο με τον ίδιο τον Κύριο Ιησού Χριστό. Τη φοβερή αυτή στιγμή δεν θα μπορούν να μας σώσουν ούτε τα πράγματα του κόσμου, ούτε οι άνθρωποι στους οποίους αγωνιούμε να αρέσουμε, ούτε οι παράλογες θυσίες της ανθρωπαρέσκειας. Το μόνο που σώζει είναι η θερμή αγάπη και η ακλόνητη πίστη στον Ιησού, που εκφράζονται στη ζωή μας με τη σταθερή, αταλάντευτη και γνήσια ομολογία Του.
    Είθε η χάρις του Κυρίου να μας ενισχύει τον ζήλο, ώστε μέρα με την ημέρα να σφυρηλατείται μέσα στην καρδιά μας το χάρισμα της Ορθοδόξου Χριστιανικής μας ομολογίας.
    Αμήν.

    Ἡ ἀληθινὴ τιμὴ τῶν ἁγίων

    Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))



    Κυριακὴ τῶν Ἁγ. Πάντων

    Ἡ δωρεὰ τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴ μέρα τῆς Πεντηκοστῆς δὲ σπαταλήθηκε μάταια καὶ ἄσκοπα ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ. Καρπὸς της ὑπῆρξε ἡ ἁγιότητα. Ἔχοντας δεχτεῖ τὸν Κύριο μέσα στὶς ψυχές, μέσα στὶς ζωές τους, ἔδειξαν φανερὰ στὸ Θεὸ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη τους καὶ φανέρωσαν σ' ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη τί μπορεῖ νὰ κάνει ἡ θεϊκὴ ζωὴ ὅταν κατοικεῖ μέσα στὸν ἄνθρωπο.

    Τὴν πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν Πεντηκοστὴ γιορτάζουμε τὴ μνήμη ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι, ὅπως οἱ Ἀπόστολοι, δέχτηκαν τὴ δωρεὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἔφεραν καρπούς, ὅλων τῶν ἅγιων γνωστῶν καὶ ἀγνώστων, ὅλων τῶν «ὑπὸ Θεοῦ γνωσθέντων», ὅλων τῶν ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ἔγιναν ἄξιοι τοῦ Θεοῦ τους. Καὶ χαιρόμαστε διότι ὁ κόσμος δέχτηκε τὴ δωρεὰ τοῦ Θεοῦ μὲ ἀγάπη.

    Δὲν εἶναι ὅμως ἀρκετὸ τὸ νὰ γιορτάζουμε, νὰ χαιρόμαστε διότι στοὺς ἄλλους τὸ δῶρο τοῦ Θεοῦ δὲ δόθηκε εἰς μάτην.

    Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς λέει ὅτι μόνο μὲ τὸν ὀρθὸ βίο μποροῦμε νὰ δοξολογήσουμε τὸ Θεὸ καὶ μόνο μὲ τὸν ὀρθὸ βίο μποροῦμε νὰ τιμήσουμε τοὺς ἁγίους τοὺς ὁποίους ἀγαποῦμε καὶ προσκυνοῦμε. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο εἶναι μόνο μὲ τὶς ζωές μας ποὺ θὰ δείξουμε στοὺς νεκρούς τοὺς ὁποίους ἀγαπήσαμε καὶ σεβαστήκαμε ὅτι δὲν ἔζησαν χωρὶς σκοπὸ ἐφ' ὅσον ἐμεῖς ἔχουμε ἀποδώσει τὸν καρπὸ τῶν ὅσων μᾶς δίδαξαν.

    Σήμερα ὁ καθένας μας γιορτάζει ὄχι μόνο τὴ μέρα τῶν Ἁγίων Πάντων ἀλλὰ καὶ τὴ μνήμη τῶν ἁγίων ἐκείνων ποὺ τοῦ εἶναι κοντινοὶ καὶ ἀγαπητοί, ὅμοιοι στὴν καρδιὰ καὶ τὴν ψυχή. Συγκεντρῶστε τὴν προσοχή σας στοὺς βίους αὐτῶν εἰδικά, διότι ἀρχικὰ εἶχαν αἰχμαλωτίσει τὶς καρδιές σας μὲ τὴ δύναμη τῆς προσωπικότητάς τους κι ἔπειτα μὲ μιὰ κάποια συγγένεια πρὸς τὸ μυαλό σας - κι ἂν εἴμαστε ἱκανοὶ νὰ στεκόμαστε μὲ δέος καὶ θαυμασμό, χαρὰ καὶ ἀγάπη μπροστὰ στὴ ζωὴ καὶ τὶς ἐπιτεύξεις κάποιου ἄνθρωπου αὐτὸ σημαίνει ὅτι μεταξὺ μας ὑπάρχει κάτι τὸ κοινό, ὅτι ἐκεῖνος ἀποκαλύπτει αὐτὸ ποὺ μποροῦμε νὰ κατορθώσουμε στὰ βάθη τῶν ψυχῶν μας καὶ τὸ ὁποῖο ἀποτυγχάνουμε νὰ κάνουμε πράξη ἀπὸ δειλία, ἀσθένεια καὶ ἀπειρία.

    Ἂς συγκεντρώσει ὁ καθένας μας τὴν προσοχὴ στοὺς ἁγίους ποὺ τὸν τραβᾶνε καὶ ἂς πάρει ἀπὸ ἐκείνους τὰ μαθήματα τῆς ζωῆς. Ἡ προσκύνηση καὶ ὁ ἔπαινός τους δὲ θὰ εἶναι τότε ἄδεια λόγια ἀλλὰ μιὰ ζωντανὴ μαρτυρία γιὰ τὴν ἀλήθεια καὶ ταυτόχρονα μιὰ μεταμόρφωση στὶς καρδιὲς καὶ τὶς ζωές μας. Αὐτὸ ἰσχύει ὄχι μόνο γιὰ τοὺς ἁγίους τοῦ Θεοῦ τοὺς ὁποίους ἡ ἐκκλησία ἀναγνωρίζει καὶ τιμᾶ ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ἔχουν σφραγίσει τὶς ζωές μας μὲ τὴν εὐγένεια καὶ τὸ ὕψος τοῦ πνεύματός τους, τὴν ἁγνότητα τῆς ζωῆς τους. Αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικὴ τιμὴ καὶ προσκύνηση τῶν ἁγίων ἀλλὰ καὶ ἡ ἀληθινὴ προσευχὴ γιὰ αἰωνία μνήμη τῶν κεκοιμημένων.

    Άκουσον τους λόγους μου αγαθέ μου Υιέ (3)






    “…συμφορές που σπέρνουν…”

    undefined

    Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενώ βρισκόμασταν “στην αιχμή του δόρατος”, επιβεβαίωσε πόσο εύκολα έχει τα λόγια. Οι “ιστορικές στιγμές” που επικαλέστηκε εκείνη την ώρα, έγιναν ιστορικότερες πυροδοτώντας τις γνωστές εξελίξεις που είδαμε. Τελικά, οι αλεπάλληλες κρίσεις έφεραν την αποκάλυψη, κατά την οποία, το πρόβλημα της Ελλάδας, είναι κατ΄εξοχήν πολιτικό και από κει απορρέουν όλα τα άλλα.
    Οσοι το συνειδητοποιούν αυτό, μπορούν να μιλήσουν για “ιστορικές στιγμές” αισθανόμενοι όμως παράλληλα, μεγάλο δέος και ανασφάλεια για το μέλλον της χώρας και μάλιστα, το άμεσο. Ουσιαστικά, για την επόμενη μέρα. Αρκεί κανείς να φανταστεί το εσωτερικό σκηνικό της χώρας σαν καράβι που έχει πέσει σε τυφώνα κι΄ο καπετάνιος του βγαίνει από την καμπίνα για να ζητήσει βοήθεια από το πλήρωμα, άρα δεν τα βγάζει πέρα μόνος του. Κάποιοι από το πλήρωμα, του προτείνουν να πιάσουν το τιμόνι μαζί-αφού ο ίδιος ομολόγησε ότι αδυνατεί να το κρατά συνεχώς μόνος. Τότε εκείνος, από φόβο μη χάσει την αποκλειστικότητα “του τιμονιέρη”, τους διώχνει λέγοντας “Δεν θα αφήσω να γίνει κανένας σας καπετάνιος, ούτε για λίγο…Θα μείνω εγώ στο τιμόνι και εσείς θα ακολουθείτε τις εντολές μου, ό,τι και να γίνει…”. Ομως το ταξίδι είναι μακρύ, ο τυφώνας διαρκής και για την ώρα, λιμάνι δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Πόσες πιθανότητες έχει το καράβι να γλιτώσει το ναυάγιο; Μόνο με κανένα θαύμα…
    Κάπως έτσι είναι και η κατάσταση στα πολιτικά πράγματα της χώρας αυτές τις ημέρες. Κάπως έτσι, αντέδρασε και ο πρωθυπουργός προχτές, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τις διαδοχικές παραιτήσεις των βουλευτών του κόμματός του. Σε τέτοιες ώρες υπέρτατης ευθύνης που ο ίδιος αποκαλούσε “ιστορικές” όμως, απέτυχε οριστικά να πείσει τον ελληνικό λαό και τον λοιπό πολιτικό κόσμο ότι εννοεί αυτά που λέει. Απέτυχε να δείξει στην πράξη, ότι μπορεί να επινοήσει ένα στρατηγικό σχέδιο προς όφελος της “πατρίδας”, εξαντλώντας τις δυνάμεις του πάλι με εξαιρετικά ανόητες κινήσεις. Οταν το μεσημέρι της 15ης Ιουνίου, βγήκε και ζήτησε με ύφος “μάρτυρα” την περιβόητη “συναίνεση με την αξιωματική αντιπολίτευση, δήλωνε ότι δεν τον ενδιαφέρει κάν να παραμείνει εκείνος πρωθυπουργός. Μόλις όμως οι εκπρόσωποι της αντιπολίτευσης έδειξαν δεκτικοί προς αυτήν την κατεύθυνση, έκανε πίσω. Τον τρόμαξε η αποστέρηση του πρωθυπουργικού τίτλου, ενώ πριν λίγη ώρα δήλωνε “σαν έτοιμος από καιρό”; Η μήπως ήταν και αυτό μια ακόμα επικοινωνιακή τρίπλα, για να “τη φέρει” στην αντιπολίτευση και να εγκλωβίσει τους βουλευτές του να τον ακολουθήσουν στον μονόδρομο των Μνημονίων; Αν ισχύει το πρώτο, είναι και απόδειξη αφάντασης ανωριμότητας. Αν όμως ισχύει το δεύτερο, τον εκθέτει επικίνδυνα και αυτόν και όσους υποστήριξαν “το μεγάλο κόλπο”.
    Λυπόμαστε πολύ, αλλά “οι καιροί ου μενετοί..” για τέτοια κόλπα και επικοινωνιακές τρίπλες, που κάθε άλλο παρά στο όφελος “της πατρίδας” αποσκοπούν. Ο υπεύθυνος ηγέτης, σε τέτοιες ώρες, το τελευταίο που πρέπει να σκέπτεται, είναι ο εαυτός του και τα προνόμια που θα χάσει. Αλίμονο δε σε εκείνους που η Ιστορία καταγράφει ως εγκλωβισμένους σε ανόητες προσλήψεις της έννοιας του αξιώματος. Γράφονται πάντα στα πιό μαύρα κατάστιχα, όπως γνωρίζουμε, χωρίς αυτό να αποζημιώνει για τις συμφορές που σπέρνουν…
    της Ελίνας Γαληνού

    Ιδού και το πληρεξούσιο του (αντικανονικού πατριάρχη)Θεόφιλου στο μουσουλμάνο δικηγόρο του κ. Ράμι Μούγραμπι

    Σε προηγούμενη αποκάλυψή μας αναρτήσαμε στο διαδίκτυο το πόρισμα των Παλαιστινίων σχετικά με το σκάνδαλο Πύλη της Γιάφφα. Το πόνημα – ντοκουμέντο περιγράφει συναντήσεις και επαφές που θυμίζουν αστυνομικό σενάριο, με πρόσωπα που πίεζαν τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Ειρηναίο να υπογράψει συμβόλαια και να μισθώσει ακίνητα. Όταν τα συμφέροντα αντιλήφθηκαν ότι ο μακαριώτατος δεν συνεργάζεται μαζί τους άρχισαν να τον απειλούν ότι, αν δεν υιοθετήσει συμφωνίες από επαφές που είχαν με υπάλληλο της Οικονομικής υπηρεσίας του θρησκευτικού μας ιδρύματος στους Αγίους Τόπους μέχρι τις 17 Μαρτίου (2005), τότε θα πέσει «πυρηνική βόμβα στο Πατριαρχείο».


    undefined
    Η υποτιθέμενη εξουσιοδότηση του Πατριάρχη Ειρηναίου στο Νικόλαο Παπαδήμα για τη μίσθωση ενός καταστήματος στην Παλιά Πόλη την επίμαχη ημερομηνία φιγουράρησε πρωτοσέλιδη στην Ισραηλινή εφημερίδα "Maariv" και τόσο ο ίδιος ο Πατριάρχης όσο και το σχετικό πληρεξούσιο έγιναν βορά χωρίς ωστόσο να έχει υπογράψει την οποιαδήποτε αγοραπωλησία όπως αντιθέτως συνέβη με την περίπτωση της γής Ταλπιότ, όπου φαρδιά πλατιά σε ολόκληρο το συμβόλαιο υπάρχει η υπογραφή του κ.Θεόφιλου. Εμείς με συνέπεια στα έργα και τις ημέρες του μοιχεπιβάτη στον πατριαρχικό θρόνο παρουσιάζουμε σήμερα και δικό του πληρεξούσιο (σίγουρα δεν θα είναι το μοναδικό) το οποίο έχει παραχωρήσει στο μουσουλμάνο δικηγόρο του κ. Ράμι Μούγραμπι.
    Το πληρεξούσιο του κ. Θεόφιλου στο δικηγόρο του Ράμι Μουγκράμπι στα Εβραικά
    undefined
    Το πληρεξούσιο του κ. Θεόφιλου στο δικηγόρο του Ράμι Μουγκράμπι στα Ελληνικά
    undefined
    undefined
    Το πληρεξούσιο του κ. Θεόφιλου στο δικηγόρο του Ράμι Μουγκράμπι στα Αγγλικά
    undefined
    undefined

    ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΜΑ ΥΨΙΣΤΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ: O Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος φέρεται να προτείνει την ανταλλαγή - ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΣΕ Ισραηλινή εταιρεία!!!

    Το ενδεχόμενο να πληρώσει δάνειο που έλαβε με ένα από τα ακίνητά του στα Ιεροσόλυμα φαίνεται να εξετάζει σοβαρά το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Σύμφωνα με πληροφορίες, στην τελευταία συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου, στις 30 Αυγούστου, ο Πατριάρχης Θεόφιλος φέρεται να ενημέρωσε τα μέλη της ότι εκκρεμεί ένα δάνειο που έλαβε το Πατριαρχείο, ύψους περίπου 2,5 εκατ. δολαρίων, και εισηγήθηκε την αποπληρωμή του με την παραχώρηση στους δανειστές ενός αμφισβητούμενου πατριαρχικού οικοπέδου.


    Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι τα χρήματα δόθηκαν στο Πατριαρχείο μετά την εκλογή του κ. Θεόφιλου και ως δανειστή εμφανίζουν «μια ισραηλινή εταιρεία που εκμισθώνει ακίνητα της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας στην περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού και ο επικεφαλής της οποίας χαίρει της εκτιμήσεως του Πατριάρχη». Διαφορετική όμως είναι η εκδοχή που προβάλλουν στην «Κ» συνεργάτες του Πατριάρχη Θεόφιλου, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι «το δάνειο ελήφθη τη μεταβατική περίοδο πριν από την ανάρρηση του μακαριωτάτου στον θρόνο». Πάντως κληρικοί των Ιεροσολύμων μιλώντας στην «Κ» θυμούνται ότι «το μόνο δάνειο που συνήψε το Πατριαρχείο την περίοδο εκείνη ήταν με την Εμπορική Τράπεζα».
    Αυτό πάντως που έχει προκαλέσει μεγαλύτερο προβληματισμό σε μέλη της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας είναι οι πληροφορίες που αφορούν τον τρόπο πληρωμής του δανείου. Συγκεκριμένα, αναφέρουν ότι ο Πατριάρχης πρότεινε τη μεταβίβαση στον δανειστή οικοπέδου έκτασης ενός στρέμματος, μεταξύ του τείχους της Μαμίλα και του πολυτελούς ξενοδοχείου «Κινγκ Ντέιβιντ». «Δεν υπάρχει ακόμα κάποια απόφαση ή συμφωνία. Διερευνώνται όλοι οι πιθανοί τρόποι αποπληρωμής του δανείου», υποστηρίζουν στην «Κ» συνεργάτες του Πατριάρχη.

    …ηγέτες

    Κατά την Ορθοδοξία η επιθυμία να εξουσιάζεις τους άλλους είναι αρρώστια. Ο Κύριος εισήλθε στην Ιερουσαλήμ επιβαίνων όνου και όχι ίππου, ο οποίος ήταν σύμβολο βασιλικής εξουσίας και πολέμου.

    undefined
    Η Βαϊοφόρος. Λεπτομέρεια από αρχαία φορητή εικόνα της Μονής Βατοπαιδίου.
    Οι αρχαίοι δεν απένειμαν δημόσια αξιώματα σε ανθρώπους, που δεν τα άξιζαν, ιδίως όσον αφορά στο ήθος. Έτσι είχαν άξιους ηγέτες. Μερικές φορές οι ηγέτες τους αναδεικνύονταν ανώτεροι απ΄ το αξίωμά τους. Στις περιπτώσεις αυτές ,χάρις στην ανώτερότητά τους ενέπνεαν το σεβασμό σε όλους. Ο κόσμος όταν κινδύνευε η πόλη τους καλούσε να αναλάβουν ξανά το αξίωμά τους , ακόμα κι όταν είχαν αποχωρήσει λόγω γήρατος.
    Ο Κάτων π.χ. ανέλαβε ξανά την αρχηγία του Αθηναϊκού στρατού σε ηλικία ογδόντα ετών! Ο Κάτων είχε χαρίσει εκατό νίκες στους Αθηναίους. Η τελευταία του αρχηγία κατέληξε σε ήττα, όχι εξαιτίας του, αλλά εξαιτίας της μη τήρησης της συμφωνίας από μέρους του Αλεξάνδρου. Ο Κάτων δέχθηκε με ηρεμία την θανατική ποινή. Στα παιδιά του άφησε αυτήν την πνευματική υποθήκη:”Μη μνησικακείν Αθηναίοις.”
    Η μητέρα του διάσημου Ισπανού ζωγράφου Πάμπλο Πικάσο, όπως διηγείται ο ίδιος, του έδωσε αυτήν την ευχή: Αν γίνεις στρατιωτικός, να γίνεις στρατηγός. Αν γίνεις κληρικός, να γίνεις αρχιεπίσκοπος. Έγινα ζωγράφος και έγινα ο Πικάσο.
    Είναι σπάνιο ιδίως σε εποχές παρακμής σαν τη δική μας οι κατέχοντες αξιώματα να τα υπερβαίνουν σε αξία, όπως ο Κάτων π.χ. ή ο Πικάσο. Συνήθως είναι μικρότεροι από το αξίωμά τους.
    Με ποιο κριτήριο είναι μικρός κανείς για το αξίωμα που κατέχει; Η ίδια η επιθυμία απόκτησης αξιωμάτων είναι ένδειξη αναξιότητας. Εκείνοι που αξίζουν δεν επιζητούν το αξίωμα. Αγωνίζονται όχι για να καταλάβουν το αξίωμα, αλλά για να βρεθεί ο πιο άξιος να το καταλάβει.
    Κατά την Ορθοδοξία η επιθυμία να εξουσιάζεις τους άλλους είναι αρρώστια. Ο Κύριος εισήλθε στην Ιερουσαλήμ επιβαίνων όνου και όχι ίππου, ο οποίος ήταν σύμβολο βασιλικής εξουσίας και πολέμου.
    Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

    Η οσία Αθανασία της Αίγινας


    Η οσία Αθανασία, της οποίας η μνήμη εορτάζεται στις 18  Απριλίου, γεννήθηκε και ασκήτεψε στην Αίγινα στους χρόνους της ειδωλολατρίας.
    Για τη μεγάλη της αρετή αναδείχθηκε ηγουμένη μιας ομάδας μοναζουσών, που ως φροντιστή και πνευματικό οδηγό είχε τον πρεσβύτερο Ματθία, ηγούμενο μιας ασκητικής συνοδείας.
    Ο φιλόθεος αυτός άνδρας δοκίμαζε τόση κατάνυξη όταν τελούσε τη θεία λειτουργία, ώστε αυτοί που τον έβλεπαν αποκόμιζαν μεγάλη ωφέλεια.
     Ο Ματθίας έτρεφε πολύ μεγάλη αγάπη στον απόστολο και ευαγγελιστή Ιωάννη.
    Κάποια χρονιά, στη μνήμη του αγίου, κι ενώ ετοιμαζόταν να τελέσει την αναίμακτη λατρεία, γέμισε από άφατη κατάνυξη.
    Άραγε, ρώτησε κάποιον δίπλα του, υπάρχει σήμερα άνθρωπος που είναι άξιος να πάει στην Έφεσο και να δει τον απόστολο Ιωάννη;
    Η λειτουργία άρχισε και ο μακάριος Ματθίας, για την πίστη και την αγάπη του στον άγιο, αξιώθηκε να τον βλέπει παρόντα στο άγιο θυσιαστήριο από την αρχή μέχρι το τέλος της θείας μυσταγωγίας.
     Και δεν τον είδε μόνο αυτός τον είδαν κι άλλοι δύο που ήταν κοντά του στη διάρκεια του μυστηρίου. Για τρεις μέρες ένιωθε τέτοια κατάνυξη, ώστε δεν μπορούσε να δοκιμάσει υλική τροφή.
    Αντάξια μαθήτρια ενός τέτοιου πνευματικού διδασκάλου υπήρξε η οσία  Αθανασία. Την αγία της βιωτή επισφράγισε μ’ έναν οσιακό θάνατο.
     Κι όταν συμπληρώθηκαν σαράντα μέρες από την εκδημία της, συνέβη το εξής θαυμαστό:
    Ενώ η θεία λειτουργία είχε αρχίσει, ο Κύριος άνοιξε τα μάτια της ψυχής στις δύο κορυφαίες του χορού των μοναζουσών, και τί να δουν! στο κέντρο του ναού δύο φοβεροί άνδρες με αστραφτερή στολή είχαν ανάμεσά τους την Αθανασία.
    Αμέσως έβγαλαν μια πορφύρα στολισμένη με πετράδια και μαργαριτάρια, και την έντυσαν σαν βασίλισσα.
    Ύστερα στόλισαν το κεφάλι της με στεφάνι που είχε μπρος και πίσω σταυρούς, κι αφού της έδωσαν στο χέρι μια ράβδο κοσμημένη με πολύτιμα πετράδια, την οδήγησαν στο άγιο θυσιαστήριο.
    Την ίδια ώρα η λάρνακα, που περιείχε το λείψανο της οσίας, άρχισε να τρίζει. Κι αυτός ο τριγμός συνεχίστηκε, μέχρι που συμπληρώθηκε ολόκληρος χρόνος.

    (Δ. Γ. Τσάμη , «Μητερικόν», τ. Β΄ και Γ΄)

    18 Ιουνίου Συναξαριστής


    Λεοντίου και των συν αυτώ, Αιθερίου, Εράσμου Οσίου, Των δύο Μαρτύρων εκ Κύπρου, Λεοντίου Ποιμένα, Λεοντίου Αθωνίτου, Μυροβλήτου, Η Σύναξις του Αρχιστράτηγου Μιχαήλ, Των Δέκα Οκτώ Μαρτύρων,Ἅγιος Ἐλπίδιος,Ἅγιοι Κυριακὸς καὶ Παύλα,Ὅσιοι Γρηγόριος, Δημήτριος καὶ Καλόγηρος,Ἅγιος Ἀμάνδος Ἐπίσκοπος,Ἅγιος Φορτουνάτος,Ὅσιος Λεόντιος ὁ ἐν τοῖς Σπηλαίοις, Πέτρος ἐκ Σερβίας,Ἅγιος Ἰωαννίκιος,Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Μπογκολιούμπσκϊυ.



    Ὁ Ἅγιος Λεόντιος ὁ Μάρτυρας καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Ὕπατος καὶ Θεόδουλος μαρτυρήσαντες

    Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Λεόντιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Βεσπασιανοῦ (69 – 79 π.Χ.). Καταταγεὶς στὸ στράτευμα, διακρινόταν γιὰ τὸρ ρωμαλέο καὶ μεγαλοπρεπὲς παράστημα, τὴ γεναιότητα καὶ ἀνδρεία του.
    Ἕνεκα τῶν ἀρετῶν του ἀνῆλθε ταχέως τὶς στρατιωτικὲς βαθμίδες, γενόμενος στρατηγός. Διορισθεὶς στὴν Ἀφρική, διένεμε ἄφθονα ἀπὸ τὰ στρατιωτικὰ σιτηρέσια στοὺς φτωχοὺς Χριστιανούς, μεταξὺ τῶν ὁποίων συγκαταλέγετο καὶ ὁ ἴδιος, λατρεύων τὸν ἕνα καὶ ἀληθινὸ Θεό.
    Τὸ γεγονὸς τοῦτο πληροφορηθεὶς ὁ ἡγεμόνας τῆς Φοινίκης Ἀδριανός, ἀπέστειλε τὸν τριβοῦνο Ὕπατο μὲ δύο στρατιῶτες γιὰ νὰ συλλάβουν τὸν Λεόντιο καὶ τὸν ὁδηγήσουν ἐνώπιόν του. Αὐτοί, ἀφοῦ ἦλθαν καὶ συναναστράφησαν μετὰ τοῦ Λεοντίου, ἐπείσθησαν ἀπὸ τοὺς λόγους του καὶ ἀσπάσθησαν τὸ Χριστιανισμό, καὶ ὁ Ὕπατος καὶ ὁ ἕνας ἐκ τῶν στρατιωτῶν, ὁ Θεόδουλος.
    Μαθόντες τὰ γενόμενα οἱ εἰδωλολάτρες, εἰδοποίησαν τὸν Ἀδριανό, ὁ ὁποῖος, ἀφιχθεὶς ἐκ Φοινίκης στὴν Τρίπολη, διέταξε τὴν σύλληψη αὐτῶν καὶ τὴν ἐνώπιόν του προσαγωγή τους.

    Καὶ τοὺς μὲν Ὕπατο καὶ Θεόδουλο, ἀφοῦ ἤλεγξε γιὰ τὴν ἀνυπακοή τους, ἀποκεφάλισε, τὸν δὲ Λεόντιο, ἀφοῦ μάταια προσπάθησε νὰ ἐπαναφέρει στὴν εἰδωλολατρία, διέταξε νὰ τὸν μαστιγώσουν ἀνηλεῶς, νὰ τὸν κρεμάσουν καὶ νὰ καταξεσχίσουν τὶς σάρκες διὰ σιδηρῶν ὀνύχων καὶ νὰ τὸν ἐγκλείσουν στὴ φυλακή. Τὴν ἑπόμενη, καλέσας ἐκ νέου τὸν Λεόντιο καὶ μὴ δυνηθεὶς πάλι νὰ μεταπείσει αὐτόν, διέταξε τὴν κατόπιν σκληρῶν βασανιστηρίων θανάτωσή του.
    Ἔτσι, ἀφοῦ τὸν ἐξάπλωσαν στὴ γῆ καὶ τοῦ ἔδεσαν τεντωμένα τὰ χέρια καὶ τὰ πόδια σὲ τέσσερις πασσάλους, τὸν ἐχτύπησαν μέχρι ποὺ παρέδωσε τὸ πνεῦμα πρὸς τὸν Κύριο, περιβληθεὶς τὸν ἀμάραντο τοῦ μαρτυρίου στέφανο.
    Ἡ Σύναξη αὐτοῦ ἐτελεῖτο «πέραν ἐν τῷ Μαρωδίῳ» καὶ στὸν εὐκτήριο οἶκο αὐτοῦ κοντὰ στὴν «Πόρτα τῆς Πηγῆς».

    Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας Πίστεως.Ρώμην ἔνθεον, διεζωσμένος, ἐθριάμβευσας, ἐν τοῖς ἀγῶσιν, Ἀθλοφόρε τοῦ Σωτῆρος Λεόντιε· σὺ γὰρ ὡς λέων πρὸς ἄθλησιν ὥρμησας, καὶ πολεμίων τὸ κράτος κατέβαλες. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

    Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.Τῶν τυράννων ᾔσχυνας, τὰς πονηρὰς ἐπινοίας, καὶ Ἑλλήνων ἤλεγξας, τὸ ἀθεώτατον σέβας· ἔλαμψας, θεογνωσίαν πᾶσιν ἀνθρώποις, δόγμασι, τῆς εὐσεβείας θεόφρον Μάρτυς. Διὰ τοῦτό σου τὴν μνήμην, τιμῶμεν πόθῳ, σοφὲ Λεόντιε.

    Μεγαλυνάριον.Δόξῃ διαπρέπων στρατηγικῇ, αἴγλῃ ἐλαμπρύνθης, ἐν Κυρίῳ ἀθλητικῇ· σὺ γὰρ τοῦ Σωτῆρος, τὸ ὄνομα δοξάσας, μεγαλομάρτυς ὤφθης, αὐτοῦ Λεόντιε.



    Ὁ Ὅσιος Λεόντιος ὁ Ποιμένας ὁ πέραν τοῦ ἄστεως

    Ὁ Ὅσιος Πατέρας μας Λεόντιος ἐκοιμήθηκε εἰρηνικά. Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τοῦ Ὁσίου.


    Ὁ Ἅγιος Αἰθέριος ὁ Μάρτυρας ὁ ἐν Νικομηδείᾳ

    Εἶναι ἄγνωστος ὁ τόπος καταγωγῆς τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Αἰθερίου. Ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (286 – 305 μ.Χ.). Συλληφθεὶς ὑπὸ τοῦ ἄρχοντος Ἐλευσίου γιὰ τὴν πρὸς τὸν Χριστὸ πίστη του καὶ ἀρνηθεὶς νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ἐκάηκε μὲ πυρακτωμένα σίδερα στὰ ὦτα, ὥστε οἱ κόρες τῶν ὀφθαλμῶν του κατέπεσαν.
    Ἐδέθηκε στὴ συνέχεια ἐπὶ τροχοῦ, ἐκρεμάσθηκε διὰ χαλινοῦ ἀπὸ τὸ στόμα, κατακάηκε στὶς σάρκες μὲ ἀναμμένες λαμπάδες, καὶ ἀφοῦ τὸν ἐξάπλωσαν ἐπὶ πυρακτωμένης σχάρας, τὸν ἀποκεφάλισαν, τὸ 303 μ.Χ.


    Ὁ Ἅγιος Ἐλπίδιος ὁ Μάρτυρας

    Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἐλπίδιος ἐτελειώθηκε μαρτυρικὰ στὴ Γαλλία κατὰ τὸν 4ο αἰώνα μ.Χ.


    Οἱ Ἅγιοι δύο Μάρτυρες οἱ ἐν Κύπρῳ

    Οἱ δύο αὐτοὶ Μάρτυρες ἐμαρτύρησαν, ἀφοῦ τοὺς ἔκαψαν τοὺς πόδες.


    Ὁ Ὅσιος Ἔρασμος

    Ὁ Ὅσιος Πατέρας Ἔρασμος ἐκοιμήθηκε εἰρηνικά. Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸν Βίο τοῦ Ὁσίου.


    Οἱ Ἅγιοι Κυριακὸς καὶ Παύλα οἱ Μάρτυρες

    Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Κυριακὸς καὶ Παύλα ἐμαρτύρησαν, τὸ 305 μ.Χ., λιθοβολούμενοι στὴ Μάλαγα τῆς Ἰσπανίας ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.).


    Σύναξις Ἀρχιστρατήγου Μιχαὴλ ἐν τῷ Φόρῳ

    Ὁ ναὸς ἔκειτο πλησίον τοῦ Ἁγίου Ἰουλιανοῦ, κοντὰ στὸ Υσεμπερλῆ – Τὰς καὶ ἀνηγέρθηκε ὑπὸ τοῦ Ἀναστασίου τοῦ Θρακός.


    Οἱ Ὅσιοι Γρηγόριος, Δημήτριος καὶ Καλόγηρος οἱ Ἀναχωρητές

    Ὁ Ἐπίσκοπος Γρηγόριος, ὁ Διάκονος Δημήτριος καὶ ὁ Ἐρημίτης Καλόγηρος ἔζησαν περὶ τὰ τέλη τοῦ 5ου αἰῶνος μ.Χ. Ἐξεδιώχθησαν ἀπὸ τὴ Βόρειο Ἀφρικὴ ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς Ἀρειανοὺς καὶ κατέφυγαν στὴ Μεσίνα τῆς Ἰταλίας, κοντὰ στὴν περιοχὴ Φραγκάλατα, ὅπου ἐκήρυσσαν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἐστερέωναν τοὺς Χριστιανοὺς στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Ἐκοιμήθησαν μὲ εἰρήνη.


    Ὁ Ἅγιος Ἀμάνδος Ἐπίσκοπος Μπορντὼ Γαλλίας

    Ὁ Ἅγιος Ἀμάνδος, προικισμένος ἀπὸ τὸν Κύριο μὲ πνευματικὰ χαρίσματα, διετέλεσε διδάσκαλος τοῦ Ἁγίου Παυλίνου τῆς Νόλα († 22 Ἰουνίου), τὸν ὁποῖο καὶ ἐβάπτισε. Ἐξελέγη μετὰ τὴν τοῦ Ἁγίου Δελφίνου († 24 Δεκεμβρίου), Ἐπισκόπου τῆς πόλεως Μπορντὼ τῆς Γαλλίας, ὡς Ἐπίσκοπος αὐτῆς, γιὰ νὰ παραιτηθεῖ, προκειμένου νὰ ἀσκητέψει, χάριν τοῦ Ἁγίου Σεβερίνου († 23 Ὀκτωβρίου).
    Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Σεβερίνου, ὁ Ἅγιος Ἀμάνδος ἐπανῆλθε καὶ πάλι στὸ θρόνο του καὶ ἐποίμανε μέχρι τῆς κοιμήσεώς του τὸ ποίμνιό του θεοφιλῶς καὶ θεαρέστως. Ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη, τὸ 431 μ.Χ.



    Ὁ Ἅγιος Φορτουνάτος ὁ Φιλόσοφος

    Ὁ Ἅγιος Φορτουνάτος καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Βερσέϊλ τοῦ Πεδεμοντίου καὶ γιὰ τὴν ἁδρότατη παιδεία του ἐπονομάσθηκε Φιλόσοφος. Ἐξελέγη γιὰ τὴ φιλομάθεια καὶ εὐσέβειά του Ἐπίσκοπος στὴ Λομβαρδία, ἔπειτα δὲ ἀποσυρθεὶς στὴν πόλη Σὲλλ τῆς Γαλλίας, συνδέθηκε διὰ φιλίας μὲ τὸν Ἐπίσκοπο τῶν Παρισίων Ἅγιο Γερμανὸ († 1 Νοεμβρίου), καὶ ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη, τὸ 569 μ.Χ.



    Ὁ Ὅσιος Λεόντιος ὁ ἐν τοῖς Σπηλαίοις τοῦ Κιέβου

    Ὁ Ὅσιος Λεόντιος ἔζησε στὴ Ρωσία κατὰ τὸ 14ο αἰώνα μ.Χ. καὶ ἀσκήτεψε θεοφιλῶς στὴ Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. Στὴ μονὴ τοῦ εἶχε ἀνατεθεῖ τὸ διακόνημα τοῦ Κανονάρχη. Ἐκεῖ, ἀφοῦ ἀσκήτεψε θεοφιλῶς, ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.
    Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τὴ μνήμη του καὶ στὶς 28 Αὐγούστου, ἑορτὴ τῆς Συνάξεως τῶν Πατέρων τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου.




    Ὁ Ὅσιος Λεόντιος ὁ Μυροβλήτης

    Ὁ Ὅσιος Λεόντιος καταγόταν ἀπὸ τὸ Ἄργος τῆς Πελοποννήσου καὶ ἔζησε κατὰ τὸ β’ ἥμισυ τοῦ 16ου αἰῶνος. Ἐγκαταλείψας τὸν κόσμο, ἀποσύρθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Διονυσίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅπου παρέμεινε ἀσκούμενος μὲ αὐστηρότητα ἐπὶ ἑξήντα ὀκτὼ ἔτη, κατὰ τὴ διάρκεια τῶν ὁποίων δὲν ἐξῆλθε οὔτε μία στιγμὴ ἀπὸ τὴ μονή.
    Ἀξιώθηκε ἀπὸ τὸν Τριαδικὸ Θεὸ τοῦ προφητικοῦ χαρίσματος, μετὰ δὲ τὴν ὁσιακὴ κοίμησή του μύρο ἀνέβλυσε ἐκ τῶν ἱερῶν αὐτοῦ λειψάνων.
    Ὁ Ὅσιος Λεόντιος ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη μετὰ μικρὴ ἀσθένεια, τὸ 1605.



    Ὁ Ὅσιος Πέτρος ἐκ Σερβίας

    Ὁ Ὅσιος Πέτρος (Κόρις) ἐγεννήθηκε στὶς 18 Ἰουνίου 1215 στὸ Κόσοβο κοντὰ στὸ Πέκ, ἀπὸ οἰκογένεια ἀρχοντικὴ καὶ πλούσια. Μετὰ τὸ θάνατο τῶν γονέων του ἀκολούθησε μαζὶ μὲ τὴν ἀδελφή του τὴν ὁδὸ τοῦ μοναχικοῦ βίου.
    Ἀρχικὰ ἐκάρη μοναχὸς στὴ μονὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, ἀλλὰ ἀργότερα ἀποσύρθηκε ὡς ἐρημίτης σὲ ἕνα σπήλαιο τοῦ ὄρους Σάρα. Ἐκεῖ ἀσκήτεψε θεοφιλῶς καὶ ὁ Ἅγιος Θεὸς τὸν ἐπροίκισε μὲ πολλὰ πνευματικὰ χαρίσματα.
    Πλῆθος κόσμου συνέρεε κοντά του, γιὰ νὰ τὸν συμβουλευθεῖ καὶ νὰ ταχθεῖ ὑπὸ τὴν πνευματική του καθοδήγηση.
    Ἀφοῦ ἔφθασε σὲ βαθὺ γήρας, ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.




    Ὁ Ἅγιος Ἰωαννίκιος ὁ Ἱερομάρτυρας Μητροπολίτης Μαυροβουνίου καὶ Παραθαλασσίας

    Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἰωαννίκιος (Λίποβατς) ἐγεννήθηκε στὶς 16 Φεβρουαρίου 1890 στὴ κωμόπολη Στολὶβ τῆς περιοχῆς τῆς Μπόκα Κοτόρσκα ποὺ τότε ἀνῆκε στὸ βασίλειο τῆς Δαλματίας. Μετὰ τὶς ἄριστες θεολογικὲς σπουδές του, ἐνυμφεύθηκε, ἀλλὰ γρήγορα ἔχασε τὴν πρεσβυτέρα του, ἐχειροτονήθηκε διάκονος καὶ πρεσβύτερος καὶ ἐδίδαξε θεολογία στὸ Βουκουρέστι ἀπὸ τὸ 1925 μέχρι τὸ 1940. Τὸ 1939, ἐξελέγη Ἐπίσκοπος τῆς ἐπαρχίας Βουντὶμ καὶ τὸ ἑπόμενο ἔτος ὀνομάσθηκε Μητροπολίτης Μαυροβουνίου καὶ Παραθαλασσίας.
    Ἡ ἀρχιερατεία του ἦταν δύσκολη. Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Β’ παγκοσμίου πολέμου τὸ Μαυροβούνιο καταλήφθηκε ἀπὸ τοὺς Ἰταλούς. Πολλοὶ ἐφυλακίσθηκαν καὶ ὁ Ἐπίσκοπος Ἰωαννίκιος ἐφρόντισε νὰ ἐπισκέπτεται τοὺς φυλακισμένους συμπατριῶτές του καὶ νὰ τοὺς μοιράζει τρόφιμα, ἐνῶ τοὺς ἐνίσχυε πνευματικά.
    Τὴν ἄνοιξη τοῦ 1945 συνελήφθη ἀπὸ τὶς κομμουνιστικὲς ἀρχὲς μαζὶ μὲ 70 ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεώς του καὶ ὁδηγήθηκε στὸ Ζάγκρεμπ. Κατηγορήθηκε γιὰ συνεργασία μὲ τοὺς Ἰταλοὺς μετὰ ἀπὸ ψευδομαρτυρία. Μὲ ἐντολὴ τοῦ Milovan Dilas, τὸν μετακίνησαν στὸ Βελιγράδι, ὅπου καὶ τὸν ἐδολοφόνησαν πλησίον τῆς περιοχῆς Ἀραντέλοβατς, στὶς 18 Ἰουνίου 1945.



    Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν Μπογκολιούμπσκϊυ Ρωσίας

    Τὸ προσωνύμιο τῆς ἱερῆς εἰκόνος τῆς Θεοτόκου, Παναγία τοῦ Μπογκολιούμπσκϊυ, ὀφείλεται στὸ ὄνομα τοῦ πρίγκιπος Ἀνδρέου Μπογκολιούμπσκϊυ († 4 Ἰουλίου), ὁ ὁποῖος ἐξέφρασε τὴν ἐπιθυμία νὰ ἁγιογραφηθεῖ ἡ Θεοτόκος, σὲ ἀνάμνηση τῆς παρουσίας τῆς Θεομήτορος σ’ αὐτὸν κατὰ τὸ 12ο αἰώνα μ.Χ.
    Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ἀνήγειρε πρὸς τιμὴν τῆς Θεοτόκου ναὸ καὶ τὴ μονὴ τῶν Γενεθλίων τῆς Θεοτόκου. Κοντὰ στὸ μοναστήρι ἐδημιουργήθηκε ἕνα χωριό, τὸ ὁποῖο ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ πρίγκιψ ὀνόμασε Μπογκολιούμπσκϊυ (= ἀγαπημένο ἀπὸ τὸν Θεό).Ἡ εἰκόνα παριστᾶ τὴ Θεομήτορα ὁλόσωμη, μὲ εἰλητάριο στὸ χέρι, νὰ ἀπευθύνεται, σὲ στάση μεσιτείας πρὸς τὸν Κύριο, ὁ ὁποῖος εὐλογεῖ διὰ τῆς δεξιᾶς χειρός.



    Οι Άγιοι Δέκα Οκτώ Μάρτυρες

    Δεν έχουμε λεπτομέρειες για τον Βίο των Αγίων.

    Πρόσωπα που προγεύονται την αιώνια ζωή...

    ...Αύτη ή καθαρή και άμεση σχέση ανάμε­σα στο υπερβατικό και τον άνθρωπο εκ­δηλώνεται σε όλες τις περιστάσεις καί τις καταστάσεις της ζωής. Ή συναίσθηση ότι οϋτε μια τρίχα της κεφαλής μας δεν μπορεί να πέσει χωρίς τη θέληση του Θεού, προσφέρει γαλήνη καί ειρήνη εσωτερική, πού φαίνονται καθαρά στα πρόσωπα των πιστών. "Ετσι συναντά κανείς, μερικές φο­ρές, κυρίως σε μοναστήρια, πρόσωπα μο­ναχών πού θα νόμιζες πώς έχουν κατέβει απευθείας από κάποια παλιά εικόνα
    "Ε­νας γέροντας μοναχός, ό πατήρ Κόνων, διηγόταν πώς στα νειάτα του, ως υποτα­κτικός ενός αγίου γέροντα, αρρώστησε βαριά. Ό γιατρός του έγραψε φάρμακα, πού έπρεπε να τα παίρνει μαζί με γάλα. Άλλα τότε ήταν Μεγάλη Σαρακοστή και ό νεαρός μοναχός ρώτησε σχετικά τον πνευματικό του. Ό γέροντας ήταν κατη­γορηματικός: "Οχι γάλα κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής. « Άλλα ό γιατρός —αν­τέτεινε ό μοναχός— μου είπε πώς αν δεν πάρω γάλα θα πεθάνω». «Καλώς, ας πε­θάνεις λοιπόν, παιδί μου, ας πεθάνεις», του αποκρίθηκε. «Είναι, ίσως, θέλημα τον Θεού».Φυσικά, ό νεαρός μοναχός υπάκουσε στο γέροντα του. «Καί, όπως βλέπετε, εί­μαι ακόμη εν ζωή», μας έλεγε χαμογελών­τας.
     Ό πατήρ Κόνων πάντα χαμογελάει. Είναι ό "Αγιος Νικόλαος του μοναστηρί­ου. Καλεί στο κελλί του όλους τους προ­σκυνητές του μοναστηρίου και τους προ­σφέρει καρύδια, ψωμί, μήλα, μέλι. Το κελ­λί του είναι πάντα γεμάτο από κόσμο. "Ο­λοι του ζητούν μια συμβουλή ή, απλά, μια ζεστή λέξη. «Όταν δεχόμαστε τους ξέ­νους, είναι ο Θεός που επισκέπτεται το σπίτι μας», τους λέει. 
     Στά μάτια του, όλοι είναι καλοί, όλοι είναι θαυμάσιοι
    . Εί­ναι ό δοχειάρης του μοναστηρίου και φροντίζει για όλους. Αλλά ποτέ δεν βάζει τροφή στο στόμα του. "Οταν κάποιος επι­μείνει, παίρνει ένα κομμάτι ψωμί, πού το ξεχνά στο χέρι του. «Μόλις σηκώθηκα όπ' το τραπέζι», δικαιολογείται. Περνάει με διακριτικότητα από όλα τα πράγματα, λες καί είναι μια αυλή ύπαρξη, πού ζει μονάχα από το πνεύμα.Ό ορθόδοξος μοναχισμός έχει πολ­λούς τέτοιους εκπροσώπους, πού τα πρό­σωπα τους, θα έλεγα, είναι άυλα: "Εχουν εκλείψει άπ' αυτά τα σημάδια των παθών, του άγχους, των μερίμνων. Εΐναι πρόσω­πα πού προγεύονται, από τώρα, την αιώ­νια ζωή, πού ακτινοβολεί το φως του πνεύματος — ζωή της απόλυτης γαλήνης. Είναι πολυάριθμοι ούτοι οί μοναχοί, δια­φόρου ηλικίας, ιδιοσυγκρασίας καί θεο­λογικής μορφώσεως, αλλά έχουν ως κοι­νό τους γνώρισμα μια διαφάνεια, μια α­νέκφραστη οντότητα, ξεχωριστή ό καθέ­νας, άλλα όμοια, έχουν ευγένεια, χιούμορ —ναί, χιούμορ— και μια απεριόριστη δεξι­ότητα ν' ανακαλύπτουν την ομορφιά του κόσμου, για τούς ίδιους και για τους άλ­λους, να την αξιοποιούν ως ανεκτίμητο δώρο του Θεού. Καί πάνω απ" όλα μια ψυχική ισορροπία: αύτη ή σοφία, για την οποία μιλούν οί Πατέρες — πέρα από κά­θε αυστηρότητα, πέρα από την ενόχληση του αμαρτωλού καί την ανέκκλητη κατα­δίκη.
    Lidia Staniloae-περιοδικό ''Σύναξη''

    ΑΝΑΓΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΙΜΑΝΤΟΥΣ



                Απ’ όλους τους ανθρώπους πιο πολύ πρέπει να μας συγκινούν οι αποίμαντοι. Αυτοί δηλ. που έχουν χάσει ή δεν  έχουν καμιά επαφή με την Εκκλησία. Αυτοί που έρχονται στη ζωή, ζουν βιολογικά και φεύγουν απ’ αυτόν τον κόσμο χωρίς να καταλάβουν τίποτε.
                Σήμερα είναι πολλοί οι αποίμαντοι, ίσως γιατί ο αριθμός ποιμένων –ιεραποστόλων δεν ακολούθησε ανάλογα την αύξηση του πληθυσμού της ζωής μας. Ο καυτός άνεμος του υλισμού και της ευμάρειας δεν αφήνει ν’ ανάψει και στις καρδιές νέων ανθρώπων η φλόγα της κλήσης, για ν’ αναλάβουν έργο ευαγγελισμού γι’ αυτά τα λογικά πρόβατα του Χριστού που είναι « ερριμμένα ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα» (Ματθ.9,36).
                Γι’αυτό είναι ανάγκη να προσευχόμαστε για τους αποίμαντους αδελφούς μας. Για τα εκατομμύρια των κατοίκων των μεγαλουπόλεων, των εργατών των μεγάλων βιομηχανικών συγκροτημάτων, για τα εκατομμύρια των προσφύγων, των μεταναστών. Πράγματι, ποιος θα φροντίσει για όλους αυτούς και ποιος θα τους διδάξει την αλήθεια, ποιος είναι ο προορισμός του ανθρώπου και το σπουδαιότερο ποιος θα τους δείξει τον αληθινό Θεό;
                Είναι ανάγκη να σπάσει το φράγμα που κρατάει τους αποίμαντους αδελφούς μας μακρυά από το χώρο της Εκκλησίας. Πρέπει να εγκαινιαστεί καινούργιος αγωγός που θα διοχετεύει τη χάρη του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων.
                Επιβάλλεται να χρησιμοποιήσουμε τα σύγχρονα μέσα για να μεταφέρουμε το χαρμόσυνο μήνυμα του Αναστημένου χριστού και το άγγελμα της σωτηρίας.
                Ο θερισμός είναι πολύς και οι εργάτες ολίγοι. Υπάρχουν κόσμοι που περιμένουν με λαχτάρα το αναστάσιμο φως, για να φωτίσει όλα τα αθέατα περάσματα και τους σκοτεινούς δρόμους στους οποίους πορεύονται, για να γίνουν κι’ αυτοί μέλη της δικής μας  εν Χριστώ οικογένειας.

    π.Γ.Στ.

    Αγαπώ τον Θεό με την καρδιά

     Αγ. Ιωάννης της Κροστάνδης

    «Το να αγαπάμε τον Θεό με όλη την καρδιά μας σημαίνει: να αγαπάμε με όλη την καρδιά μας τις εντολές του ευαγγελίου και ποτέ να μην τις παραβαίνουμε. Σημαίνει: Όλη μας η καρδιά να είναι δοσμένη αγαπητικά στον Κύριο»

    Προσευχή για μένα!



    Άγ.Αμβρόσιος Μεδιολάνων
     λα, Κύριε Ίησο, ζήτησε τό να, τό χαμένο. λα σέ μένα, πού μέ παραμονεύουν ο λύκοι. λα σέ μένα τόν διωγμένο π΄τόν Παράδεισο. λα νά μέ βρες, πού σέ ναζητ, καί ζήτησέ με, δέξου με καί πάρε με κοντά Σου. Βάλε με πάνω στόν μο σου. να φορτίο εσπλαχνίας δέν εναι γιά Σένα βάρος. λα, λοιπόν, Κύριε, λα νά ναζητήσεις Σύ τό πρόβατό σου. Σύ διος. Φέρε με κοντά στό Σταυρό, πού εναι σωτηρία για τους πλανεμένους, άνάπαυση για τους κουρασμένους, ζωή για τους νεκρούς. λα, και θα ρθει σωτηρία στη γ και χαρά στον οὐρανό

    Η αδυναμία των ενοριών να προσελκύσουν τους νέους

     Αρχμ.Γεώργιος Καψάνης

    Μία δυσκολία να πλησιάσουν οι νέοι την Εκκλησία είναι η αδυναμία των ενοριών, των μεγάλων κυρίως ενοριών, που αριθμούν σήμερα πολλές χιλιάδες ενοριτών, να φανερώσουν την ευχαριστιακή και εκκλησιολογική συγκρότηση της ενορίας. Δηλαδή κάποιος να πάει στην ενορία του, να αισθανθεί την ευχαριστιακή σύναξή της και να πει ότι, «εδώ είναι η οικογένειά μου, η οικογένεια του Θεού· εδώ είναι το σπίτι του Θεού και Πατέρα μου. Εδώ είμαστε όλοι μέλη του Σώματος του Χριστού, είμαστε η εν Χριστώ αδελφότητα και κοινωνία. Εδώ ο ιερέας είναι ο πνευματικός μου πατέρας και εγώ για να μπορώ να συμμετέχω σ’ αυτή την ευχαριστιακή σύναξη του λαού του Θεού, δεν πρέπει να χωρίζομαι με την αμαρτία ούτε από το Θεό ούτε από την Εκκλησία. Και έχω την ευχέρεια, όταν αμαρτήσω, να πάω στον ιερέα, στον πατέρα και Πνευματικό μου να του πω την αμαρτία μου. Αυτός να με συγχωρέσει και εγώ να μπορώ να συμμετέχω στην εν Χριστώ σύναξη της αδελφότητας και οικογένειάς μας που είναι η ενορία μου και να μετέχω των Άχραντων Μυστηρίων».

     

    Οι Έλληνες πολίτες τους χάλασαν τα σχέδια! Δείτε τι γράφουν οι FT: “Να ετοιμαστούν για το χειρότερο Ελλάδα και Ευρώπη”

    Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, όμως, θα πρέπει να προετοιμάζονται για το χειρότερο, καθώς η Ελλάδα κουτρουβαλάει προς το πουθενά και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι που μέχρι στιγμής η Πορτογαλία και η Ισπανία δεν ακολουθούν. Ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει ξεμείνει από πυρομαχικά. Ο ετοιμοπόλεμος ηγέτης εδώ και λίγο καιρό χάνει σταδιακά τον έλεγχο του σοσιαλιστικού του κόμματος. Η τάση όμως επιταχύνθηκε απότομα αυτήν την εβδομάδα, καθώς μεγαλύτερα και πιο εξαγριωμένα πλήθη βγήκαν στους δρόμους. Τώρα προχωρά στον σχηματισμό νέας κυβέρνησης.


    Οι ελπίδες του ότι θα μπορέσει μέσα στις επόμενες εβδομάδες να περάσει το νέο δημοσιονομικό πρόγραμμα -που απαιτείται για να εξασφαλιστεί η εκταμίευση της επόμενης δόσης από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ και το οποιοδήποτε νέο πακέτο στήριξης- έχουν ανατραπεί.
    Οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να σκεφτούν τι θα κάνουν στη συνέχεια και πρέπει να αποφασίσουν σύντομα.
    Για να περάσει το πρόγραμμα, ο κ. Παπανδρέου έχει τη στήριξη 151 βουλευτών, ενώ ελέγχει μόλις 155 έδρες στο κοινοβούλιο. Παράλληλα, υπάρχουν φήμες ότι και άλλα μέλη του κόμματος ετοιμάζονται να ψηφίσουν αρνητικά, ενώ ο ίδιος έχει ήδη αποτύχει στο να αποσπάσει τη σύμφωνη γνώμη των ηγετών των υπόλοιπων κομμάτων, εκ των οποίων ορισμένοι ζητούν πρόωρες εκλογές.
    Ακόμη χειρότερο είναι το γεγονός πως αρκετοί Έλληνες πολιτικοί δηλώνουν ότι θα συμμετάσχουν σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας μόνο εάν παραιτηθεί ο κ. Παπανδρέου.
    Ο κ. Αντώνης Σαμαράς, ο επικεφαλής του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης, της Νέας Δημοκρατίας, προειδοποιεί ότι το πρώτο μέλημα της νέας κυβέρνησης θα πρέπει να είναι η επαναδιαπραγμάτευση του υπάρχοντος πακέτου στήριξης με τους Ευρωπαίους αξιωματούχους. Αυτό δεν είναι το αποτέλεσμα στο οποίο ήλπιζε η Ευρώπη.
    Γνωρίζοντας ότι η χώρα έχει χάσει την υπομονή της με τα μέτρα λιτότητας, ο κ. Παπανδρέου ήδη πρότεινε την παραίτησή του και μπορεί να το ξανακάνει.
    Μπορεί να προτείνει ακόμα τη συνένωση σε μία πολιτική στέγη του ΠΑΣΟΚ και της κεντροδεξιάς Νέας Δημοκρατίας, αλλά και πάλι είναι μάλλον απίθανο να πετύχει το εγχείρημα.
    Η προσπάθεια για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης μπορεί να αποβεί θετική εάν αξιοσέβαστοι τεχνοκράτες αναλάβουν θέσεις-κλειδιά και γίνουν αλλαγές, όπως επί παραδείγματι η τρέχουσα συμφωνία για τη φορολογία των επιχειρήσεων.
    Ακόμα όμως κι αν τα καταφέρει ο κ. Παπανδρέου να ενώσει τη χώρα του, είναι μάλλον απίθανο να κρατήσει αυτήν η ενότητα. Κυρίως επειδή η υπάρχουσα κυβέρνηση δεν έχει πείσει τα μέλη της πως τα νέα μέτρα λιτότητας είναι απολύτως απαραίτητα για να ορθοποδήσει δημοσιονομικά η Ελλάδα.
    Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιες θετικές ειδήσεις και δεν αφορούν μόνο στη χώρα. Η Πορτογαλία και η Ισπανία είναι μάλλον απίθανο να ακολουθήσουν τον ελληνικό δρόμο.
    Οι Πορτογάλοι δεν είναι τόσο εξαγριωμένοι όσο οι Έλληνες. Η Πορτογαλία δεν έχει τόσο ισχυρά εργατικά συνδικάτα και οι απεργίες είναι οι λιγότερες που γίνονται απ’ ό,τι στα άλλα κράτη της Ε.Ε. Κι αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή υπάρχει ευρεία αναγνώριση στη χώρα ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες.
    Τα βασικά πολιτικά κόμματα της χώρας, παράλληλα, βλέπουν το πακέτο στήριξης από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ ως ευκαιρία για να προχωρήσουν με τις εδώ και καιρό απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις που μπορούν να δημιουργήσουν νέες ευκαιρίες – μειώνοντας το κράτος, απελευθερώνοντας την αγορά εργασίας και αντιμετωπίζοντας τη δυσλειτουργία του συστήματος δικαιοσύνης.
    Μεσοπρόθεσμα, εάν οι μεταρρυθμίσεις στην Πορτογαλία δεν αποφέρουν ορατά αποτελέσματα, τότε ίσως και εκεί να υπάρξει ανησυχία στην κοινή γνώμη. Οι Έλληνες, όμως, έχουν ήδη περάσει αυτό το σημείο.
    Εν τω μεταξύ, αναφορικά με την Ισπανία, ένα από τα πρωταρχικά προβλήματα που αντιμετωπίζει είναι η αδυναμία της κεντρικής κυβέρνησης να πείσει τους βουλευτές των αυτόνομων κοινοτήτων να μειώσουν τις δαπάνες.
    Οι τοπικές κυβερνήσεις, όμως, είναι μάλλον απίθανο να προχωρήσουν αυτοβούλως σε νέα μέτρα λιτότητας, παρότι δεν πετυχαίνουν τους στόχους για τα ελλείμματα και αντιμετωπίζουν κίνδυνο υποβάθμισης από τους οίκους αξιολόγησης, με παράλληλη αύξηση του κόστους δανεισμού. Όπως και στην Πορτογαλία, υπάρχει ακόμη ελπίδα ότι η αίσθηση του επείγοντος μπορεί να δώσει νέα ώθηση στις μεταρρυθμίσεις και στα μέτρα λιτότητας, ενισχύοντας τον πυρήνα της ισπανικής οικονομίας.
    Οι τίτλοι των εφημερίδων, σήμερα, αναφέρονται στο χάος του ελληνικού πολιτικού συστήματος και στις διαδηλώσεις στους δρόμους της Αθήνας. Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι τόσο δυσάρεστη όσο την απεικονίζουν.
    Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, όμως, θα πρέπει να προετοιμάζονται για το χειρότερο, καθώς η Ελλάδα κουτρουβαλάει προς το πουθενά και θα πρέπει να είναι ευχαριστημένοι που μέχρι στιγμής η Πορτογαλία και η Ισπανία δεν ακολουθούν.
    Του Ian Bremmer, Προέδρου του Eurasia Group.
    ΠΗΓΗ: FT.com, Μετάφραση: euro2day.gr

      Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...